e-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ 5

ΤΕΥΧΟΣ 5Ο

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ – ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2008

…η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και κοινωνικά επιβεβλημένη…

1

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

Παρέμβαση Του Περικλή Βασιλόπουλου……………………………………………………………………...………σελ. 4 Κύριο άρθρο Του Χρήστου Φασλή…………………………………………..………………………………….………….σελ. 9 Έρευνα Του Γιώργου Παντελάκη.................................................................σελ. 10 Info-point σελ. 13 Διακήρυξη για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο σελ. 14

Σκόρπιες σκέψεις Ελλήνων ιστολόγων επί παντός επιστητού… ………….…………..σελ.15

Ταυτότητα περιοδικού………………………………………………………………………….…….…..σελ.19

2

Το τεύχος αυτό του e-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ είναι αφιερωμένο στην δημόσια διαβούλευση και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Αποτελεί ζήτημα αιχμής κυρίως για τα επόμενα χρόνια καθώς οι νέες τεχνολογίες μπορούν να γίνουν το δεξί χέρι της διεύρυνσης της ηλεκτρονικής δημοκρατίας. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον ταχύτατο εκσυγχρονισμό της ελληνικής δημόσιας διοίκησης μέσω της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και άλλων προγραμμάτων όπως λ.χ. το πρόγραμμα ‘Σύζευξις’. Κρίσιμο ρόλο σε όλα τα παραπάνω καλείται να παίξει η κοινωνία των πολιτών…Οι ενεργοί πολίτες μπορούν να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους μέσα από νέους θεσμούς όπως είναι το ‘Κοινοβούλιο των Πολιτών’ ή η ‘Τηλεόραση των Πολιτών’. Το ζητούμενο αυτού του τεύχους είναι να διακριβωθούν τα πλαίσια μέσα από τα οποία μπορούν να συμμετέχουν οι πολίτες στα κοινά και στη διάχυση της δημόσιας πληροφορίας. Αυτό το τελευταίο μάλιστα αποτελεί συνταγματικό κατοχυρωμένο δικαίωμα όλων όπως αναλύεται παρακάτω..(σελ.) Ο δημόσιος χώρος είναι υπόθεση των πολιτών…Των ενεργών πολιτών της επαγρύπνησης , της συμμετοχής και της στοχευμένης δράσης. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά και από εδώ τον κ. Οδυσσέα Ράπτη για την εποικοδομητική συνάντηση που είχαμε και το αξιόλογο υλικό που μου έδωσε σχετικά με την εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στην πόλη των Τρικάλων. Χρήστος Φασλής Υπεύθυνος έκδοσης e- ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ

3

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Του Περικλή Βασιλόπουλου* Ψηφιακή πανδαισία σε αναμονή Η λειτουργία της Διαδικτυακής Τηλεόρασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τον ιστοχώρο www.europarltv.europa.eu στα τέλη Σεπτεμβρίου είναι μία είδηση με πολλαπλό νόημα και ξεχωριστή σημασία για τους ευρωπαίους πολίτες. Οποιοσδήποτε έχει σύνδεση με το Διαδίκτυο -και το 57% των ευρωπαίων πολιτών έχουν- μπορεί πλέον να παρακολουθεί ζωντανά τις εργασίες του Ευρωπαϊκού

Κοινοβουλίου,

να

έρθει

σε

επαφή

με

μεμονωμένους

ευρωβουλευτές, να αναζητήσει οπτικό υλικό και όλα αυτά σε 20 γλώσσες. Οι πιο σκεπτικοί θα πουν ότι δεν συνέβη τίποτα σπουδαίο γιατί και πάλι οι πολίτες δεν μπορούν να παρέμβουν στο περιεχόμενο των εργασιών και ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ή χωρίς Διαδικτυακή Τηλεόραση θα παραμείνει ένας απόμακρος –ίσως ο λιγότερο απόμακρος- αλλά πάντως απομακρυσμένος τόπος από τους πολίτες. Θα εντοπίσουν επίσης το γεγονός ότι η ελληνική Βουλή όπως και η Γαλλική Βουλή –και Γερουσία- που μεταδίδουν παρόμοιο τηλεοπτικό πρόγραμμα διαμέσου Αναλογικής Τηλεόρασης γενικής λήψης δεν πέτυχαν ανατροπή της σχετικής «αδιαφορίας» από το κοινό. Οι τηλεθεατές παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα χωρίς ευρύτερα ορατές θετικές επιπτώσεις. Το ευρώσκεπτικιστικό επιχείρημα έχει κάποια βασιμότητα αλλά υποτιμά δύο κρυμμένες διαστάσεις της είδησης. Πρώτον, η πρωτοβουλία αυτή ανοίγει τον δρόμο για μελλοντική διαδραστική δυνατότητα εκ μέρους των ευρωπαίων πολιτών και των ΜΚΟ και διαμέσου της τηλεοπτικής εικόνας που εξ’ ορισμού έχει πολλαπλάσια 4

δυνητική επιρροή από την επικοινωνία του κειμένου. Δεύτερο, το κανάλι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στοίχισε μόνον 4,5 εκατομμύρια ευρώ. Έως τα τώρα για

