Gazeta Mapo

aktualitet

aktualitet

Agora

Dom Gjergj Meta

Topalli nuk voton Llallën si kryeprokuror

Rezultatet e Censusit: e Gilman Bakalli 83% shqiptarë, 0.87% rrëfenja grekë, myslimanë 57.1% spartak ngjela hylli i dritës Zbardhen përfundimet e “Censusit 2011” për

Adriatik Llalla zgjidhet me 75 vota, Arvizu uron kryeprokurorin e ri: E nxisim për të mbyllur me sukses gjyqin e 21 janarit. Mazhoranca shtyn afatin për komisionin e 21 janarit Faqe 5

kombësinë dhe fenë. 10.11% janë deklaruar katolikë, ndërsa 6.8% ortodoksë. Ateistë janë deklaruar 2.52%

Ardian Ndreca

single & the city

Faqe 10

Iva tiço

E shtunë 8 dhjetor 2012

Kryeredaktor Arion Sulo - E shtunë, 8 dhjetor 2012. Numër 772. Viti III botimit. Çmimi 30 lekë. 1.5 euro. www.mapo.al e-mail: gazetamapo@gmail.com. Adresa: BLV "Gjergj Fishta"

Mark Marku:

Premtimet e rreme për Shqipëri etnike, poshtërsi e marrëzi Deputeti i PD-së komenton tezat për bashkimin e shqiptarëve dhe rrezikun e një aventure nacionaliste.

“Kryeministri foli për bashkim të shqiptarëve në Europën e Bashkuar dhe jo për Shqipëri etnike. Nuk mendoj se fushata mund të sjellë rezultat me propagandë nacionaliste. Serbia e Millosheviçit, mendoj se është një shembull i mjaftueshëm për ta konkretizuar rrezikun e një aventure nacionaliste”.

Servet Pëllumbi: Berisha, superior për çështjen kombëtare. Ish-kryetari i Kuvendit shprehet se me tezën nacionaliste nuk fitohen zgjedhjet dhe se opozitës nuk i duhet një tezë e tillë.

personazh

është krijuar IDEA se... …të mbrosh votën mjafton si alternativë elektorale! henri Çili

Faqe 3

Ndërkohë që jemi mësuar ta shohim në rolin e ndërmjetëses për problemet e të tjerëve, tek “Shihemi në gjyq” i së “Dielës shqiptare”, këtë herë në qendër është vetë ajo. Dhe tregon detaje nga jeta e vajzës që në vitet ’90 kreu studimet mes Shqipërisë dhe Italisë, sukseset profesionale që erdhën radhë, njohjen me bashkëshortin dhe marrëdhënien me djalin 14-vjeçar dhe si ia del që mbetet aq energjike dhe e bukur, megjithë bezdinë që kamerat i hyjnë pak në hak Faqe 18-19

reportazh Shkolla tjetër

Alfred lela

Edison ypi

Faqe 27

intervista

planeti single

Armand Shkullaku: Media shqiptare shpëton vetëm nga kompanitë e huaja

Lisa Kujofsa

Drejtori i informacionit zbulon projektet në ABC News: Katër fytyrat e reja të moderatorëve-gazetarë dhe si politika nuk do të jetë më "mbretëresha" e lajmeve Faqe 12-13

Eni Çobani, në zbulim të njerëzve e të vetes

profil Floriana Garo E bukura e dheut… e Akademisë

Ma bëni hallall po s’u martova dhe për pak Sidomos të panjohurit dhe farefisi i largët që e kanë problem që Lisa Kujofsa ende nuk është martuar.

Megjithëse nuk duket dhe aq larg.

Eshtë vetëm një diamant larg Faqe 21

Faqe 14-15

2

E shtunë, 8 dhjetor 2012

2012 UET Press / Scripta manent Amik kAsoruho

shQiPËriA, Ankthi dhe ËndrrA

shQiPËriA

ankthi dhe ëndrra refleksione për një kohë

Amik kAsoruho

www.mapo.al

3

E shtunë, 8 dhjetor 2012 www.mapo.al

08 12 2012

Policë egjiptiane gjatë protestave të, të cilat janë duke kënduar këngë kundër “Vëllazërisë myslymane” përballë pallatit presidencial në Kajro, Egjipt. Mijëra demonstrues kanë dalë në rrugë këto ditë kundër presidentit Momamed Morsi, i cili kërkon të fitojë pushtet të pakufizuar

politikë

Llalla zgjidhet kryeprokuror, Topalli nuk e voton Adriatik Llalla është zgjedhur dje në postin e Prokurorit të Përgjithshëm, por pa pëlqimin e kryetares së Kuvendit, Jozefina Topalli. Kandidatura e tij ka marrë 75 vota, 72 nga mazhoranca, votën e deputetit të pavarur, Kastriot Islami, votën e kreut të PBDNJ-së, Vangjel Dule, si dhe votën e deputetit të FRD-së, Gazmend Oketa.

Ndërkohë që kryeparlamentarja Jozefina Topalli, edhe pse drejtonte seancën, nuk ka preferuar të shprehë qëndrimin e saj me votë. Kjo duket se

10 censusi

ka të bëjë me një pakënaqësi të sajën jo për kandidaturën e Llallës, por me procesin e përzgjedhjes, ku duket se u la jashtë konsultimeve. Mosvotimi i Topallit nuk ka qenë një gabim apo harresë e saj, por një veprim i qëllimshëm. Kjo pasi Topalli menjëherë pas votimit është përpjekur vetë që ta përhapë lajmin në disa media dhe pak orë më vonë Zyra e Shtypit e Kuvendit e konfirmoi diçka të tillë...

Ndërkohë që ndryshe nga sa kishin deklaruar se do të votonin...

Faqe 4

Rezultatet: 83% shqiptarë, 0.87% grekë, myslymanë 57.1% INSTAT ka përfunduar përpunimin e të dhënave të mbledhura nga regjistrimi i popullsisë. Paraprakisht janë bërë të ditura në mënyrë jozyrtare përfundimet e “Censusit 2011”, për dy prej aspekteve të më rëndësishme të tij, që janë kombësia dhe feja. Në for-

Gazetamapo@gmail.com cel: 068 20 55 477

mapo weekend

mularin e Censusit, pyetjes që lidhet me kombësinë i janë përgjigjur si shqiptarë 83% e të pyeturve. Një e dhënë tjetër interesante lidhet edhe me numrin e minoritetit grek në Shqipëri, për të cilin ka pasur debate të vazhdueshme. Në Census, 0.87% kanë deklaruar...

Kryeredaktor: Arion Sulo. Zv/kryeredaktor: Alfred Lela, Aleksandra Bogdani.

Politika: Nevila Përndoj, Fejzi Braushi.

Kronika: Leonard Bakillari. Rrethe: Vladimir Karaj.

Ekonomia: Blerina Hoxha, Sabina Veizaj.

Sociale: Jonida Tashi. Kultura: Aida Tuci. Sporti: Jeton Selimi.

Karikatura: Bujar Kapexhiu. Faqosja: Florenc Elezi. Ilir DRIZARI, Kujtim Bisha.

Korrektore: Lila Plasari, Brunilda Meno.

Adresa: Bulevardi Gjergj Fishta pranë UET

Redaktore përgjegjëse: Zefina Hasani Gazetare: Arta Çano. Bashkëpunëtor: Iva Tiço, Adrian Civici, Gjergj Meta, Gilman Bakalli

forum

Personazh

Ide / agora

Marku: Premtimet e rreme për Shqipëri etnike, poshtërsi e marrëzi

Eni Çobani,Në zbulim të njerëzve e të vetes

Nuk është nacionalizëm, por zhbërje e realitetit!

