Folia Magazine #17

FoliaMagazine weekblad voor HvA en UvA

Blowen doen we toch wel

nr.17 23/01/2013

(advertentie)

Tatjana: USC-docente

Nie

t ov e g ra K o m r t u i g d tis p ro 3 x ? ber en!

Kom op nou?

Kies pas voor een fitnesscentrum als je ook bij ons bent geweest.

Wij zijn niet alleen goedkoper, maar bieden ook veel meer kwaliteit.

â‚Ź 12,25 per maand onbeperkt fitness en 100 groepsfitnesslessen 5 vestigingen in Amsterdam

www.usc.uva.nl

inhoud #17

redactioneel Benoeming

Bewuste wetenschap 6

Vorige week werd Ietje Veldman bij Domein Onderwijs & Opvoeding benoemd tot domeinvoorzitter, het HvA-equivalent van een decaan. Veldmans benoeming is omstreden. Vooral haar hoge leeftijd (61) en het niet-voldoen aan de nieuwe eis voor domeinvoorzitters van een doctorstitel, zouden zowel de domeinraad als de medewerkers zorgen baren. Het is niet de eerste keer dat er wat te doen is om een benoeming. Maar waar het aan de UvA vrij normaal is om elkaar in het openbaar kritisch te benaderen en dat ook bijvoorbeeld in Folia Magazine te doen, heerst aan de HvA een andere cultuur. Studenten uit de domeinraad zijn off the record kritisch, maar zeggen officieel niets en docenten uit de Centrale Medezeggenschapsraad mailen ‘geen commentaar’ terug. Of Ietje Veldman een goede domeinvoorzitter is weet ik niet, maar het is haar taak kritische studenten op te leiden en te zorgen dat er geen angstcultuur in haar domein heerst. Ze kan nog veel leren van de situatie op de UvA.

Dick Bierman doet onderzoek naar zaken die buiten de natuurwetten vallen. Zoals voorgevoel.

De juiste keus 12

De goede studie kiezen wordt steeds belangrijker.

Voor studenten én hun ouders.

Cannabis 20

Het gedoogbeleid ging op de schop, maar nederwiet tiert nog net zo welig als altijd.

Bij de vissers 24

Iris Monnereau deed jarenlang onderzoek naar de werkomstandigheden van Caraïbische kreeftenvissers.

30 jaar AMC 30

Het Binnengasthuis was vroeger hét Amsterdamse ziekenhuis. Nu eten er studenten.

Jim Jansen, hoofdredacteur Folia Magazine, jim@folia.nl, @jimfjansen

en verder

(twitter)

de week/het moment/navraag 4-5 passie 11 brief 16 objectief 18-19 opinie 14-17 Asis Aynan 15 Emma Curvers 17 drift 23 op de tong 27 promoties 28 overigens 29 Folia maakt kennis 34-35 Folia tipt 36-37 lezingenladder 37 prikbord 38-39 wasdom 40-41 stage 41 toehoorders 42 de lezer/deining 43

FoliaMagazine

3

de week Een week vol shit

I

edereen dacht: het is de steak tartare.

Men neme enkele kilogrammen rauw vlees, flink wat eidooiers, een honderdtal hoogleraren en voilà: stront aan de knikker. Het diner in Krasnapolsky, dat de UvA vorige week organiseerde om haar 381e verjaardag te vieren, eindigde voor het overgrote deel van de genodigden op de wc. Nog voordat de testresultaten over de boosdoener naar buiten kwamen, was het doodvonnis voor Kras al getekend; zelfs de Washington Post berichtte erover. Het hotel liet weten voortaan geen steak tartare meer aan grote groepen te serveren. Maar: met het gerecht bleek niets mis. Die liters aan academische buikloop moesten dus door een andere onverlaat veroorzaakt zijn. Was het misschien tóch cateraar Eurest, die de hapjes verzorgde bij de receptie voorafgaand het diner?

Best denkbaar dat Edith Kuipers – die al jaren in een rechtszaak tegen de UvA verwikkeld is wegens vermeende seksediscriminatie – ondertussen in haar vuistje aan het lachen was. Goed, die functie van universitair docent werd in 2008 dan wel door haar neus geboord, maar een voedselvergiftiging is haar in ieder geval bespaard gebleven.

Afgelopen week vond er een zitting plaats in de lang slepende rechtszaak, waarin Kuipers de UvA beschuldigt van discriminatie tegen een vrouwelijke wetenschapper. Die functie ging namelijk op het laatste moment naar een – nu komt-ie – mannelijke concurrent. De onrechtvaardigheid.

Ook aan de HvA werd deze week een staaltje discriminatie ten beste gegeven. De Domeinraad Onderwijs & Opvoeding vindt Ietje Veldman, kersvers voorzitter van het domein en 61 lentes jong, te oud en te ongepromoveerd voor de functie, zo vernam Folia Web van bronnen binnen het domein. De Domeinraad zelf wil geen commentaar geven op de benoeming. Nou, dan weten wij

4

FoliaMagazine

Waar een frisdrankdop wel niet goed voor kan zijn. Als je er maar genoeg verzamelt (een stuk of zevenhonderdduizend) kan je er zo elf rolstoelen voor kopen. En dat is precies wat elf HvA-studenten van de minor management van creativiteit & innovatie deden deze week.

een rolstoel dankzij een inzamelingsactie van HvA-studenten. En terwijl UvA-hoogleraren een sprintje trokken naar de pot, holden UvA-studenten zich in het zweet voor schoolspullen voor Gambiaanse kindjes. Hoezo schijt aan de rest? yyy Eva Rooijers en Gijs van der Sanden

wel genoeg. Ze zien Ietje liever achter de geraniums dan aan het hoofd van hun domein.

Terwijl de hoge heren en dames druk doende waren met hun discriminatoire activiteiten, zetten studenten hun beste beentje voor. De huidige generatie wordt vaak een narcistische inborst verweten. Alleen maar bezig met hun iPhone, comazuipen, tegen grensrechters aanschoppen, daggeren en leeftijdsgenoten pijpen in kelderboxen voor beltegoed. Maar deze week toonden de jongens en meisjes aan de HvA en de UvA zich uiterst begaan met het lot van de medemens. Elf minderbedeelde Turken worden binnenkort verblijd met

11 januari 2013

tweet van de week Tom de Bruijn @Tom_de_Bruijn Ik ga denk ik ook maar een copyshop beginnen... de #HvA vraag gewoon ruim €80 om mijn stageverslag uit te printen -__#business! https://twitter.com/Tom_de_Bruijn/status/

De Amsterdam Fashion Week wordt volgende week geopend door Individuals, het label van derdejaarsstudenten van het Amsterdam Fashion Institute.

Aan de vooravond van die week presenteerden donderdag 17 januari tweedejaars Fashion Design hun streetwearinterpretatie van een nieuwe lijn voor Burberry.

Student Linda Plaude was achter de schermen druk met het kleden van haar model. ‘Het is ontzettend cool om jouw tekening over een catwalk te zien lopen.’ yyy tekst Vera Lentjes / foto Danny Schwarz

navraag Michiel van Kempen Na afloop van de diesviering op 8 januari werd een groot aantal hoogleraren en/of hun partners doodziek na een dinertje in Krasnapolsky.

Bijzonder hoogleraar West-Indische letteren Michiel van Kempen deed op Facebook zijn beklag. ‘Ik zat twee dagen op de pot. Krasnapolsky kan van mij de pot op.’

Twee dagen op de pot. Een hele zit.

‘Dat kun je wel zeggen ja. Eigenlijk ben ik een week beroerd geweest, maar het “potgebeuren” duurde twee dagen. “Aan de dunne”, zoals ze zeggen. Of zoals mijn Limburgse oma placht te zeggen: “Oan de schie-te-rie”. Daarnaast maagkrampen en een algehele ontregeling van de ingewanden. Het was echt heel heftig, hoor.

En mijn partner was ook doodziek. Voor mij is het duidelijk: het ligt aan Kras, want dat is de enige locatie waar zij en ik beiden waren. Op de receptie in het Maagdenhuis was zij niet.’

Hoe verliep het etentje?

‘Het begon allemaal heel leuk. We zaten in

de Wintertuin aan tafels van een mannetje of acht. Bij ons aan tafel zat onder meer emeritus hoogleraar Ulli Jessurun d’Oliveira. Zijn vrouw is ook doodziek geworden. Het voorgerecht bestond uit een ongelofelijke hoeveelheid rauw vlees op je bord. Daarbij een gepocheerd ei.

Het was best lekker, maar zoiets zet je toch niet een groot gezelschap voor? Het risico is veel te groot, je kunt zo’n gerecht niet koel houden voor zo veel mensen.’

Hoe heeft dit kunnen gebeuren, denkt u?

‘Daar wordt nog steeds naar gezocht, geloof ik.’

Lachend. ‘Zelf denk ik dat het een coup was van een van onze zusteruniversiteiten. In het

universitaire klimaat waar iedereen wordt afgerekend op academische output zullen andere universiteiten gedacht hebben: al die UvAhoogleraren twee dagen uit de running, dat is twee dagen minder output. Jessurun d’Oliveira zei overigens gekscherend dat het kwam door de buitenaardse straling van het kale hoofd van André Kuipers.’

En nu gaat u nooit meer naar Kras?

‘Laten we zeggen: de volgende keer bestelt de UvA maar kroketten bij de Febo. Dat is niet alleen goedkoper, maar kroketten hebben ook een hoge omloopsnelheid, dus daar is niet zo snel iets mee mis.’ yyy Dirk Wolthekker

FoliaMagazine

5

‘Ik ben een enorme scepticus’ In spookverhalen is bewustzijnsonderzoeker Dick Bierman niet geïnteresseerd. Maar dat de tijd niet altijd vooruitloopt, acht hij heel goed mogelijk. Ook al is lang niet iedereen dat met hem eens. ‘Het belangrijkste is dat wij zuivere wetenschap bedrijven.’ tekst Gijs van der Sanden / foto’s Bob Bronshoff

T

oen de Nederlandse parapsychologie tien jaar geleden haar 75-jarig jubileum vierde, in mei 2003, kreeg Dick Bierman (69) een telefoontje.

Het was een redacteur van actualiteitenprogramma Nova, die een item wilde maken over Biermans onderzoek naar het wereldwijd menselijk bewustzijn – een van de projecten waar hij zich toen mee bezighield. Verspreid over de wereld stonden vijftig kastjes, zogenaamde toevalsgeneratoren, die gekoppeld waren aan een computer. Die kastjes produceerden een willekeurige ruis van enen en nullen. Bierman en zijn collega’s wilden weten: verandert het gedrag van de generator als een grote mensenmassa een emotie ondergaat, zoals bij de aanslagen op het World Trade Center? Bierman sloot dat niet uit en liet voor de camera de resultaten zien die dat volgens hem bevestigden. Als tegengeluid werd natuurkundige en Nobelprijswinnaar Gerard ’t Hooft opgevoerd, die er – zo was te zien in het programma – heel andere opvattingen op nahield.

Bierman: ‘In werkelijkheid hadden we een heel redelijk gesprek over het onderzoek. ’t Hooft was sceptisch, uiteraard, maar hij stond niet volledig onwelwillend tegenover de data. We wisselden

6

FoliaMagazine

als wetenschappers van gedachten over hoe je dergelijke resultaten zou kunnen interpreteren.

Maar Nova wilde natuurlijk ruzie.’

Het item werd uiteindelijk zo gemonteerd dat Bierman en ’t Hooft lijnrecht tegenover elkaar leken te staan. Als een absolute tegenstelling tussen twee verschillende werelden. Cabaretduo

‘Ik hou van heilige huisjes omvertrappen’ Van Kooten & De Bie persifleerden Bierman later. Ze noemden hem ‘het kruidenvrouwtje’.

Bierman grinnikt. ‘Ik kon daar wel om lachen.

Maar het maakt me wel wat huiverig om met journalisten te praten.’

Zeg Dick Bierman, en je zegt parapsychologie: de discipline die verschijnselen onderzoekt die niet volledig verklaard kunnen worden aan de hand van geldende natuurwetten, zoals telepathie, helderziendheid en psychokinese. In de jaren zeventig gepromoveerd in de fysica, maar gedurende zijn loopbaan geïnteresseerd geraakt in het ‘paranormale’ – al vindt hij dat eigenlijk een vreselijk woord. In verschillende functies bij de vakgroep Brein & Cognitie van de UvA deed hij onderzoek naar het bewustzijn en onbewuste

processen, met name naar intuïtie. Daarnaast was Bierman tot 2007 verbonden als hoogleraar parapsychologie aan de Universiteit Utrecht, waarmee hij het vakgebied een gezicht gaf. Hij begeleidt studenten nog altijd met hun onderzoek, ook al is hij inmiddels met pensioen.

In ruil daarvoor mag hij zijn werkplek in de Diamantbeurs aan het Weesperplein, waar ons gesprek plaatsvindt, behouden.

Glaasje draaien, de Paranormaalbeurs, Derek Ogilvy. Bierman – informeel gekleed in trainingsbroek en tennisschoenen – zegt dat hij er geen boodschap aan heeft. Toch komen studenten vaak naar hem toe met wilde verhalen.

Over een oma die afscheid kwam nemen in een droom. De volgende dag was ze er niet meer.

Overleden.

‘Dat soort verhalen probeer ik altijd wat te relativeren,’ vertelt Bierman. ‘Het zijn anekdotes.

Leuk voor aan de borreltafel, maar als wetenschapper ben ik geïnteresseerd in het experiment. En dat is precies het probleem met dit soort spontane verschijnselen: ze zijn niet na te bootsen of onder controle te krijgen. Bovendien, mensen hebben nogal de neiging om dingen op te blazen.’

Liever doet Bierman dus onderzoek in een

FoliaMagazine

7

laboratorium. De laatste jaren heeft hij zich met name beziggehouden met intuïtieonderzoek, waarbij hij experimenteert met het nemen van beslissingen op basis van het gevoel – zonder dat daar rationele afwegingen aan ten grondslag liggen. Hij onderzoekt hoe gebeurtenissen uit het verleden gevoelens oproepen in het heden, en hoe die vervolgens bijdragen aan het nemen van een beslissing. Opvallend: naast het verleden sluit Bierman daarbij een correlatie met de toekomst niet uit. Presentiment wordt dat genoemd in zijn vakgebied. Voorgevoel.

In een van zijn experimenten laat Bierman zijn

‘Onderzoek doen naar dit soort fenomenen is spannend’ proefpersonen bijvoorbeeld kijken naar een serie plaatjes die in willekeurige volgorde worden getoond. Schokkende plaatjes met veel bloed, erotische plaatjes met veel naakt en neutrale plaatjes van bijvoorbeeld huishoudelijke apparatuur. Voor, tijdens en na het kijken worden lichamelijke variabelen gemeten: huidgeleiding, hartslag en hersenactiviteit. ‘Kijk,’ zegt Bierman.

Hij loopt naar het whiteboard in zijn kantoor en laat een curve zien. ‘Vlak voordat een schokkend of erotisch plaatje wordt getoond vertoont het lichaam meer activiteit dan wanneer er een neutrale afbeelding op komst is. Zie je die stijgende lijn? Ons lichaam “voorvoelt” dat er iets emotionerends op komst is.’

Soortgelijk onderzoek van de Amerikaanse sociaal psycholoog Daryl Bem bracht vorig jaar een storm van kritiek teweeg nadat zijn artikel ‘Feeling The Future’ in het gerenommeerde tijdschrift Journal of Personality and Social Psychology werd gepubliceerd. De publicatie, waarin Bem statistisch bewijs voor het bestaan van voorgevoel meende te leveren, zou pseudowetenschappelijk zijn en sensatiebelust.

Onderzoek naar dit soort fenomenen stuit op nogal wat weerstand.

‘Wetenschappers zeggen vaak: voorgevoel, te-

8

FoliaMagazine

lepathie, dat bestaat gewoonweg niet. Daarmee schuiven ze direct al het onderzoek dat er naar gedaan wordt van tafel. Dan denk ik: wie kan bewijzen dat iets niet bestaat is een knap man.

Logisch gezien is dat namelijk niet mogelijk.’

Bierman zwijgt even. ‘Als je wat je zocht niet hebt gevonden, dan heb je misschien niet goed genoeg gezocht. Mensen die zeggen dat iets niet kan bestaan, zonder dat ze er onderzoek naar hebben gedaan, dat zijn geen wetenschappers.

