Folia Magazine #29

FoliaMagazine weekblad voor HvA en UvA

Stukloon Rammelende contracten bij FMG Oranje boven Wees trots op Nederland Pims erfenis Leeft Fortuyn nog voort?

Ik ben Roxy en ik heb kanker

nr. 29 25/04/2012

(advertenties)

Word docent Beeldende kunst en vormgeving

in 2 of 4 jaar

Folia maakt kennis... ...met

Jan Bergstra

Hoogleraar en voorzitter COR UvA

Woensdag 25 april tussen 16.00 en 17.00 uur in de OBA (Oosterdokskade 143) Live te beluisteren op AmsterdamFM (106.8 in de ether en 103.3 op de kabel)

Vanaf 26 april terug te luisteren op

www.foliaweb.nl

2 mei • Doekle Terpstra (voorzitter College van Bestuur Hogeschool Inholland)

Informatieavond studievarianten in deeltijd Dinsdag 8 mei, aanvang 18.00 uur www.academievoorbeeldendevorming.nl

Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam Amsterdam FM.nl de stem van de hoofdstad

FLOOR AGENDA

KOHNSTAMMHUIS, WIBAUTSTRAAT 2-4 | WO 25 APRIL - DO 31 MEI boekpresentatie andrew keen 25 april, 10.00-11.00, Arena Andrew Keen’s new book ‘Digital Vertigo’ is hitting the stores this June. Andrew will share his light on social media and how we use and perceive it and it’s not all that pretty... Presentatie Charly Mulholland. toneelstuk “Hondsdagen” 26 april, 20.00 -21.00, Kohnstammzaal Regie: Denise schreuder, opgevoerd door studenten minor creativiteit en innovatie.

Filmvoorstelling van movies tHat matter en uaF 26 april, 18.00 -20.00, Arena De film ‘How to Start a Revolution’ schetst het portret van Dr. Gene Sharp

CREATING TOMORROW

wiens boek ‘From Dictatorship to Democracy’ al bijna twintig jaar dé leidraad vormt voor geweldloze revoluties. amstelcampusrun 31 mei, start: 19.30, Kohnstammhuis De start en finish zullen op de binnenplaats zijn van het Kohnstammhuis.

De route is 5 kilometer en er zijn mooie prijzen te winnen. Inschrijven kan nu alvast via j.r.gorter@hva.nl Volg Floor op twitter @floorHvA en Like Floor op www.facebook.com/floorHvA, hier blijf je ook op de hoogte van het laatste nieuws over de debatten en bijeenkomsten.

inhoud #29 Het K-woord 6

redactioneel Eindstreep

Ik trachtte mijn vrouw, die niet uit Nederland afkomstig is, het begrip ‘Italiaanse toestanden’ uit te leggen. In de jaren tachtig werd dat begrip veelvuldig gebruikt om de chaotische politieke toestanden aldaar – felle debatten, schofferingen en kabinetten die te pas en te onpas vielen – te typeren. Dit weekend werd duidelijk dat Nederland daar niet meer voor onderdoet. Voor de vijfde maal in successie haalt een Nederlands kabinet niet de eindstreep. Deze gedoogconstructie heeft nooit mijn voorkeur gehad.

Zelden ook heeft Nederland een staatssecretaris gehad die zo weinig had met hoger onderwijs als Halbe Zijlstra. Dat alleen al maakt deze breuk de moeite waard. Net zoals het feit dat Geert Wilders – in ieder geval voorlopig – buitenspel staat.

Voor studenten, wetenschappers en anderen uit het hoger onderwijs is het te hopen dat er een kabinet komt met meer waardering voor wetenschap en onderwijs.

Roxy is negentien en heeft kanker.

Maar haar leven gaat door.

Minimumloon 12

Docenten bij politicologie krijgen betaald per scriptie.

Als ze geluk hebben.

Het verhaal van Oranje 24

Het koningshuis kan Nederland verbinden, volgens Coos Huijsen.

Oost is een cadeautje 30

Meike Hamelink wil Amsterdam-Oost bekender maken

Tien jaar zonder Pim 34

Pim Fortuyn startte een revolutie. Wat is er van over?

Jim Jansen, hoofdredacteur Folia Magazine, jim@folia.nl, @jimfjansen (twitter)

en verder de week/het moment/navraag 4-5 passie 17 opinie 18-21 Asis Aynan 19 lezingenladder 20 Emma Curvers 21 objectief 22-23 overigens 26 op de tong 27 Folia maakt kennis 28-29 drift 33 prikbord 38-39 wasdom 40-41 stage 41 toehoorders 42 de lezer/deining 43

FoliaMagazine

3

de week Het paard van Troje versus de botte bijl

A

l maanden wordt hardnekkig ontkend dat in universitaire achterkamertjes een fusie tussen de UvA en de VU wordt bekokstoofd.

Maar ons houden ze niet langer voor de gek nu classici van de UvA en de VU zelfs gezamenlijk aan het pubquizzen zijn geslagen. Samen een opleiding opzetten: à la. Maar pubquizzen doe je alleen met je beste matties. En ze doen het ook nog eens met verpletterend resultaat. Het UvAVU-team schudde maar liefst 38 andere teams af en kwam als winnaar uit de strijd. Uiteraard was dit een dekmantel om een toekomstige fusie te smeden. Wie nu nog met droge ogen durft te beweren dat al die samenwerkingplannetjes geen paard van Troje zijn, is gewoon ronduit naïef.

Samenwerken is ook een trending topic in hbo-land. De Hogeschool van Amsterdam en Inholland kondigden afgelopen week aan lekker intensief te gaan samenwerken. Dat komt er vooral op neer dat ze kijken of ze niet gelijktijdig dezelfde opleidingen schrappen.

Doekle Terpstra van Inholland verwoordt dat op Twitter als volgt: ‘We gaan als hogescholen stad en werkveld op inhoud optimaal bedienen.’

Gelukkig maar. Voor je het weet ontstaat er een schrijnend gebrek aan vrijetijdswetenschappers.

Dat schrappen van opleidingen is overigens een noodgreep die mede wordt ingegeven door een nieuw pronkjuweel van Zijlstra: hij zet zijn botte bijl nu in de deeltijdstudies. Vanaf 2017 komen alleen die deeltijdstudenten voor een beurs in aanmerking die een studie doen van ‘bijzonder maatschappelijk en economisch belang’. Door de overheid als zodanig aan te wijzen uiteraard.

Halbes draconische bezuinigingsmaatregelen beginnen steeds meer op een running gag te lijken. Waarmee zou hij volgende maand op de proppen komen? Boetes voor studenten die ir-

4

FoliaMagazine

Wat een lachebekjes die classici van UvA- en VU-huize. Ze zijn niet voor niets zo opgetogen.

Ze hebben namelijk net een pubquiz gewonnen waar vragen werden gesteld als: ‘Hoeveel obolen [een oude Griekse munteenheid, red.] gingen er ten tijde van het klassieke Athene in één talent [een hoge geldswaarde in het oude Griekenland, red.]?’

relevante studies doen en geen bijdrage leveren aan onze kenniseconomie, wellicht?

Daarover gesproken, tijdens een debat afgelopen week in Spui25 werd het onderwerp van de onder vuur liggende alfastudies weer eens aangesneden. Ook daar is het kommer en kwel.

Opleidingen als Portugees en Roemeens staan op de nominatielijst om geschrapt te worden.

Decaan Frank van Vree stelde – niet geheel ten onrechte – de vraag waarom je een opleiding als Roemeens zou behouden als die de afgelopen acht jaar welgeteld één student heeft getrokken?

Eeeuh. Omdat dan ten minste één iemand tijdens een pubquiz een antwoord heeft op de vraag: ‘Wat betekent bezuinigen in het Roemeens?’ yyy Eva Rooijers en Gijs van der Sanden

20 april 2012

tweet van de week @m_at_school M@school Werken is zelfmedicatie, omdat je daarmee cortisol aanmaakt dat pijn onderdrukt. Toch wat geleerd tijdens de #vitaliteitsweek. https://twitter.com/#!/m_at_school/

foto Danny Schwarz Opgelucht en trots poseert het cross-opleiding-Team H2A bij hun Eco-auto. Jan Vertonghen (midden achteraan), aanvoerder van Ajax en H ­ vA-student, presenteerde de op waterstof rijdende auto op 23 april samen met domeinvoorzitter Techniek Gerard van Haarlem, in de kantine van de Leeuwenburg. Team H2A neemt deel aan de Shell Eco-marathon, een jaarlijkse Europese duurzaamheidsrace, die tussen 17 tot en met 19 mei verreden wordt. Bijzonder is dat de race na 26 edities dit jaar voor het eerst in Nederland wordt verreden, in Rotterdam, en voor het eerst op een stratencircuit. yyy tekst en foto Danny Schwarz

navraag Garrelt Verhoeven Het is al zo’n tweeënhalf jaar stil in Amsterdam, maar Ramses Shaffy is er nog lang niet vergeten. Vorige week werd bekend dat de Bijzondere Collecties (BC) van de UvA zijn complete nalatenschap hebben verworven. Hoofdconservator Garrelt Verhoeven is verguld met de aanwinst.

Hoe komt dit Shaffy-archief ineens bij de UvA terecht?

‘De toekomst van het Theater Instituut, waar dit soort archieven vaak heen gaan, is momenteel heel onzeker. Dus kwamen ze bij ons uit. Bij BC hebben we al een flinke collectie van muziek uit de afgelopen eeuwen. Dit archief past daar perfect in. Al zijn wij natuurlijk in principe een bibliotheek, dus voor de kostuums en zijn vleugel hebben we toch de hulp van het Theater Instituut ingeroepen. Wij ontfermen ons vooral over het papieren erfgoed.’

Shaffy leek niet de meest georganiseerde man. Was dat archief geen chaos?

‘Daar was ik zelf ook huiverig voor. Maar de

bovenburen van zijn huis aan de Herengracht hebben zich fantastisch over zijn spullen ontfermd. Als conservator ben ik altijd bang dat een archief niet compleet is en alle krenten al uit de pap zijn gehaald. Maar hier zat alles nog bij. Bijvoorbeeld dozen vol brieven van Ramses, keurig met elastiekjes erom. En ook zijn dagboeken en plakboeken zijn prachtig bewaard gebleven.’

Zonde eigenlijk, dat dat nu allemaal het depot ingaat.

‘Nee hoor, wij gaan daar juist heel goed op passen. Onze filosofie is: erfgoed moet je niet in een depot stoppen. Als je enigszins in de geest van Ramses met zijn collectie wilt omgaan

dan moet je hem juist tot leven wekken. Er komen dus zeker tentoonstellingen aan. En bij de muziekcollecties laten we hem ook graag weer horen. Hopelijk kunnen we binnenkort een grote avond organiseren met alle liedjes van Ramses Shaffy.’

En die brieven, kunnen we die komen lezen?

‘We zijn ook een onderzoeksbibliotheek, dus iedere student kan ze komen onderzoeken. Het archief kan voor heel veel mensen ontzettend interessant zijn. Het is veel meer dan alleen de geschiedenis van Ramses, het is een tijdsbeeld van Nederland.’ yyy Clara van de Wiel

FoliaMagazine

5

‘Ik begin de dag met e Kanker, dat is een ziekte die ‘anderen’ krijgen. Niet zij, een negentienjarige student. Dacht Roxy Sahupala. Na talloze onderzoeken kwam dan toch de diagnose: spierbindweefselkanker. Nu studeert ze tussen de chemobehandelingen door. tekst Annemarie Vissers / foto’s Danny Schwarz

B

oos is ze. Of beter gezegd: woedend.

Op zichzelf, op haar lichaam dat haar in de steek laat. Op mensen die menen dat ‘ze hier wel sterker uitkomt’. Of op dat meisje dat haar tijdens het winkelen uitschold met ‘kanker op jij’. Ze had haar wel willen slaan. Het was dat haar arm in het gips zat, vanwege de operatie waarbij een stuk bot werd weggezaagd en metalen platen in

6

FoliaMagazine

haar onderarm werden geplaatst.

Volgende week heeft Roxy Sahupala (19), eerstejaars student hbo-rechten, anderhalf jaar aan chemokuren, bestralingen, onderzoeken en operaties achter de rug. Opluchting dat ze bijna aan het einde van het traject is, voelt ze niet. ‘Ik ben heel bang dat ik in een zwart gat ga vallen, het voelt dubbel. Al anderhalf jaar hebben anderen en de kanker controle over

mijn leven. Straks word ik nog maar eens in de drie maanden gecontroleerd en moet ik zelf mijn leven weer vormgeven, dat vind ik best een eng idee. Die controle biedt, hoe irritant ook, een bepaalde structuur. Ik móét elke dag op bepaalde tijdstippen mijn drie verschillende medicijnen innemen, de artsen vragen niet óf je naar het ziekenhuis kan komen, maar ze delen je gewoon mee dat je er op die dag, op dat

een chemopil’ tijdstip móét zijn. Wat dat betreft kennen ze me daar goed; ik ben vaste klant bij het Slotervaartziekenhuis. Tijdens een chemokuur kom ik er wekelijks, verspreid over een aantal maanden.’

Er zijn dagen bij dat ze niet van de bank kan komen en niets aan haar studie kan doen, zo vermoeid is ze dan.‘Ik begin de dag met een chemopil en moet een halfuur wachten voordat ik mag eten. Daar word ik meteen chagrijnig van.’ Haar woedeaanvallen en huilbuien reageert ze af op haar ouders en zusje. Heel erg rot vindt ze dat, en het resulteert ook altijd in spijt: ‘Ik ben geen heilige, dan zit ik er zó doorheen dat ik niet anders kán.’ Met haar moeder bespreekt ze veel; haar jaloezie op het relatief normale leven van haar zusje en het lange haar van

vriendinnen, haar angst dat ze altijd ziek zal blijven en haar verdriet.

Ze heeft lang getwijfeld: wel of niet studeren.

‘Ik dacht: die bult gaat vanzelf wel weg’ De keuze om het wél te doen pakt goed uit. Het biedt afleiding. Haar medestudenten helpen haar met van alles. Ze dragen haar tas en haar schrijfcomputer – door de operatie kan ze haar arm en hand nog maar beperkt gebruiken, schrijven lukt met moeite – ze bellen haar op, sturen kaartjes en niemand zegt iets vervelends als ze lessen mist

door een chemobehandeling. De combinatie studie en ziekenhuisbezoeken valt haar desondanks zwaar. Zeker sinds de artsen haar een halfjaar geleden een jaar na de diagnose meedeelden dat ze niet, zoals eerder aangenomen, lijdt aan de ernstige variant, maar aan ergste variant van deze kanker. ‘Toen stortte ik helemaal in, woedend dat niemand dat eerder had opgemerkt. Mijn uitslagen zijn door drie laboratoria bekeken.’

Tijdens haar onbezorgde jeugd- en tienerjaren wist ook zij niet wat kanker nou eigenlijk echt inhield. ‘Ja, dat het erg was en dat je er dood aan kon gaan. Dat was het wel zo’n beetje.’ School, eindexamen doen en vooral veel uitgaan en lol hebben met vriendinnen, zo zag haar leven er voor haar ziekte uit. ‘Als ik nu terugkijk op

FoliaMagazine

7

Wachtkamer De groene stoeltjes van de wachtkamer op de kinderafdeling kent ze ondertussen. Omdat haar vorm van kanker vooral bij jonge kinderen onder de tien voorkomt en er plek was mocht Roxy ook op die afdeling. Er gelden geen strikte bezoektijden zoals dat op de volwassenenafdeling wel het geval is. Dat betekent dat vrienden en vriendinnen altijd kunnen langskomen. Soms is het zo’n dolle boel dat de verpleging lachend komt vragen of het wat minder luidruchtig kan.

