W tym numerze, Gimbus będzie przemierzał bezkresne drogi … Chin ! ! !
Witamy Czytelników ,,Gimbusa”! Oddajemy do Waszych rąk nowy numer naszej szkolnej gazety. Jest to wydanie specjalne dotyczące Chin. Pomyśleliśmy, że warto dowiedzieć się czegoś o innych krajach. Tytuł tego numeru to: ,,Podróże z Gimbusem”. Będziemy pisać o: różnych państwach, ich tradycji, obyczajach, przyzwyczajeniach, kulinariach. Zamieścimy też ciekawostki. Mamy nadzieję, że ten pomysł przypadnie Wam do gustu. Życzymy miłej lektury zapraszamy do współpracy! Redakcja, Redaktor naczelna: Małgorzata Kobylińska Projekt okładki: Przemysław Redesiuk Zespół redakcyjny: Eryk Beczek, Karolina Komarowska, Arkadiusz Mężyński, Przemysław Redesiuk, Maria Zadrożna.
Chiny
– kraj o największej liczbie ludności na świecie. Jego wskaźnik urbanizacji wynosi 43% i stale rośnie, co wynika z dynamicznego rozwoju gospodarczego. W tym państwie znajduje się ponad czterdzieści metropolii, z których każdą zamieszkuje ponad milion mieszkańców! Kraj stale się rozwija i zyskuje na znaczeniu międzynarodowym, ale czy wszystko jest takie różowe, jak się wydaje? Ustrój Chiny, czyli tak naprawdę Chińska Republika Ludowa to kraj konstytucyjnie socjalistyczny. Jest jednym z niewielu państw, w których panuje jeszcze ustrój komunistyczny. Faktyczną władzę w państwie pełni jedna partia – Komunistyczna Partia Chin. Jej ideologia jest jednocześnie naczelną ideologia państwową. Partia tworzy swoje struktury równoległe wobec stanowisk w administracji państwowej, mediach publicznych, a także w państwowych przedsiębiorstwach. Regułą jest, że faktyczna władza spoczywa w ręku jej przedstawicieli. Przestrzeganie praw człowieka Mimo że w konstytucji zapisane są prawa chińskich obywateli takie jak: wolność słowa, wolność prasy, prawo do sprawiedliwego procesu, wolności wyznania itd., nie są one przestrzegane w praktyce. W Chinach powszechnie panują systemy dyskryminacji, np. chłopów, którzy płacą trzykrotnie większe podatki niż mieszkańcy miast, chociaż rolnicy zarabiają sześciokrotnie mniej. Cenzura polityczna informacji i wypowiedzi w Chinach skutecznie ucisza krytykę rządu, i Komunistycznej Partii Chin. Szczególnie ścisła jest kontrola prasy. Rząd prowadzi politykę ograniczania możliwości działalności grup, organizacji i związków wyznaniowych, które uważa za potencjalne zagrożenie dla „społecznej stabilności” i kontroli. W Chinach każdego dnia łamane są prawa człowieka i obywatela. Systematycznie stosuje się tam: długotrwałe przetrzymywanie w areszcie bez procesu, przymusową spowiedź, tortury, znęcanie się nad więźniami, ograniczenia wolności słowa, zgromadzeń, zrzeszania się, religii, prasy i prawa pracy. Ponadto Chiny są światowym liderem w zakresie stosowania kary śmierci, w samym 2004 roku wykonano tam około 90% wszystkich egzekucji. Nieznana jest dokładna liczba egzekucji wykonanych w tym kraju, ponieważ te informacje są uważane za tajemnicę państwową. „Skoro władze chińskie chwalą się obniżeniem ilości egzekucji, to czemu nie chcą podać oficjalnych danych o egzekucjach w Chinach?” – mówi Draginja Nadażdin, Dyrektorka Amnesty International. Karę śmierci w Chinach stosuje się jako broń polityczną, narzędzie dyskryminacji wobec mniejszości religijnych, etnicznych, rasowych oraz osób ubogich.
Życie w Chinach Głównym problemem chińskiego społeczeństwa jest program kontroli urodzeń, wprowadzony przez władzę w latach 80. i 90. XX wieku, który miał ograniczyć przyrost naturalny w Chinach. Promowano i nadal promuje się zasadę „jednego dziecka w rodzinie”. Mieszkańcom miast pozwolono na jedno dziecko, wsi na dwoje, jeśli pierwsza urodzi się córka lub dziecko niepełnosprawne. Wyjątek zrobiono dla mniejszości narodowych, czyli dla co dziesiątego mieszkańca Chin. Ale od paru lat w Chinach polityka jednego dziecka nie jest już tematem tabu. Pojawiły się głosy, że kobiety w ciąży wyrzucano z miast, jeśli nie chciały dokonać aborcji, która jest w tym kraju zjawiskiem pospolitym i normalnym. Ich mężowie byli napadani przez lokalną policję i bici. Często tracili również pracę. Takie „wyklęte” rodziny wyrzucano na wieś. Jednak zwykle ci ludzie wybierali ucieczkę z ojczyzny, aby uwolnić się od panujących tam chorych zasad. Kolejnym problemem jest praca. Tylko mała część Chińczyków rzeczywiście pracuje i zarabia nieźle. W wielu miejscach płace są fatalne lub też nie ma ich wcale. Regularne wypłaty i normowane godziny pracy stają się często przedmiotem marzeń Chińczyków. Niektórzy naprawdę pracują za przysłowiowa miskę ryżu i to nie tylko w nielegalnych fabrykach. Takie miejsca pracy powstają najczęściej na prowincji, gdzie całe wioski nie mają pracy i godzą się nawet na najgorsze warunki. Najniższa pensja w Chinach w przeliczeniu na naszą walutę to ok. 200 zł! Prawo też nie zabrania wypłat w „misce ryżu”. To tylko kilka problemów, z jakimi boryka się przeciętny mieszkaniec Chin. Nie ma wątpliwości, że życie ludzi w tym kraju jest ciężkie. Dlatego właśnie nie należy myśleć o Chinach jedynie jako o fabryce innowacji, zalewającej świat nowymi technologiami. Warto pamiętać również i o tej, niechlubnej stronie tego kraju. Źródła: www.wikipedia.org.pl, www.progressforpoland.com
Maria Zadrożna
POGODA I KLIMAT Chiny leżą w zasięgu trzech stref klimatycznych: zwrotnikowej (południowe wybrzeża Chin oraz wyspa Hajnan), podzwrotnikowej (zachodnie, środkowe i wschodnie Chiny) i umiarkowanej (północne i północno-wschodnie Chiny). Południowo-wschodnia i wschodnia część Chin ma typowy klimat monsunowy, co wiąże się z sezonową zmianą kierunków wiatrów, które w lecie wieją znad oceanu nad ląd (pora deszczowa), a w zimie znad lądu na morze (pora sucha); średnie roczne sumy opadów w tej części Chin są największe i wynoszą: 700–1000 mm . Średnia temperatura w styczniu jest tu zróżnicowana od –5°C w Pekinie, 12– 16°C na wybrzeżu Morza Południowochińskiego, do 20°C i powyżej na wyspach południowych, w lipcu na całym obszarze wschodnich Chin wynosi 25–30°C. W północnowschodniej części Chin (klimat umiarkowany chłodny, kontynentalny) średnia temperatura w styczniu wynosi od –30°C na północy do –10°C na południu, w lipcu odpowiednio od 20 do 25°C, a roczna suma opadów 250–1000 mm. Wewnętrzne i zachodnie obszary Chin mają klimat kontynentalny, skrajnie suchy; średnia temperatura w styczniu jest tu zróżnicowana od –8 do –26°C, w lipcu na większości obszarów 20–25°C (w Kotlinie Kaszgarskiej ponad 30°C); opady poniżej 250 mm). Wyżyna Tybetańska ze względu na duże wzniesienie ma klimat chłodny i suchy, ze średnią temperaturą w lipcu poniżej 10°C. Pora deszczowa na całym obszarze Chin występuje w lecie, z maks. ilością opadów — w lipcu i sierpniu. W lecie i jesienią do wybrzeży południowo-wschodnich docierają tajfuny z ulewnymi deszczami. Na suchych obszarach występują częste burze pyłowe.
