FRET MAGAZINE mei/juni 2011

Gratis muziekmagazine

11 mei/j un i

PLUS VERS L AG VA N SXSW I AU ST N IN

ALAMO RACE TRACK JUNGLE

BY NIGHT RACOON TOM TRAGO DEATH LETTERS RB DJAN WITHIN TEMPTATION NOVACK

PIEN FEITH

‘Stoppen is geen optie’

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland

11 m ei / j u n i

‘We beginnen aan een inhaalrace’ (Alamo Race Track)

mei/juni 2011

FRET

03

inhoud

jaargang 18, nummer 3, mei/juni 2011

14 W ITHIN

TEMPTATION

Keert terug naar de jaren tachtig.

16 P IEN FEITH

Heeft de gitaar heeft ingeruild voor elektronica.

22 J UNGLE BY NIGHT

Afrobeat uit Amsterdam-Zuid.

24 G ERHARDT

‘Ik heb alles uitgedokterd.’

26 T OM TRAGO

Een aangenaam mengsel van house en disco.

28 S XSW

Verslag vanuit Austin, Texas.

30 R ACOON

‘Het publiek zal aangenaam verrast zijn.’

32 F REMDTUNES

‘We brengen uit wat we tof vinden.’

34 DEATH LETTERS

Van tienersensatie tot serieuze rockband.

38 P ROJECT

WILDEMAN

Lullo’s op acid.

40 S PLENDID

Tien jaar rocksteady.

42 ILANOIS

‘We willen meedoen met de wereldtop.’

44 R B DJAN

Een streep onder het verleden.

‘Het volgende album komt sneller’

46

46 A LAMO RACE TRACK

‘Het is nu een groter geheel, een platform.’

50 NOVACK

Een zoektocht naar positieve emoties.

Zo’n frontman moet je hebben

75

04

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

VASTE RUBRIEKEN

‘Ik ben tegenwoordig rustiger en bedachtzamer’

06 BANDS&EVENTS Met The Galactic Lo-Fi Orchestra, Rimer London, Miss Molly & Me, Lost Bear en het laatste nieuws.

33 GODFATHERS Peter Nuyten, godfather van de psychedelische beat.

39 BACKSTAGE Albert Pronk, eigenaar van oefencomplex Melody Line.

45 DE 7 HOOFDZONDEN Hans Vandenburg: ‘Ik ben heel lui, behalve als het om muziek gaat.’

16

52 GEAR&GADGETS Avid Recording Studio, Koch Jupiter, Paiste Swiss Crashes, de studio van Tom Maas (Boef) en Fundamentals.

82 VOLGELINGEN Nessa Luna, fan van Only Seven Left.

58 CD-RECENSIES De nieuwe albums van Alamo Race Track, Death Letters, In A Cabin With, Face Tomorrow, Marike Jager, Kasba, Daniël Lohues, Kytecrash, Relax, Rigby e.v.a.

67 BOEKEN Ninive en Plut’s Eerste Nederlandse Platenboek

68 DEMONTAGE De demo van de maand is van De Geweldigheid.

70 LIVE IN HOLLAND

Gewone jongens met een enorme passie

34

‘Ik heb veel trends zien komen en gaan’

Met Paulusma, De Kift, La Boutique Fantastique, Paardpop, Nu Of Nooit, Face Tomorrow, Ralph de Jong, Bob Fosko en Gods of Groove.

76 AGENDA Een selectie van de concerten en festivals van de komende maanden.

26 mei/juni 2011

FRET

05

Bandsevents LUCKY’S LEVENSLESSEN Twee jaar geleden zag ik Leonard Cohen in het Westerpark in Amsterdam. Halverwege de show begon ik me af te vragen aan wie hij me deed denken. Hij leek op iemand.

Ik stak een sigaret op en dacht – zoals bij elke sigaret die ik opsteek – aan mijn oma. Het kwartje viel. Leonard Cohens gezicht leek op dat van mijn oma. Niet een beetje, maar als twee druppels water.

Ik ken een jongen die aan een muggenbult op zijn hand genoeg heeft om ervan overtuigd te zijn dat hij stigmata ontvangen heeft.

Hij is een kunstenaar, ik vind zijn mystieke inborst charmant.

Ik vind het ook charmant hoe de oude Bob Dylan onlangs in zijn memoires schreef over de fysieke gelijkenis tussen de jonge Bob en zijn voorbeeld Woody Guthrie; alsof het geen toeval was.

SELECTIE UNSIGNED HOMEGROWN BEKEND

H

omegrown ’11 - Next Beats wordt de titel van de nieuwe Unsigned-cd van Muziek Centrum Nederland. In samenwerking met partners Top Notch, State Magazine, 3voor12, FunX en Buma Rotterdam Beats zijn uit meer dan driehonderd aanmeldingen zeven acts geselecteerd.

Dat zijn De Kraaien, Kroons, Freez, Ojajoh?!, Ome Omar, Per.Verz en Mr. Polska. Zij gaan binnenkort de studio in om ieder twee tracks op te nemen. Het album zal op 29 oktober worden gepresenteerd in de Amsterdamse Melkweg.

Homegrown ’11 is de elfde editie van MCN Unsigned. Met dit project geeft Muziek Cen-

GALA VAN DE POPMUZIEK EERT LIVE-POPCIRCUIT

H

Het is mooi als een artiest kan zeggen: ‘ik ben er gekomen door hard te werken. Ik heb geknokt, in weer en wind.’ Dan verdien je applaus.

Voor veel artiesten is applaus echter niet genoeg. Voor hen telt alleen aanbidding, extatische aanbidding. Zij hebben de glamour van de uitverkorene nodig. Hun publiek moet beseffen: zijn sterrendom is een natuurwet, het had niet anders gekund. Het was verkondigd.

Ze willen u zeggen: uw fandom is niets minder dan uw plek binnen een rechtschapen universum. Buig dus voor de profeet, vals of niet.

Wees geen heiden, koop mijn album.

trum Nederland nieuw talent de kans om een stap te maken in hun carrière. Ieder jaar wordt het meest veelbelovende talent gescout. Deze artiesten krijgen de gelegenheid om twee nummers op te nemen onder professionele omstandigheden. Daaraan gekoppeld zijn liveoptredens om het album te promoten. Elk album besteedt aandacht aan een per release wisselende muziekstijl. Op Unsigned Homegrown 2002 stonden inmiddels bekende hiphopartiesten als Pete Philly, C-Mon & Kypski, Opgezwolle, Lange Frans en Raymzter.

Check www.mcn.nl/unsigned

Tjeerd Bomhof, in 2008 winnaar van een Duiveltje voor Beste Gitarist.

et derde Gala van de Popmuziek eert op woensdag 11 mei 2011 de Nederlandse live-popmuziek met de uitreiking van de Duiveltjes. Het evenement, waarvoor alle Nederlandse popmuzikanten, managers, boekers en programmeurs uitgenodigd worden, vindt plaats in de Melkweg Rabozaal.

De Duiveltjes worden dit jaar uitgereikt in maar liefst twaalf categorieën: Beste Zanger, Beste Zangeres, Beste Gitarist, Beste Bassist, Beste Drummer, Beste Toetsenist, Beste Manager, Beste Programmeur, Beste Boeker, Beste Podium, Beste Festival en Life Time Achievement.

De winnaars worden gekozen door muzikanten, boekers, managers en programmeurs.

MUSIC@DESIGN MET MAX KISMAN

Lucky Fonz III

H

Foto siese veenstra

et Music@project is een initiatief van MCN om bruggen te slaan tussen de muziekindustrie en andere creatieve industrieën. De afgelopen tijd zijn er drie bijeenkomsten geweest: Music@Fashion, Music@ Film en Music@Games. Maandag 6 juni staat voorlopig de laatste op het programma: Music@Design. Deze avond gaat over de mogelijkheden van samenwerking tussen ontwerpers van visuele communicatie en artiesten. Gespreksleider is de internationaal

06

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

bekende ontwerper Max Kisman (o.a. ontwerper van het VPRO-logo). In samenwerking met Pakhuis de Zwijger, ArtEZ en BNO. Toegang gratis. www.musicat.nl

InTERvIEw

wIn!

SCHLAGWERK PERCUSSION

CP404 2INONE CAJON T.W.V. 179 EURO EN DE

MISS MOLLY & ME ALLES IS SPANNEND Een voorstelling over Marilyn Monroe bracht het duo Helge Slikker en Marlijn Weerdenburg bij elkaar. ‘We begrijpen elkaar zonder woorden.’ Miss Molly & Me’s debuut verscheen in februari en het enthousiaste duo schrijft al aan een tweede album.

DVD ‘CAJON SPELEN’ T.W.V 34,90 EURO De cajón is momenteel ongekend populair en het Duitse Schlagwerk is al jaren een van de meest toonaangevende cajónfabrikanten.

De CP404 2inOne is een van de populairste cajóns van het merk.

De 404 heeft een berkenhouten klankkast gecombineerd met een zwartgelakte beuken slagplaat. Het gepatenteerde 2inone mechaniek maakt het mogelijk om in een handomdraai te wisselen tussen een cajónklank met of zonder snaren.

tekst rosanne de Boer

w

erken met Marlijn voelt als een cadeautje. toen we elkaar ontmoetten, klikte het meteen. Ik schrijf veel muziek en zij past precies bij mijn stijl. Ik hoef niets te zeggen, zij begrijpt mij zonder woorden’, vertelt Helge. ‘We zijn wel heel verschillend, hebben een andere achtergrond. Ik kom uit een gezin waar we iedere dag muziek maakten, zij niet. Ik heb een rauwer, naar Americana neigend stemgeluid, Marlijn meer een soulstem. Beiden zijn we ambitieus, gepassioneerd voor ons vak. We zitten op één lijn.’

Hun debuutalbum presenteerden ze in het intieme Parool theater in Amsterdam. De keuze voor het theater is niet zo vreemd, aangezien beiden uit die wereld komen. Helge schrijft stukken voor onder andere toneelgroep oostpool. ‘Ik deed de toneelschool in België. twee jaar daarna – in 2002 – kwam ik in de wereld van de theatermuziek terecht.’

In 2005 startte hij de band Storybox en later sloot Helge zich aan bij Happy Camper aan. Miss Molly & Me zag in 2010 het levenslicht. ‘Hoe we op deze naam kwamen? Miss Molly is een personage uit het boek Ulysses van James Joyce. Een dynamisch karakter, evenals de voorstellingen van Miss Molly & Me.’ ‘Wat Miss Molly & Me voor mij zo interessant maakt, is het ‘gevaar’ dat erin schuilt. Alles is spannend omdat we slechts met z’n tweeën het ritme bepalen. Elk liedje is als een droom, zei iemand over onze muziek. Dat herken ik. Elk lied is als een icoon; er zit iets groots achter. Een tweede laag die nieuwsgierig maakt, om een tweede luisterbeurt vraagt.’

Live improviseert Helge met het songmateriaal. Maar tijdens zijn theaterstudie in België leerde hij van Stef Bos dat je op het podium soms ook een rem op experimenteren moet zetten. ‘Door experimenteren kun je de ziel uit het lied halen.’ www.missmollyandme.com

Ben je nog niet bekend met de cajón? ook dat is geen probleem want Schlagwerk levert de door de Nederlander Arthur Bont gemaakte les-dvd ‘Cajón Spelen’ mee. Daarop leer je alle basistechnieken maar ook hoe je bijvoorbeeld een cajón kunt combineren met een hihat of brushes. De cajón en de dvd worden beschikbaar gesteld door Schlagwerk Percussion.

Wil je de schlagwerk cajón en de dvd winnen?

Geef dan antwoord op de volgende vraag. uit welk land is schlagwerk Percussion afkomstig. Mail je antwoord voor 24 juni 2011 naar fret@mcn.nl o.v.v. Schlagwerk cajón. Vergeet niet je naam en adres te vermelden.

Winnaars nieuwe album De staat De winnaars van het album Machinery van De Staat zijn: Eddy olde Hanhoff, tessa Van Der Burght, Mick Langenberg, Henk Van Lierop, Joop Berding, Bart Van Dorp, Xandra Schonenberg, Barbara Dormans, Cees Janson en tim Donker. mei/juni 2011

FRET

07

BandsEvEnTs BEaTs ME! ZOEKT EN GIJ ZULT VINDEN In artiestencontracten is vaak een onderzoeksrecht voor de artiest opgenomen, ook wel auditrecht genoemd. Wat kan je als artiest nu met zo’n onderzoeksrecht?

Dit recht geeft de mogelijkheid om de boekhouding van de platenmaatschappij – gerelateerd aan de periodieke exploitatieopbrengsten van de artiest – te laten controleren door een accountant. Als blijkt dat het label fouten heeft gemaakt in de afrekeningen en deze fouten een bepaalde marge overstijgen, dient het label niet alleen het tekort alsnog aan te vullen, maar dienen ook nog eens de accountantskosten van de artiest betaald te worden.

Aan zo’n onderzoek is vaak wel een tijdsperiode gekoppeld; een artiest kan bijvoorbeeld drie jaar terug in de boekhouding kijken. Nu het afgeven van statements en het correct betalen van royalties wezenlijke verplichtingen voor platenlabels zijn, zouden dergelijke administratieve fouten juridisch ook gevolgen kunnen hebben voor de contractsrelatie.

Het klinkt allemaal mooi, in de praktijk blijkt dat artiesten terughoudend zijn met het inzetten van hun auditrecht. Redenen daarvoor zouden kunnen zijn: de vaak hoge kosten van zo’n accountantsonderzoek en de gedachte dat het uitvoeren van een audit de relatie met het label zou kunnen verstoren. Niettemin moeten ook artiesten op hun strepen staan als het gaat om fouten in statements en afrekeningen. Wees altijd kritisch en trek aan de bel als blijkt dat foutieve administratieve informatie wordt verstrekt. Indien het label na enkele kattebelletjes nog steeds niet in staat blijkt correcte statements af te geven, kan het auditrecht een prima middel zijn om de vinger op de zere plek in de administratie van het label te leggen. Wanneer je een audit vooraf goed bespreekt, hoeft deze actie ook niet als een motie van wantrouwen te worden opgevat. om de kosten enigszins in de hand te houden, valt het aan te raden een accountant vooraf te vragen om een inschatting te maken van de kosten van een audit.

TALENT GEZOCHT VOOR GET YOUR JAZZ ON STAGE

a

ls jonge veelbelovende jazzband spelen in Paradiso, het Paard van troje of tivoli? NtR Radio 6 Soul & Jazz en Muziek Centrum Nederland presenteren Get Your Jazz on Stage. Een ‘do-ity-ourself’battle waarbij nieuw jazztalent uit Nederland wordt uitgedaagd zelf een plek op de bekende landelijke poppodia te veroveren.

Daarvoor moeten de bands zich met een flinke dosis rock-’n-rollmentaliteit profileren richting publiek, media en de landelijke poppodia. Drie talenten zullen vanaf september 2011 drie maanden lang de strijd met elkaar aangaan, gekoppeld aan een drietal opdrachten. Eerste opdracht: regel zelf je optreden op een erkend landelijk poppodium. tweede opdracht: breng dit optreden onder de aan-

INSCHRIJVEN VOOR DANCE/PRODUCERS

KWARTFINALES GROTE PRIJS VAN NEDERLAND

I

n de maanden mei, juni en juli strijden 106 muzikanten, bands en rappers om een plaats in de halve finale van de Grote Prijs van Nederland 2011. In totaal zijn er 21 kwartfinales verspreid door het hele land. Uit deze groep worden per categorie (Rock/Alternative, Hiphop en Singer/Songwriter) vijftien acts

dacht van het grote publiek en de landelijke media; alle middelen zijn geoorloofd! Derde opdracht: overtuig het publiek en de aanwezige jury tijdens het optreden dat jouw jazz helemaal op zijn plek is op het poppodium.

Voor de uiteindelijke winnaar is er een mooi prijzenpakket. Wil je meedoen? Schrijf je dan in via www.getyourjazzonstage.nl.

geselecteerd voor de halve finales die in september plaatsvinden. En schrijf ook maar vast in je agenda: de vier finales van de Grote Prijs zijn op zaterdag 10 december in Paradiso en de Melkweg in Amsterdam.

Dance/Producers De inschrijving voor de categorie Dance/Producers start op 1 mei en duurt tot 15 juni. Voor deze competitie zijn er geen kwartfinales, vanwege het kleinere aantal livemuzikanten in dit genre. Deelnemende artiesten maken, naast een reeks optredens en veel publiciteit, kans op 5.000 euro, festivaloptredens, studiotijd en professionele coaching. Uit alle inzendingen worden twaalf artiesten geselecteerd voor de halve finales in oktober.

Kijk voor alle speeldata en hoe je in te schrijven op www.groteprijsvan.nl

Zoek de fout en gij zult vinden!

Maurits Meijboom (meijboom@bousie.nl)

08

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

Foto sanDer BaKs

Bjorn schipper (schipper@bousie.nl)

Interview

Foto’s Anouk Erisman

RL

RIMER LONDON

EINDELIJK TIJD VOOR EEN SOLOALBUM

Rimer London is vooral bekend door zijn werk met Le Le en zijn samenwerking met Bas Bron onder de naam Comtron. Tussen deze projecten door heeft de geboren Fries de afgelopen jaren echter ook materiaal opgenomen dat nu op zijn eerste soloalbum staat.

Tekst Gabriëlla van Karsbergen

H

et heeft enige tijd geduurd eer Rimer met zijn eerste, titelloze album kwam.

Wel bracht hij de afgelopen jaren twee solo-ep’s uit: in 2007 Sugar Booger onder de naam Rimeroni Vumani en in 2009 Intercity, waarvan twee tracks nu ook op zijn eerste album staan (Squaring The Triangle en Go Away). Vanwege drukte met zijn andere projecten, waaronder dus Comtron en Le Le, bleef een volledig album lange tijd uit. ‘Sommige tracks zijn inderdaad best wel oud, zo’n drie à vier jaar’, vertelt Rimer.

‘Het album is eigenlijk een beetje een verzameling van tracks die ik nog had liggen. Ik vond het na al die jaren toch wel ’s tijd worden voor een volledig album.’

Het lijkt erop dat hij het juiste moment heeft gekozen, want het gaat goed met zijn plaat.

De combinatie van pop, dub, wave, house en jaren tachtig doet het goed in de verschillende lijstjes. Het album was lange tijd een van de best beluisterde albums op 3voor12’s Luisterpaal en de single Love Dagger is te vinden op de meest recente Hollandse Nieuwe compilatie. Of hij tevreden is over het resultaat? ‘Het is moeilijk te zeggen van je eigen muziek dat het goed is en ik ben altijd al blij wanneer twee mensen het leuk vinden, maar ja ik ben tevreden.’

Op een nieuw album volgt automatisch een toer. Zo ook in het geval van Rimer London.

Maar in plaats van alleen op een podium te gaan staan en het publiek te vermaken, treedt Rimer samen op met zangeres Cata Pirata (bekend van Skip & Die) die ook te horen is

op de plaat. ‘In m’n eentje optreden vind ik nogal saai’, zegt Rimer. ‘Daarom heb ik Cata Pirata gevraagd. We hebben al enkele optredens achter de rug, waaronder een paar als voorprogramma van Faithless in uitverkochte zalen met zesduizend man. Dat was wel tof en ook wel imponerend. Maar toch zijn de clubs meer mijn ding.’

Naast het toeren en de promotie voor het album is Rimer ondertussen ook bezig met het maken van een nieuwe Comtronplaat. ‘Ja, we zijn daar al een heel eind mee en eigenlijk willen we die nog dit jaar uitbrengen. Daarnaast ligt er nog een hele stapel Le Le-tracks en ook daar moet nog een nieuw album van komen.’

In welke hoedanigheid dan ook, de naam Rimer London zullen we dus ongetwijfeld nog vaker tegen gaan komen dit jaar. www.rimerlondon.com mei/juni 2011

FRET

09

Bandsevents FILEMUZIEK

Op weg naar optredens in Nederland ontkom je er niet aan: files. Wat draaien Nederlandse muzikanten in de auto om de tijd door te komen?

In deze aflevering zanger Rick de Leeuw ‘De smaak van mijn wagen en mijn smaak verschillen nogal. Ik vind bijvoorbeeld de nieuwe cd van De Jeugd van Tegenwoordig geweldig, terwijl mijn wagen meer een voorkeur voor klassiek heeft. De pianoconcerten van Beethoven zijn doorgaans een welluidend compromis. In België luister ik graag – het liefst zéér luid – naar Classique 21. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, wordt daar voornamelijk obscure rock uit de seventies gedraaid. Zoals het drakerige openingslied van de enige solo-elpee van de leadgitarist van een terecht vergeten band die ooit bijna optrad in het voorprogramma van Ten Years After. En dan het liefst gedetailleerd en breedsprakig aangekondigd door de Franstalige presentator die vooral zichzelf graag hoort. De kilometers vliegen voorbij. Aangezien Jan (Hautekiet, muzikant en radiomaker waar De Leeuw mee werkt, red.) in België woont en ik in Amsterdam, reizen we doorgaans gescheiden. Als we samen rijden, voeren we graag breed uitwaaierende gesprekken of zwijgen we.

Om samen ongedwongen te kunnen zwijgen, moet je volgens mij zeer goed bevriend zijn. Na een succesvolle tweede seizoen met onze voorstelling Op Drift! treden we tot het eind van dit jaar niet op. Op de terugweg van een voorstelling draai ik meestal iets van bijvoorbeeld Cannonball Adderley, Bill Evans of Charlie Parker.

Jazz rijdt graag mee terug in de nacht. Hoewel ik in mijn diepste wezen een opgewekt en positief mens ben, kan ik slecht tegen vrolijke muziek. De muziek uit de entertainmentindustrie klinkt vaak alsof het op zo’n zielloos bedrijvenpark in de tochtige buitenwijken van de menselijke aandacht gefabriceerd is. Liefdeloos, risicoloos, gedachteloos. Een verweesd en mager beestje. Terwijl muziek zo veel meer kan.

Het kan troosten, verbazen, shockeren, ontroeren, rebelleren, verleiden. Mensen die opzichtig koketteren met een slechte smaak begrijp ik dan ook niet goed. Het leven is toch te kort om je daar mee bezig te houden?

Frank Antonie van Alphen

10

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

CURSUSSEN EN MUZIEKCAFÉS BIJ MCN

M

uziek Centrum Nederland organiseert voor de zomer nog enkele Muziek­cafés en Cursussen voor muzikanten en andere muziekprofessionals. De Muziekcafés zijn gratis, voor de cursussen betaal je 25 euro. Locatie: MCN-gebouw aan het Rokin 111 in Amsterdam.

Aanmelden vooraf via www.mcn.nl.

Promotie: Jij en jouw band zijn een merk!

Dinsdag 3 mei, 14:00 - 17:00 uur Als je je communicatie echt goed gaat aanpakken, moet je jezelf goed neerzetten in de markt. Hoe maak je van je band een echt merk? Tips vanuit de praktijk. Door Nancy Poleon (JAMMM) i.s.m.

Cultuur & Ondernemen. Toegang 25 euo.

USA: Get me in!!! Part 2 Woensdag 25 mei, 15:00 - 17:00 uur The land of the free... Maar: what’s in it for me?! Ervaringsdeskundigen uit verschillende muziekgenres aan het woord over hun pogingen in de VS aan de bak te komen.

De toekomst van de hitparade Vrijdag 3 juni, 15:00 - 17:00 uur Hitparades: springlevend of nauwelijks nog relevant? De hitparade-experts en makers vertellen over de toekomst van de lijstjes.

Natuurlijk met hitparadequiz. Met Sieb Kroeske (Perfect & More), Mike Hens (Future Music Charts), Michel Admiraal (GfK) e.a.

POPSPORT FINALE FESTIVAL IN AMSTELVEEN

H

et landelijke coachingsprogramma PopSport streek eind maart met dertien jonge bands neer in Kytopia, de creatieve vrijplaats rond Kyteman. Ze maakten daar volop muziek en volgden workshops van Pax (zang & rap), Bram Hakkens & Dibbe van Laarhoven (drums en bas), Sam Jones (gitaar), Mathijn den Duijf (piano, keys, orgels & recording) en DJ DNA. Als afsluiter van het Popsportprogramma­ jaar zijn alle dertien PopSport@Kytopia acts te zien in het PopSport Finale Festival op

zondagmiddag 8 mei in P60, Amstelveen.

Daar zal een vakjury bepalen wie de PopSport Award 2010-2011 mee naar huis neemt. Lineup: There Goes Culture, Kid Jones, The Head­ aches, The White Carrots, Angle, 5 Dogs Left, Blønder, Red Coda, Seriousz, Sios, Bloodshift, Brew en Pavarana.

8 mei, P60, aanvang 12:30 uur www.popsport.nl www.p60.nl

Interview

Foto Adrie Kauwenberg

THE GALACTIC LO-FI ORCHESTRA MAAKT MUZIKALE SCHETSEN Muzikaal knutselaar in hart en nieren Michel Geelen – bekend van onder meer My Sister Susan en Emotional Elvis – presenteert zijn eigen The Galactic Lo-Fi Orchestra. De recensies over de vijf nummer tellende promo – de langspeler verschijnt in oktober – zijn ronduit lovend. ‘Het ruisende, daar houd ik wel van. Dat pakt mij.’

Tekst Bram W. van der Putte

G

eelen (42) heeft een voorliefde voor rammelende garagerock­ songs. Als tiener zat hij zich al uit te leven in provisorische repetitieruimtes en in de jaren daarna heeft hij constant muziek gemaakt.

En toen nam hij even rust. In zijn studio, gelegen in een zogeheten hutje op de hei, is hij na een jaar muzikale sabbatical weer volop gaan spelen. In z’n uppie dit keer, als eigen regisseur. Niet meer met z’n allen soebatten in de studio over de opnames en aanverwante zaken, maar lekker zelf in de weer.

‘Ik merk dat ik nu enorm veel plezier heb om in mijn eentje in mijn studio te werken. Eerst was ik de drummer in een band of de gitarist en zanger. Ik werk nu wanneer ik tijd en zin heb en kan met alle instrumenten prima uit de voeten.’ Hij heeft er zes maanden creëren en schrappen opzitten met een titelloze promo-cd als resultaat. De instrumenten, toetsen, gitaren en drums heeft hij grotendeels voor zijn eigen rekening genomen. Met oude muzikale kameraden staat hij als band op de bühne.

‘Ik kreeg weer een vloed van ideeën’, zegt hij, terugblikkend naar de start van zijn eigen zeggenschap. ‘Met een memorecordertje weer dingen opnemen en heel veel tekstdingetjes opschrijven.’ Hij wijst naar

zijn tas: daar zit het materiaal standaard in. Die plukjes moet je natuurlijk ook weer zien te vangen in liedjes. ‘Ik heb wel de wetenschap dat als je met iets komt, dat je het dan ook duidelijk op de kaart moet weten te zetten. Op een gegeven moment valt alles wel op zijn plaats.’

Dat bewijst de promo-cd. De plaat heeft een typisch lo-fi-geluid: muziek die als het ware in één keer op de plaat is gezet. Het is een stroming die al jaren populair is onder muziekliefhebbers: een eerlijk geluid waar veel eigen liefde in gestoken is. Muziek opgenomen en gepresenteerd in mindere kwaliteit dan technisch haalbaar is de officiële definitie.

‘Het is ambachtelijk werken. Analoog. Daar houd ik ook van. Ik heb niets met de computer om daarmee te knippen en te plakken. Je bent qua studio en werkruimte wel wat beperkter, maar ik houd gewoon van het geluid. Als je kijkt naar de wereld van vandaag, dan zie je dat veel al is voorgeprogrammeerd. In formats. Ik heb daar niet zo veel mee.

Dan is deze band denk ik een mooi tegengeluid. Niet om er zogezegd tegen te ageren, maar het ligt me gewoon beter om het op deze manier te doen.’ www.myspace.com/thegalacticlofiorchestra mei/juni 2011

FRET

11

Interview Gibson: ‘Om holle kwalificaties te gebruiken: alles tussen alternatieve rock, emocore, postrock, folk en noise.’

Prachtige akoestiek Volgens Stefan en Gibson was het uitbrengen van een volwaardig album een logische stap na het 10” splitalbum in 2009 met de Utrechtse band Schotel Van De Dag. Stefan: ‘De liedjes waren er. Een aantal inzichten die tijdens onze Balkantournee ontstonden, hebben we meegenomen in het afmaken van Limshasa. De drums namen we tussen kerst en oud & nieuw 2009 op in Theater Kikker in Utrecht, vanwege de prachtige akoestiek, de bas in een kraakpand in Rotterdam, de gitaren in een verlaten huis in Utrecht, de trompet in de gang van een Rotterdamse studio en de zang in een Amsterdamse studio. Naast homestudio’s en oefenruimtes vergeet ik vast nog locaties. Al die verschillende sferen en geluiden zochten we voor Limshasa.’

Gibson: ‘De liedjes waren grotendeels al geschreven vóór de Balkantour. Ik denk dat we daar dichter bij elkaar zijn gekomen in veertien dagen en zesduizend kilometer rijden. En misschien dichter bij onszelf. We zijn meer vragen gaan stellen over de wereld om ons heen.’

Stefan: ‘Er gebeurt daar weinig op het gebied van (rock)muziek, dus de opkomst was meestal fantastisch. Ook was er erg de behoefte om een feestje te bouwen gezien de uitbundige reacties. De mensen zijn openhartig, behulpzaam en geïnteresseerd.’

LB

LOST BEAR

‘EIGENLIJK MAKEN WE CLASSIC NOISEROCK’ Toen naast de al gevraagde drummer nog een drummer kwam opdagen, besloot de Utrechtse indieband Lost Bear dan maar met alle twee te gaan werken. Het resultaat is te horen op het eerste volwaardig album: Limshasa. Een gesprek met gitarist Stefan Breuer en drummer Gibson Houwer.

Tekst Frank Antonie van Alphen

H

et was precies wat ik zocht’, zegt drummer Gibson over zijn komst in Lost Bear.

‘Ik trok me er niets van aan dat ze al een drummer hadden. Nu versterken we elkaar in kracht en diversiteit. Het is een belangrijk onderdeel van het geluid en gevoel geworden.’

De muziek van de groep wordt door henzelf indierock genoemd. Stefan: ‘Het is een genre­ omschrijving die meer omvat dan wij ermee bedoelen. Elke alternatieve rockband wordt

in deze hoek gestopt. Daarbij mist het vaak de oorspronkelijke betekenis: een band die het onafhankelijk van een ‘hogere baas’ – industrie of label – probeert te redden. De grenzen hiertussen zijn vervaagd. Wij vinden dat we indie maken omdat we alles muzikaal en zoveel mogelijk daaromheen in eigen hand houden. Met hulp van vrienden. Maar wij maken de beslissingen. Eigenlijk maken we classic noiserock.’

Trieste verhalen

Gibson: ‘Veel Balkanrock is etnisch gerelateerd.

Met daarnaast punk en metal. Mensen vonden het heel gaaf dat wij in stevige rock veel emotie leggen. Ze gingen er vaak helemaal in op.

We hoorden trieste verhalen van mensen die niet meer met hun vrienden muziek konden maken, omdat hun families het er niet mee eens waren dat zij met andere etnische groepen omgingen. We spraken met een aantal jonge mensen die een grote last op hun schouders droegen, omdat ze de laatsten waren die de familienaam konden voortzetten. De rest van de familie was omgekomen. Eigenlijk wilden ze gewoon jong zijn, feesten en (nog) niet teveel nadenken over zulke dingen. Daar hebben we, zij het tijdelijk, een bijdrage aan geleverd.’

Live

7 mei 8 mei 24 mei 27 mei

live

De Gigant Apeldoorn Rotown Rotterdam dB’s Utrecht Oefenbunker Landgraaf

lostbearmusic.wordpress.com mei/juni 2011

FRET

13

WITHIN TEM The Unforgiving is het nieuwe album van Within Temptation. Ooit zette de band zich af tegen de jaren tachtig om een nieuw geluid te creëren, maar nu lopen diezelfde jaren tachtig als een rode draad door de nieuwe plaat. Zangeres Sharon den Adel en gitarist Robert Westerholt leggen uit. ‘Echt, we waren het zo zat met wat we hiervoor gedaan hebben.’ Oftewel: de koning is dood, leve de koning.

Tekst Arnold van Huet

The Unforgiving is het eerste conceptalbum sinds de oprichting van de band en is gebaseerd op een comic. Daarnaast heeft Within Temptation ook drie minifilmpjes gemaakt om het album te ondersteunen. Met dit project heeft de groep een nieuwe weg ingeslagen.

Begon Within Temptation een hekel aan zichzelf te krijgen?

Robert: ‘Nee, zo zit het niet helemaal. Maar we wilden deze plaat vooral muzikaal heel anders benaderen. Bij al onze albums hadden we een duidelijk beeld hoe we wilden klinken. We zijn er jaren mee bezig geweest om dat geluid te perfectioneren. En met onze vorige plaat waren we daar dan ook echt wel klaar mee. Echt, we waren het echt zo zat met alles wat we tot nu toe gedaan hebben. Natuurlijk kijken we met trots op onze platen terug. Maar het werd tijd voor wat anders.’

En hoe moest dat er uitzien?

Robert: ‘We kwamen er snel achter dat we niet te geforceerd moesten zoeken. Dan zou het te krampachtig en onnatuurlijk worden. Maar goed, dan kijk je tegen een leeg vel papier aan en wat dan? We zijn begonnen met de basis: akoestische zang en gitaar.’

Sharon: ‘We hebben naar veel verschillende muziekstijlen geluisterd.

Muziek waar we normaal zeg maar niet zo veel mee hebben. Het zorgde voor een frisse wind. Niet dat we op zoek waren naar iets specifieks, maar meer om inspiratie op te doen.’

Robert: ‘Bij het nummer Shot In The Dark begonnen we een lijn te

14

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

ontdekken. Qua melodie en vorm heeft dat nummer veel elementen die ons deden denken aan de jaren tachtig. Toen we daar over zijn gaan nadenken, vonden we dat eigenlijk ook heel logisch. Toen we begonnen in de jaren tachtig zijn we juist weggegaan van de muziek die toen populair was.’

Sharon: ‘Dat was in die tijd een logische reactie op de muziek die toen werd gemaakt.’

Within Temptation gaat terug naar de jaren tachtig?

Sharon: ‘Ik ben er heel blij mee dat alle nummers op deze plaat heel catchy zijn. In de jaren tachtig maakten heavy bands ook heel catchy nummers, maar het waren nog steeds stoere bands met ballen. Deze plaat heeft ook ballen, maar de nummers zijn tegelijkertijd toegankelijk.’

Robert: ‘Het enge van het verhaal was dat we onbekende dingen aan het doen waren. Dat we melodieën speelden die we vroeger misschien heel zoet vonden klinken. Maar nu beleef je dat heel anders. Ik sta nu open voor andere dingen. De eerste single roept heel erg het gevoel op van Chris Isaak. We hebben goed geluisterd of het niet heel erg op een nummer van hem leek. Het bleek een totaal ander liedje te zijn, maar het gevoel is hetzelfde. Dat idee hebben we erg omarmd bij dit album. Dat maakt het heel juicy allemaal en leuk om te spelen.’

Kwamen de nummers uiteindelijk makkelijk uit je vingers?

Robert: ‘Schrijven is een groot gevecht met jezelf. Dan denk ik vaak: kan ik het nog wel? Krijg ik nog wel inspiratie? Maar die gedachten

MPTATION ‘Het werd tijd voor wat anders’ zijn ook zo weer weg. Kijk, met je neus voor zo’n leeg vel papier vind ik heel heavy. Als ik dan een liedje geschreven heb, ben ik ongeveer een uurtje heel blij. Maar dan komt al snel het schrikbeeld dat ik er nog een stuk of tien moet schrijven.’

