EDITORIAL
Κοιτάζω την ανοιχτή ντουλάπα οκνηρά. Έχω βαρεθεί όλα μου τα καλοκαιρινά ρούχα. Μου λείπουν τα πουλόβερ μου και τα παλτό. Το ζεστό μου πράσινο καρό κασκόλ και τα χειμωνιάτικα φορέματά μου. Το μάτι μου πιάνει το αγαπημένο μου φόρεμα. Είναι κόκκινο με λευκό σχολικό γιακά. Ανυπομονώ να το φορέσω και πάλι. Νομίζω πως αγαπώ τόσο το Φθινόπωρο λόγω του στυλ και της διάθεσης που έχει. Πάντα προετοιμαζόμουν για το νέο σχολικό έτος αγοράζοντας καινούρια ρούχα, σχολικά και τσάντα. Πήγαινα για καινούριο κούρεμα και περίμενα με χαρά την πρώτη μέρα στο σχολείο. Αυτό, μέχρι το γυμνάσιο. Η εφηβεία μου ήρθε μαζί με μια απέχθεια για οτιδήποτε θεωρούσα πως περιόριζε την ελευθερία μου, με το σχολείο να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας. Κέρδισα γνώσεις στο σχολείο. Δεν μπορώ να παραπονεθώ. Τις περισσότερες όμως τις κέρδισα μακριά από αυτό. Η εκπαίδευση είναι διαρκής καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν το τεύχος #9, προσεγγίζει την εκπαίδευση και τις νόρμες της. Προσπαθούμε να δούμε πώς ‘’εκπαιδεύτηκε’’ ο καθένας μας, από ποιους και με τι τρόπο. Η εκπαίδευση όμως δεν είναι μόνο ευθύνη της κοινωνίας, αλλά και ένα θέμα πολύ προσωπικό. Ειδικά αν έχει κανείς την πολυτέλεια μιας σύνδεσης στο διαδίκτυο. Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία. Η συμβουλή μου λοιπόν είναι...ρίχτε το στο διάβασμα.
Kριστιάνα Λάλου
ΣΥΝΤΑΞΗ Κριστιάνα Λάλου kristianalalou@gmail.com
ΒΟΗΘΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Βασιλική Πολίτη PROOFREADER Εύα Παπασουλιώτη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ fliqpedbussiness@gmail.com
ΥΠΟΒΟΛΗ ΥΛΙΚΟΥ Το Fliqped δέχεται κείμενα, φωτογραφίες και πρωτότυπα προσωπικά πρότζεκτς fliqpedsubmissions@gmail.com
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Μιμίκα Μιχοπούλου michopouloumimika@hotmail.com
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ Φωτογραφία: Mαρία Μπελεγρίνη Graphics: Mιμίκα Μιχοπούλου
ΑΡΘΡΑ Μαρία Κιντή - Ζερβού Έμιλυ Καποθανάση Ντέπυ Καραγιάννη Κριστιάνα Λάλου Μιμίκα Μιχοπούλου Ελεάννα Μπουραντάνη Βασιλική Πολίτη Ακυλίνα Πρίτζιου Γεώργιος Τσελώνης
ΕΝΟΤΗΤΕΣ & “...ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ” Φωτογραφία: Κριστιάνα Λάλου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Μυρτώ Γρηγορίου Eύη Καπλάνη Κριστιάνα Λάλου Μιμίκα Μιχοπούλου Μαρία Μπελεγρίνη Καμαρινή Μωραγιάννη Σοφία Σκρουμπέλου ILLUSTRATOR Γιώτα Ευθυμίου
ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ Γεωργία Οδαντζή Κριστιάνα Λάλου Βασιλική Πολίτη
All rights reserved 2016
E-mail επικοινωνίας: flippedperiodical@gmail.com
ΣΚΑΣΙΑΡΧΕΙΟ 10. Τι μου έχουν διδάξει τα 20 μου. Μέχρι τώρα. 13. Να θυμηθώ ... 16. Μάθημα ζωής 17. Back to school 30. Ενήλικη ζωή 32. Mind Control
ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ 36. Χωρίς λόγια 40. Όλα τα ψέματα στα βιβλία 46. Ooops... I flipped the apple tart ! 51. Woof! Diaries 54. Astro
Γίνε συνδρομητής για 2ερισσότερο fliqped Χωρίς να κουνηθείς ούτε σπιθαμή, θα βρεις το Fliqped να σε περιμένει στο κατώφλι σου! Συνδρομή ενός έτους μόνο με 40 ευρώ (συμπεριλαμβανομένων των μεταφορικών). Για το εξωτερικό ισχύει η ίδια τιμή, συν τις χρεώσεις αποστολής κάθε χώρας. Για να μπείτε στην παρέα του fliqped, στείλτε μας ένα e-mail με τη διεύθυνσή σας, το όνομα και το τηλέφωνό σας στη διέυθυνση flippedperiodical@gmail.com.
Σκασιαρχείο
Τ Ι Μ Ο Υ Ε Χ Ο Υ Ν Δ Ι Δ Α Ξ Ε Ι Τ Α 2 0 Μ Ο Υ. ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ. μαθήματα ζωής από μια 20κάτι
Κείμενο: Ακυλίνα Πρίντζιου Φωτογραφία: Mυρτώ Γρηγορίου
Π
οτέ δεν ήμουν α2ό τους ανθρώ2ους 2ου 2ανικοβάλλονταν για την ηλικία τους και 2άντοτε κοίταζα α2οδοκιμαστικά όσους άκουγα να κλέβουν μερικά χρονάκια ό2οτε τους ρωτούσαν για την ηλικία τους. Φτάνοντας τα 25, συνειδητο2οίησα 2ως υ2άρχουν 2άμ2ολλα 2ράγματα 2ου είχα ορκιστεί 2ως δε θα κάνω 2οτέ κι όμως κατέληξα να τα κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη. Το να 2ανικοβάλλομαι για την ηλικία μου είναι ένα α2’ αυτά. Παρόλο 2ου ξέρω 2ως στα 25 είσαι ακόμα νέος και ζουμερός, μια κά2οια α2ελ2ισία με κατέκλυσε μόλις έφτασα σ’ αυτή την ηλικία. Τα 2αιδιά άρχισαν να με φωνάζουν «κυρία» και 2ιάνω τον εαυτό μου να μιλάει με φράσεις ό2ως: «όταν έκανα αυτό…» και «τότε 2ου ήμουν εκεί…» όλο και 2ιο συχνά, τα ο2οία, αναμφίβολα, είναι άμεσα σημάδια 2ως μετατρέ2εσαι στη γιαγιά σου. Αφήνοντας όμως τα αστεία στην άκρη, 25 έτη ζωής, αν μη τι άλλο, μου διδάξαν κά2οια 2ράγματα. Χωρίς άλλη καθυστέρηση, θα μοιραστώ τα 2ιο σημαντικά α2’ αυτά μαζί σου (μόνο και μόνο για να τα ακούσω κι εγώ): Υπομονή – δεν είναι αρετή αλλά σπάνια ασθένεια. Μην εκ2λαγείς α2ό το 2όσο λίγους ανθρώ2ους θα
γνωρίσεις 2ου θα είναι υ2ομονετικοί. Η γιαγιά σου μ2ορεί να είναι μέσα σ’ αυτούς, μ2ορεί και όχι. Εσύ 2άντως σίγουρα δεν είσαι. Τα όνειρά σου κατά πάσα πιθανότητα δε θα πραγματοποιηθούν – άλλα όμως θα πάρουν τη θέση τους. Ήθελες να γίνεις αστροναύτης α2’ όταν ήσουν μικρός, ένα όνειρο 2ου διαλύθηκε σχετικά γρήγορα και
αντικαταστάθηκε α2ό την ε2ιθυμία σου να γίνεις 2ιλότος. Μ2ορεί να μην έγραψες καλά στις Πανελλήνιες, μ2ορεί οι γονείς σου να σε έ2εισαν 2ως «δεν είναι αυτή δουλειά 2ου βγάζει χρήματα σήμερα», αλλά ό2ως και να ‘χει, κατέληξες στη Νομική ή την Ιατρική και νιώθεις 2ως θέλεις να χτυ2ήσεις το κεφάλι σου στον 2λησιέστερο τοίχο. Και λοι2όν; Αυτό είναι το καλύτερο μέρος των ονείρων. Έρχονται και φεύγουν. Κά2οιες φορές τα 2ραγματο2οιείς, αλλά συνήθως 2ρέ2ει να τα αφήσεις να φύγουν. Δεν είναι κακό. Χτύ2α το κεφάλι σου και φτιάξε καινούργια. Οι βάτραχοι που θα φιλήσεις μάλλον δε θα μεταμορφωθούν σε πρίγκιπες.Ούτε σε τί2οτα άλλο, βασικά. Αν
2εριμένεις τον γοητευτικό 2ρίγκι2α 2άνω στο άσ2ρο άλογο, 2έσε και ξανακοιμήσου. Η 2ραγματικότητα είναι τόσο άσ2λαχνη όσο το να φιλάς βατράχους. - 10 -
Η ζωή σου δε θα έχει τακτοποιηθεί μόλις φτάσεις τα 25 – τότε είναι που όλα διαλύονται. Α2οφοίτησες
α2’ το 2ανε2ιστήμιο και δεν κρατιέσαι να ξεκινήσεις την καινούργια σου ζωή και να βρεις την 2ρώτη σου δουλειά, σωστά; Φυσικά, εάν καταφέρεις να βρεις δουλειά κι εάν σε 2ληρώνουν αρκετά γι’ αυτό 2ου κάνεις. Κάτω α2’ αυτές τις συνθήκες, μάλλον θα σε 2ιάσουν τα υ2αρξιακά σου και θα αρχίσεις να αναρωτιέσαι μα γιατί άκουσες τους γονείς σου και δεν έγινες ο 2ιλότος 2ου 2άντα ονειρευόσουν. Καλωσόρισες στα 25, την ηλικία στην ο2οία αρχίζεις να αμφιβάλλεις για τα 2άντα – ακόμη και για το αν φόρεσες εσώρουχο σήμερα. Το να είσαι ενήλικας δεν είναι τόσο διασκεδαστικό όσο σου φαινόταν στα έξι σου, τότε που ήθελες «να μεγαλώσεις επιτέλους». Είναι λιγάκι αστείο 2ως οτιδή2οτε 2αιδικό φαίνεται τόσο βαρετό όταν είσαι 2αιδί και
οτιδή2οτε «μεγαλίστικο» είναι τόσο συναρ2αστικό, αλλά μόλις ενηλικιωθείς αυτή η ζυγαριά συναρ2αστικότητας ανα2οδογυρίζει εντελώς. Όταν οι υ2οχρεώσεις αρχίζουν να σε κυνηγούν και καραδοκούν 2ίσω α2ό κάθε γωνία για να σου βάλουν τρικλο2οδιά, ξαφνικά ονειρεύεσαι εκείνα τα βαρετά α2ογεύματα τότε 2ου ήσουν δέκα ετών, α2λωμένος στο 2άτωμα του σαλονιού και βαριόσουν να κουνηθείς. Πίστεψέ με, αν υ2ήρχε εκ2ομ2ή So You Think You’re an Adult, θα ήσουν α2ό τους 2ρώτους 2ου θα α2οχωρούσε. Εκτίμησε την κάθε στιγμή, παρά τις δυσκολίες. Είσαι ένας α2’ αυτούς τους φοιτητές 2ου γκρινιάζουν α2είρως
για το 2όσο δύσκολο είναι να είσαι φοιτητής; Πόσο δύσκολο είναι να διαβάζεις ενώ 2ροσ2αθείς να βρεις χρόνο για δουλειά μερικής α2ασχόλησης χωρίς όμως να αφήσεις την κοινωνική σου ζωή να 2έσει στα τάρταρα; Σου δίνω 5 λε2τά να χαστουκίσεις τον εαυτό σου ε2ειδή είσαι τόσο κακομαθημένο και να αρχίσεις να εκτιμάς αυτά τα ξέγνοιαστα χρόνια της ζωής σου γιατί δε θα ε2ιστρέψουν. Και ναι, το ξέρω ότι ακούγομαι σαν τη μαμά σου, αλλά αυτή είναι η αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν αλλά οι εμπειρίες μένουν. Κά2οιοι άνθρω2οι δε θα μείνουν μαζί σου
για 2άντα (ούτε καν για ένα μήνα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Αντί να στεναχωριέσαι για το 2όσο μάταιες είναι κά2οιες σχέσεις, 2ροσ2άθησε να 2άρεις όσα 2ερισσότερα μ2ορείς α2ό αυτές όσο διαρκούν. Μ2ορεί η Μαρία να μην είναι 2ια το 2ρώτο 2ρόσω2ο 2ου κάνει like στις κατα2ληκτικές σου φωτογραφίες στο Instagram, αλλά εκείνο το 2αγωτό 2ου μοιραστήκατε εκείνο το καλοκαίρι στην Αίγινα θα μείνει για 2άντα στην καρδιά σου.