Źródło: Wikipedia
Karolina Komarowska
Rośliny Chińskie Glicynia chińska, (słodlin chiński) - gatunek ozdobnego pnącza, należący do rodziny bobowatych. Roślina występuje w stanie dzikim w środkowych Chinach, jest uprawiana w wielu krajach świata.
Liczi chińskie zwane także śliwką chińską – gatunek drzew tropikalnych z rodziny mydleńcowatych. Pochodzi z rejonu Kambodży, Wietnamu i Filipin, jest uprawiany w wielu krajach o ciepłym klimacie.
Bonsai, sztuka bonsai - sztuka miniaturyzowania drzew lub krzewów uprawianych w odpowiednio dobranych, płaskich pojemnikach. Efekt ten jest uzyskiwany poprzez specyficzne przycinanie oraz pielęgnację. W potocznym znaczeniu - zminiaturyzowane rośliny o sztucznie wymuszonym, płytkim systemie korzeniowym umieszczone w płaskim naczyniu.
Wielki Mur Chiński 万里长城 Wielki Mur Chiński zbiorcza nazwa systemów obronnych składających się z zapór naturalnych, sieci fortów i wież obserwacyjnych oraz (w najbardziej strategicznych miejscach) murów obronnych z ubitej ziemi, murowanych lub kamiennych, osłaniających północne Chiny przed najazdami ludów z Wielkiego Stepu. Tradycyjnie przyjmuje się, że Wielki Mur rozciągał się od Shanhaiguan (nad zatoką Liaodong) do Jiayuguanw górach Nan Shan na długości ok. 2400 km. Nazywany jest też "Murem 10 000 Li" (10 000 nie powinno być tutaj traktowane dosłownie i oznacza raczej "nieskończoną długość" muru). Oprócz bezpośredniej ochrony przed najazdami ludów z Wielkiego Stepu mur miał duże znaczenie handlowe, jego zachodni odcinek chronił chińską część Jedwabnego Szlaku. Mur, nawet w czasach swojej świetności, nie spełniał nigdy roli fortyfikacji zdolnej przeciwstawić się długiemu oblężeniu przez silną armię. Stanowił jednak dość skuteczną zaporę przed nieskoordynowanymi atakami małych ord, zapewniając względny spokój na terenach przygranicznych i umożliwiając prowadzenie handlu wzdłuż Jedwabnego Szlaku. W sytuacji zmasowanego ataku zorganizowanej armii, mur był niemal całkowicie bezużytecznyi mógł co najwyżej spełniać rolę systemu wczesnego ostrzegania. Do przekazywania wiadomości alarmowych na wypadek zbliżania się nieprzyjaciół służyły wieże sygnalizacyjne rozmieszczone co sto metrów, na których w nocy zapalano ogień, a w dzień wypuszczano dym, który błyskawicznie był przekazywany wzdłuż całego kraju systemem "od wieży do wieży".
Co w modzie chińskiej piszczy? Hanfu Hanfu męskie
Hanfu kobiece
Hanfu składa się z dwóch lub trzech warstw. Pierwsza warstwa to chińska bielizna (rodzaj halki). Druga to strój właściwy, a trzecią może być otwierana narzuta, jakby płaszcz. Mężczyźni noszą zazwyczaj hanfu cięte z jednego kawałka metariału, kobiety mogą mieć hanfu składające się z części górnej i dolnej. Hanfu kobiece może mieć również szerszy pas, który ma podkreślać kobiecą sylwetkę. Hanfu jest oczywiście nierozerwalnie związane z jedwabiem. Sploty są różne - atłasowe, żakardowe. Motywy kwiatowe, dekoracyjne ornamenty, znaki chińskie. Podczas panowania dynastii Zhou powstały regulacje określające, kto jakie hanfu może nosić (zawsze prędzej czy później strój staje się symbolem pozycji społecznej i statusu materialnego). Znacznikami pozycji społecznej były: szerokośc rękawa, długość hanfu, dekoracje.
Qipao To najpopularniejszy tradycyjny chiński ubiór kobiecy. Pod szyją jest charakterystyczna stójka. Suknia qipao sięga do kostek, aczkolwiek współcześnie popularna jest również wersja mini. Najczęściej jest szyty z jedwabiu, dość ciasno opina ciało, nie podkreślając krągłości figury. Kształt stroju pochodzi z jego pierwotnego przystosowania do jazdy konnej; niesymetryczne zapięcie zabezpieczało przed wiatrem podczas galopu i ułatwiało strzelanie z łuku, stójka osłaniała szyję, zaś rozcięcia u dołu ułatwiały wsiadanie na konia. Popularność qipao spadła po 1949, w okresie rewolucji kulturalnej uznawano je za ubiór burżuazyjny. Po 1979 qipao ponownie stały się popularne wśród Chinek, obecnie są przyjętym strojem dla damskiej obsługi luksusowych hoteli i restauracji.
