Frankelandgroep Nieuws - juni/juli 2016

Frankelandgroep

nieuws

editie 3 - 2016

Goud voor Schiewaegh!

Afscheid Rob van den Berg Dag van de Verpleging www.frankelandgroep.nl

colofon Jaargang 8 nummer 3 – 2016 Coverfoto Patrick Mostert Oplage 3.800 stuks Frankelandgroep Nieuws is een uitgave voor bewoners en cliënten van Frankeland, Harg-Spaland, Jacobs Gasthuis, Schiewaegh, Vaartland en van Thuiszorg Ouderen ­Frankelandgroep (TOF)

In deze editie

Hoofdredacteur Hennie van der Gaag Redactiesecretaresse Diana Snoek Redactiemedewerkers Jos van Oort, Enny ­Stouthandel, Janneke Warmolts, Carien Kemink, Wilma van der Slot, Monique de Jager, Jacqueline Vos en Elly Kramer Met dank aan allen die aan deze editie ­hebben meegewerkt Vormgeving DTPat - Patrick Mostert Druk DVU Vlaardingen Frankelandgroep Nieuws verschijnt zes keer per jaar. Het volgende nummer verschijnt 15 augustus 2016

08

Afscheid Rob van den Berg

26

Schiedam, bedevaartsoord, maar nu ook bedevaartshalte

36

Succesvolle, inspirerende dag ‘Samen op weg naar vrijheid’

60

Gouden keurmerk in de zorg voor Schiewaegh

Redactieadres Frankelandgroep Nieuws Sint Liduinastraat 10, 3117 CS Schiedam Telefoonnummer: 010 - 426 49 25 U kunt uw inzending in een envelop, ­gericht aan Redactie Frankelandgroep Nieuws, ­inleveren bij de receptie van ­Frankeland, Harg-Spaland, Jacobs Gasthuis, Schiewaegh of Vaartland; ook kunt u uw inzending per e-mail richten aan: fgn.redactie@frankelandgroep.nl Kopij voor de volgende editie van ­Frankelandgroep Nieuws kan vanaf nu al worden ingeleverd bij het secretariaat van Frankeland, t.a.v. Diana Snoek.

De uiterlijke inleverdatum is maandag 11 juli, wat strikt wordt gehanteerd.

Kopij die na deze datum wordt ingeleverd, kan niet meer worden geplaatst.

De redactie behoudt zich het recht voor inzendingen te weigeren of in te korten Informatie over advertenties fgn.redactie@frankelandgroep.nl 2

en verder...

Voorwoord 4 Exposities 6 Busreizen vanuit Frankeland 11 Bewegen met Coach2Move 12 Is de Frankelandgroep een slechte, een 14 normale, een goede of de ‘Beste Werkgever’?

Bijdrage van mevrouw Mekes aan het boek 15 ‘Ik heb dementie’ Column Cindy 16 Beleidsmiddag medewerkers huishoudelijke 18 dienst en zwembad Vrijwilligersvacatures 21 Hartenwens mevrouw Paauwe 22 Kinderen in gesprek over geloven 24 Reünie na vijftig jaar!

30 Turkse bruiloft in de Hofserre 32 Frankeland in beweging 33 Trots! 34 Eindelijk weer een Playbackshow in JG 38 Nationale pannenkoekendag Jacobs Gasthuis 41 In gesprek met …

42 Loempia’s maken 46 Lintjesregen 47 GERT Ouderdomssimulatie 48 Gedicht 49 Op de koffie bij …

50 Om even bij stil te staan …

53 Fietsen voor Parkinson …

54 Terugblik 55 Beleidsmiddag vrijwilligers Schiewaegh 62 Nationale gedenkdag 63 Natuur-rijk Schiedam 64 Nieuwe aanwinsten voor de nostalgiekamer 66 Nationale pannenkoekendag Schiewaegh 67 Ouderenfestival 68 Themaweek Koningshuis Schiewaegh 70 Tussen Kunst & Kitsch 72 Raad de Plaat 76 Alzheimer Café 78 Stadsarchief Vlaardingen 81 Op naar de dierentuin 84 Met bewoners naar de Stadsgehoorzaal 86 Verbouwing Grote Vaart 87 Parkinsoncafé 88 Podia uitgelicht 90 Uit eten bij de Frankelandgroep 93 Puzzeltijd 94 3

Voorwoord Heeft het weer invloed op ons humeur?

Overal is onderzoek naar gedaan, dus ook naar de invloed van het weer op ons humeur.

Als we de onderzoekers moeten geloven, dan is deze invloed maar minimaal. Zo blijkt dat er ook relatief veel ‘zomerhaters’ zijn. Ik kan mij daar niets bij voorstellen.

Maar tijdens het werk, als ik van de ene naar de andere locatie reis en uit de auto door de ­regen moet lopen … bah. Dan denk ik aan onze thuiszorgmedewerkers van de TOF; door weer en wind naar onze cliënten.

Kanjers zijn het!

Ook gaan we er in ons taalgebruik ongemerkt van uit dat het weer iets met ons humeur te maken heeft.

Een stemming als een donderwolk, het ­zonnetje in huis, een stralend humeur.

Zon staat voor een opgewekte stemming; sneeuw, kou en regen voor meer chagrijn.

Bij mij werkt het inderdaad zo, ik word vrolijk van de zon.

Wat is er makkelijker dan zeuren over het weer; er is in dit land zoveel variatie, dan heb je het altijd over een actueel onderwerp.

Ik kan best heel blij worden van het lekker ­uitwaaien aan het strand, ook als het daarbij een beetje miezert. Het gevoel na het hard­ lopen in de regen is ook goed. Echter, absoluut niet op het moment dat je naar buiten stapt en de regen voelt.

De beloning daarna met een kopje koffie voor de open haard, dàt geeft een goed gevoel.

“ ... ik word vrolijk van de zon.”

4

Pedro, onze tuinman en ‘schaap met vijf poten’ bij onze vakantievilla ‘La Sorpresa’ ­ in ­ Spanje, heeft erg moeten wennen aan die ‘­gekke’ Hollanders wanneer er elke dag ­gezegd wordt: “Wat een mooi weer”. Pedro antwoordt dan in perfect Nederlands met ­ twee woorden: “Heel mooi” en gaat door met zijn werkzaamheden.

Daar worden mensen niet ‘depri’ van een­ dagje regen, want morgen of uiterlijk over­ morgen schijnt de zon weer.

Deze zomer zijn er weer mooie sport­ evenementen. Ik kan er echt naar uitkijken.

Het Europees kampioenschap voetbal ­helaas zonder Nederland. Desondanks blijft het een prachtig evenement. Ik heb nu een lichte ­voorkeur voor de Belgen.

De finale op 10 juli tegen Duitsland?

Ook de Olympische zomerspelen in augustus, goud voor Daphne Schippers?

De Tour de France en Max Verstappen in de Formule 1. En ook nog in juli het Europees kampioenschap atletiek in het Olympisch ­stadion in Amsterdam.

Nu we het over Amsterdam hebben: wat heeft Ajax ook al weer gedaan in de competitie en het ­bekertoernooi?

Nee, dat is flauw. Ik weet het nog wel, maar voor iedereen die het vergeten is: Ajax is ­tweede in de competitie geworden. In de ­ laatste ­wedstrijd puntverlies tegen De Graafschap, dat nergens meer voor speelde, en uitge­schakeld voor de beker tegen Feyenoord!

Het blijft leuk om over ‘de belangrijkste bijzaak’ in het leven (voetbal) te praten.

Het ene seizoen wat leuker dan het andere; volgend seizoen weer nieuwe kansen.

Ik wens iedereen een mooie zomer toe en als u van sport houdt: veel kijkplezier!

Roel van Tongeren directeur zorg Harg-Spaland, Schiewaegh en Vaartland

5

EXPOSITIES

EXPOSITIES

Nel de Mol Vaartland - begin juni tot eind augustus

Jeanine Salij

Nel de Mol is beeldend kunstenaar.

“Van alles wat ik op mijn pad tegenkom maak ik een mooie verbeelding, als uitzicht of inspirerend object, om te kunnen delen.”

Haar werk bestaat uit schilderijen, foto’s en jutterskunst. Ook geeft zij mandala ­tekenles. Nel haalt haar inspiratie uit de natuur.

Harg-Spaland - 4 juli tot 2 september

Jeanine Salij schildert al ongeveer 25 jaar.

Zij is begonnen met aquarelleren, maar na een paar jaar overgestapt op de techniek acryleren.

Jeanine heeft bij vijf verschillende kunstenaars ­lessen gevolgd en ook ­verscheidene workshops g ­ edaan. Haar werk laat verschillende stijlen zien, zoals abstract, ­ landschappen en stillevens.

Website: www.zeeinzicht.com

RECTIFICATIE Dat had anders gemoeten …

Atie Keizerwaard Frankeland - 1 juli tot 31 augustus

De Vlaardingse kunstenares Atie ­Keizerwaard schildert ruim 35 jaar en heeft zich het ­schil­deren voornamelijk zelf aangeleerd. Haar stijl is divers en kleurrijk. Figuratieve en ­abstracte kunst wisselen elkaar af en van tijd tot tijd schildert zij dikke dames en vrolijke dieren. Sinds november 2015 geeft Atie les bij KADE40 in Vlaardingen.

Meer informatie over haar werk vindt u op www.atiekeizerwaard.nl

Bij de vorige editie van Frankelandgroep Nieuws, die de periode 15 maart tot en met 15 juni omvat, zijn de verfwaarden bij het drukproces helaas niet juist toegepast.

Hierdoor zijn foto’s veel te rood afgebeeld dan wel hebben deze een rode gloed. Daarnaast gaf dat ook als gevolg dat donkere foto’s nog donkerder zijn ­uitgevallen.

De drukker heeft zijn welgemeende excuses aangeboden en is de organisatie tegemoetgekomen.

Verder is de redactie door een lezer op een fout gewezen.

Het in locatie Schiewaegh wonende echtpaar Van der Winkel was op 27 februari maar liefst 70 jaar getrouwd, wat werd omschreven als een briljanten huwelijk.

Briljant wordt echter gebezigd bij een 65-jarig huwelijk.

Het echtpaar Van der Winkel is door hun 70-jarige verbinding een platina ­bruidspaar!

Onze dank gaat uit naar de alerte lezer, de 95-jarige meneer Drijver.

De redactie

6

7

De middag begon feestelijk met een glaasje champagne en een hartelijke ontvangst van de gasten door Robs’ eigen horecateam.

Hierna volgde een warme speech met een geestige ondertoon door Ben de Koning, ­waarbij de hele zaal ‘jaknikkend’ bevestigde dat het stopwoordje van Rob ‘komt goed’ is.

De moraal van het verhaal is ook dat het altijd goed kwam bij Rob, want rennend en vliegend regelde hij de zaken perfect.

Afscheid

Rob van den Berg Op 15 april was er een feestelijke bijeenkomst ter ere van het afscheid van Rob van den Berg.

Rob heeft met veel bezieling de afgelopen 46 jaar als hoofd voeding bijgedragen aan de Frankelandgroep zoals we die vandaag kennen. Altijd met veel aandacht voor de ­ bewoners, de medewerkers, kwaliteit, gast­ ­ vrijheid, veiligheid en … zo kunnen we heel lang doorgaan.

Om van Rob op een gepaste manier afscheid te nemen is er in de Havenzaal een groot ­festijn georganiseerd, waarbij 150 gasten aanwezig waren. Hieronder bevonden zich veel ­bewoners, collega’s, ex-collega’s, ­leveranciers, familieleden, relaties, verwanten et cetera.

8

De geestige toon kreeg helemaal een mooi vervolg door het optreden van ‘De Tunes’.

Deze Rotterdamse band maakte de aanwezige gasten flink aan het lachen door hun fantas­ tische en grappige repertoire, met zelfs een persoonlijk lied voor Rob. Na het optreden was iedereen dan ook in ­opperbeste stemming en kon er, zoals we van Rob gewend zijn, ook een hapje gegeten en glaasje gedronken worden.

Vanaf deze plek dank aan hen die het feest georganiseerd hebben; dank ook aan alle ­ ­gasten voor hun komst en vooral dank aan Rob voor de afgelopen 46 jaar! Hij kan nu gaan genieten van de vele mooie c­ adeaus die hij heeft ontvangen.

Rob heeft intussen laten weten dat ook hij en zijn vrouw Pia een fantastische dag hebben gehad en hij dankt iedereen hiervoor.

9

Busreizen

vanuit Frankeland Met de stoomtrein door Zuid-Beveland Op woensdag 20 juli rijdt de bus naar de ­prachtige Zeeuwse stad Goes, waar een uitgebreide koffiemaaltijd wordt genuttigd.

Daarna maakt u over de spoorwegen van de jaren ’30 een tocht met een museumtrein door het mooie Zeeuwse landschap.

Het instappen bij Frankeland is om 10.15 uur.

Rond 17.00 uur bent u terug bij de opstapplaats.

De kosten van deze reis bedragen € 55,00 per persoon.

U kunt zich voor deze reis inschrijven op ­maandag 11 juli tussen 14.00 uur en 15.00 uur in de Havenzaal van Frankeland.

Mocht u niet in de gelegenheid zijn om op de genoemde inschrijfdata en -tijden naar de Havenzaal te komen, dan kunt u zich ook telefonisch aanmelden bij de heer Cees van den Berg, die bereikbaar is via het algemene nummer van Frankeland: 010 - 426 49 25.

Voor deze bustochten geldt dat bij het overschrijden van het maximaal aantal ­deelnemers, de bewoners binnen de Frankelandgroep voorrang genieten boven degenen die zich van buitenaf aanmelden.

10

11

Het behandel- en expertisecentrum van de Frankelandgroep doet mee aan het onderzoek:

Bewegen met Coach2Move Het behandel- en expertisecentrum van de Frankelandgroep doet vanaf april mee aan het o ­ nderzoek ‘Bewegen met Coach2Move’. Dit is een onderzoek van de Radbouduniversiteit Nijmegen naar ­fysiotherapeutische behandelingen van zelfstandige senioren van boven de 70 jaar.

Er is namelijk steeds meer onderzoek naar hoe mensen zo gezond mogelijk oud kunnen ­worden. Bewegen speelt daarbij een grote rol.

Kortgeleden is er onderzoek gedaan naar een speciale behandelaanpak van fysiotherapie. Deze therapie is ­geschikt voor mensen die thuis ­wonen en 70 jaar of ouder zijn.

Het doel van het onderzoek was om te kijken naar: wat beweegt nu iemand, wat kan er nog wel, wat vindt iemand belangrijk en hoe gaat iemand dat ­bereiken.

