Folia Magazine #31

FoliaMagazine weekblad voor HvA en UvA

nr. 31 16/05/2012

Je zal het maar hebben

(advertentie)

inhoud #31

redactioneel Klassiekers

Chaos in je hoofd 6

Iets meer dan drieënhalf jaar studeerde ik aan de UvA, maar sommige docenten ben ik nooit vergeten. Zoals Martijn Lindt, in intieme kring beroemd geworden om zijn onderzoek naar kinderen van ‘foute ouders’. Voor Bernard Kruithof bleef ik op maandagavond tot ver na tienen op het IJsbaanpad, omdat hij zijn lesstof opleukte met songteksten van Nederlandse klassiekers.

Jacquelien de Savornin Lohman was misschien wel de meest bijzondere docent. Ze was klein van stuk, iets ouder dan de gemiddelde docent, inhoudelijk bijzonder sterk en erg ad rem.

Toen ik een keer een grappig bedoelde opmerking maakte over haar politieke voorkeur – D66 – kwam ze dreigend voor me staan en beloofde me een kaakslag als ik ooit nog iets negatiefs over die partij zou zeggen. Het zijn docenten als zij die een hogeronderwijsinstelling karakter geven.

Lees haar profiel op pagina 28-29 en luister woensdag tussen 16.00 en 17.00 uur naar het interview op Folia Radio.

Je hebt geen overzicht, weinig motivatie en bent snel afgeleid. Maar ADHD geeft je ook genoeg energie voor vijf baantjes.

Boter bij de vis 12

Filosoof Bas Haring wil weten wat geld is. En volgt daarom colleges economie aan de UvA.

Het ultieme debat 14

De studentenraadsverkiezingen bereikten een hoogtepunt. Maar niemand kan het wat schelen.

Vliegende tentoonstelling 24

Studenten maakten een fototentoonstelling over Nederlandse pioniers in Turkije. Daarna vlogen ze erheen.

Fotografen op de foto 30

Sinds de digitale spiegelreflex kan iedereen fotograferen. UvA-medewerkers exposeren hun werk in het Maagdenhuis.

Jim Jansen, hoofdredacteur Folia Magazine, jim@folia.nl, @jimfjansen (twitter)

en verder

de week/het moment/navraag 4-5 passie 11 op de tong 17 opinie 18-20 Asis Aynan 19 Emma Curvers 20 brieven/promoties 21 objectief 22-23 Folia maakt kennis 28 drift 35 lezingenladder 36 overigens 37 prikbord 38-39 wasdom 40-41 stage 41 toehoorders 42 de lezer/deining 43

FoliaMagazine

3

de week Een week om behoorlijk opgetogen van te raken Vooruit. We geven het toe. Misschien dat we de afgelopen maanden iets te gretig ons gal hebben gespuwd over de bezuinigingen van Halbe Zijlstra, de weinig populaire medezeggenschapsraden van de HvA en de anti-rookcamera van de UvA. Je zou bijna denken dat het alleen maar kommer en kwel is in hogeronderwijsland. En dat terwijl er toch genoeg gebeurd om behoorlijk opgetogen van te raken. De classici Piet Gerbrandy en David Rijser bijvoorbeeld – die begin dit jaar zonder pardon de laan uit werden gestuurd – zijn deze week gerehabiliteerd. Zij hebben nu een vaste aanstelling bij het Amsterdam Centre for Ancient Studies and Archeology. Hulde!

En nog meer goed nieuws bereikte de redactieburelen deze week. De HvA betoonde zich van haar filantropische kant door te melden dat zij tijdelijk onderzoeksplaatsen beschikbaar zal stellen aan wetenschappers die hun eigen land moeten ontvluchten. Samenwerkingsverbandje met Stichting voor Vluchteling-Studenten UAF. Achterliggend idee is om het gevoel van burgerschap onder studenten te bevorderen. ‘Het is goed als studenten leren open te staan voor allerlei soorten mensen. Of je nu lesbisch, verlegen of gehandicapt bent,’ zei afdelingshoofd van de Dienst Studentenzaken van de HvA. Gelukkig kan de student die zijn land halsover-kop heeft moeten ontvluchten wegens zijn verlegen inborst nu bij de HvA terecht.

Ander goed nieuws kwam van het christendemocratische front in de persoon van Henk Bleker, de ponyfokker uit het Groningse Vlagtwedde, tevens demissionair staatssecretaris van Landbouw, minnaar van een jonge NRCjournaliste en hekkensluiter in de verkiezing voor het CDA-lijsttrekkerschap. Tussen al deze activiteiten door vond de beste man ook nog

4

FoliaMagazine

Staatssecretaris Henk Bleker heeft een groot hart. Er is niet alleen ruimte voor boeren, Welsh pony’s, Mauro en jonge vrouwelijke journalisten, maar ook voor technische studenten. Aan zijn wallen af te lezen gaat al dat ‘geven’ hem alleen niet in de koude kleren zitten. Zou iemand Henk wel eens een aai over zijn bol geven?

tijd om aan te schuiven bij Pauw en Witteman.

Daar lanceerde hij het plan om het collegegeld voor technische studies te verlagen. Zo moet het tekort aan technisch personeel ingelopen worden. Een prachtig gebaar. Nu maar hopen dat er CDA’ers in het nieuwe kabinet komen.

Als klap op de vuurpijl kwam ons het heugelijke nieuwtje ter ore dat het mogelijk makkelijker wordt om cijfers in te voeren in SIS. Kijk, over dat systeem kan je een hoop nare dingen zeggen.

Het kostte een slordige tien miljoen meer dan aanvankelijk gedacht, het duurde een jaartje of drie langer voordat het er was, en toen leek het

ook nog eens alsof de interface was gemaakt door een bijziende digibeet. Maar dat zou weer zo cynisch zijn. Nee, deze week tellen we onze zegeningen. Lang leve SIS! En lang leve de HvA, de UvA en vooruit: lang leve Henk Bleker. yyy Eva Rooijers en Gijs van der Sanden

11 mei 2012

tweet van de week @Nielsbusker Niels Busker ‘@doekle_terpstra: studeren en werken gaan niet samen. Goed om te horen dat ik het onmogelijke heb gedaan! #hva # bedrijfskunde #marine https://twitter.com/#!/Nielsbusker/

Collegevoorzitter Louise Gunning (op de rug gezien) wijst een aantal laatkomers op de plekken die voor in de zaal nog vrij zijn: ‘Net als in een gewoon college!’ zegt ze er met een glimlach bij. Medewerkers van de HvA waren maandag 14 mei uitgenodigd in het Kohnstammhuis om door HvA-rector Jet Bussemaker (op de gele stoel) bijgepraat te worden over de prestatieafspraken die de HvA gaat maken met het ministerie van OCW. Medewerkers konden daarnaast ideeën en ervaringen kwijt bij alle aanwezige bewindslieden; naast Gunning en Bussemaker was dat rector magnificus Dymph van den Boom (met sjaal op eerste rij). Het doel was ‘om stil te staan bij de ambities van de hogeschool én met elkaar vooruit te kijken’. yyy tekst en foto Danny Schwarz

navraag Sebas Veeke Het bestuur van het Domein Media, Creatie & Informatie is door de rechter op de vingers getikt over de tijd die docenten krijgen voor hun werkzaamheden. Een belangrijke slag voor de medezeggenschapsraad, zegt voorzitter en HvA-student informatica Sebas Veeke.

Waarom zijn jullie naar de rechter gestapt?

‘Het bestuur van het domein en de HvA hebben het daarop aan laten komen. Zij hebben nieuw beleid – het zogeheten taakbelastingsbeleid – ingevoerd en dat had aan ons moeten worden voorgelegd. Vanuit onze achterban kregen we signalen dat medewerkers erop achteruit gingen. Instemmingsrecht heeft geen waarde als het genegeerd kan worden.’

Taakbelastingsbeleid, dat moet je toch even uitleggen.

‘In de praktijk betekent het: hoeveel uur krijg je als medewerker voor een specifieke taak, de taaklast. Je geeft een college, daar krijg je zoveel

voorbereidingstijd voor. Je maakt een tentamen, daar krijg je zoveel voorbereidingstijd voor.

Omdat een docent bij de ene opleiding meer tijd kreeg dan bij een andere heeft het bestuur van het domein de tijd voor alle opleidingen gelijkgetrokken. Maar dat deden ze zonder dat aan de medezeggenschapsraad voor te leggen.’

En dat kan dus niet.

‘Nee, we zijn op al onze eisen in het gelijk gesteld. Wij wilden instemmingsrecht op het nieuwe beleid, maar ook op de specifieke urennormen die daaraan verbonden zijn. Daar kregen we namelijk ook geen inzicht in, maar het een is niet zonder het ander te beoordelen.

Net alsof je zegt: we voeren een snelheidslimiet

in, maar vermelden daar niet bij hoe hoog die limiet is.’

En nu?

‘Er zal een taakbelastingsbeleid moeten komen dat ter instemming aan ons wordt voorgelegd.

De HvA kan nog in beroep, maar ik ga ervan uit dat ze dat niet zullen doen, de uitspraak is erg helder. Medezeggenschap is dus niet alleen maar een papieren tijger. Deze uitspraak geeft duidelijkheid voor veel andere raden in Nederland.’ yyy Jeff Pinkster

FoliaMagazine

5

Te druk om te studeren Op kamers, je eigen tijd indelen, overal afleiding: voor de meeste studenten een zegen, maar voor studenten met ADHD brengt het heel wat uitdagingen met zich mee. ‘Het is lastig uit te leggen hoe chaotisch mijn hoofd is.’ tekst Kirsten Dorrestijn en Floor Schrijvers / foto’s Bram Belloni

E

r werd lange tijd gedacht dat alleen kinderen ADHD kunnen hebben.

Dit blijkt niet waar. Wie met ADHD geboren wordt, houdt het zijn hele leven. Het gedrag verandert wel in de loop der jaren: bijvoorbeeld van rondjes rennen in de kamer naar veel praten. Nog steeds wordt ADHD gezien als een hype of een waanziekte.

Niet zo vreemd, want het is nog niet mogelijk om te bewijzen dat iemand ADHD heeft. Waar onderzoekers inmiddels wel uit zijn, is dat de hersenen van mensen met ADHD anders werken. Dat zorgt ervoor dat studeren met ADHD niet makkelijk is.

Onderpresteren Jongeren met ADHD beginnen al minder snel aan een studie, omdat ze op de middelbare school vaak onderpresteren. Wie toch besluit te gaan studeren, loopt vaak vertraging op, of maakt de studie niet af. Saskia van der Oord is universitair docent, gedragstherapeute en leidt aan de UvA en aan de universiteit Leuven onderzoeken naar de effectiviteit van behandeling van adolescenten en studenten met ADHD. Volgens haar is het vooral het wegvallen van de vaste structuur dat tot problemen leidt: ‘ADHD’ers hebben moeite met zelfregulatie en met het aansturen van hun eigen gedrag. In de studietijd moet je veel zelf plannen en organiseren en ben

6

FoliaMagazine

je vaak voor het eerst helemaal los van je ouders.’

Studenten met ADHD hebben weinig overzicht over hun verplichtingen. Ze vinden het moeilijk hun tijd te verdelen over verschillende activiteiten, zoals tentamens leren, sporten en vrienden zien. Een vaste dagindeling en to-do-lijstjes kunnen daarbij goed helpen. Van der Oord vermoedt dat de hogeschool, waarbij studenten vaak moeten samenwerken en meestal veel contacturen hebben, minder problemen oplevert voor ADHD’ers dan de universiteit.

Gebrek aan structuur Sommige jongeren komen er pas tijdens hun studie achter dat ze ADHD hebben, of krijgen er dan pas last van. Van der Oord: ‘Als je slim

‘Ik denk dat passie een kenmerk is van ADHD’ genoeg bent, kun je veel gebreken compenseren tot het moment dat alle structuur wegvalt.

Soms gebeurt dat pas in de laatste fase van de studie, als je je scriptie moet schrijven. Zodra de motivatie wegzakt en het echt niet meer lukt om op tijd op college te komen of opdrachten af te krijgen, is het mijn advies om zo snel mogelijk hulp te zoeken. Op zo’n moment kan training of medicatie veel doen.’

Wat is ADHD? ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder, aandachtstekort met hyperactiviteit.

Er is ook een variant zonder hyperactiviteit en impulsiviteit: ADD. Amerikaanse onderzoekers schatten dat 2 tot 8 procent van de studenten ADHD heeft. In Nederland is naar deze groep nog nauwelijks onderzoek gedaan. Symptomen zijn: makkelijk afgeleid zijn en weinig discipline hebben, waardoor taken worden uitgesteld of niet afgemaakt, vergeetachtigheid, druk of rusteloos gedrag en impulsiviteit. Maar ook positieve zaken: mensen met ADHD zijn vaak spontaan, levendig en creatief en ze durven risico’s te nemen. Handige eigenschappen voor bijvoorbeeld ondernemers. ADHD’ers zijn niet altijd druk of hyperactief; vaak wisselen drukke en rustige momenten elkaar af. Mensen met ADD komen vooral dromerig en afwezig over.

ADHD is een neurologische aandoening die waarschijnlijk wordt veroorzaakt door een lager niveau van dopamine en noradrenaline in de hersenen. Dopamine en noradrenaline zijn neurotransmitters: chemische stofjes die van hersencel naar hersencel worden doorgegeven.

Dopamine is sterk verbonden met motivatie en noradrenaline met alertheid. ADHD’ers kunnen zichzelf moeilijker motiveren vervelende taken vol te houden en hebben een lagere hersenactiviteit, waardoor ze onoplettend zijn en snel afgeleid raken.

Marlein

Marlein Parlevliet (25), algemene cultuurwetenschappen aan de UvA ‘Vorig jaar was ik in Los Angeles. Daar zag ik een billboard hangen waarop positieve en negatieve eigenschappen werden genoemd, zoals: “Ben jij ongestructureerd, maar ook ondernemend?”Ik rende erop af en dacht: dit ben ik, deze baan past perfect bij mij! Toen ik dichtbij kwam zag ik de kleine letters: ‘Ga dan naar de dokter, want waarschijnlijk heb je ADHD.’ Dat was de eerste keer dat ik besefte dat het misschien niet normaal is hoe ik leef. Als kind had ik acht hobby’s, tot vorig jaar had ik vijf baantjes tegelijk. Dat anderen af en toe een avond niets doen heb ik nooit begrepen. Iedereen vroeg altijd: ‘Hoe kun je zo veel doen? Hoe houd je het vol?’ Ik dacht altijd dat het aan mijn energie en optimisme lag, goede eigenschappen. Dat ik misschien een stoornis kon hebben, was nooit bij me opgekomen. Twee jaar

heb ik economie gestudeerd, maar dat was niets voor mij. Die studie is heel grootschalig, terwijl ik contact met docenten en studenten nodig heb.

Doordat ik veel colleges skipte en te laat begon met leren haalde ik veel onvoldoendes. Dat

‘Ik zie het juist als iets positiefs’ maakte me onzeker; ik ging twijfelen of ik wel slim genoeg was om te studeren. Ik ontvluchtte mijn studie door allerlei projecten op te zetten.

Met één daarvan ben ik nog steeds bezig: Record Store Day, een dag waarop bandjes optreden in platenzaken en je daar allerlei exclusieve nummers en albums op vinyl kunt kopen.

Afgelopen zomer ging het mis. Mijn leven was één ongestructureerde bende en ik zat op het

randje van een burnout. Toen dacht ik weer aan dat billboard in LA. Via een verwijzing van de dokter kwam ik bij een psycholoog terecht. Voor haar was het meteen duidelijk dat ik ADHD had.

