PROMIENIOWANIE EPS Mgr Maria Bitka sfabrykowała zaprojektowany przez Wiktora Grebiennikowa Neutralizator Bólu Głowy. W latach 70. Gerbiennikow odkrył, że pewne struktury porowate wytwarzają specyficzne pole, które nazwał Efektem Porowatych Struktur (EPS), lub Efektem Struktury Jamy. Ten niezwykły entomolog badając owady syberyjskie zaczął dostrzegać pewne anomalie, związane z czasem, przestrzenią, temperaturą i zmianą samopoczucia u ludzi lub innych żywych organizmów znajdujących się w polu oddziaływania EPS. Wrażenia te pojawiały się w określonych miejscach – zwłaszcza w pobliżu gniazd pszczół syberyjskich. Po dokładniejszych badaniach Grebiennikow odkrył, że promieniowanie EPS może być wydzielane przez różne struktury występujące w przyrodzie lub wytworzone przez człowieka. Struktury wydzielające EPS zazwyczaj powodują nieznaczną zmianę temperatury wyczuwalną przez ludzi, jednak termometry nie potrafią jej zarejestrować. Neutralizator Bólu Głowy wykorzystuje to promieniowanie, jednak jego dokładne działanie, jak również przyczyna powstawania pozostają nieznane.
estetoskop Urządzenie diagnostyczne – Estetoskop to specjalny rodzaj „maszyny – przekaźnika”, składające się z procesora podłączonego do komputera, stetoskopu i elektrod. Urządzenie skonstruowane zostało przez Mgr Marię Bitkę w 2014 roku i służy do eksperymentalnej kuracji obrazem. Badanie odbywa się w wydzielonej przestrzeni, dając poczucie intymności – w trakcie badania poproszony jest o zdjęcie jakiejś części garderoby. W dalszej część „badania” do odsłoniętej części ciała przyklejane zostają elektrody, następnie rozpoczyna się „nasłuchiwanie” Estetoskopem – oczom pacjenta ukazują się obrazy. Przy równoczesnym zetknięciu elektrody i estetoskopu ze skórą pacjenta urządzenie zaczyna generować obraz. Abstrakcyjny charakter obrazu wynika z wykorzystania lustrzanych odbić i osi symetrii obrazów o różnym pochodzeniu (elementy zaczerpnięte bezpośrednio z natury, zdjęcia rentgenowskie, transmisja wideo). Nakładające się rzeczywiste obrazy tworzą amorficzne kształty, które działają przede wszystkim na wyobraźnię. Dotyk, obawy i uczucia towarzyszące badaniu zostaną skonfrontowane z obrazem, diagnozą symboliczną opartą na wyobraźni i intuicji,którą w trakcie badania widz wystawi sobie sam, gdyż badanie estetoskopowe nie jest badaniem wartościującym. Nie stawia ani dobrej, ani złej diagnozy, ponieważ zasada definiująca normę nie jest określona.
Rys. 2
Rys. 1
Rys. 3
Rys. 4
Rys. 5
Rys. 1., 2., 3., 4., 6. – Sztucznie stworzone struktury emitujące promieniowanie EPS, rys. Mgr Maria Bitka Rys. 5. – Neutralizator Bólu Głowy, rys. Mgr Maria Bitka Wszystkie rysunki zaprezentowane w Gabinecie wykonane są na podstawie książki „мой мир” Wiktora Grabiennikowa.
Rys. 6
Audio Cuda To kuracja polegająca na wsłuchiwaniu się w historie uzdrowień które dokonały się za wstawiennictwem Św. Charbela. Z życiem Mgr Marii Bitki i postacią świętego związana jest pewna koincydencja – mianowicie Pani magister dowiedziała się o jego istnieniu w dniu, kiedy rozpoczęła przygotowania do otwarcia swojego gabinetu i zaczęła się zastanawiać jakie metody lecznicze powinna zaoferować swoim pacjentom. Historia Charbela oraz dokonanych przez niego uzdrowień wydały się wyjątkowo interesujące Mgr Marii Bitce i postanowiła zapoznać z nimi swoich pacjentów. Św Charbel urodził się w XIX w. w Libanie w Annaya gdzie prowadził życie pustelnika. Po jego śmierci w Wigilię Bożego Narodzenia 116 lat temu zaczęły się dziać niezwykłe rzeczy. Przez 45 dni nad jego grobem widziane było tajemnicze światło. W związku z tym mnisi postanowili przenieść ciało do kaplicy.
