ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΡΙΕΣ, 2020-2021

Χριστουγεννιάτικες ιστορίες από μαθητές του 1ου Γυμνασίου Ασπροπύργου 2020-2021

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (Χριστούγεννα, 2020)

Α 1

Α 2

Α 3

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΤΙΤΛΟΣ

ΖΑΝΑΙ ΚΑΡΛΗ ΜΑΝΕΛΙΔΟΥ

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

«Διαδικτυακά Χριστούγεννα» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Μια καλή πράξη»

ΜΕΜΕΖΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ

«Τα ξεχωριστά Χριστούγεννα του Έκτορα»

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

«Το μαγικό καμπανάκι»

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΤΣΙΛΗ

ΕΙΡΗΝΗ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΤΣΟΛΕΡΙΔΗ

ΣΟΦΙΑ

«Τα μαγικά Χριστούγεννα»

ΦΕΤΙΤΖΕ

ΝΙΚΟΣ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΤΙΤΛΟΣ

ΓΚΟΥΜΠΕΡΕ

ΣΑΜΙΝΤΑ

«Μην αφήνεις τη ζωή σου πέρα»

ΖΕΗΤΟΥΝΙΑΝ

ΓΙΩΡΓΗΣ

«Το θαύμα των Χριστουγέννων»

ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

«Ένας Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης»

ΚΑΛΛΙΕΡΗ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

«Χριστούγεννα με …ερωτήματα»

ΚΑΣΣΑΚΗΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

«Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι»

ΚΟΛΥΒΑ

ΜΑΡΙΑ

«Τα Χριστούγεννα του 2019»

ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ

ΚΑΤΙΛΕΝΑ

«Φωτεινούπολη»

ΚΟΥΚΚΙΔΟΥ

ΙΩΑΝΝΑ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΤΙΤΛΟΣ

1

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

Α 4

Α 5

Α 6

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΤΙΤΛΟΣ

ΚΟΨΑΧΕΙΛΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ «Το πνεύμα των Χριστουγέννων»

ΚΩΤΣΑΡΙΔΟΥ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΛΑΓΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ

«Τελευταία Χριστούγεννα»

ΛΑΖΑΡΙΔΗ

ΑΝΝΑ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ

ΣΤΑΥΡΙΝΑ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΛΙΑΚΟΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

«Μαγική Χρυσόσκονη»

ΛΙΑΚΟΥ

ΚΛΕΙΩ

«Η Χριστουγεννιάτικη πανδημία»

ΛΙΑΚΟΥ

ΜΑΡΙΑ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΛΙΛΗ

ΝΙΚΗ

«Μια απρόσμενη συνάντηση»

ΛΙΛΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΜΑΛΤΑΜΠΕΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΜΕΜΕΖΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΜΟΥΖΑΚΑΣ ΜΟΥΖΑΚΑΣ ΜΠΑΛΤΑΔΩΡΟΥ ΝΤΑΝΟΥΣΙ ΞΕΝΙΤΙΔΟΥ ΠΑΡΟΤΣΙΔΗΣ

ΜΑΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΖΟΕΡΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΤΥΡΙΑΚΙΔΗ ΤΡΙΒΕΛΛΑΣ

ΝΑΤΑΛΙΑ ΣΠΥΡΟΣ

«Η πίστη στα Χριστούγεννα»

ΤΙΤΛΟΣ «Ο Τζιμ και ο Τζουμ» «Το ταξίδι του γιου σε 37 ημέρες» «Όλα θα πάνε καλά» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Τα πιο ζεστά Χριστούγεννα»» «Ο γκρινιάρης καλικάντζαρος»

ΤΙΤΛΟΣ «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» 2

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020 ΤΣΙΓΚΟΥ ΣΟΪΛΕΜΕΖΙΔΗ

Β 1

Β2

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΡΙΑ

«Μια μεγάλη μέρα» «Τα πιο μαγικά Χριστούγεννα»

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΒΡΟΥΒΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ ΔΗΜΟΣ ΗΛΙΑ ΚΑΛΛΙΕΡΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ ΚΑΝΕΛΛΑΤΟΥ ΚΑΠΟΥΣΙΔΟΥ ΜΑΥΡΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΡΟΥΣΤΕΜΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ ΣΚΛΗΡΟΣ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ

ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΙΕΥΗ ΣΥΜΕΛΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΣΟΦΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ και ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΛΙΑΝΑ ΝΑΤΑΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΟΛΓΑ-ΑΡΙΑΔΝΗ ΗΛΙΑΣ ΙΩΑΝΝΑ ΧΑΡΑ ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΙΑ ΣΟΦΙΑ

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΓΑΥΡΙΔΗ ΔΕΔΕ ΗΛΙΑΣ ΚΑΜΠΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ ΚΑΤΣΑΡΟΥ ΚΑΤΣΕΛΗΣ

ΜΑΡΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ-ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΣΟΦΙΑ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΚΟΜΙΩΤΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ ΚΟΤΡΩΝΑΡΟΥ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ

ΜΑΡΙΑ-ΑΝΘΗ ΣΤΑΘΗΣ ΚΩΝ/ΝΑ ΑΓΑΘΗ

ΤΙΤΛΟΣ «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Το πνεύμα των Χριστουγέννων» «Διαφορετικά Χριστούγεννα» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Καλοί καλικάντζαροι;» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Η περιπέτειά μας την ημέρα των καλάντων» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Τα Χριστούγεννα της Αλίκης» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Χριστούγεννα» «Το παλιό παιχνιδοπωλείο» «Ο Χιονάνθρωπος» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «23 Δεκεμβρίου… Το θαύμα των Χριστουγέννων» «Τα ξεχωριστά Χριστούγεννα»

ΤΙΤΛΟΣ «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Αλλιώτικα Χριστούγεννα» «Χριστουγεννιάτικες μελωδίες στη Βιέννη» «Τα πιο όμορφα Χριστούγεννα-Δεκέμβριος 2020» «Ο Ντάνσερ στο Παρίσι» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Η κούκλα» «Το κάστρο της λίμνης» 3

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

Β3

Β4

Γ2

ΕΠΩΝΥΜΟ ΚΩΤΣΑΛΑΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΚΩΤΣΑΡΙΔΟΥ ΜΠΕΚΡΗ ΛΙΑΚΟΣ ΜΠΑΛΤΖΟΓΛΟΥΚΟΥΣΙΕΡΑ ΛΙΑΚΟΥ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΟΝΟΜΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΙΤΑ ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΑΙΜΙΛΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΠΕΤΡΟΓΙΑΝΝΟΥ ΠΕΤΡΟΓΙΑΝΝΟΥ

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΑΡΙΑ

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΚΩΝ/ΝΑ

Γ3 ΕΠΩΝΥΜΟ ΜΗΤΣΟΣΤΕΡΓΙΟΥ ΞΕΝΙΤΙΔΟΥ

Γ4 ΕΠΩΝΥΜΟ ΠΕΤΡΟΓΙΑΝΝΟΣ

ΤΙΤΛΟΣ «Χριστούγεννα αλλιώς» «Θα τα πούμε φέτος;» «Ένας μικρός Άγιος Βασίλης» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Το ταξίδι στον χρόνο» «Η χριστουγεννιάτικη ιστορία της ζωής μας» «Τα ανατρεπτικά Χριστούγεννα»

ΤΙΤΛΟΣ «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

Τ ΙΤΛΟΣ «Το χριστουγεννιάτικο πάρτι του παππούλη»

ΟΝΟΜΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ

ΤΙΤΛΟΣ «Το μυστήριο των Χριστουγέννων» «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

ΟΝΟΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

ΤΙΤΛΟΣ «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»

4

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Παπαδόπουλος Στάθης, Α1 Το Μαγικό Καμπανάκι Σε ένα μακρινό χωριό της Β. Ελλάδας ο μικρός ήρωας μας ,ο Νικόλας ,ο οποίος ζει με τα τέσσερα αδέρφια του και τους γονείς του. Η οικογένεια του ζει πολύ φτωχά γιατί και οι δυο γονείς του δεν εργάζονται αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ο Νικόλας και τα αδέρφια του είναι μαθητές Δημοτικού εκτός από τον πιο μικρό του αδελφό, ο οποίος είναι τριών ετών τα παιδιά μένουν σε ένα φτωχικό σπίτι αλά ζεστό από αγάπη. Η οικογένεια έχει οικόσιτα ζώα και καλλιεργεί το χωράφι της . Όλοι οι κάτοικοι του χωριού συμπαθούν την οικογένεια του Νικόλα γιατί είναι πάντα πρόθυμοι να βοηθούν όσους έχουν ανάγκη Τα σχολεία έκλεισαν για τις διακοπές των Χριστουγέννων και τις ημέρες αυτές έπεσε πάρα πολύ χιόνι. Το χωριό ντύθηκε στα λευκά , ήταν ένα τοπίο μαγευτικό, τα παιδιά δεν έχασαν την ευκαιρία να παίξουν με το χιόνι. Ο μικρός Νικόλας όμως έπρεπε να βοηθήσει τον πατέρα του στις ασχολίες του σπιτιού και δεν είχε χρόνο να παίξει με τα άλλα παιδιά. Το βράδυ όταν πήγε να ξαπλώσει, μετά από μια κουραστική ημέρα, ονειρεύτηκε ότι είχε βρει στο χωράφι στο χωράφι ένα μαγικό καμπανάκι το οποίο όταν το κουνούσε , όποια ευχή έκανε έβγαινε αληθινή. Το πρωί που ξύπνησε, ετοιμάστηκε για τις πρωινές του ασχολίες. Καθώς βοηθούσε τον πατέρα του με τις δουλειές, βρήκε το καμπανάκι που είχε ονειρευτεί. Χάρηκε πολύ όταν τελείωσε με την εργασία του και ανυπομονούσε να χτυπήσει το καμπανάκι. Την στιγμή που το έκανε ενθουσιάστηκε πάρα πολύ με τον ήχο που έβγαζε. Αναρωτήθηκε αν είναι μαγικό κάνοντας μία ευχή. Φέτος για τα Χριστούγεννα ζήτησε δώρο για όλα του τα αδέρφια. Για τους γονείς του ζήτησε να μπορέσουν να βρουν μια καλή δουλειά ωστόσο δεν ξέχασε τα άλλα παιδιά του χωριού. Ευχόμενο να λάβουν και αυτά όλα τα απαραίτητα Χριστουγεννιάτικα δωράκια. Η ημέρα των Χριστουγέννων έφτασε, τα παιδιά του χωριού έψελναν τα κάλαντα από σπίτι σε σπίτι, όπου τους κερνούσανε γλυκά. Το βράδυ μαζεύτηκαν όλοι μαζί γύρω από το πολύ ωραίο Χριστουγεννιάτικο δένδρο, το οποίο δια μαγείας είχε πάρα πολλά δώρα από κάτω του. Τα παιδιά αναρωτήθηκαν από ποιόν προέρχονται όλα αυτά τα δώρα. Στην συνέχεια ξεκίνησαν να ανοίγουν ο καθένας το δικό του. Όλα τα δώρα ήταν υπέροχα, τα παιδιά πήραν τα δώρα τους εκτός του μικρού Νικόλα, ο οποίος έβλεπε όλα τα παιδιά να χαίρονται και από την χαρά του ξέχασε ότι δεν πήρε δώρο, αυτό όμως δεν τον πείραξε καθόλου. Επιστρέφοντας στο σπίτι του τον περίμενε η οικογένειά του. Τα αδέλφια του ήταν όλα χαρούμενα γιατί και αυτά είχαν πάρει υπέροχα δώρα. Έκατσαν να φάνε το γιορτινό τους γεύμα. Το τραπέζι ήταν γεμάτο με όλες τις λιχουδιές και με πάρα πολύ ωραία, με πολύ ωραία νόστιμα παραδοσιακά φαγητά. Κατά την διάρκεια του δείπνου ο μπαμπάς του Νικόλα τους ανακοίνωσε ότι του πρότειναν μια πάρα πολύ καλή εργασία, έναντι πολύ καλής αμοιβής εντός του χωριού, την οποία και αποδέχτηκε. Αυτό το νέο ήταν το καλύτερο δώρο για την οικογένεια του Νικόλα. Αφού ολοκλήρωσαν το φαγητό τους, σαν μια αγαπημένη οικογένεια αντάλλαζαν ευχές και πολύ αργά το βράδυ ξάπλωσαν για να ξεκουραστούν.

5

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο φίλος μας ο Νικόλας ένιωσε πολύ ευχάριστα, γιατί μπόρεσε με αυτό το μαγικό καμπανάκι να πραγματοποιήσει τις ευχές όλων των παιδιών του χωριού. Η μεγαλύτερή του χαρά ήταν για τον πατέρα του, που βρήκε τόσο καλή δουλειά και πλέον σίγουρα τα πράγματα θα άλλαζαν και για τον ίδιο προς το καλό. Το μεγαλύτερο δώρο όμως του Νικόλα, ήταν που είδε όλους αυτούς τους ανθρώπους να χαίρονται και να πραγματοποιούνται οι ευχές τους. Η αιτία για αυτό, ήταν ο ίδιος, γιατί πίστευε πάντα στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Από αυτή την ημέρα δεν έχει ξαναχρησιμοποιήσει ποτέ το κουδουνάκι, γιατί η πίστη πηγάζει από μέσα του και τον βοηθάει πάντα να κάνει το καλό και να πραγματοποιεί τις ευχές των φίλων του.

6

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Καρλή Βασιλική, Α1

ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Μόλις άκουσα το ξυπνητήρι σηκώθηκα αμέσως.Πετάχτηκα από το κρεβάτι μου και έτρεξα να κοιτάξω στο παράθυρο.

-Το έστρωσε,το έστρωσε!!! φώναξα με όλο μου τον ενθουσιασμό -Και πως κάνεις ετσι ; είπε ο αδερφός μου που είχε ξυπνησει από τις φωνές μου. Εκείνος είχε ξαναδεί τοσο χιόνι όταν αυτός ήταν πέντε και η μαμά ήταν έγκυος σε εμένα.

-Άστα αυτα και σύκω. Έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε σημερα!! Ετοιμαστήκαμε, ντυθήκαμε ζεστά,και βγήκαμε έξω να παιξουμε. Και με χαρά αρχισαμε να φτιάχνουμε το έλκηθρο που είχαμε σχεδιάσει. Μετά απο ώρα μαστορέματος το τελειώσαμε και θελήσαμε να το δοκιμάσουμε. Έτσι ανεβήκαμε στον λόφο του χωριόυ και ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε την κατηφόρα. Ξαφνικά ειδα ένα ζώο μπροστά μας.

-Αααααα τάρανδος!!φώναξα Ο Παύλος προσπάθησε να φρενάρει με το πόδι το μα ήταν αδύνατον.Ευτυχώς ο τάρανδος μας είδε και έτρεξε προς την αλλη μεριά.Όταν σταματήσαμε να κινόυμαστε ο αδερφός μου αναστέναξε με ανακούφιση.<<Φιουφ...παραλίγο>>είπε.Τότε ακούσαμε μια φωνή απο πίσω μας .

-Συγγνωμη γι'αυτο παιδιά.Δεν σας είχα δει. Εγώ με τον Παύλο κοιταχτήκαμε σοκαρισμένοι.Ήταν ο Τάρανδος!!

-Στο έλεγα οτι τα ζωα μιλούν αλλα δεν με πίστευες.του είπα -Γεια σας παιδία!Είμαι ο Αρμουρ και χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω .Θα ήθελα την βοήθειά σας.Βλέπετε είμαι ένας απ'τους ταράνδους που σέρνουν το έλκηθρο του ΑΪ Βασίλη.Πριν λίγο, εγώ και οι υπόλοιποι τάρανδοι σταματήσαμε για να πιούμε λίγο νερο κι έφυγαν χωρίς να το πάρω είδηση.Ο επόμενός μας προορισμός θα ήταν το όρος Όχη στην Εύβοια μα δεν ξέρω πως να πάω.Τι λέτε; Θα με βοηθήσετε να τους βρω; Εμείς δεχτήκαμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο Παύλος ήξερε προς τα που έπρεπε να πάμε.Έτσι ανεβήκαμε και οι δύο στον ταρανδο κι αρχίσαμε να πετάμε προς το βουνό.Μετά απο αρκετή ώρα ο Αρμούρ κουράστηκε. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα σε μιά λιμνούλα που είδαμε από ψηλά. Ξαφνικά ακουσαμε μία φωνή. <<Ελάτε γρήγορα!Τάρανδος!>> Ήταν κυνηγοί! Εμείς αρχίσαμε να τρέχουμε. Τότε ο Αρμούρ πάτησε ένα κλαδί και τραυμάτισε το πόδι του και δεν μπορουσε να τρέξει.

-Το σπάγκο για το έλκηθρο γρήγορα! είπα στον Παύλο Για να καθυστερίσουμε τους κυνηγούς δέσαμε τις δύο άκρες του σπάγκου σε δύο δέντρα ώστε να σκοντάψουν. Το κόλπο μας πέτυχε και παρόλο που ο Αρμούρ δεν μπορούσε να τρέξει πολύ γρήγορα καταφέραμε να τους ξεφύγουμε. Καθώς φτάναμε στο βουνό έπιασε μία μεγάλη χινοθύελλα. Εμείς χωρίς να έχουμε άλλη επιλογή κατεφήγαμε σε μια σπηλιά.Δεν μπορούσαμε όμως να μείνουμε για πολύ εκεί.Έπρεπε να φτάσουμε επιγόντως στον ΑΪ Βασίλη γιατί χωρίς τον Αρμούρ δεν θα μπορούσε να παραδώσει τα δώρα.Ευτυχώς η 7

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

χιονοθύελλα τελείωσε γρήγορα.Όμως εμείς είχαμε αποπροσανατολιστεί.Ευτυχώς για εμάς συναντήσαμε ένα σμήνος ταξιδευτικών πουλιών που μας είπε προς τα που να πάμε.Μάλιστα ένα απ'αυτά ,το μικρότερο θέλησε να έρθει μαζί μας.Εμεις του είπαμε πως ήταν πολύ επικύνδυνο και προσπαθήσαμε να φύγουμε χωρίς αυτό μα εκείνο μας ακολούθησε χωρίς να το καταλάβουμε. Η ύπολοιπη διαδρομή κύλισε ευχάριστα κι έχοντας τον Πίπη να μας κελαηδα μελοδικά.Ώσπου φτάσαμε στον προορισμό μας. Από μακρία αναγνωρίσαμε τον ΑΪ Βασίλη με τους ταράνδους και πήγαμε προς αυτούς.

-Ο Αρμούρ! αναφώνησε ο ΑΪ Βασίλης. ανυσηχήσαμε πόλυ για΄σένα!

-Χαιρόμαστε πολύ που σε ξαναβλέπουμε!είπε ένας από τους ταράνδους.

-Ναι χαιρόμαστε! συμφώνησαν και οι υπόλοιποι.

-Λοιπόν, μάλλον ήρθε η ώρα να σας αποχαιρετήσουμε.είπε μα απογοήτευση ο Παύλος.

-Έχω μια φανταστική ιδέα!είπε ο ΑΪ Βασίλης.Για να σας το ανταποδόσουμε που βοηθήσατε τον Αρμούρ,τι θα λέγατε να με βοηθήσετε να μοιράσω τα δώρα στα παιδιά; -Αλήθεια το λες αυτό;Φυσικα και το θέλουμε!ειπα εγω Κι έτσι ξεκινήσαμε το ταξίδι μας!Και ζήσατε εσείς καλά ,κι εμείς καλύτερα!

8

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Φετιντζέ Νίκος, Α2

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε ένα μικρό χωριουδάκι μια οικογένεια, που αγαπούσε τα Χριστούγεννα πιο πόλυ απο όλους τους ανθρώπους που έμεναν εκεί. Είχε έρθει η παραμονή της πρωτοχρονιάς και όλοι μάζι διασκέδαζαν στο μεγάλο τους σπίτι, μέχρι που κάποιος τους χτύπησε το κουδούνι. Ήταν ο γείτονας ο κύριος Γιάννης, ο οποίος ήταν μόνος του και ήθελε να πέσει για ύπνο αυτή τη φανταστική ημέρα, κάτι που φαινόταν περίεργο στην οικογένεια. Ο κύριος Γιάννης ήρθε για να παρακαλέσει την μεγάλη αυτή οικογένεια, να κλείσουν την μουσική για να μπορέσει και αυτός να κοιμηθεί. Αυτοί είπαν στον κύριο Γιάννη πως αυτό ήταν αδύνατον να συμβεί, γιατί ήθελαν να περάσουν καλά όπως κάνουν κάθε χρώνο. Ο κύριος Γιάννης έγινε έξαλλος, μπήκε μέσα στο σπίτι της οικογένειας και έσπασε το ηχείο που έπαιζε μουσική. Μετά συνειδητοποίησε τι μεγάλο λάθος είχε κάνει και είχε ντραπεί τόσο πολύ που έφυγε απο το σπίτι τρεχοντας. Όλα αυτά τα παρατηρούσε ο Άγιος Βάσιλης και αποφασισε να βάλει τον κύριο Γιάννη στην λίστα με τους άτακτους ανθρώπους. Οταν ήρθε πλέον η πρωτοχρονιά και κυριος Γιάννης δεν βρήκε δώρα κάτω απο το δέντρο του και καταλαβε γιατι. Μετάνιωσε για αυτό που έκανε και αποφάσισε να επανορθώσει, πήρε λοιπόν ένα καινούργιο ηχείο και το έδωσε στην χαρούμε οικογένεια.

9

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Γκουμπερέ Σαμίντα, Α3 ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΠΕΡΑ

Κάποτε ζούσε ένα πολύ πλούσιο κοριτσι.Ο πατέρας του ήταν ένας μεγάλος επιχειρηματίας που ειχε ένα τεράστιο σπίτι και μια οικογένεια,την γυναίκα του που ήταν επίσης επιχειρηματίας και την κόρη του. Το κορίτσι αυτό είχε πάντα ότι επιθυμούσε η ψυχή του. Αλλά το μόνο που δεν είχε ποτέ ήταν η αγάπη των γονιών της. Βλέπετε , οι γονείς της ασχολούνταν τόσο με τη δουλειά που δεν έδιναν σημασία στην κόρη τους. Αλλά η μητέρα ασχολούνταν πολύ λίγο μαζί της.Τοσο όσο να καταλάβει ότι η κόρη της δεν ευτυχισμένη και χαρούμενη όπως νόμισε.Της πήρε καιρό να το καταλάβει όμως. Το κορίτσι αυτό στο σχολείο φερόταν απαίσια στα άλλα παιδιά.Τα μείωνε και τα κορόιδευεαι. Όμως η μητέρα της αρρώστησε σοβαρά.Μια μέρα το κορίτσι πήγε να δει αν η μαμά του είναι καλύτερα.Μπηκε στο δωμάτιο της και την ρώτησε πώς ήταν. Η μητέρα του δεν απάντησε αλλά το μόνο πράγμα που είπε ήταν ότι την αγαπούσε πολύ και λυπάται που δεν της το έλεγε πιο συχνά, ότι πρέπει να σταματήσει να κοροϊδεύει και να μειώνει τα άλλα παιδιά στο σχολείο,ότι πρέπει να ζητήσει συγγνώμη, να βοηθάει τους άλλους οπότε μπορεί.Το κορίτσι την άκουγε και καταλάβαινε καλά τι έλεγε η μητέρα του.Κάποια στιγμή μπήκε στο δωμάτιο η νοσοκόμα και θέλησε να μιλήσει πολύ σοβαρά στη μητέρα του κοριτσιού .Το κορίτσι βγήκε από το δωμάτιο και τότε μπήκε μέσα και ο πατέρας της. Τότε τα κατάλαβε ότι τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά από τι νόμισε . Το κατάλαβε αυτό διότι ήταν εκεί ο πατέρας της ποτέ δεν έβγαινε από το γραφείο του μόνο για πολύ επείγον λόγους . Έτσι αποφάσισε να κρυφακούσει τι θα έλεγε η νοσοκόμα . Κάθονταν στη πόρτα άκουσε τι είπε η νοσοκόμα . Λύγισε και στα μάτια της εμφανίστηκαν δάκρυα έτρεξε στο σαλόνι και κάθησε δίπλα στο στολισμένο δέντρο. Άρχισε να σκεσπαει σε κλάματα διότι μόλις έμαθε ότι η αρρώστια της μητέρας της δεν είχε θεραπεία και ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να τη χάσει για πάντα.Ετρεξε στο δωμάτιο της και δεν βγήκε από εκεί για τρεις ημέρες. Παρακολουθούσε το χιόνι να πέφτει από το παράθυρο του δωματίου της.Τα φωτάκια στο μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο που είχε στο δωμάτιο της αναβόσβηναν. Σκεπτόμενη κοίταζε τις χιονονιφάδες που έπεφταν σιγά-σιγά στη γη. Αποφάσισε λοιπόν να πάει στη μητέρα του και να περάσει μαζί της σοσ καιρό της είχε απομείνει. Μπήκε στο δωμάτιο της μητέρας του και της είπε πως την αγαπούσε πολύ .Τότε και η μητέρα της ψιθυρίζοντας είπε να την συγχώρεση που δεν της έδινε τόσο προσοχή νωρίτερα και πως την αγαπάει πολύ,το κορίτσι συγχώρεσε τη μητέρα του και τότε τα μάτια της έκλεισαν.Το κορίτσι φοβήθηκε τη φώναζε αλλά καμία απάντηση, η νοσοκόμα και ο πατέρας της ,που δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για εκείνη, μπηκαν γρήγορα στο δωμάτιο βρήκαν το κορίτσι να κλαίει και να έχει αγκαλιάσει τη μητέρα του .Η νοσοκόμα πήγε να την πάρει από εκεί αλλά ο πατέρας της την σταμάτησε πήγε να πάρει από εκεί την κόρη του αλλά εκείνη άρχιζε να φωνάζει:" Φύγε άσε με ήσυχη!Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για εμένα!"Τότε ο πατέρας της της είπε:"Μα φυσικά ενδιαφέρομαι για εσένα είσαι κόρη μου.Εγω σου αγόραζα παντα ότι εσύ ήθελες", το κορίτσι αποκρίθηκε: "Νομίζεις ότι χρειάζομαι όλα αυτά που μου αγοράζεις.Ναι μπορεί να τα έδινες όλα αλλά δεν μου έδωσες ποτέ αυτό που χρειαζόμουν πιο πολύ ΑΓΑΠΗ ", φώναξε το κορίτσι και άρχισε να κλαίει πιο πολύ έφυγε από εκεί και κλειδώθηκε στο δωμάτιο του. Ο πατέρας είχε σοκαριστεί και κατάλαβε το λάθος που έκανε εδώ και τόσα χρόνια έτσι πήγε αμέσως να μιλήσει στη κόρη του που η όποια είχε πια ακούσει καλά τι του είπε η μητέρα της σε σχέση με την συμπεριφορά του που την άλλαξε απέναντι στα άλλα παιδιά.

10

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο πατέρας της μπήκε στο δωμάτιο της κόρης του εκείνη κάθονταν μπροστά από το τζάκι βλέποντας της λίγες φωτογραφίες που είχε από τη μητέρα του με νοσταλγία και λύπη καθώς τα δάκρυα έπεφταν στα μάγουλα της. Ο πατέρας άρχισε να μιλάει: "Ξέρω ότι πονας από τον χαμό της μητέρας σου αλλά πίστεψέ με πονάω το ίδιο την αγαπούσα πολύ όπως και εσένα . Ναι ξέρω ήμουν πολύ απόμακρος και εθισμένος στη δουλειά μου δεν έδινα χρονο σε εσένα.Αυτο είναι κάτι που το μετάνιωσα. Καταλαβα το λάθος μου και θα καταλάβω επίσης αν δεν θες να μου μιλήσεις τώρα αλλά θέλω να ξέρεις ότι λυπάμαι και θα ήθελα να με συγχωρέσεις κάποια στιγμή." Το κορίτσι σηκώθηκε, έτρεξε προς το πατέρα του και τον αγκάλιασε σαν μην υπήρχε αύριο λέγοντας:"Σε συγχωρώ μπαμπά." Ο πατέρας της υποσχέθηκε να μην αφιερώνει τόσο χρόνο στη δουλειά και πιο πολύ στη κόρη του. Τα Χριστούγεννα έφτασαν.Πατερας και κόρη απολάμβαναν ένα ωραίο δείπνο ευτυχισμένοι.Καθως τρώγανε στο μυαλό του κοριτσιού ήρθε ένα από τα πράγματα που του είπε η μητέρα του που το οποίο ήταν να βοηθάει τους άλλους το είπε στον πατέρα της και του πρότεινε μιας και είναι τόσο πλούσιοι να χαρίσουν χρήματα σε ιδρύματα και ο πατέρας της δεν έφερε καμία αντίρρηση από τοτε και μετά ζούσαν ευτυχισμένοι .

Ζεητουνιάν Γιώργης, Α3 To θαύμα των χρηστουγιέννων Στην γη μας υπαρχουν πολλοι τεμπελιδες αλλα ενας απο αυτούς στην ιστορια μας ξεχωρισε . Αυτη η χρηστουγιεννιατικη ιστορια ειναι για το 1700 μ.Χ. Στην Αγγλια υπηρχε ενας τεμπελεις και εγωιστής,δεν σεβοταν τους υπαλληλους,τον ελεγαν Σεμ.Ο Σεμ ηταν πλουσιος γιατι ο πατερας του ηταν διευθυντής του διεθνούς ταχυδρομειου. Μια μερα ο πατερας του αποφασισε να τον στειλει καπου μακρια σε αλλη πολη,να του δωση μαθημα ζωης.Ο Σεμ πηγε,δεν ειχε αλλη επιλογη.Ο δρομος ηταν δυσκολος περνουσε απο χιονι,βαλτους και βροχες αλλα δεν τα παρατουσε. Ο Σεμ νομιζε πως θα ηταν ολα ευκολα,αλλα οχι.Οταν εφτασε στην πολη και ανοιγε μια μια θυριδα και δεν εβρισκε πουθενα εστω ενα γραμμα,τον επιασε πανικος,διοτι ειχε εντολη απο το ταχυδρομειο μεσα σε ενα χρώνο να μαζεψει 6.000 γραματα για να πραγματοποιησει την επιστροφη του. Τον Σεμ δεν τον έστειλαν σε μια συνιθισμενη πολη.Σε αυτόν το τοπο απο τοτε που κατοικησαν άνθρωποι δεν ηταν ολα ισυχα,διοτι υπηρχε μια βεντετα και ητανε τοσο παλια που οι ιδιοι δεν θημόντουσαν γιατι.Αυτο το μερος ειχε χωριστει σε δυο περιοχες και τους χωριζε μονο ενας δρομος.Απο πολους τσακομους η πολη ηταν καταστραμενη και για αυτό το λογο δεν υπηρχε σχολειο,παρκα και δραστιριοτητες,οι άνθρωποι ηταν δυστυχισμενη. Το πνευμα χριστουγεννων ειχε χαθει.Ο κοσμος αντι να κανει προετοιμασιες και στολισμους ασχολουντε μονο πως να γκρεμησουν η να χαλασουν τα παντα της αλλης πλευρας.

11

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο Σεμ τρομοκρατημενος απο μαυριλα και χαλι εφτασε στην αλλη ακρη της πολης εκει ηταν ενα μεγαλο σπιτι,γεματο παιχνιδια,σταματησε και φωναξε «Ειναι εδω κανεις» δεν απαντησε κανενας.Μπηκε μεσα για να βεβαιωθει αλλα δεν ειδε τιποτα εκτος απο ενα μεγαλο δωματιο με παιχνιδια,επειτα βγηκε εξω και συναντισε εναν αντρα να ερχετε προς το σπιτι απο το δασος με ενα τσεκουρι.Ηταν ψηλος,ευσομος και γεροδεμενος,μολις τον ειδε ο Σεμ το εβαλε στα ποδια. Την επομενη μερα οσο ελεγχε μία απο τις θυριδες επεσε μια ζωγραφια στο κεφαλι του κοιταξε πανω και ειδε ενα αγορακι στο παραθυρο και του λεει ο Σεμ «Ειναι δικια σου η ζωγρφια?» «Ναι κυριε θα μπρορουσατε να μου την δωσετε» «Θα στην δωσω αλλα θελω να κανουμε μια συμφωνια» «Ενταξει.Και τη συμφωνια?».Εκεινη τη στιγμη του ειρθε μια φανταστικη ιδεα.«Θα γραψεις κατι στο χαρτι και θα το βαλεις στην θυριδα».«Μα δεν ξερω να γραφω».Ο Σεμ με μια μεγάλη απαγοητευση απο αυτα που ειπε το αγορακι εφυγε τρεχοντας.Εκεινο το βραδυ ο Σεμ θελησε να φαει και πηγε κατι να αγορασει.Στο μαγαζι που μπηκε ηταν γεματο ψαρια.Η πωλητρια ρωτησε τον Σεμ αν θα παρει κατι «Ναι παρακαλω δύο ψαρια ή οχι τρεια καλητερα».Ο Σεμ οσο περιμενε παρατήρησε πως η πωλητρια και το μαγαζι μοιαζει ποιο πολυ με ενα σχολειο με δασκαλα παρα με ενα ιχθιοπολειο. Με βλέμα γεματο απορειες ο Σεμ κοιταγε την πωλητρια.Η Τζενι ,ετσι ονομαζοταν η πωλητρια,διαβασε την απορεια στο προσωπο του Σεμ ξεκινησε να διηγείται με θημο,νευρα και λυπη για τα καταστραμενα ονειρα και ελπιδες που ειχε οταν την στειλανε σαν δασκαλα σε αυτο το μερος για να διδασκει τα παιδια.Οσο η Τζενη διηγουσε την τρομερη ιστορια της,στο κεφαλι του Σεμ μεγαλωνε και έπαιρνε μορφη το σχέδιό του για την επιστροφη στο σπιτι. Πριν τελειωσει την ιστορια της η Τζενη ο Σεμ ετρεξε σαν τρελος στο σπιτι του αγοριου που ήθελε να μαθει γραμματα για να του δωσει την ζωγραφια.Όταν μπηκε μεσα στην αυλη τα σκυλια άρχισαν να γαβγίζουν,Ο πατερας του αγοριου βγηκε εξω με την καραμπινα,νομιζε πως ηταν καποιος απο την εχθρηκη περιοχη,οσο τον εψαχνε ο πατερας του αγοριου τον ισβολεα ο Σεμ προσπαθουσε να μπει κρυφα μέσα για να επιστρέψει την ζωγραφια,το αγορακι ξυπνησε απο της φωνες και φασαρια κατεβηκε κατω.Ο Σεμ τα εχασε,δεν ηξερε τι να κανει και απο το φοβο για να μην συναντησει κανεναν μπηκε μεσα απο την καμηναδα και ετσι βρέθηκε στο σαλονι αφησε την ζωγραφια και αρχισε να σκέφτεται πως θα βγει εξω.Εκεινη την στηγμη κατα τυχη ο αντρας που ειδε ο Σεμ στο δασος τον ειδε απο το παραθυρο.Για να μην γίνουν φασαριες τον βοηθησε να βγει εξω από το παράθυρο αφήνοντας πανω στην ζωγραφια το παιχνιδι που ηταν ζωγραφισμένο.Ο Κλαους ο οποιος ονομαζόταν ο άντρας,οταν έβλεπε απο το παραθυρο το πως αγορακι έπεζε με το παιχνίδι,γεμισε γεματο δακρυα απο συγκίνηση και η καρδια του απο αγάπη.Ο Σεμ μετα απο αυτο που έγινε απο το φοβο φωναξε «Ποιος εισαι και πως σε λενε?».Ο πατερας του αγοριου οταν το ακουσε ετρεξε να δει απο που προέρχνοται οι φωνες ομως δεν ειδε τιποτα. Ο Κλαους πηγε τον Σεμ στο σπιτι του και του εξηγησε τι απέγινε μαζι του και με τα Χριστουγεννα και ποιος ειναι,πως οι ανθρωποι κανουν κακά πραγματα,και πρεπει ο Σεμ μαζι με τον Κλάους να σώσουν τα Χριστουγεννα,οταν τα ακουσε ολα αυτα ο Σεμ του δημιουργήθηκε μια ολοκληρη ιδεα.Tην επομενη μέρα o Σεμ ξυπνησε απο φωνες εξω απο την πορτα,οταν ανοιξε την πορτα δεν πιστευε στα μάτια του,διαφορες ηλικιες παιδιων φωναζαν «Κι εμεις θέλουμε παιχνιδια,κι μεις κι εμεις» ο Σεμ είπε με ενα μεγαλο χαμογελο μεχρι τα αφτια «Για να πάρετε και εσεις παιχνιδι πρέπει να συμπεριφερεστε καλα,να γράψετε ενα γραμα και να ζωγραφισετε ενα παιχνιδι μην ξεχασετε να κανετε καλες πράξεις» «Πως θα γράψουμε θα γραψουμε ενω δεν ξερουμε να γραφουμε» Ο Σεμ τους καθοδηγησε στην Τζενι. Η Τζενι απο την συγκίνηση και την ζωντανια που ειχαν αυτα τα παιδια καταλαβε πως πρεπει να μινει γιατι ειχε σκοπο να φυγει και μαζεβε λεφτα,ομως μετα το πρωτο μαθημα ολα τα λεφτα που ειχε μαζέψει για να φύγει τα ξόδεψε για να επαναφέρει το σχολείο σε κατάληλη κατάσταση για τα παιδια.

12

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ετσι ξεκίνησε μέρα με την μέρα με τα μαθηματα να απλώνεται η φίμη για μαθηση στα παιδια στην πολη.Απο ολες τις ακρες της πολης ερχόντουσαν τα παιδια για να μάθουν να γράφουν.Η Τζενι τους μάθενε οχι μόνο τα γράμματα αλλα μάθενε να ειναι φιλικοι,ευγενείς,καλόκαρδοι και επιεικής επειδη δεν ηταν αρκετα να ξερουν μονο να γράφουν για να τους φέρει ενα δωρο ο Σάντα Κλάους αλλα να κάνουνε καλες πράξεις και να νοιαζονται ο ενας για τον αλλον. Ητανε μεσημέρι παρόλου που έριχνε χιονι είχε πολυ καλο καιρό ο Σεμ γυρίζοντας απο τον Κλαους με χαρούμενη διάθεση που έκαναν πολλα παιχνίδια είδε τα παιδια που ειχανε τελειωσει το μαθημα και γήρναγαν στα σπίτια τους.Την εικονα που ειδε ο Σεμ ηταν πολυ λυπιτερη διοτι δεν έπεζε κανενα παιδι και δεν ακουγόταν κανένα γέλιο.Χωρις δευτερη σκέψη ο Σεμ έφτιαξε μια χιονομπαλα και την πέταξε σε ενα απο τα παιδια και γλίστρησε,τα παιδια οταν τον είδαν αρχισαν να γελάνε έτσι τους προκάλεσε να πέζουν να παιζουν χιονοπόλεμο.Το γελιο και η χαρα των παιδιων ητανε τόσο κολλητικο που οι μεγαλοι ξεχασαν για την βεντετα τους και βγηκαν στους δρομους για να πέξουν μαζι τους με τα παιδιά τους. Η πόλη δεν αναγνωριζόταναι.Ο τροχος χαράς και ευτυχίας όλο έπαιρνε και πιο πολλες στροφές.Γυρισε το πνεύμα Χριστουγεννων σε αυτη την πόλη! Εντωμεταξύ τα γράματα ασταμάτητα φτάνανε στην ταχυδρομικη θυρίδα. Ηταν τοσα πολλα που ο Σεμ με τον Κλαους μάζεψαν 6.000 γραματα και παραπάνω.Με τοσες πολλες καλες πράξεις ο Σεμ δεν καταλαβε πως άλαξε οχι μονο ο ιδιος αλλα με μαγεία των χριστουγεννων άλαξε τους κάτοικους της πόλης και ένωσε μια πόλη που ηταν δυστυχυσμένη και χωρισμένη στα δύο λογο βεντέτας.Τα γραματα γινανε αμετρητα και ο Σεμ με τον Κλάους δεν προλαβένανε να τα μοιρασουν στα παιδια.Ο Κλάους ειχε μια μαγικη χρονομηχανη,που μπορει να σταματήσει τον χρωνο,ετσι σταμάτησε ο χρώνος και μπόρεσαν να μοιράσουν ολα τα δωρα κατω απο τα δεντρα ολου του κοσμου σε ολα τα παιδια. Ο Σεμ μαζι με τον Κλάους έσωσαν τα Χριστούγεννα.Όταν ο πατερας του Σεμ ειρθε να τον πάρει,είπε με ενα ανθουσιασμο «14.000 γραματα για εναν τέμπελη ειναι παρα πολλα και ξεπέρασες το ωριο,μπράβο.Ελα πάμε σπιτι Σεμ».Ο Σεμ με ενα χαμόγελο χαρας και ευτυχίας κοιταξε την πόλη,τα παιδια πως έπεζαν,την Τζενι και τον Κλάους και ειπε «Οχι πατερα,εδω ειναι το σπιτι μου».

Κασσάκης Παναγιώτης, Α3 ΄΄Ο ΣΤΡΙΓΓΛΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΡΝΑΚΙ΄΄ Μια φορά και έναν καιρό ,σε μια βασιλική κατοικία ζούσε ένας βασιλιάς με την οικογένειά του. Όμως ,ο βασιλιάς ήταν παράξενος , δεν ευχαριστιόταν με τίποτα , και τεμπέλης ,δεν ασχολούταν καθόλου 13

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

με τον λαό του , άφηνε δηλαδή με λίγα λόγια την αρχηγία στους συμβούλους του .Ούτε με την οικογένειά του ασχολούταν. Είχε μπει ο Δεκέμβρης , και σε ένα από τα λίγα συμβούλια που συμμετείχε ο βασιλιάς , τέθηκε το θέμα του στολισμού του παλατιού αλλά και του υπόλοιπου κρατιδίου . Ο βασιλιάς μόλις το άκουσε κοίταξε άγρια όλους τους συμβούλους του και είπε με αυστηρή φωνή : «Γιατί να στολίσουμε , στα πανηγύρια είμαστε ;» Όλοι οι σύμβουλοι αλλά και η οικογένειά του προσπάθησαν να του αλλάξουν γνώμη, αλλά μάταια . Ο βασιλιάς ,όσο περνούσαν οι μέρες τόσο και παραξένευε ,γιατί πλησίαζαν οι γιορτές ,πάντα ,κάθε χρόνο λίγο πριν τις γιορτές παραξένευε περισσότερο από ότι τις άλλες μερες του χρονου .Στο επόμενο συμβούλιο που συγκλήθηκε , οι σύμβουλοί του του έθεσαν το θέμα των αδειών των υπαλλήλων του ανακτόρου , είχαν προγραμματίσει οι σύμβουλοι πως τρεις ημερες πριν τα Χριστουγεννα θα άρχιζε η άδειά τους ,τότε εκείνος γύρισε και είπε -«Δηλαδή όλες αυτές τις μέρες μόνοι μας θα κάνουμε τις δουλειές ;»Και πάλι οι σύμβουλοί του προσπάθησαν να του αλλάξουν γνώμη ,αλλά …Τίποτα . Μόλις το έμαθαν οι υπάλληλοι του ανακτόρου θύμωσαν πολύ , κάποιοι αποφάσισαν να παραιτηθούν και να πανε αλλού να δουλέψουν , άλλοι να παραμείνουν εκεί και να συνεχίσουν να δουλεύουν και τέλος μερικοί πήραν την απόφαση να κάνουν μια μεγάλη απεργία . Αιτία αυτών δεν ήταν μόνο οι άδειες για τα Χριστούγεννα ,αλλά και το ότι ο βασιλιάς τους έκανε παρατηρήσεις και δεν έμενε ευχαριστημένος με τίποτα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά που είχαν συμβεί ,ξαφνικά μια ημέρα ξυπνάει και βλέπει πως η οικογένειά του τον είχε εγκαταλείψει . Ο βασιλιάς τότε πραγματικά λύγισε ,μέχρι που σκέφτηκε να παραιτηθεί από την βασιλεία. Όμως ,από την άλλη οι πολιτικοί του αντίπαλοι μαζί με τον αγανακτησμένο λαό από τα οικονομικά βάρη , εκκμεταλλευόμενοι την δυσκολία του βασιλιά ,αποφάσισαν να κάνουν διαδηλώσεις ώστε να ρίξουν τον βασιλιά. Όλες οι προσπάθειές τους απέβησαν μοιραίες ,καθώς δεν κατάφεραν να τον ανατρέψουν. Ο βασιλιάς έκανε καιρό να εμφανιστεί , ώσπου πέντε ημέρες πριν τα Χριστούγεννα , σε ένα δημοσιο διάγγελμά του έκανε δεχτά άνευ όρων τα αιτήματά των διαδηλωτών ,δηλαδή τους βοήθησε όσο περισσότερο μπορούσε σε διάφορα προβλήματα ,κυρίως οικονομικά .Μετά από λίγες ώρες οι διαδηλώσεις τελείωσαν και οι πολίτες ηταν πλέον ευχαρηστιμένοι. Επόμενο μέλημα του βασιλιά ηταν να κανει την οικογένειά του να γυρίσει πίσω στο ανάκτορο . Ο βασιλιάς , μαζί με τον στολισμό του ανακτόρου και του υπόλοιπου κρατιδίου , έβαλε λιτούς και δεμένους να ψάξουν να βρουν την οικογένειά του ,ώστε να γυρίσει πίσω και να περάσουν όλοι μαζί τις γιορτές . Τελικά η οικογένειά του γύρισε ,και αυτός μνετανιωμένος τους ζήτησε ταπεινά συγγνώμη . Και μαζί με αυτό , αποφάσισε να αποκαλύψει γιατί μισεί τόσο πολύ τα Χριστούγεννα .

-«Ήμουν 12 χρονών όταν ανήμερα των Χριστουγέννων έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου , από τότε τα Χριστούγεννα τα μίσησα επειδή έχασα τον τελευταίο άνθρωπο στον κόσμο ,μέχρι να αποκτήσω εσάς» Από εκείνα τα Χριστούγεννα και μετά ο βασιλιάς έγινε άλλος άνθρωπος και μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν πάντα χαρούμενος. Όταν απεβίωσε , προς τιμήν του στήθηκε ένα άγαλμα . Από τότε , ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα… ΚΑΛΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !!!!!!

