"Gimbus" gazetka szkolna Publicznego Gimnazjum nr 5
Historia Założenie Miasta Historia Siedlec sięga czasów o sto lat wcześniejszych niż początki osadnictwa na obszarze dzisiejszej Warszawy. Ta pierwsza osada przyjęła zapewne nazwę od lasu Siedliska, o którym pisana wzmianka znalazła się pochodzi z 1430 roku. Natomiast pierwsza zmianka o samej wsi Siedlce znalazła się w dokumencie wydanym w 1448 roku w parafii łukowskiej, w województwie sandomierskim przez kardynała Zbigniewa Oleśnickiego. W 1503 r. Daniel Siedlecki z rodu Gniewoszów Siedleckich założył obok starej wsi Siedlce wieś "Nova Siedlcza". W 1530 wybudował pierwszy kościół, który był pomiędzy tymi osadami. A 17 lat później w 1549 roku Zygmunt August na prośbę S. Siedleckiego nadał cześć wsi Nowa Siedlecz prawa miejskie magdeburskie, wschodnią cześć Siedlec tzw. Starą Siedlecz nazywano później starą wsią. Została włączona przez miasto dopiero na początku XX wieku. Miasto uzyskało istotne przywileje. Na 8 lat mieszkańcy zostali zwolnieni od podatków, a w Siedlcach mogły odtąd odbywać się cotygodniowe targi - 3 jarmarki rocznie. Przywilej ten został potwierdzony w 1650 r. po spaleniu miasta przez tatarów, a rozszerzony po pożarze Siedlec w 1693 roku. W I połowie XVII wieku miasto przechodzi w ręce Olędzkich, a około 1670 roku Czartoryskich, którym Siedlce zawdzięczają podniesienie miasta z upadku.
Czartoryscy Czartoryscy weszli w posiadanie miasta poprzez posag Joanny Olędzkiej, z którą się ożenił wojewoda wołyński książę Michał Jerzy Czartoryski. Czartoryscy już na początku zwalniają mieszkańców z podatków na 6 lat, z tego okresu datuje się herb Pogoni, która tez jest w herbie Czartoryskich. W 1692 doszło do pożaru w mieście, który zniszczył część zabudowań. Kazimierz Czartoryski, syn Michała, wykorzystał to do nowego zaplanowania rynku i przyległych mu ulic, ułatwiających przyszłą rozbudowę centrum miasta.
Ogińscy Aleksandra wyszła za mąż za Michała Ogińskiego, hetmana wielkiego litewskiego. W 1775 r. odziedziczyła po ojcu Michale dobra siedleckie. Od tej chwili nastąpiły lata najwspanialszego rozwoju Siedlec. Miasto stało się jednym z ważniejszych ośrodków życia towarzyskiego i kulturalnego w Polsce. Organizowała przedstawienia teatralne, na które była zapraszana elita z całego kraju. W Pałacu Ogińskich tworzyli poeci Oświecenia: Franciszek Karpiński, Julian Ursyn Niemcewicz, Franciszek Dionizy Kniaźnin. Synowi oberżysty z dóbr Ogińskich Aleksandrowi Orłowskiemu pomogła rozwinąć się jako malarzowi. Bliski jej krewny, król, Stanisław August Poniatowski był dwukrotnie gościem w pałacu, w 1783 i 1793 r. Dzięki Aleksandrze Ogińskiej dokonano wielu zmian w mieście: przebudowano pałac i kościół św. Stanisława, wybudowano kaplicę, ratusz, będący do dziś architektoniczną wizytówką Siedlec. Znakiem rozpoznawczym miasta jest również wieńcząca ratuszową wieżę figura Atlasa zwanego Jackiem. Powstał oryginalny układ urbanistyczny o przestrzeni otwartej, którego oś wyznacza zespół budowli: kościół, ratusz, odwach i domy zajezdne. Księżnej Ogińskiej Siedlce zawdzięczają też park, zwany dziś od jej imienia "Aleksandrią".
