Gimbus_jesień_2012

GIMBUS, czyli Wieści z Granicznej Gazetka uczniów Publicznego Gimnazjum nr-5 w Siedlcach 1- {57} 2012

Dodatek o Ignacym Paderewskim

Cena 2,00 zł

Witamy Was ciepło w nowym, jesiennym numerze Gimbusa!

Szaro, buro, zimno… Najsmutniejsza pora roku. My nie poddajemy się jesiennej chandrze i polecamy Wam lekturę naszej szkolnej gazety!

W tym numerze przeczytacie m.in. o: patronie PG5 – Ignacym Paderewskim, oznakach i darach jesieni, dowiecie się, w jakie miejsca najlepiej wybrać się na jesienną wycieczkę, kim są ekstrawertycy i introwertycy oraz przekonacie się, do której z tych grup należycie. Jak w każdym numerze możecie zapoznać się z najnowszymi trendami w modzie, propozycjami czytelniczymi i przepisami. Przygotowaliśmy też garść wierszy o tematyce jesiennej.

Zapraszamy Was również do brania udziału w naszych konkursach.

Na zwycięzców czekają nagrody  Życzymy miłej lektury!

Redakcja

___________________________________________________________________________ Opiekun gazetki: p.Joanna Jakimiak Redaktor naczelna: Maria Zadrożna Projekt okładki: Przemysław Redesiuk Skład redakcji: Andżelika Gozdek, Alicja Końko, Wiktoria Lewandowska, Justyna Sowińska, Adrianna Wójcik, Arkadiusz Mężyński.

Ignacy Jan Paderewski

Wszyscy już zapewne wiedzą, że Ignacy Jan Paderewski jest autorytetem dla naszej szkoły, ponieważ to jej patron. Nasza gazetka postanowiła w skrócie pokazać jego pełne poświęcenia życie. Mamy nadzieję, ze będzie Wam miło się to czytało i coś zapamiętacie na przyszłość.

A więc do dzieła!

Ignacy Paderewski (na drugie Jan) urodził się 6 listopada 1860 roku w Kuryłówce. Był jednym z najwybitniejszych i najważniejszych postaci w historii Polski. Jego działalność muzyczna, jak i polityczna, wiele znaczyła dla naszego kraju.

Ignacy od dziecka wykazywał zdolności muzyczne. Gry na fortepianie uczył go domowy nauczyciel. W wieku 12 lat wyjechał do Warszawy i rozpoczął studia w Konserwatorium Muzycznym Warszawskim. W 1878 roku ukończył on z wyróżnieniem tę szkołę i został jej profesorem. Przez kilka lat prowadził naukę gry na fortepianie, po czym wyjechał do Berlina. Stał się artystą powszechnie znanym i podziwianym. Paryż okrzyknął go największym wirtuozem po Fryderyku Chopinie. Jego kariera muzyczna trwała 50 lat.

Paderewski żył w czasach szczególnie dla Polski trudnych. Od najmłodszych lat wychowywany był w duchu patriotyzmu. Aktywnie włączał się w działania zmierzające do odzyskania wolności oraz zbudowania silnej

i pięknej duchowo Polski. Ufundował i podarował narodowi polskiemu Pomnik Grunwaldzki. Pomnik odsłonięto w Krakowie w pięćsetną rocznicę zwycięstwa grunwaldzkiego. W czasie uroczystości Paderewski powiedział szczególnie odważne słowa - ,,nie dać się ruszyć z Ziemi, z wiary, z języka, z ducha polskiego. Stać murem aż przyjdzie odrodzenie''.

W maju 1915 roku, w Chicago zapoczątkował akcję na rzecz Polski.

Zebrał 600 tysięcy podpisów pod apelem do prezydenta Wilsona o podjęcie działań zamierzających do przywrócenia niezależności Polski. Jego osobiste zaangażowanie oraz Polonii Amerykańskiej, przyniosły sukces. W kwietniu 1917 rok Stany Zjednoczone przystąpiły do wojny po stronie Ententy. Zasługą Paderewskiego było utworzenie obok Ententy Armii Polskiej. Społeczeństwo Polski było mu bardzo wdzięczne. Gdy wrócił do Polski był entuzjastycznie witany. Z chwilą zakończenia wojny Paderewski nie zaprzestał działalności politycznej. Między innymi bronił praw Polski przy wytyczaniu powojennym granic. Jako premier, Paderewski zabiegał o pomoc finansową dla wojska polskiego, gospodarki i zwykłych ludzi. Walczył z głodem dzieci, wprowadził powszechny i bezpłatny obowiązek szkolny. 10 grudnia ostatecznie zrezygnował z tego stanowiska. W latach 1920-1921 był stałym przedstawicielem Polski w Lidze Narodów. Zabiegał o zabezpieczenie interesów Polski w Wolnym Mieście Gdańsku.

Czynną działalność polityczną zakończył w 1922 roku, wrócił do fortepianu i muzyki. Wyjechał z kraju i osiadł za granicą. Jednak nadal uważnie śledził sytuację polityczną w kraju i postawie Polonii Amerykańskiej.

W latach 1922-39 Paderewski wiele podróżował. Ważnym wydarzeniem była także wizyta w Poznaniu, a także nadanie Ignacemu Honorowego Doktoratu - w pełnej nazwie - godności doktora honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego. Było to już jego siódme odznaczenie. W okresie II wojny światowej zmęczony i schorowany 80-letni Paderewski po raz kolejny, i ostatni pojawił się na polskiej scenie politycznej. Wygłaszał liczne przemówienia, wzywał państwa sojusznicze do walki z hitlerowskim agresorem, ukazywał okrucieństwo wojny i tragiczny los narodu polskiego.

Udał się także do Stanów Zjednoczonych i zabiegał o to, aby Ameryka poszła na bój o wolność świata, Europy i Polski. Paderewski nie doczekał już końca wojny i wolnej Polski. Zmarł 29 czerwca 1941 roku w Nowym Jorku. Ignacy Paderewski był człowiekiem wielkiego serca. Dochód z wielu swoich koncertów przyznawał na cele dobroczynne. Artysta często finansował budowę pomników lub innych budowli. Dopomagał pieniężnie także ludności, m.in.: ludziom chorym, samotnym, matkom.

