Folia Magazine #27

FoliaMagazine weekblad voor HvA en UvA

nr. 27 17/04/2013

Hij woont nu in Leiden Net als de andere inwoners van het Zoรถlogisch Museum

Broedplaatsen Ruimte voor studenteninitiatief Marlies Glasius Thuis in totalitaire regimes Nachtwakers Mee langs verlaten panden

(advertenties)

Boeiende deBatten eLke DOnDerDAg • 17.00 uur

amsterdamse academische cluB

AAnmeLDen vIA AAc.uvA.nL/AgenDA

Oudezijds Achterburgwal 235 1012 DL Amsterdam 020 - 52 515 70 aac.uva.nl

25 APrIL • duurzaamheid: uva versus Bedrijfsleven

•

Folia maakt kennis... ...met Stan

Bentvelsen

hoogleraar hoge-energiefysica UvA

Woensdag 17 april tussen 16.00 en 17.00 uur in de OBA (Oosterdokskade 143)

Investeer nu in je carrière

Live te beluisteren op AmsterdamFM (106.8 in de ether en 103.3 op de kabel)

Op dit moment is StudiJob op zoek naar:

Vanaf 18 april terug te luisteren op

- Junior webshop ontwikkelaar (10u p/w) - Junior webmaster (24u p/w)

24 april • Robert van den Hoed

www.foliaweb.nl

lector duurzame energie HvA

Heb jij een achtergrond in ICT en wil je naast jouw opleiding relevante werkervaring opdoen?

Check dan de website voor meer informatie: www.studijob.nl/vacatures

folia-studijob 130404.indd 1

Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam Amsterdam FM.nl de stem van de hoofdstad

05-04-13 09:46

TWEEDEGRAADS LERAAR WORDEN? OPEN AVOND 23 APRIL Binnen een jaar de populairste van de klas.

Heb je tijdens je studie ontdekt dat je het leuk vindt om jouw vakkennis over te dragen aan anderen?

Met de praktijkgerichte kopopleiding Tweedegraads Leraar voor hbo- en wo-bachelors heb je binnen een jaar al je tweedegraadsbevoegdheid. Kijk voor meer informatie op hva.nl/kop of kom naar de

Y I M R E H TEAC CREATING TOMORROW w om jou te ndt . k vi tijkgerich b klas t leu n de he te va je he et de prak chelors lairs ekt dat als wo-ba kan je popu n? M td op ar de udie on n andere hbo- en En ja /k . n nl en ee ns je st agen aa raar voor voegdheid ww.hva.

Binn de dr je tij over te graads Le graadsbe atie op w de Heb s enni g Tweede je twee eer inform kk al va in m ni. jaar pleid voor 10 ju kopo nen een Kijk op g. d sla je bin aan de open avon nt ar de doce m na of ko

open avond op 23 april.

HVA ONDERWIJS EN OPVOEDING

inhoud #27

redactioneel 20 jaar

Van ZMA naar Naturalis 6

Collectie en medewerkers van het Zoölogisch Museum Amsterdam zijn verhuisd.Hoe bevalt dat?

Studenten leren broeden 12

Tientallen Amsterdamse panden staan leeg.

En dat biedt kansen voor studenten, denkt Maarten de Wolff.

Moed als inspiratie 22

Hoogleraar internationale betrekkingen Marlies Glasius ziet veel ellende in haar werk.

Toch houdt ze hoop.

Hier waakt Maarten! 26

Een avond op pad met de nachtwakers.

‘Wij doen gewoon ons klussie.’

en verder de week/het moment/navraag 4-5 passie 11 op de tong 15 opinie 16-19 Asis Aynan 17 Emma Curvers 19 objectief 20-21 drift 25 overigens 29 Folia maakt kennis 30-31 Folia tipt 32 lezingenladder/promoties 33 prikbord 34-35 wasdom 36-37 stage 37 toehoorders 38 de lezer/deining 39

De HvA bestaat twintig jaar en donderdag 11 april werd daar zijdelings bij stilgestaan tijdens de onderwijsconferentie in Carré. In die twintig jaar tijd heeft de HvA het Amsterdamse hoger beroepsonderwijs op de kaart gezet.

Voorbeelden? De Johan Cruyff University is buiten de landsgrenzen bekend; het Amfi is uniek in zijn soort en HvA-studenten maritiem officier lopen stage tussen de piraten nabij de Afrikaanse kust.

Je kunt geen goed – en in sommige gevallen zelfs uniek – onderwijs verzorgen zonder uitmuntende docenten. Net als de UvA heeft de HvA sinds vier jaar de traditie om de beste docent van de instelling in het zonnetje te zetten. In Carré kreeg docent sociaaljuridische dienstverlening Jacob Eikelboom 2500 euro, een bronzen beeldje en vooral eeuwige roem. Eikelboom is niet alleen een begenadigd docent; hij geeft ook namens het COC voorlichting op middelbare scholen over homoseksualiteit. Dus ook buiten de muren van de school verdient hij zijn sporen en toont hij zich een prima ambassadeur van de jarige HvA. Jim Jansen, hoofdredacteur Folia Magazine, jim@folia.nl, @jimfjansen (twitter)

Folia op internet: www.foliaweb.nl @FoliaWeb /

FoliaWeb.en.Magazine /

FoliaTV

FoliaMagazine

3

de week Vitaal als een platzakke clown

D

e economische crisis slaat om zich heen. Er wordt hard bezuinigd. En dat voelen niet alleen studenten maar ook medewerkers, de hogeschool en de universiteit. Ieder dubbeltje moet dus omgedraaid. Des te harder kwam het nieuws aan dat de Albert Heijn de Euroshopperproducten uit de schappen haalt. Het is de nekslag voor de platzakke medemens. Waar koop je nu zes afbakbroodjes voor dertig cent? Alsof het leven nog niet stressvol genoeg is. Alleen al al die email die je dagelijks moet zien te verstouwen.

De mazzelaars bij het Domein Onderwijs & Opvoeding hebben daar binnenkort een stuk minder last van. Een speciale werkgroep met de naam ‘Werkdruk in balans’ tackelde het prangende probleem van de volle inbox met een heus protocol. Dat legt ongeoorloofd e-mailgedrag aan banden als: mailen in het weekend, mailen als je veel vragen hebt of mailen in een situatie waar een probleem bestaat of dreigt te ontstaan. Een andere bruikbare tip die ons uit het hart is gegrepen: wees voorzichtig met ironie en sarcasme.

Gelukkig konden de overwerkte HvA-docenten die het voorlopig nog zonder e-mailprotocol moeten stellen hun hart ophalen tijdens de jaarlijkse vitaliteitsweek van de HvA. Daar konden workshops gevolgd worden als ‘Stress en vitaliteit, ontdek je belemmerende overtuigingen’, ‘Actief ontspannen’ en onze persoonlijke favoriet: ‘De kunst van het echt zijn’. Er schijnt namelijk nogal wat vitaliteit vrij te komen als je echt jezelf kan zijn, staat in de beschrijving van de workshop. Want: ‘Daar waar echtheid is, ontstaat vanzelf een prachtige clown, die zijn publiek raakt, doordat hij dat laat zien wat menselijk is, zonder oordeel.’ We vroegen ons maar even niet af hoeveel geld de HvA in deze barre financiële tijden

4

FoliaMagazine

De vitaliteitsweek van de HvA en dan met name de workshop ‘De kunst van het echt zijn’ bracht weer een hoop nieuwe inzichten met zich mee.

Zoals: ‘De clown leert ons onszelf te accepteren zoals we zijn.’ En: ‘Je hoeft absoluut niet je best te doen om grappig te zijn. De lach komt vanzelf.’

Wat dan weer naadloos aansluit bij het nieuwe e-mailprotocol.

had uitgetrokken voor de werkgroep ‘Werkdruk in balans’ en de Vitaliteitsweek. Een prachtige clown worden mag tenslotte wat kosten.

Laten we onze frustratie over de financiële malaise richten op de mensen die echt aan de knoppen zitten. De Jeroen Dijsselbloems, Klaas Knotten (president van De Nederlandsche Bank) en Mario Draghi’s (president van de Europese Centrale Bank) van deze wereld.

En dat kan makkelijker dan je denkt. Want de studenten van Room for Discussion weten al deze kopstukken te strikken voor hun debat-

programma. Maandag nam Draghi plaats op de Chesterfields. Chapeau daarvoor! We hebben nog wel een suggestie voor een volgende gast met wie een hartig woordje gesproken dient te worden: Dick Boer, de topman van Ahold. yyy Eva Rooijers

12 april 2013

tweet van de week Arco Mul @ArcoMul Nooo! Een prijs stijging van 25% voor de koffie van de HvA! 45 cent in plaats van 40 cent #hva #lenen https://twitter.com/ArcoMul/status/

Meisjes die flauwvallen, geduw, getrek en gejoel en meedogenloze beveiligers. Niet Justin Bieber zorgde deze week voor zulke taferelen op de UvA, maar het bezoek van de president van de Europese Centrale Bank Mario Draghi. Op 15 april was Draghi te gast bij de studenten van Room for Discussion en die bijeenkomst zorgde voor een stampvolle economiefaculteit. Wie een glimp van Draghi wist op te vangen zag dezelfde pokerface die hij altijd weet op te zetten. Maar ach, dan kun je in elk geval zeggen dat je erbij was! (v.l.n.r. beveiliger, Mario Draghi, Room for Discussion-leden David Crabbendam en Sytske de Jong, beveiliger) yyy tekst Clara van de Wiel foto Sandra Hazenberg

navraag Gerlof Donga Vorig jaar sneuvelde de vaste koffiepauze in het nieuwe roostersysteem, nu keert hij vanaf september terug. Vooral de medezeggenschapsraad van Domein Media, Creatie & Informatie ijverde voor herinvoering. Domeinraadsvoorzitter Gerlof Donga is blij.

Waarom was een vast moment voor koffie nu zo’n halszaak?

‘Dat de koffiepauze niet meer vast in de lesroosters zat, zorgde bij medewerkers en studenten voor veel ergernis. Elke werknemer heeft bij een bepaald aantal uren werk gewoon recht op een korte break. Na de eerste twee aaneengesloten lesuren wordt er daar nu standaard tien minuten voor ingeroosterd.’

Koffie drinken kan toch onder lestijd?

‘Dat mag wat mij betreft ook best. Het gaat hier niet zozeer om de koffie als zodanig, maar om

het feit dat docenten even een ogenblik rust kunnen nemen. Een momentje voor zichzelf, om te bezinnen, of om even de benen te strekken. Dat is ook voor studenten prettig.’

Moet dat centraal geregeld worden?

‘Nu was het vaak zo dat de pauze alsnog werd genomen, maar dat het dan van de reguliere lestijd af ging. Bovendien hielden sommige docenten wel een pauze, en anderen weer niet.

Of ze planden ’m allemaal op een ander moment. Nu wordt het weer een vast, ingeroosterd onderdeel, zodat iedereen op hetzelfde moment

even met elkaar aan de babbel kan. Onder het genot van een kopje koffie. Of misschien thee.’

Tien minuten is dan vrij kort. Kan de catering zo’n spitsmoment wel aan?

‘Ik hoop dat ze bij de balie de koffie van tevoren gaan klaarzetten. En het zal waarschijnlijk ook drukker worden bij de automaten. Maar voordat het nieuwe roostersysteem werd ingevoerd hadden we ook gewoon dit soort collectieve koffiemomenten. Toen waren er ook geen problemen met de koffievoorziening.’ yyy Clara van de Wiel

FoliaMagazine

5

Eindelijk

een echt museum De UvA droeg vorig jaar het complete Zoölogisch Museum Amsterdam over aan Naturalis in Leiden. Naast de dertien miljoen Amsterdamse objecten werden ook de medewerkers geadopteerd. ‘Wij zijn niet bij machte geweest om met één mond te zeggen: dit gaan we doen om het museum in Amsterdam te houden.’ tekst Rosanne Kropman / foto’s Bob Bronshoff

T

egenwoordig moet collectiebeheerder Elly Beglinger met de lift naar haar collectie sponzen op sterk water. In de toren van Naturalis staan de duizenden potten, de zogenaamde natte collectie, helemaal bovenin op de negentiende etage. ‘In het oude gebouw aan het Oosterpark stond de natte collectie juist in de kelder. Totaal niet slim natuurlijk, want we zaten eigenlijk op een bom. Hier worden alleen de bovenste verdiepingen beschadigd als er iets misgaat.’

Naturalis in Leiden is in ieder opzicht beter uitgerust om de 175 jaar oude collectie van honderdduizenden dieren, planten en stenen in te bewaren. Er komt geen daglicht, de temperatuur wordt gecontroleerd en er is een professionele ongediertebestrijder die de opgezette dieren en planten vrij moet houden van muizen, museumkevers, mieren en andere knagers die het op hen voorzien hebben.

De toren is zo goed geïsoleerd tegen invloeden van buitenaf dat er momenteel een van de afdelingen afgesloten is vanwege een te hoge concentratie formaldehyde. De oude spaanplaat dozen uit het Zoölogisch Museum Amsterdam

6

FoliaMagazine

(ZMA) zijn de oorzaak van de giftige damp. In Amsterdam was het probleem nooit opgemerkt, omdat het daar altijd tochtte zodat de formaldehyde geen kans kreeg om te blijven hangen.

Maar dat was dan ook een van de weinige voordelen van het gebouw. In de kelder was het in de herfst te vochtig, op zolder te heet en werd er nog weleens iets opgegeten. Nee, de collectie van het ZMA is beter te conserveren

‘We waren veel te duur voor zo weinig studenten’ in de moderne faciliteiten van de Universiteit Leiden. Maar geldt dat ook voor de ongeveer twintig medewerkers die meegekomen zijn uit Amsterdam?

Beglinger vindt van wel, hoewel ze nu drie kwartier moet reizen om op haar werk te komen. En ja, natuurlijk moesten de collega’s van beide universiteiten aan elkaar wennen, is er te weinig werkruimte en zijn de communicatiekanalen anders. De normale opstartproblemen bij een fusie, vindt Beglinger. ‘Alles bij elkaar valt het mee.’

Al jaren hikten zij en haar collega’s tegen een mogelijke overname aan. Ze is blij dat ze haar baan mocht houden. ‘Er zijn zo veel mensen die ontslagen worden tegenwoordig en iets nieuws vind je niet.’

AFBroKKeleNd iNsTiTuuT De zoektocht naar oud-ZMA medewerkers die wilden spreken over hun nieuwe situatie was niet makkelijk. Mensen namen hun telefoon niet op, reageerden niet op voicemails of e-mail.

Sandrine Ulenberg, de laatste directeur van het ZMA, wilde niet praten en ook niet toelichten waarom ze er niets meer over wilde vertellen.

Het was duidelijk: de overname lag een dik jaar na dato nog steeds gevoelig.

Bioloog Ronald Vonk snapt de reactie wel. ‘Ik kan me voorstellen dat Sandrine niet mee wilde werken. Als ik in haar schoenen had gestaan was ik waarschijnlijk nog veel persoonlijker geraakt. Je bent toch de laatste directeur van een museum dat nu niet meer bestaat.’

Toen de collectie nog in Amsterdam stond, zat Vonk samen met Ulenberg in de leiding en was hij vooral bezig met het managen van de problemen van een afbrokkelend instituut. ‘In de

Elly Beglinger in de toren van Naturalis met de ‘natte collectie’ die zij beheert

FoliaMagazine

7

laatste dagen van het ZMA was ik verantwoordelijk voor alle gewervelde dieren. Op het laatst trouwens ook voor de ongewervelde dieren, want die conservator ging met pensioen en werd niet vervangen. Ik was vooral bezig met regelen en nam weinig tijd om onderzoek te doen.’