Pod władzą zaborców Po upadku powstania kościuszkowskiego i dokonanym III rozbiorze Polski, Siedlce znalazły się w zaborze austriackim jako siedziba władz cyrkularnych. W tym okresie miasto zaczyna się odradzać po wojennych i żywiołowych klęskach XVII wieku i szybko staje się żywym ośrodkiem rzemieślniczo - handlowym oraz kulturalnym. W czasach Księstwa Warszawskiego Siedlce były stolicą departamentu, a z chwilą utworzenia Królestwa Polskiego (1815-1918) stały się miastem wojewódzkim oraz także powiatowym. Po wojnie Napoleona z Austrią Siedlce włączone zostają do utworzonego przez cesarza Księstwa Warszawskiego. Miasto awansuje do rangi stolicy departamentu. W 1815 roku po Kongresie Wiedeńskim zostaje wcielone do Królestwa Polskiego i stają się stolicą województwa podlaskiego. Wraz z całym Królestwem Siedlce przeżywają rozkwit gospodarczy a jednocześnie upadek autonomii po klęsce powstania listopadowego oraz rusyfikację i represje po klęsce powstania styczniowego, kiedy to Siedlce stały się siedzibą władz guberni siedleckiej. Między zrywami niepodległościowymi w latach 1840- 1866 Siedlce były siedzibą władz powiatowych.
Rozwój miasta W tych czasach zaborczych właśnie powstawał w mieście szereg obiektów publicznych z tym rozwojem związanych, a budowali je najwybitniejsi architekci epoki. Sławny Antonio Corazzi zaprojektował gmach obecnej poczty oraz budynek gimnazjum gubernialnego, dziś IV Liceum im. Stanisława Żółkiewskiego Henryk Marconi zaprojektował w I poł. XIX w. gmach siedleckiego więzienia, powstałego w 1844 roku, który do tej pory służy polskiemu więziennictwu. Kolejne obiekty, które wyznaczały cywilizacyjny rozwój Siedlec XIX i początku XX w. to gmach Trybunału Cywilnego, w którym do dziś funkcjonują instytucje wymiaru sprawiedliwości. To siedziba Towarzystwa Kredytowego ziemskiego, instytucji ważnej dla rozwoju rolnictwa w regonie, jak również budynek hali targowej, będącej świadectwem rozwoju handlu i życia gospodarczego. Wybudowano również linie kolejowe biegnące w kilku kierunkach: Warszawa – Siedlce wiosna 1866-9 października 1866 Siedlce – Brześć 1866-18 września 1867 Siedlce – Małkinia Górna 1884 Siedlce – Czeremcha 1906
III RP Zmiana systemu politycznego w Polsce w 1989 r. nie pozostała bez wpływu także na Siedlce. Jednym z negatywnych skutków tych zmian, był upadek kilku dużych zakładów przemysłowych zlokalizowanych w mieście m.in.: Zakładów Przemysłu Dziewiarskiego "Karo", Zakładów Mechaniczno-Precyzyjnych "Mer- Pol" ,Odlewni Staliwa "Stalchemak". W przypadku innych zakładów nastąpiły przekształcenia własnościowe, np. Zakłady Lekkich Konstrukcji Stalowych "Mostostal" obecnie "Polimex-Mostostal" S.A., Fabryka Narzędzi Skrawających "Vis" (obecnie "FENES") S.A., Zakłady Produkcji Podzespołów FSO "Polmo" - "Kwangijn" ZPP Poland Sp. z o.o. W latach 1990 – 2005 nastąpiły istotne, pozytywne zmiany w wyglądzie miasta. Powstały nowe osiedla mieszkaniowe m.in. Osiedle nad Zalewem, Osiedle Żytnia, Osiedle Sulimów, nowe osiedle na ul. Czerwonego Krzyża i ul. Daszyńskiego. Wybudowano kilka nowoczesnych domów handlowych takich jak np. "Eldorado", "Millenium", "Galeria S", "Chester M". Wizyta papieża Jana Pawła II w 1999 r., przyczyniła się nie tylko do wzrostu życia duchowego mieszkańców Siedlec, ale też do dużych zmian w estetyce samego miasta. Przeprowadzono remonty wielu ulic, położono kostkę na chodnikach, zmodernizowano dworzec PKP, przebudowano rondo na Placu Wolności. W 1999 r. powstała druga uczelnia - Wyższa Szkoła Finansów i Zarządzania w Siedlcach (obecnie Collegium Mazovia Innowacyjna Szkoła Wyższa). W 2005 r. Akademia Podlaska (obecnie Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach otrzymała dotację z Unii Europejskiej na remont pałacu Ogińskich. W ramach modernizacji kolejowego korytarza transportowego E–20 powstał przystanek kolejowy Siedlce Zachodnie. 6 września 2008 r. otwarto pierwszą w regionie siedleckim restaurację sieci McDonald's w pod siedleckich Nowych Iganiach. 1 maja 2009 roku otwarto 4 salowy multipleks kinowy (Novekino). W dniu 7 lutego 2010 r. na terenie miasta odbyło się pierwsze w historii miasta referendum lokalne w sprawie zagospodarowania przestrzennego stadionu przy ul. Wojskowej 5 na galerię handlową o łącznej powierzchni do 50 000 m2, jednak nie przyniosło on rozstrzygnięcia z uwagi na zbyt niską frekwencję 7,6%. Aby referendum było ważne do urn musiałoby pójść co najmniej 30% wyborców. 10 marca 2010 roku na siedleckich Błoniach przy ul. Północnej ruszyła budowa I etapu Stadionu Miejskiego w ramach Regionalnego Ośrodka Sportu, Rekreacji, Rehabilitacji i Turystyki w Siedlcach. 13 kwietnia 2010 r. wybrano wykonawcę dokumentacji projektowej budowy aquaparku, który jest zbudowany obok powstającego stadionu na Błoniach. 14 i 17 czerwca 2010 r. wybrano wykonawców budowy I i II etapu budowy Wewnętrzna Obwodnica Miasta Siedlce.
