weekblad voor Fijnaart & Heijningen D i n s d a g 2 6 a u g u s t u s 2 0 14 | w e e k 3 5 | j a a r g a n g 1 | U i t g e v e r i j L o k a a l | S p e c h t 17 | 47 9 3 H N F i j n a a r t | w w w. f e n d e r t l o k a a l . n l
Dienst in open lucht
Pak de Schouwburgbus
Nostalgie op braderie
25 jaar vrouwenvoetbal
Piet Roks voltooit tweede deel van Fendertse Negotie
“Ik ben meer een beschrijver dan een schrijver” net zo goed in de kern Fijnaart kunnen starten. Nu eindigen we daar volgend jaar mee in deel drie.”
Piet Roks is alweer bezig met het uitzoeken van foto’s voor deel 3 van de Fendertse Negotie. Hard werken voor weinig. Dat was van de jaren dertig tot en met de jaren zestig van de vorige eeuw het lot van veel winkeliers, vaklieden en handelaren. De toenmalige gemeente Fijnaart en Heijningen kende in die jaren heel wat bedrijvigheid. Piet Roks brengt de geschiedenis van de Fendertse negotie tot leven in een trilogie. Deel twee wordt woensdagavond tijdens de Fendert Kwis gepresenteerd en is ook verkrijgbaar op de braderie. De 67-jarige Piet Roks kwam in Standdaarbuiten op het idee. “Daar hadden ze ook een boekje over de plaatselijke winkeliers, vaklieden en handelaren. Het leek me een leuk idee voor de Heemkundige Kring Fijnaart en Heijningen. Tijdens een heemreis stelde ik het voor. ‘Leuk’, kreeg ik als antwoord, ‘begin er maar aan’. Ja, toen stond ik voor het blok.” Piet werkte jarenlang voor de plantsoenendienst van de gemeente. “Ik had wel af en toe een stukje geschreven in het personeelsblad,
maar daar bleef het ook bij.” Uitdaging Toch nam hij de uitdaging aan en ging in 2010 voortvarend van start. “In het begin dacht ik met één boekje klaar te zijn. Dat viel tegen. Er zijn meer bedrijven in de Fendert geweest, dan ik had gedacht”, aldus de auteur. Hij begon zijn speurtocht in zijn kennissenkring. “Die gaven mij weer andere namen en zo ontstond een hele lijst. Ik was in het wilde weg begonnen, maar toen leek
het me beter om er wat lijn in te brengen.” Toeval In het eerste deel worden alle winkels, vaklieden en handelaren behandeld vanaf de Kadedijk tot en met Zwingelspaan. In deel twee wordt de tocht voortgezet vanaf de Drogedijk naar Oudemolen en van het Kwartier naar Heijningen. Met uiteraard alle tussenliggende dijken. “Dat ik op de dijken ben begonnen, is puur toeval”, meldt Piet. “Ik had ook
Verhalen Het kost veel tijd voordat alle verhalen boven water en geschreven zijn. “Elk verhaal kost minimaal twee bezoeken. Ik interview de mensen thuis en kom dan altijd terug met hetgeen ik heb geschreven. Ik wil dat zij het goedkeuren, het is hun verhaal. Er zijn soms mensen die niet aan een interview willen meewerken. Dat respecteer ik, al vind ik het wel jammer. Deze verhalen houden de mensen levend.” Het aantal bezoeken dat Piet heeft afgelegd, is niet te tellen. “Ik heb er ook geen hekel aan”, benadrukt hij. “Ik kom zo met veel mensen in contact. Het is ook altijd positief. Ik heb als voordeel dat ik door mijn werk voor de gemeente een bekend gezicht heb.” Een enkele keer moest hij met de auto op pad, naar Etten-Leur, St. Willebrord en zelfs een keer naar Dongen. “Ik spreek liever de mensen persoonlijk dan via de telefoon. Kom je bij de mensen thuis, dan rol je van het ene in het andere verhaal. Vooral mensen op leeftijd hebben mooie verhalen te vertellen.” Onderscheid Piet ontdekte in zijn zoektocht dat je in alle dorpen dezelfde soort bedrijven tegen kwam. “Wel was er een groot onderscheid tussen de protestantse en katholieke winkeliers. Daarom had je van alles minimaal twee. Maar er waren ook winkeliers die zich daar niets van aantrokken en aan iedereen leverden. Elke gulden was er immers één.”
Lees verder op pagina 3