Uit dit onderzoek kwam naar voren dat ­senioren meer gingen bewegen en dat zelfs met minder ­behandelingen!

De basis van de behandeling is dat de ­therapeut samen met de 70-plusser de ­klachten en ­problemen ­onderzoekt, waarbij gezamenlijk wordt gezocht naar ­ oplossingen en een geschikte behandeling.

Eén van de speerpunten van de ­behandeling is dat vooraf ingeschat wordt hoe lang de ­behandeling nodig is.

12

Er is een verdeling in behandelingen: kort (tot vier behande­ lingen), middel (tot ­negen ­behandelingen) en lang (tot achttien ­behandelingen).

Reacties van deelnemers waren onder meer: “De metingen lieten mij mijn voortgang zien” “Het was mooi om te zien hoe goed ik ­presteerde op de testen” “Ik ben nog steeds heel moe van de ­trainingen, maar ik kan er weer op uit ... weer dingen doen” “De oefeningen waren goed voor me, maar wel zwaar” “Ik had nooit gedacht dat ik weer in de tuin kon werken” “De behandeling sloot aan op mijn ­persoonlijke doelen … dat was fijn” De fysiotherapeuten van de Frankelandgroep werken mee aan het vervolgonderzoek van Coach2Move. Hierbij wordt, waar nodig, ook samengewerkt met de ergotherapeuten, ­logopedisten en de diëtist van het behandelen expertisecentrum van de Frankelandgroep.

Alle therapeuten zijn geschoold in de behandeling Coach2Move. Het onderzoek vindt plaats in de periode van april tot november.

Er wordt met diverse organisaties samen­ gewerkt: DSW, de Radbouduniversiteit ­Nijmegen en de Nederlandse Vereniging voor Geriatriefysiotherapeuten.

De totale duur van het project is een jaar.

Zodra de resultaten bekend zijn, worden deze in Frankelandgroep Nieuws bekendgemaakt!

Tot slot: bewegen is belangrijk!

Kent u de Nederlandse Norm voor Gezond ­Bewegen?

5x per week 30 minuten bewegen Dit is een advies om een gezond hart- en vaatstelsel te behouden. De norm schrijft voor dat als u 55+ bent, u minstens vijf keer in de week minimaal 30 minuten beweegt.

Met bewegen wordt bedoeld dat u lichte ­inspanning levert, zoals fietsen of wandelen.

Dit hoeft niet achter elkaar, maar kan ook ­behaald worden in blokken van tien minuten.

Veel mensen halen deze norm van bewegen echter (nog) niet.

13

Is de Frankelandgroep een slechte, een normale, een goede of de ‘Beste Werkgever’?

De Frankelandgroep doet mee aan het onderzoek ‘Beste Werkgever’!

Dat is een door het bedrijf Effectory ontwikkeld onderzoek naar werkgeverschap in Nederland.

Waarom doen we aan dit onderzoek mee?

We vinden het erg belangrijk dat onze medewerkers prettig en zinvol kunnen werken. En waar het beter of anders kan, horen we dat graag! De resultaten van het onderzoek laten zien wat onze ­medewerkers goed vinden en wat we kunnen verbeteren.

En ja ... natuurlijk willen we ook graag weten of onze collega’s de Frankelandgroep een slechte, een normale, een goede of de beste werkgever vinden!

Ook dat zal uit het onderzoek blijken. Dat vergelijkt namelijk de Frankelandgroep met alle andere deelnemende organisaties (en dat zijn er honderden).

Bijdrage van mevrouw Mekes aan het boek ‘Ik heb dementie’ Op 15 april verscheen het boek ‘Ik heb dementie’.

In de week van 9 mei ontvingen 500 willekeurig gekozen medewerkers van de Frankelandgroep via een e-mail een uitnodiging om aan het onderzoek deel te nemen.

In september worden de uitslagen bekendgemaakt en wordt de prijs voor ‘Beste Werkgever’ ­uitgereikt. Deze prijs is al drie jaren op rij gewonnen door Buurtzorg. Is dat een betere werkgever dan de Frankelandgroep? Als dat zo blijkt, zullen we hen feliciteren!

Wij zijn heel benieuwd naar de resultaten!

Kern van dit boek vormen 50 brieven van ‘ervaren dementiepatiënten’ aan lotgenoten. Persoonlijke brieven waarin deze 50 personen aangeven wat hen helpt om de ziekte een plaats te geven in hun leven. Brieven met persoonlijke ervaringen en praktische tips.

‘Ik heb dementie’ is hierdoor het eerste boek dat door een groep mensen met dementie zelf i­s ­geschreven!

Uiteraard gaan we die in oktober, in editie 5 van dit magazine aan u kenbaar te maken.

Dat maakt het boek uniek, maar uiteraard is het ook voor mantelzorgende familieleden en professionals interessant.

Ook mevrouw Mekes, cliënt van de dagbehandeling, heeft een bijdrage aan dit boek geleverd.

Directie en bestuur, Minke de Jong Pepita Breugem Roel van Tongeren Ben de Koning

Vol trots was zij, met haar dochter en kleindochter, ­aanwezig tijdens de presentatie van het boek op 15 april in ­verpleeghuis De Eshoeve in Den Haag.

Tijdens deze boekpresentatie werd het eerste exemplaar aangeboden aan staatssecretaris Van Rijn.

Mevrouw Mekes heeft, als oudste briefschrijver, het boekje aan de staatssecretaris overhandigd.

Het boek wordt uitgegeven bij ‘Sinds 1883 - uitgevers’ en is te bestellen via de website: www.ikhebdementie.nl en kost € 19,50.

14

15

C O LU M N

Cindy De laatste tijd lees ik steeds vaker dat het heel belangrijk is om ‘jezelf te zijn, terug naar de ­basis te gaan en balans te vinden’. Vaag hè?

Vind ik ook. Volgens mij is het wel iets dat ik al doe en waarvan ik vind dat iedereen het zou moeten doen.

16

‘De basis’ is alles wat ik leuk vind en waarin ik geloof. Dat is begonnen in mijn kindertijd en ik heb ervoor gekozen om de dingen die ik echt heel leuk vind te koesteren. In de p ­ ubertijd was ik een beetje in de war, hebben we het niet meer over. Maar, de leuke dingen uit de ­kindertijd nam ik wel mee en er kwamen ook weer eigenschappen, overtuigingen en bezigheden bij.

Nu ben ik volwassen. Ik hou ervan om te ­schrijven, te lezen en te zingen. Maar ik doe dus ook nog dingen uit de kindertijd, want daar heb ik soms zin in.

Reden genoeg.

Alle dagen van het jaar moeten we vooral heel veel. We hebben verantwoordelijkheden naar elkaar, naar onszelf, op het werk en naar ­familie.

C O LU M N

foto’s: Fieke van Dieren

We doen soms dingen tegen onze zin in, o ­ mdat het niet netjes is te weigeren. Heel logisch, niet erg, prima. Juist daarom vind ik het inderdaad belangrijk om naar de basis te gaan en mezelf te zijn. Ik ga ook steeds beter begrijpen wat dat betekent.

Wat vond u als kind echt fantastisch om te doen? Doet u dat nu nog? Zo niet, waarom niet?

Als het antwoord ‘touwtje springen’ is, kan ik het wel begrijpen. Als het antwoord ‘kleuren’ is of ‘gek doen voor de spiegel’, snap ik het niet.

Want wie houdt ons tegen?

Waar ik nog steeds op het kinderachtige af blij van kan worden, is mijn verjaardag. Als er dan één dag in het jaar is om ‘het moeten’ een beetje te laten varen, vind ik dat echt mijn ­verjaardag. Ten eerste sta ik op wanneer ik dat wil, vervolgens ontbijt ik met een stuk taart, met één kaarsje.

Dan ga ik vooral niet mijn huishouden doen en stel ik douchen langer uit. Ieder jaar gaat dat zo. ‘Onthaasten’ is ook een veelgehoorde term.

Nou, dat heb ik best wel onder de knie. Ik heb op mijn verjaardag echt geen haast.

Dit jaar moest ik in de nachtdienst werken op mijn verjaardag. Op alle kamers heb ik een zakje snoep gelegd met de tekst: ‘Twee violen en een trommel en een fluit. De nachtzuster is jarig en deelt traktaties uit’.

Toen ik de laatste ronde liep, was een aantal mensen wakker. Het zakje snoep was al ­ontdekt en ik werd gefeliciteerd. “Gek eigenlijk, dat we op een dag stoppen met trakteren. Ik vind het juist zo’n leuk gebaar”, was een reactie.

“Ik vier mijn verjaardag eigenlijk nooit”, zei een ander. “Ik ben al zo veel kwijt. Ik vind er e­ igenlijk niet veel aan.”

Ik heb daar eens over nagedacht. Ik ben ook mensen en dromen kwijt en ik heb b ­ ehoorlijk wat tegenslag op persoonlijk vlak. Van alle mensen en dingen die ik nog ga verliezen, hoop ik van harte dat ‘mezelf’ daar niet bij zit.

Tot slot heb ik nog een aantal vragen.

Wat vond u als kind echt fantastisch om te doen? Doet u dat nu nog? Zo niet, waarom niet? Gaat u vandaag iets voor uzelf doen?

Want wie houdt u tegen?

Ik zeg niet dat daarmee alles goed is en dat dit voor iedereen geldt, maar het lijkt me het ­proberen waard.

17

Beleidsmiddag medewerkers huishoudelijke dienst en zwembad Frankeland en Jacobs Gasthuis

De beleidsdag startte met een lunch en de kennismaking met Mirzet Mehmedagic, de nieuwe ­manager facilitaire dienst. Nog niet iedereen had kennisgemaakt met Mirzet, dus was dit een mooie gelegenheid om elkaar beter te leren kennen.

Na de lunch heeft Minke de Jong, directeur zorg van de locaties Frankeland en Jacobs Gasthuis, de ontwikkelingen voor 2016 toegelicht.

Hierna was het tijd voor ontspanning: op naar De Tuinderij in De Lier, een feestlocatie waar hilarische activiteiten worden aangeboden.

Na de koffie met appeltaart werden instructies gegeven over de te ondernemen activiteiten en werd gestart met ‘plankgas door de kas’ en ‘de pot op’.

‘Plankgas door de kas’ is een scootmobiel­ parcours vol hindernissen.

Getooid met een dikke, leren motorjas en een stevige muts op het hoofd, moest in ­estafettevorm het parcours zo snel mogelijk worden afgelegd.

Daarna kreeg men een bal mee die in een korf moest worden gegooid.

Tot slot werd een aanhanger achter de scootmobiel geplaatst waarop een stoel ­ stond, waarin iemand moest plaatsnemen om zo te gaan ringsteken. Dit gebeurde in twee ­groepen die het tegen elkaar moesten ­opnemen. ­Natuurlijk vlogen sommigen uit de bocht of reden iets omver.

Iedereen had plezier en er is dan ook heel wat afgelachen.

18

19

Vrijwilligersvacatures Op vrijwilligersbasis zijn binnen locatie Frankeland de volgende functies vacant: »» Een vrijwilliger om individueel met een bewoonster te gaan wandelen. »» Een vrijwilliger in de leeftijdscategorie 60-70 jaar om samen met een ­bewoonster een band op te bouwen door leuke gesprekken aan te gaan en gezellige activiteiten te ondernemen. »» Een vrijwilliger die wil assisteren bij de klassieke club.

‘De pot op’ bestaat uit met motortjes u ­ itge-­ voerde ­ toiletpotten waarmee een ­ parcours moest ­worden afgelegd, waarbij het ook de ­bedoeling was zoveel mogelijk toiletrollen te verzamelen.

Aardig wat dames (en een enkele heer) s­ peelden behoorlijk vals, maar dat gaf alleen maar meer hilariteit en bevorderde desal­ ­ niettemin de teambuilding.

Mirzet was heel fanatiek en probeerde de meeste punten te verzamelen, maar de dames van het andere team kregen dat in de gaten en graaiden de toiletrollen van het team van Mirzet weer net zo snel weg!

Ook het team van Joke van Arkel, ­coördinator van de huishoudelijke dienst, werd de klos, want de tegenpartij greep bij hen ook snel de nodige toiletrollen weg.

De middag werd met een heerlijk buffet ­afgesloten.

Iedereen was het erover eens: het was een ­ geweldige beleidsmiddag met goede informatie, maar zeker ook met heel veel ­ ­plezier!

»» Een vrijwilliger die wil assisteren bij de koffieclub. »» Een vrijwilliger die wil assisteren bij de muziek.NL-club. »» Een vrijwilliger die wil assisteren bij de spellenclub. »» Een vrijwilliger die het leuk vindt langs te gaan bij een dame die slechtziend en slechthorend is. »» Een vrijwilliger die het gezellig vindt om met iemand te rummikuppen. »» Vrijwilligers die actief dan wel passief willen assisteren bij de houtbewerkingsactiviteiten. »» Een vrijwilliger om individueel met een pg-bewoner hout te bewerken. »» Een vrijwilliger die wil assisteren bij de muziekclub op de dagbesteding op woensdagochtend. »» Een vrijwilliger die wil assisteren bij de creatieve club op de dagbesteding op woensdagmiddag. »» Een mannelijke vrijwilliger die wil assisteren bij de mannensoos op de dagbesteding op vrijdagochtend.

De Frankelandgroep hanteert een goed en serieus vrijwilligersbeleid.

Heeft u belangstelling voor (een van) deze functies, neemt u dan telefonisch ­contact op met de heer Hennie van der Gaag, coördinator welzijn, bereikbaar via het ­algemene telefoonnummer van Frankeland: 010 - 426 49 25.

20

21

“Gaat ‘ie hard?”

“Zo hard als u maar wilt.”

Hartenwens mevrouw Paauwe

Fotografie: Marius Schinkel

22

Mevrouw Paauwe woont in de Liduinahof van Frankeland en is met haar 103 jaar de oudste ­ ­inwoonster van ­Schiedam.

Ondanks haar hoge leeftijd is zij nog behoorlijk actief.

Samen met haar kleindochter Kitty koopt zij bijvoorbeeld haar eigen kleding.

“Als ik hulp nodig heb, druk ik op het alarm. Maar ik kan mijzelf goed redden, dus dat gebeurt niet vaak”, zo zegt zij stralend.

De verzorgenden Marja Hendriks en Jojanneke Bult komen regelmatig bij mevrouw Paauwe langs. ­Tijdens een bezoek van hen reed er een motor door de straat.