να

λειτουργήσεις

ένα

ελαφρώς

αξιοπρεπές

τηλεοπτικό

κανάλι

περιφερειακού και όχι εθνικού χαρακτήρα σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα ήθελες από 5 έως 20 εκατομμύρια ευρώ για την εκκίνηση και τα πρώτα δύο χρόνια λειτουργίας. Για εθνικού χαρακτήρα τηλεοπτικό κανάλι από 20 έως 50 εκ.ευρώ κατ’ ελάχιστο. Σήμερα μπορεί κάποιος να ιδρύσει Διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι με 200-300 χιλιάδες ευρώ που σε συνδυασμό με παραγωγή περιεχομένου από τους χρήστες/φίλους του καναλιού (user generated content) μπορεί να επιτύχει χαμηλό κόστος λειτουργίας. Για να είμαστε ακριβείς αυτή η δυνατότητα υπήρχε θεωρητικά εδώ και αρκετά χρόνια και την είχε προσπαθήσει από το 2006 ο Αλ Γκορ με το Current TV. Στην Ευρώπη όμως ειδικά έλειπε μία ουσιαστική προϋπόθεση. Οι τηλεπικοινωνιακές δομές ευρείας ζώνης, η ευρυζωνικότητα που ακούμε τελευταία συνεχώς με το ADSL (που στην Ελλάδα δεν είναι ακριβώς ευρυζωνικότητα αλλά ας το προσπεράσουμε). Υποδομές που επιτρέπουν την λήψη και αποστολή περιεχομένου από διαύλους χωρητικότητας 20 έως 100 Mps (στην Ελλάδα έχουμε προς το παρόν από 1 έως 8 Mps). Καλό λοιπόν το Διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι αλλά αν δεν έχεις άνετες και φθηνές διόδους διανομής του προς του χρήστες τι να το κάνεις; Τώρα τα πράγματα μόλις αρχίζουν να αλλάζουν και πίσω από αυτή την αλλαγή βρίσκεται ένα από τα λίγα success stories της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδίως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με άμεση επιρροή στην καθημερινότητα των πολιτών. Πρόκειται για την απελευθέρωση της αγοράς των τηλεπικοινωνιών που ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του 90’. Από το 2000 στα πλαίσια της Στρατηγικής της Λισσαβόνας η ΕΕ αποφάσισε να επιταχύνει τις βραδυπορούσες εξελίξεις με τους παρακάτω τρόπους: α) καθορίζοντας ένα νέο ενοποιημένο πλαίσιο για όλες τις επιμέρους αγορές (σταθερή

τηλεφωνία,

κινητή

τηλεφωνία,

ασύρματα

Δίκτυα,

Τεχνολογίες

Πληροφορικής και Επικοινωνίας (ΤΠΕ), δηλαδή το Διαδίκτυο αλλά και την ραδιοτηλεόραση. Είναι η αγορά ηλεκτρονικών υπηρεσιών που εκφράζει την

5

προϊούσα σύγκλιση των τεχνολογιών πληροφορίας. Ήταν μια έξυπνη και σωστή κίνηση β) εντάσσοντας την στρατηγική i2010 στον κεντρικό στόχο της Στρατηγικής της Λισσαβόνας να γίνει η Ευρώπη η πιο ανταγωνιστική Κοινωνία της Γνώσης στον πλανήτη γ) ενδυναμώνοντας τις Ανεξάρτητες Ρυθμιστικές Αρχές (στην Ελλάδα η ΕΕΤΤ) με στόχο τον απογαλακτισμό τους από τα επιμέρους εθνικά κράτη που συνήθως υποστήριζαν τα πρώην κρατικά τους μονοπώλια (βλέπε ΟΤΕ) παρότι είχαν υπογράψει για την απελευθέρωση της αγοράς. Ιδρύθηκε επίσης Ευρωπαϊκός Συντονιστικός Φορέας των εθνικών Ρυθμιστικών Αρχών δ) με Επίτροπο την δυναμική Βιβιάν Ρέντιγκ η ΕΕ ανέπτυξε μια ακτιβιστική πολιτική -ιδίως μετά το 2005 και τα ΟΧΙ των δημοψηφισμάτων- υπέρ των καταναλωτών και κατά των επιχειρηματικών ολιγοπωλίων που όμοιά της δεν έχει επιχειρηθεί σε κανένα άλλο τομέα. Το 2007 η Επιτροπή επέβαλλε στις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας πλαφόν για τις κλήσεις περιαγωγής σε διευρωπαϊκό επίπεδο ενώ ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο για τις διευρωπαϊκές αποστολές των γραπτών μηνυμάτων SMS. Με δεδομένο ότι ο μέσος Ευρωπαίος ξοδεύει κατά μέσο όρο 100150 ευρώ τον μήνα για κάθε μορφής ηλεκτρονικές και τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες (τηλεφωνία σταθερή και κινητή, Διαδίκτυο τηλεόραση) και η ανάπτυξη ενός πραγματικού ανταγωνισμού προς όφελος του καταναλωτή μπορεί να γίνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και όχι στις επιμέρους εθνικές αγορές η ευκαιρία για την προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης «από τα κάτω» και κοντά στην καθημερινότητα παρουσιάζεται μεγάλη. Μια ευκαιρία που η Επίτροπος Ρέντιγκ προσπάθησε να αξιοποιήσει προτείνοντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στα τέλη Σεπτεμβρίου 2008 την ενσωμάτωση των εθνικών Ρυθμιστικών Αρχών σε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό Ρυθμιστικό Όργανο (BEUC). Δεν το κατόρθωσε

βέβαια

προς

το

παρόν

εξαιτίας

της

αντίδρασης

πολλών

τηλεπικοινωνιακών εταιριών, ευρωβουλευτών και κυβερνήσεων αλλά ο δρόμος έχει ανοίξει. Για να καταλήξουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε δηλαδή στην κρυμμένη σημασία της Διαδικτυακής Τηλεόρασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ας προσπαθήσουμε μία

6

συνόψιση. Βρισκόμαστε στον προθάλαμο μιας ψηφιακής Πανδαισίας σε αναμονή στην Ευρώπη. Η ΕΕ επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά τον στόχο να υπάρχει πρόσβαση σε διευρυμένες ευρυζωνικές υπηρεσίες για όλους τους ευρωπαίους πολίτες μέχρι το 2010. Στόχος άπιαστος αλλά σωστός. Όσο πιο πολύ τον πλησιάσουμε, τόσο το καλύτερο. Γιατί; Γιατί οι νέες ψηφιακές υποδομές των ενοποιημένων ηλεκτρονικών δικτύων ανοίγουν πρωτοφανείς δυνατότητες και στα άτομα και στους πολίτες και όχι μόνον στους μεγάλους ή μικρούς οργανισμούς του δημόσιου

ή

ιδιωτικού

διεκπεραίωση

πλείστων

τομέα.