14

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Κιριούσινα Ιωάννα, Α3 Ο Άι Βασίλης και οι εξωγήινοι Μαζευτείτε παιδάκια και ακούστε την χριστουγεννιάτικη ιστορία που θα σας πω . Ετοιμαστείτε να ακούσετε την πιο φανταστική και περιπετειώδης ιστορία που έζησε ο Άι Βασίλης. Κάποτε μια τέτοια εποχή Χριστουγέννων , ο Άγιος Βασίλης ετοιμάζει τις παραγγελίες του για να σας φέρει τα δώρα σας .Τις ετοίμαζε, μόνο που σταμάτησε σε μία , έλεγε ότι θέλει έναν πύραυλο αληθινό για να μπορέσει να έρθει στον πλανήτη Γη να γνωρίσει τον Άι Βασίλη που είναι γνωστός και ξακουστός μέχρι τον πλανήτη Άρη. Ο Άγιος Βασίλης κάθισε και συλλογίστηκε τι θα γινόταν αν πήγαινε με πύραυλο στον πλανήτη αυτό. Από την μία σκεφτότανε ότι είναι επικίνδυνο , αλλά από την άλλη δεν θέλει να στεναχωρήσει κανένα παιδί και όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να παίρνουν δώρο ασχέτως σε ποια χώρα ακόμα και πλανήτη ζουν . Είπε λοιπόν στα ξωτικά να δουλεύουν περισσότερο και γρηγορότερα. Τα ξωτικά χωρίς κάποια διαμαρτυρία συνέχιζαν τις παραγγελίες όπως τους είχε πει . Μόλις τις τελείωσαν όλες , ο Άγιος Βασίλης τους ζήτησε να του φτιάξουν έναν πύραυλο που η απόσταση μέχρι τον Άρη θα είναι 1 ώρα και μια στολή για αστροναύτη. Τα ξωτικά πάντα πιστά έκαναν και πάλι αυτό που τους είχε ζητήσει . Το μόνο που έπρεπε να κάνει τώρα ήταν να σκεφτεί πώς θα προλάβει να παραδώσει τα δώρα και να πάει στον Άρη . Σκεφτότανε αν ξεκινήσει το ταξίδι του στις 9μ.μ θα επιστρέψει στον πλανήτη Γη στις 11μ.μ ,οπότε θα προλάβαινε να παραδώσει όλα τα δώρα. Τέτοιες σκέψεις υπήρχαν στο μυαλό του. Οι ημέρες περνούσαν και ερχόντουσαν όλα και ποιο κοντά στα Χριστούγεννα . Έφτασαν λοιπόν τα Χριστούγεννα , ο Άι Βασίλης ετοιμάστηκε για το ταξίδι του .Φόρεσε την στολή του,ετοίμασε τον πύραυλο και ήταν έτοιμος για απογείωση . Όλα τα ξωτικά του ευχόντουσαν καλό ταξίδι 15

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

και καλή τύχη . Ο πύραυλος ήταν έτοιμος για απογείωση, κατά τις 9μ.μ άρχισε το ταξίδι για τον πλανήτη Άρη. Όταν έφτασε στον πλανήτη αυτό είδε ανθρώπους μόνο που είχαν κίτρινο δέρμα και μεγάλα αυτιά . Τους πλησίασε και τους ρώτησε : - Ποιός ζήτησε να με δει ; - O Αρτίκ , θα σας πάμε εμείς σε αυτόν , είπε ένας από αυτούς. Ο Άι Βασίλης τους ακολούθησε και μέσα σε ένα λεπτό είδε σπίτια πάνω σε δέντρα ,βαμμένα με έντονα φωσφοριζέ χρώματα , μαγεύτηκε ,έφτασαν τελικά στο σπίτι του Αρτίκ . Ο Αρτίκ με τον που τον είδε τον έβαλε να καθίσει στην πολυθρόνα .Τότε του είπε: -Μπορείς να βγάλεις την ειδική στολή που φοράς, εδώ έχουμε κανονικά οξυγόνο και βαρύτητα. Τον εμπιστεύτηκε και με αργές κινήσεις έβγαλε την στολή του . Ο Αρτίκ τον έκανε μια πολλή σφιχτή αγκαλιά και του είπε: - Σε ευχαριστώ που έκανες τόσο κόπο για να πραγματοποιήσεις την επιθυμία μου.

- Είναι χαρά μου είναι να μοιράζω δώρα και αγάπη. Έχω όμως δύο απορίες . Πώς μπόρεσες να μου στείλεις το γράμμα από τον πλανήτη Άρη στην Γη ; Πώς ξέρεις ελληνικά; -Ξέρω ελληνικά γιατί έχω αυτά τα μεγάλα αυτιά που μου επιτρέπουν να ακούω μέχρι και τα μυρμήγκια που μιλάνε κάτω από την γη στον πλανήτη σου , γι’αυτό ξέρω πολλές γλώσσες .Το γράμμα μπόρεσα να στο στείλω χάρη ενός ειδικού μηχανήματος , είναι σαν μια μικρή, ανθεκτική μπάλα που μπορείς να βάλεις μέσα το γράμμα , αυτή θα το συμπυκνώσει, έπειτα θα της πεις που θέλεις να το παραδώσει και αυτή θα το κάνει. Μπορείς να φύγεις άμα θέλεις κατανοώ ότι έχεις να παραδώσεις δώρα για να κάνεις χαρούμενα και άλλα παιδιά .

- Σ’ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή την εμπειρία . Ο Αρτίκ τον συνόδεψε ως τον πύραυλο του,του έκανε άλλη μια σφιχτή αγκαλιά.

- Καλό ταξίδι, να μας ξανάρθεις όποτε θέλεις!

- Ευχαριστώ! Έφτασε στις 11μ.μ στην Γη , ετοίμασε το έλκηθρο ,έδεσε τους ταράνδους , έβαλε τα δώρα και ξεκίνησε να τα μοιράζει σε κάθε γωνιά του πλανήτη όπως έκανε κάθε χρόνο.

16

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Κολυβά Μαρία, Α3 ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 2019 Πέρσι τα Χριστούγεννα συγκεκριμένα στης 24 Δεκεμβρίου μια παρέα παιδιών πρώτης γυμνασίου αποφάσισαν να πάνε να πούνε τα κάλαντα και να κάνουν μια βόλτα στην γειτονιά τους ,έτσι λοιπόν, ξεκίνησαν να περπατάνε και να χτυπάνε μία μία της πόρτες και να λένε τα κάλαντα στους ιδιοκτήτες των σπιτιών. Μετά από πολλές ώρες περπάτημα πλέων ήταν πολύ εξαντλημένη και κουρασμένη, έτσι είπαν να συνεχίσουν λίγη ώρα ακόμα και μετά να πάνε σπίτι τους ,έτσι αποφάσισαν να πάνε στο τελευταίο σπίτι της γειτονίας τους . Αυτό το σπίτι ήταν πάντα σκοτεινό και έρημο, περπατώντας λοιπόν, σκέφτηκαν να μην πάνε αλλά μετά είπαν πως δεν θα γίνει και τίποτα κακό να πάνε, γιατί έτσι και αλλιώς δεν θα κάτσουν και πολύ ώρα, οπότε πήραν το δρόμο για το σκοτεινό σπίτι. Μόλις φτάσανε με ένα κόμπο στο στομάχι, χτύπησαν το κουδούνι και ακούσανε τον ήχο του κουδουνιόυ τρόμαξαν αρκετά και για λίγο σκέφτηκαν να φύγουν άλλα τελικά έμειναν . Κοντοστάθηκαν στην πόρτα και είδαν μια γυναίκα με μαύρα ρούχα ψιλή και πολύ πάρα πολύ όμορφη τα παιδιά έμειναν παγάκι και την

κοιτούσαν τότε τα

παιδία με δισταγμό την ρώτησαν <<να τα

πούμε>> και αυτή με

ένα χαμόγελο στα χείλη τους είπε βεβαίως ελάτε

μέσα , τα παιδία με

δυσταγμό μπήκαν στο σπίτι και άρχησαν να λένε

τα κάλαντα και η

γυναίκα άρχησε να χαμογελάει και να τραγουδάει

μαζί με τα παιδία.

Μόλις τελείωσαν η γυναίκα τους μοίρασε τα

χρήματα και τους είπε

<< καθίστε να φάτε κάτι και να ξεκουραστείτε λίγο>> , τα παιδία συμφώνησαν να κάτσουν λίγο να ξεκουραστούν μόλις έφαγαν τα κουλουράκια τα παιδία αποκοιμήθηκαν η γυναίκα τα σκέπασε με μία απαλή κουβέρτα και τα άφησε να κοιμηθούν. Μόλις ξύπνησαν τα παιδία τρόμαξαν και δεν είδαν πουθενά την γυναίκα , την φώναζαν αλλά πουθενά ξαφνικά είδαν μία άσχημη και κοντή γριά, μόλις την αντίκρισαν τα παιδιά τρόμαξαν και την ρώτησαν με δισταγμό << ποια είστε εσείς>> και τότε τους είπε <<δεν με θυμάστε εγώ δεν σας άνοιξα εγώ δεν σας πρόσφερα κουλουράκια >> και τότε τα παιδία της είπαν <<όχι δεν ήσασταν εσείς ήταν μία όμορφη κυρία>> , τότε η γριά εξοργιστικέ και άρχισε να φωνάζει και να λέει << όλοι ίδιοι είστε μικροί μεγάλοι, όλοι την ομορφιά κοιτάτε όχι τον χαραχτήρα για αυτό και τώρα θα σας φυλακίσω στα μπουντρούμια>> και τότε τα παιδία άρχισαν να κλαίνε και να ζητάνε συγγνώμη , αλλά η γριά δεν άκουγε 17

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

τίποτα οδήγησε τα παιδιά στα μπουντρούμια ,τα έκλεισε μέσα και τα άφησε εκεί να κλαίνε και οδύρονται αλλά εκείνη τίποτα . Ώσπου μια μέρα τα παιδιά σκέφτηκαν να το σκάσουν , είδαν ότι αν καταφέρουν να βγάλουν τα κάγκελα από το παράθυρο θα καταφέρουν να το σκάσουν και έτσι το βράδυ έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο τους , τα κάγκελα ήταν τόσο σκουριασμένα που με το που τα τράβηξαν λίγο έσπασαν και έτσι τα παιδιά κατάφεραν να το σκάσουν και να γυρίσουν σπίτι τους και αποφάσισαν , πως από εδώ και πέρα θα μείνουν μακριά από αγνώστους και έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.!

Κορωναίου Κατιαλένα, Α3 ΦΩΤΕΙΝΟΥΠΟΛΗ Όλα ήταν έτοιμα για τις προετοιμασίας των Χριστουγέννων και για την φωταγώγηση της Φωτεινούπολης, μια κρυμμένη πόλη, στα σύννεφα της Ουρανούπολης. Στο Βόρειο Πόλο ο Άγιος Βασίλης είχε πολύ καλά φυλαγμένο το μαγικό φως, με το οποίο θα φώτιζε την Φωτεινούπολη.Τα ξωτικά έφτιαχναν χαρούμενα τα δωρα των παιδιών, αυτοκινητάκια, κούκλες, ποδηλατάκια, σπιτάκια και ζαχαρωτά, πολλά ζαχαρωτά. Το εργαστήριο είχε γεμίσει με πολύχρωμες 18

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

κορδέλες και γυαλιστερά περιτυλίγματα. Γέλια, χαρούμενες φωνούλες και χριστουγεννιάτικα τραγούδια ακούγονταν παντού.Α! Να και ο δίδυμος αδερφός του Άγιου Βασίλη! Προσφέρει και αυτός βοηθώντας με όλη του την θέληση, για να τελειώσουν οι ετοιμασίες και να παραδώσουν έγκαιρα τα δώρα. Το βράδυ έφτασε. Τα ξωτικά εξαντλημένα, πήγανε στο σπίτι τους να ξεκουραστούν. Αύριο άλλωστε ξεκινάει μια άλλη ημέρα, εργασίας και χαράς. Μα... για σταθείτε. Ποιος είναι αυτός που πλησιάζει το σπίτι του Αγίου Βασίλη, αυτή τη χιονισμένη νύχτα; Μέσα στο σπίτι, ο Άγιος Βασίλης, κάθεται και καμαρώνει το μαγικό, λαμπερό φως, που αύριο θα προσφέρει στην Φωτεινούπολη. Το φως που θα χαρίσει απλόχερα στους κατοίκους της υγεία, ευτυχία και καλοσύνη,πόσο λείπει η καλοσύνη από τους ανθρώπους θεέ μου;. Ξάφνου η πόρτα χτυπά.

-Μα ποιος να είναι τέτοια ώρα; Αναρωτήθηκε ο Άγιος Βασίλης. Ανοίγοντας την πόρτα, αντίκρισε τον δίδυμο αδερφό του.

-Καλώς τον αδερφό μου! Σου συμβαίνει κάτι; -Ήθελα να σου πω αυτά που χρόνια βασανίζουν την ψυχή μου.

-Λέγε λοιπόν...

-Να.. Χρόνια τώρα είμαι κάτω από την σκιά σου,συνέχεια σε θαυμάζουν όλοι, σε αγαπάνε και ανυπομονούν κάθε Χριστούγεννα να τους παραδώσεις την χαρά του μαγικού φωτός.

- Μα.. Τι λες αδερφέ μου; Εσύ δεν είσαι αυτός που με βοηθάς; Ξέρεις πόσο σε αγαπώ και πόσο ανάγκη σε έχω σε όλες αυτές τις εργασίες.

-Αυτό ακριβώς! Με έχεις μόνο για να κάνω δουλειές! Τέρμα πια Άγιε Βασίλη! Πλέον θα γίνεται αυτο που θέλω εγώ! Εκείνη την στιγμή, ο δίδυμος αδερφός, βάζει τον Άγιο Βασίλη μέσα σε ένα τσουβάλι, αφού πρώτα του κλείνει το στόμα. Και φυσικά δεν ξεχνάει το μαγικό φως! Αυτό που όλοι οι κάτοικοι της Φωτεινούπολης προσμένουν με αγωνία. Με την βοήθεια των ταράνδων, χωρίς αυτοί να το ξέρουν βέβαια, πήγε να κρύψει τον Άγιο Βασίλη. Μαα.. Που είχε την είχε ανακαλύψει αυτήν την έρημη τοποθεσία με ένα μοναχικό σπιτάκι ο πονηρός;Γρηγορα, εβαλε τον Άγιο Βασίλη στο παγωμένο καλύβι και επέστρεψε στο σπίτι του προτού ξημερώσει αφού πρώτα έβαλε τους τάρανδους στο στάβλο και έκλεισε καλά την πόρτα. Ξημέρωσε η παραμονή των Χριστουγέννων. Μικροί και μεγάλοι άρχισαν να συγκεντρώνονται στο κέντρο της στολισμένης πόλης. Χρώματα και αρώματα πλημμύρισαν την περιοχή. Τα παιδιά έτρεχαν χαρούμενα στο χιόνι και τα γέλια τους ακούγονταν δυνατά. Τι όμορφη μέρα! Αλλά... η ώρα περνούσε.Που είναι ο Άγιος Βασίλης; Όλοι άρχισαν να ανησυχούν. Μήπως του συνέβη κάτι; αναροτιόντουσαν. Μα να ο δίδυμος αδερφός του, αυτός θα ξέρει σίγουρα κάτι! Άρχισαν να τον ρωτούν επίμονα που είναι ο Άγιος Βασίλης, μήπως έχει κάποιο νέο του. Η πόλη πρεπει να φωταγωγηθεί! Ο χρόνος περνούσε. Θα έχαναν τα Χριστούγεννα!

- Δεν ξέρω τι να σας πω! Πέρασα από το σπίτι του και έλειπε και αυτός και το μαγικό φως! Πολύ φοβάμαι πως κάτι κακό συμβαίνει. Από καιρό τον έβλεπα λίγο προβληματισμένο, σαν κάτι να ήθελε να μου κρύψει. Σκέφτομαι, μήπως θα ήθελε να κρατήσει το μαγικός φως και όλες τις δυνάμεις που αυτό προσφέρει. Ο κόσμος έμεινε άναυδος! Δεν ήξερε τι να υποθέσει, τι να πιστέψει! Είναι δυνατόν ο Άγιος Βασίλης, αυτός που χρόνια ήταν τόσο καλός μαζί τους, να φερθεί με τόση κακία; Δεν σκέφτηκε τα παιδιά που με τόσο κέφι περίμεναν τα δώρα τους και τα πολύχρωμα λαμπιόνια να φωτίσουν την Φωτεινούπολη; Έπρεπε να τον αναζητήσουν, να μάθουν τι συμβαίνει, να μην χάσουν τα Χριστούγεννα. Δεν είχαν πολλά περιθώρια και αρκετό χρόνο στην διάθεση τους, διότι σε λιγο θα ξημέρωναν Χριστούγεννα και η πόλη τους δεν θα είχε το μαγικό φως! Έτσι λοιπόν ξεχύθηκαν όλοι για να τον βρουν. Έψαξαν παντού μα αποτέλεσμα δεν είχαν. Έτσι στεναχωρημένοι και δυσαρεστημένοι επέστρεψαν στο κέντρο της Φωτεινούπολης. Ο αδερφός του Αγίου Βασίλη φαινόταν σίγουρος πως τα είχε καταφέρει. Οι πολίτες της Φωτεινούπολης μισούσαν πλέον τον Άγιο Βασίλη. Τους κατέστρεψε τη λαμπερή αυτή γιορτή. Αναπάντεχα προβάλει από το ξεφωτο ο τάρανδος, ο πιο πιστός φίλος του Αγίου Βασίλη, κρατώντας τον σκούφο του στο στόμα του. Στα μάτια του φαινόταν η αγωνία, σαν κάτι να ήθελε να τους πει. Τότε άρχισε να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Οι κάτοικοι αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν. Όχι όχι! Πού πάτε; Ακούστηκε μια φωνή στο πλήθος,ήταν ο δίδυμος αδερφός. Τον αγνόησαν και συνέχισαν να τρέχουν πίσω από τον ταρανδο. Έφτασαν σε ένα μέρος που ούτε καν το γνώριζαν! Με ένα παλιό ξεχασμένο καλύβακι. Ο τάρανδος άρχισε να χτυπάει με τα κέρατα του την πόρτα.

19

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Όταν άνοιξε η πόρτα και αντίκρισαν τον Άγιο Βασίλη δεμένο και με το στόμα κλειστό έμειναν έκπληκτοι. Τον βοήθησαν να απελευθερωθει και ευθής αμέσως τον ρώτησαν τι είχε συμβεί. Ο καλοσυνάτος Άγιος Βασίλης τους είπε πως θα τους πει αργότερα όλα τα γεγονότα. Τώρα έπρεπε να τρέξουν να προφτασουν τη φωταγωγηση της Φωτεινούπολης με το μαγικό φως. Αυτό και έγινε. Με το σύνθημα του Αγίου Βασίλη η πόλη έλαμψε, η αγάπη και η χαρά φώλιασε στις καρδιές των ανθρώπων. Ο Άγιος πλησίασε τον αδερφό του τον αγκάλιασε και του είπε πως όλα αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα και πως η καλοσύνη πρέπει να κερδίσει. Αυτός συγκινήθηκε και αισθάνθηκε πολύ άσχημα.

-Μην ανησυχείς αδερφέ μου, αυτό θα είναι το μυστικό μας,κάνεις δεν θα το μάθει. Εμείς οι δύο είμαστε δίδυμοι και θα είμαστε πάντα ενωμένοι.

- Συγγνώμη αδερφέ μου, έκανα μεγάλο λάθος. Από εδώ και στο εξής θα σου αποδείξω το ποσό πολύ σε αγαπώ. Αυτά λοιπόν συνέβησαν στην Φωτεινούπολη, στην κρυμμένη πόλη της Ουρανούπολης. Το καλό κέρδισε το κακό και το μαγικό φως αγκάλιασε μικρούς μεγάλους και παιδιά σε μια σφιχτή γροθιά.

Κουλιανοό ς Γιώόργος, Α3 Ζώα εν δράσει Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγρόκτημα. Ένα αγρόκτημα μεγάλο που είχε έξι διαφορετικά ζώα: τον Μιλτιάδη τον κόκορα, τον Φράγκο τον φραγκόκοτο, τον Μανώλη τον γαλόπουλο, την Τούλα τη γουρούνα , την Κάτια την πάπια και την Τίνα την χήνα. Κόντευαν Χριστούγεννα κι ακόμη κι ο Μιλτιάδης που φημιζόταν για τη γρουσουζιά του ήταν κάπως χαρούμενος. Μόνο ο Μανώλης ο γάλος δε γελούσε και περιφερόταν ανήσυχος στον χώρο, συνεχώς σκυθρωπός. Τότε η Τούλα, που ήταν η πιο συμπονετική, τον ρώτησε : -

Τι τρέχει Μανώλη; Γιατί δε γελάς; Τι σε απασχολεί; Γιατί θα μας φάνε όλους! Κάθε Χριστούγεννα οι άνθρωποι τρώνε πολλούς ομοίους μου και…..ομοίους σας!

Τα λόγια αυτά του Μανώλη τους ανησύχησαν όλους. Αμέσως ο ηγέτης Μιλτιάδης ο κόκορας κήρυξε τη δραπέτευση τους συνοδευόμενη μ’ ένα δυνατό κακάρισμα! Η νύχτα ήταν σύμμαχος τους. Δεν υπήρχε φεγγάρι, απόλυτο σκοτάδι. Η Τούλα έπεσε με φόρα πάνω στον φράχτη του σταύλου και τον έσπασε στη μέση. Οι δραπέτες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, των τεσσάρων και των δύο. Ο φράγκος κι ο Μιλτιάδης μπήκαν στο σπίτι της αυλής απ’ το παράθυρο. Κινήθηκαν αργά και σιωπηλά. Τότε ένα κακομαθημένο κορίτσι που κοιταζόταν στον καθρέφτη τους είδε κι άρχισε να φωνάζει: -Μαμά, μπαμπά, παππού, γιαγιά! Δύο άσχημα πουλιά μπήκαν στο σπίτι μας!

20

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

-Ποιον είπες απαίσιο! Είπε ο Μιλτιάδης αφηνιασμένος και της επιτέθηκε. Της έδωσε μια τόσο δυνατή τσιμπιά που της έκανε μια βαθιά πληγή. Αυτό, όμως, δεν έκανε τα πράγματα καλύτερα, καθώς με τις στριγγλιές του κοριτσιού όλη η οικογένεια σηκώθηκε στο πόδι κι έτρεξε στο σαλόνι.

- Είναι κι εκτεταμένη οικογένεια στο καλό τους! Αναστέναξε αγανακτισμένος ο Μιλτιάδης. Τότε σβέλτα ο Φράγκος, μ’ ένα δυνατό άλμα, άρπαξε την καραμπίνα που ήταν κρέμασμένη πάνω από το τζάκι και την πέταξε στον Μιλτιάδη.

-

Τώρα σειρά σας καθάρματα! Φώναξε ο Μιλτιάδης με τα μάτια του να γυαλίζουν από επιθυμία για εκδίκηση . Κι άρχισε να πυροβολά μανιασμένος.

-Δεν είναι δυνατόν αυτό που συμβαίνει, θα πάρω την αστυνομία! Φώναξε ο μπαμπάς . Τότε μπήκε μέσα και η υπόλοιπη παρέα ζώων. Ξάφνου ο Μιλτιάδης πέταξε την καραμπίνα στον Μανώλη , ο οποίος την κοπάνησε με δύναμη στο κεφάλι του παππού και της γιαγιάς, οι οποίοι σωριάστηκαν λιπόθυμοι στο έδαφος. Εκείνη τη στιγμή, ο Μιλτιάδης φώναξε: -Κάτια, Τίνα πάρτε τη σάλτσα από το ψυγείο και ρίξτε την πάνω μας! Αυτόματα εισέβαλε η αστυνομία στο σπίτι. Τα ζώα έκαναν τα πεθαμένα. Οι αστυνομικοί έξαλλοι συνέλαβαν όλη την οικογένεια και την οδήγησαν στο Τμήμα.

-Θα φάτε ισόβια! Ούρλιαξε ο αρχηγός της αστυνομίας. Το σπίτι είχε αδειάσει πια. Τα ζώα είχαν πετύχει τον σκοπό τους. Το σπίτι ήταν δικό τους! Το μόνο που έμενε πλέον για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα ήταν να παραγγείλουν πίτσα!

21

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Λιάκου Κλειώ, Α4 Η Χριστουγεννιάτικη πανδημία Ένα Χριστουγεννιάτικο πρωινό του 2020 η Λουκία καθόταν μαζί με την μικρή της αδερφή την Άννα στο γιορτινό τους σαλόνι και της έλεγε τι την προβληματίζει τα φετινά Χριστούγεννα .Τα κρούσματα κορονοϊού και οι θάνατοι στην χώρα τους ανέβαιναν όλο και περισσότερο για αυτό και μπήκαν σε καραντίνα .

-

-

Άννα δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό πρέπει ο κόσμος να νιώσει Χριστούγεννα , η αγαπημένη μας γιαγιά και ο γλυκός παππούς μας δεν στόλισαν φέτος ούτε έφτιαξαν τους λαχταριστούς κουραμπιέδες πασπαλισμένους με την άχνη ζάχαρη που μοιάζει με χιόνι . Δεν μπορούμε να τους πούμε τα κάλαντα και να μας δώσουν τις μικρές καραμέλες με γεύση φράουλα και κεράσι .

Η Λουκία το βράδυ ήταν αδύνατον να κοιμηθεί σκέφτοταν τι μπορεί να κάνει για να γίνουν φέτος κανονικά Χριστούγεννα αλλά και να είναι υγιείς ο κόσμος . Την επόμενη μέρα πήρε τηλέφωνο όλους τους φίλους της για δουν τι θα κάνουν με αυτές τις περίεργες γιορτές . Συμφωνήσαν να φέρουν το πνεύμα των Χριστουγέννων χωρίς να βάλουν την υγεία των ανθρώπων σε κίνδυνο .

-

Θα πάρουμε τηλέφωνο όσους ξέρουμε ότι είναι μόνοι τους ή με κορονοϊό για να τους δώσουμε κουράγιο . Επίσης μπορούμε να κάνουμε μια διαδικτυακή συναυλία. Εμένα η μαμά μου είναι ζωγράφος , μπορούμε να φτιάξουμε Χριστουγεννιάτικες ζωγραφιές και να τις αφήσουμε έξω από τα σπίτια της γειτονίας μας . Θέλετε να κάνουμε μια θεατρική παράσταση με θέμα τα Χριστούγεννα ; Καταπληκτική ιδέα

Από αυτή την μέρα τα παιδιά αρχίσαν να δημιουργούν τις μαγευτικές τους ζωγραφιές , να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους που είναι μόνοι τους και τέλος να κάνουν καθημερινές πρόβες με βίντεο κλήση για την συναυλία και την θεατρική παράσταση για να έχουν ένα εξαίσιο αποτέλεσμα .Η Λουκία είπε στην Αντιγόνη ,την Μυρτώ, τον Λεωνίδα και σε πολλούς άλλους φίλους της να φτιάξουν ζωγραφιές και μέχρι την Κυριακή να τις έχουν μοιράσει στις γειτονίες τους . Ήρθε η Κυριακή και τα παιδιά μοίρασαν τις δημιουργίες τους . Ο κύριος Νέστωρας δεν μπορούσε φέτος να πάει να δει τα εγγόνια του λόγω της πανδημίας και μόλις είδε αυτό που είχε φτιάξει η Αντιγόνη συγκινήθηκε όπως και οι υπόλοιποι γείτονες. Μια μέρα μετά ήταν η Χριστουγεννιάτικη συναυλία και το θεατρικό . Οι θεατές μαγευτήκαν από τις φωνές και από την παράσταση . Ο πατέρας του Άγγελου που είναι ηθοποιός ενθουσιάστηκε με την ερμηνεία της 22

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Σοφίας και της ζήτησε να μπει στην θεατρική ομάδα του σχολείου . Οι άνθρωποι που νοσούν από κορονοϊό ευχαρίστησαν μέσα από την καρδιά τους τους γονείς αυτών των γλυκών παιδιών που τους σκέφτηκαν. Οι ζωγραφιές στόλισαν με ένα μοναδικό τρόπο τα σπίτια του κόσμου , τα ποιήματα συγκίνησαν τους ανθρώπους , η συναυλία τους συνεπήρε αρμονικά και οι άνθρωποι πήραν πολύ κουράγιο . Δεν άργησε η πράξη τους να γίνει γνωστή όλοι μιλούσαν για τα παιδιά που έφεραν τα αγαπημένα Χριστούγεννα πίσω .Τα παιδιά έκαναν πολλούς ανθρώπους ευτυχισμένους για αυτό και αλλά παιδιά από μακρινές , τεράστιες , ασύλληπτες χώρες αποφάσισαν να δώσουν και εκείνα χαρά . Μέσα σε μια εβδομάδα όλος ο πλανήτης ένιωσε το πνεύμα των Χριστουγέννων και είχε πολύ κουράγιο .

Λιάκος Βαγγέλης, Α4

<<Μαγική Χρυσόσκονη>> 23

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Πλησιάζουν Χριστούγεννα και στο εργαστήρι το Αγίου Βασίλη επικρατεί πανικός. Όλα τα ξωτικά τρέχουν αγχωμένα να προλάβουν τις δουλειές τους. Πρέπει να ανοίξουν όλα τα γράμματα, να τα διαβάσουν, να φτιάξουν τα δώρα και αφού τα τυλίξουν να τα βάλουν προσεκτικά στον μεγάλο κόκκινο σάκο. Όλα αυτά γίνονται, όχι μόνο από τα ξωτικά αλλά και χάρη στη μαγική χρυσόσκονη του Αγίου Βασίλη. Πασπαλίζουν λίγη στα μυτερά σκουφιά τους και αμέσως αρχίζουν να πετούν και να φτιάχνουν μαγικά τα δώρα. Κάθε χρόνο, το πρώτο και γέρικο ξωτικό φτιάχνει τη μυστική συνταγή της χρυσόσκονης χωρίς να αποκαλύπτει σε κανέναν πως και με ποια υλικά. Έτσι γίνονται όλα στο εργαστήρι του Αγίου Βασίλη, όμως φέτος τον πανικό των εργασιών διακόπτει μια τσιριχτή φωνούλα ξωτικού:<< ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΧΡΥΣΟΣΚΟΝΗ!!!>>. Στο άκουσμα της συμφοράς αυτής, άρχισαν όλοι να τρέχουν σαν παλαβοί και να φωνάζουν. Οι τάρανδοι έξω αναστατώθηκαν και χτυπούσαν τα καμπανάκια τους προσπαθώντας να επικοινωνήσουν και να καταλάβουν τι είχε συμβεί. Ξαφνικά όλοι σώπασαν. Ακούστηκαν βαριές και δερμάτινες μπότες στο χιόνι. Το πόμολο της πόρτας άνοιξε και μπήκε μέσα ο Άγιος Βασίλης όλο χαρά.

-Είμαστε όλοι έτοιμοι για τα Χριστούγεννα; ρώτησε γελαστός. Το αρχιξωτικό βγήκε μπροστά και με δισταγμό απάντησε στον Άγιο πως τελείωσε η χρυσόσκονη.

-Τι ατυχία είναι αυτή!!! Πρέπει επειγόντως να φτιάξουμε καινούργια, αλλιώς τα Χριστούγεννα θα χαθούν. Νομίζω όμως πως ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψω το μεγάλο μυστικό του αρχιξωτικού για το βασικό υλικό της μαγικής χρυσόσκονης. Τα ξωτικά μαζεύτηκαν γύρω του και περίμεναν να ακούσουν. Τότε έμαθαν πως στη μεγάλη λίστα του ο Άγιος Βασίλης έχει όλα τα παιδιά του κόσμου, και τα ζωηρά και τα φρόνιμα. Έχει όμως και αυτά που δεν πιστεύουν σε αυτόν και δεν αγαπούν τα Χριστούγεννα. Έτσι λοιπόν, όταν ο Άγιος Βασίλης εμφανιστεί σε ένα από αυτά τα παιδιά, εκείνο από την έκπληξη του ανοιγοκλείνει τα μάτια του και αμέσως πετάγονται μικρές μικρές μπαλίτσες χρυσόσκονης. Βλέπετε, κάθε φορά που ένα παιδί πιστεύει στον Άγιο Βασίλη και τα Χριστούγεννα, δίνει και παίρνει λίγη από την μαγεία του. Έπρεπε λοιπόν και φέτος να βρεθεί το θλιμμένο παιδί που θα έφερνε την νέα γενιά χρυσόσκονης. Ο Άγιος Βασίλης μαζί με το αρχιξωτικό, εντόπισαν ένα παιδί μακριά από τον βόρειο πόλο και έφυγαν γρήγορα να το συναντήσουν. Τον έλεγαν Σαμ. Ο Σαμ κάθε χρόνο όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα μουρμουράει.

αρχίζει να γκρινιάζει και να

-Πάλι θα περιμένουμε εκείνον τον υποτιθέμενο Άγιο Βασίλη με τα δώρα; Δεν τον έχω δει ποτέ να έρχεται με έλκηθρα και άλλες χαζομάρες. Αφού δεν υπάρχει… Καθώς λοιπόν ξεκίνησε την φετινή γκρίνια, αποφάσισε να πάει στο δωμάτιο του και να κοιμηθεί μέχρι να φύγουν τα Χριστούγεννα. Τον ύπνο του όμως σταμάτησε ένας ήχος. Περίεργος 24

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ήχος που δεν είχε ξανακούσει.Ήταν σαν μια μελωδία από πολλές πολλές μικρές καμπανούλες, οι οποίες έμοιαζαν να πλησιάζουν όλο και πιο κοντά. Ξαφνικά ανοίγει το παράθυρο από τον δυνατό αέρα και όπως σηκώθηκε ο Σαμ να το κλείσει, σταμάτησε και έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Δεν πίστευε στα μάτια του. Έξω από το παράθυρο του βρισκόταν ένα τεράστιο ξύλινο έλκηθρο που το οδηγούσαν 12 υπέροχοι τάρανδοι με καμπάνες στα κολάρα τους. Και πάνω στο έλκηθρο, είδε έναν άνδρα ψηλό, γεματούλη, με λευκή γενειάδα και κόκκινα ρούχα. Ο Σαμ πλησίασε τον άνδρα και ψιθύρισε<< Α α Άγιε Βα Βα Βασίλη;>> Ο άνδρας του χαμογέλασε και του έδωσε ένα μικρό δώρο τυλιγμένο σε πράσινο χαρτί. Και τότε ήρθε η στιγμή που περιμέναμε. Ο Σαμ ανοιγόκλεισε τα μάτια του πολλές φορές και ξαφνικά άρχισαν να πετάγονται μπάλες χρυσόσκονης.Ήταν τόσες πολλές όσο ποτέ άλλοτε. Το αρχιξωτικό τις μάζεψε, τις έφτιαξε και η μαγική σκόνη ήταν πια έτοιμη. Ο Άγιος Βασίλης για να ευχαριστήσει τον μικρό Σαμ, τον πήρε μαζί του στο εργαστήριο να βοηθήσει με τα δώρα. Ο Σαμ τελικά πίστεψε στη μαγεία και την αγάπη των Χριστουγέννων, και από τότε κάθε χρονιά υποδέχεται χαρούμενος κι ευτυχισμένος τις γιορτές, χωρίς γκρίνια παρά μόνο με αισιοδοξία.

ΛΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ - Α4 1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

25

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

26

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο Μάκης ζει με την Οικογένειά του σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό της Ελλάδας. Οι γιορτές των Χριστουγέννων δεν του αρέσουν γιατί συνήθως είναι αποκλεισμένοι από το χιόνι και δεν μπορεί να συναντήσει τους φίλους του για να παίξουν, να τρέξουν στο δάσος, να πάνε στα ποτάμια, να στήσουν ξόβεργα στα πουλιά, να κυνηγήσουν τις γάτες με τις σφεντόνες και άλλα πολλά. Οι φόβοι του για τα φετινά Χριστούγεννα επιβεβαιώθηκαν όταν πριν από μερικές ημέρες έμαθε από την γιαγιά του πως ο φετινός χειμώνας θα είναι δύσκολος. Λίγες ημέρες πριν τις γιορτές, τα παιδία στο σχολείο έκαναν συνέλευση με θέμα: «Όχι άλλο αποκλεισμό από το χιόνι τις μέρες των Χριστουγέννων». Αποφάσισαν λοιπόν να πάνε στον Δήμο και να του πουν το παράπονό τους. Συγκροτήθηκε τότε μια μικρή ομάδα και ευθύς αμέσως κατευθύνθηκαν στο Δημαρχείο του χωριού για να συναντήσουν τον Δήμαρχο. Στο γραφείο του Δημάρχου, ακολούθησε ένας μικρός πανικός με φωνές, μέχρι την στιγμή που πήρε τον λόγο ο Δήμαρχος προκειμένου να ηρεμήσει τα πνεύματα.

-

Καλημέρα στα παιδιά τα «φωνακλάδικα», είπε λιγάκι αστειευόμενος. Καλημέρα Κε Δήμαρχε, είπαν με μιας όλα τα παιδιά. Θέλουμε να σας εκφράσουμε

-

ένα μεγάλο παράπονο. Τι παιδία μου; απάντησε με απορία ο Δήμαρχος Ξέρετε… κάθε Χριστούγεννα είμαστε αποκλεισμένοι από το πολύ χιόνι με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συναντηθούμε με τους φίλους μας αλλά ούτε και να βγούμε να πούμε τα κάλαντα στις γειτονίες!

Αχχ.., έκανε ο Δήμαρχος και αφού σήκωσε τα φρύδια του με σοβαρότητα, τους απεύθυνε το ερώτημα: -

…Και τι θέλετε να κάνω; Θα θέλαμε να αγοράσετε εκχιονιστικά μηχανήματα για να κρατάτε καθαρούς από το χιόνι, τους δρόμους, τις γειτονίες, τις πλατείες! Απάντησαν όλο χάρη τα παιδιά.

Ο Δήμαρχος φάνηκε να προβληματίζεται προς στιγμή. Τους ξανακοίταξε πιο προσεκτικά και παρατήρησε ότι στα μικρά αυτά πρόσωπά τους ήταν ζωγραφισμένη η αγάπη τους για τη ζωή, η λαχτάρα τους για το παιχνίδι, η χαρά τους για τα Χριστούγεννα.

-

«Υπόσχομαι να κάνω ότι μπορώ - Γυρίστε στο μάθημά σας καλά μου παιδία» τους είπε.

27

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Τα παιδία, με ανάμεικτα συναισθήματα γύρισαν στο σχολείο και ενημέρωσαν τους συμμαθητές

τους για την συζήτηση που είχαν με τον Δήμαρχο. Επειδή δεν πήραν

καταφατική απάντηση δεν ικανοποιήθηκαν, και έκαναν δεύτερη συνέλευση. Τότε σκέφτηκαν να σηκώσουν ένα μεγάλο πανό στην αυλή του σχολείου με τον Άγιο Βασίλη να παίρνει γράμμα τους και να του ζητούν εκχιονιστικό μηχάνημα. Έτσι κι έγινε. Οι μέρες πέρασαν, τα σχολεία έκλεισαν για τις διακοπές των Χριστουγέννων και όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα και φέτος. Τα παιδιά ήταν πολύ λυπημένα γιατί για μία ακόμη φορά δεν θα μπορούσαν να πουν τα κάλαντα, να τραγουδήσουν τα χαρμόσυνα νέα για την γέννηση του Χριστού στις γειτονιές τους. Ο Μάκης εκείνο το βράδυ, προπαραμονές Χριστουγέννων, κουρασμένος και απογοητευμένος ξάπλωσε στον καναπέ δίπλα στο τζάκι και σκεφτόταν πως άλλα παιδιά στις μεγαλουπόλεις

τώρα θα κάνουν πρόβα τα κάλαντα που θα πουν αύριο. Έτσι

συλλογιζόμενος, τον πήρε ο ύπνος. Βλέπει στο όνειρό του πως είχε πέσει τόσο πολύ χιόνι εκείνο το βράδυ που το πρωί όταν ξημέρωσε, ούτε η ξύλινη πόρτα του σπιτιού δεν μπορούσε να ανοίξει. Νευρίασε, πήρε το φτυάρι και πέταγε τα κάρβουνα από το τζάκι στο χιόνι για να λιώσει. Άλλοι πέταγαν αλάτι, βραστό νερό στο δρόμο και τότε…. Ξαφνικά άρχισαν να κατεβαίνουν από την πλαγιά του βουνού Χιονάνθρωποι που πέταγαν παγάκια και χιονόμπαλες. Οι δρόμοι γέμισαν με χιονάνθρωπους που ήταν μέσα στην τρελή χαρά και φώναζαν: «Ελάτε να χιονιστούμε, να βραχούμε, να κυλιστούμε, στο χιόνι να κλειστούμε!» Και τότε ξύπνησε, είχε ξημερώσει, αλλά άκουγε πολύ φασαρία έξω. Σηκώθηκε γρήγορα από το καναπέ και έτρεξε στο παράθυρο να δει τι συμβαίνει. Και τι να δει; Δεν πίστευε στα μάτια του! Τέσσερα εκχιονιστικά μηχανήματα είχαν έρθει και άνοιγαν τους δρόμους. Ο κόσμος είχε βγει έξω και χειροκροτούσε, τα παιδιά έτρεχαν περιχαρείς έξω αγνοώντας το κρύο που είχε πέσει. Ευθύς αμέσως ο Μάκης, φανερά εκστασιασμένος, ντύθηκε γρήγορα και έτρεξε έξω να βρει τους φίλους του για να πουν όλοι μαζί τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Περίμενε πολύ αυτή τη στιγμή! Ήθελε πολύ να τραγουδήσουν όλοι παρέα! Και να, τους βρήκε όλους μαζί έξω από το Δημαρχείο του χωριού να γελούν, να τραγουδούν και να ευχαριστούν τον Δήμο που σαν Άγιος Βασίλης έκανε πράξη το θέλημα των παιδιών. Αυτή τη φορά δεν ήταν αποκλεισμένος από τα χιόνια. Και απ’ ότι φαίνεται δεν θα αποκλειστεί ποτέ (!) ξανά.

28

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια πραγματικήό Χριστουγεννιαό τική αφήό γήσή

Λιλή Νίκη, Α4

29

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η Εβελίνα αφηγείται στην κόρη της, την Αγγελική, μέσα από ένα παραμύθι για τα δύσκολα χρόνια που πέρασε όταν ήταν μικρή. Ήταν ένα κοριτσάκι ξεχωριστό από τα άλλα, ένα κοριτσάκι που είχε κινητικά προβλήματα, περνούσε άσχημες καταστάσεις, προσευχόταν κάποτε να κάνει το χειρουργείο. Μια μέρα, παραμονή Πρωτοχρονιάς την επισκέπτεται ο Αϊ Βασίλης και της αφήνει μια κάρτα. Οι γονείς της Εβελίνας ανοίγουν την κάρτα και διαπιστώνουν ότι μέσα είχε ένα δώρο για να τους βοηθήσει οικονομικά. Τότε κατάλαβαν ότι δεν είναι μόνοι στη ζωή! Έτσι η Εβελίνα αποκαλύπτει στην κόρη της τα χρόνια που πέρασε όταν ήταν μικρή.

Μ

-Μητέρα της Αγγελικής: «Αγγελική, θέλεις να σου πω μία χριστουγεννιάτικη ιστορία που πέρασα με τους γονείς μου όταν ήμουνα στην ηλικία σου;» - Αγγελική: «ναι μαμά!» Μ

ια φορά κι έναν καιρό σε ένα μακρινό χωριό ζούσε μια φτωχή οικογένεια που είχε ένα μικρό κοριτσάκι, την Εβελίνα. Είχε όμως κάποια κινητικά προβλήματα και χρειαζόταν χειρουργείο. Οι γονείς της δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι γιατί δεν είχαν τα χρήματα. Η Εβελίνα περνούσε άσχημες καταστάσεις στο σχολείο γιατί τα αγόρια από την τάξη της την κορόιδευαν για το πρόβλημά της. Μόνο δύο φίλες της την συμπαραστέκονταν και της έδιναν θάρρος. Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν και οι γονείς της Εβελίνας στόλιζαν το δέντρο. Ήθελε να τους βοηθήσει όμως… δεν μπορούσε, και αυτό την πλήγωνε. Κάθε χρόνο την επισκεπτόταν ο Αϊ Βασίλης και της έφερνε δώρα. Φέτος όμως, ήθελε κάτι διαφορετικό, δεν ήταν σαν τις άλλες χρονιές που ζητούσε παιχνίδια. Κάτω από το δέντρο η Εβελίνα άφησε μια κάρτα, μια ευχή. Βέβαια, ήξερε πως θα την έβλεπαν και θα την διάβαζαν και οι γονείς της. Δεν περίμενε ωστόσο ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι, κυρίως λόγο της φτώχειας. Και μόνο που η Εβελίνα έκανε αυτή τη σκέψη, στενοχωριόταν. Την Παραμονή των Χριστουγέννων βγήκε έξω να πει τα κάλαντα με την βοήθεια των φίλων της, όμως ο καιρός ήταν φορτωμένος έτοιμος να χιονίσει. Το κρύο διαπερνούσε τα ρούχα που φορούσε, γιατί ήταν πολύ λεπτά ντυμένη και το σκουφάκι της έφευγε από δω κι από κει με τόσο δυνατό αέρα που είχε. Ήθελε δεν ήθελε, έπρεπε να πει τα κάλαντα για να βοηθήσει οικονομικά τόσο την οικογένειά της αλλά και την ίδια. Αυτά που μάζεψε δεν έφταναν, διότι ήταν πολύ λίγα και χρειαζόταν πολύ περισσότερα. Σκέφτηκε ότι είχε μία ευκαιρία να δει τον Αϊ Βασίλη, αλλά πού να τρέχει μέχρι το Βόρειο Πόλο! Όλο το απόγευμα το μυαλό της Εβελίνας περιτριγυριζόταν από σκέψεις που την βασάνιζαν. Τα Χριστούγεννα τα πέρασε απλά και φτωχικά, χωρίς πολυτέλειες, όπως άλλες οικογένειες. Η Εβελίνα ήλπιζε πως θα γινόταν κάτι καλύτερο αν καλούσε τις φίλες της στο σπίτι για να παίξουν, αλλά σκέφτηκε ότι αυτές έμεναν πολύ μακριά. Για μία στιγμή η Εβελίνα κοίταξε έξω από το παράθυρο και το μυαλό της κάλπασε από ευχάριστες σκέψεις, αλλά κάθε τι σκέψη που έκανε διαλυόταν μέσα στη μοναξιά που επικρατούσε στο δωμάτιό της. Και οι μέρες περνούσαν πολύ γρήγορα για εκείνη. Το βράδυ, παραμονή Πρωτοχρονιάς, η Εβελίνα είδε ένα περίεργο όνειρο. Στον ύπνο της είδε πως ήταν στο Βόρειο Πόλο, συγκεκριμένα στο εργαστήρι του Αϊ Βασίλη, με τα ξωτικά που κατασκεύαζαν δώρα… Και ο χρόνος κυλούσε ευχάριστα!

30

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ξαφνικά, άκουσε έναν θόρυβο και ξύπνησε απότομα. Κοίταξε από δω, από κει, τίποτα! Κάνει μία στροφή να κοιμηθεί και ξανακούει, για δεύτερη φορά, τον ίδιο Θόρυβο. «αρκετά πια!» είπε και πήγε να δει τι ήταν αυτό που άκουσε. Τότε αντίκρισε μπροστά της τον Αϊ Βασίλη! Ήταν διαφορετικός από αυτόν που έλεγε ο κόσμος για το πώς ήταν. Δεν ήταν τόσο χοντρός, ούτε είχε πολλή γενειάδα, ωστόσο δεν μπορούσε να καταλάβει αφού ήταν πνεύμα.

- Εβελίνα: «Αϊ Βασίλη;».

- Αϊ Βασίλης: «Ναι; Αα! Εβελίνα, εσύ είσαι; Τι κάνεις;» Η Εβελίνα είχε τόσες πολλές ερωτήσεις να του κάνει που δεν ήξερε από πού να ξεκινήσει.

- Εβελίνα: «Μία χαρά είμαι», απάντησε δειλά και αγουροξυπνημένα. «Αϊ Βασίλη θες να κάτσεις να φάμε τους κουραμπιέδες και να συζητήσουμε. Έχω πολλές ερωτήσεις να σου κάνω.»