Ignacy Jan Paderewski był człowiekiem uczciwym, hojnym, szlachetnym, oddanym sprawom publicznym. Został uhonorowany przez wiele krajów najważniejszymi odznaczeniami. Zaszczyty przyznawano mu w uznaniu zasług: artystycznych, patriotycznych, jak również za hojność i działalność dobroczynną. Ponadto jest honorowym obywatelem wielu miast. Szkoły,

towarzystwa, fundacje i instytucje przyjmują jego imię. Tworzone są placówki kulturalne poświęcone życiu, twórczości i działalności Paderewskiego.

Chcąc upamiętnić osobę, wielkiego Polaka potomni stawiając mu pomniki, artyści poświęcają swoje dzieła. Jego wizerunek widnieje na znaczkach pocztowych i pieniądzach. Organizowane są konkursy i koncerty jego imienia.

My, jako uczniowie Gimnazjum im. Ignacego Jana Paderewskiego, dołóżmy wszelkich starań, by Jego imię sławić dobrymi wynikami w nauce i szlachetnym postępowaniem.

Młodość Ignacego Jana Paderewskiego

Ignacy w młodości

Matka, Poliksena z domu Nowicka, córka Zygmunta, filomaty i przyjaciela Adama Mickiewicza, zmarła wkrótce po narodzinach chłopca.

Jedynym opiekunem Ignacego i jego starszej siostry Antoniny był ojciec, uczestnik powstania styczniowego, który za udział w nim odbył karę roku więzienia w Kijowie. Rodzice Paderewskiego pochowani zostali na cmentarzu w Żytomierzu. W tym czasie małym Paderewskim opiekowała się ciotka. Duży wpływ na jego wychowanie wywarł były powstaniec listopadowy, Michał

Babiński. Zajmował się on nauczaniem dziecka: historii, geografii, języka francuskiego i literatury polskiej. Młody Paderewski od dzieciństwa przejawiał uzdolnienia muzyczne, początkowo grając na starym rodzinnym fortepianie.

W latach 1872–1878 zdobył wykształcenie w warszawskim Instytucie Muzycznym, noszącym od 1919 nazwę Konserwatorium Warszawskie. Tam studiował grę na fortepianie pod kierunkiem Rudolfa Strobla, Juliusza Janoty, Romana Schloczera i jego brata Pawła Schloczera. Z przedmiotów teoretycznych kształcił się pod kierunkiem Gustawa Regulskiego, który był uczniem Hektora Berlioza. Po ukończeniu szkoły z odznaczeniem otrzymał posadę nauczyciela kursu średniego fortepianu w tejże szkole. Paderewski utrzymywał się grając na przyjęciach, komponując i wykonując własne utwory, a także udzielając lekcji gry. W 1880 poślubił Antoninę Korsakównę. Pomimo zachwytów otoczenia, sam twierdził, iż musi jeszcze wiele się nauczyć – przez to potrafił ćwiczyć nawet po 12 godzin dziennie. W 1881, po śmierci żony (która pozostawiła go z kalekim kilkumiesięcznym synem Alfredem), wyjechał doskonalić swój warsztat do Berlina.

Kariera muzyczna

Ignacy przy fortepianie

W czasie zagranicznych wojaży Paderewski spotkał m.in. słynną polską aktorkę Helenę Modrzejewską. Ta, zafascynowana jego talentem, podarowała mu pokaźną sumę pieniędzy. Za tę kwotę mógł kontynuować naukę w Wiedniu pod kierownictwem Teodora Leszetyckiego. Jego mistrz polecił go później na posadę nauczyciela gry na fortepianie w Strasburgu. Pierwszy większy sukces

odniósł debiutując jako pianista w 1887, a w 1888 miał miejsce jego pierwszy duży koncert w Paryżu. Tam też spotkał i zaprzyjaźnił się z kompozytorem Camille Saint-Saëns.

Później przez pewien czas przebywał w Londynie, gdzie koncertował między innymi przed samą królową Wiktorią. Wielkim sukcesem okazało się jego pierwsze tournée po Stanach Zjednoczonych w latach 1891–1892, na które Paderewski zmuszony był się udać z powodu kłopotów finansowych. Na stałe zamieszkał w USA. Zyskał sobie ogromną popularność, nazywany był: największym ze wszystkich, mistrzem, królem pianistów, czarodziejem klawiatury. Podczas koncertowania w USA odniósł kontuzję dłoni, myślał nawet o zakończeniu kariery. Sprawność dłoni przywrócił mu Friedrich Lange – pionier niemieckiej chirurgii w Ameryce. W 1899 Paderewski ożenił się z Heleną Górską, czym sprawił zawód wielu wielbicielkom urzeczonym jego talentem i wyglądem (zwłaszcza długimi, falującymi włosami). Pomimo zakupienia dworku w Kąśnej Dolnej w Małopolsce państwo Paderewscy osiedli w Szwajcarii, w posiadłości Riond- Bosson w Tolochenaz koło Morges, niedaleko Lozanny.

Paderewski skomponował swoją jedyną operę (jedyne dzieło sceniczne) – ,,Manru” na przełomie stulecia. Jej prapremiera odbyła się w Dreźnie 29 maja 1901, a wkrótce zaprezentowano dzieło we Lwowie. Prapremiera amerykańska odbyła się w Metropolitan Opera 14 lutego 1902, odbyło się jeszcze 9 przedstawień w tym samym sezonie, po czym utwór zszedł z afisza i nie został nigdy wznowiony. Należy tu dodać, że ,,Manru” pozostaje jedyną polską operą (skomponowaną przez Polaka) wystawioną w Metropolitan Opera.

Ostatnie Lata

Ignacy już w starości

W 1922 wyjechał ponownie do USA, gdzie powrócił do koncertowania.