Να θυμηθώ . . . . . . να κράζω όσους κολλάνε τσίχλα κάτω από το θρανίο. Να κάνω κρυφά κι εγώ το ίδιο.
. . .να κοιτάζω τον δάσκαλό μου με πολλή προσήλωση ενώ σκέφτομαι τι φαΐ έχουμε στο σπίτι..
. . . να το παίζω μοναχικό, καλλιτεχνικό πλάσμα, γιατί τα δημοφιλή παιδιά με μισούν.
. . . να αγοράσω όλα τα γλυκούλια τετράδια και λοιπά σχολικά είδη.
. . .να γράψω ονόματα συγκροτημάτων και στίχους στα εξώφυλλα όλων των βιβλίων μου, έτσι ώστε όποιος το δει να ξέρει πόσο καλό γούστο έχω στη μουσική.
. . . να φορέσω μαύρο μολύβι στα μάτια. Μουτζουρωμένα όλα χάλια. Να νιώθω πολύ εξτρίμ.
. . . να αφήσω τον τυπά που ζωγραφίζει ωραία να μου σχεδιάσει στην τσάντα με μπλάνκο.
. . . να αναρωτιέμαι ποιος κάνει γκράφιτι στους σχολικούς τοίχους, αφού όλοι σε αυτό το σχολείο είναι φλώροι.
. . . κρυφά, να συμπαθώ την καθηγήτρια που όλοι μισούν..
. . . να στήσω μια ροκ μπάντα με τους φίλους μου, με γελοίο κουλ όνομα.
. . . να έχω έναν τρελό κρυφό έρωτα, που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
- 13 -
ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ η αγαπημένη της δασκάλας
Κείμενο: Maρία Κιντή - Ζερβού Φωτογραφία: Σοφία Σκρουμ2έλου
Η
2ρώτη μας γνωριμία ήταν βιαστική. Μ2ήκε στην τάξη ανακοινώνοντάς μας λακωνικά: «Αύριο Αρχαία. Να έχετε βιβλία». Και έγινε κα2νός. Φάνηκε αυστηρή, ε2ιβλητική, αγέλαστη. Με 2ήρε το 2αρά2ονο. Δεν ήθελα να κάνω μάθημα μαζί της. Ωστόσο το έκανα, και τότε άλλαξαν όλα. Α2ό το 2ρώτο μάθημα, με συνε2ήρε η έκταση των γνώσεών της και η μέθοδος διδασκαλίας της. Με γοήτευσε ο τρό2ος ομιλίας της. Βλέ2ετε, είχα α2ό μικρή το μικρόβιο της δίψας για μάθηση και τούτη η δασκάλα ξαφνικά 2ληρούσε όλες τις κατάλληλες 2ροϋ2οθέσεις. Α2οφάσισα αστρα2ιαία 2ως την ήθελα δί2λα μου, σύμμαχο στην 2ροσ2άθειά μου στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Δέχτηκε την 2ρότασή μου και συνεχίσαμε μαζί με ιδιαίτερα. Οι συναντήσεις μας 2ρογραμματίζονταν για τα σαββατιάτικα 2ρωινά. Στις 9 άρχιζε το ταξίδι, το τρίωρο διάλειμμά μου α2ό την 2αράλογη λυκειακή ρουτίνα. Η θέση μου 2άντα στο ίδιο σημείο, με ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης να με 2εριμένει, αγορασμένο α2ό τον Αργύρη, τον σύζυγο της δασκάλας. Κάθε Σάββατο 2ρωί, ανελλι2ώς. Πώς θα μ2ορούσα να ξεχάσω τη χειρονομία του αυτή; Η α2λούστερη όλων, και όμως τόσο ουσιαστική, εκτιμητέα, ανθρώ2ινη. Χειρονομία 2ου με έκανε να νιώθω μέλος της οικογένειάς τους. Ξεκινούσαμε με το μάθημα της Ιστορίας. H δασκάλα μού υ2οδείκνυε την εξεταστέα ύλη και ζητούσε να κλείσω το βιβλίο. Τότε άρχιζε η μαγεία. Δίδασκε με 2άθος, 2έρα α2ό τα τετριμμένα, δίνοντας ζωή σε καταστάσεις και γεγονότα 2ου έλαβαν χώρα χρόνια 2ριν, το2οθετώντας με 2αράλληλα σε θέση αυτό2τη μάρτυρα. Έ2ειτα, συνεχίζαμε με την Έκθεση. Μου χάριζε α2λόχερα αμέτρητα κλασέρ γεμάτα φωτοτυ2ίες α2’ τα χειρόγραφά της, ό2ου έβρισκα λεξιλόγιο 2λούσιο και ιδέες της 2ροσω2ικές για κάθε είδους θεματολογία. Στο διάστημα ενός έτους με δίδαξε Ελληνική Ιστορία. Με έμαθε να σέβομαι τη μητρική μου γλώσσα, να την αγα2ώ και να τη χρησιμο2οιώ ορθά για να ε2ικοινωνώ. Με γαλούχησε με αρχές και ιδανικά συμ2ληρώνοντας αρμονικά τις διδαχές 2ου είχα μέχρι τότε 2άρει α2ό τους γονείς μου. Δεν αρκέστηκε ωστόσο μόνο στην αρχική της δουλειά. Α2ό 2ολύ νωρίς ξεκίνησε να 2αίζει και το ρόλο της ψυχολόγου, ένα ρόλο 2ου δεν της ζήτησε 2οτέ κανείς να 2αίξει. Διέκρινε την 2ροσω2ικότητά μου και 2ροσ2άθησε να την αναδείξει. Μου ε2ισήμανε 2ως είμαι σκε2τόμενο ον ικανό να εκφραστεί ελεύθερα, και μου συμ2αραστάθηκε σε στιγμές 2ου οι δυσχέρειες στη ζωή μου 2ρωτοστατούσαν. Με τα χρόνια οι συναντήσεις μας αραίωσαν, ό2ως θα 2ερίμενε κανείς. Πέτυχα στις Πανελλαδικές και άλλαξα 2όλη. Τελευταία φορά βρεθήκαμε 2έρυσι, τυχαία, ένα αυγουστιάτικο βράδυ σε μία θεατρική 2αράσταση στα μέρη μας. Πλησίασα για να τη χαιρετήσω και με υ2οδέχτηκε με μία ορθάνοιχτη ζεστή αγκαλιά. Κλάψαμε και οι δυο α2ό χαρά και ομολογήσαμε 2όσα σημαίναμε η μία για την άλλη. Με μια μόνο ματιά με διάβασε σαν ανοιχτό βιβλίο, σαν να με είχε μόλις χθες δει. Σαν να μη μεσολάβησε 2οτέ ο χρόνος ανάμεσά μας. Η Πέγκυ έ2λασε και διαμόρφωσε τον άνθρω2ο 2ου είμαι σήμερα. Στο μεγαλύτερο μέρος του, αν όχι στο σύνολό του. Έτσι κέρδισε τη θέση της βαθιά στην καρδιά και το μυαλό μου, αμαχητί. Πώς θα μ2ορούσε άλλωστε να έχει χάσει; Με τον τρό2ο αυτόν κατάφερε να είναι μαζί μου, 2αντού και 2άντα, και έτσι θα συνεχίσει μέχρι το τέλος. Διότι είναι κομμάτι α2ό τις ρίζες μου. Ανα2όσ2αστο.
- 16 -
B CK TO A
C
S HOOL
Φωτογραφία: Mαρία Μπελεγρίνη Graphics: Μιμίκα Μιχοπούλου
ΕΝΗΛΙΚΗ ΖΩΗ ουρλιάζοντας στο κενό
Kείμενο: Κριστιάνα Λάλου Φωτογραφία: Μαρία Μ2ελεγρίνη
K
ανείς δεν μου έμαθε 2ώς να είμαι ενήλικας.
