Juryrapport Jacques de Leeuw 2017 CATEGORIE DOCEREND We hebben ons de hele middag zitten te verdommen in een snikhete kamer zonder bier of jenever met het beklemmende vooruitzicht dat aan het eind er geen ontsnappen was en dat we een oordeel moesten spreken waar zwijgen uit stille bewondering beter had gepast. Neem Esther de Bruijn, genomineerde van de Academie voor Theater. Ze trok naar de banlieue van Rotterdam, naar de verschoppelingen van onze ongelijke samenleving. Ze had het in haar hoofd gezet dat ze een stuk zou maken met hangjongeren uit Rotterdam-Zuid, vanuit hun belevingswereld en met het even eenvoudige als hoog gegrepen oogmerk hun een stem te geven. Ze komt uit een wereld waar iedereen een nagenoeg vanzelfsprekende toegang heeft tot kunst. Ze voelt zich aangetrokken tot juist die groepen, nationaal én internationaal, die dat niet hebben. Ze zet zich heen over schroom en angst en zoekt de niet-vertelde verhalen op in de weggestopte delen van onze maatschappij. Ook omdat Esther er zo sprankelend over praat, zonder opsmuk en omdat ze een diepe liefde aan de dag legt voor haar spelers, waren we als jury stil van bewondering. Maar ja, daar had je Juul van Stokkom, genomineerd door de Academie voor Beeldende Vorming. Nog pas 23 en met een doordachte visie op docentschap, kunstenaarschap en kunstbeschouwing waar menigeen in zijn hele leven niet aan toekomt. Ze schreef voor Mister Motley Magazine al een aantal goed gedocumenteerde en doorwrochte besprekingen en interviews. Wat ons trof was haar vermogen om in eenvoudige taal die drie hoedanigheden – docentschap, kunstenaarschap en beschouwing - op elkaar te betrekken. Nieuwsgierigheid, het onbevangen kijken is bij haar de overtuigende verbindende schakel. ‘Bij eb lig ik stil’, dichtte ze. ‘Ik kijk/ en neem waar.’ Anders dan bij bijvoorbeeld Esther de Bruijn die haar engagement beleeft vanuit haar gevoel, is Juuls benadering overwegend cerebraal en intellectueel. Maar daarbinnen toont ze een voldragen visie op haar bestaan als kunstminnaar; ze beheerst de analyse, de reflectie en de zelfreflectie op een wijze die wij als heel bijzonder ervaren voor een student. We raakten onder de indruk van het leerstuk van het Gepersonaliseerde Leren van Esther Brouwer
de Koning, genomineerd door de Academie voor Muziekeducatie. Geef mensen de ruimte om te leren vanuit eigen interesses, capaciteiten en talenten; de boom in met “verplichte” kennis, lever maatwerk. Je kunt zeggen: ze brengt het compromisloos. Wij zagen ook hoe ze haar ziel en zaligheid heeft gelegd in noodzakelijke onderwijsvernieuwing. Het is niet een bewezen concept, ze blijft het onderzoeken, ofschoon ze in haar eigen opleiding heeft ervaren hoe ze met deze didactische en pedagogische benadering het optimale uit zichzelf heeft kunnen halen. Haar oogmerk is van een aansprekende universele geldigheid: uiteindelijk wil ze haar leerlingen laten zien hoe je in muziek de diepte van je bestaan kunt ervaren.