“Een ritje op de motor, dat zou ik nou toch ook eens zo graag willen”, zei mevrouw Paauwe. “Maar dan ook lekker hard”, zo vulde zij haar wens aan.

Mevrouw Paauwe reed vroeger zelf motor en het ­begint bij haar meteen te kriebelen zodra zij het geluid van een motor hoort.

Marja en Jojanneke bedachten zich geen ­moment en gingen op zoek naar een motorrijder met zijspan. Kleindochter Kitty had deze wens al eerder willen realiseren, maar kreeg dit niet voor elkaar.

Dat lukte Marja en Jojanneke met het ­aanspreken van de aangewezen personen in Frankeland en het plegen van wat telefoontjes gelukkig wel.

En zo kwam op dinsdag 10 mei motorrijder Kees met zijn R110R - die inmiddels 120.000 kilometer op de teller heeft staan - met zijn zijspan de Westfrankelandsestraat ingereden.

De kennismaking verliep vlotjes en mevrouw Paauwe vroeg meteen: “Gaat ‘ie hard?”, waarop Kees antwoordde: “Zo hard als u maar wilt.”

Mevrouw Paauwe werd in de zijspan ­geholpen, die nog voldoende ruimte bood voor kleindochter Kitty, die dus ook gezellig meeging.

Toen de motor wegreed, stak mevrouw ­Paauwe haar duimen met de fraai roze gelakte nagels omhoog.

De rit ging naar Maassluis. Bij terugkomst had mevrouw Paauwe, met verwilderde haren, een glimlach van oor tot oor.

“Kijk”, zo zeggen Marja en Jojanneke beiden, “daarom hebben wij voor de zorg gekozen!”

23

Kinderen in gesprek over geloven Tien leerlingen van basisschool El Furkan brachten een bezoek aan een tiental bewoners van Frankeland.

Niet zomaar een bezoek: zij wilden vertellen over hun project dat ging over universele waarden in alle ­religies.

Voor elke aanwezige bewoner hadden de kinderen een roos meegebracht die zij uitdeelden.

Dat bood een mooie gelegenheid om een gesprek aan te gaan.

24

Onder leiding van mevrouw Nurten Ay, stagiaire op de basisschool vanuit de ­ ­Islamitische Universiteit Rotterdam, had elke leerling een tekst gemaakt en voorgelezen over een waarde die je in elke godsdienst ­tegenkomt. Daarmee hebben ze geleerd dat hun eigen geloof, de islam, in een wereld staat waarbinnen overal dezelfde waarden gelden.

Waarden als eerlijkheid, goedheid, bescher­ men van milieu, anderen geen schade ­toebrengen, kom je zowel in de islam als in het christendom tegen: eigenlijk in alle grote ­wereldreligies.

Voor de kinderen was het goed om te ervaren dat deze waarden als basis voor een goede samenleving voor iedereen gelden. “Want”, zo vertelden zij, “uiteindelijk willen we allemaal vrede en geluk voor iedereen.”

Dat ontlokte een van de aanwezige bewoners de uitspraak: ”Waarom doen we dan zo ­lelijk tegen elkaar?

We willen dat het goed gaat met iedereen.

Dus laten we allemaal daaraan werken!”

De leerlingen van groep 8 moesten wennen aan het langzamer praten en duidelijk articuleren voor deze groep ouderen in Frankeland.

Zonder enige schroom deelden ze na afloop van hun voordacht rozen uit en vroegen of ze nog iets konden uitleggen.

Zo ontstonden leuke gesprekken. Ook voor de bewoners was het een leuke ervaring om ­enthousiaste jongeren te zien en te horen, met hen te kunnen praten en zo een bijdrage te ­leveren aan het stageproject van hun docente.

Een geslaagde ochtend!

Jel van Geffen geestelijk verzorger

25

Schiedam, bedevaartsoord,

maar nu ook bedevaartshalte Hoe in het Liduinajaar 2015 in Frankeland een slaapplaats kwam voor pelgrims op weg naar ­Santiago de Compostela in noordwest-Spanje, 2.500 kilometer hier vandaan.

Op een warme 2 april jl. werd in Frankeland een kamer voor pelgrims, die op reis zijn naar Santiago, officieel in gebruik genomen.

Dit gebeurde met een ceremonie, waarbij ook burgemeester Lamers aanwezig was. In zijn toespraak complimenteerde hij Frankeland, niet alleen met hun kerntaak wat men, zo zei hij, uitstekend doet, maar hij was er ook trots op dat in zijn gemeente een mogelijkheid tot overnachting is gerealiseerd voor pelgrims die naar Jacobus gaan in Santiago de Compostela.

De voorzitter van het genootschap van St. Jacob, Joost Bol, kon dit alleen maar ­beamen: “Nu kun je”, zo zei hij, “van Schiedam naar Zwijndrecht lopen, waar in het Albert Schweitzer ziekenhuis ook een kamer voor pelgrims beschikbaar is.”

Iedereen van de organisatie en de sprekers, met name de gastheer van deze dag, de heer Hennie van der Gaag, waren zichtbaar ­verheugd over wat er tot stand is gebracht.

De circa 85 leden van het genootschap van de regio Rotterdam die op deze dag ­aan­wezig waren, waren ook onder de indruk van het ­gebeuren, wat mag blijken uit enkele van de ­reacties die zijn ontvangen bij de organisa­ toren van deze dag: “Ik wil jullie weer bedanken voor de gezellige en inspiratievolle dag.”

“Het was weer een geweldig zaterdag, mijn complimenten.”

Waarom is een onderkomen eigenlijk zo belangrijk voor pelgrims?

Heeft u wel eens 15 à 25 km gewandeld met een rugzak van 10-15 kg op de rug? Dan beseft u hoe belangrijk een plek wordt waar men kan uitrusten, eten en slapen. De volgende dag moet er weer zo’n afstand worden afgelegd.

Ja, een mens moet wel gemotiveerd zijn om naar Jacobus in Spanje te pelgrimeren. Zonder goede ondersteuning lukt dat natuurlijk niet.

En elke dag in een hotel slapen is er ook niet bij. Dan kun je net zo goed met de taxi gaan pelgrimeren. Enig lijden is dus wel zo goed voor de juiste pelgrimshouding.

26

27

Hoe is het zo gekomen dat Frankeland een pelgrimshalte kan zijn?

Dat is eigenlijk te danken aan de Heilige ­Liduina. Zoals bekend, was het in 2015 feest in Schiedam, omdat het toen 125 jaar ­geleden was dat de heiligheid werd bevestigd van ­Nederlands bekendste stadsheilige.

Nog even heel kort haar verhaal: zij werd op Palmzondag in 1380 in Schiedam geboren.

Toen ze op 15-jarige leeftijd met vriendinnen ging schaatsen op de bevroren Maas kwam ze ongelukkig ten val en brak een rib. Deze genas niet, waardoor haar pijn verergerde ­ en zij ­ bedlegerig werd. De ene ontsteking volgde op de andere. Dit lijden verdroeg ze 38 jaren lang, terwijl ze bijna niets at, op een hostie na. O ­ mdat ze niet klaagde, haar geloof alleen maar sterker werd en ze veel aandacht ­besteedde aan armen en zwakken, zagen veel mensen haar als voorbeeld.

Al tijdens haar leven werd Liduina vereerd als heilige en kwamen pelgrims van heinde en verre naar Schiedam.

Liduina, wat heilige strijd betekent, is de heilige van het volk. Door haar lange en ­ vroom gedragen lijden is Liduina beschermheilige van de chronisch zieken.

Ook na haar dood wordt Liduina vereerd.

Dit maakt Schiedam vooral rond 14 april tot bede­ vaartsoord voor pelgrims uit Vlaar­­dingen, Kethel en Overschie, maar ook - in combinatie met een bedevaart naar Brielle - uit Haarlem, Leiden en Kwintsheul.

Omdat in 2015 het thema ook ­­pelgrimeren was, heeft de gemeente gezocht naar mogelijkheden om met andere pelgrims­ ­ verenigingen iets gezamenlijks te doen.

28

Met het genootschap van St. Jacob is toen uitgebreid contact geweest, wat er toe heeft geleid dat ten eerste de regio Rotterdam haar bijeenkomst voor de leden in Schiedam heeft gehouden tijdens de datum van de ­Rozentocht (18 april 2015) en ten tweede, dat een wens van de pelgrims voor een overnachtingsplek voor pelgrims in Schiedam door de gemeente serieus is opgepakt.

Frankeland toonde zich bereid hieraan mee te werken. Zo is het gekomen dat vanaf 2 april 2016 Schiedam niet alleen een b ­ edevaartsoord is maar ook een bedevaartshalte.

Twee belangrijke heiligen verenigd in één ­gemeente. Wat kan een pelgrim zich nog meer wensen? Juist, een goede maaltijd.

Laat dat nou ook kunnen in Frankeland!

29

Reünie na vijftig jaar!

De heer Van Kempen en mevrouw Mineur zijn beiden woonachtig in de ­Liduinahof. In de jaren zestig en zeventig gingen deze beide families ­regelmatig met elkaar op vakantie naar Epe. Ze gingen dan naar ­vakantiepark ‘Heidebad’ waar Wilton-Fijenoord vakantiehuisjes had voor hun personeel.

Aangezien de beide vaders daar werkten kwamen zij elkaar daar vaak tegen en ontstond er een innige vriendschap tussen de ouders enerzijds en de ­kinderen anderzijds.

In 1966 is de zwart-witfoto gemaakt van de kinderen Mineur en Van Kempen op een boomstam in de bossen van Epe. Vorige maand vond er na vijftig jaar een reünie plaats in Epe met de negen kinderen en meneer Van Kempen en mevrouw Mineur. Het was een enorm succes, ondanks het niet altijd even mooie weer. Met elkaar hebben zij l­ ekker gegeten en gedronken. Uiteraard zijn er via verhalen, foto’s en zelfs oude filmbeelden vele herinneringen opgehaald en hebben zij de bekende p ­ lekjes van vroeger weer opgezocht.

De zwart-witfoto uit 1966 is opnieuw uitgevoerd en nu uiteraard in kleur.

Iedereen was het er over eens: dit smaakt naar meer!

30

31

Frankeland in beweging Sportdag voor alle bewoners van Frankeland op maandag 20 juni

Turkse bruiloft in de Hofserre Voor de bewoners van Liduinahof A en B is er ­onlangs een Turkse bruiloft in de Hofserre ­nagespeeld.

Vier verzorgenden van de Hof hadden a­ llerlei Turkse lekkernijen klaargemaakt, zoals ­baklava, yaprak sarmasi (gevulde wijnbladeren), cacik (Turkse yoghurt), börek (deeggerecht) en nog veel meer heerlijke gerechten.

Medewerkers en een vrijwilligster van Turkse afkomst hadden zich in bruidskleding gehuld en hun handen met kina (henna) versierd.

Meneer Pak, Hof-bewoner en bijna 100 jaar oud, werd als bruidegom uitverkoren.

Het bruiloftsritueel werd uitgevoerd en er werd op Turkse muziek gedanst.

Alle lekkernijen werden tot de laatste kruimel verorberd, dus de vraag of het smaakte, hoefde niet eens te worden gesteld.

De sportdag vindt plaats op het gehele parkeerterrein voor Frankeland.

Een team van vier bewoners, vergezeld van een teamleider, kan een circuit v­ olgen.

Men kan onder andere het leuke Shiskaball spelen, bowlen of MEGA-­blikgooien!

Tussendoor kan men genieten van een gezond hapje. Het team dat de meeste punten weet te behalen, wordt op een leuke manier verrast.

De sportdag is in twee dagdelen gesplitst. Het tijdstip ’s ochtends is van 10.00 uur tot 12.00 uur met aansluitend de prijsuitreiking voor het beste team.

In de middag wordt er gesport van 13.30 uur tot 15.30 uur; de prijsuitreiking voor het beste team is dan om 15.30 uur.

Het was werkelijk een geweldige en heel ­bijzondere middag.

32

33

Trots!

In de periode van september 2015 tot april 2016 hebben acht leerlingen verzorgende niveau 3, dertien leerlingen verpleegkundige niveau 4 en een leerling praktijkverpleegkundige hun opleiding succesvol afgerond en hun diploma behaald.

Op 8 april is dit feestelijk gevierd met familie en collega’s.

De gediplomeerden werden persoonlijk toegesproken. Uiteraard waren er bloemen namens de directie en iedere afdeling had een optreden verzorgd voor hun gediplomeerde collega’s.

De middag werd gezellig afgesloten met lekkere hapjes en drankjes!

Het is een bekend gegeven dat leren en werken tegelijkertijd niet altijd meevalt.

Zeker aan het einde van de opleiding is er extra doorzettings­ vermogen nodig om alle vereiste leerdoelen in theorie en p ­ raktijk te behalen.

Alle gediplomeerden van harte gefeliciteerd met deze g ­ eweldige prestatie.

34

35

Succesvolle, inspirerende dag ‘Samen op weg naar vrijheid’ Op 24 mei organiseerde de Frankelandgroep in samenwerking met Vilans de inspirerende dag ‘­Samen op weg naar Vrijheid’ voor medewerkers, vrijwilligers en mantelzorgers.

De Frankelandgroep heeft de wens en ambitie om bewoners van de psychogeriatrische a­ fdelingen zo veel mogelijk in vrijheid te laten leven. Zo is het streven om in 2016 vrijheidsbeperkende ­maatregelen, waar dit haalbaar is, bij bewoners af te bouwen.

Als ‘kick-off’ van dit voorgenomen beleid is deze inspirerende dag georganiseerd.

Het doel van deze dag was om met elkaar in gesprek te gaan over het thema vrijheid en de wijze waarop we deze vrijheid voor bewoners van de psychogeriatrische zorgafdelingen kunnen vergroten. Een dag lang zijn we met elkaar aan de slag geweest rondom het thema ‘vrijheid’. Tijdens deze dag waren er diverse ­activiteiten georganiseerd.

Pubquiz Wat weet u van het thema vrijheid?

In de middag werd in ontspannen sfeer de kennis getest van belangstellenden over het thema vrijheid. Zij gingen in teamverband de ludieke strijd aan om de felbegeerde hoofdprijs te winnen! Het team ‘Vrijbuiters’ heeft als winnaar van de pubquiz een mooie vrijheidsspreuk als prijs in ontvangst mogen nemen.

Vrijheid aan den lijve ondervinden in een ‘­escaperoom’ Belangstellenden gingen de uitdaging aan om te ervaren hoe het is om ‘niet vrij’ te zijn in een heuse escaperoom. Dit is een ruimte waarin zij werden ­ ­ opgesloten en waar zij ­alleen uit ­konden komen door vraagstukken op te ­lossen, al dan niet met behulp van wat tips.