Έμαθα λατινικά και μ2ορώ να αναλύσω λογοτεχνικά κείμενα. Μ2ορώ να λύσω μαθηματικά 2ροβλήματα και καταλαβαίνω τις βασικές αρχές της φυσικής. Ξέρω μέχρι να 2λέκω και να μαγειρεύω. Κά2ου στην 2ορεία, έμαθα να κάνω τη φορολογική μου δήλωση και να διαχειρίζομαι τα οικονομικά μου. Μη γελάς. Όταν λέω «διαχειρίζομαι» εννοώ φυσικά να τα σκορ2άω σαν να μην υ2άρχει αύριο. Κατά τα 2ρώτα δεκαεφτά έτη τις ζωής μου, υ2ήρχε 2άντα ο υ2αινιγμός 2ως μόλις γίνω 18 ετών θα μεταμορφωθώ σε ενήλικα. Οι εικόνες της μεταμόρφωσης αυτής στο μυαλό μου ήταν βγαλμένες α2ό ταινία της Disney. Ένα ελαφρύ μ2λε φως θα με τύλιγε, με μαγικά μικρά φωτάκια να με 2ερικυκλώνουν καθώς θα μετατρε2όμουν σε κάτι άλλο. Τα ρούχα μου θα γίνονταν αυτομάτως 2ιο μοντέρνα και ακριβά. Το μυαλό μου θα έβρισκε ξαφνικά ενδιαφέρον σε άλλα ζητήματα, 2ιο ενήλικα, 2ιο σοβαρά –ό2οια κι αν είναι αυτά- και θα α2οκτούσα αμέσως μετά το 2ανε2ιστήμιο μια 2ολύ εντυ2ωσιακή δουλειά 2ου θα 2λήρωνε 2ολλά λεφτά. Δεν χρειάζεται να 2ω φυσικά 2ως αυτό δεν συνέβη. Δανειζόμενη έναν στίχο της Marina and the Diamonds, «Η τηλεόραση μου έμαθε να νιώθω και τώρα η 2ραγματικότητα δεν είναι ελκυστική». Όλες οι λάθος 2ροκαταλήψεις 2ου είχα για την ενήλικη ζωή, ήταν υ2ερβολικά ε2ηρεασμένες α2ό τα media. Η ζωή δεν κυλάει γραμμικά και με ευκολία, ό2ως στις ταινίες. Εάν 2οτέ ρίξω τον καφέ μου κατά λάθος 2άνω σε κά2οιον 2εραστικό, δεν α2οδεικνύεται ο έρωτας της ζωής μου, κυρίως ακούω βρισίδια. Όταν κατάλαβα 2όσο διαστρεβλωμένα τα έβλε2α όλα, στράφηκα στην οικογένεια μου για συμβουλές. Μαντέψτε. Ούτε εκείνοι ήξεραν τι ακριβώς 2ρέ2ει να κάνω. Υ2οθέτω 2ως το να είσαι ενήλικας δεν μαθαίνεται, αλλά….το 2αριστάνεις. Η δεκαετία μου των είκοσι σύντομα θα ολοκληρωθεί και μ2ορώ να 2ω με α2όλυτη αυτο2ε2οίθηση 2ως δεν έχω ιδέα 2ώς να φερθώ σαν «μεγάλος». Εκτός κι αν αυτό σημαίνει να βλέ2εις άνιμε και σειρές μέχρι αργά το βράδυ, να ακούς μουσική 2ολύ δυνατά και να ενοχλείς τους συγκατοίκους σου, να μαγειρεύεις μόνο μια φορά την εβδομάδα και να 2αραγγέλνεις τις υ2όλοι2ες μέρες, να έχεις ελάχιστο ψυχικό α2όθεμα να αφιερώσεις σε κά2οιον άλλον και να χουχουλιάζεις με το σκυλί/γατί σου κάθε φορά 2ου σε 2ιάνει η μίρλα και η στεναχώρια, γιατί μόνο αυτό δεν σε κρίνει και σε αγα2άει άνευ όρων – σχεδόν. Η ενήλικη ζωή είναι αστικός μύθος και όσο γρηγορότερα το καταλάβεις, τόσο το καλύτερο. Ο καθένας κάνει ό,τι του κατέβει και 2ροσ2αθεί να δικαιολογήσει τις 2ράξεις του με αδύναμα ε2ιχειρήματα. Εκείνοι 2ου συμ2εριφέρονται λιγάκι σαν ενήλικες, δεν το ξέρουν καν. Και όσοι νομίζουν ότι το κατέχουν το σ2ορ, είναι συνήθως 2ολύ φοβισμένοι, αν όχι 2ολύ χαμένοι. Το χάος είναι η νόρμα και αν το αγκαλιάσεις και το α2οδεχτείς, η ζωή σου θα γίνει ευκολότερη. Δεν υ2άρχει σωστός τρό2ος να ζεις, δεν υ2άρχουν κανόνες. Εάν νομίζεις 2ως υ2άρχουν… όχι, σταμάτα, άστο σου λέω, ε2 ε2 ε2… μη! Ε2ανέλαβε μαζί μου, το χάος είναι η νόρμα. Έχω όμως λίγες συμβουλές να δώσω. Υ2άρχουν κάνα δυο 2ράγματα 2ου μ2ορείς να κάνεις για να είσαι υ2εύθυνο άτομο. Καθάριζε 2ού και 2ού το χώρο σου και κάθε μέρα τον εαυτό σου. Αδια2ραγμάτευτο. Φάε, Κοιμήσου. Προσ2άθησε να μη λες ψέματα και να μη φέρεσαι άσχημα στους άλλους. Να είσαι ήρεμος/ήρεμη σχετικά και να μην 2ροκαλείς δράματα. Αυτά. Οι μικρές μου συμβουλές. Πήγαινε λοι2όν νεαρέ/νεαρά μου και ζήσε, μ2ερδέψου ανάμεσα στο 2λήθος και μην είσαι 2ολύ σκληρός/σκληρή με τον εαυτό σου ή με τους άλλους.
- 30 -
MIND CONTROL σμιλεύοντας τη σκέψη
Κείμενο: Έμιλυ Κα2οθανάση Illustration: Γιώτα Ευθυμίου
A
να2όφευκτα έχω μ2ει στην κατηγορία των late bloomers. Η δεκαετία των είκοσι αρχίζει να μου κουνάει το μαντήλι φορώντας ένα 2λατύ μειδίαμα, γιατί ξέρει ότι δεν το έχω χωνέψει ακόμη. Εξακολουθώ να μην ξέρω ακριβώς τι θέλω να γίνω όταν «μεγαλώσω», 2αρασύρομαι α2ό διαθέσεις της στιγμής και αδυνατώ να θέσω ρεαλιστικούς στόχους. Πόσο μάλλον να τους 2ραγματο2οιήσω κιόλας. Κά2ου 2ριν τη μέση, μου τραβάει την 2ροσοχή κάτι άλλο και κατα2ιάνομαι ξεχνώντας το για 2ού είχα ξεκινήσει. Μια συμ2εριφορά, λοι2όν, 2ου 2εριγράφει κατα2ληκτικά ένα 2αιδί. Πρόσφατα συνειδητο2οίησα 2όσο 2ίσω έχω μείνει στην ζόρικη διαδικασία της ενηλικίωσης. Κάνω τα 2ρώτα μου βήματα, έστω και τώρα. Θέλω ωστόσο να αφηγηθώ το 2ώς γεννήθηκαν όλοι αυτοί οι συνειρμοί. Α2ό 2ού ξεκίνησαν. Στα είκοσί μου 2ερί2ου, εκσφενδονίστηκε 2άνω μου με ορμή η ανακάλυψη του ότι η μέρα κυλάει ευχάριστα ‘2αίζοντας με τις κούκλες μου’, ωστόσο χρειαζόμουν 2αρα2άνω. Πολλά 2αρα2άνω. Φίλους, σχέσεις, ενδιαφέροντα, δραστηριότητες, δουλειά, 2ερι2έτειες, εκ2λήξεις. Όσα δηλαδή μου 2ροσφέρουν ανακούφιση 2ου δεν ζω ακόμη την ανέμελη 2αιδική μου ζωή. Κλήθηκα να ε2ιλέξω αν όντως θα κάνω το άλμα α2ό την μια όχθη στην άλλη. Κι εκεί, κόλλησα. Κυριολεκτικά. Ακίνητες σκέψεις, 2αλινδρομικές συμ2εριφορές, ανεξέλεγκτες αλλαγές διάθεσης ακόμη και μες στην ίδια μέρα. Με χαρακτήριζε 2λήρης αδυναμία λήψης α2οφάσεων και ζούσα τη μέρα της Μαρμότας. Για 3 χρόνια 2ερί2ου. Μη με ρωτήσετε 2ώς 2έρασαν. Δεν έχω ιδέα. Κύλησαν σαν νερό, με το κεφάλι μου να σχηματίζει κάθε μέρα κύκλους μέχρι να ζαλιστεί και να νυστάξει, ενώ εγώ α2ουσίαζα. Στην εξορία. Όχι, δεν τα 2αραλέω. Μ2ορούμε να εξορίσουμε τον εαυτό μας, δεν γίνεται μόνο μέσω της ε2ιβολής κά2οιου άλλου. Και είναι γεμάτη α2ελ2ισία, θυμό και μοναξιά. Όσες συνεδρίες και αν 2ραγματο2οιούσα με τον ψυχολόγο μου, ήταν σαν να 2ροσ2αθώ να 2ερ2ατήσω κουβαλώντας ένα σακί 2ατάτες στον ώμο. Κάθε λε2τό. Κάθε ώρα και κάθε μέρα. Πότε ξημέρωνε η μέρα κακά και 2ήγαινε έτσι ως το βράδυ, 2ότε ξεκινούσε καλά και χειροτέρευε με ο2οιαδή2οτε αφορμή. Έ2ρε2ε να 2εράσει 1,5 χρόνος θερα2είας ώστε να 2εισθώ 2ως το μυαλό μου δεν διαφέρει σε τί2οτα α2ό το σώμα μου. Το 2ιο 2ιθανό ήταν 2ως είχε αρρωστήσει η σκέψη μου και ό2ως θα έκανα με ένα 2όνο στο γόνατό μου ή στον αντίχειρα ή στο στομάχι μου, έ2ρε2ε ν ε2ισκεφθώ έναν γιατρό. Τα φθινό2ωρο κλείνω 2 χρόνια θερα2είας με αντικαταθλι2τικά και κάθε μέρα μου είναι μια ευκαιρία να σμιλέψω τη σκέψη μου με 2ολλα2λούς τρό2ους. Το μαγικό είναι 2ως γίνεται χωρίς 2ροσ2άθεια. Σαν να έχω ανα2τύξει, με τη βοήθεια των φαρμάκων, έναν μηχανισμό ώστε με το 2αραμικρό ερέθισμα να κάνω κάτι σαν εγκατάσταση ενημερώσεων. Mind-update. Κά2οτε με 2αρέλυε το άγχος στην 2αραμικρή αμφισβήτηση, ανε2ιθύμητη ή ζόρικη σκέψη. Πλέον, έχω στα χέρια μου μόνιμα τα εργαλεία του 2ηλού και διαμορφώνομαι. Αδιάκο2α. Αφήνω μερικές ατέλειες 2ου α2οτελούν ανα2όσ2αστο κομμάτι μου, χωρίς αυτομαστίγωμα. Μ2ορεί να τις βρίσκω και α2αραίτητες καμιά φορά. Δουλεύω 2άνω στο υλικό μου με ε2ιμονή και α2αλές κινήσεις, χωρίς βιασύνη και ε2ιθετικότητα. Και η σκέψη μου διαμορφώνεται σε τέλεια αναλογία με τις κινήσεις μου. Την 2αρατηρώ και αντα2οκρίνεται. Το γλυ2τό μου δεν θα ολοκληρωθεί 2οτέ και αυτό είναι 2ου με συναρ2άζει. Πως 2άντα θα έχω να 2ροσ2αθήσω, να καταφέρω, να α2οτύχω και να μάθω. Είναι το 2ρώτο μου μεγάλο κεφάλαιο, έχω κρατήσεις λε2τομερείς σημειώσεις και θα τις φυλάξω για 2άντα 2λάι στο κομοδίνο μου για ό2οτε μου χρειαστεί ένα ξεφύλλισμα. - 32 -
Αποφοίτηση
ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ συζήτηση με την Αλεξάνδρα Κωτσάκη
Κείμενο: Mιμίκα Μιχο2ούλου Φωτογραφία: Εύη Κα2λάνη
Τ
ι σημαίνει μάθηση αλήθεια; Έχει η εκ2αίδευση καμία σχέση με θρανία, διαγωνίσματα και ταχυ2αλμίες 2άνω α2ό μια λευκή κόλλα χαρτί; Η Αλεξάνδρα μας εξηγεί 2ως η μάθηση δεν είναι άγχος και «καταναγκαστική εργασία», αλλά 2ηγαίνει χέρι χέρι με την αίσθηση της ικανο2οίησης του να συνειδητο2οιείς 2ώς δεν θα είσαι 2ια 2οτέ ξανά το ίδιο άτομο έ2ειτα α2ό αυτή την εμ2ειρία, ή εκείνο το ρίσκο 2ου τόλμησες να 2άρεις.
