Λίλα Παπούλα «Σ τοίχοι που έκρυβαν το πρόσωπό μας» by Evripides Art Gallery

ΛΙΛΑ ΠΑΠΟΥΛΑ

LILA PAPOULA

ΛΙΛΑ ΠΑΠΟΥΛΑ LILA PAPOULA

Σ τοίχοι που έκρυβαν το πρόσωπό μας Walls that were hiding our faces

Walls that were hiding our faces I have been photographing the walls of dilapidated houses since 1980. Over the last years they have become painting. In their traces on the walls and all that remained, what is still there – the vacant wooden shelves and the ramshackle wardrobes, or the rusty metal staircases in the lightwells that arbitrarily spiral in the void – at one point I saw them “secretly” mirrored – as Manolis Anagnostakis writes in his poem “There….” – the faces of my childhood. I was born and raised in such a ‘house,’ that no longer exists. But the art of painting, like photographic narration, is merely a pretext. Because it is not re-presentation that counts. Re-presentation becomes the measure of the possibility of “giving utterance” to that which we cannot conceive of. Even if just for an instant, in the wink of a camera shutter. In this way always leaving a blank question mark in the thought, an absence – the absence of those who used to be there, but also the abyss left within us after all that we believed we had, was lost. The harrowing traces of homes that housed the everyday stories of ordinary people, their dreams and certitudes are metaphors for what has transpired during the crisis. A crisis that clearly does not concern only the economic, social and political reality as we knew it and then witnessed its collapse, but primarily the nature of social relations between people which is what has fundamentally altered in the interim. But the landscape of our interior worlds has also been disturbed by the crisis. These multiple ruptures that all of us have lived through and continue to endure served as the incentive for this body of works. I have always been fascinated in that interior by the play between time and place, in the interstices of the past, present and future, the here and elsewhere, the inside and outside, being and non-being. In this way working with images from the past I searched for and sometimes discovered new paths that led me to the present. Just as it happens now with the images that I bring to this exhibition, images redolent of decay and nostalgia for something that’s lost, it is not, I believe, grief and despair that I share but my artist’s gaze upon all this. Because Art alone can function restoratively as a reconstruction of the suffering and hopelessness that result from loss, as an invitation in the direction of life and hope. Lila Papoula Kastri, July 2, 2017

Σ τοίχοι που έκρυβαν το πρόσωπό μας Από το ’80 φωτογραφίζω τοίχους γκρεμισμένων σπιτιών. Τα τελευταία χρόνια έγιναν ζωγραφική. Στα ίχνη τους πάνω στους τοίχους και σε όσα απέμειναν, σ’ αυτά που έμειναν εκεί, στα ξύλινα ράφια άδειων και ξεχαρβαλωμένων ντουλαπιών ή στις σκουριασμένες μεταλλικές σκάλες των φωταγωγών, που χωρίς νόημα στροβιλίζονται στο κενό, είδα κάποια στιγμή να καθρεφτίζονται «κρυμμένα» – όπως γράφει ο Μανώλης Αναγνωστάκης στο ποίημά του Εκεί... – τα πρόσωπα των παιδικών μου χρόνων. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σ’ ένα τέτοιο ‘σπίτι’ που δεν υπάρχει πια. Όμως η ζωγραφική όπως και η φωτογραφική αφήγηση είναι μόνο ένα προσχήμα. Γιατί δεν είναι η αναπαράσταση που μετράει: Η αναπαράσταση γίνεται το μέτρο της δυνατότητας να «μιλήσει» αυτό που δεν μπορούμε να συλλάβουμε. Έστω για λίγο, όσο κρατάει το άνοιγμα και το κλείσιμο του φωτογραφικού φακού. Αφήνοντας πάντα στη σκέψη ένα λευκό ερωτηματικό, μια απουσία, την απουσία των άλλων που κάποτε ήταν εκεί, αλλά και την άβυσσο που έμεινε μέσα μας από όλα εκείνα που πιστεύαμε ότι είχαμε και χάθηκαν. Τα σπαραγμένα ίχνη των σπιτιών, που κάποτε στέγαζαν τις καθημερινές ιστορίες των απλών ανθρώπων, τα όνειρα και τις βεβαιότητές τους, είναι και οι μεταφορές αυτού που συνέβη με την κρίση. Μια κρίση που δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομική, την κοινωνική και την πολιτική πραγματικότητα όπως τις ξέραμε και ξαφνικά τις είδαμε να καταρρέουν, αλλά κυρίως με την ατμόσφαιρα των σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους που αυτή κυρίως άλλαξε. Αλλά και τα ταραγμένα από την κρίση τοπία του εσωτερικού μας κόσμου. Αυτές οι πολλαπλές ρηγματώσεις που όλοι μας βιώσαμε και εξακολουθούμε να βιώνουμε, ήταν το κίνητρο αυτής της δουλειάς. Πάντα με γοήτευε αυτό εσωτερικό το παιχνίδι με τον χρόνο και τον τόπο, ανάμεσα στο άλλοτε, στο τώρα και στο μετά, στο εδώ και στο αλλού, στο μέσα και στο έξω, στο είναι και στο δεν είναι. Έτσι, δουλεύοντας με εικόνες από το παρελθόν αναζητούσα και μερικές φορές ανακάλυπτα καινούριες διαδρομές που με οδηγούσαν στο παρόν. Όπως και τώρα, με τις εικόνες που φέρνω σ’ αυτή την έκθεση, εικόνες φθοράς και νοσταλγίας για κάτι που χάθηκε, δεν είναι νομίζω τον πόνο και την απελπισία που μοιράζομαι, αλλά την εικαστική ματιά μου πάνω σ΄αυτά, γιατί από μόνη της η Τέχνη μπορεί να λειτουργεί επανορθωτικά, ως ανακατασκευή τόσο του πόνου όσο και της απελπισίας από την απώλεια ,ως κάλεσμα προς την κατεύθυνση της ζωής και της ελπίδας. Λίλα Παπούλα Καστρί, 2 Ιουλίου 2017