- Αϊ Βασίλης: «θα ήθελα, αλλά έχω να πάω και σε άλλα σπίτια. Πήγαινε να κοιμηθείς τώρα.» Φεύγοντας, άφησε κάτι κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τότε η Εβελίνα κατάλαβε πως δεν ήταν o μπαμπάς της αυτός. Ήταν ο πραγματικός Αϊ Βασίλης αφού έκανε με μιας και εξαφανίστηκε μες το σκοτάδι. Η Εβελίνα γύρισε στο κρεβάτι της προβληματισμένη. Προσπαθούσε να ξανακοιμηθεί αλλά δεν την έπαιρνε ο ύπνος, εμφανώς βαθιά ενθουσιασμένη αφού συνάντησε τον πραγματικό Αϊ Βασίλη! Την επόμενη μέρα, Πρωτοχρονιά πια, οι γονείς της Εβελίνας είχαν από νωρίς ξυπνήσει. Το βλέμμα τους στράφηκε προς το δέντρο, γιατί είδαν δύο κάρτες και παραξενεύτηκαν. Πήραν και τις δύο να τις διαβάσουν. Εκείνη τη στιγμή ξύπνησε και η Εβελίνα και χαρούμενη τους λέει: «Καλημέρα καλημέρα μαμά, καλημέρα μπαμπά», αλλά δεν πήρε καμία απάντηση. Όπως προχώραγε προς το δέντρο είδε τους γονείς της να διαβάζουν ένα γράμμα με περιέργεια. Της λένε πως ο Αϊ Βασίλης τους άφησε αυτό το γράμμα και τους εξηγεί τους λόγους που μέσα στην κάρτα είχε βάλει κάποια χρήματα που είχαν πραγματικά ανάγκη. Τους εύχεται να πάνε όλα καλά και ο καινούργιος χρόνος να κυλήσει ομαλά και ευχάριστα. Η Εβελίνα με ένα τεράστιο χαμόγελο ένιωθε πως όλα θα πάνε καλά κι ότι υπάρχουν ελπίδες, αρκεί να προσπαθείς! Τότε έκαναν μία οικογενειακή μεγάλη και ζεστή αγκαλιά που περιτριγυριζόταν από αγάπη και τρυφερότητα. Την Εβελίνα δεν την ενδιέφερε πλέον, πως θα την αντικρίσουν τα αγόρια του σχολείου. Αυτό που ήξερε ήταν πως είχε δύο γονείς που την αγαπούσαν και έναν άγιο να την προστατεύει! Εκείνη η Πρωτοχρονιά ήταν η καλύτερη για την Εβελίνα και για τους γονείς της, γιατί κατάλαβαν πως κάποιος θα είναι πάντα δίπλα τους και θα τους συντροφεύει για όλη τους τη ζωή. Οπότε πέρασαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!

-Εβελίνα( μητέρα της Αγγελικής): «Αγγελική, πώς σου φάνηκε η ιστορία μου; Πως είδες τα χρόνια που πέρασα τότε όταν ήμουνα στην ηλικία σου;» - Αγγελική: «Μαμά, αυτή η ιστορία που μου είπες ήταν πολύ ωραία και λυπητερή. Φαίνεται πως όταν ήσουνα μικρή ήτανε δύσκολα τα χρόνια και οι καταστάσεις που περνούσες».

- Εβελίνα( μητέρα της Αγγελικής): «Πράγματι έτσι όπως τα λες είναι. Καληνύχτα Αγγελική μου, όνειρα γλυκά!!!»

- Αγγελική: «Καληνύχτα μαμά!!!» Καλές γιορτές!!!

31

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Καλά Χριστούγεννα!!!

Λιάκου Μαρία, Α4 Λέγομαι Σιμασχ και είμαι ο βασιλιάς της Περσίας. Ο πατέρας μου ονομάζεται Μελχιόρ και πριν χρόνια μου ανέθεσε να γράψω για την αξιοθαύμαστη εμπειρία που βιώσαμε, μόνο μετά τον θάνατο του βασιλιά Ηρώδη. Τώρα μπορώ να τη μοιραστώ και να την καταγράψω ώστε να τη μάθουν όλοι οι λαοί του κόσμου. Είχα μόλις κλείσει τα δέκα και ο πατέρας μου ετοιμαζόταν για ένα μεγάλο ταξίδι. Σύντροφοι του σε αυτή την περιπέτεια θα ήταν οι δύο σοφοί βασιλείς, Κασπάρ και Βαλτάσαρ, ο πρώτος της Ινδίας και ο δεύτερος της Αραβίας. Ήταν επιστήμονες, αστρολόγοι και όλοι τους μορφωμένοι. Τους φώναζαν μάγους, για να υποδηλώσουν πως οι αστρολογικές προγνώσεις τους είχαν κάτι το εξωπραγματικό, μαγικό, παρόλο που 32

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ήταν αντίθετοι στη μαγεία. Συζητούσαν για κάτι μοναδικό που θα συναντούσαν και όσο άκουγα τα σχέδια τους, τόσο πιο πολύ μαγευόμουν. Ζήτησα από τον πατέρα μου να τους ακολουθήσω και εκείνος δεν μου έφερε καμία αντίρρηση. Ο χειμώνας είχε μπει εδώ και ένα μήνα και η νύχτα έπεφτε από πολύ νωρίς. Το ταξίδι ξεκίνησε από την πόλη του Σαβε της Περσίας. Πάνω στις καμήλες μας πίστευα πως περιπλανιόμασταν προς τα δυτικά στην αχανή έρημο για ατελείωτες ώρες, χωρίς κανένα σημάδι ή μονοπάτι για να ακολουθήσουμε . Όμως αποδείχθηκε πως είχα κάνει λάθος. Δεν χρειαζόμαστε σημάδια διότι είχαμε οδηγό. Ένα αστραφτερό, πάμφωτο αστέρι, το οποίο ξεχώριζε από τα υπόλοιπα με την λαμπρότητα του. Μας οδηγούσε σε ένα μέρος που δεν γνωρίζαμε, αλλά εκεί θα συναντούσαμε << των βασιλιά των Ουρανών>>. Έτσι τον αποκαλούσαν οι σοφοί και χωρίς να γνωρίζω περισσότερα, ανυπομονούσα. Το αστέρι μας έδειξε να σταματήσουμε στην πόλη Βηθλεέμ. Ήταν μια μικρή πόλη γεμάτη κόσμο λόγω της απογραφής των Ιουδαίων και καταφύγαμε στα περίχωρα που δεν ήταν παρά μόνο σπηλιές, στάβλοι των χωρικών που έβοσκαν τα κοπάδια τους εκεί κοντά. Το αστέρι που ακολουθήσαμε, τώρα έλαμπε ακόμα πιο δυνατά πάνω από ένα μικρό στάβλο. Προχωρήσαμε προς το μέρος του. Όσο πιο κοντά ερχόμασταν η ψυχή μου γαλήνευε όλο και πιο πολύ. Όλη η ατμόσφαιρα που επικρατούσε ήταν ήρεμη, κατανυκτική και σου πρόσφερε μια τεράστια πνευματική δύναμη. Χαρμόσυνες ψαλμωδίες από πανέμορφες φωνές αντοιχουσαν παντού χωρίς να διαταράζουν την ησυχία, αλλά συμπληρώνοντάς την. <<Οι Άγγελοι πρέπει να ψάλλουν.>>, αναφώνησαν και οι τρεις τους και τα πρόσωπα του φωτίστηκαν. Ο ουρανός άλλαζε χρώματα και αποχρώσεις που προσέδιδαν την εντύπωση πως σε όλη την περιοχή χιλιάδες ήλιοι ξαφνικά ανέτειλαν. Όλη η πλάση χαιρόταν για την γέννηση του σωτήρα της. Του Υιού του Θεού. Μέσα στον στάβλο βρισκόταν ένας ψηλός άντρας, ο Ιωσήφ, που έστεκε όρθιος και πρόσεχε μια γυναίκα, τη Μαρία. Ήταν η μητέρα του παιδιού, λεχώνα πια, φαινόταν κουρασμένη και καταπονημένη από τους πόνους της γέννας, όμως τα μάτια της έλαμπαν από ευτυχία. Και στη μέση βρισκόταν ένα μωρό. Όμορφο, δυνατό, έσφιζε από υγεία και η αγνότητα του ακτινοβολούσε από παντού. Τον έλεγαν Ιησού. Όλα τα ζώα του στάβλου έστεκαν κοντά του, ζεσταίνοντάς τον με τα χνώτα τους και εκείνο ήταν τυλιγμένο μέσα στα άχυρα. Οι τρεις μάγοι πρόσφεραν ο καθένας από ένα ξεχωριστό δώρο στον Χριστό. Πρώτος ο Γκασπάρ γονάτισε μπροστά στο μωρό και του πρόσφερε χρυσό ως σύμβολο της επίγειας βασιλιάς. Δεύτερος ο πατέρας μου, ο Μελχιόρ, πρόσφερε λιβάνι που ήταν σύμβολο της θεότητας και τελευταίος ο Βαλτάζαρ έδωσε μύρο. Χρησιμοποιούνταν για να μυρωνουν τους νεκρούς και συμβόλιζε τον θάνατο. Τόσα απλά δώρα αλλά με τόση σημασία, που όταν ήμουν μικρός δεν μπορούσα να καταλάβω. Φεύγοντας διαπίστωσα πως είχαμε αλλάξει δρόμο, παρότι δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις διαδρομές μέσα στην έρημο. Ο σοφός πατέρας μου αποφάσισε να μην συναντήσουμε τον Ηρώδη γιατί κάτι κακό θα ετοίμαζε στον νεογέννητο Ιησού. Το ταξίδι αυτό πιστεύω ότι δεν στιγμάτισε μόνο τις δικές μας ζωές αλλά θα μείνει στην Ιστορία γιατί πρωταγωνιστής είναι Εκείνος , ο Θεός που έγινε άνθρωπος για να είναι ένας από εμάς και να μας δείξει πόσο ξεχωριστοί μπορούμε να γίνουμε αν αγαπήσουμε Αυτόν και τους συνανθρώπους μας.

33

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μουζάκας Μάριος, Α5 <<Ο Τζίμ και ο Τζουμ>> Μια φορά και έναν καιρό μέσα στον βαρύ χειμώνα υπήρχαν δύο μικρά παιδιά, τα οποία δεν είχαν να φάνε ο Τζίμ και ο Τζούμ. Έβλεπαν πολλές άλλες οικογένειες να τρώνε όλοι μαζί. Τα δύο μικρά παιδιά δεν είχαν καθόλου χρήματα να αγοράσουν ένα τσουρέκι ή ένα ψωμί τουλάχιστον. Το μόνο που είχαν ήταν τα τρίγωνα τους που πηγαίνανε στις γειτονιές να πουν τα κάλαντα των Χριστουγέννων. Ήταν στεναχωρημένα που δεν είχαν τους γονείς τους να κάνουν και αυτοί ένα τραπέζι τα Χριστούγεννα, αλλά ούτε και να στολίσουν ένα μικρό δέντρο. Τότε αντίκρισαν σε μία μεγάλη όμορφη βιτρίνα ένα ζεστό μπουφάν. Ήθελαν να το αγοράσουν αλλά δεν είχαν τα απαραίτητα χρήματα που χρειάζονταν. Μετά πλάγιασαν δίπλα σε ένα παγκάκι και κοιμήθηκαν. Το πρωί τα παιδιά ξύπνησαν και άρχισαν να πηγαίνουν στα σπίτια για να πουν τα κάλαντα και να μαζέψουν λίγα γλυκίσματα ή χρήματα. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν πολύ καλοί αλλά μερικοί ξεροκέφαλοι και τσιγκούνηδες δεν ήθελαν να τους πουν τα κάλαντα. Τους έδιωχναν με πολύ κακό τρόπο και άλλοι έκλειναν την πόρτα. Το μεσημέρι άρχισαν να πεινάνε και πήγαν σε ένα μαγαζάκι. Τα παιδιά πήραν δύο μικρά τσουρεκάκια και τα έφαγαν και μετά συνέχισαν τα κάλαντα έως πολύ αργά το βράδυ. Κουρασμένα συγκέντρωσαν τα γλυκίσματα και λίγα χρήματα και το βράδυ ξανά πέρασαν από την πλατεία. Τα λεφτά που είχαν μαζέψει ήταν όσα έπρεπε για να το αγοράσουν. Πήγαν στο κατάστημα με τα ρούχα και το αγόρασαν. Πια τα παιδιά δεν είχαν πολλά χρήματα για αγοράσουν λίγους κουραμπιέδες και λίγα μελομακάρονα όμως μία πολύ καλή κυρία τους έδωσε έναν του καθενός και ένα μελομακάρονο. Αυτά ζήτησαν από έναν κύριο λίγα χρήματα και αυτός τους απάντησε με πολύ άσχημο τρόπο τα δύο τους έφυγαν από το οπωροπωλείο τρέχοντας. Ο Τζιμ και ο Τζουμ ήταν πολύ λυπημένα που ο κύριος τους φέρθηκε άσχημα. Μία κυρία τους ρώτησε γιατί έκλαιγαν και απάντησαν ότι ένας κακός κύριος μας φώναξε άσχημα. Η κυρία πήγε δίπλα σε έναν μανάβη και αγόρασε μία τσάντα με μανταρίνια και μία τσάντα με μήλα. Τα έδωσε στα δύο παιδιά για να έχουν κάτι να φάνε. Αυτά ήταν ευχαριστημένα και αγκάλιασαν την κυρία που προσφέρθηκε τουλάχιστον να βοηθήσει τα δύο μικρά φτωχά παιδιά. Μετά από 34

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

λίγο όμως βράδιασε και τα παιδιά έστρωσαν το μπουφάν πάνω σε ένα παγκάκι και κοιμήθηκαν. Το πρωί ξύπνησαν και έκαναν μια βόλτα εκεί τριγύρω, μέχρι που έγινε μεσημέρι και πεινούσαν πάρα πολύ. Όμως για καλή τους τύχη είχαν περισσέψει δύο ευρώ και πήγαν σε έναν φούρνο και αγόρασαν δύο τυρόπιτες. Τα παιδιά έφαγαν τις τυρόπιτές τους και συνέχισαν τη βόλτα τους. Μετά από λίγο αντίκρισαν μια οικογένεια να τρώνε μαζί φαγητό. Εκείνα στεναχωρήθηκαν και αποχώρησαν. Μια κυρία είδε τα δύο παιδιά και προσφέρθηκε να τα βοηθήσει. Η κυρία αυτή τους έδωσε χρήματα για να πάρουν κάτι από το δίπλα περίπτερο και ένα καλάθι φρούτα όπως μπανάνες, μανταρίνια, μήλα και 4 μικρές καραμελίτσες. Ο Τζιμ και ο Τζουμ ευχαρίστησαν την καλή κυρία και χαιρετήθηκαν με τα χρόνια πολλά. Άρχισε να βραδιάζει και τα παιδιά πήγαν στο παγκάκι, έστρωσαν το μπουφάν και πήραν δύο μεγάλα χαρτόνια για να σκεπαστούν από το πολύ κρύο. Μια καλή κυρία είδε τα μικρά παιδιά και τους έδωσε το δικό της παλτό για να μην κρυώσουν και μια ζεστή αγκαλιά ως δώρο Χριστουγέννων για τα φτωχικά παιδιά. Μετά έπεσαν για ύπνο. Το πρωί ξύπνησαν . Όμως κάποιος αντίκρισε τα δύο μικρά και ταλαιπωρημένα παιδιά στο δρόμο. Τους μίλησε και τους πρόσφερε ένα ζεστό και όμορφο σπίτι. Τους πρόσφεραν ένα πλούσιο γεύμα με μελομακάρονα , κουραμπιέδες , μπισκότα, κρουασάν και πορτοκαλάδα. Τα παιδιά ένιωσαν ζεστασιά και ήταν πάρα πολύ χαρούμενα που δεν είχαν φόβο έξω στην γειτονιά. Η κυρία τα σκέπασε με μια κουβερτούλα και αυτά κοιμήθηκαν. Τα δύο παιδιά ξύπνησαν και έφαγαν το πρωινό τους. Η κυρία τους φώναξε μόλις τελειώσουν το πρωινό τους να έρθουν να στολίσουν το δέντρο. Αυτά έτρεξαν και πήγαν να στολίσουν το δέντρο. Του έβαλαν χρωματιστές μπαλίτσες, γιρλάντες και φωτάκια και στην κορυφή του δέντρου έβαλαν το μεγάλο αστέρι. Τους ζήτησαν να βοηθήσουν στο σερβίρισμα του τραπεζιού . Αυτά βοήθησαν και μετά έκατσαν στο τραπέζι και έφαγαν γαλοπούλα με πατάτες στο φούρνο και σαλάτα. Τα δύο παιδιά έριξαν τα δύο γράμματα κάτω στο στολισμένο δέντρο , ελπίζοντας ότι ο άγιος Βασίλης θα λάβει τα γράμματά τους. Τον περίμεναν με ανυπομονησία . Η κυρία τους είπε να πάνε για ύπνο και το πρωί θα δουν τα δώρα που ζήτησαν κάτω από το δέντρο. Τα παιδιά έπεσαν για ύπνο με ανυπομονησία να έρθει ο άγιος Βασίλης και να τους φέρει τα δώρα τους. Τα παιδιά το πρωί ξύπνησαν και τρέχοντας χωρίς καθυστερήσεις πήγαν στο δέντρο και αντίκρισαν τα δώρα τους. Και από τότε έζησαν σε αυτό το σπίτι με την καλή κυρία για όλη τους τη ζωή.

35

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Μουζάκας Παναγιώτης, Α5 ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΣΕ 37 ΗΜΕΡΕΣ

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μια οικογένεια φτωχή. Η οικογένεια αυτή αποτελείται από τον μπαμπά, την μαμά και τον σπουδαίο γιο. Ο γιος ονειρευόταν να κάνει τον γύρο του κόσμου σε 37 ημέρες. Όμως οι γονείς δεν είχαν την δυνατότητα να βοηθήσουν τον γιο τους να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Ο πατέρας του ήταν βοσκός και είχε δύο μικρά χωράφια, τα οποία καλλιεργούσε για να ζήσουν. Ένα πρωί ξύπνησαν ο μπαμπάς και ο γιος και έκατσαν στη βεράντα να συζητήσουν. Ο πατέρας τον ρώτησε όταν μεγαλώσεις τη θα ήθελες να γίνεις. Ο γιος απάντησε ότι θα ήθελε να πάει σε όλες τις χώρες της Γης. Τότε ο πατέρας συγκινήθηκε και του είπε πως με αυτήν την οικονομική κατάσταση που είχαν δεν το νόμιζε να γίνει. Μετά τον έσφιξε και ο γιος συγκινήθηκε. Έφυγε μετά γρήγορα από την αγκαλιά του πατέρα του και πήγε στο δωμάτιο του. Όταν ξύπνησε η μητέρα του, πήγε στο πατέρα και τον ρώτησε τι είχε γίνει. Ο πατέρας της απάντησε για το όνειρο του γιου που ήθελε να κάνει στην ζωή του. Ύστερα η μητέρα του γιου πήγε να φτιάξει το αγαπημένο φαγητό του, και ο πατέρας έφυγε από το σπίτι να ταΐσει τα πρόβατα και να ποτίσει τα λαχανικά που’ χε φυτέψει στο περιβόλι. Το παιδί από τότε που μπήκε στο δωμάτιο του δεν βγήκε. Όμως πριν τον φωνάξει η μητέρα του για φαγητό του ήρθε μια πάρα πολύ ωραία σκέψη, να πάει να βοηθήσει τον πατέρα του με τα πρόβατα και το χωράφι. Το μεσημέρι γύρισε ο πατέρας από τις δουλειές του και πήγε να φάει μεσημεριανό στο σπίτι. Κάθισαν ωραία και καλά στο τραπέζι. Φώναζε η μητέρα τον γιο δυο φορές και ήρθε γρήγορα στο τραπέζι. Ο μπαμπάς αναρωτήθηκε αν άλλαξε ο γιος τον σκοπό που ήθελε να κάνει και απάντησε << όχι από’ δω και πέρα θα έρχομαι μαζί σου στην δουλειά δυο με τρία χρόνια για να μαζέψουμε λεφτά, να τα μοιράσουμε και να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα >>. Ο γιος σηκωνόταν 6:00 το πρωί για να πάει με τον πατέρα του στην δουλειά. Του έδειξε τι να κάνει, του έμαθε τι τροφή να ταΐζει τα πρόβατα, να τους βάζει νερό, να τα βγάζει για βοσκή. Του έμαθε επίσης να κόβει μαρούλια , σπανάκι και να βγάζει τα χορτάρια με την τσάπα. Το μεσημέρι γυρνούσαν από τη δουλειά , κάθονταν στο τραπέζι και έτρωγαν και αυτό γινόταν κάθε μέρα. Μέχρι που μια μέρα μάζεψαν τα λεφτά που έπρεπε και το παιδί έφυγε από την Ελλάδα και πήγε στο εξωτερικό. Ο μπαμπάς γέρασε και κάθε χρόνο ο γιος τον επισκεπτόταν στο χωριό και του έστελνε λεφτά . Τα Χριστούγεννα του έκανε μια έκπληξη. Του στόλισε το δέντρο κρυφά να μη το δει και του έφτιαξε ένα μεγάλο τραπέζι όπου είχε γεμιστή γαλοπούλα , σαλάτα, κοκορέτσι , πατάτες στο φούρνο , λουκάνικα και μουσακά. Ο μπαμπάς συγκινήθηκε όταν είδε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και τον πήρε μια αγκαλιά. Του είπε <<Αγόρι μου σε καμαρώνω και αυτή την έκπληξη που μου έκανες δε θα τη ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου>> . και από τότε κάθε Χριστούγεννα τα περνούσαν, έτρωγαν , γελούσαν και έλεγαν ιστορίες από τα ταξίδια του γιου. Μπαλταδώρου Φωτεινή, Α5 «ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!»

Εισαγωγή τραγούδι mr.sandman Ας γυριόσουμε τον χροό νο στον Δεκεό μβριο του 1965.Τοό τε ζουό σε ή εφταό χρονή Μπιόνι μαζιό με τήν γιαγιαό τής σε μια χιονισμεό νή γειτονιαό του Χοό μπογκεν. Κοντευό ουν Χριστουό γεννα! Τα σπιότια στολισμεό να, τα τζαό κια οό λα αναμμεό να, οό λοι εό βγαιναν στήν αγοραό να αγοραό σουν χριστουγεννιαό τικα δώόρα!

36

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια μεό ρα που ο αεό ρας λυσσομανουό σε και ειό χαν ανοιόξει οι ουρανοιό ή μικρήό Μπιόνι γυρναό ει στο σπιότι τής κλαιόγοντας, κοιταό ει με λυό πή τήν γιαγιαό και τής λεό ει《Γιαγιαό καό ποια παιδιαό στο σχολειόο με κοροιϊδευό ουν επειδήό ειόμαι ορφανήό !》. Η γιαγιαό κοιταό ει τήν Μπιόνι με συμποό νια και τής λεό ει 《Μήν στεναχώριεό σαι απλαό μήν τους διόνεις σήμασιόα, δεν εό χουν καό τι παραπαό νώ αποό εσεό να!》οό πώς θα εό λεγε ή καό θε γιαγιαό για να βοήθήό σει το εγγοό νι τής .Η Μπιόνι κοιταό ει τήν γιαγιαό μεό σα στα μαό τια σαν καό τι να τήν τρώόει μεό σα τής και συνεχιόζει να κλαιόει. Για μια στιγμήό ακουό γεται μια μελώδιόα! Τα μαό τια τής Μπιόνι εό λαμψαν, γυρναό ει ξαφνικαό το κεφαό λι τής προς το Ραδιοό φώνο και μαγευό εται !Ρώταό ει με περιεό ργεια και ενθουσιασμοό τήν γιαγιαό 《Ποιοό ς λεό ει αυτοό το τραγουό δι ;》και απανταό ει ή γιαγιαό τής 《Ο Dean Martin εξαιρετικοό ς τραγουδιστήό ς, τής εποχήό ς μου! Αυτοό ς ειόναι τραγουδιστήό ς! Όχι αυτοό ς ο μοντεό ρνος ο Elvis Presley που ακουό νε τα παιδιαό τήν σήό μερον ήμεό ρα!》. Αποό τοό τε αό ρχισε να ακουό ει φανατικαό Dean Martin! Καό θε φοραό που εό παιζε τραγουό δια του στο ραδιοό φώνο ,σήκώνοό ταν χώριός δισταγμοό και χοό ρευε! Το αγαπήμεό νο τής ήό ταν το Everybody loves somebody! Ο Dean martin ήό ταν το ειόδώλο τής! Αλλαό οό σο χαρουό μενή και αν τήν εό κανε αυτοό τα παιδιαό στο σχολειόο δεν σταμαό τήσαν να τήν κοροιϊδευό ουν . Ωστοό σο καό θε φοραό που γυό ρναγε στενοχώρήμεό νή αποό το σχολειόο εό μπαινε στο δώμαό τιοό τής, αό κουγε Dean Martin και ξαναό επεό στρεφε το χαμοό γελο στα χειό λή τής σαν να τα ξεό χναγε οό λα! Μια μεό ρα ήό ταν τοό σο λυπήμεό νή που ουό τε ή μουσικήό τής εό φτιαχνε τήν διαό θεσή. Ωόσπου με τήν αό κρή του ματιουό τής αντικριόζει τον Dean Martin να τής λεό ει τήν φραό σή 《Όλα θα παό νε καλαό !》. Η Μπιόνι πλήμμυό ρισε αποό χαραό και ξαναγυό ρισε ή ελπιόδα στα μαό τια τής! Αυτοό γινοό ταν καό θε μεό ρα. Και ή Μπιόνι που ώς τοό τε περιόμενε να φτιαό ξουν τα πραό ματα, καταό λαβε οό τι πρεό πει καό τι να καό νει αυτήό για να παό νε οό λα καλαό . Παραμονήό Χριστουγεό ννών! Η Μπιόνι με τοό λμή λεό ει στή δασκαό λα τής το κακοό που τής εό καναν αυταό παιδιαό . Και αποό τοτε δεν τήν ξαναπειόραξαν! Μεταό γυό ρισε στο σπιότι τής που τήν περιόμενε ή γιαγιαό τής για το τραπεό ζι! Τήν ώόρα που εό τρώγαν τα νοό στιμα φαγήταό που μαγειόρεψε ή γιαγιαό τής ριόχνει μια ματιαό στήν παλιαό πολυθροό να του παππουό διόπλα στο πεό τρινο αναμμεό νο τζαό κι και βλεό πει ξαναό τον Dean Martin να τής λεό ει "χαρουό μενα Χριστουό γεννα"!!!Το μικροό κοριότσι χαμογεό λασε νιώόθοντας περήφαό νια για τον εαυτοό τής που αντιμετώόπισε το προό βλήμα τής. Μεταφεροό μαστε στον Δεκεό μβριο του 1976.Η Μπιόνι πριν λιόγο καιροό εό γινε 17! Μεγαό λή πια, ή Μπιόνι ετοιμαό ζει δειόπνο για τήν γιαγιαό τής οό σο εό λειπε. Η γιαγιαό ειόχε αργήό σει, πεό ρασαν ώόρες, ή Μπιόνι αό ρχισε να ανήσυχειό μεό χρι που χτυπαό ει ή ποό ρτα! Η Mπινι τρεό χει προς τήν ποό ρτα οό σο πιο γρήό γορα μπορειό περιμεό νοντας να ειόναι ή γιαγιαό τής. Ανοιόγει τήν ποό ρτα και αντικριόζει τον κυό ριο Smith, τον επιστήό θιο φιό λο τής γιαγιαό τής να τήν κοιταό ζει σαν να τήν λυπαό ται. Και τής λεό ει βουρκώμεό νος «Μπινι λυπαό μαι. Η γιαγιαό σου πεό θανε…». Η Μπιόνι τον κοιταό ζει καταό ματα και καθώός εό να δαό κρυ κυλαό ει στο προό σώπο τής, κλειόνει με δυό ναμή τήν ποό ρτα χώριός να λογαριαό ζει τιό ποτα και τρεό χει στο δώμαό τιο τής. Εκειόνή τήν ήμεό ρα εό νιώσε εό να συναιόσθήμα το οποιόο δεν ειό χε ξανανιώόσει, σαν να ήό ταν μοό νή τής στον κοό σμο, σαν να μήν ειόχε κανεό ναν να στήριχτειό. Πεό ρασαν τρεις εβδομαό δες αποό τοό τε που εό χασε τή γιαγιαό τής. Τουλαό χιστον ειόχε δεχτειό μεό σα τής τήν ιδεό α, αλλαό ή θλιόψή τής απώόλειας ήό ταν ακοό μα στήν καρδιόα τής. Ήρθαν τα Χριστουό γεννα! Η Μπιόνι ήό ταν μοό νή στο χριστουγεννιαό τικο τραπεό ζι, εό νιώθε μοναχικαό . Κοιταό ζοντας και τήν φώτογραφιόα τής γιαγιαό ς τής ,ξεό σπασε σε κλαό ματα. Τήν ξανακυριόευσε το συναιόσθήμα τής θλιόψής. Παρ’ οό λα αυταό καθώός ή Μπιόνι θρήνουό σε για αό λλή μια φοραό τήν γιαγιαό τής… Ακουό γεται αποό τον δροό μο εό νας γνώόριμος ρυθμοό ς! «Oh The weather outside is frightful …»ήό ταν το «Let it snow» του Dean Martin!Η Μπιόνι χαμογελαό ει ελαό χιστα και αρχιόζει να λεό ει το τραγουό δι μεό σα αποό τα δοό ντια τής. Σήκώόνει το κεφαό λι τής προς το παραό θυρο και βλεό πει τον Dean Martin να τής κλειόνει το μαό τι και να τής λεό ει «Όλα θα παό νε καλαό !»!Η Μπιόνι χαμογεό λασε και σήκώόθήκε να χορεό ψει ! Χορευό οντας συνειδήτοποιόήσε οό τι ναι!Όλα θα παό νε καλαό ! Τραγουό δι κλεισιόματος Let it snow (Dean Martin) 37

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Καλαό Χριστουό γεννα!

Παροτσίδης Παναγιώτης, Α5 Ο Γκρινιάρης Καλικάντζαρος Ένας γκρινιάρης καλικάντζαρος Ο Φρέντι περνούσε την ώρα γκρινιάζοντας στο φίλο του το Λιουκ. Ο Λιουκ ήθελε να γίνει καλικάντζαρος – γιατρός και σκέφτηκε πως, ακούγοντας υπομονετικά το Φρέντι να κλαψουρίζει για το παραμικρό χτυπηματάκι, μπορούσε να εξασκηθεί γιατρεύοντάς τον. Έτσι θα μάθαινε το επάγγελμά του. Μια μέρα, ο Φρέντι ήρθε να τον βρει κλαψουρίζοντας, όμως χωρίς κανένα φανερό τραύμα, ούτε καν κακή όψη. Αντίθετα, ο Λιουκ τον είδε πολύ καλά, χαρούμενο, παρά την γκρίνια του, που, τώρα, έμοιαζε ψεύτικη. Πώς είσαι; ρώτησε ο Λιουκ. Έχεις υπέροχη όψη σήμερα.

- Βρίσκεις;… είπε ο Φρέντι. Ωστόσο, δε νιώθω πολύ καλά.

- Πονάει η κοιλιά σου; ρώτησε ο Λιουκ.

- Όχι και τόσο, είπε ο Φρέντι.

- Ναι ή όχι, πονάει η κοιλιά σου; είπε κοφτά ο Λιουκ.

- Όχι! Δε νομίζω.

- Λοιπόν! Τι τρέχει; ρώτησε ενοχλημένος ο Λιουκ.

- Δεν ξέρω, είπε ο Φρέντι. Δεν είμαι καλά.

- Ο Λιουκ δεν ήξερε τι να πει. Κοίταξε το φίλο του, που χαμήλωσε το βλέμμα και δεν είπε τίποτα. Νομίζω πως ασχολιόμαστε υπερβολικά μαζί σου, φιλαράκο μου, είπε ο Λιουκ. Άλλωστε κι εσύ ασχολείσαι πολύ με τον εαυτό σου. Προσπάθησε να σκεφτείς λίγο και τους άλλους και θα νιώσεις καλύτερα, σε διαβεβαιώ.

- Μα κανείς δε με χρειάζεται, είπε ο Φρέντι.

- Ο Φρέντι είχε δίκιο. Επειδή βογκούσε όλη μέρα και παραπονιόταν συνεχώς, όλοι τον απέφευγαν και κανείς δε θα σκεφτόταν ποτέ να του ζητήσει κάποια εξυπηρέτηση. Τον ρωτούσαν απλώς αν 38

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ήταν καλά και ο Φρέντι δε απαντούσε ποτέ ναι.

- Δεν υπάρχει λύση για σένα, Φρέντι, είπε ο Λιουκ κάπως σκληρά. Είσαι χαμένη περίπτωση. Θα είσαι όλη σου τη ζωή ένας γκρινιάρης καλικάντζαρος. Στα καλικαντζαροχωριά, πάντα υπάρχουν ένας δυο τέτοιοι. Ε λοιπόν, εδώ, αυτός θα είσαι εσύ. Δεν πειράζει, έτσι είναι.

- Νομίζεις; ρώτησε ο Φρέντι αναστατωμένος. Και γύρισε στο σπίτι του, ευχαριστημένος που ήταν επιτέλους κι αυτός ξεχωριστός. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν ο γκρινιάρης του χωριού.

ΞΕΝΙΤΙΔΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ, Α5

Τα πιο ζεσταό Χριστουό γεννα Ο μικρός Κώστας είναι ένα μοναχοπαίδι που ζει σε ένα χωριό στην Κοζάνη. Το χωριό του λέγεται Κρυόβρυση και είναι πανέμορφο, έχει παντού δέντρα και μια πλατεία δεσπόζει στην μέση του χωριού παρέα με το ένα και μοναδικό εργοστάσιο εκεί. Το εργοστάσιο φημίζεται για την ανεπανάληπτη ποιότητά σε Χριστουγεννιάτικα είδη. Ο μικρός Κώστας ζει με τους γονείς του, τους παππούδες και τις γιαγιάδες του, σε ένα φτωχό σπίτι. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν μέρα με την μέρα και ο Κώστας αν και ξέρει ότι δεν θα λάβει δώρο τα περιμένει με ανυπομονησία. Είναι η μόνη περίοδος του χρόνου που όλα είναι χιονισμένα και η ομορφιά του τόπου σε αγγίζει τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Όλοι είναι χαρούμενοι και το τραπέζι την παραμονή των Χριστουγέννων γεμίζει το χωριό με ευωδίες φαγητών και γλυκών. Εκείνα τα Χριστούγεννα κάτι άλλαξε… Όλες οι τηλεοράσεις έπαιζαν τον διαγωνισμό για το τεράστιο εργοστάσιο του χωριού. Τρεις τυχεροί που θα έβρισκαν τα κουπόνια σε κάποιο είδους χριστουγεννιάτικο στολιδιού θα είχαν την ευκαιρία να κάνουν το χριστουγεννιάτικο τραπέζι σε αυτό το φαντασμαγορικό εργοστάσιο του χωριού με το κάτοχό του. Ακόμη ο κύριος Αιμίλιος Σωτηριάδης, κάτοχος του εργοστασίου, θα τους ξεναγούσε σε όλους τους χώρους του κτιρίου. Ο μικρός Κώστας έσπευσε στην μητέρα του και την κοίταξε μα ξανασκέφτηκε την κίνηση του και γύρισε να φύγει, η μητέρα του τον σταμάτησε και του έδωσε δυο ευρώ να αγοράσει κάποιο στολίδι μήπως και σταθεί τυχερός. Ο Κώστας έτρεξε να αγοράσει ένα στολίδι, μπήκε αποφασιστικά στο μαγαζί και πήρε το πρώτο στολίδι που βρήκε μπροστά του. Έφτασε στο σπίτι του και κάθισε κοντά στους παππούδες του, άνοιξε την συσκευασία γρήγορα γρήγορα μα τίποτα δεν εμφανίστηκε. Ο μικρός απογοητεύτηκε και άνοιξε την τηλεόραση να δει μήπως κάποιος βρήκε ένα από τα εισιτήρια. Κιόλας τα δυο εισιτήρια είχαν βρεθεί. Ο πάππους του πείσμωσε και του έδωσε δυο ευρώ ακόμη. Ο Κώστας πήγε στο μαγαζί λιγότερο αποφασισμένος κοιτώντας τα δυο ευρώ του παππού του. Διάλεξε ένα στολίδι και το άνοιξε επί τόπου ,το τελευταίο εισιτήριο βρίσκονταν εκεί. Ο μικρός Κώστας πήγε γεμάτος χαρά στην οικογένεια του και τους είπε ότι βρήκε το τελευταίο εισιτήριο. Κάτι έλεγε με κόκκινα γράμματα στο πίσω μέρος του εισιτηρίου. Ο Κώστας το διάβασε δυνατά <<ΣΕ ΚΑΛΩ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΜΟΥ 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΩΡΑ ΕΞΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΓΙΑ ΝΑ 39

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΛΑ.ΘΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΜΟΥ.ΤΙΘΕΤΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ Η ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΕΝΗΛΙΚΑ.>> Ο μικρός Κώστας είπε στον παππού του πως εκείνον επιλέγει να τον συνοδεύσει, διότι εκείνος του έδωσε τα χρήματα που κέρδισε το στολίδι. Νύχτωσε…. Ο χρόνος πέρασε και έφτασε το απόγευμα μικρός ετοιμάστηκε πήρε τον παππού του και έφυγαν. Φτάνοντας αντίκρισαν και τα άλλα δυο παιδιά με τους γονείς τους. Ο κύριος Αιμίλιος τους υποδέχτηκε εγκάρδια. Ανεβαίνοντας τον πρώτο όροφο το άλλα αγοράκι είπε <<εγώ είμαι πολύ καλός στα αθλήματα, θα κερδίσω σίγουρα.>> Ο κύριος Αιμίλιος τον κοίταξε και του απάντησε <<μακάρι αγόρι μου αλλά μην είσαι πάντα τόσο σίγουρος.>> Η ξενάγηση στον πρώτο όροφο πήγε καλά. Χωρίς να χάνει χρόνο το κορίτσι που κέρδισε ένα από τα εισιτήρια είπε στο κύριο Σωτηριάδη <<εγώ είμαι πολύ καλή στο τρέξιμο και γενικά στα αθλήματα, θα κερδίσω και θα κάνουμε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι μαζί.>> Ο κύριος Αιμίλιος ανταποκρίθηκε λέγοντας στην μικρή <<μακάρι κορίτσι μου, μα μην είσαι πάντα τόσο σίγουρη.>> Πέρασε η ώρα και η ξενάγηση στον δεύτερο όροφο τέλειωσε. Τον διαγωνισμό με τα αθλήματα, για το ποιός θα έκανε το μεγάλο τραπέζι στο υπέρλαμπρο εργοστάσιο, ξεκίνησε να εξηγεί ο κύριος Αιμίλιος λέγοντας <<ένας από εσάς θα είναι ο μεγάλος νικητής, που θα καταφέρει να κερδίσει τους άλλους δυο στα αγωνίσματα. Σε καμιά περίπτωση το παιχνίδι δεν πρέπει να μετατραπεί από διασκεδαστικό σε ανταγωνιστικό.>> Τα αγωνίσματα ξεκίνησαν και γρήγορα ο μικρός Κώστας απέκτησε προβάδισμα. Δυστυχώς ή ευτυχώς το άλλο αγοράκι αποχώρησε απογοητευμένο. Η ώρα είχε πάει επτά και τα δυο παιδιά που έμειναν συνέχισαν να αγωνίζονται. Το μικρό κοριτσάκι έχασε στο τελευταίο αγώνισμα και ο κύριος Σωτηριάδης ανακήρυξε τον Κώστα νικητή. Το κοριτσάκι αποχαιρέτισε τον κύριο Αιμίλιο και έφυγε στενοχωρημένο. Ο μικρός Κώστας με το χαμόγελο στα χείλη κοίταξε τον κύριο Σωτηριάδη ενώ εκείνος τον οδηγούσε στο γεμάτο τραπέζι. Ο παππούς του μικρού μας φίλου μόλις αντίκρισε το τραπέζι έμεινε άναυδος. Κάθισαν και αμέσως ο μικρός Κώστας ρώτησε τον κύριο Αιμίλιο <<οι γονείς μου δεν θα είναι μαζί μας στο τραπέζι;>> Ο κύριος Αιμίλιος τον κοίταξε σαστισμένος και του είπε <<μα τι τους θέλεις αυτούς; Εγώ δεν είχα γονείς και μου χρειαστήκαν ποτέ. Όλα τα Χριστούγεννα τα έχω κάνει μόνος μου.>> Ο Κώστας του εξήγησε λέγοντας του <<εγώ δεν έχω κάνει ποτέ Χριστούγεννα χωρίς την οικογένεια μου και ούτε μπορώ να τα φανταστώ χωρίς αυτούς!! Μας συγχωρείτε αλλά εμείς θα αποχωρήσουμε, εάν θέλετε ελάτε στο σπίτι μας να δειπνίσετε μαζί μας.>> Ο κύριος Σωτηριάδης τους ακλούθησε και έφτασαν στο σπίτι. Όλοι τον υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκαλιές, έφαγαν όλοι μαζί και στο τέλος ο κύριος Σωτηριάδης έκανε μία πρόποση λέγοντας <<ας πιούμε στα πιο ζεστά Χριστούγεννα.>>

Tυριακίδου Ναταλία, Α6 «Ο Δίκαιος και ο Άδικος» Παραμονή Χριστουγέννων, ο Δίκαιος μοίραζε γλυκά στα παιδιά και λεφτά στους φτωχούς, ενώ ο Άδικος έδινε τίποτα σε κανέναν και κράταγε τα πάντα για τον εαυτό του. Αν έδινε κάτι έδινε μόνο μία δεκάρα σε έναν άνθρ5ωπο.

40

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο Δίκαιος ήταν ντυμένος με πολύχρωμα χρώματα, ήταν χαμογελαστός, ευγενικός, καλοσυνάτος, ενώ ο Άδικος ήταν πάντα ντυμένος στα μαύρα, κατσουφιασμένος, αγενής και δεν του άρεσαν τα Χριστούγεννα, το σπίτι του ήταν βρώμικο και δεν στόλιζε ποτέ. Σε αντίθεση από του Δίκαιου που ήταν πάντα φωτεινό, καθαρό και όμορφο. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, όλη η πόλη γιορτάζει εκτός από τον Άδικο για αυτό ο Δίκαιος αποφασίζει να πάει να του ευχηθεί και να του δώσει το δώρο του. Καθώς πλησίαζε στο σπίτι τον βλέπει ο Άδικος και κρύβετε πίσω από την κουρτίνα. Ο Δίκαιος χτυπάει το κουδούνι, βλέπει ότι δεν του ανοίγει και φεύγει. Τον βλέπει ο Άδικος, ανοίγει την πόρτα, παίρνει την κάρτα, την διαβάζει: Άδικος: Καλά Χριστούγεννα, τι αηδίες είναι αυτές; Την πετάει, στην συνέχεια ανοίγει το δώρο που ήταν ένα πανέμορφο σερβίτσιο με χριστουγεννιάτικα σχέδια. Και φυσικά δεν του άρεσε και παίρνει και το σπάει. Στους δρόμους επικρατεί ένας χριστουγεννιάτικος “πανικός”. Kάπου εκεί συναντήθηκαν οι δυο τους. Δίκαιος: Καλά Χριστου ……(τον διακόπτει ο Άδικος) Άδικος :Ναι, ναι μου τα πες και χθες. Δ: Σου άρεσε το δώρο μου; A: Πιο , αυτό το παλιό σερβίτσιο; Όχι ήταν απαίσιο! Δ: Γιατί δεν σου άρεσαν τα χρώματα; A: Όχι, όχι ήταν όλο χάλια. Και η κάρτα……. έγραφε βλακείες άκου εκεί καλά Χριστούγεννα. Δ: Μα αυτό λένε τα Χριστούγεννα. Ο Αδικος νευριασμένος και θυμωμένος φεύγει στο σπίτι του. Το βράδυ όπως πάντα μόνος του τρώει, πίνει και πάει για ύπνο. Από την άλλη ο Δίκαιος τα περνάει χαρούμενα και οικογενειακός.

25-12 όλοι η πόλη πήγε στο κέντρο να στολίσει το μεγάλο δέντρο με πολύχρωμα λαμπάκια και στολίδια. Ο Αδικος δεν αντέχει τόση χαρά και αποφάσισε να πετάξει τρεις κούτες με στολίδια και λαμπάκια. Για κακή του τύχη τον είδε ο Δίκαιος. Δ: Με πιο δικαίωμα πετάς τις κούτες; A: Αφού…. (το βάζει στα πόδια) Ο Δίκαιος στεναχωρήθηκε και αποφασίζει να πάει στο σπίτι του να τον βρει και να του μάθει καλούς τρόπους. Φτάνοντας εκεί ο Άδικος τον βάζει μέσα και ξεκινάει η συζήτησή τους: Δ: Συγνώμη που σου μίλησα άσχημα. Α: Δεν με νοιάζει, όλοι μου φέρονται άσχημα.

41

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Δ: Γιατί και εσύ τους φέρεσαι έτσι. Α: Εγώ στα Χριστούγεννα απευθύνομαι όχι σε εσάς. Δεν με νοιάζει τι κάνετε εσείς. Δ: Γι αυτό ήρθα και εγώ, να σου μάθω καλούς τρόπους. Βλέπεις έναν στον δρόμο και σε χαιρετάει, τι του λες; Α: Δεν ξέρω! Δ: Τον χαιρετάς και εσύ. Α: Εντάξει το επόμενο πιο είναι; Δ: Θέλει κάποιος τη βοήθειά σου τι κάνεις; A: Ποιος να θελήσει τη βοήθειά μου; Mόνο που με βλέπουν τρέχουν να κρυφτούν. Δ:Αυτό θέλουμε να αλλάξουμε. Να μη σε φοβούνται. Μετά από τρεις ώρες εξάσκησης, πήγε να αγοράσει λαμπάκια και στολίδια για να τα επιστρέψει και να βοηθήσει όποιον χρειαζόταν τη βοήθειά του. Τελειώνοντας την καλή του πράξη, ήθελε να ευχαριστήσει τον Δίκαιο με ένα δείπνο. Ψώνισε, καθάρισε, μαγείρεψε, στόλισε και τον κάλεσε σπίτι του. Ο Δίκαιος δέχτηκε και πήγε να τον συναντήσει για να περάσουν μια όμορφη βραδιά. Τελειώνοντας το δείπνο ήρθε η ώρα για την ανταλλαγή των δώρων. Α: Ορίστε το δώρο σου, ελπίζω να σου αρέσει. Δ: Ευχαριστώ δεν ήταν ανάγκη. Α: Εεεε πως! Ήταν και… συγνώμη. Δ: Γιατί; Α: Μετά από όλα όσα σου έκανα και σου είπα, εσύ στάθηκες δίπλα μου και με βοήθησες να αλλάξω. Γι αυτό σου δίνω αυτό το δώρο. Δ: Ευχαριστώ πάρε και εσύ αυτό το δώρο. Α: Ευχαριστώ πολύ. Ανοίξανε τα δώρα, μιλήσανε, γελάσανε μέχρι που άλλαξαν μαζί τον χρόνο.

5 4 3 2 1…………ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!!!!!!!!