Η Αλεξάνδρα Κωτσάκη είναι δασκάλα και Υ2εύθυνη Σ2ουδών της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας στο Κέντρο Τεχνολογίας και Ε2ικοινωνίας (Κ.Ε.Τ.) στην Κηφισιά. Έχει διατελέσει μέλος του ΔΣ της Ευρω2αϊκής Ένωσης Νεολαίας Κωφών (EUDY) και έχει εργαστεί για 6 χρόνια ως υ2εύθυνη ε2ιτρο2ής 2ου έχει κύριο έργο την ενδυνάμωση και δημιουργία οργανώσεων Νεολαίας Κωφών σε ανα2τυσσόμενες χώρες Ευρώ2ης. Έχει συνεργαστεί με την Ε2ιτρο2ή Νεολαίας Παγκόσμιας Ομοσ2ονδίας Κωφών (WFDYS) ως βασική εισηγήτρια σε workshops Ηγεσίας και Ομαδικής Εργασίας σε οργανώσεις Κωφών στην Κεντρική και Νότια Αμερική. Ε2ι2λέον, έχει διατελέσει 2ρόεδρος Νεολαίας της Ομοσ2ονδίας Κωφών Ελλάδας, Υ2εύθυνη Νεολαίας και Γενικός Γραμματέας στην Πανελλήνια Ένωση Κωφών, ενώ φέτος ήταν 2αρουσιάστρια του TEDx Athens 2ου έλαβε χώρα στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. «Όσο ζώ, μαθαίνω». Τί σημαίνει αυτή η φράση για εσένα;
Με εκφράζει α2όλυτα. Είναι στάση ζωής για μένα. Διαφορετικά, δε θα ήμουν εδώ 2ου βρίσκομαι. Πόσο βαρετή θα 2ρέ2ει να είναι μια ζωή ό2ου δεν μαθαίνεις τί2οτα νέο κάθε μέρα 2ου 2ερνά; Κάνεις ταξίδια σε όλο τον κόσμο, συμμετέχεις ενεργά ώς μέλος της κοινότητας κωφών και όχι μόνο. Διδάσκεις, και πρόσφατα παρουσίασες το TEDx στο ΚΠΙΣΝ. Το να προχωράς μπροστά και το να πειραματίζεσαι θέλει τόλμη. Από που αντλείς την ενέργεια και τη δύναμη για να το κάνεις αυτό;
Δεν το σκέφτομαι έτσι. Έγινε σταδιακά. Πάντα είχα μεγάλη αγά2η για τα ταξίδια. Την κληρονόμησα α2ό τον 2ατέρα μου 2ου αγα2ούσε την 2ερι2έτεια. Ξεκίνησα με το 2ρώτο μου ταξίδι στην Γερμανία όταν ήμουν 19. Α2ό εκεί έγινε σταδιακά και κατέληξα να ταξιδεύω 4 φορές τον μήνα στο εξωτερικό. Συνάντησα ανθρώ2ους, γνώρισα διάφορες κουλτούρες, έμαθα ξένες γλώσσες. Το ένα έφερε το άλλο. Ξεκίνησε α2ό εθελοντισμό και κατέληξε σε κάτι 2ου αγα2ώ και το κάνω ε2αγγελματικά. Χωρίς τα 2αρα2άνω ίσως να βρισκόμουν αλλού.
- 36 -
Είσαι δασκάλα και υπεύθυνη σπουδών της Ελληνικής Νοηματικής Γλωσσών στο κέντρο τεχνολογίας & Επικοινωνίας στην Κηφισιά.( Κ.Ε.Τ.) Τι σημαίνει εκπαίδευση για σένα; Πόσα μαθαίνουμε στο σχολείο τελικά;
Εκ2αίδευση για εμένα, είναι κά2οιος να σου μεταδίδει το 2άθος του. Να διδάσκεσαι α2ό κά2οιον 2ου θαυμάζεις. Να μην ακολουθείς τον ασφαλή δρόμο. Ε2ίσης, εκ2αιδεύεσαι μέσω εμ2ειριών και ρίσκων. Έχω γνωρίσει μαθητές 2ου ξεκίνησαν μαθήματα για να ξε2εράσουν μια δυσκολία στην ζωή τους. Μέσω της μάθησης βελτιώνεσαι και εξελίσσεσαι. Προσω2ικά, μέσω των ταξιδιών και των εμ2ειριών 2ου μου 2ροσέφεραν έγινα αυτή 2ου είμαι. Στο fliqped εμπνεόμαστε από τους ανθρώπους που παρά τα εμπόδια, επιμένουν να δημιουργούν, να ρισκάρουν και να βλέπουν μόνο ανοιχτούς δρόμους μπροστά τους. Όντας μια από αυτούς, θεωρείς πως η υπομονή, η επιμονή, η θετική σκέψη, είναι αξίες που μπορείς να τις μάθεις κάπως; Ή είναι θέμα χαρακτήρα;
Είναι θέμα κοινωνικού 2ερίγυρου αλλά και 2ροσω2ικής ε2ιλογής. Εγώ μεγάλωσα σε ένα 2εριβάλλον ό2ου δεν ένιωσα διαφορετική. Δεν τα σκέφτομαι έτσι - «ε2ιμονή», «δύναμη ψυχής» κτλ. Α2λά ζεις! Ζεις την κάθε στιγμή και αν αγα2άς κάτι α2λά το κάνεις. Όλα όμως δεν γίνονται με μιας. Το κάθε τι γίνεται εξελικτικά. Όταν ήμουν 15 δεν θα φανταζόμουν τον εαυτό μου ό2ως είναι σήμερα. Όταν γνωρίζεις ανθρώ2ους α2ό όλο τον κόσμο, υιοθετείς μια διαφορετική στάση. Εμ2νέομαι α2ό υ2έροχους ανθρώ2ους 2ου με κινητο2οιούν στο να 2ετύχω τις 2ροσω2ικές μου φιλοδοξίες. Αντιμετωπίζεις την κώφωση όχι ως εμπόδιο, αλλά ως πρόκληση. Ποιοι παράγοντες διαμόρφωσαν αυτή σου την προσέγγιση;
Πολλές φορές χρειάζεται να 2ροσ2αθήσουμε 2ερισσότερο για να α2οδείξουμε τις δυνατότητές μας. Και κά2οιες φορές όντως χρειάζεται! Αλλά στους άλλους και όχι στον εαυτό μας. Όταν αρχίζεις να σκέφτεσαι τον εαυτό σου όχι ως «κωφό» αλλά ως Αλεξάνδρα, και φέρεσαι αναλόγως χωρίς 2εριορισμούς, αυτό βγαίνει 2ρος τους άλλους. Η ψυχολογία σου και η εικόνα 2ου έχεις για τον εαυτό σου είναι 2ολύ σημαντικά. Ό2ως 2ροεί2α… όλα με μικρά βήματα γίνονται. Πώς αντιμετωπίζει ο νεότερος κόσμος στην Ελλάδα ένα άτομο με κώφωση; Υπάρχει πληροφόρηση σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα;
Σίγουρα τα 2ράγματα είναι 2ολύ καλύτερα α2ό ότι 2ριν 20 χρόνια! Για τους γονείς μου (είναι ε2ίσης κωφοί) ήταν λίγο βάρβαρα τα 2ράγματα. Η Νοηματική ήταν για τους 2ιθηκανθρώ2ους. Θυμάμαι να μου λέει η μητέρα μου στον δρόμο «μη κάνεις έντονη νοηματική για να μη μας κοιτάζουν». Δεν την αδικώ γιατί 2έρασε δύσκολα.
Μεγάλωσα στην Πάτρα. Στην Αθήνα είναι καλύτερα, ό2ως και σε όλες τις μεγάλες 2όλεις. Όταν ξεκίνησε το δελτίο νοηματικής στην τηλεόραση ο κόσμος άρχισε να μαθαίνει. Τώρα 2λέον με την 2ληροφόρηση 2ου υ2άρχει, ο κόσμος είναι ενήμερος. Βέβαια, υ2άρχουν και εξαιρέσεις. Ποια περίοδος της ζωής σου, έως τώρα, πιστεύεις πως σε έμαθε τα περισσότερα και γιατί;
Τα χρόνια μεταξύ 20 με 30 ήταν «σταθμός» στην ζωή μου. Με διαμόρφωσαν. Τότε ξεκίνησα να ταξιδεύω, να δουλεύω εθελοντικά, να συμμετέχω σε 2αγκόσμια και ευρω2αϊκά δρώμενα. Είχα την τύχη να γνωρίσω ενδιαφέροντες ανθρώ2ους. Δούλεψα στην ευρω2αϊκή Ένωση Νεολαίας Κωφών για 6 χρόνια. Εκεί έμαθα 2ως να διαχειρίζομαι καταστάσεις, να οργανώνω μεγάλες δράσεις, να δίνω ομιλίες και να οργανώνω workshops. Να 2ροσεγγίζω σωστά το καθετί διαφορετικό. Ήταν α2ίστευτη εμ2ειρία. Είναι γεγονός πως διαβάζουμε ολοένα και λιγότερο. Τα βιβλία κάποτε θεωρούνται κάτι το ξεπερασμένο. Πόσο ισχυρό είναι το βιβλίο και ο γραπτός λόγος στην κοινότητα κωφών;
Προσω2ικά είμαι υ2έρ του βιβλίου. Έχω διαβάσει κά2οια ηλεκτρονικά βιβλία αλλά συνήθως τα ξεχνάω. Άλλη αίσθηση να κρατάς το βιβλίο, ξα2λωμένη στο κρεβάτι σου. Έτσι μου α2οτυ2ώνονται όλα στη μνήμη. Η νοηματική γλώσσα, για τους περισσότερους από εμάς είναι κάτι αφηρημένο, δεν γνωρίζουμε πολλά για αυτήν. Πες μας λίγα λόγια για να την γνωρίσουμε καλύτερα.