Twee tracks van het album zijn te horen in de film Me & Mr Jones, een film van Paul Ruven over de verdwijning van Natalee Holloway. Hoe is dat zo gekomen?

Sharon: ‘Hij had muziek nodig en heeft ons benaderd. De nummers waren al af, dus we hebben ze niet speciaal voor de film geschreven.

Maar als je luistert naar de teksten en weet waar de film over gaat, dan zou je bijna denken dat we ze wél voor de film hebben geschreven.

Dat is achteraf wel grappig. En bizar ook eigenlijk hoe onze teksten gelijkenis tonen met deze film over de zaak Holloway. ’

Weet jij waar ze ligt?

Sharon: ‘Of ik wat? Hahaha, nee niet echt…’

Robert: ‘Ik geloof dat de film in het najaar verschijnt. De film gaat natuurlijk van een bepaalde theorie uit. Het zou lullig voor de regisseur zijn als Natalee voor die tijd wordt gevonden. Ik denk overigens dat dat niet gebeurt, ook al hoop ik voor haar moeder van wel. Ik vond het een leuk idee om aan mee te werken. En er is een duidelijke parallel met onze muziek, want het verhaal van dit album gaat over moordenaars. En de film gaat ook over een, nou ja, laten we zeggen een jongeman die verdacht wordt van moord.’

Jullie beleven een carrière waar veel bands van dromen. Wat zijn de ongemakken?

Sharon: ‘Het onregelmatige vind ik vervelend, maar je went eraan. Want onregelmatigheid is ook een ritme. Ja, het is een soort ploegendienst, haha.’

Robert: ‘Nou, het is meer seizoensarbeid. Twee jaar toeren, twee jaar schrijven. Ik vind het wel fijn. Je houdt zo wel het overzicht. Ach, je moet keuzes maken. Zo werkt het in het leven. Je kunt niet alles tegelijkertijd doen. Als we in het promotiegebeuren zitten, kun je niet aan andere dingen werken en dan blijven er altijd dingen liggen.’

Sharon: ‘Je hebt wel eens het gevoel, zeker als je met een plaat bezig bent, dat alles aan je voorbij gaat. Dat je alleen maar met je volgende promotieding bezig bent of de voorbereiding van de volgende show.

Dat het moment waar je van kunt genieten eigenlijk heel kort is.’

Robert: ‘We proberen wel steeds meer dingen te vieren. We vinden het belangrijk om samen te zijn. Toen de plaat klaar was, hadden we de perspresentatie. ’s Avonds hebben we voor iedereen die aan het album heeft meegewerkt nog een feestje gehouden. Het gaat niet alleen om jezelf.’

Sharon: ‘Het is belangrijk dat je waardering hebt voor mensen en dat ook toont. In het verleden stonden we daar minder bij stil. Dan waren we alweer met het volgende ding bezig.’

Robert: ‘Het is een gevaar dat je met oogkleppen door het leven gaat. We hebben veel prijzen gewonnen, maar het zit hem uiteindelijk niet in de prijs.

Het zit hem meestal in de beleving tijdens het feestje achteraf.’ www.within-temptation.com mei/juni 2011

FRET

15

PiEN FEiTH tekst Eyal van der Reep Foto’s Daniël Cohen Met dank aan evalotte oosterop (visagie) en and Beyond (kleding)

‘Ik geniet nog steeds van een

16

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

stevige bak noise’ Pien Feith begon als twijfelend en ingetogen meisje met gitaar in kleine cafés. In 2007 verzamelde ze een band om zich heen en kwam haar ep The Wilderness Sound uit. Vervolgens schoof ze haar soloproject op de lange baan door zich bij Neonbelle en The Very Sexuals te voegen. Pas dit jaar verscheen haar debuutalbum Dance On Time, waarop zij de gitaar heeft ingeruild voor elektronica.

mei/juni 2011

FRET

17

18

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

‘Vroeger moest mijn stem tegen de gitaar vechten om er bovenuit te komen’

Pien Feith heeft er vier jaar over gedaan om van The Wilder­ ness Sound ep (2007) tot haar debuutalbum Dance On Time te komen.

Maar stilgestaan heeft ze absoluut niet. Direct na de release van haar eerste (en enige) ep werkte ze met Jelte Heringa (Most Unpleasant Men, Durk Attaturk) aan het In A Cabin With-project Neonbelle. Het duo maakte in één week een hele plaat, opgesloten in een Belgisch bungalowparkje. Een jaar later benaderde The Sugarettes-frontman (nu frontman van Nikoo) Joep van Son de songwriter voor The Very Sexuals, nadat hij haar op een Youtube-filmpje zingend in een bad­ kamer had gezien.

De woelige noiserock van The Very Sexuals is heel wat anders dan de minimalistische electropop op Dance On Time. ‘Wollige noise is de Joep van Son signature’, aldus Feith. ‘Hij is een heel talentvolle song­ writer, in wie ik echt geloof. Als ik die plaat zelf had gemaakt, was hij minder vol geweest, maar ik zou zijn werk absoluut niet willen veran­ deren en probeerde zijn visie juist te versterken. Ik geniet nog steeds van een stevige bak noise, maar ik voelde wel al dat mijn plaat minder gitaren zou hebben. Ik wilde een clean geluid in een strakker jasje.’

Dat kwam mede door Neonbelle, een project dat veel meer richting pop ging en waar Feith de gitaar voor elektronica inruilde. ‘Werken met elektronische muziek was nieuw voor me’, zegt ze. ‘Ik had überhaupt nog nooit liedjes gemaakt waar ik geen gitaar bij speelde. Neonbelle is daarom van grote invloed geweest op mij als songwriter; ik heb in de voorbije drie jaar toetsen leren spelen en muzieksoftware gebruikt.’

Bedachtzamer De overstap naar electro was gemaakt, maar gestopt met gitaar spe­ len is ze niet. ‘Op zich had ik zelfs genoeg gitaarliedjes voor een hele plaat. Ik had alleen het gevoel dat die nummers op dat moment niet bij me pasten. Ik ben in de voorbije vier jaar als persoon veranderd.

Er zat misnoegen en onrust in mij, nu ben ik rustiger en bedachtzamer.

Ik wil mijn positiviteit overbrengen en als je peinzend zingt, terwijl je weinig te snikken hebt, dan komt het toch niet over. Vroeger moest mijn stem tegen de gitaar vechten om er bovenuit te komen, nu heb ik voor open composities met transparante klanken gekozen. Ik heb naar een vorm toegewerkt waar ik me goed bij voel. Elektronica werkt op het moment.’

Er zitten meer voordelen aan het werken met elektronica, met name aan het werken met muzieksoftware. ‘Er zijn meer compositorische mogelijkheden, je kan er eindeloos mee spelen. Ik wilde daarnaast een verbreding aan klanken en geluiden. Desalniettemin blijft de basis voor mij hetzelfde; popliedjes maken – het liefst gelaagde popliedjes – die net afwijken van het standaardstramien, zonder aan de toegan­ kelijkheid en schoonheid af te doen.’

Inspiratie uit hiphop Pien Feith haalde bij het schrijven van de muziek veel inspiratie uit hiphop. ‘Ik wilde schrijven vanuit de beat alsof ik een rapper was om daar vervolgens overheen te schilderen als bij een collage.’ Het zijn met name de ritmische en tekstuele aspecten die haar beïnvloed heb­ ben. ‘Wie weet, ben ik over tien jaar wel rapper’, grapt Pien Feith. ‘Nee, dat lijkt me veel te moeilijk. Rappers zijn ontzettend begaafd. Ze ge­ bruiken zo veel woorden in korte tijd en de teksten en ritmes worden heel creatief ingevuld.’ mei/juni 2011

FRET

19

‘De interesse in rap is geleidelijk aan gegroeid. Ik heb tijdens het schrijven gedachtes over waar de muziek op zou moeten lijken geblok­ keerd. Ik wilde mijn zangspectrum verbreden, even wat minder mooie meisjeszang gebruiken. Ik zing op deze plaat – net als rappers – spre­ kend, daarbij speel ik met de timing en plaatsing van woorden.’

De beats spelen in de nieuwe nummers ook een belangrijke rol. Samen met ex-De Nieuwe Vrolijkheid drummer Pim Verlaek is er geschreven aan hoekige elektrische drums met grote verschuivingen, die de num­ mers een licht experimentele twist geven.

Twijfels Ondanks de rust die de plaat uitstraalt, is het album ontstaan in een periode waarin Feith hevig twijfelde over haar toekomst als muzikant.

‘Zal ik er voor gaan of moet ik het als hobby blijven zien? Offer ik hier niet te veel dingen voor op? Op zulke momenten kan je eigenlijk wei­ nig anders dan nummers schrijven en kijken waar die je naar toe leiden, zowel in de muziek als in mijn leven.’

‘Ik blijf schrijven, dat is veel te logisch voor me. Het is heel duidelijk dat dit het belangrijkste is wat ik doe. Het scheppingsproces, van niets naar een fysiek product gaan, is te mooi. Het is geen optie om te stop­ pen. Ik twijfel niet meer over het muzikantenleven of mijn muziek; finan­ cieel zit het goed en ik heb mijn visie op mijn muziek ontwikkeld en op mijn muziek los weten te laten. De plaat is één geheel geworden.’

‘Werken met elektronische muziek was nieuw voor me’ Live

5 mei 11 mei 12 mei 13 mei

Live

Bevrijdingsfestival Zwolle 013 Tilburg Burgerweeshuis Deventer Luxor Arnhem

www.pienfeith.nl

20

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

live

mei/juni 2011

FRET

21

Ze begonnen als een groepje Afrobeat-jammende scholieren en studenten. Een half jaar na hun eerste optreden op een buurtfestival stonden ze al in de Heineken Music Hall. Het mag gezegd: het negental van Jungle By Night leeft een jongensboek. De Amsterdammers over het combineren van muziek en school, hun liefde voor Afrikaanse muziek en hun snelle opmars in de Nederlandse muziekscene.

Tekst Eyal van der Reep

JUNGLEB Er zijn weinig bands of artiesten die zo snel opkomen als Jungle By Night. Het begon vorig jaar april allemaal bij hun debuut­ optreden, op het Amsterdamse buurtfeestje de Aprilfeesten. De vrouw van één van de programmeurs van de Melkweg stuitte toevallig op het bandje. Twee dagen later kreeg de groep een belletje. ‘Of we de week erop in het voorprogramma van Mayer Hawthorne wilden spelen’, aldus gitarist Jac van Exter. ‘Twee van ons konden niet, maar zo’n kans kun je niet afslaan. Uiteindelijk speelden we met zijn zevenen.’ Ook met zijn zevenen maakten ze indruk. ‘Mensen kwamen achteraf naar ons toe dat ze ons beter vonden dan de headliner. Toen ging het bal­ letje rollen en werden de optredens echt serieus.’

In een mum van tijd kwamen er verzoeken van festivals De Affaire, Into The Great Wide Open en Noorderslag binnen en mochten ze het bekende minuutje muziek in De Wereld Draait Door vullen. Hun single­ release in de kleine zaal van Paradiso Amsterdam verkocht uit en de groep speelde als voorprogramma van Fool’s Gold, John Legend én Mulatu Astatke – één van de grote voorbeelden van Jungle By Night.

Afrikaanse muziek Hoe veel (Afrikaanse) stijlen er ook in de muziek van Jungle By Night terug te vinden zijn (ze noemen zelf jazz, funk, wat rock-’n-roll en heel veel soorten Afrikaanse muziek), velen zullen de groep vooral associ-

22

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

ëren met Afrobeat. De successen van onder meer Staff Benda Bilili, het Amsterdam Roots Festival en de oude Mulatu Astatke zorgen voor de herontdekking van oude Afrikaanse muziek in Nederland. Het ne­ gental komt dus precies op het juiste moment om de hoek kijken.

‘We hebben elkaar aangestoken’, aldus trombonist Ko Zandvliet.

‘Vanaf het begin voelden we er wel wat voor om Afrikaanse muziek te maken. We hadden veel percussie in de band en luisterden allemaal naar andere soorten Afrikaanse muziek: van funk uit de periode van de apartheid tot Ethiopische jazz en Nigeriaanse rock. Onze grootste inspiratiebronnen blijven toch wel Mulatu Astatke en Fela Kuti, de grondlegger van de Afrobeat’

La Révolution D’Afrobeat Een show in de Parijse club waar veel voormalige bandleden van (de inmiddels overleden) Fela Kuti rondhangen, konden ze dan ook moei­ lijk weigeren. ‘De Afrobeatscene in Parijs is heel groot’, aldus Pyke Pasman, ‘We waren daar nog nooit geweest, maar zijn meteen op de radio en in een muziektijdschrift gekomen. Daarna gingen we eten bij één van de zevenentwintig (!) weduwes van Fela Kuti.’

‘De boeker van de avond had allemaal voormalig muzikanten van Fela Kuti gebeld om te komen kijken, dus voor de gelegenheid speelden we twee Fela Kuti-nummers. Zij verwachtten ontzettend veel van ons

‘De nummers zijn in het begin vaak ontzettend rommelig’

BYNIGHT en noemden ons la révolution d’afrobeat. Het is een enorme eer om zo genoemd te worden; Ze staan daar met Afrobeat op en ze gaan er mee naar bed.’

School en muziek Drie van de negen leden doen dit jaar eindexamen op de middelbare school. Een ander deel studeert. Daardoor kan er maar één keer per week gerepeteerd worden. ‘Zondag is bandmiddag in het huis van onze drummer en percussionist’, aldus Zandvliet. ‘En daar houden ze wel van wat dubstepfeestjes op de zaterdagavond… We hebben een keer met z’n achten op het bed van onze percussionist moeten sprin­ gen om hem uit bed te krijgen.’

Pyke Pasman: ‘Over het algemeen gaat alles op de dag zelf vlot hoor.

Wij spelen muziek op zondagmiddag zoals anderen op zaterdagochtend voetbal spelen. Andere dingen zijn een stuk chaotischer. Probeer maar eens een mailconversatie met negen man te houden, die allemaal een uitgesproken mening hebben en waarvan een deel niet reageert.’

Rommelig ‘Het schrijven van nummers gaat soms ook langzaam’, zegt Jac van Exter, ‘Zeker als we optredens hebben staan waarvoor we een setlist door moeten nemen. We hebben geen bandleider of vaste songwriter

en maar één dag per week om het met elkaar door te nemen. Soms kan het maanden duren voordat we een nummer afgerond hebben.’

‘Bovendien klinken onze nummers in het begin vaak ontzettend rom­ melig! We vullen elkaar aan en beetje bij beetje creëren we een tof nummer. Zo ging het met de band eigenlijk ook: we begonnen in een kleine bezetting wat te jammen. Daarna kwamen er stuk voor stuk vrienden, klasgenoten en familieleden bij en klonken we steeds beter.’

En daarbij heb je ook het nodige geluk nodig, beseft toetsenist Pyke Pasman: ‘We denken wel eens: wat als hij niet bij de groep was ge­ komen? Wat als diegene niet toevallig bij ons optreden belandde? Dan was alles anders geweest.’

28 29 29 10 25

Live

april april april juni juni

Live

Rasa Utrecht Groene Engel Oss MC Theater Amsterdam Simplon Groningen Atak Enschede

live

www.junglebynight.com mei/juni 2011

FRET

23

Singer-songwriter Gerhardt heeft er al een turbulent leven opzitten als hij onder zijn eigen voornaam begin 2011 in eigen beheer debuteert met het minialbum All Is There.

Hij wordt meteen gebombardeerd tot Serious 3FM Talent. Wie de catchy single A Brand New Heart hoort of de leuke clip ervan ziet, snapt meteen waarom.

Tekst Willem Jongeneelen

De pakkende single verschaft slechts een klein stukje van de complexe legpuzzel die de 31 jaar geleden in Aalten (in de Achterhoek) geboren Gerhardt Heusinkveld feitelijk is. ‘Kleurrijk en eclectisch’, zo noemt hij zijn muziek. Op de fraai uitgevoerde mini-cd lijkt niets aan het toeval overgelaten. Gerhardt wist vooraf precies wat hij wilde. ‘Het is bijzonder dat anderen met mij die trein willen opstappen.

Het zou leuk zijn als de cd een succes wordt en ik daarmee het com-

plete album, dat ik al helemaal in mijn hoofd heb zitten, kan bekostigen.

Succes zit voor mij echter niet alleen in verkochte aantallen. Ik las laatst een tweet van een meisje dat in de zon uit het raam zat te staren. A Brand New Heart vormde de soundtrack daarbij. Ze schreef: Life is beautiful. Daar mocht ik dus aan bijdragen. Dat is toch fantastisch?’

Recalcitrante punker Het leven van Gerhardt had er ook heel anders uit kunnen zien. Hij heeft overal en nergens gewoond en stamt uit een geslacht van agrariërs dat teruggaat tot het jaar 1400. ‘Ik ben de eerste die de zaak onderbreekt.

Mijn vader, die er altijd in slaagde modderputten om te bouwen tot bloeiende boerenbedrijven, heeft er nooit een punt van gemaakt dat ik hem, als enige zoon, niet opvolgde. Ik woonde in Exloërveen, een buurtschap met vier huizen in Drenthe. Als recalcitrante punker moest je daar

42

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

GER

snel wegwezen. Ook ben je een totale outcast als muzikant op een agrarische opleiding. Iedereen kwam met de trekker naar school en dan ging ik daar vertellen hoe vet die cd van Nirvana wel niet was.’

Het heeft even geduurd voordat Gerhardt de definitieve vorm voor zichzelf gevonden had. Na verschillende studies, waaronder filosofie en ethiek en een periode op de Tilburgse Rockacademie, ging hij lesmethodes met betrekking tot muziek creëren. Ook componeerde hij drumstukken, bracht hij een interactief hoorspel voor kinderen uit op zijn label Mr. Kite Records, zong hij hier en daar wat vocalen in, of speelde hij piano op cd’s van anderen. Hij geeft huiskamerconcerten, is gewaardeerd lid van de formatie Beans & Fatback en trekt nu zelf met zijn All Hearts Revue, waarin allerlei muziek- en kunstvormen verenigd worden, door het land.

Triggerfinger Zijn minialbum is deels bekostigd met steun van het Fonds Podiumkunsten. Gerhardt had een aanvraag ingediend en die werd gehonoreerd.

‘Ze vonden mijn plannen oké en de muziek geweldig. Toen ik een paar jaar geleden na een ongeluk een tijd plat moest liggen, heb ik alles uitgedokterd. Ik had een lijst opgesteld van favoriete producers. Op nummer 1 stond de Belg David Poltrock, toetsenist van onder meer Arid en Hooverphonic. Hij had als producer een cd van Tom Helsen van een geweldige sound voorzien. Hij mailde terug dat hij het helemaal zag zitten. Voor de opnamen kende hij nog wel een paar aardige muzikanten…

Dat waren de heren van Triggerfinger, een soort heilige drie-eenheid! Na één repetitie hebben ze de tracks er opgeknald. In de Brusselse Jet Studio, waar eerder ook Édith Piaf en Shirley Bassey opnamen. In I Want To Be You lieten ze het arrangement los en gingen ze heerlijk kloten, voor de grap. Sorry, zeiden ze nog, we hebben ons niet op het spel geconcentreerd. Die take hebben we uiteraard uitgekozen. Wat is het mooi om met dat soort giganten te mogen werken. Tja, en dan word je dus Serious 3 FM Talent. Wat dat heeft opgeleverd? Superveel PR, een aantal shows en een lekke koppakking van mijn oude Volvo.’

‘Ik heb alles uitgedokterd’

RHARDT Live

Foto Michel Bos

5 mei 5 mei 27 mei 28 mei 2 juni 3 juni 17 juni 19 juni

Live

live

Bevrijdingspop Haarlem Bevrijdingspop Amsterdam Paard van Troje Den Haag Fries Straatfestival Leeuwarden TAC Eindhoven Het Park Hoorn Podium Victorie Alkmaar Stadsfeesten Hoorn

www.gerhardtmusic.com mei/juni 2011

FRET

43

T TOM TRAGO

Rush Hour Recordings heeft onlangs het debuutalbum van de 28-jarige dj/producer uitgebracht, na een hele trits 12-inches en Voyage Direct (2009), een soort van minialbum. Voor het eerst werkt Tom Trago samen met zangers en zangeressen en is hij op zoek gegaan naar liedjesvormen. ‘Je hoort nu meer refrein, couplet, er staan teksten op – dat was er niet op Voyage Direct. Live kunnen sommige nummers meer uit hun context worden getrokken, richting techno bijvoorbeeld.’

Trends

Voor Tom Trago is muziek maken een zoektocht naar het muzikale zelf.

‘Als ik achter trends aanloop, dan leidt dat af van de ontwikkeling die ik zelf wil maken als muzikant. Ik wil de muziek vinden die op dat moment het beste bij mijn gevoel past. Mensen die sterk hun eigen koers varen, zullen altijd ergens aan het begin van een nieuwe trend staan en op die manier aanwezig kunnen zijn met hun muziek. Als dj heb ik veel trends zien komen en gaan. Dat maakt je ervan bewust dat als je een trend volgt, die trend ook direct weer weg kan zijn. Ik denk dat je beter kan focussen op het maken van inspirerende muziek en niet in welk hokje die past, of dat die trendgevoelig is. Daar kom je verder mee volgens mij.’

Beroep

Trago is tot nu toe vooral bekend geweest als dj. Rond z’n vijftiende kocht hij draaitafels van het geld dat hij met een krantenwijk verdiende en al snel begon hij met draaien op feestjes en in buurtdiscotheken in Wijk bij Duurstede en omgeving. ‘Op mijn achttiende verhuisde ik naar Amsterdam, waar ik een jaar een managementopleiding voor de non-

‘Als dj heb ik veel trends zien komen en gaan’

‘Ik wil liever producer zijn’

Het nieuwe album Iris van Amsterdammer Tom Trago laat een aangenaam mengsel horen van house en disco, op een volstrekt eigen en relaxte manier gemaakt en met verve uitgevoerd.

Tekst Arjan van Sorge

26

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

profit sector heb gevolgd. Dat ging al in de richting van festivals organiseren. Al snel had ik veel boekingen als dj; vijf jaar heb ik actief in clubs in Amsterdam gedraaid en de laatste vijf jaar over de hele wereld.

Nu is het muziek maken tot mijn beroep uitgegroeid, het is waar ik echt voor opsta en zin in heb.’

Grenzen

Het ging pas echt los voor Tom met de MPC2000, een sampler/sequencer van Akai uit de tijd dat computersoftware nog niet zo voor de hand lag als nu. ‘Een vriend van mij had zo’n ding en ik keek met zulke ogen toe hoe hij stukjes uit soulplaten nam, die geluiden inlaadde en er zijn eigen muziek van maakte. ‘Zo werkt dat dus!’ Het maakte mij ook duidelijk dat als ik voor de rest van mijn leven verder wilde met muziek, ik daar dan onderlegd in moest worden. Drie jaar lang deed ik twee dagen per week een vooropleiding en kreeg ik pianoles.’

‘Maar heel goed met een instrument zijn, is niet mijn weg, ik wil liever producer zijn, het totaalplaatje zien. Hoe krijg ik meerdere mensen in dat spectrum van geluid, hoe zet je dat mooi neer? Dat zijn allemaal keuzes die een producer moet maken. Hoe ik het het beste kan doen om goede muzikanten in hun krachten te zetten. En dat is nog steeds een uitdaging, helemaal als je gaat luisteren naar producers die jou al voor zijn geweest. Daar ben ik nog lang niet klaar mee!’

Go Back To The Zoo

NEDERLANDS FEESTJE TIJDENS

sxsw Laura Jansen

28

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

Elf Nederlandse bands stonden dit voorjaar op South By Southwest (SXSW) in Austin, Texas, een van de grootste muziekcongressen ter wereld. Vijf daarvan stonden op een door MCN MusicXport.nl ge­organiseerde Dutch Impact Party. Het Nederlandse feestje trok een kleine duizend bezoekers.

Tekst Arjen Davidse Foto’s Ben Houdijk

Vijf bands op Dutch Impact

2011 Op SXSW spelen dit jaar zo’n tweeduizend bands in het officiële programma. Wie wil opvallen, moet dus zo veel mogelijk optredens zien te regelen. Dat snappen de Nederlandse bands ook; ze spelen allemaal drie, vier of zelfs vijf keer deze week. Wat ook helpt om publiek te trekken, is het organiseren van en een showcaseparty waar in korte tijd meerdere bands zich presenteren aan de muziekprofessionals. Er zijn dergelijke feestjes van platenlabels, maar ook van landen. Nederland presenteert zich dit jaar tijdens de zogeheten Dutch Impact Party, korte, twintig minuten durende optredens van De Staat, Laura Jansen, Go Back Too The Zoo, The Black Atlantic en Death Letters.

Het feest staat gepland in de West Tent op Brush Park, recht tegenover het congrescentrum in Austin, maar wordt enkele uren van te voren door de SXSW-organisatie verplaatst naar de Oost Tent, de absolute toplocatie hier, maar met een capaciteit van zo’n achthonderd mensen ook bijna vier keer groter. We maken ons zorgen of die komen, maar als om 17.00 uur de hekken opengaan, stroomt het volk letterlijk binnen. Vijf minuten later staat Go Back To The Zoo voor een goed gevulde tent en blijkt de geluidskwaliteit van de PA van een ongekend hoog niveau. Een ander voordeel van deze A-locatie!

Terwijl Go Back To The Zoo een strakke en overtuigende set neerzet, blijft het publiek toestromen, zodat als Laura Jansen begint de tent werkelijk stampvol is. Haar set leidt tot gejuich, Laura is verreweg de meest bekende van de Nederlandse acts hier dit jaar. Een dag eerder deed ze niet minder dan acht radio- en tv-interviews en alleen al deze week speelt ze op acht verschillende party’s. Maar nergens voor zoveel publiek als hier. Na afloop zijn Laura en haar manager zeer tevreden.

The Black Atlantic weten vervolgens te overtuigen met hun verstilde, ingetogen songs, waarmee ze het rumoerige publiek toch behoorlijk stil weten te krijgen en tot het einde toe weten te boeien.

Hoe groot is het contrast met de explosie van geluid die de twee jongeheren van Death Letters daarna over het terrein kieperen. Er is inmiddels overduidelijk minder publiek aanwezig. Etenstijd tenslotte en door de hoge opkomst is de barbecue inmiddels al op. Het resterende publiek luistert echter wel bijzonder aandachtig en Death Letters maakt een aantal fans en vrienden voor het leven.

Als slotact De Staat het podium opstapt, betreedt een hele nieuwe golf bezoekers het terrein en nog voordat ze goed en wel van start zijn gegaan, staat de tent weer grotendeels vol. En terecht, want De Staat zet een gloedvolle en steengoede show neer. Diverse Amerikanen die wij spreken, tonen zich diep onder de indruk, vooral ook van het feit dat ze de sound van De Staat werkelijk niet in een hokje kunnen plaatsen: ‘This is something completely new!’.

Na afloop horen we van de dame die bij de ingang alle bezoekers heeft geteld, dat er maar liefst 954 mensen zijn geweest. En, niet onbelangrijk, vrijwel allemaal mensen met een badge. Een kleine toelichting is hier op zijn plaats: het publiek op SXSW is verdeeld in drie soorten: de ‘locals’, op zoek naar alles wat gratis is, de ‘wristbands’, oftewel de muziekfans die een kaartje voor de shows hebben gekocht en de ‘badges’: de professionals, de zogenaamde decisionmakers en talentbuyers waar het de bands hier om te doen is. En die waren vandaag dus en masse bij Dutch Impact. Nu is het afwachten wat dit alles de Nederlandse bands in de nabije toekomst zal gaan opleveren. mei/juni 2011

FRET

29

Bleekschetensoul uit Zeeland

RACOON 30

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

R

Lessen, Goes, Liverpool en Amsterdam: vier plaatsen die verbonden zijn met de geschiedenis en toekomst van de Zeeuwse band Racoon. FRET nam zanger Bart van der Weide en bassist Stefan de Kroon mee op reis naar aanleiding van hun vijfde plaat Liverpool Rain. ‘Het publiek zal aangenaam verrast zijn.’

Tekst Tom Springveld

Lessen

Op z’n Frans: Lessines. De Waalse geboorteplaats van de surrealistische schilder René Magritte (1898-1967). Zijn schilderij Golconde uit 1953 siert de hoes van het vijfde Racoon-album Liverpool Rain. ‘Dat was een ingeving van onze Stefan’, vertelt zanger Bart van der Weide (36). ‘We waren al drie maanden bezig met een albumontwerp en we kwamen er maar niet uit. Tot hij door de goden bezocht werd.’

Bassist Stefan de Kroon (43): ‘Ik zag dat schilderij voor me met de titel Liverpool Rain erbij – ja, dat klopte helemaal.’ Wat Magritte doet, is het begrip ‘werkelijkheid’ op losse schroeven zetten en spelen met de verwachtingen van het publiek. Racoon wil zich daar niet mee bezig houden, zegt Stefan. ‘We proberen ons eigen ding te doen en geen rekening te houden met wat het publiek van ons verwacht.’ Dat is volgens Bart ook helemaal niet nodig. ‘Eigenlijk weet het publiek wel wat het van ons kan verwachten. Maar ik denk dat het wel aangenaam verrast zal zijn. We hebben op een of andere gekke manier, als vier bleekscheten uit Zeeland, de soul wel goed weten te raken op sommige nummers. Dat zit ’m in momenten. Producer Wouter van Belle wist die heel goed te pakken. Negen van de tien keer stond het er al op terwijl ik nog niet eens wist dat we begonnen waren. Daardoor krijg je heel directe, eerlijke momentopnames.’

Stefan: ‘Soms is een take misschien niet perfect, maar is het gewoon dé take.’

Goes Kleine stad in Zeeland (Zuid-Beveland), heimat van Racoon. Waar de mensen niet zo bescheiden zijn als weleens wordt gedacht. Bart: ‘Als je een gereserveerde Zeeuw vijf bier geeft en in een feesttent zet, dan maakt hij meer lawaai dan een Noord-Hollander.’ Goes en Racoon horen bij elkaar zoals Liverpool bij The Beatles. Bart: ‘Voor mij is de magie van Goes dat mijn familie en vrienden er wonen, dat ik op een scheet afstand van de zee zit, dat de huizen er betaalbaar zijn en dat het negen van de tien keer wél lekker weer is terwijl het ergens anders in Nederland zeikt.’

Stefan: ‘Het is gewoon een leuk, energiek stadje. Je zou het niet denken, maar er is van alles te doen. [Ironisch] Je hebt er zelfs een paar kroegen. La Strada en De Pompe zijn onze favorieten. Ze zijn ondertussen wel trots op ons in Goes. Ze zien ons wel een beetje als ‘hun’ bandje. Dat merk je aan de reacties op straat. Zeker nu de publiciteit weer begint te borrelen omdat er iets nieuws aankomt.’

Stefan woont ook daadwerkelijk in Goes, Bart op een steenworp afstand in Kloetinge (‘zes inwoners ongeveer’). Er moet heel wat gebeuren willen ze er ooit nog vertrekken. ‘Het water moet héél snel omhoog komen’, grapt Bart. ‘Dan ben ik weg.’ Ze zijn trouwens al eens uit Goes vertrokken.

Stefan: ‘Ik heb twaalf jaar in Amsterdam gewoond, de rest in Utrecht. Dat hebben we al gehad.’ Goes biedt rust en comfort. Bart: ‘Ons leven is een drukke rivier met snelstromend water. Af en toe heb je een keerstroom nodig, een grote rots waar je achter kan gaan liggen. Dat is Goes.’

Liverpool

Stefan: ‘Twee jaar terug hebben we in Liverpool een paar shows gedaan.

Daar heeft Bart Liverpool Rain geschreven, het eerste nieuwe liedje voor dit album. Heel veel titels hebben de revue gepasseerd, maar die bleef echt plakken.’ Voor Bart staat Liverpool Rain gelijk aan ‘stamina’, uithoudingsvermogen. ‘Het heeft niks te maken met druilerig rotweer, grijze luchten en stank van de fabrieken. Liverpool Rain staat voor doorzetten, tanden erin en niet opgeven, net zoals The Beatles dat deden. Die speelden twee keer per dag, zeven dagen per week, maanden aan een stuk in The Cavern. En dan ga ik een beetje zitten miepen achterin de bus als ik een toertje van nog geen tien dagen doe?’

In navolging van John, Paul, George en Ringo toog Racoon naar de Abbey Road Studios in Londen. ‘Wouter van Belle had al vaker samengewerkt met Andrew Powell, producer van Kate Bush en toetsenist van The Alan Parsons Project. Powell doet veel met het London Chamber Orchestra en die nemen vaak op in Abbey Road.’ Het orkest zette de puntjes op de i, of zoals Bart het verwoordt: ‘Daar kregen we het pak aan.’ Stefan over de toch wel prijzige onderneming: ‘Als je het resultaat terughoort… die meerwaarde is niet in geld uit te drukken.

Het klinkt als een klok en trekt de plaat naar een veel hoger plan.’

Amsterdam Op 12 mei presenteert Racoon het nieuwe album in Paradiso. De show was razendsnel uitverkocht. ‘Daar was ik wel trots op, al is het lullig voor de fans’, aldus Bart. ‘In het najaar komt er nog een. Hoe de avond in Amsterdam eruit gaat zien, weten we nog niet. We zijn gewoon rete­goed live, ik kan niet anders zeggen. Er komt geen veertien- of zestienkoppig orkest op het podium. Maar vier van die sexy vrouwen met cello’s en korte rokjes zou niet verkeerd zijn.’

Stefan: ‘Je moet nooit proberen om een plaat klakkeloos en integraal na te spelen. We geven er onze eigen invulling aan en zullen misschien af en toe wat mee laten lopen van de Abbey Road-sessies. We zullen het zien.’

Live

5 mei 12 mei 21 mei 2 juni 11 juni 17 juni 18 juni

Live

live

Paradiso Amsterdam Pop On Top Festival Valkenburg Dauwpop Hellendoorn Ajoc Festival Mijdrecht Concert At Sea Renesse Zomerfeesten Hengevelde Dutch Valley Velsen-Zuid

www.racoon.nl mei/juni 2011

FRET

31

F

FREMDTUNES

Vers, verfrissend en vooral vinyl

zelf kunnen bepalen. Wij werken bijvoorbeeld met een vaste vormgever, Mister Adam, voor de hoezen. Op een gegeven moment waren we op gesprek bij een label dat een vaste vormgever had, maar ik vond het crappy shit. Wij hebben zelf ook een netwerk opgebouwd. Wat dat betreft is Fremdtunes gewoon een ding dat klopt en waar je elkaar niks hoeft uit te leggen. Met Fremdtunes willen we een platform bieden voor muziek die wij tof vinden. Dat kan zowel iets van onszelf zijn als muziek van anderen. Wij richten ons vooral op producers en beatcreators en maken een keuze die gebaseerd is op onze eigen smaak.’

Foto Rosa Maria Koolhoven

Kelpe & Coco Bryce

Fremdtunes is een independent platenlabel dat vorig jaar werd opgericht door Rogier van Hout (dj/producer Mace) en Neels Smeekens (dj/producer Optimus). De focus van het label ligt op instrumentale muziek: van triphop en dub tot rare grooves en hiphop.

Maar ook funkjazz, elektronica en turn­ tablism komen aan bod. Een gesprek met initiator Rogier van Hout.