Za odbycie trasy koncertowej po Stanach udało mu się zarobić 500 tysięcy dolarów, sumę jak na owe czasy "astronomiczną". Później zajął się także działalnością charytatywną (w 1932 na występ Paderewskiego w Madison Square Garden przybyła rekordowa liczba widzów – 16 tysięcy, a dochód z tego koncertu artysta przeznaczył na bezrobotnych amerykańskich muzyków).

W tym czasie otrzymał wiele tytułów i odznaczeń, m.in. tytuł lordowski od brytyjskiego monarchy Jerzego V. Po śmierci Piłsudskiego w 1935 Paderewski współtworzył tzw. Front Morges.

Organizacja ta, opozycyjnie nastawiona wobec polskiego reżimu autorytarnego, miała charakter centroprawicowy, a jednym z jej głównych założycieli był generał Władysław Sikorski. Front Morges domagał się demokratyzacji życia politycznego w kraju, ale również postulował wybór Paderewskiego na prezydenta Polski.

Rodzina 17 stycznia 1880 Ignacy Jan Paderewski poślubił Antoninę Korsak, która zmarła 9 miesięcy później – 18 października. Z pierwszego małżeństwa miał syna Alfreda (1880–1901). 31 maja 1899 Paderewski ożenił się ponownie z Heleną z Rosenów primo voto Górską, która zmarła 16 stycznia 1934.

Bratem przyrodnim Ignacego Jana Paderewskiego był Józef Paderewski (1875–1958) – wieloletni nauczyciel gimnazjalny w Bydgoszczy.

Odznaczenia i tytuły *Order Orła Białego *Order Virtuti Militari V kl. (pośmiertnie) *Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski *Rycerz Wielkiego Krzyża Orderu Imperium Brytyjskiego *Krzyż Wielki Legii Honorowej *Doktoraty honoris causa uniwersytetów we Lwowie (1912), Krakowie (1919), Poznaniu (1924) i Warszawie (1931), jak również kilku uczelni amerykańskich. *Honorowy obywatel Lwowa (1912) *Honorowy obywatel Warszawy *Filister honoris causa korporacji akademickiej Patria

*Złoty Wawrzyn Akademicki Polskiej Akademii Literatury za krasomówstwo

Jego imię nosi wiele instytucji: 

Akademia Muzyczna w Poznaniu,



Liczne szkoły, m.in.

X Liceum Ogólnokształcące w Katowicach (potocznie nazywane Paderewą), VI Liceum Ogólnokształcące w Poznaniu (potocznie nazywane Paderkiem), Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I st. im. I.J. Paderewskiego w Krakowie,  Towarzystwo Muzyczne w Bydgoszczy, które co trzy lata organizuje Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego, 

Filharmonia Pomorska w Bydgoszczy,



Port lotniczy Bydgoszczy.

Upamiętnienie 11 listopada 2003 w parku im. Henryka Jordana w Krakowie odsłonięto popiersie Ignacego Paderewskiego zrealizowane w ramach projektu "Słynni Polacy XX wieku".

29 października 2010 Sejm RP przyjął uchwałę, w której uczcił pamięć Ignacego Jana Paderewskiego w 150. rocznicę Jego urodzin. Z tej samej okazji Poczta Polska wydała znaczek pocztowy z fotografią pianisty.

Ostatnie lata Ignacego

Złocista jesień Jesień jest trzecią z kolei porą roku. Rozpoczyna się 22 września, w momencie równonocy jesiennej i trwa do momentu przesilenia zimowego (22 grudnia

Podczas jesieni astronomicznej dzienna pora dnia jest krótsza od pory nocnej, a ponadto z każdą kolejną dobą dnia ubywa, a nocy przybywa.

Złocisty liść jesienny

Oznaki jesieni Jesień ma swoje dobre strony i atuty, pomimo tego, że dni stają się krótsze, a temperatura cały czas spada.

Jesienią liście zmieniają swoją barwę z zielonej na żółtą, czerwoną, brązową lub pomarańczową. W czasie tej pory roku zwierzęta gromadzą pożywienie, aby zimą mieć go pod dostatkiem. Jesień jest

Jesienny las

szczególnie piękna w lesie, gdzie wszystko pięknie mieni się kolorami. Jest to także pora roku, która niesie ze sobą wiele darów, na przykład: kasztany, żołędzie, kolorowe liście i grzyby. Z owoców jesieni można przygotować również piękne dekoracje. Na jesień również ptaki przygotowują się do odlotu w cieplejsze miejsca.

Dlaczego drzewa tracą liście na zimę ?

Drzewa zrzucają liście, aby nie tracić przez nie wody w czasie zimy.

Sygnałem do zrzucenia liści jest dla drzew długość dnia. Gdy dni stają się krótsze, między liściem, a gałązką drzewa tworzy się przegroda, która sprawia, że do liścia przestaje dopływać woda. Liść usycha i przy okazji podmuchu wiatru odpada od gałęzi.

Zrzucając liście, drzewo jest w stanie spoczynku. Zmniejsza się jego zapotrzebowanie na wodę, gdyż liście jej nie wyparowują. W tkankach

Modrzew-jedyne drzewo iglaste, które zrzuca igły na zimę.

magazynowane są cukry i tłuszcze, dzięki którym roślina jest odporna na mróz.

Ustaje wówczas fotosynteza.

Igły pokryte są grubą warstwą skórki i substancji woskowej, która zabezpiecza je przed niskimi temperaturami, woda zaś jest z nich na okres zimy odprowadzana, by podczas mrozów nie doprowadzić do zamarznięcia i rozsadzenia igły. Dlatego drzewa iglaste, z wyjątkiem modrzewia, nie zrzucają igieł na zimę.