Verdriet Door een acute blindedarmontsteking in februari – dat kwam er ook nog eens bij – heeft Roxy drie dagen haar medicijnen niet kunnen nemen. Ze

mezelf, was ik best een drama queen’, zegt ze lachend, ‘ik kon me druk maken om kleine dingetjes die heel belangrijk leken. Vriendjes, kapsels, make-up.’ Roxy had geen echte zorgen, was nooit ziek: ‘Ik was zelfs nog nooit in een ziekenhuis geweest.’ Anderhalf jaar geleden had ze opeens wel iets: een zwelling op haar onderarm.

Ze sloeg er weinig acht op. Na een paar weken werd de bult groter: ‘Ik had er geen last van, het

8

FoliaMagazine

vraagt aan de arts of ze de dosis moet inhalen. Het gesprek loopt helemaal mis omdat Roxy en haar arts elkaar niet begrijpen. Roxy raakt in paniek en begint hard te huilen: ze is bang dat ze de medicijnen alsnog moet innemen en dat betekent weer haarverlies, net nu het weer langzaam groeit. Na de fikse huilbui blijkt gelukkig dat ze de pillen niet hoeft te slikken.

Chemokuur Het infuus wordt aangesloten.Tijdens een eerdere operatie is er een opening in haar hals gemaakt, en daarbij is onder de huid een kastje aangebracht waar het infuus met een prikje wordt ingestoken. Een stekkerdoos, noemt Roxy het wel eens. Het aansluiten van het infuus is erg pijnlijk. Na al die tijd is ze er nog steeds niet aan gewend.

zal vanzelf weggaan, dacht ik toen.’ Haar moeder vermoedde een overbelaste arm, Roxy ging er op

‘Het eerste wat ik vroeg was: word ik kaal?’ haar aanraden mee naar de fysiotherapeut. Die constateerde dat er niets met de spier was, maar

stuurde haar voor de zekerheid naar de huisarts.

De zwelling was intussen uitgegroeid tot een bult met het formaat van een tennisbal.

Dat ze ernstig ziek zou kunnen zijn, was het laatste waar ze aan dacht: ‘Kanker, dat was iets wat andere mensen kregen. Niet ik.’ Er volgen een aantal onderzoeken, met de uitslag dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Als die bult meer pijn ging doen, moest ik terugkomen.’ Toen dat gebeurde werd in

Infuus In een uur tijd druppelt er 43 mililiter chemo haar lichaam in. En dat drie keer zes weken, iedere week een behandeling. Studeren zit er dan vaak niet in.

Soms ligt ze dagen op de bank bij te komen. Vriendinnen komen trouw langs om het toch een beetje gezellig te maken.

Thuis Na de chemo in het Slotervaartziekenhuis haalt haar vader haar altijd op. Ze rijden dan terug naar Haarlem, waar de familie Sahupala woont. Roxy kruipt meteen met een dekentje en in badjes op de bank. Een chemokuur hakt er flink in. Haar vader, moeder en zusje Farah leven enorm met haar mee en steunen haar in alles. De vader van Roxy is van Molukse komaf, maar kookt het liefst Hollandse pot: aardappels, vlees en groenten. De dames Suhapala lachen: zij eten veel liever hete kip, wokgroenten en bami met tofu.

het ziekenhuis een stukje weefsel uit de zwelling onderzocht, en bleek dat het goed mis was: Roxy had een rhabdomyosarcoom, een vorm van spierbindweefselkanker die normaal vrijwel alleen bij jongetjes onder de tien jaar voorkomt. ‘Ik wist niet wat ik hoorde. Ik raakte in een soort shocktoestand. De ene dag ben je nog “normaal”, de dag erna blijkt dat je doodziek bent. Het eerste wat ik vroeg was “word ik kaal, ga ik dood?” Op die

laatste vraag kon men haar geen antwoord geven.

‘Deze vorm van kanker is in vijftig tot zeventig

‘Kanker controleert al anderhalf jaar mijn leven’ procent van de gevallen te genezen. Maar de artsen durven niets met zekerheid te zeggen.’ Een tumor

op een arm of been is in principe reden voor een minder gunstige prognose. Nog steeds kan Roxy maar moeilijk geloven dat zij deze ziekte heeft.

‘Waarom? Dat vraag ik me dagelijks af.’

Uitzaaiingen waren er gelukkig niet, maar dat was maar een schrale troost voor wat al snel gebeurde: door de chemokuren vielen haar lange haren uit. ‘Het groeit nu gelukkig weer terug,  maar ik vind het nog steeds niet mooi.

FoliaMagazine

9

(advertenties)

SLANG

Slecht met slogans, goed met woorden

SLANG & Lloyd Hotel & Cultural Embassy presenteren:

7 mei 2012 om 20h

SLANG on Stage

SLANGer worden?

Abonnee worden?

www. slang bytes .nl

Kijk op onze website voor meer info

Tijdschrift

VAN DE VLUCHTELING

info@slangbytes.nl

Entree: € 0 - ∞ Lloyd Hotel Oostelijke Handelskade 34 (achter Panama) Met o.a. optredens van Daniël Vis, Simon Mulder en Gustav.

Komt allen!

SLANG MAGAZINE

LOOP MEE IN DE NACHT

Neem contact op met de redactie:

SLANG is een literair platform met grootse ambities.

In mei 2012 verschijnt het vijfde nummer van SLANG Magazine.

SLANG BYTES

Website

SLANG FRAMES

SLANG on STAGE

Video

Podium

Dompel je onder in een mix van

Dompel je onder in een mix van

Dompel je onder in een mix van

Dompel je onder in een mix van

print, beleving en experiment.

internet, interactie en dynamiek.

film, geluid en creativiteit.

sprekers, discussie en sfeer.

Luister naar Radio AmsterdamFM: De stem van de hoofdstad!

Van 07:00 tot 19:00 uur op 103.3 op de kabel, 106.8 in de ether.

En 24 per dag op www.amsterdamfm.nl Als het in Amsterdam gebeurt, hoor je het hier!

ROTTERDAM DEN HAAG 17 - 18 MEI 2012

Radio AmsterdamFM: De stem van de hoofdstad!

is de publieke radio van Amsterdam. Nieuws, kunst en cultuur en politiek: als het in Amsterdam gebeurt hoor je het op AmsterdamFM. Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl

Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl

www.nachtvandevluchteling.nl

Theedrinken Ondanks het enorme aanbod aan koffie, bestellen Roxy en hartsvriendin Lotte – ze kennen elkaar al vanaf de basisschool – bij de Coffee Company het liefst thee. Die aan de Ferdinand Bolstraat is favoriet bij de dames. Het tweetal kletst bij. Roxy weet niet of ze volgend studiejaar door wil gaan met deze opleiding. Ze heeft al navraag gedaan bij het Amsterdam Fashion Instituut om te kijken wat haar mogelijkheden daar zijn. Haar steunspalk voor haar arm heeft ze even afgedaan – ze haat het om het ding te dragen maar het moet. De kans op stoten, vallen of een onverwachte beweging van iemand tegen de arm is te groot.

Werkcollege Samen met studiegenoot Laura staat Roxy te wachten voor de lift in het gebouw aan de James Wattstraat, waar haar opleiding huist. Het duurt volgens Roxy altijd een eeuwigheid voordat de lift komt, en voor iemand met een grondige hekel aan wachten is dat behoorlijk frustrerend.

Ik ben altijd een meisje met lang haar geweest.

Ik probeerde eerst zo min mogelijk haar weg te kammen, maar mijn kapsel leek op een gegeven moment wel een suikerspin, en mijn wenkbrauwen en wimpers vielen uit. Samen met mijn toenmalige vriendje heb ik het afgeschoren en een pruik laten maken. Dat ik kaal werd vind ik nu nog steeds erger dan die hele ziekte, ineens werd de kanker zichtbaar voor

de buitenwereld.’ Behalve een medestudente vertelt de eerstejaars aanvankelijk niemand over haar ziekte. ‘Ik werd gelukkig niet aangestaard, ik had drie pruiken dus er waren zelfs studiegenoten die zeiden: “Leuk, je haar. Naar de kapper geweest?”

Later durfde ik ook wel zonder pruik, een docent heeft uiteindelijk de groep geïnformeerd.’

De komende tien jaar zijn spannend voor Roxy.

Toets In de werkgroep tijdens een college verbintenisrecht.

Iedereen luistert aandachtig. Schrijven gaat moeizaam voor Roxy met haar arm en hand die ze maar een beetje kan bewegen, al heeft de docent van deze werkgroep daar niet zo’n boodschap aan. Roxy

mag haar computer niet gebruiken bij de toets. Later tijdens de les blijkt dat de docent niet op de hoogte was van Roxy’s handicap, maar een excuus blijft uit.

Nagels lakken Voor een sollicitatie voor een parttime bijbaantje bij een modewinkel zet Roxy haar nagels in de lak.

Een dag later blijkt de moeite tevergeefs, ondanks dat ze aan alle eisen – representatief voorkomen en verkoopervaring – voldeed. De winkelier besluit toch te gaan voor een fulltime vacature.

Pas als ze tien jaar lang ‘schoon’ is, mag ze genezen verklaard worden. Hoewel de kanker te genezen is volgens de artsen, durven ze niets met zekerheid te zeggen. Dat is ook waar Roxy bij stilstaat: ‘Ik zal altijd dat meisje zijn dat iets naars is overkomen, en nooit meer “normaal” zijn. Er zijn dagen bij dat ik denk: overleef ik dit? Ooit zullen die akelige gedachten wel minder worden. Dat hoop ik in ieder geval.’ yyy

FoliaMagazine

11

Arbeidsongerechtighe Parttimedocenten van de Faculteit Maatschappij- en Gedragswetenschappen zien zich geconfronteerd met zeer ongunstige arbeidsvoorwaarden die tegen de landelijke CAO indruisen.

‘Dit is onfatsoenlijk personeelsbeleid.’ tekst Marieke Buijs / illustratie Pascal Tieman

V

oor lopendebandwerk krijgen fabrieksarbeiders soms stukloon.

Voor elke autoruit die correct in de sponning zit en elke bloempot die in een doos belandt, krijgt de werknemer een bedrag. Dat werkt stimulerend. Hoe meer verpakte bloempotten op een dag, hoe meer salaris.

Bij fabriekswerk bepaalt de arbeider zelf hoeveel verpakte bloempotten hij aflevert, dus heeft hij zijn inkomen in eigen hand. Aan de UvA krijgen docenten ook stukloon uitbetaald, blijkt uit on-

12

FoliaMagazine

derzoek van Folia Magazine. We spraken met elf docenten, allen van de Faculteit der Maatschappij- en Gedragswetenschappen. Hun ervaringen zijn in grote lijnen hetzelfde, maar de situatie bij politicologie is het meest opvallend. Daar krijgen docenten met een tijdelijke aanstelling een deel van de scripties die ze begeleiden pas uitbetaald als de scriptie is afgerond en ingeleverd. Haakt de student voortijdig af, dan krijgt de docent geen geld voor die scriptie. Ook niet voor de uren die hij er al in heeft gestoken. Eens

per jaar, in oktober, wordt de balans opgemaakt en krijgt de docent een bedrag van ten minste 500 euro bruto per ingeleverde scriptie, afhankelijk van de salarisschaal waarin de docent valt.

Docenten zijn dus voor hun inkomen deels afhankelijk van het presteren van hun studenten. Dat zet de docent onder druk manieren te verzinnen om zo veel mogelijk studenten binnenboord te houden. ‘Ik heb het gevoel dat ik niet alleen docent moet zijn, maar ook vader en psycholoog,’ zegt Frank, docent bij politico-

heden aan de FMG logie. ‘Ik geef studenten mijn mobiele nummer en zeg dat ze me altijd kunnen bellen als ze in de knoop zitten. Ook in de weekenden.’ Volgens afdelingshoofd Wouter van der Brug is dat geen implicatie van de stukloonconstructie, maar normaal. ‘Studenten motiveren om zich door het scriptietraject heen te slaan hoort bij je werk als scriptiebegeleider.’

Docent Nathalie zegt dat ze, doordat ze een groot deel van haar loon pas aan het eind van het jaar krijgt, moeite heeft met het maandelijkse ritme van haar vaste lasten. ‘Ik heb vooraf geen zekerheid over de hoogte van het bedrag dat ik voor de scripties krijg. Voor het betalen van mijn maandelijkse vaste lasten is mijn basisaanstelling van 0,5 fte niet genoeg.’ Nathalie heeft dit bij haar leidinggevende aangekaart en uiteindelijk een iets groter basiscontract

bedongen. Na een heftige discussie werd het percentage van haar salaris dat in het basiscontract is opgenomen, naar boven bijgesteld.

Nathalie vermoedt dat het bij andere collega’s ook zo gaat: ‘Iedereen probeert voor zichzelf

‘Minder studenten in mijn werkgroep betekent minder uitbetaalde uren’ de beste constructie uit te onderhandelen en verplicht zich daarmee om in te stemmen met een onrechtvaardig compromis.’

Chronisch overwerk De stukloonregeling voor scripties staat niet op

zich. De contractconstructie brengt ook andere onzekerheden met zich mee. Bij politicologie is voor docenten met een tijdelijke aanstelling een klein ‘basiscontract’ van bijvoorbeeld 0,5 fte, ofwel 19 uur per week, de norm. Dat contract loopt voor een bepaalde periode, bijvoorbeeld voor drie jaar. Maar zowel de werknemer als de werkgever verklaren de intentie te hebben dat de daadwerkelijke aanstelling groter zal zijn. Ieder jaar wordt ingeschat hoe groot die werkelijke aanstelling zal zijn, op basis van het aantal aanmeldingen voor de opleiding. Zo kan de intentie worden uitgesproken dat de docent een jaar lang 31 uur per week werkt. Om aan die uren te komen kan de docent werkgroepen geven en proberen zo veel mogelijk studenten te werven voor een afstudeerscriptie.

Docent Frank moet een gezin onderhouden en

FoliaMagazine

13

Reactie vakbond

Flexschil

Vawo, de vakbond voor de wetenschap, vindt de tijdelijke contracten niet getuigen van fatsoenlijk werkgeverschap. ‘Docenten bekommeren zich om structurele kernwerkzaamheden binnen de universiteit. Aan de CAO-tafel hebben wij afgesproken dat voor die werkzaamheden een vaste aanstelling de norm dient te zijn, omdat dat de onderwijskwaliteit ten goede komt,’ aldus Hans den Haan, voorzitter van het lokaal overleg van de VAWO.

Onder de flexschil vallen niet: uitzendkrachten, gedetacheerden, en personeel dat werkzaamheden verricht in het kader van een opleiding, zoals promovendi, student-assistenten en wetenschappers in opleiding. Al deze werknemers met tijdelijke contracten

voelt de druk om zijn inkomen zo veel mogelijk aan te vullen: ‘Door een mooie syllabus te maken en mezelf te verkopen als goede scriptiebegeleider, probeer ik zo veel mogelijk studenten te ronselen. Ik noem het de McDonaldisatie van de masterscriptie; ik moet reclame maken.’

Ook voor docent Marleen is het schipperen met het basiscontract: ‘Om mijn inkomen aan te vullen heb ik een tweede baan. Maar het docentenwerk is zeer wisselvallig qua intensiteit.

Door de drukte aan het eind van de semesters werk ik soms wel honderd uur per week. Ik kan dat alleen bolwerken omdat mijn tweede baan extreem flexibel is.’