Vorig jaar verschenen al behoorlijk wat releases op Fremdtunes. Zo was daar onder meer de Fremdkunst-ep Zauberschwein By Candlelight en de eerste labelsampler Fremdtunes: The Series 1 (met tracks van DJ Optimus, Kid Sundance, Coco Bryce en Solo Moderna). Maar ook de mixtape Fremdblend – Tunes For The Future: Volume 1 en recente releases van de Britse elektronica-artiest Kelpe (Chocolate Money EP) en het album Boesoek van Coco Bryce (‘skwee vs boombap vs breakbeats vs funk’) behoren tot de huzarenstukjes van Fremdtunes.

Rogier over de release van Kelpe: ‘Ik hoorde via Coco Bryce dat Kelpe een ep had die hij uit wilde brengen en dat hij over zijn oude label niet helemaal tevreden was. Chocolate Money is zowel op vinyl als digitaal verschenen en is gedistribueerd via Rush Hour. Het gros van onze releases zal op vinyl uitkomen en digitaal en een enkele keer ook op cd. Ik zou het liefst alles gratis weggeven, maar dat kan gewoon niet, dus we proberen er een beetje een balans in te brengen.’

‘Coco Bryce (een personage uit de hilarische Schotse film The Acid House van Irvine Welsh, RJ) is een Nederlander en die gaat het momenteel aardig voor de wind. Hij doet het bijvoorbeeld in Engeland goed. Daarvan geven we dan een gratis track weg, maar als de plaat uitkomt, moeten mensen daar gewoon voor betalen. Met Fremdkunst hebben we een ep’tje uitgebracht als gratis download, maar dat was zo’n kant-en-klaarproduct dat we het net zo goed wel hadden kunnen verkopen.’

Toekomstmuziek Tekst Roel Janssen

De eerste release op Fremdtunes was de bewerkte re-release van het razend knappe album Fremdkunst van DJ Mace dat in 2007 voor het eerst verscheen. Vette beats, funky tunes en filmische sound­ scapes domineerden deze toch wat onderbelichte plaat. Voor het album gingen Rogier en Neels bij diverse labels langs, maar vage beloftes en onbevredigende gesprekken deden de mannen besluiten om het uiteindelijk dan maar gewoon allemaal zelf te doen en een eigen label te beginnen. Rogier: ‘Je wilt gewoon uitbrengen wat je tof vindt en dingen

32

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

Naast Fremdkunst (Mace, Optimus & Vindictiv) is er ook nog het duo OptiMace (Optimus & Mace) dat in april 2011 hun Used Future EP heeft uitgebracht met daarop een mix van beats, jazz, fusion en soundscapes.

Maar Neels Smeekens opereert in zijn eentje ook onder de naam DJ Optimus, waarvan in juni 2011 een ep in de planning staat. Rogier: ‘We hebben een verzamelaar op vinyl uitgebracht (Fremdtunes: The Series 1) en daar staat een nummer van hem op. Hij heeft onder meer dingen gedaan voor het album van The Proov. De ep van Optimus wordt echt een hiphopalbum in de stijl van – als we dan toch moeten vergelijken – Pete Rock en Nicolay. Er staat ook een aantal Amerikaanse mc’s op, zoals Rasco, Prince Po (Organized Konfusion) en El Da Sensei (Artifacts).

Ik vind het zelf heel tof, omdat hij met zowel oude samples als elektronica en live-instrumenten gewerkt heeft. We zijn nu aan het kijken hoe we dat zo goed mogelijk aan de man kunnen brengen.’

GodfaTHERS Ze hebben in Nederland aan de wieg gestaan van een muziekstijl, liepen voorop en hebben onmiskenbaar hun stempel gedrukt op de Nederpop. In de serie Godfathers aandacht voor de psychedelische beat uit de jaren zestig. De Dordrechtse band The Zipps was daar een belangrijke exponent van.

Tekst Di-Lan Sun Foto Alex de Groot

D

PETER NUYTEN (THE ZIPPS) OVER PSYCHEDELISCHE MUZIEK ‘Er komt toch weer interesse voor. Ik geef les en studenten vragen me er vaak naar.

Het zijn dan dj’s die er iets mee willen. De dancescene heeft zich technisch ook heel goed ontwikkeld. Zowel muzikaal als visueel is het erg interessant. Tekstueel doen rappers veel goede dingen. Als je wilt doen wat wij deden, moet je het tijdsbeeld wel willen en durven benoemen. En als het gaat om een goede mix tussen beat en tekst­ behandeling vind ik dat Torre Florim met De Staat erg goede dingen doet.’

MEER PSYCHEDELICA Seemon & Marijke Nederlands kunstenaarsduo dat wereld­ beroemd wordt met psychedelische ontwerpen voor popgrootheden als The Beatles, Bob Dylan, Cream en The Hollies.

Boudewijn de Groot Maakt met Picknick zijn eigen Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Het is de eerste commercieel succesvolle psychedelische plaat.

Dragonfly Zeeuwse psychedelische band rond de broertjes De Queljoe. De bandleden staan met beschilderde gezichten op het podium.

BELANGRIJKE ALBUMS Group 1850 – Agemo’s Trip To Mother Earth (1968) Boudewijn de Groot – Picknick (1968) Legendary Pink Dots – Brighter Now (1982) Acid Junkies – Paranoid Experience (1994)

ordrecht is een belangrijke factor in de geschiedenis van The Zipps. Zelfs zo dat de band officieel tot het culturele erfgoed van die stad behoort: het volledige muzikale archief van de band is ondergebracht in het gemeentearchief.

‘Dordt was begin jaren zestig een ondergeschoven stad’, vertelt Peter Nuyten, gitarist van The Zipps. Door de ligging gaan jongeren zowel stappen in Rotterdam als Breda en komen zo met verschillende jeugdculturen in aanraking. Volgens Nuijten was er een enclave Indorockers in Dordrecht. Jonge muzikanten trokken daar veel mee op. ‘We hadden meer branie dan de Indorockers uit Den Haag.

De indorock was de basis, later kwam er beat bij.’ Verder waren er skiffle-invloeden.

Nuyten begint in de vroege jaren zestig samen drummer John Santoro een beatclub. Via Antwerpen was dat Franse fenomeen overgewaaid.

In de clubs worden optredens afgewisseld met populaire plaatjes. The Zipps wordt de huisband. ‘Dat was een gezonde leerschool. We konden doen wat we wilden, want als het publiek het niks vond, kwam er daarna wel weer een leuk plaatje waarop ze konden dansen.’

In het Dolhuys krijgt de band gestalte. Met enkele vrienden worden de teksten onder handen genomen. ‘We moesten de boel entertainen. Dus wilden we langere nummers maken, maar daar hoorden dan ook teksten bij. Die werden niet alleen gezongen, maar we deden ook aan gesproken woord. Beat and poetry noemden we dat.’

Het concept slaat aan, vooral ook omdat er lichteffecten bijkomen. ‘Dat ging toen nog heel simpel met geverfde lampen’, zegt Nuyten. Al snel maakt de band furore en gloort er een platencontract. Maar daar zitten wel haken en ogen aan. ‘Niet al onze teksten konden. Sommige Amerikaanse termen waren gewoon te ruig voor de platenmaatschappij.’

Het wordt mede daardoor moeilijk om The Zipps gedraaid te krijgen. ‘We konden bijna nergens terecht. De VPRO wilde wel’, zegt Nuyten nu. ‘Radio Veronica was eigenlijk te commercieel voor ons.’

De grote ommekeer komt in 1967 als Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van The

Beatles uitkomt. Opeens is psychedelische pop hot. De platenmaatschappij is bang dat The Zipps ervan beticht worden The Beatles na te apen. ‘Maar het lag toch anders’, betoogt Nuyten. ‘Paul McCartney en Mick Jagger kwamen naar Nederland om naar bands als The Zipps te kijken. Wij waren toen al veel verder en veel vrijer dan in Engeland.’

1967 wordt een topjaar voor de band, maar al die creativiteit eist z’n tol. ‘Je kunt dat niet te lang volhouden’, zegt Nuyten. Vandaar dat The Zipps in 1968 pas op de plaats maakt. Er komen wat wisselingen en in 1971 valt het doek.

Nuyten blijft in de muziek. Hij wordt studiotechnicus en verdiept zich in de technische aspecten van muziek maken en opnemen.

The Zipps worden intussen niet vergeten. Zo af en toe duikt er weer een bootleg op of wordt er door een buitenlandse band een nummer gecoverd. Als Nuyten de masterbanden van z’n band in handen krijgt, wordt het tijd om weer echt met The Zipps aan het werk te gaan.

In 1999 verschijnt een cd met de singles die gretig aftrek vindt, ook in het buitenland. The Zipps beginnen aan een tweede jeugd. Kicks And Chicks verschijnt op diverse compilatiecd’s en de band treedt weer veel op. In april 2011 vieren The Zipps hun 45-jarig bestaan met de uitgave van een lp met demo’s uit de beginperiode van de band. ‘Die hebben we in Haarlem laten persen. Die songs konden toen niet worden uitgebracht omdat we ze moesten aanpassen. Dat wilden we niet.’

‘Paul McCartney en Mick Jagger kwamen naar Nederland om naar bands als The Zipps te kijken’ mei/juni 2011

FRET

33

Tussen dromen en doen ligt een gapend gat: vaak zaaien twijfel en terughoudendheid onrust. Zo niet bij Death Letters. Het Dordtse duo ging vorig jaar naar Austin, Texas om hun tweede plaat Post-Historic op te nemen.

Gewoon, omdat daar een producer zat met wie ze graag wilden werken. ‘We wisten gelijk dat het goed zat.’

Tekst Tom Springveld Foto’s Joni Spaan

DE LE

Gewone jongens

34

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

EATH ETTERS met een enorme passie

Foto xxxxxxxxxxxx

mei/juni 2011

FRET

35

‘Het is nu veel muzikaler, veel melodieuzer.

Interessanter’

Wie met Jordi ‘Duende’ Ariza Lora (19) en Victor Brandt (18) praat, begrijpt wel waarom ze al vóór hun twintigste een plaat in de VS opnamen. Het zijn in wezen gewone jongens, die grote ogen krijgen als ze het over hun favoriete bands hebben en zoals ieder ander YouTube afstruinen naar nieuwe muziek, maar hun passie en drive zijn ongeëvenaard onder leeftijdgenoten.

In het kort: in 2006 besluiten Brandt en Ariza Lora een band te beginnen, zonder direct uit te sluiten dat een bassist zich later bij hen zou voegen. ‘Tijdens de eerste oefensessies was het: kijken of het werkt’, vertelt Victor. ‘Als het voor ons werkte, dan zouden we gewoon met z’n tweeën doorgaan.’ Rond die tijd had Duende – veertien jaar oud – veel van de nummers die in 2009 op het titelloze Death Letters-debuut zouden belanden al geschreven.

Het grote publiek kreeg begin 2008 zijn eerste dosis Death Letters toegediend tijdens een uitzending van VPRO’s Villa Life. Het tweetal won de bijbehorende bandcompetitie. De prijs: een akoestische backstagesessie in de 3VOOR12-tent op Pinkpop. Nog datzelfde jaar

36

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

ramde de band in drie dagen tijd zijn debuutalbum op plaat, geheel in lijn van de energieke, van blues doortrokken rock-’n-roll die ze toentertijd maakten. Ondertussen bouwden Brandt en Ariza Lora hun livereputatie gestaag op en vormden zich in het hoofd van laatstgenoemde nieuwe liedjes die weinig met de blues van doen hadden.

Liedjes die nu samen Post-Historic vormen en een geheel nieuw licht werpen op een tweemansformatie die in no time uitgroeide van tienersensatie tot serieuze, drukbezette rockband.

Austin, Texas De dag nadat FRET met Death Letters sprak, sprongen de jongens op het vliegtuig naar Austin. Een bijzondere trip, niet alleen omdat er een handvol shows gespeeld ging worden op het fameuze festival South By Southwest (SXSW), maar ook vanwege het weerzien met nieuwe vrienden. Chris ‘Frenchie’ Smith bijvoorbeeld, de Amerikaanse producer die achter de knoppen zat tijdens de Post-Historic-sessies in datzelfde Austin, vorig jaar september.

Scholier Duende – hij doet dit jaar eindexamen – en Popacademiestudent Victor genieten zichtbaar als ze praten over hun tijd in de hoofdstad van Texas en het nieuwe Amerikaanse avontuur dat op het punt van beginnen staat. ‘We willen ons tijdens SXSW aan zoveel mogelijk labels en boekers laten zien’, stelt Duende onomwonden. ‘Misschien staat er wel een supervet label te luisteren – je weet het niet.’

Twee dagen na het interview speelt Death Letters voor ongeveer zeventig man in de achtertuin van een café op 6th Street, dé uitgaansstraat van Austin. Ook wordt er opgetreden tijdens de Dutch Impact Party op een grasveld tegenover het Convention Center en op een feestje van Frenchie in de tuin van Guero’s Taco. ‘Net voor de zomer van 2010 spraken we Frenchie voor het eerst’, vertelt Duende. ‘We waren toen net aan het bekijken welke producer we zouden vragen voor deze plaat. Een dag nadat we hem de preproductie van de plaat hadden laten horen, zei hij letterlijk: ‘Gasten, dit is echt te gek, ik wil dit héél graag doen. Ik ben vereerd dat Death Letters in mijn leven is gekomen.’

Toen wisten we dat we naar Austin moesten gaan.’

‘Na aankomst heeft hij ons de stad laten zien en zijn we met z’n allen gaan eten. We wisten gelijk dat het goed zat met die gast – dat was zó’n opluchting.’ Victor bekent dat het eng was: naar Austin vliegen om te werken met iemand die ze eigenlijk helemaal niet kenden. ‘Het had gigantisch mis kunnen gaan als we het bijvoorbeeld niet met Frenchie hadden kunnen vinden, maar gelukkig was dat niet het geval.

De dag na de avond dat we hem ontmoetten, zijn we gelijk gaan opnemen. Het liep echt bizar goed.’

Death Letters ging optimaal voorbereid de studio in, met ‘een hele sterke preproductie, veel beter dan gemiddeld’, aldus Duende. ‘Een paar ideeën hebben we daar toegevoegd, maar eigenlijk was alles al af.’ Wat vooral op het conto van Chris ‘Frenchie’ Smith geschreven kan worden, is de volgens Brandt hoorbare ‘Austin-vibe’. ‘De sfeer in de studio, hoe hij met ons omging, de tips die hij gaf – dat gevoel hoor ik ook terug op bijvoorbeeld The Century Of Self van …And You Will Know Us By The Trail Of Dead. Dat album is in dezelfde studio gedaan.

Ik weet niet of het aan mij ligt omdat we daar hebben opgenomen, maar je hoort heel erg de Austin-vibe op die plaat terug.’

Tienerjaren Het lijkt apart, op deze leeftijd naar Texas afreizen om een plaat op te nemen, maar het is Death Letters ten voeten uit. Net als de manier waarop Duende praat over het eerste Death Letters-album: alsof het

ancient history is. En eigenlijk is dat ook wel een beetje zo. ‘Die eerste plaat heb ik geschreven toen ik veertien was, de tweede toen ik zeventien was. Het verschil is heel groot, want in je tienerjaren groei je het hardst. Er komen zoveel meer invloeden bij en je krijgt een veel bredere interesse. Die nummers van de eerste plaat schrééf ik gewoon niet meer. Het is nu veel muzikaler, veel melodieuzer. Interessanter.

Voor mensen die de blues van de eerste plaat hoorden, wat eerst wel een beetje een bekend ding was bij ons, is het raar om zo’n enorme overgang te maken, maar eigenlijk is het gewoon heel natuurlijk gegaan.

Lang niet zo drastisch als de luisteraar misschien denkt.’

Een tiener die het over zijn ‘tienerjaren’ heeft, is dat tijdperk geestelijk allang voorbij, maar voorlopig wonen Brandt en Ariza Lora nog gewoon daar waar ze opgroeiden en elkaar leerden kennen: in Dordrecht. Gaan ze daar nooit weg? ‘Liever wel’, lacht Duende. ‘Rotterdam, Utrecht – dat is wel waar het eerst aan gedacht wordt. Vooral Rotterdam, omdat we daar eigenlijk de hele week zitten. We hebben er onze oefenruimte.’

Plannen Voorlopig heeft verhuizen geen prioriteit, veel spelen wel. Waar, dat maakt Death Letters niet zoveel uit. Met Post-Historic kunnen ze alle kanten op. ‘Dat is het mooie aan deze nieuwe plaat: we kunnen heel zacht klinken, maar ook loeihard spelen,’ zegt Duende. ‘Die balans hebben we gewoon goed gevonden. Daardoor zijn we tegelijkertijd een heel makkelijk én een heel moeilijk bandje om te boeken. Het tweede nummer op het album, Temporary Frame, is bijvoorbeeld een echt punknummer dat plotseling overgaat in een ambient stuk. Daar hou ik van. Het is veel interessanter om, in plaats van alleen maar te raggen, heel erg gefocust te zijn op melodie. Wild zijn, maar op een beheerste manier.’

Dat de twee alleen met elkaar rekening hoeven te houden, is daarbij alleen maar een voordeel. Duende: ‘Ik vind het nog steeds een wonder dat Vic niet gek van me wordt, want live ben ik nogal een chaoot. Het is knap als je dan zo strak kunt blijven spelen.’

Alles wat ze niet in Death Letters kwijt kunnen, vindt vanzelf zijn weg naar andere projecten. Zo drumt Brandt bij viermansformatie My Worst Case Scenario – ‘zeg maar een beetje posthardcore’ – en houdt muzikale veelvraat Ariza Lora er naast Death Letters de bands My Corduroy Life en Back To Grey op na. Ook komt hij nog dit jaar met een ep, te verschijnen op zijn eigen label Silent Voice Records. ‘Ik heb een keer in een spontane bui muziek geschreven op een Spaans gedicht dat ik helemaal het einde vond. Op een gegeven moment dacht ik: waarom maak ik hier niet gewoon een project van?’ Voorlopig is het echter Death Letters wat de klok slaat. ‘Vanaf april gaan we helemaal los. Eerst doen we veel festivals, eind augustus en september zitten we in Scandinavië en daarna hopen we hier nog een soort van najaarstour te doen. Genoeg plannen!’

Live

3 juni 4 juni 18 juni

Live

Odd Stream Nijmegen Ekko Utrecht Robfest Eersel

live

www.deathletters.net mei/juni 2011

FRET

37

PW

PROJECT WILDEMAN

Foto Janneke van Leeuwen

Stijve harkenpraat blijkt percussief taaltje

De Lullo’s op acid, bureau-bokito’s, poëtisch rauzende ritualisten: met Project Wildeman kun je alle kanten op. Maar het resultaat is geheid kippenvel, kriebels en een keiharde impressie van de grote kladderadatsch.

Tekst Arjan van Sorge

Sven Hamerpagt, Robin Block, Maarten Vinkenoog en Milan Mes zijn stuk voor stuk goedgebekte, nieuwsgierige en studentikoze Amsterdammers, maar ze gaan dieper dan doorsnee.

Urenlang kunnen ze intens en uitgebreid praten over de onderliggende lagen van hun sinds drie jaar bestaande mengsel van poëzie, theater, beweging en muziek. Dat in tegenstelling tot hun optredens, die rauw op het dak van de nietsvermoedende bezoekers vallen en kort en hevig zijn. Wildeman is een act die tot voor kort kampte met het probleem dat ze in geen enkele categorie viel en dat nu in een voordeel heeft omgezet. Maar waar ook twee Grote Prijs van Nederland finalisten in spelen: Robin Block en trompettist Milan Mes, uit de band van singer-songwriter Lee Mason.

Het tweede album, na Cirkel Der Beschaving, heet De Streep en komt uit in april. Sven: ‘In twee dagen hebben we met een mobiele set-up negentien nummers opgenomen. Binnen onze composities laten we veel ruimte voor improvisatie, maar het is op zich altijd ingekaderd.

Het verhaal is duidelijk en daarbinnen kunnen we de vrijheid nemen.’

Robin: ‘Het is ooit begonnen als een manier om poëzie van het papier af te trekken en de dialoog aan te gaan met muzikale aspecten zoals de klank en het ritme van taal. Elk van ons afzonderlijk heeft een par-

38

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

tij die uit klanken bestaat. Als die vier partijen samenvallen, wordt het pas een zin. Het vereist veel training om ritmisch qua timing en klank met één stem te spreken en om het zo te krijgen dat je het ook als één zin hoort. We spelen met kakofonie en betekenis – dat een zin in en uit elkaar valt. Op een gegeven moment wordt het een zin en dan beginnen twee mensen weer met een ander deel, het begin van de volgende zin. Ik hoor poëzie altijd in mijn hoofd, ik sla heel vaak de stap van op papier schrijven over. Ik hoor het in ritmes en klanken; waar mensen liedjes horen, hoor ik gedichten.’

Fysieke ervaring Maarten: ‘We verleggen de grenzen tussen de verschillende disciplines taal, muziek en lichaamstaal.’

Robin: ‘Vaak hoor je een achtergrondmuziek bij de tekst. Je hebt bands als De Kift die theatrale elementen integreren, of mensen als Spinvis die bezig zijn om te knippen in muziek en taal. Ons ding is meer om een ritueel te maken van de taal; ritme, klank, betekenis en beweging moeten één taal worden. We zijn begonnen als poëziemuziekband. Daar zijn lichaamstaal en theatrale elementen langzaam bijgekomen. Het is de bedoeling dat alles bij elkaar een taal wordt. Een taal die je om de oren slaat, in de onderbuik raakt, in je gezicht loopt te zweten. Dat is ook hoe we live werken, het is heel fysiek. Het is vaag om in woorden uit te drukken, maar als je het ziet, begrijp je het. Het stoelt feitelijk op rituelen, het is een oerding. Het is logisch dat het gesproken woord op die manier wordt gebracht, maar het is hier een minder gangbare wijze. Voor mij is het echter één ding, het is raar dat het normaal zo gescheiden wordt.’

Project Wildeman is een productie van het Paradiso Melkweg Productiehuis (PMP). De voorstelling is geregisseerd door Titus Tiel Groenestege en Ria Marks (beiden van Orkater). Kijk voor speeldata op www.projectwildeman.nl.

Backstage In de rubriek BACKSTAGE nu eens geen aandacht voor de band of artiest, maar voor de mensen die in de muziekwereld achter de schermen werken.

Tekst John Buis

I

n de tijd dat ik begon, in 1990, waren er nog niet zo veel oefenruimtes in Amsterdam. Vroeger kon je gewoon repeteren in de kelder, buren vonden het wel oké. Op een gegeven moment zorgde geluidsoverlast in de stad voor steeds grotere problemen en voorzagen oefenruimtestudio’s in de stad in een grote behoefte.

ALBERT PRONK BEROEP EIGENAAR/ BEHEERDER VAN OEFENRUIMTE­ STUDIO MELODY LINE

Er komt veel kijken bij het beheren van een oefenruimte. Het begint met het vinden van een geschikt pand op een geschikte locatie.

Daarna moet je het pand compleet verbouwen tot oefenstudio’s. Wij hebben twintig oefenstudio’s, zowel gewone als luxe ruimtes, die je per drie uur kunt huren, maar ook per maand.

Daarnaast hebben we een reparatieafdeling, een muziekschool, een podium, een opnamestudio, een winkel én een verhuurafdeling.

Wij zorgen voor een zanginstallatie, twee gitaarversterkers, een basversterker en een drumstel.

De apparatuur die we hier gebruiken, is een beetje doorsnee voor wat de gemiddelde muzikant wil. Wat we hebben staan, is eigenlijk erg goed; over het algemeen zelfs beter dan wat muzikanten zelf kunnen betalen. We zorgen dat de apparatuur up-to-date is en dat het werkt, zodat mensen in kunnen prikken en gelijk kunnen spelen. Een techneut onderhoudt onze spullen, maar ik moet zeggen dat als je met A-merken werkt, apparatuur niet zo vaak stuk gaat.

Er repeteert hier van alles: professionele bands zoals Moke, maar ook hobbybands die elke maandag- of dinsdagavond komen, gewoon omdat ze het leuk vinden om te spelen. Overdag hebben we hier veel beginners rondlopen van de popopleiding van het ROC. Er worden diverse studio’s verhuurd aan muziekscholen.

Die moeten nog heel veel leren en krijgen daarbij les en ondersteuning van leraren. Ook komen hier af en toe buitenlandse bands. Die willen hier oefenen en gaan daarna op tournee door Europa.

Er is hier veel reuring in de tent. We organiseren regelmatig optredens. Op zondag hebben we matinee, op maandag hebben we jam­ sessies en op donderdag treden singer-songwriters op. Daarnaast houden popscholen hier presentaties.’ www.melodyline.nl

‘Er komen hier af en toe ook buitenlandse bands’

Backstage paspoort Naam: Albert Pronk Woonplaats: Amsterdam Geboorteplaats: Amsterdam Leeftijd: 47 Huwelijkse staat: gehuwd Eerste album: Michael Jackson Laatste album: Robbie Williams Favoriete album: Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van The Beatles Eerste concert: Prince Laatste concert: Moke Beste optreden ooit gezien: U2 Favoriete NL band van dit moment: Moke Meest opmerkelijke klus ooit: persavond voor een musical van Joop van den Ende Welke (grote) muzikant had je altijd al willen zijn: John Lennon Grote inspiratiebron: The Beatles Bekendste act ooit in de oefenruimte: Type O Negative, Ruth Jacott, Herman Brood Meest opvallende act in de oefenruimte: Lange Frans met Ali B Toekomst: Meer activiteiten in Melody Line, zoals een dj-cursus, optredens van bands met live streaming, bandworkshops, een percussiefestival enzovoort mei/juni 2011

FRET

39

SPLENDID

De bezetenheid van

Rocksteadyband Splendid viert in 2011 zijn tienjarige bestaan. In die tijd bracht de band drie albums uit. De achtkoppige band heeft zojuist de laatste hand gelegd aan het vierde album en ziet de toekomst zonnig tegemoet.

Tekst Lilian van Dijk

Splendid is sinds 2001 actief en heeft in de loop der jaren veel optredens gedaan in Nederland en daarbuiten. Zo speelde de band op het Into The Great Wide Open festival op Vlieland, deed het voorprogramma’s voor Ali Campbell en Madness en trad het op in Frankrijk en Zwitserland. De bandleden zijn Patrick Schmitz (zang), Sven van Wijk (drums), Bart-Jan Kerckhof (bas), Sicco van Grieken (gitaar), Bart Janssen (toetsen), Jort Goderie (altsax) en Bart Goderie (tenorsax).

Bij liveconcerten krijgen ze versterking van het Haagse trio Rebelle (Linda van Leeuwen en de zusjes Janneke en Laura Nijhuis) op achtergrondzang. Producer Robin Veldman (synthesizers en percussie) is de nieuwste aanwinst.

Sinds 2008 beschikt de band over een eigen studio in Den Haag, die ook als oefenruimte wordt gebruikt: de Splendid Music Studio. Hier legde de band de laatste hand aan het nieuwe album, dat onlangs is uitgekomen en werd geproduceerd door Robin Veldman en gemixt door Jan van Wieringen, die onder andere ook hun expertise verleenden aan het succesalbum van Caro Emerald. De verwachtingen zijn hooggespannen: Splendid heeft getekend bij PIAS, boekingskantoor Agents After All en muziekuitgeverij Pennies From Heaven. Het eerste hoogtepunt van 2011 was Noorderslag, waar nummers van het nieuwe album werden gepresenteerd. Splendid is dit jaar ook te zien en te horen in de allereerste Nederlandse 3D-film Stilletto van Rob Houwer.

Beats en ritme Het nieuwe nog titelloze album verschilt in essentie duidelijk van de vorige drie, vindt zanger Patrick. ‘Dit luistert wat makkelijker weg en is meer een crossover tussen rocksteady en andere muziekgenres. Onze vorige albums waren behoorlijk dichtgesmeerd. Op dit album hebben we wat meer ruimte gecreëerd en zijn we met een professioneler oor naar onze muziek gaan luisteren. Omdat we geen studio hoefden te huren, konden we het in alle rust opnemen.’

De liedjes ontstaan op verschillende manieren: een bandlid krijgt thuis een idee, neemt de basis zelf op en presenteert het aan de anderen, of een nummer komt spontaan tot ontwikkeling in de oefenruimte tijdens het jammen. Gitarist Sicco: ‘Eén nummer is zelfs op het podium ontstaan tijdens de Zwarte Cross. Toen begon Patrick ineens iets te freestylen, compleet met refrein.’

Saxofonist Bart: ‘Het zijn lekker compacte liedjes.’

Patrick: ‘Robin heeft de arrangementen gemaakt. Hij is op een goede manier kritisch en komt uit de triphophoek. Hij werkt vanuit de beats en het ritme. Daarom klinken de nieuwe nummers naar ons idee strakker dan ons eerdere werk.’

Creatieve hoek De Splendid Music Studio is als oefenruimte ook in gebruik bij Haagse acts als Kern Koppen, Rebelle, en Bombay Show Pig. Sicco: ‘We zitten in zo’n creatieve hoek. Rebelle en Kern Koppen hebben hier ook

Foto Michel Porro

een album opgenomen. Ki, een van de drie mannen van Kern Koppen, is onwijs behendig met videoclips en heeft in ruil voor die studiotijd de clip van het nummer The Clown met ons opgenomen.’

Patrick: ‘We helpen elkaar over en weer.’

Sicco: ‘In onze studio staat goede apparatuur en de akoestiek is heel mooi, dus voor producers is het een feest om hier te mogen werken.’

Bart: ‘We hebben hem helemaal naar onze wensen ingericht.’

Sicco: ‘We hoeven niet van de muziek te leven. Daarom konden we het geld dat we met optredens verdienden aan de inrichting besteden.’

Patrick: ‘Maar dat geld is een bijkomstigheid. Muziek maken komt voor ons wel op de eerste plaats. Dat doen we voor onszelf en voor ons publiek, maar niet voor de critici.’

Sicco: ‘We hebben op eigen kracht al een hoop bereikt.’

Bart: ‘We hoeven het voor onszelf niet meer te bewijzen. Het is gewoon leuk dat PIAS enthousiast is en ons benaderd heeft, nadat onze vorige plugger Joris Tromp hen getipt had.’

Geluidjes In de aanloop naar Noorderslag is er heel hard gewerkt. Patrick: ‘In twee maanden tijd heb ik gemiddeld vier uur per nacht geslapen.

Bart: ‘Het is een soort van bezetenheid. Dat we met PIAS een contract gesloten hebben, motiveert ons om nog een stap verder te gaan als we denken dat we al aan ons plafond zitten.’

Ook bezettingswisselingen zorgden voor nieuwe invalshoeken. ‘Het is iets natuurlijks’, zegt Patrick. ‘Denk maar aan een zaadje: je plant het,

je verzorgt het. Er komt een tak bij, er gaat een tak af. Robin voegt precies de extra’s toe die we misten.’

Bart: ‘Het is het zwaan-kleef-aan-principe. Je komt op je muzikale reis mensen tegen die je muziek nog beter maken. Het wordt gewoon steeds leuker met die extra toetsen en samples erbij.’

Patrick: ‘Robin denkt na over de geluidjes en de compactheid daarvan.’

Sicco: ‘Hij benadert de muziek anders dan iemand die alleen muzikant is. Alles moet nut hebben en in dienst van de muziek staan.’

In 2011 komt alles samen voor Splendid, verwacht Bart: ‘We gaan het dit jaar gewoon doen. Alles is aan.’ www.splendidmusic.nl

‘Je komt op je muzikale reis mensen tegen die je muziek nog beter maken’ mei/juni 2011

FRET

41

DE FRONTMAN EN NAAMGEVER VAN DE BAND, ILAN PALSTRA (38), BEGON PAS OP ZIJN ACHTTIENDE MET GITAAR SPELEN. Muziek was jarenlang niet meer dan een hobby naast zijn werk. Zes jaar later werd het een missie, of zoals Palstra het noemt: ‘een levensstijl’. ‘Ik wist één ding’, vertelt de Fries: ‘ik wilde liedjes schrijven en daar zo goed mogelijk in worden. Ik wilde alles leren. Niet alleen muziek schrijven, maar ook alles eromheen. Daar heb ik mijn werk op aangepast.

Ik zat een aantal jaren als skileraar in Oostenrijk. Ik had de keuze: daar een bestaan opbouwen of verder met de muziek.’ Het werd het laatste en sindsdien werkt Palstra parttime. In de loop der jaren leerde hij wat er allemaal bij een carrière in de muziek komt kijken. Een demodeal met Sony ketste af, Palstra zette door en vond uiteindelijk in Rough Trade een partner die hem wilde helpen bij het distribueren en promoten van debuutalbum Do You Hear Me. Ilanois is sinds 2006 in de huidige bezetting bijeen. Daarvoor speelde Palstra met andere muzikanten, maar die besloten er na de opnames van Do You Hear Me de brui aan te geven.

Bassist Titus Steegstra, drummer Gerwin Terpstra en gitarist Peter Kiel vervingen hen. Kiel heeft inmiddels plaatsgemaakt voor Klaas Gorter.

‘Ilan was gewend om de mensen die hij om zich heen had te vertellen wat ze moesten doen’, zegt Steegstra. ‘Maar toen kwamen er plotseling drie eigenwijze figuren bij die ook een mening hadden. Dat leverde wel wat strijd op. Vooral Gerwin is ontzettend kritisch. Hij kan goed details benoemen die hem niet lekker zitten en daar echt mee aan de gang te gaan. Ilan is wat losser.’

Tegengas Tegengas is iets wat Palstra vóór 2006 miste. Hij hield de touwtjes stevig in handen en ondervond weinig weerstand; geen ideale situatie als het je streven is om op de toppen van je kunnen te presteren. ‘In elke goede band moet er strijd zijn, want het gaat om millimeters’, weet Palstra. ‘Die moeten boven water komen, zodat de muziek nóg even een tikje beter wordt.’ De ambitie die in elk woord maar vooral in elke noot van Ilanois doorklinkt, ziet zich tot nu toe niet weerspiegelt in imposante verkoopcijfers en volle concertzalen. Het verlangen om van de muziek te kunnen leven is voorlopig niet meer dan dat: een verlangen.

Palstra: ‘De muziekindustrie kan ongelooflijk frustrerend zijn. Het is een moeilijke business. Wij zitten erin uit liefde voor muziek en willen

Ilanois is het dromen niet verleerd. De Friese band zette in 2007 hoog in met debuutalbum Do You Hear Me en doet er met opvolger Chase The Sundown With Me nog een schepje bovenop.

Gaat Nederland nu dan eindelijk overstag?

ILANO

Tekst Tom Springveld

24

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

‘We willen meedoen met de wereldtop’ iets maken wat voor ons bijzonder is. Zolang je dát doel hebt – een beetje met oogkleppen op – kun je blijven gaan. En dat is wat wij doen: we denken niet na over geld, het gaat om die plaat. We willen laten zien wat we kunnen en moeten met de besten van de wereld mee kunnen komen.’

Parttime werken om hun muziek adem- en ontwikkelingsruimte te geven, beschouwen Palstra, die in de zorg werkt, en Steegsta, coördinator intern transport bij een ziekenhuis in Leeuwarden, als een vanzelfsprekend offer. ‘Ik zou dit werk niet vijf dagen in de week willen doen’, zegt Steegstra. ‘Het is om in mijn eerste levensbehoeften te voorzien en stelt me in staat om muziek te kunnen maken.’