Na ciele nie widać było śladów rozkładu, zachowywało ono wygląd i temperaturę osoby żyjącej, a dodatkowo sączył się z niego płyn niewiadomego pochodzenia. Ciało mnicha kilkukrotnie poddano ekshumacji i badaniom, jednak pochodzenie tajemniczego płynu pozostało niewyjaśnione, płyn sączy się z ciała do dziś.
Ojciec Charbel nie został uwieczniony na fotografii podczas swojego ziemskiego życia, natomiast w 1950 roku grupa zakonników sfotografowała się na miejscu jego spoczynku. Po wykonaniu odbitki okazało się, że na zdjęciu jest jeszcze jedna osoba w której najstarsi mnisi rozpoznali Ojca Charbela. Ojciec Charbel został kaninizowany w 1977. Do tego czasu w klasztorze w Annaya spisano ponad 6000 świadectw uzdrowień.
Sztuka jest alternatywną metodą poznania, która pomimo faktu, że nie jest uznawana za naukę kumuluje wiedzę i czasami przejawia swoją zdolność wpływania na rzeczywistość. Maria Bitka w sposób bezpośredni przenosi proces tworzenia sztuki na sytuację badawczą, a konkretnie badania medycznego. Tworząc gabinet medycyny niekonwencjonalnej artystka kreuje sytuację, która ze względu na kontekst w jakim się pojawia – galeria – wywołuje pewną konsternację i prowokuje pytania – czy poza naukowe metody leczenia działają tylko na zasadzie efektu placebo? Jeżeli tak, to czym właściwie jest placebo? Czy coś, czego nie ma może posiadać moc zmiany, może bezpośrednio wpływać na to, co nazywamy obiektywną rzeczywistością? Pojawia się coraz więcej pytań a żadna odpowiedź nie jest pewna. Informacje, które artystka wykorzystuje do tworzenia zaczerpnięte są z internetu – nie ma żadnej pewności, co do ich autentyczności. Z drugiej strony, czy konwencjonalne badania medyczne i sposoby leczenia chorób poszczególnych narządów w oderwaniu od psychiki i człowieka jako holistycznej całości są przekonywujące? A może diagnoza symboliczna ma faktyczny wpływ na zdrowie i samopoczucie „pacjenta”, może istnieją energie, których nie umiemy nazwać ani zbadać, bo nasze zmysły nam nie wystarczają, a może jest zupełnie inaczej? Artystka zaprasza odbiorców do poddania się badaniom o tajemniczym, nieuchwytnym działaniu. Jest to sytuacja analogiczna z tą związaną z percepcją dzieła sztuki – to, co daje nam dzieło zależy wyłącznie od naszych oczekiwań.
Maria Bitka urodziła się w Opolu dzień po wybuchu w Czarnobylu. Artystka i nauczycielka, absolwentka ASP w Krakowie Dyplom na wydziale intermediów w pracowni działań medialnych prof. Antoniego Porczaka obroniła w 2013. Dyplom w pracowni prof. Aleksandry Janik w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Opolskiego obroniła w 2010. Posługuje się różnymi mediami, za pomocą swojej twórczości przenosi odbiorcóww inny wymiar. W 2011 roku otrzymała stypendium Ministra Kultury na projekt Czarne skrzynki snów. Działa w stowarzyszeniu OPAK. Obecnie pracuje jako nauczyciel w Liceum Plastycznym w Opolu. Hobbystycznie śpiewa w zespole śpiewu tradycyjnego Niezłe Ziółka.Współzałożycielka grupy artystycznej Kuratorki.