Intervistoi: Aleksandra Bogdani

Arta Çano

Gilman Bakalli VS Gjergj Meta

Marrëzi ose poshtërsi! Kështu i cilëson deputeti i PD-së, Mark Marku premtimet e rreme për krijimin e një Shqipërie etnike.

“Serbia e Millosheviçit mendoj se është një shembull i mjaftueshëm për ta konkretizuar rrezikun e një aventure nacionaliste”, - pohon ai, i kujdesshëm në theksimin e diferencës mes tezës së relativizimit të kufijve të Kryeministrit nga retorika e atyre që Marku i quan “liderë qesharakë të partive inekzistente”. Në këtë intervistë për MAPO-n ai komenton mundësitë reale për bashkimin e shqiptarëve...

“Shihemi në gjyq” i së “Dielës shqiptare”, që drejton Eni Çobani, ka funksionuar si ftesë për shumë teleshikues, duke u bërë menjëherë një nga emisionet më të ndjekura në TV. Por ndërkohë që jemi mësuar ta shohim në rolin e ndërmjetëses për problemet e të tjerëve, këtë herë në qendër është vetë ajo. Dhe tregon detaje nga jeta e vajzës që në vitet ’90 kreu studimet mes Shqipërisë dhe Italisë, sukseset profesionale që erdhën radhë, njohjen me bashkëshortin dhe marrëdhënien me djalin 14-vjeçar dhe si ia del që mbetet aq energjike dhe e bukur, megjithë bezdinë që kamerat...

Shtetësi për 10 milion shqiptarë; albanofobia duhet të marrë fund; bashkimi kombëtar është kredoja jonë. Këto deklarata të kryeministrit shqiptar, Sali Berisha kanë shkaktuar valë e dallgë në shtyp. A është ky thjesht një kalim i makinës propagandistike të kreut të PD në marsh elektoral, apo duhet të besojmë te filli i një rizgjimi kombëtar panshqiptar? Reagimi i fortë i të majtës nga ana tjetër, a është antiberishizëm si zakonisht?

> Intervista

> Reportazh

> Single and the city

Armand Shkullaku: Media shqiptare shpëton vetëm nga kompanitë e huaja - Aida Tuci

Shkolla tjetër Edison Ypi

Ankthi i lidhjes (së të tjerëve) Iva Tiço

> Foto file Dhe 100-vjetori vazhdon… në Bruksel

> Planeti single Lisa Kujofsa: Ma bëni hallall po s’u martova dhe për pak

> Përtej privatësisë Brunilda Lahe Asnjëherë s’ikën koha e kukullave

Është krijuar idea se…

…të mbrosh votën mjafton si alternativë elektorale!

O

pozita ka nisur një tur takimesh në formatin “Koalicioni për zgjedhjet” ose diçka e tillë, i pari i të cilëve u zhvillua në Lezhë. Pashë një mik të çmuar dhe një luftëtar të vjetër të zgjedhjeve të lira në Shqipëri, me libra, shkrime e beteja politike, Preç Zogajn, në këtë tribunë, për këtë temë.

Tema duket tejet e rëndësishme për opozitën dhe ajo është në koherencë me veten e vet, po të kemi parasysh se opozita është brenda ligjërimit të saj që pas vitit 2009. Tema po ashtu nuk është se shkakton një dëm publik në vetvete, nuk është se shkon kundër interesit publik si i tillë, madje në thelb është në favor të interesit publik. Një alarm për votën e lirë në Shqipëri, edhe 22 vjet pas ardhjes së demokracisë, mund të qe i dobishëm sepse do të mbante antenat e të gjithëve ngritur, të opinionit publik, të faktorëve të shoqërisë apo dhe të faktorit ndërkombëtar. Më mirë një alarm qoftë edhe kot, sesa një alarm i vonuar. Por, a është alternativë elektorale “mbrojtja e votës” për një palë politike në një vend demokratik? Po të shohësh kakofoninë e këtyre 10 vjetëve të fundit në këtë vend, krijohet ideja se mjafton të ruhet vota dhe alternativa politike është e siguruar për opozitën? Por nuk mjafton fare, për të paktën dy arsye.

Arsyeja e parë, pse “lufta për votën e lirë” nuk është një alternativë elektorale ka të bëjë me faktin se të pak-

Henri Çili

tën që prej zgjedhjeve parlamentare të vitit 2005, brenda një nocioni normal të standardeve elektorale të një shoqërie demokratike, është siguruar një infrastrukturë elektorale e shkruar “me të dyja duart”, që do të thotë, e ndërtuar nga fillimi në fund nga të dyja palët, nga PD dhe PS, e monitoruar nga të gjitha palët, e monitoruar nga komuniteti ndërkombëtar e sidomos në instancë të fundit, apelimi në sistemin e drejtësisë i të gjitha kontestimeve të palëve, në kolegjin e zgjedhur dhe ndërtuar po nga të dyja palët me short.

Prodhimi i një debati thelbësor për “votën e lirë” nuk është gjë tjetër, veçse një fiktivitet, ose thjesht një diskutim pale, për nevojat politike të palës së caktuar, është një debat pa transversalitet politik dhe pa mbështetje ndërkombëtare solide dhe të besueshme.

Ndaj vendosja në qendër të politikës e “luftës për votën e lirë” është politikisht jo produktive dhe jo me vend tashmë, kur në fakt gjithë procesi deri te zgjedhjet ka qenë me pjesë-

marrjen e të dy palëve. Është harxhim kohe publike që ndihmon që politika t’ua shpifë njerëzve dhe i bën ata indiferentë ndaj politikës dhe ndaj “luftës për votën e lirë”.

Arsyeja e dytë pse “lufta për votën e lirë” nuk është një alternativë elektorale lidhet me atë se thelbi i politikës demokratike nuk është një formë e zhveshur nga përmbajtja. Përkundrazi është një përmbajtje politike, që ka si sinonim togfjalëshin “alternativë elektorale”, sigurisht nëpërmjet një forme/procedure demokratike që ka si sinonim “zgjedhjet e lira dhe të ndershme”.

Njerëzit presin nga politika një përmbajtje, një zgjidhje, një mënyrë se si shoqëria mund të jetojë në dekadën e re, se si do të përballojmë krizën që po troket apo është mes nesh, se si do të stabilizojmë pozitën tonë në këto kohë të turbullta, çfarë do të prodhojmë, ku do të punojmë etj., etj.

Një aksion i politikës i përqendruar te procedura demokratike, qoftë kjo edhe më e rëndësishmja, vota e lirë, mund ta linte debatin politik në tërësi pa përmbajtje, të zbrazur si këto ditë dimri të mugëta, që mund të na e lënë të trishtë edhe të ardhmen sfiduese që kemi përpara, për të cilën këto zgjedhje janë vendimtare.

Ndaj, një proporcion i duhur në “luftën për votën” me alternativën politike reale është thelbi i shanseve politike në zgjedhje. Zgjedhësit janë racionalë, nuk janë fiktivë.

4

E shtunë, 8 dhjetor 2012

www.mapo.al

Kryetari socialist, Edi Rama komentoi dje situatën politike në vend, masat që PS po merr për mbrojtjen e votës, ekipin e tij drejtues në të ardhmen, si dhe fenomenin e largimit të deputetëve nga grupi i PS-së

Rama: Nëse një qeveri ta vjedh votën, gjithçka mund të ndodhë Intervistoi: Sonila Meço/ABC NEWS

E

ndjeni mungesën e Kuvendit?