Volgens afdelingshoofd Van der Brug is een kleine basisaanstelling de norm omdat de afdeling zo flexibel mogelijk wil zijn. ‘Studenten mogen zich tot in oktober inschrijven voor een opleiding,’ aldus Van der Brug. ‘Dus weten wij pas heel laat hoeveel werk we hebben voor docenten en kunnen we maar een kleine aanstelling garanderen.’ Van der Brug onderschrijft dat de werkdruk voor docenten niet evenredig is verdeeld over het studiejaar en ontraadt docenten zelfs een voltijd aanstelling na te streven: ‘In de praktijk is dat namelijk gewoon niet te doen vanwege de piekbelasting aan het eind van de semesters. Een aanstelling van 0,8 fte is in realiteit het maximaal haalbare.’

Overwerk Doordat slechts een deel van het feitelijke werk in het basiscontract is opgenomen, kunnen de docenten geen aanspraak maken op basale werknemersrechten. Bij zwangerschap of langdurig ziekteverzuim gaat de docent, ondanks de jaarlijks afgesproken beoogde werklast, terug naar vergoeding aan de hand van het basiscontract. ‘Dat betekent een forse daling in inkomen als ik zou besluiten om zwanger te worden,’ stelt Nathalie. Maar het feit dat de uren boven het

14

FoliaMagazine

basiscontract niet zijn gegarandeerd, kan ook op andere manieren vervelend uitpakken. Nathalie: ‘Als er te weinig studenten in mijn werkgroep zitten, worden er uren in mindering gebracht.’

Pieter van Leeuwen, hoofd Personeel & Organisatie van de FMG, legt de verantwoordelijkheid voor deze situatie bij de docenten zelf, omdat zij ervoor kiezen meer dan 19 uur te werken.

‘Docenten lopen moedwillig het risico tijd te investeren in een student die wellicht tijdens de rit afvalt. Ik ken de specifieke situatie niet, maar als deze docenten niet succesvol zijn in de

‘We slikken de slechte voorwaarden uit liefde voor het vak’ wetenschap en niet onder betere voorwaarden als docent aan de slag kunnen, dan moeten ze misschien kijken of ze elders een betere plek kunnen vinden,’ aldus Van Leeuwen.

Maar volgens Aart Waterman, die als juridisch adviseur aan de Abvakabo en de UvA is verbonden, is het juist niet eerlijk om docenten een basiscontract aan te bieden en ze in de praktijk voor meer uren in te roosteren: ‘Overwerk mag alleen bij uitzondering. Wanneer blijkt dat de universiteit de extra capaciteit doorgaans nodig heeft, moet zij werknemers de zekerheden en rechten bieden die daaraan zijn verbonden.’

Kiki Poppes, hoofd Personeel & Organisatie van de UvA, kan niet zeggen of de kleine basiscontracten en betaling naar prestatie ook bij andere faculteiten gebruikelijk zijn: ‘De individuele onderzoeksinstituten bepalen zelf wat voor contracten zij hun personeel aanbieden en wat voor afspraken zij verder maken.’ Hoewel Poppes zegt dat ze zonder specifieke informatie geen definitieve uitspraken kan doen over deze

constructies, kijkt ze niet op van de casus die Folia Magazine aan haar voorlegt: ‘Zover ik kan beoordelen, klinkt het niet als iets wat in strijd is met ons personeelsbeleid of met de CAO.’ Aart Waterman denkt daar echter anders over: ‘Misschien staat in de CAO niet zwart op wit dat betaling naar prestatie niet mag, maar ik denk dat dat komt doordat ze aan de onderhandelingstafel niet hebben kunnen vermoeden dat stukloon aan de orde zou zijn. Wat hier gebeurt is zeker in strijd met de uitgangspunten van de CAO. Dit is onfatsoenlijk personeelsbeleid dat via gekke constructies de opbouw van arbeidsrechten ondermijnt.’

Volgens Iris Breetvelt, voorzitter van de personeelscommissie van de ondernemingsraad bij de FMG, springt de UvA nogal creatief om met het uitgangspunt van de CAO dat een vaste aanstelling de norm dient te zijn. Zo heeft de UvA toegezegd dat het aantal werknemers in de ‘flexschil’ maximaal 25 procent van het personeelsbestand mag zijn en volgens de boekhouding is dat ook het geval: slechts 22,8 procent van het wetenschappelijk personeel viel in 2011 onder de ‘flexschil’. Maar veel werknemers met tijdelijke contracten vallen daar niet onder (zie kader). Breetvelt: ‘De universiteit maakt goede sier met de statistiek van 22,8 procent van het personeel met een tijdelijke aanstelling, terwijl Alle docenten die we spraken, vinden dat ze zich door de tijdelijke aanstellingen niet goed kunnen ontwikkelen. Marleen: ‘De afspraken bij tijdelijke contracten zijn prima voor docenten die een semester of een jaar lesgeven. Maar ik ga nu mijn derde contractperiode in en werk dan in totaal bijna zes jaar voor de UvA. Ik word altijd fantastisch beoordeeld door mijn studenten en de universiteit wil mij graag houden als docent, maar zij bieden mij geen enkele zekerheid of loopbaanperspectief.’ Volgens collega Tim is dat laatste voor veel docenten het voornaamste

rekent de universiteit tot ‘vast’ personeel.

Wanneer je alleen werknemers met een vaste aanstelling onder vaste medewerkers rekent, dan blijkt slechts 46 procent van het wetenschappelijk personeel in vaste dienst. Van het ‘ondersteunend en beheerspersoneel’ is 85 procent in vaste dienst bij de UvA.

probleem: ‘De meeste docenten hebben een passie voor lesgeven en slikken de slechte secundaire voorwaarden uit liefde voor het vak. Ik heb het laatst eens nagerekend; ik bleek nog geen halfuur de tijd te krijgen voor het nakijken van de opzet, de eerste en tweede versie en eventuele herschrijving van een paper. Dat lukt nooit. De opleidingen leunen zwaar op vrijwillige extra inzet van docenten. En dat terwijl docenten geen tijd krijgen om onderzoek te doen, geen cursussen aangeboden krijgen en niet bijvoorbeeld een certificaat krijgen als ze vier jaar als docent hebben gewerkt. Je moet je afvragen of dat gebrek aan stimulans de kwaliteit van het onderwijs aan de universiteit ten goede komt.’

Studierendement Volgens hoofd strategie P&O van de UvA Kiki Poppes volgt de UvA met deze contracten simpelweg landelijk beleid: ‘Wij krijgen als universiteit ook betaald op basis van het studierendement.’ Hoofd P&O van FMG Pieter van Leeuwen sluit zich daarbij aan: ‘Als universiteit lopen wij ook risico’s.

We moeten wel geld hebben om docenten mee te kunnen betalen en dat krijgen we alleen binnen wanneer onze studenten afstuderen. Betaling naar prestatie zul je dus meer en meer gaan zien op de universiteit. We geven universitair docenten ook alleen een vast contract als ze zelf onderzoeksgeld hebben binnengehaald. Ik weet niet of dat zorgelijk is. Het is gewoon de realiteit op de universiteit van nu.’ Rogier van Reekum, die promoveert bij het Amsterdam Institute for Social Science Research en eerder ook als docent werkte, vindt die redenering te makkelijk: ‘Voor veel bedrijven zit er

tijd tussen het moment waarop ze kosten maken en het moment waarop de inkomsten binnenkomen. Op de universiteit weet je dat er altijd een bepaald aantal studenten binnen drie jaar afstudeert en dat een bepaald percentage er langer over doet of afvalt. Dat risico kun je incalculeren. Je kunt bijvoorbeeld een nationaal fonds oprichten dat het financieringsgat behapbaar maakt. Om het direct

door te berekenen naar je werknemers is echt niet de enige oplossing.’

Nathalie is ondertussen bezig ervaringen met het basiscontract en het stukloon van haarzelf en haar collega’s te bundelen, om die als gemeenschappelijke klacht naar haar leidinggevenden te sturen.

Ook Olthoff en Breetvelt komen in actie via de facultaire ondernemingsraad: ‘Wij vinden dit oneerlijk personeelsbeleid en gaan het aankaarten bij de decaan.’

Jacobijn Olthoff, vice-voorzitter van de ondernemingsraad, vindt betaling naar prestatie niet de juiste manier om het overheidsbeleid uit te voeren: ‘De ondernemingsraad vindt dat het risico voor het falen van een student door de universiteit gedragen moet worden en niet bij de docent moet liggen.’ Jurist Waterman beaamt dat.

‘Nederland kent geen prestatie- maar een inzetverplichting bij een arbeidsovereenkomst. Een werknemer die zich maximaal inzet zou geen zorgen moeten hebben om zijn inkomen.’ yyy De namen van Frank, Nathalie, Marleen en Tim zijn gefingeerd.

FoliaMagazine

15

(advertentie)

STICHTING SOUK PRESENTEERT I.S.M. HOLLAND SYMFONIA:

KOM DANSEN IN HET CONCERTGEBOUW!

passie Kroket Zompige kroketten uit de magnetron: meer is er niet nodig om zelfverklaard krokettenfetisjist Sil Bartlema (26, medewerker arbeidsvoorwaarden) een slecht humeur te bezorgen.

‘Even een kroketje trekken, dat was vroeger in ons gezin een gevleugelde uitspraak. Van jongs af aan ben ik gek van kroketten, geen idee waar dat precies vandaan komt. Het lijkt in de genen te zitten: mijn vader heeft dezelfde voorliefde voor de snack. Niet van Kwekkeboom, Van Dobbe of zo’n exemplaar van Mora: dat is fabriekskwaliteit. Bij de Febo trek ik er nog wel eens eentje uit de muur.

Ik zie het als mijn missie om mensen aan goede kroketten te helpen. Zelf eet ik er ruim 120 per jaar. Omdat ik altijd op zoek was naar de ultieme kroket, maar die niet kon vinden, ben ik zelf aan de slag gegaan. Ik heb nu een cateringbedrijfje met kroketten. Om een goede kroket te maken, moet je heel veel technieken onder de knie krijgen. Er kan zo veel misgaan bij het maken van de snack, daar vergissen mensen zich vaak in. Klontjes in de salpicon – dat is de vulling – in plaats van een zacht romige ragout, een te dikke of dunne paneerlaag, een te slappe textuur. Het beste paneermeel is het Japanse Panco, dat verbrandt minder snel dan afvalbroodkruimels uit de broodbakindustrie. Het krakende geluid wanneer je een hap neemt, dat vind ik het mooiste moment.

Grote kroketten zijn minder lekker. Want hoe groter de kroket, des te minder de bite.

Een kroketje van dertig gram is perfect.

Ik eet mijn kroketten ook het liefst niet te heet; dat is niet goed voor mijn gehemelte, maar ook proef ik de zalvende vulling dan minder. De vieste kroket is er eentje die in de magnetron is opgewarmd. Zoiets doe ik dan ook nooit meer.’ yyy tekst Annemarie Vissers / foto Fred van Diem

FoliaMagazine

17

opinie

Denk na voor gij tweet Studenten moeten verstandiger zijn in hun gebruik van social media, vinden Luuc Brans en DaniĂŤl Bossuyt. illustratie Marc Kolle

G

a eens achter in een willekeurige collegezaal zitten en tel hoeveel laptopschermen bovenin de bekende donkerblauwe balk van Facebook hebben. Veel studenten zitten tijdens de colleges op social media. Het is daarom niet verbazingwekkend dat het een en ander van het college via deze media naar buiten sijpelt.

Soms inhoudelijk, soms een directe aanval op de docent. De balans hierin slaat soms te veel door naar het laatste. Onder docenten groeit het ongemak hierover.

In een tijd dat Maurice de Hond een Steve Jobsschool wil oprichten en de collegezalen verlicht worden door smartphones en laptops is er enige consternatie ontstaan op de afdeling politicologie.

Steen des aanstoots? Er wordt steeds meer getwitterd vanuit colleges en werkgroepen, en lang niet altijd positief. Studenten laten zich vaak negatief uit en spelen op de man. Docenten lezen dit en voelen zich gekwetst. Het heeft de opleidingscommissie een gedragscode over social media doen overwegen: iets wat op middelbare scholen al gebruikelijk is. De afdeling heeft de vrijheid van meningsuiting echter hoog in het vaandel staan en toch maar afgezien van een dergelijke gedragscode. Het twittergedrag van studenten wordt echter wel als ongemakkelijk ervaren.

18

FoliaMagazine

Een universiteit die eraan denkt studenten te verbieden om zich te uiten lijkt een bizarre situatie. Desalniettemin geven de overwegingen van

Aynan

Herinneringen de opleiding stof tot nadenken. Roddelen en praten over docenten is een alledaags gebruik. Sterke verhalen delen met vrienden doen we allemaal. Soms gebeurt dit met een biertje in de kroeg, de laatste tijd echter ook steeds meer vanuit de collegezaal in 140 tekens. In 140 tekens is weinig ruimte voor nuance. Deze ongenuanceerde kreten ontstijgen bovendien de beslotenheid van een huiskamer of kroeg. Studenten lijken

In 140 tekens is weinig ruimte voor nuance onvoldoende te beseffen dat naast hun tweet gewoon hun naam en foto te zien is. Dat leidt tot een (geanonimiseerde, maar echt getweete) tweet als deze: ‘@Politicologiestudent X Zodadelijk een werkcollege van de meest inspirerende persoon op de #UvA, Docent X #huiltdiepvanbinnen’ Iedereen kan de uitlatingen van de student lezen, ook de docent. De meeste studenten staan echter niet stil bij de consequenties hiervan. Ten eerste is het niet erg netjes tegenover de docent. Als je je gevatte opmerking niet recht door de collegezaal tegen de docent durft te schreeuwen, waarom zet je hem dan wel op Twitter for the world to see?

Roddelen is menselijk, maar niet erg netjes; houd het in sommige gevallen gewoon voor jezelf en je buurman.

Ten tweede beïnvloedt jouw twittergedrag de manier waarop een docent naar je kijkt.

De tijd waarin docenten geen benul van social media hadden ligt al lang achter ons.

Onder de staf van bijvoorbeeld politicologie bevinden zich ook zat fanatieke twitteraars.

Zou je nog steeds die op-de-man-tweet plaatsen als je bedenkt dat diezelfde docent die in het achterhoofd heeft als hij of zij je tentamen nakijkt of je participatiecijfer bepaalt? Later in je carrière op de arbeidsmarkt kan dergelijk twittergedrag al helemaal tot nare consequenties leiden. Ontslagen om uitlatingen op social media komen tegenwoordig ook in Nederland voor.

Denk voor je tweet, luidt dus het advies.

Zou je wat je twittert ook niet in het gezicht van de docent zeggen? Twitter het dan niet.

Dan hoeft de docent zich niet gekwetst te voelen en berokken je jezelf geen onnodige schade. Als je slim bent haal je juist je voordeel uit Twitter. Menig docent zit op Twitter zodat studenten direct vragen kunnen stellen of discussies met hem kunnen voeren. Een enkele docent beantwoordt in college zelfs vragen die rechtstreeks van Twitter komen. Bovendien is Twitter ook geschikt voor constructieve feedback. Alle tweets zijn openbaar, maar goed gefundeerde kritiek zal een docent waarschijnlijk verdragen en draagt bij aan diens zelfreflectie. Als mensen liever anoniem willen blijven kunnen ze ook nog altijd naar een studievereniging, opleidingscommissie of studentenraad stappen. Twitter kan in je voordeel of in je nadeel werken. Wees verstandig en zorg voor het eerste. yyy Luuc Brans en Daniël Bossuyt zijn bestuurs­ leden van studievereniging Machiavelli voor de opleiding politicologie.

Ik keek over het terrein waar ooit mijn basisschool stond. Ondanks de kale vlakte verschenen de herinneringen net zo ongevraagd als onkruid, dat het braakliggende veld zonder vooropgezet plan op sommige plekken bedekte.

Op de kleuterschool ben ik een keer door een hond achternagezeten.