Μπορούν

όσων

να

εργασιών

επιταχύνουν ανεβάζοντας

θεαματικά την

την

προσωπική

παραγωγικότητα με την επίλυση προβλημάτων και την πύκνωση της επικοινωνίας. Ενδυναμώνουν τον μεμονωμένο καταναλωτή απέναντι στις ολιγαρχικές τάσεις των επιχειρήσεων στις «κλειστές» αγορές μειώνοντας την ασυμμετρία πληροφόρησης. Μπορούν να ανατρέψουν τις γραφειοκρατικές καθυστερήσεις και παγίδες διαφθοράς στις συναλλαγές με το Δημόσιο και το κράτος. Τέλος αυξάνουν λογαριθμικά την δυνατότητα «κοινωνικής δικτύωσης» (social media) και τις εναλλακτικές

πηγές

ενημέρωσης

ανοίγοντας

επίσης

τον

δρόμο

ατομικής

παραγωγής πληροφορίας και περιεχομένου (user generated content στο Διαδίκτυο αλλά

και

στη

τηλεόραση).

Όλα

τα

παραπάνω

είναι

δυνατότητες

όχι

πραγματικότητες. Δεν παράγονται αυτομάτως από τις τεχνολογικές εξελίξεις. Εδώ υπεισέρχεται ο παράγοντας ενεργός πολίτης, Κοινωνία Πολιτών και ΜΚΟ αλλά και η υποστηρικτική δράση ενός πραγματικά «συναισθηματικά» έξυπνου στυλ κυβέρνησης (emotional intelligent government) που υποκινεί αλλά δεν ελέγχει καταπιεστικά τους πολίτες της. Το εάν οι νέες ψηφιακές υποδομές και δίκτυα όπως και η γενικευμένη χρήση νέων πολυχρηστικών συσκευών επικοινωνίας (κινητά τηλέφωνα με λειτουργία mobile TV, σύνδεση στο Διαδίκτυο, φορητοί υπολογιστές με αντίστοιχες χρήσεις) θα καταστούν οι βασικοί ενδιάμεσοι καταλύτες για την αναζωογόνηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών δεν εξαρτάται κυρίως από την τεχνολογία αλλά από εμάς τους ίδιους. Εκτός των άλλων, γιατί εκτός των θετικών «δυνατοτήτων» που παρέχουν οι νέες ΤΠΕ (Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνίας) ανοίγουν ταυτοχρόνως άλλες τόσες «αρνητικές» εκδοχές για τον «εικονικό ψηφιακό κόσμο». Η μαζική απειλή για τα προσωπικά δεδομένα από το

7

κράτος, τις πολυεθνικές αλλά και τους απατεώνες ή τους απλά περίεργους,

η

ανεξέλεγκτη βία αλλά και η παιδική πορνογραφία, η κατοχύρωση υπό όρους των πνευματικών δικαιωμάτων των άυλων ψηφιακών προϊόντων και υπηρεσιών είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα. Αλλά τα προβλήματα αυτά δεν επισκιάζουν τις άπειρες δυνατότητες χειραφέτησης που ανοίγονται μπροστά μας και περιμένουν να τις αξιοποιήσουμε ατομικά και συλλογικά. Ιδίως το δεύτερο. Γενικά ζούμε σε μια εποχή όπου γενικά το αίτημα του εκδημοκρατισμού της Δημοκρατίας σε όλους τους τομείς

της

συλλογικής

και

ατομικής

ζωής

μας

αναπτύσσεται

ραγδαία.

Εκδημοκρατισμός και νέα πραγματικότητα όχι μόνο των επίσημων θεσμών αλλά και των συμπεριφορών και νοοτροπιών που κινούνται παραδοσιακά στον ιδιωτικό χώρο. Η ζήτηση εκ μέρους των σύγχρονων ανθρώπων για μια νέα δημιουργική ατομικότητα, προσωποποιημένες υπηρεσίες που τους ταιριάζουν,

επιτάχυνσης

των διαδικασιών και ανατροπή των εμποδίων που δυσκολεύουν την ποιότητα ζωής μαζί με ταυτόχρονη επιβράδυνση των τομέων που απαιτούν δέσμευση και ποιότητα αλλάζουν ριζικά το τοπίο των απαιτήσεων από το κράτος, τα πολιτικά κόμματα, τις ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλά και από την Κοινωνία Πολιτών και τις ΜΚΟ. Εκτός λοιπόν από τον προθάλαμο της ψηφιακής πανδαισίας βρισκόμαστε ίσως και στον προθάλαμο μιας απείρως βαθύτερης ανατροπής ανθρωπολογικού χαρακτήρα. Η εποχή του ατόμου-πολίτη με διευρυμένη κοινωνική συνείδηση μόλις τώρα αρχίζει. Και ένα από τα βασικά εργαλεία που έχουμε στην τσέπη και στην διάθεσή μας για να ανοίξουμε δρόμο στο ασταθές και αβέβαιο μέλλον μας είναι ψηφιακής τεχνολογίας. Το συνθετικό διακύβευμα που προκύπτει είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Και ο ορίζοντας του ξετυλίγματος αυτού του διακυβεύματος δεν μπορεί παρά να είναι τουλάχιστον πανευρωπαϊκός. Οποιαδήποτε μεμονωμένη χώρα της Ένωσης -οσοδήποτε μεγάλη κι αν είναι- είναι υπερβολικά μικρή να το αντέξει ή να το «χωρέσει». Αυτή είναι και η πραγματική σημασία μιας είδησης για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων. God is in the details.

*Ο Περικλής Βασιλόπουλος είναι Δημοσιογράφος – Αντιπρόεδρος της Ένωσης πολιτών για την Παρέμβαση.