Ky është rezultat i një vendimi të marrë më parë, që u mor në një kontekst të caktuar dhe është e kotë që të diskutojmë për këtë. Nuk jam në Kuvend, por do jem pas qershorit.

Keni bërë thirrje për mbrojtjen e votës nga Lezha?

Ka qenë një simpozium i organizuar nga një grup njerëzish që janë angazhuar në një proces për të bërë transparente zgjedhjet në një nga komunat, ajo në Dajç, ku kandidati i PS-së për kryetar komune, i cili nuk u lejua të zgjidhej, votat u vodhën dhe me shumë persistencë ai ka vazhduar një proces hetimi dhe pastaj ka trokitur në dyert e drejtësisë për një qendër votimi të zbuluar tërësisht nga prokuroria dhe gjykata si një qendër e manipuluar ku komisionerët janë manipuluar…Dhe ne u ftuam që të bashkëpunonim për këtë event dhe ne shkuam e folëm sigurisht për faktin që kemi nga të katër anët fakte që në Shqipëri njerëzit ende sot nuk janë të lirë për zgjedhjet dhe për këtë arsye duhet të marrim të gjitha masat që na takojnë që t’i garantojmë zgjedhjet.

Por nga ana tjetër, në momentin kur diskutojmë për mbrojtje të votës atëherë kemi pranuar që nuk jetojmë në një demokraci funksionale. Në momentin që kur i kërkohet opozitës se çfarë do të bëjë për mbrojtjen e votës, do të thotë që ne kemi pranuar, që nuk jetojmë në një vend ku ka zgjedhje të lira dhe të ndershme…

Nuk është vetëm kjo forma, ka ligj, ka reformë elektorale, ka institucione?

Zgjedhjet në Shqipëri asnjëherë nuk i ka vjedhur ligji. Dhe për të pasur zgjedhje të lira dhe të ndershme nuk mjafton ligji Po KQZ-ja?

KQZ-ja ka shkelur ligjin dhe duke shkelur ligjin ka garantuar edhe vjedhjen e zgjedhjeve. Ajo që unë dëshiroj të ritheksoj është që, në rast se një qeveri ta merr votën edhe kur ti nuk ia jep, që në atë moment gjithçka mund të ndodhë. Që në atë moment ajo qeveri nuk ka më asnjë arsye të lodhet për të menduar se çfarë ti pret prej saj. Dhe ajo që unë besoj është se gjithë kjo gjendje shumë e rëndë ekonomike sociale e vet shtetit të së drejtës lidhet me faktin se në Shqipëri ende nuk kemi një qeveri që buron nga vota.

Nuk arrini dot të krijoni një lloj frymëzimi që t’i bëni ballë çdolloj koeficienti manipulimi?

Unë besoj se ne do t’ia dalim, madje jam i bindur se do t’ia dalim që ta krijojmë këtë frymëzim edhe pse është e vështirë në kushtet e një dëshpërimi të përgjithshëm ekonomik dhe social si ky që ka sot Shqipëria. Por pa asnjë diskutim ne do t’i fitojmë zgjedhjet. I vetmi instrument që ai ka për të qëndruar aty ku është, është cenimi i votës Me çfarë ekipi po shkoni në zgjedhje, a ka një qeveri hije që shqiptarët duhet ta dinë?

Kjo është tradita e Britanisë së Mad-

he, por nuk është tradita e vendeve të tjera dhe sigurisht as e jona. Nuk është tradita jonë. Nuk kemi një qeveri hije, por kemi një ekip besoj ekipi më i mirë që PS-ja ka pasur, pasi është një ekip ku ndërthuren gjenerata, ndërthuren prurje të ndryshme dhe besoj unë, ndërthuret edhe nevoja për të renë, me eksperiencën qeverisëse.

I keni paqtuar shpirtrat brenda partisë?

Kemi partinë më të re në Shqipëri dhe më të madhen dhe nga ana tjetër jam besimplotë se ajo çka duket si mospaqtim shpirtrash në fakt është mosrënia e shpirtit në paqe në kërkim të më së mirës… nuk kemi probleme të kësaj natyre. Është kjo PS-ja që keni menduar?

Misioni nuk ka mbaruar. Madje besoj se ende ka kohë për të bërë këtë bilanc, por nga ana tjetër jam i bindur se Partia e sotme Socialiste është jo larg PS-së që unë do të kisha dëshiruar të shihja pas kaq shumë peripecish.

Krahu i djathtë kush është?

Nuk kemi klasifikime të tilla dhe unë nuk kam bërë ndonjëherë klasifikime të tilla. Unë jam munduar dhe mundohem vijimësisht që të sillem thjesht si i

Komisioni Qendror i Zgjedhjeve

“KQZ ka shkelur ligjin dhe duke shkelur ligjin ka garantuar edhe vjedhjen e zgjedhjeve.

Ajo që unë dëshiroj të ritheksoj është që, në rast se një qeveri ta merr votën edhe kur ti nuk ia jep, që në atë moment gjithçka mund të ndodhë”

pari mes të barabartëve Shpeshherë deklaratat vijnë brenda PS-së lidhur me mënyrën se si është ndërtuar raporti i kryetarit me forumet, me njerëzit…

PS është e vetmja parti që ka forume ku ndodhin gjëra …Unë nuk di parti të tjera që ka forume.

Forume që janë pushtuar nga të rinjtë, nga shoqëria civile ‘Mjaft’, duke ardhur në mënyrë të pamerituar?

Kjo është një përrallë banale do të thosha, sepse nuk besoj se ata që janë më të rinj në PS janë aty në mënyrë të pamerituar, përkundrazi e kanë merituar dhe kanë sjellë një vlerë të shtuar në PS… A diskutuat për bisedën që Xhonatan Mur zhvilloi me Ben Blushin?

Në dijeninë time, ai ka takuar edhe të tjerë…

Brenda PS-së?

Po. Dhe ka bërë shumë mirë që i ka takuar. Është puna e tij Keni diskutuar, për çfarë është folur?

Sigurisht.

Dhe cili ka qenë fokusi kryesor?

Ky është një diskutim i yni i brendshëm i punës sonë. Asgjë e veçantë për t’u shënuar, por janë pjesë e një rutine pune me partnerin kryesor strategjik të Shqipërisë siç është SHBA. Sa demokratike është PS-ja?

PS-ja është shumë më e shëndetshme, shumë më demokratike, shumë më serioze sesa partia që bëri KPD-në famëkeqe dhe që u katandis në një mjedis anarkik, që nuk e merrte vesh i pari të dytin dhe kur interesa krejtësisht të shkëputura nga interesat e publikut bënë që në fund qeverisja dhe e gjithë qasja e partisë të degradonte deri në një humbje që solli në pushtet Saliun… Është PS-ja demokratike?

PS është një parti krejt normale demokratike europiane.

Lidhur me fenomenin e largimit të deputetëve… Është një proces evolutiv. Njerëzit kanë pikëpamjet e tyre që në një proces evolutiv dhe për më tepër pastaj në rrugën shumë të vështirë të të qenit në opozitë në Shqipëri nuk është e thënë të mbeten po ato. Ka dobësi njerëzore që janë të pritshme, ka karaktere që janë të thyeshme; e përsëris: nuk është e lehtë të qëndrosh në opozitë në këto kushte, ashtu sikundër ne sot kemi një grup parlamentar që e ka justifikuar plotësisht besimin dhe misionin. Kështu që ne nuk jemi në kushtet kur na duhet të bëjmë përmbysje të mëdha të përbërjes së grupit parlamentar, por përkundrazi, grupi parlamentar i PS-së është plotësisht i konfirmueshëm dhe plotësisht i besueshëm për ta vazhduar betejën duke kaluar në rangjet e shumicës, pas 180 ditësh mos gabohem, dhe duke zbatuar programin ‘Për një Rilindje shqiptare’.

