weekblad voor Fijnaart & Heijningen D i n s d a g 14 j u l i 2 0 2 0 | w e e k 2 9 | j a a r g a n g 7 | U i t g e v e r i j L o k a a l | S p e c h t 17 | 4 7 9 3 H N F i j n a a r t | w w w . f e n d e r t l o k a a l . n l
Bep’s gezicht op Delft
Roofvogels in trek
Kermis deel 2
All Handicaps Golftour
Fendertshof na vier maanden weer volledig open voor bezoek
“Het isolement heeft veel met de bewoners gedaan” ontwikkeling is dat medewerkers onderling, maar ook met de bewoners, meer naar elkaar zijn toegegroeid. We hebben het met z’n allen gedaan in deze moeilijke tijd.”
Lydia Smits (l) en Jenny Heijstek (r) in de ontvangsthal met drie bezoekregisseurs.
Op 16 maart ging woonzorgcentrum Fendertshof in Fijnaart op slot. Door de coronamaatregelen mochten de 98 bewoners geen bezoek ontvangen en niet naar buiten. Nu landelijk het aantal besmettingen fors is teruggedrongen, versoepelde Fendertshof geleidelijk de regels. Sinds 6 juli mogen bewoners weer bezoek ontvangen. Nog wel met voorzorgsmaatregelen, maar het isolement is opgeheven. Tot opluchting van de bewoners, hun familie, de medewerkers en vrijwilligers. Fendertshof was de eerste locatie van Surplus die te maken kreeg met het coronavirus. “Begin maart werden we verrast door een coronabesmetting. Op dat moment hadden we geen idee van de impact van de ziekte”, vertelt zorgmanager Jenny Heijstek. “Dit waren heftige eerste weken, waarbij iedereen alles gedaan heeft om het virus zo goed mogelijk buiten de deur te houden”, vertelt facilitair manager Lydia Smits.
Spannende periode De situatie was het begin van een spannende periode. “Op 16 maart gingen we op slot. Intern hebben we de verpleeg- en de verzorgingsafdeling in cohorten gesplitst. Medewerkers gingen via verschillende ingangen naar binnen en naar buiten om de kans op besmetting zo klein mogelijk te maken”, blikt Lydia terug. Door de sluiting konden ook vrijwilligers helaas niet meer ingezet worden en was het hard werken voor de medewerkers. Iedereen heeft zijn
steentje bijgedragen en hebben bijna allemaal extra diensten gedraaid. De medewerkers waren continu alert. “Je mag nooit verslappen. Altijd kon en kan het virus de kop opsteken”, zegt Jenny. “We zijn ontzettend trots op ons team. De medewerkers hebben ook angst gekend, maar er was altijd de bereidwilligheid om het met z’n allen te doen. De saamhorigheid was groot, evenals het verantwoordelijkheidsgevoel. Medewerkers vermeden drukte om geen risico te lopen voor de bewoners. Een mooie
Totale isolement De bewoners konden hun familie niet ontvangen en mochten niet naar buiten. “Het totale isolement van de buitenwereld heeft veel met de bewoners gedaan”, meldt Lydia. “We zagen mensen echt verdrietig worden. Bewoners zeiden letterlijk: ‘We hebben de oorlog meegemaakt, maar dit slaat alles’. Vooral het contact werd gemist. Een knuffel of een arm om je heen, dat hebben deze mensen zo hard nodig.” Om dat contact enigszins te herstellen werd Skype geïntroduceerd. “We hadden een aantal iPads gekregen, waardoor bewoners met familie konden skypen. Ook zijn we vrij snel met de Babbelbox begonnen. Dat was eerst een tent, maar die waaide na een heftige storm weg. Daarop zijn we een tuinhuisje gaan gebruiken. Die plaatsten we aan de zijkant. Bezoekers konden droog in het huisje zitten en via het raam de bewoner zien en spreken. Alleen het zien al deed de mensen vaak goed”, vertelt Jenny. “De bewoners hebben deze periode als heel verdrietig ervaren”, benadrukt Lydia. “De afgelopen maanden zijn ook enkele bewoners overleden, overigens niet door corona. Dat waren schrijnende situaties omdat door de maatregelen sommige familieleden anders afscheid moesten nemen. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.” Lees verder op pagina 3