Normaal gesproken verliepen haar gesprekken heel gestructureerd, maar bij mij ging het alle kanten op. Ze zei: “Als je nog een maand zo blijft leven, gaat het fout. We gaan met alles stoppen.”

Ik mocht me alleen nog bezighouden met mijn studie en met Record Store Day. Ze hielp me met plannen en prioriteiten stellen en ik begon met het slikken van Ritalin. Nu gaat het een stuk beter. Ik kan me weer op een boek concentreren en ik vind studeren ineens een stuk leuker. Mensen om me heen merken ook veel verschil. Laatst zei mijn oma verbaasd: “Je luistert naar me!”’

Met het etiket “ADHD” heb ik totaal geen moeite. Mijn projecten waren waarschijnlijk nooit van de grond gekomen als ik niet zo veel energie had. Ik denk dat passie een kenmerk is van ADHD. Vaak wordt de nadruk gelegd op de problemen die je als ADHD’er kunt hebben, maar ik zie het juist als iets positiefs.’

Timo van Leeuwen (27), commerciële economie aan de HvA ‘Ik kan me niet lang concentreren op iets wat ik niet boeiend vind. Wel op een roman of op de krant, die kan ik verslinden. Maar een studieboek? Nee. Ik heb vier studies gedaan, maar drie daarvan niet afgemaakt. Twee maanden mer, vijf maanden alo, zeven maanden hbo-rechten en nu ben ik aan het afstuderen in commerciële economie. Ik vind mijn studie helaas niet interessant.

Ik ben het gaan doen omdat een vriend zei dat het vooral leerwerk is en weinig maakwerk. Het leren stel ik altijd uit tot het laatste moment. Dan zet ik om 6.00 uur ’s ochtends de wekker, klok een blikje Red Bull leeg, lees nog wat door en ga op hoop van zegen naar het tentamen.

Toen ik veertien was ben ik op ADHD getest. Mijn cijfers waren niet goed en toen is mijn gedrag en intelligentie onderzocht. Toch werd ik me pas een

FoliaMagazine

7

Begeleiding vanuit UvA/HvA Studenten met ADHD kunnen het best contact opnemen met een studentendecaan.

Als je vertraging hebt opgelopen door ADHD, kun je mogelijk in aanmerking komen voor compensatie. Voor UvA- en HvA-studenten met ADHD biedt de afdeling Studenten Services van de UvA een traject waarin studenten leren hun studie te organiseren, prioriteiten te stellen, planningen te maken en zich daaraan te houden en de concentratie te verbeteren.

De bijeenkomsten worden begeleid door studentenpsycholoog en ADHD-begeleider Esther Boucher. Meer weten? Neem dan contact op met Karin van Spriel: k.j.vanspriel@uva.nl.

paar maanden geleden, na een afspraak met mijn decaan, ervan bewust dat ik door ADHD zo’n moeite heb om m’n studie af te maken. Ik wilde beginnen met afstuderen, maar het lukte maar niet om een stageverslag te maken. Toen mijn decaan vroeg waarom het niet lukte, besefte ik dat het wel eens kon komen doordat ik ADHD heb. Dat opende allemaal deuren. Ik heb bijvoorbeeld een jaar langer prestatiebeurs gekregen. Sinds ik me realiseer dat ik door ADHD zo’n moeite heb met studeren, ben ik me er meer in gaan verdiepen. Want tja, het gaat toch over mezelf. ADHD’ers hebben een bepaalde drive. Ik ook, als ik sport ga ik er vol voor, en ik kan helemaal opgaan in een gesprek.

Nadeel is dat ik snel verveeld raak. Als ik aandacht wil, kan ik soms vervelend worden voor anderen.

Dan weet ik: dit moet ik niet zeggen, maar omdat ik verveeld ben, ga ik een beetje wrikken.

Ik vind het lastig de lange termijn in de gaten te houden. Met studeren bijvoorbeeld. Op het moment zelf heb ik er geen zin in, en daardoor doe ik uiteindelijk zes jaar over een studie van vier jaar.

Hetzelfde heb ik met geld, administratie, dat soort dingen. Ik stel het uit. Tijdens mijn hele studietijd hebben er allerlei opdrachten als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd gehangen. Ik heb niet altijd energie en kan ook heel moe zijn, hoor. ’s Ochtends kom ik graag heel rustig op gang. En als ik iets moet doen waar ik geen zin in heb, kan ik heel goed nog uren in bed blijven liggen. Maar in principe ga ik altijd door.’

De naam Timo van Leeuwen is op verzoek gefingeerd.

Zev Roodenburg (24), mbo-opleiding meubelmaken ‘Op de basisschool schreef de leraar van groep acht in mijn rapport: “Als ik mijn pen laat vallen

8

FoliaMagazine

Timo

heeft Zev hem al gevangen voordat hij de grond raakt.” Op m’n vierde kreeg ik te horen dat ik een ADHD’er ben. Naarmate ik ouder werd, ben

‘Leren stel ik altijd uit tot het laatste moment’ ik me daar steeds bewuster van geworden.

Aan de HvA ben ik aan twee lerarenopleidingen begonnen: internationaal Engels en geschiedenis.

Maar het beviel allebei niet. Dat heeft ook met ADHD te maken. Ik heb veel moeite om mezelf tot studeren te zetten. Meestal koos ik voor

andere opties. Zodra iemand belde en vroeg: “Ga je mee een biertje drinken?” deed ik dat. Dat hoort natuurlijk ook bij het studentenleven, maar bij mij was de keuze altijd wel heel snel gemaakt.

Met die kroeg in de kelder van de Leeuwenburg was het ook wel erg makkelijk om na de les daarheen te lopen, in plaats van naar de bibliotheek.

Ik ben overgestapt naar de mbo-opleiding meubelmaken. Dat past veel beter bij me. Ik loop nu stage en ben de hele dag buiten. Ik sjouw veel met hout, en kom ’s avonds moe thuis. Doordat ik m’n energie kwijt kan, ben ik nu rustiger. Het werkt voor mij goed om de hele dag met m’n spieren bezig te zijn.

Wat kun je als ADHD’er doen?

Cognitieve gedragstherapie: individueel of in groepsverband leer je tips & tricks, zoals het gebruiken van een agenda en het maken van prioriteitenlijsten. Medicatie: veel ADHD’ers hebben baat bij medicijnen, zoals methylfenidaat (o.a. Ritalin), dexamfetamine of antidepressiva zoals Venlafaxine/Efexor. Meer info: interessante boeken zijn Attention-Deficit Hyperactivity Disorder, Third Edition: A Handbook for Diagnosis and Treatment van Russell Barkley; Volwassen ADHD – Een praktisch programma in vijf stappen van Russell Barkley en Christine Benton, en ADHD bij volwassenen van Sandra Kooij.

UvA-onderzoek naar ADHD

Zev

Het is lastig uit te leggen hoe chaotisch het in mijn hoofd kan zijn. Ik kan in no time van het ene naar het andere onderwerp springen. Niet alleen in m’n eigen gedachtes, maar ook in gesprekken. Soms raak ik daardoor de lijn van het gesprek kwijt.

Een paar jaar geleden ben ik gestopt met het slikken van Ritalin. Als je dat op hebt, kun je je goed concentreren op de taak voor je, maar het maakt je ook onverschillig. Zo erg dat ik zelfs mijn schouders zou ophalen als me werd verteld dat mijn moeder was overleden. Sinds ik geen Ritalin meer slik probeer ik op te letten dat ik niet te druk doe. Soms vergeet ik dat, bijvoorbeeld als ik gedronken heb. Dan ga ik heel snel en veel praten.

Voordeel van ADHD is dat je veel energie hebt.

Ik ga tot het uiterste. Met sporten, maar ook met seks of gamen. En lezen kan ik uren achter elkaar

‘Ik ga tot het uiterste’ tot m’n ogen beginnen te tranen. Ik ga er helemaal in op. Ook probeer ik mezelf altijd te pushen om de grens te verleggen. Bijvoorbeeld met hout sjouwen. Terwijl ik weet dat ik er niet meer bij kan hebben, zeg ik tegen mezelf: “Nee, je bent sterker.”

Tegenwoordig heeft iedereen ADHD, zeggen mensen wel eens. Maar ik heb het al vanaf m’n vierde, dus al ruim vóór de hype.’ yyy

Het ADHD-onderzoeksteam van de UvA heeft een behandeling ontworpen voor ADHD’ers van 12 tot 16 jaar. Op deze leeftijd gaan ze naar de middelbare school en valt er veel structuur weg. Met de behandeling worden de scholieren geholpen hun leven beter te organiseren. Projectleider Saskia van der Oord: ‘Met onze behandeling sluiten we aan bij hun persoonlijke motivatie. We vragen wat zij zélf willen veranderen. De uitval bij onze training is daardoor veel lager dan gangbaar is bij deze doelgroep.’

Psycholoog en promovendus Sebastiaan Dovis onderzoekt aan de UvA de rol van geheugen en motivatie bij kinderen met ADHD, die een beperkter werkgeheugen hebben dan niet-ADHD’ers. Uit een onderzoek van Dovis blijkt dat dit deels komt door een abnormaal lage motivatie. Onder normale omstandigheden presteren kinderen met ADHD, in tegenstelling tot gewone kinderen, ver onder hun optimale niveau. Ze gaan beter presteren als ze gemotiveerder zijn om iets te onthouden, bijvoorbeeld door een beloning. Maar ook als ze heel gemotiveerd zijn onthouden ze nog altijd minder dan kinderen zonder ADHD. Dovis: ‘Door hun lage motivatie laten mensen met ADHD zich sneller afleiden door een leukere activiteit, maar nadat ze zijn afgeleid zijn ze vaak ook eerder vergeten waar ze daarvoor mee bezig waren. Dat maakt het moeilijk voor ze terug te keren naar wat ze eigenlijk zouden moeten doen.’ Op dit moment onderzoekt Dovis of het werkgeheugen van kinderen met ADHD kan worden verbeterd door een training in de vorm van een computerspel. Meer info op adhdtrainingen.nl en gamingandtraining.nl.

FoliaMagazine

9

(advertentie)

â—†

passie Homokoor Rick Refwutu (43, project­ controller HvA) krijgt nieuwe energie van zingen in homomannenkoor Manoeuvre.

‘Twee jaar geleden ging ik voor het eerst naar een optreden van Manoeuvre in de Rode Hoed. Ze zongen toen onder andere het Duitse songfestivalliedje “Theater” van Katja Ebstein. Daardoor was ik meteen verkocht.

Voor mijn koorauditie heb ik nog snel een paar zanglessen genomen. Maar het viel reuze mee. Ik ben een lage bas en daar bleken ze veel behoefte aan te hebben. En ook het repertoire past precies bij mij. Songfestivalmuziek is al een passie sinds mijn jeugd. Het zijn liedjes die verbinden, een ziel hebben en hoop geven. Ik kan alle inzendingen en winnaars vanaf de jaren zeventig zo opnoemen.

Wekelijks repeteren we tweeënhalf uur, onder leiding van een serieuze dirigent die ons flink onder de duim heeft. Na zo’n zangsessie voel ik me altijd helemaal opgeladen. Het voedt mij: ik voel de energie dan weer door mijn lijf stromen. Naast het repeteren hebben we ook tal van koorcommissies, zoals een repertoire- en kledingcommissie, en er is een jaarlijks koorweekend. Via het koor heb ik al meerdere nieuwe vriendschappen opgedaan. Vorig jaar ben ik bijvoorbeeld ­samen met een koorvriend op een zevendaagse gaycruise geweest.

Ik ben ook net begonnen met dj’en op feestjes. Dat vind ik geweldig: om met muziek een bepaalde sfeer neer te zetten en de mensen te verbinden. Dat is ook wat we doen met Manoeuvre. Als homo heb je iedere dag een coming-out en dit is een positieve manier om ons gay-zijn te uiten. Vorig jaar stond ik voor het eerst met het koor tijdens de Gay Pride te zingen op een boot. Dat was zo fantastisch. Je wordt gezien en erkend. Iedereen reageerde ontzettend blij en enthousiast. Van die ervaring heb ik zeker nog drie weken nagezinderd.’ yyy tekst Clara van de Wiel / foto Fred van Diem Manoeuvre viert 23 juni haar twintigjarig jubileum met een concert en dansfeest in de Beurs van Berlage. Iedereen is welkom, kaarten zijn te bestellen via www.manoeuvre.nl.

FoliaMagazine

11

Economie voor filosofen De ene dag is hij hoogleraar in Leiden, de andere zit hij zelf in de collegebanken. Bas Haring, gepromoveerd ‘volksfilosoof’, televisiemaker en auteur van meerdere boeken, besloot economie te gaan studeren. ‘Ik begreep echt geen hol van economie.’ tekst Bob van Toor / foto Jan van Breda

W

at bezielt een 44-jarige doctor in de informatica, regelmatig medewerker aan televisieprogramma’s, schrijver van diverse succesvolle, populairwetenschappelijke boeken als Kaas en de evolutietheorie, Voor een echt succesvol leven en Plastic panda’s. Over het opheffen van de natuur, en nota bene zelf hoogleraar aan de Universiteit Leiden, om vrijwillig weer plaats te nemen in de collegebanken om economie te studeren? Bas Haring legt uit.

‘Ik wilde meer weten over economie. Hoe ingewikkeld natuurwetenschappelijke onderwerpen als kwantummechanica ook zijn, daarbij weet ik inmiddels wel ongeveer waar het over gaat. Bij economie heb ik geen idee: ik heb het niet gehad op de middelbare school en ik kan geen mening van een feit onderscheiden.

Dus ben ik vakken gaan volgen: aan de UvA micro-economie, daarna de geschiedenis van het economisch denken in Utrecht, en tot slot

12

FoliaMagazine

macro-economie en een vak over de relatie tussen politiek en economie aan de London School of Economics. Uiteindelijk wil ik een boek over economie schrijven.’

‘Ik heb me ingehouden, niet steeds vragen gesteld’ Maar als je er een boek over wilt schrijven, moet je toch al wel enige basiskennis gehad hebben?

‘Nee, ik begreep echt geen hol van economie.

Ik heb wel vrij fundamentele vragen over de grondslagen van het vakgebied: wat is geld, wat betekent “waarde”? Die vragen wil ik beantwoorden. Daarvoor was het een logische stap om een vak aan de universiteit te volgen.’

Je kunt ook een boek lezen.

‘Dat heb ik ook gedaan. Maar een boek lezen is vrijblijvend, dat leg je neer en je denkt: ik

begrijp het wel. Dit college ging vrij rap en ik moest flink lezen ter voorbereiding; het was een zware stoomcursus economie. En doordat ik sommetjes moest maken kon ik testen of ik het echt begreep.’

En hoe was het om in de collegezaal te zitten als research voor je boek? Vroeg je de docent de oren van zijn hoofd?

‘Ik heb niet de hele tijd vragen gesteld, want dat is niet leuk, dat weet ik ook wel. Toen ik zelf studeerde zaten er altijd van die oude studenten tussen die heel vragerig waren. Dat was ik zelf toen ook al wel, maar veel studenten vonden dat irritant. Dus ik heb me ingehouden.’

Je vorige boek, Plastic panda’s, werd bekritiseerd omdat je niet thuis zou zijn op het gebied van ecologie. Is dat een reden waarom je je nu wilde onderwijzen?

‘Dat was echt een fout van die critici, ze hadden zich er niet in verdiept. Voor dat boek heb ik

Bas Haring

veel meer gestudeerd dan nu en ecologie heeft in zowel mijn studie als mijn promotieonderzoek een rol gespeeld. Ik weet veel meer over biologie dan ik ooit over economie zal weten.’

Irriteerde het je dan als mensen zeiden dat je geen recht van spreken hebt?

‘Ja. Als iedereen leest: die kerel schrijft over iets waar hij niets vanaf weet, dan is dat niet fijn.

