Dinsdag 14 mei 2019- week 20
Benefietconcert
Gewoon Bijzonder
90 jaar clubvoetbal
Opening Leuk en Lekker
Dominee Hans van der Sterre na 33 jaar met emeritaat
“Een dominee loopt een eindje met de mensen mee” vogelnestjes in gemaakt’. In Amsterdam ging ik ook aan de slag als pastoraal medewerker in een bejaardenhuis en merkte dat ik dat toch het liefste deed.”
Dominee Hans van der Sterre neemt zondag 26 mei afscheid van de Ontmoetingskerk (foto) en de Dorpskerk.
FIJNAART - Bij de mensen op bezoek gaan, hun verhaal aanhoren en ze bijstaan. Dat vindt Hans van der Sterre (66) het allermooiste aan zijn werk als dominee. Zondag 26 mei komt daar na bijna 33 jaar een eind aan. Van der Sterre gaat met emeritaat, zoals dat heet als een geestelijke met pensioen gaat. In een speciale dienst neemt de protestantse gemeente in Fijnaart, Heijningen en Standdaarbuiten afscheid van een warme persoonlijkheid. Op 29 januari 1953, drie dagen voor de Watersnoodramp, werd Hans van der Sterre geboren in Rotterdam-Noord. Hij wist al op jonge leeftijd wat zijn roeping was. “Men zegt dat ik op mijn vierde al zei dat ik dominee wilde worden”, vertelt hij. “Mijn ouders waren zeer meelevende gereformeerde mensen. Mijn vader was ouderling in de kerk op de Dorpsweg. Ik mocht naast hem in de ouderlingenbank zitten. Daarnaast zong ik graag, dat
zal ook een rol hebben gespeeld. In een lied word je uitgetild boven jezelf en kun je geloven wat je zingt. Op 26 mei zingen we dan ook mijn lievelingsliederen, zoals ‘Gij die alle sterren houdt’ en ‘Er is een land van louter licht’. Dat lied zongen we op de uitvaart van mijn zus.” Schroom Na het gymnasium vertrok Hans op zijn 18e naar de Vrije Universiteit in Amsterdam om
theologie te studeren. “Dat vond ik toch het mooiste”, licht hij toe. “Na het afstuderen had ik een schroom om meteen dominee te worden. Daarom heb ik eerst op het hoofdkantoor van Amnesty International als vrijwilliger gewerkt en bij stichting De Regenboog, die hulp biedt aan drugsverslaafden. Ik woonde tegenover de lagere school van Anne Frank. Ik keek uit op haar gymlokaal. Als ik de ringen zag, dan dacht ik: ‘Daar heeft zij nog
Alblasserwaard Na vier jaar vond Hans het tijd om predikant te worden. Hij ging op 15 juni 1986 aan de slag in de gereformeerde kerk in Ottoland. “Zo kwam die stadse jongen in de Alblasserwaard. Het was een openbaring”, blikt hij terug. “Wat een prachtig landschap. Ik weet niet hoe de hemel er uitziet, maar het zal minstens zo zijn als de brug over de Ammerse Kaai. Ik vond ook heel mooi dat bij deze mensen het geloof nog iets vanzelfsprekends was. De benzinepomp ging op zaterdagavond dicht en pas op maandagmorgen kon je weer tanken.” Na zeven jaar werd Hans beroepen in Dordrecht, in de Stephanusgemeente. “Daar had ik een heel goed op elkaar ingespeeld team. Daar leerde ik ook de Paters Karmelieten kennen; een open orde die zeer bij de samenleving was betrokken. In Fijnaart vond ik eenzelfde hartelijke samenwerking met diaken Bastiaansen. Ik mag hem zeer, vooral om zijn moed en positivisme.” Klein dorpje Van 1993 tot 2002 was Hans predikant in de Stephanuskerk die daarna werd opgeheven. De volgende kerk werd De Bron, eveneens in Dordrecht. “Na acht jaar dacht ik: ‘Moet ik niet eens eindigen in een klein dorpje? Lees verder op pagina 3