weekblad voor Fijnaart & Heijningen D i n s d a g 19 a p r i l 2 0 16 | w e e k 16 | j a a r g a n g 3 | U i t g e v e r i j L o k a a l | S p e c h t 17 | 4 7 9 3 H N F i j n a a r t | w w w . f e n d e r t l o k a a l . n l
Voorstraat op de schop
Zingende leerlingen
Koningsdag Fijnaart
Koningsdag Heijningen
Badjuffen Wilma en Yvonne zetten schouders onder De Oester
“Voor doelgroepen zijn we een uniek bad” ren zwemmen en haalde ik mijn brevetten reddingszwemmen, totdat de beheerder er ineens mee ophield. De interimmanager vroeg mij en een vriendin of we toezicht wilden houden. Daarna heb ik mijn diploma’s gehaald. Zo ben ik in het vak gerold. Toen de kinderen op het voortgezet onderwijs zaten, ben ik in Fijnaart gaan solliciteren. In Dinteloord had ik alleen in de zomer werk. Twee jaar heb ik het zelfs gecombineerd. Stapte ik om kwart voor zes uit het bad in Fijnaart en om kwart over zes er in Dinteloord weer in.”
Yvonne Noordijk (l) en Wilma van den Wijngaart zitten nog altijd graag in het water van zwembad De Oester.
Honderden, waarschijnlijk wel duizenden kinderen hebben hun eerste zwemslagen geleerd van juf Wilma of juf Yvonne. De twee badjuffen zijn dan ook al decennia lang verbonden aan het zwembad in Fijnaart: Wilma van den Wijngaart uit Zevenbergen sinds 1978 en Yvonne Noordijk uit Klundert sinds 1995. Na een privatisering staan ze aan het begin van een nieuwe uitdaging. Het zwembad is eigendom van Stichting Zwembad Fijnaart en heeft een nieuwe naam. Wilma en Yvonne zetten graag de schouders onder hún bad. “Want dit unieke doelgroepenbad mag niet verloren gaan”, benadrukken ze met klem. Wilma werkt in het zwembad vanaf het moment dat ’t Volkerakkertje in mei 1978 opnieuw werd opengesteld na een grondige verbouwing. Daarvoor was het bad twee jaar dicht geweest. “Ik werkte in het bad in Klundert. In die twee jaar gaf ik zwemles aan de Fijnaartse scholen en kinderen. Toen ’t Volkerakkertje werd heropend heb ik meteen gesolliciteerd. Het is een intiem en kleinschalig bad.
Daar houd ik van”, vertelt Wilma. “In die tijd konden heel veel volwassenen niet zwemmen of niet op de juiste manier. Al die senioren kwamen op zwemles. Dat was heel komisch. Ik vergeet mevrouw Meeuwisse nooit meer. Zij was gewend haar zakdoek tussen haar bh te stoppen en deed dat bij de zwemlessen tussen haar badpak. Tijdens het zwemmen kreeg ze water in haar gezicht. Ze pakte haar
zakdoek om haar gezicht af te vegen. Maar ja, die was natuurlijk ook kletsnat. Wat hebben we toen gelachen.” Dinteloord Yvonne werd badjuf dankzij het buitenbad in Dinteloord. “Vanuit Capelle aan den IJssel waren we in Dinteloord gaan wonen omdat mijn man door zijn werk was overgeplaatst naar Dintelmond. In het dorp ging ik met de kinde-
Veranderen In hun loopbaan hebben Wilma en Yvonne veel zien veranderen. “Het belangrijkste vind ik dat we sinds 2008 zoutelektrolyse hebben om het water te zuiveren. Daardoor zijn we van de chloorlucht af. Ook kwam ik er achter dat ik eigenlijk allergisch ben voor chloor”, lacht Wilma. De manier van lesgeven is tegenwoordig totaal anders. “Vroeger gaf je nog instructie vanaf de kant. Dat is helemaal weg. Kurken gebruiken we absoluut niet meer en de haak is er alleen om het afdekzeil tegen te houden. Ook zijn de diploma-eisen veranderd. Vroeger kon je A halen zonder dat je haar nat werd”, aldus Wilma. De badjuffen vinden het jammer dat er geen schoolzwemmen meer is. “Daardoor vallen er kinderen buiten de boot”, weet Yvonne. “Met schoolzwemmen zagen we ook allochtone kinderen. Nu niet meer. Het zou echt een goede zaak zijn als dat terug kwam.”
Lees verder op pagina 3