42

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Σοϊλεμεζίδη Μαρία, Α6 ΤΑ ΠΙΟ ΜΑΓΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Φέτος όπως και κάθε χρόνο η μαμά είναι μέσα στην κουζίνα και μπαίνει με τα μούτρα στα γλυκά. Μέσα από την κουζίνα βγαίνουν διάφορες καταπληκτικές μυρωδιές από τις λιχουδιές της μαμάς ( κουλουράκια, μελομακάρονα ,κουραμπιέδες, πουτίγκα και άλλα τέλεια γλυκά. Ο μπαμπάς βγάζει το πανύψηλο δέντρο από την σοφίτα και εγώ και οι αδελφές μου γράφουμε γράμματα στον Αϊ Βασίλη και κάνουμε τις Χριστουγεννιάτικες κάρτες, για τους συγγενείς και τους φίλους μας, για να τους ευχηθούμε ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Μόλις ο μπαμπάς ανοίξει τα κλαδιά τρέχουμε γρήγορα να στολίσουμε το καταπράσινο δέντρο .Το δέντρο το έχουμε από τότε που ήμουν 1 χρονών. Αλλά τα στολίδια τα αλλάζουμε κάθε 3 χρόνια για να φαίνεται διαφορετικό. Όσο εμείς στολίζουμε το δέντρο ο μπαμπάς στολίζει έξω το μπαλκόνι με πολύχρωμα λαμπάκια. Μόλις τελειώσουμε ,ο μπαμπάς ανοίγει το τζάκι και έρχεται η γιαγιά να μας διηγηθεί μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία . Φέτος μας είπε μια πολύ ενδιαφέρον και καταπληκτική ιστορία << Μια επίσκεψη του Αϊ Βασίλη >>. Κκκκκμ ….. σήμερα παιδία μου θα σα διηγηθώ μια πραγματική ιστορία . Παραμονή Πρωτοχρονιά, κι όλοι μέσα στο σπίτι, ακόμη και τα ποντικάκια, κοιμούνται βαθιά. Όλοι είχαν κρεμάσει στο τζάκι τις κάλτσες και περίμεναν, με λαχτάρα , τα δώρα που θα τους έφερνε ο Αϊ Βασίλης.

43

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Τα παιδία είχαν κουρνιάσει στα κρεβατάκια τους, κι ονειρεύονταν δωράκια και ζαχαρωτά …. Ο μπαμπάς με το σκουφάκι και εγώ με την μαντίλα , είχαμε πέσει από για ύπνο. Ξαφνικά, άκουσα φασαρία στον κήπο κι ευθύς πετάχτηκα από το κρεβάτι μου, να δω τι συμβαίνει. Γρήγορα σαν σαΐτα έφτασα στο παράθυρο, άνοιξα τα παντζούρια και σήκωσα τα τζάμια . Τι θέαμα ήταν αυτό που αντίκρισα ! Το φεγγάρι στρατάριζε πάνω στο φρέσκο χιόνι και σκόρπιζε ολόγυρα μια ασημένια λάμψη. Ξαφνικά, διέκρινα στον ουρανό ένα μικρό έλκηθρο που το έσερναν οχτώ τάρανδοι. Έτριψα τα μάτια μου και κοίταξα καλύτερα…. μα ναι , μέσα στο έλκηθρο ήταν ο καλός γερούλης που όλοι περιμέναμε….. ο Αϊ Βασίλης . Σκυμμένος μπροστά φώναζε στους ταράνδους του να πάνε πιο γρήγορα…..<<Εμπρός Ντάσερ, ! Τώρα Ντάνσερ ! Εμπρός Πράνσερ! Εμπρός Βίξεν ! Εμπρός Κόμετ ! Εμπρός Κιούμπιτ ! Εμπρός Ρούντολφ.! Στης βεράντας την κορυφή! Και πάνω από τον τοίχο! Τώρα πετάξτε μακριά ! Μακριά πετάξτε γρήγορα ! Πιο γρήγορα από τον ήχο !>>. Όμοια με τα φύλλα τα ξερά , που τα στροβιλίζει ο ανεμοστρόβιλος και τα σηκώνει ως τον ουρανό, έτσι στριφογύρισαν τα ελάφια, σέρνοντας ξοπίσω τους το έλκηθρο στη στέγη, κι άκουσα τις οπλές των ελαφιών να χτυπούν ανυπόμονα. Έκλεισα γρήγορα το παράθυρο, μα, ώσπου να γυρίσω ξανά στο κρεβάτι μου, ο Αϊ- Βασίλης κατέβαινε κιόλας από την καμινάδα. Φορούσε μια κόκκινη στολή με άσπρη γούνα, μα ήταν βουτηγμένος στις στάχτες και την καπνιά. Με το σάκο στην πλάτη του, έμοιαζε σαν γυρολόγος. Τα μάτια του αστράφτανε και χαμογελούσε, όλος αγάπη. Τα μάγουλα και η μύτη του ήταν κατακόκκινα από το κρύο. Ξαφνιάστηκε σαν με είδε, όπως είχα ξαφνιαστεί και εγώ. Μετά, όμως, έβαλε τα γέλια και μου έκλεισε με νόημα το μάτι, σαν για να μου δείξει πως δεν έπρεπε να τον φοβάμαι. Βλέποντας την τεράστια κοιλιά του να ανεβοκατεβαίνει , έβαλα και εγώ τα γέλια….. Δίχως να πει λέξη, κίνησε για το τζάκι και γέμισε με δώρα όλες τις κάλτσες. Ύστερα με χαιρέτησε με ένα νεύμα του κεφαλιού του και έτρεξε ξανά στην καμινάδα. Σε λίγο, τον άκουσα να μιλάει με τα ελαφάκια του και κατάλαβα πως έφευγε για να πάει και σε άλλα σπίτια. Καθώς ξεμάκραινε, όμως, τον άκουσα να φωνάζει, «ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ». Γιαγιά να σε ρωτήσω κάτι εσύ ήσουν η γυναίκα στην ιστορία και ο άνδρας ήταν ο παππούς, ααα και τα παιδιά ήταν η μαμά , ο θείος και η θεία. Δεν το πιστεύω γιαγιά ήταν η καλύτερη ιστορία του κόσμου.

44

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Σπύρος Τριβέλλας Α6 Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν τόπο μακρινό, ζούσε μια ταπεινή οικογένεια .Καθημερινά ο πατέρας γύριζε από τη δουλειά και κοίταζε το ταχυδρομικό κουτί για τα νέα των συγγενών του, που ζουν μακριά. Η μητέρα ήταν στο σπίτι και έκανε τις δουλειές του σπιτιού μαζί με τη κόρη τους , ο μικρός γιός έπαιζε με τους φίλους του σε μία μεγάλη αλάνα. Μία μέρα του Δεκέμβρη ένα παράξενο γράμμα έφτασε στο σπίτι τους, που το έφερε ένα ξωτικό. Ο πατέρας γεμάτος περιέργεια προσπάθησε να μάθει περισσότερα από αυτό το πλάσμα που συναντούσε για πρώτη φορά στη ζωή του .Το ξωτικό όμως είχε εξαφανιστεί με έναν μαγικό, θα έλεγε κανείς, τρόπο. Εκείνος, έκλεισε τη πόρτα και κοντοστάθηκε, άνοιξε το γράμμα και είδε ότι ήταν από τον Άγιο Βασίλη . Το γράμμα έλεγε ότι ο Άγιος Βασίλης ήταν άρρωστος και δεν μπορεί να παραδώσει τα δώρα γι αυτό καλούσε τους πατεράδες από όλο τον κόσμο να τον αντικαταστήσουν. Στο πίσω μέρος του γράμματος υπήρχαν οδηγίες πώς να πάει στο χωριό του Άγιου Βασίλη. Ο πατέρας ανακοίνωσε στην οικογένειά του ότι θα πάει ένα μακρινό ταξίδι για λόγους της δουλειάς. Τα παιδιά αν και στενοχωρήθηκαν που ο πατέρας τους δεν θα γιόρταζε μαζί τους, μια τόσο σημαντική γιορτή του χρόνου, έδειξαν αμέσως κατανόηση και τον αποχαιρέτησαν. Ο πατέρας έφυγε μεσάνυχτα όπως έγραφε το γράμμα .Το μέρος όπου έφτασε ήταν ένα σκοτεινό δάσος με πυκνό χιόνι και πολικές θερμοκρασίες. Μετά από πολλές ώρες ταξιδιού, έφτασε στο σημείο που έδειχνε το γράμμα. Ο πατέρας φώναξε τη μαγική φράση από το γράμμα. Ξαφνικά το έδαφος υποχώρησε, σχηματίζοντας μία μεγάλη τρύπα στο χιόνι. Έπεσε μέσα απότομα και βρέθηκε στο χωριό του Άγιου Βασίλη! Έκπληκτος αντίκρυσε ένα χιονισμένο χωριό με πολλά μικρά ξύλινα σπίτια. Εκεί κατοικούσαν οι βοηθοί του Άγιου Βασίλη, τα ξωτικά. Καλωσόρισαν τους μπαμπάδες και ανέλαβαν την εκπαίδευση τους. Τα μικρά ξωτικά χωρίς να χρόνο, ξεκίνησαν αμέσως την εκπαίδευση, η οποία είχε ως εξής. Έπρεπε να ράψουν μία δική τους στολή σε συνεργασία με τη γυναίκα του Άγιου Βασίλη, να φτιάξουν τη δική τους άσπρη γενειάδα με τη βοήθεια των ξωτικών, να πάρουν δίπλωμα οδήγησης έλκηθρου από τον πιστό τάρανδο του Άγιου Βασίλη, τον Ρούντολφ και τέλος να μάθουν τις μυστικές κινήσεις που μόνο ο Άγιος Βασίλης ξέρει, γιά να μπουν κρυφά και ήσυχα από τη καμινάδα. Κάποιοι ήταν ικανοί και κάποιοι λιγότερο επιδέξιοι στις δοκιμασίες. Τελικά μετά από πολύ κόπο όλοι οι μπαμπάδες έγιναν « ξεφτέρια ». Το ταξίδι της επιστροφής ξεκίνησε για τους έμπειρους πλέον μπαμπάδες. Είναι παραμονή Χριστουγέννων. Όλοι οι μπαμπάδες έχουν μεταμορφωθεί σε Αγίους 45

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Βασίληδες. Είναι έτοιμοι για την αποστολή « οι μπαμπάδες του κόσμου σώζουν τα Χριστούγεννα ». Ο πατέρας τύλιξε τα δώρα των παιδιών του, ανέβηκε στο έλκηθρο του και ξεκίνησε το ταξίδι προς το σπίτι του. Δεν γνώριζε όμως ότι τα παιδιά του παρέμειναν ξύπνια για να δουν τον Άγιο Βασίλη. Τα παιδιά είχαν κρυφτεί πίσω από τη πολυθρόνα κοντά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, περιμένοντας να τον δουν. Ο πατέρας μπήκε στο σπίτι από τη καμινάδα και άφησε τα δώρα. Εκείνα τον φόβισαν αλλά ο πατέρας με θάρρος δεν αποκαλύφθηκε. Μιμήθηκε τη φωνή του Άγιου Βασίλη, « ΧΟ ΧΟ ΧΟ με πιάσατε ». Ήταν μεσάνυχτα και τα παιδιά αποκοιμήθηκαν με μία ιστορία που τους είπε ο υποτιθέμενος Άγιος Βασίλης. Με τη μαγική φράση του γράμματος, ένα σύννεφο χρυσόσκονης εμφανίστηκε, μετατρέποντας τα πάντα όπως ήταν πριν. Ο πατέρας δεν φορούσε πλέον τη στολή αλλά τις πιτζάμες του. Αφού είχε ολοκληρώσει με επιτυχία την δουλειά που του είχε αναθέσει ο Άγιος Βασίλης, ήρθε η ώρα και για εκείνον να ξεκουραστεί. Τελικά με το πείσμα των μεγάλων τα παιδιά γίνονται ευτυχισμένα

Τσίγκου Δήμητρα, Α6 Ήταν παραμονή Χριστουγέννων όλοι ετοιμάζονταν για την μεγάλη μέρα. Έβλεπες ανθρώπους να τρέχουν να ετοιμάσουν τα πράγματα για αύριο . Όλοι ήταν χαρούμενοι οι πρώτες διακοπές μετά από περίπου 4 μήνες σχολείου. Παντού ευχές χαμόγελα και εορταστικό πνεύμα. Όμως αυτό δεν ισχύει για όλους. Στο κέντρο της πόλης σε ένα αρχοντικό έμενε η οικογένεια Παπαδοπούλου . Ήταν από τις πιο πλούσιες οικογένειες της περιοχής. Η κόρη του κυρίου Παπαδοπούλου η Μιράντα . Η Μιράντα είναι αυτό που λεμέ <<κακομαθημένο>>. Ο μπαμπά της, της έπαιρνε πάντα αυτό που ήθελε. Οπότε τα 46

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Χριστούγεννα ήταν για εκείνη μια εποχή οπός όλες οι άλλες. Ειδικά από τότε που η μητέρα της τους άφησε ήταν μια καλή λύση για τον κ. Παπαδόπουλο για να την <<ξεφορτωθεί>>. Στην άλλη μεριά της πόλης στις φτωχογειτονιές, σε μια μικρή καλύβα ζούσε η Ιωάννα . Η οικογένεια της είναι πολύ φτωχή . Οι γονείς την αγαπούν όσο τίποτα άλλο. Δεν παραπονέθηκε ποτέ για την ζωή της, όσο σκληρή και αν ήταν. Τα Χριστούγεννα για εκείνη θεωρεί ότι τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή χαράς και αγάπης. Με λίγα λόγια έχει καταλάβει το νόημα των Χριστουγέννων. Τώρα θα αναρωτιέστε τι σχέση έχουν αυτές οι δύο. Αυτό που έχω να σας πω η υπομονή είναι αρετή. Που είχα μείνει α ναι, καμία από τις δύο δεν θα τις περίμενε αυτά τα Χριστούγεννα . Πάμε τώρα στο σπίτι της Μιράντας. Εδώ η Μιράντα ασχολείται με σημαντικά θέματα όπως τι θα βάλει στο ρεβεγιόν. Ο μπαμπάς της όπως πάντα της έχει πάρει καινούρια ρούχα . Το τραγικό είναι ότι έχει ήδη πολλά ρούχα ένα ολόκληρο δωμάτιο την ίδια ώρα που οικογένειες της ίδιας πόλης δεν έχουν να φάνε. Εκείνη την νύχτα ένας δυνατός αέρας φύσιξε και άνοιξε και παρέσυρε την Μιράντα στο δασός. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιωάννα . Μόνο λίγο διαφορετικά ,όταν ο αέρας φύσηξε εκείνη βγήκε από την τρύπα στο τοίχο (αύτη που ο μπαμπάς της είπε ότι θα φτιάξει αύριο. Τους παρέσυρε μέχρι το δάσος της περιοχής . Τέτοιες εποχές το δάσος δεν είναι πολύ ασφαλές , οι εγκληματίες παραμονεύουν σε κάθε γωνιά του δάσους . <<Που είμαι; >> είπε η Μιράντα. << Στην χώρα των θαυμάτων >> είπε η Ιωάννα <<Χαχα γελάσαμε >> απάντησε η Μιράντα με ειρωνικό ύφος. <<Τι κάνουμε τώρα;>> είπε η Μιράντα , << Πάμε προ την πόλη >>απάντησε η Ιωάννα . <<Που είναι η άμαξα ;>> ρώτησε η Μιράντα, <<Πας καλά άμαξα στο βουνό;>> της απάντησε .<<Και πως θα πάμε στην πόλη;>> ρώτησε , <<Με τα πόδια >> της απάντησε η Ιωάννα. <<Τιιιι; Αυτό είναι ανήκουστο! Εγώ η κόρη του μεγαλο επιχειρηματία Παπαδοπουλό να πάω με τα πόδια!>>, <<Ε τότε κάτσε εδώ στο κρύο να σε φάνε οι λύκοι>> της απάντησε είχαν καλές προθέσεις . Η Μιράντα και η Ιωάννα ήτανε κριμένες πίσω από ένα θάμνο η παραμικρή κίνηση τους μπορούσε να τους μαρτυρήσει , ανέπνεαν πιο αργά για να μην τους ακούσουν . Την ίδια ώρα που τα κορίτσια ζούσαν τέτοιες τρελές περιπέτειες θα σκέφτεστε τι κάνανε οι γονείς τους. Τίποτα , πλάκα κάνω . Όταν οι γονείς της Ιωάννας συνειδητοποίησαν ότι η κόρη τους έλειπε άρχισαν να ψάχνουν παντού. Το ίδιο έκανε και ο πατέρας της Μιράντας μόνο που πήρε και τους υπαλλήλους του μαζί. <<ΑΑΑΑ ψου>> έκανε η Μιράντα <<Μας έκαψες >> ψιθύρισε η Ιωάννα . Οι κλέφτες τους κατάλαβαν πήγαν κοντά τους σιγά 47

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

σιγά και τις έβαλαν και δύο μεγάλους σάκους, και τις πήγαν στο κρησφύγετο τους . Κάθησαν πολύ ώρα εκεί μέσα ακούσανε κάτι για λίτρα και μετά ησυχία . Την ίδια ώρα οι γονείς τους συναντήθηκαν και αποφάσισαν να ψάξουν μαζί στο δάσος . Άκουσαν τις φωνές των κοριτσιών τα άκουσαν και τα ελευθέρωσαν . Όλοι ήταν τόσο χαρούμενοι ! Και μιας που ήταν βράδυ αποφάσισαν να φάνε όλοι μαζί . Από τότε έγιναν αχώριστες φίλες μέχρι τα γεράματα και έκαναν φιλανθρωπίες , οι κλέφτες πήγαν φυλακή και έζησαν καλά και εμείς καλύτερα. ΤΕΛΟΣ

ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Β1 ΕΝΑ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ ΔΩΡΟ… Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ Όλοι ξέρουμε πως τα Χριστούγεννα είναι από τις ομορφότερες γιορτές που όλοι περνάμε ωραία με τις οικογένειές μας ή φίλους μας, τρώγοντας, πίνοντας, χορεύοντας, διασκεδάζοντας ενώ εφαρμόζουμε τα έθιμα που οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες κάνουν όπως το σερβίρισμα της γαλοπούλας την ημέρα των Χριστουγέννων ή το στόλισμα του σπιτιού καθώς και του δέντρου ή καραβιού. Σαφώς και η κατανάλωση Χριστουγεννιάτικων γλυκισμάτων όπως μελομακάρονα και κουραμπιέδες! Για κάποια παιδιά δεν ισχύει κάτι τέτοιο όπως τα παιδιά που ζουν σε ίδρυμα, σε αντίθεση με εμένα που η τροπή των πραγμάτων έμελε να είναι διαφορετική από κάτι που θα περίμενα. Για μένα τα Χριστούγεννα ήταν πάντα αδιάφορα μιας και τα περνούσα μόνη μου, στο ορφανοτροφείο μέχρι τα δώδεκά μου χρόνια ποτέ δεν με ένοιαζαν όλες αυτές οι γιορτές. Το μόνο που κατάφερναν να μου δημιουργήσουν είναι κατάθλιψη και υπενθύμιση ότι δεν έχω γονείς. Αλήθεια δεν έχω…. Δηλαδή απ’όσο μου έχουν αναφέρει οι κυρίες εδώ στο ορφανοτροφείο η μητέρα μου πέθανε λίγο μετά την γέννα μου και ο πατέρας μου δεν ξέρει που βρίσκομαι. Το μόνο πράγμα που έχω κρατήσει από αυτούς είναι ένα φυλαχτό λαιμού. Πλησίαζαν οι μέρες που κόντευαν τα Χριστούγεννα και με έπιασε η κλασσική αδιαφορία καθώς και ζήλεια που όλοι έξω τώρα θα στόλιζαν, θα ψώνιζαν και θα έκαναν τα πράγματα που οι άνθρωποι στις μέρες μας συνηθίζουν να κάνουν αυτή την εποχή. Τα υπόλοιπα παιδιά στο ορφανοτροφείο δεν ήταν σαν κι εμένα. Όλοι τους είχαν μια χαρούμενη αύρα και το κλίμα ήταν όντως γιορτινό. Μου φαινόταν περίεργο 48

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

που δεν τους πείραζε να περνάνε τόσο καλά ενώ ξέρουν πως η μόνη επιλογή που έχουν είναι να συναναστρέφονται μόνο με τους φίλους τους και όχι με δικούς τους ανθρώπους. Ναι ίσως το ότι είχαν φίλους τους βοηθούσε να ξεχάσουν τα προβλήματά τους…. Εγώ πάλι δεν είχα δημιουργήσει ποτέ φιλία με κανένα και πάντα ήμουν μόνη μου, με δικιά μου επιθυμία βέβαια καθώς έχει τύχει να με πλησιάσουν κάποια παιδιά στην ηλικία μου, και εγώ να αρνηθώ. Από τις αρχές του Δεκέμβρη ένας άντρας κοντούλης, όπως εμένα, ντυμένος Άγιος Βασίλης επισκεπτόταν το ορφανοτροφείο κάθε μέρα. Τα μικρά παιδάκια είχαν ενθουσιαστεί αρκετά και κάποια από αυτά μάλιστα νόμιζαν πως ήταν πραγματικά ο Άγιος Βασίλης. Μπορώ να πω πως είχε πλάκα να τον βλέπω να μοιράζει σε όλα τα παιδιά δωράκια καθημερινά και εκείνα μέσα στην τρελή χαρά τους είχαν ένα σαν τυπωμένο χαμόγελο στα χείλη που δεν έφευγε ποτέ. Ενώ συνήθως όταν μου πρόσφεραν κάτι, το έπαιρνα με δυσκολία και σπάνια έλεγα «ευχαριστώ» πλέον, όταν εκείνος ο κύριος μου έδινε ένα από τα δωράκια που μοίραζε το έπαιρνα κάθε φορά ανυπομονώντας πάντοτε για το επόμενο. Με έναν τρόπο θα έλεγα πως από την αδιαφορία μου σε όλο αυτό ξαφνικά οι μέρες μου γινόντουσαν όλο και καλύτερες. Συνειδητοποίησα επίσης πως ακόμα και να μην έχω κάτι κοινό και δεδομένο όπως μία οικογένεια, μπορώ κατά κάποιο τρόπο να χαμογελάσω και να περάσω καλά ακόμα και χωρίς αυτά. Δεν θα ήταν κάτι εύκολο για μένα αλλά, εφόσον θα είχα συνηθίσει σε μία ζωή κάπως έτσι θα μπορούσα απλά να το προσπεράσω. Μας πλησίαζε ακόμα και περισσότερο, είχε επικοινωνία με τα παιδιά ακόμα και εμένα! Μία μέρα μάλιστα ήρθε και μου μίλησε! Μία απλή, τυπική συζήτηση…..

-Πως σε λένε;

Με ρώτησε

- Irene, έτσι με φωνάζουν!

Ανταποκρίθηκα

-Εμένα Άγιο Βασίλη, και μοιράζω δώρα σε όλους!!! ΧΟΧΟΧΟ Και κάπως έτσι σκάσαμε στα γέλια με το υπέροχο «χοχοχο» του, που έμοιαζε αληθινό. Οι μέρες πέρασαν πολύ γρήγορα και ευχάριστα που δεν κατάλαβα καν ότι σήμερα θα ήταν η παραμονή της Πρωτοχρονιάς….. Όλοι ντύθηκαν αστεία και Χριστουγεννιάτικα, άλλα παιδιά ντύθηκαν ξωτικά, άλλα χιονάνθρωποι και άλλα χιονοστιβάδες. Ο «Άγιος Βασίλης» ήταν και αυτός εκεί. Ένιωθα πως μοιάζαμε πάρα πολύ, δηλαδή σχεδόν ίδιοι! Νόμιζα πως τον ήξερα από κάπου, σα να τον έχω ξαναδεί, παρόλο που ποτέ δεν έχω βγει έξω από το ορφανοτροφείο, ποτέ. Οπότε πήρα μία βαθιά ανάσα, τον πλησίασα και τον ρώτησα: -Εσάς πώς σας λένε πραγματικά;; Και εκείνη την στιγμή ο κύριος αυτός, δεν απάντησε, μόνο μου εμφάνισε ένα φυλαχτό σαν αυτό που είχα από την οικογένειά μου. Έμεινα άναυδη περιμένοντας να πει κάτι γι’αυτό. Τότε με πήρε αγκαλιά και μου είπε: -Ο πατέρας σου είμαι, συγγνώμη που δεν μπορούσα να σε επισκεφτώ πιο νωρίς…….

49

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Πρώτη φορά έκλαιγα από συγκίνηση, το συναίσθημα αυτό δεν είχα ξανανιώσει. Την ίδια μέρα πήγαμε στο σπίτι του πατέρα μου, και δικό μου πλέον σπίτι, και περάσαμε την πρωτοχρονιά μαζί. Μαζί και την επόμενη χρονιά, και την επόμενη, ώσπου μου άρεσαν τα Χριστούγεννα πλέον, όχι όπως παλιά, τώρα ανυπομονούσα να έρθουν αυτές οι μέρες για να τις περάσουμε μαζί…..!!!

Ηλία Σοφία, Β1 Καλοί Καλικάτζαροι; Δεκέμβρης, ο μήνας που όλοι περιμένουν για να περάσουν χρόνο με τους αγαπημένους τους και να γιορτάσουν μαζί τα Χριστούγεννα, Η ώρα είναι επτά το απόγευμα και οι δρόμοι της πόλης είναι γεμάτοι με κόσμο που ψωνίζουν δώρα ή έχουν πάει βόλτα με τους φίλους τους. Η Κωνσταντίνα όμως είναι σπίτι και βοηθάει την μητέρα της στο στόλισμα του σπιτιού.

-Μαμά εγώ θα κάτσω για λίγο έξω να πάρω καθαρό αέρα, της ανακοίνωσε μόλις τοποθέτησε και τα τελευταία στολίδια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Εκείνη απλά έγνεψε και η Κωνσταντίνα κατευθύνθηκε προς το μπαλκόνι του σπιτιού. Μόλις βγήκε έξω, αμέσως παρατήρησε πώς όλα τα στολίδια είχαν εξαφανιστεί. Ξαφνιασμένη άρχισε να τα ψάχνει στην αυλή, σε περίπτωση που τα είχε παρασύρει ο δυνατός αέρας. Μάταιη προσπάθεια, καθώς δεν βρίσκονταν ούτε εκεί. Κοιτάει δεξιά και αριστερά και βλέπει την καλύτερή της φίλη, την Χριστίνα, στο μπαλκόνι του σπιτιού της, που βρισκόταν ακριβώς διπλά από το δικό της.

-Κωνσταντίνα, της φωνάζει, τα στολίδια που είχα βάλει με την αδερφή μου εξαφανίστηκαν.

- Το ίδιο συνέβη και σε εμένα. Κάνει νόημα στη Χριστίνα να έρθει στην αυλή της να συζητήσουν και εκείνη, χωρίς δεύτερη σκέψη, αρπάζει το παλτό της και κατευθύνεται στο διπλανό σπίτι.

- Ποιος μπορεί να τα πήρε χωρίς να το αναληφθεί κανένας; Αναρωτιέται η Κωνσταντίνα.

- ‘Έχω μία ιδέα! Θα βάλουμε μερικά πράγματα που δεν χρειαζόμαστε πλέον στα μπαλκόνια και θα κρυφτούμε μέσα στα σπίτια μας, γα να μας μην μας καταλάβει ο κλέφτης. Η Κωνσταντίνα συμφώνησε και πήγαν και οι δύο τους να βρουν παλιά αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν. Η Χριστίνα επέστρεψε μετά από λίγο κρατώντας δύο στολίδια στα χέρια της, ενώ η Κωνσταντίνα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μερικά κεριά. Τα τοποθέτησαν στα τραπέζια των μπαλκονιών τους και γρήγορα μπήκαν μέσα και προσεκτικά παρατηρούσαν τα αντικείμενα, για να βρουν τον κλέφτη. Μισή ώρα πέρασε αλλά κανένας δεν επιχείρησε να τα κλέψει. Ξεφυσώντας από απελπισία η Κωνσταντίνα φώναξε την Χριστίνα και μόλις γύρισε για να μπει στο σπίτι τα κεριά έλειπαν. Κατευθείαν κοίταξε προς το διπλανό σπίτι και συνειδητοποίησε ότι έλειπαν και αυτά. Τα δύο κορίτσια πήγαν στην αυλή και άρχισαν να συζητούν.

- Άκουσα κάτι, είπε και πετάχτηκε από τη θέση της η Χριστίνα και έδειξε τους πυκνούς θάμνους πίσω από το μέρος που κάθονταν.

- Καμία γάτα θα ήταν, αποκρίθηκε με αδιαφορία η Κωνσταντίνα αλλά ακούγεται ένας πιο δυνατός ήχος. Παραξενεμένες αρχίζουν να πλησιάζουν το σημείο από το οποίο ακούγεται ο ήχος και βλέπουν τα χαμένα στολίδια από το μπαλκόνι της Χριστίνας. Προχωρούν ακόμα περισσότερο και βρίσκονται στο δάσος πίσω από τα σπίτια τους. Το δάσος εκείνο δεν είναι ούτε μεγάλο, ούτε μικρό αλλά εύκολο για κάποιον που δεν το γνωρίζει πολύ καλά να χαθεί. Τα κορίτσια το ξέρουν αρκετά καλά, καθώς από μικρές σύχναζαν εκεί στον ελεύθερό τους χρόνο. Ο ήχος δεν σταματούσε κάνοντας τους εύκολο να τον ακολουθήσουν. Στον δρόμο τους συναντούσαν πολλά ακόμα χριστουγεννιάτικα στολίδια, λαμπάκια και μπισκότα. Ξαφνικά ο ήχος σταμάτησε και αισθάνθηκαν για άλλη μία φορά τους θάμνους δίπλα τους να κουνιούνται. Τότε εμφανίστηκε ένα μικροσκοπικό πλάσμα με μυτερή μύτη και αυτιά. Εκείνες τρόμαξαν, καθώς δεν είχαν ξαναδεί τίποτα σαν 50

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

αυτό, και άλλα δύο σαν αυτό εμφανίστηκαν. Τότε η Κωνσταντίνα θυμήθηκε τα παραμύθια που τις διάβαζε ο παππούς της όταν ήταν μικρή και τις εικόνες που περιείχαν και συνειδητοποίησε ότι τα πλάσματα που στέκονταν μπροστά τους είναι καλικάτζαροι, αν και ποτέ στη ζωή της δεν πίστεψε στην ύπαρξή τους. Αμέσως της ήρθαν στο μυαλό της τα λόγια του παππού της: Οι καλικάτζαροι δεν είναι επικίνδυνοι, δεν υπάρχει λόγος να τους φοβάσαι. Βγαίνουν από τη γη για να κλέψουν και να προκαλέσουν αναστατώσεις στις ιδιοκτησίες των ανθρώπων.

- Χριστίνα, μη φοβάσαι, οι καλικάτζαροι είναι ακίνδυνοι. Της ανακοίνωσε και ένα κύμα ανακούφισης τη διαπέρασε. Ένας από αυτούς, άρπαξε ένα κλαδάκι και άρχισε να ζωγραφίζει στο χώμα. Σχεδίασε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, λαμπάκια, μπάλες και τέλος έναν καλικάτζαρο. Τα κορίτσια δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι εννοούσαν. Στη συνέχεια ένας άλλος σχεδίασε πολλούς καλικάτζαρους συνδυάζοντας τα προηγούμενα σκίτσα, με αποτέλεσμα να φαίνεται σαν ένα συνηθισμένο σπιτικό την περίοδο των Χριστουγέννων. Η Χριστίνα αμέσως κατάλαβε τι ήθελαν να πουν.

- Εννοούν ότι πήραν όλα αυτά γιατί ήθελαν να στολίσουν το μέρος που ζουν, είπε και ένας καλικάτζαρος έγνευσε συμφωνώντας με τα λόγια της, αφού μπορούν να καταλάβουν την γλώσσα των ανθρώπων αλλά δεν μπορύν να τη μιλήσουν. Τους έκαναν νόημα να τους ακολουθήσουν και υπακούοντας έφτασαν σε ένα απομακρυσμένο μέρος του δάσους. Εκεί αντίκρισαν ακόμη περισσότερα στολίδια, περιλαμβάνοντας τα αντικείμενα που είχαν χρησιμοποιήσει για δόλωμα. Εντυπωσιάστηκαν με το πόσο καλά στολισμένο ήταν το μέρος, λάβοντας υπόψη το γεγονός ότι βρίσκεται μέσα στο δάσος και είναι από καλικάτζαρους. Για άλλη μία φορά ένας από αυτούς πήρε ένα κλαδί και άρχισε να σχεδιάζει στο χώμα. Αυτή τη φορά σχεδίασε πολλούς ανθρώπους, έχοντας μία θυμωμένη έκφραση στο πρόσωπό τους, και δίπλα τους τους καλικάτζαρους με λυπημένη έκφραση. Το τελευταίο του σκίτσο ήταν άνθρωποι με καλικάτζαρους ανάμεσά τους να γιορτάζουν όλοι μαζί τα Χριστούγεννα. Η Κωνσταντίνα και η Χριστίνα κατάλαβαν ότι οι καλικάτζαροι δεν είναι τόσο κακοί όσο πιστεύει ο κόσμος και απλά θέλουν να γιορτάσουν όλοι μαζί τα Χριστούγεννα.

- Την ημέρα των αφού τελειώσουμε τη γιορτή με τις οικογένειες μας θα έρθουμε σε αυτό το μέρος, με περισσότερα στολίδια και Χριστουγέννων φαγητό να γιορτάσουμε και μαζί τους, είπε η Κωνσταντίνα και η Χριστίνα χωρίς δισταγμούς συμφώνησε. Οι καλικάτζαροι άρχισαν να χαμογελούν μέχρι τα αυτιά και να χοροπηδούν από τη χαρά τους. Και έτσι έγινε. Τα δύο κορίτσια γιόρτασαν με τους καλικάτζαρους και το απόλαυσαν όσο τίποτα άλλο. Μάλιστα συμφώνησαν κάθε Χριστούγεννα να περνούν μαζί και να τους κρατούν συντροφιά. Η Κωνσταντίνα και η Χριστίνα, από αυτή την περιπέτεια, έμαθαν να μην κρίνουν κανέναν από το τι λένε οι άλλοι και να τους γνωρίσουν καλά πριν τους κρίνουν.

51

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Καλλιερης Γιωργος, Β1 Ευσταθιαδης Μιμης, Β1 Το ετος 2020 π.Χ.στο χωριο του Αι Βασιλη υπηρχε ενας ταρανδος, ο οποιος ετρωγε πολλα καροτα.Ο Αι Βασιλης ειχε αγανακτησει μαζι του γιατι δεν εκανε σωστα την δουλεια του.Τοτε χωρις δευτερη σκεψη τον απελυσε με τον πιο ταπεινοτικο τροπο, δεν του εδωσε καροτα για αποζημιωση.Τοτε ο Παπατσιμπα εφυγε ταπεινωμενος με τα αφτια του στο πατωμα. Μια μερα ο Αι Βασιλης καθως εψαχνε στις Ταρανδοαγγελιες.com βρηκε τον Faki, ο οποιος του εκανε τρομερη εντυπωση για την χρυση του μυτη. Ο Αι Βασιλης τον επελεξε για το παντοτινο του ταξιδι. Και ετσι ξεκινισαν για τισ ετοιμασιες των Χριστουγεννων. Ο Παπατσιμπα εφυγε για την Γιγουκοποταμια και καπου στα στενα της εφτιαξε την δικιατου μπισκοτομαφια.Ηταν ετοιμος να παρει τιν εκδικηση που παντα ηθελε.Ο Αι Βασιλης χαιροταν πολυ που ερχονταν τα Χριστουγεννα αλλα ποτε δεν περιμενε οτι θα γινοταν αυτο το οποιο συνεβει. Ο Παπατσιμπα τον περιμενε μεσα στο ζαχαρενιο παρκιν του και καθως εφτανε ο Αι Βασιλης ,ο Παπατσιμπα τον επιασε αιχμαλωτο. Τον πηγε μακρια στο μυστικο του κρησφυγετο ηταν σιγουρο οτι δεν θα τον αφηνε μεχρει να περασουν τα Χριστουγεννα.Μια μερα αργοτερα, Παραμονη Χριστουγεννων ο Faki το ειχε καταλαβει οτι ο Αι Βασιλης δεν θα ερχοταν και τοτε πηρε την μεγανη αποφαση...Να σωσει τα Χριστουγεννα. Μαζεψε τεσσερα παιδια απο τεσσερης διαφορετικες χωρες.Τον Jonathan απο την Βρετανια,τον Μαχμετ απο την Ασια,την Αφροξυλανθη απο την Ελλαδα και την Μαργκαρετ απο την Αμερικη.Και ολοι μαζι ξεκινησαν να 52

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

σωσουν,τα Χριστουγεννα με οποιοδηποτε τροπο. Ο Jonathan ανελαβε να φτιαξει το ελκηθρο,ο Μαχμετ πηρε την ποιο δυσκολη δουλεια απο ολους να μαζεψει τα εκατομμυρια δωρα για ολα τα παιδια ..Ο Faki ετοιμασε ολους τους ταρανδους για αμεση πτηση και ολοι ηταν ετοιμει να ξεκινησουν για μια μεγαλη περιπετεια.Ο Αι Βασιλης ηταν ετοιμος να σκασει γιατι δεν θα εκανε το καθικον του.Τα παιδια ειχαν αρχισει της παραδοσεις και ολα πηγεναν καλα μεχρι που η μπισκοτομαφια του Παπατσιμπα τους ανακαλυψε ,τοτε ο Faki αλλαξε εντελως πορια και ολα τα δωρα σκορπιστικαν στον δρομο και το ελκηθρο επεσε στο χωμα αχρηστο.Τοτε απο το πουθενα εμφανιστηκε το Λαγουδακι του Πασχα και με μια αυγοβομβιδα τους πηρε μακρια απο την μπισκοτομαφια μαζι με ολα τα δωρα. Ο Αι Βασιλης ειχε βρει τον τροπο να αποδρασει αλλα δεν μπορουσε μονος του γιαυτο ειδοπιεισε απο τον χρυσο του ασυρματο τον πιστο του φιλο Faki, τοτε οταν αρχισε σιγα σιγα να ξημερωνει ο Αι Βασιλης ξεφυγε απο τον Παπατσιμπα και προσπαθησε να φτιαξει το ελκηθρο αλλα ματεος κοπος το ελκηθρο ειχε καταστραφει ολοσχερος.Ομως με την βοηθεια του Λαγου τους πηρε με το κουνελοκινητο και καταφερανε να πανε στους δυο απο τους προορισμους τους γιατι το αλλο παιδι ηταν στην αλλη μερια της γης. Μα εκει που ολοι νομιζαν οτι ολα τελειωσαν ακουστηκε ενας δυνατος κροτος, ηταν οι ταρανδοι που ειχαν φερει το παλιο ελκηθρο του Αι Βασιλη το οποιο ηταν στο παλιο του παρκινκ και ετσι καταφεραν να πανε λιγο πριν ξυπνησουν ολοι στο σπιτι. Οταν γυρισαν πισω στο χωριο ο Αι Βασιλης επρεπε να τους δωσει τα δικα τους δωρα αλλα αυτος αντι να τους τα δωσει, τους ρωτησε τι ηθελαν να κανει πραγματικα για αυτους,τοτε αυτοι του απαντισαν οτι ηθελαν να υπαρχει ειρηνη,αγαπη μα και σεβασμος απο ολους τους ανθρωπους ανεξαιρετος . Ο Αι Βασιλης στραμενος μπροστα στο σπιτι του με το χερι του ψηλα τους φωναζε ΚΑΛΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και τοτε τα παιδια με μιας βρεθηκαν στα κρεβατια τους και την αλλη μερα ο Παπατσιμπα συνεληφθη απο την Σκυλονομια και μπηκε φυλακη για πολλα πολλα χρονια κατι μου λεει οτι θα αποφυλακισθει το 2021μ.Χ.

53

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Λαγού Κάτια, Β1 << Χριστουγεννιάτικη Αγάπη >> Χριστούγεννα, ημέρα αγάπης. Αυτή την μοναδική μέρα του χρόνου την περιμένουν όλοι πως και πως . Τα παιδιά τρέχουν το πρωί να ανοίξουν τα δώρα τους που είναι κάτω από το δέντρο και όλοι μαζεύονται με αγαπημένους ανθρώπους για να γιορτάσουν αυτή τη λαμπρή ημέρα . Όλοι εκτός από εμένα . Εγώ δεν μπορώ να περάσω αυτή τη γιορτή με την οικογένειά μου, διότι είμαι φοιτήτρια σε άλλη χώρα και πρόκειται να κάνω μια αναπλήρωση μαθήματος στις είκοσι επτά Δεκεμβρίου, οπότε δεν μπορώ να φύγω από εδώ μόνο για δύο περίπου μέρες. Από την άλλη δεν έχω δεσμό με κάποιον για να είμαστε σήμερα μαζί. Οι φίλες μου, δεν έχουν κάτι να κάνουν, με αποτέλεσμα να έχουν επισκεφτεί όλες την οικογένεια τους. Συμπερασματικά, σε αυτή τη γιορτή δεν θα έχω κανένα αγαπημένο πρόσωπο κοντά μου. Έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι πως θα μπορούσα να περάσω την σημερινή ημέρα μου, με κάποιον εορτινό τρόπο. Ύστερα σκέφτηκα, μιας και μένω στην Νέα Υόρκη, γιατί να μην πήγαινα στην Τάιμς Σκουέαρ που ήταν υπέροχα στολισμένη και υπήρχε γιορτινή διάθεση, Αφού το είχα αποφασίσει και δεν είχα κάτι άλλο να κάνω ξεκίνησα να περπατάω, μιας και η Τάιμς Σκουέαρ ήταν κοντά στο σπίτι μου. Στον δρόμο έβλεπα από τα παράθυρα, ανθρώπους που ήταν με αγαπημένα τους άτομα και έκαναν διάφορα πράγματα μέχρι να ερχόταν η ώρα για το φαγητό. Έτσι με έπιασε μια νοσταλγία, που δεν θα ήμουν με την οικογένειά μου. Η ώρα πέρασε, κοιτώντας βιτρίνες παιχνιδάδικων, μα δεν είχα συνειδητοποιήσει πως, από βιτρίνα σε βιτρίνα έφτασα τελικά να στέκομαι λίγο πιο μακριά από το δέντρο που κοσμούσε την πλατεία. Πλησίασα προς το δέντρο και ξαφνικά είδα έναν από τους συμφοιτητές μου, να είναι μόνος του, καθισμένος δίπλα από το σιντριβάνι, κοιτώντας το δέντρο, που όλους μας γέμιζε πίστη και χαρά. Οι περισσότεροι ξέρουν πως έχω μια ιδιαίτερη συμπάθεια στον Ιάσωνα κι φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία. Πήγα και κάθισα κοντά του. Ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλο καλά Χριστούγεννα και όταν τον ρώτησα πως και είναι μόνος του μια τέτοια μέρα, είπε πως κι αυτός είχε ένα μάθημα για μεθαύριο και έτσι δεν θα μπορούσε να δει τους δικούς του. Τότε, του πρότεινα να περάσουμε μαζί αυτή τη μέρα στο διαμέρισμά μου, εφόσον και οι δύο θα ήμασταν μόνοι. Εκείνος δέχτηκε και γυρίσαμε σπίτι. Αμέσως τον ρώτησα αν θα ήθελε κάτι να πιεί κι έτσι έφτιαξα ζεστές σοκολάτες. Συζητήσαμε και ύστερα από λίγη ώρα φάγαμε την γαλοπούλα με γέμιση από κάστανα 54

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

και ρύζι. Ήμουν πολύ χαρούμενη που καθόμουν επιτέλους με το αγόρι που μου αρέσει και δεν ήθελα τίποτε άλλο. Αυτό μου αρκούσε. Στο τέλος της ημέρας ο Ιάσωνας με ρώτησε ποιο θα ήταν για εμένα το ιδανικό δώρο Χριστουγέννων. Τότε εγώ του απάντησα πως αυτό που ήθελα τα τελευταία τρία χρόνια μου το έχουν δώσει κι όταν με ρώτησε ποίο ήταν αυτό που τόσο ήθελα, του απάντησα: «Εσύ, και μόνο που πέρασα μια μέρα από την ζωή μου, μαζί σου, μου αρκεί». Μου χαμογέλασε λέγοντας μου πως κι αυτός έτρεφε αισθήματα για εμένα. Έτσι συνειδητοποίησα πως αν και αυτή τη χρονιά δεν ήμουν με φίλες και συγγενείς, ανακάλυψα πως αυτός που ήθελα, με αγαπούσε κι αυτό ήταν αρκετό. Δεν ήθελα το πως και το γιατί. Μόνο ένα πράγμα ήταν σίγουρο, ότι αυτά ήταν τα πιο καλά Χριστούγεννα.

Μαυράκης Γιάννης, Β1 Ο μήνας κόντευε να τελειώσει και η πενιχρή σύνταξη σίγουρα δεν θα φτάσει. Τόσες μέρες έβρεχε και δεν μπορούσε να βγει για να της δώσουν λίγη ελεημοσύνη. Η καλή γριούλα ελπίζει οι επόμενες μέρες να είναι κάπως καλές για αν μπορέσει να μαζέψει λίγα χρήματα για λίγο ψωμάκι και να πάρει λίγα λαχανικά για να έχει φαγητό μέχρι να περάσουν οι μέρες να πάρει την σύνταξή της.

55

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Την επομένη, ο καιρός άλλαξε βοριάς και κρύο, όμως αυτό δεν την ένοιαζε. Φόρεσε ότι χοντρό ρούχο είχε κι ας ήταν μπαλωμένο, έβαλε δύο ζευγάρια κάλτσες, σκέπασε το κεφάλι της μ’ ένα σκουφί, έριξε μια μαντίλα στην πλάτη που την κάλυπτε ολόκληρη, φόρεσε τα μισοφαγωμένα γάντια και ξεκίνησε να βρει λίγα χρήματα για να μπορέσει να αγοράσει λίγα χόρτ και ξύλα για το τζάκι να μπορέσει να ζεσταθεί στις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων. Πήγε σε μια πλούσια γειτονία, αρκετά μακριά από το σπίτι της, οι δρόμοι είχαν αρχίσει να φοράν τα γιορτινά τους, οι βιτρίνες των καταστημάτων ήταν γεμάτες λαχταριστά γλυκά στολισμένα με κατακόκκινους φιόγκους. Όμως είχε συνηθίσει να βάζει φρένο στις επιθυμίες της και να κρατά κάποια χρήματα για τις τσουχτερές μέρες του χειμώνα, όταν δεν μπορούσε να βγει. Κάθε μέρα, πήγαινε σε πολυσύχναστες και πλούσιες συνοικίες για δυό, τρεις περίπου ώρες όλο και κάτι μάζευε, πότε πιο πολλά πότε πιο λίγα. Ένα πρωινό ντύθηκε με ζεστά ρούχα και ξεκίνησε. Μόλις βγήκε απ’την πόρτα, είδε την γειτόνισσα έξω στο κρύο και με δάκρυα στα μάτια να στέκεται ακίνητη. Θέλησε να ρωτήσει τι της συμβαίνει μα είδε μεγάλο πόνο στα μάτια της και κοντοστάθηκε. Σκέφτηκε πως κι αύριο μέρα είναι και θα της μιλούσε για να δει αν χρειαζόταν κάποια βοήθεια. Συνέχισε το δρόμο μες στο κρύο, όπως έκανεμέρες τώρα. Τα ακριβά εστιατόρια, τα μεγάλα ξενοδοχεία, οι βιτρίνες με όμορφα και πολυτελή ρούχα είναι πόλος έλξης για τους φτωχούς ανθρώπους. Τα βράδια γυρνούσε αργά στο σπίτι της, έτρωγε ό,τι πιο πρόχειρο της είχαν δώσει ή ό,τι είχε καταφέρει να αγοράσει με τα λιγοστά χρήματα που είχε μαζέψει. Ένα πρωινό, ξύπνησε από μια περίεργη φασαρία, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί. Βγαίνοντας από την πόρτα του φτωχικού της είδε την γειτόνισσα να κλαίει με βογγητά, όταν είδε το ασθενοφόρο να κατεβάζει τον γιό της σε αναπηρικό καροτσάκι. Αργότερα έμαθε πως ο γιος της γειτόνισσας έπαθε κάποιο ατύχημα που τον άφησε παράλυτο. Λίες μέρες αργότερα, είδε έναν γιατρό να βγαίνει και τον άκουσε να λέει πως τα πράγματα είνα άσχημα. Αν σύντομα δεν έκανε κάποιο πολυδάπανο χειρουργείο, ίσως δεν ξαναπερπατούσε. Ένα παλικάρι δύο μέτρα, το μοναδικό της στήριγμα, η μοναδική της παρηγοριάτώρα βρισκόταν σε ένα κρεβάτι χωρίς καμία βοήθεια. Κάτι έπρεπε να κάνει γι’αυτόν τον νεαρό και την μάνα του. Έτσι, ξεκίνησε για τους πολύβοους δρόμους, τους γεμάτους φώτα και στολίδια μα όχι για δύο και τρεις ώρες μόνο, αλλά ολόκληρες μέρες στεκόταν στο κρύο και στην παγωνιά. Γύριζε σπίτι μόνο για λίγες ώρες, ίσα α κοιμηθεί και να φάει δυό μπουκιές και μετά ξανά στους δρόμους. Η καλή γριούλα όλες αυτές τις ημέρες μάζεψε ένα σημαντικό ποσό και μαζί με την σύνταξή της έμοιαζε πλούσια. Δεν κράτησε, όμως, τίποτα για εκείνη, πρόσφερε όλα τα χρήματα στον νεαρό και την μητέρα του. Αυτοί τα είχαν περισσότερη αναγκη. Ένα κουτί γλυκά, δυό όμορφα λόγια και ένα σημαντικό ποσό, τα άφησε έξω απ’την πόρτα τους, ελπίζοντας να ζεστάνουν την ψυχή τους αυτές τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων.