8

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ

Του Χρήστου Φασλή*

Το ‘Όχι’ των Ιρλανδών στο δημοψήφισμα σχετικά με την ευρωσυνθήκη καταδεικνύει σαφώς το ρόλο των ενεργών πολιτών στην πολιτικοποίηση της Ε.Ε. , ενός εξ’ αρχής δύσκολου εγχειρήματος που ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια και έχει ‘βαλτώσει’. Η ελληνική πραγματικότητα επί του θέματος είναι ως συνήθως ιδιαιτέρως αναμενόμενη και προβλέψιμη…Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης επέμεινε στην διενέργεια δημοψηφίσματος για την κύρωση της ευρωσυνθήκης (ορθώς κατά τη γνώμη μου), ωστόσο η κυριότερη συνέπεια αυτής της στάσης του κ. Παπανδρέου ήταν η άτυπη αλλά ουσιαστική διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού...Με αποτέλεσμα αντί τα ΜΜΕ να ασχολούνται με τη σκοπιμότητα ή όχι διενέργειας δημοψηφίσματος για το μέλλον της Ευρώπης να ασχολούνται με τα εσωτερικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης…Η κοινωνία όντας πιο μπροστά από την πολιτική ενδιαφέρεται για άλλα δεδομένα.. Η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά αναδεικνύεται συν τω χρονώ σε μείζον θέμα της τρέχουσας δεκαετίας. Μια από τις εκφάνσεις αυτής της ολοένα και στενότερης συμμετοχής περά από τα ανερχόμενα κοινωνικά κινήματα πόλης είναι η συμμετοχή των πολιτών στην νομοπαραγωγική διαδικασία μέσα από το θεσμό της δημόσιας διαβούλευσης & η απλοποίηση της γραφειοκρατίας της δημόσιας διοίκησης μέσα από την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Ιδιαίτερα πρωτοπόρος στην δημιουργία υποδομών που θα μπορούν να υποστηρίξουν τη δημόσια διαβούλευση και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι ο Δήμος Τρικκαίων όντας η πρώτη ηλεκτρονική πόλη της Ελλάδας. Με εφαρμογές που σχετίζονται με την κοινωνική πρόνοια και την υγεία ,το ηλεκτρονικό παρκάρισμα ,τη δημόσια ηλεκτρονική έκφραση παραπόνων μέσω του προγράμματος ‘Δημοσθένης’ και τη δημόσια διαβούλευση , τα Τρίκαλα προχωρούν στο μέλλον διαμέσου των πολλά υποσχόμενων λεωφόρων της τεχνολογίας και της πληροφορικής. *O Χρήστος Φασλής είναι Ασκούμενος Δικηγόρος - μέλος της Ένωσης πολιτών για την Παρέμβαση.

9

Του Γιώργου Παντελάκη* π. Β. (προ Blogs) μ. Β. (μετά Blogs)

Δημοκράτες από τα …γεννοφάσκια μας Οι δημοκρατικοί θεσμοί εκ της γενέσεως τους (για όποιον έχει ασθενή μνήμη, ναι εδώ γεννήθηκαν, στη μικρή Ελλαδίτσα, που δεν ήταν και τόσο …μικρή τότε και συμπορεύθηκαν βεβαίως με τα «βολικά» κουσούριαμειονεκτήματα της εποχής, δηλαδή με αποκλεισμένες τις γυναίκες από τα κοινά, με τους δούλους να αποτελούν τα βασικά γρανάζια για να δουλέψει η καλοδουλεμένη μηχανή της παραγωγικής διαδικασίας κλπ), εμπεριείχαν το στοιχείο της αμεσότητας: οι πολίτες είχαν τη δυνατότητα να μετέχουν στη λήψη αποφάσεων, που αφορούσαν στην καθημερινή οικογενειακή, κοινωνική, οικονομική, στρατιωτική και πολιτιστική τους ζωή μέσω – μάλλον— διαφανών και πρωτοποριακών για την εποχή διαδικασιών. Βασικά στοιχεία τους ήταν η ελεύθερη και απρόσκοπτη ενημέρωση, η ανταλλαγή απόψεων και ο διάλογος σε χώρους όπου διασφαλιζόταν κατά το μέγιστο βαθμό –πάντα σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής- το αδιάβλητο των διαδικασιών. Οι καιροί αλλάζουν, μαζί και η δημοκρατία Σήμερα δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά τις πρώτες αυτές δημοκρατικές εκφράσεις, (για ορισμένους δημοκρατικές «εκφάνσεις» εκείνης της εποχής), και έπειτα από μια μακραίωνη εξελικτική πορεία, επικρατούν άλλα πολιτικά μοντέλα, με κυρίαρχο αυτό της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που διατήρησε μεν στοιχεία των πρώιμων προγονικών της μορφών, όπως είναι η δυνατότητα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι (… υπάρχει αλήθεια για όλους;), περιορίζοντας όμως το συμμετοχικό κομμάτι της δημόσιας διαβούλευσης και ενημέρωσης. Είναι επαρκής η ενημέρωση; Και κάπου εκεί πλησιάζοντας σε πιο σύγχρονες εποχές τέθηκε το μείζον ζήτημα: ήταν αρκούντως διασφαλισμένη η αντικειμενική καθημερινή πληροφόρηση του πολίτη για τα θέματα που τον αφορούσαν, όταν τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης έχουν κατά γενική παραδοχή, κατόπιν πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικών επιρροών, τη δυνατότητα να παρέχουν ενημέρωση, στη χείριστη των περιπτώσεων μονομερή και στην βέλτιστη φιλτραρισμένη. Και σίγουρα χωρίς συμμετοχή του πολίτη που μετατρέπεται σε απλό δέκτη. Μπορείς να βλέπεις και να ακούς αλλά όχι «να αγγίζεις».

10

Κάτι σαν τη φράση που συνόδευε τις ταμπέλες λαϊκής αγοράς στο παρελθόν «Βλέπετε αλλά μην αγγίζετε». Κι ύστερα ήρθαν τα blogs Μαζί με την ανάπτυξη, την αύξηση των δυνατοτήτων αλλά και τη γιγάντωση των πωλήσεων των ηλεκτρονικών υπολογιστικών συστημάτων, ήρθαν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί (βιομηχανικοί, εμπορικοί, ενημερωτικοί και λοιποί ) στα τέλη της δεκαετίας του 80 και στις αρχές αυτής του 90, ανιχνεύοντας το παρθένο διαδικτυακό τοπίο που απλωνόταν μπροστά τους και εποφθαλμιώντας μεγάλο κομμάτι της πίτας του, να στήσουν τους δικούς τους διαδικτυακούς τόπους. Ταυτόχρονα όμως οι «ρομαντικοί» της ηλεκτρονικής πληροφόρησης, είδαν με τη σειρά τους ότι με τρόπο οικονομικό, τους παρέχεται η δυνατότητα αμφίδρομης επικοινωνίας μαζί με απεριόριστη πληθυσμιακή διείσδυση. Η προοπτική φάνταζε άκρως δελεαστική: με ελάχιστα χρήματα για το βασικό εξοπλισμό, υπήρχε πλέον η δυνατότητα οι έως πρότινος αποκλεισμένοι από τους βασικούς φορείς και τους παρόχους υπηρεσιών ενημέρωσης, να ανταλλάσσουν πληροφορίες και απόψεις με κοινωνικές ομάδας που περιελάμβαναν από τον γείτονα της διπλανής πόρτας, με τον οποίο δεν είχαν ούτε καλημέρα, μέχρι και πολύ πιο μακρινούς «οικουμενικούς» γείτονες με πολιτικές, κοινωνικές, οικολογικές, πολιτιστικές, ευαισθησίες και ανησυχίες, κοινές ή και εκ διαμέτρου αντίθετες: τα blogs είχαν γεννηθεί.