Ik zal best fouten gemaakt hebben, maar het is niet een onderwerp waar ik niks over weet.

Een bekende Nederlandse bioloog die ik Plastic panda’s liet lezen zei, toen ze het eerste deel uit had, dat ik me een volleerd ecoloog mocht beschouwen. Pas toen ze het boek uit had zei ze dat ze het toch niet zo goed vond. Ze vond de strekking van het boek [Is het erg dat plant- en diersoorten verdwijnen?, red.] onplezierig. Ik stoorde me aan de argumenten die in de discussie over biodiversiteit gebruikt werden, aan de veronderstelde doelgerichtheid van de natuur.

Ik wilde lucht geven in de discussie, mensen

minder bang maken voor verandering. Bij de economie heb ik een veel schonere lei hoor, dat lijkt me gewoon interessant.’

‘Dit college was een zware stoomcursus economie’ Maar dogmatisch denken is toch juist in de economie erg aanwezig? Bijvoorbeeld in discussies over economische groei?

‘Dat is macro-economie, daar weet ik nog niets van. Maar ik heb een tijdje in het bedrijfsleven gewerkt, bij Shell. Daar vroeg ik een keer aan mijn baas: “Waarom heeft dit bedrijf eigenlijk groei nodig?” Toen begon hij hard te lachen en zei dat hij het een domme vraag vond.

Maar hij heeft me geen antwoord gegeven.

Misschien weet ik het antwoord over een paar maanden wel. Maar bij zo’n vraag is het ook

belangrijk om te weten als het antwoord er niet is.’

Inmiddels heb je het eerste vak afgesloten. Hoe ging het tentamen?

‘Dat heb ik niet gemaakt, want daar heb je officieel een studentnummer voor nodig. Vier dagen van tevoren zat ik te dubben: zal ik nu heel hard gaan leren en het maken? Maar ik realiseerde me dat dat alleen maar uit een soort persoonlijke bewijsdrang zou zijn.’

Of om, als over vier jaar dat boek in de schappen lig en men weer beweert dat je er niks van afweet, je kunt zeggen: kijk eens, ik heb een diploma?

‘Zo had ik er niet tegenaan gekeken. Mijn vriendin zei: “Dat tentamen is alleen maar om stoer te doen,” daar heb ik naar geluisterd. Maar inderdaad: misschien moet ik van die vakken in Londen, die wel getentamineerd zijn, toch maar een bewijspapiertje laten uitprinten.’ yyy

FoliaMagazine

13

‘ Cynisch doen is makkelijk’ Met ieder jaar weer lage opkomstpercentages, kun je veilig zeggen dat de studentenraadsverkiezingen niet leven onder studenten. Wat beweegt mensen om zich verkiesbaar te stellen? Een verslag van, volgens de aankondiging, ‘het ultieme debat’ van de verkiezingen.

‘Waarom wil jij zo nodig CO2-neutrale computerzalen?’ tekst Gijs van der Sanden / foto’s Friso Spoelstra

‘K

omen jullie voor het debat?’

Een groepje verdwaalde studenten loopt het Creatheater binnen. Om 20.00 uur zal hier vanavond een debat tussen de drie studentenpartijen van de UvA – Ons, Mei en UvA Sociaal – gehouden worden, maar vol is de zaal nog niet. Eerlijk gezegd: op de zes deelnemers op de voorste rij na, is de zaal tien minuten voor aanvang nog geheel verlaten. De studenten die zojuist binnenwandelden hebben zich vergist. Zij moeten vanavond ergens anders zijn. ‘We kunnen ook een kwartier later beginnen?’ oppert een van de zes aanwezigen.

Dankzij de studentenraad sta jij niet alleen. Het is moeilijk om de slogan op het grote scherm boven het podium te lezen zonder er een lichte ironie in te herkennen.

De studentenraad is, mocht daar verwarring over bestaan, het democratisch gekozen inspraakorgaan voor studenten. Op de UvA zijn er acht studentenraden: één centrale studentenraad (CSR), die zich bezighoudt met kwesties

14

FoliaMagazine

die universiteitsbreed spelen, en zeven facultaire studentenraden (FSR). De CSR vertegenwoordigt de studenten bij het College van Bestuur, de bestuurders van de universiteit. Zij zijn verplicht naar de CSR te luisteren. Het debat van vanavond vindt plaats in de verkiezingsweek, waarin alle UvA-studenten kunnen stemmen op

‘Hear, hear,’ klinkt er zo nu en dan uit de zaal de kandidaten voor de CSR en de FSR. Acht uur geweest. De stoelen op het podium worden getest – ‘Deze zit best lekker!’ –, er is nog tijd voor wat mise-en-scène – ‘Kun je het gat in mijn panty zien in dit licht?’ – en de zaal is inmiddels voor ongeveer de helft gevuld.

Allemaal achterban, duidelijk herkenbaar aan de T-shirtjes die de aanwezigen dragen, waarop in opvallende neonkleurige letters ‘Kies Mei’ of ‘Stem UvASociaal’ gedrukt staat. Er wordt gelachen, gekeuveld, begroet. Deze mensen

kennen elkaar, dat is duidelijk. Maar van andere belangstellenden geen spoor.

Een klein kwartier later dan gepland opent voormalig Asva-voorzitter Lodewijk Berkhout de avond. ‘Wie heeft er allemaal gestemd?’ vraagt hij aan het publiek. Iedereen steekt zijn hand op. Niet geheel verwonderlijk, in dit gezelschap. Maar buiten deze zaal, in de ‘echte’ wereld, kent de medezeggenschap maar weinig volgelingen. Veel studenten zijn zich niet eens bewust van het bestaan van medezeggenschap.

En indien wel, dan lijdt studentenpolitiek vaak aan een negatief imago. Bij velen roept het beelden op van de overmatig geëngageerde, cv-jagende student die op de barricade gaat staan als de prijs van koffie in de mensa met een paar cent wordt verhoogd. Van beleidsplannen, eindeloze vergaderingen en aanverwante zaken die ver afstaan van de belevingswereld van de gemiddelde student.

Toch is de sfeer vanavond niet ernstig of pretentieus. Integendeel. Het programma begint lichtvoetig met een quiz over de historie van de UvA

V.l.n.r.: Lucie Gooskens (lijsttrekker Mei), Camiel van Hove (voorzitter UvA Sociaal), Sophia Zeeff (lijsttrekker UvA Sociaal) en Nikolai Jacobs (voorzitter Mei)

wissewasjes. Andere onderwerpen die de revue passeren: studentenhuisvesting, de compensatieregeling bij de Faculteit der Geesteswetenschappen en de prestatie- en profileringsafspraken die de UvA heeft gemaakt met demissionair staatssecretaris Halbe Zijlstra. Als de lijsttrekker van UvA Sociaal, Sophia Zeeff, wordt gevraagd waarom ze zich verkiesbaar heeft gesteld, zegt ze: ‘Als je er niks aan probeert te doen, heb je

‘Deze mensen zijn oprecht betrokken’

en haar bestuurlijke indeling. De winnaar krijgt een etensbon van cateraar Eurest, ter waarde van twintig euro – een gevoel voor humor kun je de medezeggenschappers niet ontzeggen.

Pas als de voorzitters van de partijen met elkaar in debat gaan, verandert de toon van de avond.

Camiel van Hove, voorzitter van UvA Sociaal gaat in debat met Nikolai Jacobs, voorzitter van Mei: ‘Waarom wil jij zo nodig CO2-neutrale computerzalen?’

‘Omdat dat op termijn geld oplevert!

‘Oké, maar wat voor oplossing heb jij dan voor

het tekort aan computerzalen?

‘Het geld dat je bespaart met CO2-neutrale computerzalen kan weer geïnvesteerd worden in nieuwe ruimtes.’

Politici in de dop. Met een zichtbaar genoegen dienen de voorzitters zich van repliek als ze op een punt worden aangevallen. Over onderwerpen die – de eerlijkheid gebiedt het te zeggen – op het eerste gezicht niet bijster belangwekkend lijken. Het publiek denkt daar anders over.

‘Hear, hear,’ klinkt er zo nu en dan uit de zaal.

Toch gaat het vanavond niet alleen maar over

ook geen recht om te klagen.’ Uit de zaal klinkt gejuich en gejoel. Persoonlijke onvrede; het wordt vanavond vaker genoemd als reden om toe te treden tot de medezeggenschap.

Rond halftien is het tijd voor een borrel. De raadsleden zijn uitgedebatteerd. Zij zetten hun avond nog even voort in de bar. ‘Ik heb zin om lam te worden!’ zegt een van de aanwezigen als ze opstaat. Het zijn net mensen, die medezeggenschappers.

Toch is het opvallend: de medezeggenschap is er vóór studenten, maar die studenten zelf lijken er niet de minste behoefte aan te hebben. ‘Je kunt er makkelijk cynisch over doen,’ zegt David Rozema, programmamaker bij Crea, na afloop.

‘Maar deze mensen zijn oprecht betrokken.’

Volgens hem komt het gebrek aan animo voor dit soort avonden – of eigenlijk voor de studentenraden in het algemeen – doordat studenten steeds individualistischer zijn geworden. ‘Studenten denken gewoon: na mij de zondvloed,’ zegt hij. De zaal is inmiddels bijna leeg, maar bij de bar is het dringen geblazen. yyy Benieuwd wat studentenpartijen uit de kast trekken om de kiezer te verleiden? Bekijk het filmpje op www.foliaweb.nl/video/verkiezing.

FoliaMagazine

15

(advertenties)

LOOP MEE IN DE NACHT

VAN DE VLUCHTELING

ROTTERDAM DEN HAAG 17 - 18 MEI 2012

Cinnamon is als internationaal full service promotiebureau werkzaam op grote beurzen en evenementen.

Wij zijn op zoek naar enthousiaste, ondernemende en zelfstandige gastvrouwen en gastheren, die het leuk vinden voor onze opdrachtgevers te werken.

Bekijk onze website www.cinnamon-dutch.nl en solliciteer via mail@cinnamon-dutch.nl

www.nachtvandevluchteling.nl

folia-cinnamon 120511.indd 1

folia-pfc 120510.indd 1

11-05-2012 11:51:02

10-05-2012 16:32:37

Luister naar Radio AmsterdamFM: De stem van de hoofdstad!

Van 07:00 tot 19:00 uur op 103.3 op de kabel, 106.8 in de ether.

En 24 per dag op www.amsterdamfm.nl Als het in Amsterdam gebeurt, hoor je het hier!

Radio AmsterdamFM: De stem van de hoofdstad!

is de publieke radio van Amsterdam. Nieuws, kunst en cultuur en politiek: als het in Amsterdam gebeurt hoor je het op AmsterdamFM. Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl

Folia maakt kennis... ...met Jacquelien

de Savornin Lohman Hoogleraar met emiritaat, cabaretier

Woensdag 16 mei tussen 16.00 en 17.00 uur in de OBA (Oosterdokskade 143) Live te beluisteren op AmsterdamFM (106.8 in de ether en 103.3 op de kabel)

Vanaf 17 mei terug te luisteren op

www.foliaweb.nl

23 mei • Simon Gribling (directeur bedrijfsvoering DBSV)

Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl

Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam Amsterdam FM.nl de stem van de hoofdstad

op de tong

foto Ward Kuipers

rant binnen bent gestapt. De vaak wat oudere gasten praten op een beschaafde toon met elkaar. Regelmatig zie je iemand naar een ober wenken, die dan meestal straal voorbij loopt.

Op de kaart staan vooral klassieke gerechten, zoals een varkenshaasje of gevulde eendenborst.

Voor vegetariërs is de menukaart karig. Nadat de serveerster heeft toegezegd dat we een salade met spinazie zonder spekjes kunnen krijgen, loopt ze met een diepe zucht weg. Even later komt ze terug met drie diepe borden spinazie waar een paar handjes feta, olijven en cashewnoten overheen zijn gegooid. Het geheel is bedolven onder een zoete dressing en overstijgt het niveau dat we thuis halen niet.

Als nagerecht kiezen we alledrie voor Koffie Compleet: koffie met bonbons en een likeurtje naar keuze. Als de serveerster weg is, realiseren we ons dat ze niet gevraagd heeft welk likeurtje we willen. Ze komt terug met drie walnotenlikeurtjes.

‘Ik dacht dat het “naar keuze” was?’ vraagt mijn moeder. ‘Dat kiest de barman’, antwoordt de serveerster. yyy Brechtje Keulen

1e Klas

Stationsplein 15 (Centrum)

A

ls een restaurant op een station ‘1e Klas’ heet, heeft de recensent de woordspelingen natuurlijk voor het uitkiezen. Ik zag al voor me hoe ik ’s avonds thuis, tevreden over mijn buik wrijvend, zou schrijven dat deze eetgelegenheid

Walnotenlikeur Wie niet naar 1e Klas wil, kan ook zelf wal­ notenlikeur maken – het is niet moeilijk, maar kost wat geduld. Los 500 gram bruine suiker op in een halve liter water op laag vuur. Doe 500 gram gepelde walnoten en bijvoorbeeld kruid­nagelen, een kaneel- of vanillestokje in een fles met brede hals. Gier er de wat afgekoelde suikersiroop en 1 liter brandewijn bij. Laat de likeur vier tot zes weken trekken op een donkere plaats, schud af en toe.

op Amsterdam Centraal echt een ‘eersteklas restaurant’ was, dat ik de serveerster een ‘seintje’ gaf en dat het eten met een ‘sneltreinvaart’ gebracht werd. Maar dat was voordat ik er had gegeten.

In de hoge, klassiek ingerichte ruimte zou je zo vergeten dat je net vanaf perron 2b het restau-

Keten

Het instituut van de stationsrestauratie is aan het verdwijnen. Door de enorm toegenomen frequentie van treinen hoeft tegenwoordig niemand meer twee of drie uur te doden met een uitgebreide lunch. Eigenaar Servex wil de etablissementen waar je vroeger van je moeder een saucijzenbroodje kreeg daarom volledig vervangen door Burger Kings en aanverwante uitspanningen. Voor restaurantketen ‘Brasserie Het Station’ lijkt het einde daarmee nabij.

Folia Magazine ontvangt graag je restaurant­recensie en vergoedt tot € 50,-. Maximaal 270 woorden, (suggesties voor de) kaders zijn welkom, maar niet verplicht. Mail je recensie naar redactie@folia.nl. Stuur je bon naar Folia Magazine, t.a.v. Stephanie Gude, Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD, Amsterdam.

Cuypers

In tegenstelling tot zijn magere spinaziesalades heeft 1e Klas op andere fronten nog wel een zekere reputatie. De ruimte van het restaurant was onderdeel van het oorspronkelijke ontwerp voor het Centraal Station van architect Pierre Cuypers. De ‘Eetkamer’ moet een lust voor het oog zijn – want gerestaureerd met prachtige art nouveau-wandversieringen uit 1881 – maar die is helaas alleen te reserveren voor groepen.

FoliaMagazine

17

opinie

Babylon en de wereld Globalisering is zo veelomvattend dat een centrale plaats voor globaliseringsonderzoek zeer welkom is, betoogt Jeroen de Kloet. illustratie Marc Kolle

T

oen ik begin mei het Ullens Centre for Contemporary Art, gelegen in het 798 art district van Beijing, binnenliep, hing daar een grote zwarte tuin aan het plafond. De levende bomen, varens en andere planten waren gedompeld in zwarte inkt. Her en der kwamen jonge groene scheuten uit een plant. Het werk Hanging Garden in Ink van de kunstenaar Jennifer Wen Ma is geĂŻnspireerd door de legende van koning Nebukadnezar II die de tuinen in Babylon aan liet leggen voor zijn vrouw, die heimwee had naar de planten van haar geboorteland. De inkt is, volgens dezelfde tekst, het medium van expressie in China door de eeuwen heen, en verwijst daarmee naar de Chinese geschiedenis.