Takimi me Metën? …E kam bërë dhe do ta ribëja prapë.

E kam takuar Metën si kundërshtar, si pjesë e koalicionit qeverisës për një proces ku duhej mirëkuptimi mes palëve kundërshtare…

Edi Rama

Arrestohet Paro Laçi, italianët e kërkonin me tri identitete TIRANË- Arrestohet Paro Laçi, i shpallur në kërkim ndërkombëtar nga autoritetet italiane të Drejtësisë, i dënuar me 10 vite e katër muaj burg për akuzat e bashkëpunimit në organizatën kriminale dhe trafikut ndërkombëtar të drogës. Ndërkaq ai rezultonte në kërkim për llogari të autoriteteve italiane me tre emra të tjerë, veç emrit të tij në Shqipëri. Sipas burimeve, Laçi përdorte në Itali tri identitete, atë Paro Berisic, i lindur në Paro Gurec të Serbisë, të njëjtin emër, por i lindur në Bosnje, si dhe një emër tjetër shqiptar me mbiemrin Krakuqi. Gjykata e Apelit e Milanos e ka dënuar në vitin 2006 Laçin me 10 vite e katër muaj burg, pasi në vitin 1997 ai akuzohej për trafikimin e një sasie prej 31 kilogramësh heroinë dhe 34 kilogramë kokainë të pastër të kapur nga policia italiane në qytetin e Milanos. Ai ishte arrestuar në këtë periudhë nga policia italiane me këtë sasi, ndërsa më pas ishte lënë i lirë gjatë hetimit. Laçi 48 vjeç, nga Laçi, banues në Tiranë, u arrestua dje pasdite rreth orës 15:30 nga efektivët e njësisë operacionale dhe të kërkimit në Drejtorinë e Policisë së Tiranës, fare pranë Komisariatit nr.2, jo shumë larg zyrave të klubit të futbollit “Partizani”, në të cilin ai është administrator me 40 për qind të aksioneve, një pjesë të të cilave ai ia bleu ishpresidentit të Partizanit, Albert Xhani. Laçi u arrestua në bazë të një urdhër-arresti ndërkombëtar të lëshuar për të nga autoritetet italiane të drejtësisë, të cilat kohët e fundit e kishin shpallur në kërkim ndërkombëtar jashtë vendeve të zonës ‘Shengen’.

Në vitin 2006, një gjykatë në Milano kishte dënuar Laçin për akuzat e trafikimit ndërkombëtar të lëndëve narkotike, si dhe bashkëpunimit në një organizatë kriminale që kishte si aktivitet të saj pikërisht trafikimin e drogave të forta.

5

E shtunë, 8 dhjetor 2012 www.mapo.al

Tom Doshi dhe Dritan Prifti pavarësisht se kishin deklaruar se do ta votonin, nuk u paraqitën dje në seancë.

Mungonin dhe shumë deputetë të tjerë socialistë

Arvizu uron Llallën: E nxisim për të mbyllur me sukses gjyqin e 21 janarit Ambasada e Shteteve të Bashkuara uroi dje kryeprokurorin e ri, Adriatik Llalla, për emërimin e tij si Prokuror i Përgjithshëm. “Do t’i japim mbështetje të plotë përpjekjeve të tij për të kryer në mënyrë agresive ndjekjen penale të korrupsionit, krimit të organizuar dhe shkeljet e zyrtarëve. Gjithashtu, nxisim që ai të ushtrojë përpjekje maksimale për të përmbyllur me sukses gjyqin e atyre që ishin përgjegjës për dhunën e dënueshme të 21 janarit 2011. Duke punuar me z. Llalla, Ambasada e Shteteve të Bashkuara pret me kënaqësi të mbështetet mbi sukseset dhe partneritetin konstruktiv që karakterizoi marrëdhënien tonë me paraardhësen e tij, znj. Ina Rama”, thuhet në njoftimin për shtyp të ambasadës së SHBA në Tiranë.

Mazhoranca shtyn afatin për komisionin e 21 janarit Kuvendi shtyu dje me gjashtë muaj veprimtarinë e komisionit hetimor parlamentar për ngjarjet e 21 janarit.

Në fund të miratimit të Adriatik Llallës si kryeprokuror dhe kalimit të buxhetit për vitin 2013, atëherë kur deputetët po ngriheshin për të ikur, kryetarja Topalli lajmëroi se ishte dhe një pikë tjetër e rendit të ditës; ajo për zgjatjen e mandatit të komisionit hetimor për 21 janarin.

Një gjë e tillë është kundërshtuar nga opozita, deputetët e së cilës janë larguar pa marrë pjesë në votim, ndërsa mandati është zgjatur me votat e deputetëve të mazhorancës.

KLD shkarkon gjyqtarin Tabaku Tiranë Pas disa mbledhjesh të

Noka në Bruksel: Shqipëria e angazhuar kundër pornografisë së fëmijëve Ministri i Brendshëm i Shqipërisë, z. Flamur Noka premton luftë ndaj pornografisë së fëmijëve dhe shfrytëzimit të tyre për qëllime të tilla me anë të internetit. Një fakt të tillë Noka e bëri të qartë gjatë takimit të zhvilluar në Bruksel për iniciativën e parë të “Aleanca Globale kundër Abuzimit Seksual të Fëmijëve nëpërmjet Internetit”, në selinë e Komisionit Europian, nën drejtimin e Komisioneres së Brendshme, Sesilia Malmstrom, ku merrte pjesë edhe Prokurori i Përgjithshëm i SHBA-së, Erik Holder (Eric Holder). Takimi zhvillohej nën kujdesin e Mbretëreshës Paola të Belgjikës. Ministri i Brendshëm, z.

Flamur Noka tha se “revolucioni i teknologjisë së informacionit e ka ndryshuar rrënjësisht edhe shoqërinë shqiptare dhe pritet që të jetë përcaktues në zhvillimin e saj në të ardhmen. Ajo çka i bën më të rrezikshme dhe më të pakontrolluara efektet e këtij lloj krimi është fakti se ai nuk e njeh konceptin e kufizimit gjeografik apo atë të lëvizjes. Ai zhvendoset në disa fraksione sekonde nga njëri cep i globit në cepin tjetër. Ndër grupmoshat më të ekspozuara ndaj rreziqeve që sjell bota e internetit, pa as më të voglën mëdyshje, mbeten të miturit”. Më tej Noka tha se jo gjithmonë prindërit, ata që duhet të përkujdesen ose merren me edukimin e fëmijëve, kanë njohuritë dhe ndërgjegjësimin e duhur për të parandaluar e shmangur orvatjet apo kryerjen e abuzimeve seksuale ndaj fëmijëve. Sipas Nokës, Shqipëria është e angazhuar totalisht dhe i është bashkuar pa asnjë hezitim aleancës globale në luftën kundër abuzimit seksual me të miturit.

shtyra KLD ia doli dje të shkarkojë nga detyra gjyqtarin Neritan Tabaku, i cili vonoi për më shumë se një vit e gjysmë zbardhjen e vendimit që i dha pafajësi shtetasit Ilir Xhakja. Në unanimitet, anëtarët e KLD-së votuan pro propozimit të ministrit të Drejtësisë për shkarkimin e Tabakut nga detyra e gjyqtarit për shkelje të rënda. Kërkesa erdhi pas raportit të hartuar nga inspektorët e KLD-së, të cilët zbarkuan në Gjykatën e Durrësit pas arrestimit të Ilir Xhakjes, si autor i dyshuar i vrasjes së kryekomisarit Adem Tahiraj. Raporti i diskutuar në mbledhjen e djeshme ka sjellë në vëmendjen e anëtarëve të KLD-së të dhëna skandaloze sa i takon punës së gjyqtarit Tabaku. Janë konstatuar të paktën 60 çështje të gjykuara nga Tabaku me vonesa në zbardhjen e vendimit. Sipas verifikimeve të kryera nga KLD rezulton se vonesa minimale ishte 84 ditë, ndërsa ajo maksimale 500 ditë, çka do të thotë se zbardhja e vendimit të çështjes “Xhakja” është vonuar për më shumë se një vit e gjysmë. Vetë Tabaku nuk ka marrë pjesë në mbledhjen e djeshme, por është përfaqësuar me avokat. Sipas burimeve mësohet se avokati i tij ka kërkuar pezullimin e shqyrtimit të këtij procedimi disiplinor deri sa Prokuroria e Tiranës të shprehet për çështjen penale që ka nisur ndaj gjyqtarit Neritan Tabaku.

