002_BTV1QU_20110610_DNWHP_00_Opmaak 1 08-06-11 12:34 Pagina 2
2
N° 11
Regio Brussel - Limburg
10 juni 2011
In Gemeenschappelijk Front tegen de rechtse krachten in Europa! Na de economische en financiële crisis hoorden we alleen nog spreken over ‘marktregulering’. Vandaag blijkt dat er helemaal geen strikte regulering van de financiële markten is gekomen. We moeten integendeel vaststellen dat de overheid globaal genomen aan macht ingeboet heeft. En we mogen ons aan het ergste verwachten met het aangekondigde Europees programma van economisch bestuur en het “Pact voor de Euro”. Het ABVV achtte het daarom belangrijk de draad van het gemeenschappelijk vakbondsfront weer op te nemen. Op 24 mei hielden de Brusselse afdelingen van ABVV en ACV in het Brussels parlement dan ook samen een sensibiliseringszitting rond de problematiek van het Europees economisch bestuur. Op deze zitting waren ook de vertegenwoordigers uitgenodigd van alle democratische partijen die in het gewestparlement zetelen. Tijdens deze zitting gaf Ronald JANSSEN van het Europees Vakverbond (EVV) een verhelderende uiteenzetting over de veranderingen waartoe dit nieuwe Europese beleid – vooral voor de werknemers – zal leiden. Vaststelling is dat dit een frontale aanval op de werknemers is. Europa maakt zich op voor een historische ommekeer waarmee fundamentele sociale aangelegenheden buiten het
bereik van de democratische besluitvorming komen. Onder het voorwendsel dat de overheidsuitgaven in toom gehouden moeten worden (maar zonder aan het inkomen van de financiële wereld te raken, noch de mechanismen die de crisis veroorzaakten met de vinger te wijzen), wil de EU eigenlijk een plan van permanente bezuinigingen een ‘grondwettelijk karakter’ geven. Dit plan omvat hevige aanvallen op de Europese werknemers en bovendien zou het doorvoeren ervan de crisis nog verergeren! Een analyse heeft uitgewezen dat er 5 belangrijke redenen zijn om de Europese rechterzijde terug te fluiten: 1. Onze democratieën onder toezicht van de Europese Commissie en ondergeschikt aan de financiële belangen Het Europact zou de Europese instellingen inspraak geven over het nationaal gekozen begrotingsbeleid: de Commissie zou het begrotingsontwerp van elke lidstaat controleren “alvorens het aangenomen wordt”. Zo zou bij voorbaat alle speelruimte bij de keuze van een beleid afgenomen worden … 2. Lagere lonen en verzwakking van de collectieve onderhandelingen Het pact wil “de mechanismen inzake loonvorming en indien
nodig de mate van centralisering van de collectieve onderhandelingen en de indexmechanismen herbekijken”. Europa neemt onze nationale en sectorale CAO’s in het vizier! En tegelijk prijst het duidelijk een neerwaartse sociale harmonisering aan: “de lidstaten nemen als referentie de best presterende landen”. Zo’n vergelijking van het loonconcurrentievermogen (de loonkosten, dus) met de handelspartners, is pervers omdat ze een permanente loondumping wettigt. Er komt dan immers een mechanisme op gang om te grote loonstijgingen op te sporen en het gevaar bestaat dat we in een negatieve spiraal van devaluatie en loonmatiging terechtkomen, waarbij de “best presterende” landen, zoals Duitsland, model staan …
4. Optrekken van de pensioenleeftijd en aanmoedigen van privépensioensparen Het pact zou “de effectieve pensioengerechtigde leeftijd” graag afgestemd zien op de gestegen levensverwachting. Geen brugpensioenregelingen, meer 55-plussers aan het werk en aansporen tot privépensioensparen. Dat er te weinig banen zijn, dat de levensverwachting van werknemers wel verschilt van die van werkgevers, dat de massale werkloosheid, vooral onder jongeren, aanhoudt … daarmee houdt het pact geen rekening. Wel wil het een verlaging van het bedrag van het wettelijk pensioen, wat onvermijdelijk leidt tot grotere pensioenongelijkheid en slachtoffers van herstructureringen tot werkloosheid zal veroordelen …
3. Flexibele arbeidstijd en afzwakking van het sociaal recht Zoals gewoonlijk worden de regels die de werknemers beschermen voorgesteld als “administratieve rompslomp die beter kan verdwijnen”. Het Pact wil ook “hervormingen van de arbeidsmarkt met het oog op het bevorderen van ‘flexizekerheid’”. Anders gezegd: meer activering, kleine baantjes, meer werkonzekerheid, werklozen die gedwongen worden om onderbetaalde banen te aanvaarden, meer uitzendjobs zodat voor dezelfde bekwaamheden minder betaald wordt, enz.
5. Een belastingsysteem dat de grote fortuinen en de multinationals bevoordeelt Tot slot wil het pact dat het fiscale beleid van de staten naar elkaar toe groeit. Dit zou op zich positief kunnen zijn – met bijvoorbeeld een “gemeenschappelijke heffingsgrondslag voor de vennootschapsbelasting” – ware het niet dat de beslissende stap net niet wordt gezet: namelijk het vastleggen van een minimumgrens voor de vennootschapsbelasting … Het gevolgde spoor blijft: de bedrijven minder belasten en de burgers meer doen betalen. Dus eerder
verhoging van de BTW, de meest asociale vorm van belasting! Het pact kiest duidelijk niet voor rechtvaardige belastingen: afschaffing van de belastingparadijzen, onmiddellijk invoeren van een Europese taks op financiële transacties, enz. Bepaalde Europese krachten willen de crisis nog altijd laten betalen door de werknemers, de gezinnen, de burgers. ABVV en ACV hebben de politieke partijen opgeroepen om, via hun Europarlementleden maar ook via de federale regering, de Europese bezuinigingsplannen krachtig te verwerpen. Zij moeten zich absoluut uitspreken tegen sancties voor de landen die met een tekort kampen; tegen beperking van het nationaal beleid inzake loonvorming (ze moeten dus de indexering beschermen, en ook de lonen in de overheidssector); tegen het buitenspel zetten van de sociale gesprekspartners; tegen een pensioenstelsel via kapitaalopbouw. De vakbonden hebben een vrijwaringsclausule bekomen voor de lonen (bevestiging dat de EU niet bevoegd is voor loonregulering), maar het gevaar is niet geweken. De algemeen secretaris van ABVVBrussel riep daarom alle vakcentrales op om te mobiliseren voor de Eurobetoging op 21 juni in Luxemburg.