Overigens zien we de laatste jaren dat er vanuit de bètawetenschappen, en dan vooral vanuit de fysica, een groeiende belangstelling is voor parapsychologisch onderzoek. We zijn nu twee keer uitgenodigd voor een congres van de American

Physical Association over retrocausaliteit – het teruglopen van de tijd.

Ik zie het niet als mijn taak om mensen die a priori niet in dit soort verschijnselen geloven te overtuigen van het tegendeel. Het belangrijkste is dat wij zuivere wetenschap bedrijven. Onze experimenten zitten goed in elkaar: we omschrijven onze variabelen heel nauwkeurig en beschrijven precies hoe we ze gaan testen. Het doet er niet toe of de verschijnselen reëel gevonden worden.’

Toch lukt het, ondanks die zuivere wetenschap, kennelijk niet een onomstotelijk bewijs te vinden dat iedereen overtuigt. Waaraan ligt dat denkt u?

‘In de experimentele wetenschappen wordt over het algemeen gedacht dat de objectieve realiteit repliceerbaar moet zijn. Dat wil zeggen: een andere onderzoeker moet op basis van hetzelfde experiment dezelfde uitkomsten krijgen. Tja, en daar ligt een probleem. In de psychologie kan de onderzoeker zijn instructies bij experimenten bijvoorbeeld op een A4’tje schrijven en zichzelf verder helemaal terugtrekken, zodat er geen of nauwelijks interactie is met de proefpersonen.

Maar in parapyschologisch onderzoek geldt dat niet, omdat het om fenomenen gaat die ruimte en tijd overstijgen: een verschijnsel als voorgevoel, dat laat zich niet in een kooitje stoppen. Daardoor kan de ene experimentator soms iets vinden, en de andere experimentator niet. Maar dat wil niet zeggen dat de resultaten waardeloos zijn.’

Mijn vermoeden – een theorie wil ik het niet noemen, daarvoor is het te speculatief – is dat het menselijk brein, ons bewustzijn, een noodzakelijke voorwaarde is om die tijdsymmetrie tot uiting te brengen.’

Dat rammelt nogal, toch?

‘Laten we Bem eens als voorbeeld nemen. Hij doet een experiment waaruit naar voren lijkt te komen dat voorgevoel bestaat. Sceptici – die het experiment over hebben gedaan en niet dezelfde resultaten hebben kunnen vinden – zullen zeggen dat hij de boel belazert. Zelfs als ze voor hun neus zien gebeuren dat Bem zelf wél keer op keer dezelfde resultaten krijgt. Voor de mensen die wel in Bems oprechtheid geloven, moet er dan iets verklaard worden. Ik zie het als een aanwijzing dat er iets aan de hand is. En dan wil ik weten hoe het zit.’

model komt voor de verschijnselen die ik meet, want het is te moeilijk om het in woorden uit te drukken. Of ik het dan begrijp, dat weet ik niet.

Denk aan de kwantummechanica, wie begrijpt daar iets van? Helemaal niemand, maar mathematisch gezien is er geen speld tussen te krijgen.’

Hoe zit het volgens u?

‘Ik denk dat veel fenomenen die wij als “paranormaal” beschouwen – voorgevoel, telepathie – te maken hebben met het doorbreken van causaliteit. Ons hele wereldbeeld is gebaseerd op de wetmatigheid oorzaak-gevolg, dat kun je herleiden tot de big bang aan toe. Maar ik geloof dat het soms mogelijk is dat de oorzaak na het gevolg kan komen. Op die manier kun je verklaren waar zoiets als voorgevoel vandaan komt. In de natuurkunde is daar niets op tegen.

Formules die natuurwetten beschrijven kennen meestal twee oplossingen: een waarin de tijd vooruitloopt, en een waarin de tijd achteruitloopt. Tijdsymmetrie heet dat, op papier heel normaal, maar in de praktijk lijkt het afwezig.

Bedoelt u dat ons brein in staat is om de tijd te beïnvloeden?

Bierman lacht. ‘Wat jij probeert is tot mislukken gedoemd. Je probeert het te begrijpen.’

U toch ook, neem ik aan?

‘Ik zou al heel blij zijn als er een mathematisch

‘De kwantummechanica, wie begrijpt daar iets van?’

Hoe bent u zelf, met uw achtergrond in de fysica, eigenlijk bij de parapsychologie terecht gekomen?

‘Dat was in de jaren zeventig, in de provotijd. Ik werkte als onderzoeker bij het FOM-instituut voor Atoom- en Molecuulfysica. Van Jacob Kistemaker [de directeur van het instituut, tevens Biermans promotor, red.] was bekend dat hij geïnteresseerd was in – hoe zal ik het zeggen? – vreemde verschijnselen. Het was een publiek geheim dat hij in het weekend experimenten deed met de glasblazer van het instituut: Meester Jansen. Die zou bepaalde paranormale gaven hebben. Wat precies, dat weet ik niet, maar het had iets te maken met het beïnvloeden van materie op afstand, dat werk. Ik was en ben een enorme scepticus, en die experimenten pasten helemaal niet in mijn natuurkundige wereldbeeld. In die tijd was ik hoofdredacteur van Sambal, het krantje van het instituut, en ik besloot geheel in provotraditie een zeer sceptisch stuk te schrijven over dat gerommel van mijn baas. Als experimentator dacht ik wel even

bewijs te vinden voor het feit dat zoiets als telepathie helemaal niet kon bestaan, maar dat bleek niet zo eenvoudig. Ik raakte geïntrigeerd en sloot me aan bij het Studentencentrum voor Experimentele Parapsychologie, toentertijd verbonden aan de psychologiefaculteit. Zo rolde ik erin.’

U heeft behoorlijk wat te trotseren.

Ziet u zichzelf als pionier?

Bierman schudt zijn hoofd. ‘Nee, ik ben hooguit wat nieuwsgieriger dan de meeste mensen. Misschien is het mijn anarchistische aard; ik hou van heilige huisjes omvertrappen. Onderzoek doen naar dit soort fenomenen is spannend, er valt wat te ontdekken. Vooruitgang in de wetenschap vindt naar mijn idee plaats als je verschijnselen onderzoekt die, in ieder geval oppervlakkig gezien, in strijd lijken te zijn met het heersende model.

Zo’n onderzoek van Diederik Stapel, of het eten van vlees leidt tot agressiviteit, dat interesseert mij niet. Wat heb ik aan die kennis? Maar als het echt zo is dat de tijd niet altijd vooruitloopt, dan verandert onze hele plaats in de kosmos.’ Bierman krijgt een twinkeling in zijn ogen. ‘Daar ben ik als wetenschapper in geïnteresseerd.’ yyy

CV Dick Bierman 1943 geboren in Amsterdam 1965 – 1967 student-assistent FOM-instituut 1968 master experimentele natuurkunde, UvA 1968 – 1971 PhD experimentele natuurkunde, UvA 1971 propedeuse psychologie, UvA 1971 – 1978 hoofd instrumentatieafdeling psychologisch laboratorium, UvA 1978 – 1982 technisch consultant psychologie, UvA 1982 – 2010 diverse functies bij programmagroep Brein & Cognitie, waaronder assistentprofessor 1994 – 2007 hoogleraar parapsychologie Universiteit Utrecht 2010 pensioen, thans hoofdredacteur Tijdschrift voor Parapsychologie & Bewustzijnsonderzoek

FoliaMagazine

9

(ingezonden mededeling)

Het ASVA onderwijsdebat:

Gaat de stufi in rook op?

Het regeerakkoord maakte het weer dui-

gezegd en weer een ronde welles-nietes

horen. Wie dit zijn? Mohammed Mohandis

delijk: de jacht op allerlei zaken die het

gaat weinig aan de discussie toevoegen.

(PvdA), Pieter Duisenberg (VVD), Jesse

studentenleven leefbaar maken gaat door!

Daarom gaan we tijdens deze avond wat

Klaver (GroenLinks) en Paul van Meenen

De stufi, het gratis reisrecht en tweede

dieper op de materie in. Welke assumpties

(D66). Dus vind je het leuk om eens samen

studies worden allemaal bedreigd. Dit is

liggen aan het leenstelsel ten grondslag?

met andere studenten na te denken over

allemaal verre van leuk, maar het afschaf-

Wat vinden de studenten zelf belangrijk

de financiering van het hoger onderwijs en

fen van de studiefinanciering en de vervan-

aan het hoger onderwijs en sluit een sys-

hierover met politici in debat te gaan: kom

ging daarvan door een leenstelsel baart

teem als het leenstelsel daarbij aan? Of

langs!

ASVA toch wel de grootste zorgen. Daarom

zijn er misschien goede alternatieven?

gaat het volgende onderwijsdebat dat wij op woensdag 30 januari organiseren over dit onderwerp. Er is natuurlijk al veel over

Tijdens het debat kunnen studenten zelf uitgebreid spreken, maar we zullen natuur-

Woensdag 30 januari om 20:00 in de

lijk ook de aanwezige Tweede Kamerleden

CREA Theaterzaal

passie Planten MarlEEn FElDBruggE (22, masterstudent Ecology & Evolution) wil van alle planten die ze ziet de naam weten.

‘Zodra ik buiten loop, begin ik met scannen.

Zoals een autoliefhebber in een garage meteen kijkt wat er staat, zo kijk ik naar een veld.

Het is misschien een autistisch trekje, maar ik wil alle plantjes die ik zie benoemen. In ieder geval de Nederlandse naam, eventueel de Latijnse en liefst ook de Engelse. Als je de familie- en soortnaam kent, kun je makkelijker patronen ontdekken en begrijpen hoe de natuur werkt.

Maar het gaat mij niet alleen om de systemen, ook om de schoonheid. Ik vind het waanzinnig te zien wat voor kleuren en structuren de natuur voortbrengt, en hoe iedere soort in zijn omgeving past. Dat een orchidee bijvoorbeeld een vlieg inslikt om een stuifmeelpakketje op te plakken en hem dan weer vrijlaat. Maar alleen als de vlieg precies het juiste formaat heeft. Ik kan uren naar zo’n bloem kijken.

Als ik te lang binnen zit, word ik onrustig.

Dan moet ik naar buiten. Amsterdam leent zich daar goed voor. Er is veel groen, vooral aan de randen. Dan pak ik mijn racefiets en ga ik naar Broek in Waterland. Met vriendinnen, of alleen. Even een open horizon. Ik kom uit de provincie en voel me opgesloten als ik geen uitzicht heb. Als ik met vriendinnen ben hou ik me in. Ze zijn het zat steeds te stoppen omdat ik weer een plantje wil bekijken. Maar als ik alleen ga, heb ik alle tijd.

Dan neem ik mijn verrekijker en plantengids mee. Vogels kijken en plantjes zoeken. Als ik mezelf dan in de berm zie staan, turend naar zo’n plantje, voel ik me een ontzettende nerd; wie van mijn leeftijd doet zoiets nou?

Dan pluk ik het plantje snel en stop ik het in mijn tas. Thuis zoek ik wel uit wat het is.’ yyy tekst Marieke Buijs / foto Fred van Diem

FoliaMagazine

11

Stress wegnemen, niet verergeren Voor nieuwe studenten is het essentieel meteen de juiste studie kiezen, want een verkeerde keus kost heel veel geld. En dat weten ouders ook. Om hen te helpen bij de studiekeuze van hun zoon of dochter organiseert de HvA een workshop. ‘Wat vaak voorkomt is dat ouders hun eigen voorkeur doordrukken.’ tekst Marith Iedema / foto’s Fred van Diem

M

et rode neuzen van de kou druppelen maandag 14 januari de deelnemers van workshop ‘Hoe kan ik als ouder helpen bij de studiekeus van mijn kind’ HvA-gebouw het Kohnstammhuis binnen. Dankbaar worden verkleumde handen gewarmd aan kopjes thee en koffie. ‘Er waren meer dan vijftig aanmeldingen, maar door de hevige sneeuwval zal er wel een aantal niet komen,’ zegt Jeroen Jongsma, teamleider evenementen bij marketing & communicatie.

‘Er is een trend zichtbaar: ouders begeleiden hun kinderen steeds meer tijdens het studiekeuzeproces,’ zegt Jongsma. ‘Dat is iets van de laatste jaren. Geen idee waar dit mee te maken heeft, maar het is duidelijk te zien tijdens de open dagen die ik organiseer. Wat wij met deze workshop hopen te voorkomen is dat ouders zich te veel bemoeien met hun kinderen. Soms zie je zo’n schuwe puber echt wegkruipen achter twee volwassenen terwijl zij alle vragen stellen.

Dat is niet de bedoeling.’

PUsHen Martin en Monique van der Poel uit Lelystad

12

FoliaMagazine

maken zich ‘lichtelijk’ zorgen om hun twintigjarige zoon. ‘Hij wil echt wel studeren, maar heeft geen idee wat,’ zegt Martin. ‘En als wij hem niet achter zijn broek aanzitten komt er niets van,’ vult zijn vrouw hem aan. ‘Hij vraagt niet om onze hulp, maar ik heb altijd in mijn achterhoofd: wat als mijn ouders mij wat meer hadden gepusht? Dan had ik vast meer bereikt.’

Voor het stel speelt de afschaffing van de basis-

‘Mijn zoon móét volgend jaar studeren’ beurs die in 2014 vervangen wordt door een lening geen rol. 2013 is het laatste jaar waarin de basisbeurs gewoon een gift is. ‘Oh, dat wisten we niet, goed dat je het zegt. Wat wij graag willen weten is hoe we onze zoon op een positieve manier kunnen stimuleren. Dat hopen we te leren tijdens deze workshop,’ zegt Monique.

Met een onwaarschijnlijk grote lach komt de kersverse HvA-woordvoerder Meike Verhagen aangelopen. Haar extreme opgetogenheid is vast te wijten aan de hormonen. ‘Ik ben zwanger,’ geeft

ze toe. ‘Het is heel begrijpelijk dat ouders hun kinderen willen ondersteunen. Sommigen zijn nog maar zestien. Maar wat vaak voorkomt is dat ouders hun eigen voorkeur doordrukken,’ zegt ze. ‘Omdat studenten dan niet achter hun keus staan stoppen ze vaker. Goede oriëntatie kan het grote probleem van studie-uitval tegengaan, dat proberen we ouders duidelijk te maken.’

Een groep van ongeveer dertig ouders zit op groen- en geelgekleurde stoelen te wachten tot de workshop begint. Hier en daar klinkt zacht gemopper over de erbarmelijke weeromstan-

Hendrikje Veerman: ‘Je leert heel veel van op je bek gaan.’

digheden en ook het parkeren in Amsterdam valt bij velen niet helemaal in de smaak. Aan de hand van een powerpointpresentatie leggen Tinka Overzier en Hendrikje Veerman, coaches van oriëntatie- en studiekeuzetrajecten bij de HvA en UvA, de ouders een stappenplan voor.

Verken jezelf, de mogelijkheden en maak een actieplan, is de boodschap die ouders hun kinderen mee moeten geven. ‘Belangrijk is dat jullie stress wegnemen, niet verergeren,’ zegt Overzier.

KOP in HeT ZanD ‘Mijn zoon móét volgend jaar studeren,’ zegt een grijsharige vrouw achter in de zaal streng.

De opmerkingen over hoe je de stressfactoren van je kind vermindert en dat extreem pushen averechts kan werken zijn blijkbaar niet helemaal tot haar doorgedrongen. ‘Er is gewoon geen andere optie. Bedenk je eens hoeveel geld het zou gaan kosten als hij studeren een jaar uit zou stellen! Geen sprake van dat hij een

tussenjaar neemt. Jammer genoeg moet ik hem echt meeslepen naar de open dagen. Tótaal geen eigen initiatief,’ zegt ze met overslaande stem.

‘Kijk, vroeger had ik gezegd: laat ze lekker een jaar werken als ze het allemaal nog niet weten,’

‘Onze zoon maakt zich wel degelijk druk’ zegt coach Veerman, die zelf ook moeder is. ‘Er is niets zo helend als een jaar saai, eentonig, ongeschoold werk verrichten. Maar ja, dat durf ik nu niet meer te adviseren. Met de nieuwe maatregelen gaat dat namelijk zo veel geld kosten. Het is jammer dat het geslaagde middelbare scholieren uit 2013 vrijwel onmogelijk wordt gemaakt een tussenjaar te nemen. Eigenlijk kunnen aankomende studenten het zich überhaupt niet meer permitteren fouten te maken. Elk jaar extra studeren doet je schuld namelijk flink oplopen,’ zegt

de coach. ‘Dat is erg jammer want je leert ook heel veel van op je bek gaan. Vooral wat juist niet bij je past. Goede oriëntatie wordt de komende jaren nog belangrijker om uitval te voorkomen.’