[ There… ]

[ Εκεί… ]

There you’ll find them Some key That you’ll take Only you will take it And you’ll push open the door You’ll open up the room You’ll open the windows to the light Dazed the mice will scurry into hiding The mirrors will shine The lightbulbs will be roused by the wind There you’ll find them Somewhere – amidst the suitcases and scrap iron Amidst the broken nails and shattered teeth Pins in pillows, empty frames Half-burnt wood and ships’ wheels You’ll stay a little in the light Then you’ll close the shutters And carefully draw the curtains Emboldened now the mice will lick you The mirrors will darken The lightbulbs will be stilled And you will take the key With sure movements and no regrets You’ll let the key drop into the drain Deeper and deeper down into the dense water Then you’ll know

Εκεί θα τα βρεις. Κάποιο κλειδί Που θα πάρεις Μονάχα εσύ που θα πάρεις Και θα σπρώξεις την πόρτα Θ’ ανοίξεις το δωμάτιο Θ’ ανοίξεις τα παράθυρα στο φως Ζαλισμένα τα ποντίκια θα κρυφτούν Οι καθρέφτες θα λάμψουν Οι γλόμποι θα ξυπνήσουν απ’ τον άνεμο Εκεί θα τα βρεις Κάπου — απ’ τις βαλίτσες και τα παλιοσίδερα Απ’ τα κομμένα καρφιά, δόντια σκισμένα, Καρφίτσες στα μαξιλάρια, τρύπιες κορνίζες, Μισοκαμένα ξύλα, τιμόνια καραβιών. Θα μείνεις λίγο μέσα στο φως Ύστερα θα σφαλίσεις τα παράθυρα Προσεχτικά τις κουρτίνες Ξεθαρρεμένα τα ποντίκια θα σε γλείφουν Θα σκοτεινιάσουν οι καθρέφτες Θ’ ακινητήσουν οι γλόμποι Κι εσύ θα πάρεις το κλειδί Και με κινήσεις βέβαιες χωρίς τύψεις Θ’ αφήσεις να κυλήσει στον υπόνομο Βαθιά βαθιά μες στα πυκνά νερά. Τότε θα ξέρεις.

Because poetry is not a way of speaking But the best wall behind which we hide our faces.

Γιατί η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε, Αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας.