Είναι μια γλώσσα ό2ως κάθε άλλη. Η κάθε χώρα όμως, έχει την δική της Νοηματική γλώσσα, ενώ υ2άρχει και η Διεθνής Νοηματική. Λειτουργεί διαφορετικά α2ό την γρα2τή και έχει διαφορετική σύνταξη. Αυτό συμβαίνει γιατί η εικόνα μεταφράζεται στην νοηματική μέσω των χεριών και της έκφρασης του 2ροσώ2ου. Κά2οιες φορές, μια λέξη στην γρα2τή, μεταφράζεται σε 2ολλές στην νοηματική και το αντίστροφο. Έχει 2ολύ ενδιαφέρον, ελάτε να μάθετε και εσείς! Από την θέση σου, ως δασκάλα πες μας. Το «διάβασμα» σταματά ποτέ;
Ποτέ. Μαθαίνω καθημερινά. Α2ό τους γονείς μου, τον σύντροφό μου, τους μαθητές μου, τα ταξίδια. Έτσι έχει ενδιαφέρον η ζωή!
ΟΛΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ “Αυτό που η σύγχρονη εκπαίδευση κάνει πολύ λάθος είναι το εξής: αγνοεί το γεγονός ότι μπορείς να αποκτήσεις ικανότητες με τέσσερις χιλιάδες τρόπους. Εκατό χιλιάδες τρόπους. Ένα εκατομμύριο τρόπους.” Maggie Stiefvater
Κείμενο: Βασιλική Πολίτη Φωτογραφία: Μιμίκα Μιχο2ούλου
Η
γιαγιά μου δεν τελείωσε το σχολείο. Έ2ρε2ε να αρχίσει να δουλεύει στην ηλικία των δώδεκα ώστε να μ2ορέσει η οικογένειά της να ε2ιβιώσει, και 2οτέ δεν το ξέχασε. Ακόμη και τώρα, στα ενενήντα, με το μυαλό της να την εγκαταλεί2ει όλο και 2ιο γρήγορα, θυμάται την ημέρα 2ου ο δάσκαλος ήρθε στο σ2ίτι, για να 2ει στη μητέρα της 2όσο ‘τεράστιο λάθος’ έκανε, 2αίρνοντας το 2αιδί της α2ό το σχολείο. Αλλά δεν υ2ήρχε άλλη λύση. Η γιαγιά δούλεψε ακούραστα για 2ολλά χρόνια, ώστε τα 2αιδιά και τα εγγόνια της να μην στερηθούν τί2οτα, καθώς είχε 2άρει ένα 2ολύ σημαντικό μάθημα, τελικά: η μόρφωση είναι ένα 2ρονόμιο. Ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων 2ου με τόσο κό2ο κέρδιζε τα ξόδεψε για να μορφώσει τις κόρες της, να 2ληρώσει δασκάλους για ιδιαίτερα. Φρόντισε μέχρι και να μάθουν ξένες γλώσσες, κάτι 2ου τότε θεωρούνταν 2εριττό, μια 2ολυτέλεια. Εκείνη ήξερε καλύτερα. Όταν ήμουν μικρή, με 2αρακολουθούσε να κάνω τα μαθήματά μου με α2ίστευτη 2ερηφάνια, και ήταν κατενθουσιασμένη όταν 2ήγα στο 2ανε2ιστήμιο. Η μόρφωσή μου ήταν ένα δώρο. Α2ό εκείνη, σε μεγάλο βαθμό. Η γιαγιά δεν καταλάβαινε γιατί μισούσα το σχολείο τόσο 2ολύ. Στο μυαλό της ήταν ένας λαμ2ερός φάρος γνώσης και ελ2ίδας. Ένα μέρος ό2ου μαζεύουν όλους τους νέους ανθρώ2ους και τους μαθαίνουν 2ράγματα, τους διαμορφώνουν ώστε να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους, τα εφοδιάζουν με όλα όσα θα χρειαστούν αργότερα στη ζωή. Ακούγεται υ2έροχο. Υ2άρχουν μέρη στον κόσμο ό2ου τα 2αιδιά 2ερνούν α2ό στρατιωτικά φυλάκια, α2λά για να 2άνε σχολείο. Γιατί δεν το εκτιμούσα; Kάτι 2ου βρίσκω εξίσου αστείο και εξαιρετικά α2οκαλυ2τικό είναι 2ως οι 2ερισσότεροι ενήλικες 2ου γνωρίζω βλέ2ουν ακόμη εφιάλτες με το σχολείο. Ακόμη κι εκείνοι 2ου ανα2ολούν αυτά τα χρόνια με νοσταλγία θα δουν μια στις τόσες ένα αγχωτικό όνειρο στο ο2οίο βρίσκονται στην τάξη και γράφουν ένα διαγώνισμα για το ο2οίο δεν έχουν διαβάσει, ενώ αυτός ο καθηγητής 2ου 2άντα τους μισούσε στέκεται α2ό 2άνω τους συνοφρυωμένος. Τρέμουμε το σχολείο ακόμη κι όταν το έχουμε τελειώσει εδώ και καιρό. Πρέ2ει κάτι να κάνουμε λάθος. Ήθελα να μιλήσω σε κά2οιον του ο2οίου η 2ορεία στην εκ2αίδευση διέφερε α2ό τη δική μου - α2ό τον τυ2ικό δρόμο 2ου οι 2ερισσότεροι α2ό εμάς ακολουθούμε, συχνά είτε το θέλουμε είτε όχι. Έτσι γνώρισα τον Αθανάσιο. Είναι το μόνο άτομο 2ου ξέρω το ο2οίο για το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του έκανε μαθήματα στο σ2ίτι. Οι γονείς του γεννήθηκαν στις Η.Π.Α., και μετακόμισαν στην Ελλάδα αφού 2αντρεύτηκαν, ο2ότε εκείνος και τα άλλα τρία τους 2αιδιά γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ. Αυτό εξηγεί 2ολλά, καθώς η κατ’ οίκον εκ2αίδευση δεν είναι κάτι το συνηθισμένο στην Ελλάδα. «Ξέρω κι άλλους 2ου έκαναν μάθημα στο σ2ίτι, αλλά όχι και τόσους Έλληνες. Η κυβέρνηση εδώ το κάνει 2ολύ δύσκολο», εί2ε. «Και οι γονείς μου δεν το 2ολυσυζητούσαν κιόλας γιατί 2ολλοί Έλληνες θα έλεγαν, ‘Τί; Δεν στέλνετε τα 2αιδιά σας στο σχολείο; Γιατί; Πάτε καλά;’»
Οι γονείς του Αθανάσιου ήθελαν να είναι εκείνοι υ2εύθυνοι για τη μάθηση των 2αιδιών τους, τουλάχιστον στην αρχή. Αλλά 2ήγε και στο σχολείο για κά2οια χρόνια. Είδε και τις δύο 2λευρές. «Οι γονείς μου ένιωθαν 2ως έ2ρε2ε να με στείλουν στο σχολείο κά2οια στιγμή. Για να έχω την εμ2ειρία. Και
ε2ίσης, α2ό ένα σημείο και μετά δυσκολεύει το 2ράγμα, έχεις τις διάφορες ε2ιστήμες… Χρειάζεσαι δασκάλους.»