Vonk zag in de tijd dat hij er werkte, van 1986 tot de verhuizing in 2011, het aantal medewerkers teruglopen van rond de tachtig naar twintig. De reuring die studenten brachten verstomde langzaam maar zeker, topwetenschappers bleven weg en de publicaties liepen terug.

In de laatste jaren deden er niet meer dan tien studenten per jaar onderzoek in het ZMA. ‘We waren veel te duur voor zo weinig studenten.’

‘Op zeker moment zak je onder een minimum, je glijdt een neerwaartse spiraal in,’ zegt Vonk.

‘Je kan het nog het beste vergelijken met een goed restaurant dat gaat bezuinigen. Dat merk je eerst in de kwaliteit eten, daarna wordt de service steeds slechter, je zit er niet meer lekker.

Het kan heel lang duren, maar uiteindelijk blijft er niks van over. Zo ging het ook bij het ZMA. Op het laatst werd het stil. Iedereen die er werkte wist dat ze alleen maar op de winkel pasten.

Toch kan je zeggen dat we het nog lang hebben

‘Op het laatst werd het stil’ uitgehouden. De beslissing om het ook echt te sluiten is heel geleidelijk gegaan. Zo geleidelijk dat ik het op een gegeven moment niet eens meer echt zag gebeuren. Maar zo rond 2006 begon de sluiting toch steeds meer vaste vorm aan te nemen. Dan zie je eens wat officieels langskomen, afspraken die echt gemaakt zijn, een brief van het College van Bestuur.’ Later lacht Vonk schamper. ‘De beslissing had je in twee weken kunnen maken met de juiste mensen in één kamer bijeen, de vraag is waarom het nodig is geweest om er in het geval van het ZMA twintig jaar over te doen.’

In 2009 ging de kogel definitief door de kerk toen het ministerie van OCW een subsidie van dertig miljoen toekende voor het samenvoegen van

8

FoliaMagazine

Ronald Vonk bij het voormalige ZMA in Amsterdam

de collecties van het ZMA, de Herbaria van de Wageningen Universiteit en het Leidse Naturalis tot één instituut: Naturalis Biodiversity Centre.

VerdWAAld schooThoNdje Vonk leidde zijn deel van de enorme operatie van de verhuizing naar Leiden, zorgde dat de honderdduizenden zoogdieren, vissen, vogels, schelpen, sponzen en koralen heel hun nieuwe plek haalden. Alleen de insecten vielen niet onder zijn verantwoordelijkheid. 184 verhuiswagens moesten eraan te pas komen om de collectie heelhuids naar Leiden te krijgen.

De zoogdieren hebben nu, ruim anderhalf

jaar later, bijna allemaal een plek gevonden in Naturalis. Bijna, want in een gangpad slingert zo nu en dan nog weleens iets rond. Een bruine beer uit Rusland bijvoorbeeld, die op zijn achterpoten staand te groot is voor de kasten.

Een opgezet schoothondje is verdwaald tussen de wilde dieren. Het rode kaartje aan zijn poot geeft aan dat hij op de nominatie staat om een andere bestemming te krijgen omdat hij geen biologisch of historisch nut heeft voor de collectie. Een kaarsrechtopzittende bonobo, begin twintigste eeuw beroemd in Artis, past vanwege zijn bizarre pose nergens echt bij en moet in het gangpad bivakkeren. Het zijn details, het me-

Maar de puf was eruit. ‘Wij zijn niet bij machte geweest om met één mond te zeggen: zo moet het, dit gaan we doen om het museum in Amsterdam te houden.’ Persoonlijk voelt dat voor Vonk nog steeds als een strijd die verloren is. ‘We hadden ons helemaal vereenzelvigd met het museum.

Je identificeert je met de lange en rijke historie en de verhalen die aan de collectie vastzitten.’

Een Russische bruine beer die niet in de kasten van Naturalis past

rendeel staat weer vindbaar en gedocumenteerd in de Leidse toren.

Maar die collectie, die is de UvA definitief kwijt.

Sinds het vertrek van het ZMA is Amsterdam samen met Vilnius in Litouwen de enige hoofdstad in Europa zonder natuurhistorisch museum. Alles wat er nu nog rest van het ZMA voor de stad is een vaste kleine tentoonstelling in het aquarium van Artis. ‘Niemand weet dat die opgezette dieren bij het ZMA horen. De

‘Naturalis heeft wel een gezicht’ rest van de collectie was niet toegankelijk voor publiek ,’ vertelt Vonk.

‘Als je jezelf een museum noemt, moet je het ook zijn. Maar zo zaten wij er destijds helemaal niet in. Achteraf is het niet openstellen van de collectie een enorme vergissing geweest. Nu ik hier zit, zie ik pas wat er nodig is om een museum te zijn, om mensen te kunnen ontvangen, want Naturalis heeft wel een gezicht. Het ZMA heeft zichzelf niet onmisbaar gemaakt voor de stad.’

Zuur, vindt Vonk. Als er eerder prioriteit aan het ZMA gegeven was, had de collectie niet naar Leiden gehoeven, denkt hij. ‘Het heeft alles te maken met keuzes die een universiteit maakt.

Kijk bijvoorbeeld naar het Allard Pierson Mu-

seum, dat bestaat nog wel. Aan de andere kant kan je ook zeggen dat wij er niet in geslaagd zijn het ZMA aantrekkelijk te houden voor studenten en onderzoekers.’

De verhuizing heeft uiteindelijk ook grote voordelen gehad, geeft Vonk toe. De collectie was in Amsterdam aan het wegkwijnen. In Leiden hoeft door de subsidie van dertig miljoen eindelijk eens niet bezuinigd te worden en wordt er onderzoek gedaan door onderzoekers van over de hele wereld. En er komt een nieuw museumgebouw. Vonk: ‘Dat geeft een enorme boost.’

Ook persoonlijk is Vonk erop vooruitgegaan nu het leed van de fusie geleden is: hij heeft voor het eerst in jaren weer tijd om onderzoek te doen.

‘Ontzettend leuk, maar ik loop jaren achter.’ yyy

rijke geschiedenis, lange financiële worsteling Het Zoölogisch Museum vindt zijn oorsprong samen met Artis. Dieren die daar doodgingen – en dat waren er nogal wat aangezien men weinig kaas had gegeten van exotische dierverzorging – werden bewaard en opgezet.

Het werden er zo veel dat Artis in 1850 een speciaal museum voor de objecten bouwde: het Groote Museum. Tot dan toe waren de opgezette beesten vooral een curiositeit, maar daar kwam met de aanstelling van Max Weber, de eerste hoogleraar zoölogie, verandering in. Hij verzamelde op zijn expedities naar de het Poolgebied, ZuidAfrika en Indonesië enorm veel zoölogisch materiaal voor de wetenschap.

Het ZMA bloeide, tot in de jaren dertig de crisis uitbrak en het museum bijna failliet was.

De gemeente greep op het laatste moment in door de hele inboedel te kopen: het ZMA was nu eigendom van de UvA, toen nog de Gemeentelijke Universiteit.

Na de oorlog was de verzamel- en onderzoekswoede enorm. Het ging het museum voor de wind. De collectie werd

gefinancierd door het rijk uit een speciaal potje.

Daar kwam in de jaren tachtig een eind aan.

Het ZMA viel nu onder de verantwoordelijkheid van de faculteit biologie. De faculteit zag zichzelf als onderwijsinstelling, niet zozeer als een conservator voor de collectie en rekende het ZMA af op het aantal studenten. Die waren er toen nog in overvloed, maar het onderhoud van de miljoenen objecten drukte zwaar op het instituut. Er bleef weinig over voor onderzoek of het aantrekken van topwetenschappers.

Door de opkomst van DNA-onderzoek nam het aantal studenten en de impact van de publicaties nog verder af. Geleidelijk kwam de UvA tot de conclusie dat het ZMA een ander onderdak moest hebben. In 2011 verhuisde het museum naar Leiden, de drie panden aan de Plantage Middenlaan en het Oosterpark leeg achterlatend. De UvA wil van het vastgoed af, maar tot nu worden twee van de drie panden bewoond door een anti-kraakwacht.

FoliaMagazine

9

(ingezonden mededeling)

O NDERWIJS O RAKELS 1000

MINUTEN

Nu duidelijk is dat het kabinet de basis-

middernacht in in Utrecht. Studenten en

beurs wil afschaffen wordt het politieke

academici, boeren en burgers: iedereen

debat over het hoger onderwijs gedomi-

die mee wil praten over de toegankelijk-

neerd door discussies over het leenstel-

heid, kwaliteit en betaalbaarheid van het

sel. Op welke manier zou een leenstelsel

hoger onderwijs is welkom om ideeën uit

acceptabel zijn voor een meerderheid in

te wisselen en aan elkaar presenteren.

de Eerste Kamer en hoe kunnen we de plannen van de minister nog bijschaven?

Het debat wordt simpel gevoerd: je bent ofwel voor, ofwel tegen. Aan alternatieven wordt echter niet gedacht. Dit moet anders! Het debat moet open worden gegooid en er moet worden gekeken naar andere mogelijkheden. Niet het leenstelsel moet daarbij centraal staan, maar de vraag hoe we goed, betaalbaar

Ook ASVA vindt het debat over de bezuinigingen op het Hoger Onderwijs te eenzijdig en ondersteunt Onderwijs

OVER

BETER ONDERWIJS

Orakels in Amsterdam. De pitches in Amsterdam vinden plaats van 8:30 tot 12:30 in het Kohnstammhuis. Goed bereikbaar met de metro, en maar vijf minuten lopen vanaf het Roeterseiland.

GRONINGEN 16:15 - 20:30

Kom langs, denk en praat mee!

en toegankelijk hoger onderwijs kunnen maken.

Zo zouden we meer moeten kijken naar systemen in het buitenland en moeten alternatieven als de studietax weer bespreekbaar worden. Daarnaast moeten we terug naar de vraag welk probleem nou

LOKATIE: KOHNSTAMMHUIS TUSSEN 8:30 EN 12:30

eigenlijk opgelost moet worden en wat we

SPREKERS:

precies willen bereiken. Alleen maar meer

LOUISE GUNNING, HUIB DE JONG, KARIN VINTGES, SIMON VERWER, VELE ANDEREN!

geld zal de kwaliteit van het onderwijs niet verbeteren als er geen goede ideeën

1

achter zitten, en misschien is er niet eens

AMSTERDAM

zoveel geld nodig om dit aan te pakken.

8:30 - 12:30

Onderwijs Orakels biedt iedereen die hierover een goed idee heeft de mogelijkheid

4

om dit te delen. Op 23 april wordt in heel

DELFT

Nederland 1000 minuten gesproken over onderwijs. De ideëenmarathon begint om 8:30 uur in Amsterdam en duurt tot bijna

20:30 - 22:30

5 UTRECHT 20:30 - 23:40

NIJMEGEN 12:30 - 16:15

2

3

passie Snijden suzANNe hylKeMA (23, derdejaars geneeskunde) beseft door in lijken te snijden hoe knap de mens is gebouwd.

‘In het eerste jaar bij geneeskunde mocht ik voor het eerst in stoffelijk overschot snijden.

Veel studiegenootjes vonden het vies, maar ik vond het prachtig om met mijn mes door de ruwe, verweerde huid met eelt, korstjes en haren te snijden en in het gladde, zachte binnenste te belanden. Alsof je een cadeautje openmaakt. Die binnenkant is zo weerloos en naakt, bijna ontroerend.

Toen ik dat binnenste voor het eerst zag en kon voelen, realiseerde ik me hoe knap wij allemaal zijn gebouwd. We zijn opgebouwd uit ontelbare cellen, die als kleine fabriekjes ongemerkt het werk doen. Ze vormen samen sponzige longen, glibberige, gladde darmen of een zwaar, compact hart. Die goed ontwikkelde organen vormen de basis van onze maatschappij. Ze voorzien ons van genoeg energie om ons met niet-essentiële, sociale processen bezig te houden. Daar denk ik over na wanneer ik in de snijzaal sta. Ik wist dat natuurlijk al uit anatomieboeken, maar word me daar pas echt van bewust als ik het lichaam zelf kan openmaken en aanraken.

Ik heb nog nooit in levende mensen gesneden. Ik heb wel meegelopen op de OK, maar dat vond ik heftig. Ik ben bang voor bloed.

En als tijdens een operatie een slagaderklem losschiet, spuit het bloed uit de patiënt. Ik raakte daarvan in paniek, door dat bloed lijkt het alsof het helemaal misgaat, terwijl je als assistent machteloos staat toe te kijken. Als chirurg zou ik dat wel aan kunnen, want dan ben ik degene die de klem weer op de ader zet en het bloeden stelpt. Ik ga me dus over die angst heen zetten en chirurg worden. Voor het contact met levende mensen en om in warme, kloppende lichamen te kunnen snijden.’ yyy tekst Marieke Buijs / foto Fred van Diem

FoliaMagazine

11

Leeg wordt vol Zet een groep studenten culturele & maatschappelijke vorming (cmv) bij elkaar en laat hun creativiteit los op leegstaande panden in Amsterdam. Dat is wat broedplaatsontwikkelaar en docent cmv Maarten de Wolff doet met zijn onderwijsprogramma ‘Leeg=Vol!’. ‘Studenten moeten weten welke kansen er liggen.’ tekst Hester Hinloopen / foto Mats van Soolingen

W

anneer je Old School binnenloopt, heb je al gauw door dat het leegstaande pand op de Zuidas een oud ROC-gebouw is. De kantine hangt nog vol met afbeeldingen van gezond eten, in de voormalige lokalen staat hier en daar een verdwaald krijtbord en de gangen zijn gevuld met rijen kluisjes. Old School staat sinds oktober leeg en wordt omgetoverd tot een creatieve broedplaats, de bedoeling is dat de eerste huurders al begin mei hun intrek kunnen nemen in het pand.

Broedplaatsontwikkelaar Maarten de Wolff geeft een rondleiding en vertelt enthousiast over het plan. ‘Deze grote zaal was de kantine, hier willen we een multifunctionele ruimte van maken. Er komt een bar waar mensen lekker een biertje kunnen drinken. Het moet een plek worden waar mensen elkaar ontmoeten, een centraal punt binnen de broedplaats.’ creATieVe proGrAMMeriNG De Wolff houdt zich bezig met het creëren van broedplaatsen in leegstaande panden in Amsterdam. Al eerder deed hij dit in Slotervaart en nu werkt hij aan Old School. Samen met een ontwikkelteam dat verder uit een architect, een projectmanager en een horecaondernemer bestaat, denkt hij na over de creatieve programmering van het voormalige schoolgebouw.

12

FoliaMagazine

Hierbij streeft hij naar zo veel mogelijk diversiteit, ook onder de huurders. ‘Van platenlabels tot meubelmakers en van sportinstructeurs tot kunstenaars, iedereen is welkom. De werving gaat enorm goed, er is nu al te veel animo voor de beschikbare ruimte. We merken dat er veel interesse is onder jongens die een platenlabel willen oprichten. De kantoortjes hier in deze gang willen we daarom gebruiken om mu-

‘Er zijn hier creatieve geesten nodig’ ziekstudio’s in te bouwen. Zo ontstaat er een “straatje” met alleen maar producers.’

De huur van de ruimtes bedraagt tussen de honderdvijftig en driehonderd euro. Lang niet voldoende om alle verbouwingskosten mee te dekken. ‘We krijgen verbouwingssubsidie maar verder moeten we zelf bedenken waar we het geld vandaan halen.’ Daar hoefde niet lang over nagedacht te worden. Bij het ontdekken van de enorme oefenkeuken op de eerste verdieping van het pand ontstond direct het idee om een horecaonderneming te starten. ‘Het plan is om hier een restaurant te vestigen, met op het menu zo veel mogelijk biologische producten.

Men moet vooral lekker kunnen eten tegen een

schappelijke prijs.’ Verder zal er een sportgedeelte komen in het pand en zal buiten een urban farming project worden gestart.