Dary jesieni Jednym z darów jesieni jest jarzębina. Ma ona czerwony kolor, chociaż nim dojrzeje, przechodzi od barwy pomarańczowej po czerwoną. Jarzębina rośnie na drzewie o niskich konarach i zielonych listkach. Jest to owoc, który pojawia się wyłącznie w porze jesiennej. Z jarzębiny można wykonać wiele pięknych dekoracji. Jarzębina ma kształt koralików, dlatego znakomicie nadaje się do wyrobu bransoletek lub korali. Aby z jarzębiny

uzyskać korale, najpierw należy przygotować sobie igłę oraz nitkę, na które następnie należy nawlekać koraliki jarzębiny. Ma jednak ona swoje wady - nie można zapomnieć, że jest to owoc, czyli coś żywego, co ulega zepsuciu. Oprócz tego jest mało odporna na urazy mechaniczne. Nawleczona na nitkę, po pewnym czasie wysusza się. Jarzębina jest stosowana głownie w celach dekoracyjnych. Rośnie na drzewie, ale nie pojedynczo, tylko całymi kiściami.

gałązka jarzębiny

korale wykonane z jarzębiny

Do darów jesieni zaliczamy również kasztany, które rosną na olbrzymim drzewie – kasztanowcu, występującym najczęściej w parkach.

Owocem kasztanowca jest właśnie kasztan, który nim dojrzeje, podobnie jak orzech zamknięty jest w twardej osłonce, czyli łupince. Gdy owoc dojrzeje, łupinka pęka.

Wówczas kasztan spada na ziemię.

Kasztan jest bardzo twardym owocem,

dlatego upadek z wysokości nie powoduje u niego żadnego uszkodzenia. Ma kształt okręgu o brązowej barwie, po przekrojeniu możemy zobaczyć, że jest wypełniony zieloną masą. Podobnie jak jarzębina służy do celów dekoracyjnych. Z owoców kasztanowca można wykonać rozmaite figurki, korale i inne ozdoby. Kasztany to owoce występujące jedynie późną jesienią.

kasztany w łupince

kasztanowe figurki

Kolejnym darem jesieni są grzyby. Można je spotkać głównie w lesie.

Aby je zbierać, niezbędna jest wiedza z zakresu możliwości ich spożywania, ponieważ dzielą się one na gatunki jadalne i trujące. Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem grzyba trującego jest muchomor. Składa się on z nóżki o białej podstawie oraz czerwonego kapelusza w kropki, który jest jego znakiem rozpoznawczym. Zjedzenie muchomora grozi zatruciem organizmu. Grzyby zbieranie są do koszyków, podczas tak zwanego grzybobrania. Rosną one najczęściej pod drzewami iglastymi.

Grzybów nie wyrywa się bezpośrednio z podłoża. Należy nacinać je odpowiednio.

Zalicza się je do jadalnych darów jesieni.

Spożywamy je gotowane, smażone, suszone lub zalane w occie. Każdy grzyb składa się z nogi, tj. trzonu oraz kapelusza.

Przed poddaniem grzybów jakiejkolwiek obróbce, należy ocenić, czy nie są one robaczywe. Sprawdzamy to nacinając na nóżkę oraz dzieląc kapelusz na dwie części.

Najpopularniejsze gatunki grzybów w Polsce to: borowiki, podgrzybki i koźlarze, rydze, pieprzniki, czubajki, gąski i opieńki.

borowik szlachetny

gąski

muchomor zwyczajny

Darami jesieni są także orzechy laskowe, które są owocami leszczyny oraz orzechy włoskie. Zawierają one dużo witamin, a poza tym są bardzo smaczne.

Warto spróbować tych orzechów, szczególnie jesienią, kiedy jest ich pod dostatkiem.

Do darów jesieni zaliczymy również żołędzie – owoce dębu. Żołędzie z botanicznego punktu widzenia są także gatunkiem orzechów. Wykorzystuje się je jako składnik paszy dla zwierząt oraz w celach dekoracyjnych.

orzechy włoskie

orzechy laskowe

żołędzie

Jesienna poezja

Jak nie kochać jesieni...

Jak nie kochać jesieni, jej babiego lata, Liści niesionych wiatrem, w rytm deszczu tańczących.

Ptaków, co przed podróżą na drzewach usiadły, Czekając na swych braci, za morze lecących.

Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych, Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych.

Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc, Kojąc w twym słabym sercu, codzienne zgryzoty.

Jak nie kochać jesieni, smutnej, zatroskanej, Pełnej tęsknoty za tym, co już nie powróci.

Chryzantemy pobieli, dla tych, których nie ma.

Szronem łąki maluje, ukoi, zasmuci.

Jak nie kochać jesieni, siostry listopada, Tego, co królowanie blaskiem świec rozpocznie.

I w swoim majestacie uczy nas pokory.

Bez słowa na cmentarze wzywa nas corocznie.

Tadeusz Wywrocki

Jesienne niebo Jesienne niebo słodkie, pełne łaski spowite w szal kaukaski, przez drzew bezlistnych rozszczepione pędzle przeciąga różową frędzlę.

I ku nadziei mej podchodzi z bliska, słodyczą mnie uściskaj i na tęsknocie mej opiera dłonie- pachną ostatnie lewkonie.

Jesienne niebo słodkie, pełne łaski, zwija swój szal kaukaski a odrzuciwszy go, staje bez ruchu z cekinem złotym w uchu.

Maria Pawlikowska- Jasnorzewska

.

W ty m art ykule będzie można przeczytać wiersze zarówno uczniów z naszej szkoły, jak i poetów lokalnych, polskich, i zagranicznych.

O uczniach ,,Starają się, bardzo starają i w dzienniku ,,wzory” mają.

Czasami trochę ,,wariują” – - z piątek, szóstek się radują. Żel, fryzury i paznokcie, Ściągi chowane pod łokcie.

Taki to zbiór zalet i cnót Stanowi nasz uczniowski ród.