In het voetspoor van U2 Het laatste resultaat en voorlopige hoogtepunt van hun arbeid en toewijding heet Chase The Sundown With Me. Ilanois’ tweede langspeler, uitgebracht via PIAS, is een verzameling popliedjes in de lijn van Starsailor en Snow Patrol. Met dezelfde hoge productiewaarde bovendien, want Ilanois leverde geen half werk. Palstra: ‘We hadden onze demo’s op een ‘geheime’ MySpace-pagina gezet en daarna

5 mei 28 mei 4 juni 24 juni

LIVE

LIVE

LIVE

Bevrijdingsfestival Leeuwarden Dobbefestival Koudum Vestrock Hulst TT festival Assen

www.ilanois.nl

FOTO UTSKE VEENSTRA

OIS

dertig producers gemaild, waarvan er negen reageerden. Uiteindelijk toonden een stuk of vier van hen serieuze interesse en kozen we voor Simon Gogerly.’

Bij Gogerly, de Engelsman die in 2006 een Grammy ontving voor zijn werk aan U2’s How To Dismantle An Atomic Bomb, gingen de mannen van Ilanois twee keer een week op bezoek. Steegstra: ‘We hebben opgenomen in een oude boerderij. Dat ging van ’s ochtends tien uur tot ‘s avonds tien uur, soms later. Tussendoor aten we in de plaatselijke pub. We hebben weinig gezien van de omgeving; daar was écht geen tijd voor. Een middagje Londen? Forget it.’

Zo snel als er een geschikte producer gevonden werd, zo lang duurde de zoektocht naar de juiste mixer. ‘Pas bij nummer vier, ‘Barny’ Barnicott (Editors, Placebo), was het raak’, vertelt Palstra. ‘Dat heeft ons extra geld gekost en een half jaar vertraging opgeleverd, maar godzijdank hebben we het gedaan, want nu is de plaat echt helemaal wat wij wilden.’

Blijft de vraag wat het uit eigen zak betaalde Chase The Sundown With Me in totaal gekost heeft. Vijftigduizend euro? ‘Iets minder’, reageert Palstra. ‘Dat geeft wel onze ambitie aan. We willen meedoen met de wereldtop.’

mei/juni 2011

FRET

25

rdb b b b rdbrdrr r r r b b d r r b db bddb bd rdb db dbd rdrdrdbrd d d b b brdbr d d db db d Zet een streep onder het verleden d

RB DJAN

een samenwerking aan met het TopNotch-label, wat al enigszins duidde op een andere richting. RB DJAN doet anno 2011 zelfs alles op eigen kracht, al levert THC Recordz-labelbaas Rocks nog wel een bijdrage op een cruciaal nummer op De Onderbaas: De Troon.

Openheid De Amsterdammer van Armeens/Iraanse afkomst oogt tijdens het interview ontspannen en doet vaak zichtbaar moeite om wat hem beweegt zo goed mogelijk duidelijk te maken. Het tekent ook de openheid die hij naar beste vermogen betracht, in plaats van de meer vanzelfsprekende achterdocht en voorzichtigheid ruim baan te geven. Het leven op straat heeft z’n sporen achtergelaten, maar vandaag de dag is niets meer hetzelfde. Gisteren nog tekende hij een contract voor een baan, zodat hij eindelijk eens kan toekomen aan zulke ogenschijnlijk normale zaken als een huis, een verzekering en voldoende te eten.

Er is de afgelopen tijd nogal wat veranderd in het leven van Arbi Hakopians oftewel RB DJAN. Met zijn verblijf in de gevangenis heeft het volgens de rapper weinig te maken, al was hij daar wel flink wat opgekalefaterd.

Want het leven op straat, het hosselen en alles wat daarbij komt kijken mag dan voor een hoop kids de gedroomde paradijselijke staat van chicks, kicks en geld, veel geld opleveren, er zitten ook wat mindere kanten aan die je misschien eerst zelf moet meemaken om er een wat minder rooskleurig beeld van te hebben. Maar eigenlijk hoeft dat niet, in genoeg (Nederlandse) hiphop is het spel van schijn en werkelijkheid al aan de orde geweest. In ieder geval had Arbi geen huis, geen verzekering en soms wel en soms niet te eten. En dat is nou net waar hij verandering in wou brengen. Zijn verblijf in de gevangenis heeft daar trouwens niets mee te maken gehad, zegt hij er zelf over.

Bajes Tekst Arjan van Sorge

Zijn zojuist op TopNotch verschenen album De Onderbaas is een mooi bewijs van veranderde inzichten, een nieuwe levensfase en een streep onder het verleden. Dat laatste zelfs letterlijk, want in De Onderbaas is ‘onder’ vet doorgestreept – voortaan is RB DJAN zelf de baas over zijn bestaan. Voor zover dat mogelijk is uiteraard, maar feit is dat de magere, felle hittespitter zijn eigen weg is ingeslagen.

En niet langer die van de zelfkant, de dope en het dealen.

Mocht je denken dat het voorgaande niets met wat je op het album kan horen van doen heeft, dan zit je ernaast. Persoonlijker dan dit verslag van bewustwording kan het haast niet: Hier Ben Ik Dan, en als dat nog niet duidelijk is Dan Weet Je Het Nu. In twee van zulke tracks doet RB DJAN alles uit de doeken over het snelle leven, in duidelijke taal en niet mis te verstane bewoordingen. Maar er is meer dan zat te vertellen en zo komt hij uit op dertien miniatuurtjes, die met oog voor detail het leven op straat onder de loep nemen.

De Onderbaas maakt ook duidelijk dat RB DJAN uit de schaduw van THC (Tuindorp Hustler Click) vandaan getreden is. De gang uit Amsterdam-Noord bestond volgens eigen zeggen uit zo’n tien gasten die elkaar van jongs af aan kennen, met daaromheen nog zo’n honderd trouwe aanhangers. Maar de tijden veranderen en THC Recordz ging eind 2009

44

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

Vijf maanden heeft hij gezeten. En eigenlijk is hij helemaal bijgekomen in de bajes, door veel te sporten en veel warm te eten – en niet op bed te blijven liggen en zich daar suf te blowen zoals veel medegevangenen deden. Toen hij vrijkwam was hij tien kilo aangekomen, voelde zich in topconditie en had een opleiding afgemaakt waarmee hij een café kan beginnen. Zijn verblijf daar had hem goed gedaan.

Maar eenmaal terug pakte hij het oude leventje weer op – wat moet je anders? Al snel stond Arbi voor de keus om zo verder te gaan – maar dan zou alles hetzelfde blijven – of het nou echt eens goed aan te pakken met de hiphop. Hogerop in de drugshandel was sowieso geen optie, want hoe groter de zaken, hoe meer stress en hoe groter de kans om het loodje te leggen. Net in die tijd ontmoette hij DJ Chief van producersteam Soulsearchin’. Er was gelijk een klik. Chief is nu de dj bij optredens van RB DJAN, en de tracks op De Onderbaas drijven op de beats van Soulsearchin’, op het gemeenschappelijke producerswerk van Chief, Lino Brown, Kurdish Mayfield en Mr. Benjamin.

Arbi werkt nu als legale dealer, in een goedbezochte coffeeshop voor toeristen. Zijn debuutalbum is enthousiast ontvangen, maar hij heeft zich voorgenomen om als de plaat niet gaat lopen, naar familie in de States te verhuizen en daar te gaan studeren. Maar voorlopig geniet hij van de positieve dingen die gebeuren sinds hij zelf positief ingesteld door het leven gaat. www.rbdjan.nl

dezevenHoofdzonden 1

Luiheid

2

Lust

3

Gierigheid

4

Jaloezie

5

Gulzigheid

6

Woede

7

IJdelheid

‘Ik ben heel lui. De meeste dingen schuif ik zo lang mogelijk voor me uit. De belastingaangifte bijvoorbeeld. Dat is geen leuk werkje. Stofzuigen, nog zo iets. Als zich bergen stof ophopen en er al tachtig keer tegen mij gezegd is dat ik nu toch echt eens aan de gang moet, dan kom ik wel een keer in beweging. Anders niet. Als het om muziek gaat, ben ik overigens helemaal niet lui. Ik kan tot diep in de nacht in de studio bijvoorbeeld bezig zijn om een plaat te mixen.’

Foto Bert Nienhuis

‘Ik heb wel groupies meegemaakt. Dat wil zeggen, ik heb er persoonlijk geen ervaring mee gehad (grijnst). Ik heb altijd vaste relaties gehad, vandaar. Maar ik ken zeker bandleden van vroeger die zich wel hebben ingelaten met die meisjes (grijnst weer). Maar ach, net als alles in de rock-’n-roll wordt grootgemaakt, wordt het verschijnsel groupies ook groter gemaakt dan het is. Het is met name de romantiek die men er in wil zien. Als je wilt rotzooien met groupies kun je dat overigens beter in het buitenland doen. In Nederland zijn er misschien bekenden, je bent immers dicht bij huis. Over de grenzen loop je minder risico. Je bent daar sowieso populair bij groupies, want er zijn altijd wel vrouwen die je interessant vinden simpelweg omdat je uit het buitenland komt.’

HANS VANDENBURG Hans Vandenburg is zanger en boegbeeld van Gruppo Sportivo. De band viert het 35-jarig jubileum met de uitgave van The Secret Of Succes. De plaat is vernoemd naar de in vorig jaar uitge­ geven biografie en bevat twaalf akoestisch uitgevoerde favorieten van de fans en de keuze van de band zelf.

Wij schotelden Vandenburg de zeven hoofdzonden voor.

Tekst Arnold van Huet

‘Ik ben niet gierig, maar het is ook weer niet zo dat ik makkelijk mijn portemonnee trek. Mijn moeder komt uit Zeeland, dus dan weet je het wel. Thuis moesten we vroeger elke cent omdraaien en die tijd zal ik nooit vergeten. Want ik heb er van geleerd dat je moet waarderen wat je hebt. Maar goed, als het geld er is om leuke dingen te doen dan geef ik het wel uit hoor.’

‘Nee, dat ben ik zeker niet. Ach, ik zou best liedjes van de Beatles of Frank Zappa geschreven willen hebben. Maar jaloezie is dat niet. Ik heb, zeggen ook veel mensen, twee klassieke Nederpopplaten op mijn naam staan, dus de bevrediging van het succes ken ik wel. Ik kan me goed voorstellen dat wanneer je nog nooit een hit of enige vorm van succes hebt gehad, je jaloers naar andere bands gaat kijken. Jaloezie over materiële zaken ken ik ook niet. Ik zie ook wel wat een mooi huis is. Met zo’n grote tuin en misschien ruimte genoeg voor een studio. Maar aan de andere kant weet ik ook wat je er voor moet doen. Ik bedoel: ik heb nog nooit voor een baas gewerkt. Ik ben altijd met muziek bezig geweest en daar ben ik heel blij mee.’

‘Ik ben niet gevoelig voor verslavingen. Dus geen overdaad aan eten en drinken. Ook niet als het gaat om drugs en sigaretten. Vind ik ook niet lekker. Ik houd wel van eten hoor.

Japans bijvoorbeeld. Kijk, ik heb kinderen en daar houd ik zielsveel van. En dan kun je je ’s avonds wel vol laten lopen met drank of de hele avond op de bank gaan hangen om te blowen, maar de volgende ochtend staan wel je kinderen in je slaapkamer. En die staan daar heel vroeg. Dan is het toch lekker als je fit bent.’

‘Ik kan kwaad worden als een la niet opengaat. Of als een auto niet start. Of dat ik met mijn mouw ergens achter blijf haken. Het zijn altijd dit soort kleine dingen. Ik kan niet echt kwaad worden op mensen. Als ik op straat word afgesneden, word ik niet kwaad. Ik denk dan eerder: wat ben jij een sukkel. Ik heb een keer een man boodschappen zien doen. Die had zijn kind in zo’n blauw mandje gestopt en sleepte dat mandje vervolgens over de vloer. Dat kind huilde. Toen heb ik even getwijfeld of ik er wat van moest zeggen. Ik heb het uiteindelijk niet gedaan. Ik wilde nog aanbieden of ik dat kind niet bij me zou houden zodat hij even boodschappen zou kunnen doen. Ik heb wel eens mijn mond opengetrokken toen ik zag dat een man zijn hond schopte. Die man werd heel link, wilde me bijna aangrijpen. Waar ik mij in vredesnaam mee bemoeide.’

‘Ik ben heel erg ijdel. Mooie broeken, mooie schoenen. Met mijn muziek heb ik het ook.

In muzieklijstjes moet ik natuurlijk wel genoemd worden. Je hebt het fenomeen Duiveltjes waar men kan stemmen op muzikanten. Ik heb een keer via een pseudoniem op mezelf gestemd. Ja, iemand moet het doen. Met een andere naam heb ik ook wel eens een recensie over een van mijn platen geschreven. Die plaat was natuurlijk briljant. De redactie weet het meestal wel hoor, dat je zelf zo’n stukje schrijft. En neem van mij aan: er zijn meer muzikanten die het doen.’ mei/juni 2011

FRET

45

Een fan van Alamo Race Track moet geduld hebben: de band bestaat al bijna tien jaar, maar heeft pas onlangs zijn derde album uitgebracht: het in de pers bejubelde Unicorn Loves Deer. ‘Het volgende album komt sneller’, belooft frontman Ralph Mulder.

‘We beginnen aan een inhaalrace!’

Tekst Renate Sun-Louw Foto’s Sander Baks

? n e r r e t s f j ‘ Vi l e w Dat is !’ l e e v l hee

ALAMO RA 46

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

CE TRACK mei/juni 2011

FRET

47

‘Alamo Race Track is nu een groter geheel, een platform’

48

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

Mulder heeft klaarblijkelijk weinig zin in de persdag die hem te wachten staat; hij komt slaperig en te laat binnen in de Amsterdamse benedenwoning van bandgenoot Leonard Lucieer, die al koffie en thee op tafel heeft gezet. Voor een intuïtief werkende muzikant als Mulder moet het geen pretje zijn om het proces van muziek maken onder woorden te brengen. Als hij probeert uit te drukken hoe Alamo Race Track werkt, vervalt hij vaak, nadenkend, in halve zinnen.

Vriendelijk, maar vooral terughoudend. Duidelijk blijkt dit als hij hoort dat de Volkskrant Unicorn Loves Deer beloont met vijf van de vijf sterren. ‘Oh, dat is wel heel veel’, roept hij enigszins geschrokken uit. ‘Ik ben er hartstikke blij mee, beter dan één ster, maar...ik vind het wel heel lastig. Dan denk ik, het is wel aardig, maar vijf sterren?’

Lucieer: ‘We willen zoiets zeker nog vaker doen. Je bent op een heel andere manier met muziek bezig; zo’n liedje maken voor de voorstelling is heel anders dan een liedje voor de plaat, en optreden met een voorstelling is heel anders dan optreden met de band. Het was echt heel erg leuk om te doen, maar op een gegeven moment begint het toch weer te kriebelen. Ik denk dat het voor elke band geldt dat een cd een van de belangrijkste en leukste dingen is waar je naar toe kunt werken.’

‘Voor mij staat het ook echt los van elkaar’, vertelt Mulder. ‘Behalve dat we een aantal nummers van de voorstelling ook voor de cd konden gebruiken. Waar we veel aan gehad hebben, is dat we tijdens de voorstelling veel met de nieuwe drummer hebben kunnen spelen en dat we elkaar goed hebben leren kennen.’

Platform Mulder en Lucieer behoren samen met drummer Robin Buijs op dit moment tot de kern van Alamo Race Track. De band bestaat uit negen mensen, die er meer of minder intensief bij betrokken zijn. De afgelopen jaren zijn er enige bezettingswisselingen geweest. ‘Dat gaat je niet in de koude kleren zitten’, zegt Mulder.

Al bij het tweede album, Black Cat John Brown, ontstond een manier van werken waarbij vrienden langskwamen om bijdragen te leveren aan de nummers. ‘Het is nu een groter geheel, een platform. Ik vind het leuk, ik krijg er wel energie van. Iedereen neemt z’n eigen geluid mee en z’n eigen handen en iedereen heeft een eigen kijk, een eigen stijl. Dat is wel mooi.’

Een aantal namen is bekend in het Nederlandse popcircuit, zoals Rik Elstgeest (Kopna Kopna, Eckhardt) en Djurre de Haan (Awkward I), terwijl anderen vooral in de theaterwereld werken. Ook zijn er enkele mensen al langer bij Alamo Race Track betrokken, zoals bassist David Corel en zangeres Hulya Kiliçaslan.

‘Het is absoluut een eenheid’, zegt Lucieer. ‘Maar iedereen heeft het ook druk met andere projecten. We proberen de komende tour in ieder geval met een vast groepje te zijn, met Rik en Djurre erbij. Het zou mooi zijn als we af en toe met de hele groep kunnen optreden, maar dat is nog best moeilijk.’

Oud kasteel Dat er zo’n lange tijd zit tussen het tweede en het derde album heeft niet alleen met bezettingswisselingen te maken. Black Cat John Brown werd goed ontvangen in Frankrijk en de band toerde intensief door het land. ‘We hebben er nog tot 2009 mee gespeeld. Daardoor lijkt het voor ons minder lang geleden dat Black Cat John Brown uitkwam.’

De twee zijn zeer enthousiast over Frankrijk. ‘Het is een erg leuk land om te spelen. Er zijn veel goede festivals, Lowlands-achtige dingen.

We moesten eens naar de Dordogne, twintig kilometer buiten een dorp stond een oud kasteel met een paardenstal. Daar werd dan het festival gehouden, mensen uit de hele omgeving kwamen erop af.’

Wennen is het ook wel, om in een ander land te spelen. ‘De zaal gaat meestal dicht na een optreden. Al het publiek gaat meteen weg. Dan kom je na een goede avond in een volle zaal uit de kleedkamer, staat er alleen nog iemand de plastic glazen weg te vegen.’

Theater Na de Franse tour begon Alamo Race Track aan een nieuw avontuur in het theater. Ruim tachtig keer speelden zij live muziek bij de surrealistische voorstelling Innenschau van regisseur Jakop Ahlbom.

Onbewust Na de voorstellingenreeks bevonden de drie bandleden zich langdurig in het tuinhuisje van Lucieer, dat is verbouwd tot studio, en legden zo de basis voor Unicorn Loves Deer. Mulder: ‘Als je een plaat wilt opnemen, is het toch wel fijn om daar een aaneengesloten tijd aan te werken, met een leeg hoofd. Ideeën voor nummers zitten altijd zo in je hoofd, hele fanfares zijn aanwezig, maar een tekst is vaak wel moeilijk, daar moet je echt wel voor zitten. Soms gaat het wekenlang heel goed, dat noemt men dan denk ik inspiratie, en dan kan het ook zo een paar maanden weg zijn. Ik ben allang blij als er weer wat is.’

Ook over het geluid van de plaat denkt Mulder liever niet te veel na. ‘Het moet zo natuurlijk mogelijk klinken, organisch. Je denkt niet na over het grotere geheel. Je maakt je wel eens zorgen of de nummers wel bij elkaar passen, maar dat is pas daarna, als alles er al op staat.’

Lucieer is het met hem eens: ‘Ik denk dat je onbewust wel een bepaalde richting opgaat, maar daar denk je niet van tevoren over na.’

Mulder: ‘Als iets ontstaat, is dat gewoon een feit, dan ga ik niet nadenken over het waarom.’

Nu de plaat af is, voelt Mulder de ruimte om ook aan nieuwe liedjes te werken. ‘Ik heb zo langzamerhand wel wat nummertjes gemaakt thuis, maar ik merk dat het ook nog wel even mag duren. We gaan veel spelen, hopelijk geeft dat ook een drive om weer nieuwe nummers te maken. Dus nu hopelijk – nee, ik weet het zeker – gaat er minder tijd tussen zitten, voor we met een nieuwe plaat komen.’

Live

7 mei 12 mei 14 mei 19 mei 27 mei 28 mei

Live

Metropool Hengelo Vera Groningen Hedon Zwolle Festival a/d Werf Utrecht Burgerweeshuis Deventer Underground Lelystad

live

www.alamoracetrack.com mei/juni 2011

FRET

49

‘Je moet Novack liet vorig jaar voor het eerst van zich horen op de MCN Unsigned-cd Sixpack – What’s In A Song?. Niet veel later tekende de band een contract met V2 en verscheen begin dit jaar het wonderschone debuut­album Sequences & Stills. De muziek van Sander van der Linden en Wubbo Siegers komt echter niet zo maar uit de ijle lucht boven Utrecht vallen. Het duo maakt al sinds 1999 samen muziek, de eerste jaren als onderdeel van de band Vladimir.

Tekst Willem Jongeneelen

NO

specifieke kwaliteiten en die benutten we uiteraard ook graag. In die zin zijn we echt een band van zes personen. De band tussen Wubbo en mij is echter bijzonder. Samen tekenden we voor alle songs. We spelen al samen sinds 1999, toen we nog in Apeldoorn woonden. Niet alleen onze vriendschap is speciaal, na zoveel jaren leer je elkaar ook op muzikaal vlak heel goed kennen. Alles wat Wubbo doet, zegt en denkt, kan ik wel waarderen. Andersom is dat ook zo. Ik schrijf dan wel alle teksten, bijna alle songs op de cd van Novack zijn in de basis door hem geschreven. Dat is grappig, want hij is van origine een drummer. Hij heeft pas later gitaar leren spelen.’

Visie In 2005 speelde Vladimir op Noorderslag en bracht het kwartet de cd The Notion Express uit. De broeierige indiepop viel te omschrijven met de termen melancholiek, ingetogen en dromerig. Er waren elementen uit de postrock aanwezig, maar ook fans van Sigur Rós, Elbow, Radiohead en Coldplay (vanwege de stemgelijkenis met Chris Martin) konden destijds gerust bij Vladimir aankloppen.

Zanger/gitarist Sander van der Linden vertelt dat Vladimir een schoolvoorbeeld was van een democratische band. ‘We draaiden iedere noot om, iedereen had inspraak. Dat maakte het artistieke proces interessant, maar ook lastig. Het kon de zaak ook behoorlijk ophouden.

Wubbo en ik zijn Novack eigenlijk naast Vladimir begonnen. De groepen zijn min of meer als een crossfade in elkaar overgegaan.’

‘Bij de cd van Novack was die democratische inbreng er niet. Wel zitten er grotendeels dezelfde mensen in de band. Die bezitten allemaal

50

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

Tijdens het proces dat tot Sequences & Stills heeft geleid, deden zich volgens Sander van der Linden geen onenigheden voor en ook waren er geen heftige discussies. Dat is prettig werken. Van der Linden noemt zich niet de bandleider van Novack. ‘Ik heb wel een duidelijke visie waar de band heen moet. Die deel ik met Wubbo. Hij bezit iets meer eigenschappen van wat je een bandleider zou kunnen noemen. Houd het er maar op dat onze karakters elkaar aanvullen. Novack is een logisch gevolg op Vladimir, maar wel een in een stroomversnelling. De grootste verschillen zitten in de totstandkoming van de songs. Vladimir was wat meer minimalistisch en elektrisch. De tracks bevatten meer experiment, kenden vreemdere overgangen en misten soms een duidelijke songstructuur. Dat laatste moest anders. We hadden ons zelf tot doel gesteld dat ieder liedje dat we schreven uiteindelijk ook overeind moest blijven met een akoestische gitaar. Wij proberen ons de kunst van het song-

OVACK schrijven meer en meer eigen te maken. Dat is een continu proces. De titeltrack Sequences & Stills is het oudste nummer op de cd. Dat merk je, omdat het een buitenbeentje is. Het is de enige song die we niet alleen met een akoestische gitaar kunnen spelen.’

Organisch Van der Linden heeft gemerkt dat mensen het soms moeilijk vinden om songs van het album er los uit te pikken. ‘Dat komt omdat de cd als een geheel klinkt. We hebben ook graag dat die in zijn geheel beluisterd wordt. Er zitten bewust bijna geen pauzes tussen de songs en sommige lopen zelfs in elkaar over. De plaat is organisch. Die verandert naar mate je er vaker naar luistert. Dan blijken er plots wel een paar songs op te staan die wel degelijk blijven hangen en op single gezet zouden kunnen worden. Ik houd zelf van groeiplaten. Cd’s waar je van moet gaan houden en die je pas later gaat omarmen. Als je de eerste keer luistert, mag die nog veel geheimen bezitten. Ik vind het leuk dat je er even doorheen moet bijten voor het pakt. Als mensen dat ook bij onze cd ervaren, vind ik dat een mooi compliment.’

Positieve emoties De band bestaat uit artistieke geesten op meerdere vlakken. Heel speciaal is de unieke hoes van de cd. Uniek, omdat ieder exemplaar van de eerste vijfhonderd exemplaren een ander beeld toont uit de speciaal vervaardigde film Sequences & Stills. De geboorte van het artwork is op hun website te aanschouwen. In de muziek, met fraai getoonzette gitaarpatronen, is plaats ingeruimd voor machtige blazers-

arrangementen en mooie woorden over vergankelijkheid, herfsttaferelen, herinneringen, slapeloosheid, verlies en opnieuw beginnen.

Van der Linden noemt het een zoektocht naar positieve emoties. ‘De helft van de songs handelt over het verliezen van tijd. Tijd is een abstract begrip. Het is een dimensie die je niet in de hand hebt. Herinneringen vervagen. Je moet zuinig zijn op je herinneringen, omdat je weet dat de tijd ermee speelt. Toch is juist die herinnering uiteindelijk het enige dat rest. Er zitten meer associaties met tijd op het album. Soms sta je met de rug tegen de muur en zou je willen dat je de tijd even stil kon zetten. Of er is de grondige wens dat iemand eens, al is het maar een minuut, naar je zou willen luisteren. Al die zaken zitten niet heel expliciet in de teksten, omdat ik die graag abstract houd. De luisteraar mag ze naar hartenlust interpreteren of er een eigen invulling aan geven.’

Live

5 mei 7 mei 27 mei 28 mei 29 mei

Live

live

Bevrijdingsfestival Utrecht Metropool Hengelo Festival aan de Werf Utrecht Fries Straatfestival Leeuwarden Dag van het Wilhelminapark Utrecht

www.novack.nl mei/juni 2011

FRET

51

Foto Inge Kattemolle

zuinig zijn op je herinneringen’

gear&gadgets Avid Recording Studio: Pro Tools voor een prikkie Deze instapversie van Pro Tools is een prima toegang tot de wereld van digitaal opnemen.

D

e software van Pro Tools ontketende in de jaren ’90 een revolutie op het gebied van opnemen met de computer en wordt gebruikt in studio’s over de hele wereld. De topversies zijn niet goedkoop, maar dit nieuwe pakket van Avid brengt de software binnen ieders bereik.

Het bestaat uit Pro Tools SE en een M-Audio Fast Track interface, waardoor je audiosignalen naar je pc kunt sturen. De interface is voorzien van een jackingang, die is geoptimaliseerd voor gitaar, en een XLR-ingang met fantoomvoeding voor condensatormicrofoons. Je kunt de signalen van beide ingangen tegelijk opnemen, maar Pro Tools is wel gebonden aan de interfaces van Avid. Wil je dus meer dan twee signalen tegelijk naar je computer sturen (bijvoorbeeld een hele band), dan zul je moeten upgraden

52

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

naar een Avid apparaat met meer ingangen.

Gebruikers van Logic of Cubase zullen zich snel thuis voelen binnen Pro Tools. Een nummer in elkaar zetten gaat snel, dankzij een reeks loops en virtuele instrumenten. Als je de backing hebt opgenomen, heb je nog zestien audiosporen voor overdubs en je kunt er ook nog effecten op loslaten. Mocht je een vertraging (latency) horen tussen het ingangssignaal en het geluid in je koptelefoon, dan heeft de Fast Track de optie voor direct moni­toring. Deze functie stuurt de signalen van de interface direct naar de uitgangen. Je kunt de ingangssignalen en de bewerkte geluiden mengen met de levelregelaar.

Als je voor het eerst opnamesoftware gaat aanschaffen, kan de keuze behoorlijk over-

weldigend zijn. Maar als je bedenkt dat je je ideeën met hetzelfde programma gaat vastleggen als veel grote namen en studio’s, dan is het aankoopbedrag (139 euro) voor dit pakket eigenlijk heel bescheiden. www.avid.com

Paiste Swiss crashes

P

aiste’s Alpha Swiss crashes zijn twee serieuze bekkens met een dikke knipoog. De naam verwijst natuurlijk naar dat andere Zwitserse product met gaten: de Emmentaler kaas. De klank van beide bekkens is echter niet iets om mee te spotten. De 18” Thin Swiss crash spreekt razendsnel aan. Het bekken heeft een messcherpe en bijtende sound die de lange klank van een crash combineert met de vuiligheid van een china. De Thin Swiss crash klinkt redelijk vlot weer uit en is daardoor niet al te overheersend.

De Medium Swiss crash is flink wat dikker dan de Thin Swiss. Samen met de hoogglanzende finish geeft dat de klank een heel ander karakter. De Medium klinkt minder smerig dan de Thin, maar wel veel hoger.

kort nieuws

IK Multimedia gaat samenwerken met enkele grote versterker- en effectmerken voor AmpliTube Custom Shop. De software voor pc en Mac zal officiële modellen bevatten van o.a. Fender en Orange versterkers en Seymour Duncan effecten. Het programma bestaat uit een standaardpakket met versterker- en effectmodellen, maar geeft via de IK Multimedia webshop de mogelijkheid om à la carte nieuwe modellen toe te voegen. www.ikmultimedia. com Kool & Elfring heeft de laatste jaren

Koch Jupiter

N

a jarenlang enkel buizenversterkers te hebben gemaakt, komt de Nederlandse versterkerbouwer Koch nu met twee hybride combo’s: de Jupiter en de Startrooper, die beide slechts één 12AX7 buis in zowel de voor- als eindtrap hebben. De Startrooper lijkt erg op de Jupiter, maar is anders van klank en vooral geschikt voor de rockgitarist.

De stijlvol uitgevoerde Jupiter is een drie­ kanaals 1x12 combo en is iets groter dan bijvoorbeeld de Koch Studiotone, maar het is geen zware versterker. De Jensen neodymium luidspreker en het hybride versterkerontwerp dragen daar aan bij. Koch ontwikkelde speciaal de Authentic Tube Response-techniek, waardoor de versterker het geluid van een volledige buizenversterker goed benadert, terwijl het gewicht veel minder is. Een veergalm

Ook het uitklinken duurt langer. De beide Swiss crashes van Paiste zijn prima op hun plaats in stevige popmuziek tot snoeiharde metal.

Ze vormen een welkome afwisseling voor de

wordt nagebootst met de heldere digitale reverb.

De Koch Jupiter is een betaalbare versterker met een verrassend ontwerp en een goede functionaliteit. Met de hybride-techniek wordt een goede gitaarklank neergezet, die behoorlijk in de buurt komt van een buizenbak, hoewel vooral de laagweergave wat achter lijkt te blijven bij een buizenversterker. Maar in vergelijking met een modelingversterker hoor je goed hoeveel klankkwaliteit en sappigheid de buizen van de Jupiter toevoegen. Zowel wat prijs (696 euro) als klank betreft nestelt de Jupiter zich dus tussen transistor- en modelingversterkers aan de ene kant en buizen­ versterkers aan de andere kant. www.koch-amps.com Tekst Steven Faber

aloude crashes en china’s. De prijs (220 euro) van de beide bekkens is gelijk. www.paiste.com Tekst Dennis Boxem

naam gemaakt als bouwer van kwalitatief hoogwaardige luidsprekerkasten. Nu brengt het Noord-Hollandse bedrijf zijn eerste versterker op de markt. De Black Rose is handgebouwd en geïnspireerd op het gelijknamige album van Thin Lizzy. De 50-watt top heeft twee EL34 buizen in de eindtrap en twee kanalen met elk een eigen toonregeling. www. kool-elfring.com Eerder dit jaar berichtten we in FRET over het Nederlandse 4 Seasons Pickups van Bob Gabriels. Inmiddels hebben twee bekende gitaristen de weg naar het merk gevonden, die ieder vereerd zijn met een signaturemodel. De J.Wound is een signaturehumbucker van shredder Joop Wolters en de PJ’Z is een set volgens de specificaties van Bløfs

Paskal Jakobsen. www.4seasonspickups. com Het Engelse Sontronics komt met drie opvallende drummicrofoons. De DM-1T en DM-1S zijn kleinformaat condensatormicrofoons, speciaal ontworpen voor respectievelijk tom en snaredrum. De DM-1B is een grootmembraan condensatormicrofoon voor de mei/juni 2011

FRET

53

“En? hoe klonk het?”

Hoe zou het zijn om het podium af te lopen zonder die vraag ooit nog te hoeven stellen…

Stel je voor dat je op het podium staat en dat je je eigen sound glashelder kunt horen. Dat je het gevoel van samen spelen door en door voelt. Dat je weet dat je publiek elk detail en elke solo hoort, precies zoals jij het ook hoort. Zo werkt een Bose L1 Portable Line Array namelijk. Live-versterking met een klank, spreiding en gebruikersvriendelijkheid van ongekende hoogte. ®

®

KLANK: Een Bose L1 reproduceert het ware geluid van je instrument. En als je een ToneMatch audio engine aansluit kun je het geluid customisen, ook in combinatie met je eigen effectapparatuur. ®

®

®

SPREIDING: De Cylindrical Radiator luidspreker creëert een helder, gelijkmatig geluid voor zowel het podium als de hele zaal. Je zult jezelf en je bandleden dus eindelijk horen spelen zoals het hoort; als een echte eenheid. ®

DRAAGBAARHEID: in de L1 zijn PA-luidsprekers, monitors, backline en mengtafel samengevoegd tot één compact systeem dat makkelijk is te dragen en binnen een paar minuten kan worden opgezet. ®

Probeer nu een Bose L1 Portable Line Array systeem bij de Bose music partner. ®

®

®

Met minder apparatuur een intensere muziekervaring voor zowel band als publiek.

“Het Bose L1 -systeem is het meest verbluffende en praktische PA-systeem dat ik ooit heb gebruikt. Weten dat mijn publiek hoort wat ik hoor is grandioos, en de geluidskwaliteit en spreiding zijn ongelofelijk.”

– Robbie Gladwell, alias Dr Robert, gitarist bij Steve Harley & Cockney Rebel – ®

®

L1 Model II systeem

L1 Model I systeem

L1 Compact systeem

Het Bose L1 Model II systeem is ons best presterende, meest geavanceerde systeem – lichter en praktischer dan de L1 Model I en makkelijk op te zetten.

De klassieker: onze meermaals bekroonde doorbraak voor live-optredens.

Ons meest draagbare en eenvoudige L1 systeem; een ruimte vol geluid door één luidspreker.

®

®

®

®

®

®

®

Hoor het verschil dat Bose technologie maakt. Vraag om een demonstratie bij uw dichtstbijzijnde Bose music partner.

Voor dealeradressen bel +31 (0)299 390 290, e-mail consumenteninfo@bose.com of bezoek www.boseL1.nl

gear&gadgets kort nieuws

Foto mark van schaick

bassdrum. De microfoon kan een geluidsdruk hebben tot 150 decibel en is daardoor ook

Gingerpig

geschikt voor basversterkers. www.sontronics. com Roland heeft een legende nieuw leven ingeblazen: de Jupiter-80 synthesizer. Een heuse look-a-like van de oude Jupiter, maar de specificaties zijn behoorlijk uitgebreid. De Super Natural-technologie speelt een grote rol in de klankgeneratie en de Tone Blender stuurt alle klanklagen op diverse manieren aan.

Daardoor functioneert de Jupiter-80 bijzonder goed in de klassieke instrumentarticulatie.

Van deathmetal naar hardrock The Ways Of The Gingerpig is het debuut van Gingerpig, de band van voormalig Gorefest-gitarist Boudewijn Bonebakker.

Ditmaal geen deathmetal, maar stevige jaren ’70-hardrock.

Tekst Erwin van ’t Hof

D

e naam Boudewijn Bonebakker wordt vooral geassocieerd met deathmetal.