Naast broedplaatsontwikkelaar is De Wolff ook docent bij de opleiding culturele & maatschappelijke vorming (cmv) aan de Hogeschool van Amsterdam. Hij is nauw betrokken bij het Praktijkbureau, een orgaan waarin zowel studenten als docenten zitten die samen nadenken over hoe de studie cmv zo goed mogelijk kan aansluiten op de buitenwereld, het werkveld. Een van de thema’s waarmee het Praktijkbureau werkt is leegstand. ‘Dit is dus het bruggetje naar het onderwijsprogramma “Leeg=Vol!” waarin studenten aan de slag gaan met de creatieve programmering van leegstaande panden.’

Samen met Jaap Schoufour, hoofd Bureau Broedplaatsen Gemeente Amsterdam, heeft de Wolff drie workshops onder de naam ‘Leeg=Vol!’ opgezet waar studenten van het excellentieprogramma ‘Mission Possible’ aan zullen deelnemen. De Wolff: ‘Er staan ontzettend veel panden leeg in Amsterdam en er zijn creatieve geesten nodig die raad weten met deze ruimtes. Cmv-studenten bieden deze creativiteit en houden tegelijk het maatschappelijke karakter van zo’n broedplaats in het achterhoofd. Ik ben ontzettend benieuwd naar waar ze mee komen.’

Maarten de Wolff (vooraan) met zijn klasje excellenten

leeGsTANd Als BrANche In de eerste workshop maken de studenten kennis met het begrip leegstand. Er komen diverse sprekers om te vertellen over de situatie in Amsterdam en het creëren van creatieve broedplaatsen op de Zuidas. ‘Zelf zal ik ook het een en ander vertellen vanuit mijn eigen ervaringen. Studenten moeten weten welke kansen er liggen.’

In de tweede sessie staat het programmeren zelf centraal. Want hoe werk je een grof idee uit naar een concreet plan? De studenten zullen geïnformeerd worden over welke praktische stappen er gezet moeten worden. Ook krijgen de studenten vier leegstaande panden uit Amsterdam gepresenteerd waarvoor ze een plan moeten opzetten voor de komende vier jaar. ‘Studenten maken een plan van aanpak waarin ze de ideeën beschrijven. Creativiteit krijgt de vrije loop, maar er is een aantal opdrachteisen. Zo moet er onder andere een behoorlijk financieel model achter zitten.’

In het laatste deel worden de studenten wegwijs gemaakt in het organisatorische gebied van het programmeren. Ze leren een begroting op te stellen, de juiste bedrijfsvorm te kiezen en een organogram te maken. Verder worden ze geholpen bij het kiezen tussen subsidies en sponsors en krijgen ze uitleg over waar je op moet letten bij het opstellen van een huurcontract.

Na de drie workshops zullen De Wolff en Schoufour de plannen van de studenten beoordelen. De Wolff: ‘We gaan de ideeën bekijken en de beste wint een prijs. Maar het doel dat ik voor ogen had tijdens het opzetten van deze workshops was de studenten laten kennismaken met en enthousiasmeren voor creatieve programmering van leegstaande panden. Er is zo veel leegstand in Amsterdam dat het een nieuwe werkbranche vormt. Ik hoop dat de studenten hun kennis en creativiteit na hun studie willen inzetten en hier verder mee gaan.’ yyy

De eerste twee workshops vonden plaats op 11 en 16 april, de laatste vindt op 18 april plaats in broedplaats Old School. De studenten pitchen op 6 juni hun plan, waarna drie winnaars dat nog eens mogen doen voor een vakjury. Die kiest de winnaar die duizend euro en coachingsuren krijgt om zijn plan te realiseren.

Mission possible ‘Mission Possible’ is een excellentieprogramma waar studenten culturele & maatschappelijke vorming uit de hoofdfase dit jaar voor het eerst aan meedoen. In het programma staat sociaal en cultureel ondernemen centraal. De studenten volgen masterclasses van meer dan 35 professionals en mogen vervolgens kiezen of ze op eigen houtje aan de slag gaan, of dat ze voor een opdrachtgever (onder wie Maarten de Wolff) werken. Belangrijke thema’s bij de projecten zijn: stedelijke vernieuwing, activisme en storytelling.

FoliaMagazine

13

(advertenties)

Luister naar Radio AmsterdamFM: De stem van de hoofdstad!

Van 07:00 tot 19:00 uur op 103.3 op de kabel, 106.8 in de ether.

En 24 per dag op www.amsterdamfm.nl Als het in Amsterdam gebeurt, hoor je het hier!

Radio AmsterdamFM: De stem van de hoofdstad!

is de publieke radio van Amsterdam. Nieuws, kunst en cultuur en politiek: als het in Amsterdam gebeurt hoor je het op AmsterdamFM. Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl

Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl

TWEEDEGRAADS LERAAR WORDEN? OPEN AVOND 23 APRIL Binnen een jaar de populairste van de klas.

Heb je tijdens je studie ontdekt dat je het leuk vindt om jouw vakkennis over te dragen aan anderen?

Met de praktijkgerichte kopopleiding Tweedegraads Leraar voor hbo- en wo-bachelors heb je binnen een jaar al je tweedegraadsbevoegdheid. Kijk voor meer informatie op hva.nl/kop of kom naar de open avond op 23 april.

CREATING TOMORROW

HVA ONDERWIJS EN OPVOEDING

foto Sandra Hazenberg

op de tong

Academische club

Rinnooy Kan die vanaf 18 april in de club exposeert. We beginnen allebei met een mosterdsoep; een royale kom geserveerd met huisgemaakte croutons en brood met roomboter.

Prima. Omdat de kunstenaar sinds lange tijd weer in Nederland is kan hij de kroketten niet weerstaan; opgediend met donkerbruin brood op een bord dat is opgemaakt met wat groenvoer. Hij eet alles tot de laatste kruimel op. Dat geldt ook voor mijn salade met grote gamba’s.

Gezond en wederom een zeer ruime portie. De prijzen zijn schappelijk, de bediening vriendelijk en in vergelijking met omliggende zaken als De Jaren of Katoen kan je zeer rustig lunchen, werken of overleggen. Een unicum in dit gedeelte van de stad. Kijkend naar de kaart zijn er genoeg alternatieven voor een andere gelegenheid. Wat te denken van Belgisch Pletbrood met gegrilde groenten, humus en Parmezaanse kaas of een Caesarsalade met gerookte zalm en Reypenaar? En ’s avonds kun je voor € 27,50 een driegangenmenu bestellen. Daarnaast krijg je er dus vanaf deze maand een gratis expositie bij. Een ideale plek. yyy Jim Jansen

Oudezijds Achterburgwal 235 (Centrum)

D

e Academische Club in het centrum van de stad heeft een jaar terug letterlijk en figuurlijk de luiken open gegooid. Voorheen was deze club van de UvA een donkere gelegenheid waar je niet al te gemakkelijk binnen-

liep. Met de komst van een nieuwe directeur waait er een andere wind. Het is niet alleen lichter en laagdrempeliger, ook is er een nieuwe kaart en zijn er wekelijks optredens en discussieavonden. Ik heb een lunchafspraak met de in Amerika residerende kunstenaar Edmond

Gou-Gou

VrijMiBo

Edmond Rinnooy Kan studeerde en promoveerde in Nederland en na een carrière in de reclame in Amsterdam verhuisde hij naar Amerika om kunstenaar te worden. In zijn huidige werk duikt altijd Gou-gou op, een eenvoudig mannetje met een vierkant hoofd met armen die overgaan in benen. Volgens de kunstenaar plooit het werk zich naar Gougou. Op 18 april wordt de tentoonstelling geopend met gratis hapjes en live jazzmuziek.

Op vrijdagmiddag speelt er altijd een bandje in de club. De toegang is gratis net als de borrelhapjes. In april spelen twee jazzbands en in mei onder meer een groep studenten van het conservatorium en de inmiddels befaamde zangeres Rebecca Lobry, die studeerde aan het conservatorium van Rotterdam, waar ze zich specialiseerde in het Latijns-Amerikaanse repertoire, jazz en latin-jazz. Jaarlijks tourt ze door de Nederlandse, Belgische, Duitse en Finse theaters.

Folia Magazine ontvangt graag je restaurantrecensie en vergoedt tot € 50,-. Maximaal 270 woorden, (suggesties voor de) kaders zijn welkom, maar niet verplicht. Mail je recensie naar redactie@folia.nl. Stuur de originele bon naar Folia Magazine, t.a.v. Stephanie Gude, Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD, A'dam.

jANKArel GeVersKAMer Bovenin in de club is onlangs de Jankarel Geverskamer geopend.

Van 1988 tot zijn overlijden in 1998 was Jankarel Gevers voorzitter van het College van Bestuur. Gevers was in 1995 initiatiefnemer van de Academische Club naar voorbeeld van de Faculty Clubs in Engeland en Amerika.

FoliaMagazine

15

opinie

Kies voor actie Ook zonder op de kieslijst te staan kan de Facultaire Actiepartij iets voor studieverenigingen betekenen, volgens Tim Fresen. illustratie Marc Kolle

D

e schrik moet de twee gevestigde studentenpartijen, Mei en UvASociaal, even om het hart geslagen zijn. Op de Faculteit der Maatschappij- en Gedragswetenschappen (FMG) kondigde een kleine groep politicologiestudenten aan mee te doen aan de studentenraadsverkiezingen met de zojuist door hen opgerichte Facultaire Actiepartij (FAP). De partij had ambitieuze doelen: het verbeteren van de vertegenwoordiging van studieverenigingen bij het faculteitsbestuur en het terugbrengen van de politiek in de studentenraad. En en passant wilden zij diezelfde studentenraad ook nog eens opheffen. Even leek de partij hoge ogen te gaan gooien tijdens de verkiezingen die volgende maand plaatsvinden, want met alle studieverenigingen van de faculteit heeft de FAP een imposante potentiĂŤle achterban. Helaas voor hen kwam hun kieslijst niet rond en moesten zij zich terugtrekken.

Nu is het zo dat de werkzaamheden van de Facultaire studentenraad (FSR) het overgrote deel van de studenten geen biet interesseren. De primaire bezigheden van de FSR de Onderwijsen Examenregelingen en het faculteitsreglement staan domweg te ver van de meeste studenten af. Toch, zo blijkt uit de oprichting van de FAP,

16

FoliaMagazine

is er binnen de gelederen van de studieverenigingen een groep studenten die zich betrokken genoeg toont om zich in te zetten voor verandering van een orgaan dat in hun ogen maar weinig uitvoert. Bovendien, zo vinden ze, moeten

Aynan

Marokkanen (slot) studieverenigingen een sterkere stem krijgen in de studentenraad.

Met dat laatste hebben ze bijna een punt.

Studieverenigingen hebben geen officiële status binnen de organisatie van de universiteit. Dat betekent dat ze overgeleverd zijn aan de grillen van de bestuurders van de UvA. Dit werd pijnlijk duidelijk in de plannen van de verhuizing van de FMG naar het Roeterseilandcomplex.

De kantoorruimte van de studieverenigingen werd gedecimeerd en ze hebben er hard aan moeten trekken om wat meer vierkante meters

De frustratie van FAP is goed te begrijpen te krijgen. Stank voor dank en wederom bleek dat de niet te onderschatten meerwaarde van de functie van studieverenigingen door het UvA-bestuur structureel wordt genegeerd of gewoon vergeten.

De frustratie van FAP is dus goed te begrijpen.

Hun oplossing ligt alleen wat minder voor de hand. Zij lijken namelijk over het hoofd te zien dat studieverenigingen al erg goed vertegenwoordigd zijn binnen de FSR. Zeker driekwart van alle huidige FSR-leden is (actief) lid van een studievereniging. Van het vierkoppige bestuur zat er vorig jaar één in het bestuur van een studievereniging en een ander in het Asva-bestuur.

De vraag rijst of de oprichters wel in de juiste richting zoeken naar een oplossing.

Daarnaast was het nog maar de vraag of zij een lijst konden samenstellen die representatief is voor de hele FMG. Twee jaar geleden heeft studentenpartij Mei met pijn en moeite prominente (oud)leden van studieverenigingen alleen als lijstduwer op de kieslijst weten te krijgen.

Vorig jaar ging dat getuige de samenstelling van

het huidige FSR-bestuur een stuk beter. Maar er zijn ook studieverenigingen die bewust apolitiek blijven. Die moeilijkheid heeft de FAP aan den lijve ondervonden.

Desondanks leek het goed mogelijk dat de FAP het goed zou gaan doen tijdens de verkiezingen. Het welslagen van hun missie was minder waarschijnlijk. Daarvoor kozen zij het verkeerde instrument om hun onderhandelingspositie met het UvA-bestuur te verbeteren. De FSR gaat namelijk helemaal niet over de positie van de studieverenigingen en kan maar in zeer beperkte mate bijdragen aan de verbetering daarvan. Ook gaat de FSR niet over zijn eigen opheffing; zijn bestaansrecht en rechtsmiddelen zijn verankerd in de Wet op het Hoger Onderwijs en Wetenschappelijk Onderzoek. Voor wijzigingen daarin moet de FAP toch echt bij de wetgever zijn. De bestuurlijke overmoed die veel jonge politicologen eigen is wekte daarom valse verwachtingen.

De rol van de FAP hoeft niet per se uitgespeeld te zijn. Wachten tot de verkiezingen van 2014 hoeven de oprichters evenmin. Ze zouden eens kunnen aanschuiven bij de openbare vergaderingen van de FSR. Daar zijn ze vast erg welkom. Interessanter nog zou het zijn wanneer zij gebruik zouden maken van de gevestigde partijen door in groten getale van beide lid te worden en invloed uit te oefenen tijdens de algemene ledenvergaderingen: een soort G500 van de studentenpolitiek. yyy Tim Fresen studeert internationale betrekkingen en is oud-FSR-voorzitter van de FMG.

In deze serie toonde ik eerder mijn degout jegens de dogma’s die imams articuleren, omdat ze de wereld, ons en het hier en nu ontkennen. Er is echter een voorganger die ik liefheb. Si-Hmed is zijn naam.

Ze werkte, net als ik, op zaterdag in een kledingwinkel. We zagen elkaar weleens in de broodjeszaak waar we in de pauze onze lunches kochten. Ze was mooi en onbereikbaar.

Toen ze die zaterdagavond tussen het dansvolk tevoorschijn kwam, vulde mijn mond zich met water.

Tot dat moment was mij onbekend dat je honger kon hebben naar een persoon.

Ik danste met mijn vriend naar haar vrienden en we vormden na wat gevoorstel een dansgroepje.

De dj draaide de muziek uit. Het laatste nummer werd ingeluid. De plaatjesdraaier kwam terug met ‘Loungin’ van L.L. Cool J. Ze danste haar rug naar mij, draaide haar gezicht om en playbackte de tekst: Go ahead. Ik drukte mij zo beheerst mogelijk tegen haar aan. Ze legde mijn handen op de zijkanten van haar dijen. Are you for sure? plaagde ik haar met de tekst van het nummer.

Buiten namen we afscheid van onze vrienden. Zodra die uit het zicht waren, openden onze monden en sloten de ogen zich. Om mezelf ervan te overtuigen dat gebeurde wat mij overkwam, hief ik een ooglid op. In de verte zag ik imam Hmed aan komen lopen.

Hij was op weg naar het dageraadgebed. Jaren was ik bij hem in de leer geweest.

Ik probeerde dat ooglid omlaag te drukken, maar het ging niet. En ik begreep dat het andere oog ook open moest. Het ging hier om mijn vrijheid. Hij keek en ik terug. Ik bleef met haar in mijn armen hem aanstaren. Ik moest mijn vrijheid via de hartstocht veroveren.