Manolis Anagnostakis

Μανόλης Αναγνωστάκης

Απέναντι / Across the way, 2016, μεικτή τεχνική / mixed media, 120 x 100 cm 8

Θραύσματα μιας εσωτερικής τοιχογραφίας Η συνοχή είναι το στοιχείο εκείνο που χαρακτηρίζει τη δημιουργία της Λίλας Παπούλα, ήδη από την πρώτη ατομική της έκθεση, στην γκαλερί «Νέες Μορφές» το 1987. Στην εποχή της επικράτησης της ηλεκτρονικής εικόνας, παραμένει προσηλωμένη στη ζωγραφική και εξελίσσει την τέχνη της με συνέπεια και ποιότητα, ρομαντισμό και πάθος. Σε ευθεία αντιστοιχία με συναισθηματικές και ψυχικές καταστάσεις, επιδιώκει να αποκαλύψει και να μεταγράψει αυτό που βρίσκεται κρυμμένο πίσω από την επιφάνεια, να καταστήσει ορατά ως αποτυπώματα τις ιδέες και τις σκέψεις της, αναζητώντας τα θέματά της στα αποθέματα της μνήμης και των εμπειριών, αλλά και στην επαφή της με την καθημερινότητα. Οι συνθέσεις της, στις οποίες το φανερό συμβιώνει με το ενδόμυχο, αντανακλούν έναν εντελώς προσωπικό τρόπο βίωσης των καταστάσεων, δίνουν την εντύπωση ότι πηγάζουν από το υποσυνείδητο, μεταπλάθουν τα ερεθίσματα σε πλαστικά επεισόδια που, αν και αφίστανται της οπτικής πραγματικότητας, συγχρόνως την εμπεριέχουν. Ανοιχτή σε αναγνώσεις και συμβολικές προεκτάσεις, η τέχνη της Λίλας Παπούλα, απευθύνει και απευθύνεται, υπερβαίνει το προφανές, απεικάζει τη ζωτική σχέση της δημιουργού με τον κόσμο, επικαλείται μια βαθύτερη επικοινωνία μέσα στη σιωπή, κατευθύνει στον αναστοχασμό για τον ρόλο και τη δύναμη, τη μυστηριώδη γοητεία και την αμφισημία της εικόνας. Η νέα ενότητα έργων της εκκινεί από φωτογραφίες που τράβηξε η ίδια και λειτουργούν, όπως εξομολογείται, ως ένα είδος «ημερολογιακών σημειώσεων», ερεθισμάτων, μνημονικών ανακλήσεων, ρητών και υπαινικτικών διατυπώσεων. Τόποι οικείοι και συνάμα ανοίκειοι. Απόηχοι και σπαράγματα μιας αλλοτινής ζωής που πέρασε και χάθηκε. Τμήματα ερημωμένων και ακατοίκητων σπιτιών που αντέχουν και αντιστέκονται, απογυμνωμένα και πληγωμένα, χορταριασμένα και μετέωρα στο παράλογο αστικό τοπίο μιας πόλης άξενης και εχθρικής, εκτεθειμένης σε μια άτυπη πολιορκία, έναν ακήρυχτο πόλεμο. Τοίχοι φαγωμένοι με ξεθωριασμένα συνθήματα και αφίσες, γκρεμίσματα, συνυπάρξεις εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, σκάλες που στέκονται στο κενό, εικόνες μέσα σε εικόνες ως αντικατοπτρισμοί μιας πραγματικότητας σχεδόν μεταφυσικής, φέρουν τα σημάδια του παρελθόντος και του παρόντος, «αφηγούνται», χαμηλόφωνα χωρίς μελοδραματισμούς και συναισθηματικές εξάρσεις, μικρές ιστορίες, ανείπωτες και μυστικές, για τη ζωή, την απώλεια και τον θάνατο, για όνειρα, χαμένες φωνές και ακυρωμένες ελπίδες. Η ιδιαίτερη ευαισθησία του χρώματος, η αποσπασματικότητα, το προσεγμένο σχέδιο, η ισόρροπη σύνθεση, η στέρεη αρχιτεκτονική δομή, η αίσθηση του χώρου και η προοπτική απόδοσή του, η προσεκτικά υπολογισμένη σκηνοθεσία, επιλογή και οργάνωση του πρωτογενούς υλικού, συντείνουν αποφασιστικά στο τελικό αποτέλεσμα και την αλήθεια των θεμάτων που φορτίζονται από την εμφατική σημασία που τους αποδίδει η ζωγράφος και τον τρόπο με τον οποίο τα επεξεργάζεται, με την εκφραστικότητά τους να μεγιστοποιείται από τις αμιγείς εικαστικές αξίες. Τα θέματα διαγράφονται με ευκρίνεια, η χρωματική απόδοσή τους γίνεται λιτή και ατμοσφαιρική.

Ψυχροί και θερμοί τόνοι δουλεύονται με επιμέλεια και επιδεξιότητα: πλούσια σε ποιότητες μπλε, γαλάζια και πράσινα, υπόλευκα, λευκά και γκρίζα, ώχρες, πορτοκαλί, ροζ και κίτρινα, χρησιμοποιούνται σ’ ένα συνεχές παιχνίδι εναλλαγών, ενώ, πολλές φορές, κυριαρχεί μια μονοχρωματική αντίληψη, και άλλες φορές οι εικόνες της μετατρέπονται σε αφηρημένες συνθέσεις που επιβάλλονται με την ένταση, την αδρότητα και την πυκνότητα των χρωματικών σχηματισμών πάνω στη ζωγραφική επιφάνεια. Τα επάλληλα στρώματα και επίπεδα, τα ίχνη, η εύτακτη κατανομή των μαζών του φωτός και της σκιάς, των λεπτομερειών και των κενών επιφανειών, οι εμφανείς διαδρομές της χειρονομίας, οι γραφισμοί και η λεπτότητα της απόδοσης των φυτικών μοτίβων, είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα συγκεκριμένα έργα. Ταυτόχρονα, οι υφές που δημιουργούνται με τη χρήση μικτής τεχνικής, τονίζουν όχι μόνο την ανάδειξη του υλικού χαρακτήρα του καλλιτεχνικού δημιουργήματος, αλλά και την ανάγκη της εντονότερης και πιο πειστικής προβολής και αίσθησης της πραγματικής φθοράς. Μέσα από μια διαδικασία αφαίρεσης, υπερβαίνει την αναπαράσταση και την ψυχρή περιγραφή, διερευνά την πλαστική συγκρότηση και τις νοηματικές προεκτάσεις της ζωγραφικής της, απομονώνει τα στοιχεία εκείνα που κατευθύνουν στην ποιητική μεταμόρφωση του πραγματικού, μεταδίδουν και διατηρούν ατόφια την πρωταρχική συγκίνηση με τις έννοιες του χρόνου και της μνήμης να συμπλέκονται σε αδιάσπαστη ενότητα. Ο θεατής βρίσκεται μπροστά σ’ ένα ιδιότυπο σύμπαν, ένα περιβάλλον μοναξιάς, αδιατάρακτης ηρεμίας και σπαρακτικής σιωπής –φασματικές σκηνογραφίες και ακινητοποιημένες παρουσίες που επιβάλλονται με ένταση. Τα έργα, στον πυρήνα των οποίων βρίσκεται ο άνθρωπος –παρών μέσα στην απουσία του– αποπνέουν μια αδιόρατα ρομαντική, μελαγχολική διάθεση, τα ερείπια που απεικονίζονται έχουν τον χαρακτήρα του τελεσίδικα εγκαταλειμμένου και της επιτελεσμένης φθοράς με τα ανεξίτηλα στίγματα της κοινότοπης περιπέτειας τους διαμέσου των καιρών. Στις συνθέσεις της, η Λίλα Παπούλα δεν παρουσιάζει μόνο «τα θραύσματα μιας εσωτερικής τοιχογραφίας», όπως η ίδια τα προσδιορίζει και τα αντιλαμβάνεται, αλλά γίνονται μεταφορές των ψυχικών ρηγμάτων και της πολυπλοκότητας ενός κατακερματισμένου κόσμου που έχει απολέσει τις σταθερές και τα σημεία αναφοράς του στη σημερινή παράδοξη και δραματική συγκυρία της αστάθειας, της ρευστότητας και της μετάβασης, έρχονται να δοκιμάσουν τους φόβους και τις ανησυχίες μας, να στοιχειώσουν το μυαλό μας, να χαρτογραφήσουν τους διχασμούς και τις υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου, να εξομολογηθούν την ποιητικότητα της ανολοκλήρωτης προσπάθειας και της ηθικής του αδιεξόδου, να προτείνουν ένα ταξίδι αυτογνωσίας και επιστροφής σε ξεχασμένες αξίες, να ενεργοποιήσουν και να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη. Γιάννης Μπόλης Ιστορικός της τέχνης Επιμελητής Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (ΚΜΣΤ)