Onze blikken kruisten elkaar. Ik voelde een angstschicht door mijn lichaampje gaan. Rennen is wat ik dacht en wat ik ook deed. Ik schoot het schoolplein over en holde richting de schoolpoort. Buiten het hek zou ik veilig zijn. Vlak voor de poort keek ik achterom naar de stand van zaken. De enge kop op vier poten zat achter me aan. Nooit had iemand mij verteld dat jonge honden op actie reageren.

Ik versnelde en sloeg na de schoolpoort rechts af.

Langs de bloemenstal (verdwenen) richting het ziekenhuis (verdwenen) dat achter de Kardinaal Alfrinkschool stond. Tijdens de vlucht liet ik mijn urine lopen. Mijn broek nam de vloeistof op en bracht mij uit evenwicht waardoor ik struikelde.

Het hondje haalde me bij en likte aan mijn broek.

Ik zat onder de schaafwonden en zette het op een gillen. Een moeder kwam aangelopen en zei dat haar Benno mij aardig vond.

Jaren later kwamen twee nieuwe kinderen bij ons op de basisschool. Laten we ze Willie en Wortel noemen. Ze hadden een Engelse dog. Als ze met de hond door de wijk liepen en mij zagen, schreeuwden ze naar hun hond: ‘Kijk, een Turk, pak!’ En iedere keer dacht ik weer: ik ben geen Turk.

De uitdrukking van de ogen van deze hond was niet nieuwsgierig en speels, maar drukte vermoeidheid en ongeluk uit. Ik hoefde mij niet uit de voeten te maken.

Ik wierp een laatste blik op een stukje van mijn geschiedenis, klakte sentimenteel met mijn tong en liep de toekomst tegemoet. yyy Asis Aynan

FoliaMagazine

19

lezingenladder

het cultureel studentencentrum van de UvA & HvA

CREA RoeterSeiland Voor eenieder die geïnteresseerd is in lezingen en debatten is er de Folia Magazine-lezingenladder. Wij streven ernaar hierin de meest interessante lezingen en debatten in Amsterdam op één plek te verzamelen.

Aan tafel met Libris

Wat is wijsheid – angst

De Balie WO 25/04, 20.00 uur

De Nieuwe Liefde DI 1/05, 20.00 uur

Avond met de genomineerden van de Libris Literatuurprijs: Ivo Victoria, Jan van Mersbergen, Miquel Bulnes en Jan van Loy. Jeroen Brouwers en A.F.Th. van der Heijden laten verstek gaan.

Een gesprek met hoofd van de afdeling psychiatrie van het AMC Damiaan Denys en theoloog Ralf Bodelier over angst.

Ignite #17

De Balie DO 3/05, 20.00 uur

Mediamatic Bank WO 25/04, 20.30 uur Wetenschappers, designers en kunstenaars houden een presentatie van vijf minuten.

Van intieme ontwerpen en een hackruimte in Amsterdam tot onderzoek naar een nieuwe generatie zonnecellen.

Generation X Trouw Amsterdam DO 26/04, 20.00 uur Avond over de culturele voorlopers van Generatie X, die tussen 1962 en 1977 geboren zijn.

Met o.a. filmmaker Eddy Terstall, schrijver Abdelkader Benali en kunstenaar Joost Conijn.

Mijn idee voor Nederland: Marjolijn Februari De Balie DO 26/04, 20.00 uur Schrijfster, filosofe en juriste Marjolijn Februari presenteert haar idee voor Nederland: het handelen moet weer centraal komen te staan in het denken.

De avond van Allah De Nieuwe Liefde DO 26/04, 20.00 uur Nuchtere avond over Allah, met gasten uit wetenschap en kunst. Met o.a. Umar Ryad, universitair docent geschiedenis van de moderne islam aan de Universiteit Leiden.

FoliaMagazine

feStival do 26, vr 27/4 17.00 uur Amsterdams Studenten Festival Het ASF staat twee dagen lang in het teken van tival uit drie brede categorieën: theater, muziek

Historicus Hermann von der Dunk houdt een voordracht en historicus Frank van Vree, psychoanalyticus Wouter Gomperts, kunstenaars, filosofen en politici gaan in gesprek over het verhaal van WOII.

en beeldende kunst. Deze wisselen elkaar af en zorgen voor een veelzijdig programma.

Daarnaast zijn er diverse gastoptredens, zoals Monica da Silva Trio, King Jack en Nina de la Croix. Ook kun je je eigen creatieve ei kwijt bij één van de uiteenlopende randactiviteiten waaronder workshops en een silent disco.

Vrijheid en veiligheid Castrum Peregrini DO 3/05, 20.00 uur (Oud-)politici Hedy d’Ancona en Marietje Schaake en filosoof en docent aan het IIS Machiel Keestra gaan in gesprek met de PoolsBritse filosoof en socioloog Zygmunt Bauman over de betekenis van vrijheid.

De Donkere Kamer

Toegang: E 5,50 - E 12,-. Kaarten: www.amsterdamsstudentenfestival.nl, bij Free Record Shop of op de avond zelf aan de deur.

comedy za 28/4 20.30 uur

Rocky Amaretto Rocky neemt je mee in een avond vol humor

Pakhuis de Zwijger MA 7/05, 20.00 uur

met een zwart, krokant randje. Met thema’s op

Fotografieprogramma. Met dit keer o.a. Donald Weber (Interrogations), Frido Troost (Institute of Concrete Matter), Rahi Rezvani en World Press Photo winnaar Ilvy Njiokiktjien (Afrikaner Bloed).

en over de grens van het betamelijke. Jij geeft aan welke personages je wilt zien en Rocky laat je meeleven met wat hen overkomt. Alles is 100% geïmproviseerd. Rocky Amaretto heeft als improvisatietheatergroep een unieke stijl binnen Nederland. In plaats van op de snelle grap

Literaturfest

baseren zij zich op herkenbare personages en

Rode Hoed DI 8/05, 20.00 uur

situaties. Van The Office tot Tsjechov; van André

Drie jongens praten zonder enige kennis van zaken en met een ontroerend enthousiasme over boeken. Met dit keer als gasten Hugo Borst, Bas Heijne, Katja Schuurman en Joost de Vries.

van Duijn tot Beckett. Toegang: E 9,-, studenten: E 7,50. Reserveren: 020 525 1400.

muziek do 3/5 20.00 uur CREA Klassiek Een podium voor klassieke amateurmusici. Be-

Pakhuis de Zwijger VR 27/04, 20.00 uur

20

Bereikbaar via de Sarphatistraat en de Plantage Muidergracht

studenten met talent. Dit jaar bestaat het fes-

WOII: ijkpunt of zeikpunt?

Cowboys & Indianen Wie inspireerden Henk van Straten tot het schrijven van o.a. Salvador en Superlul? Hij stelt ze aan je voor tijdens de ‘show & talk’ Achievers Night.

Adres: Nieuwe Achtergracht 170

U organiseert een lezing of debat en wilt daarmee graag op deze pagina staan? Stuur tijdig een mailtje naar harmen@folia.nl onder vermelding van ‘Aanmelding lezingenladder’.

leef hun optredens in een informeel concert. Wil je zelf optreden? Stuur dan een e-mail naar: klassiek@crea.uva.nl. Toegang: gratis.

WWW.CREA.UVA.NL Folia ladder 31.indd 1

17-04-12 14:18

Curvers

Echt Scheiden

Natuurlijk kijk ik ook naar Echt Scheiden. Het huwelijk van mijn ouders verkeert namelijk momenteel in staat van ontbinding en ik hoopte op mijn verdiende dosis troost-teevee, dat beetje andermans privé waaruit spreekt: ‘Hee, het valt mee.’ Je kent het wel.

Scènes, scherven, politie. Niets daarvan. Wat een rust en redelijkheid daar bij Natasja Froger op de koffie.

Wat een amateurs!

Dit is geen scheiden, dacht ik bij mezelf. De 32.000 stellen die dit jaar scheiden waren gemiddeld 14,4 jaar getrouwd, waarin ze 50.000 kinderen kregen. Met een voorzichtige raming kom ik op 60.000 verziekte kerstdinertjes, 98.000 vergalde kampeervakanties, 27.000 verscheurde foto’s, 3800 politiebezoekjes, 100.000 afgebroken telefoongesprekjes, 1 miljoen verhuisdozen, gevolgd door miljarden en miljarden sneren van papa naar mama en andersom = tenminste 114.000 zie-den-de mensen. Dát wil ik zien!

De arme sloebers bij Echt Scheiden slijten hortend en stotend een beetje privacy tegen enkel de vergoeding van de advocaatkosten. Logisch dat zij ons tegen dat magere tarief niet het allerlelijkste laten zien. Mensen willen van alles laten zien op tv: hun wanhoop, frustratie, falen. Maar hun wreedheid alleen in ruil voor eeuwige weelde en/of roem, of Paris Hilton als beste vriendin (en dus ook veel weelde en roem). RTL, dat weten jullie toch?

Daarom: De Vechtscheiding. Zet de scheidwilligen voor de duur van de procedure in een huis met de kinderen. Een villa natuurlijk, met camera’s 24/7 draaiende, dat spreekt voor zich. In het weekend is het tijd voor ‘Het Uitje’: papa en mama organiseren elk een activiteit en de kinderen moeten kiezen met wie ze mee gaan. En met verjaardagen, Sinterklaas en kerst spelen de kids de ouders tegen elkaar uit. Al nieuwe liefdes in het spel? Van harte welkom! De ouder die wint krijgt de villa in de Finale uitgereikt door Natasja. Wat we dán te zien krijgen lijkt misschien wat meer op echt scheiden. yyy Emma Curvers

opinie

Karaktervorming moet centraal staan Het hbo is geen pindakaasfabriek, betoogt Stefan Molenaars.

N

iemand stapt met een gerust gevoel in een vliegtuig als hij weet dat de piloot niet beschikt over een afgeronde pilotenopleiding, maar alleen de Pabo gedaan heeft. Iedereen weigert een medische behandeling door een ‘arts’ die geen medicijnenstudie afrondde, maar zich alleen maar bekwaamde in de rechten.

Voor opvallend veel andere beroepen echter is de relatie met de vooropleiding tamelijk zwak.

Toch zie je binnen het hbo, opgejaagd door accreditatiecommissies, een neiging om tot in het extreme onderwijsprogramma’s en leerdoelen te formuleren volgens het Smart-principe (specifiek, meetbaar, ambitieus, realistisch, tijdgebonden). Een beetje zoals een pindakaasfabriek zijn bedrijfsdoelstellingen formuleert. Maar past dat wel goed in het onderwijs? En wat kunnen filosofen, in deze Maand van de Filosofie, ons leren over de gewenste rol van het onderwijs?

verondersteld dat achttienjarigen precies weten wat zij willen. Hbo-studies en zelfs universitaire opleidingen moeten in ogen van velen direct meetbaar praktisch nut hebben. Filosoof Martha Nussbaum spreekt in dat verband over ‘winstgericht onderwijs’, iets wat zij naar mijn smaak terecht bekritiseert met de aanvulling dat onderwijs niet alleen moet voorbereiden op een werkend leven, maar ook op burgerschap in brede zin en zelfs op een beter bestaan.

Het hoger onderwijs moet Nussbaums pleidooi voor socratisch onderwijs omarmen. Goed nieuws: kennis is en blijft daarin de basis. Maar, studenten moeten daarnaast worden uitgedaagd door de stof voortdurend te bevragen en te bediscussiëren. Onderwijs met een breder vakkenpakket (talen en culturen, kunsten, geschiedenis, filosofie, literatuur), brengt jongeren vaardigheden bij die een democratie niet kan missen.

Laat ik eerst, via Aristoteles, de invloed van het onderwijs eens ernstig relativeren. Hij was het die zei dat pas als het leven voor het grootste deel is voltooid te beoordelen valt of iemand goed, prudent en gelukkig is geworden. Die vier of vijf jaar aan een hogeschool of universiteit, afgezet tegen een gemiddelde levensduur van tachtig jaar, vormen dus maar een korte periode.

Voor wie dit allemaal te soft vindt klinken, wijs ik graag op de desastreuze gevolgen van onethisch gedrag van vakinhoudelijk uitstekend opgeleide whizzkids zonder moreel kompas in de financiële sector. Karaktervorming op ethische en sociale gronden in plaats van egomanagement is noodzakelijker dan ooit. Zei Aristoteles niet al dat deugd niet is aangeboren, maar dat erop moet worden geoefend? yyy

Waar studenten een jaar of dertig moesten zijn voordat zij zich aan de Academie van Plato mochten bekwamen in de dialectiek, wordt nu

Stefan Molenaars is docent marketing aan de International Business School van het Domein Economie & Management van de HvA.

FoliaMagazine

21

22

FoliaMagazine

objectief Blikje in de kijkdoos Meestal wordt er niet zo veel naar dozen omgekeken. Maar afgelopen donderdag stond in homoclub Church in de Kerkstraat wel een heel bijzonder exemplaar in het middelpunt van de belangstelling. Tijdens de benefietavond van Queer Amsterdam kon je daar voor een paar euro een blik werpen in de kijkdoos van HvA-student commerciële economie Joost Mallo. Queer Amsterdam moet een nieuwe televisieserie worden over de HoLeBi-gemeenschap in Amsterdam. Het initiatief daartoe werd genomen door UvAstudenten Marloes Meuzelaar (24, Gender Studies) en Dorien Rozing (25, Gender Studies). Volgens Rozing zal de serie niet alleen over de wilde queer-nachten gaan. ‘Queer staat voor ons voor mensen die afwijken van de normale hetero-norm en niet in een hokje te plaatsen zijn. Van deze mensen willen we juist het dagelijks leven laten zien. Hoe staan ze in het leven? Wat voor relaties gaan ze aan?’ Met de avond werd rond de € 1000,opgehaald. Eerder wisten de studenten met hun crowdfunding al enkele duizenden euro’s op te halen, waardoor de € 10.000,- die voor de pilot nodig is zeer waarschijnlijk gehaald zal worden. Na de zomer verwachten de makers met het filmen van start te kunnen gaan.

Hoeveel Joost met zijn kijkdoos precies in het laatje heeft weten te brengen, is onbekend. En wat er nou te zien was in de kijkdoos, dat wil Joost helaas niet verklappen. yyy tekst Clara van de Wiel / foto Jan van Breda

FoliaMagazine

23

De Oranjerevolutie

Nederland zou meer gebruik moeten maken van de unieke troef die het verhaal van het koningshuis biedt, vindt historicus Coos Huijsen. ‘We zijn altijd geweldig onder de indruk van de Amerikanen met hun revolutie, en de Fransen, maar die kwamen toch mooi tweehonderd jaar later dan wij.’ tekst Bob van Toor / illustratie Pascal Tieman

T

oen prinses Máxima in 2007 de inmiddels beruchte woorden ‘de Nederlander bestaat niet’ in een toespraak gebruikte, regende het kritiek van pers, politici en zelfs vanuit de Bond van Oranjeverenigingen. ‘Ik zag die uitzending en ik dacht: o god, daar krijgen ze gedonder mee,’ vertelt publicist, oud-Kamerlid en kersverse doctor Coos Huijsen (73), die 20 april promoveerde op zijn proefschrift Nederland en het verhaal van Oranje. Het relletje liep met een sisser af toen Máxima haar excuses aanbood, maar had voorkomen kunnen worden. ‘Als je zoiets zegt op een moment dat er bij veel mensen irritatie is dat het te weinig over Nederland gaat, dan valt dat fout.

Terwijl het een heel aardige rede was. Als ze iets andere woorden had gebruikt had ze essentieel hetzelfde kunnen zeggen. Het verhaal hoeft niet te veranderen, maar het is belangrijk om soms op het eigene van Nederland in te gaan.’