Si-Hmed kwam dichterbij. Vlak voordat hij langsliep knipoogde hij. yyy Asis Aynan

FoliaMagazine

17

(advertentie)

opinie

Curvers

Toon de diversiteit

Chinezen

De Docent van het Jaarverkiezing doet geen recht aan de diversiteit van het docentenkorps aan de HvA, vindt Martha Meerman.

O

p de onderwijsconferentie stonden ze naast elkaar op het podium van Carré: zeven blanke mannen in een smetteloos zwart pak. Eén had een rode das omgedaan in plaats van het verplichte zwarte strikje. De spotlights stonden op onze zeven beste docenten, die door de groepsvorming en het theater een karikatuur waren geworden. De eenvormigheid was uitvergroot. De kwaliteiten van de individuele genomineerden kwamen niet tot hun recht. De prijzen en bloemen werden aangedragen door drie niet te onderscheiden studentes. Ik was geschokt en wist me geen raad met dit schouwspel.

Wie is de beste docent? De beste docent is diegene die goed geoefend is en daarmee de (didactische) kneepjes van het vak begrijpt. De beste docent is inhoudelijk op de hoogte van zijn vak en begrijpt de ontwikkelingen daarin.

De docent handelt in nieuwe situaties effectief; hij/zij is flexibel en gaat uit van de onderwijsbehoeften van de diversiteit aan studenten op de HvA. Een onderzoekende en kritische houding is steeds meer een vereiste die aan een goede hbo-docent wordt gesteld. De beste docent werkt samen met collega’s. Immers het team zorgt ervoor dat studenten met succes hun studie doorlopen. Ik ken veel verschillende docenten op de HvA die aan bovenstaand beeld voldoen. Is er wat misgegaan in de verkiezingsprocedure?

Elke twee jaar worden door Zestor, het arbeidsmarkt- en opleidingsfonds van de HBOraad, verkiezingen uitgeschreven voor de beste hbo-docent die op een overtuigende manier weet om te gaan met verschillen in de studentenpopulatie. Bewust kijken naar diversiteit is belangrijk om álle studenten een rolmodel te bieden (de ‘beste’ docent voor de individuele student). De genomineerde docenten in deze verkiezingen vormden een bonte verzameling, met verschillende vakkennis en van verschillende herkomst, leeftijd en geslacht. De één met goede inhoud, een ander hielp vooral studenten met een achterstand, weer een ander volgde, naast het doceren, in haar promotieonderzoek Marokkaanse studenten in hun studieloopbaan. Het waren de bekende appels en peren wat het bijna onmogelijk maakte ‘de beste’ te verkiezen. Jonathan van Melle won de prijs.

De HvA stuurt niet bewust op diversiteit. De verkiezing van de beste docent laat zien waar dat toe kan leiden. Ik vraag de organisatoren van de verkiezing deze meer inhoudelijk te regisseren en sturing te geven aan mijn verwarring. Dat is toch niet te veel gevraagd als je wilt optreden in het mooiste theater van Amsterdam? yyy

Martha Meerman is lector gedifferentieerd human resource management aan de HvA.

Maandag zag ik de openingsfilm van Imagine Filmfestival, Trance van Danny Boyle. In de eerste scène wordt De Vliegende Heksen van Goya gekunstroofd – niet duidelijk werd wie de liefhebber was. Algemene opinie (= mijn moeder) is dat dit allemaal voor Chinezen gedaan wordt.

Die opvatting danken we aan Dr. No, de slechterik uit de gelijknamige Bondfilm die doodleuk een verdwenen schilderij van Goya, Portrait of the Duke of Wellington, aan de muur had hangen (No moest een Chinees voorstellen, gespeeld door een Canadees die zijn ogen dichtkneep).

Alle beroemde gestolen werken bevinden zich dus zogenaamd in Azië. Heel soms wordt er eens wat teruggevonden. Maar hoe gaat dat? Komt het rechercheteam binnenvallen terwijl de Chinezen bewonderend om het doekje heen zitten? Of juist lekker met hun vingers eraan en foto’s maken mét flits? Schilderen ze het na, zoals ze ook dat Zwitserse dorpje namaakten? Zoveel gajes met een voorliefde voor exclusieve kunst kan er niet zijn. Ik denk dat er juist mínder kunstliefhebbers bestaan dan we denken. Steven Cooperman deed het. Meneer Noortman deed het – hij schijnt de boel zelf in de hens gezet te hebben voor het verzekeringsgeld. Dat kan omdat de waarde van kunst fabelachtig is. De dieven van De Schreeuw van Munch vroegen tussen 3 en 5 miljoen pond losgeld, maar gingen ook wel akkoord met 15.000. En wie staat er weer bovenaan in de ranglijst van meeste beroemde gestolen werken?

Nederland. Het Concert van Vermeer, die boot van Rembrandt en de Van Goghjes: kwijt. Nooit gewoon eens Ans Markus, of iets anders dat je bij wijze van spreken boven de Klippan kunt timmeren. Een hele vleugel van dat nieuwe Rijks is bij ons weg geroofd, en ik vrees dat de Chinezen ze niet hebben. Evengoed denk ik dat ze een puik stel reproducties voor ons kunnen maken. yyy Emma Curvers

FoliaMagazine

19

20

FoliaMagazine

objectief de diGiTAle doceNT Hoe ziet het onderwijs van de toekomst eruit? Die vraag stond centraal tijdens de HvA Onderwijsconferentie die vorige week werd georganiseerd voor alle geïnteresseerde medewerkers van de hogeschool.

Belangstelling genoeg. Koninklijk Theater Carré, waar het ochtendprogramma plaatsvond, was tot de nok toe gevuld. Om het toekomstthema kracht bij te zetten hing er boven het podium een enorme kubus – gemaakt door het HvA-Medialab – waarop een aaneenschakeling van beelden werd getoond, zoals de ‘elektronische sporen’ van HvA-studenten die de afgelopen weken speciaal voor de conferentie met een speciale trackmeter waren gevolgd. Daaruit werd duidelijk: door digitale toepassingen wordt onderwijs steeds minder plaats- en tijdsafhankelijk. Hoorcolleges? Die volg je straks comfortabel thuis.

Samen aan een paper werken? Dat doen studenten gewoon via Facebook.

Ondanks die eindeloze stroom aan digitale mogelijkheden blijft het docentschap op de hogeschool echter centraal staan, zei collegevoorzitter Louise Gunning. Volgens haar dient digitalisering vooral het docentschap te ondersteunen. ‘Over twintig jaar herinneren studenten zich niet zozeer de technologische ontwikkelingen, maar vooral die ene docent die ze inspireerde.’

Dat was meteen een mooi moment om de prijs voor Docent van het Jaar uit te reiken.

Die eer ging naar Jacob Eikelboom, die naast een bedrag van 2500 euro en een beeldje kon rekenen op luid applaus van zijn collega’s.

De rest van de dag waren er workshops georganiseerd, met titels als ‘Lesgeven met een tablet, toetsen op een smartphone’ en ‘Studiekeuze met digitale media’. Geen overbodige luxe, zo bleek na afloop uit een korte rondvraag. ‘Mijn iPad leverde me veel meer werk op dan tijd,’ zei een van de aanwezige docenten bij de afsluitende borrel. yyy tekst Gijs van der Sanden / foto’s Sandra Hazenberg en Bert Zuiderveen

FoliaMagazine

21

Strijder tegen onrecht Hoogleraar internationale betrekkingen Marlies Glasius doet onderzoek naar autoritaire regimes. Ze komt op voor burgers die met gevaar voor eigen leven opstaan tegen het regime.

‘Dat soort moed vind ik onbegrijpelijk en inspirerend.’ Eva Rooijers

D

22

e Centraal Afrikaanse Republiek (CAR), een klein landje boven Congo, is een van de armste landen van de wereld en kent een geschiedenis van staatsgrepen en oorlogen. In 2007 deed UvA-hoogleraar internationale betrekkingen Marlies Glasius er onderzoek naar de verwachtingen die men heeft van het Internationaal Strafhof.

‘Het Strafhof was geïnteresseerd in de periode 2002-2003. De hoofdstad was destijds het toneel van een machtsstrijd. Mensen werden vermoord, gemarteld en verkracht. Sommige vrouwen die ik vroeg naar verkrachtingen antwoordden met een wedervraag. “Bedoelt u de verkrachting van 2002 of die van 1995?” Of een vrouw vertelde dat ze zeven kinderen had. “Vier van mij en mijn overleden man en drie van zijn vorige vrouw die tijdens een eerdere coup is overleden.”

Het is duidelijk: machthebbers en militairen storten zich in oorlogen, maar het zijn de burgers die daar structureel het slachtoffer van worden. Kort na het interview met Glasius zet de actualiteit haar punt cru kracht bij. Eind maart is de zoveelste staatsgreep in CAR een feit. Rebellen verdrijven de zittend president, schorten de grondwet op en ontbinden het parlement.

beraad Pax Christi aan de VU bekleedt, spreekt tijdens het interview met een milde glimlach, haar benen ontspannen onder zich gevouwen.

Maar dit soort leed laat haar allerminst onberoerd. Haar verontwaardiging over alle vormen van onrecht – ‘mensen die honger hebben, die worden gefolterd of onschuldig in de gevangenis gezet, vrouwen die worden verkracht’ – is een van de dingen die Glasius drijft, naast haar intellectuele nieuwsgierigheid.

Voor haar nieuwste onderzoek gaat Glasius zich verdiepen in autoritaire regimes. Die staan namelijk voor een dilemma: willen ze meedoen in de wereldeconomie dan hebben ze hoogopgeleide en goed geïnformeerde burgers nodig. Maar die zijn weer een stuk lastiger onder de duim te houden.

Hoe pakt een autoritair regime dat aan in de

Glasius, die tevens de bijzondere leerstoel Citizens Involvement in War Zones and PostConflict Zones van het Interkerkelijk Vredes-

Aan autoritaire regimes kleeft volgens Glasius nog een heel George Orwelliaans 1984 idee van een staat die elke gang van de burger

FoliaMagazine

‘Mensen werden vermoord, gemarteld en verkracht’ geglobaliseerde wereld? Dat is kort door de bocht de vraag die de hoogleraar de komende jaren gaat onderzoeken. Daarvoor kreeg ze 2,5 miljoen dollar van de European Research Council.

controleert en die informatie gebruikt om de bevolking te onderdrukken. Maar alles controleren wat de bevolking wel of niet aan informatie tot zich neemt, is een stuk lastiger in een wereld waar ook Talibanstrijders een mobieltje met internet hebben. Aan de andere kant leent internet zich heel goed voor het vergaren van informatie over het doen en laten van de bevolking, zegt Glasius. Zo hackte de Iraanse regering in 2009 de e-mailaccounts van oppositieleden om de opstand te kunnen onderdrukken. ‘Juist die paradox vind ik enorm interessant om te onderzoeken.’

Drie postdocs gaan voor haar veldwerk doen in drie landen. Welke landen, dat wil Glasius niet zeggen. ‘Want dat zijn juist de landen met zo’n geavanceerde inlichtingendienst dat ze misschien wel precies weten wat er in de academische wereld gaande is. Ik wil mijn onderzoekers niet in gevaar brengen, dus ik ben het liefst overvoorzichtig.’

Een van de landen die Glasius had kunnen onderzoeken is Qatar. ‘Dat Golfstaatje is volstrekt autocratisch. De sjeik is de baas. Er zijn geen democratische verkiezingen. Er is geen persvrijheid. Tegelijkertijd is het hoofdkwartier van de internationale nieuwszender Al-Jazeera er gevestigd. In 2022 wordt het wereldkampioenschap voetbal er gehouden en er wonen en

Vluchtelingen in de Centraal Afrikaanse Republiek, 2009, foto Sven Torfinn

werken veel expats. Dus er is wel openheid naar de rest van de wereld.’ hoe zorgt Qatar dan dat de burgers niet meer democratie eisen?

‘Qatar is ontzettend rijk omdat het veel olie heeft. Ze kopen daar de bevolking als het ware af. Een ander land dat hoog op mijn lijstje stond om te onderzoeken was Tunesië, voor de Arabische Lente. De bevolking is er goed opgeleid, overal heb je toegang tot internet en er is veel toerisme. Tegelijkertijd was het een ontzettende politiestaat.’

Waarom lukte het burgers in Tunesië, libië en egypte wel om de machthebbers omver te werpen en lukt dat in syrië niet?

‘Dat moet ik nog onderzoeken, en dan nog weet ik niet of ik er ooit precies mijn vinger op zal kunnen leggen. Maar in Syrië is wel een burgeroorlog aan de gang. De bereidheid om

geweld in te zetten tegen de eigen bevolking is er heel groot. Er wordt met scherp geschoten op demonstranten. In Tunesië en Egypte was er minder bereidheid tot repressie.’

Maar niet in libië.

‘Ghadaffi was inderdaad ook erg bereid tot repressie. Maar in Libië heeft de NAVO ingegrepen.’

‘Ik ben het liefst overvoorzichtig’ hebben in libië de luchtbombardementen van de NAVo de doorslag gegeven?

‘Het is heel moeilijk om dat met zekerheid te zeggen, want je kunt niet weten hoe het zonder de luchtsteun zou zijn gelopen. Maar mij gaat het om het moment daarvoor, waarop de burgers denken: genoeg is genoeg. In al die landen, ook in Syrië, is er een moment geweest waarop de bevolking zijn angst verloor en de straat op

ging. Met gevaar voor eigen leven. Maandenlang. Dat soort moed vind ik onbegrijpelijk en inspirerend.’

Ook individuele personen inspireren Glasius.

Zoals de mensenrechtenadvocaat Nganatouwa Goungaye Wanfiyo die Glasius ontmoette toen ze in CAR onderzoek deed voor het Internationaal Strafhof. Hij was de advocaat van een vereniging van verkrachte vrouwen. Samen met enkele andere advocaten bepleitte hij de zaak van deze vrouwen voor het Strafhof. ‘Pro bono, ze hadden geen kantoortje, niets. Langzamerhand ontdekte ik – hij was daar zelf heel bescheiden over – dat hij de drijvende kracht was achter het feit dat de openbaar aanklager van het Strafhof een onderzoek had ingesteld naar CAR. De toenmalige regering had een coup gepleegd en hij had hen ervan weten te overtuigen dat een zaak bij het Strafhof een goede manier was om vijanden aan te pakken. De zaak was nog niet geopend door het

FoliaMagazine

23

in Europa hoorde, is dat ze in de CAR niet zo subtiel zijn dat ze een ongeluk ensceneren als ze van iemand af willen komen. Maar ik vond hem dus een hele dappere inspirerende man.’

Wat doet zo’n ontmoeting voor u?

‘Het houdt me gemotiveerd om onderzoek te blijven doen naar deze onderwerpen. En het biedt mij hoop dat er in iedere situatie mensen rondlopen die geloven dat hun maatschappij anders en beter kan. En die daar hun nek voor uitsteken.’ heeft u die hoop nodig?

‘Ja. Als je die mensen niet zou tegenkomen, zou je een stuk cynischer worden. Maar je komt ze eigenlijk altijd tegen.’ u vertelde eerder dat uw verontwaardiging over onrecht een belangrijke drijfveer is. Kunt u die verontwaardiging kwijt in uw onderzoek?

‘Het eindigt voor mij niet bij de zaak uitzoeken en op papier te zetten. Uiteindelijk wil ik bij beleidsmakers en een breder publiek een andere zienswijze voor het voetlicht brengen.

Bijvoorbeeld: als er ergens een conflict losbarst,

24

FoliaMagazine

Demonstranten op het Tahirplein in Egypte begin 2011

gaat de discussie iedere keer over de vraag of we zouden moeten ingrijpen. Terwijl volgens mij de vraag centraal moet staan: kan je op zo’n manier ingrijpen dat je burgers ook daadwerkelijk beschermt.’

slaagt u erin om die andere zienswijze bij beleidsmakers en een breder publiek onder de aandacht te brengen?

