Folia Magazine #04, jaargang 2011-2012 by Folia

FoliaMagazine weekblad voor HvA en UvA

Van zuiplap tot zakenman Student Onno Maaskant overwon zijn verslaving en heeft nu een afkickkliniek

nr. 04 28/09/2011

BelgiĂŤ Studeren bij de zuiderburen: (bijna) alleen maar voordelen Rector Jet Bussemaker haalt graag het beste uit zichzelf Eenzame hoogte Klimdocent Bas Visscher bedwingt maagdelijke toppen

(advertentie)

(adver

tentie)

inhoud #04 Spreken uit ervaring 10

Onno Maaskant was verslaafd aan alcohol. Nu helpt hij anderen af van de verslaving aan hun ‘drug of choice’ in zijn eigen verslavingspraktijk: Spoor6.

Als eerste op de top 28

USC-kliminstructeur Bas Visscher beklom als eerste mens vier bergtoppen in Kirgizië en waagde daarmee zijn leven. ‘Als je die gedachtes toelaat, stop je met klimmen.’

Gaat een Hollander studeren in België 34

Studeren is er goedkoper, het is vlakbij en mensen spreken er dezelfde taal. België lijkt het beloofde studieland. Maar ‘je moet vooral niet je eigen mening geven’.

Jet is aan zet 40

HvA-rector Jet Bussemaker is iets meer dan een halfjaar in functie en maakt de balans op. ‘Lang niet alle opleidingen voldoen aan de tevredenheidscriteria van studenten.’

en verder uitgelicht 6-7 de week/het moment/navraag 8-9 passie 17 opinie 18-20 Robbert Dijkgraaf 19 Fatihya Abdi 20 brieven/promoties 21 drift 23 op de tong 25 objectief 26-27 de adviesdienst 39 overigens 45 prikbord 46-47 wasdom 48-49 stage 49 toehoorders 50 de lezer/deining 51

FoliaMagazine

redactioneel

foto Rogier Fokke

28 Onrecht

Ze was afgestudeerd aan de HvA en bevond zich in een gelukkige periode van haar leven. Aan de HvA, een immense instelling met meer dan 40.000 studenten, was ze bij velen bekend. Floor van der Wal was namelijk niet alleen student, maar ook actief bij haar opleiding, participeerde in het Studenten Mentoren Project en was bovenal een begenadigd stand-upcomedian. In die hoedanigheid trad ze ook binnen de muren van de hogeschool met regelmaat op. Dat ze een talentvolle cabaretier was bleek uit het feit dat ze door Jan Jaap van der Wal werd gevraagd als lid van Comedytrain. Floor van der Wal was bijna altijd vrolijk, ondanks dat ze leed aan spastische quadriplegie; spasmes in al haar ledematen. Een jonge vrouw met haar hele leven nog voor zich, tot die dramatische nacht in maart. Op de kruising van het Mercatorplein en de Jan Evertsenstraat werd ze geschept door een auto. De automobilist reed door. Kort daarop overleed Floor in het ziekenhuis. De dader kon worden gearresteerd omdat zijn nummerplaat bij het ongeval was achtergebleven. Deze week kwam de zaak voor de rechter, waarbij de dader zelf niet aanwezig was. Aan het plichtmatige excuusbriefje dat Floors ouders van hem hebben ontvangen, hechtten zij weinig waarde. Met aftrek van voorarrest zal de automobilist een jaar de gevangenis ingaan. Ik ben geen jurist en heb totaal geen verstand van de Nederlandse rechtspraak. Maar iets zegt me dat dit niet klopt. Jim Jansen, hoofdredacteur Folia Magazine, jim@folia.nl

FoliaMagazine

Student television you Met het academisch jaar komt ook Campus TV weer op stoom. De vijfkoppige redactie is aangesterkt met nieuwe krachten uit alle hoeken van Nederland, om vanuit een kantoortje aan de Derde Weteringdwarsstraat het studentenleven te verslaan. tekst Bob van Toor / foto Bob Bronshoff

Voorbijgangers konden zich vorige week vergapen aan een in karton gehulde Patricia Gooijer (19), student media- & entertainmentmanagement uit Haarlem en stagiair bij Campus TV. Zij en haar medestagiair Selina Vink (21), student amerikanistiek uit Nijmegen, maakten een promotiefilmpje voor het nieuwe programma Reporter te leen.

‘Organiseer jij binnenkort een groot feest, kom jij uit de kast, ben jij verliefd of heb jij simpelweg ruzie met een dierbaar persoon? Vertel ons jouw verhaal!’ aldus de website. Selina: ‘Voor Reporter te leen kan iedere student een idee insturen voor een filmpje, we gaan langs bij degene met het leukste idee. Vandaar ook de kartonnen doos: het is alsof je de reporter aan de deur geleverd krijgt.’

FoliaMagazine

control

‘We willen Campus TV graag interactiever maken,’ vertelt Selina. ‘Binnenkort gaan we ook polls op de site zetten, dan kunnen mensen stemmen. Maar het is moeilijk om te zien of er veel mensen kijken; bezoekers geven zelden een reactie op de site, behalve als er in een stukje een spelfout staat.’

Afgezien van de lage bekendheid onder studenten gaat het lekker met Campus TV. Behalve nieuws en Reporter te leen (@campus.tv, voor geïnteresseerden) staat dit jaar bijvoorbeeld ook weer een serie in de planning. Na het studentenorkest en het hockeyteam die in vorige jaren gevolgd werden, wordt nu waarschijnlijk het studententoneel onderwerp van een feuilleton.

FoliaMagazine

de week

Studenten kosten de economie geld en Jolande Sap stoeide met een stekkerdoos.

t’s the economy, stupid! Bill Clintons befaamde slogan wordt dezer dagen breed gedragen. Neerlands zunigste opiniepeiler Maurice de Hond becijferde voor het Europees Computer Rijbewijs – wie kent het niet – dat tweederde van de Nederlanders nog steeds niet goed tikt; een op de vijf studenten typt zelfs nog met twee vingers. Opgeteld gaat het om een enorme hoeveelheid aan manjaren die verloren gaat door de gebrekkige typevaardigheid. Met andere woorden: als we met zijn allen nou eens leren typen, dan kunnen we die economische crisis wel te lijf. Ondertussen droegen onze dames en heren politici op geheel eigen wijze oplossingen aan voor de crisis. Tijdens de algemene beschouwingen toog Jolande Sap met een stekkerdoos naar de interruptiemicrofoon om haar punt – als de steun aan Griekenland Henk en Ingrid zo veel geld kost, trek dan alsjeblieft de stekker uit dit kabinet – kracht bij te zetten. Tot twee keer toe toonde ze hoe je een stekker uit een stopcontact trekt. Na de jip-en-janneketaal is er nu de beeldtaal. De plaatsvervangende schaamte werd ons bijna fataal. Niet alleen Henk en Ingrid moeten de komende tijd op de kleintjes letten. Iedere Nederlander gaat de bezuinigingen in de portemonnee voelen, zo luidden de krantenkoppen. Ook studenten. De plannen van staatssecretaris Zijlstra waren al een financiële strop, Amsterdamse huisbazen brengen de genadeklap toe. Studenten betalen hun een vermogen voor raamloze luciferdoosjes waar de schimmel tegen de muren klotst en die ze ook nog eens moeten delen met een familie knaagdieren. De Asva hield daarom een huurweek waarin studenten konden checken of ze niet te veel

FoliaMagazine

It’s the economy, stupid! Het is altijd weer de economie waarover gebabbeld wordt. Zeker in tijden van crisis. Bill Clinton wist er begin jaren negentig al handig de sier mee te maken. Met de slogan It’s the economy, stupid! won hij de presidentsverkiezingen van 1992.

betaalden voor die rottende luciferdoos. Volgens Asva-voorzitter Eline Peters geldt dit voor 70 procent van de studenten. In overleg konden vervolgstappen worden ondernomen. Wij kunnen zelf ook wel een stap of twee bedenken om het gilde van malafide huisbazen tot de orde te roepen. Wij zien een scenario voor ons met een afgesloten ruimte, een huisbaas en een hongerige familie knaagdieren. While we’re at it kunnen we gelijk de bezem halen door de overhead van de universiteit. Die kosten voor ondersteunend personeel blijken namelijk op 30 procent te liggen in plaats van de 25 procent die universiteiten zeggen dat ze uitgeven. De mensen die vallen onder het kopje

overhead lijken de paria van de wetenschappelijke wereld. Ze managen iets of doen een communicatiedingetje. Laten we bij Folia Magazine het goede voorbeeld geven. Wij rooien het wel met een perswoordvoerder minder. yyy Jeff Pinkster en Eva Rooijers

20 september 2011

tweet van de week @Paul_Disco Paul Disco Studenten druppelen binnen. Hadden 3 tussenuren, verwachten nu wat van mij. Zo voelt het dus als je beslissende penalty neemt op WK #hva #micn http://twitter.com/#!/Paul_Disco/ status/116124344723320833

foto Fred van Diem De founding father van de Johan Cruyff University, Wim de Wit (l), gaat met pensioen. In een Rolls Royce convertible werd de oud-keeper van Ajax op vrijdagmiddag 23 september naar de Leeuwenburg gereden. Na een videoboodschap van vriend en oud-ploeggenoot Johan Cruijff gaf De Wit een vlammend college over het belang van sport en studeren. yyy Jeff Pinkster

navraag Charlotte Bouwman Charlotte Bouwman (18) – alias de ‘twitterterrorist’ - zit in de Jargonbrigade. Zij reikte tijdens de Algemene Beschouwingen de Klare Taalprijs en de Zwetsprijs uit aan de politici die zich het duidelijkst of het wolligst uitdrukten in het politieke debat.

De Jargonbrigade? ‘Een groep scholieren en studenten van de Nationale Jeugdraad die vindt dat politici te onduidelijk praten. We zijn naar de Algemene Beschouwingen gegaan om daar het taalgebruik te analyseren.’ En? ‘Het viel eigenlijk wel mee, de meeste politici zijn wel duidelijk. Persoonlijk vind ik het belangrijk dat er niet onbeschoft wordt gedaan, maar daar ging het niet om. De felle discussies maakten het wel moeilijk om bij de les te blijven, want je wordt toch flink afgeleid door de inhoud. Gelukkig hadden we een checklist.’

Wat stond daar op? ‘Dat politici geen te lange zinnen mogen gebruiken en geen te moeilijke woorden. Ook hebben we gelet op ambtelijk jargon, onnodig moeilijke zinnen en intonatie. Als iemand heel monotoon praat, dan let je toch minder op wat hij zegt.’ Wie is de winnaar? ‘Alexander Pechtold van D66 heeft de Klare Taalprijs gewonnen, hem vonden we allemaal het duidelijkst. Over de Zwetsprijs hebben we getwijfeld, maar uiteindelijk heeft Sybrand van Haersma Buma van het CDA die gekregen. Hij kreeg het voor elkaar de woorden kosten-

neutrale tegenbegroting, lastenverschuiving, lastenverhoging en lastenverzwaring in één zin te gebruiken.’

Je werd in het voorjaar bekend als ‘twittermeisje’ en ‘twitterterrorist’ omdat je twitterde dat je een aanslag zou plegen op je school. Heeft dat hier nog iets mee te maken? ‘Nee, helemaal niks. Wel kreeg ik er tijdens mijn ontgroening van het corps last mee. Iedereen wist ervan. Maar ik heb nergens spijt van.’ yyy Floor Boon

FoliaMagazine

‘ Niet de stereotiepe verslaafde’ Drank, drugs, seks of een eenvoudige zak paprikachips. Zo’n twee miljoen Nederlanders zijn verslaafd. Ondernemer en HvA-student Onno Maaskant was een van hen. Begin dit jaar startte hij verslavingspraktijk Spoor6. ‘Verslaafden zijn mensen zoals jij en ik, die werken of studeren.’ tekst Jeff Pinkster / foto en bewerking JeRoen Murré

FoliaMagazine

ijn behandeling is nog geen halve dag onderweg als Serge (42) op de door hem zo verfoeide mat moet gaan liggen. De laatste keer dat hij op zo’n matje lag, kreeg hij de slappe lach. Toegegeven: toen hij zijn zwangere vrouw bijstond was hij knetterstoned. Al die vrouwen, al die gekke oefeningen. Maar nu ligt Serge er voor zichzelf; hij wil af van zijn wietverslaving en yoga kan hem daarbij helpen. Een klein halfjaar geleden opende Spoor6 zijn deuren in Bussum, vlak naast station NaardenBussum, in een statige villa uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Niet zozeer omdat de verslavingszorg in Nederland niet deugt, wel omdat de oprichters menen dat veel verslaafden in instellingen als deze beter op hun plek zijn. De inrichting is luxe, de koffie van goede kwaliteit en patiënten heten cliënten. Drug of choice ‘Het beeld van een verslaafde is nog altijd dat van een man onder een brug, met een naald

FoliaMagazine

in zijn arm,’ zegt directeur en deeltijdstudent commerciële economie Onno Maaskant (32). ‘Maar dat beeld is verkeerd. Nederland telt twee miljoen verslaafden. Mensen zoals jij en ik, die werken of studeren.’ Zelf kampte Maaskant jarenlang met verslaving. Hij heeft van alles gebruikt, maar noemt alcohol zijn ‘drug of choice’. Spoor6 is de praktijk waar hij zelf als verslaafde graag terecht zou zijn gekomen. ‘Cliënten worden hier onmiddellijk geholpen, en in een prettige omgeving.’ De yogazaal loopt leeg. Een man ritselt zijn sigaretten en autosleutels uit zijn nette schoenen, een ander bindt de gekleurde Nike Air Max weer om de voeten. Het is tijd voor een ‘stukje theorie’, in beslotenheid, in een kamer met uitzicht op een door hoge struiken omheind gedeelte van de tuin. De meeste cliënten hechten aan hun anonimiteit, maar Serge vindt het geen probleem zijn verhaal te doen. Maar omdat hij zijn ouders nog niet heeft ingelicht over zijn verslaving, wil hij niet met zijn achternaam in het blad. ‘Op mijn zeventiende begon ik met het gebruik van softdrugs. En daar ben ik nu al meer dan vijfentwintig jaar aan verslaafd,’ zegt Serge, ca-

‘Eigenlijk was ik altijd dronken, maar ik kon drank goed hebben’ meraman van beroep. ‘Dat werk doe ik al sinds mijn twintigste. Het gebruik ging door, zeker in de begintijd. Na het werk een biertje en een jointje. In de alcohol ben ik nooit doorgeslagen, maar op een gegeven moment kon ik niet meer zonder wiet. Dat noemen ze dan softdrugs – ik kon gewoon niet zonder. Ik had zelfs eigen plantjes, zodat ik in de zomer zeker wist dat ik goede wiet had.’ Het is het wezenskenmerk van een verslaving: de ontwikkeling van een gewoonte waar iemand

geen weerstand tegen kan bieden. Oftewel: afhankelijkheid. Bij Spoor6 spreken de therapeuten van obsessief, dwangmatig gebruik. Een eenduidige definitie, al blijkt het in de praktijk vaak moeilijk te zeggen wanneer iemand wel of niet verslaafd is. Onno Maaskant weet dat als geen ander. ‘Eigenlijk was ik altijd dronken, maar ik kon drank goed hebben.’ Ruim tien jaar lang ziet hij zichzelf als sociale drinker. ‘Ik had een baan, een huis, een vriendin. Niet de stereotiepe verslaafde.’ Nog voor hij dertig is breekt zijn levensstijl hem op. Door een combinatie van slaaptekort, stress en alcohol belandt hij met hartklachten in het ziekenhuis. ‘Toen ben ik mijn drankgebruik gaan afbouwen, met hulp van een psycholoog.’ Geen echte verslaafde Het probleem: Maaskant weet niet dat hij verslaafd is. ‘Het was een hel, ik raakte dertig kilo kwijt, werd angstig, durfde niet meer te bellen of te mailen. Ik lag hele dagen in bed en verloor mijn baan.’ Dat hij verslaafd is beseft hij pas later, in een Amsterdamse privékliniek, waar hij behandeld wordt volgens het zogeheten twaalfstappen-Minnesota-model. Even voor negen uur ’s morgens komen de cliënten Spoor6 binnengewandeld. Een enkeling parkeert zijn auto – een zwarte Audi – op de speciale parkeerplaats, achter de villa. Veilig uit het zicht. Na de dagopening en de gedragstherapie nemen de cliënten opnieuw plaats op een matje. Het onderdeel heet mindfullness, een vorm van meditatie. ‘Nuchter’ als-ie is, zegt Serge maar weinig op te hebben met dat ‘zweverige gedoe’. Mindfullness is er net als yoga op gericht de deelnemers bewust te maken van hun eigen gevoelens. Want ook dat is een belangrijk kenmerk van verslaving: verslaafden grijpen naar de drank, drugs of andere middelen om onplezierige gevoelens te onderdrukken. Een gevoel als nervositeit weten ze bijvoorbeeld niet goed te benoemen. ‘Bedenk welke weerstanden je voelt,’ zegt de counselor. Glimlachend helpt

ze de groep op weg: ‘Ik heb bijvoorbeeld… niets met meditatie en yoga.’ Voor Serge is de behandeling bittere noodzaak: alles om te voorkomen ooit nog een joint op te steken. ‘Op een vrije dag rookte ik er zo tien. Maar de ernst daarvan zie ik nu pas in,’ zegt de cameraman. Het kwartje viel toen hij merkte dat door zijn gebruik zijn gezin uit elkaar viel. ‘Zelfs toen ik op mijn 35e iets aan mijn keel kreeg en het vermoeden had keelkanker te hebben, veranderde ik mijn gebruik niet. Toen ik bij de arts wachtte op de diagnose, beloofde ik mezelf mijn leven te beteren bij goed nieuws. Het was goed nieuws, maar het stoppen lukte niet.’ Met behulp van het twaalfstappenprogramma en individuele begeleiding lukt het Maaskant de alcohol af te zweren. Na de behandelingen en tijdens de zelfhulpgroepen die hij blijft bijwonen, beseft Maaskant dat er meer verslaafden zijn zoals hij. Mensen die in de reguliere hulpverlening niet op hun plek zijn, maar wel geholpen willen worden: de succesvolle zakenvrouw, de beroemde wetenschapper of de man die zichzelf geen echte verslaafde vindt. Het idee voor een praktijk ontstaat als Maaskant dertig is. Twee jaar later opent hij Spoor6. Het Minnesota-model is gebaseerd op het in de jaren dertig in de Verenigde Staten bedachte

