Autores e autoras: Alumnos de CEP Plurilingüe de Carreira Óscar Prego Rey Noa Paz Paz Elena Vilas Nieto Atenea Cadaval López Sergio Rodríguez Piñeiro Iván Torres Patiño Esteban Vidal Vidal Héctor Santamaría Ayoso Irene Couselo Sanpedro
Laura Castro Saíñas Araceli González Sanpedro Marco Santamaría Paz Pablo Paz Iglesias Adrián Martínez Funcosta Manuel Gude Cameán Sabela Grela Pérez Duván Santamaría Paz Yerón Santamaría Paz
Agradecementos: CONCELLO DE RIVEIRA Alcaldía: Manuel Ruiz Rivas Concellería de servizos sociais, promoción social e igualdade: María Esther Patiño Rey Directora do CIM Riveira: Mª Dolores Crujeiras Bringas.
Edita: Deputación Provincial da Coruña Organiza: Concello de Riveira Desenvolvemento e execución do proxecto: SENES Desenvolvemento comunitario
Directora do proxecto: María Vázquez Lavandeira
Coordinadora do proxecto: Viviana Varela Novo
Ilustracións e Maquetación: Eva Bello Alonso
Déposito legal: C 1021-2017
Óscar
Atenea Yerón
Duván
Noa
Araceli
Esteban Sabela
Laura
Marco
Irene
Adrián
Esteban
Elena
Héctor
Sergio
Iván
Sabela Duván
Iván
Héctor
Pablo Manuel
Marco
Pablo
Laura
Irene
Atenea
Yerón Óscar
Manuel
Elena
Sergio
Araceli Adrián Noa
A violeta é a cor do feminismo. Hai diversas explicacións que tratan a relación da cor violeta coa loita das mulleres. Pero contaremos a continuación a versión máis extendida:
Por que a violeta é a cor da loita feminista? A historia comeza en Nova York no ano 1908 cando as traballadoras da fábrica Cotton New York deciden poñerse en folga polas pésimas condicións da súa xornada laboral encerrándose na fábrica. O dono da fábrica decidiu acabar coas movilizacións da forma máis cruel, prendendo lume á fábrica con elas dentro. Morreron 129 mulleres. Éstas, estiveran a traballar con telas de cor violeta, e incluso hai xente que afirma que o fume que saía da fábrica tiña esa cor. O incendio foi o día 8 de marzo, día que actualmente é o día da muller.
Que significa poñernos as gafas violetas? Debido ao simbolismo desta cor falamos de poñernos as gafas violetas: esta expresión significa cambiar a nosa perspectiva para ver as cousas, ser conscientes das grandes discriminacións a nivel mundial que sofren as mulleres e nenas, pero tamén percibir os pequenos actos do día a día, que nos parecen normais e que fan que os dereitos e liberdades non sexan iguais para todas as persoas.
O noso conto A través dun traballo reflexivo sobre todas estas desigualdades, o alumnado de 3º e 4º de primaria do CEP Plurilingüe de Carreira foi quen de crear un conto, utilizando a pintura violeta como elemento vehicular. Explícase así que a través do feminismo, a igualdade de xénero e a loita contra a violencia podemos entre todas as persoas pintar unha sociedade máis xusta e igualitaria.
Óscar
Atenea Yerón
Duván
Noa
Araceli
Esteban Sabela
Laura
Marco
Irene
Adrián
Esteban
Elena
Héctor
Sergio
Iván
Sabela Duván
Iván
Héctor
Pablo Manuel
Marco
Pablo
Laura
Irene
Atenea
Yerón Óscar
Manuel
Elena
Sergio
Araceli Adrián Noa
E
ra un dĂa luminoso do mes de marzo en Riveira, e aproveitando a luz que entraba polo faiado, Noa, xunto coa sĂşa cadela Manteca, remataban o seu traballo: unha pintura para decorar o pavillĂłn do colexio.
A
habitación estaba chea de botes de pintura e pinceis. Manteca e Noa estaban embadurnadas ata o último pelo do seu corpo. Iso si… a pintura estaba quedando preciosa! Tan emocionada estaba Manteca que correndo, correndo…PLAS!!! Tirou o bote de pintura co que estaba a traballar Noa!
- Manteca!!! Que fixeches? Tiraches a pintura!! Quieta, quieta, quieta! Non te movas! - Guau, guau, guau!
N
oa límpalle os pés a Manteca, quita o mandilón e marcha correndo á tenda do señor Esteban buscar outro bote de pintura violeta. - Ven Manteca! Ven aquí! Non te sacudas! Non te movas que enches todo de pintura! - Guau, guau
- Ai! O chan está todo pintado! Esto está feito un desastre! Ai, mimadriña!