Sławne osoby związane z Siedlcami. Lidia Chojecka ur. 1977
Polska lekkoatletka, wychowanka MKS Pogoń Siedlce. Specjalistka od biegów średnich i długich (1500 m i 3000 m). Największe osiągnięcie w dotychczasowej karierze Lidii Chojeckiej to złoty medal na 3000 m podczas Halowych Mistrzostw Europy 2005 oraz złote medale na 1500 i 3000 metrów podczas HME 2007. Wywalczyła także srebrny medal na tym dystansie podczas Halowych Mistrzostw Europy 2000, a także brąz na 1500 m na Halowych Mistrzostwach Europy 1998 i brązowy medal halowych mistrzostw Europy w biegu na 3000 metrów w 2011. Jest brązową medalistką na 1500 m z Halowych Mistrzostw Świata 1997 (po dyskwalifikacji Mary Decker- Slaney), 1999 oraz na 3000 m w 2006. Zajęła piąte miejsce w biegu na 1500 m podczas Igrzysk Olimpijskich w Sydney 2000 oraz szóste (na tym samym dystansie) w Atenach 2004. Piąta na 1500 m na mistrzostwach świata w Edmonton (2001), siódma na mistrzostwach świata w Berlinie (2009), ósma w Osace (2007) i dziewiąta w Sewilli (1999). W biegu na 1500 m zajęła również szóste miejsce na mistrzostwach Europy w 1998 i piąte na mistrzostwach Europy w 2006. Bez powodzenia startowała w igrzyskach olimpijskich w Pekinie (2008), kończąc udział w biegu na 1500 m już w eliminacjach. Uznana najlepszą zawodniczką halowych mistrzostw Europy Birmingham 2007. W 2001 zdobyła prestiżową Nagrodę Marszałka Województwa Mazowieckiego. Sześciokrotna mistrzyni Polski na 800 m, 1500 m, 5000 m i 10 000 m, a także piętnastokrotna halowa mistrzyni Polski (na 800 m, 1500 m i 3000 m). W 2013 zakończyła karierę sportową.
Artur Boruc ur. 1980
Polski piłkarz, grający na pozycji bramkarza, wychowanek Pogoni Siedlce, obecnie zawodnik A.F.C. Bournemouth, uczestnik finałów Mistrzostwa Świata 2006 i Mistrzostw Europy 2008. Na pierwszy trening 9-letniego Boruca zaprowadził jego starszy brat Robert w 1989. Wkrótce został pierwszym golkiperem zespołu juniorów młodszych Pogoni. W wieku 16 lat Boruc zaliczył pierwszy mecz w gronie seniorów – w sezonie 1995/1996 zadebiutował w I zespole Pogoni, podczas ligowego spotkania przeciwko Orlętom Łuków o mistrzostwo ówczesnej III ligi. W sezonie 1997/1998 zdobył natomiast z Pogonią Wojewódzki Puchar Polski. W reprezentacji Polski wystąpił 59 razy. Grał w klubach, takich jak: -Pogoń Siedlce -Legia Warszawa -Celtic F.C. -Fiorentina -Southampton F.C
Marcin Mroczek ur. 1982
Aktor niezawodowy, od 2000r. występujący w znanym polskim serialu "M jak Miłość" w roli Piotra Zduńskiego. Wychowanek zespołu tanecznego CARO DANCE. Uczestnik programu telewizyjnego ShowTime, w którym zajął I miejsce. Uczestniczył w IV edycji popularnego programu "Taniec z gwiazdami", gdzie zajął III miejsce. W 2007 zwyciężył w ukraińskiej wersji tego programu. 6 września 2008 w parze z Edytą Herbuś wygrał Konkurs Tańca Eurowizji 2008.