In gesprek met verzorgenden, bewoners en mantelzorgers Wat vinden bewoners zelf belangrijk als het gaat om hun persoonlijke vrijheid? Hoe kijken mantelzorgers hier tegenaan en wat zijn de ervaringen van de verzorgenden? Samen met een gespreksleider wisselden zij met elkaar van gedachten over deze vraagstukken.

36

Lagerhuisdebat Aan de hand van een aantal prikkelende stellingen gingen bewoners, mantelzorgers ­ en medewerkers in gesprek over vrijheid, vrijheidsvergroting en de mogelijkheden om hieraan te werken. Wat staat ons te doen?

Waar kunnen we morgen mee aan de slag? De jury van het Lagerhuisdebat heeft Sjany de Boom, maatschappelijk ­werkende, verkozen als de w ­ ­ innaar van het debat.

Zij was volgens de jury degene met het meest ­genuanceerde ­argument.

Naast deze activiteiten was er allerlei infor­ matie te vinden over ‘leven in vrijheid’ en ­lieten onze ergo- en fysiotherapeut geïnteresseerden kennismaken met alternatieven voor vrijheidsbeperkende maatregelen, zoals een muziekkussen, schommelstoel en heup­ beschermers.

De dag werd natuurlijk feestelijk afgesloten met een hapje en een drankje.

37

Eindelijk weer een Playbackshow in JG

Elke keer wanneer de leden van de activiteitencommissie bij elkaar kwamen om te bedenken wat we de komende tijd weer eens zouden organiseren, kwam de playbackshow ter sprake. Eigenlijk hield ik het een beetje af met allerlei argumenten die door de overige commissieleden vrijwel m ­ eteen van tafel werden geveegd.

De discussie ging als volgt.

“We hebben dit tien jaar geleden al eens zo leuk en goed gedaan, dat kan een tweede keer toch niet geëvenaard worden?” ”Oh nee, en waarom niet?”

“Zijn we daar niet wat te oud voor geworden?”

“Maar Rita, jij hoeft er toch niet aan mee te doen?”

Mijn werkelijke probleem was natuurlijk een gigantische faalangst. Al hoefde ik helemaal niets te doen, waar haalden zij toch zoveel zelfvertrouwen vandaan en hoe kon ik ze­ ­beschermen tegen een mogelijke teleurstelling, vroeg ik me af.

38

Tijdens onze laatste bijeenkomst, hebben zij mij toch weten te overtuigen: “Maak j­ ezelf niet druk, laat ons maar gaan, het komt a­ llemaal goed, echt waar!” Nou, en of het goed ­ is ­gegaan.

Het vraagt zelfs om een ‘bis’, zoals meneer Van Horssen, in zijn rol als voorzitter van de jury, in zijn slottoespraak al zei. De jury heeft het heel moeilijk gehad en de ­ meningen over wie de drie medailles verdienden, liepen zeer uiteen. Uiteindelijk kreeg onze ­ ­Spaanse ­flamencodanseres Marisa de e ­ erste prijs in de categorie het Nederlandstalige lied. Ook als ‘André Hazes’ zette zij een meer dan ­overtuigende act neer. Toch kan ik niet ­genoeg benadrukken dat we medailles tekort kwamen. Het was ­allemaal even ­geweldig en gedurfd. De avond was zó geslaagd dat wij met elkaar en met de b ­ ewoners het er dagen later nog over hadden.

“Wat waren de zusters toch leuk, wie heeft al die kleding gemaakt?” Het verbaasde mij niets te horen dat het de zusters Joke en Annie ­waren geweest, onze twee duizendpootjes! ”Was dat echt Jenny, die Zangeres Zonder Naam, met dat lange zwarte haar? Ik kan het niet geloven.”

“Ik vond Sholanka het leukst, zij had de eerste prijs moeten krijgen! Ze deed het zo goed!”

39

Ik heb wat foto’s gemaakt, maar er zijn er nog veel meer. Op ieder plaatje en filmpje zie je dat de sfeer er goed in zat. De s­ amenwerking ­tussen medewerkers, familieleden, ­vrijwilligers en mantelzorgers om er een ­geweldige avond van te maken, was ­fantastisch.

De ­ volgende ochtend zei een ­ bewoonster ­tegen mij: ”Soms betaal je veel geld voor een concert en toch kun je dan wel eens ­denken als je weer thuis bent: was dit het nou? ­Gisteravond was ­alles ­natuurlijk niet helemaal perfect, maar we ­hebben erg ­moeten lachen, het was ­ gewoon puur genieten zo onder ­elkaar, heerlijk ­gewoon!”

Wat fijn om te horen, daar doen we het voor!

Nationale pannenkoekendag Een aantal van onze bewoners is op de nationale pannenkoekendag van 18 maart ­ ­uitgenodigd op basisschool De Wieken.

De bewoners vonden dit een leuk initiatief.

Zij mochten in de klas meekijken en meedoen met de lessen. Boeiend om te ervaren wat de verschillen zijn tussen toen en nu.

De bewoners, die met veel plezier in gesprek gingen met de kinderen, werden door hen ­met heerlijke pannenkoeken verwend.

Rita Hennen

40

41

INTERVIEW

In gesprek met …

Ditmaal was een medewerker van locatie Jacobs Gasthuis aan de beurt om te worden geïnterviewd. Hilda Terwiel, de duizendpoot van deze locatie, was bereid zich aan het­ ­ vragenvuur te o ­ nderwerpen. Onder het genot van een kopje koffie beantwoordde Hilda de­ vragen open en eerlijk. Zij stelt zich aan u voor.

Vertel eens iets over jezelf

Ik ben Hilleke Terwiel, maar mijn moeder noemde mij al snel Hilda en zo is het altijd ­gebleven. Ik ben in 1952 in Schiedam geboren.

Mijn ouders woonden in, op de hoek Wester­ kade/Warande. Ik ben het oudste kind. Toen ik vijf jaar was, werd mijn broer g ­ eboren en drie jaar daarna zag mijn zusje het l­evenslicht.

Ons gezin is later verhuisd naar de Goereese­ straat in de wijk de Gorzen, nota bene in het voormalige huis van mijn oma en opa.

Op mijn 10e zijn we naar de Cartesiusstraat in Schiedam-Oost verhuisd.

Van daaruit ben ik getrouwd.

Mijn man en ik zijn toen in het Brabantse ­Zevenbergen gaan wonen.

Toen ik van de oudste zwanger was, kreeg ik heimwee naar Schiedam en zijn we weer hier komen wonen.

We kregen twee dochters. De oudste is Debbie, inmiddels 39 jaar. Zij werkt als ­ communicatiemedewerkster bij Huisman ­ Equipment, een Schiedams bedrijf waar zware constructie­apparaten worden ontworpen en ­gefabriceerd.

Sheila is mijn tweede dochter, die nu 37 jaar is en in de ouderenzorg werkzaam is.

Zij woont beneden mij in de Prins Mauritsstraat. Dat is echt heel gezellig.

Omdat ik heel lang geleden al gescheiden ben, heb ik mijn dochters grotendeels alleen opgevoed. Onze band is dan ook heel hecht.

42

INTERVIEW

Wel heb ik mij veel ingezet op de school van mijn dochters en heb ik daar ook zitting gehad in de ouderraad.

Toen de kinderen naar de middelbare school gingen heb ik de cursus werkinzicht gevolgd, die via de sociale dienst werd ­aangeboden.

Van daaruit ben ik via een ­ zogenoemde Melkertbaan als gastvrouw bij Jacobs­ ­ Gasthuis komen werken.

Welke functie heb je en wat houdt deze ­allemaal in?

Ik zie mijzelf als een manusje-van-alles! Ik val in als receptioniste, regel allerhande activiteiten voor de bewoners, waaronder de ­optredens en modeshows.

Om de drie weken leest de Voorleesbrigade bewoners voor.

Ik ben hun aanspreekpunt en zorg dat alles naar wens verloopt.

Daarnaast werk ik ook in de horeca en doe hiervoor de bestellingen.

Ik rijd met de broodwagen langs de bewoners en deel uit.

Inmiddels weet ik precies van alle bewoners wat zij wel of niet lekker vinden.

Verder ben ik al jarenlang lid van de onder­ nemingsraad van Jacobs Gasthuis.

Ik werk fulltime en heb het na al die jaren nog steeds heel erg naar mijn zin.

Wat zijn volgens jou de sterke kanten van de Frankelandgroep?

Wat deed je zoal voordat je bij Jacobs Gasthuis kwam werken?

Na school heb ik in Rotterdam de kappers­ opleiding gevolgd en ben ik het kappersvak ook gaan uitoefenen. Aanvankelijk was het gelijktijdig en leren en werken.

Op mijn 15e werkte ik al bij de op de P ­ arkweg gevestigde kapperszaak Martina, waar ik tot mijn 23e heb gekapt. Toen mijn oudste ­dochter werd geboren, ben ik eigenlijk ­gestopt. Als afwisseling stond ik nog wel eens in de zaak, maar nooit meer dan een dag in de week.

Na de geboorte van mijn tweede dochter heb ik mij volledig aan het moederschap gewijd.

De Frankelandgroep is een werkgever die goed voor het personeel is.

Alles is bespreekbaar en persoonlijk heb ik ook bemerkt dat zaken die verbetering behoeven, ook meteen en goed worden opgepakt.

Ik voel mij zeer thuis bij deze organisatie, die als een grote familie aanvoelt.

Het is gewoon een gegeven dat ik er trots op ben bij de Frankelandgroep te mogen werken.

Zou je een dag met iemand willen ruilen?

Nou, ik zou best een dag in de regering ­willen functioneren, zodat ik meteen iets aan het ­dierenleed zou kunnen doen, zoals het invoeren van strengere maatregelen aan­ ­ gaande de dierentransporten.

43

INTERVIEW

INTERVIEW

Zowel mijn dochters als ik zijn vegetarisch.

Ik misgun niemand een stukje vlees op het bord, maar elk dier heeft recht op een goed leven en dat is wat ik zou nastreven.

In het verlengde daarvan zou ik best een dierenopvang willen runnen. Als ouderen ­ bijvoorbeeld verzorgd moeten gaan wonen en hun huisdier kan niet mee, dan zou ik dat beest liefdevol willen opvangen.

Het mag duidelijk zijn dat ik een dieren­ liefhebster ben.

Ik houd zielsveel van mijn dochters, maar na hen zijn mijn drie hondjes mij het meest ­dierbaar.

Voor wie heb je bewondering?

Sinds afgelopen 1 januari is zij uit dienst, maar ik had en heb grote bewondering voor Anne-Marie van der Linden, onze voormalige directeur zorg en bestuurder.

Zoals zij letterlijk alles wist te regelen vind ik indrukwekkend.

Daarnaast bleef zij toegankelijk en heel humaan. Nagenoeg iedereen kende zij bij ­ naam en zij was met eenieder heel meelevend.

Dat vind ik heel knap. Voor mij is zij echt een ‘Grande Dame’.

‘De uitstapjes met mijn dochters zijn wel heel leuk en waardevol voor mij.’

Hoe ziet je ideale vakantie er uit?

Welke hobby’s heb je?

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik ­amper tijd voor hobby’s heb.

Ik probeer zo af en toe wel een boek te lezen, maar dat kan ik niet als een hobby o ­ mschrijven.

De uitstapjes met mijn dochters zijn wel heel leuk en waardevol voor mij. Wij ­ bezoeken bijvoorbeeld graag fairs, zoals in de k­ ­ erst­ periode. Binnenkort gaan we een Italiaanse fair bezoeken.

Natuurlijk vind ik het ook heerlijk om met mijn honden te spelen en met hen te wandelen.

Vroeger heb ik veel geschilderd. Dat zou ik graag weer willen oppakken, maar ik ben bang dat dat niet eerder zal lukken dan wanneer ik uitgewerkt ben.

44

Al jarenlang ga ik samen met bewoners van ­Jacobs Gasthuis en een vrijwilligster in het voorjaar naar La Sorpresa, de Spaanse ­vakantievilla van de Frankelandgroep.

Ondanks dat het ook werk is, geniet ik daar elk jaar weer van. Het is niet reëel, maar ik zou er best willen wonen.

Ook vind ik het heerlijk om mijn vakantie in ­Bretagne of Normandië door te brengen.

Ik vind de natuur in die streken prachtig.

Wat is het beste advies dat je ooit kreeg?

Het heeft mij lang aan zelfverzekerdheid ­ontbroken. Een oud-collega, die mij zeer dierbaar was, heeft mij daarop gewezen en deed de uitspraak: “Laat jezelf niet wegduwen.”

Dat heeft mij aan het denken gezet en ik ben mij zodoende anders gaan opstellen.

Dat werkt niet alleen voor mij goed, maar ook voor mijn naaste omgeving.

45

Loempia’s maken Esther, onze sterrenkok, heeft weer eens ­heerlijke loempia’s voor de b ­ ewoners gemaakt, die hebben meegeholpen met het raspen van de wortelen en het snijden van de g ­ roenten.

Aan tafel werden de loempia’s vakkundig ­gerold.

Een bewoner die dat ook wel wilde ­ leren, onder­vond dat dit toch best lastig is.

Iedereen vond de loempia’s heerlijk.

Sommigen hebben er wel twee gegeten.

Ook de teamleden hebben genoten van deze ­gezellige culinaire middag genoten.

Lintjesregen

Het recept van de loempia’s is te ­vinden in het boek van de ­Frankelandgroep: ‘Het recept voor 165 jaar succes’.

De Frankelandgroep is trots dat twee vrijwilligers en een lid van de Raad van ­ Commissarissen een koninklijke onder­ ­ scheiding mochten ontvangen.

Wellicht is het een idee om in de volgende ­editie van Frankelandgroep Nieuws wederom een recept uit dit prachtige boek te ­vermelden.

Inzendingen met foto’s erbij zijn welkom op fgn.redactie@frankelandgroep.nl.

46

De dag voor Koningsdag hebben de vrijwilligers uit Harg-Spaland, Dick G ­ elderblom en Nel van der Vlag, op het stadhuis in ­Schiedam uit naam van onze koning het ­lintje ­opgespeld gekregen.

Ook de heer Van Krugten, lid van de Raad van Commissarissen van de Frankelandgroep, ­ viel deze onderscheiding ten deel.

In totaal zijn die ochtend dertien Schiedammers met een lintje onderscheiden.

