weekblad voor Fijnaart & Heijningen D i n s d a g 2 3 j u n i 2 0 2 0 | w e e k 2 6 | j a a r g a n g 7 | U i t g e v e r i j L o k a a l | S p e c h t 17 | 4 7 9 3 H N F i j n a a r t | w w w . f e n d e r t l o k a a l . n l
Vastenactie
Piets Pennenvruchten
Natuur & Educatie
Kingpin wint
Reddingsbrigade Het Volkerak kopje onder door tekort aan instructeurs
“Beter een korte pijn dan een langzaam einde” is de enige die wel is gebleven. Daarom wisten we dat als wij stoppen het moeilijk zou worden om opvolging te vinden.” Geoliede machine Naast het besluit van Claudia en Ans om te stoppen, gaf de in Breda wonende Ian aan te willen afbouwen. Het lesgeven zou dan vooral op de schouders komen van Patricia, die bovendien de functie van penningmeester vervult. “Ik was nog niet zover dat ik wilde stoppen, maar ik heb ook niet de ambitie om meer op te gaan pakken”, zegt ze eerlijk. “We hadden ieder ons eigen aandachtsgebied. Dat draaide als een geoliede machine. Als dat wegvalt, wordt het lastig.”
De bestuursleden Ans van der Vorm, Claudia Derene, Jacqueline Janssens en Patricia de Rooij (v.l.n.r.). Op de foto ontbreken Jeanette Strootman, Lisette van Hamburg en Ian van Peperstraten.
Het aantal leden is met 66 op peil. De financiën zijn op orde. Ook bestuurlijk gaat het voor de wind. Toch houdt Reddingsbrigade Het Volkerak op te bestaan. Een tekort aan gekwalificeerde instructeurs nekt na 47,5 jaar de Fijnaartse brigade, die door de coronamaatregelen sinds half maart stilligt. De activiteiten worden niet meer opgestart. Wel hoopt het bestuur in de loop van dit jaar alsnog goed afscheid te kunnen nemen voordat de reddingsbrigade echt kopje onder gaat. Badmeester Brunger van het voormalig zwembad ’t Volkerakkertje richtte op 22 januari 1973 een reddingsbrigade op. Enige jaren later werden de zussen Claudia Derene en Ans van der Vorm lid. “Je had op sportgebied indertijd alleen de voetbal, de Kieviten en de reddingsbrigade. Wij komen uit een gezin dat graag zwemt en werden lid van de brigade”, vertelt Claudia. Na het behalen van de brevetten zwemmend redden volgden ze allebei de opleiding tot in-
structeur. “Daar waren minder eisen aan verbonden dan nu. Zo verzorgde Chris Donders de EHBO-lessen. Dat kostte niets”, aldus Claudia, die ook als secretaris in het bestuur zit. Ans verzorgt de ledenadministratie. Motivatie was weg De twee zussen Patricia de Rooij en Jeanette Strootman traden in de voetsporen van Claudia en Ans en werden ook instructeur. Enkele jaren geleden volgde Ian van Peperstraten. Met ondersteuning
van Lisette van Hamburg werd elke woensdagavond lesgegeven. Een jaar geleden kwamen Claudia en Ans los van elkaar tot het besluit om te stoppen. “De motivatie was weg”, legt Ans uit. “Het is toch een opgave. Elke week moet je er staan voor de 40 à 45 kinderen.” “Ik geef vanaf 1985 les”, vult Claudia aan. “Dat is 35 jaar. In die tijd is er nauwelijks opvolging gekomen. Ook logisch, want de kinderen gaan op een gegeven moment studeren en op kamers. Dan houdt het op. Ian
Bijzondere ledenvergadering Vlak voor de coronacrisis werd een bijzondere ledenvergadering belegd. “Er waren genoeg ouders om Claudia en Ans in het bestuur op te volgen. Daarmee was het instructeursprobleem nog niet opgelost”, vertelt voorzitter Jacqueline Janssens. “Eén vader heeft de vereiste diploma’s en wilde wel helpen. Alleen kan hij door zijn werk niet vanaf het begin van de lessen aanwezig zijn. Een moeder en enkele jeugdleden waren bereid de diploma’s te gaan halen, maar dat duurt anderhalf tot twee jaar. Daarnaast hebben we gesproken met Stichting Zwembad Fijnaart, maar die zag ook geen mogelijkheden om de lessen over te nemen. We hebben oud-leden benaderd, evenals de reddingsbrigades van Klundert en Oud Gastel om te fuseren of het over te nemen. Allemaal zonder resultaat.” Lees verder op pagina 3