‘De ene keer wel, de andere keer niet. Maar een van de belangrijkste manieren waarop wetenschappers invloed uit kunnen oefenen wordt nog wel eens vergeten. Dat is via de studenten die je doceert. Ik geef nu zo’n vijftien jaar les.

Dan heb je er honderden door je handen zien gaan. Als je die een kritische blik meegeeft, is dat waarschijnlijk de grootste en meest blijvende invloed die je op de wereld kan hebben.’ yyy

het lijkt haast onmogelijk om als internationale gemeenschap op zo’n manier in te grijpen in een conflict dat zo’n land echt vreedzaam verder kan. het internationaal optreden in irak en Afghanistan stemt bijvoorbeeld niet heel optimistisch.

‘Dat is verschrikkelijk moeilijk. Misschien is het inderdaad wel onmogelijk om op de korte termijn samenlevingen die dusdanig ontwricht zijn als Afghanistan weer op de rails te krijgen. Dat zie je ook iedere keer bij interventies in Afrikaanse landen. Militair zijn die niet zo moeilijk.

Afrikaanse legers of rebellengroepen zijn vaak zo verschrikkelijk arm en slecht getraind dat ze

foto Jeroen Oerlemans

‘Het eindigt voor mij niet bij de zaak uitzoeken’

snel het onderspit delven tegenover een getraind leger. Maar dan. Zie zo’n land maar eens op te bouwen tot een stabiele samenleving. Dat kan je misschien wel helemaal niet van buitenaf.

Hoogstens kun je proberen de mensen daar te helpen om zelf hun samenleving op te bouwen.’

foto Dirk Wanrooij

Strafhof of de man zei: “Ik word trouwens geen staatsadvocaat maar advocaat van de slachtoffers. Oh en als zo’n zaak eenmaal loopt kan de huidige president ook worden aangeklaagd.”

Daarmee had hij aan alle kanten vijanden gemaakt. Zijn vrouw en dochter woonden uit voorzorg al in Frankrijk.’

Anderhalf jaar nadat Glasius hem sprak, overleed de mensenrechtenadvocaat door een auto-ongeluk. ‘Hij was op het platteland op zoek naar mensen die wilden getuigen in de zaak voor het Strafhof toen er een vrachtwagen op zijn auto reed. Direct rees de vraag: is dit een aanslag geweest? Waarschijnlijk niet. De wegen daar zijn heel slecht en onverlicht en hij was vermoeid. Wat ik ook van mensenrechtenactivisten

cV Mw. prof. dr. Marlies Glasius (1969) 1999 Promoveert cum laude aan de Universiteit Utrecht op onderzoek naar de invloed van buitenlandbeleid op de mensenrechten in het Indonesië van Soeharto.

2003-2004 Coördinator van Study Group on European Security 2004-2006 Lecturer Global Politics aan de

London School of Economics and Political Science 2012 IKV leerstoel Citizens Involvement in War Zones and Post-Conflictzones aan de Vrije Universiteit Amsterdam 2013 Hoogleraar internationale betrekkingen aan de UvA

illustratie Denise van Leeuwen

drift

Langeafstandsliefde

A

nnabel (21), tweedejaars psychologie aan de UvA: ‘Na mijn middelbare school heb ik twee tussenjaren genomen. In het eerste jaar ging ik met vriendinnen naar Zuid-Amerika, in het tweede een paar maanden alleen naar Thailand.

Daar ging ik vrijwilligerswerk doen: ik gaf Engelse les aan kinderen. Ik was er al een week toen Björn aankwam. Hij kwam uit Zweden en ik vond hem gelijk de leukste jongen van alle vrijwilligers.

Om contact met hem te leggen besloot ik een feest te organiseren. Die avond hebben we voor het eerst met elkaar gesproken. Hij toonde alleen weinig interesse. Maar in de weken erna werden we vrienden.

Ik had me neergelegd bij het idee dat het niks zou worden, maar op een avond stond hij opeens in mijn kamer. Hij had als excuus dat hij naar de wc moest – een belachelijke reden, want in zijn eigen kamer had hij ook een wc. Daarna zei hij in het Nederlands: “Ik wil met je zoenen.”

Ik vond het heel ongemakkelijk: ik lag in bed, had alleen een wit doorschijnend T-shirt aan en daarbij vond ik het een enorme afknapper.

Na onze periode als vrijwilliger vertrokken we samen naar Bangkok. Daarna zouden onze wegen zich scheiden. In de bus vroeg hij mij mee uit. Het was Valentijnsdag en ik dacht: waarom ook niet? We hebben bij de Burger King koffie gedronken, dat is de enige plek in Bangkok waar je een beetje normale koffie kunt drinken. En

‘In de bus vroeg hij mij mee uit’ daar hebben we voor het eerst gezoend.

Vanaf dat moment waren we onafscheidelijk.

Drie maanden hebben we samen door Thailand en Laos gereisd. Het was een te gekke tijd, maar ik had het idee dat we na drie maanden weer onze eigen weg zouden gaan. Tot Björn voorstelde om de zomer in Amsterdam door te brengen. Ik had mijn twijfels, maar gelukkig ging het heel goed. Aan het einde van de zomer ging hij terug naar Zweden en besloten we dat we een langeafstandsrelatie zouden beginnen.

Een jaar lang reisden we op en neer. In dat jaar werd mijn liefde alleen maar groter. We lijken

erg op elkaar, we vinden dezelfde dingen grappig en we houden allebei erg van poolen. Na een tijdje stelde Björn voor om samen op uitwisseling te gaan: zo konden we weer iedere dag samen zijn. We hebben vorig semester samen in Kaapstad gestudeerd. Het was een mooie tijd, maar het idee dat onze wegen zich weer zouden scheiden maakte ons verdrietig. Björn kon gelukkig zijn uitwisseling verlengen: hij heeft er nog een halfjaar in Amsterdam aangeplakt.

Nu wonen we in Amsterdam. Vanzelfsprekend denken we na over een gezamenlijke toekomst.

Maar we moeten allebei nog lang studeren en we kunnen niet meer op uitwisseling. Waar gaan we uiteindelijk wonen? Björn is erg gehecht aan zijn familie en vrienden thuis, de kans is dus groot dat ik naar Zweden zal moeten verhuizen. Maar het idee om naar een land te emigreren waar het kouder is dan in Nederland staat me nog een beetje tegen.’ yyy Roos Menkhorst Om privacyredenen zijn de namen gefingeerd. Wil je ook meedoen aan deze rubriek, mail dan een korte motivatie naar redactie@folia.nl.

FoliaMagazine

25

De nachtwacht Aan het eind van de dag spoeden medewerkers en studenten zich huiswaarts. Dan zorgen de nachtwakers voor de gebouwen van UvA en HvA. ‘Er hoeft maar één melding binnen te komen en alles kan omslaan.’ tekst Robrecht de Vocht / foto Mats Soolingen

‘I

k kreeg een keer van hogerhand te horen dat ik om zes uur in de ochtend bij het Maagdenhuis moest staan. En dan denk je, er gebeurt natuurlijk niets, maar hoppa daar komen ze hoor, fietsen tegen het hek, bezetten ze het Maagdenhuis!’ Nachtwaker Marcel Woord lacht. Hij bemant vanavond samen met collega Johan Schuit de meldkamer, een glazen hok midden in het hoofdgebouw van FNWI op het Science Park. Dit is het zenuwcentrum van de nachtwakersploeg van de UvA en HvA. Op vijftien schermen flitsen verschillende kamers, lokalen en gangen langs. Johan laat zijn vingers op één van de toetsenborden voor hem rusten, zijn blik gericht op een scherm vol rode vakjes voor hem. Daarop houdt hij in de gaten wat er overal gebeurt. Als er ergens een alarm afgaat of een ketel uitvalt is Johan de eerste die het ziet. Marcel: ‘Er gebeurt altijd wel wat. Nu is het rustig, maar er hoeft maar één melding binnen te komen en alles kan omslaan. Een grote lekkage of een klein brandje, dat zijn voor ons de krenten in de pap. En dan, calamiteitenplan, hatsikidee!’

Vrijbuiters zonder baas Maarten Joos maakt zich ondertussen klaar voor zijn avondronde door het centrum. Collega Mike Schouten is al op pad. Hij neemt de

26

FoliaMagazine

locaties buiten het centrum voor zijn rekening vanavond. ‘Op vrijdag is het altijd druk,’ legt Maarten uit, ‘alles moet dan dicht voor het weekend.’ De avond-, nacht- en weekenddienst bestaat uit vijftien man. De meesten werken er al jaren. Eén collega al 28 jaar, de meesten zo’n

‘Er gebeurt altijd wel wat’ zes jaar. Ze bemannen de meldkamer of surveilleren langs de verschillende locaties van UvA en HvA. Maarten: ‘We voeren een preventieve bewaking uit, door op onregelmatige tijden langs de verschillende gebouwen te gaan. Dat schrikt inbrekers af. Ook worden we opgeroepen als iemand een deur niet dicht krijgt. We kennen de gebouwen door en door, weten precies hoe we met de sleutels moeten rammelen om ergens het slot dicht te krijgen.’ Marcel kijkt naar de muur van schermen voor hem. ‘Wij doen gewoon ons klussie.’

In de kleine Toyota Aygo met groot Trigion-­ logo rijdt Maarten door Oost richting centrum. Hij werkt al bijna elf jaar als beveili-

gingsmedewerker voor de UvA. ‘Het is een beetje vrijbuiten, zonder een baas die je de hele tijd in de gaten houdt. Je werkgebied is zo groot: heel Amsterdam! En het onvoorspelbare, dat houdt het ook leuk.’ Het kleine autootje blijkt in de binnenstad erg handig en behendig manoeuvreert Maarten richting de Lutherse Kerk aan het Spui. Hij heeft een ontheffing van de gemeente waardoor hij over fietspaden mag rijden en op de stoep kan parkeren.

‘We zijn een hechte groep,’ vertelt Maarten ondertussen. ‘Op je collega’s moet je kunnen vertrouwen. We zijn zelfs eens met zijn vieren naar Vegas geweest, dus we kunnen prima door één deur.’ Hij pakt de portofoon uit het handschoenenkastje en drukt op een knop. ‘Ik denk al wat is het rustig, maar ik had hem nog niet eens aangezet.’

Via een zijdeur aan de smalle Handboogstraat gaan we de Lutherse Kerk binnen. ‘Je verwacht het niet hè, zo’n grote ruimte tussen die nauwe straatjes.’ Aan de verre zijde torent een massief orgel uit boven de zaal vol kerkbankjes. Maarten checkt vast de sloten op de deuren aan de voorkant, maar het koor repeteert nog vanavond dus de nachtploeg zal straks af moeten sluiten. Ook in het Maagdenhuis zijn nog mensen. Op een

geparkeerd, geeft Maarten via de portofoon zijn locatie door. Dat hoort hij voor de veiligheid te doen elke keer voor hij een gebouw binnengaat. Maarten wijst naar het Atriumcafé.

‘Een maand of drie, vier geleden kreeg een collega een inbraakmelding. Een man had een raampje van het café ingetrapt en was naar binnen geklommen. Toen de collega aankwam zat die man daar met een whiskyfles aan zijn lippen.’ Maarten grinnikt. ‘Dronken dat-ie was!’

Eerbiedig betreedt Maarten de Agnietenkapel.

‘Dit is het oudste gebouw van de UvA.’ De stilte

‘We zijn een hechte groep’

formulier bij de receptie ziet Maarten wie er aan het overwerken zijn. ‘De vaste overwerkers zijn bekend.’ Bij Bijzondere Collecties aan de Oude Turfmarkt moet het brandalarm omgeschakeld worden. Dat is aan het begin van de dag uitgezet om te voorkomen dat het steeds afgaat door stof dat vrijkomt bij werk aan de liften. Maarten buigt zich over een kastje vol knipperende lampjes. ‘Elke centrale werkt weer anders. Nu is het makkelijk, maar als er zes, zeven man

brandweer achter je staan, kunnen de zenuwen nogal toeslaan.’

De stilte in het donkere en verlaten gebouw wordt nu en dan verstoord door vreemd gekraak. Maarten is daar inmiddels aan gewend.

‘Zo’n gebouw leeft. In de zomer na een warme dag krimpt het gebouw en dan kun je het echt horen knallen.’ Als het brandalarm weer is ingeschakeld belt Maarten vanaf de receptie naar Johan in de meldkamer. ‘Je ziet het al hè?

Oké maat!’ spooKMeldiNGeN ‘Nul vier Anton Dirk over.’ Te voet op weg naar het Binnengasthuisterrein, de auto is even

in het historische pand wordt verstoord door de schelle beltoon van Maartens telefoon. Er is een inbraakalarm in het Theo Thijssenhuis aan de Wibautstraat. Maarten maakt rustig zijn rondje door de Agnietenkapel af. ‘Het is een bekende melding,’ legt hij uit, ‘vrijwel zeker loos alarm.’

Aangekomen bij het Theo Thijssenhuis staat collega Mike al te wachten. Bij een inbraakalarm moeten er altijd twee collega’s komen, voor de veiligheid. De alarmcentrale binnen piept en een serie groene lampjes knippert opgewonden.

Mike: ‘We krijgen vaak spookmeldingen. Een muis, een spin, het kan van alles zijn. Je wordt er soms beroerd van.’ Na polshoogte genomen te hebben, wordt buiten nog even een sigaretje gerookt. Mike: ‘Het is rustig nu. In de zomer zijn er vaak meer inbraken.’ Hij staart in het donker.

‘Al is geen dag hetzelfde.’

Na het afmaken van zijn avondronde meldt Maarten zich weer bij Johan en Marcel in de meldkamer. Studenten en medewerkers zijn inmiddels naar huis. Op de nachtwakers na is het FNWI-gebouw uitgestorven. ‘Nu komt het op ons aan,’ zegt Marcel. ’s Nachts is de UvA van ons.’ yyy

FoliaMagazine

27

(advertentie) (advertentie)

UvA-HvA team

DAm tot DAm loop 2013 op zondag 22 september 2013 doet het UvA-HvA team voor de vijfde keer mee met de Dam tot Damloop.

We nemen zoals elk jaar deel aan de 16,1 km Recreatie Businessloop, en jij kan meedoen!

De voordelen van meelopen met het UvA-HvA Damloopteam: • Het USC regelt je inschrijving • Zes gratis hardlooptrainingen • Trainingsschema’s in aanloop naar de Damloop • Een duurzaam en uniek hardloopshirt • Toegang tot onze VIP-tent met gratis consumpties • En bovenal is het natuurlijk ontzettend gezellig!

Kosten € 23,- voor studenten, € 35,- voor medewekers

Inschrijving en meer informatie www.usc.uva.nl/damloop

Folia

overigens Het kabinet kiest een nieuwe lijn in ontwikkelingssamenwerking door internationale handel en hulp te combineren.

Door bij ontwikkelingssamenwerking de nadruk op handel te leggen, ontwikkelt Nederland vooral zichzelf.

Maarten pieter schinkels hoogleraar Competition Economics & Regulation

Ans Kolk hoogleraar Sustainable Management

Martha Meerman lector human resource management

Ans Kolk ‘Het klinkt flauw, maar wat mij betreft hangt het ervan af hoe het nieuwe beleid vorm krijgt.

