Kopje koffie met

Tineke Wiersma

We gaan op de koffie in Baarlo, bij Tineke Wiersma, docente Gilde Opleidingen in Venlo. Tineke ondervond totaal onverwachts hoe levensreddend het donorschap kan zijn.

Voor deze rubriek gaan we op de koffie bij mensen met een verhaal. We nemen mooie bloemen mee van het Bloemenhofje en lekkere vlaai van Bakkerij Teun.

Tineke: “Het was maart 2019, ik voelde me al een tijdje niet fit, het was vlak voor de Venloop. Rennen lukte niet meer, ik was misselijk en ik begon geel te zien. Toch maar even naar de huisarts en daarna gelijk bloed prikken. De volgende ochtend werd ik al vroeg gebeld dat ik me meteen in het ziekenhuis moest melden. Ik schrok ervan, voelde me niet heel erg ziek. Er volgden verschillende onderzoeken en aan het eind van de week ben ik met mijn echtgenoot Peter voor de uitslag naar de arts gegaan. Hij vertelde dat het er niet best uitzag en dat mijn lever in zeer slechte conditie was.

Ik wil graag zeggen dat ik vanaf deze onderzoeksfase tot en met het ontslag uit het ziekenhuis, alleen maar liefdevolle zorg heb ervaren van alle zorgprofessionals.

Die maandag erop ging ik naar het ziekenhuis voor verdere onderzoeken. Ik werd gelijk opgenomen, en vanaf dat moment herinner ik me bijna niets meer. Op woensdag was duidelijk dat ik acuut en levensbedreigend leverfalen had, hiervan is de oorzaak tot nu toe niet bekend. Ik moest naar een gespecialiseerd ziekenhuis en binnen 24 uur een donorlever ontvangen. Ik ben opgenomen in Aken, zij werken nauw samen met Maastricht UMC+. Je krijgt niet zomaar een levertransplantatie. Met Peter werd een toetsing doorgenomen aan de hand van verschillende criteria. Ik kreeg een hoog urgente status en stond op de wachtlijst van het internationale aanbod van organen. Al snel was er een lever beschikbaar, wat een wonder is. Na een lange operatie was het afwachten hoe mijn lichaam hierop zou reageren. De eerste week op de intensive care kan

ik me alleen nog de verschrikkelijke nachtmerries herinneren. Na 11 dagen intensive care en totaal vier weken ziekenhuis mocht ik eindelijk naar huis om verder te herstellen. Dit is met ups en downs gegaan maar ik kan nu, na een jaar zeggen dat het steeds beter gaat.

Er is zoveel om dankbaar voor te zijn, de donor, en zoveel lieve mensen om me heen. Als ervaringsdeskundige geef ik presentaties over het belang van donor zijn. Maar ook over de nieuwe donorwet en waarom het belangrijk is om met je naasten het gesprek hierover aan te gaan. Met Buitengewoon in Balans help ik mensen om meer in balans te komen. (Meer informatie op pagina 42). Nu mijn leven aan een zijden draadje heeft gehangen, wil ik meer dan ooit iets waardevols doorgeven.”