Door slaaptekort, stress en alcohol belandde Maaskant in het ziekenhuis twaalfstappenprogramma van de Anonieme Alcoholisten. Volgens deze methode is een verslaving een chronische, maar goed te behandelen hersenziekte. Het begint met erkenning van de verslaving en eindigt met de stap waarin het leven weer ‘gewoon’ wordt opgepakt. Verslaafden nemen daarvoor deel aan zelfhulpgroepen. De methode verwierf de afgelopen jaren onder meer bekendheid door verslavingsgoeroe Keith Bakker. De cliënten bij Spoor6 zijn twee weken lang, vijf

dagen per week, acht uur per dag tot elkaar veroordeeld. Om stipt negen uur openen ze de dag met een kringgesprek. In de middag lunchen ze gezamenlijk. En voor ze naar huis gaan, worden strakke schema’s opgesteld om te voorkomen dat ze tijdens de avonduren in oude patronen vervallen. Na de twee weken ambulante zorg worden de cliënten daarna nog een tijd individueel bijgestaan. Het doel: volledige onthouding van het verslavende middel en doorgaan met het actief bezoeken van zelfhulpgroepen. Narcotics anonymous Na een jarenlange verslaving dringt nu langzaam tot Serge door dat een behandeling de enige oplossing is. ‘Kennelijk moet je een aantal keren van jezelf schrikken voor je het aandurft hulp te zoeken. Bij de geboorte van mijn eerste kind wilde ik echt stoppen. Ik schrok van het moment waarop ik weer een joint opstak. Bij de komst van mijn tweede kind schrok ik nog meer, toen rookte ik gewoon door. Maar pas toen mijn vriendin het huis uitliep met de kinderen besefte ik écht dat het zo niet langer kon. Een geluidsman met wie ik werkte wees me op deze behandeling.’ De tweeweekse behandeling zit erop. In de beschutte tuin, achter de statige villa, neemt Serge een trek van zijn sigaret. Een flauw straaltje zonlicht valt op zijn gezicht. Hij is terug voor een individueel gesprek. ‘Het gaat me tot nu toe goed af,’ zegt Serge. ‘Ik ga trouw naar de narcotic anonymous-meetings. Wennen was het wel.’ In de zelfhulpgroepen moeten deelnemers zich wenden tot een hogere macht (zie kader twaalf stappen). ‘Als je niets op hebt met God, richt je jezelf bijvoorbeeld tot je kinderen.’ Lachend: ‘In het begin was Jacqueline mijn God.’ Jacqueline Dalm, counselor en therapeut bij Spoor6, is groot voorstander van de methode. Als integratief psychotherapeut en ervaringsdeskundige heeft ze al twintig jaar ervaring in de verslavingszorg en heeft ze verschillende methoden de revue zien passeren. De combinatie van het twaalfstappenprogramma en onderdelen van andere effectief gebleken behandelingen

FoliaMagazine

werkt volgens haar het best. ‘In de reguliere zorginstellingen wordt gekeken naar het ziektebeeld. Je moet detoxen en de verslaving wordt behandeld. Maar de onderliggende problematiek blijft liggen.’ En daar moet volgens Dalm zorgvuldig mee worden omgegaan. ‘We leren cliënten een nieuwe lifestyle aan. Dat doen we met alles wat we uit de psychologie kunnen gebruiken.’ Daarbij zeggen de therapeuten geholpen te worden door hun eigen ervaringen. ‘Iedereen bij Spoor6 heeft een verslaving van dichtbij meegemaakt of is zelf verslaafd geweest. We weten dus waar verslaafden mee te maken hebben. En of het dan om drugs, alcohol of eten gaat, het is steeds weer hetzelfde principe.’ Serge is trots op de stap die hij heeft gezet, zegt hij vlak voor zijn gesprek met Dalm. Collega’s heeft hij ingelicht over zijn situatie, het werk ziet hij weer met vertrouwen tegemoet. Als freelancer heeft hij belangrijke stappen gezet. ‘Vaak was ik onbereikbaar, dan wilde ik niet gestoord worden in mijn gebruik.’ De cameraman bouwde er een zekere reputatie mee op, het kostte hem zelfs een lucratieve klus in het buitenland. Zijn irritatiegrens werd steeds sneller bereikt, vooral als hij tijdens of na het werk niet kan roken. ‘Dat botvierde ik op opdrachtgevers, volkomen onterecht natuurlijk.’ De cameraman voegt er nadrukkelijk aan toe dat hij nog maar net op weg is. ‘Maar op dit moment is mijn werkmentaliteit in ieder geval een stuk beter. Bovendien stap ik ’s morgens met een ander gevoel uit bed. Ik voel me goed en merk dat de relatie met mijn kinderen is verbeterd, ze vinden het leuk me te zien. Het gaat goed.’ Zwaar zal Serge het blijven houden, voor zijn herstel en om voor de rest van zijn leven van de wiet af te blijven zal hij nog jaren zelfhulpgroepen moeten bijwonen – en zelfs dan bestaat nog het risico op terugval. Niet onomstreden De afgelopen jaren maakt het twaalfstappenprogramma in Nederland een enorme groei door. Volgens Dalm komt dat omdat men in 14

FoliaMagazine

Nederland langzaamaan inziet dat verslaving niets te maken heeft met een zwak karakter. ‘In het buitenland wordt deze methode al jaren met veel succes ingezet. Don Schothorst was de eerste die het in Nederland inzette. Zelfs de Jellinek heeft inmiddels een Minnesotakliniek geopend.’ Volgens Dalm komt daar ook nog eens bij dat het terugvalpercentage in de reguliere zorg groot is. ‘Het Minnesota-model wint daardoor terrein.’ Toch is het twaalfstappen-Minnesota-model niet onomstreden. Hoewel de hulpverlening in landen als de Verenigde Staten en Groot-Britannië erbij zweert, is nooit vast komen te staan dat het twaalfstappenprogramma effectiever is dan andere behandelmethoden – al erkennen veel onderzoekers dat het lastig is dergelijke conclusies te trekken. In veel gevallen ontbreekt een duidelijke controlegroep. Onderzoeken la-

‘Of het om drugs, alcohol of eten gaat, het is hetzelfde principe’ ten wel zien dat verslaafden die het programma volledig doorlopen vaker clean blijven dan verslaafden die afhaken. Maar die eersten hebben misschien sowieso meer zelfdiscipline, en dus ook om zelfhulpgroepen te blijven volgen. Volgens Dalm heeft het twaalfstappenprogramma zich als meest effectief bewezen, al erkent ze dat de motivatie van cliënten de belangrijkste voorwaarde voor succes is. ‘Je moet het echt willen. Maar mensen die bereid zijn zelf te betalen voor een behandeling, zijn over het algemeen goed gemotiveerd.’ Dat is voor veel verslaafden ook meteen het grote nadeel: het kostenplaatje, dat kan variëren van zo’n 2000 tot 4000 euro. Dalm zegt te betreuren daardoor niet iedereen te kunnen helpen. ‘Er zijn natuurlijk alternatieven, maar wij krijgen niets van een verzekering.’

Twijfelend voegt ze eraan toe: ‘Voor die mensen die echt willen, maar het niet direct kunnen betalen, valt vast een regeling te treffen.’ Maaskant hoopt er via de officiële wegen verandering in te brengen. Hij wil aangemerkt worden als zorginstelling, zodat artsen verslaafden ook kunnen doorverwijzen. ‘Het is een hele papierwinkel,’ zegt de directeur, die het als student voorlopig ook nog druk genoeg heeft. ‘Ik moet mijn scriptie nog afronden.’ yyy

Keith Bakker Ze zijn er bij verslavingspraktijk Spoor6 niet blij mee: de affaire-Keith Bakker. Veel zeggen ze er niet over – wel dat de zaak niet bijdraagt aan het positieve imago van privépraktijken. Bakker richtte als voormalig verslaafde in 2004 een eigen kliniek op – ook gebaseerd op het Minnesota-model. In een paar jaar tijd groeide Bakker uit tot de afkickgoeroe van Nederland en zette hij de privépraktijk op de kaart. Tv-programma’s als Spuiten en Slikken en Van etter tot engel maakten hem een bekende Nederlander. Aan dat imago kwam een abrupt einde toen een ex-cliënt naar buiten bracht dat ze seksueel zou zijn misbruikt door Bakker. In de slipstream van het nieuws ging zijn kliniek ook nog eens failliet. Het vertrouwen in de methode-Bakker én de privékliniek verdween als sneeuw voor de zon.

De twaalf stappen Over heel de wereld komen verslaafden in zelfhulpgroepen bij elkaar om te praten over hun verslaving en ervaringen. Op de oorzaak van een verslaving wordt niet ingegaan. Voorop staat de manier waarop een verslaafde zijn leven kan inrichten zonder terug te vallen in oude gebruiken. De principes die in 1938 voor het eerst werden geformuleerd worden nog steeds gebruikt. Daardoor zijn ze niet alleen formeel, maar ook religieus van aard; de regels zijn voor een deel ontleend aan een beweging in de VS die het christendom wilde verspreiden.

(advertorial)

De centrale belangenbehartiger van Amsterdamse studenten

Maatregel Donner drijft huurprijzen verder op Afgelopen juni werd het al tussen neus

huur betaalt, zo bleek uit recent onder-

en lippen door aangekondigd, maar in

zoek van de Landelijke Studenten Vak-

oktober treedt het aangepaste woning-

bond (LSVb).

waarderingssysteem (WWS) in werking. Een hele mond vol voor een beleids-

Gelukkig heb je als huurder genoeg mo-

maatregel die zeer nadelig kan uitpak-

gelijkheden om ervoor te zorgen dat je

ken voor Amsterdamse studenten. Wat

niet benadeeld wordt. Een daarvan is

is er aan de hand?

het controleren of je niet te veel huur betaalt. Op www.checkjekamer.nl, een

Per 1 oktober mogen woningbouwcor-

initiatief van de LSVb, kun je nagaan of

poraties in nieuwe huurcontracten een

je elke maand het juiste bedrag voor je

huurverhoging van ruim 120 euro invoe-

kamer neertelt. Hier kun je ook laten be-

ren. De reden hiervoor is het initiatief

rekenen of je in aanmerking komt voor

van minister Donner om corporaties

huurtoeslag. Een andere optie is het

meer punten toe te laten kennen aan

inschakelen van Wijksteunpunt Wonen.

huurwoningen in zogenaamde schaars-

Deze stichting biedt uitgebreide infor-

tegebieden. Aan de hand van een pun-

matie over huren en wonen in Amster-

tensysteem, het WWS, wordt de maxi-

dam en komt gratis bij je langs om je

male huurprijs van een woning of kamer

huurprijs te controleren.

bepaald. Amsterdam is zoâ&#x20AC;&#x2122;n schaarstegebied, waardoor het voor verhuurders

Betaal je te veel voor je kamer? Ga niet

mogelijk wordt om de huurprijzen flink

bij de pakken neerzitten. Als huurder

te verhogen. Met alle mogelijke gevol-

heb je namelijk recht op een fatsoen-

gen voor studenten van dien.

lijke woning en dito huurprijs. Het ASVA rechtsbureau kan je op weg helpen om

Het kamertekort in Amsterdam moet

je gelijk te halen. Zo kan ons rechts-

volgens cijfers van de ASVA studen-

bureau je helpen met de gang naar de

tenunie op 14.000 studentenwoningen

Huurcommissie, een laagdrempelige

worden geschat. Toekomstige huurver-

organisatie waar je met klachten over

hogingen leiden onherroepelijk tot een

te hoge huur terecht kunt. Ook geeft

verslechtering van deze penibele situ-

ASVA advies over welke stappen je nog

atie. Niet alleen worden veel woningen

meer kunt ondernemen als je als huur-

onbetaalbaar voor studenten, ook de

der wordt belazerd. Voor al je vragen

doorstroom wordt ernstig belemmerd.

over je huurrechten kun je mailen naar

Studenten zijn namelijk minder snel ge-

rechtsbureau@asva.nl.

neigd te verhuizen, omdat ze anders tegen een hogere huur aan zullen lopen.

Heb je vragen of opmerkingen naar

En dan te bedenken dat ruim 70% van

aanleiding van dit artikel? Mail naar

de studenten in Amsterdam al te veel

peper@ASVA.nl

passie Dinky Toys

‘De meeste Dinky Toys komen uit Engeland waar ze werden gemaakt tussen 1934 en 1978. Ik heb er rond de vijfhonderd, in alle soorten en maten: raceauto’s, dubbeldeksbussen, brandweerauto’s, legerauto’s, maar ook schepen en vliegtuigen. Allemaal verschillende merken – van Austin en Rolls Royce tot Daimler, en allemaal in miniatuur gemaakt door de fabriek van Meccano. Vaak heb ik ook de originele verpakking nog. Niemand mag spelen met mijn Dinky Toys; zelf doe ik dat ook niet. Ik hou ze zelfs zo min mogelijk vast met mijn blote handen. Vingers kunnen zweterig zijn en dat kan de nieuwstaat van de lak en het metaal aantasten. Als ik ze toch moet beetpakken trek ik een paar zachte handschoentjes aan. Het mooie van Dinky Toys is dat je er de geschiedenis in terugziet. In de jaren vijftig was zink, waar Dinky Toys van werden gemaakt, heel schaars omdat het nodig was voor de oorlogsvoering in Korea. Ze werden daarom ook gemaakt van lood, gietijzer of aluminium. Deze hobby is een verlengstuk van mijn werk als conservator: de “dinkykamer” heeft UV-werend glas, de vitrines zijn stofvrij, de luxaflex is altijd naar beneden. Ik wil ze goed conserveren, daar gaat het mij om. Ik heb ook een eigen dinkycatalogus gemaakt en daar voeg ik elke twee jaar een supplement aan toe. Ik geef bovendien lezingen, schrijf erover en heb contacten met dinkyclubs van over de hele wereld, allemaal jongens die tot het schroefje gaan.’ yyy Dirk Wolthekker

FoliaMagazine

foto Fred van Diem

Jan Werner (61, conservator kaarten & atlassen Bijzondere Collecties van de UvA) is verslingerd aan oude speelgoedautootjes. ‘Niemand mag spelen met mijn Dinky Toys.’

opinie

Amsterdam International University Als UvA en VU willen samenwerken zouden ze het beste een gezamenlijk internationaal onderwijs- en onderzoeksinstituut kunnen opzetten, denken Jan Bergstra en Ottho Heldring. illustratie Marc Kolle

et rommelt aan de UvA en de VU. Willen de twee Amsterdamse universiteiten fuseren of alleen op deelterreinen samenwerken? Het aftreden van de voorzitter van het College van Bestuur van de UvA laat zien dat de neuzen daar nog niet dezelfde kant op staan. Ook binnen de VU zijn de standpunten nog niet uitgekristalliseerd. Wij, als voorzitters van de ondernemingsraden van beide universiteiten, hebben een gezamenlijk voorstel om deze impasse te doorbreken: bundel de internationale activiteiten van beide instellingen. De UvA en de VU zijn twee Amsterdamse universiteiten die elk hun eigen geschiedenis en hun eigen ontwikkeling hebben. Door veranderingen binnen het internationale veld waarin beide instellingen opereren, door de toenemende vervlechting van beide universiteiten en door de druk op de financiĂŤn, ligt het voor de hand dat beide universiteiten naar samenwerking zoeken waar dat mogelijk is. Daardoor kunnen ze hun gezamenlijke positie binnen het universitaire veld in Nederland, maar ook internationaal, versterken. Tegelijkertijd is duidelijk dat beide universiteiten een eigen profiel hebben binnen het universitaire veld in Nederland en dat ze, ondanks een gedeeltelijke overlap in hun aanbod, aantrek-

FoliaMagazine

kelijk zijn voor verschillende groepen studenten. Beide universiteiten zijn ervan overtuigd dat hun kracht, zowel wat betreft onderwijs als onderzoek, voor een groot deel gelegen is in het voortbouwen op hun eigen geschiedenis en hun eigen profiel.