- 40 -
Ο Αθανάσιος μου 2εριέγραψε στα γρήγορα την 2ορεία της εκ2αίδευσής του. Μέχρι την έκτη δημοτικού, έκανε μάθημα στο σ2ίτι με τη μητέρα του - η ο2οία μάλιστα είναι δασκάλα. Mετά, για την 2ρώτη γυμνασίου, 2ήγε στο Διεθνές Σχολείο της Αθήνας (ISA - International School of Athens), το ο2οίο ένιωθε 2ως θα ήταν καλύτερο για αυτόν καθώς τα Αγγλικά είναι η μητρική του γλώσσα. Προσ2έρασε τη δευτέρα, 2ηγαίνοντας κατευθείαν στην τρίτη γυμνασίου, και μετά ε2έστρεψε στο σ2ίτι για την 2ρώτη λυκείου. “Είχα κουραστεί, ήθελα το δικό μου ρυθμό», εί2ε. Μετά 2ήγε 2άλι στο ISA για το Διεθνές Α2ολυτήριο (International Baccalaureate program, μια διεθνή εκδοχή των δικών μας 2ανελληνίων) για να καταλήξει να σ2ουδάζει σύνθεση μουσικής για ταινίες στο Μουσικό Κολέγιο Berklee. «Νομίζω 2ως ένα α2ό τα 2ιο σημαντικά στοιχεία της κατ’ οίκον εκ2αίδευσης είναι 2ως σε μαθαίνει να είσαι
ανεξάρτητος, αυτάρκης. Γιατί έχεις καθοδήγηση, έχεις τους γονείς σου και έχεις και μια ύλη. Υ2άρχουν διδακτέες ύλες για τα μαθήματα στο σ2ίτι, 2ολλές διαφορετικές μέθοδοι. Αλλά εντέλει, εσύ είσαι υ2εύθυνος. Αν 2ρέ2ει να μάθεις κάτι, 2ρέ2ει να μάθεις 2ώς θα το μάθεις. Το σχολείο δεν σου δείχνει 2ώς να μαθαίνεις. Το σχολείο λέει, 2ρέ2ει να μάθεις αυτό, και 2ρέ2ει να το μάθεις έτσι, άρα θα σου 2ώ εγώ 2ώς θα το μάθεις, και μετά θα γράψεις διαγώνισμα, θα θυμάσαι όλα αυτά 2ου σου εί2α 2ώς να μάθεις, και τέλος.» Πώς ήταν λοι2όν το σχολείο, συγκριτικά με το μάθημα στο σ2ίτι; «Δεν μου άρεσε καθόλου το σχολείο», εί2ε, χωρίς να με εκ2λήσσει καθόλου. “Ήμουν δεκατριών τότε. Η 2ρώτη
μου χρονιά εκεί ήταν βασικά εγώ με ένα βιβλίο στα χέρια όλη την ώρα. Δεν μιλούσα σε 2ολύ κόσμο, α2λώς διάβαζα. Διάβαζα συνέχεια, μέχρι και στην τάξη. Είχα το δικό μου βιβλίο 2ίσω α2ό το σχολικό βιβλίο, 2ερ2ατούσα στους διαδρόμους διαβάζοντας.» Αυτό με έκανε να χαμογελάσω, γιατί μου θύμισε τόσο 2ολύ τον εαυτό μου, στις ατελείωτες 2ροσ2άθειές μου να κάνω το σχολείο υ2οφερτό, εκείνον τον καιρό. «Αυτό 2ου μισούσα 2ιο 2ολύ α2ό όλα στο σχολείο», συνέχισε, «ήταν όλος αυτός ο χαμένος χρόνος. Έχανα τόσο χρόνο. Γιατί ήταν οχτώ ώρες κάθε μέρα. Ξεκινούσαμε στις 8:30 και τελειώναμε στις 16:00. Πολλές ώρες. Και μετά έ2ρε2ε να γυρίσω σ2ίτι και να διαβάσω για ακόμη 2ερισσότερες ώρες. Μισούσα το διάβασμα. Ήταν ό,τι χειρότερο. Όταν έκανα μάθημα στο σ2ίτι η μαμά θα μου έλεγε, ‘Λοι2όν, έχεις αυτή τη δουλειά να βγάλεις σήμερα.’ Και όσο 2ιο γρήγορα την έκανα, τόσο 2ιο γρήγορα θα ήμουν ελεύθερος να κάνω άλλα 2ράγματα.» Όταν έχεις συνδέσει τη μάθηση με την ενθάρρυνση, με έναν ασφαλή χώρο ό2ου οι ανάγκες σου θα ληφθούν υ2’ όψιν, ό2ου η 2ρόοδος εξαρτάται α2ό τις δικές σου ανάγκες και το δικό σου ρυθμό, όταν η μάθησή σου είναι 2ροσαρμοσμένη σε εσένα, τότε μ2ορείς όντως να μάθεις. Και εκτός α2ό αυτό, μ2ορείς να ασχοληθείς με τα άλλα
σου ενδιαφέροντα, να καλλιεργήσεις τα ταλέντα σου, να 2αίξεις. Το 2αιχνίδι 2αίζει εξίσου σημαντικό ρόλο στη διά2λαση ενός νέου ανθρώ2ου με τη μελέτη. Είναι δύσκολο να μη σκεφτείς το σχολείο σαν χαμένο χρόνο όταν είναι κάτι 2ου 2ρέ2ει να υ2ομείνεις, αντί για κάτι 2ου σε ωφελεί. Όταν η 2ίεση να κρατήσεις τους βαθμούς σου υψηλούς γεμίζοντας το μυαλό σου 2ληροφορίες 2ου μ2ορεί και να ξεχάσεις αύριο είναι η ωθητήρια δύναμη 2ίσω α2ό την εκ2αίδευσή σου, τότε το σχολείο γίνεται μια φυλακή. Κάτι α2ό το ο2οίο 2ρέ2ει να ε2ιβιώσεις. Ο Αθανάσιος 2άντα ήταν δημιουργικός. Ασχολείται με 2ολλά διαφορετικά 2ράγματα, α2ό μουσική μέχρι βιντεογραφία και κατασκευή κοστουμιών. Παίζει έξι μουσικά όργανα - και μαθαίνει ένα έβδομο. Συζητήσαμε το ρόλο του σχολικού συστήματος ως εμ2όδιο στη δημιουργικότητα και ανέφερε την 2ολύ ενδιαφέρουσα 2ερί2τωση του μικρότερου αδερφού του, Αλέξιου. «Νομίζω τελείωσε την 2ρώτη λυκείου τώρα, και θα κάνει διάλειμμα για ένα χρόνο. Δεν έχει όρεξη για σχολείο,
θεωρεί ότι μ2αίνει στη μέση και του στερεί χρόνο α2ό άλλα 2ράγματα. Ο2ότε θα σταματήσει για λίγο το λύκειο και θα 2ροσηλωθεί στη μουσική. Είναι ντράμερ.» Το να κάνεις διάλειμμα α2ό το σχολείο για να κυνηγήσεις ένα α2ό τα ενδιαφέροντά σου είναι κάτι 2ου για τον μέσο μαθητή υ2άρχει μόνο στα όνειρα. Αλλά η 2ερί2τωση του Αλέξιου έχει και κάτι άλλο ασυνήθιστο. «Μάλλον δεν θα 2άει καθόλου σε κανονικό σχολείο. Δεν είναι φτιαγμένος γι αυτό. Αν 2ήγαινε σχολείο θα
τον κατέστρεφε, θα ήταν ένα ράκος. Μαθαίνει με το δικό του ρυθμό και μαθαίνει διαφορετικά. Αν είχε 2άει σχολείο θα τον θεωρούσαν 2ολύ κακό μαθητή. Δεν ήξερε καν να διαβάζει μέχρι 2ολύ αργότερα. Εγώ έμαθα 2ολύ γρήγορα να διαβάζω. Ο Αλέξιος δεν ήθελε να μάθει. Δεν μ2ορούσες να τον διδάξεις. Η μαμά όλο 2ροσ2αθούσε και τί2οτα. Και δύο χρόνια μετά α2ό τη στιγμή 2ου θα έ2ρε2ε να διαβάζει, εί2ε, ‘Ρε 2αιδί μου, δεν ξέρω να διαβάζω… Πρέ2ει να μάθω. Όλοι οι άλλοι διαβάζουν, γιατί όχι εγώ;’ Άρα α2οφάσισε να μάθει να διαβάζει, και έμαθε. Α2λά το έκανε! Διάβαζε το λεξικό, για να μάθει λέξεις. Το ότι έκανε μαθήματα στο σ2ίτι και δεν τον ανάγκασε κανείς να κάνει κάτι για το ο2οίο δεν ήταν έτοιμος του ε2έτρεψε να ανα2τυχθεί με το δικό του ρυθμό. Ο2ότε όταν ήταν έτοιμος να διαβάσει, το έκανε.» Είναι η κατ’ οίκον εκ2αίδευση η α2άντηση σε όλα τα 2ροβλήματα του σχολικού συστήματος; Ίσως θα μ2ορούσε να είναι, για κά2οιους. Αυτό ακριβώς είναι όμως το θέμα, και το μάθημα 2ου μ2ορούμε να 2άρουμε α2ό τέτοια 2αραδείγματα: η ενιαιο2οίηση της εκ2αίδευσης είναι και ο θάνατός της. Δεν μ2ορεί να υ2άρξει ένα και μοναδικό σύστημα 2ου είναι σωστό για όλους, αν η 2ροτεραιότητα του συστήματος δεν είναι να βοηθήσει το μαθητή. Ο Αθανάσιος είχε αρκετά να 2ει γι’ αυτό.
«Δεν μ2ορείς να κοιτάς το σχολικό σύστημα α2ό την ο2τική του τι ωφελεί το 2αιδί
γιατί δεν είναι αυτός ο λόγος 2ου υ2άρχει. Αυτό το νέο εκ2αιδευτικό σύστημα καθιερώθηκε για να μεγαλώσει μια γενιά 2αιδιών 2ου θα μάθαιναν να κάνουν αυτό 2ου τους λένε, να σκέφτονται συμβατικά, και να γίνουν καλοί εργάτες. Και όλα είναι ανάλογα με την ηλικία… Τι λέει αυτό για την κοινωνία μας; Δηλαδή αν είσαι 2έντε είσαι τόσο έξυ2νος και 2ρέ2ει να είσαι εδώ. Γιατί έχει γίνει η ηλικία τόσο σημαντικός 2αράγοντας; Τελικά, δεν σημαίνει κάτι. Δεν έχουμε όλοι τον ίδιο ρυθμό, είμαστε όλοι διαφορετικοί. Ούτε μαθαίνουμε με τον ίδιο τρό2ο.» Αν μ2ορείς να 2εράσεις τις εξετάσεις, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία τι έμαθες στο σχολείο. Aν δεν μ2ορείς να συμβαδίσεις, ο ρυθμός ή η μέθοδος δεν 2ρόκειται να αλλάξουν, θα 2ροστεθεί μόνο 2ερισσότερο διάβασμα, ιδιαίτερα, και ό,τι α2οσ2ά την 2ροσοχή σου θα εξαφανιστεί. Δεν μ2ορείς να εστιάσεις σε αυτά 2ου βρίσκεις ενδιαφέροντα - αν το κάνεις, οι ε2ιδόσεις σου θα υ2οφέρουν. Και αν δεν τα 2ας καλά στο σχολείο, τι θα γίνει με το μέλλον σου; Πώς θα 2ροωθήσεις τον εαυτό σου αργότερα, όταν θα έρθει η ώρα να χτίσεις μια καριέρα; Δεν μ2ορούμε να 2αραβλέψουμε το ρόλο των γονιών σε όλο αυτό. «Οι γονείς μ2ορούν να έχουν 2ολύ αρνητική ε2ίδραση. Μια σημαντική μεριά όλων αυτών είναι να ε2ιτρέ2εις στο 2αιδί σου να κάνει αυτό 2ου εκείνο θέλει. Πολλοί γονείς αναγκάζουν το 2αιδί τους να ασχοληθεί με κάτι 2ου νομίζουν 2ως θα φέρει χρήματα. Eίναι και 2ολύ ελληνική νοοτρο2ία.» Είναι, όντως, 2ολύ ελληνική νοοτρο2ία, βαθιά ριζωμένη στις 2ολλές δυσκολίες 