Nederlandse bedrijven handelen nu al volop met ontwikkelingslanden, maar doen dat vooral in de meer stabiele landen, met veelbelovende afzetmarkten. Als het nieuwe beleid beoogt ontwikkelingsgelden te gebruiken om die activiteiten te stimuleren, dan subsidieer je inderdaad het Nederlandse bedrijfsleven. Dat kan, maar noem het dan geen ontwikkelingssamenwerking. Wat wel ontwikkelingssamenwerking zou zijn, is als je het zo inricht dat lokale bedrijven en de bevolking er iets aan hebben, vooral in die gebieden waar nog weinig gebeurt. Bijvoorbeeld in fragiele staten, die net uit een conflict komen, en waar bedrijven zich doorgaans nauwelijks wagen. Als Nederlandse bedrijven worden geacht daar samen te werken met lokale partijen, vaak via eerst kleinschalige activiteiten, dan zou dit de lokale ontwikkeling kunnen helpen. Niet eenvoudig gezien de moeilijke omstandigheden, daarom gebeurt het tot nu toe ook slechts beperkt, maar het voegt wel echt iets toe.’

Martha Meerman ‘Via handel en productie worden middengroepen bereikt en die kunnen de spil vormen voor ontwikkeling. Maar een absolute voorwaarde daarbij is dat Nederlandse bedrijven in ontwikkelingslanden een voorbeeldfunctie vervullen op het gebied van arbeidsomstandigheden en eerlijke beloning. En dat is nu in het geheel niet het geval. Denk aan Shell in Nigeria of rozenkwekerijen in Kenia. De lokale bevolking heeft alleen baat bij de bedrijvigheid als zij onder goede omstandigheden werken, waardering ontvangen en het budget en de ruimte krijgen zich te ontwikkelen via opleidingen. Eigenlijk zoals in Nederland. Maar veel bedrijven kiezen juist voor productielijnen in Afrika of Azië om die investering in personeel te omzeilen en die jaag je wellicht weg als je daar voorwaarden aan verbindt. Daarom lijkt het me goed die bedrijven tegemoet te komen in de kosten van het verantwoord werkgeverschap. Maar je moet er dan wel heel streng op toezien dat ze die afspraken nakomen en kansen bieden aan hun werknemers.’

Maarten pieter schinkel ‘Oneens. Nederland ontwikkelt zo ook zichzelf.

Internationale handel stelt elk land in staat zich te specialiseren in het eigen relatieve voordeel. Van de handel die daaruit voortvloeit profiteren allen.

Als we ze een beetje op weg helpen, kan handel juist het potentieel van opkomende landen aanboren. De Engelsen gebruiken een oude Chinese wijsheid: “Give a man a fish and you feed him for a day. Teach a man to fish and you feed him for a lifetime.” Nou, als die vis lekker is, dan ruilen we daarna wat vis voor kaas. Daarvoor is het wel essentieel om de maatschappelijke infrastructuur op orde te brengen: gerespecteerde fundamentele rechten, onafhankelijke instituties, vertrouwen in een financieel stelsel, een basale verdeling van werkkapitaal. Zo voorkom je ook dat het vooral handel in bloeddiamanten, kwikgoud en wapens wordt. Minister Ploumen kan de ontwikkelingssamenwerking dus niet zomaar bij het Nederlandse bedrijfsleven over de schutting gooien omdat ze moet bezuinigen. Maar als zij zich richt op de publieke goederen, dan kunnen onze ondernemers veel goeds doen.’ yyy Marieke Buijs

FoliaMagazine

29

Een relaxte toponderzoeker Deze week in Folia maakt kennis: fysicus Stan Bentvelsen, een van de ontdekkers van het higgsdeeltje. Deze week ontvangt hij de Physicaprijs 2013. tekst Dirk Wolthekker / foto Danny Schwarz

G

rote opwinding vorig jaar zomer in Genève en ver daarbuiten: wetenschappers van Cern, het Europees centrum voor subatomair onderzoek, hadden het zogenoemde higgsdeeltje zo goed als zeker gevonden. Het deeltje, dat ook wel ‘God-deeltje’ wordt genoemd, is vernoemd naar de Britse natuurkundige Peter Higgs die het bestaan ervan in 1964 voor het eerst voorspelde. Evenals in Gèneve werden ook op het Amsterdamse Science Park de champagneflessen ontkurkt. ‘Het is alsof iemand het licht heeft aangedaan,’ zei UvA-hoogleraar Stan Bentvelsen, programmaleider van de Nederlandse onderzoeksgroep van Atlas, een van de twee onderzoeksgroepen binnen Cern, tegen Folia Web. ‘We kunnen nu zien waar we heel lang over hebben gespeculeerd. De natuur gedraagt zich zoals we hadden gedacht. Eerder was ik heel sceptisch. Maar nu zowel Atlas als CMS [de andere onderzoeksgroep, red.] nagenoeg dezelfde ontdekking hebben gedaan kunnen we er gewoon van uitgaan dat het deeltje bestaat.’

Stan Bentvelsen (Den Hoorn [ZH], 1965) studeerde theoretische natuurkunde aan de UvA. Na zijn afstuderen ging hij direct door met promotieonderzoek op het gebied van de experimentele hoge-energiefysica. Hij was fellow en stafmedewerker van het onderzoeksinsti-

30

FoliaMagazine

tuut Cern in Genève, waar hij elektro-positron botsingen bij de LEP-versneller analyseerde.

Als onderzoeker bij FOM-Nikhef bereidde hij het Atlas-experiment voor bij de Large Hadron Collider, de ondergrondse deeltjesversneller bij Cern die in 2008 in gebruik werd genomen.

Sinds 2005 is Stan hoogleraar aan de UvA en directeur van het Instituut voor Hoge Energie Fy-

‘Stan ademt natuurkunde’ sica aan de FNWI. Hij won verschillende prijzen en kreeg prestigieuze subsidies toegekend. Deze week krijgt hij in Delft tijdens het evenement Physica 2013 samen met Nikhef-directeur Frank Linde de Physicaprijs 2013 van de Nederlandse Natuurkundige Vereniging.

‘Helemaal terecht dat Stan die prijs krijgt,’ zegt medeprijswinnaar en collega-fysicus Frank Linde, directeur van het Nikhef, het nationaal instituut voor subatomaire fysica op het Science Park.

De twee liepen elkaar toevallig tegen het lijf in de Alpen. Linden had al snel in de gaten dat Stan, die toen nog als onderzoeker bij Cern werkte, zijn coming man was en haalde hem naar Nikhef.

‘Hij zit helemaal aan de theoretische en analyti-

sche kant van de fysica en had een buitengewoon interessant promotieonderzoek gedaan naar de “dubbele-hoekmethode” waarbij hij de energie van een deeltje reconstrueerde door gebruik te maken van twee hoeken. Hij is daarop cum laude gepromoveerd. Hij was niet de hoofdonderzoeker maar student-onderzoeker en dan is je naam niet zomaar aan zo’n methode verbonden, maar die methode had van mij de Stan Bentvelsenmethode mogen heten. Stan is bovendien niet alleen inhoudelijk heel goed, hij kan het ook op een relaxte en ontwapenende manier overbrengen op een lekenpubliek én op studenten.’

‘Stan ademt natuurkunde,’ zegt zijn vrouw Marije van Duijne Strobosch. ‘Maar hij is ook heel aards en concreet. De ontdekking van het higgsdeeltje was natuurlijk heel mooi, maar Stan denkt direct: hoe gaan we nu door? Stan is enthousiast en opgewekt, maar staat ook met twee benen op de grond. Er is veel geld gemoeid met het soort onderzoek dat hij verricht en hij vindt dat je dan de verantwoordelijkheid hebt om het onderzoek te presenteren aan een breed publiek. Met zijn natuurlijke charisma kan hij het ook goed uitleggen aan leken. Dat zie ik ook aan de kinderen.

Die zitten inmiddels ook in een natuurkundebubbel. Zij zijn dertien en zestien en kijken als vanzelf op een natuurkundige manier naar de

Folia maakt kennis Folia Magazine geeft 5 exemplaren weg van Higgs: de ontdekking van het godsdeeltje door wetenschapsjournalist Jim Baggott, zie www.facebook.com/FoliaWeb. en.Magazine. wereld. Een jaar of twee geleden reden we terug na een open dag op het Nikhef en hadden de kinderen heliumballonnen in de auto. Ik denk dat er niet veel vaders zijn die aan hun kinderen vragen stellen over de beweeglijkheid van die ballonnen aan de hand van hun eigen rijgedrag.

“Wat gebeurt er met de ballonnen als ik naar links ga en wat als ik op de rem ga staan?” Stan is al-tijd bezig met science. Op een avondwandeling op vakantie krijgen we toelichting op de stand van de maan en de sterren en knutselt hij een sextant in elkaar.’

Wat kunnen we van Stan nog verwachten in de toekomst? Stan is niet echt iemand van het hoog-hoger-hoogst op de carrièreladder, vertelt Frank Linde. ‘Stan wil ver komen,’ zegt hij, ‘maar dat hoeft niet per se hoog te zijn in de ogen van een groot publiek. Waar het hem om gaat is een mooi onderzoek neerzetten. Hij zal altijd onderzoek willen blijven doen, maar als het om zijn cv gaat dan zou ik zeggen: de Cern Council. Dan zit je namens de regering van een van de deelnemende landen in een raad die geregeld bij elkaar komt om de stand van zaken te bespreken in het elementaire deeltjesonderzoek.

Namens de Nederlandse regering in die raad zitten, dat zou nog wel iets voor Stan zijn.’ yyy Folia Radio zendt op 17 april een interview uit met Stan Bentvelsen. Aan de orde zullen komen de vondst van het higgsdeeltje, hoge energiefysica en de aanstaande samenwerking van de drie Amsterdamse bètafaculteiten.

Te beluisteren via Amsterdam FM, in de ether op 106.8 en op de kabel op 103.3, tussen 16.00 en 17.00 uur.

Vanaf de volgende dag terug te luisteren via foliaweb. nl/radio. De uitzending is op zaterdagmiddag 15.00 uur terug te zien op Salto TV. Daarna via salto.nl.

FoliaMagazine

31

Folia tipt

Leo

foto Andy Phillipson

‘M

Tip 1 Alle TreiTerTreNds ‘Leuk hè die nieuwe laarsjes, ze staan u zo mooi!’ Iedereen kent hem wel: de vervelende verkoper met clichéuitspraken waar je je groen en geel aan ergert. Alle treitertrends is een verzameling columns door Kees van Kooten. Sinds 1970 schreef Van Kooten columns voor De Haagse Post, waarin hij op hilarische wijze zijn hekel aan clichématig taalgebruik uiteenzette.

Alle treitertrends – Kees van Kooten / De Bezige Bij / € 15,-

32

FoliaMagazine

ind-bending’ en ‘brilliantly bizarre’, enkele lovende uitspraken over het wel heel unieke Duitse theaterstuk Leo, geregisseerd door Daniel Brière. Deze kwalificaties zijn waarschijnlijk ook wel op zijn plaats aangezien Leo drie prijzen won tijdens het Edinburgh Fringe Festival van 2011.

En mind-bending is het bizarre theaterstuk zeker, want Leo laat je in de waan dat zwaartekracht er voor eventjes niet meer toe doet. Het publiek wordt tijdens de show verrast door videoprojectie van het hoogste niveau waarbij werkelijkheid en illusie een kat-en-muisspel met elkaar spelen.

Tobias Wegner zet als Leo een onemanshow neer waarin hij in feite niets meer doet dan dansen en wat rondlopen terwijl op de achtergrond Frank Sinatra’s ‘I’ve got the world on a string’ klinkt. Door de ingenieuze projectietechnieken lijkt het net alsof hij aan de muren ‘kleeft’ of over het plafond wandelt. Helemaal complex wordt het wanneer Leo de ruimte om zich heen begint te tekenen met krijt en vervolgens op zijn zojuist gecreeerde stoel een wijntje nuttigt en de kat een aai geeft.

Benieuwd naar dit knap staaltje entertainment? Laat je meeslepen in de wereld zonder zwaartekracht en laat je verbazen door de acrobatische moves van Leo. yyy Hester Hinloopen Leo / Vrijdag 19 april, 20.30 uur / De Meervaart / Eerste rang € 22,27, tweede rang € 17,81

Tip 2 MATANGi QuArTeT Dat klassieke muziek niet ouderwets en duf is, bewijst het Matangi Quartet, de ‘boegbeelden van een nieuwe generatie klassieke musici’. Matangi Quartet kenmerkt zich door hun snelle, vlotte muziek waarin alleen strijkinstrumenten te horen zijn. In hun laatste album Elektromantique E.P. wordt de luisteraar verrast door een bijzondere combinatie van elektromuziek van DJ Kypski en de klassieke stukken van Mantangi Quartet.

Tip 3 237 redeNeN Voor seKs ‘Reden 58: Ik had medelijden met hem en ik verveelde me.’ De succesvolle show 237 redenen voor seks, gemaakt door Geert Lageveen en Leopold Witte in 2011 is terug. Op humoristische wijze met hier en daar een sarcastisch ondertoontje wordt het onderwerp seks vanuit de beleving van de man, de vrouw, stellen en singles benadert. Op de achtergrond klinken chansons als ‘La vie en rose’ en ‘La belle histoire’.

Matangi Quartet / zondag 21 april, 15.30 uur /

237 redenen voor seks / 16-20 april, 20.30 uur /

Amstelkerk / € 16,-

Theater Bellevue / € 23,-

lezingenladder

promoties

Voor een ieder die geïnteresseerd is in lezingen en debatten is er de Folia Magazine lezingenladder. Wij streven ernaar hierin de meest interessante lezingen en debatten in Amsterdam op één plek te verzamelen.

Beeld & geweld Auc DO 18/04, 18.00 uur Antropoloog Patricia Spyer (Universiteit Leiden) houdt een lezing getiteld ‘Images Without Borders: Violence, Visuality, and Landscape in Postwar Ambon, Indonesia’.

Onderwijs p96 DO 18/04, 20.15 uur Politieke avond met Jan Paternotte (fractievoorzitter D66 Amsterdam) en Pieter Hilhorst (wethouder voor de PvdA) over onderwijs in Amsterdam.

Docentprofessionalisering spui25 VR 19/04, 10.30 uur Symposium waarin onderwijskundige wetenschappers inzicht geven in recente kennis over docentprofessionalisering in het wetenschappelijk onderwijs.

Vrije tijd rode hoed VR 19/04, 20.00 uur Essayist en evolutiebioloog Tijs Goldschmidt houdt een beschouwing over zonnetijd, innerlijke tijd, sociale tijd en vooral vrije tijd bij dieren inclusief de mens.

Noch Arabier, noch moslim de Balie VR 19/04, 20.15 uur Avond rond de Algerijnse avonturier, kunstenaar en controversiële auteur Kateb Yacine. Met o.a. schrijver Asis Aynan, journalist Arthur van Amerongen en romancier Said el Haji.

Van Gogh als tekenaar hermitage ZA 20/04, 14.00 uur Fleur Roos Rosa de Carvalho (conservator tekeningen en prenten, Van Gogh Museum) gaat dieper in op Vincent van Gogh als tekenaar.

Paddenstoelenkweek Mediamatic Fab. ZO 21/04, 14.00 uur

Leer zelf magic mushrooms verbouwen in deze workshop waarbij je uitleg krijgt over het maken van een growkit en het zaaien van de sporen van psilocybe paddenstoelen.

Politiek & media de Balie ZO 21/04, 15.00 uur Hoe verhouden media en politiek zich tot elkaar?

Discussie met o.a. Jeroen Pauw, Kustaw Bessems (de Volkskrant), en minister Ronald Plasterk.