Dijkgraaf

Troonrede De VU en de UvA zien anderzijds dat ze, gezien hun beperkte financiële speelruimte, allebei belang hebben bij een bundeling van krachten om in het internationale krachtenveld voldoende gewicht en zichtbaarheid te krijgen. Buiten Nederland is het bovendien moeilijk uit te leggen dat er in Amsterdam meerdere universiteiten bestaan die met elkaar concurreren. De versplintering van het Amsterdamse profiel op nationaal en inter-

Het is moeilijk uit te leggen dat in Amsterdam universiteiten met elkaar concurreren nationaal terrein is een rem op de internationale ontwikkeling van beide instellingen. De uitdaging voor beide instellingen is enerzijds hun eigen signatuur te behouden en anderzijds de samenwerking zo vorm te geven dat de beide instellingen daarin gezamenlijk extra gewicht ontwikkelen. Wij stellen daarom gezamenlijk voor om de internationaal gerenommeerde activiteiten van beide universiteiten te bundelen in een koepel die opereert onder een nieuwe naam: ‘Amsterdam International University’. Onder zo’n paraplu kunnen verschillende initiatieven met een internationale uitstraling en betekenis worden ondergebracht: niet alleen de internationaal opererende onderzoeksinstituten, maar ook de researchmaster- en PhD-opleidingen, delen van tandheelkunde

en van de twee academische medische centra en het Amsterdam University College. Het voordeel van deze constructie is dat de namen van de dragende instellingen niet verdwijnen en dat het voor de Nederlandse en internationale student mogelijk blijft te kiezen voor een van beide instellingen. Het scheppen van een nieuwe koepel is overzichtelijk wat betreft de benodigde investeringen en kan operationeel grotendeels steunen op voorzieningen die de dragende instellingen reeds in huis hebben. De eenheden van de aangesloten instellingen kun je stimuleren zich te kwalificeren voor toetreding tot de Amsterdam International University, zodat er op den duur ook een dynamiek van in- en uitstroom kan ontstaan. De ondernemingsraden van de UvA en de VU zijn beide overtuigd van de toekomstmogelijkheden van een samenwerking van beide instellingen. Die samenwerking zal, zonder afbreuk te doen aan het eigen profiel van beide universiteiten, voor beide instellingen, voor de studenten en medewerkers ervan en voor de regio Amsterdam meerwaarde kunnen opleveren. yyy

Jan Bergstra is hoogleraar informatica aan de UvA en voorzitter van de centrale ondernemingsraad van de UvA. Ottho Heldring is filosoof en zowel werkzaam aan de UvA als aan de VU. Hij is voorzitter van de ondernemingsraad van de VU.

Leden van de Staten-Generaal, De wetenschap maakt zware tijden door: Stapel en Vonk, valorisatie en innovatie, EL&I en VNO. Ze maken het leven niet gemakkelijker. Deze tijd vraagt daarom om een andere wetenschap: kleiner en krachtiger. Te lang hebben we in de schijn geleefd dat extra geld tot beter onderwijs en onderzoek zou leiden. Deze regering gaat dat drastisch anders aanpakken. De wetenschap moet af van het subsidie-infuus en op eigen benen komen staan. Met stevige bezuinigingen zullen we studenten en onderzoekers stimuleren tot betere prestaties. Niet alleen gaan zij zo excelleren op het absolute wereldniveau – de groepsreizen naar Stockholm zijn reeds geboekt – ze gaan zich ook beter verbinden met de industrie en de maatschappij. Met nieuwe producten en diensten zal de wetenschap de economische kar uit de modder trekken. Tevens zal met één briljant inzicht het energie-, voedsel- en klimaatprobleem worden opgelost. Tegelijkertijd wordt de interne kwaliteit hoger en zal fraude niet langer voorkomen. Ook van de studenten wordt een bijdrage gevraagd. Zij gaan twee keer zo hard werken in een twee keer zo korte tijd, en zullen daarom ook vier keer zo veel betalen. Nu vraagt u zich vast af: hoe gaan we dat allemaal doen? Bezuinigen en excelleren, ondersteunen en onafhankelijk blijven, harder werken en meer betalen? Gelukkig biedt hier de moderne fysica uitkomst. Binnen de quantumtheorie is meer mogelijk dan u denkt. Een deeltje kan zowel hier als daar zijn. Het kan dwars door een ondoordringbare muur heen ‘tunnelen’. Iets kan uit niets ontstaan. Parallelle werelden, virtuele verschijnselen, fuzzy logica – het is allemaal toegestaan! Het moderne wetenschapsbeleid zal vanaf heden dan ook volledig op de principes van de quantumtheorie gebaseerd zijn. We hebben ons te lang laten tegenhouden door de grenzen van de klassieke logica. Weg met Newton! Leve Bohr en Heisenberg! Hoera! Hoera! Hoera! yyy Robbert Dijkgraaf

FoliaMagazine

opinie

Abdi

Hier moet u het mee doen

55-plus wint

Albert Jan Bloemendal verbaast zich over de felle reacties na de uitspraak in de zaak tegen Mohamed S., veroorzaker van het verkeersongeval waarbij Floor van der Wal om het leven kwam.

en Twitterbericht op de vroege morgen van 25 maart deed mij realiseren dat ook Floor maar een kwetsbaar meisje was, dat – nadat ze door een auto was geschept – het leven liet op de straten van Amsterdam. Tussen die fatale nacht en vandaag is er veel gebeurd. Zij is begraven, hij is voor de rechter verschenen. De ontsteltenis over zijn daad was groot. Uiteindelijk bleven er van de vier geëiste jaren 18 maanden over. Het recht had zijn beloop gehad. Dit is de uitkomst, hier moet u het mee doen. Ik weet niet of het veel of weinig is. Hoe is dat in vergelijkbare gevallen? Wat is er allemaal meegewogen? Ik weet niet wat ik ervan moet vinden. Daarvoor is de rechter. Op straat, in collegezalen, op Twitter, in de media brak de hel los. Iedereen had een mening en ventileerde die. Te weinig, te kort, schandalig! Er werden verbanden gelegd met de Damschreeuwer, met theedrinken, Marokkanen knuffelen, linkse elite, rechtse beloftes, de doodstraf – allemaal in naam van onze Floor van der Wal. Wat is dat toch in ons, vroeg ik mij af. Dankzij de scheiding der machten worden wij allemaal beschermd tegen wispelturige overheden, willekeur et cetera. Omdat we dat accepteren en ons eraan onderwerpen is het hier geen Afghanistan of Somalië. Maar op een moment dat het heel dichtbij komt vergeten we alles waar we afkeer van hebben. Dan gaat alles overboord en is het ineens ‘oog om oog, tand om tand’.

FoliaMagazine

Floor (26) is dood, Mohamed (25) heeft zijn deel. Een ogenblik, in die fatale nacht, kwamen zij elkaar tegen. Wij sliepen, en lazen of hoorden het de volgende dagen, we waren er niet bij. Toch (ver)oordelen wij hard en nemen rücksichtslos echt alles en iedereen mee in dat oordeel. Gaat het ineens om wraak en afrekenen in plaats van strafoplegging. En willen we vurig wat we eigenlijk niet willen. Ooit leerde ik een afschuwelijke definitie van nieuws. Nieuws is doden gedeeld door afstand. Is die definitie hier juist? Of is er iets anders? Waarschijnlijk is de definitie hier van toepassing. Zij was een van ons. Het raakt ons hard, dus trekken wij van leer. Dat van leer trekken is getekend door de tijd. ‘Doe effe normaal’ vat het eigenlijk allemaal samen. Vorig jaar maakte ik een grapje over Floor. ‘Harde grappen over mezelf maak ik zelf wel,’ was haar repliek. ‘Die zijn wél raak.’ yyy Albert Jan Bloemendal is docent en teamleider bij culturele & maatschappelijke vorming. Hij heeft Floor van der Wal meegemaakt als student en als tijdelijke collega.

De redactie verwelkomt ingezonden brieven en opiniestukken. We behouden ons het recht voor deze zo nodig in te korten. Vermeld altijd uw naam en relatie tot de UvA/HvA; anonieme reacties worden niet geplaatst. Mail naar redactie@folia.nl.

Het pensioenakkoord gaat er komen. De PvdA en dus de Kamer stemde ermee in. Een verstandige keuze als we Martin Sommer (de Volkskrant, 17 september) moeten geloven. ‘De PvdA heeft knopen geteld en het juiste besluit genomen.’ Want ze werkte samen met een rotkabinet en keerde zich tegen de oudlinkse kameraden bij de FNV en het bestuurlijke midden, aldus Sommer. Wat hij eventjes vergeet te vertellen, is dat het niet alleen de conservatieve SP’ers en de vakbondsleden waren die hun bedenkingen hadden bij dit akkoord. Nee, héél Nederland onder de 55, waarvan het merendeel niet eens aangesloten is bij de FNV, heeft moeite met dit pensioenakkoord. Pensioenen zullen achterblijven, omdat pensioenfondsen in de komende jaren structureel lagere rendementen zullen boeken als gevolg van het wereldwijde spaaroverschot. Vraag is: wat doen wij hieraan? UvA-econoom Sweder van Wijnbergen zette dit vorige week in de Volkskrant keurig uiteen. ‘Er wordt voorgesteld om verwachte beleggingsrendementen op te nemen in de waardering van de pensioenverplichting.’ Met andere woorden, pensioenfondsen kunnen zich rijk rekenen. Ze keren namelijk uit terwijl ze nog niet eens rendement binnen hebben. Zit het even tegen, dan raken ze door hun geld heen en kunnen wij, jongeren, naar onze pensioenen fluiten, aldus Van Wijnbergen. Daarnaast wordt het electoraat in Nederland steeds ouder. Nederland is snel aan het vergrijzen. Politici beseffen dit ook en appelleren steeds vaker aan de bejaardenmaffia in de hoop er in de peilingen goed voor te staan. Hierdoor kost het steeds meer moeite om geld uit te trekken voor voorzieningen bedoeld voor toekomstige generaties. De PvdA dacht haar verantwoordelijkheid te nemen toen ze uiteindelijk, na allerlei voorwaarden, instemde met het pensioenakkoord. Echter, de waarheid is dat ze met dat besluit juist de toekomst de rug toekeerde. yyy Fatihya Abdi

brieven

promoties DINSDAG 04/10 10.00 uur: Magali Chelpi-den Hamer Internationale ontwikkelingsstudies

Immoreel

De bedoeling van het artikeltje over dierproeven (Folia Magazine, 13 september), is, aldus schrijfster, ‘het belang van proefdieren in onderzoek naar voren te brengen’. De redactie doet daar nog een schepje bovenop met de kop boven het stuk: ‘Zonder dieren kan het niet.’ Loze propaganda, want bewijs voor die stelling is niet te vinden. Integendeel. En daar blijft het niet bij. We lezen: ‘In het Animal Research Institute (Aria) vinden honderden proefdieren uiteindelijk hun einde.’ Welnu, het zijn er ieder jaar meer dan 20.000. Heel in het kort nog een enkele opmerking, aanknopend bij de tekst van Kemper. Zonder dieren kan het heel wel. Voorbeeld: al sinds 2002 wordt laparoscopie geoefend met behulp van computersimulatie. Het genoemde misbruik van biggen hiervoor zou dus achterwege dienen te blijven. ‘Zonder dieren kan het niet’: met deze titel maken schrijfster (en redactie) zichzelf belachelijk. Kijk bijvoorbeeld naar de genoemde ziekte van Bechterew. Hiernaar wordt, sinds de eerste beschrijving ervan in 1892, tot op de dag van vandaag onderzoek gedaan met dieren. Genezing heeft dat, na meer dan 120 jaar dierproeven, niet opgeleverd! Je zou toch denken dat het tijd wordt er eens op een andere manier – zonder dierproeven – onderzoek naar te doen. Tot slot het lachertje van de Dierexperimentencommissie (DEC), bedoeld te dienen als enige bescherming tegen misbruik van proefdieren. De DEC bestaat uit ten minste zeven leden. Drie leden, onder wie de voorzitter, zijn niet in dienst van de vergunninghouder. Welnu, hoe gaat die bescherming in de praktijk? In het artikel wordt ‘proefdierdeskundige’ Henriette Griffioen verschillende malen genoemd. Omdat zij werkzaam is aan het AMC (Aria) en dus niet in dienst is van de Vrije Universiteit (als vergunninghouder), werd zij aangezocht als voorzitter van de Dierexperimentencommissie van de VU! Wat zullen de proefdieren daar een profijt van gehad hebben! Conclusie: zelfs als dierproeven effectief zouden

zijn, zouden ze immoreel zijn. Martelen is principieel een brug te ver. Maar nu zelfs de effectiviteit eraan ontbreekt, is er sprake van immoraliteit in de hoogste graad: niet alleen ten opzichte van dieren, maar ook ten opzichte van patiënten, aan wie valse hoop geboden wordt. yyy Ed Destrée, alumnus

Drift

Als medewerker van de HvA en oud-student van de UvA lees ik nog altijd met plezier Folia. De nieuwe weg die jullie zijn ingeslagen is wat mij betreft een succes. Op één ding na: de rubriek ‘Drift’. Of je kiest voor een ruige column waarin wordt bericht over de gangbangs van het ASC, of je laat de column weg; dit tenenkrommende Viva-gezeur vind ik een universitair blad onwaardig. Een voorbeeld: ‘Ik ben er wel nieuwsgierig naar, maar niet zo nieuwsgierig dat ik het doe met de eerste jongen die wil – want jongens willen altijd wel.’ Wie wordt daar in vredesnaam wijzer van? yyy Jan Gaasenbeek

Naïef

Onlangs interviewde Marita Mathijsen – emeritus hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde – haar dochter Alma over Alma’s pas verschenen debuutroman Alles is Carmen. (Folia Magazine, 21 september) Moeder vraagt dochter hoe het zo is gekomen dat haar debuutroman is uitgegeven door de gerenommeerde uitgeverij De Bezige Bij. Voor wie Marita Mathijsens publicaties toevallig kent, is die vraag eenvoudig te beantwoorden: de Bij is al sinds 1981 de uitgever van Marita Mathijsens bundels over Harry Mulisch. Er is niks mis mee dat Marita Mathijsen haar goede contacten aanwendt om haar dochter een handje te helpen. Maar haar gespeelde naïviteit wekt wel irritatie. yyy A.B.C. Swart, student Nederlandse letterkunde

Promotor: Mw. prof.dr. I.S.A. Baud en prof.dr. J.P. Chauveau (IRD - Institut de recherche pour le développement, Frankrijk). (Agnietenkapel)

WOENSDAG 0 5/10 10.00 uur: Tatiana Kiseleva - Kwantitatieve economie Promotor: Prof.dr. C.H. Hommes. (Agnietenkapel)

11.00 uur: Eva Velthorst - Geneeskunde Promotoren: Prof.dr. D.H. Linszen en prof.dr. L. de Haan. (Aula)

12.00 uur: Willem van der Wal - Geneeskunde Promotor: Prof.dr. A.H. Zwinderman. (Agnietenkapel)

13.00 uur: Ghizlane Aarab - Tandheelkunde Promotoren: Prof.dr.ir. M. Naeije en prof.dr. F. Lobbezoo. (Aula)

14.00 uur: Linda Henneman - Geneeskunde Promotor: Prof.dr. R.J.A. Wanders. (Agnietenkapel)

16.00 uur: Bimmer Claessen - Geneeskunde Promotoren: Prof.dr. J.J. Piek en prof.dr. J.G.P. Tijssen. (Agnietenkapel)

DONDERDAG 06/10 12.00 uur: Barbora Nevicka - Organisatie psychologie Promotor: Mw. prof.dr. A.E.M. van Vianen. (Agnietenkapel)

VRIJDAG 07/10 10.00 uur: Vivian Engelen - Geneeskunde Promotor: Prof.dr. H.N. Caron. (Agnietenkapel)

11.00 uur: Eltje Bos - Etnische studies Promotor: Prof.dr. M.J.A. Penninx. (Aula)

12.00 uur: Mandy Schram - Geneeskunde Promotor: Prof.dr. J.D. Bos. (Agnietenkapel)

14.00 uur: Stef Kaandorp - Geneeskunde Promotoren: Prof.dr. F. van der Veen en mw. prof.dr. S. Middeldorp. (Aula)

14.00 uur: Rianne Kaptein - Mediastudies Promotor: Prof.dr. J.S. Mackenzie Owen. (Agnietenkapel)

oraties WOENSDAG 5/10 16.00 uur: Prof.dr. W.J. (Walter) Jaffe, bijzonder hoogleraar instrumentele sterrenkunde Interferometry: Budget Astronomy with Chips and Mirrors. (Aula) Voor uitgebreide informatie zie www.uva.nl/agenda.

