Zorg van Generaties: Cocky van Splunter en dochter Ellemieke

Wanneer zorgen in de familie zit! Cocky van Splunter en Ellemieke van Splunter werken allebei bij Franciscus. Een echt voorbeeld van Zorg van Generaties! Cocky is teammanager van de dagbehandeling van het Oncologiecentrum en Ellemieke is endoscopieverpleegkundige. Hoe vinden zij het om als moeder en dochter in dezelfde organisatie te werken?

Cocky vertelt: ‘Ik werk hier al sinds februari 1983. Voor mij is het nooit een vraag geweest of ik iets anders wilde dan de zorg. Ik heb verschillende functies gehad in het ziekenhuis en na een tijd vroeg ik mij af: waar wil ik nu de laatste 10 jaar van mijn carrière nog iets betekenen. Mijn zusje heeft kanker gehad en mijn zwagers zijn allebei overleden aan kanker. Vandaar mijn keuze voor het Oncologiecentrum. Ik ben aanvullend hierop nog de oncologieopleiding gaan doen. Het is een waanzinnig mooi specialisme.’

Ellemieke: ‘Ik werk sinds februari 2012 in Franciscus. Vroeger in de zomervakantie ging ik vaak met mijn moeder mee naar het ziekenhuis en dan hielp ik mee met drinken uitdelen aan patiënten. Ik ben er dus wel mee opgegroeid. Ik wist na mijn opleiding recreatie en toerisme niet goed wat ik wilde en ben toen door mijn moeder op de afdeling Neurologie beland als voedingsassistent. Vanuit daar is het vuurtje weer aangewakkerd voor de zorg en ben ik de opleiding tot verpleegkundige gaan volgen. In april 2021 ben ik mij gaan specialiseren tot endoscopieverpleegkundige.’

Cocky: ‘Zorg van generaties is voor mij nu wel actueel vanwege de AYA-zorg waar we mee zijn begonnen. Dat houdt in dat als je 25 bent en je krijgt kanker dat een heel andere situatie is dan iemand die 70 is en kanker krijgt. Je hebt misschien nog een studie, je moet misschien nog een hypotheek, je moet nog beginnen aan je carrière: neemt iemand jou aan als je net genezen bent van kanker? Zo kijken wij met AYA-zorg hoe wij hierin kunnen ondersteunen met tips en adviezen.’

Ellemieke: 'Ik vind het fijn aan Franciscus dat het hier heel gemoedelijk is. Er hangt een hele familiaire sfeer.’ Cocky besluit: ‘Het is een heel bijzonder vak. Ik heb nog nooit 1 dag spijt gehad dat ik de zorg in ben gegaan. Het is een heel mooi beroep en dat maakt je trots dat je dat mag en kan doen! Ik werk hier al heel lang en heb al veel gezien maar heb nog iedere dag het gevoel: jeetje ik mag hier werken.’