Por kjo kërkesë është kundërshtuar nga anëtarët e KLD-së, të cilët pas diskutimeve hodhën në votë propozimin për shkarkim nga detyra të gjyqtarit të Gjykatës së Durrësit, Neritan Tabaku.

Jozefina Topalli dhe Adriatik Llalla

Llalla zgjidhet kryeprokuror, Topalli nuk e voton Fejzi Braushi

A

driatik Llalla është zgjedhur dje në postin e Prokurorit të Përgjithshëm, por pa pëlqimin e kryetares së Kuvendit, Jozefina Topalli. Kandidatura e tij ka marrë 75 vota, 72 nga mazhoranca, votën e deputetit të pavarur, Kastriot Islami, votën e kreut të PBDNJ-së, Vangjel Dule, si dhe votën e deputetit të FRD-së, Gazmend Oketa. Ndërkohë që kryeparlamentarja Jozefina Topalli, edhe pse drejtonte seancën, nuk ka preferuar të shprehë qëndrimin e saj me votë. Kjo duket se ka të bëjë me një pakënaqësi të sajën jo për kandidaturën e Llallës, por me procesin e përzgjedhjes, ku duket se u la jashtë konsultimeve. Mosvotimi i Topallit nuk ka qenë një gabim apo harresë e saj, por një veprim i qëllimshëm. Kjo pasi Topalli menjëherë pas votimit është përpjekur vetë që ta përhapë lajmin në disa media dhe pak orë më vonë Zyra e Shtypit e Kuvendit e konfirmoi diçka të tillë... Ndërkohë që ndryshe nga sa kishin deklaruar se do të votonin pro Adriatik Llallës si Prokuror të Përgjithshëm, disa nga deputetët opozitarë, si Tom Doshi dhe Dritan Prifti nuk kanë qenë fare të pranishëm në seancë.

Kështu, të paktën në rastin e Tom Doshit, ai ka zgjedhur që të mos thyejë vendimin e grupit të tij parlamentar që kishte vendosur të abstenonte dhe për këtë qëllim nuk

ka ardhur të marrë pjesë fare as në seancë dhe as në votim. Të njëjtën rrugë ka zgjedhur edhe Dritan Prifti, megjithëse ky i fundit nuk ka ndonjë detyrim statutor ndaj socialistëve. Por jo vetëm kaq, pasi Llalla duket se ka gëzuar një simpati të gjerë edhe te një grup më i madh deputetësh socialistë, të cilët ashtu si edhe Doshi, kanë zgjedhur të mos jenë të pranishëm në seancë. Kështu, pa dashur të paragjykojmë qëndrimin e të gjithëve atyre, në seancë kanë munguar Paulin Sterkaj, Arben Isaraj, Sajmir Tahiri, Ilir Gjoni, Valentina Leskaj, Auron Tare e disa deputetë të tjerë. Pavarësisht këtyre mungesave, pjesa tjetër e grupit parlamentar socialistë ka qenë kompakte në zbatimin e vendimit të marrë më parë, duke abstenuar në votimin e Llallës. Siç bënë të njohur më parë, socialistët kundërshtuan procesin e emërimit të prokurorit të ri, duke e quajtur dekretin e Presidentit si antikushtetues, për shkak se sipas tyre, kryeprokurores Ina Rama i mbaron mandati në maj me hyrjen në fuqi të ndryshimeve kushtetuese. Megjithatë, socialistët theksuan se ata nuk kishin asnjë pretendim apo vërejtje për kandidaturën e Llallës.

Vetë Llalla gjatë seancës dëgjimore në komisionin e Ligjeve dy ditë më parë deklaroi se ndër sfidat e tij në krye të organit të akuzës do të jetë rikthimi i besimit të qytetarëve, si dhe krijimi i pavarësisë duke zbatuar vetëm ligjin.

REPUBLIKA E SHQIPËRISË MINISTRIA E BRENDSHME Departamenti i Administratës Publike

SHPALLJE E REZULTATIT TË KONKURIMIT Në përputhje me nenin 13, pika 7 të ligjit Nr. 8549, datë 11.11.1999, “Statusi i Nëpunësit Civil” si dhe pikën 20 të Vendimit të Këshillit të Ministrave Nr. 231, datë 11.05.2000 “Për Pranimin në Shërbimin Civil dhe Periudhën e Provës”, z. Erind TROKA është fitues i konkursit për pozicionin SPECIALIST NË DREJTORINË E BURIMEVE NJERËZORE NË MINISTRINË E PUNËVE TË JASHTME. Adresa: Sheshi Skënderbej, nr.3, Tiranë, Shqipëri, Kutia Postare Nr.1751 Tel/Fax:+355 4 2 251241, 2 235937

www.pad.gov.al

6

E shtunë, 8 dhjetor 2012

ekonomi

Buxheti 3 miliard euro miratohet nga Kuvendi. Borxhi, zgjedhjet elektorale dhe kriza energjitike, rreziqet që kanosin arkën e shtetit

Debate të zbehta për buxhetin, miratohet me 74 vota Projektbuxheti 3 mld euro i 2013ës ka marrë dje miratimin në parim të Kuvendit me 74 votat pro të mazhorancës bashkë me votën e Islamit dhe 56 kundër, të opozitës me gjithë votën e Oketës. 9 orët e seancës me sallën bosh.

Borxhi, zgjedhjet dhe kriza energjetike risqet e buxhetit Blerina Hoxha

I cilësuar si buxheti i borxhit, projekti i qeverisë u miratua mbrëmë me 74 votat pro të mazhorancës, duke marrë edhe votën e deputetit Kastriot Islami dhe me 56 vota kundër të opozitës, të cilave iu bashkëngjit edhe vota e deputetit të FRD, Gazmend Oketa. Nëntë orët e diskutimit në seancë plenare të projektbuxhetit 2013 kanë kaluar në një atmosferë të vakët. Deputetët e majtë dhe të djathtë kanë lënë sallën bosh gjatë gjithë kohës, duke u paraqitur në foltoren e Kuvendit vetëm për diskutimin e radhës, thuajse vetëm me kamerat. Për pasojë, kanë munguar totalisht replikat dhe debatet, ndërkohë që edhe poltroni i ministrave ka qenë bosh përgjatë gjithë seancës. Të vetëdijshëm për krizën që tashmë ka goditur ekonominë vendit, deputetët kanë diskutuar rreth projektbuxhetit duke u fokusuar kryesisht te heqja e limitit të borxhit 60% të Prodhimit Kombëtar për vitin që vjen.