Onder die tuin stond ik, een Nederlander op onderzoek in China, met rondom mij vele toeristen, zowel uit China als daarbuiten. Het centrum is geopend door baron en barones Ullens uit BelgiĂŤ. Het district 798 is een van de vele creatieve districten die over de hele wereld opkomen, zoals de Westergasfabriek, want iedere stad vandaag de dag heeft de ambitie een creatieve stad zijn. De kunstenaar zelf woont al jaren in Amerika en het werk zal hoogstwaarschijnlijk een koper buiten China hebben.

Globalisering is een van die termen waarvan de betekenis je bij het uitspreken ervan al dreigt

18

FoliaMagazine

te ontglippen. Tegelijkertijd is het een telkens terugkerend begrip. De journalistiek, in haar verlangen naar duidelijkheid en eenduidigheid, kiest meestal voor een economische invul-

Aynan ling, en als het cultuur betreft dan staat het woord gelijk aan ‘verwestering’ of ‘homogenisering’. Historici staan te trappelen om te laten zien dat globalisering geen hedendaags verschijnsel is; zo was de VOC al een bij uitstek geglobaliseerde multinational.

Antropologen nuanceren het debat door de nadruk te leggen op de complexiteit en tegenstrijdigheid die gepaard gaan met globalisering, en laten zien dat de wereld steeds heterogener wordt. Activisten groeperen zich rondom de term, en verklaren zich tot tegenstander van de globalisering. Dan staat de term voor de toenemende macht

Het is belangrijk om goed en heel precies te blijven kijken van het neoliberalisme. Politici schermen met de term om te pleiten voor een snellere Europese integratie, hun populistische collega’s gebruiken hem juist om verdergaande nationale onafhankelijkheid te bepleiten.

Juist op zo’n moment vol Babylonische spraakverwarring vraag ik mij af: hoe globalisering te benaderen? Voor het op 24 mei te openen Amsterdam Centre for Globalisation Studies (ACGS), onderdeel van de Faculteit der Geesteswetenschappen, draait globalisering niet alleen om de natiestaat, geld of mensen, maar ook om denkbeelden en concepten, om software, kunstwerken, films, theater en literatuur. Wanneer we globalisering bestuderen vanuit de vier thema’s die centraal staan in het ACGS – mobility, sustainability, aesthetics en connectivity – lukt het om met meer nuance te kijken, en andere en hopelijk betere vragen te stellen.

Gaan we terug naar het Ullens Centre, dan zien we hoe zulke thema’s talrijke vragen oproepen. Mobiliteit heeft betrekking op

de kunstenaar, op het werk zelf, en op de kunstwereld. Worden wellicht Chinese kenmerken benadrukt om het werk een aura van authenticiteit en culturele specificiteit te geven, en zo de mobiliteit van het werk in de mondiale kunstwereld te bevorderen?

Sustainability roept vragen op over de houdbaarheid van het werk, maar ook die van verlaten fabrieksterreinen en van de stad in de 21e eeuw. Maken creatieve clusters de mondiale stad meer leefbaar? En dan laat ik de betekenis van het werk, waar dood en leven elkaar afwisselen, nog buiten beschouwing. Connectivity verwijst naar vragen over de circulatie van het werk. Vele bezoekers nemen foto’s van het werk. Deze foto’s staan al snel op weibo – het Chinese twitter.

De fysieke werkelijkheid van het werk en het Ullens Centre vloeit direct over naar het internet. Wat betekent dit voor onze beleving van kunst, en van tijd en plaats? En esthetiek. De vermenging van Chinese elementen met mythische verhalen uit Babylon en hedendaagse technieken produceert een vernieuwende esthetiek. Welke esthetische vormen reizen het beste, en welke juist niet, welke mutaties treden op, en waarom? Niet al deze vragen zijn nieuw, maar tezamen dwingen ze ons om beter te kijken.

Bij het verlaten breekt een tak af, een bewaker schrikt op. Hij kijkt bang omhoog, zal de tuin misschien vallen? Nog niet, er is geen eenduidig antwoord, wat belangrijk is, is om goed en heel precies te blijven kijken, om nieuwsgierig te blijven, naar de bewaker, het werk, de kunstenaar, het publiek, de creatieve stad en inderdaad, naar globalisering zelf. yyy Jeroen de Kloet is coördinator van het Amsterdam Centre for Globalisation Studies en universitair docent mediastudies. Op 24 mei wordt het ACGS om 17.00 uur feestelijk geopend. Zie hum.uva.nl.

Bang Een paar maanden later.

De mens is van nature slecht. Met deze woorden definieerde een van mijn filosofiedocenten Leviathan, het bekendste werk van Thomas Hobbes. De uitspraak dat elk mens genetisch gezien een slechte inborst heeft, heb ik tijdens mijn studie filosofie een behoorlijke waarheid toegedicht. Toen ik de universiteitsdeur achter me dichttrok en me inschreef bij de levensuniversiteit wijzigde mijn mening mettertijd over de mens. De mens is van nature goed noch slecht. Hij is negatief of positief ingesteld. Ik vrees dat de negatievelingen met meer en invloedrijker zijn. Zie het distillaat van Leviathan, maar ik zou ook kunnen verwijzen naar de uitreiking van de Gouden Kalveren 2011.

Acteur Nasrdin Dchar kreeg voor zijn rol in Rabat de grootste filmprijs van ons land. Vol euforie en blijdschap bestormde hij het podium. Hij nam de prijs glunderend in ontvangst. Plots. De lach verdween van zijn gezicht en hij wendde zich tot Verhagen, Wilders en die het met hen eens zijn. Zij begrijpen de angst voor de buitenlander en werden om die reden toegesproken. Met ogen zo groot als tennisballen sprak de acteur: ‘Ik ben een Nederlander. Ik ben heel trots op mijn Marokkaans bloed. Ik ben een moslim. En ik heb een fokking Gouden Kalf in mijn hand.’

Begrijpelijk dat de opzwepende zinnen een BN’er van hem maakten. Onbegrijpelijk dat de speech als een waardevolle maatschappijkritiek werd gezien.

Men vond dat de acteur zei wat veel mensen denken maar niet hardop durven te zeggen. De leuzen van Ayaan, Fortuyn en Verdonk werden trouwens om precies dezelfde reden geprezen. Maar afgezien hiervan, ik zag op het podium van het filmfestival een persoon die bang is voor het debat. Iemand die het conflict niet dankbaar is. Ik zag iemand die het voor elkaar kreeg een positief moment naar een negatieve herinnering om te buigen. En iedereen applaudisseerde. yyy Asis Aynan

FoliaMagazine

19

opinie

Curvers

Stilte is voor iedereen

Groot geluk

De manier waarop in openbare instellingen als UvA en HvA over stilteruimtes wordt gesproken getuigt van gebrek aan tolerantie, vindt Hanan Nouri.

D

e islam is vandaag de dag doorgedrongen in alle facetten van onze samenleving. Een samenleving die sinds de 17e eeuw bekendstaat om haar tolerantie en begrip. Deze tolerantie is echter verloren gegaan, in onze samenleving waarin vooral het individu centraal staat. Overtuigingen als ‘religie is een privézaak’ en ‘een stilte-/gebedsruimte zorgt voor overlast’ lijken de grondslag te vormen voor het niet willen faciliteren van stilteruimtes op universiteiten en hogescholen, ruimtes die moslims kunnen gebruiken om te bidden. Het is opmerkelijk dat deze kwestie wordt bestempeld tot een maatschappelijk probleem, waardoor islamcritici hun kans schoon zien de islam weer eens onderuit te halen. En dat terwijl het faciliteren van een stilteruimte onmogelijk voor overlast kan zorgen, omdat de hele bedoeling van deze ruimte nu juist draait om stilte.

In de discussies die ik heb bijgewoond over deze kwestie, zoals bijvoorbeeld het debat in leercentrum Floor op 4 april, werd vaak beargumenteerd dat openbare instellingen niet moeten zwichten voor het verzoek om een stilteruimte, omdat deze instellingen anders ‘aan de gang kunnen blijven’. Moslims moeten zichzelf niet een privilege toe-eigenen, dat andere bevolkingsgroepen niet krijgen. Bovendien is het onmogelijk om als hogeschool of universiteit te voldoen aan álle wensen van álle minderheden,

20

FoliaMagazine

omdat daar simpelweg de capaciteit niet voor is.

Sporters kunnen daarom bijvoorbeeld ook geen eigen ruimte krijgen. Deze argumenten slaan de plank volledig mis, omdat het debat niet hoort te gaan over nationaliteiten of religie an sich. Het gaat om een stilteruimte waar iedere student tot rust kan komen en even kan ontsnappen aan de drukte van alledag. Daar komt nog eens bij dat de UvA en de HvA wel degelijk aparte ruimtes hebben voor sporters. Dus deze hele vergelijking, die vaak wordt aangehaald, gaat niet op.

De manier waarop deze discussie wordt geframed, geeft het debat een onnodig negatieve lading, waardoor het allang niet meer om de inhoud gaat. Het is gedegradeerd tot een kinderachtig ja-neespelletje, waarin moslims worden vergeleken met ‘kinderen van vier die om een snoepje vragen’, zoals CMR-voorzitter Astrid de Jager van de HvA opmerkte. Als dit de manier wordt van redeneren vanuit openbare instellingen, dan is de tolerantie in Nederland werkelijk zoekgeraakt. Een openbare instelling is synoniem geworden voor het niet willen accepteren van de diversiteit in de samenleving, terwijl ze eigenlijk zou moeten staan voor acceptatie van ieder individu ongeacht religie, afkomst, huidskleur en wat dies meer zij. yyy Hanan Nouri studeert sociologie aan de UvA en is hoofd van de commissie studentenzaken van ISA, de Islamitische Studentenvereniging Amsterdam.

Ik schrijf jullie vanuit Seoul. Nu ik ook eens in het buitenland ben zal ik toch zeker de kans niet voorbij laten gaan mijn column een beetje kosmopolitisch elan mee te geven. Vrienden die terugkomen van een verblijf in de jungle van Borneo of een reis vol ontberingen door India zeggen vaak dingen als: ‘De mensen daar waren zó gelukkig met weinig. Gewoon een gegrilde ananas en glunderen dat ze deden!’ Daarna zijn ze zelf ineens óók heel erg gelukkig met weinig.

En eet je bij hen maandenlang gegrilde ananas.

Aangezien ik doorgaans ongelukkig ben met weinig, hoopte ik ook op zo’n ervaring om met jullie te delen. Helaas. Gadverdamme, wat zijn de lui hier ongelukkig. Net opgezocht: op de wereldzelfmoord­ ranglijst staat Zuid-Korea tweede, achter Litouwen.

Niks louterende verweg-ervaring. Nu kan ik niet meer ophouden te speculeren over het ongeluk van de Zuid-Koreaan. Is het omdat de drank niks kost? Omdat gezinnen hun bejaarde moeder in huis nemen op veertig vierkante meter?

Onlangs hoorde ik Ruut Veenhoven vertellen over zijn World Database of Happiness. Hij mat geluk over de hele wereld. Zuid-Korea gaf zichzelf een zes min. Volgens Veenhoven valt het gelukscijfer niet terug te brengen tot bepaalde condities, maar is er wel een verband met welvaart, een goede overheid en ruimte voor individualisme: of men in staat is ‘naar zijn aard’ te leven. Als enige land ter wereld gaf Zuid-Korea het ‘Born this Way’-concert van Lady Gaga een 18+-restrictie. Misschien ook wel omdat homoseksualiteit hier ‘niet bestaat’.

Zeggen dat voor geluk maar kleine dingen nodig zijn, is makkelijk als je zo veel vrijheden hebt dat je überhaupt tijd hebt je op die kleine dingen te richten.

Als we er een cijfer aan moeten geven zijn er toch invloedsfactoren, zoals of je ook homo mag zijn, of er ook andere dingen dan ananas op het menu staan en of je bejaarde moeder bij je in moet komen wonen. O, ik ben weer gelukkig met veel, heel veel. yyy Emma Curvers

brief

promoties

Roxy

dinsdag 22/05

14.00 uur: Cleo Crunelle – Geneeskunde

Ik vond het heel moedig van Roxy (Folia Magazine 29, 25 april) om haar verhaal met ons te delen; en jullie hebben het op een mooie en waardige manier gebracht. Ik wens haar beterschap, en veel succes in de toekomst. yyy

De redactie verwelkomt ingezonden brieven en opiniestukken. We behouden ons het recht voor deze zo nodig in te korten. Vermeld altijd uw naam en relatie tot de UvA/HvA; anonieme reacties worden niet geplaatst. Mail naar redactie@folia.nl.

Mike Goff, student wijsbegeerte

Development of New Neurobiological Strategies to Treat Patients With Cocaine Dependence (Agnietenkapel)

woensdag 23/05

13.00 uur: Ludovica Jorna – Geneeskunde Angiogenesis in Congenital Vascular Malformations a Dynamic View on a Static Lesion (Aula)

14.00 uur: Dominique van Rooijen – Geneeskunde

Improving Radiation Dose Delivery for Moving Targets Using Image Guidance (Agnietenkapel)

(advertenties)

“ Ik denk aan mijn broer, die een hartstilstand overleefde.

Aan wie denkt u?”

donderdag 24/05

12.00 uur: Joost Leenders – Geneeskunde

Three Fingers on the Brake. Kruppel-Like Factor 15, a Repressor of Cardiac Gene Expression (Agnietenkapel)

14.00 uur: Tijana Borovski – Geneeskunde

Cancer Stem Cell Niche : the Place to Be (Agnietenkapel)

vrijdag 25/05

10.00 uur: Paul Chorus – Planologie

Station Area Developments in Tokyo and What the Randstad Can Learn From it (Agnietenkapel)

11.00 uur: Maarten Biermans – Economie

Decency and the Market: The ILO’s Decent Work Agenda as a Moral Market Boundary (Aula)

14.00 uur: Robert van Rossum – Communicatiewetenschap

Van advertentiekruier tot reclameadviesbureau (Agnietenkapel)

16.00 uur: Ruth Klaasen – Geneeskunde

Geef met uw hart.

Zolang levens te vroeg stoppen, blijven wij doorgaan.

Giro 300

Een kilo vlees is een kilo dier, geen stuntartikel

Koop geen KiloKnaller!

Collecteweek 15 t/m 21 april

Rheumatoid Srthritis. Predictors of Clinical Response to TNF Blockade (Agnietenkapel)

oratie/afscheidscollege Woensdag 23/05

16.00 uur: Mw. prof. dr. Else de Haan, bijzonder hoogleraar cognitieve gedragstherapie bij kinderen en adolescenten

De nalatenschap van Mary Cover Jones. Over wetenschap en praktijk bij de behandeling van kinderen met psychische stoornissen (Aula)

vrijdag 25/05

14.00 uur: Dhr. prof. dr. Rokus de Groot, hoogleraar muziekwetenschap

Meerstemmigheid in muziek, als metafoor en als maatschappelijk model (Aula) Voor uitgebreide informatie zie www.uva.nl/agenda.

www.wakkerdier.nl

FoliaMagazine

21

22

FoliaMagazine

objectief Elf uur roeien Eens, maar nooit weer: de Ringvaart Regatta.

Een honderd kilometer lange roeiwedstrijd die start in Leiden, onderweg Amsterdam en Haarlem aandoet en finisht in Delft. Acht Amsterdamse roeisters – én een stuurvrouw – van studentenroeivereniging Nereus ondernamen op woensdag 9 mei de helse tocht met billen van staal en handen vol blaren tot gevolg.