FoliaMagazine

(advertenties)

GFP zoekt tekstschrijver (8 - 16 uur per week)

Kijk op www.gfp.nl voor meer informatie over ons bedrijf en stuur bij belangstelling een mail naar

Als eten een probleem is Maak je je zorgen over je eetgedrag? Novarum start 14 oktober met een gratis preventiecursus

DOE AUDITIE VOOR HET NSK! recruitment@gfp.nl voor de volledige info@nskk.nl functieomschrijving.

www.nskk.nl

ABN AMRO ZEVENHEUVELENLOOP

GFP Add 48x59mm_FC.indd 1

Meer informatie op www.novarum.nl/actueel of bel 020 – 590 47 10

@studentenkoor

Cecile Beemster: 06-45682291

21-09-2011 12:54:19

folia 110928.indd 1

22-09-2011 14:50

(8 - 16 uur per week)

Nijmegen Groesbeek 15 km 20-11-2011 www.abnamrozevenheuvelenloop.nl

Kijk op www.gfp.nl voor meer informatie over ons bedrijf en stuur bij belangstelling een mail naar

recruitment@gfp.nl voor de volledige functieomschrijving.

Als eten een probleem is Maak je je zorgen over je eetgedrag? Novarum start 14 oktober met een gratis preventiecursus Meer informatie op www.novarum.nl/actueel of bel 020 – 590 47 10

drift

llen, administratief medewerker van de UvA: ‘Na drie weken daten wilde hij bij mij thuis langskomen. Ik was bekaf, maar hij sms’te dat ik “dan iets had om tegenaan te liggen”. Ik vond dat wel grappig en trok snel een sexy jurkje aan. Toen hij voor de deur stond, zei ik dat het gewoon een “thuisjurkje” was. Volgens mij geloofde hij het nog ook! De dates ervoor hadden we onwijs geil gezoend, maar nu zat ik uitgeteld met hem op de bank een film te kijken. “Ik ben saai, hè,” zei ik tegen hem en keek hem aan. Meteen daarop begonnen we wild te zoenen en elkaar overal te strelen. Totdat hij opstond en me zo ongeveer smeekte om naar de slaapkamer te gaan. Ik vond het niet eens eng om mijn kleren uit te trekken, zo veel zin had ik in hem. Toen ik naar hem keek, dacht ik: wow, jij bent echt mooi. Ook van de seks was ik onder de indruk, maar hij deed wel héél erg zijn best. Ik werd van het ene in het andere standje gegooid. Achterlangs, bovenop – maar hij keek me maar niet in de

ogen. Daar zei ik wat van. Hij antwoordde dat hij er juist niet tegen kon dat ik hem zo zat aan te kijken. Dat gesprekje was best vreemd. Halverwege de seks was het condoom ook nog zoek. Ik naar de wc. Toen riep hij vanuit de slaapkamer dat hij het had gevonden. We gingen

‘Hij deed wel héél erg zijn best – ik werd van het ene standje in het andere gegooid’

foto Jan van Breda

Ellen (30) over de eerste keer met die ene jongen nooit meer iets van je,” zei ik toen tegen hem. “We kunnen wel een keer gaan lunchen of zo,” antwoordde hij heel casual. Die zie ik niet meer terug, dacht ik toen. Maar hij bleef wel slapen. De volgende ochtend sms’te ik hem: “Dat doe ik vaker: te laat op mijn werk komen!” Hij sms’te afstandelijk terug. Daarna hoorde ik twee dagen niets. Ik besloot hem nog een keer te sms’en. En wat bleek: hij dacht dat ik met mijn eerste sms’je bedoelde dat ik wel vaker door seks te laat op mijn werk kwam. Maar ik bedoelde: dat moet ik vaker doen, te laat komen door seks met jou. En dat is gebeurd. We zijn nu een paar maanden samen. Een wonder na onze onhandige start.’ yyy Mariska Vermeulen

gewoon weer verder met een nieuw condoom. Na de seks lagen we in elkaars armen. Hij zei dat hij daar normaal nooit zin in had. Yes, dacht ik! Maar daarna viel het stil en kropen we ieder naar onze eigen kant. Ik was bang dat het weer zo’n jongen was die het alleen om de seks ging, terwijl ik hem echt leuk vond. “Ik hoor vast

De naam van de geïnterviewde is op haar verzoek gefingeerd. Wil je ook meedoen aan deze rubriek, mail dan een korte motivatie naar redactie@folia.nl

FoliaMagazine

(advertentie)

r a a l p m e x e s i t a r g n e e r o o v b e W a i l o F r a Ga na

foto Danny Schwarz

op de tong

The Taco Shop Tolstraat 200 (Zuid)

oms heb je zo’n middag. Je wordt wakker rond een uur of één, in een staat van algemene uitgedroogdheid en met een rammelende maag. Tegen beter weten in ga je door je keukenkastjes (en/ of die van je huisgenoten), om tot de onvermijdelijke conclusie te komen dat je behalve een

Little America Je kunt natuurlijk ook bij The Taco Shop eten. Dat scheelt 2 euro bezorgkosten, en is zeker voor liefhebbers van Amerika een aanrader. De kleine ruimte aan de Tolstraat hangt vol met posters, Amerikaanse nummerplaten en bumperstickers. Begeleid door een soundtrack van James Brown, The Beach Boys en Coolio waan je je tijdens het eten in een andere wereld, waar toonbanken bekleed zijn met Mexicaanse kranten.

halve zak chips, drie bier, en een paar verschillende soorten saus niets eetbaars in huis hebt. Een snelle blik naar buiten bevestigt je idee dat je vandaag niet per se naar buiten hoeft. Dit is de perfecte dag om die drie films die je vorige week downloadde achter elkaar te kijken, maar daar zul je toch iets bij moeten eten. Gelukkig

Vegetarisch

Hoewel de core business van de Taco Shop uit tortilla’s met vlees bestaat, staan er ook vegetarische opties op het menu. Tortilla’s met bonen bijvoorbeeld, een zogeheten ‘Bean tostada’ (€ 6,-), of een burrito zonder vlees, maar met olijven: een quesadilla (€ 6,50). Dan heb je dus een tortilla met gesmolten cheddar, tomaat, ui, zwarte olijven, gehakte jalapeño pepers, topped met rancherosaus, nog meer kaas en sour cream.

kun je, terwijl je gedachteloos chips wegkauwt, het nummer van de Taco Shop bellen. Die naam past qua simpele eenvoud perfect in het rijtje na Pizza Hut en Burger King; maar het voedsel van de Taco Shop is gelukkig van hoger niveau dan dat van die twee fastfoodketens. Niet van een te hoog niveau gelukkig: geen haute cuisine, maar perfect anti-katervoedsel. Het assortiment bestaat uit verschillende gevulde meel- of maistortilla’s, en bijgerechten als Spaanse rijst (€ 2,-), refried beans (€ 2,50), Mexicaanse salade (€ 1,75) en verse tomatensalsa (€ 1,-). Maar bij de Taco Shop bestel je geen bijgerechten. Liever een burrito met rundergehakt en refried beans, geserveerd met cheddar, ijsbergsla, tomaat, uien, jalapeño pepers en salsa (€ 6,50). En die dan smothered, oftewel bedolven onder een dikke laag rancherosaus en gesmolten kaas, met nachochips en Mexicaanse salade ernaast, voor € 2,- extra. Als je de berg vlees, kaas en saus die je dan krijgt op hebt, kun je er wel weer tegenaan voor die dag. Of weer naar bed, want na zo’n maaltijd wil de afterdinnerdip er nog wel eens inhakken. yyy Harmen van der Meulen Folia Magazine ontvangt graag je restaurant recensie en vergoedt tot € 50,-. Maximaal 300 woorden, suggesties voor de kaders zijn welkom, maar niet verplicht. Mail redactie@folia.nl.

Eigenaar

Eigenaar van de Taco Shop is Logan Massara, op de foto bovenaan. Zijn vader opende in 1992 de eerste Taco Shop in Kopenhagen in Denemarken. In 2005 opende Logan samen met een zakenpartner een vestiging in Amsterdam. Die vertrok na drie jaar, en keerde terug naar zijn thuisland Zuid-Afrika. ‘He couldn’t handle the weather,’ aldus Logan. De Taco Shop bezorgt naar postcodes 1017, 1018, 1054, 1071-1075, 1078, 1079, en 1091-1093.

FoliaMagazine

objectief ‘Niet hipperdepip’ Het was lange tijd kommer en kwel met de Amsterdamse Academische Club, maar nu gaat het toch wat worden, als het aan de nieuwe directeur Maaike Ambags ligt. De alumniclub, gevestigd aan de Oudezijds Achterburgwal, bestaat sinds 1995, maar leed onder vertrekkende en slecht presterende cateraars en onvoldoende bezoekers. ‘De club gaat een brug vormen tussen de academische wereld en de maatschappij. En daar ga ik voor zorgen,’ zegt Ambags – op de foto in het midden, geflankeerd door AACvoorzitter Mirjam van Praag en gastheer Wijnand Scholten. Het interieur van de club wordt om te beginnen opgefrist. ‘Want dat is iets oubollig. Er zullen geen zitzakken komen, maar de chesterfields zijn wel aan vervanging toe. Het wordt niet hipperdepip, maar tijdloos sfeervol,’ aldus Ambags. Verder gaat de kwaliteit van het eten, voorlopig nog gecaterd door Sorbon, omhoog. ‘De keuken is ooit gebouwd op de aanwezigheid van toenmalig cateraar De L’Europe om de hoek, dus er staan maar twee pitten, hooguit bedoeld om een sausje op te warmen, maar niet om op hoog niveau te koken. Daarom ben ik ’s avonds afgestapt van de à-la-cartemenu’s. We hebben nu drie vaste menu’s, waardoor de kwaliteit beter te garanderen is.’ Om een nieuw en jong publiek te trekken wil Ambags onder meer exposities houden en komen er discussiesessies onder leiding van universiteitshoogleraar Louise Gunning: De tafel van twaalf. ‘Daarbij gaat Gunning met tien honoursstudenten en een eregast in gesprek over een bepaald onderwerp. De studenten krijgen na afloop een lidmaatschap van een jaar aangeboden. Zo proberen we ze al binnen te halen nog voor ze alumnus zijn.’ yyy Dirk Wolthekker foto Fred van Diem

FoliaMagazine

‘ Klimmen is jezelf in de nesten werken’ Maagdelijke toppen. Zo worden bergtoppen genoemd die nog nooit door iemand zijn beklommen. USC-kliminstructeur Bas Visscher bedwong deze zomer vier van deze toppen in Kirgizië. ‘Het is zo bijzonder om ergens voet te zetten waar nog

foto Bas Uterwijk

nooit een mens is geweest.’ Eva Rooijers

FoliaMagazine

Eerstbeklimming Bas Visscher: ‘De hoogste bergen in de wereld zijn boven de 8000 meter en die zijn bijna allemaal in de jaren vijftig beklommen, de laatste in 1963. Ook in de Alpen is alles beklommen, vaak al in de negentiende eeuw. Wat wel kan, is dat je een nieuwe route naar een top opent. Dat is ook wat waard, maar natuurlijk niet zo bijzonder als een eerstbeklimming. Kirgizië begint zich nu pas goed te ontplooien als klimland, dus daar heb je nog wel bergen die nog nooit beklommen zijn.’

eau van Erven Dorens plakt als een kleefkikker aan de klimmuur. Al een dikke minuut verzamelt hij moed om naar het volgende zwarte greepje boven zijn hoofd te reiken. Het enige wat hem van een pijnlijke val behoedt, zijn kliminstructeur Bas Visscher (25) en een paars touw. ‘Goed zo, ga door,’ moedigt Bas hem aan. Van Erven Dorens zucht, schreeuwt en vloekt bij elke beweging die hij maakt. Zijn spieren trillen van de inspanning. ‘Nu linkervoet naar linkerknie,’ roept Bas. ‘Aaaah fuck!’ galmt het door de USCklimhal als Van Erven Dorens een stuk naar beneden stort. Het kost Bas zichtbaar moeite om zijn gewicht op te vangen. Dit is Van Erven Dorens’ tweede klim voor het programma De wereld van Beau. Een sportpsycholoog heeft hem na de eerste klim tips gegeven die hem moeten helpen bij het overwinnen van zijn angsten. Want klimmen is bij uitstek een mentale sport.‘Je kan fysiek nog zo sterk zijn, maar als het mentaal niet goed zit, wordt het helemaal niks,’ zegt Bas. En hij kan het weten. Deze zomer reisde hij met drie mede-expeditieleden af naar Kirgizië om zes maagdelijke toppen te bedwingen. Bas zelf zette er vier op zijn naam. We zijn hier dan ook niet voor Van Erven Dorens maar voor Bas, die in het dagelijks leven coördinator sportklimmen is bij het USC. ‘Het is zo’n bijzondere ervaring om ergens voet te zetten waar nog nooit een mens eerder is geweest,’ vertelt hij, nog steeds blakend van het enthousiasme. ‘En het is natuurlijk een prestigeding. Een eerstbeklimming is ook mentaal extra uitdagend, omdat je van tevoren geen idee hebt waar je naartoe gaat en wat voor omstandigheden je aan zult treffen. Tijdens het klimmen ben je de hele tijd bezig met risico’s inschatten en controle houden.’ Een bergbeklimming blijkt

FoliaMagazine

naast een fysieke uitputtingsslag ook een emotionele achtbaan. Een verslag van de beklimming van de eerste top: Pik Brokkel. Pik Brokkel Nog voor de zon op is, staan Bas en zijn klimmaatjes Vincent van Beek en Bas van der Smeede naast hun tent. Vandaag gaan ze hun eerste poging doen om een bergtop te ‘ontmaagden’. Met een gezonde spanning in de buik maar vol goede moed vertrekken ze vanuit het basiskamp. Bepakt met een tien kilo zware rugtas. Daarin stijgijzers, satelliettelefoon, ijsbijlen, een hoofdlamp, first aid kit, Snickers en twee liter water. Om hun middel een gordel met touw en alle mogelijke rotshaken en schroeven die een klimmer nodig kan hebben. Aan de voet van de berg bekijken ze al welke lijn ze willen volgen. Bas: ‘Je vraagt jezelf eigenlijk de hele tijd af: hoe kom ik boven? Ik had het zelfs een periode in Amsterdam. Dan zag ik

‘Als ik in Amsterdam een hoog gebouw zag dacht ik: hoe kom ik daarop?’ een hoog gebouw en dacht: hoe kom ik daarop? Maar dat ben ik gelukkig kwijt.’ Het eerste gedeelte van de tocht werken Bas en de twee andere mannen zich omhoog langs steile sneeuwflanken. ‘Dat is fijn klimmen, want sneeuw blijft alleen liggen als het terrein niet te steil is. De berg is dan niet zo vlak dat je je handen niet nodig hebt, maar je kunt er wel een flink tempo in houden. Echt koud was het ook niet, misschien rond het vriespunt. Dus eigenlijk verliep alles voorspoedig.’ Als de drie mannen de sneeuwvelden verlaten

Pik BasBas? Bas en zijn vrienden gaven de maagdelijke toppen die ze bedwongen namen als Camakchay Towers, naar de rivier die onder aan deze berg ligt en Pik BasBas, naar henzelf. ‘Zo’n kans krijg je maar één keer.’ Eén berg vernoemden ze naar de Nederlandse klimster Marian Machielse die deze zomer dodelijk verongelukte tijdens een afdaling. Bas kende haar goed via de studentenklimclub. Wie vraagtekens heeft bij de aanduiding ‘Pik’: ‘Dat is Russisch voor berg,’ aldus Bas. Of de bergen ook daadwerkelijk zo de geschiedenisboeken ingaan, hangt volgens hem ondermeer af van de lokale bevolking.