Kimono Kimono to ubiór o kroju prostym, w kształcie litery T, przypominający nieco szlafrok. Rękawy są długie i na całej długości bardzo szerokie – nawet do pół metra. Według tradycji, kobiety niemające męża powinny nosić kimono o wyjątkowo długich rękawach, sięgających niemal podłogi. Szata jest owinięta wokół ciała, przy czym lewa strona powinna być zawsze na wierzchu. Całość ubioru uzupełnia szeroki pas wiązany na plecach, zwany obi. Istnieje wiele fasonów kimono na różne okazje. Poziom uroczystości stroju kobiecego zależy od kształtu (głównie długości rękawów), wzoru i tkaniny, a także koloru. Kimono męskie ma zwykle stały kształt i dość przytłumione kolory – poziom uroczystości ubioru zależy od rodzaju i koloru dodatków, tkaniny oraz od obecności i ilości mon (herbów rodzinnych). Najbardziej uroczystą i pożądaną tkaniną jest jedwab. Bawełna charakteryzuje bardziej swobodny strój. Obecnie produkuje się także kimono z poliestru. Kimono bywają bardzo drogie. Cena kobiecego kimona może przekroczyć 10 tysięcy dolarów, zaś kompletny strój, składający się z: kimona, bielizny, obi, skarpet, sandałów i dodatków, może kosztować ponad 20 tysięcy dolarów. Koszty obi mogą wynieść nawet kilka tysięcy dolarów. Na szczęście w praktyce większość kimon posiadanych przez hobbystów lub osoby praktykujące tradycyjną sztukę japońską, są znacznie tańsze. Zdarza się, że kimono i bieliznę do niego sporządza się własnoręcznie lub z elementów starego stroju. W potocznej polszczyźnie kimono służy za określenie każdego rodzaju dalekowschodniego stroju. Na przykład kimonem nazywają często strój do ćwiczeń kendo, karate, aikido itd. W języku polskim funkcjonuje frazeologizm ,,kopnąć w kimono” i oznacza on ,,pójść spać”.
OKOBO ( czyli japonki na koturnach) Są to buty noszone przez gejsze. Są one bardzo wysokie – wysokość koturnu wynosi zazwyczaj ok. 15 cm. Wykonane z bloku drewna wierzby. Przymocowane są do stopy za pomocą pasków w różnych kolorach oznaczających status. Są noszone po to, by zapobiec dotykaniu przez kimono ziemi.
GEJSZA Osoba o umiejętnościach artystycznych. Składa się on z wyrazu gei (sztuka) i sha (osoba), lub w Kioto gei (sztuka) i ko (kobieta). Chodzi tu o osobę uprawiającą tradycyjne, japońskie rodzaje sztuki, innymi słowy - artystę. W dialekcie regionu Kansai (w tym Kioto) używa się terminu geiko. Gejsze są mistrzyniami w sztuce konwersacji, tańca, śpiewu i gry na tradycyjnych instrumentach japońskich (np. na shamisenie). Zajmują się też kaligrafią, ikebaną i innymi sztukami japońskimi. Zanim kobieta zostanie gejszą musi przejść sześcioletni okres bycia maiko. Gejsze, są bardzo dobrze wykształconymi kobietami, od najmłodszych lat muszą doskonalić swoje umiejętności w szkołach dla gejsz. Pierwszą gejszą była Kasen, została nią w 1761 roku. Makijaż: Sposób, w jaki gejsze bielą twarz zaczerpnięty został od nielegalnych, japońskich prostytutek. Najczęściej stosowały go biedne kobiety, na co dzień zajmujące się wyrobem węgla drzewnego, które zakrywał brud i blizny grubą warstwą pudru. Stąd właśnie blady wygląd twarzy gejszy. Fryzura: Jest tak samo istotna i niezwykła jak makijaż. Tradycyjna fryzura gejszy nazywa się wareshinobu i jest bardzo strojna oraz ozdobna. Noszą ją tylko młode gejsze Maiko, Geiko nie używają w swoich fryzurach tych wszystkich ozdób. Fryzura ta jest niesamowicie skomplikowana do zrobienia i trudna w pielęgnacji, dlatego też współczesne gejsze używają peruk, które nakładają na swoje własne włosy. Azjatycki kok ( zwany Chinese bun)( zawiązujemy kucyk, robimy z niego kok, wkładamy w kok pałeczki)
Chińskie białe złoto, czyli chińska porcelana Chińska porcelana, zwana chińskim białym złotem. Została wynaleziona w Chinach, w początku panowania dynastii Tang (618-907). Już w III-IV w. n.e. wyrabiano glazurowane, kamionkowe naczynia o silnie spieczonym czerepie. Techniczne umiejętności i zastosowanie kaolinu i skalenia przy produkcji kamionek doprowadziło do otrzymania w I połowie VII w. porcelany. Porcelana chińska jest bardziej topliwa niż europejska, ponieważ zawiera więcej skalenia. Początkowo z porcelany produkowano grubościenne i niewielkie naczynia zdobione barwnymi szkliwami, i rytą dekoracją. W epoce Sung (960-1279) nastąpił rozwój technologii, który w czasach dynastii Ming (13681644) doprowadził do powstania wyjątkowo cienkich ścian czerepów, nawet o grubości skorupki jajka. Kształty i rozmiary naczyń były coraz bardziej zróżnicowane, m.in. powstawały ogrodowe wazony o wysokości około 1 m. Naczynia zdobiono scenkami rodzajowymi i pejzażami ujmowanymi w różnego rodzaju bordiury. Słynna manufaktura produkująca porcelanę chińską znajdowała się w Kin-te-Czen, gdzie wyrabiano masowo importowaną do Europy porcelanę biało-kobaltową. Pierwsze egzemplarze porcelany chińskiej do Europy trafiły w XI w., a od XV w. podejmowano we Włoszech próby odkrycia sekretu produkcji porcelany.
Alfabet chiński Składa się z 32 liter: a
阿 ā
ą
昂 áng
b
贝 bèi
c
茨 cí
ć
士 shì
d
德 dé
e
俄 é
ę
诶 ēi
f
夫 fū
g
各 gè
h
吼 hǒu
i
伊 yī
j
友 yǒu
k
卡 kǎ
l
拉 lā
ł
瓦 wǎ
m
马 mǎ
n
纳 nà
ń
聂 niè
o
哦 ó
ó
乌 wū
p
佩 pèi
r
哈 hā
s
萨 sà
ś
莎 shā
t
特 tè
u
吴 wú
w
维 wéi
y
伊 yī
z
斯 sī
ź
热 rè
ż
日 rì
Liczebniki chińskie: 0- líng -零 1- yī -壹 2- èr -貳 3- sān -叄 4- sì -肆 5- wǔ -伍 6- liù -陸 7- qī -柒 8- bā -捌 9- jiǔ - 玖
Jedwab Włókno pochodzenia zwierzęcego (białkowe) uzyskiwane z kokonu jedwabnika morwowego lub jedwabnika dębowego. Światowa produkcja jedwabiu na poziomie ok. 50 tyś. ton rocznie jest bardzo niewielka i stanowi zaledwie 0,2% całej produkcji włókien. Jedwab wytwarzano już w starożytnych Chinach, około 3600 roku p.n.e..