Fragments of an Inner Fresco Cohesion is the element that has characterized Lila Papoula’s creation since her first personal exhibition at the Nees Morphes Gallery in 1987. In an era dominated by the electronic image she remains riveted on painting and develops her art with consistency and quality, romanticism and passion. In direct correspondence with emotional and psychic states, seeking to discover and transcribe what is found hidden below the surface, to render her ideas and thoughts visible in the form of imprints, she searches for her subjects in the sediment of memory and experience, but also in her direct contact with the quotidian. Her compositions, in which the evident coexists with the intimate, reflect a completely personal mode of experiencing situations. Her works give the impression of surging up from the unconscious and reshape stimuli into plastic art incidents that although removed from visual reality, simultaneously contain it. Open to multiple interpretations and symbolic extensions, the art of Lila Papoula both addresses and is spoken to, surpasses the manifest, figures the vital rapport of the creator with the world, invokes a deeper communication through silence and ultimately leads to a reflection on the role and force, the mysterious attraction and ambiguity of the image. This new body of works “Walls that were hiding our faces” is a sequel to the exhibition “What remained” and consists of a series of paintings that issue from photographs she took herself and that function, according to the artist, as a kind of “diary” of notes, stimuli, recollections, maxims and allusive formulations. Places that are familiar and at the same time unfamiliar. Echoes and shreds of a former life that has passed and is lost. Plots of dilapidated and abandoned houses that withstand and resist, stripped bare and wounded, run to weeds and suspended in the absurdly urban landscape of an inhospitable and inimical city, exposed to an informal siege, an undeclared war. Ravaged walls with faded graffiti and posters, rubble; coexistence between interior and exterior spaces, stairways hanging in the void, images within images like the mirroring of an almost metaphysical reality. They bear the traces of the past and the present, they “narrate,” in a low voice devoid of melodrama or effusion, stories in a minor key, untold and secret, about life, loss and death, about dreams, silenced voices and dashed hopes. The particular sensitivity to color, the fragmentary quality, the skillful drawing, the balanced compositions, the solid architectural structure, the sense of space and perspectival rendering of that space as well as the carefully calculated staging, the selection and organization of raw material – all contribute decisively to the final outcome and the truth of the subjects that are charged with the emphatic meaning ascribed by the painter and the manner in which she elaborates it maximizes expressiveness by means of pure plastic values. The subjects are drawn

with clarity, the chromatic treatment becomes spare and atmospheric. Cold and warm tones are worked with application and deftness: an abundance of blue, azure and green, off-white, white and grey, ochre, orange, rose, yellow are used in an endless game of alternation while a monochromatic vision frequently prevails. At other times, her images are transmuted into abstract compositions that impose themselves with the intensity, robustness and density of chromatic arrangements over the painting’s surface. The successive layers and levels, the traces, the orderly distribution of masses of light and shadow, the details and the blank spaces on the surface, the visible trajectories of the gesture, the graphism and fineness of the rendering of vegetal motifs are features that distinguish the works in question. Simultaneously, the textures created from the use of mixed media not only set off the material character of the artistic creation but also accentuate the need for a more pronounced and more convincing appearance and sense of the actual deterioration. Through a process of abstraction, she surpasses representation and cold description to go on to explore the plastic formation and the notional prolongations of her painting. She isolates those elements that govern the poetic transformation of reality, that convey and preserve the primary emotion perfectly intact with the notions of time and memory that interlace in an unbreakable unity. The viewer finds herself before a singular universe, a solitary environment, an imperturbable calm and harrowing silence –spectral scene-paintings and immobilized presences that impose themselves unwaveringly. These works at whose core man finds himself –present by his absence – evoke an impalpably romantic, melancholic disposition. The ruins depicted here have the character of unappealable abandon and irreversible ravages with the indelible marks of their mundane adventure through time. In her compositions Lila Papoula does not merely present “Fragments of an Inner Fresco” as she herself describes and conceives of them but rather they become metaphors for the psychic fissures and the intricate tracery of a splintered world that has been lacking in constants and whose reference points of fluidity and transition –in today’s paradoxical and dramatic conjuncture of instability – come to test our fears and anxieties, to haunt our minds, to map the schisms and existential anguish of contemporary man. Her paintings avow the poetic quality of unfinished efforts as well as the ethics of impasse, proposing a journey of self-discovery and a return to forgotten values, to activate memory and keep it alive. Yiannis Bolis Art Historian Curator SMCA (State Museum of Contemporary Art, Thessaloniki)