de lucht ijler wordt. ‘Er zit dan maar 60 tot 70 procent van het normale zuurstofgehalte in de lucht. Je bent dus voortdurend buiten adem. Dat slaat ook op je spieren, die verzuren.’ Klimmen op een kaartenhuis Wat het klimmen vanaf dat moment echt moeilijk en gevaarlijk maakt, zijn de loszittende rotsen. ‘Het voelt alsof je op een kaartenhuis klimt. Daardoor is het ook lastiger om zekerpunten te plaatsen.’ Zekerpunten zijn een soort ijzeren klemveren, die klimmers in de rots plaatsen en waar ze hun touw aan bevestigen. Hoe meer zekerpunten, hoe minder ver je naar beneden valt. ‘En dat was dus heel moeilijk op dat punt. Dan denk je wel even: waar ben ik nu weer aan begonnen? Wat doe ik hier op die rots? Soms is het nog concreter, dan denk je: waarom ben ik nu zo stom om hier naar rechts te klimmen, terwijl het er op links makkelijker uitziet. En dan gaat het

Was het brokstuk op zijn hoofd gevallen dan was hij er nu niet meer geweest om een stukje van tien meter. Klimmen, zeg ik wel eens, is jezelf in de nesten werken en er dan zo goed mogelijk mee omgaan. Maar dat is ook wat er zo leuk aan is.’ Ook een ervaren klimmer als Bas voelt angst. ‘Maar het gaat erom die angst te controleren. Als ik zo’n berg beklim en de brokken steen vliegen me om de oren, bezweer ik die angst door heel geconcentreerd te blijven. Wat wordt mijn volgende beweging? Waar ga ik mijn hand plaatsen? Is dat stuk steen stevig genoeg om als grip te gebruiken? Zo houd je controle over die angst.’ Bas Visscher (r) en Bas van der Smeede pakken een momentje rust / foto's uit privécollectie Bas Visscher

FoliaMagazine

Meld je aan voor de FoliaNieuwsbrief (advertenties)

Met wekelijks

nieuws over studenten en hoger onderwijs • blogs over film, fotografie en uitgaan • video’s • columns van o.a. Robbert Dijkgraaf, Ewald Engelen en Asis Aynan • de pdf van Folia Magazine • prijsvragen • dossiers Amstelcampus, catering et cetera

Ga naar www.foliaweb.nl, meld je aan en win een iPad

Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam UvAV4:Opmaak 1 26-08-11 13:37 Pagina 1

Hotel Résidence Le Coin Gastvrijheid in een karakteristieke sfeer HOTEL RESIDENCE LE COIN, gevestigd in hartje centrum van Amsterdam en al jaren een pleisterplaats voor gasten van de UNIVERSITEIT VAN AMSTERDAM en van de HOGESCHOOL VAN AMSTERDAM draagt deze gasten een warm hart toe en daarom kunnen zij rekenen op een gereduceerd tarief. Zij die op vertoon van deze advertentie bij ons komen overnachten ontvangen tevens een extra korting op het ontbijt. Het hotel ligt in het oude centrum en is een uitstekend vertrekpunt voor het ontdekken van alles wat de stad te bieden heeft, van het bijwonen van een theatervoorstelling tot een rondvaart in een van de vele monumentale grachten.

Bezoek onze website of bel voor meer informatie. www.lecoin.nl 020 - 5246800

Nieuwe Doelenstraat 5 1012 CP Amsterdam e-mail: hotel@lecoin.nl

Bas Visscher beklimt Pik BasBas.

Maar dan valt er een blok steen ter grootte van een magnetron op Bas zijn linkerbeen. ‘Mijn klimmaat die boven mij klom, trok het brokstuk per ongeluk los. Ik viel direct in het touw. Zo’n blok weegt denk ik wel vijftig kilo.’ Was het op Bas zijn hoofd gevallen dan was hij er nu niet meer geweest om het na te vertellen. ‘Maar daar kan je niet over nadenken. Als je die gedachtes toelaat, betekent het dat je stopt met klimmen.’ Vincent en Bas van der Smeede schreeuwen of het goed gaat, maar Bas geeft geen antwoord. ‘Voor mijn gevoel deed ik dat wel, maar mijn besef van tijd was even niet helemaal in orde. Op dat punt was ik de controle kwijt. Ik kon niet meer helder nadenken omdat ik zo was geschrokken.’ Na een paar minuten herpakt Bas zich. Hij probeert zelf een diagnose te stellen. ‘Ik had vrij snel door dat er niets gebroken was, maar ik kon mijn been niet goed meer strekken. En dat is wat je doet als je klimt, continu je been strekken. Maar op zo’n moment moet je wel een oplossing bedenken. Hoe nu verder? We zaten

Bas Visscher en zijn mede-expeditieleden op de top van Camakchay Tower.

op dat punt op 4600 meter hoogte. De berg was 4700 meter. Ik kon de top bij wijze van spreken al aanraken.’ Ze besluiten door naar boven te klimmen in de hoop dat ze er aan de andere kant van de berg makkelijker af kunnen. Op de automatische piloot, als een soort robot, klimt Bas achter de andere twee mannen aan.

‘Tijdens het klimmen is het niet altijd leuk. Daarna is het fantastisch’ Zij bereiken de top eerder en stellen vast dat de andere kant helemaal niet makkelijker is om af te dalen. Bas besluit om zijn energie te sparen en de laatste tien meter te laten voor wat het is. Guns of Navarone Er zit niets anders op dan langs dezelfde route af te dalen. ‘De pijnstillers begonnen langzaam te werken, dus dat ging wel weer.’ Maar de mannen moeten opschieten. Donkere wolken

pakken zich samen boven de berg. ‘Het grootste gevaar in de bergen is onweer. De wolken zijn zo dichtbij, zodra het gaat bliksemen, kan je geëlektrocuteerd worden. En regen betekent kou en stenen die losspoelen.’ De weergoden zijn de mannen goedgezind, de donkere wolken trekken over en ze dalen veilig af. Om zeven uur ’s avonds, meer dan twaalf uur nadat ze zijn vertrokken, komen ze weer aan in het basiskamp. De top besluiten ze Pik Brokkel te noemen naar het brokstuk dat op Bas zijn been viel. De route ‘Guns of Navarone’, naar een westernfilm waarin veel geschoten wordt, omdat ze tijdens het klimmen bekogeld werden met brokstukken. Bas herstelt de volgende dagen snel en kan de rest van de expeditie nog drie bergtoppen bedwingen. Die verlopen een stuk soepeler dan de beklimming van Pik Brokkel. ‘Maar de tochten die het zwaarst zijn, blijven je het langste bij. Tijdens het klimmen is het lang niet altijd leuk. Daarna is het fantastisch. Dan realiseer je je hoe bijzonder het avontuur was en ga je terugverlangen.’ yyy

FoliaMagazine

Academisch asiel voor Ollanders Steeds meer Nederlandse studenten weten de weg naar de Belgische universiteit te vinden. De taal is hetzelfde, maar het collegegeld is veel lager (nog geen 600 euro) en de zuiderburen zijn best gezellig. Toch zorgen onverwachte cultuurverschillen nog wel eens voor problemen, weten zowel Nederlanders in België als Vlaamse UvA-studenten. Anouk Kemper

an de Katholieke Universiteit Leuven studeert dit jaar een recordaantal Nederlandse studenten, bijna 1200 in totaal. Daarmee vormen Nederlanders de grootste groep buitenlandse studenten aan deze universiteit. De komende jaren zouden dat er nog veel meer kunnen worden, gezien de drastische stijging van het Nederlandse collegegeld. Volgens de KU Leuven is dat geen probleem. Sterker nog, de universiteit werft nog steeds Nederlandse studenten. ‘Waarom zou je als Nederlander aan de KU Leuven komen studeren?’ staat op een van de wervingsfolders. Tja, niets dan voordelen, zo blijkt: ‘Aan de KU Leuven is er geen inschrijvingsstop’, ‘er is geen kamertekort in Leuven’ en vooral ‘de studiekosten zijn lager dan in Nederland’. Klinkt ideaal. Maar voor een Nederlandse student is het lang niet allemaal rozengeur en maneschijn zodra de landsgrens wordt overschreden. Brechtje Keulen (24) deed een bachelor filosofie aan de UvA en besloot haar master in Leuven te doen. ‘In studiejaar 2009-2010 studeerde ik daar. Ik wilde meer met fenomenologie doen en in Nederland

FoliaMagazine

zijn de mogelijkheden daarvoor beperkt. Leuven staat juist goed aangeschreven op dit gebied.’ Keulen vond het studeren in België ‘écht anders’. ‘Er is veel meer hiërarchie, de afstand tussen docenten en studenten is groter. Je spreekt ze allemaal aan met professor. Er is weinig ruimte voor discussie, de docent vertelt, de student luistert.’ Daar had ze op zich weinig problemen

‘In Vlaanderen is het: je zit stil, je zwijgt, en je pent neer wat de professor zegt’ mee. ‘Het is heel degelijk onderwijs, er wordt een stevige basis gelegd, met grondige kennis.’ De tentamens worden mondeling afgenomen, ook even wennen. ‘Erg moeilijk, aan de UvA deden we dat nooit. In twintig tot dertig minuten moet je je kennis paraat hebben en die ook nog eens goed kunnen verwoorden.’ De beoordelingen

vond Keulen veel strenger dan op de UvA. ‘Zelf vond ik dat wel fijn, ik ging naar Leuven voor de uitdaging.’ Ze denkt dat andere Nederlandse studenten wel moeite hebben met het schoolse karakter van de KU. ‘Er is minder zelfstandigheid, je wordt bijvoorbeeld niet gestimuleerd om zelf met een thema aan de slag te gaan. Het onderwerp van een paper ligt meestal vast. Eigenlijk moet je vooral goed kunnen reproduceren.’ Vlaams arbeidsethos Kristiaan Versluys, onderwijsdirecteur van de Universiteit Gent, is bekend met dergelijke beweringen. Het Vlaamse systeem zou schoolser zijn, meer op kennis gericht, weinig ruimte voor discussie. ‘Dat is een mythe,’ zegt hij. ‘Er is geen kwalitatief verschil. Hier draait het misschien iets meer om kennis en in Nederland meer om competenties.’ Ook Joke Denekens, onder andere de voorzitter van de Onderwijsraad van Universiteit Antwerpen, denkt dat de mentaliteit van Vlaamse en Nederlandse studenten tegenwoordig vergelijkbaar is. ‘Vroeger waren we in België alleen bezig met onze studie. Er heerste

echt een werkcultuur, Belgen stonden bekend om hun arbeidsethos.’ Ze ziet nu dat steeds meer Vlaamse studenten met andere dingen bezig zijn naast hun studie, waaronder bijbaantjes en hobby’s. ‘Ze besteden 20 uur per week aan hun studie, terwijl dat 40 tot 50 uur zou moeten zijn volgens de Europese richtlijnen.’ Net als de Nederlandse Keulen, studeerde ook Maarten Goethals (25) filosofie aan de KU Leuven, maar besloot juist een master geschiedenis aan de UvA te volgen. De Vlaming, nu

redacteur bij De Standaard, studeerde in het studiejaar 2009-2010 in Amsterdam en moest even wennen aan de andere omgangsvormen tussen docent en student. ‘In Vlaanderen is het: je zit stil, je zwijgt, en je pent neer wat de professor zegt. Vooral niet je eigen mening geven. Aan de UvA ga je in werkgroepen juist samen iets onderzoeken. Er is veel interactie tussen docent en student en tussen studenten onderling.’ Hij vindt het een fijne manier van les krijgen. ‘Zo krijg je meer vaardigheden aangeleerd: hoe

maak je je punt, hoe schrijf je een goed betoog? Nadeel is dat het enorm lang duurt voor je met z’n allen tot een punt komt in zo’n werkgroep. Studenten moeten daar echt aan werken, want vaak kwamen we uit op gemeenplaatsen en clichés.’ Toch heeft de Belgische universiteit ook zo zijn nadelen. ‘Je hebt wel veel kennis, maar die kun je niet verwerken tot iets maatschappelijk relevants. Ik heb bijna geen papers hoeven schrijven in Leuven. Voordeel is dan weer dat je een immense kennis opbouwt.’ Goethals

FoliaMagazine

Toestroom Van de 2200 eerstejaars aan de Universiteit Antwerpen is 9 procent Nederlands. ‘De komende jaren verwachten we een fikse groei,’ vertelt Joke Denekens van de Onderwijsraad. Bij de Universiteit Gent gaat het om twee procent. Onderwijsdirecteur Kristiaan Versluys verwacht geen ‘tsunami’ van Nederlandse studenten naar aanleiding van de bezuinigingen in Nederland. ‘Maar het zullen er wel iets meer worden.’ Zowel Universiteit Antwerpen als Universiteit Gent zeggen de eventuele toestroom aan te kunnen.

FoliaMagazine

Aantallen

Prestaties

Percentage Nederlanders bij de Universiteit Antwerpen: dierengeneeskunde 43 procent biomedische wetenschappen 23 procent geneeskunde 19 procent filosofie 12 procent verspreid over sociale wetenschappen 11 procent

‘Door de bank genomen presteren Nederlandse studenten minder goed. Dat is echt opvallend,’ zegt Versluys. ‘In 2009 slaagde 40,6 procent van de Vlaamse studenten voor alles in hun eerste jaar in Gent. Van de Nederlanders was dit 12,6 procent. Ook in Antwerpen liegen de cijfers er niet om. Daar haalt 65 procent van de Vlamingen alle vakken van het eerste studiejaar, terwijl dat percentage voor de Nederlanders 45 procent is.

denkt daarom dat veel Nederlandse studenten in België merken dat ze pure basiskennis missen. Hij vond het niveau in Amsterdam zelfs te laag. ‘Ik kreeg hoge cijfers voor papers waarvan ik wist dat ik er in Vlaanderen een lager cijfer voor zou krijgen. Ik had het gevoel dat ik me minder hoefde in te spannen, de sfeer is heel gemoedelijk. Maar gedrevenheid wordt wel geapprecieerd.’ Minder basiskennis weerhoudt de Hollanders er trouwens niet van om er tijdens Leuvense colleges doorheen te tetteren, herinnert Goethals zich. ‘Een soort arrogantie. In colleges zwijg je en noteer je, maar Nederlanders komen er vaak tussen met hun persoonlijke mening. Daar zit niemand op te wachten, en zeker niet de professoren.’ Sterke hiërarchie Als coördinator Internationalisering gaat Femke ten Bloemendal onder andere over uitwisselingsstudenten aan de Faculteit der Geesteswetenschappen. Van deze faculteit gaan per jaar de meeste studenten naar het buitenland. In de verslagen over België leest Ten Bloemendal dat veel studenten verrast zijn door het cultuurverschil. ‘Je denkt: het is dichtbij en we spreken dezelfde taal, maar er zijn best veel verschillen. Veel studenten noemen de sterke hiërarchie en dat er weinig andere lesvormen zijn dan hoorcolleges. Er is weinig ruimte voor discussie, ook al zijn het vaak geen massacolleges.’ De studenten geven hier echter geen waardeoordeel over. ‘Ze zeggen simpelweg dat het “anders” is.’ Klachten over een te hoog niveau heeft Ten Bloemendal opvallend genoeg nooit gehad. In Antwerpen zijn ze gematigd enthousiast over de toestroom van Nederlanders. In universiteitsblad Dwars stond afgelopen december: ‘Na de Meir, de Metropolis en het Sportpaleis

wordt nu ook onze universiteit overspoeld door Nederlanders. Het ziet ernaar uit dat de UA de komende jaren nog veel meer Ollanders academisch asiel zal mogen verlenen.’ Eva Pagter (23, naam op verzoek gefingeerd) is zo’n Nederlander die ‘academisch asiel’ heeft aangevraagd bij de UA. Na haar bachelor media & cultuur was ze Amsterdam ‘beu’. Het afgelopen jaar deed ze daarom een master filmstudies in Antwerpen. Pagter heeft gemerkt dat de Antwerpenaren er bepaalde stereotypen op nahouden als het om ‘Ollanders’ gaat. ‘Als je iemand ontmoet, is het van: “O, je bent Nederlander.” En dan moet je bewijzen dat je niet vervelend bent.’ Volgens Pagter komt het door de Rotterdammers die in de Vlaamse stad komen winkelen. ‘Veel ordinaire mannen met hoogblonde vrouwen. Zaterdag is het centrum er vol mee. En veel Nederlanders gaan hier uit: hossend en wel. Ze doen alsof er geen regels bestaan.’ Inmiddels kan Pagter er wel om lachen. Bovendien hoeft ze zich als Nederlander niet eenzaam te voelen. De filmmaster telt zestig stu-