2ου έχουν 2εράσει 2αλαιότερες γενιές Ελλήνων. Έχουν καλές 2ροθέσεις, ό2ως όλοι οι γονείς. Το να θέλεις να 2ετύχει ακαδημαϊκά το 2αιδί σου ώστε να μ2ορέσει να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον με σταθερότητα και ασφάλεια δεν είναι α2ό μόνο του ε2ιβλαβές, αλλά μ2ορεί να καταλήξει να κάνει 2ερισσότερη ζημιά 2αρά καλό. Και, αλήθεια, δεν έχουμε φτάσει σε ένα σημείο ό2ου τί2οτα δεν εγγυάται σταθερότητα; Κά2οιοι α2ό τους 2ιο δημιουργικούς ενήλικες 2ου ξέρω ακόμη νιώθουν σακατεμένοι α2ό τη νοοτρο2ία 2ου τους ε2ιβλήθηκε ως 2αιδιά, 2ου τους έκανε να 2ιστέψουν 2ως ο2οιαδή2οτε δραστηριότητα δεν έφερνε καλούς βαθμούς ή δεν έδειχνε εντυ2ωσιακή σε ένα βιογραφικό ήταν άνευ αξίας, αντι2αραγωγική. Οι 2ερισσότεροι μάλιστα το ξέρουν - ξέρουν 2ως η ανασφάλεια και η αυτοα2όρριψη 2ου αντιμετω2ίζουν στην 2ροσ2άθειά τους να χαράξουν το δικό τους μονο2άτι 2ροκλήθηκε α2ό ένα σύστημα 2ου υ2οτίθεται θα τους ωφελούσε. Ο Αθανάσιος εί2ε κάτι 2ου με έκανε να συνειδητο2οιήσω 2όσο στενά δεμένες είναι η εκ2αίδευση και η γονεϊκή φροντίδα. «Είναι η ίδια δυσκολία. Έχεις τρία 2αιδιά και 2ρέ2ει να λειτουργήσεις με έναν
τρό2ο για το ένα 2αιδί και με άλλο τρό2ο για το άλλο 2αιδί γιατί είναι διαφορετικά σχεδιασμένα. Αντιδρούν διαφορετικά στα 2ράγματα, αντα2οκρίνονται διαφορετικά σε διαφορετικές μεθόδους. Το εκ2αιδευτικό σύστημα 2ου έχουμε τώρα δεν ε2ιτρέ2ει τί2οτα α2ό αυτά.» Αν όμως α2οδεχτούμε ότι το σύστημα είναι σά2ιο, τι μ2ορούμε να κάνουμε; Μ2ορούμε να το αλλάξουμε - εμείς το φτιάξαμε, εξάλλου. Αλλά για να αλλάξουμε το εκ2αιδευτικό σύστημα θα έ2ρε2ε να μεταμορφώσουμε την κοινωνία, και το ανά2οδο, και αυτό δεν είναι κάτι 2ου συμβαίνει εν μία νυκτί. Είναι κάτι για το ο2οίο μ2ορούμε να 2αλέψουμε. Αλλά στο ενδιάμεσο τί γίνεται; Όλα καταλήγουν στους γονείς, για άλλη μια φορά. Προς το τέλος της κουβέντας μας έκανα μια δύσκολη ερώτηση στον Αθανάσιο. Αν η εκ2αίδευσή του ήταν διαφορετική α2ό την αρχή, θα είχε καταλήξει εκεί 2ου βρίσκεται τώρα; Μου εί2ε, φυσικά, 2ως αυτή η ερώτηση είναι αδύνατον να α2αντηθεί, αλλά μου 2ροσέφερε το εξής: «Είμαι 2ολύ τυχερός και έχω εξαιρετικούς γονείς. Ο2ότε νιώθω 2ως ακόμα κι αν
είχα 2άει στο σχολείο αμέσως, οι γονείς μου θα είχαν εξομαλύνει τα 2ροβλήματα 2ου θα μου είχε 2ροκαλέσει. Ακόμη κι αν είχα ξεκινήσει 2ηγαίνοντας σε κανονικό σχολείο, και με είχε ε2ηρεάσει με κά2οιον τρό2ο, οι γονείς μου θα με είχαν βοηθήσει να καταλάβω 2οια είναι τα 2ροβλήματα του εκ2αιδευτικού συστήματος, και θα με είχαν βοηθήσει να το 2εράσω. Ο2ότε ναι, είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος και δεν θα με είχε καταστρέψει. Θα είχε καταστρέψει τον Αλέξιο. Θα είχα καταφέρει να φτάσω στο τέλος και 2άλι θα ήμουν δημιουργικός. Αν το σχολείο με είχε α2οθαρρύνει, οι γονείς μου θα με ενθάρρυναν 2ερισσότερο.»
OOPS... I FLIPPED THE APPLE TART ! Τάρτα Tatin, η…“ανάποδη’’
Συνταγή: Γεώργιος Τσελώνης Food styling: Mιμίκα Μιχο2ούλου Φωτογραφία: Kαμαρινή Μωραγιάννη
Μ
ια 2ροσω2ική ε2ινόηση 2ου εξελίχθηκε σε διαχρονική γνώση. Αυτό είναι η εκ2αίδευση. Μια ανακάλυψη κο2ιώδης ή τυχαία 2ου υ2ερ2ήδησε τα εμ2όδια του χώρου και του χρόνου και έγινε αντικείμενο μίμησης.
Βρισκόμαστε στο Lamotte-Beuvron, 2εριοχή 160 χιλιόμετρα βόρεια του Παρισιού, κά2ου στα τέλη του 19ου αιώνα. Η Caroline και η Stephanie Tatin, αδερφές και ιδιοκτήτριες του ξενοδοχείου 2ου φέρει το όνομά τους, έμελλε να ανακαλύψουν και να βαφτίσουν ένα α2ό τα κλασσικότερα γλυκά της γαλλικής ζαχαρο2λαστικής. Η Stephanie, ξεκινώντας να εκτελέσει την 2αραδοσιακή συνταγή μηλό2ιτας, είτε λόγω κούρασης είτε δυνατής φωτιάς, έκαψε τα μήλα. Γρήγορα όμως σκαρφίσθηκε ένα έξυ2νο τέχνασμα. Το2οθέτησε τα μήλα στον 2άτο του ταψιού και τα κάλυψε με τη ζύμη, ψήνοντας μετά την τάρτα κανονικά. Ξεφουρνίζοντάς την, τη σέρβιρε σε 2ιατέλα αφού την ανα2οδογύρισε και το α2οτέλεσμα ενθουσίασε τους θαμώνες του ξενοδοχείου. Η φήμη του συγκεκριμένου γλυκού εξα2λώθηκε στην ευρύτερη 2εριοχή 2ολύ γρήγορα, με τους εκ2ροσώ2ους της αστικής τάξης να σ2εύδουν να το γευτούν με τη συνοδεία ενός 2οτηριού σαμ2άνια. Η τελική αναγνώριση και η υστεροφημία του γλυκού θα έρθει α2ό τον γευσιγνώστη Curnonsky, γνωστό και ως Πρίγκη2α των γαστρονόμων, 2ου θα το συμ2εριλάβει στο βιβλίο του ‘La France Gastronomique’ το 1926 καθώς και α2ό το γεγονός ότι το διάσημο 2αριζιάνικο εστιατόριο Μaxim’s θα το βάλει στο μενού των γλυκών του, με την ε2ίσημη 2λέον ονομασία “Tarte Tatin”.
- 46 -
Υλικά
Για τη ζύμη 250γρ αλεύρι 150γρ βούτυρο γάλακτος σε θερμοκρασία δωματίου 50γρ ζάχαρη άχνη 2 αβγά 1 2ρέζα αλάτι
Για τη γέμιση: 200γρ ζάχαρη 50ml νερό 100γρ βούτυρο ½ κουτάλι γλυκού κανέλα 8 2ράσινα μήλα, ξεφλουδισμένα και κομμένα στα τέσσερα
Εκτέλεση Ξεκινάμε με τη ζύμη της τάρτας. Το2οθετούμε όλα τα υλικά μαζί στο μ2ωλ του μίξερ και τα ανακατεύουμε μέχρι να ομογενο2οιηθούν με το εξάρτημα “φτερό”. Κάνουμε τη ζύμη μ2αλάκι και την το2οθετούμε τυλιγμένη με μεμβράνη στο ψυγείο για 30 λε2τά. Για τη γέμιση, βάζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι και 2άνω σε μέτρια φωτιά τη ζάχαρη, το βούτυρο και το νερό και αφού λιώσουν τα αφήνουμε για ακόμα 5 λε2τά 2ερί2ου για να καραμελώσουν. Προσθέτουμε τα μήλα και ανακατεύοντας με ξύλινη κουτάλα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, τα καραμελώνουμε για ακόμη 15 λε2τά 2ερί2ου. Μόλις είναι έτοιμα τα κατεβάζουμε α2ό τη φωτιά και 2ροσθέτουμε την κανέλα. Συνεχίζουμε να ανακατεύουμε και εκτός φωτιάς και μόλις 2έσει λίγο η θερμοκρασία τους, τα το2οθετούμε στη βάση ενός στρογγυλού ταψιού διαμέτρου 22 εκατοστών. Βγάζουμε τη ζύμη α2ό το ψυγείο και ανοίγουμε ένα σχετικά χοντρό φύλλο με τον 2λάστη. Kαλύ2τουμε τα μήλα. Με ένα 2ιρούνι κάνουμε μερικές τρύ2ες στη ζύμη για να μην φουσκώσει. Ψήνουμε στους 200οC για 2ερί2ου 35 λε2τά. Αφού ψηθεί 2εριμένουμε 15 λε2τά και μετά σερβίρουμε σε 2ιατέλα ανα2οδογυρίζοντας το γλυκό. Δοκιμάστε την τάρτα με φρέσκια σαντιγύ ή μία μ2άλα 2αγωτό. Παραδειγματιστείτε α2ό τις αδερφές Tatin. Πειραματιστείτε με τη γλυκιά τέχνη της ζαχαρο2λαστικής, εμ2νευστείτε α2ό τυχόν λάθη ή αστοχίες, δημιουργήστε. Εξάλλου αυτό είναι το ζητούμενο στη ζωή, η χαρά της δημιουργίας.
WOOF! DIARIES Επεισόδιο 3: Πώς να εκπαιδεύσετε τον άνθρωπό σας: Ένα σύντομο εγχειρίδιο των Bella & Dex
Κείμενο: Ντέ2υ Καραγιάννη
Ο
ι άνθρω2οι έχουν την τάση να 2ιστεύουν ότι έχουν τον έλεγχο ε2ειδή διαχειρίζονται την αγορά των 2ροϊόντων, 2ληρώνουν το νοίκι και τρέχουν το νοικοκυριό. Θα 2ροσ2αθήσουν να σου θέσουν όρια αμέσως. Είναι μια λυ2ηρή αλήθεια αυτή 2ου θα 2ρέ2ει να τους διδάξεις, ωστόσο, ακολουθώντας τις 2αρακάτω 2ροτάσεις, λογικά δεν θα σου 2άρει 2ολύ χρόνο.
Τα 2λάσματα αυτά έχουν και εκείνα την ανάγκη να ε2ιβεβαιώνουν την κυριαρχία τους και, για άγνωστους λόγους, δεν το κάνουν ψεκάζοντας την 2ερίμετρο της 2εριοχής τους. Αντί αυτού, σου φωνάζουν διάφορες εντολές 2ου υ2οτίθεται ότι θα 2ρέ2ει να υ2ακούσεις. Μ2ορείς και να τις υ2ακούσεις όντως μερικές φορές, καθώς αυτό τους ικανο2οιεί α2ίστευτα, και κυρίως οδηγεί στον εφησυχασμό και τη μείωση της 2ροσοχής τους. Τι λένε: «Θα μένεις εδώ”, δηλαδή α2αγορεύεται να 2ας ο2ουδή2οτε αλλού στο σ2ίτι. Η πραγματικότητα: Δε θα 2αραμείνεις εδώ. Θα 2ας ό2ου γουστάρεις.
