Al kokend bij FC EINDHOVEN je leven vorm geven

Hoe sterk je ook bent: af en toe is een helpende hand nodig om je leven op de rit te krijgen. Safaa Al Rubai’i (42) moest van ver komen. Onvoorstelbaar ver. Maar hij kan weer lachen, nu hij via stichting Jumpstart 040 kookt voor de selectiespelers van FC Eindhoven.

TEKST: THOMAS DAL | FOTO’S: LUCA ENGELBRACHT

Wat je zoal bereidt voor profvoetballers? Pasta, pannenkoeken, wraps. „En kip, heel veel kip. Want ja, proteïne hè”, vertelt Paul Vredenberg (52), de horecaman bij FC Eindhoven. Safaa zit tegenover hem aan tafel, en moet lachen: „Kilo’s en kilo’s kip. Ik kan het nu zelfs thuis niet meer zien.”

Wekelijks wordt het eten van het blauw-witte vaandelteam eenmaal verzorgd door Jumpstart 040, een stichting die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt begeleidt naar werk en zelfstandigheid. Op den duur kwam vanuit FC Eindhoven de vraag: wat kunnen we nog meer voor jullie betekenen?

„Deze warme club is begaan met de maatschappij, is betrokken”, weet Paul, die eind september Safaa als zijn rechterhand verwelkomde, voor twee werkdagen in de week. „Safaa moet mijn wingman worden”, lacht Paul, die over de tafel buigt en een boks geeft aan Safaa. „Hij doet hier ervaring op en moet zijn plek vinden. Maar hopelijk blijft hij uiteindelijk vast bij ons werken.”

Het spelershome in het Jan Louwers Stadion is voorlopig Safaa’s terrein. Hij bereidt daar de sportmaaltijden en houdt de boel spic en span. „Het leuke is dat je dicht bij de profvoetballers bent”, vertelt Safaa. „Ze tonen interesse en waarderen echt wat je doet. Vaak geven ze een boks of high five. Ja, ze zijn heel aardig. Bij FC Eindhoven lopen veel goede mensen rond.”

Safaa heeft een bewogen leven achter de rug, en dat is eigenlijk nog een understatement. Veel wil hij er liever niet over kwijt, maar wel dat hij in 2008 vluchtte uit Irak en na immens zware jaren in 2020 een huis kreeg toegewezen in Eindhoven.

Per toevallig liep hij begin 2022 een keer binnen bij wijkcentrum FAB28, om de hoek van zijn woning, en trof daar achter de bar beheerster Danielle. „Ik zocht naar werk, maar zij heeft me vervolgens echt bij de hand genomen. Eerst was het lastig, de mentaliteit, de cultuur. Ik woonde hier al lang, maar heb bijna al die tijd buiten de maatschappij geleefd. Danielle leerde me veel, waaronder koken. Ik ben haar heel dankbaar.”

‘Hij moest alles achter zich laten: zijn baan als universiteitsdocent, zijn bezit en bovenal zijn familie en vrienden’

Beetje bij beetje kreeg zijn leven weer vorm, vele jaren nadat hij vluchtte voor het oorlogsgeweld in Irak. Hij moest alles achter zich laten: zijn baan als universiteitsdocent, zijn bezit en bovenal zijn familie en vrienden.

Paul weet in grote lijnen van het levensverhaal van Safaa en bewondert diens wilskracht: „Dan moet je wel een heel sterke persoonlijkheid hebben, als je je leven zo kan ombuigen. Superknap.” Safaa haalt zijn schouders op: „Het moet wel. Je moet er gewoon iets van maken.” Paul grijnst: „Nou, hij mag gewoon hartstikke trots zijn op zichzelf.”

Tussen de twee klikt het, dat is duidelijk te zien. Maar nu moeten ze aan de slag, want het is wedstrijddag en er moeten kipwraps - uiteraard kip - mee de spelersbus in. Paul: „En ik ben wraps vergeten te halen, dus we moeten samen nog even snel langs de supermarkt.” Geen probleem, aldus Safaa: „Ik ben gewoon blij om hier te zijn, met het betere leven dat ik nu heb.”