‘“O, je bent Nederlander.” En dan moet je bewijzen dat je niet vervelend bent’ denten en tien daarvan komen uit Nederland. Dwars meldt dat op de UA sowieso 7,2 procent van de studenten Nederlands is. In 2000 was dat nog 5,3 procent. Dat zullen er de komende jaren meer worden, verwacht het blad. Daarom vraagt het zich af hoe lang de situatie houdbaar blijft: ‘De reden waarom studeren in Vlaanderen namelijk redelijk betaalbaar blijft, is omdat er veel over-

heids- en belastinggeld in wordt geïnvesteerd. In hoeverre zal Vlaanderen dan ook bereid zijn om de studies van Nederlanders te betalen die ten gevolge van besparingen het moederland verlaten?’ In hetzelfde artikel zegt een woordvoerder van het Ministerie van Onderwijs zich weinig zorgen te maken. De Bolognaverklaring, in 1999 ondertekend door 29 ministers van onderwijs, stimuleert studenten juist om in het buitenland te gaan studeren: ‘Het grote aantal Nederlanders moet dan ook gezien worden als een proces met voor- en nadelen waarbij het niet meteen duidelijk is wat de overall-impact voor Vlaanderen is.’ Lager niveau Pagter heeft het in ieder geval goed naar haar zin in Antwerpen. ‘Het onderwijs is niet heel anders, dat valt mee. Wel zijn veel toetsen mondeling, maar dat is ergens wel goed, want daardoor leer je vertellen wat je weet.’ Toch vindt ze het niveau iets lager dan aan de UvA. ‘Maar ik had me al verdiept in film, deze master is voor mensen die dat nooit eerder gedaan hebben.’ Ze weet dat het in België niet de bedoeling is dat je later nog het onderwerp van je paper verandert. ‘Docenten zeggen wel eens verwijtend: “Jullie Nederlanders proberen alles te veranderen.” Een Belg zou dat niet eens vragen. Alles gaat volgens de regels, heel strikt. Soms is dat wel vervelend.’ Pagter verwacht dat toekomstige, Nederlandse studenten het nog lastig zullen krijgen in Vlaanderen. ‘Wij zijn niet gewend om informatie te stampen, hier zijn ze daar heel goed in. Het motto is: je kunt maar beter alles weten, ook al hoef je het verder niet te gebruiken. Dat is het grootste verschil tussen tentamens in Nederland en België: bij ons gaat het er om: heb je het begrepen? In België is het: wéét je het?’ yyy

FoliaMagazine

(advertentie)

Folia en Floor organiseren

FoliaDebat #01

Hbo... kweekvijver? diplomafabriek? of afvoerputje? Meer dan ooit staat het hbo in de schĳnwerpers. Hoe staat het met de onderwĳskwaliteit; zĳn de instellingen niet veel te groot; hoe ontwikkelt de sector zich en wordt er wel naar studenten geluisterd? Een debat met Jet Bussemaker (HvA), Doekle Terpstra (InHolland), Marcel Wintels (Fontys) en Ron Bormans (HAN) Presentatie Joost Karhof

Met verder

DJ Ward Kuipers en instant painter John Prop • Akoestische hoger onderwĳs rock&roll van Marcel Latupeirissa • Head 2 head Jim Jansen (hoofdredacteur Folia Magazine) vs Doekle Terpstra • Interactief stemmen op stellingen en vragen stellen via sms • Neem deel aan de grote hbo-kennisquiz en win een fraaie prĳs • Gesproken column door Fatihya Abdi

Woensdag 12 oktober Kohnstammhuis en Theo Thĳssenhuis Wibautstraat 2-4 1091 GM Amsterdam Aanvang: 19.00 uur. Aanmelden op www.foliadebat.nl

Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam Floor het Leercentrum van de HvA

de adviesdienst

Behoeden?

‘M

illustratie Pascal Tieman

ijn beste vriend en ik zijn vorig jaar samen begonnen aan de HvA (Domein Economie & Management). Hij is met moeite voor de havo geslaagd en nu zie ik hem weer ploeteren. Nu wil hij de overstap maken naar de UvA, omdat hij denkt dat de academische methode beter bij hem past. Ik heb daar een hard hoofd in, en denk dat het niveau veel te hoog gegrepen is voor hem. Ik durf er niet met hem over te praten, want ik wil niet dat hij denkt dat ik hem niet intelligent genoeg vind. Maar tegelijkertijd wil ik hem behoeden voor teleurstellingen. Wat te doen?’ Renée Lamerigts (19, commerciële economie)

Domme keuze

Eerlijk zijn

Laten proberen

Hij wil het zelf

‘Dat vind ik helemaal geen lastig probleem: meteen eerlijk zijn! Daar heeft die vriend toch altijd het meeste aan? Natuurlijk gaat hij de UvA niet makkelijker vinden, dus daar toch heengaan is gewoon een domme keuze. Ik zeg altijd wat ik vind en in dit geval al helemaal. Hij kan beter iets heel anders gaan zoeken dat hem wel beter bevalt.’ Tessa Akse (20, Fashion & Management)

‘Eerst maar eens met die jongen gaan praten. En daarbij duidelijk zeggen: het hbo is al hartstikke moeilijk, de universiteit wordt alleen nog maar lastiger. Ik zou daarbij eerlijk zijn, maar wel netjes eerlijk. Ik ga niet zeggen dat hij te dom is of iets dergelijks. Als hij het toch echt wil gaan proberen, zou ik hem desondanks wel gewoon steunen.’ Armin Menting (18, sociaal pedagogische hulpverlening)

‘Ik zou het hem gewoon een jaartje laten proberen. Dan komt hij er zelf wel achter dat het niks voor hem is. Als hij dat niet doet heeft hij later misschien spijt dat hij het niet toch heeft geprobeerd, en dat wil ik niet op mijn geweten hebben. En wie weet, misschien gaat het hem wel echt beter af op de universiteit. Dat wil ik hem dan niet door zijn neus geboord hebben.’ Bernard Bekker (20, rechten)

‘Laat het hem eerst maar lekker zelf uitvinden, zou ik zeggen. Als hij het echt per se wil, kun je er toch weinig tegenin brengen. Ik zou misschien wel zeggen dat ik het niet zo verstandig vind, maar meer kun je als vriend toch niet doen.’ Krista Dijkman (20, sociaal pedagogische hulpverlening) yyy

volgende week: leugentje ‘Ik solliciteer naar een stageplaats in de Verenigde Staten en ik wil zo goed mogelijk voor de dag komen. Iedereen die wel eens zijn cv heeft vertaald, weet hoe moeilijk het is om bondig weer te geven wat een opleiding precies inhoudt. Nog moeilijker is het om integer en eerlijk te blijven: ik heb een propedeuse aan het hbo én aan de universiteit gehaald voor ik aan mijn huidige studie begon. Ik weet dat andere Nederlanders

dit verkopen als volledige opleiding; mag ik het doen voorkomen alsof ik twee keer een éénjarige opleiding heb afgerond?’ Dominique van der Vorst (22, rechten) Mail je advies voor Dominique, of een eigen kwestie waarin je geadviseerd wilt worden, aan redactie@folia. De redactie behoudt zich het recht voor bijdragen in te korten.

FoliaMagazine

‘Afzien, daar hou ik van’ Ze is nu iets meer dan een halfjaar in functie en deed nog niet veel van zich spreken: rector Jet Bussemaker. Maar dat hoeft ook niet van haar. ‘Ik neem de tijd, ik ga niet voor makkelijke oplossingen.’ tekst Dirk Wolthekker / foto’s Jan-Maarten Hupkes

FoliaMagazine

e spreken HvA-rector Jet Bussemaker op het binnenplaatsje annex terras van het Amsterdam Museum, eerder bekend onder de naam Amsterdams Historisch Museum, in de Kalverstraat, vrijwel naast het Begijnhof. De zon schijnt, het is lunchtijd en haar kantoor in het Maagdenhuis is maar een paar steegjes verwijderd van het museumterras. De rector omschrijft haar agenda als ‘druk, maar te overzien’ en dan is een lunchafspraak op een locatie in de buurt wel zo handig. ‘Dit is bovendien een wonderlijk mooi stukje stad. Ik bewaar hier goede herinneringen aan. Toen ik politicologie studeerde en later tijdens mijn promotie, zat ik hier vaak met een studieboek. Een oase van rust.’ Ze bestelt een spa rood met een schijfje citroen, en een broodje hete kip. ‘Een tijdje terug bezocht ik het museum nog voor de tentoonstelling “Buurtwinkels”, een heel mooi thema voor een tentoonstelling omdat je in buurten het belang van binding terugziet. Als staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) heb ik vaak gezien hoe anoniem en onpersoonlijk grote zorginstellingen doorgaans zijn georganiseerd, maar ook hoe nieuwe zorgconcepten als die van buurtzorg en woon-zorgcombinaties de kleinschaligheid en persoonlijke betrokkenheid aan de burger terug kunnen geven. Overigens: een te kleine organisatie is ook niet goed, want je moet als organisatie wel kunnen innoveren. Het mag niet zo zijn dat als je één afdeling sluit, je de hele organisatie moet sluiten. “Klein binnen groot”, dat is de formule die ook geldt voor de Hogeschool van Amsterdam: je moet het gevoel hebben ergens bij te horen. Studenten en medewerkers moeten worden gemist als ze er een tijdje niet zijn.’ Jet Bussemaker (1961) is sinds 1 maart rector van de Hogeschool van Amsterdam. In die functie is ze ook lid van het College van Bestuur van UvA en HvA. Als baas van de HvA heeft ze als expliciete opdracht het onderwijs en onderzoek aan de hogeschool naar een hoger plan te tillen. Ze wil de reputatie van het hoger

FoliaMagazine

beroepsonderwijs opvijzelen. ‘De problemen bij Inholland raken het hele hbo.’ En als oudstaatssecretaris van VWS gaat ze zich hard maken voor sport. Niet in de laatste plaats omdat ze zelf een sportliefhebster is. Als student zwom, tenniste en kanode ze veel en door haar vriendschap met toenmalig UvA-hoogleraar politieke theorie Siep Stuurman, werd ze een fanatiek bergbeklimmer. Waarom is sport belangrijk? ‘Sport daagt uit en leert je het beste uit jezelf te halen. Maar het is ook een bindmiddel, waardoor je gezamenlijk iets kunt bereiken. Sport gaat verder dan een fysieke prestatie alleen. Je kunt sport inzetten om ook op andere terreinen iets te bereiken, bijvoorbeeld in de jeugdzorg, of om overgewicht tegen te gaan. Maar ook om studenten met elkaar te verbinden. Daarom zou het mooi zijn als een evenement als de Universiade

‘Ik hoef niet meteen succes, maar wel op den duur’ [de Olympische Spelen voor studenten, red.] in de naaste toekomst naar Amsterdam komt. Om de kansen die sport biedt optimaal te benutten is het Domein Voeding, Bewegen en Sport van de HvA samen met de UvA en de VU bezig een sportagenda te ontwikkelen.’ Wat trekt u persoonlijk aan in de bergsport? ‘De schitterende vergezichten, aan jezelf overgeleverd zijn, met slimmigheid en techniek een stuk natuur overwinnen, afzien. Afzien, daar hou ik van. Ergens veel moeite voor moeten doen maakt dat je extra tevreden naar het resultaat kan kijken als het is gelukt. Dat het soms lang duurt voor je iets heb bereikt vind ik niet erg. Ik ben geduldig, geen sprinter, maar iemand van de lange afstanden. Ik hoef niet meteen succes, maar wel op den duur.’

Is dat ook uw bestuursstijl? ‘Ik neem de tijd, ik ga niet voor makkelijke oplossingen, maar wil een probleem intensief en inhoudelijk analyseren, wil van alles wat ik tegenkom het naadje van de kous weten. Als je zo te werk gaat kun je ook een boodschap brengen waaraan je jezelf, maar ook anderen zich kunnen vasthouden.’ Oud-collega Tjitske Akkerman noemde u in een profielschets in Havana ‘soms best dominant, maar op een heel onopvallende manier’. Herkent u zich daarin? ‘Ik kan best dominant zijn, ja. Ik wil vooraan staan en als ik van een bepaald onderwerp iets vind, zal ik me niet gemakkelijk laten overrulen door een ander. Misschien heeft dat ook te maken met mijn lengte en breedte, want in die opzichten ben ik niet erg imposant. Toen ik als staatssecretaris aankwam bij het ministerie van VWS vroeg een enkeling die mij nog niet kende zich af: “Is die wel opgewassen tegen de problemen die ze tegenkomt?”’ Maar dat is meegevallen? ‘Ja, na een week heb ik dat niet meer gehoord. Toen ik wegging hoorde ik vaak dat mensen vonden dat ze hard voor mij moesten werken, maar ook flink uitgedaagd werden. Ik heb wel een aantal dingen kunnen bereiken, bijvoorbeeld op het gebied van wetgeving en financiering van chronisch zieken en gehandicapten en het stimuleren van nieuwe zorgconcepten. Maar er is veel blijven liggen omdat het kabinet viel en de PvdA niet in een kabinet terugkwam. Terugkeren in de Tweede Kamer wilde ik niet. Ik ben negen jaar Kamerlid geweest en wilde niet terug naar mijn oude stek, maar liever op een andere plek meer aan de knoppen zitten.’ Waarom wilde u rector van de HvA worden? ‘Sociale kwesties, zorg, arbeid en onderwijs, dat zijn mijn terreinen. Ik heb ook al jaren op de UvA en op de VU gewerkt, dus het hoger onderwijs ken ik van binnenuit. De HvA is

Hoe kijkt u terug op uw eerst halfjaar als rector? ‘Het was leuk, dynamisch, verrassend en soms lastig. Ik ben problemen tegengekomen, maar heb ook potentie gesignaleerd. Ik heb juweeltjes van lessen bijgewoond, maar ook gezien dat er op de HvA nog te veel studie-uitval is, dat er te weinig studenten binnen vier jaar hun bachelor halen en dat lang niet alle opleidingen voldoen aan de tevredenheidscriteria van studenten. Onder medewerkers is er veel goede wil, veel gedrevenheid, zijn er veel initiatieven, maar als je niet uitkijkt blijven het allemaal over elkaar heen rollende kleine projectjes. We moeten ons meer focussen op minder doelen, en vooral ook uitvoeren wat we met elkaar afspreken.’

een echte uitdaging, de HvA is als het leven zelf. Eigenlijk als Amsterdam zelf; de HvA is een school die midden in de stad staat en met dezelfde problemen te maken kan krijgen als de stad, wat ik direct na mijn aantreden al merkte tijdens de handenschudkwestie.’ Die kwestie draaide om de vraag of een docent op uw school om religieuze redenen mag weigeren een vrouwelijke collega een hand te geven. Wat vindt u daarvan? ‘De norm in Nederland is dat we elkaar een hand geven en in beginsel is iedereen daaraan gebonden. Daar kan in een bijzonder geval een uitzondering op gemaakt worden, maar dat moet je goed met elkaar overdenken. Ik hecht eraan dat we op de HvA dit debat over botsende waarden met elkaar aangaan. Hoe verhoudt bijvoorbeeld

het maken van een individuele uitzondering op religieuze grondslag zich tot de norm van gelijke behandeling van mannen en vrouwen? En erken-

‘Onder medewerkers zijn veel initiatieven, maar als je niet uitkijkt blijven het kleine projectjes’ nen we daarmee alleen een individuele behoefte aan een religieuze beleving, of legitimeren we daarmee ook conservatieve geloofsuitingen? Handen schudden is de norm, dus ook aan de HvA. Dat vind ik ook. In dit geval ging het om de concrete vertaling naar een individuele werkrelatie en de vraag of je er met elkaar uitkomt op de werkvloer. En dat is niet gelukt.’

Kunt u daar een voorbeeld van geven? ‘Ik wil minder aparte projecten rond studiesucces waarbij elke opleiding zelf het wiel gaat uitvinden. In plaats daarvan wil ik enkele afspraken maken waar iedereen zich aan committeert. Ik wil bijvoorbeeld dat iedere aankomende student voor het begin van de studie op een of andere manier contact heeft gehad met de HvA, liefst met een docent en/of ouderejaarsstudent. Zo geef je vorm aan binding.’ yyy

Marriëtte (Jet) Bussemaker (Capelle aan de IJssel, 1961) Studeerde politicologie aan de UvA, waar ze in 1993 ook promoveerde. Ze werkte enige jaren als wetenschappelijk medewerker aan zowel de UvA als de VU. Ze was bijna tien jaar lid van de PvdA-fractie in de Tweede Kamer, totdat ze in 2007 staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport werd in het vierde kabinet-Balkenende. Daarna was ze korte tijd voorzitter van werkgeversorganisatie MOgroep, waarna ze toetrad tot het CvB van UvA en HvA. Bussemaker is getrouwd met psycholoog Garth Sylbing. Samen hebben ze een dochter.

FoliaMagazine

lezingenladder het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

DOCu Voor eenieder die geïnteresseerd is in lezingen en debatten is er de Folia Magazine-lezingenladder. Wij streven ernaar hierin de meest interessante lezingen en debatten in Amsterdam op één plek te verzamelen.

