Sophia's Ei - Het laatste verhaal dat nog nooit is verteld

het laatste verhaal dat nog nooit is verteld

Ber t Janssen

Sophia’s Ei het laatste verhaal dat nog nooit is verteld Š 2009 Bert Janssen Omslagontwerp: Bert Janssen Vormgeving binnenwerk: Buro kunst en drukwerk, Sylvia Carrilho ISBN : 978-90-780701-8-4

Een uitgave van: Frontier Publishing Postbus 10681 1001 ER AMSTERDAM Tel.: +31-(0)20-3309151 Fax: +31-(0)20-3309150 E-mail: fp@fsf.nl Website: www.frontierpublishing.nl Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook, zonder schriftelijke toestemming van de uitgever, met uitzondering van de recensent, die in zijn recensie of artikel korte citaten van niet meer dan vijftig aaneengesloten woorden mag gebruiken. Neem voor meer informatie contact op met de uitgever.

All rights reserved. No part of this book may be reproduced or transmitted in any form by any electronic, magical, or mechanical means including information storage and retrieval, without written permission from the publisher, except by a reviewer, who may quote brief passages of no longer than fifty words at a time in a review. For further information, please contact the publisher.

Sophia’s Ei het laatste verhaal dat nog nooit is verteld

Ber t Janssen

Voorwoord Mijn zoektocht begon met mijn geboorte in 1958. Een zoektocht naar de ware aard van onze omringende realiteit en de zingeving ervan.

Ontelbare mensen hebben mijn pad gekruist en sommigen zijn een stukje met mij opgelopen. Ik ben niet de enige op het pad en ook niet de eerste. Velen zijn mij voorgegaan en niet de minsten. De aboriginals en de indianen. De Egyptenaren en de Grieken. En meer recent de Katharen en de Kathedraalbouwers. Zonder het direct te beseffen heb ik vaak in hun voetsporen gelopen. Bijvoorbeeld op mijn zwerftochten door de grote kerken en kathedralen die hun fundamenten vinden bij de Tempeliers. Maar de Tempeliers liepen op hun beurt in de voetsporen van hen die de dolmen bouwden en de menhirs oprichten. En ook zij liepen al in de voetsporen van eerdere leraren. Allen zochten en zoeken dezelfde Heilige Graal. Terwijl ik de graancirkels bestudeerde, begon ik de stemmen van al deze vroegere leraren te horen. Woorden en beelden die de grenzen van plaats en tijd overstegen. De aanwijzingen die de Ouden in de langgraven hadden achtergelaten, de Tempeliers in de kerken en die ik nu in de graancirkels aantrof. Vaak vond ik antwoorden, voordat ik de vragen wist.

In 2004 neemt mijn queeste een dramatische wending. Ik ontmoet een sjamaan en besluit bij haar in de leer te gaan. Ik leer over de Beneden Wereld, de Midden Wereld, de Boven Wereld. Ik leer over Serpent, Jaguar, Condor en Inka.

Maar feitelijk zijn het slechts andere woorden voor relativiteit, voor kwantummechanica, voor superstrings. Andere woorden voor bewuste, onderbewuste en bovenbewuste.

De graancirkels hielpen mij in te zien dat er geen verschil is tussen Einstein en Pachakuti-Inka. Tussen Hermes Trismegistus en Carl Gustav Jung. Tussen de Groene Man en god. Tussen jij en mij.

Vele boodschappers, ĂŠĂŠn boodschap.

4

Ontelbare mensen hebben me op mijn queeste geholpen en ik ben hen onmetelijke dank verschuldigd. Het zijn er te veel om hier bij naam te noemen. Voor drie maak ik echter een uitzondering. Ten eerste voor Janet Ossebaard met wie ik in alle onschuld in 1994 mijn rollercoasterreis door de graancirkels begon. Dank, dank, dank! Ten tweede voor Bram Vermeulen. Hem liep ik in 1998 in een graancirkel tegen het lijf, het begin van een bijzondere vriendschap. Zijn inzichten, wijsheid en vooral bevlogenheid zijn een nooit aflatende inspiratiebron voor mij geweest. Ook nu nog. Dank, dank, dank! En tenslotte voor Heather Clewett, mijn sjamanistische leermeester van de Inka-traditie.

Haar ontmoette ik in 2004. Zij liet mij de andere kant van wetenschap zien, om mij vervolgens tot het inzicht te laten komen dat er geen meerdere kanten zijn. Het zijn slechts facetten van dezelfde diamant.

Eén. Uiteindelijk ben ik ook één met haar geworden en ben ik in 2008 met haar getrouwd. Dank, dank, dank!