‘Ja, de workshop heeft ons wel geholpen,’ zegt Monique van der Poel terwijl de zaal leegloopt.

Hier en daar blijft nog een enkeling achter om de coaches nog wat te vragen. ‘Vooral het deel waar Veerman uitlegde dat jongens hun zorgen niet laten zien, maar liever hun kop in het stand steken was heel herkenbaar. Onze zoon maakt zich wel degelijk druk. Misschien zegt hij het dan niet met zo veel woorden, maar wij weten wel beter: hij heeft onze hulp nodig bij het maken van deze keuze. Maar daarnaast realiseren we ons nu ook meer dat het normaal is dat hij nog niet weet wat hij wil. We zullen hem voortaan iets minder op zijn nek zitten.’ Haar man knikt instemmend en met een tevreden uitdrukking op hun gezicht lopen ze de sneeuw in. yyy

FoliaMagazine

13

opinie

Ontslodder de wetenschap De wetenschap ‘ontslodderen’ doe je niet met een gedragscode, maar door het publicatieproces eerlijker te maken, betoogt Bram Duyx. illustratie Marc Kolle

V

olgens de commissie-Levelt, die onderzoek deed naar de fraude van Diederik Stapel, wordt er binnen de sociale psychologie slodderwetenschap bedreven. Zij doet enkele aanbevelingen om de onderzoekscultuur te verbeteren, zoals een gedragscode en enkele initiatieven om onderzoek te repliceren. Dit zijn schijnoplossingen voor een wetenschappelijk publicatiesysteem dat in zichzelf niet deugt. Beter is het om dit systeem van zijn perverse prikkels te ontdoen die tot deze slodderwetenschap aanzetten.

Op dit moment heeft de uitkomst van een onderzoek grote invloed op de publicatie ervan. Onderzoeken die de verwachtingen bevestigen worden gepubliceerd, onderzoeken die de verwachtingen tegenspreken worden genegeerd: de verificatie­ bias. Dit zet onderzoekers ertoe aan hun bevindingen op te poetsen. Bovendien leidt het ertoe dat exploratief onderzoek vaak wordt verkocht als hypothese-toetsend onderzoek, waarbij achteraf dan een sluitende theorie wordt bedacht.

Deze uitkomstafhankelijkheid is funest. Gepubliceerd onderzoek vormt een slechte afspiegeling van alle onderzoeksuitkomsten en onderzoeksconclusies zijn niet zonder meer te vertrouwen.

Beoordeling van een onderzoek en die van de uitkomst ervan dienen uit elkaar te worden

14

FoliaMagazine

getrokken. Hiertoe dient het publicatieproces in twee delen te worden geknipt: het onderzoeksvoorstel en de uitkomst. Als eerste wordt een onderzoeksvoorstel geschreven en bij een tijdschrift ingediend. Dit voorstel wordt op zijn

Aynan

Widf? Hidf! merites beoordeeld: dus op het belang van de hypothese, de onderzoeksopzet, het analyseplan, de theoretische onderbouwing en de schrijfstijl. Indien een onderzoeksvoorstel wordt geaccepteerd en gepubliceerd, kan het worden uitgevoerd door eenieder die zich hieraan houdt. Vervolgens worden resultaten en discussie gepubliceerd ongeacht de uitkomst. Ook de onderzoeksdata worden openbaar gemaakt.

De commissie-Levelt heeft in haar rapport enkele misstanden geïdentificeerd die aan slodderwetenschap ten grondslag liggen. De kans op deze misstanden zal bij een radicale scheiding tussen onderzoeksbeoordeling en onderzoeksesultaten sterk verminderen.

Zo wordt de verificatiebias tegengegaan doordat onderzoeksmethoden en analysestrategie al vast liggen voordat de data bekend zijn. De mogelijkheden tot sjoemelen worden tot een minumum beperkt. Ook de behoefte om te sjoemelen neemt sterk af.

Het onderzoek wordt immers gepubliceerd ongeacht de uitkomst.

Nadat een onderzoeksvoorstel is gepubliceerd, staat het iedereen vrij dit uit te voeren. Zolang men zich aan de beschreven methode houdt, heeft men de garantie dat zijn of haar onderzoek wordt gepubliceerd.

Deze publicatiegarantie maakt het repliceren van andermans onderzoek stukken aantrekkelijker dan nu het geval is.

Een volledige en correcte beschrijving van de onderzoeksprocedure is noodzakelijk voor succesvolle replicaties. Doordat iedereen een eenmaal gepubliceerd onderzoeksvoorstel kan uitvoeren (en de resultaten gepubliceerd zullen worden), zijn onderzoekers extra geneigd de methode van de juiste

details te voorzien. Voor reviewers wordt dit een belangrijk beoordelingscriterium.

Door het openbaar maken van de data zijn deze door iedereen te checken. Statistische onvolkomenheden zullen eerder aan het licht komen. Fouten in de analyse zullen worden opgemerkt. Fraudeurs lopen sneller tegen de lamp.

Behalve bovenstaande misstanden wordt meteen een ander hardnekkig probleem aangepakt: de publicatiebias. Door publicatie onafhankelijk te maken van de uitkomst, krijgen falsificaties eenzelfde kans gepubliceerd te worden als verificaties.

Bovenstaand voorstel heeft enkel betrekking op hypothesetoetsend onderzoek. Exploratief onderzoek kan op de aloude manier worden gepubliceerd.

In het hier voorgestelde dubbele publicatiesysteem zal de bulk aan sociaal-psychologisch onderzoek exploratief zijn. Dat is nu ook al het geval. Alleen wordt het vermomd als hypothese-toetsend onderzoek; hypothese-toetsend onderzoek dat wél aan alle kwaliteitseisen voldoet, is daardoor niet als zodanig herkenbaar. Voor collega-onderzoekers is het al lastig om de waarde van gepubliceerde onderzoeken in te schatten, voor journalisten en leken is dit vrijwel onmogelijk.

Een gedragscode is niet genoeg om de wetenschap te ontslodderen. Een eerlijker publicatieproces wel. Dat geldt niet alleen voor de sociale psychologie, maar ook voor andere empirische wetenschappen waarin dezelfde mechanismen een rol spelen. yyy Bram Duyx is afgestudeerd in de psycholo­ gische methodenleer en werkt als statistisch onderzoeker bij het CBS.

De Amsterdamse dichter en vrijdenker Chacha vertelde mij eens dat hij God op de Dam zag staan. God trachtte met twee plastic statiegeldflessen muziek te maken. Hij sloeg de petflessen tegen elkaar en kermde onverstaanbaar een lied.

Chacha keek om zich heen: eerst creëren we God, dan verklaren we hem dood en nu hebben wij hem tot de bedelstaf gebracht, dacht de dichter.

Ik vond het een prachtige karaktertekening van ons tijdsbeeld.

Op oudejaarsdag had ik een soortgelijke ervaring.

Ik zag de tijdgeest lopen. Misschien moet ik het woord tijdgeest niet gebruiken, want de begrippen tijd en geest staan voor mijn gevoel lijnrecht tegenover elkaar. Ons, dat moet ik schrijven. Ik zag ons over straat gaan. Het was een jongen van een jaar of zestien. Hij stak de ene rot na de andere af, die hij niet naast of voor zich uit smeet, maar achter hem. En hij keek niet om. Wie wil weten hoe iemands innerlijk eruit ziet, komt heel ver als de buitenkant wordt bestudeerd.

Om de tien straattegels zong hij: ‘Waar is dat feestje? Hier is dat feestje!’ Ik vroeg mij met alle zorg en afschuw af hoe lang de stoeptegels met rust zouden worden gelaten, waar dat Widf? Hidf! vandaan kwam en waarom het tweeregelige lied tijdens baldadigheid wordt geheven?

Een van de onuitwisbare tv-momenten uit mijn jeugd is een gesprek tussen journalist Jan Lenferink en Mohamed Rasoel in het programma RUR. Rasoel zorgde enige tijd voor reuring in de actualiteitenrubriek des lands. In een doemessay waarschuwde hij tegen de islamisering. Zijn boodschap verspreidde hij met een theedoek voor het gezicht en een zonnebril op. Lenferink probeerde tijdens het gesprek meermaals de doek van Rasoels hoofd te trekken. Wie ontmaskert ons?

De vuurwerkgooier liep langs een supermarkt en zag zichzelf in de winkelruit: kort, zwart haar en een grote bril. yyy Asis Aynan

FoliaMagazine

15

brief Onveilig en onethisch Samen met docent Chris Kremer hebben wij met grote verbazing de rubriek ‘Toehoorders’ gelezen in Folia Magazine #13, waarin het hoorcollege van onze collega Chris Kremer door een redactielid van Folia en drie studenten wordt besproken. Het redactielid – in dit geval Fien Veldman – kon ongezouten haar feedback geven op de manier waarop Chris Kremer aan het werken was. Ze is moeilijk te verstaan, studenten achterin vinden het college saai en volgen het college niet meer, en de wijze waarop Chris vertelt is te chaotisch. Dan onze studenten Paulien, Moana en Alma. Ook zij konden ongezouten hun feedback geven op Chris. Met grote verbazing hoorden wij van Chris dat zij niet op de hoogte was van het bezoek van Folia.

Volgens ons stel je jezelf eerst netjes voor aan

A

B

C

een docent en vraag je of je het college mag beluisteren ten behoeve van een artikel voor Folia.

De ‘journalist’ schrijft het artikel en legt het terug in concept neer bij diegene over wie het artikel gaat, deze geeft al dan niet goedkeuring en na goedkeuring mag er gepubliceerd worden.

De journalistieke vrijheid gaat ons in dit geval veel te ver.

Een ander punt van kritiek is, dat Fien het college beluistert en op haar manier verslagen heeft, dat er drie studenten aan het woord komen en Chris niets mag melden, terwijl het over haar gaat! Onze zorgen uiten zich vooral over de onveilige, onethische manier, waarop onze collega in de openbaarheid neergezet wordt.

De rubriek zegt niets over goed onderwijs voor onze studenten. De rubriek zegt iets over de interpretatie van Fien Veldman, journalist van Folia en van de drie studenten betreffende het hoorcollege van Chris.

De HvA heeft een fantastisch kwaliteitszorg-

D

E

systeem, waarin wij als docenten één keer in de drie maanden feedback krijgen van studenten, medecollega’s en leidinggevenden. Het kwaliteitszorgsysteem geeft feedback op een veilige, respectvolle manier, zodat de docenten kunnen werken aan hun verbeterpunten. De feedback op Chris Kremer in de rubriek ‘Toehoorders’ is absoluut onveilig voor haar. Hoe kan zij de volgende keer voor deze groep studenten college geven? Hoe kan zij in de toekomst een vertrouwensband opbouwen met haar studenten als zij mentor wordt van een deel van deze groep collegeaanhoorders? Onze hoop is dat Folia nooit meer zonder toestemming van de desbetreffende persoon/docent wat dan ook gaat publiceren en dat studenten zich wat genuanceerder uitlaten als er gevraagd wordt feedback te geven over iemand anders. yyy Ingrid Schonewille en Antonet Warger, docenten pedagogiek

F

Broer-zusG

H

I

J

K

L

1

2

3

4

5

6

7

8

9

11

10

12

prijsvraag Als twee uitslag druppels water...?

19 massaal gereageerd op de Er werd 20 broer-en-zusprijsvraag (Folia Magazine 14/15). Ongeveer twintig procent van alle inzenders had alle broers en zussen goed aan elkaar gekoppeld.

28 De prijswinnaars hebben inmiddels 27 schriftelijk bericht ontvangen. Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd.

Speciaal voor de vrije feestdagen: een heuse broer-en-zusprijsvraag.

We hebben 24 broers en zussen van de HvA en UvA gefotografeerd. Zoek de juiste koppels bij elkaar (broer-zus, zus-zus of broer-broer; alle combinaties zijn mogelijk) en vul het formulier in op de website: www.foliaweb.nl/ broerzusprijsvraag.

Het is geen gemakkelijke opgave,

er liggen dan ook prachtige prijzen klaar voor de winnaars, zoals boeken van Aaf Brandt Corstius en Jelle Brandt Corstius, dinerbonnen en sportarrangementen. Check de volgende pagina voor alle prijzen.

Iedereen mag meedoen, inzenden kan tot 15 januari 2013. Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd. yyy productie en foto’s

A➔8, B➔11, C➔4, D➔6, E➔9, F➔7, G➔10, H➔12, I➔2, J➔1, K➔3, L➔5 Rosa van Toledo

Met dank aan: Hadassa en Simon Terpstra, Nina en Tessa Hemrika, Rosalie en Mijke Joosten, Floortje en Rutger Vermeer, Anke en Beelke Koopmann, Francisca en Tobias Wals, Jonas en Riki Kooyman, Julie en Jochem Boodt, Keje en Freek Boersma, Sophie en Esther Villerius, Liselotte en Jeroen de Zoete, Vera en Jetty Guldemeester

38

16

FoliaMagazine

FoliaMagazine

FoliaMagazine

FOL_14-15.indd 38

10-12-12 12:47

FOL_14-15.indd 39

39

10-12-12 12:48

Curvers

Moeder datet Ik werd uitgenodigd voor de lancering van een ‘singles network’ (géén datingsite) voor ‘succesvolle, leuke en knappe mensen’. Van hondsdolle nieuwsgierigheid logde ik in als ‘Jozefien’. Al 134 jongens succesvol, leuk en knap genoeg voor mij hadden zich aangemeld en mijn profiel werd al beknipoogd. Een ouderwets hunkerhonk dus, maar hunkeren is niet succesvol en leuk.

Hoeveel pragmatischer gaan onze senioren daarmee om. Weet je wat je (groot)ouders doen als jij niet op bezoek komt ’s zondags? Internetdaten. Weet ik van mijn moeder. Samen scrollen we door de sukkelende senioren: onhandig ingescande pasfoto, gehalveerd vakantiekiekje, in allerijl bedachte schuilnaam.

Maar laat je niet foppen door die onschuldige, verdroogde koppies! De seniorendatingscene is een meedogenloze wereld waar wrede wetten gelden. Senioren daten vastberaden en zijn nietsontziend in hun afwijzingen. ‘Bellen + daten = weten!’ is een bekende leus in het wereldje. Ze spreken af op het strand trouwens. Hele rijen Toyota’s met verhoogde instap voor de afslag Egmond. En gelijk tongen. Op het strand van Relatieplaneet zoeken een miljoen oudere dames met een goed glas wijn in de hand naar ‘een maatje’. Verderop een miljoen mannen met een wijkende haarlijn, gegroepeerd rond barbecues.

Een leven biedt misschien niet genoeg tijd om goed te worden in de kunst van de verleiding.

Nee, romantischer wordt het er niet op. Om me heen gaan mensen sneller samenwonen dan Thaise importbruiden. Eenzaamheid verhoogt de bloeddruk en het risico op depressie, eenzaamheid is ongezond en hunkering is als honger. Iets waar je naar moet handelen zoals onze bejaarden dat doen.

Morgen heeft moeder weer een date. ‘Doe je wel voorzichtig?’ vraag ik bezorgd. yyy Emma Curvers

opinie

Contactmomenten blijven nodig Hoorcolleges zijn niet zomaar te vervangen door online colleges, volgens Dennis Breuker.

I

n een ingezonden brief in de Volkskrant schreef hoogleraar Jan Derksen dat wat hem betreft ‘hoorcolleges het internet op’ kunnen. Het is goed om in deze tijden van verregaande automatisering na te denken over hoe ICT kan worden ingezet in het onderwijs. En colleges online aanbieden is daar een voorbeeld van. Maar de reden om hoorcolleges online aan te bieden moet wel een goede reden zijn. Bijvoorbeeld voor studenten die er niet bij kunnen zijn. Of omdat een student vlak voor het tentamen nog een keer een uitleg wil zien. Maar ik vind het te kort door de bocht om te stellen dat online colleges de normale colleges volledig kunnen vervangen. Natuurlijk moet het niet zo zijn dat je studenten moet ‘dwingen om naar je te luisteren’. Maar wanneer een docent enthousiasmerend genoeg is en zijn studenten daadwerkelijk bij het college betrekt, dan komt het luisteren vanzelf. Een college van een dergelijke docent heeft zeker toegevoegde waarde. Het nut van een hoorcollege is misschien nog wel meer het aanwakkeren van de lust om te leren dan het daadwerkelijke overdragen van kennis.