Na zewnątrz

klasa II A * * * (utkałam babie lato) utkałam babie lato z mgły zawisłam na nitce marzeń stopą dotykam martwej wody wierząc że pobudzę wzbudzę

wyglądam widzę złoconym brzegiem diamentowo – szafirowe morze w rozbłyskach radości oprawne szklanym odbiciem niebo czerwoną halką okrywający się różowy ze wstydu z burzą czarnych włosów z astralnymi spinkami kosmos Alicja Końko,

żaden bohater nie powstał żadna myśl się nie obudziła wiszę daleko od piekła daleko od nieba czekam na wiatr który mnie porwie do świata myśli nieznanych Edyta Pastor, tomik „Bogiem a prawdą”

Szaro, buro i deszcz pada… jesień po prostu! Co zrobić z tym czasem? W tym numerze „Gimbus” podaję Wam propozycje ciekawych miejsc w niedalekiej odległości od Siedlec, do których warto wybrać się właśnie o tej porze roku. ŁAZIENKI KRÓLEWSKIE W WARSZAWIE Opis: Zespół pałacowo- parkowy z licznymi zabytkami klasycystycznymi. Został założony w XVIII wieku z inicjatywy Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przy realizacji projektu pracowali architekci królewscy: Dominik Merlini, Jan Chrystian Kamsetzera i Jan Chrystian Szuch.

Obecnie park jest miejscem wielu wydarzeń kulturalnych, naukowych, rozrywkowych i sportowych, a także miejscem spotkań i spacerów. Na terenie Łazienek znajduje się również Muzeum Łazienek Królewskich, które zostało udostępnione do zwiedzania w 1960 roku.

To warto zobaczyć w Łazienkach:  Pałac Łazienkowski  Teatr na wyspie  Stara Pomarańczarnia  Świątynia Egipska  Świątynia Sybilli  Palmiarnia  Biały Domek  Pałac Myśliwiecki  Pomnik Fryderyka Chopina i wiele innych.

Informacje praktyczne: Godziny otwarcia: Ogrody Łazienkowskie

Pałac na Wyspie

Pozostałe obiekty zabytkowe pon. 11.00-16.00 wt. – nd. 9.00-18.00

pon. 11.00-16.00 codziennie od świtu do wt., śr., nd. 9.00-18.00 zmierzchu czw., pt., sob. 9.00- 20.00 Warto wiedzieć: W każdy czwartek wstęp do obiektów zabytkowych dla turystów indywidualnych jest wolny.

Do bezpłatnego wejścia do obiektów uprawnia wejściówka rozdawana w Kasie Głównej Muzeum (pawilon zachodni Pałacu na Wyspie) w każdy czwartek.

Uwaga!

W parku nie wolno jeździć na rolkach, deskorolkach i rowerach.

Więcej informacji na: wikipedia.org, www.lazienki-krolewskie.pl

Około 1429 r. książę warszawski Janusz I Starszy zbudował zamek murowany na sztucznej wyspie wśród bagien rzeki Liwiec, ówczesnej granicy księstwa. Po wygaśnięciu linii męskiej Piastów mazowieckich od 1526 do 1536 r. zamkiem władała księżniczka Anna Mazowiecka, która otrzymała Liw jako zaopatrzenie do czasu zamążpójścia.

Po jej ślubie ze Stanisławem Odrowążem w 1537 r. ziemię liwską wcielono do Korony.

W latach 1548-1556 zamek należał do królowej-wdowy Bony Sforzy.

W 1656 r. („potop”) i 1703 r. (wojna północna) Szwedzi zdobywali, i plądrowali warownię, która po drugim najeździe popadła w ruinę. W 1782 r. starosta Tadeusz Grabianka zbudował na siedzibę kancelarii starostwa i sądu ziemskiego dwór barokowy, który spłonął w połowie XIX wieku.

Podczas II wojny światowej niemiecki starosta Ernst Grass zamierzał rozebrać ruiny zamku na cegłę. Zapobiegł temu młody archeolog Otto Warpechowski, przekonując starostę o krzyżackim rzekomo pochodzeniu zamku i doprowadzając do rozpoczęcia jego odbudowy. Prace renowacyjne, przerwane przez Niemców w 1944 roku, ukończono w 1961 r. Obecnie zamek jest jednym z największych muzeów broni w Polsce, prezentując w swojej kolekcji broń białą, palną i drzewcową z XV-XX w.

Muzeum szczyci się również kolekcją portretu sarmackiego z XVII-XVIII w. oraz dużym zbiorem malarstwa i grafiki o tematyce batalistycznej, zawierającym dzieła m. in. Wojciecha i Jerzego Kossaków, Tadeusza Ajdukiewicza, Leona Kaplińskiego, Stefano Dell Belli, Eryka Dahlberga. Wystroju wnętrz dopełniają zabytkowe meble i tkaniny.

Turnieje rycerskie Tradycją każdego bractwa rycerskiego jest zorganizowanie turnieju na własnym terenie, na który zapraszane są inne bractwa zarówno z Polski, jak i zza granicy. Turniej rycerski nie ogranicza się tylko do sportowej rywalizacji. Posiada także ciekawą i barwną oprawę artystyczną. Przez dwa dni (sobota i niedziela) poza rywalizacją turniejową w pięciu konkurencjach, goście podziwiają wiele atrakcji, takich jak: nocne widowisko z efektami świetlnymi i dźwiękowymi, biesiada, gry i zabawy plebejskie, występy artystyczne, scenki ze średniowiecza. Największą atrakcją jest bitwa, w której biorą udział jednocześnie wszyscy rycerze. Jest ona niesłychanie widowiskowa, wzbudza wiele emocji i pozwala obserwatorom przenieść się w zupełnie inną epokę.

Co może łączyć klasowego „kujona” i szkolną duszę towarzystwa?

Sprawdź!

No właśnie, co? Typ osobowości, jaki najczęściej przypisuje się zamkniętym bądź samotniczym osobom, najczęściej wyróżniającym się (nie tylko dobrze) pod względem nauki, to introwersja, natomiast ludzie przebojowi, towarzyscy i wybuchowi są zwykle ekstrawertykami. Po co komu to wiedzieć? Dlatego, że od poznania, co pozytywnie, a co negatywnie wpływa na nas, może zależeć nasz sukces nie tylko w szkole, ale też w życiu!