Rafał Mroczek ur. 1982
Aktor niezawodowy, od 2000 roku razem z bratem Marcinem gra w serialu "M jak miłość", wciela się w postać Pawła Zduńskiego. Wychowanek zespołu tanecznego CARO DANCE. Wiosną 2006 wygrał III edycję programu "Taniec z gwiazdami", a w specjalnym odcinku Finał Finałów zajął II miejsce. Jesienią 2007 brał udział w I edycji programu "Gwiazdy tańczą na lodzie", w której zajął II miejsce.
Leon Knabit ur. 1929
Właśc. Stefan Knabit ur. w Bielsku Podlaskim – polski benedyktyn, w latach 2001-2002 przeor opactwa w Tyńcu, publicysta. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Siedlcach. W latach 1945– 1948 należał do Związku Harcerstwa Polskiego; był zastępowym. Ukończył 6-letnie studia w Siedleckim Wyższym Seminarium Duchownym (1948–1954). Święcenia kapłańskie przyjął w Siedlcach 27 grudnia 1953 z rąk biskupa Ignacego Świrskiego. Od września do grudnia 1955 duszpastersko pomagał w Rozwadówce, a do czerwca 1956 był duchownym ojcem Małego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Jest znany ze swojej otwartości, dobrego kontaktu z młodzieżą i poczucia humoru. Był bliskim znajomym papieża Jana Pawła II. Jest autorem kilku publikacji; pracuje w mediach.
Aleksander Fogiel ur. 1910 , zm. 1996
Polski aktor. Znany m.in. z roli Maćka z Bogdańca w polskim filmie historycznym Krzyżacy (1960).W cyklu komediowym „Sami swoi”, „Nie ma mocnych”, „Kochaj albo rzuć” - odtwarzał rolę sołtysa. Zadebiutował rolą Apostoła w 1958 roku w filmie "Baza ludzi umarłych". Ukończył Technikum Kolejowe w Siedlcach oraz kurs Miejskiej Szkoły Rysunku i Zdobnictwa w Warszawie. Przez dwa lata pracował jako dekorator teatralny. Debiutował w teatrach Wojska Polskiego, w których występował aż do zakończenia II wojny światowej, pracując w nich jednocześnie jako aktor, scenograf i autor sztuk. Pracę w teatrze godził z pracą na kolei. W czasie wojny na polecenie gen. Karola Świerczewskiego zakładał Frontowy Teatr Artylerii II Armii Wojska Polskiego.
Henryk Gut ur. 1947 , zm. 2001
Urodzony w Siedlcach- polski sportowiec, trener lekkoatletyki, samorządowiec i polityk. W latach 1966– 1968 był studentem Studium Nauczycielskiego w Siedlcach (na kierunku wychowanie plastyczne), a od 1968 Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W 1970 zdobył Akademickie Mistrzostwo Polski w biegu na 100 m, wicemistrzostwo na 200 m oraz mistrzostwo w sztafecie 4x100 m. Ponadto w latach 1968– 1972 był stałym reprezentantem pierwszoligowego w tym czasie klubu, AZS Warszawa. Po studiach pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w Zespole Szkół Zawodowych nr 1 w Siedlcach, a od 1973 w Wyższej Szkole Rolniczo-Pedagogicznej. Jednocześnie był trenerem lekkoatletyki w klubie Pogoń Siedlce. W 1975 objął stanowisko sekretarza Warszawskiego Oddziału Szkolnego Związku Sportowego w Siedlcach. W 1980 wstąpił do "Solidarności", był m.in. przewodniczącym komisji zakładowej. Po 1989 działał w takich ugrupowaniach jak Partia Chrześcijańskich Demokratów, Bezpartyjny Blok Wspierania Reform, Ruch Solidarni w Wyborach. W 1990 został wybrany na stanowisko prezydenta Siedlec, które pełnił do 1997. W trakcie jego prezydentury m.in. rozbudowano sieć kanalizacyjną i wodociągową, oddano nowe ujęcie wody "Sekuła II", wybudowano oczyszczalnię ścieków, przeprowadzono prywatyzację niektórych zakładów miejskich w tym MPK. W rządzie Jerzego Buzka został powołany na urząd wojewody siedleckiego. Rok później uzyskał mandat radnego sejmiku mazowieckiego I kadencji, w trakcie której zmarł.