56

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Β1 Περίμενε….σου φέρνω την ελπίδα!!! Τα Χριστούγεννα είναι μια πολύ όμορφη και ευχάριστη περίοδος του χρόνου. Μια περίοδος που ξεκουραζόμαστε, παίζουμε και συναντιόμαστε με τους φίλους και την οικογένειά μας. Καθώς επίσης ανταλλάσσουμε και δώρα. Πριν πολλά χρόνια έδωσα και πήρα το μεγαλύτερο δώρο… Αρκετά χρόνια πριν, έπαιζα έναν αγώνα μπάσκετ, στην πόλη όπου ζω. Στο χώρο του γηπέδου παρεβρίσκονταν μια ιατρική εθελοντική ομάδα. Δεν ενδιαφερόμουν στην αρχή, αλλά μου κίνησε το ενδιαφέρον ο κόσμος που ήταν εκεί τριγύρω. Καθώς τελείωσε ο αγώνας, αποφάσισα να πάω να δω περί τίνος πρόκειται. Έμαθα πως γινόταν μια ενημέρωση για εκείνους που ενδιαφέρονται να γίνουν εθελοντές δότες μυελού των οστών. Αν και δεν κατάλαβα τη σοβαρότητα του θέματος, αποφάσισα να δώσω κι εγώ δείγμα, με τη γνωστή διαδικασία του σάλιου. Με την πάροδο των χρόνων ξέχασα αυτό το γεγονός και σχεδόν είχε διαγραφτεί από το μυαλό μου. Την παραμονή των Χριστουγέννων, καθώς παρακολουθούσα τηλεόραση, ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο. Απάντησα στο τηλεφώνημα. Μια κυρία μου θύμισε πως κάποτε είχα δώσει δείγμα σάλιου 57

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

και μου είπαν πως το δείγμα μου, ταιριάζει απόλυτα με κάποιον που νοσεί από μια σπάνια αρρώστια και κινδυνεύει να πεθάνει. Το άτομο αυτό βρίσκεται στη Ρώμη της Ιταλίας. Στην αρχή ένιωσα αρκετά φοβισμένος, αλλά μετά από πολύ ώρα σκέψης, συνειδητοποίησα πως υπάρχει ελπίδα να σωθεί κάποιος άνθρωπος. Όπως επιβάλλουν οι κανόνες των μεταμοσχεύσεων, δεν θα μπορούσα να γνωρίσω τον λήπτη και αυτό μπορώ να πω πως με στεναχώρησε. Πέρασα λοιπόν, τα Χριστούγεννα με την οικογένειά μου και σε τρεις ημέρες βρισκόμουν στην Ιταλία. Όταν έφτασα στο νοσοκομείο, με υποδέχτηκε η ειδική ομάδα μεταμοσχεύσεων, με χαμόγελο και αισιοδοξία. Αν και όλοι οι χώροι ήταν στολισμένοι χριστουγεννιάτικα, μπορούσες να διακρίνεις στα πρόσωπα των ανθρώπων πόνο και θλίψη. Η ώρα της επέμβασης έφτασε. Η επέμβαση πήγε πολύ καλά, τόσο για μένα , όσο και για τον λήπτη. Ο οργανισμός του δέχτηκε το μόσχευμα και ήμασταν απόλυτα καλά και οι δυο μας. Επέστρεψα στο σπίτι και στην κανονικότητά μου.

Έπειτα από έξι μήνες, έλαβα ένα γράμμα από το νοσοκομείο. Το μόνο που κράτησα από αυτό το γράμμα ,ήταν πως ο λήπτης ήταν γυναίκα και μάλιστα μητέρα τριών ανήλικων παιδιών. Δεν θα ξεχάσω αυτά τα Χριστούγεννα, γιατί έσωσα μια ανθρώπινη ζωή. Τρία μικρά παιδάκια θα μεγάλωναν φυσιολογικά με τη μητέρα τους. Ήταν το καλύτερο δώρο που πήρα, αλλά και που έδωσα.

58

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, Β1 ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ Η Αλίκη είναι ένα κορίτσι ,το οποίο ζει στην Αθήνα μαζί με την μητέρα και τον πατέρα της και πρόσφατα έκλεισε τα δεκαοχτώ της. Οι γονείς της, της έκαναν δώρο ένα ταξίδι για όποιον προορισμό επιθυμεί να επισκεφτεί. Έτσι πήρε την απόφαση να ταξιδέψει σε ένα μέρος που έχει ακούσει για αυτό από τις ιστορίες της μητέρας της όταν ήταν μικρή. Δεν είχε, στο παρελθόν, απομακρυνθεί από την οικογενειακή της εστία, αυτό θα είναι το πρώτο της ταξίδι που θα κάνει μόνη της. Αυτό την έχει εντυπωσιάσει και συνάμα αγχώσει. Όταν ανακοίνωσε στους γονείς της τον προορισμό του ταξιδιού της, εκείνοι μένουν άναυδοι λέγοντας της γιατί δεν επιλέγει να επισκεφτεί κάποιο πιο δημοφιλές προορισμό όπως το Παρίσι, η Ρώμη, η Μαδρίτη, που αυτήν την εποχή του χρόνου είναι πολύ εντυπωσιακές. Καθώς τα Χριστούγεννα εκεί γιορτάζονται εκθαμβωτικά και αντί αυτού θα επισκεφτεί την γιαγιά και τον παππού της, που μένουν σε ένα απόμακρο χωριό στα βόρια σύνορα Φινλανδίας-Ρωσίας, για να τους γνωρίσει και να περάσει αυτές τις όμορφες μέρες των Χριστουγέννων μαζί τους. Σεβούμενοι την απόφαση της κόρης τους, της ευχήθηκαν καλό ταξίδι. Η Αλίκη καθώς τους ευχαρίστησε, ετοίμασε τις αποσκευές της και με τις ευχές των γονιών της αναχώρησε για τον προορισμό της. Σίγουρα το ταξίδι αυτό θα είναι πολύ δύσκολο και μακρινό γιατί είναι ένας από τους πιο δύσκολους και αφιλόξενους τόπους από άποψη καιρικών συνθηκών. Η ηρωίδα μας παρόλα ταύτα δεν πτοείται. Το αεροπλάνο ταξίδι με προορισμό την Αγία Πετρούπολη διαρκεί περίπου τέσσερις ώρες. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού σκεφτόταν τι είδους άνθρωποι θα ήταν οι παππούδες της και τι θα αντιμετώπιζε κατά την παραμονή και διαμονή κοντά τους. Όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο και παίρνοντας τις αποσκευές της, βγαίνοντας από τον αερολιμένα, αισθάνθηκε για πρώτη φορά στη ζωή της τόσο αυτόνομη και ώριμη. Τις σκέψεις της αυτές, τις διέκοψε ο κρύος αέρας και το χιόνι, καθώς και το κατάλευκο τοπίο το οποίο αντίκρισε με μιας. Δεν άργησε να αισθανθεί την παγωνιά που την διαπέρασε.

59

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Κάλεσε ένα ταξί, για να την πάει στον προορισμό της, που ήταν ο σιδηροδρομικός σταθμός, όπου από εκεί θα πήγαινε στο απομακρυσμένο χωριό των προγόνων της. Κατά την διάρκεια της οδικής μετακίνησής της, μέσα από την πόλη της Αγίας Πετρούπολης, εντυπωσιάστηκε βλέποντας πόσο όμορφη ήταν η πόλη. Καθώς και οι άνθρωποι που ήταν πολύ χαρούμενοι και ανυπομονούσαν για τις γιορτές των Χριστουγέννων, κάνοντας τα ψώνια τους και τις προετοιμασίες για την μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου. Επιβιβάστηκε στο τρένο το οποίο ξεκίνησε για το ταξίδι προς το απόμακρο χωριό. Αυτό που έβλεπε η Αλίκη ήταν πρωτοφανές για αυτήν, καθώς είχε μεγαλώσει σε μία τσιμεντούπολη και σπάνια έβλεπε χιόνια. Έχοντας φτάσει έξω από τον τελικό προορισμό της, διαπιστώνει, αφού έχει κατέβει από το τρένο, ότι πρέπει να μετακινηθεί με τα πόδια, για να φτάσει στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού της. Και αναρωτήθηκε πώς θα τους βρει. Για καλή της τύχη συναντάει στον δρόμο έναν άνθρωπο πάνω σε ένα έλκηθρο το οποίο το έσερναν τρία κάτασπρα άλογα. Αυτό το είδος μεταφορικού μέσου λέγεται «τρόικα». Ο καλός αυτός άνθρωπος δέχτηκε να την μεταφέρει μέχρι το σπίτι, επειδή γνώριζε προσωπικά τους παππούδες της. Μάλιστα ήξερε και το όνομά της. Εντυπωσιασμένη η Αλίκη δέχτηκε την βοήθεια του και τον ευχαρίστησε. Όταν έφτασε έξω από το σπίτι τους, είδε ένα μικρό, παραδοσιακό , ξύλινο σπιτάκι με μικρά παράθυρα. Επίσης είδε την καμινάδα από όπου έβγαινε καπνός. Γύρω, γύρω το τοπίο ήταν μαγευτικό σαν αυτά που βλέπουμε στα παιδικά παραμύθια των Χριστουγέννων. Έμοιαζε τόσο εντυπωσιακό μόνο που ήταν αληθινό. Χτυπώντας την μεγάλη ξύλινη πόρτα άκουσε βαριά βήματα και αμέσως μόλις άνοιξε η πόρτα αντίκρισε τον παππού της, που έμοιαζε με τον Αϊ – Βασίλη, και την γιαγιά της που ήταν μια πολύ όμορφη και καλοσυνάτη γυναίκα. Την αναγνώρισαν στην στιγμή λέγοντας της, πως είναι ολόιδια η μαμά της. Βαθιά συγκινημένη δεν την άφηναν από την αγκαλιά τους. Στη συνέχεια προσφέροντάς της ότι είχαν και δεν είχαν μέσα από την καρδιά τους και μη χορταίνοντας να την βλέπουν αναρωτήθηκαν, πώς μπόρεσε και έφτασε εκεί ολομόναχη. Καθώς τους διηγήθηκε το ταξίδι της εξαντλημένη πλέον ξάπλωσε να ξεκουραστεί. Το πρωί της Παραμονής των Χριστουγέννων την περίμενε ένα πλούσιο πρωινό που ετοίμασε η γιαγιά της, το οποίο, με μεγάλη ευχαρίστηση, έφαγε όλο. Ύστερα τους μίλησε για το πώς περνούσε στην καθημερινότητά της με τους γονείς της, στην μεγαλούπολη όλα αυτά τα χρόνια. Επίσης τους είπε γιατί πήρε την απόφαση να τους επισκεφτεί. Αυτό κράτησε αρκετές ώρες και θα μπορούσε να διαρκέσει αρκετές ημέρες. Ο χρόνος της ήταν περιορισμένος για αυτό άφησαν αυτή την συζήτηση για αργότερα. Η Αλίκη ήθελε να βγει έξω να παίξει με το χιόνι σαν μικρό παιδάκι. Φορώντας τα παραδοσιακά ενδύματα που ήταν πολύ ζεστά, ξεπρόβαλε έξω από το σπίτι αντικρίζοντας το κάτασπρο τοπίο. Είδε κι άλλα παιδιά να διασκεδάζουν και να παίζουν διάφορα παιχνίδια στα χιόνια. Την φώναξαν μαζί τους σαν να την γνώριζαν καιρό. Τόσο απλά και καλοσυνάτα ήταν όλα τα παιδιά σε αυτά τα μέρη. Της είπαν ότι απόψε το βράδυ θα τραγουδήσουν τα παραδοσιακά κάλαντα και της πρότειναν να πάει μαζί τους. Ακόμα ξεκίνησαν να στολίζουν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που ήταν ζωντανό και ψηλό.

60

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Καθώς το στόλιζαν τραγουδούσαν και διασκέδαζαν γύρω από αυτό όλα τα παιδιά του χωριού, έπιναν ζεστή σοκολάτα και έτρωγαν παραδοσιακά γλυκίσματα. Μόλις νύχτωσε, άναψαν τα λαμπάκια και ήταν το πιο εντυπωσιακό δέντρο που είχε δει ποτέ στην ζωή της. Τα παιδιά δεν σταματούσαν να παίζουν. Αργότερα ξεκίνησαν να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και να λένε όλα μαζί τα κάλαντα. Σε κάθε σπίτι τους υποδέχονταν κερνώντας τους διάφορες λιχουδιές και τους έδιναν δώρα. Αυτό διήρκησε πολλές ώρες γιατί έπρεπε να περάσουν από όλα τα σπίτια του χωριού. Γυρίζοντας στο σπίτι του παππού είχε πάρει τόσα πολλά δώρα που σχεδόν γέμισαν όλα το δωμάτιό της. Το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν ήδη έτοιμο με ότι μπορείς να φανταστείς. Καθώς η καμπάνα της εκκλησίας του χωριού χτύπησε δώδεκα τα μεσάνυχτα, όλοι οι κάτοικοι του χωριού έστησαν έναν χορό έξω στο χιόνι σαν μια οικογένεια διασκεδάζοντας και τραγουδώντας, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, ώσπου και γύρισαν σπίτι τους. Το πρωί των Χριστουγέννων τα παιδιά έβγαιναν έξω επιδεικνύοντας ο έναν στον άλλο τα Χριστουγεννιάτικα δώρα τους. Η φίλη μας Αλίκη έλαβε και αυτή ένα υπέροχο δώρο. Μια πανέμορφη γούνα, γάντια, κασκόλ και όμορφες μπότες. Καθώς οι μέρες κυλούσαν πολύ γρήγορα και ευχάριστα, έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Η οποία είναι η πιο δύσκολη, γιατί έχει δεθεί η Αλίκη με τους παππούδες της και τους νέους φίλους που έχει κάνει. Επίσης το πιο σημαντικό, γιατί πέρασε καταπληκτικά και ευχάριστα τις γιορτές των Χριστουγέννων. Παίρνοντας λοιπόν το δρόμο της επιστροφής, θυμάται τις υπέροχες στιγμές που πέρασε στο μαγικό χωριό. Την στιγμή που ανταμώνει ξανά με τους γονείς της, τους διηγείται για το πόσο καταπληκτικά πέρασε και πως ανυπομονεί να ξανακάνει αυτό το ταξίδι, μαζί με αυτούς. Ώστε να μπορέσουν και αυτοί να νιώσουν την μαγεία των Χριστουγέννων.

ΛΙΑΚΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ, Β2 “Tα ανατρεπτικά Χριστούγεννα” Τα περσινα χριστούγεννα ηταν για μένα και για την οικογένια μου ανατρεπικά. Περσι λοιπον, αποφασίσαμε να πάμε διακοπές Χριστουγεννων στην νοτια πλεύρα του νομου Ρέθιμνου (Κρητη) Μετά το κλεισιμο των σχολειων επιβιβαστίκαμε στο πλοίο ¨Φεστός” και ξεκινήσαμε για την Κρητη. Το πλοιό ήταν γεμάτο κοσμο και κυριως με μικρα παιδια, καθώς περιμένα στο σαλονι μαζι 61

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

με τον αδελφό μου γνωρισαμε 2 παιδια τον Νικητα και την Ελλη. Ο Νικητας ηταν συνομιλικος μου και η Ελλη 2 χρινια μικροτερη από τον αδελφό μου δηλαδη πηγενε δευτερα δημοτικου. Τα παιδια ειχαν σπιτι στη Κρητη στο εξοχικό τους στο χοριο ¨Ροδακινο” το οποιο όπως μας ενιμέροσαν διαθέτει αμμοδης παραλια. Οι γοννεις μας εγιναν αμεσαν αμεσως φιλοι και ετσι μας προσκαλεσαν στο χοριο τους. Οι ωρες πεναγαν ευχαριστα και τελικατο βραδυ φτασαμε στο νέο λιμανι του Ηρακλειο, αποχερετίσαμε τοθς φιλους μας και υποσχεθικαμε να παμε στο χοριο να τους δουμε. Μειναμε συνολικα 3 μερες συνολικα στη πολη του Ρεθιμνου και μετα αποφασισαμε να βρουμε ένα σπιτι για 5 μερες που θα μεναμε στο νησι. Σε συνενοηση με νεους μας φιλους βρουμε ένα σπιτι στο χοριο Ροδακινο αλλα μας ελεγαν ότι τα δηεθεταν μονο τους καλοκερινους μηνες ετσι εκινοι προσφερουν να μηνουμε σπιτι τους και εμεις δεχτικαμε με χαρα. Ετσί μηναμε σε ένα τεραστιο σπιτι με πησινα,γκαραζ, χορους φιλοξενιας και ευρίχωρη κουζίνα. Εκει περασα μαζι με την οικογεννια του τις μερες μετα την παραμονη των Χριστουγεννων. Την μέρα των Χριστουγεννων ειχε πολλοι ζεστη και ηλιοφανεια, ο Νικητας ηξερε ότι ειμε κολυμβήτρια πολλα χρονια και μου προτεινε να παμε για μπανιο στη θαλλασα. Πραγματικα φενοταν λαδι αλλα γρηγορα συνιδητοποιησαμε ότι δεν ειχαμε μαγίο. Το προβλημα μας το ελησε η θεια των παιδιων που διατηρη μαγαζι τους καλοκαιρινους μηνες. Μολις εβαλα το μαγιό μου βουτηξα στην θαλασσα και δεν καταλαβα με το να κολυμπω τους καλοκαιρινους μηνες, κολυμπούσα για 2 ωρες. Μετα το μπανιο βρεθηκα στην παραλια να τρωω κουραμπιδες και μελομακαρονα. Πραγματικα τα περσινα Χριστουγεννα θα μου μηνουν αξεχαστα ηταν τα ποιο ανατρεπτικα που εχω ζησει. Ευχομε να ξανα δω τα παιδια και την οικογενια τους.

62

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Γαυρίδη Μαρία, Β2 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΛΛΙΩΣ… Μία από τις πιο όμορφες γιορτές ολόκληρου του χρόνου είναι τα Χριστούγεννα. Μία μαγευτίκη γιορτή , που κάθε παιδί και ενήλικας προσμένει με ανυπομονησία τον ερχομό της. Η άφιξή της είναι πάντα ελπιδοφόρα και γεμίζει τις καρδίες μας με αγάπη και συγκίνηση. Είναι με άλλα λόγια , η γιορτή μιας όμορφης ανάμνησης που μένει για πάντα αξέχαστη στην καρδιά και στον γου μας. Κάθε χρόνο γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα με τους αγαπημένους μας. Καθόμαστε όλοι γύρω από ένα γιορτινό τραπέζι με λαχταριστά φαγητά και διασκεδάζουμε. Το κλίμα που επικρατεί , είναι γιορτινό και ευχάριστο. Επιπλέον , ανταλλάσουμε δώρα και ευχές, σε ένα σπίτι στολισμένο με φωτάκια , γιρλάντες και ένα επιβλητικό δέντρο. Πέρα από αυτές τις πολυτέλειες τηρούμε και κάποια έθιμα , όπως για παράδειγμα , τραγουδάμε τα κάλαντα από γειτονιά σε γειτονιά και πηγαίνουμε στημ εκκλησία. Φέτος , όμως , αντιμετωπίζουμε ένα τραγικό πρόβλημα! Ένας θανατηφόρος εχθρός θερίζει όλο τον πλανήτη και δεν είναι άλλος από αυτόν που όλοι ήδη γνωρίζουμε.Ο κορωνοϊός! Ένας ιός που έχει επηρεάσει τις ζώες όλων μας , κάνωντας μας να υιοθετήσουμε καινούριες συνήθειες. Όμως , μερικόι συμπολίτες μας δεν συμφωνούν με αυτές και δεν τις τηρούσαν με αποτέλεσμα να μπούμε σε καραντίνα. Θα αναρωτιέστε τώρα τι σχέση έχει ο ιός με τα Χριστούγεννα. Αν όμως το καλοσκεφτείτε , θα παρατηρήσετε ότι , εφόσον είμαστε σε καραντίνα πώς θα γιορτάσουμε με τους αγαπημένους μας; 63

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Αυτή τη χρονια , λοιπόν, όλα ήταν πολύ διαφορετικά! Tα Χριστούγεννα τα περάσαμε μέσα στο σπίτι με την οικογένεια μας. Το τραπέζι ήταν μικρό, γιατί δεν περιμέναμε καλεσμένους , ωστόσο , στολίσαμε για να μπούμε σε χριστουγεννιάτικο κλίμα. Όμως για να πω την αλήθεια , το σπίτι ήταν μονότονο και το γιορτινό τραπέζι άδειο χωρίς την υπόλοιπη οικογένεια. Χωρίς τις φωνές και τα γέλοια τους. Χωρίς τις μυρωδιές των γλυκών που έφτιαχναν οι θείες μου και την υπέροχη γαλοπούλα των θείων μου. Κανένα παιδι δεν μας χτύπησε την πόρτα και δεν ακούσαμε τα κάλαντα ή την χαρακτηριστική φράση "να τα πόυμε;". Οι γειτονιές ήταν άδειες , όπως και οι εκκλησίες. Εξαιτίας του κορωνοϊου , ήταν κλειστές και όλοι παρακολουθήσαμε την λειτουργία των Χριστουγέννων από την τηλεόραση. Μπορώ όμως να πω ότι ήταν πιο όμορφη και κατανυκτική από κάθε άλλη φορά. Η φετινή γιορτή των Χριστουγέννων ήταν σίγουρα πολύ διαφορετική από τις άλλες χρονιές , αλλά θα μείνει για πάντα αξέχαστη σε όλους μας! Ελπίζω το μήνυμα της αγάπης και της ελπίδας να το λάβαμε όλοι ακόμα και αν ήμασταν μακριά ο ένας από τον άλλον και να το κρατήσουμε για πάντα ζεστό στις καρδιές . Δέδε Βασιλική, Β2 «Ο ΑΪ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ» Ήταν μια ήρεμη, χριστουγεννιάτικη βραδιά στο καινούριο μας σπίτι σε μια απομακρυσμένη από την πόλη περιοχή. Η ώρα ήταν περασμένη και ήταν η στιγμή να βάλω για ύπνο τον μικρό μου αδερφό όπως με είχε ενημερώσει η μητέρα. Εκείνη την πρωτοχρονιά οι γονείς μας εργάζονταν οπότε έπρεπε να προσέχω εγώ το σπίτι και να περάσω μόνη με τον αδερφό μου αυτήν την μοναδική στιγμή της αλλαγής χρονιάς. Πως να το φανταστώ όμως ότι θα ήταν η πιο ξεχωριστή βραδιά της ζωής μου. Εκείνη την ημέρα με περίμενε μια πολύ παράξενη και ταυτόχρονα τέλεια έκπληξη!!! Ξαφνικά χτυπάει η μεγάλη ξύλινη πόρτα, ανοίγω και αντικρίζω έναν γεροδεμένο άντρα να στέκεται μπροστά μου με έναν τεράστιο σάκο στα χέρια. Στην αρχή σκέφτηκα ότι δεν έπρεπε να του ανοίξω οπότε κλείνω την πόρτα γρήγορα. Ο άγνωστος άντρας την σπρώχνει και εισβάλει μέσα στο σπίτι μας. Βάζω μια δυνατή φωνή και ξυπνάω τον αδερφό μου. Κατεβαίνει βαριεστημένα και μου λέει με μισάνοικτα μάτια.

- Γιατί φωνάζ… ΑΑΑ!!! Ποιος είναι αυτός αδερφούλα μου; Ο άγνωστος άνδρας πετάγετε και λέει με τρομαγμένο και στενοχωρημένο βλέμμα.

- Είμαι ο Αϊ Βασίλης!!! Δε με αναγνωρίζετε; Τόσο διαφορετικό με περιγραφούν; - ΝΑΙ!!! φωνάζουμε και οι δύο ενθουσιασμένοι. Ο κύριος χωρίς να το καταλάβουμε, κάνει μια στροφή και από ένας απλός άνδρας μεταμορφώνεται και γίνεται ο Αϊ Βασίλης. Στην αρχή είχα κάποιες αμφιβολίες αλλά μετά από αυτό πείστηκα πραγματικά.

- Αϊ Βασίλη γιατί ήρθες στο σπίτι μας απόψε; ρωτάει ο αδερφός μου.

- Έχω ένα μεγάλο πρόβλημα και ξέρω ότι μόνο εσείς μπορείτε να με βοηθήσετε σε αυτό.

- Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που μπορούμε να σε βοηθήσουμε αλλά ταυτόχρονα και στεναχωρημένοι για το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις Αϊ Βασίλη! Πες μας, σε τι μπορούμε να σε βοηθήσουμε; 64

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

- Αυτά τα Χριστούγεννα είναι τα δυσκολότερα που έχω περάσει λόγω του υπερπληθυσμού της Γης και δεν μπορώ να κουμαντάρω όλα αυτά τα δώρα που πρέπει να δώσω στα παιδιά. Οπότε αν θέλετε και μπορείτε να με βοηθήσετε, θα ήμουν πολύ χαρούμενος!!!

- ΦΥΣΙΚΑ ΘΕΛΟΥΜΕ!!! του φωνάζω. Όμως με διακόπτει ο αδελφός μου την ίδια στιγμή.

- Βασιλική, εμείς θέλουμε αλλά τι θα πούμε στους γονείς μας όταν θα γυρίσουν από τη δουλειά τους και δε μας βρουν στο σπίτι; - Ωχ, έχεις δίκιο δεν το σκέφτηκα καθόλου αυτό.

- Μην ανησυχείτε για αυτό. Θα έχετε επιστρέψει το ξημέρωμα και μην ξεχνάτε ότι θα είστε μαζί μου. Με τον Αϊ Βασίλη!!! μας απαντά.

- Τέλεια, τότε πάμε! Αλλά μισό λεπτό, δεν μας είπες, γιατί είσαι τόσο διαφορετικός από κοντά; Σε όλες τις αφίσες και τις διαφημίσεις σε έχουν τόσο αλλιώτικο…

- Τι επειδή δεν έχω μεγάλη κοιλιά και δεν κάνω ΧΟΧΟΧΟ; - ΝΑΙ!!! του απαντάμε γελώντας.

- Απορώ και εγώ μερικές φορές γιατί με δείχνουν έτσι, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι είμαι ο Αϊ Βασίλης και πρέπει να είμαι γυμνασμένος αλλιώς, πως θα έκανα όλα αυτά που κάνω σε ένα βράδυ!!! Τέλος πάντων, πάμε έχουμε αργήσει!!!

- ΠΑΜΕ!!! φωνάζουμε και οι δύο μαζί. Με μιας, από το σαλόνι του σπιτιού μας βρισκόμαστε σε ένα πάρκο σε μικρή απόσταση από το σπίτι μας. Λογικά τηλεμεταφερθήκαμε, αλλά δεν τον ρώτησα ποτέ. Ξαφνικά βλέπω μπροστά μου ένα τεράστιο έλκηθρο και δεμένους εννιά πανέμορφους τάρανδους. Είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι με τον αδερφό μου που τρέξαμε να τους χαϊδέψουμε αλλά ήρεμα ώστε να μην τους τρομάξουμε. Εκείνη την στιγμή θυμήθηκα ότι ο πατέρας μου μού είχε πει ότι οι τάρανδοι του Αϊ Βασίλη λατρεύουν τις καραμέλες, οπότε βγάζω από την τσέπη μου μερικές καραμέλες και αρχίζω να τους ταΐζω. Κοιτάζω τον αδερφό μου που δεν μπορούσε να τραβήξει τα μάτια του από τον Αϊ Βασίλη που ετοίμαζε το έλκηθρο για να αρχίσουμε αυτό το φανταστικό ταξίδι!!!

- Παιδιά, ελάτε πρέπει να ξεκινήσουμε γιατί δεν θα προλάβουμε να γυρίσουμε τη γη σε τόσο λίγο χρόνο. Αν γίνει αυτό και δεν μοιράσουμε τα δώρα σε όλους, το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα θα χαθεί και ως αποτέλεσμα θα έχει όλοι οι άνθρωποι να είναι δυστυχισμένοι!!! Μόλις το ακούσαμε αυτό φοβηθήκαμε και τρέξαμε να ανεβούμε στο έλκηθρο μαζί με τον Αι Βασίλη που μας περίμενε γεμάτος άγχος.

- Αι Βασίλη που θα κατευθυνθούμε πρώτα; ρώτησα.

- Θα πάμε πρώτα στην Αργεντινή μιας και από αυτήν την χώρα ξεκινάω πάντα το ταξίδι μου, μου απαντά.

65

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

- Μα, στην άλλη άκρη της Γης; Δεν γίνετε αυτό! λέει ο αδερφός μου ανήξερος για το τι πρόκειται να συμβεί σε μερικά δευτερόλεπτα.

- Τι εννοείς μικρέ Γιάννη; Δεν ξέρεις τα κολπάκια που κάνω; - Όχι.

- Απαπαπα!!! αδιάβαστος μου ήρθες μικρέ; απαντά γελώντας ο Αι Βασίλης.

- Ε! λίγο ναι, αλλά εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τι θα γίνει, του λέει ο Γιάννης.

- Περίμενε βρε Γιάννη και θα δεις!!! του λέω εγώ ξέροντας τι πρόκειται να κάνει. Ξαφνικά ο Αϊ-Βασίλης αρπάζει μια μικρή μπάλα και την τοποθετεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο έλκηθρο, φωνάζει το μέρος που θέλουμε να πάμε και μέσα σε δύο δευτερόλεπτα φτάνουμε σε αυτό.

- Απίστευτο!!! Πώς το έκανες αυτό; τον ρωτάει ο Γιάννης και μένει με το στόμα ανοικτό.

- Γιάννη μου, να σου θυμίσω, είμαι ο Αι Βασίλης!!! Αυτό γίνεται για εκατοντάδες φορές μέχρι που ήρθε η στιγμή να επιστρέψουμε σπίτι μας, καθώς η ώρα έχει περάσει και οι γονείς μας θα γύριζαν σπίτι. Μόλις φτάσαμε, μας άφησε αμέσως και εξαφανίστηκε σε δευτερόλεπτα αλλά κάνοντας μια αλλαγή στα σχέδιά του. Ήξερε ότι ήθελα τόσο πολύ ένα στολισμένο σπίτι γεμάτο λαμπάκια. Έτσι, μόλις μπήκα στο σπίτι αντίκρισα κάτι που δεν το περίμενα καθόλου. Το σπίτι είχε γεμίσει λαμπάκια και χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ήμουν τόσο χαρούμενη εγώ και ο αδερφός μου που δεν είχαμε δει ότι οι γονείς μας είχαν γυρίσει πριν από εμάς και είχαν μείνει έκπληκτοι με όλα αυτά που είχαν δει.

- Μπορείς να μας εξηγήσεις τι ακριβώς έχει συμβεί, γιατί έχουμε μπερδευτεί λίγο, μου λέει ο πατέρας μου. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να κρατήσω μέσα μου όλα αυτά που έγιναν αυτό το βράδυ και αρχίσαμε εγώ με τον μικρό μου αδερφό να τους εξηγούμε τα πάντα. Ευτυχώς οι γονείς μας είναι αληθινοί πιστοί και κατάλαβαν τι συνέβη. Αυτή ήταν η καλύτερη ημέρα της ζωής μου και δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ. Για να μην γίνει αυτό, όλα όσα έγιναν αυτό το βράδυ, τα έγραψα στο ημερολόγιό μου το οποίο διαβάζω όταν πιστεύω ότι έχω ξεχάσει κάτι από την ιστορία που μόλις διηγήθηκα.

66

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Κανελλάκη Μαργαρίτα, Β2 ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Φέτος, αισθανόμουν πως κάτι ιδιαίτερο θα γινόταν, που θα άλλαζε τις ζωές όλων μας. Έλα που τελικά είχα δίκιο! Μία μέρα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, καθώς όλοι καθόμασταν στο τραπέζι, ξαφνικά ακούσαμε έναν χτύπο στην πόρτα μας. Σηκώθηκα να πάω να ανοίξω και μόλις άνοιξα τhν πόρτα είδα ένα κοντό, με μεγάλα αυτιά και μάσκα ανθρωπάκι, που έμοιαζε ιδιαίτερα σαν ξωτικό. Όλοι ξαφνιαστήκαμε και τον ρωτήσαμε ταυτόχρονα: -Ποιος είσαι; Και εκείνος απάντησε: -Είμαι το ξωτικό του Άι Βασίλη και πιο συγκεκριμένα ο αγαπημένος αρχηγός όλων των ξωτικών.

67

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Έτσι τον ρώτησα και εγώ με περιέργεια: -Υπάρχει όντως ο Άι Βασίλης; -Φυσικά και υπάρχει ο Άι Βασίλης! Ποιος νομίζατε πως σας φέρνει τα δώρα; -Οι γονείς βέβαια! του απάντησα.

-Οι γονείς; Θα πρέπει να έχει γίνει μία παρεξήγηση εδώ. Αν οι γονείς φέρνουν τα δώρα στα παιδιά, εμείς ποιανού τα δώρα φτιάχνουμε; Και τότε υπήρξε μία σιγή σε όλο το δωμάτιο… Στη συνέχεια, αφού όλοι νομίζαμε πως ονειρευόμαστε, τον ξαναρωτήσαμε: -Τι θες εδώ, ποιος σε φέρνει; Και εκείνος απάντησε λυπημένος: -Ο Αι Βασίλης δεν είναι καθόλου καλά, αρρώστησε και έχει κορωνεϊό!

-Τι έχει; Κορωνεϊό; Μήπως , εννοείς κορωναϊό; του είπαμε όλοι μαζί.

-Ναι, ναι αυτό! είπε και συνέχισε. Μα τι μας έχει προκαλέσει φέτος, τόσοι αθώοι άνθρωποι πέθαναν! Αχ!

-Ναι, το ξέρουμε! του είπα. Το πιο στενάχωρο είναι ότι είμαστε μακριά από τους αγαπημένους μας, αυτήν την υπέροχη και μαγευτική εποχή.

-Λοιπόν, όπως σας είπα ο Άι Βασίλης είναι σε κρίσιμη κατάσταση και δε θα καταφέρει να μοιράσει τα δώρα!

-Τι; Αχ! Αυτή η χρονιά μας έχει αποτελειώσει! είπαμε όλοι μαζί. Μπορούμε να βοηθήσουμε; -Βέβαια! Για αυτό ήρθα κιόλας, για βοήθεια. Αφού, εμείς τα ξωτικά δε μπορούμε να οδηγήσουμε το έλκηθρό του, είπε το μικρό ξωτικό.

-Άκουσα καλά; Είπες πως θα οδηγήσουμε το έλκηθρο του Άι Βασίλη; είπα σοκαρισμένη.

-Ναι, εξάλλου πως θα ταξιδέψουμε και στις άλλες χώρες, ώστε να μοιράσουμε τα δώρα; Έτσι, το ξωτικό οδήγησε εμένα και την οικογένειά μου, σε ένα σαγηνευτικό μέρος, στο οποίο ζούσε ο Άι Βασίλης με την γυναίκα του που το έλεγαν:<< Το χωριό των Χριστουγέννων>>. Επειδή δε θέλαμε να κολλήσουμε κορωναϊό, φορούσαμε μάσκες και κρατούσαμε αποστάσεις. Αφού, ο Άι Βασίλης μας έδειξε πώς να χειριστούμε το έλκηθρο, βοηθήσαμε με το τύλιγμα των δώρων. Έτσι , θυμήθηκα αυτό που είπαμε:<< Τελικά, αυτά τα δώρα πού πάνε, αν οι γονείς μας παίρνουν άλλα;>>. Τότε, συνειδητοποιήσαμε πως κάτι πάει λάθος και αναρωτηθήκαμε: <<Μήπως κάποιος κλέβει τα δώρα, μήπως υπάρχει κάποιος που θέλει να μας κάνει να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει όλο αυτό;>>. Εκείνη την ώρα μου ήρθε μία ιδέα, καθώς ζούμε όλο αυτό το όνειρο γιατί να μην δούμε τι γίνεται σχετικά με τα δώρα, έτσι όλοι συμφωνήσαμε και αρχίσαμε το ταξίδι μας.

68

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Φύγαμε, λοιπόν, από το χωριό και ξεκινήσαμε τη φανταστική αποστολή μας. Πάνω στο έλκηθρο καθόταν το ξωτικό που γνωρίσαμε και δίπλα η φίλη του, που ήταν υπαρχηγός. Στη συνέχεια, φτάσαμε στην πρώτη στάση μας στην Κίνα και μπήκαμε στο πρώτο σπίτι και κρυφά αφήσαμε τα δώρα. Όμως, μετά δε φύγαμε αλλά μείναμε μήπως και προσέξουμε κάτι περίεργο. Όση ώρα καθόμασταν δεν παρατηρήσαμε κάτι εξωπραγματικό, έτσι σε κάθε σπίτι που πηγαίναμε, περιμέναμε λίγο και μετά φεύγαμε. Ώσπου, είδαμε κάποιον που ήταν άνθρωπος, αλλά είχε κάποια χαρακτηριστικά που έμοιαζαν με ξωτικό, δηλαδή τα μάτια του ήταν πράσινα , τα χέρια του ήταν σαν αγκάθια και τα χείλη του ήταν ανθρώπινα. Τον περιμέναμε να βγει από μία ψηλή καμινάδα, έτσι ώστε να τον πιάσουμε. Μόλις βγήκε , τον πήγαμε κατευθείαν στο χωριό των Χριστουγέννων και τον δείξαμε στον Άι Βασίλη, με απόσταση πάντα. Όταν, του τον δείξαμε μας είπε πως κάτι του θυμίζει, αλλά δεν είναι σίγουρος και έτσι αφήσαμε τον Άι Βασίλη να ξεκουραστεί καθώς ήταν ακόμα πολύ καταπονημένος. Ύστερα, αρχίσαμε να τον ρωτάμε: -Ποιος είσαι; -Είμαι ένας ξωτικάνθρωπος, περίμενα πολύ καιρό να με πιάσετε, μας είπε.

-Πως γίνεται αυτό; ρωτήσαμε όλοι μαζί.

-Δυστυχώς, επειδή πέρασα κάποια όρια και παράτησα την δουλειά μου ως ξωτικό του Άι Βασίλη, μετατράπηκα σε άνθρωπο.

-Και γιατί κλέβεις τα δώρα ; ρώτησα.

-Θέλω να εκδικηθώ, επειδή όλα αυτά τα χρόνια κανείς δεν έψαξε για εμένα.

-Μα εσύ φταις, εσύ το προκάλεσες! του είπα.

-Πιστεύω πως δεν είναι τόσο το λάθος μου, αλλά θα ήθελα να βρω το αντίδοτο και να γυρίσω πίσω στο χωριό. Μου έχει λείψει! είπε με νοσταλγία.

-Πως μπορούμε να σε βοηθήσουμε, ώστε να γίνεις ξανά ξωτικό και να σταματήσεις να κλέβεις; -Νομίζω πως μόνο ο Άι Βασίλης, μπορεί να με βοηθήσει.

-Δυστυχώς, ο Άι Βασίλης αρρώστησε από τον καινούριο αυτόν ιό και δεν είναι πολύ καλά. του είπα λυπημένη.

-Ααα για αυτό ήταν στο κρεβάτι, τώρα κατάλαβα. είπε σχετικά σοκαρισμένος. Συνεχίσαμε να μοιράζουμε τα δώρα των παιδιών και αφού περάσαμε από όλες τις χώρες περιμέναμε πως και πώς να γίνει καλά ο Άι Βασίλης ώστε να βοηθήσει τον ξωτικάνθρωπο και να σώσουμε τα Χριστούγεννα. Η γυναίκα του Άι Βασίλη μας ενημέρωσε ότι ο άντρας της δεν είναι τόσο καλά, αλλά θα προσπαθήσει να τον θεραπεύσει με δικά της μαγικά φίλτρα έτσι ώστε να γίνει καλύτερα και να καταφέρει να αναγνωρίσει αυτόν τον ξωτικάνθρωπο. Ύστερα, από πολλές προσπάθειες και μέρες, ο Άι Βασίλης ξεπέρασε τον κορωναϊό. Τότε, πήγαμε τον άνθρωπο αυτό στο δωμάτιο του Άι Βασίλη. Τον αναγνώρισε και του είπε πως είναι δύσκολο να τον μετατρέψει ξανά σε ξωτικό, αλλά χρειάζεται να πιστέψει εκείνος και να υποσχεθεί πως δε θα ξαναπεράσει τα όρια και θα μείνει πιστός ως ξωτικό.

69

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Είχαμε καταφέρει να σώσουμε τα Χριστούγεννα και το όνειρο κάθε παιδιού μέσα σε ένα βράδυ. Ο Αι Βασίλης ήταν ευγνώμων που τον βοηθήσαμε να μοιράσει τα δώρα και εμποδίσαμε τον ξωτικάνθρωπο, ο οποίος ήθελε να τα καταστρέψει όλα. Ευχαριστήσαμε το ξωτικό που μας πίστεψε και βασίστηκε πάνω μας και ήμασταν ιδιαίτερα ευτυχισμένοι που καταφέραμε να γνωρίσουμε και να δούμε από κοντά κάτι το οποίο δεν πιστεύαμε πως υπήρχε, τη μαγεία των Χριστουγέννων. Αποχαιρετίσαμε τους καινούριους μας φίλους, ελπίζοντας να ξαναειδωθούμε για μια ακόμη αξέχαστη εμπειρία…

70

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Κατσαρού Σοφία, Β2 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΣΤΗΝ ΒΙΕΝΝΗ Η 17 Χρόνη Άννα από μικρή ηλικία είχε ένα όνειρο! Να πάει στην όπερα της Βιέννης. Από τα 7 της, άρχισε να παίζει διάφορα μουσικά όργανα όπως πιάνο, φλάουτο και κλαρινέτο . Μένει στην Θεσσαλονίκη μαζί με την μητέρα ,την αδελφή της και το σκυλάκι τους . Τώρα που έρχονται τα Χριστούγεννα είναι πιο κοντά στην οικογένεια της και έχει περισσότερο χρόνο να εξασκηθεί πάνω σε αυτό που θέλει , την μουσική . Η Αννα είναι ψηλή, έχει σγουρά μαλλιά , και καστανά μάτια .Είναι καλόκαρδη, τολμηρή, ευχάριστη, πεισματάρα και ευαίσθητη. Γενικότερα η Άννα ασχολείται με πολλά πράγματα κάνει ιππασία και παίζει βόλεϊ στην τοπική ομάδα της πόλης, στον ελεύθερο της χρόνο ακούει μουσική .Τώρα που έρχονται τα Χριστούγεννα στόλισε το σπίτι της μαζί με την οικογένεια της, έφτιαξε μελομακάρονα και κουραμπιέδες μαζί με την αδελφή της. Τον τελευταίο χρόνο κάνει πολλές προσπάθειες για να την πάρουν σε μια ολοκληρωμένη ορχήστρα με πολλά όργανα αλλά δεν τα είχε καταφέρει ακόμη . Οι φίλες της, Ελένη και Σοφία προσπαθούσαν να την ενθαρρύνουν σε ότι έκανε, της έλεγαν να μην τα παρατήσει γιατί το αξίζει και δεν πρέπει να απογοητεύεται. Την υποστηρίζουν στα πάντα και εκείνη το ίδιο . Μια μέρα καθώς η Άννα έτρωγε στο οικογενειακό τραπέζι ,χτυπάει η πόρτα, η μικρή αδελφή της Άννας πάει να ανοίξει. Δεν βλέπει τίποτα μπροστά της παρά μόνο έναν φάκελο επάνω στο χαλάκι της εξώπορτας, επάνω έγραφε: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΝΑ Η Αννα δεν δίνει σημασία σε αυτό το γράμμα .Λίγο πριν μαζέψει το τραπέζι μαζί με την αδελφή της ανοίγει το σημείωμα ,μένει με το στόμα ανοιχτό και αρχίζει να φωνάζει .Η μητέρα της την ρωτάει τι ακριβώς έχει συμβεί και ποιος είναι ο λόγος της φασαρίας .Η Αννα της λέει ότι της έστειλαν πρόσκληση για να ταξιδέψει στην Αυστρία και να πάει στην όπερα της Βιέννης .Η μαμά της και η αδελφή της έτρεξαν να την αγκαλιάσουν . Με δάκρυα η μαμά της, της είπε: -Πάντα πίστευα σε εσένα και δεν θα σταματήσω ποτέ! Η Αννα χαμογελώντας φώναξε ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ !!!!

