Unité
st. olavs hospital Het noorden gevonden
We hebben al eerder aangehaald dat inclusiviteit iets zeer belangrijk is in onze maatschappij en gebouwde omgeving, maar niet altijd even makkelijk om te realiseren. Toch zijn er een paar plekken in de stad waar gebrek aan inclusiviteit geen optie is, maar inclusiviteit juist een vereiste is. Plekken waar mensen met aandoeningen, klachten en beperkingen samenkomen. Ziekenhuizen. Het komen, verblijven en gaan mag geen opgave zijn, geen drempel om de zorg te krijgen die iemand toebehoort.
In ons gesprek met Ann Heylighen kwam dit onderwerp ook aan bod: Vindt u dat er genoeg rekening wordt gehouden met toegankelijkheid binnen de zorgsector zelf? Waarin verschilt het ontwerpen van bijvoorbeeld een ziekenhuis met een ander publiek gebouw zoals kantoren, theaters …? De zorgsector is op zich zeer divers: woonzorg voor ouderen, mensen met dementie, mensen met een mentale beperking. Ook ziekenhuizen met hun zeer verschillende afdelingen: spoed, dialyse, kinderoncologie, bijzondere jeugdzorg … moeten aan verschillende noden voldoen. Gemeenschappelijk aan al deze sectoren is dat een zorgomgeving voor de ene een werkplek is en voor de andere een woonplek
36
St. Olavs Hospital
of een plek waar je probeert te herstellen. Dat is zeer boeiend, al die verschillende rollen van mensen die de omgeving gebruiken. In de zorgsector zelf is er aan de kant van de opdrachtgever al een groter bewustzijn op vlak van diversiteit van gebruikers en mensen die beperkt zijn in hun mogelijkheden. Er is hier dus minder nood aan sensibilisering op vlak van inclusiviteit dan bij andere publieke gebouwen. Tegelijkertijd heb ik eens een lezing gegeven op een studiedag, waar ook de directeur van een psychiatrisch ziekenhuis sprak. Die zei dat zowel opdrachtgever als architect leken zijn in wat het betekent om een patiënt te zijn. Ik denk dat dit waar is. We weten in de zorgsector, zoals in alle publieke gebouwen, niet wie erin zal komen en dus is het heel moeilijk om te voorspellen voor wie we aan het ontwerpen zijn. Voor die directeur is de zorgomgeving een werkplek, maar het is moeilijk voor hem om zich in te beelden hoe die plek is voor