Προσεχτικά τις κουρτίνες / Carefully draw the curtains, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 140 x 100 cm 14

Αποτοίχωμα ΙΙ / Off the wall II, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 80 x 80 cm 17

Ανάκληση ΙΙ / Recall II, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 80 x 70 cm 18

Ανάκληση ΙΙΙ / Recall III, 2016, μεικτή τεχνική / mixed media, 200 x 150 cm 22

Από έξω / From outside, 2012, μεικτή τεχνική / mixed media, 110 x 110 cm 24

Κατάλοιπα Ι / Residue I, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Διαδρομή / Passage, 2012, μεικτή τεχνική / mixed media, 153 x 57 cm 26

Αποτοίχωμα / Off the wall, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 100 x 150 cm

Αποσπάσματα I / Fragments I, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm 30

Αποσπάσματα II / Fragments II, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm 31

Αποτοίχωμα III / Off the wall III, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 150 x 100 cm

Αποσπάσματα IV / Fragments IV, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm 34

Κατάλοιπα ΙI / Residue II, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm 35

Θα ανοίξεις τα παράθυρα στο φως / You’ll open the windows to the light, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 130 x 150 cm 37

Get out, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 157 x 53 cm 38

Αποσπάσματα VII / Fragments VII, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm 40

Αποσπάσματα VI / Fragments VI, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm 41

Θα μείνεις λίγο μέσα στο φως / You’ll stay a little in the light, τρίπτυχο/ triptych, 2016, μεικτή τεχνική / mixed media, 150 x 300 cm 42

Στιγμιότοπα I, II / Glimpsed I, II, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm 44

Στιγμιότοπα III, IV / Glimpsed III, IV, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm 45

Νυχτερινό / Nocturnal, 2016, μεικτή τεχνική / mixed media, 100 x 150 cm 46

Στιγμιότοπα V, VI / Glimpsed V, VI, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm 48

Στιγμιότοπα VII, VIII / Glimpsed VII, VIII, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm 49

Σημάδια στον τοίχο / Traces on the wall, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 53 x 157 cm 50

Εκεί θα τα βρεις / There you’ll find them, 2016, μεικτή τεχνική / mixed media, 100 x 150 cm 52

Imago , 2012, μεικτή τεχνική / mixed media, 153 x 57 cm 56

Πέρασμα / Passage, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 120 x 170 cm 57

Απέναντι / Across the way, 2016, μεικτή τεχνική / mixed media, 120 x 100 cm

Προσεχτικά τις κουρτίνες / Carefully draw the curtains, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 140 x 100 cm

Αποτοίχωμα ΙΙ / Off the wall II, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 80 x 80 cm

Ανάκληση ΙΙ / Recall II, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 80 x 70 cm

Ανάκληση ΙΙΙ / Recall III, 2016, μεικτή τεχνική / mixed media, 200 x 150 cm

Από έξω / From outside, 2012, μεικτή τεχνική / mixed media, 110 x 110 cm

Κατάλοιπα Ι / Residues I, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Διαδρομή / Passage, 2012, μεικτή τεχνική / mixed media, 153 x 57 cm

Αποτοίχωμα / Off the wall, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 100 x 150 cm

Αποσπάσματα I / Fragments I, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Αποσπάσματα II / Fragments II, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Αποτοίχωμα III / Off the wall III, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 150 x 100 cm

Αποσπάσματα IV / Fragments IV, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Κατάλοιπα ΙI / Residues II, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Θα ανοίξεις τα παράθυρα στο φως / You’ll open the windows to the light, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 130 x 150 cm

Get out, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 157 x 53 cm 58

Αποσπάσματα VII / Fragments VII, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Αποσπάσματα VI / Fragments VI, 2014, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Θα μείνεις λίγο μέσα στο φως / You’ll stay a little in the light, τρίπτυχο/ triptych, 2016, μεικτή τεχνική / mixed media, 150 x 300 cm

Στιγμιότοπα I / Glimpsed I, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Στιγμιότοπα II / Glimpsed II, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Στιγμιότοπα III / Glimpsed III, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Στιγμιότοπα IV / Glimpsed IV, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Νυχτερινό / Nocturnal, 2016, μεικτή τεχνική / mixed media, 100 x 150 cm

Στιγμιότοπα V / Glimpsed V, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Στιγμιότοπα VI / Glimpsed VI, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Στιγμιότοπα VII / Glimpsed VII, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Στιγμιότοπα VIII / Glimpsed VIII, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