Na początek pytanie: o czym w ogóle jest ten tekst? Odpowiedź brzmi: o dwóch przeciwstawnych typach postaw: introwersji i ekstrawersji, pojęć po raz pierwszy użytych przez szwajcarskiego psychologa Carla Gustava Junga w jego dziele „Psychologische Typen”(„Typy psychologiczne”).

Pierwszy z nich, introwersja, łączy w swej nazwie dwa łacińskie wyrazy: „intra” „wewnątrz” i „vertere” - „zwracać się”. W psychologii oznacza ona cechę charakteru polegającą na skupianiu się na swoim wnętrzu, własnych emocjach i zachowaniach oraz zmniejszeniem zainteresowania światem zewnętrznym. Niestety, introwersja często mylona jest z nieśmiałością, depresją czy nawet autyzmem!

Introwertycy zyskują energię kiedy są w samotności, z „wnętrza”, a tracą wśród ludzi; są dobrymi słuchaczami; myślą zanim coś zrobią lub powiedzą; w każde zainteresowania bardzo się zagłębiają; tylko głębokie relacje z innymi nazywają "przyjaźnią"; wolą rozmowy w cztery oczy niż w grupie; aby się skupić potrzebują ciszy, nie lubią gdy im się przerywa pracę; lepiej niż ekstrawertycy radzą sobie z zadaniami wymagającymi skupienia uwagi; na studiach osiągają lepsze wyniki niż ekstrawertycy; łatwiej uczą się czytając niż przez rozmowę z innymi; wolą dowcip ujawniający niestosowność i niedopasowanie; mogą mieć trudności w zapamiętywaniu twarzy i nazwisk.

Drugi z typów charakteru to ekstrawersja. Podobnie, jak jej przeciwieństwo, składa się z łacińskiego „vertere” i „ekstra” - „zewnątrz”. Jej mianem określa się cechę charakteru oznaczającą kierowanie swoich działań do świata zewnętrznego.

Ekstrawertycy zyskują energię, kiedy przebywają z innymi, ze świata zewnętrznego, a tracą gdy są sami; najpierw coś robią lub mówią, a potem myślą; utrzymują większy kontakt wzrokowy z rozmówcą podczas mówienia, niż podczas słuchania; mają wiele zainteresowań; mówią szybko; korzystają z pamięci krótkotrwałej; osiągają lepsze wyniki niż introwertycy w szkole podstawowej; pracują lepiej jeśli są chwaleni; wolą nonsensowny dowcip.

Ponadto do typów osobowości zalicza się neurotyczność, polegającą na silnym niezrównoważeniu emocji i małej odporności na stres, i inne negatywne bodźce. Jej przeciwieństwem jest równowaga emocjonalna.

Pamiętajmy jednak, że mimo niewielkich możliwości zmiany naszego temperamentu, możemy wykształcić w sobie umiejętności pozwalające na bardziej elastyczne dopasowanie do otoczenia, niezależnie od naszego charakteru i osobowości !

A teraz sprawdź się!

1. Czy spędzasz większą część życia w świecie zewnętrznym, wśród ludzi?

TAK NIE 2. Czy wolisz słuchać, niż mówić?

TAK NIE 3.

Czy czujesz przypływ energii, kiedy otaczają cię ludzie i coś wokół ciebie dzieje?

TAK NIE

się

3. Może to myśli i koncepcje dają ci energię, za to wyczerpują cię intensywne dyskusje?

TAK NIE 4. Czy jesteś znużony i wyczerpany, kiedy masz spędzić zbyt dużo czasu w swoim wnętrzu, oddając się cichej refleksji?

TAK NIE 5. Czy wolisz raczej mówić, niż słuchać?

TAK NIE 6. Czy zdarza ci się czasem opuszczając spotkanie powiedzieć sobie w duchu: "Kiedy się wreszcie nauczę trzymać język za zębami?"

TAK NIE 7. A może wolisz zachować poglądy i spostrzeżenia dla siebie, rzadko się nimi dzieląc?

TAK NIE 8. Czy najpierw otwierasz usta, a dopiero potem angażujesz mózg?

TAK NIE 9. Czy zdarza ci się opuszczać spotkanie myśląc: "Dlaczego nie odezwałem się wtedy i nie powiedziałem, że ...?"

TAK NIE JEŚLI w większości na pytania 1, 3, 5, 6, 7, 9 odpowiedziałeś/-aś TAK, a na resztę pytań NIE, to znaczy, że jesteś EKSTRAWERTYKIEM! JEŚLI w większości na pytania 2, 4, 8, 10 odpowiedziałeś/-aś TAK, a na resztę pytań NIE, to oznacza, że jesteś INTROWERTYKIEM! JEŚLI twoje odpowiedzi na powyższe pytania równoważą się, oznacza to, że jesteś w stanie równowagi emocjonalnej LUB jesteś neurotykiem LUB po prostu jesteś „pomiędzy” dwoma z powyższych określeń.

Psychologia nie jest nauką łatwą, ale momentami przydatną i interesującą, czyż nie ?    Alicja Końko ŹRÓDŁA:  http://pl.wikipedia.org/wiki/Introwersja_i_ekstrawersja  http://pl.wikipedia.org/wiki/Ekstrawersja  http://pl.wikipedia.org/wiki/Introwersja  http://pl.wikipedia.org/wiki/Neurotyczno%C5%9B%C4%87  http://pl.wikipedia.org/wiki/R%C3%B3wnowaga_emocjonalna  http://wandunia.suntar.com.pl/typy/EaI.html  http://www.forumzdrowia.pl/id,192,art,33,ptitle,ja.htm Oczywiście szacunek dla twórców również się należy 

MODA NA JESIEŃ I ZIMĘ 2012/2013 Zobacz, w czym w tym sezonie będziesz wyglądać super-modnie ! ! ! 

Przedstawiamy najmocniejsze tendencje na jesień 2012, które powtarzają się u najbardziej znanych projektantów z całego świata i już niedługo opanują także polskie ulice. Oto osiem topowych trendów na nadchodzący sezon!