Jan Mazur (biskup) ur. 1920 , zm. 2008
Polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lubelski w latach 1961–1968, biskup diecezjalny siedlecki w latach 1968–1996, od 1996 do 2008 biskup senior diecezji siedleckiej. W kwietniu 1961 został mianowany biskupem pomocniczym lubelskim ze stolicą tytularną Bladia. Sakrę otrzymał 6 sierpnia 1961 w Lublinie z rąk biskupa lubelskiego Piotra Kałwy. Był wikariuszem generalnym i diecezjalnym wizytatorem zakonów. Po śmierci Ignacego Świrskiego został mianowany w październiku 1968 biskupem diecezjalnym siedleckim. Ingres do katedry w Siedlcach odbył 17 listopada 1968. Po osiągnięciu wieku emerytalnego złożył rezygnację z rządów diecezją i przeszedł w stan spoczynku w marcu 1996.
Tadeusz Sobieszczak ur. 1 grudnia 1924
Ps. "Dudek" urodzony w Siedlcach, major rezerwy, kombatant AK. Po scaleniu organizacji konspiracyjnych służył w Związku Walki Zbrojnej i następnie w Armii Krajowej. Z tej organizacji został skierowany w marcu 1944 r. do 5 drużyny II plutonu OP „Zenona” 34 Pułku Piechoty AK. Walczył do rozwiązania tego oddziału w sierpniu 1944 r. Po powrocie do Siedlec współzakładał Ruch Oporu Armii Krajowej. By nie podzielić losu kolegów, którzy zostali aresztowani przez NKWD i wywiezieni do obozów Gułagu, wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Został zakwaterowany na III polu niemieckiego obozu koncentracyjnego Majdanek koło Lublina, następnie wcielony do jednego z oddziałów Armii Czerwonej i wysłany w okolice Przemyśla. Z trzema kolegami opuścił Armię Czerwoną i wstąpił do Oddziału Partyzanckiego „Groźnego” 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich Armii Krajowej. Był rusznikarzem i celowniczym ciężkiego karabinu maszynowego w plutonie Czelatycze tego oddziału. Uczestniczył w akcjach broniących polską ludność przed okrucieństwem nacjonalistów ukraińskich. Po rozwiązaniu tego oddziału partyzanckiego po raz drugi wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Obecnie jest w stopniu majora rezerwy i pełni funkcję przewodniczącego Środowiska Oddziału Partyzanckiego „Zenona” Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Siedlcach.
Odznaczenia : -Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, -Krzyż Partyzancki, -Krzyż Walecznych, -Krzyż Zasługi z Mieczami, -Krzyż Armii Krajowej, -Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju, -Międzynarodowy Krzyż Maltański za Działalność dla Dobra Ludzkości (z tytułem Kawalera Maltańskiego), -Honorowy Obywatel Miasta Siedlce od 6 września 2013 roku.
Znane budowle Siedleckie Pałac Ogińskich
W miejscu dzisiejszego pałacu pierwotnie istniały dwory drewniane, swoją historią sięgające czasów prelokacyjnych miasta. Pałac murowany został wybudowany przed 1730 r. przez Kazimierza Czartoryskiego. W kolejnych latach remontowany i przebudowany. Pomiędzy 1769 i 1770 generalny remont pałacu przeprowadził Michał Fryderyk Czartoryski, syn Kazimierza Czartoryskiego, a w latach 1779-1781 na zlecenie Aleksandry Ogińskiej pałac gruntownie przebudował architekt Stanisław Zawadzki. Dzięki tej przebudowie pałac otrzymał klasycystyczną bryłę i wystrój. Bywali tu przedstawiciele znamienitych polskich rodów: Braniccy, Potoccy, bohaterzy narodowi, w tym Tadeusz Kościuszko, poeci epoki oświecenia: Julian Ursyn Niemcewicz, Franciszek Kniaźnin, Franciszek Karpiński, a także król Stanisław August Poniatowski. Po śmierci Aleksandry Ogińskiej majątek po niej odziedziczyła Izabela Czartoryska, która w 1807 r. zamieniła dobra siedleckie na dobra rządowe na Lubelszczyźnie. Od tego czasu pałac stał się obiektem użyteczności publicznej. W czasach II wojny światowej został spalony. W trakcie odbudowy w 1950 r. przekształcono w stopniu znaczącym wnętrza, dostosowując je do potrzeb nowych użytkowników. W 1953 r. wzniesiono, na dziedzińcu pałacu od frontu pomnik w kształcie sarkofagu poświęcony poległym w walkach o wyzwolenie narodowe i społeczne w latach 1939-1945. Obecnie pałac jest administrowany przez Akademię Podlaską.