Koninginnedag wordt Oranjedag Dat eigene benadrukken zou je bijvoorbeeld kunnen doen door Koninginnedag te vervangen door Oranjedag, meent Huijsen. ‘De verjaardag van de koning verschuift steeds, dat is onhandig.

Je moet vanuit de overweging van zowel het republikeinse, als het Oranjegevoel kijken naar een goede datum. En dan zie je dat er een keurig

24

FoliaMagazine

compromis mogelijk is: 24 april, de geboortedag van Willem van Oranje. De grondlegger van een vrije republiek, later een koninkrijk, die ook nog eens de stamvader van de Oranjedynastie is. Naast de feesten zou je de dag een inhoudelijke kant kunnen geven, met aandacht voor de grondslagen van Nederland. Dat Nederland begonnen is met een volk dat opstond tegen

‘Nederland is begonnen met een volk dat opstond tegen een koning’ de Spaanse koning Filips II die het absolutisme wilde invoeren. Het is toch relevant dat we dat af en toe beseffen? We zijn altijd geweldig onder de indruk van de Amerikanen met hun revolutie, en de Fransen, maar die kwamen toch mooi tweehonderd jaar later.’

Huijsen zelf ziet veel zinvols in het verhaal van Oranje. Tolerantie en vrijheid van godsdienst en geweten zijn waarden die geassocieerd werden met het koningshuis, en waar mensen zich aan vast kunnen houden, zoals verzetsleden in de Tweede Wereldoorlog die ‘Leve de koningin’ riepen voor zij gefusilleerd werden. ‘Dat soort

verhalen dienen als aankleding van de democratie. Democratie moet je zien als een huis: het moet een kwastje hebben, een behangetje en aardig meubilair. Als het kaal is, voelen mensen zich ontheemd. Als je alle gezellige dingen er uithaalt moet je niet verbaasd zijn als het niet lekker loopt.’

Dit is niet de eerste keer dat Huijsen zich verdiept heeft in het koningshuis. Voor zijn boek Beatrix: de kroon op de republiek, dat in 2005 verscheen, sprak hij met oud-premiers, ingewijden en koningin Beatrix zelf. Zoals de titel al aangeeft, was zijn conclusie dat de koningin goed functioneert en veel toevoegt aan de staatsvorm.

Toch ging hij niet vooringenomen te werk bij zijn promotieonderzoek. ‘Nederland is een democratie met een van oudsher zeer republikeins ingekleurd koningsschap. Naarmate ik in mijn onderzoek vorderde kreeg ik steeds meer de behoefte om dat republikeinse element te benadrukken. 

kop

Coos Huijsen: Nederland en het verhaal van Oranje, Uitgeverij Balans, 280 pagina’s, € 29,95

Gelukkig merkte ik dat er een synthese mogelijk is om het republikeinse element met het Oranjegevoel te verenigen.’

Die synthese ligt in de geschiedenis van ons koningshuis. ‘De opvattingen over vrijheid en tolerantie van Willem van Oranje en in de Republiek gaan ver terug, en daar is men zich lang van bewust geweest. Vanaf de jaren zestig hebben die opvattingen steeds minder aandacht gekregen, terwijl er juist meer discussie kwam over de identiteit van Nederland. Het discours over die identiteit wordt vaak gevoerd in abstracte termen.

Dat is aardig voor de elite, maar een democratie bestaat ook uit de rest van de bevolking. Je moet ervoor zorgen dat je participatie in de democratie optimaliseert. Daarvoor kun je inspirerende verhalen gebruiken die verwijzen naar een gedeeld verleden.’ Huijsen gebruikt daarvoor in zijn onderzoek de term civil religion en geeft als voorbeeld de inaugurele rede van Obama. ‘Obama gebruikte daarin het verhaal van het Amerikaanse volk. De strijd tegen de Britten door de “pioniers van de vrijheid”, dat is puur romantisch teruggrijpen, maar hij koppelt het aan waar Amerika nu voor zou moeten staan. Dat gevoel van natiebesef is nu eenmaal realiteit. Het is jammer dat Nederland dat niet in de gaten heeft, of het in ieder geval onderschat.’

Sense of belonging Dat heeft bijvoorbeeld tot gevolg dat de populistische retoriek van een partij als de PVV zo veel weerslag vindt. Het succes van Wilders, zo stelt Huijsen, kun je zien als een reactie op de ontkenning van het eigene van Nederland. ‘Ik hou niet van het woord nationalisme, maar pleit voor een verlicht patriottisme, dat open is naar de wereld. Maar die openheid kun je pas verwachten van mensen als ze een minimaal idee hebben van eigenheid. Die basisbehoefte aan een sense of belonging is lang ontkend. Toen onderzoekers aan PVV-stemmers in volksbuurten vroegen naar hun beweegredenen, bleek dat ze niet zozeer antimulticultureel zijn, maar het gevoel hebben dat de problemen die ze tegenkomen niet erkend worden en er met hun gevoel geen rekening gehouden wordt.’

De koningin en haar omgeving zijn zich hier niet erg van bewust en dat is jammer, vindt de historicus. ‘De koningin is een oprecht betrokken mens, dat is ook de basis voor de waardering die er voor haar bestaat. Maar het jargon dat ze gebruikt spreekt veel mensen minder aan. Dat ze als staatshoofd voor verdraagzaamheid pleit is niet gek. Maar zodra gewone burgers het gevoel krijgen dat de koningin niet meer in de gaten heeft tegen welke problemen zij aanlopen, waardoor bijvoorbeeld een volksbuurt helemaal is veranderd, dan zou het helpen als ze – met alle vriendelijkheid naar de nieuwkomers – begrip zou tonen voor die problemen en bijvoorbeeld aan zou geven wat zij in de Nederlandse traditie zinvol vindt. Dat zijn dingen die ze weinig doet.’ yyy

FoliaMagazine

25

overigens

In deze rubriek reflecteren wetenschappers op een actuele stelling.

De rechter moet mensen die hun kind ernstig hebben mishandeld of hebben vermoord, kunnen verplichten tot anticonceptie.

Roel van Driel hoogleraar biochemie Ad de Jongh hoogleraar angst- en gedragsstoornissen in de tandheelkundige praktijk

Joep Lange hoogleraar inwendige geneeskunde

Ad de Jongh ‘Eens. Als er iets is aangetoond dan is het wel dat geestelijke verwaarlozing, en andere vormen van traumatisering in de vroege jeugd, bijna onvermijdelijk tot neurologische schade leiden en dus kinderen veroordelen tot een psychiatrische ziektegeschiedenis. Als mensen aantoon­ baar niet in staat zijn om voor hun kinderen te zorgen, dan moet je de morele moed hebben ze te verplichten tot de prikpil. Aantoonbaar betekent in dat geval dat het al mis is gegaan, bijvoorbeeld dat kinderen uit huis zijn geplaatst, en dat dit door een rechter is getoetst. Preventieve anticonceptie lijkt mij onmogelijk, want dan kom je er nooit uit wanneer anticonceptie wel en niet legitiem is.

De maatregel is omkeerbaar. Als ouders weer in staat zijn om kinderen de benodigde bescherming te geven, bijvoorbeeld na afkicken of het behalen van een diploma van een verplichte opvoedingscursus, kan de anticonceptie worden gestopt. Als verantwoord ouderschap er niet in zit moeten we alles op alles zetten om onreparabel kinderleed te voorkomen.’

26

FoliaMagazine

Joep Lange ‘Hoe moeilijk het ook is om het hoofd koel te houden onder zoiets verschrikkelijks als kindermishandeling, dit gaat mij te ver. Ik ben absoluut voor onmiddellijke ontzetting uit de ouderlijke macht in deze gevallen, maar gedwongen anticonceptie opent de deur voor andere afgedwongen biomedische ingrepen. We zouden inmiddels toch geleerd moeten hebben dat dat een hellend vlak is. De uitdaging is om kinderen maximaal te beschermen, zonder de deur naar onacceptabel ingrijpen door de overheid te openen. Anders dan Nederlanders gewoon zijn te denken, zijn gezagsdragers niet van nature te goeder trouw. Ze moeten steeds scherp in toom worden gehouden.

Ik vind overigens wel dat er daadkrachtiger moeten worden opgetreden tegen kindermishandeling. Tijdens mijn medische opleiding was ik verpleeghulp op de kinderafdeling en heb daar zeer ernstige gevallen van kindermishandeling gezien. En toch gingen die kinderen uiteindelijk gewoon weer naar huis. “One strike, you’re out” lijkt mij een goede richtlijn voor ouderschap.’

Roel van Driel ‘Het is een lastige afweging tussen de belangen van het kind en die van de moeder. Ik vind dat het in extreme gevallen mogelijk zou moeten zijn de moeder het grondrecht op reproductie te ontnemen door bijvoorbeeld gedwongen anticonceptie. Zo’n zware beslissing mag alleen door een rechtbank worden genomen en moet omgeven zijn door een aantal expliciete waarborgen. In ieder geval zou het een unaniem oordeel van betrokken hulpverleners vereisen, maar uit nare incidenten uit het verleden blijkt dat ook dat niet onfeilbaar is. Daarom zou je als extra voorzorgsmaatregel nog het advies van een onafhankelijke ‘commissie van wijze mannen en vrouwen’ moeten inwinnen. In alle andere, minder extreme gevallen van kindermishandeling of verwaarlozing moet de hulpverlening in staat worden gesteld om in elk geval het kind zo goed mogelijk te beschermen. Ook dat is een duivels dilemma. Op welk moment moet je ingrijpen?

Want het ingrijpen zelf, om erger te voorkomen, is op zich al een ernstige aanslag op het kind.

Een ideale oplossing bestaat niet.’ yyy Marieke Buijs

op de tong

foto Danny Schwarz

ren de menukaart. Je kunt hier niet alleen sushi eten, maar ook dimsum en curries. Lekker veel keus dus. We hebben honger, dus we bestellen misosoep (Japanse zoute soup met tofu en zeewier, € 1,8-), chuka-wakamesalade (zeewiersalade, € 3,65), edamame (gestoomde sojaboontjes met zout, € 3,60) en twee vegetarische sushimenu’s (€ 10,90). Direct nadat onze bestelling is doorgegeven zien we de sushichef, compleet met Japanse vlag als bandana om zijn hoofd, driftig aan het werk gaan.

De misosoep is jammer genoeg een beetje flauw, maar gelukkig maken de chuka-wakamesalade en de edamameboontjes veel goed. Ook de vegetarische sushimenu’s zijn lekker en heel uitgebreid. Een klein minpuntje is dat de rijst af en toe een beetje droog is.

Als we afrekenen zijn we 43 euro kwijt, wat echt niet veel is voor wat we kregen. Jammer dat er zo weinig (lees: geen) andere gasten waren, wat het toch een beetje ongemakkelijk maakt. Maar voor een snelle, goedkope en lekkere hap komen we hier zeker terug. yyy Hannah Keulen

Asian King

Geelvinckssteeg 4 (Centrum) Als echte sushiliefhebbers proberen mijn zus en ik het liefst zo veel mogelijk sushirestaurantjes uit. Amsterdam heeft er nogal wat, maar vaak is de sushi wel erg duur en niet zo goed. Omdat mijn zus en ik allebei in het centrum werken proberen we vandaag Asian King. We hebben er

Japanse vlag

De nationale vlag van Japan bestaat uit een wit vlak met een rode cirkel in het midden, die de zon voorstelt.

Volgens een legende zou de oorsprong van deze vlag teruggaan tot de 13e eeuw. De boeddhistische priester Nichiren zou destijds een witte vlag met daarop een rode cirkel aan de Japanse keizer hebben aangeboden, die tot het einde van de Tweede Wereldoorlog beschouwd werd als een afstammeling van Amaterasu, de godin van de zon.

beiden nog nooit gegeten en als we aankomen moeten we wel even slikken: er zit niemand binnen, behalve twee serveersters die ons hoopvol aankijken. We besluiten toch naar binnen te gaan en worden vriendelijk ontvangen.

We bestellen een pot Japanse thee en bestude-

Misosoep

Misosoep is een traditioneel Japans gerecht en wordt gemaakt met dashi, een bouillon van onder meer zeewier.

Recept voor 4 personen: 250 g stevige tofu, 1 lente-ui, 80 g instant dashi, 100 g miso (gefermenteerde soja), 1 el mirin (zoete rijstwijn). Strooi de dashi in een pan kokend water, zet het vuur lager en roer de miso en mirin erdoor, niet meer laten koken. Laat de tofu warm worden in de soep, bestrooi met lente-ui en dien op in kommen.

Folia Magazine ontvangt graag je restaurant­recensie en vergoedt tot € 50,-. Maximaal 270 woorden, (suggesties voor de) kaders zijn welkom, maar niet verplicht. Mail je recensie naar redactie@folia.nl. Stuur je bon naar Folia Magazine, t.a.v. Stephanie Gude, Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD, Amsterdam.

Sushi-gen

Uit onderzoek van het Franse onderzoeksinstituut Roscoff blijkt dat Japanners darmbacteriën hebben met een speciaal gen om sushi beter te verteren. In april 2010 publiceerden een team van wetenschappers een artikel hierover in Nature. Biologe Mirjam Czjzek vergeleek met haar team de darmbacteriën van dertien Japanners en achttien NoordAmerikanen. De wetenschappers ontdekten dat alleen de Japanners en speciaal enzym hebben dat helpt bij de vertering van algen.

FoliaMagazine

27

Een principiële dwarsligger Deze week in Folia maakt kennis: informaticus, logicus en voorzitter van de centrale ondernemingsraad van de UvA, Jan Bergstra. tekst Dirk Wolthekker / foto Danny Schwarz

J

an Bergstra typeren in één zin, dat is nogal wat, zelfs voor zijn zoon, politicologiestudent Aldert, die hem toch al meer dan twintig jaar kent. ‘Lastig hoor, Jan heeft zo veel verschillende kanten.

Hij heeft de rationaliteit van de logicus, maar is tegelijkertijd ook heel emotioneel. In de omgang met anderen is hij erg authentiek: Jan heeft zijn eigen mening en die zal hij niet snel voor zich houden. Een principiële dwarsligger is hij ook. Is iedereen voor de oorlog in Irak, dan is Jan juist tegen. Of andersom.’

Misschien zijn het juist wel die eigenschappen die hem zo geschikt maken als lid van de ondernemingsraad: niet meelopen met de bazen, maar een eigen mening formuleren en proberen de baas daarvan te overtuigen. Jan Bergstra (Rotterdam, 1951) is sinds 2009 voorzitter van de centrale ondernemingsraad (COR), daarvoor was hij gewoon lid van de COR. Hij is hoogleraar informatica aan de Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde & Informatica (FNWI) en sinds begin dit jaar directeur van het Instituut voor Informatica van diezelfde faculteit.

Hij studeerde wiskunde, werkte enige tijd bij het

28

FoliaMagazine

Centrum voor Wiskunde en Informatica en aan de Universiteit Leiden alvorens in 1985 naar de UvA te komen. Hij is lid van de internationale wetenschapsacademie Academia Europaea en sinds vorig jaar van de sectie wiskunde van de KNAW. Zijn vier kinderen studeren of studeerden aan de UvA, zijn vrouw Ineke Loots is psycholoog en studeerde in 2004 aan de VU ook nog af in de klassieke talen.

‘Hij is eigenlijk niet geschikt voor de universiteit’ Na zich vele jaren te hebben uitgesloofd voor de medezeggenschap houdt Jan Bergstra de COR vanaf juni voor gezien: hij wil de laatste jaren voor zijn emeritaat wijden aan de wetenschap.