Pod peleryną - moda na peleryny Jeśli masz jeszcze swoją pelerynę sprzed kilku sezonów to świetnie. Znów jest modna, bez względu a to, jaki ma kolor czy wzór. Modne są wszystkie materiały, kolory, desenie i długości tak długo, jak zachowują klasyczny, trójkątny krój. Nosimy je do krótkich lub wąskich spódnic, obcisłych spodni ,jak rurki czy jegginsy, żeby zrównoważyć szeroka górę.

Modne peleryny jesień 2012, zima 2013: Gucci, Just Cavalli, Moschino, Elie Saab

Druga skóra - moda na czarną skórę Super modna jest w tym sezonie czarna, gładka skóra od stóp do głów, ale noszona z minimalistycznym umiarem, a nie w rockowym stylu. Stawiajcie na proste fasony z wyróżniającym akcentem. Wąskie skórzane spódnice i sukienki to będzie absolutny hit.

Modne skórzane ubrania jesień 2012, zima 2013: Ferretti, Sportmax, Trussardi, Valentino

Odblask jesieni - moda na pomarańcz i oranż Jeśli podobało się Wam, jak latem przyciągałyście wzrok odważnymi neonami, z odblaskowej żółci przerzućcie się na żarówiasty oranż. Wszystkie odcienie jesiennych liści, w mocno soczystej wersji są IN. Zjawiskowo w tym kolorze wyglądają zwłaszcza szatynki i brunetki. Totalny oranż przełamujcie czernią, która jako jedyna, jest się w stanie przebić przez ten neon.

Modny kolor jesień 2012, zima 2013: Vionnet, Prada, Carolina Herrera, Vivienne Westwood

Do kompletu - moda na garsonki Dobra wiadomość dla tych z Was, które w pracy obowiązuje sztywny dress- code. Garsonki to jeden z hitów sezonu. Wyglądają bardzo szykownie, a zarazem biznesowo i kobieco. Nosimy je nie tylko do pracy, ale wówczas dbamy o mocne akcenty jak broszki, naszyjniki, fikuśne torby i seksowne buty.

Modne garsonki jesień 2012, zima 2013: John Richmond, Bottega Veneta, Chanel, Fendi

Czarny charakter - moda na czerń i mrok W tym roku projektanci zakochali się w stylizacjach rodem z bajek i filmów science-fiction, i chcą nas ubrać jak typowy, czarny charakter. Na co dzień to kiepski i mało praktyczny pomysł wyglądać jak czarny kowboj czy kobieta -kot z Batmana, ale na Halloween i karnawał 2013 to będzie absolutny hit!

Modne, mroczne stylizacje jesień 2012, zima 2013: Moschino, Versace, Givenchy, Vivienne Westwood

Wesołe retro -

moda na kolorowe lata 60. i 70.

W kontrze do mrocznych i surowych trendów jesieni projektanci proponują powrót do najweselszych motywów z przeszłości, czyli mocnego koloru, odważnych wzorów, stylu pop i hippie. Z lat 60. i 70. czerpcie to, co najbardziej szalone i nie bójcie się nawet najbardziej zwariowanych Miksów! Ważne jednak ,by trzymać się stylizacji na jeden, określony okres w modzie, inaczej będziecie wyglądać jak clown.

Modny styl retro jesień 2012, zima 2013: Prada, Blugirl, Emporio Armani, Miu Miu

Polowanie na Yeti- moda na obszerne futro Jak co roku jesienią i zimą futro nie ma sobie równych, ale w tym sezonie nosimy je zupełnie inaczej niż w poprzednich. Koniec z glamourem w stylu hollywoodzkich filmów, czy szykiem rodem z ,,Dynastii”. W tym roku futro jest ciężkie, włochate i bardzo obszerne, jak skóra zdjęta z Yeti. Szczupłe dziewczyny mogą sobie pozwolić na ten trend, ale ostrzegamy: jeśli macie o kilka kilogramów za dużo, takie okrycie uczyni was jeszcze większymi.

Modne futra jesień 2012, zima 2013: DKNY, Fendi, Mulberry, Matthew Williamson

Powrót do wieków

średnich - moda na średniowiecze i gotyk Trend idealny na wieczorne wyjścia - bogaty, zmysłowy i bardzo ciekawy, całkowicie inspirowany gotykiem, średniowieczem, sukniami i zbrojami. Charakteryzuje się bardzo bogatymi zdobieniami, haftami, aplikacjami. To idealna propozycja dla tych z was które lubią błyszczeć i wyglądać jak femme fatale. Unikajcie jednak długości do ziemi, żeby wasz strój był tylko inspiracją minionymi czasami, a nie nieudolnym przebraniem.

Moda inspirowana Średniowieczem jesień 2012, zima 2013: Balmain, Etro, Moschino, Salvatore Ferragamo

Pamiętajmy, aby oprócz stroju, zadbać o odpowiednio dobrane perfumy!

Jesienią niech towarzyszy nam piękny zapach właściwie dobranej wody toaletowej lub perfum. Nie muszą być drogie!

Na dzień używamy zapachów delikatnych, niewyczuwalnych dla innych!

Wieczorowo stosujemy perfumy mocniejsze, bardziej intensywne- wtedy zapach może ,,iść” za nami!

A teraz coś dla chłopców;) Moro na co dzień W kurtce z pierwszej stylizacji na pewno nie przejdziemy niezauważeni - na nic zdadzą się maskujące barwy. By zestaw nie był przesadzony postawmy na barwy współgrające z kurtką w ciekawy print.

Sweter w karmelowym kolorze i brązowe buty za kotkę stworzą idealne tło dla tego fasonu militarnej kurtki. Oprócz brązów, postawmy także na zieleń, która w tej stylizacji pojawia się na spodniach.

Dzięki zestawieniu takich kolorów, uzyskami prawdziwy, militarny styl.