De zin in het stuk van Derksen ‘Leuke bijkomstigheid is dat er flink kan worden bezuinigd op managers en gebouwen’ doet mijn tenen krommen. Dit wordt vaker als argument gebruikt, maar ik ben van mening dat er altijd contactmomenten moeten zijn tussen docent en student, ook wanneer de lessen online gaan.

Er moet altijd ruimte blijven voor vragen en

discussie. Verkeerd aangeleerde concepten moeten worden herkend en bijgesteld. En dat kan ook als toch wordt besloten om hoorcolleges alleen nog maar online aan te bieden. Een concept dat zich hier bij uitstek voor leent is het flipped classroom-concept. Hierbij bestudeer je de stof thuis (bijvoorbeeld via online hoorcolleges, of liever nog via kleine kennisfilmpjes, zoals de Khan Academy doet, of misschien gewoon door het boek te lezen). Vervolgens kom je naar school om samen met andere studenten en de docent opgaven te maken om de stof te verwerken. De docent gaat hier dus niet het huiswerk opnieuw uitleggen, maar gaat ervan uit dat de stof is bestudeerd. De les is bedoeld om de stof te verwerken. Dit dwingt studenten ook om het thuis voor te bereiden, anders hebben ze niets te doen. De docent kan zijn tijd en aandacht bij een dergelijke les veel nuttiger en gerichter inzetten dan bij het geven van een standaard hoorcollege.

Bottom line: de docent zal nooit worden vervangen, zijn rol wordt alleen anders. yyy Dennis Breuker is docent informatica aan de HvA.

FoliaMagazine

17

18

FoliaMagazine

objectief HOOfDZaKen Vroeger kon moeder smeken en dreigen wat ze wou, maar de muts ging niet op. Want kriebelig, lelijk en voor sukkels. Nu kun je er weer mee gezien worden, mits juist gestyled.

Ook geschikt voor mannen en binnenshuis. yyy tekst Mirna van Dijk / foto’s Danny Schwarz

Van links naar rechts en van boven naar beneden: Karene Bobonnet (21) International Business Jessica Sim (21) Master International Performance Research Hava Eryilmaz (27) kopopleiding economie Charlie groen (20) filosofie ann Maleen Eckstein (19) Amfi Fashion & Design laura Bokdot (23) International Marketing laura de adelhart Toorop (20) geschiedenis lennart Vogelsang (21) AUC Liberal Arts and Sciences linda Sekayita (29) taal- en schakeljaar Merel Borst (18) literatuurwetenschap Pietro Caprera (22) Master Business studies Sem Kreder (22) International Management Marine Bogalbe( 22) International Business Yara van der laan (27) postdoc IT-Audit Maria Backman (23) Amfi Branding

FoliaMagazine

19

Nederwiet gaat nooit verloren

alcoholverslaafden/ -misbruikers

wietverslaafden/ -misbruikers

Het gedoogbeleid, paradepaardje van Nederland, ligt onder vuur. UvA-criminoloog Marije Wouters

477.000 70.000

concludeert in haar dissertatie dat strenger beleid leidt tot hogere prijzen en meer illegaliteit, maar niet minder gebruikers. Dus dat gedoogbeleid was zo gek nog niet. tekst Marith Iedema en Robrecht de Vocht / illustraties Bas Kocken en Pascal Tieman

M

arije Wouters, onderzoeker aan het Bonger Instituut voor criminologie van de Universiteit van Amsterdam, onderzocht de gevolgen van veranderingen in het cannabisgedoogbeleid sinds midden jaren negentig. Ze keek hiervoor naar het beleid van vijf gemeenten in Nederland en voerde een enquête uit onder achthonderd gebruikers van cannabis.

Ze concludeert in haar dissertatie onder meer dat als de toegankelijkheid tot coffeeshops beperkt wordt, gebruikers eerder elders hun waar kopen: op de illegale markt.

Het Nederlandse drugsbeleid is de afgelopen jaren steeds strenger geworden. Wouters onderzoek geeft aanwijzingen over de mogelijke gevolgen van recent ingevoerd beleid. Het invoeren van een ‘besloten clubmodel’ (de wietpas) en een ‘ingezetenenmodel’ (verplicht tonen van een verblijfsvergunning) leidt tot een afname van het aantal coffeeshops. Dit beleid is in eerste instantie gericht op het weren van buitenlandse drugstoeristen. Het heeft echter ook gevolgen voor Nederlandse gebruikers.

Minder coffeeshops betekent dat zij meer gebruik zullen maken van illegale dealers.

Veranderingen in de wet- en regelgeving op consumptieniveau hebben dus effect op de manier waarop cannabis gekocht wordt, maar verminderen het aantal gebruikers en hoeveel ze gebruiken niet. De mogelijkheid tot controle op kwaliteit en gebruik via de coffeeshop zou verloren kunnen gaan. Als de illegale cannabismarkt groeit, kunnen minderjarigen makkelijker aan cannabis komen en komen ze sneller in aanraking met de andere (hard)drugs die illegale dealers verkopen. Recent beleid is vooral gericht op het beperken van overlast en steeds minder op zorg en preventie.

Het gevaar bestaat dat risicogroepen hiervan uiteindelijk het slachtoffer zullen zijn.

Marije Wouters, Cannabis Control. Consequences for Consumption and Cultivation.

Wouters promoveerde op 22 januari.

20

FoliaMagazine

Verslaving

4,2 procent van de Nederlandse bevolking tussen 15 en 64 blowt regelmatig. 141.000 mensen (1,3%) blowt dagelijks. Het aantal wietverslaafden vertoont landelijk een stijgende tendens.

Veertig procent van de wietverslaafden is jonger dan 25 jaar.

Het aantal zware drinkers en alcoholverslaafden vertoont in zijn geheel een dalende tendens, maar het aantal alcoholgerelateerde ziekenhuisopnamen en zorgvragen neemt juist toe.

3.534 in 2000

10.971 in 2010

Verslavingszorg

Tussen 2000 en 2010 nam het aantal cannabiscliënten in de verslavingszorg toe van 3534 naar 10971. Van 2009 naar 2010 ging het om een toename van 7 procent. Van de cannabiscliënten is 4 op de 10 jonger dan 25 jaar.

Dutchies

43% 57% 617x

Toeristen Totaal

Spoedhulp

De Amsterdamse ambulance reed in 2010 617 keer uit vanwege cannabisgebruik (508 keer roken, 109 keer spacecake). Bij 43 procent ging het om Nederlanders en in 57 procent van de gevallen om toeristen.

813

THC-gehalte

16,5% 8,6%

2000 2011 nederwiet

Bronnen: Trimbos-instituut, Kennislink, CBS, Drugsinfoteam, Jellinek, Nationale Drug Monitor, besproken proefschrift.

650 283 214

5,6%

6,6%

2000 2011 importwiet

2000 2012 Landelijk

2000 2012 amsterdam

Coffeeshops

Landelijk daalde het aantal coffeeshops van 813 in 2000 naar 650 nu. In Amsterdam daalde het aantal van 283 in 2000 naar 214 in 2010. Deze tendens wordt geweten aan het strengere coffeeshopbeleid.

Wietprijzen

€ 6,00 2002

lichamelijk

€ 9,30 2012

Verhoging hartslag, ontspanning van spieren, beter in- en doorslapen.

Soms: sterke toename eetlust, duizeligheid, misselijkheid, droge mond, droge rode ogen.

Geïmporteerde wiet toont een dalende prijstendens en is bijna de helft goedkoper dan nederwiet.

Nederwiet kostte ruim 6 euro per gram in 2002 en 9,30 euro per gram in 2012.

Cognitief

Ruimte en tijd worden anders ervaren, muziek wordt mooier, eten smaakt anders.

Weetjes

• Na tomaten en komkommers is wiet ons meest geëxporteerde agrarische product. Geschat wordt dat er jaarlijks 500 ton de grens over gaat. Maar de handel is illegaal, dus officiële cijfers zijn er niet.

• Sinds 2003 is het toegestaan om cannabis voor medische doeleinden te gebruiken. Het wordt op recept voorgeschreven om pijnklachten te verlichten van onder andere multiple sclerose en migraine.

• Onderzoekers hebben in 1997 berekend dat je voor een dodelijke overdosis cannabis 680 kilo wiet binnen een kwartier zou moeten oproken.

Met het huidige THC-gehalte is dat nu waarschijnlijk ‘nog maar’ de helft.

• In 2011 werd geschat dat in totaal 23 miljoen inwoners van EU-lidstaten cannabis gebruiken. Nederland valt met zeven procent precies op het Europees gemiddelde.

• Volgens een VN-rapport over drugs uit 2010 is cannabis de meest geteelde, verhandelde en geconsumeerde drug ter wereld, en zijn er wereldwijd tussen 119 en 224 miljoen volwassen gebruikers.

Hbo, wo Havo, vwo, mbo

Stemming

Opgewekt, vrolijk, innig en geneigd tot contact met anderen of juist het tegendeel: in zichzelf gekeerd zijn. Soms lachkick (lachbuien).

Vbo, mavo

Waarneming

Associatief denken gaat beter, kortetermijngeheugen raakt verstoord, logisch denken gaat moeilijker.

Lager onderwijs

0

2 vrouwen

4

6

mannen

8

10 %

Opleiding

Onder personen die alleen hun lagere school hebben afgerond komt gebruik van cannabis vaker voor dan bij mensen met een afgeronde hbo- of wo-opleiding. Voor mannen geldt: hoe hoger de opleiding, des te minder cannabisgebruik.

FoliaMagazine

21

(advertentie)

illustratie Denise van Leeuwen

drift

Al een leven lang samen

E

mma (29), docent aan de Faculteit der Maatschapij- en Gedragswetenschappen: ‘Jeroen en ik zijn nu dertien jaar, acht maanden en een paar dagen samen. Via mijn neef leerden we elkaar kennen. In het begin waren we een drieeenheid. Tot ik Jeroen zag op een feestje. Het was de tijd van voor het eerst alcohol drinken; na wat sangria en lambrusco begonnen we al snel te zoenen. Die avond zien we nog steeds als de avond dat we wat kregen.

Vijftien waren we. Ik vond Jeroen vooral heel grappig. We bleven elkaar zien, en waarom ook niet? Het was leuk en het was spannend. Zo’n eerste fase duurt wat langer als je nog zo jong bent; je gaat niet meteen met elkaar naar bed en je hebt allebei nog veel te maken met je ouders.

Voor we het wisten zaten we in ons examenjaar.

Ik ben toen voor een paar maanden naar het buitenland gegaan, Jeroen ging studeren aan de Hogere Hotelschool. We hebben het er wel even over gehad: stel dat je iemand anders tegenkomt?

Nee joh, zei hij toen. Maar ik kon me voorstellen dat het kon gebeuren; ik ging tenslotte op reis.

Het is de enige keer in onze relatie geweest dat ik echt over die vraag heb nagedacht. Ik heb alleen met Jeroen seks gehad. Dat is voor veel mensen een gek idee. Zeker in deze tijd komt het haast niet meer voor dat mensen van onze leeftijd al zo lang een relatie hebben. Natuurlijk heb ik weleens momenten gehad dat ik dacht: dat is een

‘Ik heb alleen met Jeroen seks gehad’ leuke jongen. En als ik vriendinnen hoor en zie hoe zij hun leven om mannen heen inrichten, dan zie ik dat het ook anders kan. Maar ik denk dan ook: wat een gedoe, wat ingewikkeld en wat ben ik blij dat ik Jeroen heb. Vijf jaar geleden zijn we pas gaan samenwonen. We hadden die acht jaar daarvoor ook erg ons eigen leven.

We zagen elkaar één dag in de week en verder belden we iedere dag. Het was na ons afstuderen dan ook echt spannend; zou het er nu echt van komen dat we samen gaan wonen? We hebben uiteindelijk maar gelijk een huis gekocht.

Mensen vragen wel hoe je dat nou doet, zo’n lange relatie. Ik heb dan niet meteen een antwoord klaar. Wel kan ik zeggen dat het altijd steady is. We maken bijvoorbeeld nooit ruzie.

Nu zijn we niet van die opvliegerige types, maar ik denk dat het ook komt omdat we elkaar al zo lang kennen. We zijn op elkaar gaan lijken. Aan een half woord hebben we genoeg; we weten wat de ander wil en voelt.

Op mijn vijftiende vond ik Jeroen gewoon grappig en lief, ik wist natuurlijk niet dat er zo veel meer zou komen. Jeroen kan zich goed inleven in mij, daarbij is hij ook de grootste knuffelbeer die ik ken. We zijn nu allebei 29 en we zijn ons aan het voorbereiden op het ouderschap. Over een paar maanden komt ons eerste kind. We wisten allebei al dat we een gezin wilde, de vraag was meer: wanneer? We hebben inmiddels een huis en allebei een baan. We hadden ook gewoon zin in iets nieuws: in een creatie van ons samen.’ yyy Roos Menkhorst Om privacyredenen zijn de namen gefingeerd. Wil je ook meedoen aan deze rubriek, mail dan een korte motivatie naar redactie@folia.nl.

FoliaMagazine

23

‘Iedere ochtend aten we kreeft’ Iris Monnereau deed voor haar promotie in internationale ontwikkelingsstudies jarenlang onderzoek naar kreeftenvisserij in het Caraïbisch gebied. Als enige vrouw aan boord maakte ze de slechte werkomstandigheden van vissers van nabij mee. ‘Duikers hebben vaak geen luchtdrukmeter en geen dieptemeter.’ tekst Marieke Buijs / foto’s Jan van Breda

M

iddle Key, ‘Hoereneiland’, een klein, kaal, winderig eiland waar de zon genadeloos schijnt, ligt tussen de beste visgronden op veertien uur varen uit de kust van Jamaica.

Er wonen vierhonderd kreeftenvissers, acht kustwachten en vijfentwintig tot vijftig hoeren.

Andere vrouwen en kinderen mogen er niet komen. Overdag is het bijna verlaten. De mannen zijn op zee om hun fuiken te legen of op kreeften te duiken. Maar ’s avonds gaat het los.

De muziek gaat keihard aan en de minimarktjes veranderen in barretjes. De zanderige paadjes tussen de golfplaten hutjes vullen zich met dansende mensen. Ze drinken rum en roken wiet, die in de winkeltjes te koop is. Vrouwen bieden hun diensten aan. De generatoren die het feestgewoel van stroom voorzien brommen tot diep in de nacht.

nieT ZeiKen Voor haar promotieonderzoek in internationale ontwikkelingsstudies verbleef Iris Monnereau (36) op Hoereneiland. ‘Ik vond het geweldig om daar te zijn, en bij tijden was het hilarisch om de interactie tussen de kreeftenvissers en de hoeren gade te slaan. Ik had het goed voor elkaar. Ik sliep op een veldbedje naast het urinoir in de

24

FoliaMagazine

badkamer van de kustwacht, de enige ruimte die op slot kon.’

Monnereau onderzocht de levensomstandigheden van kreeftenvissers in Jamaica, Belize en Nicaragua. Ze wil weten hoe verschillen in abstracte zaken als beleid en internationale handelsketens effect hebben op het dagelijks leven en het welzijn van vissers in die drie landen. Als bevlogen onderzoeker besloot ze

‘Ik voelde me veilig aan boord’ dat er maar één manier is om daar echt achter te komen; deelnemen aan dat dagelijks leven.

Monnereau: ‘Als je meevaart op zo’n schip zie je bijvoorbeeld dat de vissers om twee uur ’s nachts opstaan en tot zeven uur ’s avonds doorwerken voor 36 dollarcent per uur. Dat had je anders niet beseft. Bovendien, als je meehelpt, niet zeeziek wordt en niet gaat zeiken, dan denken die vissers “Dat wijf is top,” en dat vertellen ze aan hun vrienden en dan zijn die ook eerder geneigd mij in vertrouwen te nemen en te helpen met mijn onderzoek.’ Maar hoe is het om als stadse Nederlandse vrouw op te gaan in het ruige leven van de Caribische kreeftenvissers?

Gezeten in een café vertelt Monnereau – spijkerbroek, leren jack, Amsterdams accent – over haar onderzoek. Zes jaar lang verdeelde ze haar tijd tussen haar werkkamer op de UvA en het vissersbestaan in het Caribisch gebied.