‘Jan is onnavolgbaar. Hij praat niet zomaar met mensen, maar probeert echt te begrijpen hoe de ander denkt. Een gesprek voeren is voor Jan ook een denkoefening, hij neemt de ander bloedserieus,’ zegt antropoloog Flip Lindo, die jarenlang

met hem heeft gewerkt in de medezeggenschap, maar daarnaast ook volgt wat de COR-voorzitter op wetenschappelijk gebied zoal bezighoudt.

‘Jan houdt er een heel eigen logica op na. Zo publiceert hij nogal veel op de open access site ar­ xiv.org, voor exacte wetenschappen, informatica en kwantitatieve financiering. Daarop schrijft hij geregeld stukken over islamitisch bankieren, waar hij rustig wat eigen ideeën en toepassingen aan toevoegt op basis van zijn eigen logica. Hebben andere wetenschappers het over “the logic of islamic banking”, dan heeft Jan het over zijn eigen “real logic of islamic banking”. Jan wil iets bestuderen en op basis daarvan iets maken. Hij is een fundamenteel wetenschapper, maar ook een man van de praktijk.’

Voordat zoon Aldert aan dit portret over zijn vader mee wilde werken had hij contact met zijn vader om te vragen wat hij vond van de medewerking. ‘Als het artikel maar niet te positief wordt,’ had Jan geantwoord. ‘Oké, dan zeg ik ook iets negatiefs,’ zegt Aldert. ‘Hij is eigenlijk niet geschikt voor de universiteit, daar is hij niet gelikt genoeg voor. Of misschien lopen er voor hem wel te veel vlotte types rond aan de UvA. Ik

Folia maakt kennis

zie eerder een automonteur in hem, maar niet een informaticus. Hij weet niets van computers of zelfs maar van mobiele telefoons.’

De kloof tussen theorie en praktijk, tussen wat studenten verwachten en wat docent Bergstra voor ogen heeft, signaleert ook collega Piet Rodenburg, werkzaam bij de sectie computertheorie van de bètafaculteit. ‘Jan trekt in hoge mate zijn eigen lijn.

Hij gaf eens een collegecyclus “Programmeren in Java”. Studenten verwachtten allerlei praktische toepassingen te leren, maar Jan heeft juist belangstelling voor de theorie van die taal. Hij wil wel de praktische toepassingen uitleggen, maar die bekijkt hij met een theoretisch oog.

Studenten verwachten en willen vaak andersom.’ yyy Folia Radio zendt op 25 april een interview uit met Jan Bergstra. Het gesprek zal gaan over de medezeggenschap, de samenwerking tussen UvA en VU, de bètawetenschappen en islamitisch bankieren. Te beluisteren via Amsterdam FM, in de ether op 106.8 en op de kabel op 103.3, tussen 16.00 en 17.00 uur. Vanaf de volgende dag terug te luisteren via foliaweb.nl/radio.

FoliaMagazine

29

Fietsen met Mik

We ontmoeten Meike, oprichter van ‘In Oost met Mik’, bij een door haar gekozen locatie. ‘Moet ik Mik of Meike zeggen?’ vraag ik me af. ‘Ik ben Meike en het fictieve jipen-jannekekarakter op de website en de kaart is Mik. Zij twittert, fietst, eet en danst in Oost en met haar kun je Oost ontdekken.’ tekst Femke Awater / foto Fred van Diem / plattegrond metMik.nl

‘D

elen is het nieuwe geven,’ volgens oud-Amfistudente Meike Hamelink (31). Wat kun je nog geven aan een stad waar alles al is? ‘Door samen informatie te delen, geven we toch iets nieuws en waardevols.’

Met die gedachte is In Oost met Mik begonnen. De kaart met Mik in Amsterdam-Oost is woensdag 18 april officieel gelanceerd. De kaart is onderdeel van het platform waar ondernemers uit Amsterdam-Oost samenwerken om meer bekendheid voor Oost en voor hun eigen onderneming te krijgen. Meike kwam erachter dat er eigenlijk geen overkoepelend medium bestond waar ze leuke dingen over Amsterdam-

30

FoliaMagazine

Oost kon opzoeken. ‘En de meeste toeristenplattegronden van Amsterdam houden op bij het Oosterpark.’ Daarom heeft ze midden 2011 een website en nu een plattegrond gemaakt waarop ondernemers iets over hun bedrijf

‘De meeste toeristen­ plattegronden houden op bij het Oosterpark’ of winkel kunnen plaatsen onder het motto: ‘Amsterdam-Oost is een kadootje, er hoefde alleen nog een strik omheen.’

Het concept in Oost met Mik is Meikes idee. Ze werkt alleen of met freelancers, die bijvoorbeeld de kaart hebben gemaakt en vertaald naar het Engels. Haar concept zou ook in andere steden gebruikt kunnen worden, maar zelf blijft ze in Oost. ‘Voor dit concept moet je helemaal down-under in het gebied waarin je werkt. Oost is echt mijn stadsdeel. Ik woon er al jaren en ik voel me er thuis. Oost is voor veel mensen minder bekend, maar als je de weg weet zie je dat er ontzettend veel verrassende en creatieve ondernemingen zijn.’

Vandaag gaat Folia Magazine een dagje met Mik op pad om de leuke plekken van Oost te leren

Meike Hamelink op het Oostergasterrein

kennen. De brede, vernieuwde Wibautstraat doet wat ongezellig aan. Het lijkt er niet op dat we hier veel gezellige eettentjes of creatieve winkels zullen vinden. Al snel vinden we echter beide. Op het raam van de eerste locatie, in de Eerste Oosterparkstraat, staat in vrolijke letters ‘Beter en Leuk. Ontbijt, lunch, boetiek’. 1 Beter en Leuk heeft een creatief concept en dat straalt ervan af. In de gezellige ruimte kun je niet alleen koffiedrinken en lekker eten, je kunt er ook boeken ruilen en sieraden, producten of kleding kopen. Zelfs de Wibautstraat ziet er vanaf hier prettig uit. Eigenaresse Hanneke werkt veel samen met jonge, beginnende ontwerpers en geeft studenten tien procent korting. Haar zaak

ligt tussen twee locaties van de hogeschool in en is volgens Meike een leuke plek voor studenten.

We hebben heel wat zaakjes te bezoeken, dus we slaan de aangeboden koffie vriendelijk af en stappen op de fiets.

‘Muzikanten zijn eigenlijk net studenten’ Voordat we doorfietsen stoppen we even om de etalage van 2 Itemz in de Wibautstraat te bekijken. Wat opvalt zijn de kleur en de variatie aan spullen. ‘Itemz is een ontzettend leuke betaalbare cadeauwinkel,’ vindt Meike. ‘Het is

het soort winkel waar je eigenlijk niet alleen de etalage van wilt bekijken, maar waar je uren wilt snuffelen op zoek naar het perfecte cadeau.’

Jammer genoeg is de winkel dicht op maandag en rijden we door naar onze volgende bestemming; het Oostergasterrein. Weliswaar minder bekend dan het Westergasterrein, maar ook Oost heeft een oud gasterrein waar oude fabrieksgebouwen en nieuwe industriële bouwwerken elkaar afwisselen. In een van de nieuwe gebouwen bevindt zich 3 MuzyQ. Naast oefenstudio’s is er ook een café en zijn er feestjes en activiteiten. Van de buitenkant is het niet zo veelzeggend, maar eenmaal binnen wordt duidelijk waarom Meike deze plek heeft

FoliaMagazine

31

legenda 1 Beter en Leuk Eerste Oosterparkstraat 91 1091 GW Amsterdam telefoon: 0646608452 web: www.beterenleuk.nl

2 ITEMZ Wibautstraat 45 1091 GH Amsterdam telefoon: 020 4683690 web: www.itemz.nl

5 4

2

3

3

1

MuzyQ Atlantisplein 1 1093 NE Amsterdam

4 Kuijpers Linnaeusstraat 79 1093 EK Amsterdam telefoon: 0206651926 web: www.cafekuijper.nl

5 Pata Negra Reinwardtstraat 1hs 1093GT Amsterdam telefoon: 020 692 25 06 web: www.patanegra2.nl

uitgekozen. Het is creatief en veelzijdig. ‘Het kan zomaar dat je hier koffiedrinkt met studenten en dat een bekende Nederlander langsloopt om iets op te nemen in een studio.’ Verder kun je er ook goedkoop lunchen want ‘muzikanten zijn eigenlijk net studenten’: die hebben ook niet altijd geld.

De volgende plek op ons lijstje is 4 café Kuijpers in de Linnaeusstraat. Deze bruine kroeg is een populaire plek voor jong en oud.

Met de houten meubels, lichte biergeur en een kaart van Amsterdam op de muur is het een echte kroeg. Dit vindt Meike er juist zo leuk aan. ‘Als er een belangrijke voetbalwedstrijd op televisie is, kun je die hier kijken.’ Verder heeft

32

FoliaMagazine

het een mooi terras en schijnt de hamburger een specialiteit te zijn. Zelf gaat ze niet veel uit, maar een biertje bij Kuijpers vindt ze altijd gezellig. Voor activiteiten en locaties bellen

‘Ik ben een soort lopende agenda’ haar vrienden haar vaak op. ‘Ik ben een soort lopende agenda,’ grapt ze.

Naast café Kuijpers zit 5 Pata Negra.

Veel mensen kennen de Pata Negra op de Utrechtsestraat. Weinigen weten dat Oost ook een Pata Negra heeft. Het heeft de lek-

kere tapas en de gezellige sfeer die we van ze kennen, maar dan op z’n Oosts; met een hoog plafond en een groot terras. Voordat we binnenlopen schiet Meike de baas van Pata Negra even aan over wat zakelijke dingen die met de lancering van de kaart te maken hebben. Ook herinnert ze hem nog even aan de borrel op woensdag. Dit ziet ze als een belangrijk deel van haar werk. ‘Ik zorg een beetje voor mijn onder­nemers. Ik houd de contacten levendig en breng mensen samen. Ik fiets altijd rond in Oost. Zo is Mik altijd op de hoogte.’ yyy

illustratie Denise van Leeuwen

drift

Liefde geneest brandwonden

R

enee, docent aan de HvA, Domein Maatschappij & Recht: ‘Tijdens midzomernacht ging ik samen met Erik naar een strandfeest op Blijburg.

We werkten in hetzelfde café. We vonden elkaar leuk; we konden avonden met elkaar lachen, maar verder was er nog niks uitgesproken. Die avond aan het strand was het ongelofelijk druk, er waren kampvuren en iedereen was in een uitgelaten stemming.

Ik had eens gehoord dat het traditie is dat je op midzomernacht over een vuur heen springt. Al je zonden worden dan vergeven, is het verhaal. Op een gegeven moment – het was al laat – besloot ik het te doen. Erik stond aan de andere kant. Halverwege de sprong twijfelde ik opeens: “Waar ben ik eigenlijk mee bezig?” schoot door mijn hoofd.

Ik viel midden in het vuur. Mijn rug, armen, handen en benen, overal had ik brandwonden. Gelukkig kon ik snel uit het vuur rollen. Erik was er meteen, hij had het allemaal gezien en reageerde heel adequaat. Hij tilde mij op, liep met mij in zijn armen het IJmeer in en legde me in het water.

Pijn had ik niet; het waren, zo bleek later,

derdegraads brandwonden, en dan voel je niet direct pijn. Ik moet er verschrikkelijk hebben uitgezien; er dreven zelfs vellen. Erik bleef heel rustig, en zei: “Ik moet je wat vertellen. Ik geloof dat ik een beetje verliefd op je ben.” “Ik ook op jou,” wist ik nog te zeggen. Daarna kwam de

‘In de ambulance zong hij “Light My Fire’’’ ambulance. Erik mocht mee. In de ambulance zong hij liedjes voor me als “Light My Fire”, om me een beetje gerust te stellen. In het ziekenhuis moesten ze mijn ringen van mijn vingers knippen omdat mijn hand zo was opgezwollen.

Erik zag dat en heeft ze meegenomen en bij een juwelier voor me laten maken.

Dat is het meest romantische wat iemand ooit voor mij heeft gedaan. Mijn brandwonden genazen wonderbaarlijk snel, misschien omdat ik zo verliefd was. Bij mijn ouders kon Erik natuurlijk ook niet meer stuk. Inmiddels zijn we zeven jaar samen en hebben we twee kinderen.

De eerste twee jaren waren alleen maar vrijheid blijheid. Geen moment zag ik het als een serieuze relatie, ik dacht: als ik het niet leuk meer vind, stop ik er gewoon mee. Tot ik ongepland zwanger raakte. Ik studeerde nog en Erik leidde ook geen heel volwassen leven. Toch besloten we ervoor te gaan. Het leven komt zoals het komt, en als je niet flexibel kunt zijn red je het niet. Ik woonde nog in een klein aftands studentenhuis, waar het ’s winters zo koud was dat de ijskast afsloeg; binnenin was het warmer.

Gelukkig vonden we vrij snel een fijn huis.

Na de geboorte van onze dochter werd alles anders, maar op de een of andere manier voelde het heel vanzelfsprekend. Ik schreef mijn scriptie af en Erik begon zijn eigen bedrijf. We zijn niet meer het middelpunt van ons leven, dat voelen we allebei. Vorig jaar heeft Erik mij op Lowlands ten huwelijk gevraagd. We trouwen op 21 juni, de dag dat onze liefde begon.’ yyy Roos Menkhorst De naam van de geïnterviewde is op haar verzoek gefingeerd. Wil je ook meedoen aan deze rubriek, mail dan een korte motivatie naar redactie@folia.nl.

FoliaMagazine

33

De erfenis van Pim Het is bijna tien jaar na 06/05, de dag dat Pim Fortuyn door Volkert van der G. met drie kogels werd gestuit in zijn opmars in de Nederlandse politiek. Tijd om te kijken naar wat er over is van zijn gedachtegoed, vond de redactie van Beleid en Maatschappij en maakte een themanummer over de erfenis van Pim Fortuyn. tekst Harmen van der Meulen / foto Guido Benschop (Hollandse Hoogte)

I

34

n een stuk over de erfenis van Pim Fortuyn in 2012 is het onvermijdelijk dat de naam Wilders valt. In het themanummer Beleid en Maatschappij, tijdschrift voor beleid, politiek en maatschappij met de titel ‘Tien jaar Fortuyn in de polder’, dat onder redactie van universitair docent politicologie Sarah de Lange is samengesteld, gebeurt dat ook veelvuldig.

Maar voor de redactie nog niet vaak genoeg, zo blijkt uit het voorwoord: ‘Waarom besteden onze opiniemakers zo weinig aandacht aan de verschillen en overeenkomsten tussen de twee populisten? Waarom draaien zij – soms zeer opzichtig – zo om de hete brij heen?’

lijke opdracht, waarvan een vergelijking tussen Fortuyn en Wilders maken wel een erg vrije invulling zou zijn.

Daar wagen de vijftien opiniemakers die een bijdrage schreven zich dan ook niet aan, zij houden het bij hun persoonlijke ‘erfenis van Fortuyn’. Zo ziet socioloog Dick Pels die erfenis vooral in het verdwijnen van het ‘klassieke

Politieke celebritycultuur De redactie lijkt vergeten te zijn wat zij de opiniemakers had gevraagd: ‘kort maar krachtig hun visie op de betekenis van de opkomst, het gedachtegoed, de persoon en het verscheiden van Pim Fortuyn op papier te zetten’. Een duide-

driestromenland van liberalisme, socialisme en christendemocratie’, ten faveure van de mix van conservatisme, liberalisme en populistisch nationalisme zoals die verpersoonlijkt wordt in het kabinet Rutte. Een mix die door de combinatie van tegenovergestelde waarden als vrijheid

FoliaMagazine

‘Fortuyns tragische einde was vooral een media-event’

en intolerantie tot nu toe bovendien moeilijk te bestrijden valt voor links. Een andere erfenis van Fortuyn die Pels waarneemt is de politieke celebritycultuur die met Fortuyn is begonnen en die een voorlopig hoogtepunt vond in zijn dood: ‘Fortuyns tragische einde was vooral een media-event.’

