B.T.S.Z. – Nummer 3/2000 "Activering van uitkeringen" door Ides Nicaise Onder ‘activering van uitkeringen’ verstaan we het beleid waarbij middelen die bestemd waren voor inkomenstransfers aangewend worden om tewerkstelling te subsidiëren. België heeft dit soort beleid reeds lang en uitvoerig ‘avant la lettre’ toegepast. In deze bijdrage vatten we enkele lessen uit het verleden samen en beschrijven we twee economische rationaliteiten achter dit beleid. Telkens worden de hoofdeffecten (tewerkstelling, budgettaire kosten) en neveneffecten (deadweight en substitutie, carouseleffect, maar ook flexibilisering van het arbeidsaanbod, loonmatiging, terugwinningseffecten) ontleed en worden de meest relevante resultaten van bestaand empirisch onderzoek samengevat. Als referentiekader wordt daarbij een sociale kosten-baten analyse benut. De gedeeltelijke overstap van een algemeen vraagondersteunend activeringsbeleid in de quartaire sector (de traditionele "opslorpingsprogramma’s") naar een selectief aanbodondersteunend beleid (werkervaring voor achtergestelde doelgroepen, ook in de privésector) wordt gunstig beoordeeld, ook al blijven er bepaalde risico’s aan verbonden.