Ουκ ολίγα είναι και τα αρνητικά στοιχεία σε Internet και blogs Αρκετά χρόνια και πολλά εκατομμύρια blogs μετά, πάνω από το διαδικτυακό ουρανό τα σύννεφα έχουν πυκνώσει επικινδύνως, σε αρκετές δε περιπτώσεις οι πρώτες καταιγίδες έχουν ξεσπάσει. Το μέχρι πρότινος υπόδειγμα διαδικτυακής ελευθερίας της έκφρασης, μέσω του οποίου, μεμονωμένα ή περιθωριοποιημένα άτομα και μειονότητες, είχαν τη δυνατότητα πάνω από όλα να δηλώνουν την ύπαρξή τους, κινδυνεύει με κατάρρευση, λόγω της κατά ορισμένους, σε πλήθος περιπτώσεων, άστοχης, άλογης, κακόβουλης, επικίνδυνης, χρήσης των βασικών συστατικών δομικών του στοιχείων: του δικαιώματος στην ελευθερία του λόγου και την προστασία της ανωνυμίας του κοινωνού της διαδικτυακής ενημέρωσης. Τεράστιο ζήτημα αποτελεί πράγματι στις μέρες μας, ο έλεγχος της αξιοπιστίας των ανεξάρτητων διαδικτυακών πηγών ενημέρωσης, όταν μάλιστα η ενημέρωση είναι ανεξέλεγκτη και θίγει εθνικά, κοινωνικά, πολιτικά, επιχειρηματικά ή κοινωνικά συμφέροντα. Ταυτόχρονα, η κακόβουλη διασπορά ψευδών ειδήσεων στο Διαδίκτυο που σπιλώνει την υπόληψη ανθρώπων, αλλά και ποινικώς κολάσιμα φαινόμενα του κοινωνικού Βόρβορου, όπως είναι η παιδική πορνογραφία, (που μπορούν

11

πάντως να αντιμετωπιστούν και να εξαλειφθούν μέσα από τις σχετικές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα) ουσιαστικά δίνουν ικανοποιητικό άλλοθι σε αυτούς που θα θελήσουν όχι απλά να βάλουν κανόνες στο Διαδίκτυο, αλλά να το θέσουν υπό τον έλεγχό τους και πιθανώς ανά χώρα, κυβέρνηση, επιχείρηση ή και διαδικτυακό πάροχο να εξυπηρετούν δικά τους ή και συγγενή συμφέροντα. Καλοί οι κανόνες αλλά ποιος θα σφυρίξει το παιχνίδι; Στο όποιο παιχνίδι, αθλητικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και εσχάτως και στο παιχνίδι της λειτουργίας του Διαδικτύου, σημασία, δεν έχουν μόνο η δυναμική των ομάδων, οι συνθέσεις, οι παίκτες και το ενθουσιώδες κοινό. Αρκετές φορές μετρά ο τρόπος που σφυρίζουν οι διαιτητές, και ταπεινή μου εκτίμηση είναι, ότι το ρόλο του διαιτητή του διαδικτύου, ο οποίος θα μεριμνά για την εύρυθμη λειτουργία του, ουδείς(φορέας, υπηρεσία, διακρατικός ή μη κυβερνητικός οργανισμός, κλπ) έτσι όπως έχει η εγχώρια αλλά και η διεθνής πραγματικότητα, μπορεί αυτή τη στιγμή να τον αναλάβει. Γιατί αν ο διαιτητής είναι προκατειλλημένος ή ακόμη χειρότερα αποδειχθεί «στημένος», όπως λένε οι ποδοσφαιρόφιλοι, τότε με το πιθανό «φιλτράρισμα» της πληροφόρησης και της ενημέρωσης από ανθρώπους ή καθεστώτα, το Ιντερνετ από χώρος ελευθερίας, θα μετατρέψει τη δυναμική του σε μπούμερανγκ και θα στραφεί κατά της ίδιας της κοινωνίας. Μήπως έτσι θα χάσουμε πολλά περισσότερα από όσα θα κερδίσουμε; * Ο Γιώργος Παντελάκης είναι δημοσιογράφος στην ΕΡΑ

12

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΡΘΡΟ 5Α 1. Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως νόμος ορίζει. Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο μόνο εφόσον είναι απολύτως αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους εθνικής ασφαλείας, καταπολέμησης του εγκλήματος ή προστασίας δικαιωμάτων και συμφερόντων τρίτων.

2. Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσης τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19. ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ-ΟΔΗΓΙΕΣ Oδηγία 2003/98/ΕΚ για την περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα Nόμος 3448/2006 “Περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα”

13

Διακήρυξη για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο Το παρόν απευθύνεται στην Ελληνική Κυβέρνηση και στους δημόσιους φορείς. Ως ενεργός Έλληνας πολίτης δηλώνω ότι: •

•

•

• • •

Απαιτώ από το Κράτος να προβεί σε κάθε δυνατή ενέργεια για την ίση, ελεύθερη και ισόνομη πρόσβαση στην πληροφορία, βάσει του άρθρου 5Α του Συντάγματος της Ελλάδας [1], καθώς επίσης και την αειφορία και διαφάνεια των δημόσιων ηλεκτρονικών υπηρεσιών, όπως αυτή προβλέπεται από το Ευρωπαϊκό πλαίσιο διαλειτουργικότητας [2]. Υπεραμύνομαι του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα και στο απόρρητο των προσωπικών δεδομένων, όπως αυτό ορίζεται από τα άρθρα 9, 9Α και 19 του Συντάγματος της Ελλάδας [3], και το άρθρο 8 της Χάρτας των θεμελιωδών δικαιωμάτων [4]. Τα προσωπικά δεδομένα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων προσωπικά στοιχεία, νόμιμες ενέργειες, προσωπικά μηνύματα και συνομιλίες, πληροφορίες τοποθεσίας και μετακινήσεων, προσωπικές επαφές και αγοραστικές συνήθειες. Εκφράζω την ανησυχία μου σχετικά με τους κινδύνους, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, που εγκυμονεί η νομοθέτηση υποχρέωσης των τηλεπικοινωνιακών παρόχων για την κατακράτηση δεδομένων των χρηστών τους, με οποιαδήποτε προσχήματα, αλλά και για την πιθανή κατάχρησή των δεδομένων αυτών από τις εταιρείες παρόχους. Απαιτώ τη διασφάλιση της ανεμπόδιστης χρήσης (fair use) νόμιμα αποκτηθέντων ψηφιακών προϊόντων και υπηρεσιών [5]. Υποστηρίζω την επιδίωξη της γνώσης [6], και την απρόσκοπτη ανάπτυξη λογισμικού και επιχειρηματικών μεθόδων. Καταδικάζω προσπάθειες δυσφήμισης και δαιμονοποίησης του Διαδικτύου και της ψηφιακής κοινωνικοποίησης κι επιχειρηματικότητας, καθώς και των μεθόδων που χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς αυτούς.

Βάσει των παραπάνω προτείνω: 1. Συγκρότηση μακροπρόθεσμης και υπερκομματικής πολιτικής για την ενθάρρυνση και ανάπτυξη εγχώριας βιομηχανίας πληροφορικής με βάση το Ελεύθερο Λογισμικό / Λογισμικό Ανοικτού Κώδικα (Free/Open Source Software) [7], που θα εξυπηρετεί τις εθνικές ανάγκες, διασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα των πληροφορικών υποδομών του κράτους και την ανεξάρτητη από τα συμφέροντα συγκεκριμένων εταιρειών λειτουργία τους.

14

2. Υιοθέτηση ανοικτών προτύπων αποθήκευσης εγγράφων και διακίνησης πληροφορίας στις δημόσιες υπηρεσίες προκειμένου να επιτυγχάνεται ανεξαρτησία από συγκεκριμένους κατασκευαστές λογισμικού (vendor lock-in), να εξασφαλίζεται η μακροπρόθεσμη διατήρηση της πληροφορίας, και να διευκολύνεται η πρόσβαση σε αυτήν.

3. Χρήση Ελεύθερου Λογισμικού στη δημόσια εκπαίδευση, ώστε οι μαθητές και φοιτητές να διδάσκονται τη χρήση, διαχείριση και ανάπτυξη λογισμικού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ελεύθερα και χωρίς κόστος απόκτησης (πχ. στον προσωπικό τους υπολογιστή).

4. Χρήση Ελεύθερου Λογισμικού στις δημόσιες υπηρεσίες, και διερεύνηση δυνατοτήτων μετάβασης όπου αυτό δεν είναι τεχνικά εύκολο, για την επίτευξη αειφορίας, διαφάνειας και διαλειτουργικότητας στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες, αλλά και για την αξιοποίηση του διεθνούς κοινωνικού κεφαλαίου που αντιπροσωπεύει το Ελεύθερο λογισμικό.

5. Διαφύλαξη του προσωπικού απορρήτου με την καταψήφιση νομοσχεδίων που έχουν ως αντικείμενο την κατακράτηση δεδομένων. Απόσυρση ή δικαστική ακύρωση της πρόσφατα επικυρωθείσας από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Οδηγίας COM(2005) 438 [8], επειδή αντιβαίνει στο άρθρο 9Α του Συντάγματος της Ελλάδας.

http://www.digitalrights.gr

http://elawyer.blogspot.com H πρόσβαση στα έγγραφα του Δημοσίου (05/07/2008) Πέρα από τις υποχρεώσεις δημοσιοποίησης των εγγράφων που τηρούν οι φορείς του δημόσιου τομέα (λ.χ. των νόμων στο ΦΕΚ), ο πολίτης έχει κι αυτός δικαίωμα να λαμβάνει αντίγραφα των εγγράφων που τηρούνται σε δημόσια αρχεία, είτε τα έγγραφα είναι δημόσια είτε είναι ιδιωτικά. Το άρθρο 10 παρ. 3 του Συντάγματος αναφέρει ότι οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν υποχρέωση να χορηγούν αντίγραφα ύστερα από αίτηση του πολίτη. Η ειδικότερη νομοθεσία (Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας) ορίζει με ποιους όρους ασκείται αυτό το συνταγματικό δικαίωμα. Πολύ συχνά όμως, οι δημόσιοι φορείς επινοούν διάφορους λόγους για να απορρίψουν το αίτημα, είτε επειδή δεν θέλουν να φέρουν την ευθύνη, είτε επειδή προτιμούν να