Produkcja włókna: 1)Produkcja karmy dla jedwabników – uprawa drzew, których liście będą dla nich pożywką. Jedwabniki mogą żywić się liśćmi różnych gatunków drzew. Najlepiej jednak, gdy jest to morwa lub dąb. 2)Hodowla jedwabników – odbywa się wiosną, tylko przez dwa miesiące. Przez pozostały czas jaja przechowuje się w stosunkowo niskiej temperaturze. Wylęg rozpoczyna się, gdy tylko pojawią się na morwach pierwsze liście i trwa ok. osiem dni. Następnie gąsienice przez miesiąc żywią się liśćmi morwy. Jedwabniki spożywają pokarm bez przerwy, w ciągu czterech tygodni masa ich ciała zwiększa się 10 000 razy. Po czwartym linieniu, po około miesiącu od wylęgu, jedwabniki rozpoczynają owijanie się w kokon, co trwa trzy dni. Po tym czasie jedwabniki rozdziela się na te, które przepoczwarzą się w motyla, by dać początek kolejnemu cyklowi rozwojowemu oraz te, z których pozyskuje się jedwab. 3)Pozyskiwanie włókna – kokony zanurza się w gorącej wodzie, znajduje koniec każdej nici jedwabnej, a następnie zawija na szpulę. Z jednego kokonu otrzymuje się ok. 1,6 km bardzo cienkiej nici. 4)Przędzenie – włókno poddaje się procesowi przędzenia w celu uzyskania przędzy jedwabnej, będącej surowcem do produkcji tkanin.
KOKONY JEDWABNIKA
Przędzalnia jedwabiu w Chinach
Papier Papier (według chińskich kronik) został wynaleziony w Chinach przez kancelistę na dworze cesarza He Di z dynastii Han, eunucha Cai Lun, około 105 r. n.e. Kancelista eksperymentował z korą drzew, jedwabiem, a nawet sieciami rybackimi, aż trafił na właściwą metodę (papier czerpany) z użyciem szmat jedwabnych i lnianych. Cesarz He Di w uznaniu doniosłości wynalazku podniósł go do godności ministra rolnictwa. Według wikipedii to spilśniona na sicie masa włóknista pochodzenia organicznego o gramaturze od 28 do 200 g/m². Wytwarzany poprzez ułożenie na sicie (w procesie flokulacji) włókien. Papier jest wytwarzany w formie arkuszy lub wstęgi nawijanej w zwoje. Po uformowaniu masy na sicie jest odwadniany, prasowany, suszony i gładzony w podzielonych etapach ciągłego procesu wytwarzania. Oprócz włókien organicznych w skład papieru wchodzą substancje niewłókniste – wypełniacze organiczne: np. skrobia ziemniaczana i wypełniacze nieorganiczne – mineralne: kaolin, talk, gips, kreda oraz niekiedy substancje chemiczne typu hydrosulfit oraz barwniki. Wypełniacze poprawiają właściwości papieru (gładkość, samozerwalność, nieprzezroczystość, białość, odcień).
Pozostałe chińskie wynalazki: kompas, druk, proch, taczka, soczewka, liczydło, zapałki, sejsmograf, latawiec.
Historia wiecznych piór Wieczne pióro powstało znacznie wcześniej niż ołówek. W 1922 roku Howard Carter odnalazł w grobowcu Tutenchamona pierwsze narzędzie pisarskie, które przypominało obecne pióra wieczne. Była to zaostrzona z jednej strony trzcinowa rurka umieszczona w miedzianej oprawce z atramentem. Podobne pióra zostały odnalezione podczas wykopalisk w dolinie rzeki Bazar-darii w Pamirze. Do końca XVIII wieku popularne były pióra gęsie, których największą wadą była konieczność częstego ścinania końcówki, aby nadać jej stożkowy kształt umożliwiający pisanie. W 1707 roku Nicolas Bion, nadworny inżynier Ludwika XIV, wynalazł wieczne pióro pozwalające pisać nieprzerwanie przez dłuższy czas. W latach 1808/1809 powstały pierwsze zaawansowane pióra metalowe. Jednak nie stały się one popularne ze względu na swoją wysoką cenę. Dopiero w 1822 roku zaczęto je produkować maszynowo za sprawą Samuela Harrisona, który ok. 1780 roku zbudował prototyp pióra. W 1884 roku L. E. Waterman opracował system „zasilania kanalikowego”, który zapobiegał robieniu kleksów dzięki regulacji dopływu atramentu. Ważnym etapem w rozwoju produkcji piór było wynalezienie nowych materiałów, które posłużyły do wytwarzania korpusu pióra ;były to m.in. ebonit (w 1839 roku) i celuloid (w 1870 roku)) oraz opracowanie przez firmę Parker specjalnego systemu uniemożliwiającego samowolne ściekanie atramentu ze stalówki. Źródło: Wikipedia
Karolina Komarowska
Jaki. zwierzęta rodem z Himalajskich stepów Cechy gatunku Długość: do 3,3 m (do 4 m samiec) Wysokość w kłębie: do 2 m (samce); 1,6 m (samice) Ogon: 60 cm Masa ciała: do 1000 kg, samice znacznie mniejsze Ubarwienie: sierść ciemnobrązowa do czarnej, długa, włosy okrywowe wyjątkowo długie, czasem sięgające ziemi Pożywienie: trawy, byliny, mchy, porosty i zioła; zjada też śnieg, który dostarcza mu wody Rozród: ciąża trwa 258 dni Występowanie: zimne stepy Himalajów Status: zagrożony Długość życia: 25 lat *** Zamieszkuje Tybet, Indie i Chiny, gdzie żyje zarówno w stanie dzikim jak i udomowionym. Udomowione jaki są zwierzętami jucznymi, poza tym dają mleko i wełnę. Jaki są przeżuwaczami, żyją samotnie lub w niewielkich stadach, w stanie dzikim na wysokościach do 6 tys. m n.p.m. Stada zazwyczaj składają się z samic z młodymi. Samce dołączają do nich w okresie rui. Stare samce żyją oddzielnie. Samice opiekują się potomstwem przez rok. Potomstwo pełną dorosłość osiąga po 6-8 latach. Zwierzęta mogą dożyć kilkudziesięciu lat. Znoszą niekorzystne warunki otoczenia (niedobór paszy na wysoczyznach górskich, niedostatek tlenu i niskie temperatury średnia wynosi tam ok. 0 °C, zimą temperatury spadają niekiedy nawet do -50 °C)
Chińskie tradycje Kultura chińska jest obecna na całym świcie, jej tradycje i przyzwyczajenia są dobrze znane w każdym domu. To właśnie ta kultura posiada rozmaite wynalazki. Dzięki starożytnym wierzeniom ludowym powstała akupresura oraz bardzo przydatna akupunktura, którą stosuje się bardzo często przy wszelkiego rodzaju urazach. Akupunktura polega na wbijaniu do skóry osoby chorej specjalnych igieł w specjalne punkty, które leżą wzdłuż przebiegów merdianów. Aromaterapia jest to bardzo przyjemna, bo przynosi wiele relaksu i odpręża zmęczony organizm, szczególnie jest popularna we wszelkich ośrodkach sanatoryjnych czy uzdrowiskach. Przed aromaterapią wybiera się odpowiedni zapach; szczególnie poleca się wybieranie zapachu lawendy działającej bardzo uspokajająco i kojąco na każdy umysł. Akupresura jest to starożytna metoda chińska polegająca na ściskaniu, dotykaniu czy głaskaniu określonych miejsc. Odpowiedni nacisk działa kojąco na układ nerwowy oraz obwodowy. Zabieg polega na ogólnym pobudzeniu. Wywołuje on zmieszenie bólu. Te ćwiczenia czy zabiegi mają swoje korzenie w kulturze chińskiej. Dzięki ich pięknej tradycji na całym świecie są bardzo rozpowszechnione i pomagają wielu ludziom. Dzięki temu wiele dolegliwości zostaje zwalczonych. Stres zostaje uspokojony, człowiek staje się wyciszony, odprężony i zrelaksowany oraz gotowy do dalszych działań.