Σημάδια στον τοίχο / Traces on the wall, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 53 x 157 cm

Εκεί θα τα βρεις / There you’ll find them, 2016, μεικτή τεχνική / mixed media, 100 x 150 cm

Imago , 2012, μεικτή τεχνική / mixed media, 153 x 57 cm

Πέρασμα / Passage, 2017, μεικτή τεχνική / mixed media, 120 x 170 cm

Λίλα Παπούλα Γεννήθηκε στην Αθήνα. 1989-1992 δίδαξε ζωγραφική στην Μέση Εκπαίδευση. 1978-1983 σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, με δασκάλους Δημήτρη Μυταρά, Γιώργο Μαυροϊδη, Νίκο Κεσσανλή. 1977-1978 έζησε στο Παρίσι. 1974-1976 μαθήματα ζωγραφικής στο St΄ Martins School of Art, Λονδίνο. 1972-1974 μαθήματα ζωγραφικής με τον ζωγράφο Δημήτρη Κοντό. Ατομικές εκθέσεις 2017 2017 2014 2009 2008 2006 2005 2004 2003 2001 2001 1999 1998 1996 1996 1995 1992 1991 1988 1987 1986

Γκαλερί Ευριπίδης, Αθήνα, «Σ τοίχοι που έκρυβαν το πρόσωπό μας». Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, Α.Π.Θ., στα πλαίσια της 6ης Μπιενάλε Θεσσαλονίκης. «Σ τοίχοι που έκρυβαν το πρόσωπό μας». Γκαλερί Σκουφά, Αθήνα, «‘Ο,τι απέμεινε». Σπίτι της Κύπρου, Κυπριακή Πρεσβεία, Αθήνα, «Ταξίδι ευφρόσυνο», Αναδρομική έκθεση. Γκαλερί F, Καρδίτσα. Γκαλερί Ανεμος, Κηφισιά. ΑRΤ ΑΤΗΙΝΑ 12, Εκθεσιακό Κέντρο Αθηνών, Γκαλερί Ανεμος. Γκαλερί Χριστίνα Καρελλά, Ν. Ψυχικό. Γκαλερί Σκουφά, Αθήνα. Γκαλερί Χριστίνα Καρελλά, Ν.Ψυχικό. Γκαλερί Ζίνα Αθανασιάδου, Θεσσαλονίκη. Γκαλερί Ανεμος, Κηφισιά. Γκαλερί Κρεωνίδης, Αθήνα. Art Αθήνα 4, Εκθεσιακό Κέντρο Αθηνών, Γκαλερί Κρεωνίδης. Γκαλερί Αμυμώνη, Γιάννενα. Γκαλερί Κρεωνίδης, Αθήνα. Γκαλερί Κρεωνίδης, Θεσσαλονίκη. Γκαλερί Κρεωνίδης, Αθήνα. Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, Γιάννενα. Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα. Γκαλερί Κρεωνίδης, Αθήνα.

Ομαδικές εκθέσεις (επιλογή) 2017 • Μουσείο Γ.Ι.Κατσίγρα , Δημοτική Πινακοθήκη, Λάρισσα, «Τρείς γενιές Ελληνικής Ζωγραφικής Χαρακτικής» από την συλλογή Πινακοθήκης Χ& Σ Μοσχανδρέου • Πινακοθήκη Χ. & Σ Μοσχανδρέου, «20 χρόνια Πινακοθήκης Χ. & Σ, Μοσχανδρέου», Μεσολόγγι. 2016 • Αίθουσα Τέχνης Τεχνοχώρος – Βαρούλκο, «Σπόρος», επιμέλεια Μαρία Βασαριώτου • Δημοτική Πινακοθήκη «Τρείς γενιές Ελληνικής Ζωγραφικής-Χαρακτικής», Ιωάννινα. από την συλλογή Πινακοθήκης Χ& Σ Μοσχανδρέου 2015 • Χώρος Τέχνης Αποθήκη, Μύρινα, Λήμνος, «IN RED 100 Χρόνια από την Μάχη της Καλλίπολης», επιμέλεια Γιάννης Μπόλης. • Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης - Casa Bianca «IN RED 100 Χρόνια από την Μάχη της Καλλίπολης»

• Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, Αθήνα, «Τρείς γενιές Ελληνικής Ζωγραφικής- Χαρακτικής» από την συλλογή Πινακοθήκης Χ & Σ Μοσχανδρέου 2013 ‘Εκθεση Εικαστικών Τεχνών σε συνεργασία με την ‘Ενωση Εικαστικών Καλλιτεχνών της Σαγκάης, Σαγκάη-Κίνα. 2011 Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων Μελίνα Μερκούρη, «20 χρόνια Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. Παιδιά και Εφηβοι». 2010 • Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων Μελίνα Μερκούρη, «Συνέβη στην Αθήνα», επιμέλεια Ίρις Κρητικού. • St.George Lycabettus Boutique Hotel, «Aura Arboris», επιμέλεια Ντόρα Ρογκάν. • Γκαλερί Άστρα «Συν-αίσθηση: 3 ζωγράφοι - 3 γραφές, 1ο Διεθνές Συνέδριο «Ψυχανάλυση και Ομάδα», επιμέλεια Ντόρα Ρογκάν. • Μπρίνιες 2010, «Τέχνη στο Αγρόκτημα», επιμέλεια Ίρις Κρητικού. 2009 Βίλα Καζούλη, «Περιβάλλο=ν- Δράση 08 Άνθρωπος-Φύση-Πόλη. ART+NATURE», Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. επιμέλεια Γιάννης Μπόλης. 2006 Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, Πάρκο Ελευθερίας,«Τα χρώματα της Ίριδας», Εταιρεία Ψυχικής Υγείας Παιδιού και Εφήβου. 2005 Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, Πάρκο Ελευθερίας,«Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων». 2004 • Γκαλερί Σκουφά, «Σύγχρονη Τέχνη – Ολυμπιάδα 2004». • Γκαλερί Σκουφά, «A table – Στο τραπέζι», επιμέλεια Ίρις Κρητικού. 2002 • Γκαλερί Χριστίνα Καρελλά, «Ήταν ένα μικρό καράβι», Ψυχικό. • Δήμος Ναξίων, Pyramids of Naxos International Art Exhibition, Νάξος. 2000 Ζωγραφική, Γλυπτική, Multimedia, «2000 Κονσέρβες», Αθήνα. 1999 • Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, «Προσεγγίσεις, Ελληνικότητας, Γενιές του ‘80 και του ‘90». , επιμέλεια Νέλλη Κυριαζή. • Μουσείο Dalarma-Falun, Σουηδία • Ελληνική Πολιτιστική Στέγη, Στοκχόλμη. • Πύργος Vianden, Λουξεμβούργο,1999, • Γκαλερί Αργώ,«Σχήματα και χρώματα ψυχής», Αθήνα. 1998 Πνευματικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη, Αθήνα «Πρόσωπο με Πρόσωπο», Αθήνα – Κωνσταντινούπολη. 1997 Σπίτι της Κύπρου, Κυπριακή Πρεσβεία, Αθήνα, «Στον Δασκαλό μας Γιώργο Μαυροΐδη». 1987 Γκαλερί Κρεωνίδης, «Πλοίο διαρκείας η χώρα μου», επιμέλεια Μαρία Κοτζαμάνη. 1996 Γκαλερί Τζάμια και Κρύσταλλα, Χανιά. 1996 Γκαλερί Κρεωνίδης, «Αρμονίη Χαρίεσσα», επιμέλεια Μαρία Κοτζαμάνη. 1990 Δημοτική Πινακοθήκη Γιάννενα. 1989 Πνευματικό Κέντρο Αθήνας, Ε.Ε.Τ.Ε. 1988 Πνευματικό Κέντρο Τρίπολης, Ε.Ε.Τ.Ε. 1987 Πανελλήνια Έκθεση Εικαστικών Τεχνών, ΟΛΠ Πειραιάς. 1986 Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα, Έκθεση για την Καλαμάτα. 1984 Γκαλερί Κρεωνίδης, Αθήνα, στα πλαίσια του 17ου Συνεδρίου της A.I.C.A (Διεθνής Οργανισμός Κριτικών Τέχνης). 1983 Ωδείο Αθηνών, Έκθεση Αποφοίτων Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Έργα της υπάρχουν: στην Βουλή των Ελλήνων, στην Πρεσβεία της Κύπρου, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο Μουσείο Βορρέ, στην Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, στη Δημοτική Πινακοθήκη Ιωαννίνων, στη Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας, στη Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου, στην Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Μεσολογγίου, Χρήστου &.Σοφίας Μοσχανδρέου, στην Τράπεζα Πειραιώς και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Lila Papoula Born in Athens 1972-1974 took lessons with the artist Dimitris Condos. 1974-1976 took lessons in painting at St Martin’s School of Art, London. 1977-1978 lived in Paris. 1978-1983 studied at Athens School of Fine Arts (degree in painting and theoritical studies). 1989-1992 taught art in the Secondary Education system.

Solo Exhibitions 2017 2017 2014 2009 2008 2006 2005 2004 2003 2001 2001 1999 1998 1996 1996 1995 1993 1991 1988 1987 1986

Evripidis gallery, ”Walls that were hiding our faces”, Athens. Tellogleio, Foundation of Art, A.U.Th.”Walls that were hiding our faces” 6th Biennale contemporary art, Thessaloniki. Skoufa gallery, «What remained», Athens. Embassy of Cyprus, House of Cyprus, Athens. F gallery, Karditsa. Anemos gallery, Athens . The International Contemporary Art Fair of Athens, Art Athina 12, Anemos gallery. Christina Karella gallery, Athens. Skoufa gallery, Athens. Zina Athanasiadou gallery, Thessaloniki. Christina Karella gallery, Athens. Anemos gallery, Athens. Kreonidis gallery, Athens. The international Contemporary Art Fair of Athens, Art Athina 4, Kreonidis gallery. Amymone gallery, Ioannina. Kreonidis gallery, Athens. Kreonidis gallery, Thessaloniki. Kreonidis gallery, Athens. Association for Epirot Studies, Ioannina. Nees Morphes gallery, Athens. Kreonidis gallery, Athens