15

αποκρύψουν τα στοιχεία που περιέχουν τα έγγραφα. Οχυρώνονται πίσω από διατάξεις για την προστασία προσωπικών δεδομένων, την πνευματική ιδιοκτησία ή διάφορες διατάξεις περί "απορρήτου" προκειμένου να αποκλείσουν τον πολίτη από την πρόσβαση στα έγγραφα. Σε αρκετές περιπτώσεις η νομοθεσία για τα προσωπικά δεδομένα δεν αποτελεί όμως φραγμό για την χορήγηση των εγγράφων του δημοσίου. Η ίδια η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έχει ομαδοποιήσει αυτές τις περιπτώσεις στις οποίες ο πολίτης μπορεί να λάβει αντίγραφα κειμένων που περιλαμβάνουν προσωπικά δεδομένα άλλων πολιτών. Εξάλλου όταν το έγγραφο περιλαμβάνει προσωπικά δεδομένα του ίδιου του αιτούντος, η Αρχή μπορεί να διατάξει τον φορέα να χορηγήσει αντίγραφο, ακόμα και να το επιβάλει πρόστιμο αν δεν το πράξει. Η πνευματική ιδιοκτησία είναι άλλη μια "πρόχειρη" δικαιολογία των φορέων του δημοσίου τομέα για να αποφύγουν την πρόσβαση. Σε πρόσφατο Πόρισμά του, ο Συνήγορος του Πολίτη διευκρίνισε ότι η πνευματική ιδιοκτησία δεν συνιστά είδος "απορρήτου" ώστε να αποκλείεται ο πολίτης από την πρόσβαση σε έγγραφα που τηρεί το Δημόσιο και μπορεί να καλύπτονται από τέτοια δικαιώματα. Συνεπώς και αυτή η δικαιολογία καταρρίπτεται. Το 2003 η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να εναρμονίσει τις εθνικές νομοθεσίες όσον αφορά τις δυνατότητες των πολιτών, όχι μόνο για πρόσβαση, αλλά και για περαιτέρω χρήση των εγγράφων που λαμβάνουν από φορείς του δημόσιου τομέα. Ανοίγεται έτσι το πεδίο για την δημιουργία υπηρεσιών "περιεχομένου" και την ανάπτυξη μιας αγοράς πληροφοριών. Η οδηγία 2003/98 ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με το ν. 3448/2006 για την Περαιτέρω Χρήση Πληροφοριών του Δημόσιου Τομέα. Περισσότερες πληροφορίες και ανάλυση για το θέμα αυτό μπορείτε να βρείτε σε αυτό το βιβλίο μου. Στο πεδίο των κοινοτικών οργάνων υπάρχει επίσης νόμος για την πρόσβαση σε έγγραφα, ο Κανονισμός 1049/2001, τον οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να τροποποιήσει. Η πιο σημαντική εξέλιξη όμως σε αυτό το θέμα είναι η θέσπιση μιας Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την πρόσβαση στα επίσημα έγγραφα, την οποία προωθεί το Συμβούλιο της Ευρώπης. Θα είναι μια ώθηση και για την Ελλάδα να εκσυγχρονίσει το απαρχαιωμένο και δυσλειτουργικό θεσμικό πλαίσιο και να μπορέσει ο πολίτης να ασκήσει με μεγαλύτερη ευχέρεια αυτό το δικαίωμά του, το οποίο προσιδιάζει και σε μια ελεγκτική-συμμετοχική δράση που μπορεί να αναπτυχθεί και σε ατομικό επίπεδο. Στην Ελλάδα, ειδική συνδρομή για την ενάσκηση του δικαιώματος πρόσβασης στα έγγραφα παρέχονται από την Data&Protection - νομικές υπηρεσίες κοινωνίας της πληροφορίας.

Διαβούλευση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το νομικό καθεστώς των blogs! (14/06/2008) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ετοιμάζεται να θεσπίσει ένα ψήφισμα για την "συγκέντρωση και τον πλουραλισμό" των μέσων ενημέρωσης και στην

16

σχετική έκθεση της αρμόδιας Ευρωβουλευτού έγιναν ορισμένες αναφορές στα blogs οι οποίες ενθαρρύνουν την ψήφιση blogoνόμου!!! Η σχετική αναφορά στα blogs του (σχεδίου) Προοιμίου του ετοιμαζόμενου Ψηφίσματος είναι η εξής:ΙΕ. Λαμβάνοντας υπόψη ότι, αν και τα ιστολόγια χρησιμοποιούνται ολοένα και συχνότερα ως μέσο προσωπικής έκφρασης από επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης αλλά και από απλούς πολίτες, το καθεστώς των συντακτών και των εκδοτών τους, συμπεριλαμβανομένου του νομικού καθεστώτος τους, ούτε προσδιορίζεται ούτε καθίσταται σαφές στους αναγνώστες των ιστολογίων, γεγονός που προκαλεί αβεβαιότητα όσον αφορά την αντικειμενικότητα, την αξιοπιστία, την προστασία των πηγών, την εφαρμοσιμότητα των κωδίκων δεοντολογίας και την απόδοση ευθυνών σε περίπτωση δικαστικής αγωγής, Έτσι, στο στοιχείο 9, το σχέδιο Ψηφίσματος αναφέρει ότι η Ευρωβουλή: 9.Συνιστά την αποσαφήνιση του καθεστώτος, νομικού ή άλλου των ιστολογίων και ενθαρρύνει την εθελοντική δήλωση της ταυτότητάς τους, ανάλογα με τις επαγγελματικές και οικονομικές ευθύνες και τα συμφέροντα των συντακτών και των εκδοτών τους Και ακριβώς από κάτω, χωρίς να αναφέρεται ρητά σε blogs, αλλά δημιουργώντας σαφέστατο "πάτημα" στους θερμοκέφαλους του υπουργείου Δικαιοσύνης: 11. ενθαρρύνει τη δημοσιοποίηση της ταυτότητας των ιδιοκτητών των μέσων ενημέρωσης, ώστε να είναι ευκολότερη η κατανόηση των στόχων και της προέλευσης του εκδότη To Eυρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά μάλιστα και τη γνώμη μας! "Εσείς έχετε δικό σας μπλογκ; Αν ναι, γιατί; Πιστεύετε ότι η κοινοβουλευτική αυτή έκθεση σας αφορά; Είστε υπέρ ή κατά των μπλογκς; Πιστεύετε ότι χρειάζεται μια νομοθεσία σε κοινοτικό επίπεδο; Η γνώμη σας μας ενδιαφέρει! Μπορείτε να στείλετε όλα τα σχόλιά σας σχετικά με τα θέματα που θίγει το παρόν άρθρο στην εξής διεύθυνση web-editorel@europarl.eu".