Obyczaje w Chinach Jedna z najbardziej ciekawych kultur, która często staje się przedmiotem badań i zainteresowań ludzi z całego świata to kultura chińska, znacząco różniąca się od tej, która panuje w naszym kraju. Są to obyczaje, wierzenia i zwyczaje przechodzące z pokolenia na pokolenie. Niektóre z nich mogą wydawać się nam dość nietypowe, wręcz złe. Do takich zwyczajów możemy zaliczyć surowe traktowanie swojej synowej przez matkę mężczyzny. Kilka pokoleń rodziny zamieszkuje w jednym domu, kobiety są zobowiązane do przeprowadzki do domu swojego męża, gdzie podlegają surowej dyscyplinie. Tradycją jest także to, aby najstarszy z synów pozostawał w domu rodzinnym, aby opiekować się swoimi rodzicami. W przypadku tradycji pogrzebowych kultura chińska także jest inna niż nasza polska. Przede wszystkim kolorem żałobnym w tamtym kraju jest biel. Osoby najbliższe zmarłej osobie przywdziewają białe
szaty także i na głowę, podczas gdy u nas kolorem żałobnym jest zupełnie inne odcień, mianowicie czerń. W każdym domu chińskim znaleźć możemy ołtarzyk, który jest poświęcony zmarłym przodkom. W naszym kraju raczej nikt nie chciałby takiego dodatku w swoim domu, aby to przy nim czcić pamięć i odprawiać modły. Tożsamość grupy u chińczyków jest o wiele ważniejsza niż indywidualność. Osoby nieprzeciętne, które bardziej cenią sobie własne zdanie, niechętnie przyjmowane są przez społeczeństwo. Niewyobrażalne jest także odmawianie spełniania danej prośby, o którą zwróci się do nas dana osoba. Jeśli chodzi o malarstwo to większość dzieł symbolizuje siłę kobiety i mężczyzny, które oznaczane są odpowiednio przez wodę, skały oraz góry. Bardzo ważne jest pismo, które nosi miano najwyższej formy sztuki, dlatego też każde dzieło ozdabiane jest odpowiednimi napisami nie tylko przez autora danego obrazu, ale i przez badaczy z późniejszych czasów. Natura, która jest najczęściej ujmowana na obrazach chińskich, opisywana jest za pomocą dedykacji wierszy lub innych odpowiednich do danego rysunku komentarzy.
Chińska kultura
Każdy kraj ma charakterystyczne dla siebie zwyczaje i tradycje, które często od lat są niezmienne i przechodzą z pokolenia na pokolenie. Kultura każdego państwa jest inna, ale to właśnie dzięki temu mamy szanse poznać coś nowego, często zaskakującego. Niewątpliwie jedną z najbardziej barwnych i ciekawych jest kultura chińska. W kraju tym istnieją tradycje malarskie, które polegają na tym, iż najczęściej przedstawia się naturę. Symbolizowana jest ona przez wodę, która to z kolei jest znakiem kobiecej siły a także przez skały i góry, które są utożsamieniem mężczyzny. Kultura chińska to także tradycje pogrzebowe. Pogrzeb to bardzo duża wystawna i dostojna uroczystość. Zmarły zostaje spalony, a razem z nim jego rzeczy. Ilość spalonych razem z nim rzeczy zależy od tego, jaki status społeczny posiadał i jak był bogaty. Jeśli jego status społeczny był wysoki to liczba tych rzeczy była większa. Kultura chińska opiera się także na czczeniu przodków, dlatego też w każdym domu znajduje się ołtarz im poświęcony, przy którym odprawiane są modlitwy. Wielu spośród nas jest indywidualistami. W Chinach takie zachowanie jest raczej rzadko spotykane, gdyż w kraju tym liczy się bardziej tożsamość grupowa. Ważniejsze są przedsięwzięcia i współpraca z innymi niż nasze zdanie i potrzeby, dlatego też z wielką nieprzychylnością spotykają się osoby, które odmawiają prośbom innych Chińczyków. Propagowane zachowanie będące na porządku dziennym to zadowolenie innych i realizowanie ich próśb. Jeśli chodzi o życie rodzinne to zazwyczaj pod jednym dachem zamieszkuje kilka pokoleń danej rodziny. Zwyczajem jest także to, że synowa przychodzi, aby mieszkać w domu rodzinnym swojego męża, w którym to jednak rządzi jego matka.
Święto lampionów Święto Lampionów w Chinach obchodzone jest jako uwieńczenie uroczystości związanych z obchodami Nowego Roku. Odbywa się ono zawsze ok. piętnastego dnia pierwszego miesiąca w chińskim kalendarzu, czyli mniej więcej pod koniec lutego. Zgodnie z tradycją zapala się wówczas barwne lampiony i zjada specjalnie przygotowane na tę okazję ciasteczka. Legenda głosi, że ok. połowy II w. p.n.e. tego dnia na tronie zasiadł cesarz Wu z dynastii Han. Na pamiątkę tego wydarzenia władca polecił co roku zapalać lampiony. Zawsze opuszczał pałac na tę jedną noc i spędzał czas z poddanymi, którzy przed swoimi domami wywieszali kolorowe lampiony. W 104 r. p.n.e. święto zostało oficjalnie wpisane na listę świąt państwowych. Z kolei w 713 r. mieszkańcy dzisiejszego miasta Xi’an wznieśli siedmiometrowy stos, składający się z lampionów. Miały one różnorodne kształty: od zwierząt, przez owoce, po kwiaty. Wykonywano je z kolorowych papierów. Jedna z lamp przedstawiała biegnącego konia. Ten wzór jest powielany w Chinach od przeszło tysiąca lat! Dzięki specjalnej konstrukcji osoba patrząca na świecący lampion ma wrażenie, że papierowe zwierze znajduje się w nieustannym galopie. Na przestrzeni lat świętu zaczęły towarzyszyć inne atrakcje, np. taniec lwów. Ponoć już w VI i VII w. dwór cesarski urządzał wyrafinowane i kosztowne widowiska z udziałem tysięcy aktorów i muzykantów. Dzisiaj stanowi ono niemal święty rytuał, przestrzegany przez kochających tradycję Chińczyków. To wspaniałe widowisko odbywa się przy akompaniamencie muzyki ludowej. Jego nieodłącznym elementem są ciasteczka Yuanxiao lub Tanguyan. Są to przysmaki z farszem z sezamem, orzechami ziemnymi i cukrem, który formuje się w kulki i kładzie na dużą tacę, posypaną mąką z kleistego ryżu. Następnie należy poruszać tacą tak, aby wszystkie kulki zostały obtoczone w mące, po czym gotuje się je w wodzie. Tak powstają okrągłe ciasteczka mniejsze od kurzego jaja, bez których Święto Lampionów nie mogłoby się obyć.