De Balie VR 30/09, 10.30 uur Media Squares. Symposium over nieuwe vormen van protest en hun media Internationaal seminar over nieuwe vormen van sociaal protest, met kunstenaars, activisten, en theoretici. VR 30/09, 20.00 uur Op leven en dood: Recht op mijn dood! Tweede deel in een reeks van drie programma’s over zelfdoding, euthanasie en abortus. Dit keer over euthanasie. ZA 01/10, 22.00 uur Goed gedrag Late night talkshow, waarin presentator Kustaw Bessens één gast of thema behandelt. Nu met Bram Moszkowicz.

Felix Meritis VR 30/09, 17.00 uur Café privacy en identiteit: Vreemdeling in eigen land? Debatavond over de aantasting van grondrechten van burgers door de overheid, in het bijzonder op het terrein van privacy en persoonlijke vrijheid. DI 04/10, 20.00 uur The Métamatic Artists Lezingenserie: Ranjit Bhatnagar Onderdeel van een lezingenreeks waarin kunstenaars over het werk van Jean Tinguely spreken.

De Nieuwe Liefde DI 04/10, 20.00 uur Wat is wijsheid? Een gesprek over utopieën, met o.a. denker des vaderlands Hans Achterhuis, NRC-columnist Elsbeth Etty en historicus Thierry Baudet.

Pakhuis de Zwijger VR 30/09, 10.00 uur 1% Club Event Onderdeel van een internationale evenementenreeks van de 1% Club over fast moving changemakers.

FoliaMagazine

MA 03/10, 16.00 uur De oogst van Koers Kunst De eindconclusies van Koers Kunst, een landelijke brainstorm over de status en toekomst van de Nederlandse cultuurwereld. DI 04/10, 20.00 uur What’s Up? #41 Programma over het beste wat Amsterdam in huis heeft aan creatie en innovatie. Met o.a. artdirector Jaap Biemans.

Rode Hoed ZA 01/10, 10.00 uur Symposium Filosofie van de Vrijheid Lezingen over het boek van Rudolf Steiner. Van o.a. Marjolijn Februari, Joke J. Hermsen, Coen Simon en Rob Wijnberg. ZO 02/10, 16.00 uur De Volkskrant bestaat 90 jaar! Philip Freriks in gesprek met oud-hoofdredacteur Pieter Broertjes en huidig hoofdredacteur Philippe Remarque.

Trouw WO 28/09, 20.00 uur Toekomst van de Krant #01 Vertoning eerste deel News War, een serie van PBS Frontline over de neergang van de Amerikaanse journalistiek. Met aansluitend een gesprek met fotojournalist Hans Aarsman. U organiseert een lezing of debat en wilt daarmee graag op deze pagina staan? Stuur tijdig een mailtje naar harmen@folia.nl onder vermelding van ‘Aanmelding lezingenladder’.

(advertentie)

Volg je graag het nieuws? Publistat zoekt flexibel inzetbare studenten voor bijbaan. Meer informatie: www.Publistat.nl

wo 28/09 20.00 uur The Corporation

De documentaire The Corporation vraagt zich af wat de gevolgen zijn van het feit dat de BV officieel een rechtspersoon is. Analyse? De BV is een psychopaat. studenten gratis, anderen E 5,-

Muziek

do 29/09 20.00 uur CREA Klassiek

Een informeel concert van klassieke musici. toegang gratis

Comedy

vr 30/09 20.30 & 22.30 uur Easy Laughs

Easy Laughs is an international group which uses the suggestions from the audience to make their own improv theater. At 20.30 ‘The Friday Show’ and an ‘Late night’ at 22.30. admission E 10,- (20.30), E 5,- (22.30), both E 12,-

theater

ma 01/10 20.30 uur Het bed in

Geïmproviseerde scènes over liefde, seks, sleur en verlangen. Intiem, herkenbaar en kwetsbaar. toegang E 10,-

debat

wo 05/10 19.30 uur International Law Perspective on the Libyan Revolution Two specialists in military and humanitarian law will present their thoughts and insights on the legal aspects of the Libyan revolts. students free, others 5,-

Muziek

do 06/10 20.30 uur Plug & Play

Plug & Play is het CREA poppodium, waar je iedere eerste donderdag van de maand nieuwe bands kunt ontdekken. toegang gratis

www.crea.uva.nl

CREA. Dat vind je nergenS

overigens

In deze rubriek reflecteren wetenschappers op een actuele stelling.

Het is vreemd dat ondanks de roep om schaalverkleining in het onderwijs het woord fusie steeds vaker klinkt. Willem van Winden lector Amsterdamse kenniseconomie

Arnoud Boot hoogleraar financiële markten

Rick Kwekkeboom lector Community Care

Willem van Winden: ‘Dat is inderdaad vreemd. Zo langzamerhand weet iedereen dat fusies niets oplossen. Uit onderzoek blijkt ook dat fusies niets aan kwalitatief onderwijs bijdragen. En de meeste topuniversiteiten van de wereld hebben minder dan twintigduizend studenten. Bij onderwijsinstellingen zie je juist dat hoe groter de organisatie, hoe groter de afstand tussen de top en de werkvloer is. Zo hebben bestuurders geen notie van hoe het er in de klaslokalen aan toegaat en hoe het met de kwaliteit van het onderwijs is gesteld. Dat heeft ook te maken met de handelingslogica van mensen aan de top. Als je als bestuurder verder wilt groeien, dan stap je of over naar een grotere organisatie, of maak je je eigen organisatie groter. Ik heb nog nooit een docent, student of onderzoeker horen zeggen dat een fusie beter is, dat zeggen alleen bestuurders. Ik zou ze daarom willen adviseren wat vaker op de werkvloer rond te kijken. Dan zien ze dat de kwaliteit alleen bij kleinschaligheid is gebaat.’

Rick Kwekkeboom: ‘Ja, dat is vreemd, maar tegelijkertijd begrijpelijk en eigenlijk ook onvermijdelijk. Schaalverkleining gaat vaak om het verbeteren van de kwaliteit van het aanbod. Fusies gaan juist om het verbeteren van de kwaliteit van een organisatie. Het zijn daarom twee begrippen die wel met elkaar verband houden, maar het tegenovergestelde beogen. Door schaalverkleining hoopt men onderwijs meer op maat te kunnen aanbieden, maar als het gaat om het efficiënter maken van een organisatie, dan wint confectie het altijd van maatwerk. Hoewel veel mensen kwaliteit heel belangrijk vinden, zijn instellingen vaak genoodzaakt om te fuseren, omdat ze het anders financieel niet kunnen bolwerken. Dat heeft uiteindelijk te maken met de keuze van ons burgers. Al jarenlang nemen de geldstromen voor collectieve voorzieningen af. Die keuze maken we zelf in de stemhokjes wanneer we een regering kiezen. Wat er in Nederland gebeurt is daarom iets waar we zelf voor hebben gekozen en ook alleen maar onszelf de schuld van kunnen geven.’

Arnoud Boot: ‘Ze moeten dat woord verbieden. Fusies zijn niet de oplossing voor een betere kwaliteit van het hoger onderwijs. Fusies werken alleen wanneer de schaalvoordelen echt iets opleveren. Dat kan zijn wanneer twee kleine opleidingen met weinig studenten hun krachten bundelen of wanneer een opleiding een duur laboratorium nodig heeft en die kosten kan splitten met een andere opleiding. Die twee voorbeelden gaan overigens vaak hand in hand. Voor de grootste delen van de universiteit geldt dit echter niet. Bij grote opleidingen als economie of rechten zijn absoluut geen schaalvoordelen te behalen. Voor bestuurders zijn fusies meestal een vlucht naar voren, maar krijgen ze één universiteit al niet bestuurd, laat ze dan vooral niet aan het besturen van twee universiteiten samen beginnen. Een universiteit is vergelijkbaar met een bord spaghetti: onhelder, onoverzichtelijk, een soort brij. De enige manier om problemen op te lossen is daarom zelf orde op zaken stellen. Daar helpt fuseren niet bij.’ yyy Floor Boon

FoliaMagazine

prikbord HvA

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl

DMR SoS

DEM Jupiler

Ter afsluiting van het project Sturen op Studiesucces (SoS) organiseert het domein Maatschappij & Recht 1 november een symposium. Twee jaar lang kregen vijf hogescholen in de Randstad overheidsgeld om allochtone studenten een duwtje in de rug te geven. Het geld werd vooral gebruikt om het studiesucces van alle studenten te bevorderen. Tijdens het symposium wordt hierover gesproken en gekeken naar vervolgprojecten die sturen op studiesucces. Het symposium wordt gehouden van 9.00 tot 13.00 uur in de Rode Hoed in Amsterdam. Zie www.hva.nl/symposiumsos.

Tweedejaars van de Johan Cruyff University (JCU) krijgen een unieke kans: ze mogen bij een voetbalclub uit de Jupiler League werken. De Coöperatieve Eerste Divisie (CED) / Jupiler League heeft in samenwerking met de KNVB en de JCU een opdracht geformuleerd om de toeschouwersaantallen in de Jupiler League te verhogen. Hierdoor krijgen de studenten de mogelijkheid te werken aan een concrete opdracht waarbij ze direct worden ondersteund door professionals werkzaam voor Uefa, KNVB, Jupiler League en Premier League. Meer informatie op intranet.

DBSV Reünie

DT BIM-prijs

De ontvangstruimte van locatie Dokter Meurerlaan wordt 1 oktober omgetoverd in een ontmoetingsplek voor alumni, oud-docenten en docenten van de opleiding voeding & diëtetiek. Tijdens de reünie wordt uitgebreid stilgestaan bij de hoogtepunten van de afgelopen vijftig jaar voeding & diëtetiek. Voor de bezoekers wordt een high tea bereid. Inschrijven kan op de reüniewebsite www. reunievoedingendietetiekhva.nl. Daar is ook te zien wie al deelnemen aan de dag. De kosten voor de reünie bedragen 20 euro (inclusief lezingen, high tea en drankjes).

Het team van medewerkers en studenten van HvA Open BIM-Lab dat deelnam aan de Design Asia Live@ Singapore competitie, heeft de eerste prijs gewonnen: 1500 Singapore dollars, zo’n 850 euro. Het Open BIM-Lab is een nieuw educatief platform aan de HvA dat studenten van het domein Techniek laat werken met het Bouw Informatie Model (BIM). Met dat model is informatie over het ontwerp, de bouw en het onderhoud van structuren te delen met alle mensen in de bouwwereld.

DOO Wetenschap

DMCI Informatica

Onder de noemer Wetenschapsknooppunt Amsterdam wordt sinds anderhalve week het werk van UvA-onderzoekers door studenten van de Universitaire Pabo van Amsterdam (UPvA) en HvA onderwezen op Amsterdamse basisscholen. Door kinderen vroeg in aanraking te brengen met de wetenschap leren ze de wereld beter begrijpen, is de gedachte van de UPvA-studenten. De eerste les werd vrijdag 16 september gegeven op de 8e Montesorrischool in Zeeburg. De lessen moeten ervoor zorgen dat de belangstelling van kinderen voor de wetenschap wordt gewekt.

De Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO) heeft de opleiding informatica positief beoordeelt. De kwaliteitsbewaker voor het hoger onderwijs was lovend over de medewerkers van de opleiding. ‘De betrokkenheid van het docententeam is opvallend goed.’ De NVAO neemt opleidingen in het hoger onderwijs eens in de zes jaar onder de loep. Zij kijken naar de kwaliteit van het onderwijs, het onderkomen voor studenten en het personeelsbeleid. Opleidingen die niet aan de eisen voldoen worden afgekeurd, en mogen dan geen studenten meer aannemen.

DG HvA-account

HvA NVAO

De hogeschool heeft HvA-accounts van studenten die hun collegegeld nog moeten betalen afgesloten. De maatregel is begin dit jaar ingevoerd om studenten duidelijk te maken dat ze aan hun verplichtingen moeten voldoen. Het wordt studenten daarom aangeraden hun status op Studielink na te gaan; staat de status voor 20112012 nog niet op ingeschreven? Loop dan even langs de studentenadministratie in kamer B1.06 om de inschrijving in orde te maken. Studenten hebben uiterlijk tot 30 september de tijd om de inschrijving in orde te maken.

De hogeschool onderwerpt zich in 2012 vrijwillig aan een onderzoek van de Nederlands-Vlaamse Accreditatie Organisatie (NVAO). De HvA wil zo laten zien dat het een kwalitatief goede hogeschool is. De NVAO zal beoordelen of de hogeschool zijn opleidingen stelselmatig toetst en waar nodig verbetert. Als de HvA slaagt voor de toets krijgt het een keurmerk voor goede kwaliteitszorg en worden de afzonderlijke opleidingen minder streng gecontroleerd. Opleidingsaccreditaties worden daardoor vervolgens minder intensief.

FoliaMagazine

League

prikbord UvA FdR Free

Minders

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl

AMC Open

huis

Op 5 oktober vindt er weer een lezing met debat plaats georganiseerd door de Free Minders, een groep studenten die juridisch-maatschappelijke debatten en lezingen organiseert, waarbij iedereen mee kan discussiëren. Deze keer komt de nieuwe hoogleraar mensenrechten en oud-minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin. Hij zal spreken over het thema ‘Terug naar een coherente samenleving?’ In de lezing geeft hij zijn visie op de huidige maatschappelijke verdeeldheid in Nederland. De lezing begint om 17.00 uur. Locatie: OMP, zaal F001. Toegang gratis.

Tijdens Oktober Kennismaand opent het AMC op de eerste zondag van oktober van 12.00 tot 17.00 uur zijn deuren voor een breed publiek. Geïnteresseerden kunnen een kijkje nemen achter de schermen van een groot academisch ziekenhuis. Zoals ieder jaar zijn er lezingen en presenteren onderzoeksgroepen en ziekenhuisafdelingen de nieuwste vindingen en de werking van hun apparatuur op de wetenschapsmarkt. Daarnaast zijn er rondleidingen, bijvoorbeeld bij de afdelingen pathologie en radiotherapie. Het thema van Oktober Kennismaand 2011 is Actie Reactie!

FMG Cabaret

FMG Gameverslaving

Oud-hoogleraar jeugdhulpverlening en pedagogiek en oud-senator voor D66 Jacqueline de Savornin Lohman is op haar oude dag cabaretière geworden en niet zonder succes. Ze trekt als 75-plusser geregeld volle zaaltjes. Nu komt ze met haar nieuwe programma Dwaallicht. Op 1 en 9 oktober staat ze ermee in het Pleintheater op het Sajetplein. ‘Vanuit een tentje van vroeger is een dwaallichtje ontsnapt dat vol verwondering rondwaart. De snede is op haar scherpst,’ zegt ze zelf over het programma. Aan de piano: Bam Commijs. Info: www.pleintheater.nl.

Student orthopedagogiek Laura Wiskerke (25) heeft met haar masterscriptie over gameverslaving bij kinderen uit het regulier en speciaal basisonderwijs de Horizon Studieprijs 2011 gewonnen. De Horizon Studieprijs is een initiatief van het instituut Horizon te Rotterdam en is bestemd voor de beste masterscriptie op het terrein van jeugdzorg en speciaal onderwijs. Wiskerke is afgelopen zomer afgestudeerd als orthopedagoog. De jury beoordeelde haar scriptie als origineel en relevant voor de praktijk. Ze won met de prijs 1.250 euro.

FGw Eremedaille

FGw Joden

De koningin heeft op Paleis Huis ten Bosch de Eremedaille voor Kunst en Wetenschap van de Huisorde van Oranje uitgereikt aan Anne van Grevenstein-Kruse, hoogleraar praktijk van conservering en restauratie. De eremedaille wordt toegekend aan personen met grote verdiensten op de terreinen van kunst en wetenschap. Van Grevenstein was onder meer eindverantwoordelijk voor het onderzoeks- en restauratieproject van de Oranjezaal van Huis ten Bosch. Ook gaf zij leiding aan de restauratie van de schilderingen in de Burgerzaal van het Koninklijk Paleis.

Sjehechejanoe. Dat is de titel die Bart Wallet (UvA), Paul van Trigt (VU) en Hans Polak (op de foto v.l.n.r.) hun boek over de naoorlogse geschiedenis van de Joodse Gemeente Amsterdam meegaven. Wallet: ‘Dat is de naam van bij uitstek het gebed van na 1945. Het Hebreeuwse woord betekent “die ons heeft laten leven”.’ Na Dolle Dinsdag, toen de oorlog zijn einde naderde, kwam een groep Amsterdamse joden bijeen. Zij vormden in het diepste geheim een comité dat de wederopbouw van het joodse leven ter hand wilde nemen. Hoe dat ging, daarover gaat dit boek.