Group Exhibitions (a selection) 2017 • Museum Katsigra/ Municipal ArtGallery of Larissa, “Three Generations of Greek Painting - Printmaking”. from the collection Ch.&S. Moschandreou. • Ch.&S. Moschandreou Gallery, “20th Anniversary of the Gallery Ch.& S. Moschandreou”, Messologhi. 2016 • Technoxoros Gallery - Varoulko “The sid”, curated by Maria Vassariotou. • Municipality of Ioannina ”Three Generations of Greekpainting”. 2015 • Texnochoros Apothiki, “IN RED 100 years from Kallipolis Battle”, Myrina, Limnos. • Municipallity of Thessaloniki - Casa Bianca “IN RED 100 years from Kallipolis Battle”, curated by Yannis Bolis. • Municipal Art Gallery of Athens ”Three Generations of Greekpainting _Printmaking”. 2013 Exhibition of Visual Arts, in collaboration with the Assotiation of Visual Artists of Shanghai, Shanghai, China.

2011 Cultural Centre Melina Merkouri, «20 years Hellenic Society of Mental Health for Children and Adolescents - Cries and Whispers», curated by Iris Kritikou. 2010 • St.George Lycabettus Boutique Hotel, «Aura Arboris», curated by Dora Rogan. • Cultural Centre Melina Merkouri,«Happened in Athens», curated by Iris Kritikou. • Astra gallery «Co- sensation: 3 painters - 3 writings », 1st International Congress of Psychoanalysis and Group», curated by Dora Rogan. • Brinies Farm 2010, «Art in the field», curated by Iris Kritikou. 2009 Villa Kazouli, «Environment-Action 08 - Man-Nature-City». 2006 Art centre of the Municipality of Athens, Parko Eleftherias Hellenic Society of Mental Health for Children and Adolescents, «The colours of the rainbow». 2005 Art centre of the Municipality of Athens, Parko Eleftherias «Centre for the Defence of Human Rights». 2004 • Skoufa gallery «Contemporary Art - Gallery walk», within the frame of the Athens 2004 Olympic Games cultural program, Athens. • Skoufa gallery «a table-at the table» Athens.curated by Iris Kritikou. 2002 • Municipality of Naxos, «Pyramids of Naxos», International Art exhibition, Naxos. • Christina Karella Gallery, «Il etait un petit navire». 2000 Painting Sculpture Multimedia «2000 tin cans», Athens. 1999 • Argo gallery , Athens, Hellenic Society of Mental Health for children and adolescents, «Shapes and colours of the soul». • Municipal Gallery of Athens «Approaching the Greek Identity, Generations of the ‘80s and’90s», curated by Nelli Kyriazi. • Museum of Dalarma-Falun, Sweden. • Grekiska Kulturhuset (Hellenic Cultural Shelter), Stockholm,Sweden. • Chαteau de Vianden, Luxemburg. 1998 Cultural Centre Melina Merkouri «Face to Face, Athens – Istanbul». 1997 • Embassy of Cyprus, House of Cyprus, «To our Teacher Giorgos Mavroidis», Athens. • Kreonidis gallery, «My country an enduring ship», curated by Maria Kotzamani. 1996 • Kreonidis gallery, «Harmonius blending», Athens, curated by Maria Kotzamani. • Gallery Tzamia kai Krystalla, Chania. 1990 Municipal Gallery Ioannina. 1989 City of Athens Cultural Centre - Chamber of Fine Arts of Greece. 1988 City of Tripolis Cultural Centre - Chamber of Fine Arts of Greece. 1987 Panhellenic Exhibition of Visual Arts, Piraeus Port Authority, Piraeus. 1986 National Gallery of Athens «Exhibition for the city of Kalamata», Athens . 1984 Gallery Kreonidis, Athens, 17th Congress of A.I.C.A. (International Association of Art Critics). 1983 Athens Conservatory, Exhibition of Graduates of the Athens School of Fine Arts.

Αποσπάσματα III / Fragments III, 2013, μεικτή τεχνική / mixed media, 40 x 40 cm

The catalogue was published on the occasion of the exhibition, LILA PAPOULA ”Walls that were hiding our faces” at EVRIPIDES ART GALLERY, on November 2017 curator Nassia Evripides Lila Papoula texts Lila Papoula Manolis Anagnostakis Yiannis Bolis translation Andrea Schroth photographs John Katoufas Michalis Katoufas portrait Klimis Navridis desigh-production Nereus Publishers

Η έκδοση πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της έκθεσης, ΛΙΛΑ ΠΑΠΟΥΛΑ «Στοίχοι που έκρυβαν το πρόσωπό μας» στην EVRIPIDES ART GALLERY, τον Νοέμβριο του 2017 επιμέλεια Νάσια Ευριπίδη Λίλα Παπούλα κείμενα Λίλα Παπούλα Μανόλης Αναγνωστάκης Γιάννης Μπόλης μετάφραση Andrea Schroth φωτογράφιση έργων Γιάννης Κατούφας Μιχάλης Κατούφας φωτογραφία πορτραίτου Κλήμης Ναυρίδης σχεδίαση-παραγωγή Εκδόσεις Νηρέας www.art.com.gr

Χορηγοί

Ηρακ λείτου 10 & Σκουφά, Κολωνάκι, 106 73, Τ: 210 36 15 909, 210 36 15 249 w w w. e v r i p i d e s - a r t . g r, i n f o @ e v r i p i d e s - a r t . g r