Monnereau vergeleek Belize, Jamaica en Nicaragua met elkaar, omdat die drie landen sterk van elkaar verschillen wat betreft de organisatie van de visserij. ‘Verschillen in regelgeving hebben enorme impact op het welzijn van vissers. In Nicaragua bijvoorbeeld hebben commerciële verwerkingsbedrijven veel macht, die overvleugelen vaak de regelgeving in de visserij. Vissers mogen daarom met zuurstoftanks duiken naar kreeft, wat het kreeftenvissen in Nicaragua zeer riskant maakt. Belize is het andere uiterste, daar hebben de vissers best een goed leven. En Jamaica met het hoereneiland valt daar een beetje tussenin.’

‘If you don’t die, you make a lot of money,’ zeggen kreeftenvissers in Nicaragua. Veiligheidsnormen worden niet nageleefd en niemand neemt verantwoordelijkheid voor de veiligheid van de vissers. ‘De vissers werken als kleine zelfstandigen op industriële schepen die eigendom zijn van de verwerkingsbedrijven. Om hun verblijf op die schepen optimaal te benutten duiken de vissers zo veel ze kunnen.’ Waar duikscholen

derd dollar mee van het verwerkingsbedrijf en dat is het dan. Voor mijn onderzoek interviewde ik jongens die dat was overkomen, omdat ik wilde weten of iemand zorg voor ze draagt. Dan ligt zo’n jongen verlamd op de houten vloer van zijn huisje, terwijl hij in z’n broek plast en geïnfecteerde doorligplekken heeft, te wachten op z’n dood. Dat vond ik erg moeilijke interviews.

Die vormden gelukkig niet de hoofdcomponent van mijn onderzoek, anders was het allemaal wel heel deprimerend geworden.’ sLaPen OP DeK Monnereau pakt haar laptop erbij en laat foto’s zien van haar verblijf op La Princessa, een Belizaanse vissersboot. In Belize is de macht anders verdeeld. De vissers zijn vertegenwoordigd in

‘Ik kon me niet voorstellen dat er elf man aan boord sliep’

recreatieve duikers leren dat ze hooguit drie duiken per dag mogen maken, met voldoende pauzes tussendoor, duiken kreeftenvissers tot wel achttien keer per dag, met tussendoor slechts een paar minuten aan de oppervlakte.

Bovendien schort het aan de duikuitrusting. ‘De duikers hebben vaak geen luchtdrukmeter en geen dieptemeter. Ze duiken tot wel zestig meter diepte. Wanneer ze voelen dat hun zuurstoftank leeg is, schieten ze naar de oppervlakte.’ Dat kan leiden tot de bij duikers gevreesde decompressieziekte. Stikstof die op diepte onder hoge druk in het lichaamsweefsel is opgenomen zet snel uit

en vormt belletjes in de bloedvaten. Dit resulteert in jeuk of gewrichtspijn, en als de bubbels in de hersenen of het ruggenmerg zitten, raakt de duiker zelfs bewusteloos of verlamd.

Het proces kan worden teruggedraaid in een decompressiekamer, mits de duiker daar binnen een paar dagen in belandt. ‘Maar de duikers zijn voor zo’n eenentwintig dagen ingescheept en de kapitein vindt het vaak zonde van de brandstof om het hele schip terug naar land te brengen voor één zieke duiker. Als ze het dan overleven om dagen met decompressieziekte op het houten dek te liggen, krijgen ze misschien tweehon-

coöperaties en hebben veel invloed op de visserij. Dat resulteert in betere levensomstandigheden. In Belize is het gebruik van zuurstoftanks verboden. Vissers gebruiken fuiken of duiken op hun longen.

Monnereau spendeerde vijf dagen aan boord van La Princessa. Ze deelde het schip met elf kreeftenvissers en een kok. Iedere dag vertrokken de vissers in uitgeholde boomstammen vanaf het moederschip, om naar de beste plekjes van het rif te varen. Urenlang doken ze op hun longen tot wel vijfentwintig meter diepte, op zoek naar schelpen, vis en kreeft. ‘Toen ik werd afgezet bij het schip kon ik me niet voorstellen dat er elf man aan boord sliep. Maar het gaat. Iedereen kiest een plekje op het dek en rolt zich op op een

FoliaMagazine

25

zeil of stuk karton. Ik sliep onder in de boeg, tussen de kapitein en een andere visser. Iedere ochtend aten we ondermaatse kreeft als ontbijt, al hadden de duikers liever vis. Het was gezellig en ik voelde me veilig aan boord, ook al kende ik de mannen nog maar net. Het enige waar ik niet aan kon wennen was het feit dat er geen echt toilet was. Op de punt van de boot was speciaal voor mij een opengeknipte zak gespannen als scherm en daarachter deed je je behoefte. Onderling waren de vissers dat erg gewend, maar ik vond het moeilijk. Daar zit je dan, met je hoofd dat boven het schermpje uitsteekt, terwijl die mannen op nog geen meter afstand hun ontbijtje eten of hun tanden poetsen.’ ÉÉn vraag Per BierTje Monnereau vertelt liefdevol over de mensen die ze tegenkwam. Op foto’s staat ze stralend tussen de mannen van La Princessa. ‘Kijk, dit is Bildo, de kapitein. Ik ging altijd met hem

‘De consument weet van niets’ mee in de kano en ben een paar keer bij hem thuis op bezoek geweest.’ Ze kijkt naar de foto: ‘Ik was wel in mijn element daar. Ik hou van het vrije leven van die vissers. Ik zou zelf geen visser willen zijn, maar als onderzoeker is visserij wel mijn ding. Vissers zijn vaak slim, ze moeten bijvoorbeeld onthouden waar ze honderdtachtig verschillende fuiken hebben uitgezet. Maar verder geniet ik ook gewoon van die dynamiek op zo’n boot en van het grappen en ouwehoeren.’ Geanimeerd vertelt ze verder over de capriolen die ze uithaalde om al haar onderzoeksgegevens te verzamelen. ‘Vaak waren mensen toch argwanend. Ik moest dan vooral veel lullen. En altijd bier drinken. Dan mocht ik één vraag stellen per biertje dat ik voor ze betaalde. En niets opschrijven. Af en toe glipte ik het toilet in en krabbelde ik snel de cijfers op toiletpapier. Bijvoorbeeld dat vissers vijfduizend fuiken uitzetten, terwijl dat er maar drieduizend mochten zijn. Als ik ’s avonds in bed lag, schreef ik alles over in mijn logboek.’

26

FoliaMagazine

Monnereau heeft dus ondervonden hoe hard het vissersleven in Nicaragua was en hoe veel beter hetzelfde leven in Belize is. Kunnen de Nicaraguanen iets leren van de situatie in Belize? ‘De situatie in Nicaragua is in de loop van jaren zo gegroeid. Je kunt dus niet zeggen: “We draaien even aan dit knopje en dan is alles weer goed.”

Maar het scubaduiken in Nicaragua zou verboden moeten worden. Alleen moet je de vissers dan ook een alternatief bieden. Uiteindelijk zouden de Amerikaanse importeurs, die de Caribische kreeft afnemen, stelling moeten nemen. Die doen nu alsof ze van niets weten, maar ze weten dondersgoed hoe de kreeft gevangen wordt.

Omdat importeurs niet transparant zijn over de gebruikte vismethoden, weet de consument ook van niets en viert hij zijn verloving met een romantisch kreeftdiner. Om meer bewustzijn te kweken bij de consument heb ik meegewerkt aan een documentaire over de Nicaraguaanse kreeftenvisserij. Ik hoop dat de vraag naar mensvriendelijke kreeft importeurs uiteindelijk zal dwingen mee te denken over manieren om het leven van de Nicaraguaanse vissers te verbeteren.’ yyy Iris Monnereau: The Red Gold Rush: The Impact of Governance Styles on Value Chains and the Well­ Being of Lobster Fishers in the Wider Caribbean

foto Danny Schwarz

op de tong

Los Pilones

Geldersekade 111 (Centrum)

‘M

ex-Mex’ staat er. Dat doet ons vermoeden dat de keuken authentiek Mexicaans en niet het veramerikaniseerde Tex-Mex. We zijn met vier vrienden waarvan er één Amerikaans is. We hebben

Mexicaans

De Mexicaanse keuken is grofweg een samenvoeging van de Azteekse en de Spaanse keuken.

De keuken van de Azteken was grotendeels op maïs gebaseerd. Toen de Spaanse veroveraars in het Aztekenrijk arriveerden brachten zij hun eigen gerechten en ingrediënten mee.

Tegenwoordig staat de Mexicaanse keuken vooral bekend om deegwaren als burrito’s, tortilla’s, taco’s, enchilada’s en quesadilla’s, met allerlei vullingen, maar vaak met vlees en bonen.

zin in een discussie, dus we gaan naar binnen.

Het ziet er gezellig uit. Het restaurant is niet groot, wel knus. Vrolijk beschilderde tafeltjes en muren. Een warme en toch relaxte uitstraling.

De gasten bestaan uit studenten, Amsterdammers en toeristen en een heleboel Mexicanen die

TeqUiLa Teq

Tequila (spreek uit: tekila, dus niet tekilja) is een alcoholische drank die bereid wordt door het gegiste sap van de agave tweemaal te distilleren.

De drank is vernoemd naar zijn geboorteplaats: Santiago de Tequila. Traditiegetrouw wordt het gedronken door eerst wat zout van de hand te likken, dan een shotje tequila te atten, en tot slot in een schijfje citroen te bijten. Naar het schijnt compenseert dit het door de tropische hitte verlies aan minerale stoffen.

het personeel zo familiair begroeten dat ze hier wekelijks lijken te komen. Qua drankjes hebben ze verschillende cocktails en verse sappen van exotische vruchten waar ik nog nooit van heb gehoord. Wij kiezen voor lemon margarita in een pitcher van een liter. We krijgen meteen een schaaltje tortillachips met een verse dip. Die dip smaakt zo authentiek dat ik nu al overtuigd ben van het Mex-Mexverhaal.

De Mexicaanse eigenaar die onze bestelling op komt nemen vertelt ons dat Los Pilones tien jaar geleden is begonnen en dat er inmiddels drie restaurants zijn in Amsterdam. Hij, zijn vrouw en twee broers runnen de zaken. Inmiddels hebben ze hun eigen tequilalijn, met het logo van het restaurant erop. De menukaart is behoorlijk uitgebreid. Verschillende soorten voorgerechten met vlees, vis, kaas en vega-mogelijkheden.

Zelfs iets met cacao. Als hoofgerecht natuurlijk enchilada’s, taco’s in alle denkbare varianten en met verschillende sauzen. Ik neem taco’s met kabeljauw. Als dessert een cheesecake en we zijn verzadigd. We eindigen onze avond met een shot tequila, want die kregen we van het huis. We are SO coming back again (inclusief bekeerde Amerikaan). yyy Richard van Lawick Folia Magazine ontvangt graag je restaurantrecensie en vergoedt tot € 50,-. Maximaal 270 woorden, (suggesties voor de) kaders zijn welkom, maar niet verplicht. Mail je recensie naar redactie@folia.nl. Stuur de orginele bon naar Folia Magazine, t.a.v. Stephanie Gude, Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD, A'dam.

BOnenWraPs

Fruit 1 ui, voeg als die zacht is 1 teen knoflook (gehakt) en chilipoeder naar smaak toe. Voeg dan 1 tl tomatenpuree, een uitgelekt blik kidneybonen en 1 blik gepelde tomaten toe. Kook 10 minuten en breng op smaak met zout. Bak in een andere pan een halve paprika in stukken. Pureer de helft van het bonenmengsel, meng de paprika door de andere helft. Bestrijk tortilla’s met de puree, voeg de rest toe en bestrooi met kaas. Rol op en bak 20 minuten in de oven (200º).

FoliaMagazine

27

Cultureel Studenten Centrum

promoties

CREA RoeterSeiland DinSDag 29/01

14.00 uur: Sanne Bartels – Geneeskunde

10.00 uur: Michel de Vries – Geneeskunde

Laparoscopic Colorectal Surgery: Beyond the Short­Term Effects (Agnietenkapel)

Virus Discovery and Human Parechoviruses (Agnietenkapel)

VrijDag 01/02

12.00 uur: Mikhel Kama – Sterrenkunde Young Intermediate­Mass Stars. From a Hifi Spectral Survey to the Physics of the Disk Inner Rim (Agnietenkapel)

10.00 uur: Hanneke Stuit Literatuurwetenschap/Cultural Analysis

Ubuntu Strategies in Contemporary South African Culture (Agnietenkapel)

14.00 uur: Coert Margadant – Geneeskunde

11.00 uur: Arno Mank – Geneeskunde

WOEnSDag 30/01

12.00 uur: Rachel Blom – Geneeskunde

High Dose Treatment for Hematologic Malig­ nancies. From Rituals to Evidence Based Practice (Aula)

Regulation of Integrin Function and Trafficking (Agnietenkapel)

10.00 uur: Gisela van der Velden – Geneeskunde

In Vitro and in Vivo Testing of Conditionally Replicating SIV and HIV­1 Strains to Study Viral Gene Expression (Agnietenkapel)

12.00 uur: Wieteke de Boer – Natuurkunde

Carrier Dynamics in Si NCs in a SiO2­matrix In­ vestigated by Optical Spectroscopy (Agnietenkapel)

14.00 uur: Sjef Orbons – Politicologie

Non­Lethality in Reality – A Defence Technology Assessment of its Political and Military Potential (Agnietenkapel)

DOnDErDag 31/01 10.00 uur: Roel van Veldhuizen – Economie

Essays in Experimental Economics (Agnietenkapel)

12.00 uur: Ersen Çölkesen – Geneeskunde

Primary Prevention of Cardiovascular Disease.

Evaluation of an Individual­Based Strategy (Agnietenkapel)

Clinical Challenges in Esophageal Cancer Treat­ ment (Agnietenkapel)

13.00 uur: Jelle Schaaf – Geneeskunde

Adres: Nieuwe Achtergracht 170 Bereikbaar via de Sarphatistraat en de Plantage Muidergracht

KlaSSieke muziek vr 25, za 26, 20.15u SKA & CREA Orkest – Carmina Burana Het Studentenkoor Amsterdam en het CREA Orkest voeren de bombastische Carmina Burana op afgewisseld met a capella stukken van Palestrina, Barber, Martin, Caplet e.a. vr: Dominicuskerk Amsterdam | Studenten E 10,-, overigen E 15,- | Kaarten via studentenkooramsterdam.nl | za: Beurs van Berlage| Studenten E 12,-, overigen E 20,- | Kaarten via beursvanberlage.nl

Risk Factors and Prognostic Models for Preterm Birth (Aula)

DEBat

14.00 uur: Linda van den Berg – Geneeskunde

wo 30, 20.00u

16.00 uur: mw. prof. dr. Karina van Dalen-Oskam, hoogleraar computationele literatuurwetenschap

ASVA Onderwijsdebat Het (sociaal) leenstelsel, er is veel over te doen. Welke assumpties liggen er aan het concept ten grondslag? Zijn studenten het wel eens met deze assumpties?

En: leiden ze wel noodzakelijkerwijs tot een maatregel als het leenstelsel?

Sprekers o.a.: Mohammed Mohandis (PvdA) Pieter Duisenberg (VVD) en Jesse Klaver (Groen Links). CREA Theater | Studenten gratis, overigen E 5,| Reserveren niet mogelijk

Voor uitgebreide informatie zie www.uva.nl/ nieuws­agenda.

CREA CurSuSSEn

The Role of C­type Lectin Receptors in Human Skin Immunity (Agnietenkapel)

oratie

VrijDag 01/02

De stijl van R. (Aula)

(advertentie)

Het is zover: de CREA voorjaarscursussen gaan weer van start. Van Monteren tot Schilderen en van Tai Chi tot Hip Hop, er is altijd wel een CREA Cursus die bij je past. Ook meedoen? Kijk online voor het complete aanbod. Verschillende cursussen zijn al vol, dus schrijf je snel in!

WWW.CREA.UVA.NL 28

FoliaMagazine

overigens

Eenentwintig universiteiten, waaronder de UvA, boycotten een nieuwe ranking die hogeronderwijsinstellingen keurt op vijf gebieden, waaronder onderzoek, onderwijs en samenwerking met bedrijfsleven.

Het is hypocriet om alleen deze nieuwe ranking te weigeren.

Werk dan überhaupt niet mee aan dat soort lijstjes.