In iets meer dan elf uur (11:29:33) bereikten de studenten van UvA, HvA en VU de eindstreep. ‘Dit gevoel is heerlijk, maar ik ben er wel helemaal klaar mee,’ verzuchtte Fanny Winters, UvA-student rechten, aan de finish (hier al uit de boot). Teamgenoot Kimerley Deutz (midden op de foto) voegde er lachend aan toe: ‘Het is leuk dat ik het gedaan heb, maar ik doe het niet nog een keer. Eens, maar nooit weer.’ Voor in de boot grijpt UvA-student geneeskunde Corrie van Leijen dankbaar naar een biertje.

De race is volgens Nereus-coach Tycho van Ewijk niet alleen een mentale aanslag, ook fysiek gaan de roeisters helemaal kapot. ‘Handen zitten onder de blaren, dat gaat heel veel pijn doen. Je krijgt keiharde billen, spierpijn, overal last van. Bij een paar technische foutjes krijg je al last van je rug.’

De Ringvaart Regatta, waaraan dit jaar 172 boten en 750 deelnemers meededen, werd voor de 37e keer georganiseerd door de Delftse studentenroeivereniging Laga. Saillant detail: dit jaar was de race voor het eerst exact honderd kilometer. Vanwege discussie over de lengte van het parcours is de tocht dit jaar officieel opgemeten. Recordtijden uit het verleden tellen alleen nog maar mee voor het oude parcours. Daarom hebben de dames van Nereus een nieuw clubrecord gevestigd. yyy tekst Jeff Pinkster / foto Fred van Diem Zien hoe kapot de dames waren na de helse tocht? Bekijk het filmpje op www.foliaweb.nl/ video/nooitmeer/.

FoliaMagazine

23

Maar ze hebben er dan ook hard voor gewerkt Het tentoonstellingspracticum van de UvA-minor erfgoed- en museumstudies is geen pretpakket – maar dan heb je ook wat. De allereerste vliegende tentoonstelling bijvoorbeeld.

Zeven studenten en ondergetekende vlogen mee onder het motto it’s a tough job, but someone’s got to do it. tekst Bob van Toor / foto’s Eva Goth, Bob van Toor en Geert Snoeijer

H

et is halfdrie in de morgen. De directeur van luchtvaartmaatschappij Corendon deelt koffie uit aan een groep studenten en journalisten die zich voor zijn balie op Schiphol hebben verzameld. Er moest worden geloot onder de studenten van het tentoonstellingspracticum: van de negentien studenten uit Utrecht, Leiden en Amsterdam die aan de minor deelnamen konden uiteindelijk zeven mee met de Boeing 737 die op dit goddeloze tijdstip de lucht ingaat.

‘Als ze straks de foto’s zien, worden ze vast jaloers,’ denkt Kayleigh van der Gulik (21).

Voorlopig is daar nog geen reden toe: met deze vertrektijd wisten de meesten van ellende niet eens of ze moesten gaan slapen of doorhalen.

Over een uur stappen we aan boord van de Cornelis Haga, een vliegtuig vernoemd naar de eerste Nederlandse ambassadeur in Turkije, vierhonderd jaar geleden. Ter ere van dat jubileum maakten fotograaf Geert Snoeijer en kunsthistorica Günay Uslu een fototentoonstelling voor het Amsterdam Museum, samen met studenten kunstgeschiedenis en algemene cultuurwetenschappen. Voor Nederlandse pioniers

24

FoliaMagazine

in Turkije schreven de studenten de levensverhalen van Nederlandse emigranten naar Turkije, en maakten een film, een lezingenprogramma en een website. Vandaag krijgen we het meest bijzondere project te zien: vier van de portretten worden tentoongesteld in het vliegtuig.

Veel tijd om de vier grote stickers op de voorwand van de vliegtuigcabine te bewonderen is er niet; de honderd andere passagiers willen

De vliegende tentoon­ stelling brengt ons naar Dalaman graag naar hun stoel en zo snel mogelijk naar de Turkse zon. De vliegende tentoonstelling brengt ons naar de luchthaven van Dalaman, waar we ook nog de onthulling van een buste van Cornelis Haga mogen bijwonen.

Onder het aanhoudende gedrein van de 1-jarige Nederlandse pionier naar Turkije achter ons, vertelt Willemine Mink (24) dat de foto’s er niet zonder slag of stoot kwamen. ‘We hadden veel

mogelijkheden bedacht, bijvoorbeeld foto’s op de luiken voor de raampjes, maar er mag niet zo veel. De teksten die er al staan mag je nog geen millimeter verplaatsen, en we wilden een grote blauwe sticker als achtergrond voor de foto’s, maar dat bleek niet brandveilig genoeg.

Het is heel kostbaar om het allemaal geschikt en brandveilig te maken, wat dat betreft viel het ons erg mee dat Corendon overal ja op zei.’

Het zal daarbij ongetwijfeld geholpen hebben dat docent Günay Uslu tevens de oprichter van de luchtvaartmaatschappij is. Directeur Atilay, die de koffie schonk, is haar broer. ‘Voor Nederlandse vliegtuigen gelden heel strenge regels,’ vertelt Valerie Touw (24). ‘Eigenlijk mocht helemaal niks, maar Günay heeft het er op de achtergrond doorheen geloodst’.

Weinig uitgerust worden we op Dalaman verwelkomd door de burgemeester, of de directeur van het vliegveld – we kunnen de handvol Turkse hotemetoten in donkere pakken maar moeilijk uit elkaar houden. ‘Be like home,’ commandeert een man die ons kruimelkoekjes en glazen bontgekleurd vruchtensap voorzet. Dat doen we dan maar. Dat we een mannenwereld

Links: in het vliegtuig, v.l.n.r.: Willemine, Eva, Kimberly, Bibi, Zippora, Masha, Kayleigh, zittend Valerie. Midden: de dames blijven na landing nog even hangen in de cabine. Rechts: de foto’s waar het allemaal om draait, met fotograaf Geert Snoeijer.

Links: ANVR-directeur Frank Oostdam bedankt de studenten en docent Günay Uslu op de luchthaven van Dalamar.

Boven: onthulling van het borstbeeld van Cornelis Haga, hier nog met plaquette, door gouverneur Fatih Sahin.

zijn binnengestapt was al te merken aan de knipogen die de ‘beautiful ladies’ krijgen toegeworpen, maar het wordt pas echt duidelijk als na een halfuurtje een laatkomer binnenstapt: de gouverneur van de provincie. De pakken knipmessen voor het

‘Het is de ideale afsluiting van dit vak’ wat louche aandoende kleine mannetje, en in optocht mogen we nu naar buiten, waar een groot buffet, een microfoon en een veelbelovend standbeeldvormig ding onder een doek staan opgesteld. Na een onvervalste gift exchange van Nederlandse en Turkse vlaggen (de Turkse is net iets groter) wordt de doek van een groot wit borstbeeld getrokken. Op de sokkel is even daarvoor een metalen plaquette met ‘Cornelis Haga’ bevestigd met schilderDe koningsgraven van Lycië werden rond 400 v.C. uit het zachte kalksteen van de rotswanden gehakt.

stape, die het tijdens de speech van de gouverneur met veel gekletter begeeft. We verstonden toch al niets van zijn Turkse speech – er valt op deze dag van culturele uitwisseling opvallend genoeg nauwelijks een woord Engels.

‘We verwijten Turkije vaak een slecht collectief geheugen, maar dat van Nederland is soms ook wat roestig,’ zegt docente Günay Uslu, die promoveert op de vergeten rol van Turkije in de opgraving van Troje. Het is goed om te laten zien dat er veel oudere banden zijn met Turkije dan veel mensen denken: een van de geportretteerden stamt af van een Nederlandse familie die al sinds de zeventiende eeuw in Turkije woont. ‘We zouden eigenlijk patent op deze manier van tentoonstellen aan moeten vragen,’ zegt ze. ‘Op deze manier worden mensen in het vliegtuig gedwongen om stil te staan bij de tentoonstelling.’

De gouverneur lijkt het inmiddels wel

FoliaMagazine

25

(advertenties)

Folia is het platfom voor hoger opgeleid Amsterdam. We maken wekelijks het blad Folia Magazine, twee uur radio, filmpjes, organiseren debatten, hebben een zeer uitgebreide site ( FoliaWeb.nl ), en we gaan televisie maken.

Per 1 september 2012 hebben wij plaats voor twee

leerlingredacteuren Als leerlingredacteur werk je drie dagen per week (0,6 fte). Je draait mee op de redactie, je schrijft nieuwsberichten en andere artikelen voor de site en het blad, zoals rubrieken, interviews en achtergrondstukken. Daarnaast zul je af en toe worden ingezet bij onze andere activiteiten. Om in aanmerking te komen voor deze functie moet je ten eerste student zijn aan de HvA of de UvA. Verder verwachten we dat je nieuwsgierig, ondernemend en vasthoudend bent. Een goede neus voor nieuws, een vlotte pen en kennis van en belangstelling voor de UvA/HvA en alles wat daarmee samenhangt strekken tot aanbeveling.

Meer informatie: Paul van de Water, paul@folia.nl of 06 39478895 Je krijgt een contract tot en met 21 december 2012. Een eenmalige verlenging is in overleg mogelijk. Sollicitatiebrieven voorzien van een cv en een korte motivatie kun je richten aan stephanie@folia.nl. Je mag voorbeelden van eigen werk meesturen. De sollicitatietermijn sluit 11 juni 2012.

FLOOR AGENDA

KOHNSTAMMHUIS, WIBAUTSTRAAT 2-4 | WO 16 MEI - DO 31 MEI Feestelijke opening ‘op kamers’ 23 mei, 12:00, begane grond Fotograaf Henny Boogert toont hoe overal ter wereld studenten op kamers wonen.

Duur tentoonstelling 1 maand.

Filmvoorstelling ‘zero silence’ 24 mei, 18.00 -20.00, Kohnstammzaal Zero Silence laat zien hoe hoogopgeleide jongeren in de Arabische wereld via internet de bevolking oproepen om in opstand te komen. social Work in india 25 mei, 15.00 -17.00, Arena Sr. Lucy is oprichtster en directrice van Maher en komt speciaal uit India om hier meer over te vertellen. Een unieke kans om haar te ontmoeten.

CREATING TOMORROW

deBat ‘het groene optimisme’ 29 mei, 17.00 -19.30 Kohnstammzaal Debat over klimaatpolitiek in Nederland.

Met Wijnand Duyvendak. amstelcampusrun 31 mei, start 19.30 bij Kohnstammhuis Loopwedstrijd van 5 kilometer door de Wibautstraat. Maak kans op mooie prijzen! Inschrijven en meer informatie op www.hva.nl/amstelcampusrun Volg Floor op twitter @floorHvA en Like Floor op www.facebook.com/floorHvA, hier blijf je ook op de hoogte van het laatste nieuws over de debatten en bijeenkomsten.

Met de klok mee, van linksboven: boottocht van het vissersdorp Dalyan naar de Middellandse zee; Valerie en Kimberly poedelen in de heilzame bronnen van Dalyan; Bibi, Masha en Eva bruinen bij; Zippora, Kimberly en Eva waren zo slim om badkleding in te pakken; lunch op terrasje in de rivier.

welletjes te vinden en loopt naar binnen. Terwijl Valerie net haar bordje wil vullen bij het buffet worden de hapjes resoluut voor haar neus weggehaald en terug naar het café gebracht.

Daar gaan de pakken in een grote kring zitten en wordt gewichtig thee gedronken. ‘Typisch Turks,’ noemt operationeel directeur van Corendon Wim Woelders het later. ‘Het is heel hiërarchisch, de gouverneur is een soort halfgod.’

Gelukkig hebben de belangrijke mannen ook belangrijke dingen te doen, en als ze na een uurtje vertrekken kunnen we de bus in – we hebben nog een hele dag, en het programma is niet mis. Een lunch aan de rivier, gevolgd door een boottocht vanuit het pittoreske vissersdorp Dalyan inclusief minerale bronnen, in de rotsen uitgehakte antieke praalgraven en enorme zeeschildpadden, somt Woelders op.

En dan vliegt iedereen weer terug, behalve twee studenten die een nachtje blijven. ‘Wie zijn dat?’ roept een Nederlands-Turkse lolbroek voor in

de bus; Drie pakken draaien zich om richting de dames. Buurvrouw Zippora Elders (26) maakt zich onverstoord op voor een middagdutje. En zo reizen we de hele dag langs palmen, bergen,

We brengen een gelukzalig halfuur door in zee sinaasappelboomgaarden. We poedelen in de warme bronnen, die naar rotte eieren stinken, en hangen met blote voeten over de rand van de boot terwijl de pakken zweten in hun witte overhemden. Als de zon richting zee begint te zakken komen we aan bij de laatste stop, de ultieme schakel tussen twee zeevarende naties: de zee. Tot hun enkels in het mediterraan warme water overdenken de dames een onwaarschijnlijke dag. ‘Het is de ideale afsluiting van dit vak,’ zegt Kimberly Klop (24). ‘Dit is waar we al die tijd mee bezig zijn geweest. We zien het land op

de achtergrond van die portretten. We kenden de tentoonstelling natuurlijk al, maar we hebben nog wel het meest geleerd over de Turkse cultuur dankzij die ceremonies vandaag.’

De vliegende tentoonstelling had overal wel heen kunnen vliegen, maar het is een natuurlijk erg leuk dat het gecombineerd kon worden met een dagje Zuid-Turkije, vindt Eva Goth (23). ‘En dat het zo gerégeld was,’ voegt Bibi de Vries (22) eraan toe. We hebben de hele dag geen Turkse lire aangeraakt, geen drankje zelf hoeven te bestellen. Een paar studenten toveren badpakken tevoorschijn en brengen nog een gelukzalig halfuur door in zee, voor de onherroepelijke terugreis per boot, bus en vliegtuig. ‘Het beste schoolreisje dat ik ooit heb gehad,’ zegt Willemine tevreden. yyy De fototentoonstelling Nederlandse pioniers in Turkije is nog tot 26 augustus 2012 te bezichtigen in Amsterdam Museum

FoliaMagazine

27

Een strijdbare cabaretier Deze week in Folia maakt kennis: oud-hoogleraar, -politicus en cabaretier Jacquelien de Savornin Lohman. tekst Dirk Wolthekker / foto Danny Schwarz

H

aar jeugd bracht Jacquelien de Savornin Lohman door in Nederlands-Indië, de oorlogsjaren deels in een jappenkamp waar ze was geïnterneerd. ‘Toen ze na de oorlog naar Nederland kwam, was haar grootste schok dat er helemaal geen aandacht was voor wat de mensen in de jappenkampen hadden meegemaakt. Zij heeft zich in Nederland echt in moeten vechten,’ zegt andragoloog en voorzitter van de alumnivereniging voor andragologen Henk Wesseling over haar. Hij denkt dat haar ervaringen in het kamp haar ‘sterk en strijdvaardig’ hebben gemaakt, maar ook wendbaar, bereid om zich aan te passen. ‘Als je overeind bent gebleven in een kamp, heb je geleerd de kleur van je omgeving aan te nemen.’

Jacquelien de Savornin Lohman, eigenlijk ‘jonkvrouw’ de Savornin Lohman (Buitenzorg, Nederlands-Indië, 1933) is tegenwoordig cabaretier, maar als achterkleindochter van de negentiende-eeuwse, deftige politicus en oprichter van de Christelijk-Historische Unie (een partij die later opging in het CDA) Alexander de Savornin Lohman, heeft ze een imposante

28

FoliaMagazine

carrière achter de rug in dienst van de wetenschap en de politiek.

Ze studeerde rechten in Leiden, was advocaat en medewerker van het Sociaal Cultureel Planbureau. In de jaren tachtig was ze aan de subfaculteit andragologie hoogleraar sociale hulpverlening, later werd ze hoogleraar orthopedagogiek.