Acta Paradontitis

AUC Hoogste

Tijdens het congres op 17 september van de Duitse Vereniging voor Parodontologie werden prijzen uitgereikt voor studies van Duitse onderzoekers en hun (internationale) co-auteurs. Dit jaar ging de eerste prijs in de categorie ‘basic research in periodontology’ naar een artikel gepubliceerd in de Journal of Medical Genetics, waaraan Acta-onderzoekers Bruno Loos en Marja Laine meeschreven. Het artikel gaat over de genetische variatie in het gen CDKN2BAS. Deze variatie zou zowel een risicofactor voor atherosclerosis als ook voor parodontitis zijn.

Op 20 september is het hoogste punt (pannenbier) bereikt van de nieuwbouw van het Amsterdam University College (AUC). De aannemer, onderaannemers, de architect en AUC-studenten waren aanwezig om dit feit te vieren. Waarnemend collegevoorzitter van de UvA Paul Doop sprak lovende woorden over het gebouw. In het gebouw (5.800 m2) komen onder meer collegelokalen, een leeszaal, restaurant, projectkamers, vergaderzalen en werkplekken. Het wordt in de zomer van 2012 in gebruik genomen.

punt

FoliaMagazine

wasdom Streven naar alles hebben

Rutger Lemm Leeftijd: 25 (geboren op 4 oktober 1985) Beroep: Hoofdredacteur online magazine hard// hoofd, columnist en interviewer Studie: Bachelor geschiedenis aan de UvA Afgestudeerd: 2009 Docent: ‘Wyger Velema, hij weet ontzettend veel en eist veel van zijn studenten, gecombineerd met een fantastisch gevoel voor humor.’ UvA-locatie: ‘Ik zat altijd in de bibliotheek van het P.C. Hoofthuis, maar houd ook erg van het Bushuis. Daar hebben ze een computerzolder. Zolders zijn altijd fijne plekken om te studeren.’ Café: ‘In de buurt van het P.C. Hoofthuis begon ik heel naïef bij Van Zuylen, daarna verhuisde ik naar Zeezicht, en uiteindelijk ontdekte ik de Barones, de fijnste plek, waar huishond Howard zich graag laat aaien.’ Afknapper: ‘Ik was geen fanatieke student en ben altijd een beetje jaloers geweest op mensen die een echte passie voor hun studie hebben. Ik had moeite om gemotiveerd te blijven. Dat kwam door mezelf, maar soms ook door een gebrek aan inspirerende docenten of lesstof.’

FoliaMagazine

stage Hij wilde eerst niet studeren, deed toch een bachelor geschiedenis, en werd columnist, interviewer en hoofdredacteur: Rutger Lemm. tekst Julie de Graaf / foto Bob Bronshoff

‘T

oen ik op de middelbare school zat, wist ik zeker dat ik niet zou gaan studeren. Ik hield van schrijven en cabaret en wilde graag de kleinkunstacademie doen. Tegen de tijd dat ik eindexamen had gedaan, was de academie samengegaan met de toneelschool. Ik heb nog wel auditie gedaan, maar voelde me er niet prettig omdat de nadruk op theater in plaats van op cabaret was komen te liggen. Ik werd afgewezen. Toen ben ik maar begonnen met werken, als freelance journalist voor Spunk, OOR en de Vara-gids. Dat ik uiteindelijk toch naar de UvA ben gegaan, kwam door de vader van mijn toenmalige vriendinnetje. Hij nodigde mij uit op een soort audiëntie: ik moest langskomen op de thee en dan zouden we het over mijn toekomst gaan hebben. Hij is nu een bekende regisseur en herkende zichzelf in mij, omdat hij net als ik had geworsteld met zijn studiekeuze en zich niet thuis had gevoeld bij een artistieke opleiding. Hij raadde mij aan om in mijn algemene ontwikkeling te investeren en voor een studie geschiedenis of filosofie te kiezen. Ik vond het een goed verhaal, schreef mij in voor geschiedenis en heb geen moment spijt gehad. Het was een leuke studie. Naast geschiedenis volgde ik vakken filosofie en studeerde ik een halfjaar in Berlijn. Het ritme van studeren bracht bovendien regelmaat in mijn leven, waardoor ik ook meer tijd had voor andere dingen. Tijdens mijn studie ben ik blijven schrijven voor verschillende bladen en ben ik begonnen als stand-upcomedian. In het laatste jaar van mijn bachelor kwamen al die dingen samen,

toen ik met vrienden het online magazine hard//hoofd opzette en begon aan mijn eerste jaar bij het stand-upcomedycollectief Comedytrain. Ik wist dat het een zwaar jaar zou worden, maar gelukkig waren veel mensen in mijn omgeving erg begripvol. De artistiek leider van Comedytrain, Jan Jaap van der Wal, gaf mij bijvoorbeeld een maand vrij zodat ik “even mijn studie kon afmaken”. Dat was natuurlijk onzin, maar het was een mooi gebaar. Uiteindelijk is het me gelukt: ik heb mijn bachelor afgemaakt, hard//hoofd werd gelanceerd, en ik ben nog een tweede jaar bij Comedytrain gebleven. Als ik er nu op terugkijk, weet ik niet waarom ik al die dingen in dat ene jaar wilde doen. Mijn vader zei vroeger wel eens, als ik bijvoorbeeld iets op televisie wilde kijken en tegelijkertijd een ander programma opnam: “Hou toch op. Je kan niet alles hebben.” Dat werd mijn anti-slogan. Ik vond juist dat je wel alles kan hebben en dat je daar ook naar moet streven. Nu ben ik iets rustiger, maar dat fanatisme zit er nog steeds in. Na het behalen van mijn bachelor heb ik nog een poging gedaan om een master wijsbegeerte te volgen. Ik ontdekte echter dat je voor een master echt toegewijd moet zijn aan je studie, en dat lukte mij helaas niet. Ik werk nu als columnist en interviewer en ben hoofdredacteur van hard//hoofd, maar stiekem zit het me dwars dat ik geen master heb gehaald. Daar speelt het fanatisme weer op; ik kan niet tegen mijn verlies en ben daarin soms te hard voor mezelf. Nu droom ik van een master creative writing in New York, waar het artistieke en het academische misschien eindelijk zullen samenvallen.’ yyy

Rick Schrijver (22) Studie interactieve media Stage Stadsdeel Noord, afdeling Sport Verdiensten € 340,- per maand Beoordeling JJJJ ‘Voor mijn stage moet ik voor de afdeling Sport van Stadsdeel Noord een socialmediaplan bedenken en opzetten en deze media uiteindelijk beheren. Dat houdt in dat ik de evenementen die deze afdeling bedenkt breder onder de aandacht van de doelgroep moet proberen te brengen. Het gaat dan bijvoorbeeld om een mini-Dam-totDamloop voor jongeren en andere sportdagen. De afgelopen tijd blijkt de animo voor dit soort dagen sterk teruggelopen. Ik heb zelf al wat onderzoek gedaan naar het gebruik van social media door gemeenten, en daaruit blijkt dat ze nog erg weinig ingezet worden. Het is ook lastig, omdat er vanuit de centrale gemeente protocollen zijn over hoe je naar buiten mag treden. Wanneer iemand een negatieve comment geeft op een bepaalde post is het moeilijk in een directe respons daarop altijd al die protocollen te volgen. Mijn kantoor zit in het Floraparkbad in Amsterdam-Noord. Dat leverde op mijn eerste stagedag direct hectische toestanden op. Een lastige badgast werd terechtgewezen door een badmeester en heeft toen vervolgens dertig keer met een paraplu op hem ingestoken. Zat ik meteen op mijn eerste dag allerlei zwemlessen af te bellen. Zo word ik wel vaker voor randklusjes ingezet, maar het grootste gedeelte van de tijd ben ik heel zelfstandig bezig met het opzetten van het socialmediaplan. Mijn collega’s waarderen dat ook erg, ze zeggen steeds dat ze wat dat betreft eigenlijk stage lopen bij mij.’ yyy Clara van de Wiel

FoliaMagazine

FoliaMagaz ine weekblad

toehoorders

cover JeRoen Murré

voor HvA

en UvA

nr. 04 28/09/2011

Van zuipla tot zakenmp an

Student Onno Maaskant zijn verslav overwon een afkickking en heeft nu liniek

FM_04_2011_1.

indd 1

Studeren België bij (bijna) alleen de zuiderburen: maar voorde len Jet Busse maker haalt Rector graag het beste uit zichze lf Eenzame hoogte Klimdo bedwingt cent Bas Visscher maagdelijke toppen

26-09-11

Folia Magazine vraagt naar de meningen over een college of les

Hoorcollege ‘atoomfysica’ van Jook Walraven, vandaag door Ben van Linden van den Heuvell dinsdag 20 september, 15.00 uur, Science Park tekst Bob van Toor / foto's Danny Schwarz

colofon

Weekblad voor de HvA en

UvA Folia Magazine is in 2011 voortgekomen uit Folia (1948) en Havana (1996). Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX Amsterdam, telefoon 020-5253981, e-mail: redactie@ folia.nl Hoofdredacteur Jim Jansen Chef redactie Mirna van Dijk Art director Pascal Tieman Redactie (print/web) Floor Boon, Kim Bos, Luuk Heezen, Wim de Jong, Jeff Pinkster, Eva Rooijers, Gijs van der Sanden,

Roel Siffels (20)

Randy Meijer (20)

‘Ik heb het eerste kwartier gemist, dus de inleiding van het college heb ik niet meegekregen. Dit college gaat verder waar we met professor Walraven waren gebleven, en het zijn dezelfde slides, maar het is wel heel anders. Walraven spreekt veel directer, Van Linden van den Heuvell verpakt het meer en maakt af en toe een grapje. Of dat werkt? Soms is het wel handig, als je even niet bij kan benen, maar soms raak je erdoor uit het verhaal.’

‘We kenden deze docent al wel, hij gaf een vak in het eerste jaar geloof ik. Ik ben niet zo’n fan van hem; wel qua sfeer, en hij zit goed in de stof, maar hij praat zó wollig dat ik er niet veel mee kan. De docent gaat er bovendien van uit dat iedereen hem wel bij kan houden, maar met deze stof is dat bijna niet te doen. Eigenlijk moet je alle stof voor de les al doorgelezen hebben. Als de docent dat vanzelfsprekend vindt, gaat het fout.’

natuurkunde

Danny Schwarz, Bob van Toor, Annemarie Vissers, Clara van de Wiel, Dirk Wolthekker Aan dit nummer werkten mee Fatihya Abdi, Jan van Breda, Bob Bronshoff, Fred van Diem, Robbert Dijkgraaf, Julie de Graaf, JanMaarten Hupkes, Anouk Kemper, Marc Kolle, JeRoen Murré, Won Tuinema, Bas Uterwijk, Tjebbe Venema, Mariska Vermeulen Eindredactie Harmen van der Meulen Correctie Martien Bos Opmaak Hannah Weis, Carl Zevenboom Uitgever Stichting Folia Civitatis Redactieraad Wouter Breebaart, Simon Dikker Hupkes, Ilse Duijn, Jurriaan Gorter, Jaap Kooijman, Ronald Ockhuysen (voorzitter), Jean Tillie, Sebas Veeke Secretariaat Stephanie Gude

Odile Smits (22)

Maureen Dinkgreve (20)

‘Die man is gezellig, maar ik luister er maar met een half oor naar. De stof is heel ingewikkeld en dit college is ook absoluut nodig om het te begrijpen, maar ik wil vanavond dit huiswerk nog inleveren. Dus ik heb mijn sommetjes zitten maken. Straks moet ik dan deze stof weer in gaan halen. Ik probeer de laatste tijd meer naar college te gaan, voor het grotere plaatje. Maar ja, je moet ook nog tijd overhouden voor andere dingen.’

‘Bij professor Walraven gaat het heel snel. Nu viel het wel mee. Deze docent legde het redelijk simpel uit. Ik heb niet zo heel goed opgelet, maar veel kwam me wel bekend voor. Ik had de indruk dat de rest van de klas het moeilijk bij kon benen, maar dat lag aan de stof en niet aan de docent. Vrijdag in de werkgroep zal wel blijken hoe ingewikkeld het was. Dan komen de mensen die hun huiswerk aan het maken waren zichzelf wel tegen – dus ik ook, ja.’ yyy

natuurkunde

FoliaMagazine

natuurkunde

(projectbegeleider), Margot Riedstra Zakelijke leiding Paul van de Water Drukker Roularta Printing, Roeselare België Advertenties Bureau van Vliet, Zandvoort, 023-5714745, zandvoort@bureauvanvliet.nl

16:41

deining ‘Het belangrijkste voordeel van het pensioenakkoord is dat er wordt erkend dat onze pensioenen op lange termijn fundamenteel onzeker zijn.’ Hoogleraar arbeidsverhoudingen Paul de Beer op economisch discussieforum Me Judice. ‘Studenten aan Nietzsche, McLuhan en Rushkoff gekregen. Als dat geen 13e én 14e maand wordt...’ HvA-docent Theo Ploeg vindt het tijd voor een bonus, via Twitter. ‘Jongeren kunnen fluiten naar hun pensioen.’ Hoogleraar economie Sweder van Wijnbergen laat zich in de Volkskrant kort en goed uit over de in zijn ogen ‘fatale weeffout’ van het pensioenakkoord. ‘Als televisiekijker had je met het arme mensje te doen.’ Hoogleraar financiële geografie Ewald Engelen over de ‘ronduit deprimerende’ troonrede, in De Groene Amsterdammer. ‘Ik vraag me wel eens af: waar is die progressieve vakbeweging gebleven?’ Hoogleraar sociologie van arbeid Jelle Visser uit zijn teleurstelling over de houding van de vakbonden, in de Volkskrant. ‘“Het niveau is hier toch al niet zo hoog,” placht Maarten te zeggen, “en als je er nu ook nog alcohol bij gaat drinken…”’ Hoogleraar politieke theorie van etnische verhoudingen Meindert Fennema vertelt in De Groene Amsterdammer dat Maarten van Rossem vroeger op corpsfeesten ook al tegendraads was. ‘Mijn merk is Lormetazepam (ik sta sowieso op goede voet met de hele “pam-familie”) en ik heb laatst uitgerekend dat één zo’n pilletje me zegge en schrijve zeventien eurocent kost.’ Columnist Stephan Sanders kan niet slapen zonder chemische hulp, in Vrij Nederland. Opvallende quotes uit de afgelopen week van bekende HvA’ers en UvA’ers. Iets leuks gezien, mail het naar redactie@folia.nl.

de lezer

In de rubriek ‘de lezer’ blikt wekelijks iemand terug op het vorige nummer. Wil jij diegene een keer zijn? Meld je dan aan via redactie@folia.nl.

Matthijs Valent (26), geschiedenis, UvA ‘Het ziet er best leuk uit. Ik had het al wel eens gelezen sinds de hervorming en het nieuwe blad ziet er glossy en gestroomlijnd uit. Qua inhoud zie ik ook wel veranderingen: er zijn volgens mij meer lichte artikelen. Zo’n rubriek als “Drift” hoeft van mij niet zo, dat is toch een beetje een soort Break Out! voor de student. Ik begrijp dat nieuwsberichten met de komst van internet weinig meer toevoegen, maar van mij mogen de echte grote en belangrijke nieuwsberichten wel weer terug in het blad. Bij de rubriek “De Week” vind ik de uitgelichte woorden in het rood een beetje infantiel: ik kan zelf ook wel lezen. Het interview met Alma Mathijsen vind ik wat kneuterig: zat ze met warme melk bij haar moeder op schoot tijdens dat gesprek? Journalistiek is het blad verder nog steeds helemaal in orde. Fascinerend om te zien hoe zo’n bioscoop als Kriterion op precies dezelfde wijze tot stand komt in Sarajevo. Het artikel over het goedkope bier gaat bij mij aan de muur. Opvallend genoeg kende ik nog niet alle locaties, zoals bijvoorbeeld De Lax. En waar is Robbert Dijkgraaf eigenlijk bij de rubriek “Overigens”? Daar blader ik altijd graag naar toe.’ yyy tekst Clara van de Wiel / foto Danny Schwarz

volgende week De Grote Johannes De bekendste culinair recensent van Nederland, Johannes van Dam wordt 65. Folia Magazine ging met hem uit eten.

Beter goed gejat dan slecht onderzocht? Plagiaat in de wetenschap, ook aan de UvA komt het voor.

Marg is Gram Psychologiedocent en frontvrouw Marg van Eenbergen staat met haar band Gram in Paradiso.

Reve, dat is pas leven! Neerlandicus Edwin Praat promoveert op het schrijverschap en de zelfpresentatie van Gerard Reve.

FoliaMagazine

doe als Artis de Partis, kom naar Artis (advertentie)

Als student bezoek je Artis voor slechts â&#x201A;Ź 2,50. Kijk voor de voorwaarden op artis.nl