47

GEDICHT

GERT Ouderdomssimulatie Iedereen vraagt zich wel eens af hoe het is om oud te zijn en om de typische b ­ eperkingen van ouderen te hebben.

In Harg-Spaland werd het ‘GERT Ouderdomssimulatiepak’ gehuurd om dit te kunnen ­ervaren.

Leuk

Een complimentje op z’n tijd kan helemaal geen kwaad.

Veelal voelt men zich gevleid maar overdaad, dat schaadt.

Naar de kapper geweest?

Goed gedaan!

Wauw!

Jij ziet er goed uit zeg!

Met dit pak werden de volgende beperkingen ervaren: »» »» »» »» »» »» »» »»

vertroebeling van de ooglens vernauwing van het gezichtsveld beperkt gehoor van de hoge tonen beperking van de beweging van het hoofd stijfheid van gewrichten verlies van kracht beperking van het vastgrijpen beperking van het coördinerend vermogen

Iedereen concludeerde dat men zich zo beter kon inleven in de beperkingen van ouderen.

48

Ik heb heerlijk gegeten!

Jazeker, iets teveel van het goeie kan een mens intens vermoeien.

Leuke zus en zo en dit en dat.

Dan denk je weer hè bah, hè gat.

Wat een vreselijke kwal.

Kontenlikker, kwijlebal.

Wat een zeikerd van een vent.

En dat is dus geen compliment.

Sommigen zullen ’t nooit leren. ’t Is een kunst, complimenteren.

Geinige kokkerd op je neus.

Is niet echt complimenteus.

Wat een mooie horrelvoet.

Doet ’t ook niet altijd goed.

Maar je weet wat ik bedoel, welbewust en met gevoel. ’t Kost niets, gewoon spontaan: ’t Staat je goed of goed gedaan.

Complimentjes doen geen zeer.

Kietel jezelf ook een keer.

Daar wordt eenieder beter van.

Prachtgedicht. Al zeg ik ’t zelf dan.

Hè lekker, maar toch net niet echt.

Nog leuker als een ander ’t zegt.

Frank Vester

49

Op de koffie bij …

Wie Woont

meneer Willem Zeeman in Harg-Spaland

Op dinsdag vraag ik de heer Zeeman of ik hem aanstaande vrijdag mag komen interviewen voor ons magazine. Dat is prima, maar ‘hij zet géén koffie’. Dus loop ik vrijdags eerst naar de Floriade en haal daar twee kopjes koffie, met een koekje erbij. Ik breng mijn ‘eigen’ koffie mee: de toon is gezet.

Zijn voordeur staat open; meneer zit zich in een rolstoel te scheren, want hij moet er toch ‘een beetje uitzien’ als er bezoek komt.

Meneer Zeeman moet lachen wanneer hij de koffie ziet; hij was vanmorgen om 07.00 uur al bezig de keuken een beetje op te ruimen.

Het grote Senseo-apparaat zou de rest gedaan hebben, zo verklaart hij. Mijn eerste indruk is: een vrolijke, goedlachse heer op leeftijd.

Meneer Zeeman is nieuw in Harg-Spaland.

Pas sinds een week of zes woont hij in het verzorgingshuis, op de begane grond; een ­ ‘­ eigen’ plaatsje buiten, twee ­ openslaande deuren, een schitterend uitzicht op de ­ Laan van Bol’Es en toevallig vandaag een ­heerlijk zonnetje, waardoor de kamer er nóg vrolijker uitziet.

Het is wel wennen, dat geeft hij eerlijk toe.

Meneer Zeeman is geboren in 1932 in de St. Anna Zusterstraat in Schiedam als j­ongste van vier kinderen en hij heeft daar meer dan 60 jaar gewoond. Als kind heeft hij de ­oorlog meegemaakt, wel bewust, maar zonder grote problemen. Hij weet nog dat zijn vader en zijn oudste broer regelmatig op de fiets met houten banden richting Groningen ­ ­ gingen om bij de boer voedsel te halen.

50

Zijn andere broer heeft tijdens een transport naar ­Duitsland w ­ eten te ontsnappen door uit de trein te springen. ­Verder heeft de oorlog zijn kinderjaren gelukkig niet echt ­overschaduwd.

Na acht jaar lagere school ging meneer Zeeman op veertienjarige leeftijd werken ­ bij een ­distilleerderij, waar hij op kosten van de baas zijn rijbewijs mocht halen en hij zo ­chauffeur werd.

Maar zijn vader, die bij de gemeente werkte, haalde hem over om ook naar de g ­ emeente te komen en zo begon zijn loopbaan bij de gemeente Schiedam. Eerst als chauffeur ­ van zowat alles wat maar kon rijden: grote ­machines, bulldozers, vrachtwagens en op een bepaald moment op de ‘gaatjeswagen’ naar ­allerlei situaties waar de grond verzakt was en er stukjes nieuwe bestrating nodig waren.

Zo werd meneer uiteindelijk stratenmaker, wat hij tot zijn pensionering gebleven is.

Verliefd, verloofd (twaalf jaar lang) en g ­ etrouwd met Bep. Zij kregen dochter Petra.

Meneer Zeeman was zeer sportief in zijn jonge jaren. Actief in honkbal, tennis,

­ ymnastiek, hardlopen en vissen. Maar zijn g passie was ­ voetbal. Hij speelde op ­ diverse posities bij D.R.Z. (De Roode Zon) en kwam met deze club in ­ allerlei landen, zoals België, D ­ ­uitsland, ­ Oostenrijk en Engeland.

Zijn ­verloofde vond het best dat hij daarheen ging, maar zij ging WEL mee. Zo hebben ze ­samen a­ ardig wat afgereisd. Ook toen Petra geboren was, ­waren ze altijd met zijn drieën op pad. Toen hij last van zijn knieën kreeg en het ­voetballen fysiek een te grote belasting werd, is hij nog jarenlang voorzitter geweest bij onder andere Schiedamse Boys. Meneer bleef wel het voetbal ‘langs de lijn’ volgen op alle kanalen van zijn televisietoestel.

Zijn zicht en gehoor zijn nog prima en hij ­geniet van elke wedstrijd.

Ook was meneer Zeeman best handig, want hij bouwde helemaal alleen een houten ­caravan, die een vast plekje had in Oostvoorne.

51

Foto’s heeft hij niet. “Ik houd heel slecht op een plaatje”, lacht hij. Jammer, want een foto van de houten caravan of van zijn voetbal­ loopbaan was vast leuk geweest.

Meneer Zeeman is sinds zes jaar weduwnaar.

Zijn vrouw had diabetes en is overleden aan een hartstilstand. Als alleenstaande was het op kookgebied best behelpen, want meneer is nog ‘van de oude stempel’; de vrouw had de zorg over de huishouding en de dochter, de man zorgde voor de centjes. Zeer herkenbaar.

“Ik laat water nog aanbranden”, lacht hij.

Zijn dochter is zijn grote steun en toeverlaat.

Twee jaar geleden vond meneer zichzelf ’s morgens terug op de grond naast zijn bed.

Zijn benen wilden niet meer. Hij moest een aantal onderzoeken ondergaan. “Ik moest de weg vragen naar het ziekenhuis; ik was er echt nog nooit geweest.” In het ziekenhuis bleek hij ‘een hopeloos geval’, nog een halfjaartje gaven ze hem.

52

Om even bij stil te staan …

Geluk gaat over de ander Een dagblad vroeg aan deskundigen om hun mening te geven over geluk.

Hoe doe je dat eigenlijk gelukkig worden?

Ieder van hen deed het vanuit zijn eigen overtuiging.

Hun meningen kwamen sterk overeen.

De boeddhist onder hen vatte het in één zin samen: ‘Geluk gaat over de ander.’ »» Verbondenheid met andere mensen draagt bij aan je geluk. »» Vriendelijk zijn brengt een stroom van positieve gevolgen met zich mee. »» Behulpzaam zijn versterkt jouw band met je medemens.

Inmiddels is meneer twee jaar verder. “Ik leef in gestolen tijd.”

Hij krijgt alle zorg die hij nodig heeft. Hij maakt eens een praatje, gaat eens ­luisteren naar een zangkoor. Hij gebruikt met smaak de ­warme maaltijd in de Floriade, want koken … is nog steeds zijn ding niet. Zijn ­dochter komt ­tweemaal daags even bij hem kijken. Medewerkers en medebewoners, iedereen is even vriendelijk, zo geeft hij aan.

Meneer Zeeman heeft het naar zijn zin, maar dat hij even tijd nodig heeft om zich thuis te voelen, is logisch.

Na zo lang mogelijk zijn zelfstandigheid te hebben behouden, is het nu een soort van ‘overgeven’ aan de zorg van anderen. Het geeft hem ergens wel een rustig gevoel dat er een beetje op hem wordt gelet. Meneer Zeeman steekt een sigaretje op: “Zo, even genieten.”

Het zal zijn laatste niet zijn vandaag.

Ik bedank meneer Zeeman hartelijk voor de leuke conversatie en in het bijzonder voor de koffie.

Als ik door de gang loop, hoor ik hem nog ­lachen …

Deze kenners haalden een dikke streep door het individualisme: het streven van de enkeling naar onafhankelijkheid. Wij mensen zijn juist heel erg afhankelijke wezens.

Wij hebben elkaar in dit leven hard nodig. Dat leert ons de ervaring van elke dag.

Toon Hermans sprak daar treffend over: je hebt iemand nodig om mee te praten, iemand die naar je luistert, iemand die voor je bidt, die voor je vecht.

Mensen hebben elkaar nodig om te lachen, te zingen, te bidden en te treuren.

Mijn gedachten gaan vanzelf uit naar het voornaamste gebod dat onze Heer en Meester ons gegeven heeft : ‘Heb de Heer, uw God lief met heel uw hart, met heel uw ziel, en met heel uw verstand.

Dat is het grootste en eerste gebod.

Het tweede is daaraan gelijk: Heb uw naaste lief als uzelf.’

Pastor Jan Poell

53

TERUGBLIK

Koningsdag afdeling PG1 Frankeland

Fietsen voor Parkinson …

Op 2 juli wordt de uitdaging voor Addie Masseurs werkelijkheid.

Om geld in te zamelen voor de bestrijding van Parkinson gaat zij de Col de la Colombière, u vast bekend van de Tour de France, beklimmen, en wel op de fiets!

Deze klim is zeventien kilometer lang met een hoogteverschil van maar liefst 1.100 meter.

Het doel: Parkinson moet op de kaart.

Het sponsorgeld gaat voor de volle honderd procent naar de Parkinson Vereniging.

Addie is bij Frankeland bekend; zij zingt mee in het Parkinsonkoor ‘Sparkling’ en is vaste bezoeker van het Parkinsoncafé.

Zelf heeft zij al veertien jaar Parkinson. Samen met haar fysiotherapeut heeft ze een ­trainingsschema opgesteld. Drie keer per week fietst ze nu met ondersteuning van haar buurman en schoonzoon, die hiermee ervaring hebben. Daarnaast doet zij aan badminton en draait haar hometrainer ook behoorlijk wat overuren.

Haar uitdaging verdient zeker uw aandacht.

Wanneer u Addie wilt sponsoren, kunt u dat doen via de site: fietsenvoor.nl.

U klikt Addie Masseurs aan en krijgt vervolgens alle informatie inzichtelijk.

54

55

TERUGBLIK

TERUGBLIK

Koningsdag in Schiewaegh

Koningsdag in Jacobs Gasthuis

56

57

TERUGBLIK

TERUGBLIK

Dag van de Verpleging De Dag van de Verpleging op donderdag 12 mei was wederom een groot succes. Een prachtige lentedag met een voortreffelijke lunch voor de medewerkers en vrijwilligers.

58

59

Gouden keurmerk in de zorg voor Schiewaegh!

Na een lange tijd van voorbereidingen is ­Schiewaegh op 31 mei opgegaan voor een PREZO-keurmerk.

Drie auditoren van Stichting Perspekt hebben vijftien prestaties onderzocht en ­ veel ­mede­werkers gesproken over hun werk in de praktijk.

Na een spannende dag kregen wij aan het ­ einde van de auditdag te horen dat ­Schiewaegh wordt voorgedragen voor het gouden keurmerk in de zorg.

Medewerkers, vrijwilligers en bewoners hebben deze uitslag uiteraard feestelijk ­ ­gevierd met een borrel en lekkere hapjes.

Een geweldige prestatie, waar we met elkaar heel trots op kunnen zijn!

60

61

Beleidsmiddag vrijwilligers Schiewaegh

62

In april vond de jaarlijkse beleidsmiddag voor vrijwilligers van Schiewaegh plaats.

Een bus bracht zo’n 55 vrijwilligers naar de ss Rotterdam, waar zij met koffie en gebak werden ontvangen. De middag werd ­geopend door Roel van Tongeren, die vertelde over het beleid van de Frankelandgroep voor de komende jaren. Aansluitend werd Anneke ­ Steenbergen in de bloemetjes gezet. Begin dit jaar heeft zij besloten haar functie als coördinator vrijwilligers neer te leggen om zich meer te kunnen richten op haar ‘eigenlijke’ functie van activiteitenbegeleider.

Everien Noordam, subhoofd afdeling Robijn, heeft haar functie als coördinator vrijwilligers overgenomen en krijgt daarbij ondersteuning van de twee vrijwilligsters Joske van Hagen en Dora Borocz.

Everien, Joske en Dora stelden zichzelf aan de vrijwilligers voor, waarna - onder leiding van een gids - de rondleiding op de ss Rotterdam plaatsvond.

Eenmaal terug in Schiewaegh werden de vrijwilligers op een heerlijk buffet getrakteerd.

Tijdens het eten werd er uitgebreid nagepraat en verder met elkaar kennisgemaakt.

Nationale gedenkdag Op 4 mei konden bewoners en medewerkers de drie winnende gedichten van de dichtwedstrijd ‘dichter bij 4 mei‘ lezen. Het waren mooie en ontroerende ­gedichten, de moeite waard om even bij stil te staan.

Daarnaast was er in de nostalgiekamer muziek te horen van ‘Nederland bezet en bevrijd’. Er was een kleine expositie en er werden lintjes in de kleuren van de vlag gemaakt en opgespeld. De bewoners die regelmatig de reminiscentieclubs bezoeken, konden zich nog wel herinneren hoe het was in die jaren van ‘bezet en bevrijd Nederland’.