71

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η μαμά της όμως αναστατώνεται διότι βρίσκονται στο κέντρο της πανδημίας . Ανησυχεί πολύ για την υγεία της . Η Αννα αρχίζει να κλαίει με λυγμούς ,κλίνεται αμέσως στο δωμάτιο της και αρχίζει να μαζεύει τα ρούχα της. Η αδελφή της πηγαίνει να την βοηθήσει και της θυμίζει ,πως είναι επικίνδυνο αυτό . Η Αννα της εξηγεί πως δεν το κάνει επειδή της έστειλαν απλά την πρόσκληση, αλλά επειδή αυτό είναι το όνειρό της . Η Αννα αφού συζήτησε με την μητέρα της , απαντά θετικά στην πρόσκληση . Η Αννα αισθάνθηκε άσχημα όπου δεν θα περνούσε τα Χριστούγεννα με την μητέρα της και με την αδελφή της .Αλλά ξέρει πως θα περάσει στην Βιέννη ! Και δεν θα γυρίσει με άδεια χέρια πίσω στην Θεσσαλονίκη. Εφόσον πέρασε μια εβδομάδα ήρθε η στιγμή να φύγει και να αποχαιρετήσει την οικογένεια στης . Στο πούλμαν που κατευθυνόταν προς το αεροδρόμιο γνώρισε διάφορα άτομα όπου έμειναν μαζί όλον τον χειμώνα . Δυστυχώς δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με την οικογένεια της και τις φίλες της. Το ταξίδι της δεν ήταν πολύ εύκολο . Καθώς ήταν στο αεροπλάνο δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα ,όμως στην μέση της διαδρομής το αεροπλάνο αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα. Η Αννα πανικοβλήθηκε την ώρα αυτή . Οι αεροσυνοδοί προσπαθούσαν να ηρεμίσουν τα άτομα τα οποία βρίσκονταν μέσα . Έκαναν μια στάση στην Ιταλία για να επισκευάσουν το αεροπλάνο .Έκαναν μια ολόκληρη εβδομάδα για να το επισκευάσουν . Η Αννα έκανε Χριστούγεννα στην Ιταλία πέρασε πολύ όμορφα .Έμενε μαζί με την φιλαρμονική της ,έκανε καραντίνα 15 μέρες στην μεζονέτα όπου έμενε με άλλα 5 άτομα στόλισαν το σπίτι με διάφορες χειροτεχνίες που έφτιαξαν μόνη τους ! Δημιούργησαν διάφορα ‘’οικογενειακά ΄’ τραπέζια ώστε να γνωριστούν όλοι μεταξύ τους, έπαιζαν κάλαντα και άλλες Χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Το αεροπλάνο φτιάχτηκε αμέσως από τους ειδικούς. Εφόσον πέρασε μια εβδομάδα συνέχισαν το ταξίδι τους προς την Βιέννη . Καθώς έφτασαν στον προορισμό τους έκαναν μονάχα 2 πρόβες για να παίξουν στην όπερα. Η σημαντική ημέρα της Άννας και της φιλαρμονικής της είχε πλέον φτάσει ! Ντύθηκαν όλοι με τα καλά τους και πήγαν στην όπερα. Εκεί τους υποδέχτηκαν οι υπεύθυνοι της όπερας και τους πήγαν σε ένα δωμάτιο για να προετοιμαστούν. Τα πάντα ήταν στολισμένα με διάφορες μπάλες Χριστουγέννων. Η Αννα ήταν μέσα στην τρελή χαρά . Λίγο πριν ανέβει στην σκηνή παρακάλεσε τον υπεύθυνο της όπερας να καλέσει την οικογένεια της. Είχαν να μιλήσουν 2 εβδομάδες .Η μητέρα της μόλις είδε το νούμερο δεν ήταν πολύ σίγουρη για το αν θα το σήκωνε αλλά μετά κατάλαβε πως ήταν η κόρη της.

72

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η Αννα της είπε πως είναι μια χαρά εκείνη και η παρέα της ,της είπε πως κάνανε μια στάση στην Ιταλία για το αεροπλάνο το οποίο είχε μια βλάβη και έκατσαν 2 εβδομάδες στην Ιταλία . Αφού είπαν τα νέα τους η μαμά της Άννας ευχήθηκε να πάνε όλα καλά. Φώναξαν δυνατά ‘’ΑΝΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ‘’ η Άννα έτρεξε αμέσως και πήγε να πάρει το μουσικό όργανο το οποίο την αντιπροσώπευε. Η φαντασμαγορική αυτή παράσταση τελείωσε ,ευτυχώς πήγαν όλα καλά και δεν υπήρξε κάποιο πρόβλημα .Η 17χρονή Άννα ήταν πολύ χαρούμενη και θα ήθελε να ξαναζήσει αυτή την τόσο όμορφη εμπειρία . Ήρθε η ώρα να φύγουν από την όμορφη Βιέννη .Καθώς έφτασε στην Θεσσαλονίκη πήγε όσο πιο γρήγορα στην μητέρα της και την αδελφή της οπού την περίμεναν με ανυπομονησία . Εύχεται να περνάει και να περάσει τόσο όμορφες στιγμές όπως ήταν αυτή της Βιέννης . Και εύχεται επίσης σε όλους ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !

Κατσέλης Γιάννης, Β2 Τα πιο όμορφα Χριστούγεννα-Δεκέμβριος 2020 Με λένε Άννα και ζούσα στην Εκάλη μαζί με τη μητέρα μου, τον πατέρα μου και τον μικρότερο αδερφό μου. Ο μπαμπάς ήταν διευθυντής σε μία μεγάλη εταιρεία. Η μαμά δούλευε ως δικηγόρος σε δικό της γραφείο. Εγώ και ο αδερφός πηγαίναμε στη δευτέρα γυμνασίου σε ένα ιδιωτικό και πανάκριβο κολλέγιο. Οι γονείς μας παρείχαν ό,τι επιθυμούσαμε και με το παραπάνω. Δε μας έλειπε τίποτα. Κάθε μέρα το τραπέζι μας ήταν γεμάτο με του πουλιού το γάλα. Πολλές φορές πετούσαμε τα φαγητά επειδή τα βαριόμασταν. Ακόμα περισσότερες αλλάζαμε ρούχα που δεν είχαμε ποτέ φορέσει. Τα πετούσαμε, δε σκεφτόμασταν να τα δώσουμε κάπου που να έχουν ανάγκη. Πού να ξέραμε τότε. Καθημερινά μαλώναμε με τον αδερφό μου για το ποιος θα έχει τα περισσότερα πράγματα. Ήμασταν χαζοί. Θέλαμε πάντα παραπάνω. Σίγουρα ήμασταν αχόρταγοι και αχάριστοι. Το ίδιο και οι γονείς μας. Άλλαζαν τακτικά τα ρούχα τους και 73

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ανακαίνιζαν το σπίτι. Πολλά χρήματα που δεν τα λογαριάζαμε. Ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί τον άλλον, τον διπλανό μας, κάποιον να έχει ανάγκη, για να τον βοηθήσουμε άλλωστε όλοι στην περιοχή συμπεριφέρονταν με αυτόν τον τρόπο, μια και δεν είχαν ανάγκη. Δε γνωρίζαμε τι θα πει πόνος, αδικία, δυσκολίες και πείνα. Η πείνα ήταν μια λέξη άγνωστη. Ακόμα, κάναμε και πολλά ταξίδια μέσα στον χρόνο. Ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, που ήταν η αγαπημένη εποχή όλων. Ξοδεύαμε αρκετά χρήματα χωρίς λόγο. Να αγοράσουμε το ένα, να αγοράσουμε το άλλο, ενώ σίγουρα είχαμε πολλά από αυτά στο σπίτι. Οι γονείς έτρωγαν σε ακριβά εστιατόρια με ακριβά κρασιά. Εμείς συμμετείχαμε με κακομαθημένο τρόπο, ζητώντας ό,τι παράξενο βλέπαμε στον κατάλογο, χωρίς μετά να το τρώμε. Τα Χριστούγεννα του 2019 τα περάσαμε στο Λονδίνο. Ήταν ένα πανάκριβο ταξίδι. Δε δίναμε σημασία, όμως σε αυτό. Φτάσαμε νωρίς το πρωί στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Εκεί αγοράσαμε διάφορα πράγματα από τα καταστήματα. Λες και δε θα βρίσκαμε στο μέρος που πηγαίναμε. Επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο στην πρώτη θέση, την οποία ο πατέρας την είχε πληρώσει πάρα πολύ ακριβά. Του άρεσε η άνεση και η πολυτέλεια. Μέσα σε τέσσερις ώρες φτάσαμε στο στολισμένο αεροδρόμιο του Χίθροου. Εκεί περιπλανηθήκαμε έως ότου βρούμε ταξί. Ο οδηγός πρόθυμος να βοηθήσει κουβάλησε όλα τα πράγματα μόνος, χωρίς να νοιαστούμε αν χρειάζεται βοήθεια με όλα αυτά που μεταφέραμε. Φάνηκε κουρασμένος, αλλά λίγο μας ένοιαζε. Μόλις μπήκαμε στο κέντρο του Λονδίνου παρατηρήσαμε τα στολίδια στους δρόμους. Τα φώτα και τα μαγαζιά ανοιχτά με καθετί που θα θέλαμε να αγοράσουμε. Αφού φτάσαμε στο ξενοδοχείο ο οδηγός κατέβασε τα πράγματα. Δεν του ρίξαμε ούτε ματιά. Τόση υπεροψία. Έπειτα ένας πρόθυμος υπάλληλος του ξενοδοχείου πήρε με δυσκολία τις αποσκευές μας και μας οδήγησε στο δωμάτιο. Το υπερπολυτελέστατο ξενοδοχείο, ήταν έτοιμο να μας υποδεχτεί. Ακουγόταν σιγανά χριστουγεννιάτικη μουσική. Οι τοίχοι στολισμένοι με γιρλάντες και λαμπιόνια. Ένα τεράστιο δέντρο, φυσικά κομμένο από δάσος, δέσποζε στο κέντρο. Πάνω του είχε κάθε λογής στολίδια. Ήταν υπέροχο. Μπορώ να πω καλύτερο και απ’ το δικό μας. Το δωμάτιο ένας παράδεισος. Διέθετε τζακούζι, υδρομασάζ, όλα τα προϊόντα μπάνιου και ένα μπαρ. Εμείς παραγγέλναμε συνέχεια χριστουγεννιάτικες τοπικές λιχουδιές. Οι γονείς έπαιρναν σαμπάνια με διαφορά φρούτα. Τα καταβροχθίζαμε κοιτώντας τη θέα της πλατείας Τραφάλγκαρ. Τα δέντρα γεμάτα κόκκινες και χρυσές μπάλες. Φώτα παντού. Μια πόλη μες στο φως, σαν να ήταν μέρα. Ο κόσμος ανέμελος πηγαινοερχόταν. Αγοράζοντας ή κοιτάζοντας. Εμείς αποφασίσαμε να κατέβουμε το βράδυ για να έχουμε χρόνο για ξεκούραση. Ήταν ότι θέλαμε να κάνουμε πολλά, αλλά ξέραμε με τόσο ταξίδι ότι ίσως να μην αντέχαμε. Το κέντρο πνιγμένο στον κόσμο. Αρχικά ήπιαμε ένα αναψυκτικό και οι γονείς ποτό σε ένα από τα ακριβότερα μαγαζιά. Ήμασταν μαγεμένοι 74

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

με το τοπίο και τη γιορτινή ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια ξεκινήσαμε για φαγητό. Το ακριβότερο της ζωής μας. Το εστιατόριο γεμάτο πελάτες που παράγγελναν αδιάκοπα. Οι σερβιτόροι μετά βίας μας προλάβαιναν όλους. Είχαν γίνει ρομπότ. Εμείς στην άνεση της πολυθρόνας μας απαιτούσαμε γρήγορα το φαγητό μας. Ήταν Παραμονή Χριστουγέννων και θέλαμε κάτι ξεχωριστό. Εκείνο το βράδυ φάγαμε τα πάντα. Ό,τι είχε και δεν είχε το μαγαζί ήταν επάνω στο τραπέζι μας. Την άλλη μέρα το πρωί πήγαμε για ψώνια. Αγοράσαμε τα πάντα από τα Harrods. Τα ακριβότερα καλλυντικά, ρούχα, παπούτσια και κοσμήματα. Εκεί μέσα το τοπίο ήταν φανταστικό. Δεν έλειπε τίποτα. Ο στολισμός θαυμάσιος και πολυτελής, όπως αρμόζει στους πλούσιους πελάτες του. Ύστερα επιλέξαμε μια βόλτα στο Hyde Park, για να δούμε από κοντά τα μικρά μαγαζάκια με διάφορα διακοσμητικά και παραδοσιακά προϊόντα από κάθε χώρα. Ασφαλώς και αγοράσαμε πράγματα που δε χρειαζόμασταν και δεν γνωρίζαμε και τη χρήση τους. Οι πρώτες νιφάδες χιονιού έφτασαν. Η θέα εξαιρετική μέσα στο πάρκο. Δε λογαριάσαμε το χιόνι και αρχίσαμε να παίζουμε. Χριστούγεννα με χιόνι, είναι κάτι σπάνιο για την Ελλάδα. Έτσι το εκμεταλλευτήκαμε. Την επομένη το πρωί, ο καιρός ήταν ακόμη χειμωνιάτικος, όπως ταιριάζει στα Χριστούγεννα. Αποφασίσαμε να πάμε στο London Eye. Η θέα της μητρόπολης από ψηλά ήταν κάτι που με ενθουσίαζε. Ανεβήκαμε με ορμή στη ρόδα και θαυμάσαμε την πόλη από ύψος. Αυτό μας έκανε να νιώσουμε βασιλιάδες. Άλλωστε αυτό μας άξιζε λέγαμε και ξαναλέγαμε γελώντας. Φυσικά επισκεφτήκαμε και το μουσείο της Madame Tussauds. Αυτό εμείς οι μικροί το θεωρούσαμε ανούσιο. Πότε δε μας ενδιέφερε ο πολιτισμός ενός τόπου. Το ζητούμενο ήταν να περάσουμε καταπληκτικά τις γιορτές. Ήρθε η Πρωτοχρονιά και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Φτάσαμε κατσουφιασμένοι στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Εκεί αφού περάσαμε τον έλεγχο δύο αστυνομικοί παραμόνευαν. Μας πλησίασαν και μίλησαν στον μπαμπά μου. Του ζήτησαν να τους ακολουθήσει στο αστυνομικό τμήμα. Εμείς παγώσαμε. Η μαμά άρχισε να φωνάζει. Τι να συμβαίνει άραγε. Επιστρέψαμε όπως όπως στο σπίτι. Το τηλέφωνο χτύπησε. Ήταν ένας εισαγγελέας γνωστός της μαμάς από τη δουλειά. Ο μπαμπάς κατηγορήθηκε για κλοπή χρημάτων και άλλες παράνομες πράξεις από την εταιρεία που δούλευε. Η ζωή μας άλλαξε. Η αστυνομία ήρθε και έκλεισε το σπίτι καθώς και τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς. Δεν είχαμε πού να πάμε και ο πατέρας στη φυλακή. Πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα. Αναρωτιόμουν γιατί να το έκανε αυτό. Η απάντηση ήταν γρήγορα και εύκολα χρήματα. Δεν είχαμε τίποτα. Αναγκαστήκαμε χωρίς καθόλου χρήματα να πάμε να μείνουμε στο γραφείο της μαμάς. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν μαθεύτηκε το γεγονός. Οι πελάτες της μαμάς σταμάτησαν να αναθέτουν τις υποθέσεις τους σε εκείνη. Πώς να εμπιστευτούν τη σύζυγο ενός κλέφτη για τις νομικές τους υποθέσεις. Ήμασταν σε απόγνωση. Ούτε η 75

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

μαμά είχε χρήματα. Έχασε και το γραφείο της. Μετά από πολλή σκέψη πήγαμε να μείνουμε στο παλιό σπίτι της γιαγιάς σε μια απλή περιοχή της Αθήνας με φτωχούς ανθρώπους. Οι πρώτες μέρες ήταν βασανιστικές. Κρύο, πείνα κι εμείς μόνοι. Πόσα είχαμε και τα χάσαμε. Ο μπαμπάς βγήκε από τη φυλακή, αλλά δεν είχαμε πια τίποτα. Ξεκινήσαμε από την αρχή. Δυσκολίες, φασαρίες και θλίψη. Η πείνα μεγάλη. Οι γονείς ζήτησαν βοήθεια από τους φίλους τους, αλλά τους γύρισαν την πλάτη. Βλέπεις όσο έχεις δύναμη και κύρος είσαι κάποιος. Αυτοί που ο μπαμπάς είχε βοηθήσει και χρυσοπληρώσει στο παρελθόν τώρα έκαναν πως δε μας ήξεραν. Τους νομίζαμε για φίλους. Μια μέρα στο καινούριο δημόσια πια σχολείο με τον αδερφό μου γνωρίζουμε τον Σταμάτη. Ο Σταμάτης ένα αδύνατο και γλυκό παιδί ήταν το πρώτο που μας πλησίασε. Γίναμε φίλοι και πήγαμε σπίτι του. Μετά από κάμποσες μέρες που κάναμε παρέα οι γονείς του που δούλευαν από το πρωί μέχρι το βράδυ και τα έβγαζαν δύσκολα πέρα κατάλαβαν τι μας συμβαίνει. Αμέσως μας έδωσαν από το περίσσευμα του φαγητού τους. Έπειτα γνωρίστηκαν και με τους δικούς μου. Χωρίς να έχουν πολλά μας έδωσαν μερικά πράγματα. Τα φετινά Χριστούγεννα είμαστε ακόμα εδώ. Δεν έχουμε ούτε να φάμε αλλά ούτε και ένα δέντρο να στολίσουμε, για να ξεχαστούμε λίγο. Σήμερα ήρθαν οι γονείς του Σταμάτη με μια πιατέλα μελομακάρονα, ένα ταψάκι αρνάκι με πατατούλες και ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δεντράκι. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση μας νοιάζονται εκείνοι. Καθίσαμε όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι και φάγαμε, τσουγκρίσαμε τα ποτήρια με το απλό κρασάκι και ευχηθήκαμε. Γέλια και χαρές πάλι στο σπίτι μας. Αυτή τη φορά φτωχικά, αλλά αληθινά. Νομίζω πως είμαι ευτυχισμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι μας νοιάζονται, όταν όλοι οι άλλοι μας γύρισαν την πλάτη. Δεν είχαν όφελος να μας βοηθήσουν, όμως το έκαναν με χαρά. Αυτό σημαίνει πως οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα. Οι δικοί μας φίλοι όχι, οι νέοι μας φίλοι ναι. Περάσαμε καταπληκτικά τις γιορτές. Με αγάπη, επικοινωνία και συμπαράσταση. Αυτό έχει αξία, όχι τα υλικά αγαθά και ο πλούτος. Η αξία βρίσκεται στα μικρά, στα ταπεινά. Η πραγματική επαφή αξίζει, αυτή που δεν περιμένεις να πάρεις αντάλλαγμα για ό,τι δίνεις. Όλα τα πλούτη δεν αντικαθιστούν ποτέ τα συναισθήματα και την υποστήριξη που σου δίνει κάποιος. Αυτό το κατάλαβα τώρα. Μετανιώσαμε όλοι για τη ζωή μας στο παρελθόν. Είδαμε ένα άλλο, νέο νόημα σε αυτή, πιο βαθύ και απλό. Είμαστε όλοι πια καλά. Ζούμε απλά. Έχουμε νέους φίλους καρδιάς. Αυτά είναι τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου, γιατί έχουν αγάπη.

76

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Κομιώτη Μαριάνθη, Β2 Ο Ντάνσερ στο Παρίσι Μια φορά και έναν καιρό στον κρύο Βόρειο πόλο ανάμεσα στα πολλά ελαφάκια του Αγίου Βασίλη ήταν ένα συγκεκριμένο ονομαζόμενο «Ντανσερ» ο πιο μεγαλόσωμος με τα μεγαλύτερα και δυνατότερα πόδια από όλους τους άλλους ταρανδους!Κι ομως είναι ο πιο χαριτωμένος! Κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς ο Άγιος Βασίλης ταΐζει τους ταράνδους του με ειδική σκόνη ώστε να είναι δυνατοί στο μεγάλο ταξίδι που έχουν! Ο Αγιος Βασίλης τους τάισε και τους άφησε να ξεκουραστούν. Ο ήλιος πέφτει ,ο Άγιος ,οι τάρανδοι και τα υπέργλυκα ξωτικά είναι έτοιμα για το μεγάλο τους ταξίδι . Το ελκηθρο υψώνεται στον ουρανό και η Αγιοβασιλινα αποχαιρετά τον άντρα της! Όλα πήγαιναν πολύ καλά μέχρι την Γαλλία που ξαφνικά το ελκηθρο αρχίζει να προσγειώνεται με δύναμη σε ένα χωραφάκι στο Παρίσι! Ευτυχώς όλοι ήταν μια χαρά εκτός από τον Ντανσερ που είχε εξαφανιστεί….Ο Αγιος και τα ξωτικά 77

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

του έψαξαν παντού μα ο Ντανσερ πουθενά, άφαντος ! Ο Αγιος αποφάσισε να συνεχίσει το ταξίδι του αφού δεν του έμενε αρκετός χρόνος και σκόπευε να επιστρέψει και να τον ξανά ψάξει αφού τελείωναν. Αφού έφυγαν ο Ντανσερ επιστρέφει, είπε πάει να βρει κάτι για να φάνε οι τάρανδοι ώστε να τους τονώσει και να μην ξανά πέσουν! Ο καημένος Ντανσερ δεν βρήκε κανέναν και στεναχωρήθηκε πολύ διότι πίστεψε ότι ο Άγιος Βασίλης τον είχε παρατήσει για πάντα! Ξεκίνησε να ψάχνει παντού! Στην Μασαλλία, στο Στρασβούργο και γενικά στις πιο διάσημες πόλεις αλλά δεν τους βρήκε πουθενά….απογοητευμένος και κουρασμένος ο Ντανσερ παίρνει έναν υπνάκο σε ένα στενό στο Παρίσι . Μετά από περίπου μισή ώρα ο Ντανσερ ξύπνησε από τον ήχο ενός κουδουνιού… Άνοιξε τα μάτια του και είδε τον Βιξεν! Ο Βιξεν και ο Ντανσερ ήταν οι δυο μπροστινοί τάρανδοι που έσερναν το ελκηθρο, είχε μείνει πίσω ώστε να βρει τον φίλο του! Χάρηκαν όταν είδη ο ένας τον άλλον και γρήγορα γρήγορα αποφάσισαν να κατασκευάσουν την μαγική σκόνη που τους κάνει να πετάνε και να βρουν τον άγιο που βρισκόταν στην Ολλανδία. Οι δυο τάρανδοι βρήκαν τα μυστικά υλικά και κατάφεραν να φτάσουν στην υπέροχη Ολλανδία! Εκεί όμως μια δυσάρεστη παρέα εμφανίστηκε… Η αστυνομία! Άρχισε να τους κυνηγάει παντού και οι καημένοι οι τάρανδοι έτρεχαν για να μην τους βρουν, κατάφεραν να βρουν κρυψώνα μέχρι να τους χάσουν. Πολύ σύντομα φυλλάδια με δυο χαμένους ιπτάμενους ταρανδους υπήρχαν σε όλους τους δρόμους της Ολλανδίας! Για καλή τους τύχη ο Άγιος Βασίλης βρήκε ένα και τους έψαξε! Στο τέλος βρέθηκαν και πάλι όλοι μαζί και ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν το μεγάλο τους ταξίδι ελεύθεροι αφού όλοι οι κάτοικοι δεν πίστεψαν την αστυνομία και την τρελη περιγραφή δυο ιπτάμενων ταράνδων! Κουρουπάκη Αγαθή, Β2 Το κάστρο της Λίμνης Τα Ιωάννινα είναι όμορφα, αλλά αν χιονίσει γίνονται μαγευτικά! Τα χιονισμένα δέντρα, οι δρόμοι και οι σκεπές των σπιτιών σε συνδυασμό με τα λαμπιόνια που έχει τοποθετήσει ο Δήμος Ιωαννίνων κάνουν το τοπίο πιο φωτεινό. Αυτό το τοπίο αντίκρισε και η Άννα με την παρέα της που ήρθαν για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Είχαν κλείσει να μείνουν σε ένα κάστρο δίπλα στη λίμνη Ιωαννίνων. Αφού έφτασαν στα Ιωάννινα, έκαναν μια βόλτα στα μαγαζιά, που ήταν στολισμένα και άκουγαν χριστουγεννιάτικη μουσική στους δρόμους από τα μεγάφωνα. Όταν κουράστηκαν κάθισαν σε μία καφετέρια για να πιουν τον καφέ τους. Ο σερβιτόρος τους ρώτησε: -

Από πού ήρθατε παιδιά και που θα μείνετε; Στο κάστρο δίπλα στη λίμνη, του απάντησε ο Γιώργος.

Ο σερβιτόρος γούρλωσε τα μάτια του. Η Σοφία το κατάλαβε και τον ρώτησε: -

Γιατί κάνεις έτσι; Τι συμβαίνει με αυτό το μέρος; Τίποτα, τίποτα. Χαζές παλιές ιστορίες που έλεγαν οι γιαγιάδες μας για να μας τρομάξουν.

Η παρέα δεν έδωσε σημασία στα λόγια του σερβιτόρου και συνέχισε την κουβέντα της. Μετά από λίγο βαρέθηκαν και είπαν να ξεκινήσουν για το κάστρο. Καθώς έφευγαν ο σερβιτόρος πλησίασε την Άννα.

-

Αυτό είναι το τηλέφωνό μου. Με λένε Γιάννη και αν χρειαστείτε κάτι πάρτε με τηλέφωνο. Ευχαριστώ πολύ, του είπε η Άννα.

78

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η διαδρομή ήταν όμορφη και τα παιδιά δεν χόρταιναν να θαυμάζουν το χιονισμένο τοπίο. Όταν έφτασαν στο κάστρο, κατέβασαν τις βαλίτσες τους και τους υποδέχτηκε ο υπεύθυνος του κάστρου. Τα σκαλιά ήταν γεμάτα πάγο και καθώς η Άννα ανέβαινε φορτωμένη με τη βαλίτσα της, γλίστρησε και στραμπούλιξε το πόδι της. Αμέσως ο υπεύθυνος του κάστρου και ο Χρήστος με τον Γιώργο τη σήκωσαν στα χέρια και την πήγαν στο δωμάτιό της. Η Αννα πονούσε αλλά όταν είδε πόσο όμορφο δωμάτιο είχε τα ξέχασε όλα! Οι κουρτίνες ήταν κίτρινες με κόκκινα τριαντάφυλλα όπως και το πάπλωμα πάνω στο διπλό σιδερένιο κρεβάτι. Είχε μια τεράστια ντουλάπα και δίπλα έναν ολόσωμο καθρέφτη. Δίπλα στην πόρτα ήταν ένα μπάνιο με μια τεράστια μπανιέρα. Ο υπεύθυνος της έφερε πάγο για να βάλει στο πόδι της κι έφυγε.

-

Πως είναι το πόδι σου Αννούλα μου; την ρώτησε η Σοφία.

-

Πονάει λίγο. Δε νομίζω να είναι κάτι σοβαρό. Θα περάσει μωρέ! Σιγά να μην μας χαλάσει τη διάθεση ένα στραμπούληγμα!

-

Τέλεια! Πάμε να κάνουμε μια εξερεύνηση στο κάστρο; είπε ο Χρήστος.

-

Και δεν πάμε… απάντησε ο Γιώργος.

Βοήθησαν την Άννα να περπατήσει και άρχισαν να μπαινοβγαίνουν στα δωμάτια του πάνω ορόφου. Όλα τα δωμάτια ήταν σχεδόν ίδια με αυτό της Άννας αλλά με διαφορετικά χρώματα. Κατέβηκαν κάτω και πήγαν στην κουζίνα. Ήταν μεγάλη με ένα μακρύ ξύλινο παραλληλόγραμμο τραπέζι. Τα ντουλάπια ήταν στο χρώμα του χαλκού και πάνω στον πάγκο υπήρχαν πολλές μικρές ηλεκτρικές συσκευές. Στο σαλόνι υπήρχαν καναπέδες σκούροι γκρι και ένα τεράστιο τζάκι που ήταν ήδη αναμμένο. Όλα ήταν πεντακάθαρα. Το δωμάτιο της βιβλιοθήκης ήταν γεμάτο βιβλία και μέσα υπήρχε ένα ξύλινο γραφείο. Τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα που θα περνούσαν πέντε ημέρες σε αυτό το κάστρο. Όμως είχε βραδιάσει και γι αυτό κάθισαν δίπλα στο τζάκι και έφαγαν το φαγητό που είχε ετοιμάσει η μαγείρισσα του κάστρου. Ήταν πολύ κουρασμένοι γι αυτό αποφάσισαν να πάνε νωρίς για ύπνο. Ο καθένας πήρε από ένα δωμάτιο και ξάπλωσαν αμέσως. Κάποια στιγμή ακούστηκε ένας τρομερός θόρυβος από τη σκάλα των δωματίων. Όλοι πετάχτηκαν στον διάδρομο φοβισμένοι.

-

Τι ήταν αυτό που ακούστηκε;

-

Δεν ξέρω Σοφία μου κι εγώ το άκουσα, είπε η Άννα.

-

Σιγά βρε κορίτσια, τόσο πολύ φοβηθήκατε;

-

Κι εσύ Χρήστο γενναίε γιατί πετάχτηκες από το δωμάτιό σου;

-

Γιατί άκουσα εσάς.

-

Ελάτε βρε παιδιά, τίποτα δεν ήταν, πάμε πάλι για ύπνο, είπε ο Γιώργος.

79

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Δεν πέρασε πολλή ώρα όταν άκουσαν μια στριγκλιά από την κουζίνα. Κατέβηκαν τρέχοντας τη σκάλα με τη Άννα να έρχεται τελευταία γιατί πονούσε το πόδι της. Καθώς ήταν στα μισά της σκάλας έσβησαν τα φώτα και άρχισε να φωνάζει. Κατάφερε να φτάσει κάτω με την βοήθεια του Χρήστου.

-

Παιδιά καλύτερα να μείνουμε όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο γιατί κάτι δεν μου αρέσει σε αυτό το κάστρο. Θυμάστε τι είπε ο σερβιτόρος; Μπορεί να μην είναι χαζές ιστορίες, είπε η Σοφία.

-

Καλή η ιδέα σου. Ας μείνουμε όλοι στη βιβλιοθήκη, είπε ο Γιώργος.

Όταν μπήκαν στο δωμάτιο της βιβλιοθήκης είδαν ένα κομμάτι της να είναι ανοιγμένο σαν πόρτα. Τρόμαξαν κι έκλεισαν αμέσως την πόρτα κλειδώνοντάς τη. Τότε αποφάσισαν να μείνουν στο σαλόνι δίπλα στο τζάκι. Όταν έφτασαν εκεί τα κεριά που βρίσκονταν σε όλο το δωμάτιο ήταν αναμμένα. Τα κορίτσια της παρέας αγκαλιάστηκαν και τότε η Άννα είπε : -

Θα πάρω τηλέφωνο αυτόν τον Γιάννη. Αυτός κάτι παραπάνω ξέρει και δεν μας το είπε. Μου είπε όμως ότι αν τον χρειαστούμε να τον ειδοποιήσουμε.

-

Όχι Άννα, δεν χρειάζεται. Τα μαζεύουμε και φεύγουμε αμέσως! είπε ο Γιώργος.

Πήγαν στον επάνω όροφο και άρπαξαν γρήγορα γρήγορα τις βαλίτσες τους. Κατέβηκαν τρέχοντας τη σκάλα και μπήκαν στο αυτοκίνητό τους με προορισμό το σπίτι τους. Μέσα στο σκοτάδι πίσω από τα δέντρα δύο μάτια γυάλιζαν και ένα χαμόγελο άστραφτε. Ήταν του Γιάννη, που έκανε ό,τι μπορούσε για να διώχνει τους ενοικιαστές του κάστρου και να μπορέσει να το πάρει στα χέρια του. Αυτό το κάστρο ήταν του παππού του. Το άφησε στη διαθήκη του στον μεγαλύτερο αδελφό του Γιάννη, τον Χαράλαμπο, με τον όρο ότι αν ο Χαράλαμπος δεν μπορεί να τον συντηρήσει, τότε για να μην καταλήξει να τον πουλήσει θα πρέπει να τον παραδώσει στον Γιάννη. Γι αυτό ο Γιάννης έκανε ό,τι μπορούσε για τον κερδίσει.

80

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Κωτσαλάς Χριστόφορος, Β2 “ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΛΛΙΩΣ” Μία κρύα νύχτα των Χριστουγέννων, γυρνούσα με το αυτοκίνητο σπίτι μου, στο ζεστό και στολισμένο σπίτι μας. Όλα ήταν πανέμορφα στολισμένα με χιονισμένα δεντράκια, κάτασπρα αγγελάκια, καμπανούλες, όμορφους ταράνδους και χρωματιστά λαμπάκια. Το σπίτι μας ήταν λίγο πιό έξω από την πόλη. Όταν άρχισε το τοπίο να γίνεται πιό αραιοκατοικημένο διέκρινα έναν ψηλό άντρα ο οποίος έκανε ότο-στόπ. Σταμάτησα λίγο πιό δίπλα και του επέτρεψα να μπει μέσα στο αυτοκίνητο. Τον ρώτησα, πώς θα μπορούσα να τον εξυπηρετήσω, μα εκείνος δεν ανταποκρίθηκε. Έτσι, συνέχισα να πηγαίνω σπίτι και σκέφτηκα να τον αφήσω εκεί. Έξω από το σπίτι μου. Κάποια στιγμή, εμφανίστηκε μια φιγούρα στη μέση του δρόμου και όσο πιό πολύ πλησίαζε καταλάβαινα πως ήταν μία χτυπημένη γυναίκα. Άνοιξα το παράθυρο. Κοίταξε μέσα και έφυγε τρομαγμένη. Κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτόν τον άντρα. Η γυναίκα εξαφανίστηκε μέσα στο δάσος και ο άντρας κατέβηκε απ΄το αυτοκίνητο και την ακολούθησε. Δεν μπορόυσα να την αφήσω μόνη της και ανυπεράσπιστη οπότε πήρα τον φακό που είχα στο ντουλαπάκι και τους ακολούθησα μέσα στο πυκνό δάσος. Τους έψαχνα για αρκετή ώρα και πάνω που νόμιζα ότι τους έχασα, άκουσα την κραυγή της γυναίκας! Ακολούθησα τον ήχο της κραυγής της. Η φωνή με οδήγησε σε ένα μισογκρεμισμένο κτήριο. Αυτό το κτήριο φαίνεται να κατοικείται, εφόσον είναι στολισμένο με τα πιό τρομακτικά και κακόγουστα Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Αφού είχα φτάσει ως εκεί, έπρεπε να μπω μέσα και αυτό έκανα. Όλοι οι τοιχοι ήταν γκρεμισμένοι με αποτέλεσμα να υπάρχει πολύ κρύο και να με αποδυναμώνει. Μετά από λίγα λεπτά περιπλάνησης σε αυτό το μέρος ένιωθα ότι όλοι με παρακολουθούσαν ενώ υπήρχε και μία πολύ άσχημη μυρωδιά. Ένα απο τα πολλά δωμάτια εκείνου του σπιτιού ήταν διαφορετικό. Αυτό που είδα εκεί μου στοίχειωνε τα όνειρα για πολλά χρόνια. Ήταν τέσσερις κούκλες, γυναικείου φύλου, με επιδέσμους γύρω από τα σώματα τους και χριστουγεννιάτικες γιρλάντες γύρω από αυτές. Όλες κοιτούσαν στο ίδιο σημείο. Είχαν σχηματίσει ένα κύκλο μεταξύ τους. Έπειτα, ξανάκουσα την κραυγή της γυναίκας. Την ακολούθησα. Είχε τόσο κρύο στο υπόγειο που έβλεπα τα χνώτα μου. Μετά από τόση ώρα περιπλάνησης σ΄αυτό το κτήριο είδα φώτα και ανθρώπινες φιγούρες να κινούνται. Έσβησα τον φακό και πλησίασα. Κρυφτηκα πίσω από έναν τοίχο και παρακολουθούσα την κάθε τους κίνηση. Ήταν δύο άντρες. Τον έναν απ΄τους δύο τον αναγνώρισα. Ήταν ο τύπος στο ότο-στόπ. Είχαν πιάσει την γυναίκα και τη έδεναν. Για κάτσε λίγο... Ήταν δύο οι γυναίκες, δεμένες σε καρέκλες. Χωρίς να προλάβω να σχεδιάσω την επόμενη μου κίνηση έθεσα, άθελά μου, την ζωή μου σε κίνδυνο. Πάτησα πάνω σε ένα πετραδάκι. Με άκουσαν! Ο ένας από τους δύο αντρες με κυνήγησε. Ανέβηκα πάνω και κρύφτηκα μέσα σε ένα δωμάτιο. Δεν μπορούσα να αφήσω τις γυναίκες αβοήθητες. Άρπαξα μία πέτρα από κάτω και τον αιφνιδίασα. Το πρώτο χτύπημα τον ζάλισε για λίγα δευτερόλεπτα, μα δεν ήταν αρκετά. Άρπαξε κι αυτός κάτι, δεν κατάλαβα τι ήταν, και με τραυμάτισε στον θώρακα. Τον έσπρωξα στον τοίχο και τον ακινητοποιησα. Αυτή την φορά έφυγα να σωθώ. Ο μόνος τρόπος διαφυγής είναι το αυτοκίνητο. Πάνω στον πανικό, μου έπεσε το κινητό και το μάζεψε αυτός ο άντρας. Μέσα στο δάσος έβλεπα τον φακό του άντρα να με ακολουθεί. Κλίνω τον δικό μου φακό και κάθομαι πίσω από ένα μεγάλο δέντρο. Με έχασε και αποκοιμήθηκα εκεί, ταλαιπωρημένος και εξουθενωμένος. Το πρωί ξύπνησα και είδα πως ήμουν αρκετά κοντά στο δρόμο και πήγα να ψάξω το αμάξι μου. Μάλλον το είχαν πάρει. Έτσι απλά ακολούθησα τον δρόμο και μετά από λίγο βρήκα ένα παλιό βενζινάδικο. Ζήτησα βοήθεια και κάλεσα την αστυνομία. Βασικά, αυτός την κάλεσε δεν ξέρω τι μπορεί να τους είπε και αν θα έρθει η αστυνομία. Με έβαλε να ξαπλώσω στον καναπέ μέσα σε ένα μικρό δωματιάκι. Εκεί με ξαναπήρε ο ύπνος . Όταν ξύπνησα είδα τον άντρα από το εγκαταλελειμμένο σπίτι να πλησιάζει το βενζινάδικο. Ήταν και αυτός στο κόλπο, ο βενζινοπώλης! Με έδεσαν. Μόλις τελείωσαν μαζί μου έδεσε τον επόμενο, τον βενζινοπώλη. Εμένα γιατί με θελει ακόμα ο άντρας απο το εγκαταλελειμμένο σπιτί; Γιατί δεν με εχει εξοντώσει ακόμα; Μετα από κάποιες ώρες ή μέρες , δεν είχα ιδέα, βρέθηκα σε μια πολύ μικρή αποθήκη. Δεν θυμάμαι καν 81

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

πώς έφτασα εκεί. Έπειτα, μπήκαν μέσα οι δύο άντρες που είχα δει εκείνη την τρομακτική νύχτα. Όλα τελείωσαν... Ξύπνησα λαχανιασμένος και λουσμένος στον ιδρώτα. Είπα το όνειρο μου ή καλύτερα τον εφιάλτη μου , στην οικογένεια μου την ώρα του φαγητού. Δεν ήταν όμως ένα απλό τραπέζι. Ήταν το χριστουγεννιάτικο τραπέζι που σημαίνει οτι είχαμε και καλεσμένους. Η θεία μου, η οποία είναι συγγραφέας ξετρελαθηκε με το όνειρο και εκείνη τη στιγμή είχε μια υπέροχη ιδέα! Ύστερα απο κάτι μήνες εκδόθηκε το καινούριο της βιβλίο βασισμένο στο όνειρό μου ή καλύτερα , όπως είπαμε στον εφιάλτη μου. Βεβαίως η θεία μου έγραψε ένα αισιόδοξο τέλος και μας έδωσε κι ένα χριστουγεννιάτικο μήνυμα. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται... Από τότε έως και σήμερα, ίσως είναι μία από τις πιό γνωστές ιστορίες των Χριστουγέννων.

Κωτσαρίδου Μαριαλένα, Β2 Ένας μικρός Αγιος-βασίλης Ήταν περίοδος Χριστουγέννων… Σ ένα διαμέρισμα στην καρδιά της Αθήνας, έμενε μία πενταμελής οικογένεια. Οι γονείς και τα τρία παιδιά τους, όλα χαριτωμένα κοριτσάκια, περνούσαν δύσκολες. Μόλις ένα μήνα πριν, η μητέρα και ο πατέρας έχασαν την εργασία τους χωρίς να φταίνε. Η εταιρεία, στην οποία μάλιστα πρωτογνωρίστηκαν, ερωτεύτηκα και όσο εργάζονταν, παντρεύτηκαν και απέκτησαν τα τρία τους αγγελούδια, τους πέταξε στο δρόμο. Χρεοκόπησε… Τότε τελείωσαν όλα ή καλύτερα… ξεκίνησαν όλα ! Οι γονείς βυθίστηκαν στη θλίψη και το άγχος. Είχαν πολλές οικονομικές υποχρεώσεις και ήταν δύσκολο με τόση ανεργία να ξανά βρουν δουλειά, τουλάχιστον σύντομα ή έστω ο ένας. Η απελπισία τους μεγάλωνε όσο σκέφτονταν ότι πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και οι κόρες τους θα περιμένουν το «δώρο» από τον Άγιο Βασίλη και ας ήξεραν ότι δεν υπάρχει. Τα κορίτσια είχαν παρατηρήσει ότι μπορεί να είχαν στολίσει το σπίτι για τα Χριστούγεννα, αλλά η διάθεση των γονιών τους δεν ήταν γιορτινή. Τα πρόσωπα τους σκοτεινά και μελαγχολικά. Ψιθύριζαν τις ανησυχίες τους, αλλά πάντα με τρόπο, ώστε να μην καταλάβουν τίποτα τα κορίτσια. Μα ποιος μπορεί να κρυφτεί από τα παιδιά ; 82

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Το πρωινό της παραμονής των Χριστουγέννων, η μεγαλύτερη κόρη, η Μαρία που δεν είχε κλείσει μάτι όλη νύχτα, ξύπνησε τα χαράματα τις αδερφές της. Τους ανακοίνωσε πως έπρεπε να ξεπεράσουν την ντροπή των προηγούμενων χρόνων και να πάνε να πουν τα κάλαντα. Ο στόχος ήταν ιερός. Θα συγκέντρωναν τα χρήματα για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Τα κορίτσια ντύθηκαν ζεστά και παρουσιάστηκαν στους γονείς τους λέγοντας ένα μεγάλο ψέμα! Ζήτησαν άδεια να πάνε να παίξουν στην παιδική χαρά που ήταν μόλις πέντε λεπτά από το σπίτι τους, όπως συνήθιζαν να κάνουν τα σαββατοκύριακα. Ευτυχώς η δεκαεξάχρονη Μαρία ήταν άτομο εμπιστοσύνης. Ζήτησαν μάλιστα την χάρη να καθίσουν μέχρι αργά το μεσημέρι, αφού θα συναντούσαν τις φίλες τους. Αυτοί , ανυποψίαστοι καθώς ήταν τους το επέτρεψαν. Τώρα το μόνο που έμενε ήταν να ξεπεράσουν τον φόβο κ την ντροπή. Οπλίστηκαν με δύναμη και τα κατάφεραν. Αν και στην αρχή ζητούσαν διστακτικά την άδεια κυρίως από τα καταστήματα για να πουν τα κάλαντα, μετά έγιναν πιο αποφασιστικές. Μέσα σε δύο ώρες τα κορίτσια είχαν συγκεντρώσει ένα σεβαστό ποσό το οποίο έκλεισαν σε ένα φάκελο και στην πίσω πλευρά έγραψαν «από τον μικρό Άγιο Βασίλη». Γύρισαν σπίτι με ζωγραφισμένη την ικανοποίηση στο πρόσωπό τους. Η Μαρία χωρίς να γίνει αντιληπτή έβαλε το φάκελο στο πορτοφόλι της μητέρας της. Τους είχε ακούσει να λένε πως το μεσημέρι θα πήγαινε να ψωνίσει για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Έτσι κι έγινε… Η μητέρα βγήκε για ψώνια και όταν έφθασε στο ταμείο και άνοιξε το πορτοφόλι της, παρατήρησε τον φάκελο. Σάστισε …οι υπόλοιποι πελάτες άρχισαν να διαμαρτύρονται για την αργοπορία της. Μα εκείνη ούτε τους έβλεπε , ούτε τους άκουγε. Είχε καταλάβει ποιος ήταν «ο μικρός Άγιος βασίλης» . Εξάλλου ποτέ ξανά δεν είχαν ξυπνήσει τόσο νωρίς τα κορίτσια της. Το πρόσωπο της έλαμψε – από αγάπη, περηφάνια – και στράφηκε προς την ταμεία λέγοντας «μα είναι άγγελοι». Πλήρωσε και σε όλη την διαδρομή ψιθύριζε «μα είναι άγγελο». Φυσικά δεν άγγιξε αυτό το ποσό. Θα τα χρησιμοποιούσε ως δώρο για τα αγγελούδια της. Όταν επέστρεψε και το έμαθε ο πατέρας , συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί στο σαλόνι. Ξαφνικά η γιορτινή διάθεση είχε επιστρέψει στο σπίτι τους… Μαζί τα μπορούσαν όλα ! Μαζί θα το ξεπερνούσαν και αυτό !