In de jaren negentig was ze vier jaar lang senator voor D66.

‘Ze laat zich niet uit het veld slaan’ ‘Maar ik geloof niet dat ze op de juiste plek was in de politiek,’ zegt haar oud-collega uit de Senaatsfractie van D66, Eddy Schuyer. ‘Ze heeft er denk ik wel van genoten om eens een toontje mee te zingen in het centrum van de Haagse macht, maar ze was echt een wetenschapper die zaken grondig uit wilde zoeken, ook als dat politiek misschien niet goed uitkwam. Ze voelde zich wel onderdeel van het team, maar vond het lastig dat ze ook het standpunt van dat team moest uitdragen en dat ze niet altijd met

haar eigen mening naar buiten kon komen. Ik herinner me nog de discussie over kinderadoptie door homostellen. Daar was de fractie voor, maar zij had daar een heel ander standpunt over. Zij plaatste die discussie in internationaal perspectief en maakte er eigenlijk een wetenschappelijk debat van waarbij het ging over of het standpunt over adoptie door homo’s cultureel bepaald zou zijn of niet. Zij vond van wel.’

Een voorstelling van cabaretier en zelfbenoemd ‘stembevrijder’ Jan Kortie, oud-leraar economie, inspireerde haar zelf ook cabaret te willen maken. Tegen de Volkskrant zei ze daarover: ‘Jan speelt nu piano en geeft workshops “badkamerzingen”. Tegen mensen die moeilijk loskomen, zegt hij: “Zing je naam of een gek woord, ‘terrorismebestrijding’, of weet ik wat.” Ik heb dat op mijn 65e ook ontdekt.’ En daarom staat ze nu in de theaters met het programma Dwaallicht, waarin ze de ‘rampen’ bezingt die haar als bejaarde professor overkomen.

‘Een cabaretière met scherpe observaties over het dagelijks leven, vol vitaliteit en overlevingskracht,’ zo typeert haar vaste pianist Bam Commijs haar. ‘Enige tijd geleden had ze een brand

Folia maakt kennis

thuis en moest ze in een tijdelijke woning, maar daar laat ze zich niet door uit het veld slaan. Ze regelt zo’n kwestie en gaat dan door waar ze gebleven was.’ Samen met de cabaretier trekt hij door de zaaltjes en zalen van het land.

Niet elke dag of elk weekend. ‘Gewoon zoals het komt,’ zegt Commijs. ‘We maken wel een agenda natuurlijk, maar daar zit ook veel vrij tussen. Jacquelien wil ook tijd hebben voor andere dingen.’ Zingen is haar grote passie, vertelt hij. ‘Dat merk je aan de manier waarop ze met liedteksten omgaat. Ze komt niet alleen met een tekstje aan waar ik dan een melodie bij moet verzinnen. Nee, ze komt met een hele eigen compositie, inclusief melodie. Ze zingt het voor en dan moet ik het afronden. Muziek en tekst vormen daardoor een organisch geheel, net als zijzelf.’ yyy

Folia Radio zendt op 16 mei een interview uit met Jacquelien de Savornin Lohman. Het gesprek zal gaan over de andragologie, cabaret en D66.

Te beluisteren via Amsterdam FM, in de ether op 106.8 en op de kabel op 103.3, tussen 16.00 en 17.00 uur. Vanaf de volgende dag terug te luisteren via foliaweb.nl/radio.

FoliaMagazine

29

Zeven fotografen (en een keramist) van de UvA

Dirk Gillissen beeldredacteur bureau communicatie ‘Eigenlijk ben ik beeldhouwer, maar op mijn werk ben ik vooral bezig met fotografie. Dit combineer ik nu met elkaar door surrealistische foto’s te maken. Die foto’s maak ik gewoon met mijn mobiele telefoon. Vaak vanuit de trein. Op deze foto zie je het spoor tussen Abcoude en Amsterdam.

Voor mij is fotografie iets wat een andere kijk moet geven op de werkelijkheid. Op die manier wil ik mensen verrassen.’

Heleen van Deenen ICT-ondersteuner informatiecentrum ‘Ik maak al heel lang keramieken en ben eigenlijk pas een paar jaar bezig met fotografie. Daarom zijn er naast foto’s ook keramieken van mij te zien op de tentoonstelling. Deze heet ‘De drie pubers’. Ik hem bij Crea gemaakt waar drie jongemannen twee uur lang voor mij model hebben gezeten. Ze hadden wel een beetje moeite om rechtop te blijven zitten en kwamen de tijd door met hun iPod. Die was helaas te gedetailleerd om na te maken.’

30

FoliaMagazine

Tot en met 25 mei is er een bijzondere expositie in de centrale hal van het Maagdenhuis, het bestuurscentrum van de Universiteit en Hogeschool van Amsterdam, waar het College van Bestuur zetelt.

Acht UvA-medewerkers met een passie voor fotografie tonen hier hun werk. De amateurfotografen over hun favoriete foto, of beeldje. tekst Max Lange en Roel van Luijk / foto’s Bob Bronshoff

Jacob van den Noort drukwerkspecialist bureau communicatie ‘De meeste foto’s die ik hier toon, hebben te maken met het openbaar vervoer in en om Amsterdam. Ik vind het lastig om onderwerpen te bedenken, dus het zijn vooral dingen die ik onderweg tegenkom. Ik heb bijna altijd mijn compacte camera bij me. Zodoende fotografeer ik dingen die ik mooi vind, op alledaagse plaatsen.’

Maarten Liefferink assistent gebouw en voorzieningen ‘Je hoeft voor mooie foto’s niet altijd ver te zoeken. Ik heb bijna de gehele reeks in mijn tuin genomen. Zo zie je maar weer hoe mooi de natuur dichtbij huis is. Terwijl mijn kinderen lekker aan het spelen zijn, ben ik in de buurt mooie shots aan het zoeken. Zo kwam ik ook deze vlinder tegen.

Ik nam hem uit de losse pols en het was in een keer raak.’

FoliaMagazine

31

Marieke Kranenburg beleidsmedewerker programma academische zaken ‘Op mijn twaalfde kreeg ik voor het eerst een fototoestel in mijn handen. Sinds die tijd probeer ik foto’s te maken die net even anders zijn dan gebruikelijk. Soms volg ik workshops. Deze foto is onderdeel van een serie over het Muziekgebouw aan ’t IJ, die ik voor een eindopdracht maakte.

Het is de weerspiegeling in een draaideur, maar ik vind hem zo mooi omdat je dat niet meteen ziet.’

Shapour Ghasemi applicatiebeheerder ‘Al mijn foto’s zijn zwart-wit en ik wil er absoluut geen mensen op hebben. Soms moet ik daarom uren wachten. Zo creëer ik een nostalgisch en tijdloos beeld van Amsterdam.

Ik ben zo kritisch, dat ik de foto’s thuis altijd nakijk met een loep. Helaas is er af en toe toch iemand in de verte te zien.

Dan moet ik de foto dus opnieuw maken. Deze foto is mijn favoriet, omdat hij iets mysterieus heeft met die mist.’

32

FoliaMagazine

Peter Wurtz stafadviseur integrale veiligheid ‘Mijn foto’s laten het karakter en de trots van mensen zien.

Deze komt uit een reeks die ik in Griekenland heb geschoten tijdens het begin van de crisis. Je ziet een man die ondanks de moedeloze toestand van zijn land en eigen situatie nog steeds trots uitstraalt. Ik wil de onderkant van de samenleving laten zien, de zogeheten kleine man. Mijn foto’s zijn altijd in zwart-wit, want kleur leidt af van het verhaal.’

Ton Dujardin redacteur bureau communicatie ‘Mijn bijdrage aan deze tentoonstelling bestaat uit een serie foto’s van de UvA Docent van het Jaarverkiezing. Op deze foto zie je een jongen in het publiek met een masker van Gabor Linthorst. Hij was namens de medische faculteit voorgedragen. Om hem aan te moedigen had iedereen van studievereniging MFAS (geneeskunde) een masker van hem op.’

FoliaMagazine

33

(advertentie)

illustratie Denise van Leeuwen

drift

Steeds weer op slot

L

ena (23), student Europese studies: ‘Dat ik geen seks kan hebben, betekent niet dat ik er geen behoefte aan heb. Ik kijk vaak naar pornofilms, ik bevredig mezelf regelmatig en ik kan heel erg opgewonden raken van een flirt. Dat iemand om je heen blijft hangen, je zogenaamd toevallig aanraakt, de hele tijd om je moet lachen en aandachtig naar je blijft luisteren. Je net iets te onhandig je biertje aangeeft. Ik speel dat spelletje goed.

Ik weet alleen ook dat dit aan de drank en drugs te wijten is. Aan de verdoving die ik soms ’s ochtends vroeg al nodig heb, die me steeds meer in de klauwen krijgt. En het stomste is dat ik al lang niet meer weet wat de oorzaak is van deze verslaving, en wat het gevolg.

En dus doorloop ik steeds weer hetzelfde traject.

Afgelopen zaterdag weer, in de Nieuwe Anita.

Flink van de kaart sta ik op de dansvloer – iets wat ik in nuchtere toestand nooit van mijn leven zou durven – en ik drink en dans en lach. Ik

weet dat de jongen met wie ik ben al maanden geïnteresseerd in me is, en ik zie hoe hij me steeds zelfverzekerder aankijkt, voel hoe hij me tijdens het dansen net iets te lang vasthoudt, hoe hij zijn kansen ziet toenemen. Die gaat zo mee naar huis, zie ik hem denken. En dan gaan we ontzettend wilde seks hebben. Het stomme is, ik denk het zelf ook.

En dus ga ik mee. Ik ontken alle gênante ervaringen die aan dit moment voorafgingen,

‘Ik weet niet meer wat oorzaak is en wat gevolg’ en fiets met de jongen mee naar zijn huis. Hij schenkt wat in, en het gaat nog goed. Ik check op de wc nog even mijn haar en mijn oksels, bekijk mezelf en zie niets waarvoor ik vind dat ik me moet schamen. Tot het moment dat ik terug de slaapkamer in kom, en hij aangescho-

ten mijn kleren probeert uit te trekken. Tot het moment dat ik merk dat hij iets van me wil hebben wat ik niet wil geven, iets van me verwacht wat ik niet waar kan maken. Nog voor we in bed liggen voel ik dat ik verstijf. Terwijl hij aan mijn borsten friemelt lig ik bewegingloos onder hem en du moment dat hij in me wil komen schiet ik op slot. Het doet pijn, ik weer hem af, hij toont weliswaar gefrustreerd zijn begrip en ik begin te huilen.

Ben ik begonnen met coke omdat ik niet kon vrijen, of kan ik niet meer vrijen door de coke?

Begon ik met drinken om de angstaanvallen te temperen, of verlies ik me in angst door alle drank? Ik hoop dat ik ooit iemand tegenkom die me leuk genoeg vindt om dat samen met mij uit te zoeken.’ yyy Fen Verstappen

De naam van de geïnterviewde is op haar verzoek gefingeerd. Wil je ook meedoen aan deze rubriek, mail dan een korte motivatie naar redactie@folia.nl.

FoliaMagazine

35

lezingenladder

het cultureel studentencentrum van de UvA & HvA

CREA RoeterSeiland Voor eenieder die geïnteresseerd is in lezingen en debatten is er de Folia Magazine-lezingenladder. Wij streven ernaar hierin de meest interessante lezingen en debatten in Amsterdam op één plek te verzamelen.

De ideale coach F. Ottenstadion WO 16/05, 16.00 uur Barbara Barend interviewt Foppe de Haan (oudbondscoach Jong Oranje), Erik Dekker (ploegleider Rabobank), oud-turnster Suzanne Harmes en aanvoerder van het damesvoetbalelftal Daphne Koster, met als thema ‘de ideale coach’.

De grenzen van de grap Rode Hoed WO 16/05, 20.00 uur In de serie Twintig over twintig gaat een panel van twintigers onder leiding van Arie Boomsma in gesprek, dit keer over de grenzen aan humor.

Questioning Urban Modernity Arcam VR 18/05, 09.00 uur Conferentie over de hedendaagse urbane ruimte en cultuur. Aanmelden via Judith Naeff: J.A.Naeff@uva.nl.

Mijn belang, jouw belang Felix Meritis VR 18/05, 20.00 uur Een avond over de toekomst van het algemeen belang, met o.a. Andrée van Es (Groen Links), Sywert van Lienden (G500), David Van Reybrouck (G1000) en Xandra Schutte.

Stadsboeren

Frans aan de UvA Spui 25 MA 21/05, 20.00 uur Universitair docent Middeleeuwse en vroeg moderne letterkunde Katell Lavéant en hoofddocent Franse letterkunde Jelle Koopmans bespreken met Spui25-directrice Margot Dijkgraaf de stand van de wetenschap met betrekking tot Franse taal en cultuur.

Design Matters Pakhuis de Zwijger MA 21/05, 20.00 uur Live magazine over design onder leiding van designcriticus Jeroen Junte met ontwerpers, redacteuren, museumcuratoren en producenten.

Wetenschap en topsport Rode Hoed MA 21/05, 20.00 uur Met het EK, de Olympische Spelen en de Tour de France staat de komende zomer weer in het teken van de topsport. Een gesprek met wetenschappers over hun bijdrage aan de topsport.

Democratie in Afghanistan De Balie MA 21/05, 20.30 uur

Bereikbaar via de Sarphatistraat en de Plantage Muidergracht

improviSatietheater vr 18/5, 20.30 uur Placebo speelt The Office Theatergroep Placebo improviseert een aflevering van de hitserie The Office. Verwacht herkenbare types, flauwe kantoorhumor en handenvol managersjargon. Plaats: CREA Theater. Toegang: E 7,50, studenten: E 5,-. Reserveren: 020 525 1400

debat ma 21/5, 20.00 uur Inside the U.S. Presidential Election The fall presidential campaign promises to be extraordinarily combative. Which campaign weapons shall be chosen? Speaker: David Mark, editor Politico and author of Going Dirty: The Art of Negative Campaigning (2006). In cooperation with the John Adams Institute. Location: CREA Theater. Admission: students free, others E 5,-. Reservations: 020 525 1400.

documentaire di 22/5, 20.00 uur

Game Theory Game Theory is a documentary about a five-year battle waged between the farmers of two Chinese villages and the local government over land use

De Popup Farm workshop, waar stadsmensen leren een akker te verbouwen. Deze keer: zaaien en planten.

Onder leiding van David Van Reybrouck presenteren honoursstudenten van de Universiteit Leiden een programma over het nut en de waarde van democratie in het Afghanistan van vandaag en de rol die het Westen hierin speelt.

Is tweetaligheid een zegen?

Minder regenwoud geen ramp

Spui 25 MA 21/05, 17.00 uur

Hortus Botanicus VU DI 22/05, 12.30 uur

Palestinian Political Prisoners in Israel

Filosoof Bas Haring en VU-hoogleraar dier­ ecologie Nico van Straalen gaan met de zaal in debat over het belang van biodiversiteit.

two following categories: ‘criminal’ and ‘security’.

Tolhuistuin VR 18/05, 14.00 uur

Volgens onderzoekers Elisabeth van der Linden en Folkert Kuiken heeft kinderen tweetalig opvoeden enorme voordelen. Zij gaan in discussie met ouders die dat juist wel of niet doen.

36

derzoek, de betekenis van de wetenschap, en het verband tussen wetenschap, kunst en politiek.