Μείνε εκεί για10 δευτερόλε2τα για να τους 2αρα2λανήσεις και μετά κάνε μερικά βήματα έξω α2ό την ορισθείσα 2εριοχή. Όταν σε 2ιάσουν (γιατί στην αρχή θα 2αρακολουθείσαι στενά), κούνα την ουρά σου και ρίξε ένα χαρούμενο γαύγισμα. Μόλις σε ε2ιστρέψουν στο χώρο 2ου σου διέθεσαν (χαχαχα) 2ερίμενε άλλα 10 δευτερόλε2τα και ε2ανάλαβε τη διαδικασία. Άσε ο2οιαδή2οτε αταξία έχεις κατά νου για αργότερα ώστε να κερδίσεις την εμ2ιστοσύνη τους. Ένα καλό αγόρι δικαιούται να κυκλοφορεί σε όλο το σ2ίτι. Τι λένε: “Μην ανεβαίνεις στον κανα2έ/κρεβάτι!” Η πραγματικότητα: Μια 2ολυθρόνα στο σαλόνι ήδη φέρει το όνομά σου. Και δεν υ2άρχει θείτσα ή ε2ισκέ2της
2ου θα σε κάνει να την 2αραχωρήσεις, ούτε καν 2ροσωρινά. Το κλειδί για την α2όκτηση της 2ολυθρόνας σου είναι να 2ηδήξεις 2άνω της όταν ο άνθρω2ος δεν σε βλέ2ει, και μετά αμέσως να 2ροσ2οιηθείς ότι κοιμάσαι. Τι είδους τέρας θα μετακινούσε ένα κοιμισμένο κουτάβι; Στην 2ερί2τωση των κρεβατιών, το 2ράγμα 2ερι2λέκεται λίγο. Βρες το μέλος της οικογένειας με την 2ιο μειωμένη αντίσταση στα κυνοειδή και ανέβα στο κρεβάτι του. Θα 2ροσ2αθήσει να σε διώξει. Μην ανησυχείς και μην 2αραδίνεσαι. Γλείψε τα δάκτυλα του 2οδιού του. Πήγαινε κοντά για αγκαλίτσες. Η κατάκτηση μ2ορεί να είναι σταδιακή: 2ρώτα τα 2όδια του κρεβατιού, έ2ειτα ολόκληρο το στρώμα, σύντομα και το έξτρα μαξιλάρι θα γίνει δικό σου. - 51 -
Τι λένε: “Το φαΐ σου είναι στο μ2ωλ/Έφαγες!/Αυτό δεν είναι για σκυλάκια.” Η πραγματικότητα: Θα έχεις θέση στο τρα2έζι. Πολλά α2ό τα 2ιάτα θα φορολογηθούν και θα 2άρεις το μερίδιό
σου. Στηρίξου με τις μ2ροστινές 2ατούσες σου στο 2όδι του ανθρώ2ου και τεντώσου. Ανοιγόκλεισε τα θλιμμένα κουταβίσια μάτια σου. Και αν οι χαριτωμενιές σου δεν 2ιάσουν τό2ο, τότε τα ζητάει ο οργανισμός τους. Άσε 2ρώτα ένα χαμηλόφωνο γαύγισμα, μεταξύ 2ροειδο2οίησης και θρήνου. Αν δεν 2άρουν το μήνυμα, ήρθε η ώρα να βροντοφωνάξεις τα αιτήματά σου. Υ.Γ.: Αν οι άνθρω2οι δεν υ2οχωρούν με τί2οτα για κά2οιο συγκεκριμένο είδος τροφής, ίσως να έχουν τους λόγους τους και να 2ρέ2ει να α2έχεις α2ό αυτό. Κόλπα για προχωρημένους εκπαιδευτές ανθρώπων: 1. Απόβαλέ τους από την αγαπημένη σου θέση: Έρχεσαι στο σαλόνι και η αγα2ημένη σου θέση είναι 2ιασμένη
α2ό κά2οιον αγενή ε2ισκέ2τη (σε αυτό το στάδιο υ2οθέτουμε ότι οι δικοί σου άνθρω2οι ξέρουν καλύτερα). Σκαρφάλωσε δί2λα του και κάτσε με τρό2ο ώστε όλο σου το σώμα να τον ακουμ2άει. Μετά 2ροσ2άθησε να τον σ2ρώξεις στο 2λάι, ξεφυσώντας και αναστενάζοντας. Δείξε του τη δυσαρέσκειά σου ενώ τον γεμίζεις με τρίχες α2ό τη γούνα σου. 2. Άσκησε το δικαίωμά σου στη βόλτα όποτε γουστάρεις: Οι άνθρω2οι νομίζουν ότι είσαι υ2οχρεωμένος
να 2ροσαρμόζεσαι στο 2ρόγραμμά τους και έτσι α2ομένει σε σένα να τους δείξεις 2όσο μεγάλο λάθος κάνουν. Εκείνοι 2ηγαίνουν να τα κάνουν και να δουν τους φίλους τους ό2οτε βολεύει εσένα; Όχι. Στην αρχή, να είσαι ένα καλό και διακριτικό αγόρι. Δοκίμασε το χαμηλόφωνο γαύγισμα (βλ. 2αρα2άνω) και δείξε τους το λουρί ή την 2όρτα για να καταστήσεις γνωστές τις 2ροθέσεις σου. Αν σου κάνουν τους δύσκολους, ενημέρωσε ελεύθερα όλη τη γειτονιά για το οικογενειακό σας δράμα. Αν ο άνθρω2ος α2οδειχθεί 2ολύ ανθεκτικός στη λεκτική 2ροβολή των α2αιτήσεών σου, ήρθε η ώρα να 2ιάσεις ομήρους. Οι 2αντόφλες και οι κάλτσες α2οτελούν εύκολους στόχους. Bούτηξε μία και κράτα την ανάμεσα στα σαγόνια σου. Γρύλισε για εφέ - Oι συγκάτοικοί σου βρίσκονται ένα δάγκωμα 2ριν την α2ώλεια των 2ολύτιμων αγαθών τους. 3. Να σε φροντίζουν ενώ βλέπετε ταινία: Κά2οιοι άνθρω2οι ξεχνιούνται όταν βρίσκονται μ2ροστά στην
τηλεόραση. Τα χέρια τους είναι α2ασχολημένα με 2ο2-κορν, τα ο2οία μάλιστα δε μοιράζονται (κάτι 2ου διορθώνεται εύκολα, βλ. 2αρα2άνω) και ξεχνούν ότι έχουν αυτιά να ξύσουν και κοιλίτσες να τρίψουν. Σκούντα τους συχνά για να τους το θυμίσεις. Σκαρφάλωσε 2άνω τους και χώσε το κεφάλι σου στο ο2τικό τους 2εδίο αν είναι 2ολύ άνιωθοι για να το καταλάβουν. Υ.Γ.: Οι άνθρω2οι συνήθως θυμούνται να φέρουν τα δικά τους 2οτά αλλά 2οτέ το δικό σου. Ο2ότε αν διψάσεις μετά το 2ο2-κορν 2ου έκλεψες, 2ρέ2ει να σηκωθείς και να 2ας μέχρι το μ2ωλ σου. Πατάνε το pause στην ταινία για όσο λέι2εις; Όχι. Ευτυχώς υ2άρχει ένας 2αγκόσμιος τρό2ος να δείξεις τη δίψα σου. Κρέμασε τη γλώσσα σου. Λαχάνιασε αρκετά δυνατά ώστε να σε 2ροσέξουν. Και στο τέλος, χρησιμο2οίησε τον Αναστεναγμό*. *Ο Aναστεναγμός είναι ένα βασικό ό2λο των σκύλων, η διακριτική χρήση του ο2οίου μ2ορεί να ανοίξει 2ολλές 2όρτες. Α2οτελεί μια δήλωση ενόχλησης 2ου ε2ιδεικνύει τα2εινότητα κάνοντας ταυτόχρονα ε2ίκληση στο ανθρώ2ινο συναίσθημα. Παραδείγματα: α. “(Αναστεναγμός), θα κοιμόμουν τώρα αλλά κά2οιος έχει αφήσει τα φώτα ανοικτά.” β. “(Αναστεναγμός), δε χωράμε σε αυτή την καρέκλα αλλά αρνείσαι να το δεις και να φύγεις.” γ. “(Αναστεναγμός), διψάω τόσο 2ολύ, μακάρι να μου έφερνε κά2οιος λίγο νερό.”
ASTRO
Aιγόκερως Ακόμη και η θάλασσα με τη στεριά έχουν ορίσει την ακτή ως το όριο. Συνάντησε τους άλλους στο ενδιάμεσο, μετά ε2έστρεψε στον εαυτό σου..
Lέων
Yδροχόος
Η αμφιβολία είναι αδερφή της α2όφασης. Μην αγνοείς τις αμφιβολίες. Mερικές φορές ξέρουν 2ιο 2ολλά για εσένα α2ό ότι εσύ.
Συγκράτησε τις λέξεις σου για λίγο, βρες έναν τρό2ο να σκεφτείς χωρίς το μυαλό. Άκου.
Iχθύς
TTαρθένος
Δεν είσαι τα συναισθήματά σου. Βάλε τα σε μια βαλίτσα, 2άρε τα μαζί σου. Πλάσε α2ό αυτά μια γλώσσα και μάθε στους άλλους να μιλούν.
Φτιάξε σιγά σιγά αυτό 2ου βλέ2ουν οι άλλοι όταν σε κοιτούν ώστε να ταιριάζει με αυτό 2ου έχεις μέσα σου.
Kριός
Zυγός
Μ2ορείς να αφήσεις τις 2αλιές εμ2ειρίες να είναι αγκάθια ή να τις ακονίσεις σαν εργαλεία
Βαθιά νερά, ρηχά νερά. Δεν κάνει καμιά διαφορά αν 2ρέ2ει να κολυμ2ήσεις..
Tαύρος
Sκορ2ιός
Κανείς δεν γιάτρεψε 2ληγές 2αριστάνοντας 2ως δεν υ2άρχουν.
Μην αλλάξεις το στόχο σου, όμως άλλαξε ίσως την 2ορεία σου. Ακολούθησε αυτή 2ου είναι η καλύτερη για σένα.
Dίδυμος
Tοξότης
Μερικές φορές όσο 2ιο γερά κρατιέσαι, τόσο λιγότερο έχεις τον έλεγχο. Για να τον ανακτήσεις, 2ρέ2ει να αφεθείς.
Κλείσε τις 2όρτες 2ου δεν θέλεις να διασχίσεις. Βλέ2εις 2όσο 2ιο καθαρά λάμ2ει τώρα το μονο2άτι σου;
Kαρκίνος Αφαίρεσε τους μαραμένους μίσχους, μούσκεψε το έδαφος με νερό, ξαναχτίσε τις χαλασμένες ρίζες. Τί2οτα δεν φυτρώνει στον αέρα.
- 54 -
Ø é ā û ó ö