Opozita: Rritja e borxhit, tronditëse Opozita e ka përqendruar të gjithë oponencën e saj për buxhetin e vitit 2013 kundër rritjes së nivelit të borxhit përtej nivelit 60 për qind. Argumenti i opozitës ka të bëjë me faktin se pak vite më pas buxheti do të ketë të pamundur të shlyejë interesat që vijnë për shkak të borxhit të lartë. Këtë situatë e ka kaluar edhe Greqia, e cila aktualisht gjendet në krizë të thellë ekonomike. “Borxhi publik i Shqipërisë llogaritet 895 miliardë lekë ose 62.6% e Prodhimit Kombëtar. Ka 1.2 miliardë lekë borxhe në sistemin energjetik. Ka deri në 200 milionë dollarë pa u paguar kompanive private për punë publike të kryera”, deklaroi deputetja e PS-së, Mimi Kodheli. Gjithashtu, ajo vuri në dukje se, megjithë rritjen e lartë të borxhit, parashikohen shpenzime minimale për arsimin, shëndetësinë e pushtetin vendor. “Vetëm 2,6% e GDP shkon për

Parlamenti i boshatisur gjatë diskutimit për projektbuxhetin

Buxheti 2013 në shifra • Të ardhurat 360, 6 mld lekë • Shpenzimet 409, 8 mld lekë • Deficiti 48, 933 mld lekë Shpenzimet • Shpenzimet korrente 260, 7 mld lekë • Shpenzimet kapitale 71, 1 mld lekë • Fondi rezervë 1, 5 mld lekë • Kontigjenca 800 milionë lekë Rritja e pagave dhe pensioneve në % • Rrogat e ulëta rriten 5% • Rrogat e larta rriten 0-1% • Pensionet në fshat 5% • Pensionet në qytet 4% arsimin, ndërsa për shëndetësinë jo më shumë se 2% të GDP. Shqetësim për fenomenin e borxhit ka shprehur edhe ish-kryeministri Majko, i cili tha se heqja e kufirit për borxhin do dërgojë vendin në destabilitet, ndërsa qeveria pasardhëse do trashëgojë miliarda lekë borxhe. Ish-ministri i Financave, deputeti i Partisë Socialiste, Arben Malaj, tha se “duket se shkal-

www.mapo.al

la e dështimit të qeverisë në rritjen e borxhit publik është kaq e lartë dhe paqartësitë për të ardhmen janë aq të mëdha, sa qeveria jo vetëm që e heq kufirin, por nuk vendos më asnjë shifër tjetër orientuese, çka do të thotë se shkalla e papërgjegjshmërisë në kontrollin e situatës buxhetore në vend rritet, aq më tepër kur jemi në një vit elektoral”.

Qeveria: Borxhi për investime, jo për konsum Qeveria ka programuar të shpenzojë në buxhetin e vitit 2013 rreth 3 miliardë euro, ku mbi 360 miliardë lekë janë të ardhura dhe 49 miliardë lekë do të merren borxh në favor të shpenzimeve. Nga foltorja e Kuvendit, Bode deklaroi se opozita i qëndroi larg debatit të buxhetit, pasi, sipas tij, deputetët e saj u morën vetëm me akuza, duke mos dhënë asnjë alternativë. Duke folur për buxhetin e vitit që vjen, ministri Bode tha se përballet me sfida që reflektohen nga kriza, zgjedhjet elektorale, por edhe situata energjetike. Sa për nivelin në rritje të borxhit, Bode tha se Shqipëria ka rritjen më ulët në rajon gjatë viteve të krizës. “Ne do të marrim borxh të ri për vitin 2013, vetëm 360 milionë euro, ndërsa ju morët borxh të ri në vitin 2004 më shumë se 410 milionë euro” iu drejtua Bode opozitës, duke sqaruar se borxhi i qeverisë së tij ka një veçanti, se merret për investime. Borxhi i ri më 2013 është 49 miliardë lekë, ndërsa investimet janë rreth 73 miliardë lekë, tha Bode. Sipas tij, kur borxhi merret për investime ai ka efektivitet, e kundërta, tha Bode, po ndodh me vendet e Rajonit.

Bode: Nuk mund t’i shmangemi krizës, po bëjmë më të mirën

Ministri i Financave, Ridvan Bode, i është shmangur euforisë në diskutimin për buxhetin 2013, duke shpjeguar se në kushtet e krizës ekonomike është bërë më e mira.

Bode tha se ajo që po ndodh me ekonominë globale është e njohur tashmë për shqiptarët, në kuadrin e problematikës që krijoi kriza po cenohet edhe Shqipëria. Ministri i Financave e ftoi opozitën që t’i shohë treguesit e buxhetit në kontekstin global, pasi Shqipëria nuk është më një vend i mbyllur në tela me gjemba.

Ne kemi një propozim konkret me një zgjidhje konkrete, vijoi Bode, duke u shprehur se opozita flet me ëndrra, flet në tym. “Propozimi ynë është ky, për shkak të presionit të krizës ekonomike globale dhe për tronditjen e brendshme që ka marrë konsumi, ai familjar dhe ai prodhues, ekonomia shqiptare edhe në vitin 2013 të ketë mundësinë që ky buxhet, edhe pse modest, të prodhojë disa stimuj fiskal për të mbështetur rritjen ekonomike”, tha Bode. Sipas tij, kjo qeveri e ka deklaruar se zgjidhjet e mëdha për problematikën e thellë dhe të madhe që ka dhe sjell kjo krizë globale e tejzgjatur e që si dihet fundi, mund të gjenden përmes një politike që mbështet ofertën dhe prodhimin dhe sjell rritjen ekonomike, si instrumenti i zgjidhjes së problemeve sociale.

Kodheli: buxheti i ferrit fiskal Duke ironizuar treguesit e buxhetit 2013, deputetja e opozitës, Mimi Kodheli, tha se “buxheti më i madh në histori nuk gjen dot 500 mijë lekë për të ndërtuar murin mbajtës të një ure në një komunë dhe për të mos lënë atje me mijëra qytetarë të izoluar”.

Deputetja Kodheli tha se rritja ekonomike që pretendon Kryeministri do jetë më e vogël se rritja e borxhit publik, 8.9% do jetë borxhi”, tha ajo, duke e cilësuar tronditëse. “Borxhi publik i Shqipërisë llogaritet 895 miliardë lekë ose 62.6 % e Prodhimit kombëtar. Ka 1.2 miliardë lekë borxhe në sistemin energjetik. Ka deri në 200 milionë dollarë pa u paguar kompanive private për punë publike të kryera”, deklaroi Kodheli. Kodheli tha se ky buxhet nuk mund të votohet, pasi parashikon shpenzime minimale për arsimin, shëndetësinë e pushtetin vendor. “Vetëm 2,6% e GDP shkon për arsimin, ndërsa për shëndetësinë jo më shumë se 2% të GDP.