Katedra Niepokolanego Poczęcia
Najbardziej charakterystyczna budowla sakralna w Siedlcach została zaprojektowana przez Zygmunta Zdańskiego, ówczesnego architekta gubernialnego. Zbudowana w latach 19051912 na placu ofiarowanym przez Ludwika Górskiego w imieniu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Kościół katedralny p.w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny został wzniesiony w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego. Jesienią 1912 r. katedrę poświecił ks. J. Scipio del Campo. Wymiary: 52 m długości i 19 m szerokości, wysokość nawy głównej 16,5 m, wysokość wież 75 m. Bardzo charakterystyczne dla kościoła witraże, zniszczone podczas II wojny światowej i ponownie odbudowane.
Ratusz miejski ,,Jacek”
Ratusz jest traktowany za najcenniejszy zabytek obiektów architektonicznych o przeznaczeniu publicznym. Potoczna nazwa "Jacek" wywodzi się prawdopodobnie z miejscowej legendy, wg której do wykonania zwieńczającej ratusz figury Atlasa pozował lokaj Aleksandry Ogińskiej o imieniu Jacek. Dzięki swej oryginalnej formie, ratusz jest zaliczany do najciekawszych budowli ratuszowych w Polsce. Zaprojektowany prawdopodobnie przez Jana Zygmunta Deybla, został wzniesiony w latach 1763-1766, na miejscu istniejących wcześniej, zniszczonych przez pożary, kilku drewnianych ratuszy. Budynek będący typowym ratuszem handlowym został wzniesiony na planie krzyża. Skrzydła ratusza przeznaczone były na kramy i sklepy, natomiast w centralnie usytuowanej części wieżowej znajdowały się pomieszczenia administracyjne. Architektonicznie obiekt niejednorodny stylowo, choć dostrzegalne są wpływy budownictwa niemieckiego. Ratusz uległ częściowemu zniszczeniu podczas pożarów w 1784 r. i w 1789 r., a także podczas II wojny światowej. Z wieży ratuszowej kuranty wygrywają poloneza Kleofasa Ogińskiego p.t.: "Pożegnanie Ojczyzny". Po wojnie swoją siedzibę miało tu wiele instytucji, obecnie mieści się tutaj Muzeum Regionalne. Od strony północnej wmurowano na ścianie tablicę upamiętniającą śmierć kilkudziesięciu nauczycieli z regionu siedleckiego, ofiar hitlerowskiej okupacji . W ostatnich latach przed ratuszem, centralnie od strony zachodniej wybudowano fontannę upamiętniającą współpracę Siedlec z włoskim miastem Pescantina.
Urząd Miejski
Urząd Miasta Siedlce jest jednostką budżetową i organizacyjną Miasta, przy pomocy której Prezydent Miasta, jako organ wykonawczy realizuje gminne i powiatowe zadania publiczne (zadania własne), a także zadania z zakresu administracji rządowej (zadania zlecone), wynikające z ustaw oraz porozumień zawartych z innymi jednostkami administracji publicznej.
Poczta
Budynek zaprojektowany przez architekta Atonio Corazziego wzniesiono w latach 1827-1828. Pierwotnie w miejscu budynku mieściła się austeria przy Trakcie Brzeskim, w której za czasów Aleksandry Ogińskiej wydawano posiłki dla biednych. W dawnej oberży młode lata spędził Aleksander Orłowski, przyszły malarz batalista. Poczta to dwukondygnacyjny budynek wybudowany na planie prostokąta. Budynkowi nadano charakterystycznego wyglądu poprzez reprezentacyjnie zaprojektowany fronton.
Sąd Okręgowy
W polskim wymiarze sprawiedliwości jest zasadą, że w pierwszej instancji orzeka sąd rejonowy. W sprawach karnych, sąd okręgowy orzeka jako sąd pierwszej instancji tylko w sprawach o zbrodnie i niektóre występki. Ponadto na wniosek sądu rejonowego sąd apelacyjny może przekazać sądowi okręgowemu do rozpoznania w I instancji sprawę o każde przestępstwo ze względu na szczególną wagę lub zawiłość tej sprawy. Sąd okręgowy uprawniony jest także do wydania listu żelaznego i Europejskiego Nakazu Aresztowania. Instancją odwoławczą od orzeczeń tego sądu jest sąd apelacyjny - tylko wtedy gdy sąd okręgowy był sądem I instancji w danej sprawie.