Bo día, señor Esteban! – dixo Noa - Ola Noa, Ola Manteca! Que pasou? - É que…é que… Señor Esteban, eu estaba a facer un traballo para a escola e rematei a pintura violeta e por iso viñemos mercar outro bote! - Ui! Non sei se me queda. Vou mirar ao almacén, porque esta semana todo o mundo me pediu pintura violeta. - Claro! Porque estamos no mes de marzo!!!
- Bueno…pois en marzo…Estamos de sorte…Quédame aquí un bote! Coa alegría, Noa abrazouse fortemente a Manteca. E Manteca emocionada comezou a mover o rabo tan rápido que tirou cos libros da estantería. - Guau, guau! - Perdón, perdón, perdón…- dixo Noa saíndo da tenda
D
e volta á casa, ao pasar polo campo de fútbol …
-Ai, ai,ai,ai…- uns choros chegaron aos oídos de Noa, que queda escoitando. -Que é ese ruído Manteca?, quen chora? Atoparon a Sabela, compañeira do colexio chorando desconsoladamente na porta do campo de fútbol. -Que che pasa Sabela? -dixo Noa mentres Manteca lle lambía as bágoaspor que choras? - Os rapaces non me deixan xogar ao fútbol - E por que non che deixan xogar? - Porque din que as nenas non saben xogar ao fútbol … pero eu quero xogar, é o meu deporte preferido.
D
e repente un balón saíu disparado do campo de fútbol con tantísima forza que
PLAAAAAAAS!
-Ai, ai, ai, ai!!! Ahí vai miña pintura outra vez!
Sabela pegou un chimpo e recolleu o bote de pintura rapidamente.
Oh, pero ísto que é? Que vai ser, Marco! É a miña pintura! Non ves?
-Pero Sabela,por que choras? -Porque non me deixan xogar ao fútbol. -Pero e ti queres xogar ao fútbol? -Si que quero, é o meu deporte preferido. -pois veña, imos!
VEÑA MANTECA, CORRE! CORRE!
S
eguindo cara a casa, ao pasar polo porto correndo, Manteca escorrega e cae รก auga.
Socorro, socorroooo!!! Manteca caeu ao auga
O
índo os choros de Noa, as redeiras e mariñeiros saíron das casetas correndo cara a nena para ver o que pasaba. -Neniña, pero que che pasa? -Manteca, Manteca caeu ao mar -Onde está? Non a vemos -Alí vai, alí vai - Onde nena, onde? - Alí…non ves??? Ai, ai, a miña cadeliña! Que afoga! -Ai, neniña, que pensei que era unha rapaza! -Non, non, é a miña cadela, pero mira onde vai -Tes razón, que en vez de vir cara o porto vai para alta mar.
A
s redeiras ven coma Manteca se afastaba cada vez máis, así que decididas, colleron unha dorna que estaba no porto e saíron en busca de Manteca.
H
NA OÍ R E
E SD
S
R VO L Á
A
A
o chegar ao porto, Noa corre emocionada abrazar fortemente a Manteca … que estaba pingando!!!
- Ai Manteca, Mantequiña! Que medo pasei!!! Pensei que afogabas - Guau, guau!!! –lambendo a cara de Noa. Manuela,unha das redeiras preguntoulle… -E ti de quen ves sendo, neniña? -Eu son de Cipriana de Carreira. - E que fas aquí soa? - Vin mercar un bote de pintura para un traballo do colexio. - Pero ese bote está todo embadurnado… - Buf…é que este bote… ten moita historia… Marcho! Que seguro que está papá a esperarme!
N
oa e Manteca, cando estaban chegando a casa escoitan…
NOAAAAA!!! NOAAAAA!!!
PAPÁAAAA!!!
GUAU, GUAU!!!
-Noa!!! Onde estabas? - Papá!Tiven que ir á tenda do señor Esteban para mercar pintura violeta e rematar o meu traballo do colexio, porque o teño que levar mañá e non me vai dar tempo. Axúdasme? - Vale, vale… tranquila miña nena. Ensíname esa pintura. - Guau, guau, guau
Noa,o seu pai e manteca subiron ao faiado para rematar o traballo da escola. - Pero Noa aquí hai moita pintura…por que fuches á tenda a por máis? - Non papá… aquí hai moitas pinturas, pero non hai violeta! - Tes razón, Noa. Non me lembraba, estamos en marzo! - Noa! Isto parece un Picasso! - Non papá… isto non é un Picasso… isto é unha Noada!!! - Guau, guau!
marzo
H
NA OÍ ER
SD
VO ÁL ES
RA
Marzldoade en igua
IGUALDADE
DESIGUALDADE
0
DÉIXOCHE A MIÑA LÁMINA PARA QUE TI A COLOREES
... úneste ao violeta?
NOA QUERE MÁIS IDEAS!! FAI A TÚA PROPOSTA E PARTICIPA NO CONCURSO DO 8 DE MARZO DE 2018 DO CONCELLO DE RIVEIRA. RECOLLE AS BASES NO CONCELLO.