MAANdAG 22/04 14.00 uur: Victor Valcour – Geneeskunde

HIV-Associated Cognitive Disorders: Scientific Discoveries Through International Collaborations in Thailand (Agnietenkapel)

16.00 uur: Nadia Landolt – Geneeskunde

Optimization of Reproductive Health Care for HIV-positive Women (Agnietenkapel)

diNsdAG 23/04 10.00 uur: Anchalee Avihingsanon – Geneeskunde

Non AIDS Complications and Treatment Optimizations for HIV-1 Infected Thai Adult Patients with and Without TB or Hepatitis (Agnietenkapel)

12.00 uur: Reshmie Ramautarsing – Geneeskunde

Design Matters

Optimizing Long-Term Care for HIV-Infected Patients in Thailand (Agnietenkapel)

pakhuis de zwijger MA 22/04, 20.00 uur

14.00 uur: Nittaya Phanuphak – Geneeskunde

Hoe verhoudt het autonome werk van grafisch ontwerpers zich tot het werk dat ze maken in opdracht? Gesprek met o.a. ontwerpers Pieter Vos, Rens Muis, Job Wouters en Rogier Arents.

Nieuwe verhalen: Berlijn spui25 MA 22/04, 20.00 uur Literatuurwetenschappers Gabriella Gönczy en Joep Leerssen in gesprek over de nieuwe verhalen van Europa en in het bijzonder die van Berlijn. Met een column door Floor Rusman.

Hoe vrij zijn wij?

Felix Meritis DI 23/04, 20.00 uur Filosofisch debat over het begrip vrijheid en de waarde die wij als individu en als maatschappij hieraan hechten. Met filosofen Frank & Maarten Meester en Alicja Gescinska.

Mannen & vrouwen Torpedo Theater DI 23/04, 20.30 uur Kunnen mannen beter schrijven dan vrouwen? Of worden vrouwen nog steeds achtergesteld? Debatavond over literatuur en geslacht.

Promoting Early Detection of HIV and Anal Dysplasia in Thai Men Who Have Sex With Men (Agnietenkapel)

WoeNsdAG 24/04 14.00 uur: Stephen Kastoryano – Economie

Essays in Applied Dynamic Microeconometrics (Agnietenkapel)

doNderdAG 25/04 10.00 uur: Etelka Moll – Geneeskunde

Metformin in Polycystic Ovary Syndrome (Agnietenkapel)

12.00 uur: Younes Zoughlami – Biologie

New Dimensions in CXCR4 and Rac1 Regulation (Agnietenkapel)

14.00 uur: Ineke Roux – Politicologie

Leven als de profeet in Nederland. Over de salafi-beweging en democratie (Agnietenkapel)

VrijdAG 26/04 10.00 uur: Alexandr Buryak – Wiskunde

Topology of the Moduli Space Curves and Integrable Hierarchies (Agnietenkapel)

11.00 uur: Marije Schouwstra – Economie & bedrijfskunde

Evaluating and Improving International Assistance Programmes: Examples from Mongolia’s Transition Experience (Aula)

12.00 uur: Saskia Ellenbroek – Geneeskunde The Function of Tiam1/Rac Signaling in Polarity and Cancer (Agnietenkapel)

14.00 uur: Bas Koolen – Geneeskunde U organiseert een lezing of debat en wilt daarmee graag op deze pagina staan? Stuur tijdig een mailtje naar harmen@folia.nl onder vermelding van ‘Aanmelding lezingenladder’.

PET/CT and Dedicated PET in Breast Cancer: Implications for Classification, Staging, and Response Monitoring (Agnietenkapel) Voor uitgebreide informatie zie www.uva.nl/nieuws-agenda.

FoliaMagazine

33

prikbord HvA

34

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl

DMR Jurista

DT Urban

JuristA, de studievereniging van hbo-rechten, wordt nieuw leven ingeblazen. Op donderdag 18 april organiseert het bestuur om 17.00 uur in het Europahuis een kennismakingsbijeenkomst voor geïnteresseerde studenten. Lijkt het jou leuk om je netwerk te vergroten, je CV aan te vullen en de opleiding gezelliger te maken? Dan is JuristA op zoek naar jou. Kom langs om kennis te maken of meld je aan door een mailtje te sturen naar svjurista@gmail.com.

Op woensdag 3 april hebben het Ontwikkelingsbedrijf Gemeente Amsterdam (OGA) en de HvA een intentieverklaring voor samenwerking getekend. Het OGA is verantwoordelijk voor de gemeentelijke doelstellingen op het terrein van gebieds- en vastgoedontwikkeling.

De samenwerking zal plaatsvinden binnen de nieuwe opleiding Urban Management, waarin grootstedelijke vraagstukken uit de regio Amsterdam centraal staan. Doelstelling is om de komende vier jaar een gezamenlijke aanpak van grootstedelijke thema’s te ontwikkelen.

DOO Finland

DMCI Seminar

Onder begeleiding van lector Leren & Innoveren Marco Snoek hebben vijf studenten van de HvA-pabo en één van de universitaire pabo een onderzoeksvoorstel geschreven om in Finland het fenomeen peer review binnen lerarenopleidingen te onderzoeken. Met het onderzoeksvoorstel doen de studenten mee aan een prijsvraag van het onderwijsinitiatief Leraren met Lef en maken ze kans mee te mogen op een expeditie naar Finland om hun onderzoeksplan zelf uit te voeren. Later deze maand worden de winnaars bekendgemaakt.

Kunnen uitgevers hun boeken nog wel verkopen aan de huidige (online) generatie? Of is het gedaan met de traditionele media? Op vrijdag 26 april staan deze vragen centraal tijdens het seminar ‘Apps Books Content’. Deskundigen als Wim Veen (TU Delft) en mediaondernemer Harriet Duurvoort zullen in de Kohnstammzaal tussen 14.00 en 16.30 uur hun visie op ‘het nieuwe lezen’ geven. Deelname kost € 35,-, maar is gratis voor docenten. Studenten betalen € 10,-. Meer informatie en aanmelding via www.dmci.hva.nl.

DG Science

HvA Snelkookpan

Award

Management

Wie wint de prijs voor zijn of haar innovatieve, toepasbare idee met commerciële en/of maatschappelijke waarde? Tot uiterlijk 19 april kun je je idee indienen voor de Amsterdam Science & Innovation Award 2013.

De jury met vertegenwoordigers uit bedrijfsleven en de Amsterdamse kennisinstellingen selecteert op 13 mei aanstaande vijf finalisten. Tijdens een feestelijke finale pitchen de finalisten hun idee, waarna de jury beslist wie de winnaar is van vijfduizend euro. Meer informatie via tto.uva.nl.

Op 25 en 26 mei kunnen HvA-medewerkers deelnemen aan de ‘Ondernemende Snelkookpan’: een weekend voor iedereen, met of zonder ervaring, die geïnteresseerd is in ondernemen. Tijdens het weekend zijn er workshops en worden medewerkers geholpen bij het bedenken van een eigen bedrijfsidee. Aan het eind van het weekend wordt het beste bedrijfsconcept bekroond. Winnaars mogen zes maanden lang één dag per week besteden aan het bedrijf.

Het weekend wordt georganiseerd vanuit de minor ondernemerschap.

Voor meer info of inschrijven: www.snelkookpanweekend.nl.

DBSV WK-gadgets

DEM Verhuizing

Toeterhoeden, Wuppies en Vuvuzela’s: allemaal bekende WK-gadgets uit het verleden.

Maar wat wordt de nieuwe gadget voor het WK in 2014? Daarvoor heeft het Amsterdam Centre for Entrepreneurship een wedstrijd uitgeschreven, waarvoor alle (oud)-studenten van de HvA, UvA, VU en AHK hun voorstel kunnen insturen. Winnende ideeën worden ontwikkeld en geproduceerd, waardoor je er wellicht wel een paar duizend euro mee kunt verdienen! Kijk voor meer informatie op www.wk2014gadget.nl.

Een aantal opleidingen van DEM verhuist binnenkort naar een andere locatie, waardoor opleidingen die inhoudelijk samenhangen in hetzelfde gebouw komen.

Deze zomer verhuizen de duale opleidingen bedrijfseconomie en accountancy naar locatie Fraijlemaborg en begin 2014 gaat ook de voltijdsopleiding bedrijfseconomie daarheen. De Wenckebachweg fungeert tot zomer 2015 als locatie voor opleidingen die later op de Amstelcampus worden ondergebracht. Deze zomer verhuizen de duale opleidingen daarheen, en begin 2014 volgt ook de opleiding commerciële economie.

FoliaMagazine

prikbord UvA

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl

Studenten Verkiezingen

UvAPride Borrel

Studentenpartij Mei heeft rechtenstudent en D66’er Sam Quax verkozen tot lijsttrekker voor de Centrale Studentenraad (CSR) bij de studentenraadsverkiezingen van volgende maand. Quax is op dit moment raadslid in de CSR. De nieuwe lijsttrekker van Mei wil op de bres staan ‘voor een academische studiecultuur’ en wil strijden ‘tegen het rendementsdenken’ aan de universiteit. De kans is aanwezig dat Quax na de verkiezingen CSR-voorzitter zal zijn, want Mei levert al jaren de voorzitter. De verkiezingen vinden plaats van 13 tot en met 17 mei.

UvAPride, de organisatie van roze UvA-studenten, medewerkers en alumni (homo, lesbo, bi & transgender), organiseert weer een medewerkersborrel en wel op 25 april in café Vivelavie. De activiteiten van UvAPride bestaan onder meer uit het organiseren van lezingen en borrels en belangenbehartiging. De medewerkersborrel is, zoals de naam al zegt, in eerste instantie bedoeld voor medewerkers, maar introducés en sympathisanten zijn ook welkom. Het bestuur van UvAPride zal aanwezig zijn voor informatie. Tijdstip: vanaf 17.00 uur.

Locatie: Amstelstraat 7.

Studenten Huisvesting

BC Negende

Studenten kunnen een iPad winnen door mee te doen met de jaarlijkse landelijke monitor studentenhuisvesting. In de monitor worden aan studenten in het hoger onderwijs vragen gesteld over hoe ze willen wonen.

De meting is een initiatief van Kences, de brancheorganisatie van studentenhuisvesters, die de monitor in samenwerking met het Ministerie van BZK heeft ontwikkeld. Vorig jaar deden 30.000 studenten mee. De resultaten van de enquête worden gepresenteerd tijdens het jaarlijkse Kences-congres. Zie www.studentenserviceplein.uva.nl/nieuws.

Vorige week is een band gepresenteerd van een zestiende-eeuws boek van de Bijzondere Collecties dat gemaakt blijkt te zijn van twee bladen uit een negendeeeuws manuscript dat is gebruikt aan het hof van Karel de Kale. Ontdekkers zijn boekbandenspecialist Nicholas Pickwoad en Rosamond McKitterick, gespecialiseerd in Karolingische manuscripten. Na de ontdekking is de boekband met röntgenfotografie en geavanceerde scantechnieken geanalyseerd door de KU Leuven, medewerkers van de opleiding conservering & restauratie van de UvA en radiologen van het AMC.

FMG Universiteitshoogleraar

FNWI Computational

Hoogleraar jeugd & media Patti Valkenburg (1958) is benoemd tot universiteitshoogleraar media, jeugd & samenleving. Als universiteitshoogleraar gaat ze zich richten op de veranderingen in het digitale medialandschap en de implicaties hiervan voor individu en samenleving. Valkenburgs onderzoek kenmerkt zich door een oriëntatie vanuit verschillende wetenschappelijke disciplines.

Naast Valkenburg heeft de UvA nog zes universiteitshoogleraren: Johan van Benthem, Robbert Dijkgraaf, Louise Fresco, Ad Lagendijk, Alexander Rinnooy Kan en Henk van Os.

Op 9 april zijn de handtekeningen gezet onder de overeenkomst tussen de UvA en de ITMO Universiteit van St. Petersburg voor een gezamenlijk masterprogramma Computational Science. De samenwerking is tot stand gekomen vanuit het initiatief van hoogleraar Peter Sloot, die aan beide universiteiten is gelieerd. In de overeenkomst is een nauwe samenwerking tot stand gekomen. De Russische studenten zullen een gereduceerd collegegeldtarief betalen, vanwege de toekenning van de ‘Leading Scientist Research Grant’ van de Russische federatie aan Peter Sloot.

FMG Opgeruimd

AMC Rubicon

Hoeveel papier (boeken, tentamens, tijdschriften et cetera) bevindt zich in de werkkamers van de FMG? Die vraag probeert het projectteam ‘Opgeruimd naar het Roeterseiland’ de komende weken te beantwoorden door middel van 67 steekproefsgewijze bezoeken aan individuele werkkamers. Op basis daarvan wordt een schatting gemaakt van de gemiddelde hoeveelheid papier in de werkkamers. De gegevens worden gecombineerd met informatie over de beschikbare kastruimte op de nieuwe locatie om zo de verhuizing in 2014 goed voor te bereiden. Info: opgeruimd-fmg@uva.nl.

NWO heeft aan Anke Tijsen van het AMC een subsidie uit het programma Rubicon toegekend. Met Rubicon geeft NWO pas gepromoveerde wetenschappers de kans om onderzoekservaring op te doen aan internationaal vooraanstaande instituten in het buitenland. Tijsen voert haar onderzoek uit aan het Technion-Israel Institute of Technology in Haifa (Israël). Daar gaat ze onderzoek doen naar mutaties in ionkanalen. Deze veroorzaken aangeboren hartritmestoornissen, maar zijn niet altijd even ernstig bij mensen met dezelfde mutatie. Tijsen gaat 24 maanden naar Israël.

eeuw

Science

FoliaMagazine

35

wasdom De leraar van Lingo Jan Peter Pellemans Leeftijd 51 (geboren op 2 oktober 1961) Beroep Redacteur, regisseur en coach bij tv-programma’s, voice-over, jury en sidekick bij Lingo Studie Geschiedenis (UvA), docentenopleiding Nederlands (HvA), Nederlands (VU) Afgestudeerd 1986 (HvA) Docent ‘Mijn geschiedenisleraar op de middelbare school, Karst Bouman. Hij bracht geschiedenis tot leven. Vertelde hij bijvoorbeeld over de arbeidersbeweging, dan zong hij voor de hele klas uit volle borst de Internationale.’

Locatie ‘Het Nutsseminarium aan de Spiegelstraat waar de docentenopleiding Nederlands van de HvA zat. Ik kwam er graag en voelde mij er op mijn plek.’

Café ‘De Huyschkaemer, aan de Utrechtsestraat. Het bestaat nog steeds, maar is tegenwoordig van een heel ander kaliber. Vroeger was het er helemaal niet keurig, maar wel heel prettig.’

Afknapper ‘Tijdens het eerste werkcollege van geschiedenis keek docent Herman Beliën het lokaal rond en zei: “Kijk maar eens goed om je heen, tachtig procent van u zit hier straks niet meer.” Dat vond ik zo demotiverend.’

36

FoliaMagazine

stage Hij studeerde geschiedenis, Nederlands en deed de docentenopleiding Nederlands en werd dé stem van Lingo: Jan Peter ‘JP’ Pellemans. tekst Julie de Graaf / foto Bob Bronshoff

‘H

et jaar nadat ik eindexamen had gedaan, verhuisden mijn ouders naar België. Ik dacht dat het leuk zou zijn om met ze mee te gaan en schreef mij in voor geschiedenis aan de Universiteit Gent. Een extreem domme keuze.

Alles in België was anders dan ik gewend was. Het onderwijssysteem was heel klassiek en schools, maar ook de kijk op geschiedenis is in België anders dan in Nederland, namelijk veel meer gericht op de Frans-Vlaamse geschiedenis. Ik besloot terug te verhuizen en het nog een keer te proberen, maar dan aan de Universiteit van Amsterdam. Ook daar viel de studie tegen. Wat mij leuk leek aan geschiedenis waren de verhalen, maar op de een of andere manier kwam ik maar niet over de drempel van alle theoretische studiestof heen. Ik heb het tweeënhalf jaar gedaan, maar ging uiteindelijk met lood in mijn schoenen naar college en zag er vervolgens tegen op om thuis verder te studeren.

