weekblad voor Fijnaart & Heijningen D i n s d a g 6 a u g u s t u s 2 0 19 | w e e k 3 1 | j a a r g a n g 6 | U i t g e v e r i j L o k a a l | S p e c h t 17 | 4 7 9 3 H N F i j n a a r t | w w w . f e n d e r t l o k a a l . n l
The Kik komt
Margarita in Interview
Extra jeugdvissen
10 jaar Darts Forever
Jan van Dis rijdt in tegenstelling tot de profs wel de hele Tour de France
“Als je maar blijft eten dan blijf je fietsen” we 22 man en één vrouw, uit het hele land en van alle leeftijden.” Elke etappe werd een dag voor de profs verreden. De start was vrijdag 5 juli. “Alleen de eerste drie dagen hebben we aangepast om logistieke redenen. We begonnen met de ploegentijdrit. De tweede dag reden we de derde etappe en de derde dag de eerste.”
Jan van Dis tijdens de beklimming van de Tourmalet. Foto: uit het archief van Jan van Dis
Wim, Piet en Nico van Est waren 55 jaar lang de enige Fijnaartse wielrenners die de Tour de France hebben gereden. Jan van Dis trad dit jaar in de voetsporen van de sportieve broers. De 56-jarige Fendertsman fietste een dag voor het profpeloton uit La Grande Boucle. Na afloop had hij zelfs meer kilometers op zijn teller staan dan Bernal, Thomas en Kruiswijk. Hij had immers wél de volledige Alpenetappes gereden die voor de profs waren ingekort. Van kinds af aan zit Jan op een fiets. “Op mijn zestiende begon ik met het rijden van wedstrijden. Eerst bij de junioren, daarna bij de nieuwelingen en uiteindelijk bij de amateurs. Op m’n dertigste stapte ik over op triatlons. Ik heb zelfs vijf keer een hele gedaan en in 2000 de Ironman in Hawaii. Daarna raakte ik geblesseerd aan mijn knie. Ik kon na drie kilometer geen stap meer zetten. Bij het fietsen voelde ik niets. Na een knieoperatie ben ik blijven fietsen en heb ik afscheid genomen van de triatlons”, vertelt Jan.
Tropical Cyclist Jarenlang stond het rijden van de complete Tour de France op zijn bucketlist. “Ik ben nooit profrenner geweest. Maar ik zou weleens willen voelen hoe het is om drie weken lang uit bed te gaan, ontbijten, fietsen, ’s avonds rusten en dan de volgende dag weer”, legt de wielrenner uit. Op internet kon hij niets vinden, tot hij vorig jaar op Tropical Cyclist stuitte. “Dat is een reisbureau dat normaal gesproken fietsvakanties regelt naar verre bestemmingen. De eigenaar, Pascal Kolkhuis Tanke,
heeft vroeger nog met mij bij de junioren gefietst. Hij is prof geweest, maar reed nooit de tour. Dat bracht hem op het idee om dat te gaan organiseren voor een groep, maar alleen als de Ronde van Frankrijk start in Nederland of in België. Nu was de start in Brussel, dus was het weer zover.” Uitdaging Aan de deelnemers werden wel eisen gesteld. “Je moet 200 kilometer op een dag kunnen fietsen. Je moet niet tegen een berg opzien, maar als een uitdaging”, zegt Jan. “Uiteindelijk hadden
Lichamelijk moe Het eerste deel van de tour was meteen het zwaarste. “Ik werk in ploegen bij Cargill in Bergen op Zoom. Als je nachtdienst hebt, dan ben je overdag wat lomer. Dat gevoel had ik de eerste tien dagen ook. Continu het gevoel dat je niet topfit was. De eerste rustdag kwam pas na tien etappes. Toen was ik echt lichamelijk moe. Die week erna was kort en daar zat ook nog een tijdrit in. Dus dat was best een relaxte week waarin je goed kon herstellen. De derde week was wel weer zwaar. In tegenstelling tot de profs hebben wij wel alle etappes kunnen rijden.” 3540 kilometer In totaal fietste Jan zo’n 3540 kilometer. “Daarbuiten hebben we ook 3700 kilometer in het busje gezeten. Dat maakte het ook zwaar.” Problemen had Jan vooral met zijn zitvlak. “Ik had een bult, precies op mijn zitbotje. Daar zat ik de hele dag op. Op een gegeven moment dacht ik dat ik het niet meer zou volhouden. Ik heb toen twee broeken aangetrokken voor de demping en een paracetamolletje genomen. Daarmee was het net te doen. Tot de laatste rit naar Parijs is het gebleven. Gelukkig was de pijn wel wat meer op de achtergrond.” Lees verder op pagina 3