Sociologen Houtman, Achterberg en Kemmers noemen Fortuyn in hun artikel ‘De wedergeboorte van fact-free politics’ dan ook een ‘mediamieke’ persoonlijkheid. Zij memoreren hoe blij zijn communicatieadviseur (tegenwoordig: spindoctor) Kay van de Linde daarmee was: ‘Hij is écht. Hij is het natuurlijke middelpunt van alle aandacht. Ik schaaf bij hem alleen de kantjes bij.’ Weliswaar heeft Fortuyn niet in zijn eentje gezorgd voor de nadruk op personalisering en mediatisering (jezelf zijn in de media) die tegenwoordig in de politiek te zien is, maar hij was er wel zo goed in dat hij voor een doorbraak zorgde. Tegenwoordig, betogen de sociologen, is

‘zichzelf zijn’ en afstand nemen van zijn formele rol binnen de Haagse politiek verplicht voor elke politicus met ambitie.

Vreemde tweedeling Het tijdschrift valt uiteen in twee delen. Aan de ene kant is er de algemene inleiding, waarin geen enkele poging wordt gedaan om te verbloemen dat Fortuyn en zijn mogelijke erfenis vanuit een bepaald licht zullen worden bezien, daar hij beschreven wordt als ‘het vleesgeworden intellectuele opportunisme: marxist onder de marxisten, neo-marxist onder de neomarxisten, sociaaldemocraat onder de sociaaldemocraten, en nationalistisch populist onder de populisten.’ Maar daarna volgt een wetenschappelijke inleiding, waarin in een afstandelijke stijl verklaard wordt dat in dit nummer bestuurskundigen, politicologen en sociologen aan het woord komen ‘die de maatschappelijke en politieke ontwikkelingen in de periode 20022012 bestuderen, en onderzoeken of Fortuyn kan worden beschouwd als initiator of katalysator van deze ontwikkelingen’.

Die tweedeling is niet per se storend, maar doet wel vreemd aan. Waarom zou je een erfenis eerst aanvallen op politieke gronden, om hem daarna wetenschappelijk te duiden? Wellicht moeten we de opiniërende stukken zien als illustraties en vergezichten bij de wetenschappelijke artikelen. De verhoudingen geven daar reden toe, een wetenschappelijke inleiding

‘Fortuyn was toch vooral een vreemde man’ en vier artikelen van samen goed 98 pagina’s tegenover een politieke inleiding en vijftien gastcolumns van in totaal slechts 38 pagina’s, aangevuld met een ‘boekensignalement’ dat zich overal tussenin lijkt te bevinden.

Waar de inleiding in het wetenschappelijke deel haar naam volledig waarmaakt, hebben we met de inleiding in het politieke deel het stilistische en inhoudelijke hoogtepunt direct gehad. De vijftien stukjes, van voornamelijk medewerkers

van wetenschappelijke bureaus van politieke partijen, aangevuld met academici en één verdwaalde journalist, gaan van persoonlijke observaties als die van Hans Boutellier, directeur van het Verwey-Jonker Instituut (‘Fortuyn was toch vooral een vreemde man, die als een Icarus de hoogte zocht.’) tot vergelijkingen van de politieke situatie ten tijde van Fortuyns opkomst met die van nu, zoals die van VU-hoogleraar Willem Trommel: ‘Nog steeds hebben we te maken met politici die met open mond staan te kijken naar wat er toch allemaal aan de hand is met ons wereldje.’ Helaas is het zo dat de stukjes zo kort zijn dat ze vaak ophouden op het moment dat ze interessant worden.

Wat dat betreft kunnen ze Pim Fortuyn niet beter illustreren. yyy Op 6 mei wordt er in de Balie verder gesproken over de de betekenis van de opkomst én het nagelaten gedachtegoed van Pim Fortuyn. Onder anderen Ewald Engelen, Sarah de Lange, Marco Pastors, Dick Pels en Hero Brinkman zullen aanwezig zijn. Zie debalie.nl.

FoliaMagazine

35

(advertentie)

De centrale belangenbehartiger van Amsterdamse studenten

prikbord HvA

38

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl

DMR Damloop

DEM Winkels

Studenten en medewerkers van de HvA en de UvA kunnen zich weer inschrijven voor de Dam tot Damloop. De loop van 16.1 kilometer start dit jaar op 23 september. Als deelnemer kun je rekenen op professionele begeleiding, zes gratis hardlooptrainingen en toegang tot de VIP-tent met gratis consumpties. Er is een beperkt aantal plekken, dus wees er snel bij. De kosten voor de Recreatie Businessloop bedragen € 23,- voor studenten en € 35,- voor medewerkers.

Zie www.usc.uva.nl/damloop.

Winkeliers concurreren zichzelf niet uit de markt door producten ook op het internet aan te bieden. De verkoop wordt zelfs versterkt door het bezit van een echte en een virtuele winkel. Dat is een van de uitkomsten uit ‘Selling to the Multi-Channel Consumer’, een onderzoek van het Centre for Applied Research on Economics & Management (Carem) van de HvA en adviesbureau PricewaterhouseCoopers. Het hele rapport, waar lector online ondernemen Jesse Weltevreden aan meewerkte, is te lezen op www.carem.hva.nl.

HvA CMR

DG ISN

Met ruim driehonderd stemmen is student Faissal Amraoui de grote winnaar van de verkiezingen van de Centrale Medezeggenschapsraad (CMR). Onder de medewerkers trok economiedocent Kees Post de meeste stemmen: 192. Dat blijkt uit de voorlopige uitslag die het Centraal Stembureau heeft bekendgemaakt. 1778 studenten (4 procent) en 1353 medewerkers (40 procent) brachten een stem uit. Op 23 april wordt de definitieve uitslag bekendgemaakt. Pas tijdens de eerste bijeenkomst van de raad in de nieuwe samenstelling wordt bepaald wie de nieuwe voorzitter wordt.

Het International Student Network Amsterdam is op zoek naar een nieuw bestuur. Als bestuurslid van de vereniging voor internationale studenten op de HvA en UvA organiseer je onder meer de introductieperiodes voor 1000 studenten, grote internationale feesten en dagtripjes. Het is mogelijk om twaalf maanden een bestuursbeurs te ontvangen. Voor HvA-studenten is het ook mogelijk studiepunten te krijgen voor je verdiensten bij ISN. Mail voor 1 mei een motivatie en cv naar president@isn-amsterdam.nl. Kijk voor meer informatie op het intranet.

DOO MBO

HvA BAS-norm

Hoe zit een hbo-studie in elkaar? Krijg ik ook studiefinanciering? Wat is een BAS? Wat is het verschil met studeren in het mbo? Hoe zit het met toetsen en stage lopen? Hbo-studenten met een mbo-vooropleiding vertellen 16 mei over hun ervaringen en beantwoorden alle vragen die mbo-studenten hebben die willen beginnen met een hbo-opleiding. Het programma start om 15.00 uur in gebouw de Leeuwenburg, vlak naast het Amstelstation. Aanmelden kan op www.hva.nl/een-studie-kiezen/van-mbo-naar-hbo/mbo-middag.

De HvA onderzoekt de mogelijkheid het bindend afwijzend studieadvies (BAS) in alle jaren van de bacheloropleiding in te voeren. Door een vastgesteld aantal studiepunten verplicht te stellen zouden meer studenten de eindstreep moeten halen. Dat heeft een woordvoerster van de hogeschool desgevraagd bevestigd. Momenteel mogen studenten die in het propedeusejaar het vastgesteld aantal studiepunten niet behalen, niet starten aan het daaropvolgende studiejaar. In veel gevallen moeten studenten de opleiding zelfs helemaal verlaten.

DBSV Vrijwilligers

DT Studiekeuze

Een van de belangrijkste zeilwedstrijden van de wereld wordt binnenkort weer gehouden in Medemblik: de Delta Lloyd Regatta. Voor de organisatie van het evenement dat start op dinsdag 22 mei en eindigt op zaterdag 26 mei worden nog medewerkers gezocht.

Het gaat om vrijwilligers voor het socialmediateam.

Als vrijwilliger maak je deel uit van de officiële Delta Lloyd Regatta Crew.

Studenten die geïnteresseerd zijn kunnen zich aanmelden via het intranet.

Studenten die twijfelen over hun studie wordt de mogelijkheid geboden in gesprek te treden met een studiekeuzecoach. Het domein biedt een keuzeworkshop aan waarin een test wordt afgenomen en een gesprek wordt gevoerd. Aan de hand daarvan wordt gekeken of je op de juiste plek zit. Vraag je jezelf dus weleens af of je wel de juiste opleiding hebt gekozen? Past deze opleiding toch niet goed bij je of vallen de toetsresultaten erg tegen? Meld je dan aan voor de workshop op het intranet. De eerste workshop is op 7 mei.

FoliaMagazine

prikbord UvA

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl

APM Paard

KNAW Eureka!

Vanaf 16 mei is in het Allard Pierson Museum (APM) de tentoonstelling Paard en ruiter. Van Homerus tot Djenghis Khan te zien. Twee culturen worden in de tentoonstelling gepresenteerd; de impact van paard en ruiter in de Griekse wereld en in Mongolië staan centraal. Het APM zegt voor het eerst haar eigen klassieke collectie ‘te confronteren’ met vondsten uit een periode en gebied dat normaal niet wordt bestreken. De expositie wordt geopend op 15 mei in aanwezigheid van de Mongoolse en Griekse ambassadeurs. Locatie: APM, Oude Turfmarkt 127.

De KNAW en NWO reiken dit jaar voor het eerst een gezamenlijke prijs uit voor het toegankelijk maken van wetenschappelijke kennis voor een breed publiek: de Eurekaprijs. Tot dit jaar hadden beide wetenschapsorganisaties aparte prijzen. NWO had de Eurekaprijs, de KNAW de Van Walreeprijs. Nu bundelen ze hun krachten. Elk jaar worden er voortaan namens NWO/KNAW twee Eurekaprijzen uitgereikt: één voor een wetenschapper en één voor een journalist. Beiden ontvangen 12.500 euro. Nomineren kan tot 1 juni. Zie www.knaw.nl.

FMG Grote

BC Ramses

steden

Shaffy

Drie onderzoeksprojecten ontvangen een NWO-subsidie binnen de onderzoeksprogramma’s Urban Regions in the Delta en Duurzame bereikbaarheid van de Randstad. In het eerste programma valt een onderzoek van hoogleraar Sako Musterd naar locatievoorkeuren van kenniswerkers. In het tweede programma krijgen de hoogleraren Luca Bertolini en Willem Salet geld voor het slechten van barrières bij de integratie van stedelijke ontwikkeling en vervoersknooppunten, respectievelijk beleids- en wetgevingsprocessen in de context van duurzame gebiedsontwikkeling.

De Bijzondere Collecties (BC) hebben de artistieke nalatenschap verworven van de overleden acteur en zanger Ramses Shaffy (1933-2009). Een commissie maakte een selectie van onder meer manuscripten, brieven, foto’s en elpees. De hele collectie staat inmiddels in de depots van de BC. Het materiaal zal beschikbaar komen voor studenten en onderzoekers en voor tentoonstellingen en presentaties. De BC zullen het Shaffy-erfgoed gaan beheren in samenwerking met het Theater Instituut Nederland, waar de kostuums en theatrale objecten een plaats zullen krijgen.

BC Computer

FGw Ken

De computer die een revolutie veroorzaakte in de reclamewereld is momenteel te zien in het UvA Erfgoedlab. De Aesthedes Workstation for Graphic Design is tot 15 mei uitgeleend door het Computer Museum.

Het apparaat, bedoeld voor grafisch en typografisch ontwerp, zorgde ervoor dat ontwerpers hun werk konden doen zonder programmeerkennis. De Aesthedes – een gevaarte van 220 kilo – heeft een bureaublad met tiptoetsen en een tekentablet. De harde schijf is 20 Mb, de drie kleurenschermen van 20 inch 512 bij 512 pixels groot. Te zien: Oude Turfmarkt 129.

Een vijfkoppig team van classici van UvA en VU heeft op 17 april de Ken-Uw-Klassieken Pubquiz 2012 gewonnen. Aan de quiz, gehouden in de Tempelzaal van het Rijksmuseum voor Oudheden (RMO), deden 165 classici (39 teams) uit heel Nederland mee. De roem werd vergaard door Gerard Boter (VU), Rodie Risselada (UvA), Evert van Emde Boas (UvA), Bas van der Meij (UvA) en Steve van Beek (UvA). De quiz werd georganiseerd in het kader van de Week van de Klassieken (die nog duurt tot en met 26 april) door het RMO en Lampas, het tijdschrift voor classici.

FEB Student

FdR Heertje

of the year

De studentenraad van de FEB organiseert een eigen Student of the Year-verkiezing. Landelijk bestaat al zo’n verkiezing, maar volgens raadsvoorzitter Birk Jonker is een eigen verkiezing nodig. ‘Omdat economiestudenten zich in een competitieve markt begeven en dan is het belangrijk dat hardwerkende studenten worden erkend en beloond.’ Bij de landelijke verkiezing gaat het vooral om leuk en lekker. ‘Dat speelt bij ons een heel kleine rol. Wij richten ons op kwaliteit.’

Opgeven? Nomineren? Zie www.beststudent.nl.

uw Klassieken

Het is feest voor Arnold Heertje, emeritus hoogleraar economie aan de juridische faculteit. Zijn economieboek voor havo en vwo De kern van de economie bestaat namelijk vijftig jaar. Het komt zelden voor dat een lesmethode zo lang meegaat als De kern, dat ook op Duitse, Franse en Italiaanse scholen wordt gebruikt.

Volgens Heertje is zijn boek zo succesvol omdat het een heldere, consistente structuur heeft, hij zich onthoudt van politiek en hij actueel is gebleven.

‘Ik behandel ook de duurzame economie.’ Zie ook www.kerneconomie.nl.

FoliaMagazine

39

wasdom Liever zelf aan de slag Anne Barnhoorn Leeftijd: 29 (geboren op 4 juli 1982) Beroep: Scenarioschrijfster en deelnemer aan de NCRV realityserie Connected. Ze schreef onder meer de volgend jaar te verschijnen film De ontmaagding van Eva van End en een aflevering van de televisieserie Van God Los. Studie: Propedeuse film- & televisiewetenschappen, UvA, de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) en de Filmacademie.

Afgestudeerd: 2008 Docent: ‘Patricia Pisters gaf college en we hadden les uit haar boek Hollywood op Straat.

Zij opende voor mij een nieuwe wereld, omdat ze liet zien dat film niet alleen over het witte doek gaat, maar ook over distributie, merchandise en videogames.’

Locatie: ‘De Oudemanhuispoort, daar hing een prettige sfeer en ik kende er veel mensen.’

Café: ‘Café Schilller, het enige normale café op het Rembrandtplein en lekker dicht bij Pathé de Munt waar ik tijdens mijn studententijd werkte.’

Afknapper: ‘We moesten ongelooflijk veel lezen. De boeken in het Nederlands en Engels gingen nog wel, maar de Duitse en Franse teksten vond ik heel pittig.’

40

FoliaMagazine

stage Zij studeerde aan de HKU en de Filmacademie, en aan de UvA film- & televisiewetenschappen en werd scenarioschrijfster: Anne Barnhoorn. tekst Julie de Graaf / foto Bob Bronshoff

‘I

k ben opgegroeid met films. Mijn moeder en ik woonden naast een kleine bioscoop waar we vaak naartoe gingen. Het harde geluid, de beelden op het doek en de geur van popcorn; voor mij was een bioscoopbezoek een magische belevenis. Daarnaast schreef ik als kind al veel verhaaltjes. Die twee interesses, film en verhalen vertellen, combineer ik tegenwoordig in mijn werk.