Mieke Bal hoogleraar literatuurtheorie andré nollkaemper hoogleraar internationaal publieksrecht

Cees Vervoorn lector topsport & onderwijs

andré nollkaemper ‘Oneens. Je hoeft niet aan alle rankings mee te doen. Ranking is tricky business, er staan grote belangen op het spel en het kost veel administratief gedoe. Ik begrijp het bezwaar tegen deze nieuwe ranking wel. Hij scoort instellingen op vijf dimensies, dan is de kans groot dat de overkoepelende ranking uiteindelijk nietszeggend is. Maar het gevaar dat de UvA met de boycot loopt, is dat deze ranking populair wordt en de UvA de boot heeft gemist.

Het is speculatief, maar stel dat de UvA niet meedoet aan deze ranking, omdat ze als onderzoeksuniversiteit vermoedt minder goed te scoren op bijvoorbeeld samenwerking met bedrijfsleven. Dat zou ik een legitieme overweging vinden. Je streeft als universiteit bepaalde doelen na, bijvoorbeeld goed onderzoek doen.

Dan is het logisch dat je meewerkt aan de rankings die die doelen toetsen. Voorwaarde is wel dat de ranglijsten naar de consument toe transparant zijn over de gekozen criteria. Dan kan de student zelf díe ranking kiezen die toetst op aspecten die hij belangrijk vindt.’

Cees Vervoorn ‘Moeilijk. Het is belangrijk mee te doen aan rankings, zodat studenten zien waar je goed in bent. Maar er is zo’n overkill aan lijstjes en het brengt veel rompslomp met zich mee, dus ik kan me voorstellen dat instellingen op een gegeven moment afhaken. Je zou moeten streven naar één universele ranking, die door alle instellingen gedragen wordt. Die zegt ook veel meer. Ik vergelijk het weleens met een olympische medaille, die is waardevol, want in iedere klasse is er maar één. Het is lastig om één ranking op te stellen, omdat verschillende universiteiten verschillende criteria belangrijk vinden. Maar de universiteiten zijn er zelf bij gebaat, want dan hoeven ze niet tig keer per jaar alle lijstjes in te vullen.

Voor de HvA ligt het anders. Hbo-onderwijs heeft geen internationale equivalent. In veel landen zijn beroepsopleidingen zoals de HvA die geeft, opgenomen op universiteiten, dat maakt het lastig de HvA internationaal te vergelijken.

Maar de meeste studenten op de HvA komen uit Nederland. Voor hen volstaan lijsten als de Keuzegids HBO.’

Mieke Bal ‘De beslissing is niet hypocriet. Misschien denkt de UvA: en nu is het genoeg geweest. Dat zou ik toejuichen. Zoals het gezegde luidt: “Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.” Ik ben tegen ranglijsten van universiteiten. Beoordeling binnen Nederland en per opleiding is wel zinvol voor aankomende studenten. Maar je gaat geen taalkunde studeren op een universiteit die hoog scoort op natuurkunde.

Het belang dat aan ranglijsten wordt gehecht, valt binnen een bredere trend van bureaucratisering; visitaties, de druk om groepsonderzoeksaanvragen in te dienen en peer reviews. Die bureaucratisering komt enerzijds voort uit de behoefte aan controle, vooral vanwege de bezuinigingen. Anderzijds wordt het aangemoedigd door zwakke, onproductieve wetenschappers die zo een alibi hebben voor weinig eigen werk. Zij worden baasjes, kunnen macht uitoefenen over collega’s, en hebben status zonder output. Het systeem moedigt dat aan, omdat actieve wetenschappers vaak geen tijd hebben voor de administratieve rompslomp.’ yyy Marieke Buijs

FoliaMagazine

29

Hier lagen de zieken

In de periode 1981-1983 vertrok het Academisch Ziekenhuis uit de binnenstad.

In Amsterdam-Zuidoost opende het nieuwe Academisch Medisch Centrum (AMC) haar deuren.

De voormalige klinieken en ziekenzalen van het Binnengasthuis kregen nieuwe functies als studiecentra, danslokalen en vergaderzalen.

In het boek AMC 30 jaar.

Metamorfosen van een Amsterdams Gasthuis, verschenen bij Uitgeverij Boom, is op foto’s te zien hoe die verandering zich heeft voltrokken.

tekst Vera Lentjes / foto’s Matthanja Bieze, historische foto’s uit besproken boek

Een drukbezochte Grimburgwal tijdens het bezoekuur in 1950. In het linker gebouw, nu de Amsterdamse Academische Club, opende de eerste polikliniek voor geslachtsziekten. ‘Onder de klok gaan’ was een veel gebruikte uitdrukking voor mensen met een geslachtsziekte. Het rechtergebouw, nu het Service & Informatiecentrum van de UvA, deed dienst als de Kinderkliniek.

30

FoliaMagazine

De voormalige redactieruimte van Folia deed voor 1981 dienst als ziekenzaal.

De twee collegezalen in de ronde uitbouw van de afdeling interne geneeskunde worden nog steeds gebruikt. Het uitzicht op het plein heeft plaatsgemaakt voor het Atrium.

Professor Rotgans (man met bril) richtte in 1901 de collegezaal in als operatiekamer zodat studenten de operatie konden volgen. Na de verhuizing werd de zaal gebruikt als filmzaal en vergaderzaal voor het studentencentrum van Crea.

FoliaMagazine

31

Geef nu!

Giro 999

Ben jij tussen r de 15 en 24 jaa je r uu St je? ijf hr en sc ril 2013 in tekst voor 1 ap enow.nu en via www.writ n MacBook ee op maak kans ,–, een 00 .5 t.w.v. €1 of een schrijfcontract etro publicatie in M Vlaanderen.

directe hulp bij acute nood

CHaRItaS eN eCONOMIe: Kunnen economen voor meer opbrengst zorgen? aaNMeLdeN vIa aaC.Uva.NL/aGeNda

• Oudezijds Achterburgwal 235 1012 DL Amsterdam 020 - 52 515 70 aac.uva.nl

debat in de aMSteRdaMSe aCadeMISCHe CLUb dONdeRdaG 31 JaN. 17.00 uur

slechts betaal t de m €10 e an de as v p s rintp ouwburg h c s s d sta l ssba.n

30 jan t/m 2 feb | stadsschouwburg amsterdam | tga.nl

Folia maakt kennis... slechts betaal t de €10 me an de as v sprintp ouwburg h c s stads l ssba.n

nora toneelgroepamsterdam

van henrik ibsen regie thibaud delpeut

22 t/m 26 jan | stadsschouwburg amsterdam | tga.nl

...met Frank

van Vree

decaan van de Faculteit der Geesteswetenschappen UvA Woensdag 23 januari tussen 16.00 en 17.00 uur in de OBA (Oosterdokskade 143) Live te beluisteren op AmsterdamFM (106.8 in de ether en 103.3 op de kabel)

Vanaf 24 januari terug te luisteren op

www.foliaweb.nl

30 januari • Jesse Weltevreden (lector Digitaal Ondernemen HvA)

Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam Amsterdam FM.nl de stem van de hoofdstad

Tijdens een college interne geneeskunde kwamen patiĂŤnten zelf aan het woord. De ruimte wordt nu gebruikt als studie- en computerzaal door studiecentrum Binnengasthuis.

Na de verhuizing was in de operatiekamer in het Binnengasthuis jarenlang het kantoor van de Asva gevestigd.

Met mooi weer werden patiĂŤnten met bed en al in de tuin gezet. Anno 2011 geniet Commissie Intree in de binnentuin van de zon.

FoliaMagazine

33

Een bonus voor het dorp Deze week in Folia maakt kennis: Frank van Vree, sinds een jaar decaan van de Faculteit der Geesteswetenschappen. tekst Dirk Wolthekker / foto Danny Schwarz

F

rank van Vree moest er aanvankelijk niet aan denken toen hij eind 2011 werd gevraagd decaan te worden van de Faculteit der Geesteswetenschappen. Een decanaat zou betekenen weg van onderwijs en wetenschap. Al zijn andere werkzaamheden en nevenfuncties zouden er bovendien vermoedelijk onder lijden. Hij had een sabbatical ingelast omdat hij er net een zware bestuursfunctie op had zitten als afdelingshoofd van mediastudies en bovendien meer dan tweeduizend lesuren te veel had gegeven de afgelopen tien jaar.

Inmiddels zijn we een jaar verder en Frank van Vree is behoorlijk in zijn sas met het decanaat.

Hij vindt het naar eigen zeggen ‘een intellectuele uitdaging’ om aan het hoofd van een faculteit te staan waar de komende jaren veel staat te gebeuren: de herinrichting van verschillende opleidingen, de governance-discussie over de bestuurlijke inrichting van de faculteit, de toekomst van het talenonderwijs, de samenwerking met de VU en niet te vergeten de verhuizing naar het BG-terrein. Nu hij bovendien sinds kort weer een compleet faculteitsbestuur om zich heen heeft, gaat het hem goed, zei hij vorige week tijdens de facultaire nieuwjaarsreceptie.

34

FoliaMagazine

Frank van Vree (Cuijk & Sint Agatha, 1954) is van oorsprong historicus en filosoof. Hij studeerde in Groningen. Daarna was hij verbonden aan verschillende lerarenopleidingen en promoveerde vervolgens in Leiden. Sinds 1989 werkt hij aan de UvA, aanvankelijk als docent culturele studies. Sinds 1998 is hij hoogleraar, eerst bijzonder hoogleraar mediageschiedenis in

‘Frank kan bergen werk verzetten’ Rotterdam, daarna gewoon hoogleraar journalistiek & cultuur aan de UvA. Begin 2012 volgde hij José van Dijck op als decaan.

‘Frank is al bijna elf jaar mijn collega,’ zegt José van Dijck, ‘eerst bij mediastudies en nu natuurlijk als decaan. Hij is iemand die altijd enorm veel te vertellen heeft en vooral van lachen houdt. Ik heb altijd veel bewondering gehad voor zijn enorme energie. Frank kan bergen werk verzetten, is nooit te beroerd om daar nog een schepje bovenop te doen en blijft er ook nog vrolijk onder. Ook zeurt hij nooit: hij steekt de handen direct uit de mouwen en verspilt geen tijd aan zaken die geen zoden aan de dijk zetten.

Tegelijkertijd maak ik me wel eens zorgen over hem. Hij vertrouwde me onlangs toe dat hij het afgelopen jaar harder heeft gewerkt dan in de vijftien jaar ervoor. Ik ontvang regelmatig mailtjes van hem die midden in de nacht zijn verstuurd zijn, waarbij één uur heel gewoon is en drie uur ’s ochtends geen uitzondering. Maar het laatste half jaar valt het wel mee. Misschien is hij verstandig geworden en werkt hij niet meer zo laat door?’

Wat ook het geval zou kunnen zijn is dat Frank zijn tijd tegenwoordig efficiënter in kan delen omdat hij minder hoeft te reizen. De decaan woont met zijn wederhelft Annelies Alewijnse en dochter Anna namelijk in het Friese terpdorpje Pingjum, vlakbij de Friese aanlanding van de Afsluitdijk. Zoon Boris is het huis al uit.

Tot een paar maanden geleden reed Frank dagelijks heen en weer naar Amsterdam, maar dat werd toch wat te veel, vertelt buurman-vriend en documentairemaker Jeroen Hoogendoorn.

‘Frank heeft een pied-à-terre genomen in Amsterdam,’ zegt Hoogendoorn. ‘Daardoor zien we hem in Pingjum minder. Dat is jammer, maar wel begrijpelijk. Frank en ik leerden elkaar vijftien jaar geleden bij toeval kennen. Ik ging vanuit Amsterdam in Pingjum wonen en kwam

Folia maakt kennis ene Frank tegen op de terp van Pingjum. We praatten wat en kwamen er achter dat we beiden aan de UvA verbonden waren: ik als student culturele studies, hij als docent. Die ontmoeting was een mooi moment, dat we sindsdien koesteren. Ik zie in hem zowel een goed bestuurder, een goed wetenschapper als een goed publicist.

Hij is gedreven, zowel in zijn vak als in het dorp.

Zo heeft hij heel lang de kerkklok opgewonden.

Daarnaast is Frank ook erg gezellig en kan lekker koken. Met verjaardagen nodigt hij naast familie ook wat buren uit. Frank is echt een bonus voor het dorp.’

‘In ons advies over zijn benoeming schreven we een jaar geleden dat goede wijn geen krans behoeft, en zo denk ik er nog steeds over,’ zegt studentenraadslid Jaap Oosterwijk. ‘Frank is gepassioneerd en een wetenschapper die met name uit verantwoordelijkheidsgevoel op een bestuursplek terecht is gekomen. Hij is snel een routinier geworden, waarbij opvallend is dat hij bij tegenwind gaat strijden voor een plan, op het emotionele af. Laatst was er een vergadering over studiesucces, waarbij hij heel fel en persoonlijk instak over de verantwoordelijkheid die hij voelde voor de faculteit.’ yyy

Folia Radio zendt op 23 januari een interview uit met Frank van Vree. Aan de orde zullen komen de introductie van het 8-8-4-systeem, de samenwerking met de VU en de toekomst van de faculteit. Te beluisteren via Amsterdam FM, in de ether op 106.8 en op de kabel op 103.3, tussen 16.00 en 17.00 uur. Vanaf de volgende dag terug te luisteren via foliaweb.nl/radio.

De uitzending is op zaterdagmiddag 15.00 uur terug te zien op Salto TV. Daarna via salto.nl.

FoliaMagazine

yyy 35

Folia tipt

Avant La Lettre

foto Dim Balsem

R

ond deze tijd vorig jaar verscheen het debuutalbum van de Amsterdamse band Avant La Lettre, Belief geheten. Die plaat werd goed ontvangen en single ‘Magic’ werd opgepikt door 3FM. De band werd Hollandse Nieuwe van de maand februari bij 3voor12, speelde onder andere live bij Giel, Radio 2, in De Wereld Draait Door én in een uitverkocht Paradiso. De traditioneel Moeilijke Tweede Plaat blijkt een makkie voor de band die geleid wordt door zanger Laurens Radstake, oud-UvA-student sociologie, en die naar eigen zeggen ‘gelaagde popmuziek’ maakt. In een artikel in Folia uit 2010 noemde Radstake bands als Phoenix, dEUS en Millionaire als inspiratiebronnen, terwijl gitarist/producer Martin Beusker in een interview met 3voor12 aangaf voor In My Time veel naar jarentachtigbands als Duran Duran en Talk Talk geluisterd te hebben.

In de studio van Martijn Groeneveld in Utrecht, waar ook Case Mayfield en Blaudzun hun albums opnamen, werkten de drie overgebleven bandleden (behalve Radstake en Beusker nog drummer Titus Zeldenrust) eensgezind aan de opvolger van hun debuut. Zoals Radstake opmerkte in het interview met 3voor12: ‘Er zijn niet te veel meningen. We zitten veel meer op één lijn.’

Hoe dat live uitpakt kun je zelf gaan bekijken in Paradiso. yyy Harmen van der Meulen Woensdag 23 januari / Paradiso /Aanvang: 20.00 uur / € 9,- + lidmaatschap

Titus Zeldenrust, Martin Beusker, Laurens Radstake en toetsenist Fuji Rademaker

36

TiP 1: rOLLerDiscO Ook al nodigt het weer misschien meer uit om de ijzers onder te binden en het natuurijs te proberen kun je in de grote zaal van Paradiso terecht voor een ouderwetse rollerdisco. Waan je in de jaren tachtig en ervaar hoe het is om op wieltjes te dansen. Durf jij nog dronken te worden? De avond begint met een skateworkshop en daarna kun je los op de klanken van dj’s Olaf & Andy (aka The Soulbrotha).

Rollerskates zijn te huur in maten 36 t/m 47.

TiP 2: Stoner – jOHn WiLLiaMs Een boek uit 1965 van een Amerikaanse schrijver dat in 2012 in Nederland werd onthaald als een meesterwerk.

In 2006 werd Stoner opnieuw uitgebracht in de New York Review Books Classics serie en in 2012 verscheen de Nederlandse vertaling. Het boek vertelt het levensverhaal van William Stoner, die de boerderij van zijn ouders verruilt voor de universiteit, waar hij bevangen raakt door de literatuur en ontdekt dat hij een leraar is. Kalm en prachtig.

