weekblad voor Fijnaart & Heijningen D i n s d a g 2 8 j u l i 2 0 1 5 | w e e k 3 1 | j a a r g a n g 2 | U i t g e v e r i j L o k a a l | S p e c h t 17 | 4 7 9 3 H N F i j n a a r t | w w w . f e n d e r t l o k a a l . n l
Fort in stripvorm
Workshop over werk
Viering in schuur
Jean Hamers
Lenny Burgers spant zich met Ingeborg Sinke in voor Spaanse windhonden
“Het is zo mooi om iets goeds te doen”
verhaal me. ‘Daar wil ik naartoe’, dacht ik meteen. Maar ik wil zoveel. Vorig jaar zei ik ineens: ‘Ik ga het doen ook’. Mijn man Dick supporterde me meteen.” Lenny besloot niet in haar eentje naar Spanje af te reizen. Via de klant kwam zij in contact met Ingeborg, die in het bestuur zit van de Nederlandse organisatie DutchGalgoLobby. “Ik was er al eerder geweest en wilde graag terug om te helpen.” De reis werd voor 11 januari geboekt. Ondertussen zamelden Lenny en Ingeborg tal van goederen in voor de honden. Het vervoersprobleem van deze spullen werd opgelost door de man van Lenny en hun buurman. Samen besloten zij om met een VW Caddy Maxi naar Spanje af te reizen.
Lenny Burgers (l) en Ingeborg Sinke, samen met een van Ingeborgs galgo’s, kijken uit naar hun terugkeer naar Spanje.
Overdag stront scheppen en troep opruimen. ’s Nachts proberen te slapen in een verschrikkelijke stank met 55 blaffende en jankende honden om je heen. “Je moet echt gestoord zijn om dit te willen doen, maar ik had het voor geen goud willen missen”, zegt Lenny Burgers uit Helwijk. Sterker nog, op 20 september gaat ze terug. Ze telt de dagen af met een speciale app. “Het is zo mooi om iets goeds te doen”, verzucht Lenny. De oud-Fijnaartse verbleef in januari dit jaar samen met Ingeborg Sinke uit Spijkenisse bij Galgos del Sol in de Spaanse regio Murcia. Het werd echter alles behalve een vakantie-uitje. Galgos del Sol is opgericht door de Britse Tina Wales-Solera, die sinds 2007 met haar man en kinderen in Spanje woont. In twee plattelandshuizen vangt ze honden op van het ras Galgo. “Dat zijn Spaanse windhonden”, legt Ingeborg uit. “Hun situatie is verschrikkelijk. Zij worden
in grote groepen door jagers gefokt voor jachtwedstrijden. Deze honden speuren hun prooi niet alleen op, maar zijn ook getraind om ze te doden. Ze zijn ontzettend snel. Na drie à vier jaar neemt die snelheid af. Dan worden ze gedood, maar meestal ergens gedumpt. Dat is een groot probleem in Spanje. Het gaat jaarlijks om 50.000 Galgo’s, waarvan de meeste het niet overleven. Asielen zijn er niet in Spanje, wel zogenaamde dodingsstations. De eigenaars
krijgen geld om de honden te doden, maar mogen dat pas na veertien dagen doen. In de tussentijd wordt er niet naar ze omgekeken.” Tina besloot de Galgo’s op te vangen, op te lappen en ergens ter wereld te herplaatsen. Dankzij een groot netwerk lukt dat. Daar wil ik naartoe Lenny kreeg in haar kapsalon het verhaal over Galgos de Sol te horen van een klant. “Als hondenliefhebber raakte het
Armoe troef Bij aankomst schrok Lenny enorm. “In Galgos del Sol worden gemiddeld 120 honden opgevangen. De grootste groep verblijft bij Tina. Op de kleinere locatie zaten 55 honden, die wij moesten verzorgen. Het was echt armoe troef. Geen mooie hokken die je even schoon kan spuiten. Nee, een armoedig gebouw waar je eerst stront moet scheppen en dan met de mop er overheen. De stank was enorm. De eerste nacht hebben we er niet door kunnen slapen”, blikt Lenny terug. “Ook werd je elk uur gewekt door blaffende en jankende honden.”
Lees verder op pagina 3