Stonowana dominacja Jesienne kolekcje zostały zdominowane przez zielenie, brązy, beże i burgundy. Kolory te świetnie ze sobą współgrają i stylizacje z nimi nie mogą się nie udać! Pamiętajmy jednak, by do wzorzystego elementu stroju, resztę wybierać gładką. Militarna kurtka ciekawie komponuje się z wysokimi, sznurowanymi butami. By nasz look nie był zbyt "ciężki" ,wybierzmy klasyczne, wąskie spodnie.

Let's khaki! Żaden trendy man nie powinien pominąć koloru khaki przy tworzeniu jesiennych stylizacji. Militarny styl to nie tylko wojskowy motyw moro. Mile widziane są także gładkie, jednokolorowe ubrania.

Warto więc zainwestować w kurtkę w odcieniu zielonego, a na pewno uzyskami także ciekawy i modny look. Z resztą garderoby nie musimy eksperymentować, doskonale sprawdzą się klasyczne jeansy i brązowe buty za kostkę - sztyblety. Jednak, by nie było zbyt monotonnie, dobierzmy rudą, cienką bluzkę z długim rękawem.

Militarna bomber jacket Osoby, które śledzą naszą stronę, doskonale wiedzą, co kryje się pod tajemniczym hasłem "bomber jacket". Kurtka przedstawiona poniżej, oprócz jednego z najmodniejszych fasonów sezonu jest także w jednym z najmodniejszych kolorów! Dwa w jednym, czego chcieć więcej?! Dodajmy jeszcze karmelowe spodnie, które idealnie współgrają z kolorem moro na rękawach bomber jacket. Nie zapomnijmy także o dodatkach - czarna torba typu Cambridge satchel oraz kultowe buty marki vans stworzą zestaw, który perfekcyjnie nadaje się do szkoły czy na uczelnię.

Mamy nadzieję, że wszystkim się bardzo spodobało :)

Na jesienne wieczory…

Zuzanna ma opinię zbuntowanej artystki, kocha fotografię, a w duszy jest niepoprawną romantyczką. Uczy się w renomowanym warszawskim ll liceum, chodzi na imprezy i bawi się do rana, aby następnego dnia plotkować plotkować o nich na Facebooku. Żyje pełnią życia. Tymczasem w jej szkole pojawia się Michał. Wygląda świetnie – w modnej bluzie, z długimi włosami ściągniętymi byle jak do tyłu, spłowiałymi od słońca. Nowy chłopak potrafi zawrócić w głowie...

Michał fascynuje się kulturą Japonii, uwielbia mangę, a w jego pokoju wszędzie wiszą wizerunki Asuki, pięknej, rudowłosej bohaterki anime. Jego przejście do nowej szkoły owiane jest tajemnicą. Tajemnicą jest także jego związek z zaborczą i zazdrosną Magdą. Jednak to Michał rozdaje karty i wie, czego chce. Teraz bardzo podoba mu się Zuzanna. Zaczyna grę, aby ją zdobyć.

Gdy dwudziestoletnia Wiktoria zostaje zamordowana, zaczyna nowe życie. Dosłownie. Trafia do piekielnego Los Diablos, gdzie dostaje intratną posadę diablicy. Jej zadaniem jest targowanie się o dusze zmarłych, czyli potencjalnych nowych obywateli Piekła. Jednak Wiktoria nie potrafi pogodzić się ze swoją przedwczesną śmiercią, dlatego ciągle wraca na ziemię. Postanawia też zawalczyć o miłość swojego życia i... wybrać między przystojnym diabłem Belethem a śmiertelnikiem Piotrem.

Ja, diablica to wybuchowa mieszanka dwóch rzeczywistości ziemskiej i piekielnej; to również korowód barwnych postaci, takich jak neurotyczna Śmierć, narcystyczna Kleopatra (tak, TA Kleopatra) czy diaboliczny Azazel, którego plan przewiduje zdobycie władzy nad całym światem piekielno-niebiańskim.

Zmęczona miejską gonitwą Agatha Raisin zamyka dochodową firmę w Londynie i przechodzi na wcześniejszą emeryturę, żeby zasmakować spokojnego życia w cichej wiosce Carsely. Znudzona, samotna, przyzwyczajona do sukcesów i uznania, przystępuje do miejscowego konkursu na najlepszy wypiek. Przynosi nań nadziewane ciasto francuskie zakupione po kryjomu w znakomitej londyńskiej piekarni. Jednak ten sposób na awans społeczny zawodzi. Nie dość, że sędzia odrzuca jej kandydaturę, to jeszcze pada martwy po skosztowaniu smakołyku. Żródło: lubimyczytać.pl

Oponki

Kokosanki 2 białka 200g wiórków kokosowych 50g masła 3/4 szklanki cukru 3 łyżki mleka 1 łyżeczka proszku do pieczenia 2 łyżeczki mąki ziemniaczanej lub skrobi

SMACZNEGO!!!

Przepis:

Masło rozpuścić w rondelku, dodać cukier i wymieszać na niewielkim ogniu aż do rozpuszczenia.

Dodać mleko i wiórki, masa ma być gęsta, mogą

się tworzyć grudki masy.

Wystawić do ostudzenia.

Ubić białka na sztywną pianę, dodać mąkę i ponownie wymieszać. Przestudzoną masę dodać do piany. Wszystko razem dobrze wymieszać na niskich obrotach. Na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia wykładać porcje masy. Wstawić do piekarnika nagrzanego do 180 stopni i piec 15 minut

UWAGA! Redakcja szkolnej gazetki Gimbus organizuje konkurs na najciekawsze, najzabawniejsze

zdjęcie z wakacji. dowolny Rozmiar zdjęcia .

Zainteresowanych prosimy o nadsyłanie zdjęć w wersji elektronicznej na adres mailowy gazetki: gimbus_gazeta5@wp.pl albo w wersji papierowej do pracowni p. Joanny

Jakimiak (s.12 I seg.). Fotografie będą przyjmowane do 22 listopada b.r.

Ewentualne pytania prosimy kierować do opiekuna gazetki, p. Jakimiak.

Najlepsze zdjęcia zostaną opublikowane na łamach gazetki, a na zwycięzców czekają

nagrody !!!