Adres: Nieuwe Achtergracht 170

Kenniscafé: Robbert Dijkgraaf

U organiseert een lezing of debat en wilt daarmee

De Balie MA 21/05, 19.45 uur

graag op deze pagina staan? Stuur tijdig een mailtje

Scheidend KNAW-president Robbert Dijkgraaf wordt geïnterviewd over onder andere zijn on-

naar harmen@folia.nl onder vermelding van ‘Aanmel-

FoliaMagazine

ding lezingenladder’.

rights. Directed by Wang Qingren. In cooperation with the Netherlands China Law Centre. Location: CREA Theater. Admission: students free, others E 5,-. No reservations.

lezing wo 23/5 20.00 uur Prisoners in Israel can be classified into one of the Why does Israel classify all Palestinian political prisoners as ‘security threats’? Speaker: Abeer Baker, head of the Legal Clinic for Prisoners’ Rights, in the Law Faculty of Haifa University. In cooperation with gate48. Location: CREA Theater. Admission: students free, others E 5,-. No reservations.

WWW.CREA.UVA.NL

overigens

In deze rubriek reflecteren wetenschappers op een actuele stelling.

Een verplichte proefstudeerweek is een goede maatregel; nieuwe studenten hebben nu geen flauw idee waar ze aan beginnen.

Irene de Jong hoogleraar Griekse taal- en letterkunde

Mies Westerveld hoogleraar sociaal verzekeringsrecht

Huub Toussaint lector bewegingswetenschappen

Irene de Jong ‘Zo’n maatregel moet helpen in de selectie van studenten, maar een weekje college volgen vanuit “hotel mama” is niet representatief. Jarenlang tijd investeren in je opleiding, terwijl je op kamers woont en een bijbaan hebt, dat is andere koek.

Bovendien is het weer een ad-hocmaatregel om het studierendement te verhogen, terwijl voorbij wordt gegaan aan het grotere plaatje. Nederland heeft de ambitie vijftig procent van de bevolking hoog op te leiden. Dat gebeurt nu door instellingen te betalen per afgestudeerde student en door druk uit te oefenen op scholieren om te gaan studeren. Maar die vijftig procent moet je niet willen als je daar geen structurele investeringen aan verbindt.

Nu doen we allemaal water bij de wijn om outputfinanciering binnen te halen. Middelbare scholen proberen alle leerlingen binnenboord te houden. Daardoor is een vwo-diploma geen garantie dat een student het wo aankan. Ook de universiteit stelt zijn eisen bij. Dat zie ik ook bij klassieke talen gebeuren; het programma omvat nu veel minder dan twintig jaar geleden.’

Huub Toussaint ‘Eens. Zo’n proefstudeerweek biedt een goede kans om nieuwe studenten duidelijk te maken wat ze van hun studie moeten verwachten.

Een havo- of vwo-diploma is een bewijs van intelligentie en talent, maar die komen alleen tot wasdom als ze gepaard gaan met de nodige inspanning. Studenten verdelen hun tijd tussen studie en werk, om al dan niet noodzakelijke bezigheden te bekostigen. Aan het begin van het studiejaar peilt een student hoeveel tijd de opleiding vergt en hoeveel tijd er overschiet voor een baantje bij de Albert Heijn. Nu schiet die balans vaak door richting Albert Heijn. Als je in de proefstudeerweek de reële studiedruk voorschotelt aan studenten, dan zal die balans anders zijn.

En reëel is dus veertig uur per week studeren.

Met een intensieve proefstudeerweek geef je een duidelijk signaal af, maar daarmee ben je er nog niet. Sommige opleidingen moeten überhaupt hogere eisen aan studenten stellen, ze meer uitdagen en meer lessen inroosteren. Als we nu achteroverleunen, verliezen we internationaal de concurrentiestrijd.’

Mies Westerveld ‘Ik vind een proefstudeerweek een goede maatregel; het is een instrument voor de universiteit om studenten die hoogstwaarschijnlijk in het eerste jaar afvallen te weren. Dat kan op twee gronden. Allereerst kunnen studenten er tijdens die week achter komen dat studeren toch niet is wat ze ervan verwachtten. Dat is voor beide partijen een uitkomst. Het is voor een student niet leuk om halverwege het eerste jaar te ontdekken dat studeren niet bij hem past. En voor de universiteit scheelt het capaciteit van docenten en zalen als studenten die toch niets met hun studie doen er ook niet aan beginnen. Aan de andere kant krijgt de universiteit met zo’n week de mogelijkheid studenten die het eigenlijk niet aan kunnen uit te sluiten. Althans, als de toets aan het eind van de week daadwerkelijk bindend zal zijn. Ik zie het voorstel dan ook als een kleine motie van wantrouwen jegens de middelbare scholen. Een diploma zou een garantie van bekwaamheid moeten zijn, maar is te generiek en blijkt geen voldoende voorwaarde voor een succesvol studieverloop.’ yyy Marieke Buijs

FoliaMagazine

37

prikbord HvA

38

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl

DMR Vluchtelingen

DEM Onderwijsinspectie

De HvA is de eerste Nederlandse hogeschool die onderzoekplaatsen tijdelijk beschikbaar stelt aan wetenschappers die hun eigen land moeten ontvluchten.

Dat zijn de Stichting voor Vluchteling-Studenten UAF en de HvA overeengekomen. De bedreigde wetenschappers keren terug zodra de situatie in het land van herkomst veilig is. De afgelopen drie jaar hebben zo al 21 wetenschappers gebruikgemaakt van de regeling op elf Nederlandse universiteiten. Het is voor het eerst dat een hogeschool bedreigde onderzoekers een veilig onderkomen biedt.

De HvA heeft niet gesjoemeld met het verstrekken van diploma’s binnen het Domein Economie & Management. Dat concludeert de onderwijsinspectie in het eindrapport dat maandag is verschenen. Wel zijn er tekortkomingen ontdekt bij de internationale tak van het domein. Het management en het studenteninformatiesysteem moeten daar flink verbeteren. Om de problemen het hoofd te bieden heeft de HvA al een streep gezet door de opleiding International Management. Het inspectieonderzoek werd in december ingesteld na berichten over diplomafraude.

DBSV Groentenabonnement

DT Zonneboot

De uitdaging: dertig dagen minder dierlijke producten consumeren. De reden: verbetering van je leven en vermindering van je ecologische voetafdruk. De beloning: een biologisch groentenabonnement of een vrijkaart voor het Viva Las Vega’s festival. De zogeheten Veggie Challenge is opgezet om het milieu op een gemakkelijke en gezonde manier te verbeteren. Ruim drieduizend deelnemers hebben al aangegeven van start te gaan op 1 juni. Ter afsluiting wordt in Studio/K het Viva Las Vega’s Food Festival georganiseerd. Zie veggiechallenge.nl en viva-las-vegas.nl.

Studenten van Domein Techniek doen van 8 tot en met 14 juli mee aan de Dong Energy Solar Challenge.

Over een afstand van 220 kilometer varen deelnemers uit binnen- en buitenland in een boot die vaart op zonne-energie langs alle Friese elf steden. Speciaal voor de race heeft het Solar Team HvA, een studententeam van vijftien studenten van de opleidingen Engineering, Design & Innovation en E-Technology een acht meter lange boot op zonne-energie gebouwd van biologisch afbreekbaar materiaal.

DOO Schoonmakers

DMCI Verhuizing

Sinds het begin van de maand maken schoonmakers van Asito Dienstengroep op alle locaties van de HvA schoon. De medewerkers beginnen vroeg in de ochtend en verrichten tot zes uur in de avond alle schoonmaakwerkzaamheden. Ze beginnen met de onderwijsruimtes, maken vervolgens het sanitair schoon en aansluitend de kantoren. Per locatie kan het ritme iets verschillen. Tot halverwege deze maand wordt er extra personeel ingezet om de nieuwe schoonmakers extra te begeleiden. De medewerkers van Aisto zijn te herkennen aan de oranje/rode kleding.

Studenten van de opleiding Communication & Multimedia Design zullen hun lessen vanaf komend studiejaar volgen in het Theo Thijssenhuis, het gebouw tegenover het Benno Premselahuis. De verhuizing is het gevolg van de komst van de opleidingen bedrijfskundige informatica en communicatiemanagement naar het Domein Media, Creatie & Informatie. Inhoudelijk sluiten de studies niet meer aan bij het economische karakter van het domein. De HvA wil verwante opleidingen zo veel mogelijk groeperen.

DG Plugin

HvA Prestatieafspraken

Het Studenten Informatie Systeem (SIS) wordt mogelijk voorzien van een functie waardoor cijfers rechtstreeks kunnen worden geïmporteerd uit Excel. Tot nog toe is dat alleen mogelijk met een speciale plugin voor internetbrowsers Chrome en Firefox die gemaakt is door twee docenten informatica. Het Administratief Centrum (AC), beheerder van SIS, onderzoekt momenteel hoe de plugin veilig kan worden ingebouwd in het computersysteem. Onduidelijk is nog wanneer de nieuwe functie kan worden gebruikt.

Rector Jet Bussemaker praat medewerkers deze maand bij over de prestatieafspraken die de HvA heeft afgesloten met het ministerie van Onderwijs. Kern van de afspraken is dat meer studenten binnen vier jaar de eindstreep moeten halen. Zeven procent van de totale financiering die de hogeschool van de overheid ontvangt wordt in het vervolg gekoppeld aan de afspraken en de prestaties.

Voor studenten én docenten gaat de lat daarom omhoog. De bijeenkomst is op 4 juni, van 9.30 tot 10.45 uur in de Noordserre van de Fraijlemaborg.

FoliaMagazine

prikbord UvA

ideëen voor deze rubriek: redactie@folia.nl

FGw Boekenborrel

FMG Emoties

Wie benieuwd is welke geesteswetenschappers de afgelopen tijd een boek hebben uitgebracht is welkom op de facultaire boekenborrel op 22 mei. Tijdens de borrel worden de boeken gepresenteerd in aanwezigheid van auteurs. Twee van hen zullen vertellen over hun recent verschenen boek (fictie/non-fictie). Wie ook recentelijk een boek heeft uitgebracht en dit wil laten zien op de boekenborrel kan contact opnemen met Sonja van der Woude-Veldhuizen via 020 525 3069 of s.vanderwoude-veldhuizen@uva.nl. Locatie: Bungehuis, zaal 101.

Tijdstip: 16.30 uur.

De gangbare opinie is nog steeds dat mensen hun emoties moeten onderdrukken om goed te kunnen functioneren. Wie zijn emoties de vrije loop laat, wordt al snel gezien als hysterisch en irrationeel. In zijn boek Op het gevoel. Hoe we elkaar beïnvloeden met onze emoties toont Gerben van Kleef, hoogleraar sociale psychologie, aan dat dit een achterhaalde opvatting is. Aan de hand van voorbeelden en wetenschappelijke inzichten schetst hij een radicaal nieuwe visie op het nut van onze emoties. Het boek is op 12 mei verschenen bij uitgeverij Atlas-Contact.

CvB Paul

FMG Peter

Doop

Baehr Fonds

De vicevoorzitter van het CvB, Paul Doop, gaat leiding geven aan de CDA-commissie die belast is met het schrijven van het nieuwe verkiezingsprogramma. Voor het einde van de maand moet er een concept-programma liggen. De basis voor het verkiezingsprogramma wordt gevormd door een rapport waarin de partij stelt terug te willen naar ‘het radicale midden’ en weer een brede volkspartij wil zijn. Doop behoort tot de progressieve vleugel van het CDA. Op het fameuze CDA-congres in oktober 2010 bleek hij fel tegenstander van de samenwerking met de PVV.

Hoogleraar politieke theorie Meindert Fennema heeft bij zijn emeritaat op 11 mei een fonds in het leven geroepen van jaarlijks tienduizend euro voor een vluchteling die hier wil promoveren. Fennema stort dit bedrag vijf jaar lang in een bij het UAF ondergebracht fonds, dat hij het Peter Baehr Fonds heeft genoemd, naar de Utrechtse hoogleraar mensenrechten en Amnesty Internationalactivist Peter Baehr (1935-2010). Fennema heeft naar eigen zeggen zo veel geld verdiend met zijn Wilders-boek Geert Wilders. Tovenaarsleerling dat dit er wel vanaf kan.

UvA China

UvA Dissertatieprijs

Anna Beukenhorst, Brigitte Borm (beiden bètagamma) en Mirthe Jiwa (rechten en wijsbegeerte) zijn uitgekozen om komende zomer deel te nemen aan de Netherlands-Asia-honours-summerschool. Doel van de summerschool is om studenten kennis te laten maken met Nederlandse bedrijven in China. De studenten gaan in vier weken twee cursussen volgen aan de Chinese University of Hong Kong. De drie krijgen de opdracht mee om met concrete aanbevelingen te komen over de manier waarop Nederlandse bedrijven hun zichtbaarheid in China kunnen vergroten.

Oud-UvA-promovenda Amanda Brandellero is genomineerd voor de Boekman Dissertatieprijs 2012. Vorig jaar promoveerde ze aan het Amsterdam Institute for Social Science Research op het onderzoek The art of being different. Exploring diversity in the cultural industries. Daarin laat ze zien hoe migranten als ondernemers een plaats vinden in de culturele industrie van het land van bestemming. De prijs bestaat uit een geldbedrag van tienduizend euro en wordt op 6 juni uitgereikt. Ook Christian Handke (EUR) en Leentje Volker (TUD) zijn genomineerd.

FMG Otto

UvA Scriptieprijs

Schmidt

Op woensdag 2 mei is oud-docent methoden & technieken van politicologisch onderzoek Otto Schmidt (1942) overleden. Collega-docent Robert van der Veen schreef een in memoriam, waarin hij onder meer schreef: ‘Hij was vóór alles verknocht aan het onderwijs, met als overheersende missie om studenten de gereedschappen in handen te geven voor het doen van empirisch onderzoek in overeenstemming met de brede opvatting over de politicologie aan de UvA.’ De afdeling politicologie laat weten ‘diep geraakt’ te zijn door de dood van Otto Schmidt.

Tijdens de jaarlijkse Universiteitsdag, dit jaar op zaterdag 2 juni, worden weer de UvA-scriptieprijzen uitgereikt. Daarvoor zijn dit jaar genomineerd: Ellen Kilsdonk en Roel Mocking (AMC), Peter Lindhout en Niki Frencken (FdR), Dewi Werkhoven en Daan Stroosnier (FEB), Cornelia Loos en Kim Ouweleen (FGw), Nadine Bol en Clotilde Caillaut (FMG) en Thijs van Putten en Suzanne Sniekers (FNWI). De winnaars worden bekendgemaakt tijdens de slotmanifestatie in de Oudemanhuispoort. Ze krijgen hun prijzen uit handen van Ivo Niehe.

FoliaMagazine

39

wasdom Opkomen voor de underdogs Lea Bouwmeester Leeftijd: 32 (geboren op 3 oktober 1979) Beroep: Tweede Kamerlid voor de PvdA Studie: Sociaal juridische dienstverlening, HvA Afgestudeerd: 2002 Docent: ‘Jeroen Zoon, hij was mijn mentor en gaf gesprekstechnieken. Hij was mijn favoriete docent omdat hij benaderbaar was en zijn best deed om studenten te stimuleren. Ik heb nog steeds contact met hem.’

Locatie: ‘Ik heb alleen les gehad aan de Europaboulevard, bij de Rai, en was altijd jaloers op vrienden die in de binnenstad studeerden.

Wij moesten de tram nemen als we even wat wilden drinken in de stad.’

Cafe: ‘We gingen vaak hamburgers en friet eten bij l’Opera op het Rembrandtplein en daarna doken we vaak een café in, maar we hadden geen stamkroeg.’

Afknapper: ‘De open dag van sociaal juridische dienstverlening werd midden in het centrum van Amsterdam gehouden. Pas toen de opleiding daadwerkelijk begon, bleek dat we les hadden in een deprimerend gebouw op een afgelegen plek.’