63

Leuke weetjes:

Natuur-rijk Schiedam:

de paddentrek Ieder voorjaar trekken padden, kikkers en ­salamanders van hun winterverblijf naar hun geboortegrond, water eigenlijk, om daar te paren en eitjes te leggen. Dit wordt ook wel de ‘paddentrek’ genoemd. In Schiedam en ­Vlaardingen zie je bij de randwegen in de ­periode van (eind) februari tot (­halverwege) april ieder jaar ook borden staan met de ­vermelding ‘paddentrek’. Hoog tijd om ons eens te verdiepen in dit jaarlijks terugkerende verschijnsel.

Padden, diverse soorten kikkers en salamanders zijn ‘amfibieën’. Het woord ‘amfibie’ komt uit het Grieks en betekent ‘dubbellevend’: ze kunnen zowel in het water als op het land ­leven.

Amfibieën zijn koudbloedig en geeft aan dat zij zichzelf niet kunnen warmhouden en ­daarvoor afhankelijk van de omgeving.

Volwassen amfibieën trekken in het v­ oorjaar, rond maart, massaal naar de plek waar ze zelf geboren zijn. Dit zijn meestal s­ lootjes, ­poelen of niet al te diepe plassen.

Bij ­gunstige weersomstandigheden, vochtig en warm, ­kunnen in zeer korte tijd enorme hoeveelheden ­amfibieën worden gezien. Ze trekken overigens alleen in de avond, na de schemering en in de nacht, bij een temperatuur boven 6 °C. De paring zelf is al een opvallende ­gebeurtenis: de padden en kikkers zitten soms dagenlang bovenop elkaar. Na de paring leggen de ­kikkers het bekende ‘kikkerdril’ en de padden ‘paddensnoeren’.

De vrouwtjes gaan daarna direct weer t­erug naar hun ‘zomerverblijf’; de mannetjes b ­ lijven nog wat rondhangen, wachtend op ­andere vrouwtjes.

64

Hoe zet je een pad, kikker of salamander over? »» Padden kun je het beste in het kommetje van je hand pakken, vingers voor de kop en dan schep je hem als het ware op. Kikkers springen meer en die pak je niet zomaar; deze kun je het beste een beetje begeleiden naar de andere kant; salamanders zijn lastig om te pakken, in ieder geval niet te hard knijpen en probeer ze rustig in het midden van het lichaam met je vingers te pakken.

In Vlaardingen en Schiedam ­betekent dit dat zij de stad intrekken, waar ze zich ophouden bij tuintjes, plantsoentjes, ­enzovoort.

In de loop van de zomer trekken de jonge ­amfibieën ook naar het zomerverblijf, dit gaat echter veel geleidelijker. Aan het eind van de herfst volgt de trek naar het ‘winterverblijf’, waar de winterslaap plaatsvindt.

Bij de diverse trekperiodes moeten de amfi­ bieën vaak drukke wegen oversteken, ­waarbij ­velen van hen worden overreden. Omdat de trek in het voorjaar zo massaal plaatsvindt, hebben enkele vrijwilligers het initiatief genomen om de amfibieën een handje te helpen.

Na z­onsondergang lopen zij, voorzien van veiligheidsvesten en zaklampen, bepaalde ­ routes, met het doel om overstekende p ­ adden, kikkers en salamanders veilig over te zetten.

Dit jaar heb ik voor het eerst deze routes gelopen en het was ontzettend leuk om ­ te doen. Ook de kinderen vonden het erg leuk om de amfibieën te zoeken, te tellen en over te zetten. Daarnaast heb je een heerlijke ­avondwandeling en kom je ook andere padden­liefhebbers tegen.

In Schiedam zijn dit jaar 715 salamanders, 238 ­padden en 89 kikkers overgezet. Ook zijn dode e ­ xemplaren gezien en geteld; dit waren er ­gelukkig stukken minder.

Naar welke kant moeten ze eigenlijk? »» Heel simpel: zet ze aan de kant waar de neus naar toe wijst. Bij twijfel even laten ­lopen en kijken waar ze naar toe gaan.

Zijn padden giftig? »» Nee, in Nederland niet. Je kunt ze gerust met de hand pakken, maar je moet niet met je handen in de ogen wrijven, want padden scheiden wel afweerstoffen af.

Een hond die een pad opeet, zal gaan schuimbekken. Gebruik ­gewoon een handschoen om zeker te zijn dat alles goed gaat.

Mannetje of vrouwtje? »» Vrouwtjes zijn groter en steken sneller over. Mannetjes zijn kleiner en kunnen een tijdje rechtop op de weg zitten (loeren naar de vrouwtjes). Als je bij de pad op de rug drukt en het beestje piept, dan kun je e­ r van ­uitgaan dat het een mannetje is (niet te hard en te vaak drukken natuurlijk!).

Een pad op een pad? »» Tijdens de paddentrek zoeken de mannetjes onderweg al naar de vrouwtjes; het kan zijn dat je een zogenaamde amplex tegenkomt (mannetje op vrouwtje). Dit is niet zielig! Het is de natuur. Haal ze niet van elkaar af. De greep van het mannetje is zo stevig dat je het vrouwtje kan ­beschadigen.

Zet ze als koppel over.

Verschil tussen pad en kikker? »» Een pad heeft een wratachtig lichaam, loopt of maakt kleine hupjes; een ­kikker heeft een glad lichaam, maakt flinke sprongen en heeft lange achterpoten. ­ Je hebt bruine en groene kikkers. Groene kikkers trekken echter later dan bruine ­kikkers.

NB: Mocht je zin hebben om mee te lopen: meld je uiterlijk eind januari 2017 aan bij Jacqueline Vos, manager zorg Schiewaegh, ­ via telefoonnummer 010 - 409 32 00. Zij kan je in contact ­brengen met de organisatoren.

65

Nieuwe aanwinsten

voor de nostalgiekamer Sinds enige weken werkt Nel Colet als vrijwilligster in Schiewaegh. Iedere woensdag helpt zij bij de reminiscentieclubs in de nostalgiekamer. Nel beleeft hieraan veel plezier en is al helemaal ­ingeburgerd. Ze vindt het fijn om de mooie spullen in de nostalgiekamer netjes schoon te houden en te helpen met het inrichten.

Onlangs heeft Nel een 50 jaar oud koetsje met porseleinen pop ter beschikking gesteld.

“Hier zit een verhaal aan vast”, vertelde zij.

Op een dag, ongeveer 20 jaar geleden, ging de oudere broer van Nel naar zijn werk en zag het koetsje bij de vuilnisbak staan. E­ enmaal op zijn werk is hij toch maar ­terug­gegaan en heeft het mee­genomen. Het koetsje zag er nog heel mooi uit en is later bij Nel terecht­gekomen.

Zij heeft het u ­ iteindelijk weer m ­ eegenomen voor de n ­ ostalgiekamer.

Het leuke is dat een tijdje geleden ook een poppenwagentje in dezelfde stijl aan de nostalgiekamer is geschonken. Het koetsje en het poppenwagentje staan nu heel leuk naast ­elkaar.

Ook oud-directeur Anne-Marie van der Linden heeft een bijzondere donatie gedaan. Zij heeft de nostalgiekamer twee heel oude koffie­ potjes geschonken.

De koffiepotjes komen uit de familie van ­Anne-Marie en zijn zeker 200 jaar oud.

Deze waardevolle aanvullingen pronken nu veilig bovenop de kast.

Wij zijn heel blij met de nieuwe aanwinsten; zowel met Nel als met het koetsje en de ­koffiepotjes!

66

Nationale pannenkoekendag

Het doel van deze dag is om kinderen s­ amen met ouderen pannenkoeken te laten eten.

BSO de Wieken heeft ons benaderd en dit voorstel is met open armen ontvangen.

Toen de kinderen met hun begeleiders in Schiewaegh aankwamen, waren de tafels al gezellig gedekt. De kinderen schoven graag aan naast onze bewoners, hielpen elkaar met het klaarmaken van de pannenkoeken en lieten zich de pannenkoeken ­vervolgens goed smaken. Het is een heel gezellige ­middag geworden die zeker voor herhaling vatbaar is. Zo zijn de kinderen uitgenodigd om binnenkort samen met onze bewoners spelletjes te komen spelen.

67

O u d e r e n f e s t i v a l Ieder jaar wordt in het Theater aan de Schie een ouderenfestival georganiseerd. Ook dit jaar waren de bewoners van Schiewaegh ­hiervoor uitgenodigd. Het was die dag ­heerlijk weer en dus gingen begeleiders en bewoners wandelend naar het theater. Voorafgaand ­ aan de voorstelling werden alle organisaties bedankt, die het ouderenfestival mogelijk ­ hebben gemaakt. Vervolgens heeft zanger ­ Ger Vos een aantal liedjes uit ‘de oude doos’ gezongen.

Ook trad het Louis Swing Orchestra op, samen met drie zangeressen, die een beetje als de Star Sisters van vroeger klonken. Soms alleen, soms samen met Ger Vos, zongen zij liedjes van oude artiesten, zoals die van Frank Sinatra.

Het was een gezellige middag. Iedereen zong mee en genoot tussendoor van een drankje en heerlijke bitterballen.

Mede dankzij de inzet van de vele vrijwilligers was het een zeer geslaagde middag.

68

69

Themaweek

Koningshuis Voorafgaand aan deze themaweek is de ­Nederlandse vlag op schildersdoeken geschil­ derd en als versiering gebruikt. In alle huis­ kamers hebben de gastvrouwen, samen met bewoners, thematafels gemaakt.

De week startte voor de somatische ontbijtclub ‘de Smulpapen’ met een koninklijk g ­ edekte oranjetafel met allerlei kleine broodjes, luxe beleg en mandarijnen. In alle huiskamers ­ werden koninklijke sprookjes voorgelezen, ­ ­zoals ‘de nieuwe kleren van de keizer’ en naar een film over het leven van ­koningin ­Wilhelmina kon worden gekeken.

In het kader van bewegingsgerichte zorg èn omdat dit vorig jaar een groot succes was, ­ konden bewoners ook dit jaar deelnemen ­ aan een oranje rollator/rolstoelparcours. In het ­parcours waren diverse spellen uitgezet, ­zoals ringwerpen, basketbal, de zenuw­spiraal, ­blikgooien en zandzakjes gooien. Ook k­ on­den bewoners een cadeautje grabbelen uit de g­rabbelton.

Nadat de deelnemende bewoners het gehele parcours hadden afgewerkt, werden zij getrakteerd op oud-Hollands snoepgoed.

Tijdens de themaweek hebben de ­bewoners ­allerlei vaderlandse liederen gezongen, waaronder natuurlijk het Wilhelmus. In alle huis­ kamers kon men een collage of een fotolijstje met een foto van koning Willem-Alexander en koningin Máxima maken.

De laatste dag van deze week startte met een quiz voor de echte koningshuislief­ hebbers.

Er werden vragen gesteld over de tijd dat prinses Beatrix koningin was. ’s Middags ­ ­konden bewoners in de huiskamers naar een film over koningin Máxima kijken en in ‘de Serre’ was de mogelijkheid het oer-Hollandse sjoelspel te spelen, waarmee een cadeautje viel te winnen.

70

71

Kunst&Kitsch Tussen

met mevrouw A.J.J. Appel

Mevrouw Appel heeft prachtige potlood­ tekeningen in haar kamer hangen en ik ben nieuwsgierig naar het verhaal hierachter.

Bij binnenkomst zit mevrouw heerlijk in het zonnetje voor het open raam.

Ik schuif een stoel bij en al snel raken we in ­gesprek.

Mevrouw vertelt dat ze geniet van het ­uitzicht, de bomen die elke dag groener en voller ­worden … een wandelaar met een hond die haar aan Teddie doet denken, de hond van vroeger.

Mevrouw Appel is geboren in Den Haag en met haar man naar Vlaardingen verhuisd voor zijn werk. Samen kregen ze een dochter.

Wanneer ik haar vraag wat voor werk ze ­vroeger heeft gedaan, vertelt mevrouw met een glimlach op haar gezicht over haar werkzaamheden op het ministerie. “Ik deed vooral administratie en ontving mensen uit India die hier voor een periode van drie jaar waren.

Ik vond het erg leuk werk en genoot van het contact met de mensen.”

“Heeft u altijd al graag getekend?” vraag ik.

“Nee hoor, helemaal niet zelfs. Het is ­gekomen omdat ik collega’s had die mij wel eens ­tekeningen lieten zien die zij hadden gemaakt.

Dat leek mij ook wel leuk om eens te proberen en zo ben ik begonnen met natekenen. Soms dacht ik dan, dat kan ik helemaal niet en dan werd het toch nog een leuke tekening.

72

73

Voor de gezelligheid en het sociale contact heb ik mij toen bij een tekenclubje ­aangesloten.

Later ontmoette ik, hier in Vaartland, een ­meneer die op datzelfde clubje heeft gezeten.

Leuk om elkaar nog eens terug te zien.

Zo ben ik ook een mevrouw in Vaartland ­tegengekomen die ik nog ken van het bridgeclubje van vroeger. We drinken wel eens een kopje koffie samen.”

De verschillende tekeningen aan de muur zijn echt juweeltjes om te zien.

De dochter van mevrouw schildert. Wat dat betreft heeft ze haar talent niet van een ­ ­vreemde. Mevrouw Appel is erg bescheiden en zegt: “Ach, een talent wil ik het niet n ­ oemen, ik teken alleen maar na ... maar, ik onderteken wel met Appel!”

Daar moeten we samen erg om lachen.

Een aantal lijstjes hangt op het zogeheten ‘gangetje’. “Toen ik hier kwam wonen wilde ik de tekeningen eigenlijk wegdoen, maar mijn dochter zei: mam we hangen ze hier op.

We noemen de muur ‘het gangetje’. S­ amen ­bekijken we regelmatig de tekeningen: bloemen, een eekhoorntje, moeder koala met baby en de stadsgezichtjes.”

“Die vind ik zelf de mooiste”, zegt mevrouw en ze wijst naar een tekening met paddenstoelen en daarnaast één met twee vogels.

“Of het talent is laten we dan maar in het ­midden,” grap ik, maar ik verzeker haar dat niet iedereen zo mooi kan natekenen!

We praten nog even door over van alles en nog wat en mevrouw vertelt dat ze het prettig vindt om in Vaartland te wonen.

74

“Mijn dochter belt wekelijks en komt mij regelmatig ophalen, dat vind ik erg fijn. Ook heb ik telefonisch contact met mijn broer in Canada en mijn zus in Den Haag.”

“Den Haag … de duinen … het strand … de bossen … Wassenaar …”

Mevrouw Appel droomt even weg bij de ­herinneringen, maar zegt dan resoluut: “Ik heb het naar mijn zin hier in Vlaardingen, vroeger wilden we nog wel terug naar Den Haag, maar nu niet meer hoor.”