Biblioteka Główna Akademii Podlaskiej
Biblioteka Główna Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach powstała w 1969 r. Jest największą w regionie biblioteką naukową o charakterze publicznym. Biblioteka jest jednostką uczelnianą zaspokajającą potrzeby pracowników i studentów wszystkich jednostek organizacyjnych uczelni, w zakresie dostępu do zasobów naukowych i dydaktycznych. Wraz z bibliotekami specjalistycznymi tworzy system biblioteczno-informacyjny uczelni. Udostępnia także zbiory mieszkańcom Siedlec i regionu. Swą misję Biblioteka realizuje poprzez: o o o o o o
gromadzenie zbiorów w postaci drukowanej i elektronicznej; organizowanie i doskonalenie dostępu do swoich zbiorów; kształcenie odbiorców informacji elektronicznej; podwyższanie umiejętności zawodowych swoich pracowników; popularyzowanie działań biblioteczno-informacyjnych na uczelni i w regionie; ochronę zbiorów bibliotecznych, a zwłaszcza zbiorów specjalnych.
Misja Biblioteki jest zgodna ze strategią rozwoju uczelni, która zmierza do rozszerzenia i podniesienia swojej oferty edukacyjnej. Zbiory Biblioteki mają uniwersalny zakres tematyczny. Gromadzi się niezbędne do prowadzenia badań naukowych i realizowania procesu dydaktycznego rodzaje zbiorów.
II Liceum Ogólnokształcące im. św. Królowej Jadwigi
Szkoła powstała w 1904 jako Żeńska Szkoła Handlowa Jadwigi Barszczewskiej w Siedlcach. Jej fundatorem i inicjatorem był Leon Barszczewski. Jednakże zamysł wcieliła w życie jego córka, gdyż to ona uzyskała zezwolenie na otwarcie placówki. Znajduje się ona przy ulicy Prusa 12.
I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa
W 1906 r., w wyniku strajków szkolnych z lat 1902–1905, powstała prywatna szkoła, zwana Gimnazjum Podlaskim, kierowana przez Tadeusza Radlińskiego. Miała być konkurencją dla rosyjskiego Rządowego Męskiego Gimnazjum Klasycznego. Szkoła mieściła się w gmachu przy ul. Floriańskiej. Kolejnym dyrektorem szkoły, w roku 1912, został Mieczysław Asłanowicz. Po odzyskaniu niepodległości, jesienią 1918 roku, Gimnazjum Podlaskie zostało upaństwowione i otrzymało nazwę Gimnazjum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Siedlcach. Jednocześnie zostało przeniesione do budynku przy ul. Szkolnej (dziś Konarskiego). Było to trzecie państwowe polskie gimnazjum w odradzającej się Polsce. Szkoła mieściła się w dwóch budynkach: przy ulicy Floriańskiej został utworzony Wydział Humanistyczny, przy ul. Konarskiego (w budynku dawnego rosyjskiego gimnazjum) Wydział MatematycznoPrzyrodniczy.
IV Liceum Ogólnokształcące im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego
W 1844 przeniesiono do Siedlec gimnazjum z Łukowa. W szkole kultywowano tradycje patriotyczne, co zaowocowało uczestnictwem uczniów w powstaniu styczniowym, jednym z uczestników walk był późniejszy pisarz Aleksander Głowacki (Bolesław Prus). Po upadku powstania liceum podlega intensywnej rusyfikacji. W 1915 roku budynek przy ul. Szkolnej (dziś Konarskiego) zajmują Niemcy, a szkoła przestaje działać. Po odzyskaniu niepodległości Gimnazjum Podlaskie, mieszczące się przy ul. Floriańskiej, zostało upaństwowione (aktu tego dokonał wychowanek szkoły, minister Antoni Ponikowski), nadano mu imię hetmana Stanisława Żółkiewskiego i przeniesiono do budynku przy ul. Szkolnej. W 1923 roku ze szkoły wydzielono gimnazjum im. Bolesława Prusa. Okres międzywojenny to czas największego rozkwitu szkoły, absolwenci stanowili wtedy elitę intelektualną Siedlec. W czasie II wojny światowej prowadzono tajne nauczenie. W 1961 roku władze zamknęły liceum argumentując to reformą szkolnictwa. W 1991 roku reaktywowano działalność liceum.
Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr.1 w Siedlcach
26 czerwca 1902 erygowano kamień węgielny pod budowę dwukondygnacyjnego gmachu szkolnego przy ulicy Szkolnej (obecnie Konarskiego 9). Projekt budynku wykonał architekt miejski O. Czerwiński według planu akademika R. R. Morfieleda z 1891 r. Car Mikołaj II zatwierdził uchwałę rządową o przyznaniu corocznej dotacji w wysokości 7.465 rubli na prowadzenie szkoły rzemieślniczej. 1 lipca 1903 nastąpiło otwarcie Siedleckiej Szkoły Uczniów Rzemieślniczych o trzyletnim cyklu nauczania z dwoma kierunkami kształcenia zawodowego: kowalsko-ślusarskim i stolarskim. Inspektorem szkoły (dyrektorem) został Nikołaj Iwanowicz Nikołajew z Temriukska (obwód kubański), gdzie pełnił podobne stanowisko. Kadra pedagogiczna wywodziła się głównie spośród Rosjan. Instruktorami warsztatów byli Polacy. Naukę podjęło 36 uczniów. W następnym roku liczba ich wzrosła do 62. Do szkoły przyjmowani byli uczniowie bez względu na pochodzenie społeczne, narodowościowe bądź wyznaniowe, lecz młodzież polskiego pochodzenia stanowiła mniejszość. W 1905 r. zakończono budowę obliczonego na 90 uczniów gmachu szkolnego i pomieszczeń warsztatowych. Koszt budowy wraz z urządzeniami wewnętrznymi wyniósł 60.000 rubli. W 1908 Szkoła otrzymała prawo nadawania absolwentom tytułu czeladnika.
Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr.2 w SiedlcachZespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr.3 w Siedlcach
1925 - powstaje w Siedlcach dwuklasowa Koedukacyjna Szkoła Handlowa. Siedzibą jej jest budynek Państwowego Gimnazjum im. Bolesława Prusa przy ulicy Floriańskiej. 1926 - Koedukacyjną Szkołę Handlową przemianowano w trzyklasową Szkołę Handlową. 1931 - Szkoła Handlowa zmienia siedzibę. Przenosi się do budynku przy ulicy Sienkiewicza. 1936 – 1937 Trzyletnia Szkoła Handlowa zostaje przemianowana w czteroletnie Prywatne Gimnazjum Kupieckie i otrzymuje pełne prawa szkoły średniej. 1939/40 - władze niemieckie zezwoliły na funkcjonowanie trzyklasowej Szkoły Handlowej I stopnia i jednorocznego Liceum Handlowego II stopnia 1948 - powołano: Prywatne Gimnazjum Spółdzielcze, Prywatne Liceum Spółdzielcze, Prywatne Liceum Administracyjno – Handlowe 1950 - dotychczasowe szkoły zostały upaństwowione. Szkoła podlegała Ministerstwu Handlu Wewnętrznego, Ministerstwu Rolnictwa, Ministerstwu Oświaty. 1957 - powołano Technikum Ekonomiczne. 15 września 1966 r. - szkoła zmienia siedzibę. Przenosi się do nowego budynku przy ul. Oskara Langego 8. W tym samym roku powstaje Pomaturalna Szkoła Ekonomiczna 1968 - powstaje Liceum Ekonomiczne. 1969 - Liceum Ekonomiczne otrzymuje imię Mikołaja Kopernika. 1970 - oddanie do użytku internatu szkolnego. 1974 - Kuratorium Okręgu Szkolnego w Warszawie powołało Zespół Szkół Zawodowych nr 2.
Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr.3 w Siedlcach
21lipca 1965 roku została powołana Szkoła Rzemiosł Budowlanych 1 września 1969 roku otwarto technikum budowlane 1 września 1975 roku powołano Zespół Szkół Zawodowych nr 3 28 kwietnia 1976 roku nastąpiło bardzo ważne i istotne wydarzenie w życiu szkoły-wręczenie sztandaru i nadanie imienia Stanisława Staszica 1 września 1979 roku dołączono z rozwiązanego Zespołu Szkół Zawodowych nr 5 do Zespołu Szkół Zawodowych nr 3 kierunki kształcenia z grupy mechanicznej 1 września 1982 roku dołączono ze zlikwidowanego ZSZ 6 kierunki: Mechanik urządzeń kolejowych Operator ruchowo-przewozowy kolei Elektromonter taboru kolejowego 1 września 1986 roku następuje połączenie Zespołu Szkół Zawodowych nr 3 i Zespołu Szkół Zawodowych nr 4 (kierunki branży gastronomicznej) 1990 rok - szkoła jest organizatorem IV Ogólnopolskiego Sympozjum Szkół im. S. Staszica 1 września 1991 roku zostaje otwarte Technikum Hotelarskie 1995 rok - jubileusz 30-lecia ZSZ nr 3 w Siedlcach 1 września 2000 rok - uroczystość poświęcenia nowego budynku dydaktycznego szkoły