83

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μελετίου Γιανναρίτα, Β3 ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΦΕΤΟΣ ; Ένα κρύο βράδυ του χειμώνα, ξύπνησα ταραγμένη εξαιτίασ ένοσ περίεργου όνειρου που τελίκα έμοιαζε πάρα πολυ με την σκληρή πραγματικότητα. Παραμονή Χριστουγέννων, Οι δρόμοι ήταν στολισμένοι με πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια, άστερια, μινιατούρες του Αη Βασίλη, μικρά ελαφάκια. Όλα σου θύμιζαν τα Χριστούγεννα που περίμενες με μεγάλη ανυπομονησία. Όμως δεν υπήρχαν πουθενά μικρά παιδιά και οικογένειες να απολαμβάνουν αυτό το μαγευτικό τοπίο. Οι πλατείες άδειες , τα εστιατόρια και οι καφετέριες κλειστές. Η ησυχία που επικρατούσε στην πόλη περιγραφόταν με μια λέξη απλά τρομακτική. Ήταν μια πρωτόγνωρη εικόνα για τα μάτια μου, δεν μπορούσα να την εξηγήσω. Σε κάθε γωνία παρατηρούσες κάτι πελώριες αφίσες, κρατάμε αποστάσεις τηρούμε την απαγόρευση κυκλοφορίας παίρνουμε τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για να μείνουμε ασφαλείς, έγραφε η λεζάντα. Πάνω πάνω με τεράστια, έντονα γράμματα έλεγε κορωνιός. Μια λέξη πρόσκαιρη αλλά καταστροφική για τον κόσμο, που στέρησε ζωές σε ανθρώπους και τώρα στερεί την χαρά των παιδιών αφού περιορίζει την δυνατότητα αλλά και το δικαίωμα τους να πουν τα κάλαντα. Μετά την ανάγνωση της αφίσας ξεκαθάρισαν όλα μέσα στο μυαλό μου, οι κάτοικοι της πόλης ήταν κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους για να προφυλαχθούν από τον λοιμογόνο ιό. Καθώς προχωρούσα παρατηρούσα δεξιά και αριστερά μέσα από τα παράθυρα των σπιτιών την θλίψη η οποία ήταν χαραγμένη στα μικρά προσωπάκια των παιδιών. Αυτό το γεγονός πραγματικά μου ράγιζε την καρδιά. Καθισμένα στο σαλόνι περίμεναν μπροστά από μια φωτεινή οθόνη περιμένοντας να καλέσουν τους αγαπημένους τους για να μπορέσουν να τους πουν τα κάλαντα. Ήταν η μοναδική λύση. Μόλις άνοιξαν οι οθόνες αντίκρισαν τους αγαπημένους τους συγγενείς και χαμόγελα άρχισαν να ζωγραφίζονται. Τα γλυκά στοματάκια τους αναφώνησαν δισταχτικά << ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΦΕΤΟΣ;>>. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες έγνεψαν 84

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

καταφατικά και τότε άρχισαν να χτυπούν ρυθμικά τα τριγωνάκια τους και να τραγουδούν. Η ατμόσφαιρα έγινε πιο γιορτινή και οικεία στις αναμνήσεις τους. Με το τραγούδι τους ζωντάνεψε κάθε αντικείμενο μέσα στο σπίτι. Συνεπαρμένη από τα παράξενα κάλαντα συνέχισα το περπάτημα μου στις γύρω γειτονιές. Ξαφνικά το βλέμμα μου έπεσε σε ένα σπίτι το οποίο ήταν διαφορετικό από τα άλλα. Σου θύμιζε εκείνα τα εγκαταλελειμμένα κτίρια, χωρίς χαρούμενες φωνές, ανθρώπινη δραστηριότητα απλά ένα σπίτι ξεχασμένο. Δεν ακουγόνταν τα ηλεκτρονικά κάλαντα γιατί αυτή η οικογένεια δεν είχε τις σύγχρονες ηλεκτρονικές συσκευές έτσι ώστε να δει την υπόλοιπη οικογένεια έστω και μέσα από μια οθόνη. Παρόλα αυτά το πνεύμα των Χριστουγέννων ξύπνησε μέσα στις ψυχές τους και προσπάθησαν να κάνουν πιο ευχάριστη και διασκεδαστική την κατάσταση. Η μητέρα και η κόρη της οικογένειας άρχισαν τις προετοιμασίες για τα απαραίτητα γλυκά και φαγητά. Το σπίτι μοσχομύρισε κανέλα και γαρύφαλλο από τα μελομακάρονα και αγνό βούτυρο από τους κουραμπιέδες. Στον φούρνο ροδοψήνονταν όλες οι Χριστουγεννιάτικες λιχουδιές. Οι άντρες της οικογένειας μόλις βγήκαν οι πρώτες φουρνιές έτρεξαν να δοκιμάσουν τα αχνιστά γλυκά. Όταν τα γεύτηκαν έβγαλαν ένα επιφώνημα ενθουσιασμού. Μετά άρχιζαν να στολίζουν τους κουραμπιέδες με μπόλικη άχνη ζάχαρη. Τότε έγινε ο χαμός στην κουζίνα, τα αδέρφια άρχισαν να πετούν ο ένας στον άλλον άχνη. Τα πάντα είχαν γίνει κάτασπρα στην κουζίνα και όλη η οικογένεια φαινόταν ευτυχισμένοι. Λίγο πριν ξυπνήσω οι πάντες τραγουδούσαν τα κάλαντα μέσα από τα σπίτια τους με μια φωνή ενωμένοι αν και τους χώριζε η απόσταση είχαν βρει πάλι τρόπο να απολαύσουν την μαγεία των Χριστουγέννων. Αμέσως μετά, ξύπνησα ταραγμένη με μια έντονη απορία αν πραγματικά έτσι θα γιορτάζαμε φέτος τα Χριστούγεννα. Και τελικά η απορία μου λύθηκε σχετικά γρήγορα μετά το δελτίο ειδήσεων οπου ανακοίνωσαν την καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να ακολουθήσω την μέθοδο που είχα δει στο όνειρο μου. Γι’ αυτό εγώ και τα αδέλφια μου προετοιμαστήκαμε κατάλληλα. Πήραμε τηλέφωνο γιαγιάδες, παππούδες, θείους, θείες και ξαδέρφια και δώσαμε ραντεβού στις 11 το πρωί την παραμονή των Χριστουγέννων στην εφαρμογή όπου θα μπορούσαμε να κάνουμε μια ομαδική βιντεοκλήση και να πούμε τα κάλαντα. Έπειτα τους προσθέσαμε όλους σε μια ομάδα και γράψαμε ειδικές οδηγίες στους μεγαλύτερους που δεν μπορούσαν να χειριστούν καλά τις ηλεκτρονικές συσκευές. Είμασταν κατενθουσιασμένοι που θα κάναμε κάτι εντελώς διαφορετικό και πρωτότυπο από τα ήθη, έθιμα και τις παραδόσεις μας. Παράλληλα ενθουσιασμένη μέσω του Skype μίλησα στον Δήμαρχο της περιοχής μου να κάνει ένα πρωτότυπο και αλλιώτικο Χριστουγεννιάτικο παζάρ. Μάλιστα ο ενθουσιασμός μου ήταν τόσο μεγάλος που μπέρδευα συνεχώς τα λόγια μου. Του πρότεινα να υπάρχουν στην κεντρική πλατεία ξύλινα σπιτάκια, τα οποία πέρσι έδιναν στα παιδάκια νόστιμα ζαχαρωτά και μελωμένες λαχταριστές λουκουμάδες, τώρα να υπάρχουν υπολογιστές για να μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν τα παιδιά χωρίς τέτοια μέσα για να πουν και αυτά τα κάλαντα στους δικούς τους . Και φυσικά για την τήρηση των μέτρων προστασίας έδωσα την ιδέα να μεταμφιέσει την δημοτική αστυνομία σε ξωτικά του Αη Βασίλη με μάσκες, γάντια και 85

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

αντισηπτικά μαντηλάκια για να υπάρχει το Χριστουγεννιάτικο κλίμα της πανδημίας. Στην αρχή φάνηκε απογοητευμένος που δεν θα μπορούσε να υλοποιήσει αυτήν την ιδέα. Ξαφνικά το προσωπό του φωτίστηκε, τα μάγουλα του κοκκίνησαν, η μύτη του μεγάλωσε και τα μαλλιά του άσπρισαν, σηκώθηκε πάνω και βροντοφώναξε: << Ως εδώ! Όλα τα παιδιά θα τα πούνε φέτος !>>. Τα μάτια μου ειχαν μπροστά τους τον πιο γλυκό Αη Βασίλη.

Μπεκρή Αιμιλία, Β3 Ονομάζομαι Αιμιλία και είμαι φοιτήτρια αγγλικής φιλολογίας. Κατάγομαι από τη Χαλκιδική όμως τα τελευταία χρόνια μένω στην Αθήνα λόγω σπουδών. Τα Χριστούγεννα ποτέ δεν αποτελούσαν κάτι ξεχωριστό για εμένα. Συνήθιζα να τα γιορτάζω με την οικογένειά μου στη Χαλκιδική. Η αλήθεια είναι πως κάθε χρόνο με έπιανε μία μελαγχολία την περίοδο αυτή. Η μητέρα μου γύρω στα τέλη Νοεμβρίου ξεκινούσε να στολίζει το σπίτι. Αυτό άρεσε σε όλους, εκτός από εμένα. Οφείλω όμως να πω πως τα περσινά Χριστούγεννα δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Κάθε Χριστούγεννα μαζευόμασταν όλη η οικογένεια στο σπίτι μας για να γιορτάσουμε. Πέρσι λοιπόν ήταν η πρώτη χρονιά που θα περνούσα τα Χριστούγεννα μόνη μου στην Αθήνα, χιλιόμετρα μακριά από την οικογένειά μου. Για να είμαι ειλικρινής 86

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

δεν απελπίστηκα. Αντίθετα, ήμουν χαρούμενη καθώς δεν χρειαζόταν να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία της τήρησης των παραδόσεων και τον εθίμων. Αυτό με ικανοποιούσε. Έτσι αποφάσισα να μην στολίσω, να μην μαγειρέψω και συμπεριφερθώ σαν να είναι μία κανονική μέρα στη ζωή μου. Όταν έφτασε λοιπόν η ημέρα των Χριστουγέννων, ξύπνησα γεμάτη διάθεση, έφαγα το πρωινό μου και έπειτα αποφάσισα να πάω μία βόλτα. Μόλις βγήκα έξω εντυπωσιάστηκα από τον χριστουγεννιάτικο στολισμό της Αθήνας. Υπέρλαμπρα φωτάκια, εκθαμβωτικά στολίδια και ένα επιβλητικό δέντρο στο κέντρο της πόλης, έκαναν την Αθήνα μαγευτική. Καθώς αντίκρισα όλα αυτά, με έπιασε πάλι μία μελαγχολία. Το πιο παράξενο όμως ήταν πως αυτή η μελαγχολία δεν ήταν σαν αυτήν που είχα κάθε χρόνο. Στην πραγματικότητα ήταν νοσταλγία. Όταν έφτασα σπίτι μου άρχισα να σκέφτομαι όλα τα προηγούμενα Χριστούγεννα που είχα περάσει και άρχισα να μετανιώνω που τα αντιπαθούσα τόσο πολύ. Μετά από λίγο συνειδητοποίησα πώς η οικογένειά μου δεν με είχε πάρει τηλέφωνο για να ανταλλάξουμε τα 《χρόνια πολλά》 και τα 《Καλά Χριστούγεννα》. Περίμενα μέχρι το μεσημέρι να με πάρουν, αλλά το τηλέφωνο δεν χτύπησε ποτέ. Στεναχωριόμουν και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να το είχαν ξεχάσει. Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή αποφάσισα να τους πάρω τηλέφωνο εγώ. Πριν όμως προλάβω να πάρω το τηλέφωνο στα χέρια μου, ακούω το κουδούνι να χτυπάει. Ανοίγω την πόρτα και τι να δω, οι γονείς μου και τα αδέλφια μου ήρθαν στην Αθήνα φορτωμένοι δώρα, στολίδια και φαγητά! Έτσι λοιπόν, αγκαλιαστήκαμε και αμέσως αρχίσαμε να στολίζουμε το σπίτι. Μόλις τελειώσαμε, φάγαμε και στο τέλος ανταλλάξαμε δώρα μεταξύ μας. Περάσαμε πάρα πολύ όμορφα! Έτσι και εγώ από τότε, κάθε φορά που έρχονται τα Χριστούγεννα, πηγαίνω στην Χαλκιδική και τα γιορτάζω με την οικογένειά μου.

87

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ντάρα Αναστασία Μαρία, Β3 ΤΑ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Αυτή η ιστορία διαδραματίζεται το Δεκέμβριο του 1970 σε ένα χωριό της επαρχίας σε ένα σπίτι που αποτελείται από 6 άτομα τον παππού, την γιαγιά, τον πατέρα, την μητέρα, την 10χρονη Κατερίνα και τον 6χρονο Ισίδωρο. Ήταν φτωχή οικογένεια για αυτό το λόγο στο σπίτι μπαίνανε μόνο τα απαραίτητα, η μητέρα ήταν μοδίστρα αλλά τα παράτησε και μαζί με τον πατέρα δούλευαν καθημερινά στα χωράφια και στα ζώα καθώς έτσι συντηρούσαν την οικογένειά τους. Η Κατερίνα βοήθαγε την γιαγιά και τον παππού από πολύ μικρή ηλικία όπως και τους γονείς της. Ο μικρός Ισίδωρος περνούσε την ημέρα του κοιτώντας την αδερφή του σαν μικρότερος που ήταν και παίζοντας με τα αυτοσχέδια ξύλινα παιχνίδια του. Μόλις έκλεισαν τα σχολεία προπαραμονή Χριστουγέννων τα παιδιά μαζεύτηκαν σε ένα φιλικό γειτονικό σπίτι για να παίξουν όλα μαζί. Οι γειτονικοί οικογένεια ήταν ευκατάστατοι και πάντα η Κατερίνα και ο Ισίδωρος ζηλεύουν τα παιδιά τους για τα πολλά και ακριβά παιχνίδια όπως και φέτος το πανύψηλο χριστουγεννιάτικο δέντρο τους. Τα παιδάκια δεν είχαν χριστουγεννιάτικο δέντρο για να στολίσουνε έτσι όταν γύρισαν σπίτι τους ήταν λυπημένοι και μιλούσανε συνέχεια για το τέλειο αυτό δέντρο των γειτόνων που δεν θα αποκτούσαν εκείνοι ποτέ. Ο πατέρας τους επειδή δεν ήθελε να τα βλέπει στεναχωρημένα αποφασίσανε με τη μητέρα να κάνουν κάτι για αυτό. Θυμήθηκε ότι δίπλα από το χωράφι τους είχε πέσει ένα φουντωτό κλαδί από κυπαρίσσι, με μικρά κυπαρισσόμηλα και σκέφτηκε να το πάρει σπίτι και να το στολίσουνε σαν εναλλακτικό χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το πήγε σπίτι το έβαλε σε ένα μεγάλο βάζο και το στόλισμα του ανέλαβαν τα παιδιά.

88

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Αρχικά πήρανε από το σακουλάκι με τις καραμέλες τα περιτυλίγματα από τις καραμέλες γιατί η κάθε μία έχει διαφορετικό και άρχισαν να τυλίγουν τα μικρά κυπαρισσόμηλα για να φτιάξουνε μπάλες. Έπειτα πήραν από την μητέρα τους βαμβάκι και άρχισαν να του βάζουν κομματάκια και να μοιάζει σαν χιονισμένο. Και τοποθέτησαν το αυτοσχέδιο χριστουγεννιάτικο δέντρο στη μέση του τραπεζιού. Τα παιδιά φαίνονταν από τη λάμψη που είχανε στα μάτια τους ότι ήταν ευτυχισμένα. Συμφώνησαν όλοι μαζί ότι έχουν το καλύτερο δέντρο από όλους γιατί είναι ιδιαίτερο και μοσχομυριστό σε αντίθεση με το δέντρο των γειτόνων τους που ήταν ψεύτικο. Και καθίσανε απέναντι από το αναμμένο τζάκι και το καμάρωναν έτσι τα Χριστούγεννα για εκείνα τα παιδιά ήταν τα πιο ξεχωριστά και όμορφα από όλες τις άλλες χρονιές.

ΑΡΙΑΔΝΗ ΠΑΝΤΕΛΙΑ, Β4 ‘Ο Άγγελος των Χριστουγέννων’’

Τα Χριστούγεννα είναι μια από τις πιο αγαπημένες γιορτές στον κόσμο .Όχι για εμένα με λένε Άλεξ ,είμαι δεκαπέντε ετών και μαντέψτε…… σιχαίνομαι τα Χριστούγεννα, σας φαίνεται περίεργο ? Γεννήθηκα παραμονή Χριστουγέννων αλλα αυτό δεν με χαροποιεί ,θα αναρωτιέστε γιατί? Δεν σας αδικώ είναι περίεργο. Ο λόγος είναι ότι οι γονείς μου με εγκατέλειψαν στο κατώφλι του ορφανοτροφείου που με φιλοξενεί μέχρι και σήμερα δεν με ήθελαν και αυτό είναι στενάχωρο, ποιοί γονείς εγκαταλείπουν το παιδί τους ? Τέτοιες μέρες ο κόσμος περνάει όμορφες και ξεχωριστές στιγμές γεμάτες με τους ανθρώπους του, πλημυρισμένες από συναισθήματα . Αντιθέτως για εμένα και τα παιδιά του ορφανοτροφείου που κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα γίνονται όλο και πιο γκρίζα . Διότι το να περνάς τις γιορτές σε ένα κρύο απόμερο και μοναχικό μέρος με κύριες που σε διατάζουν και ξέρεις ότι σε φροντίζουν αναγκαστικά δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, βγαίνοντας στο κρύο να πάρω καραμέλες από το μπακάλικο για να τις μοιράσω στα παιδιά παρατήρησα ότι δίπλα από το εκθαμβωτικό Χριστουγεννιάτικο δέντρο ένα κορίτσι με πράσινα μάτια σαν το γρασίδι και καφέ μαλλιά σαν το ξύλο να με κοιτάει με ένα χαρωπό βλέμμα που γέμιζε την ψυχή μου. Κάποια στιγμή με πλησίασε και με ρώτησε το όνομα μου κόλλησα ,δεν μπορούσα να απαντήσω έμεινα έκπληκτος που με ρώτησε, τελικά όμως απάντησα ότι με λένε Άλεξ και την ρώτησα το δικό της όνομα ,τότε μου χαμογέλασε και μου είπε ότι την λένε Μαρίνα και ότι λατρεύει το όνομα μου. Αργότερα πλήρωσα και έφυγα προς το ορφανοτροφείο, στη διαδρομή το κορίτσι φώναξε να περιμένω. Πλησίασε και μου πρότεινε να πάμε μαζί στο στόλισμα του μεγάλου δέντρου στη πλατεία του χωριού, δεν ήξερα τι να απαντήσω όμως τελικά δέχτηκα, έτσι και αλλιώς Χριστούγεννα έρχονται, δεν βλάπτει να χαρώ λίγο. Το βράδυ ετοιμάστηκα και ξεκίνησα προσεκτικά να πηγαίνω στη πλατεία. Εκεί συνάντησα την Μαρίνα και αρχίσαμε να λέμε ιστορίες για εμάς και να γελάμε δεν είχα περάσει πιο ωραία ποτέ ξανά. Μετά από ένα μισάωρο άκουσα κάτι φωνές να λένε το όνομα μου ήταν οι κυρίες του ορφανοτροφείου με έψαχναν ,προσπάθησα να κρυφτώ στο πλήθος αλλα δεν τα κατάφερα με βρήκαν και με έσυραν πίσω στο ορφανοτροφείο. Καθώς οι μέρες περνούσαν σκεφτόμουν πως δεν άντεχα να αντικρίσω ξανά την Μαρίνα από την ντροπή μου ,νιώθω σαν να με έχει κυριεύσει το μίσος, λες και ενώ γεννήθηκα παραμονή 89

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Χριστουγέννων ,κάποιος με καταράστηκε να μην νιώσω ποτέ αυτό που όλοι αποκαλούν μαγεία των Χριστουγέννων. Πέρασαν πάνω πέντε μέρες ,καθόμουν συνέχεια στο δωμάτιο μου και φανταζόμουν τη Μαρίνα ,αναρωτιόμουν αν έπρεπε να την βρω και να της εξηγήσω ή να την αφήσω και να μην την ξαναδώ. Αποφάσισα ,έτσι ξεκίνησα για το μπακάλικο μήπως και ήταν εκεί. Τριγύρω ακούγονταν χαρούμενα γέλια, φωνές και ο κόσμος είχε μπει στο κλίμα των Χριστουγέννων. Τελικά την βρήκα εκεί όπου την είχα πρωτοδεί, πίσω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και προσπάθησα να της τραβήξω την προσοχή, να γυρίσει να με κοιτάξει ,δεν τα κατάφερα ….πως θα μπορούσα να την φέρω έξω; Μακάρι να μπορούσα να της μιλήσω και να της εξηγήσω. Μέχρι που μου ήρθε μια ιδέα ,να πετάξω ένα πετραδάκι στο παράθυρο για να με δει και να έρθει. Ναιιιιι , πέτυχε με είδε ,νιώθω τέλεια και μόνο που της τράβηξα την προσοχή ,λες και το πνεύμα των Χριστουγέννων με ευνόησε με λίγη από την μαγεία του. Όταν ήρθε έξω της ζήτησα συγγνώμη για τις μέρες που δεν την είδα και ξεκίνησα να της λέω την ιστορία μου ,τα πάντα για το ποιος είμαι ….έμεινε έκπληκτη και εγώ έκλεισα τα μάτια και ευχόμουν να εξαφανιστώ. Ξαφνικά την άκουσα να ξεσπάει στα γέλια με εκείνο το υπέροχο χαμόγελο που κάνει τα μάτια της να λάμπουν όπως τα αστέρια στον ουρανό. Της φάνηκε αστείο το πώς έμπλεξα και το πως νιώθω κάθε Χριστούγεννα. Νομίζω ότι είναι το μόνο άτομο που με κάνει χαρούμενο ,την ξέρω πολύ λίγο αλλά νιώθω λες και πάντα τη γνώριζα. Αργότερα με πήγε στο παιχνιδάδικο ,ήταν υπέροχα ,τρενάκια, καρυοθραύστες ,κούκλες ,αυτοκινητάκια !!! Ότι ήθελα και ονειρευόμουν πάντα ήταν εκεί , ήταν σαν να άνοιξα την πόρτα και μπήκα στο εργαστήριο του Αη – Βασίλη.Ο κύριος που δουλεύει εκεί μας έδωσε γλειφιτζούρια με διάφορες γεύσεις , ότι καλύτερο έφαγα τις τελευταίες εβδομάδες . Είμαι ευτυχισμένος ένα συναίσθημα που δεν είχα βιώσει ποτέ μέχρι τώρα με τόση ένταση. Το βράδυ με πήρε από το χέρι και καθίσαμε κάτω από το δέντρο ,μου είπε πως πρέπει να κοιτάω τα γεγονότα ,μου εξήγησε τι είναι τα Χριστούγεννα μέσα σε μια οικογένεια ,ανάμεσα σε φίλους και ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά ο ένας τον άλλο. Να θυμάμαι είπε ότι δεν είναι τόσο στενάχωρα αρκεί να κοιτάξω έξω από το παράθυρο και να χαμογελάω . Εκείνη τη στιγμή μια λάμψη με τύφλωσε και το αστέρι του δέντρου έλαμψε. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά ,τόσο δυνατά που νόμιζα ότι ήταν ντράμς και μία ζεστασιά με γέμισε, ήταν η ελπίδα για το μέλλον μου και η σκέψη πως πρέπει να βάλω στόχους και να τους πετύχω. Κατάλαβα πως πάντα θα υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που θα σε κάνει νιώθεις δυνατά συναισθήματα. Τότε ένιωσα την Μαρίνα να σκύβει και μου ψιθυρίζει στο αυτί ¨Χρόνια πολλά¨ ,Καλά Χριστούγεννα¨. Ταυτόχρονα ξεκίνησαν να χτυπάνε οι καμπάνες του χωριού καλωσορίζοντας τα Χριστούγεννα.

Πετρόγιαννου Αικατερίνη, Β4 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 90

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Πολύ καιρό πριν, δυο ορφανά αγόρια θα ζούσαν τα πιο μαγευτικά Χριστούγεννα του κόσμου. Ο Πίτερ και ο Στιβ παραμονή Χριστουγέννων, κάθονταν μόνοι στην αποβάθρα του μικρού χωριού Αβαρή. Έπαιζαν, πετώντας βότσαλα στην θάλασσα. Δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Δεν είχαν λεφτά, ούτε οικογένεια. Το μονό που είχαν, ήταν ο ένας τον άλλον. Ο Πίτερ, καθώς έψαχνε για βότσαλα βρήκε μια κόκκινη πετρά. Ήταν αρκετά μεγάλη και έβγαζε ένα αμυδρό γαλάζιο φως από μέσα του.

-Στιβ, έλα εδώ γρήγορα! Είπε ο Πίτερ -Τι έγινε; Ρώτησε ο Στιβ -Βρήκα κάτι… μια πετρά! Φώναξε, με μια αμφιβολία να τον καταβάλει.

-Δες τι γράφει! Είπε ο Στιβ και πηρέ την πετρά από τα χέρια του Πίτερ.

-Ετοιμάσου, θα ζήσεις την πιο όμορφη περιπέτεια του κόσμου. Διάβασε ο Στιβ -Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Και ξαφνικά το αμυδρό γαλάζιο φως μεγάλωσε, τόσο που τα δυο αγόρια έκλεισαν τα ματιά τους. Ένας μικρός θόρυβος ακούστηκε, σαν κάτι να έσπαγε Άνοιξαν τα ματιά τους και τι να δουν ; Δεν ήταν πια στην αποβάθρα του Αβαρή. Εκεί αντί για δέντρα υπήρχαν γλειφιτζούρι, το νερό ζέστη σοκολάτα, τα βράχια από μελομακάρονα, τα σπίτια από μπισκότα και σοκολάτες. Ακόμη και το χιόνι ήταν από ζάχαρη. Τα αγόρια είχαν σωπάσει. Ο Στιβ παραλίγο να λιποθυμήσει, αλλά συνήλθε αμέσως όταν ο Πίτερ του είπε <<Κότα, σαν μικρό κοριτσάκι κανείς >>. Προχώρησαν προς τα σπίτια. Δυο, τρία ήταν, μικρά και δεν υπήρχε ίχνος ζωής.

-Εγώ λέω να μην πάμε.

-Εγώ λέω ότι είσαι κότα και φοβάσαι.

-Μα δεν υπάρχει κανείς εκεί, εγώ λέω να βρούμε κάποιον τρόπο να επιστρέψουμε.

-Μπα, και τι θα βρεις να κανείς άμα επιστρέψουμε, θα πετάς βότσαλα; -Εγώ θα μείνω εδώ εσύ κάνε ότι θες.

-Καλά, όπως θες. Εγώ πάω στα σπίτια! Και τράβηξαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο Στιβ σκέφτηκε ότι έπρεπε να γυρίσει, να είναι μαζί με τον φίλο του, όμως ο Πίτερ είχε θυμώσει και το μονό που υπήρχε στο μυαλό του ήταν η επιθυμία του να δει τι υπήρχε μέσα στα σπίτι. Μπαίνοντας σε ένα από αυτά , πήγε να καθίσει κοντά στο τζάκι, που ήταν φτιαγμένο από καραμέλες. Πήγε να πιάσει μια κούπα με ζέστη σοκολάτα, αλλά ένα χέρι τον σταμάτησε. Κοίταξε πίσω του, και τι να δει, δυο μεγαλόσωμοι άνδρες να τον αγριοκοιτάζουν. Ο ένας από αυτούς του είπε <<συλλαμβάνεσαι, από εδώ και περά ανήκεις στην βασίλισσα Ύφη>>. Τον πήραν με το ζόρι και τον έβαλαν σε ένα σακί. Όση ώρα γίνονταν όλα αυτά, ο Στιβ είχε απομακρυνθεί πολύ. Περιπλανιόταν στο δασός, ώσπου είδε μια γυναικεία φιγούρα πίσω από ένα γλειφιτζούρι. Ο Στιβ πλησίασε. Εκείνη δεν κουνιόταν, μέχρι που εκείνος, ήρθε πίσω της. Ο Στιβ κατάλαβε ότι είχε χτυπήσει, αφού κρατούσε το πόδι της σφικτά και σχεδόν έκλαιγε.

-Μην φοβάσαι. Της είπε. Δεν θα σου κάνω κακό. Έχω χαθεί και δεν ξέρω που είναι ο φίλος μου, ο Πίτερ. Αν σε βοηθήσω υπόσχεσαι ότι θα με βοηθήσεις και εσύ; 91

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

-Ναι. Είπε χαμηλόφωνα. Ο Στιβ έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού του ένα μικρό μπουκαλάκι, με ένα κόκκινο υγρό μέσα.

-Αυτό θα σε βοηθήσει, είναι ένας συνδυασμός βότανων.

-Ευχαριστώ. Είπε και πάλι χαμηλόφωνα.

-Ξέρεις τι είναι αυτά τα σπίτια, εκεί στον λόφο; -Παγίδα.

-Τι εννοείς; Είπε ανησυχητικά -Όποιος πάει εκεί συλλαμβάνεται από τους άντρες της βασίλισσας.

-Τι; Δηλαδή, έπιασαν τον Πίτερ; -Κατά πασά πιθανότητα.

-Πρέπει να τον σώσω! Μήπως ξέρεις που τους πηγαίνουν ; -Νομίζω στα μπουντρούμια του κάστρου.

-Ξέρεις πως πάει κάποιος εκεί; -Ναι, μπορώ να σε βοηθήσω. Άλλωστε στο χρεωστάω.

-Ωραία, προς τα πού πηγαίνουμε; -Κατευθυνόμαστε βορειοανατολικά, μέχρι να βρούμε ένα μεγάλο βράχο και μετά στριβούμε αριστερά στο όρος Ρολ, εκεί είναι το κάστρο.

-Σε ευχαριστώ πολύ. Είπε και ξεκίνησαν το ταξίδι του. Στο μεταξύ, ο Πίτερ είχε φτάσει στο κάστρο και ήταν κλειδωμένος σε ένα μπουντρούμι. Από το πουθενά εμφανίστηκε ένας άντρας, πολύ ψηλός. Πηρέ τον Πίτερ και μέσω ενός διαδρόμου τον πήγε στην κυρία αίθουσα. Εκεί βρισκόταν και η βασίλισσα Ύφη.

-Τι κανείς εδώ; Τον ρώτησε.

-Τίποτα . Απάντησε -Μη με κοροϊδεύεις. Του φώναξε -Δεν σας κοροϊδεύω, δεν ξέρω καν που βρίσκομαι.

-Καλά, άμα δεν ξέρεις. Είπε εκείνη με ένα ειρωνικό ύφος. Στο μπουντρούμι! Φώναξε.

-Μα τι είναι αυτά που λέτε, εγώ δέω έχω κάνει κάτι. Όμως εκείνοι δεν το άκουσαν. Τον έβαλαν πίσω στο μπουντρούμι.

-Πρέπει να μάθουμε ποιος είναι και τι ετοιμάζει. Δεν θα μου χαλάσει αυτός τα Χριστούγεννα . Είπε η βασίλισσα.

-Θα φροντίσω εγώ για αυτό . Απάντησε ένας στρατιώτης, μικρόσωμος και ασήμαντος, καθώς εμφανιζόταν από μια σκοτεινή γωνιά του δωματίου.

-Ωραία. Είπε ύπουλα η βασίλισσα.

- Πως σε λένε; Ρώτησε ο Στιβ.

92

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

-Τζόη. Εσένα; -Στιβ -Χάρηκα.

- Και εγώ. Πόση ώρα έχουμε που στρίψαμε από αυτήν την πετρά; -Θα έχουμε σίγουρα δυο.

-Άρα κοντεύουμε; -Ναι, σε μια ώρα θα ήμαστε στο κάστρο, άντε και φτάνουμε, μετά από όλα τα ζαχαρωτά και μπισκότα, πως θα περάσουμε από τους καρυοθραύστες.

-Τι είναι οι καρυοθραύστες; -Είναι σαν στρατιώτες, αλλά φτιαγμένοι από ξύλο. Προσέχουν την πύλη του κάστρου. Δεν αρέσει στην βασίλισσα να της καταστρέφουν Χριστούγεννα.

-Έμενα δεν μου αρέσουν τα Χριστούγεννα.

-Αποκλείεται. Σε όλους αρέσουν τα Χριστούγεννα.

-Δεν είναι ότι δεν μου αρέσουν. Αλλά με στενάχωρου. Όλοι στολίζουν τα σπίτια τους και τρώνε τα πιο νόστιμα φαγητά, ενώ εγώ με τον Πίτερ δεν έχουμε ούτε ψωμί να πάρουμε.

-Λυπάμαι.

-Και εγώ... Είπε με ένα απότομο τρόπο ο Στιβ. Αμέσως η Τζόη έστρεψε το κεφάλι της αλλού και συνέχισαν αμίλητοι τον δρόμο τους. Μετά από μια ώρα, έφτασαν στην πύλη του κάστρου. Οι δυο καρυοθραύστες ήταν μεγάλοι, περίπου έξι μέτρα σε ύψος. Ο Στιβ για μια στιγμή έκανε πίσω, αλλά αμέσως θυμήθηκε τα λόγια του Πίτερ πριν χωρίσουν και συνέχισε.

-Πρέπει να κάνουμε ησυχία. Άμα δεν μας ακούσουν θα περάσουμε ελευθέρα.

-Εντάξει. Είπε ψιθυριστά. Και πράγματι δεν τους κατάλαβαν. Μπήκαν μέσα στο κάστρο και βγήκαν στην κυρία αίθουσα -Από εδώ. Είπε η Τζόη.

-Μα πως το ξέρεις; Ρώτησε.

-Σάς. Του έκανε Με ελαφρά πατήματα κατάφεραν να φτάσουν στα μπουντρούμια χωρίς να τους καταλάβει κάποιος. Είδαν τον Πίτερ σε ένα από αυτά και προσπάθησαν να πλησιάσουν. Όμως από το πουθενά εμφανίστηκε ο μικρόσωμος άντρας. <<Σε έπιασα>> είπε. Έπιασε τον Στιβ από τους ωμούς, αλλά η Τζόη τον βάρεσε με μια καρεκλά που είχε βρει κοντά της. Εκείνος άφησε τον Στιβ και έπεσε κάτω λιπόθυμος.

-Μπράβο. Είπε με χαρά ο Πίτερ. Θα σε ελευθερώσουμε. Είπε ο Στιβ. Η Τζόου πηρέ τα κλειδιά από το σακάκι του λιπόθυμου άντρα και άνοιξε το μπουντρούμι.

-Σας ευχαριστώ. Είπε ο Πίτερ.

93

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

-Δεν είναι ώρα για αυτά. Είπε με ύφος η Τζόη.

-Δίκιο έχεις. Πρέπει να φύγουμε. Απάντησε ο Στιβ Έτρεξαν και οι τρεις τους προς την έξοδο του κάστρου. Πριν προλάβουν να φύγουν, για κακή τους τύχη, η βασίλισσα τους είδε και διέταξε τους στρατιώτες να τους πιάσουν. Πέντε με έξι στρατιώτες έρχονταν με δύναμη κατά πάνω τους

-Τι κάνουμε; Ρώτησε ο Στιβ.

-Τρέχουμε! Απάντησε η Τζόη. Έτρεξαν όλοι τους τόσο γρήγορα που πρόλαβαν να ξεφύγουν. Βγήκαν έξω και άρχισαν να τρέχουν κατεβαίνοντας το βουνό -Πρέπει να κρυφτούμε κάπου. Είπε ο Πίτερ.

-Έχω μια ιδέα.

-Τι εννοείς Τζόου; Ρώτησε ο Στιβ -Υπάρχει μια σπηλιά εδώ κοντά. Ακλούθησε με. Βρήκαν μια μικρή σπηλιά και μπήκαν μέσα.

-Για να συνεχίσουμε, πρέπει να ανάψουμε μια φωτιά.

-Δεν χρειάζεται, σε λίγο φτάνουμε. Είπε η Τζόου.

-Που φτάνουμε. Τι… Και πριν προλάβει να πει ο Στιβ, εμφανίστηκε μπροστά τους μια τεραστία πόλη. Τα σπίτια ήταν φτιαγμένα από σοκολάτα και υπήρχαν παντού λαμπάκια.

-Έλατε. Καλώς ήρθατε στο Εβδίηρα! Εδώ θα είστε ασφαλείς.

-Τι είναι εδώ; Ρώτησε ο Πίτερ.

-Εδώ είναι η πόλη που όλοι μπορούν να ζουν ελεύθεροι, χωρίς την βασίλισσα να τους διατάζει.

-Μα πως ήξερες που ήταν τα μπουντρούμια, η σπηλιά; Δεν είναι δυνατόν. Είπε ταραγμένος ο Στιβ.

-Είναι. Ειδικά όταν μεγάλωσες στο κάστρο. Αλλά αφήστε τα αυτά. Έσωσες τον φίλο σου Στιβ! Και μπορείτε να μείνετε εδώ για όσο χρειαστείτε.

-Ευχαριστω!Χιλιες φορες ευχαριστω! Είπε ο Πίτερ -Ευχαριστω πολύ για ότι έκανες για έμενα. Συμπλήρωσε ο Στιβ. Τέλος!

94

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Βασιλείου Κωνσταντίνα, Γ2 Το Χριστουγεννιάτικο πάρτι του παππούλη O Παππούλης ήταν ένας βιβλιοθηκάριος σε μια μικρή βιβλιοθήκη ενός ορεινού χωριού. Σαν παιδί ήταν μαθητής στο σχολείο εκεί και αργότερα έγινε δάσκαλος στο ίδιο σχολείο. Ήταν γέρος πια και παρόλο που αγαπούσε τα παιδιά, η αδύναμη υγεία του τον εμπόδιζε να τα βγάζει πέρα με τις απαιτήσεις των μαθημάτων. Η βιβλιοθήκη της πόλης ήταν η ζωή του παππούλη τώρα, ένα κτίριο που σπάνια τ' άφηνε από τότε που νοίκιασε ένα δωμάτιο στον πάνω όροφο. Ποτέ δεν παντρεύτηκε και δεν είχε δικά του παιδιά αλλά όλοι τον φώναζαν παππούλη κι αυτό τον έκανε ιδιαίτερα ευτυχισμένο. Οι φήμες τον ήθελαν να έχει διαβάσει το κάθε βιβλίο στη βιβλιοθήκη, και τα πρόσεχε με μεγάλη φροντίδα. Μερικοί αστειεύονταν ότι μετά από το σκυλάκι του, την Πολύμνια, τα βιβλία ήταν η μεγαλύτερη του αγάπη. Και τα παιδιά αγαπούσαν τον Παππούλη και γι’ αυτό έρχονταν στη βιβλιοθήκη πιο συχνά για να τον ακούσουν να λέει τις ιστορίες του που πάντα αφηγούνταν σε συγκεκριμένη γωνιά, παρά για να δανείζονται βιβλία. Για μισή ώρα κρατούσε τα παιδιά αιχμαλωτισμένα με τις ιστορίες του αλλά και με εικόνες που τους έδειχνε, μέχρι και ταινίες για τις ζωές ανθρώπων που έζησαν πολύ καιρό πριν. Είχε μια ιδιαίτερη μαγεία πάνω του που έφερνε ένα χαμόγελο στα χείλη όλων όσων συναντούσε, νέων ή ηλικιωμένων. Φαινόταν ότι τίποτα δε θα μπορούσε να τον σταματήσει να διαβάζει και να αφηγείται.

95

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ήταν σχεδόν Χριστούγεννα, και ο Παππούλης ήλπιζε να κάνει ένα Χριστουγεννιάτικο πάρτι για όλους τους μαθητές στη βιβλιοθήκη τη μέρα πριν από την Παραμονή των Χριστουγέννων. Σχεδίαζε να μετατρέψει τη "γωνιά της ιστορίας" σε μια ζωντανή φάτνη. Ο Ιωσήφ, η Μαρία και ένα μωρό στη φάτνη θα ήταν όλοι εκεί. Ακόμα θα έβαζε μερικά ζωντανά πρόβατα και ένα μοσχαράκι. Είχε πολλούς φίλους κι έτσι δεν ήταν δύσκολο γι' αυτόν να βρει εθελοντές για να ράψει τις στολές και να προμηθευτεί ξύλα, άχυρα και άλλα απαραίτητα. Λεφτά δεν είχε πολλά, αλλά έδωσε όλα όσα μπορούσε και κυρίως τον χρόνο του και την προσπάθειά του, για να κάνει αυτή τη γιορτή τέλεια, όπου όλοι θα ήταν ευπρόσδεκτοι. Το θέμα της Φάτνης επρόκειτο να είναι μια έκπληξη για τα παιδιά. Η πρόσκληση ανέφερε Χριστουγεννιάτικο πάρτι με ζωντανή "ώρα θρησκευτικής ιστορίας". Καθώς πλησίαζε η μέρα της γιορτής, ο Παππούλης φρόντιζε όλες τις λεπτομέρειες, τα σχέδια και τις προετοιμασίες. Ήθελε να είναι ένα πραγματικό χαρούμενο και αξέχαστο γεγονός. Αγόρασε ένα μικρό Χριστουγεννιάτικο δέντρο και το στόλισε με φώτα, μπιχλιμπίδια, χάντρες, γλυκά μπαστουνάκια και όλων των ειδών τα χριστουγεννιάτικα στολίδια. Όταν έφθασε η μεγάλη μέρα, έκλεισε τη βιβλιοθήκη από το πρωί μέχρι νωρίς το βράδυ, για να γίνουν οι προετοιμασίες. Ο Παππούλης ήταν πολύ απασχολημένος, δίνοντας οδηγίες σε όσους ήρθαν να τον βοηθήσουν. Σχεδόν ξέχασε να φάει ή να δώσει λίγη προσοχή στην Πολύμνια. Και πέρασε ολόκληρη τη μέρα χωρίς να διαβάσει ούτε ένα βιβλίο!!! Πριν ξεκινήσει το πάρτι ο Παππούλης αποφάσισε να κάνει την προσευχή και καθώς έσκυψε το κεφάλι του για να ζητήσει να πάνε όλα καλά για τον ίδιο αλλά και για όλο τον κόσμο ξαφνικά είχε ένα παράξενο συναίσθημα. Κάτι τον προειδοποιούσε να αλλάξει θέση τη φάτνη και τα καθίσματα για το πάρτι και να τα μεταφέρει όλα σε άλλη πλευρά της βιβλιοθήκης.

"Τι τρελή ιδέαl" είπε μόνος του και προσπάθησε να διώξει το συναίσθημα. Είχαν ξοδέψει πολλές ώρες δουλειάς στις προετοιμασίες και ήταν ώρα να αφήσει τους εργάτες που τον βοηθούσαν να φύγουν. Εξάλλου, η γωνιά της ιστορίας γινόταν πάντα στο ίδιο σημείο της βιβλιοθήκης εδώ και χρόνια. Να μετακομίσει ολόκληρο το σκηνικό για ένα μόνο προαίσθημα του φαινόταν τελείως ανόητο. Καθώς περνούσαν τα λεπτά δε μπορούσε να διώξει το έντονο συναίσθημα ότι ήταν απόλυτη ανάγκη να το μετακινήσει. Τελικά ο Παππούλης δε μπορούσε να το αντέξει άλλο. Πήγε να συναντήσει τους βοηθούς του και να τους εξηγήσει τι του συμβαίνει. Οι φίλοι του τον αγαπούσαν πολύ και θα έκαναν οτιδήποτε γι' αυτόν. Ωστόσο αυτό φαινόταν τόσο παράλογο, που οι περισσότεροι είδαν αυτή την παράξενη απαίτηση του με όχι και τόσο κατανόηση. Εξάλλου είχαν κάνει τόση πολλή δουλειά και τα παιδιά θα ερχόταν σύντομα. Η σκέψη να μετακινήσουν τη σκηνή φαινόταν παράλογη.

96

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Οι περισσότεροι βοηθοί έπρεπε να φύγουν αλλά εκείνοι που παρέμειναν είχαν πειστεί από τον παππούλη ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο έτσι έπρεπε να γίνει. Με γρήγορη ταχύτητα κατάφεραν να κάνουν την αλλαγή και όλα ήταν και πάλι έτοιμα όταν τα παιδιά άρχισαν να φτάνουν. Η βραδιά δε θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα! Είχαν σχεδόν όλοι ξεχάσει αυτήν την παράξενη μετακόμιση της τελευταίας στιγμής. Τα παιδιά έτρωγαν λιχουδιές, περπατούσαν μέσα στο "στάβλο", γελούσαν, χάιδευαν με τον Χριστούλη και οι γονείς έβγαζαν φωτογραφίες και μιλούσαν. Μα ο Παππούλης ήταν ακόμα ανήσυχος. Αποφάσισε να αφήσει όμως το θέμα και να απολαύσει τη βραδιά. Ζήτησε μερικούς εθελοντές για να φέρουν μέσα την τούρτα γενεθλίων του Χριστούλη και να μαζευτούν τα παιδιά για να τραγουδήσουν ευχές για τα γενέθλια του. Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος από την απέναντι πλευρά διέκοψε το πάρτι. Μπροστά στα έντρομα μάτια όλων, ένα τεράστιο φορτηγό, συντρίβοντας τους τοίχους, εισέβαλε στη βιβλιοθήκηl Ο οδηγός προφανώς είχε χάσει τον έλεγχο. Τα παράθυρα έσπασαν, οι τοίχοι έπεσαν και τα ράφια με τα βιβλία κατέρρευσαν καθώς το φορτηγό αναποδογυρισμένο διέλυσε τα πάντα. Για μερικές στιγμές φαινόταν ότι τίποτα δε μπορούσε να το σταματήσει καθώς ερχόταν να συγκρουστεί προς το κατατρομαγμένο πλήθος. Σαν θαύμα κατέληξε να ακινητοποιηθεί μόλις λίγα εκατοστά μακριά από τους προσκεκλημένους! Παγωμένοι όλοι από το φόβο δεν είχαν κουνηθεί από τη θέση τους. Όταν ο θόρυβος σταμάτησε, όλοι μπόρεσαν να φύγουν από το κτίριο από την πίσω πόρτα που οδηγούσε στην αυλή. Μερικοί μαζεύτηκαν σε μικρές ομάδες, άλλοι μπήκαν στα αυτοκίνητά τους, κι άλλοι έτρεξαν από μπροστά να δουν τη ζημιά. Οι μπροστινοί τοίχοι της βιβλιοθήκης είχαν καταγκρεμιστεί. Μέσα, χιλιάδες βιβλία βρίσκονταν σκορπισμένα στο πάτωμα. Συντρίμμια και ένα μεγάλο αναποδογυρισμένο φορτηγό. Καθώς έφταναν τα σωστικά συνεργεία, μερικοί βοήθησαν τον οδηγό να βγει. Ευτυχώς, φαινόταν να είναι εντάξει. Και το ίδιο ήταν κι όλοι. Το μόνο μέρος της βιβλιοθήκης που δεν είχε καταστραφεί ήταν εκεί που κάθονταν οι γονείς και τα παιδιά! Το σημείο που είχε αλλάξει την τελευταία στιγμή ο παππούλης. Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να αντιληφθούν το θαύμα που είχε γλιτώσει τις ζωές τους, αλλά εκείνη τη μέρα των Χριστουγέννων ποτέ δεν θα την ξεχάσουν σε αυτό το χωριό. Ο παππούλης παρέμεινε στις καρδιές τους ο σωτήρας τους και από τότε η βιβλιοθήκη πήρε το όνομα του και κάθε χρόνο γινόταν ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι προς τιμήν του. Μητσοστεργίου Αναστασία, Γ3 Το μυστήριο των Χριστουγέννων Κοίτα, για να σου πω την αλήθεια ούτε εγώ ήθελα να το πιστέψω στην αρχή. Δεν μπορούσε να είναι αλήθεια. Όλα αυτά είναι απλά παραμύθια για παιδιά. Αν ήξερα μόνο πόσο λάθος ήμουν. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

97

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Το όνομα μου είναι Θάλεια. Είμαι 15 χρονών και έχω ένα μικρό αδελφό, τον Ιάσωνα, που είναι 9 χρονών. Ήταν ένα φυσιολογικό πρωινό ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Άκουσα την μαμά μου να με φωνάζει από το σαλόνι να πάω να της μιλήσω, μαζί με τον αδελφό μου. Λογικά θα ήθελε να μας μιλήσει για το πώς θα πρέπει να φερθούμε αύριο στο οικογενειακό τραπέζι. Προφανώς θα ξέχασα να αναφέρω ότι σήμερα είναι Παραμονή Χριστουγέννων. ‘Καλημέρα μαμά!’ Της είπα. ‘Καλημέρα, που είναι ο αδελφός σου;’ μου είπε. ‘Εδώ είμαι!’ Ακούστηκε μια φωνή από πίσω μου. Γύρισα και είδα τον αδελφό μου. Η μόνη μας ομοιότητα ήταν τα καταγάλανα μάτια μας. Αντίθετα όμως ενώ εγώ είχα μαύρα μαλλιά εκείνος ήταν ξανθός. Αφού η συζήτηση για το αυριανό τραπέζι τελείωσε, πήρε τον λόγο ο αδελφός μου. ‘Μαμά, σήμερα θα πρέπει να κοιμηθούμε νωρίς έτσι;’ Ρώτησε. ‘Αν μας βρει ξύπνιους ο Άγιος Βασίλης, δεν θα μας αφήσει δώρα-‘ ‘Ναι, αγάπη μου’ Τον διάκοψε η μαμά μου. ‘Τα έχουμε πει αυτά.’ Προσπάθησα να μην γελάσω. Είχα σταματήσει να πιστεύω στον Άγιο Βασίλη εδώ και χρόνια αλλά φυσικά δεν ήθελα να χαλάσω τον ενθουσιασμό του αδελφού μου. Είχαμε συμφωνήσει όλοι μας να παραστάνουμε ότι υπάρχει. Η μέρα πέρασε γρήγορα, καθώς δεν είχα και τίποτα σημαντικό να κάνω. Τώρα είναι ήδη 22:00 ώρα, οπότε πρέπει να πέσουμε για ύπνο, ώστε ξέρετε, να μην μας βρει ξύπνιους ο Αι Βασίλης. Καληνύχτισα την μαμά μου και τον Ιάσωνα και ξάπλωσα επιτέλους στο κρεβάτι μου. Πετούσα στα σύννεφα, έβρεχε σοκολάτες και όλος ο κόσμος ήταν πανέμορφος. Άρχισα σιγά-σιγά να πέφτω ότανΜΠΑΜ! Πετάχτηκα όρθια και κοίταξα γύρω μου. Ήμουν στο κρεβάτι μου και από πάνω μου στεκόταν ο Ιάσωνας. Με κοίταγε τρομαγμένος. ‘Τι έγινε;’ Τον ρώτησα ανήσυχη. ‘Το άκουσες αυτό;’ ‘Ναι’ του είπα. Τον κοίταξα για λίγο. Φαινόταν σαν να σκεφτόταν κάτι, όταν τα μάτια του ξαφνικά έλαμψαν. ‘Είναι ο Άγιος Βασίλης. Είμαι σίγουρος!’ Φώναξε ενθουσιασμένος. ‘Μίλα πιο σιγά αν δεν θες να ξυπνήσεις όλη την γειτονιά.’ Του είπα. Με τράβηξε από το χέρι και άρχισε να με τραβάει. ‘Που πάμε;’ Τον ρώτησα.