40

FoliaMagazine

stage Zij studeerde sociaal juridische dienstverlening en werd Tweede Kamerlid voor de PvdA: Lea Bouwmeester. tekst Julie de Graaf / foto Bob Bronshoff

‘T

oen ik acht was, wilde ik burgemeester worden en toen ik twaalf was advocaat.

Deze beroepen hebben gemeen dat je vaak opkomt voor mensen die niet voor zichzelf kunnen zorgen. Na de middelbare school wilde ik dan ook een opleiding doen waarmee ik de belangen van andere mensen kon behartigen. Ik kwam van de mavo en koos voor de mbo-opleiding sociaal juridische dienstverlening. Ik had het plan om daarna de hbo-opleiding te volgen en misschien daarna nog een universitaire studie.

Het was een lange, maar ook een geweldige leerweg. Op het mbo liep ik al stage, waardoor ik praktijk- en levenservaring opdeed die goed van pas kwam toen ik op de HvA sociaal juridische dienstverlening ging doen.

Ik merkte dat ik dankzij die ervaring alle informatie veel beter kon plaatsen dan wanneer ik rechtstreeks van de havo was gekomen.

Sociaal juridische dienstverlening is een heel brede opleiding met aandacht voor onderwerpen als werk, uitkering, belastingrecht, wonen, vreemdelingenrecht en familierecht.

Het is eigenlijk de ideale opleiding voor de politiek, omdat je overal wel iets van te weten komt. Tijdens mijn studie liep ik stage als sociaal raadsvrouw, een functie waarin je juridisch advies geeft aan mensen aan de onderkant van de samenleving. Dat beviel zo goed, dat ik na mijn afstuderen vier jaar als sociaal raadsvrouw heb gewerkt. In die jaren was ik ook lid van de gemeenteraad in Almere.

Op mijn vijftiende werd ik politiek actief, voornamelijk omdat er voor jongeren niets te doen was in Almere en ik daar verande-

ring in wilde brengen. Ik ben toen debatten gaan organiseren en trommelde jongeren op om zich te verzamelen. In de jaren die volgden, kwam ik er in de praktijk en op mijn studie achter dat de problemen van jongeren belangrijk zijn, maar dat er nog veel meer problemen spelen in de samenleving.

Om daar wat aan te doen, ben ik tijdens het laatste jaar van mijn studie lid geworden van de gemeenteraad. Studeren bleek prima te combineren met de gemeentepolitiek. Ik kreeg een vergoeding van de gemeente en kon stoppen met mijn bijbaantje, waardoor ik genoeg tijd had om mijn studie af te maken.

Om mijn weg als raadslid te vinden, heb ik direct een onderwerp gepakt om helemaal uit te pluizen. Ik wilde alles te weten komen over de jeugd in Almere en heb veel werkbezoeken gedaan om van iedereen te horen wat er speelde op dat gebied. Al doende leerde ik het reilen en zeilen van een gemeenteraad: hoe ik de media kon inzetten, wat de mores zijn in een fractie en hoe het er in de raad aan toegaat. Toen ik in 2006 in de Tweede Kamer kwam, heb ik eigenlijk precies hetzelfde gedaan: ik pakte het onderwerp alcohol en jeugd en ben er alles over te weten gekomen.

Vervolgens heb ik een initiatiefnota ingediend met punten die ik wilde veranderen en al die punten staan nu vastgelegd in de Drank- en Horecawet. Zo kan je als Kamerlid echt een verschil maken. In de Kamer houd ik mij naast alcohol en jeugd bezig met de GGZ, dak- en thuislozen, verslavingszorg en het gevangeniswezen. Ik behartig de belangen van de underdogs in de samenleving. Ik doe dus nu precies wat ik als kind al wilde doen en ik vind het fantastisch.’ yyy

Abe Zeilstra (20) Studie Accountancy Stage De Meerse Accountants Verdiensten ‘450 euro bruto en deze maand ook nog vakantiegeld’ Beoordeling JJJJJ ‘Het was eigenlijk vrij makkelijk om aan deze stageplaats te komen. In mijn eerste jaar moest ik een accountant interviewen. Toen ik een stage zocht heb ik hem opgebeld, en toen bleek hij een van de directeuren van dit kantoor te zijn. Ik mocht op gesprek komen en ik werd aangenomen. Ik weet al sinds 2 havo dat ik accountancy wil doen, dus ik vind het heel leuk dat ik de theorie nu eindelijk in praktijk kan brengen. Ik begon helaas wel helemaal onder aan de ladder. Ik moest nog net geen koffie rondbrengen, maar wel rapporten uitprinten en inbinden. Na een tijdje werd dat facturen invoeren en stempelen. Gelukkig is die tijd nu voorbij en mag ik het serieuze werk doen. Ik stel nu jaarrekeningen van bedrijven op. Ik doe dat volledig zelfstandig, maar ik kan natuurlijk altijd om hulp vragen. Helaas mag ik vanwege geheimhoudingsplicht geen bedragen noemen, maar het kan soms om flinke bedragen gaan. Volgend jaar moet ik gaan afstuderen. Ik ga dan graag terug naar dit kantoor voor mijn eindscriptie. Ik zie mijzelf best de rest van mijn leven dit werk doen.

Hoe gek dat ook klinkt. Wel wil ik later misschien een adviserende functie gaan uitvoeren. Het enige nadeel aan deze stage is het pak. Zodra ik thuis ben trek ik zo snel mogelijk weer een spijkerbroek aan.’ yyy Roel van Luijk

FoliaMagazine

41

FoliaMagaz ine weekblad

toehoorders

voor HvA

en UvA

nr. 31 16/05/201 2

cover Pascal Tieman Je zal het

Hoorcollege ‘Cross Cultural Business Skills’ door Sander Schroevers en Othman Chahid, donderdag 18.30 uur, Leeuwenburg tekst en foto’s Bob van Toor

maar heb ben

colofon

Weekblad voor de HvA en

UvA Folia Magazine is in 2011 voortgekomen uit Folia (1948) en

Buitenlandse studenten: 12 van de 30 Dadels per persoon: gemiddeld 2 Scrabblewoorden: Emirati, wasta, hyperkitsch, megalomania

‘M

an, je hebt me gered!’ roept Sander Schroevers als hij de schaal dadels voor Othman Chahid ziet staan.

Dadels zijn natuurlijk onmisbaar op all-arabian night, zoals Schroevers het college aankondigt.

In de zaal worden gesprekken gevoerd, broodjes genuttigd en handen geschud, en ook als Schroevers begint over de Verenigde Arabische Emiraten lijkt de groep meer op een levendig congres dan een klas. Terwijl de docent in vrolijk Nederlands-Engels (‘There are seven Emirates, Qatar en zo didn’t join’) zijn verhaal afsteekt, gaan Arabische kranten, muntgeld, en de populaire schaal met dadels van hand tot hand. Gek genoeg komt de milde chaos erg professioneel over. Als de docent de namen noemt van twee jongens die achterin zitten te praten, is dat niet om ze te berispen: ‘Nee, ik wilde alleen even van jullie expertise gebruikmaken; weten jullie hoe dat zit met Excel?’ Eén weet raad en krijgt prompt de vloer om uit te leggen hoe de resultaten van de enquêtes het beste verwerkt kunnen worden.

Een klein applaus, en we razen verder. Vandaag zal de ‘gewaardeerde alumnus’ Chahid over Saudi-Arabië vertellen, waarvoor Schroevers en hij in de pauze tot hilariteit van de toeschouwers witte gewaden en roodwit geblokte hoofddoeken aantrekken. Tegen die tijd hebben we in kort bestek al vrouwentaxi’s, dolfijnen knuffelen, robot-jockeys voor kamelenraces, geairconditionde bushokjes, alcohol licenses en de goede koffie van de Emirati (‘Italians love it there!’) behandeld. De mores van het land worden door Schroevers zonder waardeoordelen beschreven. Vrouwen moeten hun lichaam bedekken, ook als je minirokjes koopt in één van de enorme shopping malls. ‘Het is heel seksistisch, maar als je zaken wilt doen is het ’t makkelijkst als je er in meegaat.’ Familie en wasta (invloed en connecties) zijn enorm belangrijk, en het is slim om een portret van de emirs in je kantoor te hangen, de plaatselijke emir liefst aan de rechterkant. Nog een praktische tip: nooit politieke gedachten uiten. ‘Politics don’t exist there, actually,’ zegt Schroevers droogjes. yyy

42

FoliaMagazine

Fanjanotiana Andriamasy

(24, International Business & Management) ‘Elke keer als er een presentatie over een land is, brengt de docent iets mee van dat land, eten of een vlag. Dit vak is uniek voor mij als uitwisselingsstudent. De leraar is zo laid back, we zeggen ‘je’ in plaats van ‘u’ en gebruiken zijn voornaam, dat zou je in Frankrijk nooit zien. Het maakt hem heel benaderbaar. De studenten zijn dat trouwens ook. Ik voel me daardoor echt opgenomen in de groep.’

Havana (1996).

Redactieadres Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD Amsterdam, telefoon 020-5253981, e-mail: redactie@folia.nl Hoofdredacteur Jim Jansen Chef redactie Mirna van Dijk Art director Pascal Tieman Redactie (print/web) Femke Awater, Marieke Buijs, Luuk Heezen, Max Lange, Roel van Luijk, Wim de Jong, Jeff Pinkster, Eva Rooijers, Gijs van der Sanden, Danny Schwarz, Bob van Toor, Annemarie Vissers, Clara van de

Remco Peek

(20, commerciële economie) ‘Er zijn vaak gastsprekers die iets vertellen over een land waar ze hebben gewerkt. Daardoor weten ze er ook echt wat van, en zijn ze een veel betere informatiebron dan als je gewoon iets van internet zou lezen. Er is een fijne informele sfeer, en er komt constant input van iedereen, waar ook echt iets mee gedaan wordt. Bijvoorbeeld die student die een slimme Excelsheet had gemaakt: dat wordt meteen opgepikt.’

Wiel, Dirk Wolthekker Aan dit nummer werkten mee Asis Aynan, Jan van Breda, Bram Belloni, Bob Bronshoff, Emma Curvers, Fred van Diem, Kirsten Dorrestijn, Julie de Graaf, Marc Kolle, Ward Kuipers, Denise van Leeuwen, Floor Schrijvers, Friso Spoelstra, Won Tuinema, Tjebbe Venema, Fen Verstappen Eindredactie Harmen van der Meulen Correctie Martien Bos Opmaak Hannah Weis, Carl Zevenboom Uitgever Stichting Folia Civitatis

Revlin Smith

(20, International Business & Management) ‘Het is een intensief vak met twee avonden in de week college, maar het is te doen. Ik leer er veel van. Hoewel het niet allemaal terugkomt in een tentamen heb je er veel aan. De kennis die we opdoen door het maken van een boek is erg waardevol, terwijl het werk niet te zwaar is. Dit college is niet eens verplicht, maar het zit altijd vol, meestal zijn er nog meer mensen dan nu.’

Redactieraad Wouter Breebaart, Simon Dikker Hupkes, Ilse Duijn, Jurriaan Gorter, Jaap Kooijman, Ronald Ockhuysen (voorzitter), Jean Tillie, Sebas Veeke Secretariaat Stephanie Gude (projectbegeleider) Zakelijke leiding Paul van de Water Drukker Roularta Printing, Roeselare België Advertenties Bureau van Vliet, Zandvoort, 023-5714745, zandvoort@bureauvanvliet.nl

deining ‘Maar al snel begon ik me eraan te ergeren dat mensen je van alles op de hoogte willen houden, tot hun verkoudheden en de mededeling dat ze hun pleepot hebben geschilderd aan toe.’ De liefde van onderzoeker David Duindam voor Facebook duurde niet lang, in Het Parool.

‘De SP-weergave van het “reëel be­staande” socialisme is vergelijkbaar met een beschrijving van het nationaalsocialisme zonder de Holocaust te vermelden.’ Historicus Willem Melching heeft het SP-programma nog eens grondig doorgelicht, in BN/De Stem.

‘Met mijn goedbetaalde baan van nu ben ik altijd beter af in vergelijking met hoe ik het vroeger had. Ik reis elke 18 maanden naar de VS. Kunnen mijn kinderen dat straks ook nog?’ Hoogleraar geschiedenis James Kennedy krijgt in zijn eigen leven ook te maken met de crisis, in NRC Handelsblad.

‘Die broodjes komen na een tijdje echt je neus uit.

Het kost je ook handenvol geld, elke dag zo een tientje, dat is 200 euro per maand. Nee, thuis heb je lekker brood en je weet wat je erop doet. Mijn vrouw zit klaar en als ik te laat ben, krijg ik op m’n donder.’ Oost west, thuis best voor architectuurhistoricus Vincent van Rossem, in Elsevier.

‘Ik ben niet vies van homo-erotische dansjes, maar ik doe ze toch liever niet met mijn clientèle.’

Advocaat Gerard Spong moet niks hebben van Moszkowicz’ gedans met Bouterse, in Volkskrant Magazine.

‘Meneer De Jager, op zich een geschikte peer, is om het eufemistisch te stellen geen groot licht als het gaat om het versterken van de economie.’ Hoogleraar economie Rick van der Ploeg blijft genuanceerd, in Vrij Nederland.

Opvallende quotes uit de afgelopen week van (voormalig) HvA’ers en UvA’ers. Iets leuks gezien,

de lezer

In de rubriek ‘de lezer’ blikt wekelijks iemand terug op het vorige nummer.

Wil jij diegene een keer zijn? Meld je dan aan via redactie@folia.nl.

Thom van Woerken (19), algemene sociale wetenschappen, UvA ‘De cover sprak me niet echt aan. Misschien omdat hij dit keer wit was terwijl de vorige edities felgekleurd waren. Het coverartikel was daarentegen erg interessant. Merkwaardig dat de politie toestaat dat hier zo over bericht wordt. Ze zijn normaal gesproken nogal gesloten en het verhaal over dat lijk is best heftig. Ik lees Folia Magazine meestal in de trein onderweg van of naar de universiteit. Dan heb ik rustig de tijd om de grote stukken te lezen, al sla ik ook best wat over. Het interview met de gamewetenschapper wekte bijvoorbeeld niet echt mijn interesse, dus begin ik daar niet aan. Ik heb ooit een profielwerkstuk over populisme gemaakt, waarin hetzelfde naar voren kwam als in het stuk met die populistische uitspraken. Voor de leiders van de gevestigde orde is het erg moeilijk om de balans te vinden als zij concurrentie hebben van populistische partijen. Dit soort onderwerpen zijn natuurlijk interessant voor mijn opleiding.

Ik las in “Navraag” dat Meindert Fennema stopt. Erg jammer, ik heb ooit één college van hem gehad en hij kan erg goed doceren. Ik had graag meer colleges van hem gekregen. Toevallig kwam de ingezonden brief over reputatieschade ook van een docent van mij. Ik vind zijn reactie niet erg sterk. Het stuk waar hij op reageerde staat naar mijn mening nog steeds overeind.

Het valt me trouwens op dat het blad nogal UvA-gerelateerd is.

HvA-onderwerpen komen veel minder aan bod en daardoor loop je misschien lezers mis.’ yyy tekst en foto Max Lange

volgende week Jeugd in beeld

VUvA

Studenten van het Domein Onderwijs & Opvoeding tonen hun visie op jeugd, cultuur en beeldvorming. In beelden.

De UvA en de VU werken steeds meer samen. Maar waar precies en wat vinden medewerkers ervan?

Afvalzak

Tussen UvA en Afghanistan

Ondernemende studenten maken tassen, iPad- en smartphonehoezen van afval. Hun materiaal halen ze van de vuilnisbelt.

Cadetten van de Koninklijke Militaire Academie in Breda volgen hun master in Amsterdam.

mail het naar redactie@folia.nl.

FoliaMagazine

43

(advertenties)