Toch was de koerswijzing naar jaren ’70-hardrock voor hemzelf geen verrassing. ‘Ik ben altijd gek geweest op die jaren ’70-sound, maar dat paste gewoon niet bij Gorefest. The Allman Brothers vind ik bijvoorbeeld een geweldige band! Maar ik hou natuurlijk ook nog steeds van een flinke pot herrie, begrijp me niet verkeerd.’ Bonebakker profiteert nu van zijn jarenlange ervaring als muzikant. ‘Sinds de eerste plaat van Gorefest heb ik zoveel gespeeld. Niet alleen op het podium, maar ook thuis. Duizenden keren heb ik de gitaar al opgepakt. Dan komt er precies uit je vingers wat je wilt horen.’ Live zal Gingerpig veel gaan improviseren. ‘Zo maak ik zelf het liefst muziek: we kijken wel waar het schip strandt. Daar zit natuurlijk wel een gevaar in. Het kan zijn dat je zelf denkt: ik ga nu echt te gek, terwijl het publiek staat te gapen.’

Het idee voor Gingerpig begon met een aan-

koop op Markplaats. ‘Ik had een oud Hammond-orgel op de kop getikt, een geweldig ding. Daaruit is deze band ontstaan, want zo’n mooi instrument onbespeeld stoffig laten worden, dat kan gewoon niet. Ik heb er een goede toetsenist (Jarno van Es) bij gezocht, een belangrijk onderdeel van het typische jaren ’70-geluid.’ Bonebakker gebruikt zelf voornamelijk een Fender Telecaster uit 1984.

‘Niet echt bijzonder, maar wel lekker zwaar. Ik heb er zelf Seymour Duncan Vintage STL1 en STR1 elementen in gezet. Daarnaast heb ik onder meer een Gibson Les Paul Classic en Les Paul Junior.’ Zijn versterkers zijn een vintage Fender Twin Reverb en een 50-watt Marshall uit de jaren ’70 met een ‘brown soundmod’ en oude Marshall speakerkasten. ‘Het liefst zou ik direct in de versterker inpluggen, maar ik gebruik vaak wel een ElectroHarmonix Big Muff. Ik vind het geweldig om zo’n stofzuigergeluid achter me te hebben.’ www.gingerpigrock.com

www.rolandce.com De PreSonus StudioLive 16.0.2 digitale mixer is gericht op mensen met een kleiner budget, maar biedt dezelfde kwaliteit als zijn grote broers. De besparing zit ‘m in iets minder routing- en aansluitfaciliteiten. 32-bit floating-point processing en 24-bit, 48 kHz en de acht XMAX mic preamps zorgen voor een perfecte signaalbehandeling en de 1602 heeft een midi in en uit. Hij wordt geleverd met Capture recordingsoftware en Studio One Artist en is ook te besturen met een iPad, met behulp van de PreSonus SL Remote app. www.presonus.com

mei/juni 2011

FRET

55

‘uiteindelijk wil je toch naar SAE InStItutE...’

schrijf je nu in voor

oKtober 2011

PrAKtijKGerichte oPLeiDinGen: AuDio enGineerinG

home stuDio ProDuction

eLectronic music ProDuction

hiP hoP ProDuction

DiGitAL fiLm & AnimAtion

vj visuAL ProDuction

(resoLume)

is nze grat vraag o e aan: brochur e .e d u w w w.s a

FRET nu voor iPad, Android tablets, pc en mac

eRead FRET met de AKO app FRET Digitaal: voor iPad, Android tablets, en pc en mac desktops en laptops. Download de AKO-app via www.ako.nl/app en registreer je. Vervolgens kun je FRET in digitale versie downloaden.

Losse nummers via AKO Shop: € 0,99 Jaarabonnement 6 nummers via AKO Shop € 5,Het digitale abonnement staat los van het printabonnement.

www.ako.nl/app

Amsterd a m: 0 2 0 -6 2 2 8 7 9 0 rotterda m: 0 1 0 -4 11 7 9 5 1 bruss e l : 0 2 / 6 4 7 9 2 2 0

www.sae.edu

gEaR&gadgETs de studio van…

tom maas (BoeF)

FOTO rOY maaS

Boef & de gelogeerde aap wonnen bij de finale van de Grote Prijs van Nederland 2010 de publieksprijs in de categorie hiphop. Producer Tom Maas (Boef) kreeg bovendien de prijs voor beste muzikant.

Tekst Juri ket

V

oor Tom Maas en Thomas Waterreus (De Gelogeerde Aap) was 2010 het jaar van de definitieve doorbraak, want kort na de finale van de Grote Prijs gingen de Tilburgers in zee met het label TopNotch. Eind januari kwam hun album Wij Zijn uit, met dubstep- en hiphopbeats van Boef en spoken word van De Gelogeerde Aap. Maas begon als producer met Fruity Loops, maar via Propellerheads Reason stapte hij in 2008 over op Apple Logic. ‘Ik probeer graag iets nieuws’, verklaart hij. ‘Bovendien begon ik toen aan de Rockacademie en kreeg les in Logic. Ik kocht een MacBook en had het programma binnen een half jaar onder de knie.’

Het eigen beheer-album Vind Ons (2009) is helemaal in Logic gemaakt. Hoe gaat Maas te werk? ‘Ik begin vaak met de drums en probeer daar altijd een gekke swing in te krijgen.

Meestal gebruik ik samples en soms pak ik een loop, maar dan hak ik die nog wel in stukken.’

Voor het nummer Suikergoed (van Vind Ons) gebruikte hij een fragment uit Hans en Grietje.

‘Ik hou van het contrast tussen die kinderlijke sample en de zware beat en bas die er vervolgens in knallen.’ Een vergelijkbare truc haalt hij uit op Handstand & Passie, van Wij Zijn.

‘Daarvoor heb ik een stukje van De Fabeltjeskrant gebruikt, gewoon met een microfoon

opgenomen van de tv. De geluidskwaliteit is niet perfect, maar dat geeft het nummer juist een randje.’ Voor de typerende zware baspartijen grijpt Maas vaak terug op softsynth Massive van Native Intruments. ‘Ik probeer zo’n sound altijd zo vies mogelijk te maken.’

Maas heeft veel hulp gekregen van A.R.T., producer van de Zwolse hiphopformatie Fakkelbrigade. ‘Hij adviseerde me om de drums door een Akai S900 sampler te gooien, zodat ze crunchier klinken. Ik heb direct zelf zo’n samplebak gekocht. Bovendien heeft A.R.T. de eindmix van Wij Zijn verzorgd. Daardoor klinkt het veel beter dan ons eerste album.’ www.boefendegelogeerdeaap.nl

Fundamentals M

usicus en docent Bart Noorman kennen we van zijn Virtual Music School uit 2008. Dat was een multimediapakket met films, tekst, pdf’s en mp3’s, gericht op het begrijpen van muziek met als uiteindelijk doel het leren improviseren. Noormans nieuwste creatie Fundamentals is een soortgelijk pakket, maar dan met muziektheorie als onderwerp. Centraal staat het verband tussen ogen (muziek lezen), oren (muziek luisteren) en vingers (muziek spelen).

Wie met Fundamentals aan de slag gaat, leert dus muziek lezen, schrijven en spelen.

Muziektheorie is niet het meest favoriete onderwerp van de meeste muzikanten, maar je kunt in elk geval niet zeggen dat Fundamentals saai is. Ook dit pakket zit namelijk bomvol filmpjes, mp3’s en pdf’s met uitleg van basisbegrippen en letterlijk honderden verschillende demonstraties, testvragen en oefeningen. Ik kwam zelfs zaken tegen die ik niet eerder had gezien, zoals het toonladderwiel en de intonatietrainer. Het beginscherm van de dvd-rom toont de volgorde die wordt gehanteerd: eerst theorie, dan melodie en ritme, dan harmonieleer en tenslotte kan het studiemateriaal worden geoefend in het

trainingsdeel. Met Fundamentals krijg je spelenderwijs essentiële muziektheoretische begrippen onder de knie. Het is een heel actieve manier van leren, omdat je steeds zelf aan het schrijven, lezen of spelen bent. De dvd-rom bevat zowel de Nederlandse als de Engelse versie van het pakket. www.virtualmusicschool.org Tekst michiel roelse

mei/juni 2011

FRET

57

CDrecensies wordt mooi melodieus gespeeld.

Een registratie van een aanstekelijke jazzavond waarop het publiek het prima naar de zin had.

INDIEPOP

AKELEI DE ZWAARTE VAN HET DOORSTANE EIGEN BEHEER

Ditmer Weertman

Na meer dan vier jaar wachten is er eindelijk weer een album van de Amsterdamse band Alamo Race Track. En wat een weergaloze plaat! Op het eerste gehoor lijkt Unicorn Loves Deer wat saai en ongeïnspireerd voort te kabbelen. Maar godzijdank bedriegt de schijn. Niks geen saaie popliedjes; dit album blijkt van begin tot eind vol te staan met poppareltjes van ongekend hoog niveau. Opener Apples maakt direct veel duidelijk.

Dit is een klein liedje met bijzonder veel lagen en diepgang. En probeer maar eens met droge ogen te luisteren naar Records (die slidegitaarpartij!) of naar de fenomenale afsluiter Killerlake en het dromerige, aan Mercury Rev refererende Hypnotised II. Het album wordt nergens te zwaarmoedig, daarvoor kent het te veel vrolijke noten, zoals het puntig gezongen titelnummer. We zullen moeten afwachten of dit het beste Nederlandse album van 2011 wordt, maar alle ingrediënten hiervoor zijn aanwezig. Prachtige melodieën en samenzang (Shake Off The Leaves en The Moon Rides High), een rijk en gevarieerd instrumentarium met vibrafoon, strijkers en blazers (die vooral in Motorman And Owls een hoofdrol vertolken) et cetera. Dit is een van die spaarzame platen waarbij je ook na vele luisterbeurten nog nieuwe details ontdekt. Alamo Race Track ontpopt zich op Unicorn Loves Deer als het springerige en eigenlijk veel leukere broertje van Fleet Foxes.

DOOM METAL

Akelei is misschien wel de enige Nederlandstalige doom metal-band.

Debuutalbum De Zwaarte Van Het Doorstane telt vijf lange nummers die gezamenlijk een klein uur duren. De band maakt melodieuze doom met langgerekte gitaarriffs en melancholische melodieën. Raakvlakken zijn er met onder andere My Dying Bride en Katatonia. Zanger Misha Nuis maakt gebruik van een cleane stem, die een beetje aan de vlakke kant is. De rest van de band (drie gitaren, bas, drums) zorgt juist voor een vol geluid, al houden zij zich vaak in tijdens de zangstukken.

Het is wennen aan de Nederlandstalige zang, maar de nummers zitten goed in elkaar en lijken korter te zijn dan de tien, twaalf minuten die ze duren. Verlangen en De Zwaarte zijn de uitschieters.

Daan de Mooy JAZZ

SUSANNE ALT QUARTET LIVE AT BIMHUIS VENUS TUNES

Op 14 oktober 2010 speelde saxofonist Susanne Alt met haar kwartet in het Bimhuis. Daarvan op deze dubbel-cd zestien stukken, allemaal composities van de bandleden, naast Alt Thijs Cuppen (piano), Sven Schuster (bas) en Philippe Lemm (drums). Dit is de derde cd van dit kwartet en het is er een zonder gasten, in tegenstelling tot de vorige cd waar Fred Wesley aan meedeed. Maar het kwartet heeft die ook niet nodig, het speelt dezelfde aanstekelijke funky jazz. Met name in de stevige nummers wordt er goed uitgepakt met veel ruimte voor soms zinderende solo’s van de bandleden waarbij pianist Cuppen soms wisselt naar Fender Rhodes. Maar ook op de rustige nummers, waarop Alt ook op sopraansax overgaat,

58

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

KLEZMER

AMSTERDAM KLEZMER BAND KATLA ESSAY RECORDINGS

Verwacht niet al teveel verrassingen op de nieuwe plaat van de Amsterdam Klezmer Band. Ze hebben een tijdje geleden hun draai nog beter gevonden dan voorheen, en gaan daar nog wel even mee door. Zo wisselen tergend trage en razendsnelle klezmerliedjes zich zonder veel omwegen af, staan de teksten bol van gebbetjes en gein, en wordt Russische zang moeiteloos gecombineerd met Mokumse rap. Ook laat Katla horen dat de AKB nog altijd de strakst spelende klezmerformatie van ons kikkerlandje is en voorlopig geen gebrek aan inspiratie heeft. In de teksten trekken weer de meest bizarre taferelen voorbij, die een opmerkzame voorbijganger in Amsterdam zoal tegen kan komen. Vergeet vooral niet te lezen hoe de liedjes zijn ontstaan, dat is heel grappige informatie.

Arjan van Sorge GELUIDSKUNST/ELEKTRONICA

MICHEL BANABILA THE LATEST RESEARCH FROM THE DEPARTMENT OF ELECTRICAL ENGINEERING AUDIOTONG/LUMBERTONTRADING/TAPU

Delen van de muziek voor de dansvoorstelling Zout van Conny Janssen Danst & Anne Soldaat vormden de basis voor deze nieuwe productie van Michel Banabila. Deze beeldende uitgangspunten hebben gedurende het creatieve compositieproces geleid tot een uitzonderlijke fraaie Banabila-uitgave. Nu staat het werk van deze Nederlandse klankvirtuoos al bekend als hoogstaand en veelzijdig, maar ik heb vaak enige

ALAMO RACE TRACK UNICORN LOVES DEER EXCELSIOR

Coert van Mourik

moeite met de gladde en kitscherig klinkende wereldmuziek en easy-listening jazz die Banabila, weliswaar op vakkundige wijze, produceert. Op The Latest Research… horen we de prachtige, sfeervolle filmische inkleuring van Banabila terug. Alleen heeft Banabila ditmaal gekozen voor het toevoegen van andersoortige stijlelementen. Het gaat daardoor steviger en ruiger klinken. Je krijgt zo af en toe zelfs heftige eigentijdse techno voorgeschoteld. En daar kan menig vooruitstrevende dj nog een puntje aan zuigen. Klasse!

Hessel Veldman COUNTRY/SOUL

bijdrage leverden in ruil voor een uitgebreide maaltijd. Het mengsel van country en soul beviel zo goed dat er een band uit voortgekomen is die het flink druk heeft met optredens, zowel op festivals als in clubs. Deze liveplaat is opgenomen in de legendarisch kleine Kleine Komedie, en bevat op één na alleen nummers die ook op de eerste plaat voorkomen. De opnames klinken houterig en laten je niet echt het zweet en opwinding voelen die die avond ongetwijfeld op het menu gestaan hebben. Een nogal overbodige plaat in een doosje, met Herman Brood-achtige briefkaarten van Selwyn Senatori.

BEANS AND FATBACK LIVE AT THE KLEINE KOMEDIE

Arjan van Sorge

EXCELSIOR RECORDINGS

BLAAS OF GLORY HIGHWAY TO HELL

Onno Smit, de voorman van Lefties Soul Connection, bracht vorig jaar het debuutalbum uit van Beans & Fatback, met bevriende muzikanten die een

HOEMPA/HARDROCK

ROUGH TRADE

In 2009 baarde het gezelschap al opzien met de ep Read ’Em and Weep ’Em vol il-

lustere covers, twee jaar later volgt het eerste volledige album van heavy metal marching band Blaas Of Glory: Highway To Hell. Hierop zijn nummers van de ep uit 2009 aangevuld met nog een aantal onherstelbaar verbouwde hardrockklassiekers. Met Enter Venusss legt het gezelschap middels een mashup de creatieve lat hoog door Shocking Blue’s Venus te laten samensmelten met Enter Sandman van Metallica. Ook de Iron Maidley is een knap staaltje muzikaal vakmanschap. Sporadisch blijft Blaas Of Glory met zijn arrangementen aan de veilige kant (Wanted Dead Or Alive). Voor het gros van de nummers geldt echter dat deze genoeg reden bieden tot een vervolgalbum, want deze uit de hand gelopen grap blijft vermakelijk.

John Buis

TRIPHOP/ZIGEUNER

CD kort

LA BOUTIQUE FANTASTIQUE LA BOUTIQUE FANTASTIQUE

echt geniaal en missen pit. Saai dus, ondanks de flitsende 3D-video.

Inderdaad een fake fairytale...

Roland Wetzels

KYTOPIA

Op de eerste dag van de lente is het debuutalbum van La Boutique Fantastique uitgekomen. Dit is niet alleen het eerste album van het duo Bergman en Goossens, het is eveneens het eerste project dat uitkomt op het label van Colin Benders, alias Kyte­ man. De heren zijn al jaren bezig met het maken van muziek en ook het uitbrengen van dit schijfje was al in een vergevorderd stadium toen Benders de heren ontdekte en overhaalde om hun album in de Utrechtse studio’s van Kytopia verder tot bloei te laten komen. De stukken

ROCK

THE HOLLOW MEN FOOD CHAIN JAZZ/FUNK

EIGEN BEHEER

EURO CINEMA TEN-4

The Hollow Men heeft na enkele demo’s begin dit jaar zijn eerste cd uitgebracht. De zeven nummers laten invloeden horen van grunge en stonerrock en bands als Monster Magnet, Soundgarden en Danzig.

Vooral Euphoria en Out In The Cold overtuigen. Tegen het einde van de cd wordt de band uit Goes door rockabillypunk en country-experimenten wat minder stijlvast.

COAST TO COAST

Denk bij deze cd aan de achtergrondmuziek van Amerikaanse politieseries uit de zeventiger jaren en aan de zogenaamde Blax­ ploitationfilms. De nadruk ligt op swingend Hammondorgelspel en funky gitaarpartijen. Binnen dit instrumentale concept wordt wel naar afwisseling gezocht, maar enige een­tonigheid ligt toch op de loer.

Daan de Mooy GARAGEROCK

ROCK/RHYTHM & BLUES

Kees de Graaff

BINTANGS FIFTY FIFTY

LADYBOOSTER JACK SHIT

LO-FI

HERRIE RECORDS

THE GALACTIC LO-FI ORCHESTRA EIGEN BEHEER

Veel herrie maar weinig informatie.

Het gaat natuurlijk ook om de herrie! Opgenomen in de fameuze Rocketdog, helaas met (zo te horen) alleen gitaar en drums, komen er bij het draaien van dit plaatje mooie herinneringen boven aan sinistere namen als GG Allin, Dead Boys, de vroege Vandals en Wayne County. Maffe band, goeie liedjes. Volgende keer graag met bas!

CORAZONG RECORDINGS

Voor de Bintangs is ieder lustrum er een om te vieren. Ditmaal viert de band z’n vijftigste (!) verjaardag.

Het cadeautje aan de fans is een live-registratie van een optreden dat eind 2010 plaatsvond in de Noordoostpolder. De band doet op deze live-registratie waar het al vijftig jaar goed in is: rocken. Zo rauw als opener Murder begint, zo rauw blijft de muziek gedurende de gehele opname. Ondanks het feit dat de meeste bandleden al aardig op leeftijd zijn, loopt de Bintangs op Fifty Fifty als een goed geoliede machine.

Oud werk wordt afgewisseld met materiaal van recenter datum. Er komen zelfs een drietal spiksplinternieuwe nummers voorbij; daarvan laten het snelle Go Go Give It A Go en het strakke Heat It All Up een vitale Bintangs horen. Uiteraard ontbreekt het niet aan een klassieker als Ridin’ On The L+N, maar de Bintangs spelen zeker niet op save en dat siert de band. De bijgaande dvd is van ondergeschikt belang vergeleken met de cd. Hij duurt slechts een ruim kwartier. Het ontbreken van een integrale live-registratie zoals die ook op de cd staat is een gemiste kans. In plaats daarvan krijgen we een verzameling willekeurige beelden van voor en achter de schermen. Het montagewerk kan er nog net mee door, maar veel meer dan een leuke teaser is het niet.

John Buis

The Galactic Lo-Fi Orchestra is muzikaal knutselaar Michel Geelen, die in zijn studio te Boxtel vrijwel alle instrumenten en zang zelf voor zijn rekening heeft genomen. En met een puik resultaat.

De zang klinkt vuig en heerlijk schel, emotie ten top. De muziek is gruizig, met dampende drums.

Het ritme zet je automatisch aan het deinen. Eind van dit jaar moet het volledige album afgerond zijn.

Tot die tijd is het behelpen met deze mooie deunen.

Bram W. van der Putte SKAPOP

GROOVER FAKE FAIRYTALES EIGEN BEHEER

Lekker vette, trage skasound. Is weer eens wat anders dan al die uptempo partyska. Zangeres Laura zingt een beetje als Caro Emerald, zwoel en slepend. Niks mis mee, zou je zeggen, zeker niet met veelbelovende songtitels als Roland!

Maar het blijft maar doorsukkelen: de liedjes en zanglijntjes zijn niet

Roland Wetzels POP/ROCK

LEMON NEDCHESTER EIGEN BEHEER

Nedchester heet het nieuwe album van Lemon. De Amsterdammers nemen ons door middel van dansbare rocksongs mee terug naar het Manchester van de vroege jaren negentig. En dat doen ze, samen met ex-Idol Aisha Echteld, helemaal niet onverdienstelijk.

Lemon zet een lekkere groove neer opgesierd met fijne gitaren en een lekkere bas. Een mooi nostalgisch eerbetoon aan een spannend muzikaal tijdperk.

Gabriëlla van Karsbergen. mei/juni 2011

FRET

59

CDrecensies zijn grotendeels instrumentaal en sfeervol en bevatten een veelheid aan instrumenten, waaronder de nodige blazers. Het neemt je mee naar een Alice in Wonderland vol spelende kinderen, zigeuners, circusartiesten, theater en meer. Boutique Fantastique is een luisterbelevenis van begin tot eind.

Elly Bond BLUESROCK/PSYCHEDELICA

BRAINBOX THE 3RD FLOOD

varieert geloofwaardig van uiterst relaxed tot opwindend en soms hectisch feestelijk. Dat alles staat garant voor een plaat die je met plezier vaker opzet en vast en zeker ook voor optredens waarbij het dak eraf gaat. De muziek is een combinatie van funk, rock, hiphop en reggae, met verrassende uitstapjes (blazers). Topplaat! Met ook nog de complimenten voor het artwork van Bartworks en Ratzonderplan.

Arjan van Sorge

E-SOUND/DMI RECORDS

Het bloed stroomt waar het niet gaan kan bij de bandleden van Brainbox, want zes jaar na het verschijnen van de liverelease The Last Train (2004) komen Kaz Lux (zang), Rudy de Queljoe (gitaar), John Schuursma (gitaar) en Pierre van der Linden (drums) weer met een nieuwe cd. The 3rd Flood is het eerste studiomateriaal sinds 1970 met bandleden van het ‘eerste’ uur. Braaf materiaal als Spring en Deserter laten duidelijk een band op leeftijd horen. In My Babe krijgen De Queljoe en Schuursma meer ruimte om te excelleren. Tegen het einde van de vloed slaat zowaar de vlam in de pan en komen er een paar leuke rockers voorbij (Krontjong E, Not Now). In de schaduw staan van het debuut uit 1970 kan het natuurlijk nooit en te nimmer.

John Buis FUNK

CHEF’SPECIAL ONE FOR THE MRS. KAISER RECORDS

Met de gebruikelijke Haarlemse bluf en branie, zoals we die gewend zijn van o.a. Gotcha!, zet Chef’Special zich op de kaart. Ze hebben er alle reden toe, want dit debuutalbum laat zien en horen dat het vijfkoppige gezelschap een hoop kwaliteit in huis heeft. Het schrijven van sterke liedjes gaat ze prima af, het bandgeluid is hecht, de muzikanten vullen elkaar goed aan en de sfeer

60

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

ELEKTRONICA

COCO BRYCE BOESOEK FREMDTUNES

De Bredase producer Coco Bryce (vernoemd naar de hilarische Hibernian-hooligan uit de film The Acid House uit 1998) is een van de aanwinsten op indielabel Fremdtunes. Het eigenzinnige debuutalbum Boesoek telt elf tracks en kan met zijn 31 minuten wellicht beter als een

ep gezien worden. Het album (alleen op vinyl en digitaal verkrijgbaar) bevat een geslaagde funky melange van elektronica, hiphop, electrofunk, skweee en dub. Qua sound doet Coco Bryce af en toe denken aan Flying Lotus, Nosaj Thing, Four Tet en Bibio. De tracks klinken uptempo en eigengereid (Boesoek, Embarcadero), dubachtig vol blieps (Dub Rap feat.

DJ Mace), neigen soms richting Kraftwerk (It’s A Skweee Thang) of flirten met electrofunk en acidhouse (Nineteen). Hoogtepunt is de glitchy electrofunk op Corrado (feat. Kelpe) die bliept, knettert en swingt als een oldschool computergame. Uitstekend debuut.

Roel Janssen ALTERNATIVE

COLOSSA BORN TO MAKE A SOUND

Martien Koolen

GOOMAH/EXCELSIOR/V2

THRASH/DEATH METAL

Het Utrechtse/­ Limburgse alter­ natieve rocktrio Colossa maakt met dit debuut

ROCK

DEATH LETTERS POST-HISTORIC PIAS

Toen blueslegende Son House zijn weergaloze nummer Death Letter (of Death Letter Blues) schreef, had hij waarschijnlijk niet durven dromen dat tientallen decennia later een Nederlandse band zich naar deze track zou vernoemen. En als je het nieuwe album van die band draait zoals het bedoeld is, namelijk hard, springen de spijkers waarschijnlijk uit zijn grafkist. De vorige plaat van Death Letters was weliswaar stevig en vuig, maar ook nog erg bluesy en rock-’n-roll. Post-Historic is een stuk gevarieerder, harder, smeriger, dynamischer en vooral veel beter. Duende (zang en gitaar) en Victor (drums) zijn duidelijk op zoek naar een eigen geluid en dat vinden ze. Meer licht psychedelische postrock met soms hardcore-achtige erupties (denk aan Oceansize en Cult Of Luna) en minder blues. En dat pakt goed uit! Openingsnummer Your Heart Upside Down is direct woest en nietsontziend. Maar gelukkig blijft de band altijd dynamisch, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het epische Death Of The Sincere, dat in tweeën wordt gedeeld door een psychedelische middenstuk en eindigt in geniale gekte. Tijdens dit nummer blijkt al dat de band er niet voor terugdeinst af en toe gas terug te nemen. Die wisselwerking tussen rustgevende passages en terroriserende geluidsorgasmes die je van achterover leunen weerhouden, houdt de band voortdurend vast (luister maar eens naar afsluiter In Fear Fools Search). Een bijzonder knappe prestatie.

Coert van Mourik

meteen een hele goede indruk.

De band leunt weliswaar op het geluid van bands als Queens Of The Stone Age en Triggerfinger, maar heeft wel degelijk een eigen smoel (lees: geluid). Tien van de twaalf nummers zijn redelijk stevige rockers en laten duidelijk horen dat Colossa een gitaarband pur sang is. De overige twee nummers zijn echte luisternummers en vooral de nogal saaie akoestische ballade Wake Up had wat mij betreft niet gehoeven… Nee dan Just What I Need en de heerlijke titelsong, een nummer waar uitstekende melodieën, vette riffs en goede vocalen samenkomen.

Muzikaal is dit album dik in orde, maar ook de prachtige albumcover mag er zijn. Kopen die hap dus en snel!

DISINTEGRATE PARASITES OF A SHIFTING FUTURE EIGEN BEHEER

Na in 2009 een mini-cd te hebben uitgebracht, verscheen enkele maanden geleden de eerste volledige cd van Disintegrate. De band uit Friesland laat redelijk technische, melodieuze thrash/death metal horen, die geregeld ook wel wat van progmetal in zich heeft. Het tempo ligt over het algemeen vrij hoog, terwijl zanger/toetsenist Danny Boonstra schreeuw en grunt afwisselt. Binnen de nummers werkt men ook met de nodige muzikale variatie en hoewel goed uitgevoerd en met weloverwogen composities is het resultaat niet altijd even origineel. Veel riffs lijken iets te direct te verwijzen naar de Zweedse bands uit het melodieuze death metalgenre. Maar afgezien daarvan doet Disintegrate met onder meer Mediacrity en het titelnummer niet onder voor hun genregenoten en is het zeker een band om in de gaten te houden.

Daan de Mooy

SINGER-SONGWRITER

DIVERSE ARTIESTEN TRADITIONALS

MR. A BALLADEER ASIDE

IN A CABIN WITH/V2 RECORDS

Het moet een koddig gezicht zijn geweest, die bonte stoet van muzikanten, midden in de zomer in de kantine van de ijsbaan in het dorpje Hagestein.

Het is In A Cabin With ten voeten uit.

De locatie is misschien niet zo spectaculair als het slachthuis van een van de eerdere uitgaven, maar toch… En dan het resultaat! Traditionals is echt een geweldig album geworden. Logisch, want met mensen als Tim Knol, Awkward I, Bertolf en Anne Soldaat is succes verzekerd. En dan hebben we het nog niet eens over Marien Dorleijn en Ralph Mulder.

Tim Knol komt met een fantastische versie van Baby Please Don’t Go. Daarmee stijgt hij Them behoorlijk naar de kroon. Met hulp van, onder anderen, Awkward I zet hij even later ook een fraaie uitvoering van John The Revelator neer. Anne Soldaat waagt zich aan Sloop John B. Het nummer werd in de jaren zestig bekend door The Beach Boys, maar had daarvoor al een heel leven achter de rug. Soldaat staat zijn mannetje, overigens ook in het openingsnummer Days Of ’49. Maurits Westerik toont moed door Man Of Constant Sorrow aan te pakken. Dit lied is alweer tijden helemaal hot vanwege de Coen Brothers-film O Brother, Were Art Thou. Westerik maakt er, in combinatie met Farewell Song, een mooie versie van. Traditionals is niet alleen een prachtige proeve van bekwaamheid van een paar Hollandse (en enkele buitenlandse) muzikanten, het is ook echt een hommage aan die prachtige, vaak al eeuwenoude traditionals die we nooit mogen vergeten.

ep

EIGEN BEHEER

REYN VS. MR. A BALLADEER ROUND 1 EIGEN BEHEER

THE CHIMNEY THE ONE AVALANCHE MUSIC/ROCK INC.

Di-Lan Sun

DIVERSE ARTIESTEN KEIZERSNEDE

is dan ook gelijk het enige nummer waarbij iets echt bijzonders is ontstaan.

STICHTING PAN

Arjan van Sorge

ROCK/HIPHOP

Goed initiatief van S t i c h t i n g PA N , LosVan en Nijmegen Rock City om hiphopacts en rockbands uit Nijmegen een samenwerking aan te laten gaan.

Keizersnede is een onderdeel van het Kweekvijver HipHop PROEF! Project dat de drie organisaties in 2009 samen met NewArts en Poppodium Doornroosje hebben opgezet. Tussen de acht tracks op de cd zit van alles wat, van obligate rock-hiphop-combi’s zoals we die al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw kennen tot meeslepende knallers met een groot verhaal. Ook een wat meer experimentele invalshoek wordt niet vergeten, zoals blijkt uit de kongsi van Zo Moeilijk met een gelegenheidsgroep van muzikanten uit Villa Zeno en De Staat. Dat

RACOON NO MERCY PIAS

AMERICANA

DIX SAYONARA EIGEN BEHEER

Sayonara betekent zoiets als ‘tot ziens’ of vaarwel’ en dat deze titel de lading dekt, mag na het beluisteren van deze plaat geen raadsel meer wezen. Sayonara is namelijk het indringende en persoonlijke eerbetoon van zanger/ gitarist Eric van Oijen aan zijn enkele jaren geleden overleden broer.

Hier zit dan ook direct het probleem van dit muzikaal gezien prima album: de dood hangt als een grauwsluier over het album heen en geeft verdomd weinig lucht en ruimte, ondanks de wat lossere arrangementen zoals in Damned en Kill You One More Time. Zeker, zo’n

HAPPY ELF BEACH STREET EIGEN BEHEER

THE RESISTANCE PLOT THE ADVENTUROUS TALE OF GOD AND MISS ALEXIS EIGEN BEHEER

Of hij nou met A Balladeer een volledige cd uitbrengt of onder Mr. A Balladeer een ep, het maakt bij Marinus de Goederen niet uit; kwaliteit levert hij toch wel. Zo ook op de ep Aside, wat eigenlijk maar een tussendoortje voor de fans heet te zijn. Naast enkele niet eer-

der uitgebrachte nummers staan er ook alternatieve takes op van nummers van zijn soloalbum Sorry Kid. De prachtig uitwaaierende gitaren in het titelnummer, de Kate Bush-cover And So Is Love; het zijn allemaal prachtig gearrangeerde en zorgvuldig opgebouwde pareltjes. Van eenzelfde niveau is de live-ep Round 1, waarop Mr. A Balladeer een samenwerkingsverband aangaat met multi-instrumentalist Reyn Ouwehand. De begeleiding op gitaar en piano zorgt voor een groot gevoel van intimiteit. Wat zal het selecte gezelschap publiek hebben genoten.

Afgaand op de single The One gaat Nederland nog vaker van The Chimney horen. De jonge Zeeuwse band maakt prettig in het gehoor liggende poprockliedjes. The One is lekker uplifting, Never Fit iets ingetogener. Provinciegenoot Racoon ging voor zijn nieuwe cd naar een studio in Engeland. De eerste single No Mercy laat een herboren band horen. Na de zoektocht van de laatste jaren heeft de band zijn creativiteit weer terug en klinken de nummers weer bevlogen. Laat dat laatste nou onvindbaar te zijn op Beach Street, de nieuwste release van Happy Elf. Het rustige tempo zorgt voor een ontspannen sfeer, toch blijft vooral de indruk hangen van oubollige synthpop waar veel geknutsel achter de computer aan te pas is gekomen, maar waar weinig emotie bij is komen kijken. Thinking About You kan er nog mee door, vanaf het daaropvolgende Roberto wordt het gapen geblazen. The Resistence Plot is zo’n band met enthousiaste jonkies bij elkaar. Dit Weerter gezelschap heeft de stevige gitaarrock uit het verleden vervangen door hedendaagse, alternatieve gitaarrock. De onbevangenheid is er niet minder op geworden. Zowel The Adventurous Tale Of God And Miss Alexis als Free To Go zijn pakkende nummers met een speels ritme en zwaar aangezette gitaarakkoorden.

Ideale muziek om een festival als Bospop mee te openen.

John Buis mei/juni 2011

FRET

61

CDrecensies Doodoo’s Coffee weet mooie werelden te vangen.

INDIE/EMOROCK

FACE TOMORROW FACE TOMORROW

Bram W. van der Putte

REDFIELD RECORDS

Fans moesten drie jaar geduld hebben, maar hier is dan de opvolger van In The Dark, een titelloos album met elf tracks uitgebracht op het Duitse label Redfield.

De Rotterdamse rockers speelden al regelmatig in Duitsland, dus deze overstap komt niet als een grote verrassing.

De cd verschijnt precies tien jaar na Face Tomorrows-debuut Live The Dream. The Fix, de eerste single van het nieuwe werk, liet al horen dat Face Tomorrow geen radicaal andere wegen ingeslagen is. Deze cd rockt wel steviger dan In The Dark.

Dit album borduurt voort op met name The Closer You Get (2004). Face Tomorrow blijft trouw aan haar handelsmerk: intense emorock met introspectieve teksten vol melancholie. Thema’s als angst, pijn en twijfels komen veelvuldig langs. De track Guardian is een goed voorbeeld. In de verrassende slottrack doet de zang een moment denken aan Muse.

Aan de single The Fix leveren Eloi en Casper Kensington een prima gastbijdrage. Waarom deze zangers niet vaker inzetten voor ietwat meer afwisseling in de vertrouwde Face Tomorrow-sound?