Na de middelbare school wilde ik naar de filmacademie, maar dacht ik dat ik daar nog te weinig kennis over film voor had. Ik koos voor film- en televisiewetenschappen aan de UvA om meer te leren over filmgeschiedenis en de verschillende theorieën en stromingen binnen film. De studie beviel goed. Het vele lezen vond ik zwaar, maar tegelijkertijd leerde ik enorm veel. Bovendien mochten we onderzoek doen naar de gekste dingen.

Zo vond ik in de bibliotheek van het filmmuseum een keer een hele rij boeken over homo-erotische monsters in slasher-films.

Dat schreeuwde natuurlijk om een paper.

Toch was ik niet echt op mijn plek aan de UvA. Op een gegeven moment begon het me tegen te staan dat ik alleen maar aan het lezen en schrijven was over films van anderen. Ik wilde zelf aan de slag, maar had nog geen idee wat ik in de filmwereld zou willen doen. Ik koos voor een praktische opleiding om mij te oriënteren. Twee jaar volgde ik audiovisuele media aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Het was een brede opleiding, waarbij ik les kreeg in alle aspecten van film maken.

In mijn tweede jaar kregen we een blok over scenario schrijven en viel alles op zijn plek.

Ik wist meteen: dit is wat ik wil. Na dat blok

heb ik toelating gedaan voor de filmacademie en werd ik aangenomen voor de richting scenario. Ik vond het heerlijk om vier jaar lang gericht les te krijgen over scenario schrijven, maar voelde ook de druk om goed te zijn en te presteren. Op de filmacademie wordt er door de studenten heel veel belang gehecht aan de film waarmee je afstudeert.

Ik kreeg last van faalangst en lag bijvoorbeeld nachten wakker van een dialoogscène.

In mijn derde jaar uitten die gevoelens zich in een depressie. Gelukkig kon ik veel van mijn woede en onrust kwijt in mijn eindexamenfilm. Het is een mooie, maar ook een rauwe film geworden.

In de tijd dat het niet goed met me ging, zat ik veel op Facebook en dacht ik: iedereen om me heen heeft een veel leuker leven. Dat is natuurlijk onzin, want iedereen heeft problemen en onzekerheden. Toch kijken mensen tegen je op als je veel online vrienden, de leukste foto’s van verre reizen of de meeste volgers hebt. Dat staat mij tegen. Het echte leven is veel ingewikkelder dan de digitale opgepoetste versie van jezelf. Daarom heb ik meegedaan aan de realityserie Connected, waarvoor ik een halfjaar mijn leven heb gefilmd. Ik probeer mij in de serie kwetsbaar op te stellen om te laten zien dat het leven van anderen ook niet perfect is. Je ziet op televisie nooit dat iemand depressief op de bank hangt of een paniekaanval krijgt; dat taboe probeer ik te doorbreken. Misschien zien sommige mensen dat als zwak, maar volgens mij is het juist sterk om echt jezelf te zijn.’ yyy Afleveringen van Anne in Connected zijn terug te zien via connected.ncrv.nl.

Lisa Bloemendaal (24) Studie: Psychologie (master gezondheidszorg) Stage: AMC afdeling psychosomatische gynaecologie en seksuologie Verdiensten: geen Beoordeling: JJJJJ ‘Ik wist al vanaf mijn tweede studiejaar dat ik mijn stage op de afdeling seksuologie van het AMC wilde lopen. Seksuologen Rick van Lunsen en Ellen Laan werken hier en ik heb van beiden les gehad tijdens mijn eerste studiejaren. Ze waren zo inspirerend tijdens de colleges seksuologie, dat ik graag onder hun hoede praktijkervaring wilde opdoen. De procedure voor de stage was best lang.

Ik richtte mij volledig op deze plek en had geen back-upplan. Ik kreeg pas vlak voor de start te horen dat ik was aangenomen. Dat was een hele opluchting. Tijdens de eerste maanden liep ik met stafleden mee en woonde ik hun gesprekken met patiënten bij. Na een klein halfjaar ging ik ook zelf behandelen. De eerste keer alleen met een patiënt vond ik natuurlijk heel spannend. Gelukkig kreeg ik snel door dat ik er een soort feeling voor had, en namen mijn zenuwen af. Je bent dan trouwens niet helemaal op jezelf aangewezen. Ik krijg veel ondersteuning van specialisten en binnen het team wordt vaak overlegd. Er wordt hier gewerkt in een multidisciplinair team van onder meer psychologen, artsen, gynaecologen, fysiotherapeuten en een psychiater. Ik heb echt een enorme ontwikkeling doorgemaakt en ben supertevreden met deze stage. Na mijn studie hoop ik toegelaten te worden tot de master gezondheidspsychologie gaan doen om mij vervolgens te specialiseren als seksuoloog.

Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik heb er ontzettend veel zin in!’ yyy Max Lange

FoliaMagazine

41

FoliaMagaz ine weekblad

toehoorders

voor HvA

en UvA

nr. 29 25/04/201 2

Stukloon Rammelende contracten bij FMG Oranje boven Wees trots op Neder land

cover Danny Schwarz

Hoorcollege ‘Onderzoek en advies’ door Sharog Heshmat Manesh en Pieter van Vliet, 10.10 uur, Jan Bommerhuis tekst en foto’s Bob van Toor

Pims erfen Leeft Fortuy is nog voort? n

Ik ben Ro xy

en ik heb

kanker

colofon

Weekblad voor de HvA en

UvA Folia Magazine is in 2011 voortgekomen uit Folia (1948) en

Aanwezige mannen: drie, waarvan twee docent Keren dat buurvrouw haar Blackberry neerlegt: 0 Scrabblewoorden: participatiemakelaar, methodiekontwikkeling, competentieprofiel

E

r zijn colleges waar je liever een nachtje voor de deur kampeert dan dat je te laat binnen moet komen, maar de laatkomer in wiens kielzog we naar binnen glippen is niet bezorgd. We komen binnen achter in een pijpenla van een zaaltje met grofweg de dimensies van een Jordanese kroeg. Comfortabele kantoorfauteuils staan kriskras door elkaar, wat dat café-effect nog eens versterkt. Her en der zitten studenten met papier of laptop op schoot te loungen; een paar hebben hun voeten op de stoel voor ze gelegd – we weten niet wat vreemder is, het meisje dat haar schoenen daarbij aan heeft gehouden, of de jongen die ze uit heeft getrokken.

Helemaal aan de andere kant staat Pieter van Vliet te vertellen over prachtwijken, actief burgerschap en het belang van een buurtbarbecue. Op het scherm verschijnt een illustratie van de participatiepyramide, met bovenaan een tekening van een dikke man in hemdje en grote zwarte snor: de actieve burger. ‘Er gebeurt in die buurten van alles: overlegjes, ruzietjes, interventies – en de onderzoeker kijkt hoe de professional daarmee aan de slag kan.’

Want op het moment is dit gebied nog een oerwoud van overlappende functies. Participatieprofessionals, gebiedsmanagers, wijkmariniers (‘dat had een wat PVV-achtige klank, ik denk niet dat ze nog bestaan’), opbouwwerkers en huismeesters. ‘Die blijken allemaal in het wild rond te lopen, dus die hebben we geïnterviewd,’ vertelt van Vliet.

‘En dan blijkt dat ze allemaal min of meer hetzelfde doen.’

Dat kan veel beter, en het zijn studenten en onderzoekers die het verschil kunnen gaan maken. Het klinkt als een inspirerend verhaal, maar het heilige vuur ontbreekt nog een beetje in de ontspannen hangende zaal.

Het werk van de participatieprofessional is echt een vak, concludeert Van Vliet. Er is eens gestemd over welk dier dat het beste belichaamt. De octopus, flexibel en veelzijdig, kwam als winnaar uit de bus. De mens eindigde, met discipline en reflectief vermogen, ‘op een goede tweede plaats’. yyy

42

FoliaMagazine

Sabine Hoornstra

(24, culturele & maatschappelijke vorming (CMV)) ‘Elke week nodigt Heshmat Manesh een andere spreker uit om over het veld te vertellen. Dat is leuk, maar daardoor wordt nooit duidelijk wat nu de grote lijnen zijn, en blijft het wat oppervlakkig. Dan zegt Van Vliet over een UvA-onderzoek dat het “geen doelloos pretpakket” is, maar “tastbare kwaliteit” levert. Dan denk ik: wat betekent dat dan? Waaraan moet onderzoek dan voldoen? Het blijft een vaag verhaal.’

Havana (1996).

Redactieadres Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD Amsterdam, telefoon 020-5253981, e-mail: redactie@folia.nl Hoofdredacteur Jim Jansen Chef redactie Mirna van Dijk Art director Pascal Tieman Redactie (print/web) Femke Awater, Marieke Buijs, Luuk Heezen, Max Lange, Roel van Luijk, Wim de Jong, Jeff Pinkster, Eva Rooijers, Gijs van der Sanden, Danny Schwarz, Bob van Toor, Annemarie Vissers, Clara van de Wiel, Dirk Wolthekker

Marcella Schouten (23, vierdejaars CMV)

‘Door de verschillende onderzoeksmethodes die in deze reeks voorbijkomen kun je goed je eigen professionele visie ontwikkelen.

Van Vliet beschreef bijvoorbeeld een onderzoek van een student die Bos en Lommer was ingegaan om enquêtes af te nemen van de bewoners. Die verhalen kan ik goed gebruiken om een eigen onderzoek op te zetten.’

Aan dit nummer werkten mee Asis Aynan, Jan van Breda, Bob Bronshoff, Emma Curvers, Fred van Diem, Julie de Graaf, Marc Kolle, Denise van Leeuwen, Roos Menkhorst, Won Tuinema, Tjebbe Venema Eindredactie Harmen van der Meulen Correctie Martien Bos Opmaak Hannah Weis, Carl Zevenboom Uitgever Stichting Folia Civitatis Redactieraad Wouter Breebaart,

Remon Popelier (34, vierdejaars CMV)

‘Ik ben meer geïnteresseerd in de “cultuur” van CMV dan in de “maatschappij”, dus ik vond het bijvoorbeeld erg leuk toen Albert Jan Bloemendal kwam vertellen over sportevenementen. Ik vond deze docent moeilijk te volgen, hoewel ik denk dat hij een boel kennis in huis heeft. Hij maakt onduidelijke zinnen, bijvoorbeeld: “Het gaat dan met name om… kijk, bewoners die uit zichzelf actief zijn hebben geen ondersteuning nodig.” Ik moest nog een opdracht voor een ander vak afmaken, en heb dit college voornamelijk daar aan besteed.’

Simon Dikker Hupkes, Ilse Duijn, Jurriaan Gorter, Jaap Kooijman, Ronald Ockhuysen (voorzitter), Jean Tillie, Sebas Veeke Secretariaat Stephanie Gude (projectbegeleider) Zakelijke leiding Paul van de Water Drukker Roularta Printing, Roeselare België Advertenties Bureau van Vliet, Zandvoort, 023-5714745, zandvoort@bureauvanvliet.nl

deining ‘Toch is Roel van Duijn belangrijker geweest voor de Nederlandse politiek dan Pim Fortuyn.’ Hoogleraar politicologie Meindert Fennema bespreekt de autobiografie van provo Roel van Duijn, in de Volkskrant.

‘Wat de auteur doet heeft niets te maken met creativiteit of interactie met de lezer, het is pure gemakzucht.’ Thomas Heerma van Voss vindt de crowdfunding voor het nog ongeschreven boek van medeschrijver Leon de Winter belachelijk, in nrc.next.

‘Je kunt ook speels en creatief met het verleden omgaan. Maar je mag het niet verwarren met echt begrip van het verleden.’ Nostalgie moet plaatsmaken voor positief conservatisme in de politiek, betoogt hoogleraar geschiedenis James Kennedy, in De Gids ‘Het politieke systeem is al minstens tachtig jaar hetzelfde gebleven. Een bedrijf dat zo lang niet innoveert zou niet meer bestaan.’ Ondernemer en rechtenstudent Danny Mekiç wil alles veranderen wat ‘niet klopt’, in nrc.next.

‘We hopen dat die strakkere huid een grotere waarheid belichaamt.’ Maar de zelfvertedering die Sywert van der Lienden met zijn G500 vertoont is volgens columnist Stephan Sanders onterecht, in Vrij Nederland.

‘We kunnen niet wachten tot er verkiezingen zijn geweest en er een nieuw kabinet zit.’ AAA-status of niet, er is nog werk aan de winkel voor dit kabinet, vindt hoogleraar economie Arnoud Boot, op BNR.nl.

Opvallende quotes uit de afgelopen week van

de lezer

In de rubriek ‘de lezer’ blikt wekelijks iemand terug op het vorige nummer.

Wil jij diegene een keer zijn? Meld je dan aan via redactie@folia.nl.

Srpuhi Grigorjan (22), politicologie, UvA ‘Ik ben een aantal maanden geleden begonnen met het lezen van het blad en laat het sindsdien eigenlijk nooit meer liggen. Vooral de inhoudelijke informatie gericht op de UvA lees ik graag.

Zo check ik altijd even het rubriekje “Lezingenladder” en de uitgids van Crea of er nog interessante dingen op komst zijn. Ik lees de lange inhoudelijke stukken meestal in het Atrium. De wat luchtigere rubriekjes zoals “Op de tong” bewaar ik voor in de metro. Mijn oog viel dit keer gelijk op het interview met Sarah de Lange.

Ik heb les van haar gehad en vond het vooral leuk om te lezen wat haar collega’s en kennissen over haar te zeggen hadden. Ik wist niet dat ze al zo veel gedaan heeft op haar jonge leeftijd. In dit interview komt een iets ander beeld naar voren dan dat ik van haar had. Tijdens een college kom je natuurlijk niet zo veel over de persoon zelf te weten. Dat stukje met die modepoppetjes vond ik niet zo heel boeiend en heb ik ook niet helemaal uitgelezen. De rubriek “Drift” was daarentegen weer erg intrigerend. Ik heb toevallig onlangs een gesprek over dit onderwerp gehad met wat studiegenoten. Het is toch een beetje een terugkomend thema, de docent en student die gevoelens voor elkaar hebben en hoe zij daarmee om moeten gaan. Ik hoop dat er in de toekomst meer advertentieruimte voor studenten komt. Het zou handig zijn om in Folia Magazine te kunnen lezen dat iemand zijn of haar kamer in de aanbieding doet bijvoorbeeld.’ yyy tekst en foto Max Lange

over twee weken Joris van Hoboken Promovendus, punkrocker en strijder voor digitale burgerrechten.

Bij de politie Mee op de wagen met deeltijdstudent rechten en politieagent in opleiding Boas Baracs.

Naar het buitenland

Gameonderzoeker

Er gaan nog steeds te weinig studenten naar het buitenland. Wie doen het wel?

Docent, social media- en game-expert David Nieborg in ‘Folia maakt kennis’.

(voormalig) HvA’ers en UvA’ers. Iets leuks gezien, mail het naar redactie@folia.nl.

FoliaMagazine

43

Startup Award

Jaarlijks reikt Folia een prijs uit aan student(en) met een veelbelovend ondernemingsplan. Deelnemers moeten student zijn of nog geen twee jaar zijn afgestudeerd bij UvA, HvA, VU, Inholland (Amsterdam, Haarlem of Diemen) Finale 6 juni in Pakhuis De Zwijger. Voor meer informatie www.foliaweb.nl/startupaward

het platform voor hoger opgeleid Amsterdam folia_startup_award_A4.indd 1

4/15/12 5:32 PM