TiP 3: verBraaK vs. Marijnissen Voor zijn nieuwe boek interviewde oud-SP-leider Jan Marijnissen zeventien mensen die ‘het beter weten dan hij’, zoals historicus Maarten van Rossem, oud-parlementair journalist Wouke van Scherrenburg en topwetenschapper Robbert Dijkgraaf, over hun expertise, kennis en inzichten. De beste interviewer van Nederland, Coen Verbraak (bekend van Kijken in de ziel), vraagt Marijnissen wat deze gesprekken hem zoal geleerd hebben.

rollerdisco / Paradiso, zaterdag 26 januari,

Stoner – John Williams / The New York Review of

Kijk op deze tijd / De Nieuwe Liefde,

19.30 uur / € 5,-

Books / € 13,99

woensdag 23 januari, 20.00 uur / € 5,-

FoliaMagazine

lezingenladder Voor een ieder die geïnteresseerd is in lezingen en debatten is er de Folia Magazine lezingenladder.

Wij streven ernaar hierin de meest interessante lezingen en debatten in Amsterdam op één plek te verzamelen.

BO DE WILDT (24), ECONOMIE, UVA gaaT naar DESOlaT ‘uSED & aBuSED’ VRijDAG 25 JANUARI IN TROUW ‘Een feestje op vrijdag is een lekker begin van je weekend. Ik ga niet heel erg vaak naar Trouw, maar dit feestje wil ik zeker niet missen. Loco Dice en Hector draaien en dat zijn heel goede, Duitse dj’s. Ik heb Loco Dice eerder gezien op Melt [festival in Duitsland, red.] en daar ging iedereen uit zijn dak. Het is techno.

Het is een kunst om sets goed op te bouwen en daar zijn zij heel erg bedreven in. Trouw is een leuke locatie. Helemaal nu ze in de toekomst 24 uur open gaan. Al heb ik het op een gegeven moment wel gezien. Door het gebouw hangt er in Trouw een industriële sfeer en dat past bij de muziek. En je staat er tenminste niet zo hutjemutje de hele avond te schouderworstelen zoals in sommige andere clubs.’ yyy tekst en foto Vera Lentjes

Grunberg ontmoet…

Literaturfest

De Balie WO 23/01, 20.00 uur

rode Hoed VR 25/01, 20.00 uur

Arnon Grunberg in gesprek met de schrijvers van Soldaten, over leven, doden en sterven, Sönke Neitzel en Harald Welzer, over het dagelijks leven, moraal en mentaliteit van soldaten in oorlogstijd.

Tim de Gier, Toine Donk en Ernst-Jan Pfauth ontvangen Maartje Wortel, Sander van de Pavert, Connie Palmen en Bas Heijne en bespreken met hen een boek dat veel voor ze betekend heeft.

Holocaust

Bouwstenen

KiT DO 24/01, 15.00 uur

Paradiso ZO 26/01, 11.00 uur

Beate Klarsfeld houdt de tiende Nooit Meer Auschwitz Lezing. De lezing maakt deel uit van een serie activiteiten rondom de Holocaust Memorial Day.

Lezing door Ewine van Dishoeck (hoogleraar moleculaire astrofysica, Universiteit Leiden) over water en de bouwstenen voor het leven in het heelal.

Patiëntendossier

Globaliseringslezing

aaC DO 24/01, 17.30 uur

Felix Meritis ZO 26/01, 15.00 uur

Debat over het Elektronisch Patiënten Dossier tussen Guido van ’t Noordende, informaticus aan de UvA, en Wilna Wind, directeur van de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie.

Drie activisten die strijden voor de wereldwijde rechten van lesbiennes, homo- en biseksuelen en transgenders (LHBT) over emancipatie, internationale solidariteit en diplomatie.

Historische kennis

De nieuwe liefde MA 27/01, 15.00 uur

Spui25 DO 24/01, 20.00 uur Debat over het maatschappelijk nut van historische kennis. Met o.a. hoogleraar economische en sociale geschiedenis Maarten Prak, UD geschiedenis Paul Knevel en journalist Rutger Bregman.

Wiebes’ idee De Balie DO 24/01, 20.00 uur Eric Wiebes, Amsterdams wethouder Verkeer, Vervoer & Infrastructuur presenteert zijn idee voor Nederland. Na afloop wordt hij ondervraagd door o.a. CPB-voorzitter Coen Teulings.

Slauerhoff Hoogleraar Maarten Steenmeijer en kunstenaar Joost Conijn over de poëzie van J. Slauerhoff. Huub van der Lubbe leest gedichten van Slauerhoff voor.

Generatie IK De Balie MA 28/01, 20.00 uur Hoe staat het met je goede voornemens? Op deze avond kom je erachter wat jij wilt met de Ander. Met als beloning voor goed gedrag een klein knalfuifje.

Eus Java Bookshop VR 25/01, 20.00 uur

U organiseert een lezing of debat en wilt daarmee

Journalist Teun van de Keuken interviewt schrijver Özcan Akyol over zijn spraakmakende debuutroman Eus.

graag op deze pagina staan? Stuur tijdig een mailtje naar harmen@folia.nl onder vermelding van ‘Aanmelding lezingenladder’.

FoliaMagazine

37

prikbord HvA DBSV Passessies

DMCI Move

Sportbedrijf Teammates zoekt twee studenten die eind juni ‘passessies’ willen uitvoeren met alle nieuwe studenten. Hierbij wordt een video-opname gemaakt om het hardlooppatroon nauwkeurig te analyseren. Aan de hand hiervan krijgt de student schoenen aanbevolen. Goede schoenen voorkomen blessures. Ben je geïnteresseerd om deze loopanalyses uit te voeren? In dat geval zal je in vier zaterdagen opgeleid worden door De Hardloopwinkel om je klaar te stomen om deze loopanalyse zelf uit te voeren. Meer informatie via Sharon Schoof: sharon@teammates.nl.

Van 18 februari tot 1 maart vindt in Amsterdam en op de HvA het jaarlijkse Youth on the Move plaats. Dit is een twee weken durend, zeer intensief programma met workshops en lezingen. Het project wordt ondersteund door de Europese Commissie. Studenten die deelnemen maken in twee weken een e-zine en een website. Doel van het programma is een platform te creëren voor internationale stages en banen voor recent afgestudeerden. Voor meer informatie over dit project zie de website van Youth on the Move: www.youthonthemove-ip.eu.

DEM SBR

DT Innovatielab

Standard Business Reporting (SBR) is niet meer weg te denken uit de beroepspraktijk van accountants, controllers en andere financieel deskundigen. Daarom is er een landelijke onderwijsadviesraad op het gebied van SBR opgericht. De eerste activiteit van deze raad is een voorlichtingsbijeenkomst over SBR, met als belangrijkste onderdeel de vraag hoe de SBR-competenties in het curriculum worden opgenomen. Aanmelden o.v.v. naam, functie en onderwijsinstelling: instantreporting@hva.nl. Donderdag 24 januari, Fraijlemaborg 0.030, 13.00 tot 16.30 uur.

Het 3D-printen van een menselijk oor, de meest efficiënte elektromotor, een duurzame douche en een interactieve watertap voor festivals zijn enkele vraagstukken waar de studenten van het Innovatielab het afgelopen halfjaar aan hebben gewerkt. Het lab is de plek waar studenten van de HvA in multidisciplinaire teams onder begeleiding van een docententeam werken aan innovatievraagstukken uit het bedrijfsleven. Benieuwd naar de uitkomst? Studenten presenteren 24 januari hun projecten voor publiek.Tijd: 10.45-12.00 uur in de Leeuwenburg, verdieping -1.

DOO Kinderopvang

DG Werkstudent

Ben je benieuwd naar naar kindgericht werken in verticale en horizontale groepen en wat dat betekent voor de betrokkenheid van kinderen? Wil je weten welke good practices er bekend zijn? Kortom, ben je benieuwd welke thema’s er in de kinderopvangsector spelen? Kom dan op 23 januari naar het Kinderopvang Symposium, georganiseerd door vierdejaars van de minor kinderopvang.

Opdrachtgevers uit de sector, docenten en tweede- en derdejaars studenten zijn van harte welkom. Locatie: Kohnstammhuis, Wibautstraat 2-4, zaal 9A10. Aanvang: 15.15 uur.

Het Domein Gezondheid en de buitenpoli Polifysiek vragen extra assistentie. Polifysiek is op zoek naar een werkstudent die een (betaalde) klus zoekt naast zijn of haar onderwijsdagen. De taken die je moet uitvoeren zijn divers: het ontvangen van patiënten, transport van werkzaamheden van polifysiek naar het AMC-lab, het nabellen van patiënten, administratieve taken i.v.m. onderzoek in januari-maart. Je werkt volgens zelf in te plannen periodes in de ochtend en/of middag. Meer informatie bij Marjolein Snaterse, HBO-V. Mail: m.snaterse@hva.nl.

DMR Derde

HvA Enquête

masteropleiding

De master Legal Management (MLM) heeft een positief advies meegekregen van een accreditatiepanel van de Nederlands-Vlaamse Accreditatie Organisatie (NVAO). Het panel legt zijn advies momenteel vast in een rapport aan het bestuur van de NVAO. MLM is na Social Work en Urban Management de derde master van het domein. Alle drie de opleidingen zijn gericht op professionals met minimaal drie jaar werkervaring, die een sterke relatie hebben met praktijkgericht onderzoek en die een bijdrage leveren aan de kwaliteitsverbetering en innovatie van het werkveld.

38

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl In de tijd dat Folia Magazine niet verschijnt kunt u het prikbord online raadplegen. Zie www.foliaweb.nl/prikbord.

FoliaMagazine

Vanaf 14 januari vindt de Nationale Studentenquête (NSE) plaats. Ook HvA-studenten worden uitgenodigd om hun mening te geven over hun opleiding. De enquête is belangrijk voor de HvA omdat de resultaten inzicht bieden in hoe de hogeschool de onderwijskwaliteit verder kan verbeteren. De resultaten van de landelijke enquête worden verwerkt in een studiekeuzedatabase, die wordt gebruikt door de website Studiekeuze123.nl, Elsevier, de Keuzegids Hoger Onderwijs, Qompas en de Volkskrant. Meer info: www.studiekeuzeinformatie.nl/nse/over-nse.

prikbord UvA

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl In de tijd dat Folia Magazine niet verschijnt kunt u het prikbord online raadplegen. Zie www.foliaweb.nl/prikbord.

USC Sportgala

AMC Keurmerk

Op 7 februari zal Studentensport Amsterdam in café de Oerknal het studentensportgala van Amsterdam organiseren. Er zullen prijzen uitgereikt worden aan de beste studentensporters van Amsterdam. Er is dit jaar voor gekozen op zoek te gaan naar echte studenten die op hoog niveau sporten en niet topsporters die op een laag pitje studeren. Om dit te realiseren is de eis gesteld dat de genomineerde sporters tenminste dertig studiepunten behaald hebben. Ook wordt de leukste studentensportvereniging gekozen. Zie www.studentensportamsterdam.nl.

Het AMC heeft deze maand een keurmerk gekregen voor de behandeling van vaataandoeningen en voor de zorg rondom stomadragers. Voor goede vaatzorg heeft het ziekenhuis het vaatkeurmerk van De Hart & Vaatgroep verkregen. Dit keurmerk richt zich op de kwaliteit van behandelingen van aandoeningen in de slagaders van benen, bekken, buik, aorta en hals. Daarnaast ontving het AMC het keurmerk van De Nederlandse Stomavereniging. Die heeft samen met stomadragers en -verpleegkundigen, chirurgen en urologen de normen voor goede stomazorg ontwikkeld.

FNWI Gammaflitsers

Artis Interviews

Sterrenkundige Alexander van der Horst heeft de Young Scientist Award ontvangen. Hij ontving de prijs voor zijn onderzoek naar explosieve objecten in het heelal zoals gammaflitsers (gamma­ray bursts). De IUPAP Young Scientist Award is een prijs voor jonge wetenschappers in de astrofysica. Hij wordt jaarlijks uitgereikt door de International Union of Pure and Applied Physics (IUPAP). De prijs bestaat uit een medaille, een certificaat en een geldbedrag van duizend euro. Van der Horst werkt als postdoc bij het Sterrenkundig Instituut Anton Pannekoek.

Op 6 februari organiseert de Artisbibliotheek de eerste van een reeks natuurhistorische avonden. Roderick Nieuwenhuis en Alexander Reeuwijk interviewen Oswin Schneeweisz, Michiel van Straten en Peter Westbroek over thema’s als natuurbeheer en de jacht.

De drie gasten beantwoorden in afzonderlijke interviews vragen over thema’s waarover ze recent gepubliceerd hebben. In een entr’acte toont Kester Freriks zijn favoriete natuurhistorische boeken. Entree: € 10,-. Aanmelding via receptie-otm@uva.nl of 020 525 7300. Locatie Plantage Middenlaan 45-45A.

DIA Scriptieprijs

UvA Amsterdamlezing

Student Duitslandstudies Marlene Schrijnders won vorige week de Volkskrant/DIA-scriptieprijs 2012, georganiseerd door het Duitsland Instituut Amsterdam (DIA) en de Volkskrant. Ze kreeg de prijs voor haar masterscriptie over de jeugdmuziekcultuur in OostBerlijn tussen 1956 en 1966, een thema dat volgens de jury ‘relatief klein’ lijkt, maar veel mogelijkheden biedt om het leven ten tijde van de Koude Oorlog te schetsen. Ook kreeg ze complimenten omdat de scriptie in bijna perfect Duits was geschreven. Ze won 1500 euro en een meeloopstage.

Op 4 februari starten weer de Amsterdamlezingen: UvA-hoogleraren vertellen over hun vakgebied en over de rol die de stad daarin speelt. Iedere spreker houdt een korte lezing als aanzet voor discussie met het publiek. De eerste lezing wordt gehouden door collegevoorzitter Louise Gunning. Zij spreekt over het thema ‘kennis’ en het belang daarvan voor de stad. In volgende edities thema’s als ‘planten’, ‘gezondheid’ en ‘water’. Locatie: Crea, Nieuwe Achtergracht 168-178. Tijdstip: 20.00 uur. Entree: gratis. Zie ook: www.uva.nl/amsterdamlezingen.

UvA Enquête

AUC/Crea A.A.P.

De Nationale Studenten Enquête 2013 (NSE) is weer van start gegaan, hét landelijk onderzoek waarin studenten hun mening geven over hun studie. Sinds 16 januari worden mails verstuurd waarin je wordt uitgenodigd mee te doen. De NSE is een landelijk onderzoek waarin jaarlijks tienduizenden studenten hun mening geven over hun studie. De resultaten worden gebruikt voor voorlichting en rankings. Invullen van de enquête is mogelijk tot 24 maart. Onder de deelnemers worden 5 iPhones, 5 iPads mini en 240 bol.com-bonnen verloot. Zie www.nse.nl.

Zowel het nieuwe gebouw van Crea als het nieuwe gebouw van het Amsterdam University College (AUC) zijn genomineerd voor de Amsterdamse Architectuurprijs, de zogenoemde Gouden A.A.P. 2013. In totaal zijn er 24 gebouwen in de stad genomineerd. Die zullen vanaf half februari allemaal worden bezocht door een jury, bestaande uit architectuurhistorica Petra Brouwer, de Belgische architectuurcriticus Joachim Declerck en de Britse architect Malcolm Smith. De uitreiking van de A.A.P. vindt plaats tijdens het Architectenbal in april. Zie ook www.arcam.nl.

FoliaMagazine

39

wasdom Van veld naar zaal Joep van Deudekom Leeftijd 52 (geboren op 28 maart 1960) Beroep Cabaretier, televisiemaker, columnist Studie Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO), HvA, en rechten, UvA. Afgestudeerd: 1982 en 1989 Docent ‘Ko Lucas, docent buitenspel. Hij gaf sporten als hockey, voetbal en honkbal. Nadat onze hele klas een keer had gespijbeld, hebben we een taart voor hem gekocht met de tekst “Sorry Ko”. Daarna heeft hij ons elke keer als we een sport afsloten, getrakteerd op taart.’

Locatie ‘De kantine van de ALO in Geuzenveld, waar we ons volgooiden met pakken vla. We verbrandden zo veel energie door het sporten, dat we de hele dag door aten.’

Café ‘Bij de ALO sport je twintig uur per week en daarnaast basketbalde ik fanatiek. Er bleef niet veel tijd over om naar de kroeg te gaan en bovendien houd ik niet van uitgaan.’

Afknapper ‘Op de UvA zou ik tijdens mijn diploma-uitreiking toegesproken worden door een docent waar ik nooit les van had gehad. Dat vond ik zo onpersoonlijk dat ik er voor heb gekozen om mijn diploma bij de administratie op te halen.’