Sophia’s Ei is de dwarsdoorsnede, de optelsom, de gemeenschappelijk deler van graancirkel- onderzoek, de daarin geïntegreerde wetenschap en sjamanisme en mijn persoonlijk queeste. De queeste van mijn leraren vóór mij en van mijn leerlingen nu die uiteindelijk de leraren na mij zullen worden.

De queeste naar gnosis, naar ‘Ken U Zelve’.

Bert Janssen, 2009

5

6

De desolate ruimte om me heen is gevuld met vibratie, met energie. Het drukt op mij. Langzaam beweeg ik mij voort. Mijn schoenen beschermen mijn voeten tegen de sidderende hitte die van de rotsbodem afstraalt. Al ontelbare eeuwen worden mensen naar deze plek getrokken.

Witte mensen, zwarte mensen, gele mensen, rode mensen. Waarom?

Wat is hier zo bijzonder? De rotsen zijn rood, kaal, steil. Het is hier leeg en het is warm, het is onvoorstelbaar warm. Feitelijk is er niets.

De omringende leegte dringt diep in me door. Het enige dat mijn aandacht trekt is het enorme plateau voor mij met de zwarte stenen die er als knikkers op liggen. Als erwten. Alsof ze er niet thuis horen. En dat is ook zo. Ze komen van ver weg, ooit door een vulkaan hier naar toe geschoten. Neergekomen. Plof en sinds dat moment al duizenden jaren onbeweeglijk. Onveranderd. Onaangetast. De zwartheid van de stenen is ongemeen intens. Als zwarte gaten. Ze absorberen alles. Niets ontsnapt hen.

Ik haal een aantal malen diep adem en begin het plateau over te steken. Waarom is het toch altijd dat je naar de andere kant wilt? Waarom is het zelden goed daar waar je bent? Waarom is er steeds weer die neiging wat anders op te zoeken? Het denken moet mijn gevoel voor tijd en plaats hebben aangetast, want ik vind mij plotseling terug aan de andere kant van het plateau.

Ik kijk om me heen. Er is niemand te zien, ik ben de enige op het plateau. Er zijn alleen maar de rode rotsen, de zwarte stenen en ik met mijn witte huid die ik angstvallig tracht te beschermen tegen de genadeloos stekende stralen van de gele zon. Langzaam ga ik zitten. De drukkende atmosfeer dwingt mij hiertoe. Het uitzicht is adembenemend al kan ik niet echt ver kijken door de lucht die heftig trilt in de verzengende hitte.

Een flauw briesje waait om me heen, ontelbare woorden met zich meedragend. Er is hier veel verteld. Door de rotsen. Door de zwarte stenen. Door het plateau. En door de mensen die hier zijn geweest. Witte mensen, zwarte mensen, gele mensen, rode mensen. Mijn gedachten 7

... het laatste verhaal dat nog nooit is verteld ...

Op één van zijn vele reizen heeft Bert Janssen een bijzondere ontmoeting met een vrouw die hem een wonderbaarlijk verhaal vertelt. Het verhaal van de jonge, uit Londen afkomstige accountant Paul Stokely, die tijdens een vakantie in Wiltshire (Engeland) ongewild verstrikt raakt in een web van intriges, met het Britse leger, de Binnenlandse Veiligheidsdienst van Engeland en de Kerk als belangrijkste spelers.

Met de mysterieuze graancirkels als decor ontrafelt Paul stukje bij beetje het grootste mysterie dat de mensheid ooit heeft beziggehouden…

Sophia’s Ei is het op gnostische inzichten gebaseerde en ongekend spannende verhaal, waarbinnen wetenschap (psychologie en kwantumfysica) en verschillende sjamanistische en esoterische inzichten samenvloeien en één worden. Uiteindelijk wordt de ultieme vraag beantwoord. Ja, God bestaat. Hij is echter in en in slecht, maar er is een uitweg en Paul blijkt de sleutel tot die uitweg te bezitten!

Bert Janssen (1958) is na een studie wis- en natuurkunde afgestudeerd als landbouwkundig ingenieur. Sinds de eind jaren zeventig bestudeert hij de grenswetenschappen. Hij deelt zijn opgedane kennis door het geven van lezingen en workshops, het maken van documentaires en het schrijven van boeken.

In 2003 ontving hij voor zijn inspanningen de Frontier Award.

Zijn documentaire ‘Contact’ won in Amerika een Ebe-Award.

In ‘Sophia’s Ei’ heeft Bert Janssen al zijn vergaarde kennis en wijsheid in één verhaal bij elkaar gebracht.

Niets in dit boek is precies gegaan zoals het beschreven staat, maar het is allemaal volledig waar.