Met Pim op straat

Pim van den Berg (van z’n eigen bedrijf ‘ Perspectives’) kijkt naar de menselijke maat in detailhandel en bedrijfsleven. Reageren? Mail pimvandenberg@wxs.nl

“De eerste indruk… De camera draait al voordat het NOS-Journaal met het interview met Frans Muller van Ahold Delhaize begint. We zien… ‘dasje goed, grijze haartjes op orde? Altijd weer spannend’, zo’n gesprek voor het gezicht van de natie. En je bent natuurlijk ook het gezicht van dat bedrijf, waarvan het eten dagelijks bij velen in ons land op tafel staat. Van zo’n persoon verwacht je overtuigingskracht, verantwoordelijkheidsgevoel, geloofwaardigheid en in moeizame tijden vooral ook empathisch leiderschap. De vraag van het NOS-Journaal of de stijging van de omzet en de winst ook betekent dat er wordt nagedacht om de getro en retail en horeca extra te ondersteunen, wordt afgeserveerd. Richting de politiek. Muller vertelt wel dat hij de verantwoordelijkheid serieus neemt: Albert Heijn gee steun aan de Voedselbank. O. En wat hee dat met het toegenomen verschil in voor- en tegenspoed door de coronapandemie te maken? Want die Voedselbank, dat doet AH al jaren. Net als veel andere supermarkten en levensmiddelenwinkels in Nederland. In plaats van veel weggooien of laten ‘vernietigen’, kun je ook nog iets voor minder bedeelden betekenen. Dat is niet iets om ‘trots’ op te zijn, veeleer een plicht. Het oogt als ‘disconnectie’. Iemand die het gevoel kwijt is van wat er in de samenleving speelt. Dagen later wordt het bekend dat Muller voor 2020 € 6 miljoen krijgt. Goedgekeurd door toezichthouders, klinkt het. Begrijpen die lui in hun te strak gesneden pakjes en met hun onderlinge, gedeformeerde codes nog wel de menselijke maat? En hoe trots kun je zijn op prestaties die als vanzelf door coronamaatregelen veroorzaakt werden? Hoeveel geld wil je naar binnen harken om aan het eind van je leven – hopelijk – te bese en dat bescheidenheid een groot goed is? Dat geluk in een klein hoekje zit? Van de andere kant bekeken: hoeveel Nederlanders willen eigenlijk nog door zulke bestuurders gevoed worden? Geachte heer Muller, wat voor iemand ziet u als u ’s avonds in uw spiegel kijkt? En doe dan ook niet zo kleinzielig door Saskia, die gewoon graag naar de Hema wil, aan de kleine-lettertjes-van-het-concurrentiecontract te houden. Met dat soort kinnesinne leer je je pappenheimers kennen.” ■

Jan Bennink wil weer een slag slaan

In de nieuwsbrief van FoodPersonality begin deze maand wezen we op de mogelijke come-back van Jan Bennink. Danone ligt onder vuur. De resultaten vallen tegen, door de coronapandemie. Zo verkoopt Danone veel esjes water. Maar er is niemand meer onderweg. Vergeleken met Unilever, Nestlé of Procter & Gamble, doet het aandeel Danone het slecht. Emmanuel Faber, ceo én voorzitter, moest een van deze twee functies laten vallen. Hij zou voorzitter blijven, er zou een nieuwe ceo komen. Twee activistische aandeelhouders, Bluebell Capital Partners en het Amerikaanse Artisan Partners, hebben het op Danone gemunt. Zoiets heet dan: ‘meer waarde uit de onderdelen van het bedrijf halen’. In de gelederen van Artisan zit: Jan Bennink. Hij werkte jaren geleden bij Danone. In 2002 vertrok hij naar Numico, voorheen Nutricia. Dat verkocht hij in 2017 aan Danone. Zelf hield hij hier € 87 miljoen aan over. Daarna werd hij in Nederland directeur van Douwe Egberts, ‘DE Master Blenders’ en dat ging naar de Amsterdamse beurs. Maar Bennink verkocht het al snel aan de Duitse familie Reimann; uiteraard, met ook wat extra’s voor hemzelf. En hij verdween uit de levensmiddelensector. Maar nu melden media dat hij de post van president-commissaris bij Danone zou willen vervullen, de functie die Faber behouden hee . Maar niet voor lang: een week later is Faber alweer weg. In een column in Het Financieele Dagblad van 12 maart schrij Elisa Hermanides (eindredactrice van BNR Zakendoen) ook over Bennink. Hij hield volgens haar ook € 10 miljoen over aan het uitventen van DE. “Voor iedereen bij Danone die het bedrijf intact en menselijk wil behouden, zou de komst van Bennink dan ook een nachtmerrie zijn.” Volgens haar hee Bennink bij Numico nog wel iets goeds gedaan, vanwege verlieslatende activiteiten. Maar bij de verkoop van DE ging het alleen maar om een wisseling van de wacht van de eigenaar. Haar bezwaar voor nu: het zou van de gekke zijn als Bennink nu bij Danone zou gaan afsplitsen wat hij er jaren geleden zelf aan toevoegde, baby- en medicinale voeding. Het oude Numico dus. Twee keer verdienen, eerst aan het toevoegen, dan aan het weghalen. “Keerzijde is dat hij verworden is tot een boeman van het grootbedrijf. Dat is even fascinerend als droevig”, aldus Hermanides. ■

advertentie

Lid van:

Uw partner in Zelfklevende Etiketten & Flexibele Verpakkingen

CARE CHEMICAL F OOD