40

FoliaMagazine

stage Hij studeerde rechten, deed de ALO en werd cabaretier, televisiemaker en columnist: Joep van Deudekom. tekst Julie de Graaf / foto Bob Bronshoff

‘E

r waren vier studies waar ik tussen twijfelde: het conservatorium, scheikunde, biologie en de ALO. Eigenlijk stond de ALO onder aan mijn lijstje, maar mijn schoonzusje studeerde er en had altijd leuke verhalen. Ik hield erg van sporten en besloot om de testdag te doen.

Nadat ik er een dagje had rondgelopen, was ik overtuigd: het leek me een feest om hier een paar jaar door te brengen. Al was ik wel van plan om daarna nog een andere studie te doen, eentje waar ik meer kanten mee op kon. Tegenwoordig is de ALO breder georiënteerd, maar toen was het echt de opleiding waarmee je gymnastiek zou gaan geven. En dat is precies wat er gebeurde: ik studeerde af en kreeg een baan aangeboden als invalgymleraar. In die tijd was ik al met cabaret bezig, maar niet in zo’n mate dat ik er geen baan bij kon hebben. Samen met Peter Heerschop en Viggo Waas, die ik op de ALO heb leren kennen, trad ik af en toe op, maar na ons afstuderen zijn we daar vrij snel mee gestopt. Pas vijf jaar later, in 1987, pakten we het serieuzer aan en deden we mee aan het Camerettenfestival.

Mijn werk als gymleraar was leuk, maar na de eerste dag wist ik: “Dit is niet iets wat ik de rest van mijn leven ga doen.” Er viel op dat moment nog genoeg te leren, maar ik zag wel al de horizon. Daarom ben ik in deeltijd rechten gaan studeren aan de UvA. Juist omdat ik met mijn ALO-diploma maar één ding kon, koos ik nu voor een brede en academische opleiding. De studie beviel

goed en nog voordat ik afstudeerde, werd ik docent privaatrecht aan een meao-opleiding.

Tijdens die sollicitatie concurreerde ik met twee advocaten die veel meer verstand van zaken hadden dan ik. Toch kreeg ik de baan, omdat het hoofd van de school iemand zocht die wist hoe hij voor een klas moest staan. Mijn juridische kennis was natuurlijk ook van belang, maar het niveau was zo feitelijk dat als ik er voor zorgde dat ik steeds een les voorliep, ik het prima kon onderwijzen. Door mijn baan als docent nam ik mijn studie een stuk serieuzer en zo haalde ik in de laatste twee jaar opeens veel hogere cijfers. Nadat ik was afgestudeerd vond ik een baan als docent privaatrecht aan een hogeschool in Alkmaar. Ik had het daar erg naar mijn zin, maar was in mijn vrije tijd steeds meer met cabaret bezig. Eerst werkte ik fulltime, maar dat liep al snel terug naar vier en uiteindelijk drie dagen per week. Na vijf jaar ging de hogeschool reorganiseren en kreeg ik een geweldig aanbod: ik kon drie jaar onbetaald verlof opnemen, met de garantie dat ik daarna terug kon komen. Dat gaf mij de kans om fulltime voor cabaret te gaan, zonder dat ik een enorm risico hoefde te nemen. Toen ging het balletje rollen: met onze cabaretgroep Niet Uit Het Raam ging het steeds beter en ik werd gevraagd om voor tv en radio te schrijven, onder andere voor Ook dat nog! en Spijkers met Koppen.

Toen ik na drie jaar werd gebeld door de secretaresse van de hogeschool met de vraag of ik terug wilde komen, hoefde ik niet lang na te denken over mijn antwoord.’ yyy

Jorna Wierts (25) Studie Culturele & maatschappelijke vorming (duaal) Stage Stichting Kikid Verdiensten geen Beoordeling JJJJJ ‘Na jaren van reizen, werken en genieten heb ik begin dit jaar besloten weer te gaan studeren. Ik was er klaar voor om keihard aan de slag te gaan.

Om te leren. Jammer genoeg is mijn stage tot nu toe één grote teleurstelling. Er werd me tijdens mijn sollicitatie verteld dat ik mee zou gaan werken aan projectontwikkeling. Stichting Kikid maakt theatervoorlichtingsprojecten voor scholieren van veertien tot zestien over seks, drugs en alcohol. Het is de bedoeling om ze op deze manier weerbaarder te maken. Ik was heel enthousiast.

Maar tot nu toe heb ik alleen maar huishoudelijke klussen mogen uitvoeren. Ik toon zelf enorm veel initiatief. Laatst sprak mijn begeleidster uit benieuwd te zijn naar welke beroemde mensen jongeren opkeken. Ik heb meteen een enquête gemaakt en deze uitgedeeld op scholen. Toen ik het papierwerk op haar bureau legde zei ze zuinig: “Leuk dat je zo veel inzet toont.” Vervolgens verdween mijn harde werk in een la en daar ligt het tot mijn ergernis nog steeds. Ze kan simpelweg niet delegeren en dan moet je geen stagiair aannemen. Maar als je me vraagt hoeveel sterren ik het bedrijf geef zeg ik vijf. Ik heb gewoon pech, er zijn ook zat stagiaires binnen Kikid die de tijd van hun leven hebben. Ik heb een gesprek aangevraagd met iemand anders binnen de organisatie, hopelijk verandert mijn situatie snel.’ yyy Marith Iedema

FoliaMagazine

41

FoliaMagaz ine weekblad

toehoorders

voor HvA

en UvA

nr.17 23/01/201 3

Blowen doen

cover Bas Kocken

we toch wel

Hoorcollege Internationaal recht, door Annemarieke Vermeer-Künzli, donderdag 17 januari, 11.15 uur, Oudemanhuispoort tekst en foto’s Vera Lentjes Moonboots in fluorescerende kleuren één paar Mart Smeetsmotief oranje-beige-bruin Streetcredits één bontkraag Scrabblewoorden zelfbeschikkingsrecht, mandaatgebied, tegenmaatregel

D

e zaal van de Oudemanhuispoort, waar plek is voor maar liefst 361 studenten, is wel heel minimaal gevuld. De aanwezige studenten zijn op vijf handen te tellen. Even slaat de twijfel toe of het college hier wel plaatsvindt. Er is geen docent te bekennen. Maar stipt om kwart over elf trippelt een keurig geklede dame in paars ensemble de zaal in. Annemarieke VermeerKünzli neemt het woord. Ze verwelkomt de kleine groep aanwezigen, die ze consequent aanspreekt met u. Vandaag wordt de kwestie ‘Palestina en staatzijn’ besproken. Een complex onderwerp waarvoor een behoorlijke berg kennis vereist is. Vermeer-Künzli benadrukt dat ze geen politica is en zich vooral op de juridische aspecten van het onderwerp wil toeleggen. Maar misschien schuilt er wel een historica in Vermeer-Künzli. Ze geeft een beknopt overzicht van de geschiedenis van Palestina. Met aanvullende informatie over de situatie in vluchtelingkampen, de Balfour Declaration en de legerautoriteiten in Israël.

Rechten spelen de eerste helft van het college geen hoofdrol. Pas bij de schematische weergave komen termen als zelfbeschikkingsrecht en tegenmaatregel aan bod. Het college is bedoeld als actualiteitencollege en daarom worden ook de toetreding van Palestina tot Unesco en de waarnemerstatus van Palestina besproken. Een filmpje van een groep euforische Palestijnen illustreert dit. Het lijkt er alleen niet op dat het de harten van de aanwezige studenten sneller doet kloppen. Het is muisstil in de collegezaal. Alleen het gesuis van de geluidsboxen verbreekt de stilte.

Het geluid van concentratie? Het college is iets eerder afgelopen. ‘In tegenstelling tot de NS hebben wij hier geen vertraging.’ De studenten verlaten, nog steeds zwijgend, het college. yyy

42

FoliaMagazine

colofon

Weekblad voor de HvA en

UvA Folia Magazine is in 2011 voortgekomen uit Folia (1948) en

Maurtis van de Sande (19, rechten)

‘De verdiepingscolleges gaan dieper in op de stof, maar ze worden niet veel bezocht.

Jammer, want college over de Palestijnse zaak is toch wel heel verhelderend. Daar leer je meer van dan van tien jaar NRC lezen.

Daarbij is het een toepassing van de onderwerpen die we behandelen. Er zijn mensen die vinden dat het overbodig is, omdat het niet terugkomt bij het tentamen, maar dat vind ik een flauwe redenering.’

Havana (1996).

Redactieadres Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD Amsterdam, telefoon 020-5253981, e-mail: redactie@folia.nl Hoofdredacteur Jim Jansen Chef redactie Mirna van Dijk Art director Pascal Tieman Redactie (print/web) Marieke Buijs, Sandra Hazenberg, Luuk Heezen, Marith Iedema, Wim de Jong, Vera Lentjes, Eva Rooijers, Gijs van der Sanden, Ineke Schipstra, Annemarie Vissers, Robrecht de Vocht, Dirk Wolthekker

Charlotte Bakker (19, rechten)

‘De responsiecolleges maken het vak minder abstract. Ik vind het jammer dat er maar zo weinig studenten komen. De stof blijft een stuk beter in je hoofd zitten op deze manier. Je kunt de zaak beter reproduceren en het biedt een extra laag. Daarbij is het goed voor je algemene kennis en ontwikkeling. De docent is prettig om naar te luisteren. Ze spreekt gelukkig goed Engels, zonder Nederlands accent.’

Aan dit nummer werkten mee Asis Aynan, Dim Balsem, Matthanja Bieze, Jan van Breda, Bob Bronshoff, Emma Curvers, Fred van Diem, Julie de Graaf, Bas Kocken, Marc Kolle, Denise van Leeuwen, Roos Menkhorst, Danny Schwarz, Won Tuinema, Tjebbe Venema Eindredactie Harmen van der Meulen Correctie Martien Bos Opmaak Pascal Tieman, Carl Zevenboom Uitgever Stichting Folia Civitatis Redactieraad Wouter Breebaart,

Derk van Overvest (26, Europese studies)

‘Ik was een beetje te laat. Kan gebeuren, toch? Het viel me op dat er zo weinig mensen zijn.

Terwijl ik deze colleges meestal leuker vind, omdat je dieper op de materie in gaat. Ik vind dat de docent het sowieso heel goed doet. Het is een gecompliceerd onderwerp, maar ze legt het helder uit en niet partijdig. Ze blijft neutraal en behandelt de juridische kwestie. Dat doet ze goed.’

Simon Dikker Hupkes, Ilse Duijn, Jurriaan Gorter, Jaap Kooijman, Ronald Ockhuysen (voorzitter), Jean Tillie, Sebas Veeke Secretariaat Stephanie Gude (projectbegeleider) Zakelijke leiding Paul van de Water Drukker Roularta Printing, Roeselare België Advertenties Bureau van Vliet, Zandvoort, 023-5714745, zandvoort@bureauvanvliet.nl

deining ‘Voor de echte creatieve mensen is het lastig zich te concentreren op praktische zaken als onder­ nemen.’ Aan hoofddocent Fashion & Design PETEr lEFErinK de schone taak om studenten met beide benen op de grond te houden, in Het Parool.

‘Denken was bij De Beus als spelen: je kon niets fout doen, je kon alleen maar beter worden.’

Volgens FlOOr ruSMan is het overlijden van Jos de Beus óók verschrikkelijk voor de studenten die nooit les van hem zullen hebben, in nrc­next.

‘Ze heten journalist, deskundige of commentator en weten altijd haarfijn te vertellen wat ons te wachten staat.’ Gewezen nrc.next-hoofdredacteur rOB WijnBErg maakt zich kwaad over het vele speculeren in de media, in De Groene Amsterdammer.

‘Thuis werd vrijzinnig gezegd: “Doe waar je gelukkig van wordt, al werk je achter de kassa bij de Hema,” maar mijn moeder wilde toch wel héél graag dat ik ging studeren, wat voor haar niet mogelijk was geweest.’ Schrijfster DéSannE Van BrEDErODE over de last van de keuzevrijheid, in Vrij Nederland.

‘De niet goed voorbereide, soms ook ongeïnteresseerde student is de norm geworden.

Dat deugt niet.’ Minister van Onderwijs JET BuSSEMaKEr wil af van zesjesjagers, in NRC Handelsblad.

‘Ik ben een nette meneer, ik doe braaf mee, ik kijk naar darts en houd van voetbal.’ Schrijver KEES ’T HarT moest heel wat remmingen overwinnen voor hij een boek durfde te schrijven, in de Volkskrant.

Opvallende quotes uit de afgelopen week van (voormalig) HvA’ers en UvA’ers. Iets leuks gezien, mail het

de lezer

In de rubriek ‘de lezer’ blikt wekelijks iemand terug op het vorige nummer.

Wil jij diegene een keer zijn? Meld je dan aan via redactie@folia.nl.

CHarlOTTE rulKEnS (22), KunSTgESCHiEDEniS, uVa ‘Ik was onder de indruk van de kerstspecial. Al miste ik daar wel de kritische noot. Die is in dit nummer veel meer aanwezig. Onderwijs is wat mij betreft prioriteit nummer één in een samenleving. Interessant om te lezen hoe Floor Sietsma met het onderwijssysteem heeft geworsteld. Ik heb het magazine online gelezen. Wat goed dat hij daar zo makkelijk te bekijken is! De illustratie bij het stuk over de workshop opinieschrijven vind ik niet smake smakelijk. Ik moest heel hard lachen om de karaokezanger die voor zijn optreden zichzelf een knipoog in de spiegel geeft. Het artikel over de ASVL spreekt mij niet zo aan. De voorzitter ziet er op de foto wel een beetje uit als een vechtersbaas. Is dat expres? De column van Hadjar vond ik opval opvallend herkenbaar. Onze generatie is nu al nostalgisch terwijl we in de bloei van ons leven staan. Van Ratan Tata had ik nog nooit gehoord, maar hij komt een aantal keer terug. Dat had misschien beter één artikel kunnen zijn. De portretten in “Objectief ” vielen me meteen op. Prachtig. Waar hangen die? Voor docenten als Jan van Maarseveen heb ik veel be bewondering. Hij zegt zelf dat goed lesgeven een talent is dat je niet makkelijk aanleert. Ik zou dat talent wel willen heb hebben. “Folia tipt” is een hele goede toevoeging. Zo komt cultuur meer aan bod. Al moet ik wel toegeven dat mijn interesse aan het einde van het blad altijd een beetje afzwakt. De laatste paar pagina’s lees ik iets minder aandachtig.’ yyy tekst en foto Vera Lentjes

meer Folia

foliaweb.nl twitter.com/foliaweb facebook.com/FoliaWeb.en.Magazine

Deze week op Folia Web

Volgende week in Folia Magazine

Verplaatsing

Idealist

De lerarenopleidingen van de UvA – nu nog ondergebracht bij Geesteswetenschappen – worden wellicht verplaatst naar de faculteiten van hun specialisme.

Kees Boeke wilde de wereld veranderen en stichtte een school. Daniela Hooghiemstra schreef zijn biografie.

Fashion Week

Zuidoost

Het label Individuals van het Amsterdam Fashion Institute (Amfi) opent samen met modemerk The People of the Labyrinths de Amsterdam Fashion Week. Folia TV doet verslag.

Stadsdelen willen aantrekkelijker worden voor studenten. Zuidoost laat HvA-studenten daarvoor een app ontwikkelen.

naar redactie@folia.nl.

FoliaMagazine

43

a Vebego company

Met jou kunnen we aan de slag

Promotiemedewerker (15-24 uur) Ben jij representatief en klantgericht en woon jij in Amsterdam of directe omgeving? Dan ben jij onze nieuwe promotiemedewerker!

Wat ga je doen?

Als promotiemedewerker ben je het aanspreekpunt voor de mensen die parkeren in een parkeergarage van Q-Park.

• Je helpt de klanten pro-actief bij de parkeerautomaat • Je beantwoordt vragen • Je helpt bij eventuele problemen • Je zorgt dat klanten veilig kunnen parkeren Wat vragen we?

- Je bent flexibel inzetbaar (7 dagen per week) - Je bent pro-actief Wat bieden we?

- Een salaris van ± €9.50 bruto per uur (23 jaar en ouder) - Een toeslag voor onregelmatige uren - Een 13e maand - Reiskostenvergoeding - Uitzicht op een vast contract bij goed functioneren Heb jij interesse? Neem dan contact met ons op!

Westzijde 54 1506 EG Zaandam 075 - 612 60 60 zaandam@tence.nl

www.tence.nl

Met goed gevolg.