Jak samodzielnie wykonać chiński lampion? Potrzebne materiały: - patyczki do szaszłyków lub dwa kawałki druta o dł. ok. 30 do 40 cm, - niewielkie świeczki (mogą być małe świeczki na tort urodzinowy), - papier do uformowania lampionu lub, w prostszej wersji, zwykła papierowa torba na zakupy, - sznurek lub nici, dodatkowo: materiały do dekoracji, np. farby, sztuczne kwiaty lub inne, dowolne akcesoria do dekoracji kloszu. Wykonanie: 1. Połącz dwa patyczki na krzyż przy użyciu mocnej nitki lub sznurka. Jeśli używasz drutów możesz je skręcić po środku. 2. Mniej więcej pośrodku każdego skrzydła powstałego krzyża przyklej świeczki wykorzystując ciepły wosk. 3. Kiedy świece są już przytwierdzone do podstawy musisz zamontować „klosz” twojego lampionu. Rolę tę spełni papierowa torba na zakupy. Przy użyciu wcześniej przygotowanych nici lub sznurka przymocuj torbę w czterech miejscach, na zakończeniu każdego skrzydła podstawy. Dno torby powinno zamykać lampion od góry, dół pozostaje otwarty. Jeśli nie masz papierowej torby, wytnij z papieru prostokąt i okrąg o średnicy równej odległości pomiędzy naprzeciwległymi końcami podstawy. Prostokątny kawałek papieru zwiń w tubę, na górze zamocuj okrąg, aby stworzyć zamknięty klosz lampionu. Całość przymocuj do konstrukcji w taki sposób, jak klosze lamp domowych, czyli otwartą częścią na dół. Dodatkowe wskazówki: Aby chińskie lampiony wzniosły się w powietrze musisz zapalić umieszczone wewnątrz świece. Spalając się posłużą one za paliwo. Wytworzą ciepłe powietrze, które wypełniając papierową powłokę lampionu uniesie go. Dobrze skonstruowane lampiony mogą polecieć bardzo wysoko. Po wypaleniu świec chińskie lampiony opadają powoli w dół, lądując z reguły w pobliżu miejsca, z którego wystartowały. Ale pamiętaj, że wiatr może je znieść, więc należy puszczać je w bezpiecznej odległości od obiektów łatwopalnych. Zachowaj również szczególną ostrożność przy konstruowaniu lampionu i jego zapalaniu. Maria Zadrożna
Pokaż swoje pasje! Alicja Końko
Klasa I A
Wiersze Czas
Przemijamy. Przeszłość. Przecież ją znamy. Prawie bez białych kart. Nie ma kodów, szyfrów, cudów. Jest już poznana. Do końca. Na pewno? Duch przeszłości. Coraz starszy. Wiekowy. Odległy. Zapomniany. Z każdą chwilą się powiększa. A my z każdą chwilą zapominamy. Duch płacze. Nad tymi, którzy odeszli. Nad tymi, którzy nie wrócą. Z niepamięci. Odchodzimy. Teraźniejszość. Przemija i tworzy. Nieskończona. Wieczna. Niezniszczalna. Spieszy się pychą, dostatkiem. Doczesnym. Nietrwałym. Nieszczęśliwym szczęściem. Duch teraźniejszości. Biegnie. Pędzi. Gna. Trwając tylko przez chwilę. Jakby był nieśmiertelny. On jest. Lecz jaki? Nie jest dobry czy zły. On jest. Kończymy się. Przyszłość. Wielka niewiadoma. Tajemnica. Zagadka.
Zawsze pozostająca bez odzewu. Bez odpowiedzi. Nieobliczalna córa czasu I matka marzycieli. Duch przyszłości. Cichy i niepojęty. Milczenie. Przekaz wieków. Enigma. Zawsze był i będzie. Trwał i trwa. Nieoparta na liczbach magia. Ulotny szyfr. Przemijamy.
Rzeczywistość Nad miastem zawisło kamienne niebo. Wieżowcom kłaniają się bloki i domy. Kamienice strażnikami alej, zaułków. Zamknięte oczy domostw ciemnymi oknami. A asfalt ulic drogą do raju. Pióro sunie po kartce papieru. Za oknem po niebie suną obłoki. Anioły płaczą, płaczą nad ludźmi. Za oknem świat taki wielki, taki szeroki. Nad miastem zawisła ciężka kotara. Światła, neony błyskają na rogach. Chodniki i ścieżki trasami przemarszu. Szary park miejscem ponurych spotkań. A samotny kościółek bramą do niebios. Pióro pisze po kartce papieru. Zza ściany słychać odgłosy miasta. Anioły patrzą, patrzą na ludzi. Choć świat tak wielki, przestrzeń tak ciasna.
Nad miastem zawisły burzowe chmury. Auta poruszają się jak zaprogramowane roboty. Spieszący się ludzie bezwolnymi golemami. Zło, niegodziwość miarą bogactwa. A miłosierdzie moralnym zepsuciem. Pióro szepce do kartki papieru. W sercach zimno, ból i chłód. Nieczułość, zawierucha i zawieja W mieście szarych ludzi Żyjących na świecie, lecz nie dla świata. Czy jest dla nas jeszcze nadzieja?
Karolina Komarowska ID
WESOŁYCH ŚWIĄT! Boże Narodzenie to okres taki, w którym się cieszą wszystkie dzieciaki. Każdy ubiera swoją choinkę i robi przy tym wesołą minkę. Mikołaj zerka na swe fundusze: -Tyle prezentów zakupić muszę! Pyszne ciasteczka szykuje mama, a tata moczy śledzie od rana. Babcia przyniesie smażonej ryby, dziadek- jesienią zebrane grzyby. Gdy nadszedł czas już rozdać prezenty, każdy w rodzinie jest uśmiechnięty. I wszyscy siedzą dookoła stołu, nucąc „Dzisiaj w Betlejem” pospołu.
Bałwan na dworze postawiony w kąt życzy każdemu: Wesołych Świąt!