98

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Εκείνος όμως δεν μου απάντησε και απλά συνέχισε να με τραβάει προς το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. ‘Ξέρω τι γίνεται!’ Μου είπε. ‘Το έχω δει σε ταινίες! Θα κατέβουμε τις σκάλες και μόλις φτάσουμε κάτω θα δούμε τον σάκο του Αι Βασίλη και μόλις τον ανοίξουμε θα μας μεταφέρει στο εργοστάσιο του.’ Αυτό το παιδί βλέπει υπερβολικά πάρα πολλές ταινίες τώρα τελευταία. Αναστέναξα. ‘Όπως είπες και μόνος σου αυτά γίνονται μόνο στις ται-‘ Δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση μου όταν είδα μπροστά μου μια τεράστια κόκκινη τσάντα. Μου ξέφυγε ένα επιφώνημα έκπληξης. Είχα μείνει άφωνη. ‘Αποκλείεται!’ ‘Είδες; Στο είπα! Έλα, πάμε τώρα.’ Είπε γεμάτος χαρά. ‘Μα’ είπα ακόμα κατάπληκτη. ‘Δεν μπορεί να είναι αληθινό. Κι ακόμα και να είναι ίσως είναι επικίνδυνο, δεν γίνεται απλά να μπούμε έτσι μέσα.’ Προσπάθησα να σκεφτώ λογικά. Μάλλον ακόμα ονειρεύομαι και δεν ξύπνησα ποτέ. ‘Συγνώμη’ είπε ο Ιάσωνας. Προτού προλάβω να ρωτήσω για ποιο λόγο μου ζητάει συγνώμη με τράβηξε απότομα μέσα. Ούρλιαξα καθώς πέφταμε για τόση ώρα που μου φάνηκε ατελείωτη. Κοίταξα κάτω βλέποντας το έδαφος να πλησιάζει και έκλεισα απότομα τα μάτια μου περιμένοντας να νιώσω πόνο. Αντί όμως να πονέσω ένιωσα σαν να πέφτω σε ένα κρεβάτι. Άνοιξα και πάλι τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου, αρχικά προσπαθώντας να βρω τον αδελφό μου. Είχε προσγειωθεί λίγο πιο δίπλα και είχε ήδη καταφέρει να σηκωθεί. Αφού σιγουρεύτηκα ότι ήταν καλά άρχισα να παρατηρώ γύρω μου το τοπίο. Τα πάντα ήταν καλυμμένα με κάτασπρο χιόνι. Στο βάθος φαινόταν ένα τεράστιο κτήριο που έγραφε πάνω του με λαμπερά γράμματα: «ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΗ». ‘Χωρίς να θέλω να φανώ αγενής, φυσικά, αλλά ποιοι στο καλό είστε εσείς οι δύο;’ Γύρισα απότομα πίσω μου, από εκεί που ερχόταν η φωνή και είδα ένα αγόρι στην ηλικία μου να στέκεται με τα χέρια στις τσέπες, φορώντας μια σαλοπέτα. Ήταν λίγο πιο ψηλός από εμένα και είχε σγουρά, καστανά μαλλιά και σκούρα μάτια. Τα αυτιά του ήταν λίγο πεταχτά κάτι που τον έκανε να μοιάζει λίγο σαν ξωτικό του Αϊ Βασίλη, πράγμα αστείο μιας και βρισκόμασταν ακριβώς έξω από το εργαστήριο του. ‘Είμαι η Θάλεια και αυτός είναι ο αδελφός μου ο Ιάσωνας. Δεν έχω ιδέα πως βρεθήκαμε εδώ, το μόνο που ξέρω είναι ότι φταίει αυτός ο σάκος.’ Του εξήγησα δείχνοντας τον σάκο. ‘Ενδιαφέρον. Εμένα, ενώ δεν ρωτήσατε καν, μεγάλη αγένεια αν ρωτάς την γνώμη μου με λένε Λεωνίδα. Αλλά σας παρακαλώ να με φωνάζετε Λέο. Το μισώ αυτό το όνομα. Δεν ξέρω γιατί με ονόμασε έτσι η μητέρα μου. Φυσικά την αγαπούσα αλλά-‘ ‘Κοίτα’ είπα. ‘ Χαίρομαι για την γνωριμία, αλλά το μόνο που θέλω αυτή την στιγμή είναι να γυρίσω σπίτι μου.’

99

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

‘Εγώ θέλω να δω τον Αι Βασίλη!’ Πετάχτηκε ο Ιάσωνας από πίσω μου. ‘Μην ανησυχείτε. Θα πάρετε και οι δυο σας αυτό που θέλετε. Ο μόνος τρόπος να γυρίσετε σπίτι σας, είναι με το να σας βοηθήσει ο Αι Βασίλης.’ Είπε ο Λέο κοιτάζοντας μια εμένα και μια τον Ιάσωνα. ‘Ωραία τότε.’ Είπα αγανακτισμένη. ‘Οδήγησε μας στον Αι Βασίλη’ Δίπλα μου ο Ιάσωνας άρχισε να χοροπηδάει γεμάτος ενθουσιασμό. ‘Ακολουθήστε με.’ Είπε ο Λέο, και χωρίς να έχω άλλη επιλογή έκανα ακριβώς αυτό. Όταν άνοιξαν οι τεράστιες πόρτες του εργαστηρίου δεν πίστευα στα μάτια μου. Ήταν ακόμα πιο μεγάλο από ότι φαινόταν απ’ έξω. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι κόκκινοι με μερικές χρυσές λεπτομέρειες και τριγύρω μου υπήρχαν στοίβες από δώρα και ξωτικά με πεταχτά αυτιά και σουβλερές μύτες. ‘Καλώς ήρθατε στον κόσμο του Λέο. Εντάξει δεν είναι ακριβώς δικός μου, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο σημαντικό τώρα. Πολυλογώ εε;’ Ρώτησε εφόσον το συνειδητοποίησε. ‘Λίγο’ Του απάντησα. Πολύ περίεργος αυτός, σκέφτηκα. ‘Το κάνω συχνά, μην ανησυχείς.’ ‘Μπορεί να σου φανεί παράξενο αλλά πίστεψε με δεν ανησυχούσα. ‘Ει μικρέ!’ φώναξε στον αδελφό μου ΄Δεν είμαι μικρός!’ Παραπονέθηκε ο Ιάσωνας. ‘Φυσικά και δεν είσαι. Ζητώ ταπεινά συγνώμη. Ήθελα όμως να ρωτήσω: η αδελφή σου πάντα τόσο κεφάτη είναι;’ Είπε γελώντας. Αν δεν ήθελα πριν να τον σκοτώσω, τώρα θέλω σίγουρα. Ίσως να ακούγομαι λίγο κακιά αλλά αυτή την στιγμή βρισκόμουν σε ένα μέρος που αν μου έλεγες ότι υπήρχε πριν δυο μέρες θα σε αποκαλούσα τρελό και θα σου σύστηνα να πας σε ένα τρελοκομείο, οπότε πιστεύω ότι έχω το δίκιο να είμαι λίγο ταραγμένη. Συνεχίσαμε να περπατάμε καθώς ο Λέο πολυλογούσε μόνος του ώσπου φτάσαμε μπροστά σε μια τεραστία πόρτα. ‘Σας προειδοποιώ,’ είπε ο Λέο, ‘Αυτές τις τελευταίες μέρες δεν έχει και πολλά κέφια, οπότε θα είναι καλύτερο να αφήσετε εμένα να μιλάω.’ Γνέψαμε τα κεφάλια μας και ανοίξαμε σιγά-σιγά την πόρτα ρίχνοντας μια ματιά μέσα. Στο βάθος της αίθουσας καθόταν σε ένα θρόνο ο Αι Βασίλης με την μακριά άσπρη γενειάδα του και την στρουμπουλή κοιλιά του. Μπήκαμε μέσα ο ένας μετά τον άλλον ενώ κοιτάζαμε γύρω μας άβολα. Περίμενα ότι μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο θα ένιωθα μια ζεστασιά ή μια γαλήνη αλλά το μόνο που ένιωσα ήταν ένα κρύο αεράκι. ‘Λεωνίδα, αγόρι μου!’ Είπε ο Αι Βασίλης.

100

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

‘Καλησπέρα. Πόσες φορές πρέπει να σου πω ότι δεν μ’αρέσει να με φωνάζουν έτσι;’ Αναστέναξε ο Λέο. ‘Στην ηλικία μου ξεχνάω εύκολα το ξέρεις αυτό, αλλά ακόμα να με συστήσεις στους φίλους σου.’ ‘Αα ναι φυσικά. Από εδώ η Θάλεια και ο Ιάσωνας.’ Γνέψαμε και οι δυο μας ευγενικά καθώς ο Αι Βασίλης μας κοίταγε σαν να περίμενε να του επιτεθούμε. Φαινόταν να είναι χαμένος στις σκέψεις του για λίγο ώσπου συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν μόνος του. ‘Χάρηκα για την γνωριμία παιδιά μου, αλλά είμαι πολύ σίγουρος ότι δεν θα έπρεπε να είστε εδώ.’ Μας είπε. ‘Ναι, έχετε δίκιο,’ πήρα τον λόγο, ‘Πέσαμε καταλάθος μέσα στον σάκο σας και-‘ ‘Βασικά’ με διάκοψε ο Ιάσωνας, ‘Εγώ μας τράβηξα μέσα γιατί ήθελα να σας γνωρίσω,’ Τον αγριοκοίταξα. ‘Αυτό που θέλουμε είναι να γυρίσουμε σπίτι μας και ο Λέο μας είπε ότι μπορείτε να μας βοηθήσετε.’ Του εξήγησα. ‘Φυσικά και μπορώ. Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να κατέβετε στο υπόγειο και να τραβήξετε τον μαγικό μοχλό που βρίσκεται στο βάθος του διαδρόμου.’ ‘Σας ευχαριστούμε.’ Γύρισα και κοίταξα τον Λέο. ‘Ξέρεις να μας οδηγήσεις εκεί, έτσι;’ Τον ρώτησα. ‘Ο Λέο ξέρει τα πάντα’ Είπε χαμογελώντας. Χωρίς άλλη λέξη με τράβηξε από το χέρι, μαζί με τον Ιάσωνα και βγήκαμε από το δωμάτιο. Με το που έκλεισε η πόρτα από πίσω μας το χαμόγελο του έπεσε και το αντικατάστησε με ένα ανησυχητικό βλέμμα. Δεν ήθελα να φανώ αδιάκριτη αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά. ‘Τι έχεις;’ Τον ρώτησα. Με κοίταξε για λίγο, προφανώς προσπαθώντας να αποφασίσει αν θέλει να μου πει τι έγινε ή όχι. ‘Αυτή την εβδομάδα φέρεται πολύ παράξενα. Και παλιά δεν ξέχναγε ποτέ ότι δεν μου αρέσει να με αποκαλούν Λεωνίδα. Κάτι συμβαίνει.’ ‘Μπορεί απλά να είναι άρρωστος.’ Πρότεινα ‘Για τον Αι Βασίλη μιλάμε. Αποκλείεται να είναι αυτό. Τέλος πάντων’ είπε και ξαναφόρεσε ένα χαμόγελο. ‘Έχουμε ένα μοχλό να τραβήξουμε’ Χωρίς άλλη αντίρρηση τον ακολουθήσαμε για άλλη μια φορά. Καθώς περπατάγαμε δεν μπορούσα να μην θαυμάζω τα πάντα γύρω μου. Το μέρος ήταν γεμάτο με ξωτικά που δούλευαν ατελείωτα, υπήρχαν παντού στοίβες με δώρα διάφορων ειδών από αυτοκινητάκια σε ολόκληρα ποδήλατα και από κούκλες σε επιτραπέζια. Ίσως δεν θα ήταν και τόσο άσχημα να μέναμε εδώ για πάντα. Η σκέψη αυτή όμως έφυγε 101

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

απευθείας από το μυαλό μου καθώς σκέφτηκα την μητέρα μας μόνη της σπίτι ανησυχώντας και περιμένοντας μια ζωή τα παιδιά της να επιστρέψουν. ‘Λοιπόν αγαπημένοι μου φίλοι’ διάκοψε τις σκέψεις μου ο Λέο, ‘Φτάσαμε στον προορισμό μας. Ωχ, ακούστηκα σαν GPS΄ είπε και γέλασε μόνος του. ‘Λέο, δεν υπάρχει καμία πόρτα εδώ.’ Παρατήρησα. ‘’Υπάρχει απλά δεν την βλέπεις ακόμα. Και όχι δεν πρέπει να πεις: σαλάμι άνοιξε.’ Μας είπε. Πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι ακριβώς εννοούσε έβγαλε από την τσέπη του ένα κατσαβίδι και το χτύπησε τρεις φορές πάνω στον τοίχο. Μπροστά μας τότε άνοιξε μια πόρτα όπου μέσα της το μόνο που μπορούσες να αντικρίσεις ήταν το απόλυτο σκοτάδι. ‘Μα, πως-;’ Ξεκίνησα να ρωτήσω μα είχα χάσει τα λόγια μου. ‘Μαγεία!’ Είπε ο Λέο. ‘Κάθε εργαζόμενος εδώ πέρα έχει ένα μαγικό αντικείμενο. Το δικό μου είναι αυτό εδώ το κατσαβίδι’ Τον κοίταζα για λίγο σαν χαμένη καθώς εκείνος συνέχιζε να εξηγεί πως δούλευε το κατσαβίδι του μέχρι που άρχισε να με σκουντάει ο Ιάσωνας. ‘Εε, Θάλεια τα έχασες τελείως;’ Με ρώτησε γελώντας. Τον αγριοκοίταξα για δεύτερη φορά εκείνη την μέρα αλλά δεν είπα τίποτα. Ξαναγύρισα μπροστά στον Λέο και του χαμογέλασα. ‘Λοιπόν, πάμε;’ Του ρώτησα. ‘Φύγαμε!’ Μόλις μπήκαμε μέσα η πόρτα από πίσω μας έκλεισε απότομα και μας περιτριγύρισε το σκοτάδι. Ο Λέο ξαναέβγαλε το κατσαβίδι του, ψιθύρισε κάτι λέξεις που δεν κατάλαβα και ξαφνικά το κατσαβίδι φώτισε. Θα έπρεπε να έχω συνηθίσει όλα αυτά τα παράξενα πράγματα μέχρι τώρα αλλά κάθε φορά κατάφερναν να με αφήνουν άφωνη. ‘Γιατί έκλεισε η πόρτα;’ Ρώτησα τώρα λίγο τρομαγμένη. ‘Δεν ξέρω.’ Είπε ο Λέο. ‘Δεν θα έπρεπε να έχει γίνει αυτό. Το ήξερα ότι κάτι πάει λάθος.’ ‘Φοβάμαι’ ακούστηκε ο Ιάσωνας από δίπλα μου. ‘Το ξέρω και εγώ είμαι τρομαγμένη αλλά είναι ο μόνος τρόπος να γυρίσουμε σπίτι μας’ Έγνεψε το κεφάλι του αν και φαινόταν ακόμα φοβισμένος. ‘Ας προχωρήσουμε καλύτερα, αν ακουστεί κάτι μπείτε από πίσω μου.’ Είπε ο Λέο. ‘Ό,τι πεις θαρραλέε ιππότη μας’ Απάντησα ειρωνικά.

102

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Εκείνος γέλασε και στράφηκε προς εμένα. ‘Τελικά έχεις χιούμορ. Έχω εντυπωσιαστεί!’ Είπε με ακόμα ένα χαμόγελο στα χείλη. Ανταπέδωσα το χαμόγελο και συνεχίσαμε να προχωράμε πιο βαθιά μέσα στον διάδρομο. Για καλή μας τύχη δεν μας επιτέθηκε κανείς και δεν έγινε τίποτα κακό. Φτάσαμε ασφαλής και χωρίς καμία γρατζουνιά στο τέλος του διαδρόμου. Όπως μας είχε πει ο Αι Βασίλης υπήρχε ένας μοχλός. ‘Εδώ ήμαστε’ είπε ο Λέο ‘Λοιπόν, Λέο χάρηκα που σε γνώρισα. Ίσως κάποια μέρα θα ξανασυναντηθούμε.’ Δεν ήθελα να το παραδεχτώ αλλά ήμουν στεναχωρημένη που δεν θα τον ξαναέβλεπα ποτέ. ‘Αντίο. Θα έλεγα κανένα συγκινητικό λόγο τώρα αλλά προσπαθώ να μην σκέφτομαι πολύ. Παρεμβαίνει με το να είσαι τρελός.’ Αυτή την φορά δεν κατάφερα να συγκρατήσω ένα γελάκι. Τον αγκάλιασα και αποτραβήχτηκα γρήγορα. ‘Αντίο’ είπε από δίπλα μου ο Ιάσωνας και τράβηξα τον μοχλό. Ήταν η δεύτερη φορά εκείνη την ημέρα που έπεφτα στο κενό ουρλιάζοντας και δεν μου άρεσε καθόλου περισσότερο από την πρώτη. Μόλις προσγειώθηκα σηκώθηκα γρήγορα και κοίταξα γύρω μου. Ήταν και πάλι σκοτεινά, σίγουρα όχι το σπίτι μου. Άκουσα ένα βογκητό από πίσω μου και γύρισα για να δω τον Ιάσωνα και τον Λέο. ‘Γιατί υπάρχουν κάγκελα;’ Ρώτησε ο Ιάσωνας. ‘Τι;’ Είπα εγώ. ‘Τι ωραία!’ Ακούστηκε μια γνώριμη φωνή. ‘Τώρα θα υποφέρετε παρέα με τον αγαπημένο σας Αι Βασίλη. Για να δούμε τώρα ποιος θα σας σώσει από τα βασανιστήρια.’ ‘Βασανιστήρια; Αα τέλεια, λατρεύω τα βασανιστήρια!’ ‘Λέο δεν είναι ώρα για αστεία.’ ‘Πρέπει να φύγετε τώρα από εδώ’ Αυτή την φορά η φωνή ήρθε από πίσω μας. Τρομαγμένη γύρισα και βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με τον‘Αι Βασίλη;’ Ρώτησα κατάπληκτη. ‘Αφού μόλις τώρα ήσουν πάνω. Πως γίνεται αυτό;’ Είπε ο Ιάσωνας. Προτού προλάβει να απαντήσει ο Αι Βασίλης ακούστηκε και πάλι η ίδια φωνή με πριν. ‘Θα πεθάνετε όλοι! Πολύς θάνατος!’ Γέλασε η φωνή.

103

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

‘Πολύς θάνατος ε;’ Είπε ο Λέο. ‘Προσωπικά προσπαθώ να αποφύγω πολύ θάνατο, αλλά εσείς διασκεδάστε.’ ‘Ακούστε με’ είπε ο Αι Βασίλης ‘Δεν έχω χρόνο να σας εξηγήσω τώρα, θα τα πούμε μόλις καταφέρουμε να βγούμε από εδώ μέσα.’ Μας είπε. ‘Και πως ακριβώς το κάνουμε αυτό;’ Ρώτησε ο Λέο. ‘Έχεις ακόμα μαζί σου το κατσαβίδι έτσι;’ Τον ρώτησα ‘Φυσικά, ακόμα και αν το χάσω επιστρέφει στην τσέπη μου.’ ‘Προσπάθησε τότε να ανοίξεις την κλειδαριά με αυτό.’ ‘Θεώρησε το ήδη έτοιμο’ Πάλευε με το κατσαβίδι για μερικά λεπτά ώσπου ακούστηκε ένα ΚΛΑΤΣ. ‘Ο καταπληκτικός Λέο τα κατάφερε για άλλη μια φορά’ καυχήθηκε ‘Είχα σκοπό να σου πω συγχαρητήρια αλλά τώρα απλά θέλω να σε χτυπήσω’ του είπα. ‘Δεν έχουμε πολύ χρόνο. Πρέπει να φύγετε από εδώ τώρα.’ Είπε ο Αι Βασίλης. ‘Και εσύ;’ Ρώτησε ο Ιάσωνας. ‘Δεν μπορούμε να σε αφήσουμε εδώ μόνο σου’ ‘Δεν έχετε άλλη επιλογή. Είμαι πολύ αδύναμος. Το μόνο που θα καταφέρω να κάνω είναι να σας καθυστερήσω.’ Μας εξήγησε. ‘Θα γυρίσουμε για εσένα!’ Τον επιβεβαίωσε ο Λέο. Χωρίς να χάσουμε άλλο χρόνο αρχίσαμε να τρέχουμε έξω στον διάδρομο. Ευτυχώς στους τοίχους υπήρχαν πυρσοί οπότε βλέπαμε που πάμε. Πέρασαν λίγα λεπτά μέχρι να φτάσουμε μπροστά σε μια μαύρη πόρτα. Περιέργως ή ευτυχώς για εμάς ήταν ξεκλείδωτη. Την ανοίξαμε και μπήκαμε προσεκτικά μέσα. Μέσα υπήρχε μια βιβλιοθήκη αλλά αντί να είναι γεμάτη με βιβλία ήταν γεμάτη με όπλα. ‘Γιατί να υπάρχουν όπλα στο εργαστήριο του Αι Βασίλη;’ Ρώτησα κοιτώντας τον Λέο. ‘Δεν είναι απλά όπλα’ εξήγησε, ‘Δηλαδή δεν έχουν σφαίρες, έχουν δηλητηριώδες ζαχαρωτά. Αν τα ακουμπήσεις θα κοιμάσαι για μια ολόκληρη εβδομάδα.’ ‘Ας πάρει ο καθένας μας από ένα’ είπε ο Ιάσωνας, ‘Μπορεί να μας επιτεθεί κανείς.’ ‘Δίκιο έχει’ Συμφώνησε ο Λέο. Πήραμε τα όπλα μας και βγήκαμε από το δωμάτιο, κλείνοντας την πόρτα από πίσω μας και αρχίσαμε πάλι να τρέχουμε αυτή την φορά πιο σιγά εφόσον κουβαλούσαμε και τα όπλα. Όταν μπροστά μας βρέθηκε μια σκάλα την ανεβήκαμε χωρίς δισταγμό. Μόλις φτάσαμε στην κορυφή είδαμε δυο ξωτικά επίσης εξοπλισμένα. Χωρίς να το σκεφτώ πάτησα την σκανδάλη του όπλου και πετάχτηκε ένα κόκκινο ζαχαρωτό που με το που ακούμπησε το ξωτικό έπεσε κάτω. Προτού προλάβει να γυρίσει το δεύτερο 104

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ξωτικό ο Λέο το είχε πυροβολήσει. Κοιταχτήκαμε για μερικά δευτερόλεπτα και αφού σιγουρευτήκαμε ότι τα ξωτικά δεν θα ξυπνήσουν ξεκινήσαμε για το γραφείο του Αι Βασίλη. Του πρώτου Αι Βασίλη δηλαδή. Μόλις φτάσαμε ανοίξαμε την πόρτα και μπήκαμε μέσα με σηκωμένα τα όπλα μας. ‘Βλέπω το σχέδιο μου απέτυχε’ είπε ο λογικά ψεύτικος Αι Βασίλης. ‘Δεν πειράζει, θα σας σκοτώσω εγώ.’ ‘Καλά όλα αυτά αλλά θες να μας εξηγήσεις τι γίνεται;’ Πετάχτηκε ο Λέο. Του έριξα μια αγκωνιά. Πρέπει να μάθει ότι δεν είναι όλες οι στιγμές για αστεία και συζητήσεις. ‘Φυσικά δεν περίμενα να με ξέρετε έμενα. Ποτέ κανείς δεν με ξέρει. Όλη τη δόξα την παίρνει πάντα ο καταπληκτικός αδελφός μου. Ήρθε η ώρα να βάλω ένα τέλος σε αυτό. Ο αγαπημένος μου αδελφούλης θα σαπίσει στην φυλακή του και εγώ θα πάρω την θέση του. Πείτε αντίο στον Αι Βασίλη καλώς ορίστε τον Αι Βαλέριο.’ Είχαμε μείνει όλοι μας άφωνοι. ‘Ο Αι Βασίλης έχει ένα κακό δίδυμο αδελφό;’ Ρώτησε ο Λέο. ‘Αυτά και αν είναι νέα!’ ‘Λέο!’ Του φώναξα. ‘Έχω μια ιδέα!’ ακούστηκε ο Ιάσωνας. ‘Μπορείς να αφήνεις γλυκά κάτω από τα δέντρα μαζί με τα δώρα του αδελφού σου. Έτσι θα είσαι γνωστός ως ο Άι Βαλέριος ο γλυκατζής. Σε όλους αρέσουν τα γλυκά!’ ‘Εκτός αν έχουν δυσανεξία στην λακτόζη.’ Ξαναπετάχτηκε ο Λέο. ‘Δεν βοηθάς καθόλου!’ Του είπα. Μου χαμογέλασε και γύρισε μπροστά κοιτώντας τον Αι Βαλέριο. ‘Με περνάτε για χαζό;’ Ρώτησε εκνευρισμένος. ‘Ναι’ απάντησε ο Λέο χωρίς δεύτερη σκέψη και μετά έκλεισε το στόμα του με το χέρι του. ‘Νομίζω πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι λίγο πριν μιλάω.’ Είπε σιγανά. Προτού προλάβει κανείς να πει τίποτα άλλο η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Αι Βασίλης. Αυτή την φορά ένιωσα την ζεστασιά που περίμενα να νιώσω όταν πρωτομπήκα εδώ μέσα. Προφανώς είχε ανακτήσει τις δυνάμεις του πάλι. ‘Αδελφέ μου’ είπε, ‘Ήξερα ότι με μισείς αλλά δεν περίμενα να φτάσεις στο σημείο του να θέλεις να με σκοτώσεις.’ ‘Μην με αποκαλείς αδελφό!’ φώναξε ο Αι Βαλέριος. ‘Έχασες αυτό το προνόμιο όταν σταμάτησες να με επισκέπτεσαι. Επτά ολόκληρα χρόνια που ήσουν “αδελφέ”;’ Είπε τα λόγια του σαν δηλητήριο. ‘Δεν- Είχα πολύ δουλειά.’

105

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Τι άλλο να μπορούσε να πει; Είχε παρατήσει το ίδιο του αίμα για τόσα χρόνια. Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα μα να συμπονέσω τον Αι Βαλέριο. ‘Δεν θέλω δικαιολογίες. Τώρα είναι πολύ αργά για αυτές.’ Είπε αυτή την φορά πιο ήρεμα αλλά φαινόταν κάθε λέξη να του προκαλούσε πόνο. ‘Το μόνο που θέλω τώρα είναι εκδίκηση.’ ‘Ας έχεις την εκδίκηση σου, αλλά τα παιδιά δεν σου φταίνε’ Απάντησε ο Αι Βασίλης. Από δίπλα μου ένιωσα τον Λέο να κινείται και γύρισα να τον δω να βγάζει από την τσέπη του το κατσαβίδι. Ψιθύρισε πάλι κάτι λέξεις και από το κατσαβίδι πετάχτηκαν καραμέλες. Τον κοίταξα με απορία. Σε τι θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν μερικές καραμέλες; Ο Αι Βαλέριος σηκώθηκε τώρα θυμωμένος και άρχισε να έρχεται προς το μέρος μας. Καθώς όμως πήγε να αρπάξει τον Ιάσωνα ο Λέο μπήκε μπροστά του και του έβαλε μια καραμέλα στο στόμα. Τότε ο Αι Βαλέριος συνειδητοποίησε τι έγινε πολύ αργά εφόσον είχε καταπιεί ήδη την καραμέλα. ‘Τι έκανες;’ Τον ρώτησε ενώ είχε ήδη αρχίσει να χάνει το χρώμα του. ‘Δηλητηριώδες καραμέλες. Και όχι, δεν σε κοιμίζουν απλά.’ Απάντησε ο Λέο. Ο Αι Βαλέριος άρχισε να παραπατάει προς τα πίσω ώσπου γλίστρησε σε μια καραμέλα που είχε πέσει στο πάτωμα και έπεσε και αυτός μαζί της. Ο Αι Βασίλης έσκυψε κάτω και κάθισε δίπλα του. Τώρα τα μάτια και των δυο ήταν βουρκωμένα. ‘Το μ-μονο που ήθελα η-ήταν να σε ε-έβλεπα πιο σ-συχνά.’ Κατάφερε να πει ο Αι Βαλέριος μέσα από τον πόνο του. ‘Έπρεπε να μου είχες πει πως ένιωθες. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.’ ‘Σ-συγνώμη’ είπε και το φώς έφυγε από τα μάτια του. Ο Αι Βασίλης γύρισε και μας κοίταξε μετάνοια στο βλέμμα του. ‘Τον αγαπούσα, απλά-’ Τώρα δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλα του. ‘Ό,τι και να είχε γίνει μεταξύ μας παρέμενε πάντα αδελφός μου’ Δεν ήξερα πώς να του συμπαρασταθώ οπότε προτίμησα να μην μιλήσω καθόλου. Ο Ιάσωνας δίπλα μου φαινόταν και εκείνος σαν να ήταν έτοιμος να κλάψει ενώ ο Λέο κοιτούσε το πάτωμα. ‘Συγνώμη’ Είπε ο Λέο. ‘Δεν φταις εσύ Λέο, παιδί μου, δεν είχες άλλη επιλογή.’ Του απάντησε. ‘Ναι αλλά εγώ του έδωσα-’

106

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

‘Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να με αφήσετε μόνο μου για λίγο.’ Διάκοψε τον Λέο. ‘Εξάλλου έχω μια κηδεία να ετοιμάσω. Για να γυρίσετε σπίτι σας πρέπει να μπείτε πάλι μέσα στον σάκο μου και να πείτε την διεύθυνση του σπιτιού σας’ ‘Ευχαριστούμε για όλα και λυπάμαι για τον αδελφό σας’ Του είπα. Ο Ιάσωνας τότε έτρεξε μπροστά και πήρε σε μια αγκαλιά τον Αι Βασίλη. Εκείνος χαμογέλασε παρά το πένθος του. ‘Να σε καλά αγόρι μου’ Του είπε τρυφερά. Εφόσον αποτραβήχτηκε ο Ιάσωνας προχώρησε προς την πόρτα, την άνοιξε και βγήκε έξω. Τον ακολουθήσαμε και εμείς με βαριά καρδιά. ‘Ελάτε’ είπε ο Λέο, ‘θα σας πάω στον σάκο. Τον ακολουθήσαμε για τρίτη ή τέταρτη φορά εκείνη την μέρα αυτή την φορά όμως χωρίς άλλες συζητήσεις. Η διαδρομή ήταν σύντομη και φτάσαμε στον σάκο μέσα σε λίγα λεπτά. ‘Λοιπόν’ του είπα, ‘έχω να παραδεχτώ ότι δεν είσαι τόσο ενοχλητικός τελικά.’ ‘Προσπαθώ πολύ σκληρά να είμαι ενοχλητικός. Μην προσβάλεις την ικανότητα μου να ενοχλώ.’ Μου απάντησε χαμογελώντας. ‘Συγγνώμη που σε πρόσβαλα τόσο πολύ. Δεν ξέρω πως θα το αντέξει αυτό η συνείδηση μου’ Είπα και εγώ γελώντας. Με αγκάλιασε και αυτή την φορά δεν αποτραβήχτηκα. Ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα έκανε πίσω και έβγαλε από την τσέπη του το κατσαβίδι του πάλι. ‘Καλά Χριστούγεννα’ Μου ευχήθηκε βάζοντας το κατσαβίδι στο χέρι μου. ‘Τι;’ Τον ρώτησα μπερδεμένη. ‘Με αυτό θα μπορείς να μου μιλάς όποτε θες αρκεί να λες το όνομα μου τρεις φορές.’ Μου εξήγησε. ‘Ευχαριστώ’ Του είπα ‘Θα τα λέμε κάθε μέρα. Στο υπόσχομαι.’ ‘Αντίο.’ ‘Μην λες αντίο. Ακούγεται πολύ μόνιμο.’ ‘Εντάξει τότε. Τα λέμε!’ ‘Τα λέμε’ Έπιασα από το χέρι τον Ιάσωνα και τον τράβηξα μέσα στον σάκο ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στον Λέο και είπα την διεύθυνση του σπιτιού μας κλείνοντας τα μάτια μου. Αυτά τα Χριστούγεννα σίγουρα δεν θα τα ξέχναγα!

107

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Πετρόγιαννος Ευάγγελος, Γ4 -Τι να πω;Τι να πω! Έχω μείνει άναυδη!

-Και έτσι θα παραμείνεις! απάντησε με θράσος ο νεαρός μαθητής.

108

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

-Στέλιο,σταμάτα,είπε η έκπληκτη μητέρα που το πρόσωπό της είχε κοκκινίσει από την ντροπή για τον γιο της.

-Βλέπετε αυθάδεια και αγένεια;απόρησε η κ.Διαμαντοπούλου χωρίς να περιμένει απάντηση.Αυτό βέβαια αποδεικνύουν και οι βαθμοί του,είπε η καθηγήτρια δείχνοντας στην αναστατωμένη μητέρα το χαρτί με τους ελέγχους του τριμήνου. ΝΑΙ!!Όπως το καταλάβατε διανύαμε αυτή την φριχτή εποχή που και μόνο στο άκουσμα της όλα τα παιδιά τρόμαζαν και τους κατέβαλαν συναισθήματα άγχους και αγωνίας,μιας και νόμιζαν πως ο καθηγητής που τους παρέδιδε τους βαθμούς ήταν εχθρός τους,που φάνταζε εκδικητικός.Όλοι οι μαθητές έτρεμαν πριν εισέλθουν στην αίθουσα,εκτός του Στέλιου.Ο Στέλιος θεωρείτο ένας από τους μεγαλύτερους ταραξίες του σχολείου. Συγκεκριμένα,την περσινή χρονιά έκοψε τα μαλλιά μιας συμμαθήτριάς του,ενώ φέτος την ημέρα του αγιασμού έβαλε φωτιά στο θρανίο της τάξης του.Όλοι οι καθηγητές αδιαφορούσαν για εκείνον και οι μόνοι φίλοι του που είχε κατοικούσαν στη γειτονική πόλη. Παρόλα αυτά σε δύο μέρες ξεκινούσαν οι γιορτές του Δεκεμβρίου,αυτές οι θαυμάσιες γιορτές που όλα τα παιδιά λάτρευαν.Ο Στέλιος ανυπομωνούσε να του φέρει ο Αη-Βασίλης το δώρο του για τα Χριστούγεννα έναν υπολογιστή προκειμένου να ασχολείται με αυτόν ώρες ατελείωτες παίζοντας βιντεοπαιχνίδια. Ωστόσο,καθώς περνούσαν οι μέρες και οδεύμαμε προς τις 25 Δεκεμβρίου το μόνο που απασχολούσε τον Στέλιο και τα υπόλοιπα παιδιά της περιοχής του ήταν τα δώρα που είχαν παραγγείλει εκ των προτέρων.Την ημέρα λοιπόν των Χριστουγέννων προς έκπληξη όλων κάτω από το εντυπωσιακά φωταγωγιμένο δέντρο της οικογένειας του Στέλιου στεκόταν μόνο ένα δώρο,αυτό της αδερφής του.Όταν ενθουσιασμένος έτρεξε ο νεαρός έφηβος στο σαλόνι μια δυσάρεστη έκπληξη τον περίμενε…Για δικό του δώρο του είχε φέρει ο Άγιος Βασίλης ένα κατάμαυρο κάρβουνο.Εξαιτίας λοιπόν της τεράστιας άρνησής του σχετικά με το χριστουγεννιάτικο ‘’δώρο’’ του,έσπρωξε με τόση δύναμη το στολισμένο δέντρο που ένας τεράστιος κρότος ακούστηκε όταν όλες οι χριστουγεννιάτικες γυάλινες μπάλες βρέθηκαν σπασμένες στο πάτωμα.Οι συνέπειες που ακολούθησαν ήταν επώδυνες για τον μικρό ήρωα .Οι γονείς του προφανώς τον τιμώρησαν λέγοντάς του: -Πώς τόλμησες να κάνεις κάτι τέτοιο;;Είσαι ανίκανος πια να συγκρατήσεις τον θυμό σου.Και για το λόγο αυτό δεν συναντηθείς με τους φίλους σου για να πεις τα κάλαντα.

-Μα μαμά,όλο τον χρόνο περιμένω αυτή την ημέρα ,σε παρακαλώ, άσε με να βγω να πω τα κάλαντα και σου υπόσχομαι πως θα είμαι ήσυχος όλη την υπόλοιπη σχολική χρονιά.

-Δεν ακούω τίποτα ,είπε η σκληρή μητέρα. Θα πας στο δωμάτιό σου και θα υποστείς τις συνέπειες των πράξεών σου. ΤΕΛΟΣ!!

-Είσαι η χειρότερη μητέρα του κόσμου ,της απάντησε ο Στέλιος φεύγοντας και κρατώντας το μαύρο κάρβουνο.

109

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Οι υπόλοιπες μέρες των εορτών ήταν φριχτές για τον μικρό ταραξία. Όλα τα παιδιά ξεχύνονταν στους μικρούς δρόμους της πόλης κρατώντας τα μικρά τριγωνάκια και τραγουδώντας όλα μαζί μελωδικά τα κάλαντα των χριστουγέννων: Καλήν εσπέραν άρχοντες, κι αν είναι ορισμός σας, Χριστού την Θείαν γέννησιν, να πω στ' αρχοντικό σας. Χριστός γεννάται σήμερον, εν Βηθλεέμ τη πόλη, οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη. Εν τω σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων, ο βασιλεύς των ουρανών, και ποιητής των όλων. Σ' αυτό το σπίτι που 'ρθαμε, πέτρα να μην ραγίσει, και ο νοικοκύρης του σπιτιού, χίλια χρόνια να ζήσει.

Ο Στέλιος ήταν πολύ στεναχωρημένος και ένιωθε ότι είχε πληγωθεί τόσο ο ίδιος όσο και ο εγωισμός του.Ήταν θυμωμένος ενώ τον πλημμύριζαν συναισθήματα μίσους και θλίψης.Κάποια λοιπόν στιγμή αποφάσισε να καταστρέψει το γενεσιουργό αίτιο της απαράδεκτης πράξης του.Το δήθεν χριστουγεννιάτικο δώρο του.Το κάρβουνο.Αφού έτρεξε κρυφά από το δωμάτιό του στην κουζίνα,άνοιξε την εργαλειοθήκη όπου φύλαγε ο πατέρας του νεαρού Στέλιου τα εργαλεία του.Όταν την άνοιξε ακούστηκε ένας ήχος τριξίματος και ο Στέλιος ένιωσε από το άγχος ,πεταλούδες στο στομάχι του.Από μέσα του αναρωτήθηκε: -Σε μια τόσο άθλια θήκη διατηρεί ο μπαμπάς τα τόσο πολύτιμα εργαλεία του;; Μόλις λοιπόν έβγαλε και κράτησε στο χέρι του το σφυρί,έτρεξε σαν σίφουνας μέσα στο δωμάτιό του ,πριν τον δουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του.Έπειτα από μία ώρα η οικογένεια του Στέλιου αναχώρησε για το σπίτι της θείας του,όπου και θα δειπνούσαν.

-Μη κάνεις καμία αταξία σε αφήνουμε μόνο σου στο σπίτι.

-Εντάξει μαμά,απάντησε καχύποπτα ο Στέλιος,ο οποίος χαμογελούσε διαβολικά. Αφού έφυγαν οι γονείς και η αδερφή του Στέλιου,ο νεαρός πήρε στα χέρια του το σφυρί και με βάναυσο τρόπο άρχισε να χτυπάει πάνω στο γερό γραφείο του τον εχθρό του για τα φετινά 110

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020 χριστούγεννα.Το

πλέον

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ραγισμένο

κάρβουνο.

Ήταν

τόσο

παθιασμένος

που

μόλις

το

θριμμάτισε,ζαλίστηκε και ξάπλωσε στο κρεβάτι του, προκειμένου να ξαποστάσει.Μετά από πέντε λεπτά σηκώθηκε και παρατήρησε πως ένα διπλωμένο κομμάτι χαρτιού είχε προβάλει μέσα από τα θρίψαλα που είχαν δημιουργηθεί από το ενλόγω κάρβουνο.Σιγά σιγά το ξεδίπλωσε και είδε ότι ήταν ένα σημείωμα από το πρόσωπο που τον είχε απογοητεύσει περισσότερο φέτος.Από τον ΑηΒασίλη!!Συγκεκριμένα έγραφε:

Αγαπητέ Στέλιο, Συγγνώμη που σε απογοήτευσα για φέτος,αν και για να λέμε την αλήθεια έπρεπε να περάσεις αυτόν τον άθλο προκειμένου να σταματήσεις να είσαι τόσο άτακτος και να φέρεσαι τόσο προκλητικά .Σε περιμένω στο πατάρι του σπιτού σου,ούτως ώστε να ολοκληρώσεις το τελεταίο μέρος του άθλου σου. Άγιος Bασίλης.

Ο Στέλιος ήταν πια τόσο χαρούμενος και ενθουσιασμένος ,που άρχισε να τρέχει μεταξύ των δωματιών του σπιτιού του γεμάτος χαρά και ευχαρίστηση.Το κάρβουνο λοιπόν αποτελούσε το κουτί της Πανδώρας για εκείνον μιας και στο εσωτερικό του,που έμοιαζε με όλα τα κακά και αρνητικά στοιχεία ,που δομούν την σύγχρονη κοινωνία,υπήρχε ένα γράμμα.Το οποίο αντιπροσώπευε την ελπίδα

στα μάτια των ανθρώπων

και

αποστολέας του οποίου ήταν ο

αγαπητός Άγιος-Βασίλης.Ωστόσο, κάποια στιγμή του πέρασε από το μυαλό η ιδέα ότι ο ΑηΒασίλης ίσως τον προσκαλούσε προκειμένου να τον τιμωρήσει και να τον επιφορτίσει με παραπάνω δοκιμασίες και υποχρεώσεις.Ο μικρός έφηβος οπλίστηκε με το φακό του,τυλίχτηκε με μία κουβέρτα και αφού έβαλε τις παντόφλες του,ανηφόρησε προς το πατάρι.Το πατάρι του σπιτιού ήταν τόσο τρομακτικό το βράδυ που ο Στέλιος αμφιταλαντευόταν αν θα ήταν ορθό να ανέβει την σκάλα που οδηγούσε στην ιερά εξέτασή του

από τον Αγίο των παιδιών.Εντέλει,με

γενναιότητα,θάρρος και αποφαστικότητα άνοιξε την πόρτα του παταριού.Φώτισε το δωμάτιο αλλά τίποτα δεν μπορούσε να αναγνωρίσει πέρα από τα έπιπλα που ήδη δομούσαν την κάμαρα. Καθώς έριχνε κλεφτές ματιές στις γωνίες του δωματίου,αντίκρισε πάνω σε ένα γραφείο ένα μικρό φάκελο.Από περιέργεια τον άνοιξε και πάνω πάνω διάβασε τον αποστολέα του γράμματος.Ήταν ο ίδιος!!Δάκρυα συγκίνησης κύλησαν στα κόκκινα μάγουλά του καθώς διάβαζε το γράμμα που είχε στείλει στον Βόρειο Πόλο σχετικά με το δώρο των χριστουγέννων.Τότε μπροστά του είδε μια πελώρια σκιά σιγά σιγά να σχηματίζεται.Γύρισε πίσω του αργά αργά τρέμοντας και το 111

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

βλέμμα του έπεσε πάνω σε έναν παχουλό,ψηλό,μεγάλο σε ηλικία,με άσπρα γένια άντρα που τον κοιτούσε με χαμόγελο.

-Άγιε Βασίλη,εσείς είστε;;;απόρησε ο Στέλιος κοιτάζοντάς τον με δέος.

-Γεια σου μικρέ Στέλιο.Ξέρω πως όλη την χρονιά περίμενες αυτή την στιγμή.Παρόλη την ζωηρή σου συμπεριφορά,σε επισκέφτηκα προκειμένου να πάρεις ένα δίδαγμα.Η ελπίδα για όλους τους ανθρώπους πεθαίνει πάντα τελευταία.

-Για να πω την αλήθεια,περίμενα μετά από την παράδοση του δώρου σου(το κάρβουνο) ότι οι φετινές γιορτές θα παρέμεναν αδιάφορες εξαιτίας της ανήθικης αγωγής μου.

-Πώς σκέφτηκες ποτέ κάτι τέτοιο;; Διανύουμε την περίοδο της αγάπης, της αλληλεγγύης και της ευτυχίας.Πώς θα μπορούσα να φερθώ τόσο άσχημα σε ένα παιδί;; Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα των Χριστουγέννων. Δεν υπάρχει κάποια καλύτερη στιγμή από εκείνη όταν όλα τα παιδιά του κόσμου μου στέλνουν γράμματα, γεμίζοντας το γραμματοκιβώτιο της αυλής μου,όταν όλα τα ξωτικά μαζί στρώνονται στην δουλειά με στόχο να κατασκευάσουν όλα όσα μας ζητάτε κάθε χρόνο, και τέλος όταν κάθε παιδί παραλαμβάνει το δώρο του γεμάτο χαμόγελο, ενθουσιασμό και αγάπη. Είναι από τις λίγες φορές που συγκινούμαι και εγώ ο ίδιος, είπε ο Αη-Βασίλης ενώ ένα δάκρυ κύλησε στα παχουλά μάγουλά του. Για τον λόγο αυτό, νομίζω πως σου οφείλω ένα δώρο. Το αληθινό δώρο σου για τα φετινά Χριστούγεννα και όχι ένα αντικείμενο προκειμένου να σκεφτείς, να αναρωτηθείς και να συνειδητοποιήσεις όλες τις πράξεις που έχεις κάνει απέναντι σε άλλα άτομα που υπέφεραν εξαιτίας σου. Αλλά εγώ ποιος είμαι άλλωστε για να σε κρίνω. Όλα τα παιδιά είστε όντα που δημιούργησε ο Θεός ούτως ώστε να χαίρεται όταν βλέπει την ευχαρίστηση στα πρόσωπά σας. Είστε ο ακρογωνιαίος λίθος που δομεί τον νέο κόσμο, την νέα πραγματικότητα, είπε ο Άγιος-Βασίλης δίνοντας στον νεαρό ένα χάρτινο κουτί. Ορίστε το δώρο σου. Συγγνώμη για όλα όσα πέρασες. Ωστόσο πρέπει να αναχωρήσω πια για τον Βόρειο Πόλο και εύχομαι σε όλα τα παιδιά να μην χάνουν ποτέ την πίστη τους και πάντα να κυνηγούν τα όνειρά τους. Αντίο και θα τα πούμε του χρόνου με ένα διαφορετικό δώρο.

-Αντίο αγαπητέ Άγιε όλων των παιδιών!!!

112

1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Το εξώφυλλο είναι δημιουργία του Χριστόφορου Κωτσαλά, Β2

113