Rosanne de Boer

tragische gebeurtenis is een natuurlijke bron voor het schrijven van muziek, maar een album vol?

Sayonara biedt in ieder geval veel perspectief op een fraai en hopelijk uitbundiger vervolg.

Divane Asik Gibi zwoel als een warme zomeravond. Dit talent blijft wereldwijd niet onopgemerkt.

Ferenc Koolen

DOODOO’S COFFEE ITCH DARLING

JAZZ/WERELDMUZIEK

EIGEN BEHEER

KARSU DÖNMEZ LIVE AAN ’T IJ

Dit Rotterdamse trio vormde in 1996 al een band en sinds 2008 hebben ze elkaar, na een jarenlange zogeheten sabbatical, weer gevonden. En met resultaat.

Ze willen doen verbazen, bijkans ongrijpbaar zijn, zo lijkt het als je de veertien nummers beluistert.

Doodoo’s Coffee heeft een zuiver gevoel voor opbouw: knap als je muzikaal ieder nummer zowat naar een hoogtepunt weet te stuwen en weer op een kundige manier weet af te bouwen. Het resultaat is ongekunsteld. Zo laat Opener Tekna een mooi gesprek van instrumenten horen. Six Chords is een rustig spinsel van mooie geluiden. Two by Two gaat daarentegen vol gas vooruit.

De band besteedt veel aandacht aan de entourage door gebruik van elektronica en tabla. Dit moet zeker op een podium moddervet klinken.

EIGEN BEHEER

Dönmez is een wonderkind. Als zevenjarige begon ze al met pianospelen en al snel trad ze op in het Turkse familierestaurant Kilim. Nu vult de intussen twintigjarige Amsterdamse zangeres en pianiste grote concertzalen. Ze mocht aantreden op het North Sea Jazz Festival en speelde in de Carnegie Hall in New York. Het album Live Aan ’t IJ is opgenomen in het Muziekgebouw aan ’t IJ. Er werken getalenteerde artiesten aan mee als trompettist Jan van Duikeren en Tamer Co kun, die de ney, een traditioneel blaasinstrument, bespeelt. Karsu schreef bijna alle nummers zelf.

Haar stem klinkt in het lied Mona helder als een bergstroom en in

62

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

Rosanne de Boer PSYCHEDELISCHE ROCK

BLUESROCK

GINGERPIG THE WAYS OF THE GINGERPIG SUBURBAN RECORDS

Gingerpig (wat een vreemde naam trouwens) is de band rondom Gorefest-gitaarplukker Boudewijn Boenbakker. Het heeft met het album The Ways Of The Gingerpig een fantastisch debuut afgeleverd. De muziek is een mix van blues, hardrock, funk, soul, jazz, rock en soms zelfs symfonische rock. Zo doet het instrumentale March Of The Gingerpig, dat gedomineerd wordt door het orgel aan Emerson, Lake en Palmer denken. Het meesterwerk op dit album is het lang uitgesponnen Digging With Bare Hands met zijn heerlijk lange bluesy gitaarsolo. Variatie is troef bij Gingerpig, want de band schakelt zonder problemen over van lange improvisaties naar compacte rocksongs zoals Pipedream.

Alle nummers zijn live opgenomen en klinken daardoor eerlijk en lekker vet. Gingerpig neemt je mee op een avontuurlijke muziekreis die zeer prettig is en duidelijk naar meer smaakt.

Martien Koolen

te hebben ingeboet. Een nummer als Erop En Erover, nu al een Radio Tour de France-klassieker, heeft dezelfde kracht als bijvoorbeeld Gijzelaar of Hou Van mij. En iedereen die graag in het Nederlands iets leuks wil doen, moet maar eens luisteren naar Hoofd Omlaag. Zo doe je dat dus.

Di-Lan Sun POP/ROCK

HAPPY CAMPER HAPPY CAMPER EXCELSIOR RECORDINGS

Het idee voor Happy Camper is afkomstig van Job Roggeveen, in het dagelijks leven toetsenist bij El Pino & The Volunteers. Een combinatie van muziek en animatie waarbij de muziek invloeden laat horen van zigeunermuziek, chansons en melancholische filmmuziek. De vocalisten zijn zo divers als de muziek op Happy Camper: van Tim Knol tot Janne Schra en van Ricky Koole en Odilo Girot tot David Pino. En Kyteman doet ook nog ’s mee. Het resultaat is een geweldig opgewekt luisterfeestje om op te dansen of om lekker onderuit gezakt van te genieten.

Liedjes waar je vrolijk van wordt en die laten horen hoeveel muzikaal talent er in Nederland rondloopt.

Happy Camper is absoluut een geslaagd project dat hopelijk nog een vervolg zal krijgen.

NEDERPOP

Gabriëlla van Karsbergen.

HET GOEDE DOEL LIEFDEWERK

ROCK

T2PRODUCTIONS

Het oeuvre van liedjesschrijver Henk Westbroek zou eigenlijk verplichte kost moeten zijn op de vele muziekacademies die ons land kent. Als geen ander is hij in staat om de Nederlandse taal in vlotte en toegankelijke popliedjes te gieten, zonder breedsprakerig of zweverig te worden. Alleen al het taalgebruik maakt Liefdewerk tot een aangename plaat. Henk en Henk hebben een naam hoog te houden en op hun tiende plaat blijkt het duo eigenlijk niet aan kwaliteit

THE HOT STEWARDS AMBASSADORS OF LOVE DGR MUSIC

Het tweede album van The Hot Stewards staat vol met covers: oude zoetsappige liefdesliedjes van vroeger die door de band in een nieuw rockjasje zijn gestoken. The Hot Stewards rocken en geven de oude nummers wel degelijk een nieuwe dimensie. Luister maar eens naar Why Tell Me Why (Anita Meyer) of When The Rain Begins To Fall (Jermaine Jackson en Pia Zadora) en

je weet niet wat je hoort. De oude nummers hebben weer tempo, frisheid en een nieuwe glazuurlaag.

Jammer alleen dat het slechts covers zijn.

Martien Koolen NEDERLANDSTALIG/FANFARE

DE KIFT BRIK DE KIFT

Het zal niet verbazen dat er aan het nieuwe album van De Kift weer een bijzonder verhaal ten grondslag ligt. Ditmaal gaat het over gelukszoeker Admiraal B die met zijn brik door de woestijn doolt.

Het negende album van de alweer twintig jaar bestaande Zaanse fanfareband met invloeden uit punk en theater is weer van hetzelfde laken een pak als de voorgangers en dat is mooi. Want steeds weer

op zo’n hoog niveau en met zulke bijzondere muziek op de proppen komen, is al een prestatie op zich.

Het geluid klinkt zelfs nog wat ronder en meer richting pop dan ooit, de verpakking is zoals vanouds indrukwekkend en voor het eerst worden er samples gebruikt. En weemoed, gekte, razernij en humor wisselen elkaar weer ongeremd en schitterend af.

Arjan van Sorge DARKJAZZ/ELECTRONICS/DRONES

THE KILIMANJARO DARKJAZZ ENSEMBLE FROM THE STAIRWELL PARALLEL CORNERS/DENOVALI RECORDS

Trombonist Hilary Jeffery, frontman en artistiek leider van The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, bassist Jason ‘Bong Ra’

SINGER-SONGWRITER/POP

MARIKE JAGER HERE COMES THE NIGHT MORNING COFFEE RECORDS

Een wereldreis vormde een grote inspiratiebron voor haar debuut (2006) en voor haar derde album put Marike opnieuw inspiratie uit een reis; ditmaal een reis door de nacht. Een donkere nacht. Al na enkele tracks valt op dat de heldere sound van Marike’s vorig werk plaats heeft gemaakt voor minder transparante liedjes. Marike’s songwriterwerk valt op door verhalende teksten. Ook de filmische arrangementen trekken de aandacht. Het album is gemixt door meervoudig Grammy-winnaar Tchad Blake (bekend van zijn werk voor o.a. Tom Waits en Elvis Costello). Blake wilde de cd mixen omdat hij gecharmeerd was van de ongewone wendingen en bijzondere arrangementen. De Amsterdamse singer-songwriter houdt van een authentieke sound en reisde daarom af naar de Jet Studio in België waar ook Édith Piaf en The Rolling Stones passeerden.

Echt, ze heeft geen moeite gespaard voor dit derde album. Het effect?

Een divers, gelaagd en tikkeltje mysterieus klinkend album dat de titel eer aan doet. Bij elke luisterbeurt ontdek je nieuwe dingen. Zo hoor je in de folky popsong Rusty jaren-tachtig-invloeden à la Kim Wilde. In andere tracks is het donkere van Tom Waits te ontwaren. Het lied Traveller is een waar juweeltje geworden dat na vele luisterbeurten blijft boeien en langzaam zijn geheimen prijs geeft. Rusty is wat dat betreft minder avontuurlijk en gelaagd. Faster, ook vol eightiesinvloeden, biedt meer.

Rosanne de Boer

CD kort HARDCORE/PUNK

MY CITY BURNING LONE WOLVES I-SCREAM RECORDS

De hardcore vermengd met metaleske uitspattingen geeft deze Amsterdammers vleugels. Een strakke snelheid, een vette strot eroverheen en het blaast flink toegewijd van de toren. Voeg hier aan toe prima breaks, een duidelijk gevoel voor ritmiek, een uitstekende productie en tot slot een flinke dosis energie en je begrijpt wat hun tot het Europese voorprogramma van Pro-Pain heeft gebracht.

(Room In Your Life), rock (Love), soul (Amsterdam) en punk (Like This) en ligt de nadruk op de gitaren en de afwisselende vocalen van Richard. Hoogtepunt is het wel zeer aparte Internet Pornography. Houd deze band in de gaten!

Martien Koolen

Bram W. van der Putte ROCK/PROGRESSIVE ROCK ROCK

RAVOLVA LIGHT UP THE NIGHT

HAN UIL DARK IN LIGHT EIGEN BEHEER

Het Hillegomse drietal Ravolva heeft goede kaarten in handen, maar speelt die jammergenoeg verkeerd uit. Ze neigen naar stoere rock, maar blijven tussen braaf en brutaaltjes. Gevoel voor melodie, compositie en productie heeft Ravolva zeker. Het klinkt alleen wat halfslachtig, alsof ze geen duidelijke keus hebben durven maken over de muzikale koers.

De progressieve rockinvloeden zorgen hier en daar op Dark In Light voor stroef lopende passages, desondanks luistert het tweede album van zanger Han Uil gemakkelijker weg dan het technisch hoogstaande werk van zijn band Seven Day Hunt. De opbouw van de nummers is redelijk simpel gehouden. Juist door die eenvoudige aanpak krijgt het album de nodige diepgang en emotie mee.

Bram W. van der Putte

John Buis

PSYCHEDELICA/ROCK

NEDERLANDSTALIG

SEXTON CREEPS THE SOUR ACRE

DIVERSE ARTIESTEN WIPNEUS & PIM TELEVISIETIJD

EIGEN BEHEER

DYING GIRAFFE RECORDINGS

Dit zeven tracks tellende album is een moeilijk stukje muziek geworden. Verder verwijderd van de folk dan eerdere creaties en akelig dichtbij de grens van gekte.

Psychedelica van het kwaadaardigste soort, die je geweldig vindt of juist helemaal niks.

Elly Bond ROCK

SOUTH OF HEAVEN A BEAUTIFUL WINTER SOUTH OF HEAVEN

De tien nieuwe nummers verrassen elk met hun eigen muzikale stijl. Zo kun je genieten van blues

EXCELSIOR RECORDINGS

Wipneus dook de archieven van Beeld en Geluid in en snorde enke­ le lp’s op waar de tunes van de oude geliefde kinderprogramma’s op staan. Best aardig. Een jonge Janine van Elzakker (Wilhelmina Kuttje jr.), die de tune van Beertje Colargol zingt. Maar waar is Robert Long gebleven? Die zong toch de tune van Q&Q? Jammer dat Wipneus volstaat met het maffe singeltje van De Maskers.

Verder geen klagen en nu Kindernet weer terug is, kunnen we de programma’s ook nog ’s zien.

Di-Lan Sun mei/juni 2011

FRET

63

CDrecensies Kohnen, Gideon Kiers en Eelco Bosman vormen al geruime tijd de harde instrumentale kern van dit donkere exotische gezelschap. Op deze gloednieuwe uitgave musiceren zij verder de ingeslagen avontuurlijke filmische weg in. Maar omdat ze meer differentiatie aanbrengen tussen de verschillende sfeerstukken, klinkt From The Stairwell toegankelijker dan ooit. De toegevoegde, fris klinkende, klassieke stijlelementen en de minder doorgalmende triphop en dubritmes geven de muziek een opener karakter. Dit geeft ons de ruimte deuren, die we via de Stairwell passeren, te openen en de kamers erachter binnen te treden. Want achter die deuren wachten spannende muzikale belevenissen. Zo zijn Cocaine en Past Midnight twee prachtig dramaturgisch geregisseerde klankverhaaltjes. En zo maakt TKDE met dit album enkele stappen voorwaarts.

kend gefröbel. Gelukkig komt dat laatste niet al te veel voor, daarvoor houden de heren blazers elkaar te scherp en speelt de band simpelweg te goed. Wat matig kan bekoren is de slappe zang van rapper Pax, die een mystieke lading aan zijn stem probeert te geven, gebaseerd op het revolutionaire zwarte bewustzijn van de zestiger jaren.

De zanger komt op de meeste tracks voor en is dus niet te vermijden. Maar met de twee trompettisten aan het roer valt er genoeg te genieten. Het zal niet voor iedere luisteraar te volgen zijn wie van hen welke partij speelt en waarom er nou zo nodig van twee trompetten gebruik gemaakt wordt, maar dat Vloeimans en Benders elkaar en de medemuzikanten al improviserend tot grote hoogten in het spel hebben weten te stuwen, zal voor iedereen duidelijk zijn.

Arjan van Sorge

Hessel Veldman

JAZZ

JAZZ

LIQUID LEFTY FROZEN

KYTECRASH KYTECRASH

EIGEN BEHEER

KYTOPIA

Erg vaak gebeurt het niet, dat de meester met z’n leerling aan de slag gaat om gezamenlijk, zonder al te veel nadruk op de onderlinge verhoudingen, iets nieuws op poten te zetten. Maar bij trompettisten Eric Vloeimans en Colin ‘Kyteman’ Benders was het niet echt een probleem. Vloeimans (1963) en Benders (1986) staan open voor het experiment, gaan samenwerkingen aan en zijn niet vies van variatie. Vijf dagen lang gingen de twee, aangevuld met muzikanten van Vloeiman’s band Gatecrash en wat loslopend volk uit Kyteman’s studio Kytopia met elkaar in de klinch, met als resultaat dertien zeer wisselende tracks. Elk nummer werd in één take opgenomen, wat de spontaniteit zeker ten goede is gekomen, maar uiteraard ook een risico inhoudt. En inderdaad, het materiaal op dit album varieert van superstrak groovend vuurwerk tot lauw, stuurloos zwal-

64

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

HARDROCK/AKOESTISCH

gen vormt in deze uitsmijter de welbekende kers op de taart.

MAIDEN UNITED MIND THE ACOUSTIC PIECES

John Buis

EIGEN BEHEER

ROCK/SKA/HIPHOP

Maiden United is zowel een opvallend als een verrassend project te noemen. Gerenommeerde rockmuzikanten als Ruud Jolie (Within Tempation) en Damian Wilson (o.a. Star One, Ayreon) nemen samen met Maiden Unitedoprichter Joey Bruer op akoestische wijze het Iron Maiden-album Piece Of Mind onder handen. Door de nieuwe arrangementen zijn de nummers op het eerste gehoor niet meteen herkenbaar, maar wie goed luistert, hoort de contouren van de originele nummers vooral in de refreinen goed terug. Het venijn van het album zit in de staart. Het gemakkelijk in het gehoor liggende Sun And Steel is dé parel van het album; de daaropvolgende epische afsluiter To Tame A Land doet daar weinig voor onder. Een vocale gastbijdrage van Anneke van Giersber-

MAROCK&ROLL TAKE A LOOK IN MY WORLD DIRTY DIAMOND

Marock&Roll is een jonge band uit de regio Utrecht die verrast met onbevangen en stevig spel in combinatie met de nodige swing en groove, zonder dat het ook maar een moment gekunsteld klinkt. Opener Take A Look In My World en Life Isn’t Fair Enough zijn van een ongekende aanstekelijkheid. Toch dringt zich enkele malen het idee op dat de band een overvloed aan ideeën niet helemaal goed heeft kunnen kanaliseren. Dit komt vooral tot uiting in een veelvuldig terugkerende wall of sound.

Daarnaast klinken hier en daar gedateerde passages door. Gelukkig zorgen gastbijdragen van gitarist Alfred van der Linden en zangeres

Saxofoniste Jelske Hoogervorst en haar bassende tweelingbroer Pieter vormen de kern van Liquid Lefty. Het duo heeft ook vrijwel alle nummers op hun eerste cd gecomponeerd. Het begin overtuigt niet erg: vrijblijvende thema’s, gedragen door een ijl saxofoongeluid; leuk als intro, maar niet interessant genoeg om drie nummers lang te boeien. Aan het eind van Rien Ne Va Plus lijkt het echter of de muzikanten inspiratie hebben opgedaan, want opeens gaat de beuk erin. Vervolgens horen we in Urb Hog een prima opgebouwd nummer: lekker ritme, halverwege een gitaarsolo, tussendoor een lome interlude en aan het einde een saxofoonsolo die naar een climax toewerkt. De overige nummers zijn afwisselend funky of kennen fusioninvloeden à la The Brecker Brothers. Als Liquid Lefty de muziek op een volgend album iets evenwichtiger doseert, dan staat niets een topplaat in de weg.

Kasba bestaat tien jaar en dat mag gevierd worden. De tienkoppige Nederlands-Marokkaanse groep doet dit met een nieuw album dat klinkt als een waar verjaardagsfeestje. Kasba, de band die toch al niet de meest mistroostige muziek maakt, komt nu wel met heel uitbundig materiaal. Van het nummer Zorona spat de feestvreugde af. Dit is muzikale confetti. Kasba laat zich beïnvloeden door een wijd scala aan muzikanten, van Miles Davis tot Frans Bauer. Zo kreeg het swingende Zorona een jazzy tintje mee, biedt May Doum een heerlijk lentegevoel en presenteert Moulana een mooie synthese van nieuwe en traditionele instrumenten. De tien tracks zijn deels in Nederland, deels in Marokko opgenomen. Kasba werkte samen met de Marokkaanse producer Abdessamad Errahbi. Sodfa, de albumtitel, betekent toeval, maar toeval kan het niet zijn dat de groep deze talentvolle producer tegenkwam. Net zo min dat hun samenwerkingen met o.a. Bløf, Frank Boeijen, Ali B. en het Metropool Orkest toeval waren. Noch hun optreden op het huwelijksfeest van prins WillemAlexander en prinses Máxima. Van hun nieuwste album zijn maar liefst drie tracks geselecteerd voor de film Pizzamaffia. De muzikanten laten op deze cd opnieuw horen dat ze al deze aandacht verdienen. Hun originele mix van o.a. reggae en raï blijft boeien, ook na tien jaar.

Kees de Graaff

Rosanne de Boer

RAÏ/REGGAE/DIVERS

KASBA SODFA EIGEN BEHEER

SINGER-SONGWRITER

DANIËL LOHUES HOUT MOET

KILL FERELLI DEMOLICIOUS EP

PIAS

Sinds de albumserie Allenig is Daniël Lohues een man van het theater geworden. In die richting gaat hij verder met Hout Moet. Het album staat vol met akoestische luisterliedjes. De liefde voor de blues klinkt nog duidelijk door, maar is niet prominent aanwezig. Lohues wordt op dit album bijgestaan door contrabassist Guus Strijbosch en multi-instrumentalist Bernard Gepken. Zij geven diepte aan de kleine, sfeervolle composities van Lohues. Meer nog dan de muziek maken de teksten van Lohues indruk. De meeste Nederlanders zullen even hun best moeten doen om Lohues’ Drentse dialect te verstaan, maar hopelijk neemt iedereen die moeite, want Lohues schrijft zeldzaam oprecht. Hij zingt vol compassie over een vrouw in de ouderenzorg (Bij De Hemel In De Rij), over een hardwerkende Pool (Tesknie Za Domem) en over zijn jeugd (Herinnerings). Erg mooi is zijn berustende kijk op vergankelijkheid in Zo Weijt Alles Ooit Veurbij. En als Lohues zingt: ‘Aordig doen tegen mensen die niet aordig doen/Want die benn aordigheid ’t hardste neudig/Harder as wij’, dan denk je: ja, zo zou ’t moeten zijn. Het werk van Daniël Lohues doet nog het meest denken aan Ernst Jansz, nog zo’n liefdevolle muzikant die niets meer hoeft te bewijzen. Zij zijn broodnodig. Koester hen.

EIGEN BEHEER

Renate Sun-Louw

EIGEN BEHEER

Nicole Bus in Sister Soldier en de arrangementen van Sylvia Houtzager er voor dat de band zichzelf niet te vaak herhaald. Live zal de band zeker niet teleurstellen.

POP/ROCK

NOVACK SEQUENCES & STILLS V2 BENELUX

Verfijnd, ingetogen en melancholisch; dat zijn de termen waar je aan denkt wanneer je luistert naar Sequences & Stills, het debuutalbum van het Utrechtse zestal Novack. De band komt voort uit de band Vladimir. Sequences & Stills is een album waarop piano, (akoestische) gitaren en blazers vloeiend samen gaan en zo een mooi geheel vormen. Je kunt duidelijk horen dat deze band al van meet af aan weet waar ze mee bezig is. Novack heeft duidelijk een eigen geluid en maakt heerlijk voortkabbelende indierock waar je met plezier naar luistert en daarna nog ’s een keer. De band heeft al een 3voor12/Utrecht award binnen weten te slepen en nam ook deel aan het Unsigned-project

SQY SPACE CHICK PANACEA RECORDS, PHOENIX MUSIC

DE STAAT SWEATSHOP COOL GREEN RECORDINGS/MASCOT RECORDS

ROSS CURRY NEW LIFE

van Muziek Centrum Nederland.

Dat was allemaal vorig jaar. Ongetwijfeld zal 2011 meer moois brengen voor Novack.

THE CHIMNEY THE ONE

Gabriëlla van Karsbergen.

VANDERLINDE THE DIFFERENCE

ALTERNATIVE

ARTIST STATION RECORDS

John Buis

ep

AVALANCHE MUSIC/ROCK INC.

O-BAT FESTIVAL DES ZOMBIES EIGEN BEHEER

Trombonist Obed Brinkman alias OBat speelde bij bands als Jammah Tammah en Rude Rich And The High Notes en vond het – terecht – tijd voor een eigen project. Het geluid bevindt zich aan de donkerste kant van reggae, ska en pop. Een trombone heeft altijd al iets melancholisch en O-Bat haalt daar het uiterste uit. Hij verzamelde maar liefst 27 muzikanten om zich heen. Samen maakten ze zeventien nummers. De zangers en zangeressen zijn zo verschillend dat de eenheid van het album zoek raakt. Naast de cd heeft OBat ook een dvd met tien merkwaardige videoclips gemaakt – er verschijnt onder meer iemand in een zombiepak ten tonele. Festi-

NOTHING ULTRA NOTHING ULTRA EP EIGEN BEHEER

Met Kelly Kockelkoren (Sat2D) en Punot (Dreadlock Pussy) heeft Kill Ferelli een paar sterke troeven binnen de band. De gedreven zang van eerstgenoemde en de power van laatstgenoemde leveren een paar aangename, explosieve nummers op. In Devilzone en Enter The Room gaan alle remmen los, in July is Kill Ferelli het harde antwoord op Krezip en Anouk. Van rockchick Kelly naar Space Chick is maar een kleine

stap. Space Chick is een uiterst poppy rocknummer waarin SQY de luisteraar een kritisch beeld voorhoudt als het gaat om persoonlijke identiteit op internet. De manier waarop de band het onderwerp bezingt, is uiterst humoristisch, vooral de rappende zang van Harald van Kruysdijk is hilarisch. Tsja, naast rocken blijft het ook lachen met die jongens uit Bergeijk. De Staat werkt zich al stuiterend door Sweatshop. De band rond Torre Florim voelt zich als een kind in een snoepwinkel met tegendraadse maar toch dansbare ritmes. Ross Curry houdt het liever bij harmonieuze, Beatleske liedjes. Last Days en Breakthrough roepen door de melancholische zang en het rauwe gitaarspel op een fijne manier herinneringen op aan zowel Buffalo Tom als Johan. The Chimney grijpt in een extended versie van The One ook terug op The Beatles, om het in Be Yourself en No Response wat rustiger aan te doen.

Het zijn stuk voor stuk pakkende poprockliedjes. Een band met mogelijkheden, een band met toekomst. Vanderlinde gooit het voor de verandering eens over een andere boeg. Zocht de Groningse formatie het in het verleden vooral richting hardrock, op de single The Difference gaat de band veel meer richting melodieuze popliedjes met een lichte rocktouch. Het debuutalbum Vanderlism (2008) was leuk, maar Vanderlinde anno 2011 is eigenlijk véél leuker. Nu maar hopen dat de band de lijn van The Difference doortrekt op het binnenkort te verschijnen album Wind And Rain. Nothing Ultra pakt het iets moderner aan, maar grossiert ook in pakkende alternatieve rockdeuntjes. In Your City is een meeslepende opener, breekbare passages afgewisseld met geluidsexplosies leveren uiterst dynamische nummers op. Uit alle vier de nummers spreekt een duidelijke ambitie en veel toewijding.

Wordt zeker vervolgd!

John Buis mei/juni 2011

FRET

65

CDrecensies HIPHOP/JAZZ/ROCK

JAZZ/FUNK

RELAX LUCIFER’S CIRCUS

TESS AND THE CHIEFS TIME WARP

LIVE REPUBLIC

WHITE INDIAN RECORDS

Een goed circus biedt de toeschouwers een gevarieerd programma. Trucs op de trapeze voor de schoonheid, leeuwen voor de spanning en clowns voor de noodzakelijke lach. Schoonheid, spanning en af en toe wat humor zijn ook belangrijk in muziek. Of een band er echter goed aan doet om het publiek te bestoken met een keur aan muziekstijlen om dit te bewerkstelligen, is maar zeer de vraag. Dat doet Relax op het nieuwe studioalbum Lucifer’s Circus wel en dat is helaas geen succes. De band stond weliswaar al bekend als eclectisch, maar dit album slaat alles. Van hiphop is amper nog sprake. Balkanpop, reggae en rock slaan de klok. Dat lijkt een aardige combinatie, maar klinkt in dit geval gedateerd en inhoudsloos. Opener Supablack Rockstar is direct een miskleun, ook al klinkt het refrein nog wel aardig. Ook feestnummer Be Carefull (sic) en Dancing Dreams, met Giovanca, maken weinig goed.

Als dan ook nog eens op de meest belachelijke plaatsen een accordeon opduikt (in Martusia bijvoorbeeld) is de maat vol. Dit album is niet meer te redden. Wel zijn de muzikanten goed en leent de muziek zich uitstekend voor feestjes. Wellicht werkt het dus wel live op bijvoorbeeld de zomerfestivals. Laten we daar maar op hopen.

Regelmatig krijg ik van de redactie de opdracht: “recensie kort”, maar deze cd van de groep onder leiding van broer (Joël) en zus (Tess) Gaerthé, met grotendeels door henzelf gecomponeerde nummers, verdient meer.

Tess zingt soepel en de muziek switcht moeiteloos van funk naar jazz of Americana. Joël zingt ook en de band klinkt organisch en kan zowel begeleiden als soleren.

Een heel belangrijke rol is weggelegd voor gastspeler Roel Spanjers op orgel, die de muziek een lekkere drive meegeeft. Nummers als City en Oyster Train hebben een swingende groove, terwijl ballads als Jazzy Girl en Frozen Time ook prima uit de verf komen. Night Time doet een beetje aan de stijl van Caro Emerald denken, maar dan veel spontaner en met een band die echt wat toevoegt.

Coert van Mourik

val des Zombies is een cd voor iedereen die eigenzinnigheid hoog in het vaandel heeft staan en niet terugschrikt voor curiosa.

jaar gemaakt hebben. Gefeliciteerd en nog vele jaren!

Roland Wetzels

Renate Sun-Louw

EXPERIMENTEEL/ELEKTRONICA

Kees de Graaff

NEDERPOP

THE STATIC TICS MY FAVORITE TICS

SOUL/FUNK

PATER MOESKROEN EN DE KELTEN DZV RECORDS

In de tien jaar dat ik Pater Moeskroen nu volg, heb ik me altijd afgevraagd waarom het geen enkele producer en geluidsman lukte zulke goede muzikanten als een hechte band te laten klinken. Het geheel haalde het nooit bij de losse delen en vooral het drumgeluid was vaak een kwelling voor het oor. Deze keer is dat anders! De openingstrack Sukkel swingt en stampt als de Tröckener Kecks in hun beste dagen en Desirée zou voor Guus Meeuwis eigenlijk aanleiding moeten zijn om te proberen in het voorprogramma van PM te komen... De titel is misleidend, er zit niet meer folk in de muziek dan gebruikelijk is voor PM. De Kelten is een prachtige popplaat en misschien wel de beste die ze in 25

66

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

Z6 RECORDS

Je komt thuis. Zegt dat je bandje De Statische Tikjes heet. Er wordt gereageerd alsof je uit de kast komt. Als verstoten druip je af om daarna nog meer te volharden in je geaardheid. Gelukkig zijn de bandleden gelijkgezind. Zo wordt er jarenlang stevig doorgeklikt, aangerommeld en afgewerkt.

De na veel gezwoeg verzamelde tikjes, plopjes, klikjes, extatische stemvibraties, geruis en elektrische hersenstoringen vormen uiteindelijk kleine ongeordende, maar blijvend kietelende geluidsfröbels.

Daar ga je titels aan vastplakken en vanaf dat moment zijn het composities. De Statische Tikjes worden nu op My Favorite Tics als avontuurlijke hoogtepuntjes gepresenteerd. Met zo’n resultaat kan je nu na jaren van miskenning weer thuiskomen.

Hessel Veldman

LAURA VANE & THE VIPERTONES SUGAR FIX UNIQUE

Het titelloze debuut van de al jaren in Nederland actieve Engelse zangeres Laura Vane met haar Vipertones was veelbelovend. Deze opvolger lost die belofte voor een groot deel in. De cd gaat op volle kracht van start met Capsize en stoomt door met nummers als 110% en Hours on Hours. De arrangementen doen regelmatig denken aan het stevigere werk van Tower of Power en het legendarische Motown is niet ver weg in de titelsong. Het mediumtempo van All Over Again en Just Keeps Smoking biedt enig tegenwicht. Het enige minpuntje is de eenvormige sound. Hierdoor weet je wel wat je krijgt: stevige soul en funk voorgedragen door de rauwe strot van Laura onder-

steund door een vette blazerssectie. Iets meer rustpuntjes hadden de cd nog iets boeiender gemaakt.

Kees de Graaff BLUES

THE VELDMAN BROTHERS SPREADIN’ AROUND EIGEN BEHEER

Bij hun debuut Home beschuldigde ik de band van artistieke luiheid. Ditmaal kom ik daar niet mee weg, want Spreadin’ Around is één woord spectaculair te noemen. De band, de broertjes Veldman op gitaar en Hammond en ondersteund door een superstrakke ritmesectie, weet op Spreadin’ Around een dosis creativiteit weg te zetten die zijn weerga niet kent. Van smerige Texasblues (titelsong Spreadin’ Around) tot smeuïge boogie (Tell Your Daddy) en van rauwe Southern blues (Need To Know) tot smaakvolle delta in het met diepe overgave gespeelde Target.

Natuurlijk zijn er de bekende blueslijntjes, maar gitarist Gerrit Veldman legt eigen accenten en blijkt een heel arsenaal aan gemene hooks te hebben. Broer Bennie is fenomenaal op Hammond en bluesharp. Live hebben de Veldmannen al een gedegen reputatie, met Spreadin’ Around behoren ze in één klap tot de top van de nederbluesscene.

Ferenc Koolen INDIE/MUSICA MESTIZO

VINSKY PROJECT ACQUIRE THE TASTE LYRICS AND MUSIC

‘We eat only music, drink only water in which poets swim and we develop music close to our deepest desires.’ Zo introduceren de leden van het Vinsky Project zichzelf. Bandlid Soli Zoos zit ook in Zorita, de Nederlandse groep die evenals het Vinsky Project graag jut langs muzikale stranden als de Balkanbeach en de baai

EEFJE DE VISSER DE KOEK

met haar debuutplaat. Ze heeft veel zorg en aandacht aan de muziek besteed en dat betaalt zich terug. Zeker omdat de songs tekstueel toch een beetje zwabberen. De beeldspraken, intelligent bedoelde zinsneden en woordgrapjes vliegen de luisteraar om de oren, maar dragen vaak niet echt iets bij. Eefje moet het vooral van de uptempo nummers hebben. De Stad en Ik Dacht zijn lekkere songs. De thematiek van Hartslag is ook leuk bedacht. De Visser speelt met muziek en taal en weet waarschijnlijk zelf ook wel dat het een wat beter lukt dan het andere. Bij een volgende plaat kan ze het gespeelde breekbare, zoals in Trein, gerust achter zich laten. Eefje heeft dat namelijk helemaal niet nodig.

EIGEN BEHEER

Di-Lan Sun

van de progressieve rock. Het resultaat? Een heel eigen mix die door allerlei onverwachte wendingen geen moment verveelt. Avontuurlijk is het handelsmerk van het Vinsky Project. Progressieve rock vloeit soepel over in kamermuziek, jazz in meezingbare pop. In tegenstelling tot veel technische jazz en moderne klassieke muziek blijft Acquire The Taste toegankelijk voor een breed publiek. De Balkan vormt een belangrijke inspiratiebron. De bandleden toeren hier regelmatig en struinen er graag rond op zoek naar ingrediënten voor hun muziek.

Rosanne de Boer NEDERLANDSTALIG

Ongeveer een jaar nadat ze de grote Prijs van Nederland won, komt Eefje de Visser

POP

RIGBY SOLID GROUND UNIVERSAL

2009-2010 was een roerige tijd voor de Utrechtse band Rigby. Het werd huisband van De Wereld Draait Door, track One Song werd uitverkoren tot Serieus Request Theme, een clubtour volgde evenals een volgeboekt festivalseizoen. De band belandde in een achtbaan, en leadzanger Christon Kloosterboer beleefde daarnaast ook privé turbulente tijden. Dit leverde de band genoeg materiaal op voor een nieuw album. Solid Ground is volgens de makers een optimistische plaat geworden. Christon, die verantwoordelijk is voor het songmateriaal, schreef de liedjes deze keer terwijl hij de mensen voor zich zag. Veel mensen. Het geluid van Rigby is bombastisch, maar de sfeer blijft luchtig en poppy. De koortjes, echo en het volle geluid geven het idee dat Rigby met dit album verder dacht dan de lokale concertzaal.

De liedjes hebben een herkenbaar geluid en flirten met grote podiumbands als Snow Patrol, Keane, U2 en Coldplay, maar of ze ook de potentie hebben om zulke grote mensenmassa’s te raken, valt te betwijfelen. Het is allemaal een beetje braaf en hoewel de band een hoop heeft meegemaakt, weten zij die emotie, die juist zo essentieel is, niet altijd over te brengen. Het zit allemaal goed in elkaar en is van een on-Nederlands niveau. Toch rijst de vraag of Kloosterboer niet teveel bezig is geweest met ‘de mensen’ in plaats van met de liedjes.