„Czarnomorski Raj” Na południowym wschodzie, Gdzie natura zadziwia co dzień, Jest kraj, Wyglądający jak raj. Tam zielono wszędzie, Życie nie jest w pędzie. Wielkie stepy tam mieszkają, Co cudzoziemców zadziwiają. Czarnomorskie tam pejzaże, Przypominają krainę marzeń.
Zlot młodych dziennikarzy, czyli warsztaty dziennikarskie
z Junior Media Ponad dwustu uczniów z mazowieckich szkół zgromadziły warsztaty dziennikarskie, zorganizowane przez program Junior Media. Młodzi dziennikarze zostali zaproszeni 1-go marca 2011 roku do Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie (szóste piętro). Wszystkich gości przywitała Magdalena Chudzikiewicz (dyrektor marketingu i działu Public Relations oraz rzecznik prasowy Grupy Polskapresse), która pokrótce przybliżyła plan warsztatów i zachęciła do udziału w programie Junior Media. Następnie uczestnicy mogli dowiedzieć się, jak zrobić dobre zdjęcie, jakie błędy są najczęściej popełniane przez fotoreporterów oraz poznali trzy podstawowe zasady, jakimi powinno się kierować podczas robienia zdjęć. Te wszystkie informacje przekazała Sylwia Dąbrowa, szefowa działu foto. W związku ze zbliżającym się Euro 2012 górował temat piłki nożnej. Gdy już mowa o niej na zajęciach nie mogło zabraknąć wybitnego dziennikarza sportowego Rzeczypospolitej Stefana Szczepłek. Opowiedział on, na czym polega jego praca oraz czego, jakich umiejętności, wymaga ten zawód. "Guru" dziennikarstwa sportowego przypomniał m.in. o najważniejszej zasadzie jaką jest obiektywizm , o tym , że solidny dziennikarz musi wziąć pod uwagę kilka źródeł informacji. Pod koniec tego interesującego wykładu uczestnicy mieli niepowtarzalną okazję do zadania pytań, których oczywiście nie było mało, bo kto nie chciałby skorzystać z takiej szansy? Padły pytania dotyczące meczu inauguracyjnego, który odbył się dzień wcześniej (29.02.2012) na sto dni przed Euro, rozegrany pomiędzy reprezentacją Polski i reprezentacją Portugalii. Na pytanie o faworyta wśród piłkarzy w całej historii, Stefan Szczepłek bez wahania odpowiedział, że jest nim Kazimierz Deyna. W programie warsztatów, było także zwiedzanie Wielkiej Wystawy Piłkarskiej, której Komisarzem jest właśnie gość honorowy warsztatówStefan Szczepłek, który oprowadzał także po niej „Szanownemu młodych dziennikarzy. Z przejęciem opowiadał o pamiątkach udostępnionych Panu przez rodzinę Kazimierza Górskiego, trenera Jerzego Engela. Podczas Kazimierzowi fotografowania wystawy młodzi adepci dziennikarstwa mogli wykorzystać Górskiemu wiedzę zdobytą na wcześniejszym wykładzie. (… )Prezydent A było co fotografować: proporce meczowe, trofea, ponad sto koszulek Miasta Bielska piłkarskich, m.in., Zinedine Zidane, Alana Simonsena, Francisco Gento , Białej” a także buty piłkarskie i piłki z różnych epok. Na koniec warsztatów Katarzyna Sawko podpowiedziała uczestnikom, jak można sprawić, by to, co publikujemy, było bardziej legalne oraz przybliżyła jak w Polsce działa prawo autorskie. Wszystkie wykłady były przydatną lekcją dla młodych dziennikarzy,a Wielka Wystawa Piłkarska wielką gratką i niezapomnianą atrakcją dla wszystkich, nie tylko fanów piłki nożnej. M.Kobylińska
Horoskop chiński 星座運勢 Kalendarz chiński składa się z 12 miesięcy, z których każdy liczy 29,5 dnia. Aby uniknąć większych przesunięć co trzy lata dodawany jest jeden miesiąc przestępny. Jeden cykl w kalendarzu księżycowym obejmuje 60 lat i jest złożony z pięciu pomniejszych cykli, które reprezentują pięć podstawowych żywiołów składających się na całą materię: 1. metal 2. woda 3. drewno 4. ogień 5. ziemia Legenda o zwierzętach horoskopu Zgodnie z legendą - Budda, zanim opuścił ziemię, zwołał do siebie wszystkie zwierzęta. Jednak tylko dwanaście zwierząt pojawiło się, aby go pożegnać. Aby im to wynagrodzić, nazwał on lata nazwami zwierząt w kolejności, w jakich się pojawiały. Najpierw przyszedł Szczur, potem Bawół, następnie Tygrys, Królik, Smok, Wąż, Koń, Koza, Małpa, Kogut, Pies i Świnia. Stąd mamy dziś dwanaście znaków odpowiadających kolejnym latom. Zwierzę panujące nad rokiem, w którym przyszedłeś na świat, ma głęboki wpływ na Twoje Życie. Odwieczna mądrość mówi: "To jest zwierzę, które kryje się w Twoim sercu". Sprawdź jakim znakiem chińskiego zodiaku jesteś.