De tijd is voorbij gevlogen en het is alweer 11.30 uur: hoog tijd om af te sluiten. Samen ­lopen we naar de lift en we nemen afscheid bij de eetzaal.

Ik bedank haar voor het openhartige en leuke gesprek!

75

R A A D D E P L A AT

R A A D D E P L A AT

De oplossing van ‘Raad de Plaat’

Een gezicht vanaf de Overschiesestraat op het stationscomplex.

De oprit werd gebruikt door de Posterijen voor de expeditie van post- en expressestukken.

Rectificatie Helaas is er iets misgegaan met de plaatsing van deze foto. De foto is abusievelijk ­gespiegeld geplaatst, waardoor het beeld a­ ndersom is weergegeven. Enkele oplettende lezers hebben ons hierop ­geattendeerd, waarvoor dank!

Deze Raadplaat van het Stadsarchief Vlaardingen zal niet al te moeilijk zijn.

Welke straat is te zien op deze foto die bijna vijftig jaar geleden, om precies te zijn in 1967, gemaakt werd door Foto Boer?

De winnaars van deze ‘Raad de Plaat’ zijn:

De heer/mevrouw A. van der Staaij, Krulmos 2, Rotterdam

Geen juiste inzending ontvangen Geen juiste inzending ontvangen Geen juiste inzending ontvangen

De nieuwe ‘Raad de Plaat’

Frankeland en Jacobs Gasthuis Harg-Spaland Schiewaegh Vaartland

Mocht u het weten, dan kunt u uw antwoord, voorzien van uw naam en adres, tot ­uiterlijk maandag 11 juli inleveren bij de receptie van uw locatie, of mailen naar fgn.redactie@frankelandgroep.nl.

Er is een cadeaubon ter waarde van € 15,00 te winnen.

76

77

ZORGCAFÉ’S

ZORGCAFÉ’S

Alzheimer Café Alzheimer Café van 12 april In april was het onderwerp van het A ­ lzheimer Café ‘De wondere wereld van dementie’, naar een boek van de sociaal geriater Anneke van der Plaats, die meerdere boeken over ­dementie heeft geschreven.

Anneke van der Plaats heeft meerdere boeken over dementie geschreven.

Zij heeft de gave om ingewikkelde termen en processen dusdanig uit te leggen dat het voor iedereen begrijpelijk is.

De avond werd gestart met het filmpje ‘­ Dementie wijs’, waarin Anneke zelf over dementie vertelt. Daarna werden haar ­ ­denkbeelden nader uitgelegd door mevrouw Jet van der Velde, coördinator van de dag­ verzorging en dagbesteding.

Zo werd deze avond de werking van het menselijk brein, dat uit vier delen b ­ ­ estaat, ­besproken.

78

Het eerste deel omvat de ­reflexen en ­impulsen, het tweede deel gaat over het ­zogenaamde ‘na-aapgedrag’. Het derde en vierde deel ­verwerken de prikkels. Hiertoe b ­ ehoren onder andere relativeren, beoordelen en leggen van verbanden.

Bij een dementerend persoon f­unctioneren veelal alleen het eerste en tweede deel van het brein, waardoor men impulsief gaat ­reageren. Dit uit zich bijvoorbeeld in huilen of boos ­worden en het gedrag niet meer kunnen ­aanpassen.

Daarom is het belangrijk dat dementerenden op een rustige en vriendelijke manier worden benaderd. Wanneer verzorgenden dit continu hanteren, zal herkenning plaatsvinden en het contact ook makkelijker verlopen.

Benadrukt werd ook dat spullen uit het ­verleden van de dementerende een gevoel van rust kunnen geven. Omdat d ­ ementerenden teruggaan in de tijd, komen bijvoorbeeld de meubels en spullen van vroeger weer naar ­voren.

Een voorbeeld werd gegeven van een ‘­ beleefplek’, een plek waar meubels en ­snuisterijen van vroeger staan, waardoor de dementerende zich daar meer ‘thuis’ voelt.

Alzheimer Café van 10 mei Deze avond trad Cabaret BoeB’n op met ‘De Alzheimer man’, een sketch met liedjes die, daar waar het juist zo nodig is, een ­beetje ­humor, een beetje emotie, een beetje pijn, maar vooral ook de lach bracht.

De bezoekers van het Alzheimer Café werden meegenomen in het leven van ‘De ­Alzheimer man’, die met humor zijn vergeetachtigheid probeert te verbergen. In het gespeelde Alzheimer Café spraken de gasten met de ­ ­kastelein veel over vroeger, de ‘wereld’ waarin hun gedachten veelal vertoeven.

Na de pauze konden vragen worden gesteld aan mevrouw Jet van der Velde, waarvan ­veelvuldig gebruik werd gemaakt.

De sketches werden onderbroken met ­korte liedjes van vroeger, zoals onder meer uit ‘Ja Zuster, Nee Zuster’.

De avond werd, zoals gewoonlijk, afgesloten met het zingen van ‘Het zijn de kleine dingen die het doen’, het lied dat ook deze avond weer erg toepasselijk was.

Het was een druk bezochte en zeer geslaagde avond met veel gelach, maar soms ook met het wegpinken van een traantje.

79

Stadsarchief Vlaardingen

Tastbare herinnering aan geboorte Siamese tweeling In de prentencollectie van het Stadsarchief bevindt zich een bijzondere en ontroerende, met waterverf opgewerkte, ­potloodtekening.

De Vlaardingse schilder Hugo Maarleveld legde eind oktober 1877 de doodgeboren Siamese tweeling van molenaar Kornelis ­ Korver en zijn vrouw op papier vast.

We schrijven het jaar 1877, om precies te zijn de 25e oktober, als Klazina van der Borden, ­echtgenote van Kornelis Korver, haar ­zesde kind ter wereld brengt. Nadat zij in de ­voorgaande negen jaren van hun ­huwelijk achtereenvolgens Matthijs, Maartje, ­Maria (met 10 maanden overleden), Nicolaas en Maria Jacoba het ­ leven schonk, verloopt deze bevalling heel anders.

Siamese tweeling levenloos geboren ‘Kornelis Korver, molenaar van beroep, loopt ongedurig heen en weer. De kreten van zijn in barensnood verkerende vrouw Klazina gaan hem door merg en been. De bevalling duurt lang, heel lang. Eindelijk is het zover, de deur gaat open en de vroedvrouw leidt hem naar het kraambed. Naast zijn vrouw ligt een baby.

Deze heeft echter twee hoofdjes, vier armen en één onderlichaampje en is van het mannelijk geslacht. Het is een Siamese tweeling.

Het aandoenlijke hoopje mens ligt levenloos naast moeder Klazina in de echtelijke sponde.

Verbijsterd staat Kornelis aan haar bed, blij dat zijn vrouw de zware bevalling overleefd heeft, maar intens verdrietig om de doodgeboren kindjes’.

Hoewel er geen ooggetuigenverslagen zijn, moet deze geboorte ongeveer zo verlopen zijn. Een wrede speling van de natuur heeft het zesde kindje van Kornelis en Klazina zwaar misvormd. Voordat ze afscheid van hen ­nemen, willen ze een blijvende herinnering.

Daarom laat het echtpaar een a­ angetrouwde neef van Klazina, de Vlaardingse kunst-,­ huis- en decoratie­schilder Hugo Maarleveld (1833-1886), een met waterverf opgewerkte potlood­ tekening van de Siamese tweeling maken.

Zo heeft het gezin een tastbare herinnering aan deze dramatische geboorte.

80

81

Het gezin van Kornelis Korver en Klazina van der Borden Het gezin van Kornelis Korver zag er als volgt uit: Kornelis Korver, molenaar, geboren te ­Vlaardingen op 14 oktober 1844, overleden te Maasland op 7 december 1921, zoon van ­Matthijs Korver (ook molenaar van beroep) en Maria van der Spek.

Hij is getrouwd te ­Vlaardingen op 2 oktober 1867 met Klazina van der Borden, geboren te Vlaardingen op 8 mei 1846, overleden te Oegstgeest op 30 april 1929, dochter van ­ Klaas Kluitenburg van der Borden en Maartje Roskam.

6. Doodgeboren zoon Korver Geboren te Vlaardingen op 25 oktober 1877.

Deze Siamese tweeling kwam levenloos ter wereld met twee hoofden en vier armen; in de collectie van het Stadsarchief is een contemporaine tekening van dit kind te vinden.

7. Lucia Clara Korver Geboren te Vlaardingen op 30 juli 1879, ­overleden te Rotterdam op 3 juli 1913. Zij is ­getrouwd te Maasland op 5 augustus 1904 met Johannes Verkamman, geboren te ­Maassluis, zoon van Mattheus Verkamman en Wilhelmina Cornelia de Wit.

Uit dit huwelijk kwamen voort:

‘Naast zijn vrouw ligt een baby.

Deze heeft echter twee hoofdjes, vier armen en één onderlichaampje ...’

82

Krantenbericht Aan de bijzondere geboorte wordt een paar dagen later, op 27 oktober 1877, in de Nieuwe Vlaardingsche Courant een krantenbericht ­gewijd.

Het luidt als volgt: ‘Eene zeer zeldzame ­verlossing, welligt eenig in haar soort, ­geschiedde te Vlaardingen door Dr. V. op d­onderdag l.l. Er werd namelijk een kind ­geboren, gelukkig doodgeboren, van het ­mannelijk geslacht, met twee hoofden en vier armen, waarvan twee aaneengegroeid; voor het overige was het kind goed ontwikkeld en ­voldragen. De moeder is gezond en ­welvarend.’

Na deze tragisch verlopen bevalling ­krijgen Kornelis en Klazina nog vier kinderen: Lucia Clara, Klazina Antonia, Kornelis en Johanna Dirkje. Het echtpaar verhuist ­ op 2 september 1890 met het gezin naar ­Maasland. Kornelis Korver was molenaar op de stadskorenmolen (later ‘Aeolus’ genaamd) aan de Kortedijk.

1. Matthijs Korver Geboren te Vlaardingen op 22 april 1868. Hij is getrouwd te Maasland op 10 juni 1897 met Aaltje Bouman, geboren te ­ Nieuwenhoorn, dochter van François ­ Bouman en Elisabeth Nieuwland.

2. Maartje Korver Geboren te Vlaardingen op 27 februari 1870.

3. Maria Korver Geboren te Vlaardingen op 15 oktober 1871, overleden aldaar op 18 augustus 1872.

4. Nicolaas Korver Geboren te Vlaardingen op 26 december 1872.

5. Maria Jacoba Korver Geboren te Vlaardingen op 28 maart 1876. Zij is getrouwd te Maasland op 6 april 1900 met Jan Teunis Weinand Lambertus Stam, geboren te Lekkerkerk, zoon van Jan Stam en Klaasje Duijvendijk.

8. Klazina Antonia Korver Geboren te Vlaardingen op 26 oktober 1880. Zij is getrouwd te Maasland op 23 augustus 1901 met Teunis Berkouwer, geboren te Lekkerkerk, zoon van Aart ­Berkouwer en Aagje Verhoog.

9. Kornelis Korver Geboren te Vlaardingen op 7 augustus 1883.

10. Johanna Dirkje Korver Geboren te Vlaardingen op 3 december 1887.

Zij is getrouwd te Maasland op 24 maart 1911 met Frederik Verkamman, geboren te ­Maassluis, zoon van Mattheus Verkamman en Wilhelmina Cornelia de Wit. Joke van Leeuwen-Zuidgeest Stadsarchief Vlaardingen

Bronnen: • Prentencollectie PRVL3179 • Haza-Data+ 7.2 (gezinskaart Kornelis Korver, door H.J. Luth)

83

Op naar

de dierentuin De lentezon schitterde aan de hemel en de 足natuur stond In volle bloei.

Perfecte omstandigheden om met een 足aantal bewoners van Vaartland een uitstap naar 足Diergaarde Blijdorp te maken.

Iedereen genoot met volle teugen van de 足dieren en al het groen.

De uitstap kon helemaal niet meer stuk toen de bekende zilverruggorilla Bokito zich liet zien.

84

85

Met bewoners naar de Stadsgehoorzaal In Vlaardingen en omstreken is zangeres Rita Young een begrip.

Dit jaar zit zij maar liefst 55 jaar in het artiestenvak en dit jubileum moest ­ ­natuurlijk gevierd worden.

Onlangs trad zij hiertoe op in de ­Stadsgehoorzaal in Vlaardingen met de show ‘Rita Young & Friends’.

Veel bevriende collega’s van haar ­gaven acte de présence bij dit jubileum­ optreden, zoals Corrie Konings, Jacques Herb en Saskia en Serge.

Natuurlijk was er vanuit Vaartland ­interesse om dit optreden bij te wonen en zo ging een aantal bewoners, samen met de activiteitenbegeleiding en een vrijwilligster, richting het theater.

Daar werden zij op een swingende ­muzikale middag getrakteerd, waarvan eenieder heeft genoten.

86

Verbouwing Grote Vaart En toen was de verbouwing van de Grote Vaart, de recreatiezaal van Vaartland, opeens klaar!

De schotten gingen weg en … een zee van ruimte kwam tevoorschijn.

Wat is het mooi geworden. De zaal doet haar naam de Grote Vaart nu daad­ werkelijk eer aan.

Voor het rolstoel- en rollatordansen is nu ook meer ruimte.

De reacties over het glas-in-loodraam waren bijzonder: “Is dat nieuw?” en “Nooit gezien” werd regelmatig gehoord, terwijl dit raam er al was, maar nu dus pas echt opvalt. Als men goed kijkt, is Maria met het kindeke Jezus in het ­midden van de afbeelding te zien.

In de volgende editie van Frankelandgroep Nieuws worden weer foto’s van de Grote Vaart opgenomen, want dan zal het nieuwe meubilair voor de zaal zijn geplaatst.

87

ZORGCAFÉ’S

Parkinsoncafé Parkinsoncafé van 13 april Woensdag 13 april is er een extra café georganiseerd in het kader van de Wereld Parkinson Dag. Deze avond hebben de bezoekers kennisgemaakt met de ‘Ronnie Gardiner Methode’ (RGM), een multi-sensorische oefenmethode voor de hersenen, waarbij aan de hand van symbolen specifieke oefeningen worden uitgevoerd op het ritme van muziek.

Doordat gehoor, zicht, motoriek, spraak en ­gevoel tegelijkertijd zijn betrokken, worden verschillende delen van de hersenen ook ­tegelijk geactiveerd.

Dit zorgt voor een verbeterde samenwerking tussen de linker- en rechterhersenhelft.