Elly Bond

Boekrecensies RICK DE GIER NINIVE

overheerst op de liedjes die de hoofdstukken van het boek met elkaar verbinden.

VOLKOREN

Arjan van Sorge

Volgens het pers­ bericht gaat het bij Nineve om een crossmediaal kunstproject, dat een cd met de titel Out­- takes From The Revival Songbook, een boek, strip en filmpjes omvat. Het boek is het verslag van een moeizame zoektocht van een popmuzikant met een streng religieuze opvoeding, de strip bestaat uit enkele pagina’s zielloos overgeschilderde foto’s, en over welke filmpjes het gaat is niet gelijk duidelijk.

Maar de cd, ja de cd van Ponoka, de band van zanger/journalist Rick de Gier, die staat.

Met popliedjes die van goede bedoelingen, een romantisch verlangen en een melancholieke toon aan elkaar hangen. Rocken zoals op de twee voorgaande albums is er soms nog wel bij, maar stemmige, ideeënrijke pop

ROB KOPP PLUT’S EERSTE NEDERLANDSE PLATENBOEK PLATENCLUB UTRECHT

Monnikenwerk levert meestal Bijbels op. Een daarvan is PLUT’s Eerste Nederlandse Platenboek, een geïllustreerd overzicht van Nederlandse platen uit de jaren vijftig en zestig. Rob Kopp deed er acht jaar over en had twee kloeke volumes nodig om alle data een plek te geven. Het groene boek van 462 pagina’s gaat van A tot en met L en de rest staat in het rode boek van 484 pagina’s. ‘Als ik van te voren had geweten dat het zo lang zou gaan duren, betwijfel ik of ik

er ooit aan was begonnen’, schrijft de samensteller in zijn voorwoord. Het tweetalige Platenboek is een officieuze opvolger van het naslagwerk Nederpop uit 1982. De verschillen zitten niet alleen in het formaat. Kopp beperkt zich tot twee decennia, vermeldt alle tracks van elke geluidsdrager en plaatst een afbeelding van elke hoes of label. Platenboek bevat overigens ook groepen die geen platen hebben gemaakt en probeert alle populaire genres te dekken, met naast pop, (indo) rock, blues, tienersterren en nederbeat, ook jazz (behalve dixieland), luisterlied (maar geen smartlap), cabaret en real hawaii (en dus geen Kilima Hawaiians). Compilatiealbums, platenlabels, festivals, websites en een kort overzicht popboeken staan achterin apart vermeld. Platenboek is een indrukwekkend anachronisme in het digitale tijdperk. De compleet ogende overvloed aan gegevens doet in eerste instantie duizelen, maar na een tijdje doorbladeren weet je zeker dat dit naslagwerk een zeer lange adem zal hebben en hoogstwaarschijnlijk internet zal overleven.

Gert Verbeek mei/juni 2011

FRET

67

demontage Demo van de maAND ROCK

DE GEWELDIGHEID Sampletrashmonster www.degeweldigheid.nl

Bij zo’n naam als De Geweldigheid denk je al snel dat het wel weer zo’n hiphopding zal zijn met lui die zichzelf helemaal top vinden... Nou, met hiphop heeft De Geweldigheid weinig te maken, maar geweld en geweldig zijn wel woorden die te binnen schieten bij het beluisteren van de zes num­ mers tellende demo Sample­ trashmonster. Rauw op je dak vallen ze zeker, grof in de mond zijn ze, onopgesmukt. Helemaal overtuigd van zichzelf en rück­ sichtslos geven ze zich over aan hun — letterlijk en figuurlijk — kei­ harde rock. Maar er blijkt toch meer achter te zitten, want de liedjes zijn ijzersterk en blijven nog lang nadreunen. Er schemert hier en daar zelfs compassie met de luis­ teraar en andere aardbewoners door in het geschreeuw en gebeuk en het korreltje zout ligt er soms dik bovenop. Het zevenkoppige gezelschap uit Kampen telt muzi­ kanten in de gelederen die eerder speelden in o.a. Parkside, Jeremy’s en Want Want. Het zijn muzikanten die weten hoe spanning en sensa­ tie op te bouwen: de ene keer komt iets heerlijk tergend traag op stoom, een andere keer gaat gelijk de beuk erin en soms maken ze zich er van af met een flauw en lullig trucje of kinderrijmpje. Maar wat toch voor­ al bijblijft zijn de krachtige compo­ sities, het overdreven opgefokte taalgebruik en de tomeloze ener­ gie. Alle muzikanten zijn goed op dreef, gaan helemaal op in het groepsgeluid en houden van strak en heftig zonder tierelantijnen. Hier en daar zwalkt het geheel nog wat tussen nutteloos vertier en adem­ benemende spanning, maar het is waarschijnlijk slechts een kwes­ tie van tijd voordat De Geweldig­ heid een onmiskenbaar eigen stempel heeft.

68

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

DE GEWELDIGHEID

‘We praten meer dan we spelen’ Met Sampletrash­ monster komt De Geweldigheid uit Kampen verrassend en behoorlijk heftig uit de hoek. ‘Rare types zijn het’, zeg­ gen ze zelf. In hun muziek combineren ze alles wat los en vast zit, maar altijd is het hard en vies.

Tekst Arjan van Sorge

Z

e zouden er graag iets mooiers van willen maken, maar het ontstaan van De Gewel­ digheid is toch echt te danken aan een project in het lokale jon­ gerencentrum ’t Ukien. Voor dit project werden twee verschillende bands bij elkaar gezet, Parkside en Jack Meoff and the Lockerroom Lovers, om hun muziek te laten versmelten. Een lot uit de loterij, want de reacties waren lyrisch.

De zeven muzikanten van De Ge­ weldigheid speelden behalve in voornoemde bands eerder in o.a.

Jeremy’s, Want Want, Osiris, Art Clinic, Smegma, Het Rosenbaum Trio, IQ69, Gluid en Skurd; er is kortom een schat aan ervaring

aanwezig. En er wordt van vele invloeden gebruik gemaakt. ’We zijn niet gebonden aan één sound, wat je ook kan horen aan de kleine selectie op onze demo.

Waarom zou je jezelf aan één genre binden wanneer een liedje ergens anders om vraagt? Helaas zoeken mensen herkenbaarheid om te kunnen beslissen of ze een band leuk vinden of niet — ooit komt de tijd dat ze het zullen be­ grijpen.’ De songs zijn een resul­ taat van groepssessies: ‘We pra­ ten meer dan we spelen. Wanneer er iemand met een gezicht op onweer de oefenruimte binnen­ komt, begint de rest al te glimla­ chen omdat die weet dat er weer een liedje aankomt. Liedjes moe­ ten ook niet geschreven worden omdat er geschreven moet wor­ den; liedjes moeten worden ge­ schreven omdat het nodig is. Iets is goed als wij denken dat het goed is, niet omdat we denken dat het op een bepaalde manier moet klinken.’

De teksten zijn vaak nogal direct en grof, volgens De Geweldigheid hierom: ‘Wanneer je per trein reist en er zit een enorm lekker wijf te­ genover je en aan de andere kant

van het gangpad zit een lelijke jongen met Gilles de la Tourette enorm van zich af te schelden, terwijl hij hevige stuiptrekkingen heeft: op wie let jij dan? Juist. We vertellen een verhaal en dat ver­ haal is zo belangrijk dat we vinden dat het gehoord moet worden.

Soms is dan een directe benade­ ring van het verhaal nodig, maar wij schrijven vaak in metaforen.

Niet iedereen zal dit direct snap­ pen en denken dat de teksten onnodig grof dan wel platvloers zijn. Dat vinden we jammer. Toch hopen we dat de dag komt dat mensen het zullen begrijpen.’

‘We doen alles op eigen kracht, maar zoveel is dat overigens niet hoor. We schrijven liedjes, komen spelen als mensen ons vragen en hebben een cd’tje gemaakt. Ener­ zijds verbaast het ons dat zich nog geen labels bij ons hebben ge­ meld. Maar het zal niet lang meer duren voor de eerste partijen zich zullen melden, daarom adviseren we labels als Beep!Beep!, esc.rec. en Excelsior om snel contact met ons op te nemen. Zo niet, dan zijn we helaas genoodzaakt om voor de zakken geld te gaan die de majors met zich mee zullen ne­ men.’ Waarvan akte.

ROCK

ELEKTRONICA

POP/ROCK

ROCK

ABOVE THE RULES Where We Came From

HAL2A Maximized Music

KC KC

NU Demo

www.abovetherules.nl

www.hal2a.com

www.kcmusic.nl

www.thisisnu.nl

De ouwe mannen op de voorkant van de hoes en (dezelfde) jonge knapen op de overige foto’s van de cd zijn zeker een leuke gimmick. Het is te ho­ pen dat de gastjes van Above The Rules deze krasse, koffieleu­ tende en bolknak-rokende knarren worden na een rock-’n-roll-leven – die zien er niet al te verrot uit tenslotte. Niets van verval, afge­ leefdheid of rimpels te ontdekken in de muziek van het frisse viertal uit Veendam overigens, eerder het tegendeel. ATR staat voor goed in elkaar gezette rock, voor­ zien van sprankelende meerstem­ mige zang, strak spel en prettige liedjes.

Misschien is het handig als demo’s voortaan vergezeld gaan van een zelf­ geschreven recen­ sie? HAL2A oftewel Ronald Versluis uit Gorinchem geeft vast wat richt­ lijnen en wil graag ‘een luisterbeurt waarbij buiten het straatje gedacht kan worden en de cd beoordeeld wordt op zijn muzikale waarde en niet op zijn commerciële waarde.’

Over de commerciële waarde kun­ nen we kort zijn: die is verwaarloos­ baar. Maar als je iets zoekt waarbij voluit en zonder remmingen gefreakt wordt op vooral keyboards, dan zit je met HAL2A geramd. In een krui­ sing tussen klassiek en kafkaesk buitelen de noten razendsnel over elkaar heen, zonder ophouden en met de drumcomputer op tilt. Mu­ ziek van een getalenteerde compu­ terprogrammeur die teveel van het goede in zijn werk stopt.

Singer-songwriter Ke l l y Ve e r m a n (KV?) nam zich tweeënhalf jaar geleden voor om elke maand een nummer te schrij­ ven. Dat levert een ruim repertoire op, waarvan elf composities op deze demo terecht zijn gekomen.

De Heerhugowaardenaar laat zich daarop vergezellen door ervaren muzikanten uit o.a. The Dutch Ea­ gles en de bands van Nick en Simon en Jan Akkerman. De pop/ rock klinkt dan ook lekker soepel en ligt uiterst makkelijk in het ge­ hoor, met hier en daar hartverwar­ mend mooie, op de stadionsnik toegeschreven passages. De stem van Kelly kan het hebben, ook al klinkt zijn zang nogal nasaal. Hier en daar klinkt de muziek ingeto­ gener, op het romantische af.

Enthousiast is dit drietal uit Emmen zeker. Muse meets The Beatles, noe­ men ze het en zelfs Jimi Hendrix speelt een niet te verwaarlozen rol. NU bezit van die moderne sound, die hitgevoe­ ligheid en dat gitaarspel minder dan homeopatisch verdunde hoe­ veelheden, maar je weet maar nooit of er iemand is die daar in gelooft natuurlijk. Afijn, enthousi­ ast dus. Dat blijkt ook uit de sprin­ gerige gitaarrifs, de happy refrein­ tjes en de leuke liedjes. Vooral de samenzang tussen gitarist en bas­ sist mag er zijn en dat mag op­ merkelijk heten, want in z’n uppie zit de zanger/gitarist er meestal finaal naast. Het is onduidelijk of het nou de bas of de drummer is die de volle vaart er consequent uithoudt, maar het lijkt alsof het drumwerk net iets achter het ge­ heel aansleept.

ROCK

ASH ONE A Short History Of Nearly Everything www.ashone.nl

DOOM METAL

Heel relaxed, maar zeer gedreven zet Ash One uit Nij­ megen zijn ietwat melancholieke en vaak bloedmooie liedjes op de kaart. Aangevuld met een aantal gastmuzikanten (cello, zang) neemt het drietal ruim de tijd om allerlei treurige toestanden om te zetten in zich traag ontwikke­ lende composities, die steevast uitmonden in meer uptempo ra­ zende uitbarstingen. Het noodlot krijgt vleugels, zoiets. De groep maakt zich er niet makkelijk van­ af, de complexe zielenroerselen komen uitgebreid aan bod en een vakgroep psychologie kan hier nog een behoorlijke kluif aan heb­ ben. Het gitaargeluid staat warm en toch scherp, stevig en auto­ noom in de context, zonder de betrokkenheid te verliezen. Het basspel is nogal simpel, waar­ schijnlijk omdat bassist/zanger Ray zoveel gevoel in zijn stem legt. Regel­matig goed voor kip­ penvel.

HETZE Demo www.myspace.com/hetzemusic

Zwaar, log en lomp worstelt het duo Hetze zich door de ellende van deze wereld heen en dat met verschillende snelheden tege­ lijkertijd. Maar net zoals bij het grote voorbeeld Joy Division ligt er gelukkig nog wat troost verscholen in de donkere, warme grafstem van zanger/gitarist Nev Gardin. De holle slagen op de drums versterken nog het onheilspellende sfeertje, waarin het rusteloos zoeken is naar een sprankje hoop in dit onder­ maanse. Loodzwaar gitaarspel en zompige bas smeren daarnaast ook nog eens elk gaatje dicht. Alles naast elkaar en niet synchroon, wat een bijzonder effect heeft, maar waar­ schijnlijk niet helemaal de bedoeling is geweest. Ondanks het tekort aan stroomlijning en onderlinge afstem­ ming dient Hetze een krachtig brouwsel op, dat je met graagte tot op de bodem leegdrinkt.

EASY LISTENING

MANDRILL VS MONGOOSE DEMO www.mandrillvsmongoose.com

Jurriaan Klomp is naast trouwe lezer van dit blad ook nog eens gitarist, componist en de man achter opnamestudio Cube9.

Voor dit album speelde hij drums, gitaren, keyboards, percussie, trompet en xylofoon, met minder tot goed resultaat. Zo ligt zijn kracht niet zozeer bij het ritmische gedeelte, maar bij gitaar en stu­ dio-effecten. Richtingloos zweven de composities voort op een kab­ belend bedje van uiterst voorzich­ tige, lauwe riddempjes en drome­ rig gitaarwerk, maar dat is in dit geval helemaal geen bezwaar. De muzikale schetsen zijn nergens opdringerig, maar moeten het vooral hebben van sfeervolle ach­ tergronden, dubby dingetjes en eindeloze precisie. Voor de lief­ hebbers: Kramer uit New York deed de mastering. De muziek is te beluisteren en gratis te down­ loaden op de website.

JAZZ/POP

SCARLET MAE Demo www.scarletmae.nl

Samen met drum­ mer Daan van Kasteren en con­ trabassiste Caro­ line Kamp vormt zangeres, pianiste en songwriter Marije van Rijn de band Scarlet Mae. De Rotterdamse heeft een klassieke achtergrond maar mixt met dit trio jazz en pop tot een luchtig en vrolijk schuimend ge­ heel. De niemendalletjes doen het goed op de radio, besloten feest­ jes en theaters en dat zal gezien het karakter ervan geen verbazing wekken. Af en toe schept Scarlet Mae nog iets van een zorgeloze, mooie wereld of een doorleefd gevoel, maar dat zijn schaarse momenten. Het klatergoud sche­ mert er nog net teveel doorheen om voor echt door te kunnen gaan.

De liedjes zitten knap in elkaar en Sven Figee verzorgt een ronde en smaakvolle productie. mei/juni 2011

FRET

69

liveinholland Paulusma over Up On The Roof

SOBER, RUSTIG EN MELODIEUS

Veel media schrijven dat deze plaat heel anders is dan de vorige, hoe ervaar je dat zelf?

Paulusma: ‘Dat valt wel mee. Ik merkte achteraf pas dat ik veel nummers in majeur had geschreven, in plaats van mineur. Ik vis toch altijd uit een muziekpoel met voornamelijk muziek uit mijn jeugd – muziek die een grote impact had in mijn puberteit, zoals The Doors, Beach Boys en Pink Floyd. Terugleidingen en verwijzingen naar het oude zijn noodzaak. Lijkt het nergens op dan klinkt het nergens naar.’

Je hebt het op deze plaat veel over vrijheid. Heb je die vrijheid ook ergens in je muziek verwerkt?

Paulusma: ‘Nee. Sterker nog, ik heb me muzikaal minder vrij ingesteld dan op de vorige plaat.

Ik wilde er een echte popplaat van maken. Vrijheid is iets heel moois, dus dan maak ik er liever een mooie melodie bij dan iets onbegrijpelijks.’

Je bent al meer dan twintig jaar muzikant. Wat trekt je nog zo aan in de muziek?

wie? PAULUSMA waar? PARADISO, AMSTERDAM

I

ndiepopveteraan en voormalig Daryll-Ann-lid Jelle Paulusma keert op zijn derde soloalbum Up On The Roof voorzichtig terug naar zijn roots; het nieuwe werk is lichter dan zijn twee voorgangers en kent plaats voor een herziene versie van de DaryllAnn-ballad Friends. Met al die ervaring (ook de bezetting van de zeskoppige begeleidingsband is hetzelfde gebleven, met onder meer de gitarist van Alamo Race Track en de drummer van Moke) moet de cd-presentatie in Paradiso geen probleem zijn.

70

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

Een bewerking van Is There Anybody Out There (Pink Floyd) kondigt de start van het optreden aan.

Er wordt afgetrapt met een echt Paulusma-nummer: naast de typisch Nederlandse indiepopsound (denk aan Johan, of, inderdaad, aan Daryll-Ann) zijn er verwijzingen naar westcoastpop (de mooie samenzang) uit de jaren zestig en psychedelische rock (dreiging en hardere stukken) en folk uit de jaren zeventig te vinden. Die is meteen raak.

Het zevental speelt sober, rustig en melodieus. Het indrukwek-

kende samenspel kleurt de groep, iets dat over de podiumpresentatie niet te zeggen valt. De zeven spelen meer voor zichzelf dan voor het publiek. Ze komen er mee weg; in de spaarzame momenten dat ze uithalen, is het venijnig en overtuigend genoeg. Wel dreigen de scherpe randjes (door de routine?) te verdwijnen. Hopelijk vinden Paulusma en de band die terug, want dan wordt Paulusma een van de beste indiepopbands van het Nederlandse live circuit.

Tekst Eyal van der Reep Foto’s Sander Baks

Paulusma: ‘Dit is wat ik het allerliefste doe en eerlijk gezegd denk ik niet dat ik iets anders zou kunnen doen. Op een gegeven moment kwam ik er achter dat ik muzikant wilde zijn en toen heb ik er voor gekozen dit fulltime te doen. Toegegeven, van een plaat kan je niet leven. Er gaat zelfs meer in dan dat er uit komt. Ik maak daarom reclamemuziek. Van Nescafé tot een Duitse Supermarktketen, van een groot commercieel Amerikaans bedrijf tot aan de Stop Smoking Campagne van de Europese Unie. Zelf stoppen? Met muziek? Ik zie me dit nog wel een tijdje blijven doen.’

EEN PARADEBAND BIJ UITSTEK

wie? LA BOUTIQUE FANTASTIQUE waar? TIVOLI DE HELLING, UTRECHT

B

ezoekers van de cd-presentatie van het gelijknamige album van La Boutique Fantastique worden in de foyer ontvangen met bubbelwijn en amuses. Op drie plekken langs de muren van De Helling zijn projecties te zien van muziek- en filmfragmenten en dia’s uit lang vervlogen tijden, ruwweg de eerste helft van de twintigste eeuw.

Vanaf het eerste moment dat het gezelschap begint te spelen – uiteindelijk staan er dertien muzi-

kanten op het podium – is de sfeer gezet. Soms waan je je op een kermis uit de eerste helft van de vorige eeuw, waar van alle kanten flarden muziek op je afkomen.

Spil van het gebeuren zijn Maurits Goossens, die cello en melodica speelt en decks en toetsen bedient, en Tymen Bergman, die zich met samples en toetsen bezighoudt. Verder telt de bezetting drie strijkers, drie blazers, een basgitarist, een drummer en een percussionist, en last but not least

WIE? DE KIFT WAAR? OEFENRUIMTE, KOOG AAN DE ZAAN

H

et polderpunkfanfaretheaterorkest De Kift heeft al een trits bijzondere locaties voor hun cd-presentaties staan, zoals in de Grote Kerk in Alkmaar. Het nieuwe album Brik wordt echter gewoon ten doop gehouden in de oefenruimte in Koog aan de Zaan. Al is bij de sinds 1987 bestaande band alles natuurlijk altijd toch weer heel bijzonder. Meest in het oog springend is het enorme bewegende decor van Alex van Zanten, een roestig en bonkig gevaarte opgetrokken uit onder andere wielen, stofzuigers en gieters, dat ook nog als drumstel bruikbaar is als er aan gedraaid wordt. Het bijna tienkoppige gezelschap ranselt de gebutste gitaren, giert het uit met de gedeukte trompetten, trombones en tuba’s, en ragt op het

versleten drumstel alsof de duivel ze op de hielen zit. Toch vinden ze ook de tijd voor subtiel schuifspel op wijnglazen, een van smart doortrokken slijper en velerlei instrumentwisselingen. In de aanen weer weggolvende vlagen van melancholie, rebelsheid en paniek knerpt en knarst alles wat los en vast zit, maar wordt toch weer altijd feilloos uitgekomen op het specifieke Kift-geluid, dat nog smeuïger, intenser en meer van klein doortrokken lijkt dan ooit tevoren. Vader Jan (77) speelt een van de laatste keren mee, moeder An verkoopt achterin het zaaltje de door vrijwilligers in jute verpakte, weer heel speciale uitvoering van het album. Iets om ook zeker zelf een keer mee te maken.

éminence grise Peter Dellensen, die aan één nummer vocalen toevoegt (alle andere nummers zijn instrumentaal) en concertina speelt. Ondanks de nostalgie die in sommige nummers hoogtij viert, spreekt de eenentwintigste eeuw een woordje mee. Het repertoire is een mengelmoes van elementen uit de filmmuziek, triphop, jazz en klezmer. Goossens en Bergman hebben geluidsfragmenten gesampled en als basis gebruikt voor hun composities, die ze met

een breed scala aan instrumenten inkleuren. Zo zien we deze avond de percussionist gepassioneerd op een rood plastic afwasrek raspen. Knap gedaan hoe Goossens en Bergman elf nummers van de cd zodanig hebben aangepast dat ze met een live bezetting toch de sfeer van de cd dicht benaderen. Een Paradeband bij uitstek; nu maar hopen dat de programmering La Boutique Fantastique dit jaar oppikt.

Tekst en foto’s Lilian van Dijk

ALSOF DE DUIVEL ZE OP DE HIELEN ZIT

Tekst en foto Arjan van Sorge mei/juni 2011

FRET

71

liveinholland wat? PAARDPOP WAAR? HET VLIEGENDE PAARD, ZWOLLE

P

aardpop kiest voor variatie.

De zevende editie telt ruim twintig acts die deze avond op vier podia in het pand van studentencafé Het Vliegende Paard optreden. In de kelder de hiphoppers, op de begane grond de mainstream en de singer-songwriters en op de eerste etage de alternatieve pop en stevigere rock. Make It Count maakt catchy punkpopliedjes in de stijl van All Time Low, Paramore en Destine. Als eerste beginnen is niet makkelijk, maar als opwarmer brengt de band het er niet slecht vanaf. Een verdieping hoger speelt Canadian Sunset, dat een stuk heftiger uit de hoek komt met veel drum- en gitaargeweld. Een echte verrassing is Kashmir Hakim, een Marokkaan die zich op het pad van Amerikaans getinte akoestische lyrische folk begeeft.

Fingerpicking kent voor hem geen geheimen. Met zijn teksten probeert hij een brug te slaan tussen zijn cultuur en de Nederlandse.

Deze kwartfinalist van De Grote Prijs heeft duidelijk flink wat in zijn mars en het publiek luistert geboeid. Aan de funk/jazz/rockband A La Din klopt zo’n beetje alles.

Een sterke bezetting, met een gitarist die een haast overdreven volle effectenbak voor zich heeft staan, maar daar wel echt gebruik van maakt, een goede zanger en een gedreven ritmesectie. DeAnn valt wat tegen. De zangeres doet haar best, maar de kwaliteit en vooral de originaliteit van het door jazz geïnspireerde repertoire komt niet boven de middenmoot uit.

Case Mayfield won dan wel niet de Grote Prijs voor singer-songwriters vorig jaar, maar kreeg wel de MCN Publieksprijs. Met recht, want deze gekwelde performer krijgt de zaal doodstil met zijn gevoelige songs. Grappig is zijn bewerking van Vader Jacob. Zijn teksten zijn goed te verstaan en zijn mimiek vertelt de rest. In de kelder is De Essentie goed op dreef. De jonge rappers Siroc en Turboglad voeren hun toehoorders

72

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

met veel overgave terug naar de kern van de hiphop. Tommy Ebben en zijn Small Town Villains trekken een bomvolle zaal. Dat een van de nummers het publiek bekend in de oren klinkt, is niet verwonderlijk: het is gebruikt voor de tv-reclame van Vodafone. Het op Amerikaanse leest geschoeide repertoire luistert lekker weg en de verleidelijke rockmoves van de zanger doen het goed bij de vrouwelijke fans die zich voor het podium verdringen. Aïrto en zijn begeleiders zijn weg van R&B, maar het vrij gelikte optreden zonder veel hoogte- of dieptepunten klinkt helaas wat vlak en saai.

Phunxz werpt zich op als ambassadeur van de filosofie van Zulu Nation en Fi/Ci. Hij hiphopt al een tijdje rond in het Overijsselse en heeft speciaal voor deze gelegenheid een rap geschreven voor de vrouw van zijn dj, die over enkele dagen gaat bevallen. Singersongwriter Eefje won twee jaar geleden de Grote Prijs en heeft net haar eerste cd af. Binnen de kortste keren heeft ze haar publiek meegetrokken in haar eigen wereldje. Ze experimenteert met geluiden, haar stem en flarden van zinnen en al gauw liggen de ademloze toehoorders aan haar voeten. De indieband Kensington blaast de mannen vooraan bij het podium zowat omver met zijn rauwe sound en verbluft de zaal met onverwachte muzikale wendingen en bijzondere tweestemmige zang. Het succesvolle viertal straalt een grote mate van zelfverzekerdheid uit en heeft duidelijk al een trouwe fanbase. The Hot Stewards zouden niet misstaan als voorprogramma van The Baseballs, want in dat rijtje horen ze thuis. Geen wonder dat ze de tent op de begane grond volledig op zijn kop zetten.

BREED GEPROGRAMMEERD FEEST Eefje

Kensington

Kashmere Hakim

Tekst en foto’s Lilian van Dijk

Phunxz

WIE? RALPH DE JONGH & CRAZY HEARTS WAAR? PATRONAAT, HAARLEM

R

alph de Jongh en zijn Crazy Hearts komen in mei met hun officiële debuut. De band is in de afgelopen maanden vaak te zien geweest op de meest uiteenlopende podia. Deze zondagmiddag reist De Jongh af naar het café van het Haarlemse Patronaat. Het is niet druk, vanwege de zon en het bokbierfestival elders in de stad, en dat is jammer, want de show die De Jongh en zijn band geven liegt er niet om. Is de Baarnse zangergitarist solo altijd al een fenomeen op het podium, met zijn band weet hij zijn muziek naar een nog hoger plan te trekken. Hij improviseert minder en richt zich helemaal op zijn songs. De Jongh kan zich nu

ONGESLEPEN DIAMANTEN

volledig bezighouden met de taak van frontman, de bandleden van Crazy Hearts geven op hun beurt meer inhoud aan de performance.

De songs worden opgetild en zweven boven het podium, om vervolgens neer te dalen en diepe indruk te maken. Iedereen die van een sterke rootsrock houdt, komt aan zijn trekken. Het is misschien niet strak, gelikt en geproduceerd, maar dat is de bedoeling ook niet. Sommige diamanten moeten namelijk ongeslepen blijven. De liefhebbers hebben Ralph de Jongh & Crazy Hearts inmiddels ontdekt, nu het grote publiek nog.

Tekst Jasper Schoon Foto Riecko

De twitterberichten leiden de aandacht af van de bands Madi

The Dying Hippos

Two Days Left

WAT? NU OF NOOIT WAAR? PARKSTAD THEATER, HEERLEN

E

en optreden als festival­ opener op Pinkpop is nog steeds de mooie hoofdprijs van de Limburgse talentenjacht Nu Of Nooit. De vijf finalisten maken er een gemêleerd potje van, want aan variatie geen gebrek. Echt verheffend is het echter niet vandaag. De shows van The Dying Hippos en Two Days Left zijn energiek maar bieden muzikaal nauwelijks verrassingen. The Dying Hippos probeert het met een fragmentarische mix van surf, garage en glam (Eagles Of Death Metal meet Jon Spencer). Jammer genoeg hapert de show en willen

de songs niet beklijven. Two Days Left zorgt onder aanvoering van twee beweeglijke brulboeien voor de beste podiumpresentatie van de dag, maar de nu-metaltrein is helaas al lang weer vertrokken.

Muzikaal gezien heeft opener Lesoir met stevig groovende rock meer in de melk te brokkelen, maar bij deze groep ontbreekt het nog aan podiumervaring. De smaakvolle gitarist en dito zangeres doen hun best, maar de rest blijft helaas te veel achter. Het probleem bij SonA is dat een eigen gezicht nog ontbreekt. Toch verdient deze band een eervolle

vermelding, want het toont zich van een veelzijdige kant. De invloeden liggen er echter te dik bovenop; van Muse op valium tot jaren tachtig synthpop. Aan Madi om de dag alsnog van een passend slotakkoord te voorzien. Dat lukt deels. De vrolijk voortkabbelende voorjaarspop zorg er eigenlijk voor dat de avond een beetje doodbloedt. Het naturel samenspel tussen zangeres Madi en gitarist Sander Ruijters zal ongetwijfeld hebben bijgedragen de jury te overtuigen dat zij het zijn die uiteindelijk de koffers voor Landgraaf kunnen pakken. We

kunnen concluderen dat Nu Of Nooit 2011 de boeken in gaat als weinig verrassend. Het Parkstad Theater is een prachtlocatie, maar het echte rock-’n-rollgevoel ontbreekt en de techniek lijkt niet helemaal in zijn element met producties als deze. De grote twitterschermen aan beide zijden van het podium werken ook niet mee: de vaak ongenuanceerde teksten blijken regelrechte stoorzenders die vooral de aandacht afleiden van de bands op het podium.

Tekst en foto’s Stan Novak

mei/juni 2011

FRET

73

liveinholland wie? BOB FOSKO EN KOLLEKTIEF ROEST & WRAKHOUT waar? PARADISO, amsterdam

N

ette muzikanten in pak die normaal beheerst klassieke muziek spelen bij het Ricciotti Ensemble keihard ‘Ik krijg kippenvel van je kuttekop’ mee horen roepen, is wat je krijgt als Bob Fosko in zee gaat met klassieke musici. Als stimulerings­ project van Productiehuis OostNederland werd Fosko gevraagd zijn tanden te zetten in het project Klassiek Raggen. In de bovenzaal van Paradiso presenteren ze hun album. Het optreden laveert tussen geintjes, raggen en een seri-

euze noot. Het is mooi te zien hoe de muzikanten opgaan in het raggen, hard meeroepen en hun instrument vernachelen bij een klassieke kakofonie aan geluid.

Het mooie van het werk van Fosko is dat zijn teksten zo heerlijk eenvoudig zijn en ze daardoor precies de spijker op z’n kop slaan. Dat humor een grote rol speelt, is bekend. Inmiddels is het twaalf jaar geleden dat Fosko stopte met de Raggende Manne, maar met deze samenwerking maakt hij een mooie comeback.

RONKENDE GITAREN, BEUKENDE DRUMS EN VETTE GROOVES

Vanderbuyst

Lucid

74

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

VERMAKELIJK

En dat gun je Fosko. Dat daarvoor eerst een subsidiepotje gevonden moest worden is eigenlijk zonde.

Wij hadden liever gezien dat hij op eigen gelegenheid weer een mooie cd gemaakt had, zoals het album Omgekomen in Overschot, inmiddels vijf jaar oud. Toch is de samenwerking hartstikke vermakelijk en een goede gelegenheid deze Nederpunkheld weer eens aan het werk te zien.

Tekst Jasper Schoon Foto Riecko

wat? GODS OF GROOVE waar? DE BOSUIL, WEERT

R

onkende gitaren, beukende drums en vette grooves.

Aan dat alles ontbreekt het niet op dit festival vol psychedelica en stonerrock. Bij opener Capital Sentimental komen er de nodige instrumentale nummers voorbij waarin zanger Rene Everts veel op z’n saxofoon blaast. Het gros van de vijf uitgesponnen nummers kent vloeiende, rustige tempowisselingen. Net als het allemaal te vrijblijvend dreigt te worden, legt Everts z’n saxofoon terzijde om zich op energieke wijze helemaal op het zingen te richten. Afsluiter Synth maakt door het repeterende intro en het uptempo, opzwepende middenstuk, een sterke indruk. Het contrast met de daaropvolgende act Mezcalectric is niet gering. Die band houdt het bij relatief korte nummers met een duidelijke opbouw. De band blinkt uit in toegankelijkheid (opener Green Queens) en dromerigheid (Le Rock). Hoogtepunt van de set is Crystal Ball, een nummer in de stijl van Thin Lizzy’s Still In Love With You, inclusief ontroerend gitaarspel. De muziek van Lucid gaat terug naar de eenvoud. Het Haagse Trio kent weinig trucjes, maar wat het doet, doet het goed. Alleen ontbreekt het de band aan voldoende afwisseling.

Het trio bewaart het beste voor het laatst: Grand Voice kent door een

uitgesponnen, rustig intro en een episch middenstuk en einde een uitermate spannende opbouw. The Machine speelt vier langgerekte nummers die stuk voor stuk zorgvuldig zijn opgebouwd. Met materiaal van het onlangs verschenen album Drie en het nieuw nummer Sphere levert The Machine een van de beste optredens van de dag af.

Ook het optreden van Gingerpig behoort tot één van de hoogtepunten van het festival. In opener Muddle klinkt de formatie onstuimig, in het daaropvolgende Pipedream juist mooi harmonieus, ingetogen en soulvol. In Undifined Call gaat de muziek stijltechnisch van progressieve rock naar soul. Vanderbuyst is het buitenbeentje in de programmering van het festival. De old school hardrock van het trio heeft niets met groove te maken, maar het enthousiasme is er niet minder om. Als verrassing komt Gingerpig-zanger/gitarist Boudewijn Bonebakker de groep versterken bij de mooi uitgevoerde Thin Lizzycover Don’t Believe A Word. Terug naar de grooves, met Sungrazer in dit geval. De band is goed op elkaar ingespeeld en speelt een opzwepende set. Shaking Godspeed laat daarna de bezoekers met een tevreden en voldaan gevoel huiswaarts keren.

Tekst en foto’s John Buis

‘WE ZIJN FUCKING BLIJ’

DE BAND HEEFT LEREN DOSEREN

Een nieuwe gitarist, een nieuwe platenmaatschappij en een nieuwe plaat. En dan ook nog gewoon onder de titel Face Tomorrow. Het lijkt een heel nieuw begin.

wie? FACE TOMORROW waar? ROTOWN, ROTTERDAM

I

n een – uiteraard – uitverkocht Rotown presenteert een van Nederlands beste ‘emobands’ zijn nieuwe plaat. Al bij het eerste nummer blijkt dat het bandvolume niet meer berekend is op kleine zalen, althans zo lijkt het.