* Królik - 1903, 1915, 1927, 1939, 1951, 1963, 1975, 1987, 1999, 2011 * Smok - 1904, 1916, 1928, 1940, 1952, 1964, 1976, 1988, 2000 * Wąż - 1905, 1917, 1929, 1941, 1953, 1965, 1977, 1989, 2001 * Koń - 1906, 1918, 1930, 1942, 1954, 1966, 1978, 1990, 2002 * Koza - 1907, 1919, 1931, 1943, 1955, 1967, 1979, 1991, 2003 * Małpa - 1908, 1920, 1932, 1944, 1956, 1968, 1980, 1992, 2004 * Kogut - 1909, 1921, 1933, 1945, 1957, 1969, 1981, 1993, 2005 * Pies - 1910, 1922, 1934, 1946, 1958, 1970, 1982, 1994, 2006 * Świnia - 1911, 1923, 1935, 1947, 1959, 1971, 1983, 1995, 2007 * Szczur - 1900, 1912, 1924, 1936, 1948, 1960, 1972, 1984, 1996, 2008 * Bawół - 1901, 1913, 1925, 1937, 1949, 1961, 1973, 1985, 1997, 2009 * Tygrys - 1902, 1914, 1926, 1938, 1950, 1962, 1974, 1986, 1998, 2010
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Szczur
Żywioł
Woda
Szczęśliwa liczba
11
Pora roku
Zima
Klejnot
Granat
Kolor
Czarny, czerwony, biały
Cechy pozytywne
Dokładność, inteligencja, bystrość
Cechy negatywne
Chęć kontroli i manipulacji, upór, kąśliwość
Zgodność znaków horoskopu
Smok, Małpa, Bawół
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Wąż, Szczur, Pies, Tygrys
Niezgodność znaków horoskopu
Królik, Kogut, Koń, Świnia, Koza
Ekwiwalent zachodniego zodiaku (przybliżony)
Strzelec
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Bawół
Żywioł
Woda
Szczęśliwa liczba
8
pora roku
Zima
Klejnot
Onyks
Kolor
Żółty, niebieski
Cechy pozytywne
Wiarygodność, spokój, metodyczność
Cechy negatywne
Upartość, materializm, ostrość
Zgodność znaków horoskopu
Szczur, Wąż, Kogut
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Królik, Świnia, Smok, Małpa, Bawół
Niezgodność znaków horoskopu
Koza, Koń, Pies
Ekwiwalent zachodniego zodiaku (przybliżony)
Koziorożec
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Tygrys
Żywioł
Drewno
Szczęśliwa liczba
7
Pora roku
Zima
Klejnot
Perła
Kolor
niebieski (jasny)
Cechy pozytywne
Nieprzewidywalność, kolor, pasja
Cechy negatywne
Brak cierpliwości, porywczość, samolubność
Zgodność znaków horoskopu
Koń, Pies
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Smok, Tygrys, Koza, Świnia, Szczur
Niezgodność znaków horoskopu
Wąż, Kogut, Małpa, Królik, Bawół
Ekwiwalent zachodniego zodiaku
Wodnik
(przybliżony)
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Królik
Żywioł
Drewno
Szczęśliwa liczba
4
Pora roku
Wiosna
Klejnot
Perła
Kolor
Morski
Cechy pozytywne
Uprzejmość, wrażliwość, elegancja
Cechy negatywne
Zmienność nastroju, powierzchowność, oportunizm
Zgodność znaków horoskopu
Koza, Świnia
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Królik, Tygrys, Małpa, Bawół
Niezgodność znaków horoskopu
Smok, Szczur, Kogut, Wąż, Pies, Koń
Ekwiwalent zachodniego zodiaku (przybliżony)
Byk
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Smok
Żywioł
Drewno
Szczęśliwa liczba
5
Pora roku
Wiosna
Klejnot
Szmaragd, diament
Kolor
Czarny, czerwony
Cechy pozytywne
Wielkoduszność, wigor, siła
Cechy negatywne
Arogancja, dogmatyczność, samochwalstwo
Zgodność znaków horoskopu
Szczur, Małpa, Wąż
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Smok, Świnia, Tygrys, Kogut, Bawół
Niezgodność znaków horoskopu
Koza, Królik, Pies
Ekwiwalent zachodniego zodiaku
Baran
(przybliżony)
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Wąż
Żywioł
Ogień
Szczęśliwa liczba
3
Pora roku
Wiosna
Klejnot
Agat
Kolor
Czerwony, zielony
Cechy pozytywne
Głębokie myśli, mistyczność, gracja
Cechy negatywne
Brak asertywności , wątpliwości, nieufność
Zgodność znaków horoskopu
Bawół, Kogut
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Szczur, Smok, Tygrys, Wąż, Koza
Niezgodność znaków horoskopu
Pies, Koń, Małpa, Tygrys, Królik, Świnia
Ekwiwalent zachodniego zodiaku (przybliżony)
Ryby
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Koń
Żywioł
Ogień
Szczęśliwa liczba
5
Pora roku
Zima
Klejnot
Szmaragd
Kolor
Pomarańczowy, żółty
Cechy pozytywne
Wesołość, bystrość, inteligencja
Cechy negatywne
Niegrzeczność, upór, niestabilność
Zgodność znaków horoskopu
Pies, Tygrys, Koza
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Małpa, Świnia, Królik, Koń, Kogut
Niezgodność znaków horoskopu
Szczur, Smok, Bawół, Bawół, Wąż
Ekwiwalent zachodniego zodiaku (przybliżony)
Bliźnięta
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Koza
Żywioł
Ogień
Szczęśliwa liczba
2
Pora roku
Lato
Klejnot
Szmaragd
Kolor
Srebrny
Cechy pozytywne
Szczerość, łagodność, nieśmiałość
Cechy negatywne
Zmienność nastroju, niezdecydowanie, zamartwianie się
Zgodność znaków horoskopu
Królik, Świnia, Koń
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Tygrys, Wąż, Koza, Pies
Niezgodność znaków horoskopu
Bawół, Szczur, Małpa, Smok, Kogut
Ekwiwalent zachodniego zodiaku (przybliżony)
Rak
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Małpa
Żywioł
Metal
Szczęśliwa liczba
10
Pora roku
Zima
Klejnot
Szmaragd
Kolor
Czarny, szkarłatowy
Cechy pozytywne
Innowacyjność, motywacja, dociekliwość
Cechy negatywne
Próżność, zazdrość, podejrzliwość
Zgodność znaków horoskopu
Szczur, Smok
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Koń, Małpa, Królik, Pies, Bawół
Niezgodność znaków horoskopu
Tygrys, Wąż, Świnia, Kogut, Koza
Ekwiwalent zachodniego zodiaku (przybliżony)
Bliźnięta
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Kogut
Żywioł
Metal
Szczęśliwa liczba
6
Pora roku
Jesień
Klejnot
Jaspis
Kolor
Niebieski (marynarski)
Cechy pozytywne
Dokładność, zorganizowanie, perfekcjonizm
Cechy negatywne
Nadgorliwość, samolubność, nieuzasadniony krytycyzm
Zgodność znaków horoskopu
Bawół, Wąż
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Koza, Świnia, Kogut, Smok, Tygrys
Niezgodność znaków horoskopu
Szczur, Królik, Małpa, Pies, Koń
Ekwiwalent zachodniego zodiaku (przybliżony)
Panna
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Pies
Żywioł
Metal
Szczęśliwa liczba
9
Pora roku
Jesień
Klejnot
Diament
Kolor
Turkusowy
Cechy pozytywne
Inteligencja, bezpośredniość, atrakcyjność
Cechy negatywne
Cyniczność, lenistwo, zimno
Zgodność znaków horoskopu
Koń, Tygrys
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Szczur, Wąż, Pies, Małpa, Świnia, Królik
Niezgodność znaków horoskopu
Smok, Koza, Kogut, Bawół
Ekwiwalent zachodniego zodiaku
Waga
(przybliżony)
Szczegółowe informacje dotyczące znaku Świnia
Żywioł
Woda
Szczęśliwa liczba
5
Pora roku
Zima
Klejnot
Szmaragd
Kolor
Krwisto czerwony, czarny
Cechy pozytywne
Prostota, towarzyskość, lojalność
Cechy negatywne
Naiwność, łatwowierność, materializm
Zgodność znaków horoskopu
Koza, Królik
Częściowa zgodność znaków horoskopu
Bawół, Kogut, Szczur, Smok
Niezgodność znaków horoskopu
Świnia, Pies, Wąż, tygrys, Koń, Małpa
Ekwiwalent zachodniego zodiaku (przybliżony)
Skorpion