Mogelijke effecten van de RGM zijn onder meer: »» verbetering van concentratie; »» verbetering van coördinatie; »» verbetering van motorische v­ aardigheden; »» verbetering van het geheugen; »» verbetering van de lichaamsbalans; »» verbetering van het spraak-, lees- en ­leervermogen.

Deze vrolijke en intensieve methode is effectief bij diverse neurologische aandoeningen, waaronder de ziekte van Parkinson, Multiple Sclerose (MS, beschadiging van het centrale zenuwstelsel) en Cerebro Vasculair Accident (CVA, een niet aangeboren hersenletsel) en voor iedereen die wat wil doen aan zijn of haar (mentale) conditie.

Alle bezoekers hebben enthousiast met de verschillende oefeningen meegedaan die de oefentherapeuten André de Jong en Mariken Jaspers lieten zien.

De kreten’ baaa’, ‘ting’, ‘tjik’ en ‘boem’ zullen na deze avond absoluut niet meer worden ­vergeten …

88

ZORGCAFÉ´S

Parkinsoncafé van 11 mei Johan Kres, consulent mantelzorg, en M ­ arjon van Oosten, welzijnsadviseur en c­onsulent mantelzorg, beiden werkzaam bij Vitis ­Welzijn, hebben deze avond gesproken over de m ­ eerwaarde van een sociaal netwerk om ­iemand heen.

Wat is het belang van een sociaal netwerk, hoe ziet een sociaal netwerk er uit?

Hoe kan het netwerk, zo nodig, worden ­vergroot?

Maar, heel belangrijk, wat is een sociaal ­netwerk nu precies?

Antoinette Eilering van Minters Mantelzorg vroeg de bezoekers om hun eigen netwerk op papier te zetten.

Tijdens de pauze werd hierover goed nagedacht en het aan tafel met elkaar ­ ­besproken. Wanneer dit netwerk staat, wordt het voor ­eenieder heel inzichtelijk.

Een eyeopener was de opmerking dat sommigen er ‘gewoon’ zijn, waardoor die ­ ­mensen snel vergeten worden te vermelden.

Ook werd het belang van ‘het om hulp ­vragen’ besproken. Duidelijk werd dat dit in ­algemeenheid als heel moeilijk wordt ervaren.

Of men nu zelf (chronisch) ziek is dan wel de rol van mantelzorger verzorgt, hulp vragen werpt voor eenieder een grote drempel op.

De redenen hiervoor zijn verschillend: de zorg niet willen delen, anderen niet willen belasten, een gevoel van schaamte of taboe.

Toch was het advies: durf hulp te vragen en je zorgen te bespreken. Mensen om iemand heen helpen veelal juist graag, maar weten niet wanneer het nodig is.

Een sociaal netwerk is niet alleen van belang wanneer het gaat om hulp, maar zeker ook om gezelligheid! Samen een kopje koffie drinken, een dagje weg of een goed gesprek, dat maakt het leven leuker!

Het Parkinsoncafé is bijvoorbeeld een­ gezellige ontmoetingsplek om met elkaar bij te praten, maar kan ook een start zijn om bij elkaar eens op de koffie te gaan.

Het Parkinsoncafé werd afgesloten met de mooie en ware stelling: ‘Je kunt pas goed voor een ander zorgen wanneer je goed voor jezelf zorgt’.

89

PODIA UITGELICHT

Voor buitenstaanders die een van de optredens in Schiewaegh willen bijwonen, wordt entree geheven.

Schiewaegh hanteert een entreeprijs van € 1,50, exclusief consumptie.

zaterdag 25 juni aanvang 14.30 uur

Vaartland in de Grote Vaart

Frankeland in de Havenzaal

De populaire entertainer Jan Jansen is weer over uit Benidorm en treedt traditiegetrouw dan een aantal keer op in Frankeland.

Jan Jansen brengt met enthousiasme en elan het populaire ­Nederlandstalige repertoire.

The Free Artists Band zondag 3 juli aanvang 14.30 uur

Frankeland in de Havenzaal

The Free Artists Band wordt gevormd door Joke, Herman en Henri. Op professionele wijze wordt een breed en aantrekkelijk ­repertoire gebracht.

Waterwegkoor Maassluis zaterdag 25 juni aanvang 14.15 uur

Yvonne Michels

Yvonne heeft jarenlang in bands gespeeld, maar treedt nu ­solistisch op.

Zij brengt meezingliedjes, maar ook nummers die tot dansen ­uitnodigen.

Jan Jansen zondag 19 juni aanvang 14.30 uur

PODIA UITGELICHT

Schiewaegh in de Serre

Het Waterwegkoor Maassluis is in 2000 opgericht onder de naam ‘Smartlappenkoor Maassluis’.

In 2010 hebben zij een naamsverandering ondergaan en heten zij Waterwegkoor Maassluis. Het koor heeft een breed repertoire: van Nederlandstalige liedjes, van smartlap tot ingetogen ­luisterliedjes.

In de maanden juli en augustus vinden geen optredens in de Serre plaats.

Piet Metaal zaterdag 9 juli aanvang 14.30 uur

Vaartland in de Grote Vaart

Piet Metaal is een graag geziene artiest in Vaartland.

Hij zorgt voor een gezellige meezingmiddag en biedt u de ­mogelijkheid tot het aanvragen van verzoeknummers.

Peter Dons zaterdag 23 juli aanvang 14.30 uur

Vaartland in de Grote Vaart

Peter Dons begon zijn muzikale carrière in 1979 en speelde in diverse bands, zoals ‘De Rainbows’ en de ‘Moustache’.

Sinds 2004 treedt Peter Dons solistisch op als zanger-entertainer en maakt hij van elk optreden een waar feestje.

90

91

PODIA UITGELICHT

UIT ETEN

The Swinging Oldtimers zaterdag 6 augustus aanvang 14.30 uur

Frankeland in de Havenzaal

De vele musici van dit swingende gezelschap voeren stijlvol, maar ook met een knipoog, muziek uit de jaren ’40 en ’50 uit.

De zang wordt door drie solisten verzorgd.

Loes Aarsen zaterdag 6 augustus aanvang 14.30 uur

Vaartland in de Grote Vaart

Loes maakt haar eigen theatershow. Zij heeft veel interactie met het publiek en werkt met een groot fotoboek in de vorm van een nostalgisch televisietoestel.

Het programma kent veertien ‘muziekbonbons’: luisterliedjes die als een rode draad met elkaar verbonden zijn.

Specialiteitenrestaurant in Frankeland Iedere tweede maandag van de maand vindt het Specialiteitenrestaurant in de ­Havenzaal plaats.

Het Specialiteitenrestaurant, waar altijd livemuziek is, begint om 17.00 uur.

De diners zijn op de volgende data: »» maandag 11 juli; inschrijven kunt u op dinsdag 5 juli; »» maandag 8 augustus; inschrijven kunt u op dinsdag 2 augustus.

Het inschrijven is van 10.00 uur tot 11.00 uur in de Havenzaal.

Het menu hangt de gehele maand ter inzage bij de ingang van de Havenzaal.

Er kan rekening worden gehouden met personen die geen vlees of vis eten.

Prijzen: »» bewoners van Frankeland en Jacobs Gasthuis betalen € 25,00; »» huurders van aanleuncomplexen, TOF-cliënten en cliënten van de ­dagbehandeling en visiteclubs betalen € 32,50; »» alle overige bezoekers betalen € 40,00.

Vertrouwenspersoon De vertrouwenspersoon voor de bewoners en cliënten van de Frankelandgroep is mevrouw Els Nauta. Zij is bereikbaar via de receptie van Frankeland, telefoon 010 - 426 49 25, of per ­e-mail: e.nauta@frankelandgroep.nl.

92

U kunt haar ook schriftelijk benaderen: Frankeland t.a.v. Els Nauta, vertrouwenspersoon Sint Liduinastraat 10 3117 CS Schiedam

93

P U Z Z E LT I J D

P U Z Z E LT I J D

2 4

7

5

8 5

7 2

6 9

9

4

2

7

1

4

5

7

6

3 4 3

6 7

3

1

9

Winnaars van de puzzels uit de vorige editie van Frankelandgroep Nieuws zijn: Kruiswoordpuzzel met als oplossing: betaalmiddel Mevrouw E. Tobé-van Toor, Liduinahof 73, Schiedam De heer G. Looije, Santplaet 84, Maassluis De heer P. Jansen, appartement 843, Matlinge Mevrouw Van Mil, kamer 230, Vaartland

Frankeland en Jacobs Gasthuis Harg-Spaland Schiewaegh Vaartland

Sudoku met als oplossing: 6 De heer B. Breek, Veeartsweg 25, Schiedam De heer/mevrouw M. van der Bie, Vuurvlinderhof 50, Schiedam Mevrouw M.M. Burger, appartement 389, Schiewaegh Mevrouw De Wilt, kamer 630, Vaartland

Frankeland en Jacobs Gasthuis Harg-Spaland Schiewaegh Vaartland

Van harte gefeliciteerd. Bij de receptie van uw locatie ligt een waardebon van € 15,00 voor u klaar.

De oplossing(en) van de nieuwe puzzel(s) kunt u tot uiterlijk maandag 11 juli inleveren bij de ­receptie van uw locatie, dan wel mailen naar fgn.redactie@frankelandgroep.nl.

Onder de goede inzenders van één of beide puzzels worden waardebonnen van € 15,00 verloot.

Naam : Adres : 37

94

61

7

32

6

27

21

13

1

33

39

62

Postcode : Oplossing(en) : Sudoku

Kruiswoord

95

Personen Alarmering Systeem ( PAS ) Schiedam & Vlaardingen Een met spreek- en luisterverbinding uitgerust alarmsysteem dat u 24 uur per dag uitkomst biedt in geval van nood.

Een product van de Frankelandgroep.

U kunt bellen met mevrouw Monique van Reenen Telefoon: 010 - 707 41 12 of 010 - 426 49 25

Frankelandgroep

De Frankelandgroep wordt gevormd door Frankeland, Jacobs Gasthuis, Harg-Spaland, Schiewaegh en Vaartland

Van harte welkom bij het Alzheimer Café Schiedam!

De Frankelandgroep organiseert maandelijks een Alzheimer Café. Dit café is een trefpunt voor mensen met dementie, hun partner en overige mantelzorgers om lotgenotencontact te bieden.

Wij bieden u: • informatie van deskundigen over de ontwikkelingen van dementie • de gelegenheid om met anderen te praten die uw ervaringen begrijpen • een team van deskundige begeleiders die tijdens de cafés aanwezig zijn.

Data Alzheimer Café 2016 (elke dinsdag van 19.00 tot 21.30 uur) 13 september, 11 oktober, 8 november en 13 december.

De toegang tot het Alzheimer Café is vrij.

* Alle locaties beschikken over het gouden keurmerk in de zorg.

Specialist in ouderenzorg sinds 1850 Voor meer informatie kunt u terecht op onze website www.frankelandgroep.nl Sint Liduinastraat 10 ■ 3117 CS Schiedam ■ Telefoon 010 426 49 25

96

97

Frankelandgroep

De Frankelandgroep wordt gevormd door Frankeland, Jacobs Gasthuis, Harg-Spaland, Schiewaegh en Vaartland

Welkom bij het Parkinsoncafé van de Frankelandgroep!

De Frankelandgroep organiseert één keer per twee maanden een Parkinsoncafé. Dit café is een trefpunt om mensen met de ziekte van Parkinson, hun partner en overige mantelzorgers lotgenotencontact te bieden.

Wij bieden u: • informatie van deskundigen over de ontwikkelingen van Parkinson • de gelegenheid om met anderen te praten die uw ervaringen begrijpen • een team van deskundige begeleiders die tijdens de cafés aanwezig zijn.

Data Parkinsoncafé 2016 (elke woensdag van 19.00 - 21.00 uur) 13 juli, 14 september en 9 november.

De toegang tot het Parkinsoncafé is vrij.

* Alle locaties beschikken over het gouden keurmerk in de zorg.

Specialist in ouderenzorg sinds 1850 Voor meer informatie kunt u terecht op onze website www.frankelandgroep.nl Sint Liduinastraat 10 ■ 3117 CS Schiedam ■ Telefoon 010 426 49 25

Frankelandgroep

De Frankelandgroep wordt gevormd door Frankeland, Jacobs Gasthuis, Harg-Spaland, Schiewaegh en Vaartland

Heeft u Zorg Thuis nodig?

Wij helpen u graag met: • huishoudelijke zorg • verzorging en verpleging • begeleiding

• zorg na een ziekenhuisopname • alarmering thuis

De Frankelandgroep is gespecialiseerd in de dagelijkse zorg voor ouderen in een kwetsbare situatie en volwassenen met een neurologische aandoening (zoals dementie, Parkinson en Korsakov). Onze wijkteams zijn kleinschalig van opzet, waarmee wordt ingestaan voor een goede bereikbaarheid, inzet van vaste medewerkers en het betrouwbaar nakomen van afspraken.

* Alle locaties beschikken over het gouden keurmerk in de zorg.

Specialist in ouderenzorg sinds 1850 Voor meer informatie kunt u terecht op onze website www.frankelandgroep.nl Sint Liduinastraat 10 ■ 3117 CS Schiedam ■ Telefoon 010 707 41 12

98

99

Frankelandgroep

De Frankelandgroep wordt gevormd door Frankeland, Jacobs Gasthuis, Harg-Spaland, Schiewaegh en Vaartland

Bent u op zoek naar een goede therapeut voor behandeling?

Wij bieden u een deskundig team van behandelaren voor: • fysiotherapie • logopedie • ergotherapie • dieet- en voedingsadvies.

Het Behandel- en expertisecentrum van de Frankelandgroep is gespecialiseerd in advies en/of behandeling bij ouderen in een kwetsbare situatie. Daarnaast biedt het behandelcentrum paramedische zorg aan volwassenen met een neurologische aandoening (zoals dementie, Parkinson en Korsakov).

Met de inzet van behandeling wordt gestreefd naar het verhelpen/verminderen van uw klachten. Ook kunt u vaardigheden aanleren voor het leren omgaan met eventuele beperkingen, zodat u zolang mogelijk thuis kunt blijven wonen.

* Alle locaties beschikken over het gouden keurmerk in de zorg.

Specialist in ouderenzorg sinds 1850 Voor meer informatie kunt u terecht op onze website www.frankelandgroep.nl Sint Liduinastraat 10 ■ 3117 CS Schiedam ■ Telefoon 010 426 49 25

100

www.frankelandgroep.nl