H κεντρική μου απάντηση είναι ότι δεν είναι νοητή η νομοθετική εξομοίωση των blogs με τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς, λόγω του διαδικτυακού -αλλά και προσωποπαγούς- τους χαρακτήρα απολαμβάνουν της ενισχυμένης προστασίας του απορρήτου των επικοινωνιών, θεμελιώδες δικαίωμα το οποίο αναγνωρίζεται και από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς, η "ενθάρρυνση" ή η δια νόμου καθολική επιβολή της δημοσιοποίησης της ταυτότητας των μπλόγκερς προσκρούει σε θεμελιώδη δικαιώματα τα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να σέβεται, σύμφωνα με το άρθρο 6 ΣυνθΕΕ. Εξάλλου, η νομοθεσία για το απόρρητο των επικοινωνιών και τις διαδικασίες άρσης του για τη διακρίβωση σοβαρών αδικημάτων αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα των ειδικών συνταγματικών καθεστώτων των κρατών μελών και δεν αφορά ύλη που έχει εκχωρηθεί στην Κοινότητα. Ως εκ τούτου, ενδεχόμενη σχετική νομοθέτηση θα προσέβαλε και την αρχή της κατ' ανάθεση αρμοδιότητας, καθώς και την αρχή της επικουρικότητας των κοινοτικών δράσεων. Το σχέδιο του ψηφίσματος περιλαμβάνει αρκετές πραγματικά ακατανόητες

17

"παραδοχές" όπως η αναφορά του στοιχείου "Κ" ότι αποτελεί πηγή ανησυχίας για τα έντυπα μέσα το γεγονός πως ένα όλο και μεγαλύτερο μερίδιο των διαφημιστικών εσόδων διοχετεύεται σε διαδικτυακά μέσα. Ε, και; Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο "ανησυχεί" η Ευρωβουλή από τη μετατόπιση της διαφημιστικής πίττας και τι το κακό έχει τελικά αυτό; Επίσης ο γερμανός Ευρωβουλευτής Jorgo Chatzimarkakis ανέφερε τα παρακάτω πρωτάκουστα και απολύτως αντιδραστικά λόγια: "Φανταστείτε όμως ομάδες πίεσης, λόμπι ή άτομα με διάφορα συμφέροντα να χρησιμοποιούν τα μπλογκ για να περάσουν τα μηνύματά τους. Τα μπλογκ είναι πανίσχυρα εργαλεία, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια εξελιγμένη μορφή λόμπι, κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως απειλή". "ΑΠΕΙΛΗ" Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ, κύριε Jorgo Chatzimarkakis; Αυτοί οι κύριοι και κυρίες που μας εκπροσωπούν με την ψήφο μας (εδώ δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες τύπου "οι ευρωκράτες", οι βουλευτές είναι άμεσα εκλεγμένοι από τους λαούς της ΕΕ) έχουν διαβάσει το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που κατοχυρώνει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης θέτοντας μόνον πολύ αυστηρούς περιορισμούς, όπως η δημόσια τάξη και η υπόληψη των άλλων; Σοκάρονται οι ευρωβουλευτές από τα λόμπις, τις ομάδες πίεσης και τα άτομα με "διάφορα συμφέροντα", τη στιγμή που όλοι χρησιμοποιούν αυτές τις ομάδες και οι οποίες είναι αναπόσπαστο στοιχείο του πολιτικού "παιχνιδιού", της διαπραγμάτευσης και τελικά της ίδιας της δημοκρατίας; Πρέπει άμεσα να γίνει μια κινητοποίηση προκειμένου να ενημερωθούν οι έλληνες ευρωβουλευτές και να τεθούν ενώπιον των ευθυνών τους έναντι και του ελληνικού εκλογικού σώματος ενόψει των ευρωεκλογών του 2009 αν περάσουν αυτές οι κατάπτυστες υπεργενικεύσεις ως "ψήφισμα" της ευρωβουλής. Αυτές οι απόλυτες θέσεις αποδυναμώνουν και τα όποια θετικά της πρότασης, όπως λ.χ. η ανάθεση σε ανεξάρτητους Διαμεσολαβητές του ρόλου της διασφάλισης της τήρησης ορισμένων αρχών από τα μέσα ενημέρωσης (θέση την οποία είχα λάβει από το 2006, με τον Κώδικα Δεοντολογίας Ιστολογίων). Προσωπικά θα πάρω μέρος στη διαβούλευση, αποστέλλοντας στους Έλληνες ευρωβουλευτές αυτό το μήνυμα, αλλά και τον Κώδικα Δεοντολογίας Ιστολογίων, μαζί με το Επεξηγηματικό Υπόμνημα, το οποίο συγκεντρώνει όλες τις υποχρεώσεις που δεσμεύουν κάθε πολίτη ο οποίος χρησιμοποιεί ως βήμα το διαδίκτυο και απευθύνεται στην κοινή γνώμη.

18

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ Εκδότης: Ένωση πολιτών για την Παρέμβαση Πρόεδρος : Νίκος Μουζέλης Αντιπρόεδρος : Περικλής Βασιλόπουλος Υπεύθυνος έκδοσης : Χρήστος Φασλής Γραμματειακή υποστήριξη: Μαρία-Μαρίνα Κυριακοπούλου Ιστοσελίδα: www.koinoniapoliton.gr Επικοινωνία : ekoinoniapoliton@gmail.com Έδρα : Αλεξάνδρου Σούτσου 18,10671,Αθήνα ΠΗΓΕΣ ΤΕΥΧΟΥΣ www.e-trikala.gr www.trikalacity.gr www.infosoc.gr www.elawyer.blogspot.com www.digitalrights.gr www.ktp.gr www.kathimerini.gr www.koinoniapoliton.gr www.cristosfaslis.blogspot.com ΡΗΤΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν απηχούν κατ’ ανάγκην τις θέσεις της σύνταξης του περιοδικού και της Ένωσης πολιτών για την Παρέμβαση. Επιτρέπεται η ελεύθερη αναδημοσίευση των άρθρων που φιλοξενούνται στο περιοδικό , υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει σαφής αναφορά του παρόντος ηλεκτρονικού εντύπου και των συγγραφέων τους ως πηγή των άρθρων αυτών και ότι τα άρθρα ή τα αποσπάσματά τους θα δημοσιευτούν ως έχουν, χωρίς αλλαγές στο περιεχόμενό τους. Πνευματικά δικαιώματα: Ένωση πολιτών για την Παρέμβαση © 2007-2008

19