REPUBLIKA E SHQIPËRISË MINISTRIA E BRENDSHME Departamenti i Administratës Publike

Berisha: Buxheti i 2013-s më i madhi në histori

SHPALLJE E REZULTATIT TË KONKURIMIT

Si rregull, çdo vit pasues sjell një buxhet më të madhin në histori, por në këto kohë krize ekonomike sjellja në Parlament e një buxheti më të madh se viti paraardhës, është një arritje për kryeministrin Berisha. “Sot diskutohet buxheti i 100-vjetorit të themelimit të shtetit shqiptar, më i madhi në historinë e Shqipërisë. Buxhet që arrin vlerën prej 410 miliardë lekësh”, tha Kryeministri dje gjatë seancës plenare për miratimin e projektbuxhetit 2013. Gjatë ndërhyrjeve të shumta të deputetit socialist Erion Braçe, Kryeministri ka ironizuar edhe opozitën. “Më së fundmi, kryetari juaj

Në përputhje me nenin 13, pika 7 të ligjit Nr. 8549, datë 11.11.1999, “Statusi i Nëpunësit Civil” si dhe pikën 20 të Vendimit të Këshillit të Ministrave Nr. 231, datë 11.05.2000 “Për Pranimin në Shërbimin Civil dhe Periudhën e Provës”,

Sali Berisha

bëri zbulimin gjenial, ai gjeti metrin e të vërtetës, por në metrin e tij, nga Damiani te Proletari mbeten në klasë, se ai tha që i vërtetë është vetëm ai që së bashku me

këpucë është dy metër i gjatë. Pasi mashtroi tetë vjet shqiptarët, tani tha më besoni se jam i gjatë. Nuk kisha dëgjuar kurrë një gjë të tillë. Përveç Fidelit të partisë, ju të tjerët absolutisht, puthuni me Milon për listat që vijnë”,- tha Berisha, duke iu drejtuar opozitës. Pak përpara se të fillonte votimi në parim i pr/buxhetit, kryeministri Berisha akuzoi opozitën se gjatë diskutimit ka dhënë argumente me shifra të pavërteta. “Zyra e statistikës më informon se keni cituar 1725 shifra, vetëm 13 i keni pasur të sakta, të gjitha të tjerat mbi 2 metra gënjeshtra.”- u shpreh Kryeministri.

znj. Almona BAJRAMI është fitues i konkursit për pozicionin SPECIALIST NË SEKTORIN E NISMAVE RAJONALE NË DREJTORINË RAJONALE NË MINISTRINË E PUNËVE TË JASHTME. Adresa: Sheshi Skënderbej, nr.3, Tiranë, Shqipëri, Kutia Postare Nr.1751 Tel/Fax:+355 4 2 251241, 2 235937

www.pad.gov.al

nostalgji

raporti

Ishte koha për Klub!

Rezultatet e Censusit: 83% shqiptarë, 0.87% grekë, myslimanë 57.1%

Klubet dhe shoqëritë që u krijuan nga patriotët, brenda dhe jashtë Shqipërisë. Që nga “Drita” në Bukuresht që u kthye në “Dituria”, tek “Dëshira” në Sofje, tek “Bashkimi” e deri tek “Malli i Mëmëdheut” në Amerikë

Rrëzohet raporti i dikurshëm midis besimeve kryesore në Shqipëri. Mbi 57% e shqiptarëve janë deklaruar si myslimanë, në vend ka më shumë katolikë sesa ortodoksë

Int e rv i st ë h i sto r i r e p o rta z h n o sta lg j i K u lt u r ë Çdo të shtunë

www.mapo.al

intervistë

Armand Shkullaku Media shqiptare shpëton vetëm nga kompanitë e huaja Drejtori i informacionit zbulon projektet në ABC News: Katër fytyrat e reja të moderatorëve-gazetarë dhe si politika nuk do të jetë më "mbretëresha" e lajmeve

Mark marku:

Premtimet për Shqipëri etnike, poshtërsi e marrëzi reportazh

Shkolla tjetër Nga Edison Ypi

Të dali gjumi pak para orës 6 e gjysëm të mëngjezit. Të hapësh televizorin për të parë titujt e faqeve të para të gazetave tek Shijak TV ku me aq profesionalizëm, durim, finesë dhe delikatesë, i lexon ‘nazistja’ Eliana Hoxha...

Deputeti i PD-së, Mark Marku komenton tezat për bashkimin e shqiptarëve dhe rrezikun e një aventure nacionaliste. “Kryeministri foli për bashkim të shqiptarëve në Europën e Bashkuar dhe jo për Shqipëri etnike. Nuk mendoj se fushata mund të sjellë rezultat me propagandë nacionaliste”

Marrëzi ose poshtërsi! Kështu i cilëson deputeti i PD-së, Mark Marku premtimet e rreme për krijimin e një Shqipërie etnike.

“Serbia e Millosheviçit mendoj se është një shembull i mjaftueshëm për ta konkretizuar rrezikun e një aventure nacionaliste”, - pohon ai, i kujdesshëm në theksimin e diferencës mes tezës së relativizimit të kufijve të Kryeministrit nga retorika e atyre që Marku i quan “liderë qesharakë të partive inekzistente”. Në këtë intervistë për MAPO-n ai komenton mundësitë reale për bashkimin e shqiptarëve, reagimin e fqinjëve, por edhe suksesin që mund të ketë karta nacionaliste në fushatën zgjedhore.

Ky vit i 100-vjetorit të Pavarësisë ka sjellë një rritje të retorikës nacionaliste, artikuluar fillimisht nga një lëvizje e re si Aleanca Kuqezi. Por pakkush e kishte marrë seriozisht një projekt për

Faqe 7

“Shqipërinë e Madhe”, derisa kjo tezë u shpreh me zë të lartë nga kryeministri Berisha, fillimisht në Shkup, e më pas edhe në ditët që pasuan festimet e 100-vjetorit. Si e vlerësoni ju këtë ndryshim kursi në retorikën e Kryeministrit? Shumë po ngrenë pyetjen pse krejt papritur, e pse tani?

Për të qenë të saktë, duhet të saktësojmë se tezat e hedhura nga zoti Berisha në festimet e 100-vjetorit të Pavarësisë nuk janë teza për Shqipërinë e madhe, as për Shqipërinë etnike. Deri tani, me sa di unë, ai ka folur për bashkim të shqiptarëve në Evropën e Bashkuar, tezë kjo që nuk paralajmëron ndryshimin e kufijve, por relativizimin e kufijve siç ka ndodhur me të gjithë kufijtë e vendeve evropiane pas hyrjes së tyre në BE. Më duket se ka një ndryshim thelbësor mes relativizimit të...

8

E shtunë, 8 dhjetor 2012

Ish-kryetari i Kuvendit shprehet se me tezën nacionaliste nuk ka asnjë përfitim afatgjatë, dhe me nacionalizëm nuk fitohen zgjedhjet.

www.mapo.al

Debati për

Pëllumbi: Berisha, superior për çështjen kombëtare “Jo, neve nuk na duhet tezë nacionaliste, pra opozitës nuk i duhet tezë nacionaliste. Opozita duhet të ngulë këmbë, të argumentojë dhe t’ua bëjë të qartë njerëzve pse ne duhet të kemi një strategji të përbashkët për integrimin e Shqipërisë në Europë”.

Intervistoi Alfred Peza/ “Debat” Një tezë që ka përfshirë debatin e ditës është dhe çështja e nacionalizmit dhe pse fillimisht është parë si thirrje e tifozëve kuqezi, për të vijuar me AK-në.

Sot kjo çështje ka shqetësuar dhe Departamentin Amerikan të Shtetit. Si e shikoni këtë?

Mua më habit një gjë, që reflektohet një varfëri ideore e skajshme, sepse mënyra dhe koha si shtrohet është e gabuar. Me këtë rast do kujtoja një thënie të një studiuesi shumë të njohur, Erik Kohlbauer, i cili thoshte: “Aty ku shoqëria dështon, del në skenë si garant i instancës së fundit kombi”.

Pra, nacionalizmi. Në vetvete kjo temë dhe ndjeshmëria rreth kësaj teme të çon menjëherë në mendimin se kjo shoqëri ka probleme, ka probleme qeverisja dhe nuk është kjo kryesorja, nacionalizmi. Për të tërhequr vëmendjen nga kjo del nacionalizmi. Edhe këtu ka probleme të mëdha ideore, sepse ngatërrohet nacionalizmi dhe patriotizmi.