In mijn studententijd deed ik vrijwilligerswerk waarbij ik anderstaligen Nederlands leerde. Zo kwam ik er achter dat lesgeven goed bij mij past; ik vind het geweldig als iemand aan het einde van de dag iets meer weet dan daarvoor en er ook nog plezier uit haalt. Vanuit die gedachte besloot ik een praktische opleiding te doen: de MO-opleiding Nederlands aan de HvA. Ik vond het er meteen geweldig. Het onderwijs was kleinschaliger en veel persoonlijker dan aan de UvA en elk onderwerp dat we behandelden, vond ik interessant. Ik liep stages op mid-

delbare scholen, maar kwam er al snel achter dat ik veel meer op mijn gemak ben als ik lesgeef aan volwassenen. Zeker als het gaat om anderstaligen, bij wie het bij het leren van een nieuwe taal ook draait om sociale vaardigheden en zelfredzaamheid.

Ik bleef vrijwilligerswerk doen, maar al vrij snel kon ik ook professioneel aan de slag. Als bedrijfstrainer werd ik ingehuurd om Nederlands op de werkvloer te geven, bijvoorbeeld aan eerste en tweede generatie gastarbeiders.

Omdat ik toch graag een universitaire studie wilde afronden, ben ik na mijn afstuderen Nederlands aan de VU begonnen. Dat heb ik twee jaar met heel veel plezier gedaan, daarna kon ik het niet meer combineren met mijn werk.

Die trainingen namen zo’n grote vlucht dat ik er jarenlang een succesvol eigen bedrijf in heb gehad. Daarnaast begon ik ook voor televisie te werken. Eerst als kandidatencoach bij Wie is de Mol, iets wat ik nog steeds doe, en later ook als redacteur en regisseur bij andere programma’s.

In 2005 werd ik gevraagd als voice-over bij Lingo. De producent die mij vroeg, wist dat ik van taal hield en dat ik kon onderwijzen.

Ik was verrast, maar ook meteen enthousiast.

Twintig jaar geleden vertelde ik mijn studenten al: als je Nederlands wilt leren, dan moet je Lingo kijken. Lingo combineert alles wat ik leuk vind: ik ben dol op entertainment en amusement, maar houd ook van taal en mensen iets leren. Ik ben er de strengste schoolmeester van Nederland, die dagelijks een miljoen mensen over taal mag vertellen, en kandidaten genadeloos mag corrigeren. Ja, ik vind het een geweldig baantje.’ yyy

lisa paulet Vos (21) studie Media & cultuur stage Sales analist bij Viacom Verdiensten 300 euro Beoordeling JJJJJ ‘Ik vroeg me af: wat is interessant om te leren?

Ik wilde niet stage lopen om het stage lopen.

Ik werkte al op oproepbasis bij Endemol op de receptie en had zo al een beetje rondgekeken wat mensen doen in de tv-wereld. Via mediastages.nl kwam ik hier terecht. Het was mijn taak om op basis van verschillende cijfers aan adverteerders te laten zien waarom zij voor Viacom zouden moeten kiezen. Tachtig procent van het werk bleek in Excel te zijn, dat had ik voor ik hier begon zelfs nog nooit geopend. Ik had wel een aantal vaste taken, maar elke dag was toch weer anders. Na twee maanden kwam ik een maand zonder stagebegeleider te zitten. Vanaf dat moment was ik geen stagiair meer, maar draaide ik echt vol mee en kreeg veel verantwoordelijkheid. Dat was wel echt een hoogtepunt, op basis van jouw gegevens worden door de accountmanagers namelijk flinke deals gesloten. Ik vond het leuk dat je heel erg bezig bent met de markt en ook terugziet waarom je dat doet. De kijkdichtheid is heel belangrijk voor een zender en voor de programma’s op zich. Je werkt autonoom, maar tegelijkertijd ook gezellig in een team. Het kantoor van Viacom is een open gebouw, je ziet alle afdelingen in één keer. Ik zat in het blok “sales en services” met zes mensen.

Het is een heel leuk en gezellig bedrijf en door die open ruimte is er veel interactie met je collega’s. En de tweemaandelijkse borrel was ook altijd erg gezellig!’ yyy Robrecht de Vocht

FoliaMagazine

37

FoliaMagaz ine weekblad

voor HvA voor en

UvA

nr. 27 17/04/201 3

toehoorders

cover

Ella Snoep / foto uit: Ella Reitsma, Duizend en meer verhalen op sterk water, 13 miljoen dieren uit Zoölogische Museum Amsterdam, Stichting Uitgeverij Noord-Holland, 2012 (in herdruk, wel al te bestellen).

Hoorcollege Inleiding in de Nederlandse en Europese drama- en theatergeschiedenis van 1 tot 1800 na Chr., door Nathalie Wevers, woensdag 10 april, 9.00 uur, Universiteitstheater tekst en foto’s Mats van Soolingen Gezien picknickmand als schooltas ontbijt brood met een flesje water Aantal laptops 4 scrabbelwoorden saterspel, burlesk, choregos

L

angzaam druppelen de eerste studenten binnen en het is te merken dat dit het eerste college van de dag is. Sommigen kijken met slaperige ogen beduusd om zich heen. ‘Hoe ben ik hier terecht gekomen?’ lijken ze zich af te vragen.

Vrijwel alle aanwezigen kiezen ervoor om achterin de zaal te gaan zitten. Voor docent Nathalie Wevers is het geen probleem; de ruimte is redelijk klein en de akoestiek is er prima dus kost het haar geen moeite om zich verstaanbaar te maken. Opvallend is de grote vleugel op een podium. Het scherm waarop de eerste powerpointsheet is geprojecteerd hangt boven het instrument en de kans is dus klein dat er vandaag gespeeld gaat worden.

‘Vandaag behandelen we de Griekse theatergeschiedenis,’ begint Wevers het college. Op het scherm verschijnen namen van grote Griekse dichters en schrijvers, zoals Homerus, Aeschylus en Aristophanes.

De studenten lijken wakker te worden en geconcentreerd maken ze aantekeningen bij alle informatie die Wevers ze in redelijk tempo geeft. De bouw van een theater in het oude Griekenland wordt beschreven aan de hand van vele termen: procenium, logeion, periaktoi enzovoorts. Er wordt gezucht in de zaal. ‘Oké, dit is even een overkill aan terminologieën’, geeft Wevers toe.

‘Ik heb ze er nu even in sneltreinvaart doorheen gejast, maar alles is terug te lezen in het boek.’ Na de pauze komen de personages binnen het Griekse theater aan bod en Wevers vraagt aan de aanwezigen welke personages er waren. ‘Creo, Jason, Aiqons, Medea’, roepen de studenten. Laatstgenoemde behoeft meer aandacht en als afsluiting van het college toont Wevers een fragment uit de tv-serie Medea. Theo van Gogh was de regisseur van de serie, die is gebaseerd op de gelijknamige Griekse mythe. Een mooi voorbeeld waaruit blijkt hoe groot de invloed van het Griekse theater nog altijd is. yyy

38

FoliaMagazine

Monique Rommers (19, theaterwetenschappen)

‘Deze bijeenkomst is het derde college van het blok en ik kan de stof echt heel goed volgen.

De docent is helder en heeft een heel prettige stem om naar te luisteren. Wat dat betreft een hele verbetering met het vorige blok, toen hadden we een docent met een zwaar Duits accent. Aan het tijdstip van dit college moet ik nog wel even wennen, hoor.’

Nuno Blijboom

(18, theaterwetenschappen) ‘Dit soort vakken vind ik sowieso heel erg interessant.

Griekse tragedies vind ik gaaf en de combinatie van theater en geschiedenis doet het voor mij erg goed. Het vroege opstaan is het dan ook meer dan waard. Ook relaxed dat de docent goed aangeeft welke stof relevant is, zo wordt het geen stortvloed aan informatie.’

Christa van Rijn

(20, theaterwetenschappen) ‘Ik zit te genieten van dit college. Alles wat voorbijkomt spreekt me aan en de theatergeschiedenis vind ik erg leuk.

De vele terminologieën zijn wel verwarrend, zeker omdat ze net allemaal in rap tempo voorbijkwamen. Gelukkig neemt de docent de tijd om het dan nogmaals uit te leggen. Dat maakt dit college ook beter dan andere.’

Hij woont nu in Leid en

Net als de andere inwoners van het Zoölogisc h Museum

Broedplaats en Ruimt studentenine voor itiatief Marlies Glasi us Thuis in totalitaire regimes Nachtwake rs Mee langs verlaten pande n

colofon

Weekblad voor de HvA en UvA Folia Magazine is in 2011 voortgekomen uit Folia (1948) en Havana (1996).

Redactieadres Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD Amsterdam, telefoon 020-5253981, e-mail: redactie@folia.nl Hoofdredacteur Jim Jansen Chef redactie Mirna van Dijk Art director Pascal Tieman Redactie (print/web) Marieke Buijs, Sandra Hazenberg, Luuk Heezen, Hester Hinloopen, Wim de Jong, Vera Lentjes, Eva Rooijers, Gijs van der Sanden, Mats van Soolingen, Emilie Tondeur, Annemarie Vissers, Robrecht de Vocht, Clara van de Wiel, Dirk Wolthekker Aan dit nummer werkten mee Asis Aynan, Bram Belloni, Bob Bronshoff, Emma Curvers, Fred van Diem, Julie de Graaf, Marc Kolle, Rosanne Kropman, Denise van Leeuwen, Danny Schwarz, Won Tuinema, Tjebbe Venema, Roos Menkhorst Eindredactie Harmen van der Meulen Correctie Wim de Jong, Harmen van der Meulen Opmaak Pascal Tieman, Carl Zevenboom Uitgever Stichting Folia Civitatis Redactieraad Wouter Breebaart, Simon Dikker Hupkes, Ilse Duijn, Jurriaan Gorter, Jaap Kooijman, Ronald Ockhuysen (voorzitter), Jean Tillie, Sebas Veeke Secretariaat Stephanie Gude (projectbegeleider) Zakelijke leiding Paul van de Water Drukker Roularta Printing, Roeselare België Advertenties Bureau van Vliet, Zandvoort, 023-5714745, zandvoort@bureauvanvliet.nl Voor advertenties binnen UvA en HvA: paul@folia.nl Folia Magazine probeert altijd de rechthebbenden van fotomateriaal te contacteren. Bent u rechthebbende en hebben wij u niet kunnen bereiken? Mail dan naar redactie@folia.nl.

(advertentie)

Cultureel Studentencentrum Nieuwe Achtergracht 170 Huur een repetitiestudio voor je eigen project, doe een cursus, bezoek een lezing of drink een drankje in het dagelijks geopende CREA Café.

Als student kun je nergens in Amsterdam goedkoper en beter terecht dan bij CREA, hét cultureel studentencentrum van UvA en HvA.

do 11 | 20.00 uur | muziek & theater

CREA Stage

Zelf vers talent scouten, op de hoogte zijn van alle rijzende sterren of gewoon gezellig een biertje drinken? Bij CREA Stage zie je als eerste de stand-uppers, muzikanten, dichters, pianisten en bands van morgen. Geniet van klassieke muziek, singer songwriters en podiumkunstenaars.

CREA Theater en Muziekzaal | Gratis | Reserveren niet mogelijk

vr 12, za 13 | 20.30 uur | cabaret

de lezer

In de rubriek ‘de lezer’ blikt wekelijks iemand terug op het vorige nummer.

Wil jij diegene een keer zijn? Meld je dan aan via redactie@folia.nl.

MAArTje Geels (21), NederlANdse TAAl- & leTTerKuNde, uvA ‘Als de bakken waarin Folia Magazine ligt in het P.C. Hoofthuis nog niet leeg zijn, pak ik er elke week wel eentje mee. Ik vind de lay-out erg overzichtelijk en leesvriendelijk. Het beeldmateriaal is van goede kwaliteit en beeld is nu eenmaal belangrijk in een magazine. Ik lees “Opinie” en de columns het liefst. Knap van de auteur als je na het lezen van zo’n artikel denkt: oh ja, zo kan het ook. De mix tussen serieuze en wat lossere onderwerpen is heel fijn, dat hoort ook wel bij de student. HvA-gerelateerde artikelen sla ik meestal over omdat ik er weinig mee te maken heb. Ook de lange beleidsstukken blader ik liever zo snel mogelijk door. Ik vraag me af of veel studenten die lezen of dat het meer de medewerkers zijn. Op de website zijn de stukken iets meer catchy geschreven, dat zou wat mij betreft ook in het magazine mogen. Verder mis ik een fotorubriek. Het lijkt me leuk als er elke week een spread gevuld wordt met een aantal foto’s die binnen één thema vallen. De redactie van Folia Magazine bijvoorbeeld, er zijn vast lezers benieuwd naar waar het blad gemaakt wordt. Of van Amsterdam vanuit een heel originele invalshoek. Verder vind ik de covers opvallend, met aantrekkelijk kleurgebruik en pakkende teksten.’ yyy tekst en foto Hester Hinloopen

Goedkoop Cabaret

Het leukste cabaret try-out podium van Nederland met op vrijdag Johan Hoogeboom & Ludo van der Winkel, Dames voor na vieren en Eva Crutzen. En op zaterdag Sander van Opzeeland, Marieke Visser en Steffen Brinkhaus. Goedkope CREActie: win een VRIJKAART. Stuur een e-mail naar info@ goedkoopcabaret.nl met je naam en voorkeursdatum (op = op).

CREA Theater | Studenten en stadspas E 6,-, overigen E 9,- | Reserveren: 020 5251400

ma 15 | 19.30 uur | film

Dutch Film for Beginners - Simon

In 2004 ‘Simon’ won four Gouden Kalveren (Dutch film award). The movie tells the story of the friendship between the sturdy Simon and the shy homosexual Camiel. When they meet again after many years, Simon only has a few months to live. Introduction: prof. dr. Patricia Pisters (UvA). Dutch film with English subtitles. in cooperation with ISN. CREA Theater | Free for students/ AUV pass, others E 5,- | No reservations

deining ‘Ik geloof dat ik mijn eerste mailtje in Science Center Nemo heb verstuurd, aan Michael Jordan.’

Internetgoeroe erNsT-jAN pFAuTh weet nog hoe het allemaal begon, in de Volkskrant.

‘Ik woonde vlak na mijn studie in Amsterdam en in die levensfase ben je toch minder geneigd op de tijd te letten als je van de stad aan het genieten bent.’ Hoogleraar economie en bedrijfskunde AlexANder riNNooy KAN zag vroeger met enige regelmaat de zon opkomen, in PS. ‘Het kan geen kwaad om collectief tevreden te zijn.’ Volgens columnist Floor rusMAN hoeven we niet altijd krampachtig op zoek naar mankementen, wanneer die weinig te ontdekken zijn, in nrc.next.

‘Het bezorgt je tegelijk een besef van tijd en een gevoel van schoonheid, zoals de bedoeling was.’

Literair criticus cArel peeTers is enthousiast over de nieuwe opzet van het Rijksmuseum, in Vrij Nederland.

‘Ik ben opgegroeid in een huis met uitpuilende boekenkasten, een intimiderend beeld.’ Schrijver ThoMAs heerMA VAN Voss legt uit dat hij ondanks een groot aanbod aan boeken toch pas laat is begonnen met lezen, in de Volkskrant.

Opvallende quotes uit de afgelopen week van (voormalig) HvA’ers en UvA’ers. Iets leuks gezien, mail het naar redactie@folia.nl.

www.crea.uva.nl FoliaMagazine

39

75 JAAR ZORG OP NIVEAU

In 2013 bestaan de Studentenartsen 75 jaar !

Dit gaan we natuurlijk vieren. We organiseren wedstrijden voor studenten en er zijn allerlei kleine en grote manifestaties.

Je vindt alle informatie op: WWW.75JAARSTUDENTENARTSEN.NL

foto: Mats van Soolingen

Meer weten over de manifestaties en over hoe je een jaar collegegeld kunt winnen?