Nét even te hard. De subtiliteiten in het Muse/Radiohead-achtige The Maze gaan daarmee jammer genoeg verloren. Een paar oordopjes doen gelukkig wonderen.

Face Tomorrow is allang geen pure emo meer, maar heeft zich ontwikkeld naar een radiovriendelijker geluid. De energie, emotie, gelaagdheid, pakkende gitaarmelodieën, topvocalen en stuwende drums zijn er nog al-

lemaal. Zelfs de Tool- en At The Drive-In-invloeden (Burning Bridges) zijn nog steeds terug te vinden. De band heeft echter leren doseren. Zanger Jelle Schrooten stuurt zijn stem precies de kanten op die hij wil, zonder te forceren.

En met de podiumpresentatie is al helemaal niks mis: zo’n frontman moet je hebben! Drummer Sjoerd van den Knoop beukt er weer heerlijk op los, bijvoorbeeld in prijsnummers Paralusion (met pakkend refrein dat op festivals voor een springende mensenmassa gaat zorgen en een heerlijke gitaarmelodie) en eerste single The Fix. Delirium is opgebouwd uit een atypisch walsritme,

waarop Rotown met liefde meedeint. Met Snakes and Ladders wordt wat gas teruggenomen; mooie breekbaarheid met een akoestische gitaar en drie stemmen. Aangevuld met ‘oudjes’ als Static Eyes, Sign Up en The Stranger komt bijna de hele nieuwe plaat voorbij. Een cd-presentatie is uiteindelijk toch anders dan een echte show, waarbij de spanningsboog wat beter opgebouwd kan worden. Maar daar wordt ongetwijfeld nog aan gesleuteld voor de komende tijd, want na vandaag is het op naar Duitsland en komende zomer hopelijk weer op heel veel festivals.

Zanger Jelle Schrooten: ‘We zijn een tijdje weg geweest en er zijn weer tegenslagen geweest. Een nieuwe plaat is eigenlijk altijd een nieuw begin. Mooi toch dat er na elke tegenslag weer een feestje gemaakt kan worden. We zijn fucking blij dat we weer aan de bak kunnen met verse vette nieuwe nummers en een nieuwe gitarist (Ralf Mastwijk, red.). Met Marc Nolte hebben we een hele vette tijd gehad met alle te gekke shows, maar Ralf is een frisse inspiratie voor de band. Met andere eigenzinnige ideeën en spel.

Innovatief, strak en met een eigen slag. Ook hij is niet beperkt tot één muziekstijl. En dat is toch wel ons uitgangspunt. De meeste mensen vonden ons vorige album In The Dark een zogeheten groeiplaat, waarvan de impact, gelaagdheid en diepte erg goed werden ontvangen. Maar inderdaad heerste er een minder uitbundig geluid, beïnvloed door een donkere periode in onze privélevens. Het geluid van de nieuwe plaat is ontstaan in een knettervette samenwerking met Jochem Jacobs in de Split Second Sound Studio. Deze gast hoorde de nummers precies zoals wij ze voelden. Met volle overtuiging en vol gas. Klassiek is dat er weer veel verschillende nummers op staan. Dus zowel harde als zachtere nummers, zowel pop als rock, allerlei maatsoorten, boos en wanhopig, cynisch en open, kalm en onrustig. We hebben de opnamen met veel lol doorstaan en dat is goed te horen op het album. Het geluid van de plaat staat ook veel dichter bij ons livegeluid dan ooit. Dus daardoor ook dichter bij onszelf. En dat voelt supergoed.’

Tekst en foto Dimitri Hakke mei/juni 2011

FRET

75

Concertagenda

Groene Engel

Mei.

Concertagenda Za 07 The Black Atlantic + OIIO Wo 11 Jeffrey Foucault & Mark ErelliBlack Vr 13 90’s NOW! Za 14 Piepschuim Vr 20 Chef’ Special & Macronizm Vr 27 Sore Losers + Woody & Paul

JUNI Vr 17 Peter Pan Speedrock ONLINE TICKETS EN INFO OP

21 EYES OF RUBY

14 mei Vera Groningen

27 mei Musikbunker AKEN (D) 29 mei De Bosuil Weert

FRANK BOEIJEN

20 mei Supermarkt Den Haag

18 juni Robfest Eersel

3 mei Theater a/d Parade

JAN AKKERMAN

Den Bosch

PIEN FEITH

10 mei Stadsschouwburg De Maagd Bergen op Zoom 14 mei Parkstad Limburg Theaters Heerlen 26 mei Stadstheater

6 mei Schouwburg Kunstmin

5 mei Bevrijdingsfestival

Dordrecht

Zwolle

7 mei Diligentia Den Haag 8 mei CC Maasmechelen

11 mei 013 Tilburg 12 mei Burgerweeshuis

MAASMECHELEN (B)

Deventer

10 mei Oude Luxor Theater

13 mei Luxor Arnhem

Zoetermeer

Rotterdam

ALAMO RACE TRACK

13 mei Chassé Theater Breda 14 mei CC Merksem MERKSEM (B) 19 mei Stadsschouwburg

FOCUS

Middelburg

20 mei CC Ter Vesten

7 mei Duycker Hoofddorp 8 mei Gebouw-T Bergen Op

Utrecht

BEVEREN-WAAS (B)

Zoom

27 mei Burgerweeshuis

21 mei CC De Plomblom

19 mei Muziekcentrum Schaaf

Deventer

NINOVE (B)

Leeuwarden

28 mei Underground Lelystad

22 mei De Kleine Komedie

20 mei De Boerderij

Amsterdam

Zoetermeer

23 mei De Kleine Komedie

21 mei Theater De Blauwe Kei

Amsterdam

Veghel

7 mei Metropool Hengelo 12 mei Vera Groningen 14 mei Hedon Zwolle 19 mei Festival a/d Werf

AMSTERDAM KLEZMER BAND

WWW.GROENE-ENGEL.NL GROENE ENGEL, KRUISSTRAAT 15 5341 HA OSS / 0412-405504

6 mei Podium De Vorstin Hilversum

GARE DU NORD 7 mei Chassé Theater Breda 13 mei Theater Markant Uden 20 mei De Flint Amersfoort 21 mei Musis Sacrum Arnhem 27 mei Diligentia Den Haag 28 mei Schouwburg Het Park Hoorn

THE GATHERING

Amsterdam Klezmer Band

5 mei Bevrijdingsfestival Limburg Roermond 14 mei Concordia Kunst

27 mei Stadsschouwburg

Nijmegen

Nijmegen

28 mei Stadsschouwburg

05 juni Atak Enschede

Enschede

Nijmegen

GRUPPO SPORTIVO

BÖKKERS

7 mei Theater Markant Uden 20 mei Schouwburg Almere 27 mei Isala Theater

4 juni Paradiso Amsterdam

ARIFA Eindhoven

2 juni Ermerstrand Erm 4 juni Kermispop Melick 19 juni Reurpop festival

5 mei Bevrijdingsfestival

Ruurlo

2 mei Café Wilhelmina

m e i / j u ni 2 0 1 1

28 mei Schouwburg Amphion Doetinchem

21 mei De Sint-Baafsabdij GENT (B) 22 mei Hortus Nijmegen 27 mei T’EY BELSELE (B) 13 juni Ham Sessions GENT (B)

DEATH LETTERS

Dongen

3 juni Odd Stream Nijmegen 4 juni Ekko Utrecht 18 juni Robfest Eersel

5 juni Kepèl Open Air

BLAUDZUN & PIEN FEITH

FACE TOMORROW

11 mei 013 Tilburg 12 mei Burgerweeshuis

6 mei Het Kasteel

HAPPY CAMPER

Alphen a/d Rijn

Deventer

7 mei Baroeg Rotterdam 7 mei Plein 79 Den Bosch

19 mei Odeon Zwolle 20 mei Tivoli de Helling

13 mei Luxor Live Arnhem

FRET

Capelle A/D IJssel

4 juni Dongen Draait Door

Amsterdam

76

27 mei P60 Amstelveen 28 mei Vera Groningen 29 mei De Bosuil Weert 04 juni Oddstream Festival

Panningen

11 juni P60 Amstelveen 23 juni Maddogs Groesbeek

Utrecht

Foto John Klijnen

De Heideroosjes

DE HEIDEROOSJES

Kasba

THE NEW SHINING

12 mei C.C. ‘t Gasthoes Horst 13 mei C.C. ‘t Gasthoes Horst

27 mei Benefietgaladiner 26 juni Midzomerfestijn Oss

13 mei 013 Tilburg (met Golden Earring) 27 mei De Bosuil Weert

7 mei PX Volendam 14 mei Tapperij Tijdloos

KINGFISHER SKY

ERWIN NYHOFF

7 mei Het Kasteel

5 mei Parktheater

Papendrecht

Alphen A/D Rijn

Eindhoven

21 mei Forever Young Festival

27 mei P60 Amstelveen

12 mei Elegast Deventer 15 mei Expo Madrid Hessum 29 mei IJsseltheaterfietstocht

Amsterdam

THE HOT STEWARDS

Grootebroek

Dordrecht

JAH6 5 mei Bevrijdingsfestival Flevoland Almere 14 mei Xinix Nieuwendijk 28 mei Poppodium De Meester

TIM KNOL

OLST-WIJHE

Foto Lodewijk Duijvesteijn

27 mei Kasteel Aldendriel Mill 11 juni Wantijfestival

1 juni Pleinpop Luttenberg

SHAKING GODSPEED 22 mei Pagepop Stadskanaal 28 mei SoccerRocker Amsterdam

2 juni Klomppop Ovezande 3 juni Red Ribbon Rock

18 mei Paradiso Amsterdam 28 mei Dobbefestival KOUDUM 28 mei Highlandsfestival

5 mei Bevrijdingsfestival Limburg Roermond 21 mei Drufabriek Ulft 27 mei Paradiso Amsterdam 28 mei Manifesto Hoorn 29 mei Rotown Rotterdam 2 juni Dauwpop Hellendoorn 4 juni Nacht van Kunst & Wetenschap Groningen 17 juni Parkfeest Oosterhout 9 juli Dijkpop Andijk 16 juli Zwarte Cross

Amersfoort

Lichtenvoorde

Zoetermeer

Almere

18 juni Concert at Sea Brouwersdam

RALPH DE JONGH & THE CRAZYHEARTS 7 mei Oosterpoort R&B Fest Groningen

10 juni Groeten Uit Grolloo Grolloo

KRAAK & SMAAK

13 juni Ribs & Blues Raalte 18 juni Indian Summer Festival

13 mei Burgerweeshuis

Broek op Langedijk

14 mei W2 Den Bosch 20 mei Bibelot Dordrecht 21 mei Tivoli de Helling Utrecht 27 mei Luxor Live Arnhem 28 mei Hedon Zwolle

24 juni Music On Payday Eersel

14 juli Zwarte Cross Lichtenvoorde

Deventer

Arnhem

18 juni Cultureel Centrum Martien van Doorne Deurne 25 juni Kids ‘n Billies NIJMEGEN

VAN DIK HOUT 13 mei De Kade Zaandam 14 mei Iduna Drachten 20 mei W2 Den Bosch 27 mei De Boerderij 3 juni De Kelder Amersfoort 4 juni Manifesto Hoorn 10 juni Metropool Hengelo 11 juni Dru Fabriek Ulft 17 juni Luxor Live Arnhem

mei/juni 2011

FRET

77

0251-236263 edbos@xsnow.com

www.juliansas.com

RUUD WEBER BAND

adv_sas_90x60mm.indd 1

23-08-10 11:43

new blues CD out now!

new blues

www.ruudweber.com RUUD WEBER BAND

Muziekschool

mode r n music academy Gitaar

•

Basgitaar

 Alle muziekstijlen  Privéles  Duoles

•

Contrabas

(meer nummers: zie de website onder ‘contact’)

m u s i c

Zang

•

Drums • Piano

 Conservatorium geschoolde docenten  Direct inschrijven  Uitstekend bereikbaar

Rozengracht 58 , 1506 SG Zaandam www.modernmusicacademy.nl info@modernmusicacademy.nl 06 431 731 91

m o d e r n

•

a c a d e m y

festivalagenda EMMEN METAL

DOKK’EM OPEN AIR

VESTROCK

13, 14 mei

27, 28 mei

4 juni

EMMEN

DONGERADEEL

HULST

Massive Assault, The Fifth Alliance, Starve, Beyond Reproach, Carnation, Extreme Brutal Punx, B-Caroteen, Visionary666, Myrkvar, Disintegrate, Dictated, e.a.

HammerFall, Evergrey, Vader, Vicious Rumors, Kampfar, Alestorm, Vreid en Pagan’s Mind.

www.emmenmetalfestival.nl

27, 28 mei

Triggerfinger, Goose, Shameboy, Mintzkov, Krach, The Black Box Revelation, Ilanois, Suarez, Eva Auad, Heist, Volt Violin, Capital Sentimental, Steven Vromman, Prof. Marc Van Montagu.

AMERSFOORT

www.vestrock.nl

WALK THE LINE FESTIVAL

www.dokkemopenair.nl

HIGHLANDS FESTIVAL

Cold War Kids, Akron/Family, Erland and the Carnival, The Leisure Society, Low Vertical, Thus:Owls, Heidi Spencer and the Rare Birds, Kiss Kiss Kiss, Kowalski, GaBLé, Teeth, e.a.

Sonny Hunt & Dirty White Boys, Hendrik Freischlader, Saint Jude, Ian Siegal, Bernard Allison, On the Move Bigband, Ralph de Jong & Crazy Hearts, Kofi Baker’s Tribute To Cream, King Mo, Wild Romance, Shemekia Copeland, Waylon, Lil’Ed & Bluesimperial.

www.walkthelinefestival.nl

www.highlandsfestival.nl

Symphonica Elektronica Festival 2011

KLOMPPOP 2 juni

PINKPOP

14 mei

OVEZANDE

11, 12, 13 juni

Utrecht

Royal Republic, 24pesos, Filthy Nelly, A Silent Express, My Favorite Scar, Krystl, Only Seven Left, Shaking Godspeed, Sven Hammond Soul ft. Rik Mol, The Apers, Monomania, Volt Violin, Bloodshift, Seriousz.

LANDGRAAF

13, 14 mei DEN HAAG

Groeten uit Grolloo 10, 11 juni Grolloo

Ben Prestage, John Primer, Cousin Harley, Ralph de Jongh & Crazy Hearts, Cuby + Blizzards, Tom Russell, John Mayall, Sharrie Williams & the Wiseguys, Preston Shannon. www.groetenuitgrolloo.nl

303F, Kypski, AeroPlane, Maurice, Armin Pillen, Mauro Picotto, Black Sun Empire, Melon, Boemklatsch, Bojcot Selectah, Nuno dos Santos, Cardboard, Patski, DJ Eric de Man, Pitto, DJ Wiekes, e.a.

DAUWPOP

Coldplay, Elbow, Lifehouse, De Staat, Alter Bridge, Simple Plan, Manic Street Preachers, Selah Sue, Ash, Madi, Kings Of Leon, White Lies, Wolfmother, Tim Knol, Avenged Sevenfold, Justin Nozuka, Bloody Beetroots Death Crew 77, Graffiti6, e.a.

FESTIVAL AAN DE WERF

2, 3 juni

www.pinkpop.nl

19 t/m 28 mei

HELLENDOORN

UTRECHT

Met o.a.: The Cult, Blood Red Shoes, Triggerfinger, Jacqueline Govaert, Dazzled Kid, Tim Knol, Royal Republic, Kees van Hondt, Go Back To The Zoo, Baskerville, Nobody Beats The Drum, e.a.

www.klomppop.nl

www.setfest.nl

Case Mayfield, Alamo Race Track, Pien Feith, DARK DARK DARK, The Sore Losers, Balthazar, Styrofoam, Three Imaginary Boys popquiz, Arts the Beatdoctor en Prace, Rue Royale, Thus:Owls, Onder Invloed, Three Blind Wolves, Paulusma, Ginga, e.a. www.festivalaandewerf.nl

11, 12, 13 juni NIJMEGEN

AMSTERDAM OPEN AIR 2011

Dobet Gnahoré, Max Wild, Juju Bros (met leden van Zuco 103, New Cool Collective en The Ploctones), Joseph Tawadros Quartet, Tremor, Africa dj-set, Interactivo, Super Rail Band, Desert Slide, Wang Li & Yom, Djelimady Tounkara, e.a.

4 juni

www.musicmeeting.nl

www.dauwpop.nl

DRIFT FESTIVAL

AMSTERDAM

21 mei Met oa. San Proper Thomas Laurèn, Steve Mensink, DB en Falling Dreams, ESHU, Roger Gerressen en Jocelyn Abel, Darko Esser, Onionboy, Back to back, Nuno dos Santos & Bert de Rooij, e.a.

O.a. DJ Hell (DE), Joost van Bellen, Boemklatsch, Terry Toner, Sven & Tettero, Beesmunt Sound System, Rubywax, Meester Moeilijk & Sjonnie Disco, When Harry Met Sally, Tess is More, David Labeij, Specker, Mind 01, Jop & Jordi, Ben Komor, SEF, e.a.

www.driftfestival.nl

www.amsterdamopenair.nl

NIJMEGEN

MUSIC MEETING

RIBS & BLUES 2011 12, 13 juni RAALTE

De Dijk, 24Pesos, Aynsley Lister, Ben Prestage, Caro Emerald, Cuban Heels, Ganashake, Golden Earring, Henrik Freischlader, e.a. www.ribsenblues.nl

mei/juni 2011

FRET

79

Ja

t clubcircuit!” rlandse jazz in he de Ne or vo er dd “Dé uitla AGE.NL WWW.JAZZONST

Foto: Kees Tabak

Foto: Wouter van den Brink

MEI

zz

op en de blij po f o pp ver dow od al nlo ia! wa ad de ar n ja jij m u on zz a z on ar e G sta wilt RATI ge op S J iph de azz on hoo On e-a g pp te v Stag lic an e i ati d Ph e i e n on s g e era der app tis la te nd licat do se ie wn jaz loa zc de onc n v er ia ten itu ne s

O

n

ww

St

ag

w. ja

e

zz

nu

on

sta

oo

ge

k

op

.nl

je

iP

ho

ne

!

.

ImprovIsatIe | experImenteel | jazz

ANTON GOUDSMIT & ARNOLD DOOYEWEERD

Funk | soul| jazz

Ruben Hein speelde eerder als pianist naast artiesten als Hans Teeuwen en Pete Philly & Perquisite. inmiddels bewandelt Ruben het solopad en gooit deze ‘Nederlandse Jamie Cullum’ hoge ogen met zijn single ‘Elephants’.

LIvE 13.05 | P60 | AmsTElVEEN 14.05 | BuRGERwEEsHuis | DEVENTER

The Jazzinvaders halen hun inspiratie uit de Afrikaanse- en Braziliaanse rimtes, de soul & funk uit de 70s en de hardbop uit de 50s. Dit alles wordt omgevormd tot een energieke mix van opzwepende beats, begeleid door blazers, drums, samples en vocalen.

LIvE 25.06 | DE BOsuil | wEERT Foto: Jeroen Dietz

Blues | Funk | rock | jazz

BIgBand | jazz

Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw is samengesteld uit achttien musici die tot de absolute top van de Nederlandse jazzscene behoren, waarbij regelmatig wordt samengewerkt met (inter)nationale gastsolisten van wereldklasse.

LIvE 21.05 | OOsTERPOORT | GRONiNGEN 28.05 | PARADisO | AmsTERDAm

THE PLOCTONES experImenteel | jazz

ERIC vLOEIMANS’ GATECRASH ft.

COLIN BENDERS (KYTEMAN)

De muziek van The Ploctones swingt, suist, vliegt, vibreert, bonkt en kraakt dat het een lieve lust is! is het jazzrock, blues of funk wat The Ploctones door de microfoons jagen?

Het is het allemaal! latin, kaseko, punk, pop, r&b, country, bluegrass.. Alle stijlen komen voorbij.

LIvE 19.06 | HEDON | zwOllE

Vorig jaar hadden ze al twee keer samen op het podium gestaan; de trompettisten Colin Benders en zijn voormalig leermeester Eric Vloeimans – met zijn vaste band Gatecrash. maar twee concerten vonden ze allebei niet genoeg.

Vandaar dat de heren er nog een gezamenlijk avontuur aan vast plakten; Kytecrash!

LIvE 07.05 | PAARD VAN TROJE | DEN HAAG 12.05 | mEzz | BREDA 13.05 | HEDON | zwOllE 22.05 | PODium ViCTORiE | AlKmAAR

JUNI Wereld | ImprovIsatIe | jazz Blues | rock | jazz

JAN AKKERMAN Jan Akkerman is al veertig jaar één van de meest gerespecteerde gitaristen van Nederlandse bodem. Akkerman schitterde in befaamde groepen Brainbox en Focus en deelde ook nog eens het podium met wereldsterren als BB King, Charlie Byrd, Cozy Powell, Claus Ogerman en ice-T. LIvE 28.05 | DE Pul | uDEN

TRIO WINDSTREKEN & GASTEN Het Trio windstreken bestaat uit een kistorgelspeler, een sorpraansaxofonist/fluitist en een tablespeler. Een bezetting die staat voor avontuur, experiment en durf! Het trio combineert westerse met oosterse muziek, waarbij niets is of klinkt zoals het is.

LIvE 30.06 | P60 | AmsTElVEEN

ntr, radIo 6 & mcn presenteren...

GET YOU JAZZ ON STAGE

Get Your Jazz On Stage zoekt Nederlands jazztalent! (muzikanten/bands) Ben jij ervan overtuigd dat jij hét jazztalent van Nederland bent en dat jouw muziek voor iedereen is? zie jij jezelf al schitteren op een podium als dat van Paradiso? Ben jij de miles Davis der lage landen? schrijf je dan in voor GET YOuR JAzz ON sTAGE en maak je klaar voor de strijd met ander jazztalent! www.getyourjazzonstage.nl

marketIng & pr | de revolutIe | WWW.derevolutIe.nl

JAZZ ORCHESTRA OF THE CONCERTGEBOUW ft.

COLIN BENDERS (KYTEMAN)

THE JAZZINvADERS

RUBEN HEIN

Foto: Andreas Terlaak

Het afgelopen jaar was van jazzgitarist Anton Goudsmit; hij won De VPRO/Boy Edgarprijs en was met The Ploctones op vrijwel elk Nederlands jazzpodium te horen. Deze avond speelt hij met een muzikale ‘oude liefde’ Arnold Dooyeweerd; de oprechte speelsheid en het gemak waarmee het duo improviseert is ontwapenend.

LIvE 01.05 | P60 | AmsTElVEEN

pop | soul | jazz

festivalagenda CONCERT AT SEA

podium uitgelicht

17, 18 juni BROUWERSDAM

Anouk, Bløf, De Dijk, Racoon, Di-rect, Jacqueline Govaert, Go Back To The Zoo, Jah6, Memphis Maniacs, The Baseballs, Wipneus & Pim, e.a. www.concertatsea.nl

THE HAGUE JAZZ FESTIVAL 17, 18, 19 juni Randy Crawford & Joe Sample, Lizz Wright, State of Monc, Ruben Hein, Macy Gray, Angie Stone, Sheila E, Waylon, Patti Austin, Baaba Maal, e.a. www.thehaguejazz.com

Foto anouk timmerman

DEN HAAG

FESTIVAL DEBESCHAVING 18 juni

POPPODIUM ATAK

UTRECHT

WILLEM WILMINKPLEIN 2

Dazzled Kid, De Staat, And So I Watch You From Afar, Ginger Ninja, Treefight for Sunlight, Villagers, Morning Parade, Jazzsteppa, Skip & Die, e.a.

7511 PG ENSCHEDE

www.debeschaving.nl

Mirjam: ‘Poppodium Atak is sinds september 2008 gehuisvest in het Nationaal Muziekkwartier, aan het spoor, in het verlengde van het Stationsplein. Met de Grolsch Zaal (capaciteit 800), de Saxion Zaal (capaciteit 300), het Atak Café (capaciteit 300) en de elf oefenruimtes zijn we hét poppodium in Oost-Nederland die popcultuur brengt op alle fronten.

Poppodium Atak is binnen Enschede naast een grote aanbieder van live muziek ook een belangrijke speler als het aankomt op het stimuleren van bands uit de regio. Met de komst van het Podiumplan werkt Atak sinds kort ook samen met partners uit de regio om de lokale talenten meer podiumplaatsen te kunnen bieden.’

FESTIVAL MUNDIAL 18, 19 juni TILBURG

Selah Sue, Bombino, Paolo Nutini en Boef en de Gelogeerde Aap, Moby, De Jeugd van Tegen­woordig, e.a. www.festivalmundial.nl

AMSTERDAM ROOTS FESTIVAL 22 t/m 26 juni 2011 AMSTERDAM

Parno Graszt en Tabadoul Orchestra, Eta Carinae, Rivotrill, Fim de Feira, Manolito Y Su Trabuco, Bomba Estereo, Brazilian Caravan, The Narasirato Pan Pipers, e.a.

MIRJAM GROOT BEUMER (MARKETING & COMMUNICATIE)

ATAK IN ’T KORT

25 juni SPAARNWOUDE

Ben Sims, Dave Clarke, Hi Tek Soul: Starring Kevin Saunderson & Derrick May, Joseph Capriati, Len Faki, Tom Ruijg, e.a. www.awakenings.nl

HOOGTEPUNTEN DE KOMENDE TIJD? Mirjam: ‘Children of Bodom (13 mei), Morbid Angel (11 juni) Thin Lizzy (14 juni) en Black Label Society (26 juni).’ www.atak.nl www.facebook.com/

www.amsterdamroots.nl

AWAKENINGS

vaak leuke samenwerkingen op, waaronder bijvoorbeeld de jamsessies met leerlingen van het ArtEZ conservatorium en Muziekschool Twente in het Atak Café.

Vaste prik op onze agenda is de X-it Phoenix op zaterdag van 23.00 tot 04.00 uur. Al sinds 1998 komen er wekelijks gemiddeld vijfhonderd bezoekers naar deze alternative danceparty. Voor twee euro hoor je de hele avond de meest uiteenlopende alternatieve plaatjes die in een normale disco niet gedraaid worden. Als enige podium in Nederland hebben wij naast biertjes van de tap ook Grolsch Beugels in onze koelkasten staan. Voor nieuwe bezoekers nog steeds een erg aangename verrassing.

WAT MAAKT ATAK UNIEK?

PoppodiumAtak

Mirjam: ‘Wij delen het Nationaal Muziekkwartier met vijf andere culturele partners. Drie daarvan (waaronder Atak) zijn gehuisvest in het gebouw en bewonen een vast gedeelte. De overige drie maken gebruik van de faciliteiten.

Door deze partnerschap bloeien

www.twitter.com/Poppodium_ Atak

mei/juni 2011

FRET

81

VolgeLingen

Colofon

10

20

Waarom Only Seven Left?

‘Ik leerde ze iets meer dan drie jaar geleden kennen. Ik vond ze er sowieso heel leuk uitzien.

Ik was nog nooit eerder een bandje tegen­ gekomen dat veel piano gebruikte; ik hield eigenlijk van hardere muziek. Sindsdien ga ik vaak naar hun optredens. De meeste van mijn vrienden heb ik via Only Seven Left ontmoet.

Na afloop praten we vaak met de jongens, ze zijn allemaal heel gezellig. Samen met een vriendin ben ik ook naar Engeland geweest voor een paar optredens van de band. Dat was wel heel anders dan in Nederland; bij het eerste optreden waren helemaal niet zoveel mensen. In Nederland zijn concerten best vaak helemaal uitverkocht.’

Hoe intensief ben je bezig als fan?

WIE NESSA LUNA (18) UIT HOOFDDORP IDOOL ONLY SEVEN LEFT BIJZONDER VOLGDE DE BAND NAAR ENGELAND Tekst Renate Sun-Louw Foto Manon Bruininga

‘Ik heb de officiële fansite opgericht, er was toen nog helemaal niks. Het loopt heel goed, de jongens vinden het zelf heel tof. We moch­ ten bijvoorbeeld de cover van de single Sleep­ ing Without You bekendmaken. Samen met een ander meisje hou ik de site bij. Elke dag ben ik er toch wel één à twee uur mee bezig.

De fans zijn allemaal heel actief; we plakken overal stickers in onze woonplaatsen. Omdat we zoveel aan de fansite doen, mocht ik bij het verschijnen van de single Wake Up Call naar de kelder komen waar ze aan het oefenen waren. We hebben toen nummers gehoord die ze nog nooit voor publiek hadden gespeeld.

Dat was wel bijzonder.’

Hoe groot gaat Only Seven Left worden?

‘Sinds de tour met Destine en MakeBelieve zijn er heel veel fans bijgekomen. Elke keer zie ik weer nieuwe mensen bij de optredens. Dan voel ik me wel eens oud, want er komen ook jonge meisjes op af. Laatst was er zelfs een meisje van acht bij een concert. Ze komen nu ook vaak op tv. Ik vind het heel vet dat ze heel

januari

FRET MAGAZINE is een uitgave van Muziek Centrum Nederland. FRET verschijnt zes keer per jaar in een oplage van 20.000 stuks en wordt gratis verspreid via ruim 600 distributiepunten.

Coverfoto: Daniel Cohen Hoofdredactie: Tiemen Koopman Eindredactie: Tiemen Koopman, Gijs Grob Fotografie: Daniel J. Ashes, Sander Baks, Manon Bruininga, Daniel Cohen, Ralf Collaris, Alex de Groot, Dimitri Hakke, Nick Helderman, Annie Hoogendoorn, John Klijnen, Anna van Kooij, Hans Kreutzer, Isabel Nabuurs, Paul Salemink, Joni Spaan, Sieze Veenstra, Ruud Verhalle, Angelique van Woerkom, Christel Wolters Medewerkers: Frank Antonie van Alphen, Yvonne van Amersfoort, Yoast van Baardewijk, Rosanne de Boer, Elly Bond, Dennis Boxem, John Buis, Monique Demarteau, Lilian van Dijk, Steven Faber, Sjoerd van der Goot, Kees de Graaff, Niels Guns, Arnold van Huet, Willem Jongeneelen, Roel Janssen, Gabriëlla van Karsbergen, Ferenc Koolen, Martien Koolen, Ro Krom, Casper van der Kruit, Edgar Kruize, Alex Kunst, Roel Janssen, Daan de Mooy, Coert van Mourik, Stan Novak, Bram van der Putte, Eyal van der Reep, Stefan Robbers, Michiel Roelse, Pieter Sabel, Jasper Schoon, Arjan van Sorge, Peter van Sparrentak, Tom Springveld, Di-Lan Sun, Renate Sun-Louw, Nancy Tjalondo, Hessel Veld­­man, Bas Verbeek, Ronald Wetzels, Peter van der Wijst Gezelligheid: Peter te Bos/Twizter Layout: Sanne van den Berg, Lisbeth van Lintel (LandGraphics) Concertagenda: Marie-Anne Eij (agenda@mcn.nl) Recensies: Marie-Anne Eij Gear & Gadgets: Dennis Boxem, Steven Faber, Erwin van 't Hof, Ernst-Jan Jonkman, Juri Ket, Michiel Roelse, Mark van Schaick, Erk Willemsen Advertentieverkoop: Keijser 18 Mediaproducties (Ollie Schmitz, Ronald Willemsen), tel: 020-6755308, ollie@k18.nl, ronald@k18.nl. Advertenties sturen naar ads@k18.nl Drukwerk: www.printerface.nl / Senefelder Misset Redactie: Rokin 111, 1012 KN Amsterdam tel: 020-3446000, fret@mcn.nl Abonnementen: Abonnementsprijs binnenland: € 19,95 per jaar, buitenland € 25 per jaar (6 nummers).

Abonnementen kunnen op ieder tijdstip ingaan en lopen automatisch door: tenzij 30 dagen voor de vervaldatum schriftelijk wordt opgezegd

bekend gaan worden, want dat weet ik zeker.

Ze hebben al eens als voorprogramma in Ahoy gestaan, ik hoop dat ze er ook als hoofdact gaan spelen. Ik voel me wel een beetje trots op ze, nu ze steeds groter worden.’ www.foreverisalie.nl

82

FRET

m e i / j u ni 2 0 1 1

Administratie & adreswijzigingen: Firma Nic. Oud, tav Marian Kooistra, tel: 072-5671018, fax: 072-5622393, info@nicoud.nl, Postbus 4600, 1700 AX Heerhugowaard Voor de meest recente nieuwtjes, extra demo- en cd-besprekingen en tal van andere popinformatie lees FRET ook digitaal: www.mcn.nl/fretmagazine

NEEM NU EEN JAARABONNEMENT

EN KIES 2 WELKOMST-CD’S! EN DAT VOOR MAAR € 19,95 PER JAAR* We hebben weer een aantal prachtige cd’s voor je uitgezocht waarvan je er twee mag uitkiezen. Maar je kunt natuurlijk ook twee andere cd’s uit de lijst selecteren.

Paulusma Up On The Roof

CHEF’SPECIAL HUNGRY

ja ja ja ja ja ja

Stuur mij voor € 19,95 een jaar lang (zes keer) FRET, en als welkomstgeschenk de cd’s (2 aankruisen):

● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●

aulusma - Up On The Roof P Chef’Special - Hungry The Souldiers - These Times Kytecrash - Kytecrash Dazzled Kid - Fire Needs Air The Hot Stewards - When The Rain Begins To Fall L ucky Fonz III - Hoe Je Honing Maakt De Jeugd Van Tegenwoordig - De Lachende Derde Z wart Licht - No Juju Peter Pan Speedrock - We Want Blood B askerville - Disco Biscuits L ucky Fonz III - Hoe Je Honing Maakt Jacqueline - Good Life A t No Bikini Beach - The New Bikini B ertolf - Snakes & Ladders Want Want - Mijn Meisje Vindt Me Leuk Zoals Ik Ben Z ea - The Beginner A nneke van Giersbergen - In Your Room Heideroosjes - 20 Years: Ode & Tribute

The Souldiers These Times

Kytecrash Kytecrash

FRET is gratis af te halen op zo’n 600 locaties in het land. Althans, zolang de voorraad strekt. Wil jij het risico vermijden dat je misgrijpt, neem dan een jaarabonnement. Je ontvangt dan zes nummers op je deurmat voor maar € 19,95 per jaar!

Vul nu onderstaande bon in en profiteer van een jaar lang FRET en kies twee welkomst-cd’s. Wil je een nog ruimere keuze, neem dan een abonnement op www.mcn.nl/fretmagazine Stuur de bon in een ongefrankeerde envelop naar: Fa. Nic Oud, Antwoordnummer 849, 1700 WB Heerhugowaard. Faxen kan ook: 072-5622393

✁ Naam

M/V

Adres Postcode Woonplaats Land E-mail Telefoonnummer Ik heb het afgelopen half jaar geen abonnement op FRET gehad.

Handtekening Stuur geen geld, je krijgt een acceptgiro thuis gestuurd.

(zolang de voorraad strekt)

*) abonnementsprijs buiten Nederland: € 25,00 per jaar

FOTO: FEEDBACK APELDOORN

FEEDBACK ROTTERDAM CEINTUURBAAN 191 3051 KC ROTTERDAM TEL. 010 275 7373

FEEDBACK EINDHOVEN GEN. BOTHASTRAAT 3 5642 NJ EINDHOVEN TEL. 040 281 59 96

FEEDBACK UTRECHT BILTSTRAAT 90-92 3572 BH UTRECHT TEL. 030 273 3544

WWW.FEEDBACK.NL

FEEDBACK APELDOORN LAAN VAN WESTENENK 108 7336 AZ APELDOORN TEL. 055 578 7454