Nacionalizmi është një lloj egoizmi kombëtar, që të shohësh, t’u bësh keq të tjerëve, të përfitosh në kurriz të të tjerëve. E dyta, nacionalizmi është veprimtari që duhet të synojë një objektiv të caktuar sipas etapave momentalisht dhe gradualisht. Por tani po ngatërrohet nacionalizmi me Shqipërinë e Madhe, me bashkimin kombëtar, po këto janë koncepte të ndryshme dhe duhen parë në raporte me njëri-tjetrin pasi secili ka kuptimin e vet. P.sh. ne mund të jemi për bashkimin kombëtar, por mund të mos jemi për nacionalizmin, në atë kuptim që përmenda më lart. Ne mund të bëjmë unifikime të fushave të ndryshme, kulturore, ekonomike, arsimore, por kjo nuk do të thotë që të tërë shqiptarët të mblidhen rreth kësaj bërthame shtetërore dhe të braktisin trojet e tyre shqiptare. Nga kjo tezë nuk ka asnjë përfitim afatgjatë, ndoshta momental. Me nacionalizëm nuk fitohen zgjedhjet. Dhënia e pasaportave të gjithë shqiptarëve do të bëjë “bathorizimin” e Shqipërisë.

Me këto teza, Berisha kërkon të bëhet si Ismail Qemali, lideri kombëtar i shqiptarëve.

Prandaj, me këtë qëllim ai shkoi dhe në Vlorë dhe u ul në karrigen e Ismail Qemalit, duke e imituar atë.

Shihni ju një problem të opozitës në lidhje me mënyrën sesi lidershipi dhe ajo vetë i është përqasur çështjes kombëtare? Është e vërtetë. Në këtë drejtim, opozita ka punuar jo mirë. Në këtë drejtim, Berisha është superior. Ai arriti për shembull të bëjë “Rrugën e Kombit”, që u iniciua nga PS-ja,

nga kryeministri socialist, por socialistët nuk kanë qenë kundër ndërtimit të asaj rruge, por që ajo rrugë të bëhet me një projekt, me një tender e me rregulla dhe jo me tender të hapur siç u bë. Por realisht që Berisha me propagandën e tij arriti të krijojë idenë, sidomos në trevat jashtë kufijve shtetërorë, që atë rrugë e bëri Berisha dhe se ajo është rruga e kombit. Unë vetë kam qenë në Kosovë dhe kam dëgjuar se, megjithëse kishin vërejtje për Berishën, më thoshin se rrugën na e bëri, rrugën na e bëri të mirë.

Kjo është një mit...

Ai ka krijuar një mit, që gjoja ai është lider kombëtar dhe ai mendon për kombin kudo që janë dhe bëri rrugën. Pra, këto di ai t’i paraqesë dhe t’i përdorë. Normale. Ama në kuptimin që çdo politikan duhet të bëjë përpjekje për veten e vet dhe për partinë e vet. Por meqë më pyetët për opozitën. Ajo nuk duhet të mjaftohet vetëm me atë që të thotë vetëm jo, nuk është kështu. Ajo duhet të gjejë argumentin përkatës që t’u thotë njerëzve të vërtetën. Pra duhet të jetë më

aktive, duhet të ketë veprim opozitar më të goditur, më të zgjedhur dhe të përpunojë një strategji më të studiuar. Ndërkaq Berisha përpiqet nga ana tjetër, sepse duhet pranuar se është politikani më me përvojë, ka kaq vite në pushtet dhe ka fituar një përvojë të madhe, edhe të manipulimit, edhe të bërjes për vete të auditorit dhe të njerëzve.

Atëherë, nuk është puna që të thuash vetëm është mashtrues, është i paaftë, ashtu siç i thonë opozitarët. Jo, duhet ta shikosh ashtu siç është, me të mirat dhe të këqijat e veta dhe ta ndërtosh punën tënde në konkurrencë me të. Pra ta konkurrosh nëse je i zoti që ta konkurrosh. Pra konkurroje, ai thotë kështu, ti çfarë do thuash? Në këtë kuadër unë kam vërejtje për opozitën sepse shumë çështje i lë në heshtje dhe ndonjëherë e shtron një problem dhe pastaj detyrohet të tërhiqet, sepse nuk e ka studiuar sa duhet.

Kështu gradualisht krijon idenë te njerëzit se kjo nuk ka vendosmërinë e nevojshme për të bërë veprimin opozitar në shkallën e duhur, në nivelin e duhur.

Lidhur me tezat nacionaliste duket se opozita nuk po reagon, është e kompleksuar, apo çfarë ndodh?

Nuk është puna thjesht të dalësh e të thuash që është kështu apo ashtu. Duhet ta zbulosh qëllimin, duhet të zbulosh defektin ku e ka dhe të japësh argumente. Për shembull, nuk mund të thuash që e gjeti këtë tezë dhe po e përdor Berisha. Tani të vihemi në garë për të gjetur një nacionalizëm tjetër. Jo, neve nuk na duhet tezë nacionaliste, pra opozitës nuk i duhet tezë nacionaliste.

Opozita duhet të ngulë këmbë, të argumentojë dhe t’ua bëjë të qartë njerëzve pse ne duhet të kemi një strategji të përbashkët për integrimin e Shqipërisë në Europë. Pse zgjidhja e problemeve tona është pikërisht integrimi europian dhe jo të dalë për shembull, një akademik që të thotë se nuk duhet t’i kërkojmë Shqipërisë integrimin, por duhet të kërkojmë Shqipërinë etnike, pra që të ndreqë padrejtësitë që bëri 1913-ta. Kam respekt se e kam njohur Mark Krasniqin, por nuk mund ta thoshte këtë. Po e shtrove kështu, do të thotë të jesh jashtë realitetit, jashtë kohës dhe jashtë asaj që i duhet Shqipërisë. Çfarë duhet të bëjë opozita?

Tani në krahun tjetër nuk mund të bëhet njësoj si në krahun e PD. Gjej zgjidhjet që të jenë vërtet mësimdhënëse dhe demokratike, joshëse për elektoratin. Dhe unë mendoj që gjëja kryesore që duhet bërë është vajtja tek elektorati, pra takimi me njerëzit, konsultimi me ta qoftë për kandidaturat, qoftë për të gjitha problemet. Nuk mjafton që të thuash, unë ngrita një komision për mbrojtjen e votës dhe e keni të sigurt mbrojtjen e votës. Nuk është e sigurt mbrojtja e votës me këto forma. Duhet vetë njerëzit që të ndërgjegjësohen dhe t’u thuhet se këtu duhet medoemos rotacioni, duhet të ndryshojë kjo qeverisje, qoftë edhe për mungesën e

Servet Pëllumbi: Dhënia e pasaportave të gjithë shqiptarëve do të bëjë “bathorizimin” e Shqipërisë. Me këto teza Berisha kërkon të bëhet si Ismail Qemali, lideri kombëtar i shqiptarëve.

Prandaj, me këtë qëllim ai shkoi dhe në Vlorë dhe u ul në karrigen e Ismail Qemalit, duke e imituar atë

transparencës që po ndodh në Shqipëri, për këtë gjendje ekonomike që është krijuar. Opozita e ka terrenin shumë të qartë, s’ka nevojë për nacionalizmat e Berishës, s’ka nevojë për dhënien e pasaportave dhe për të bërë lista fiktive për të vjedhur vota, sepse votat i ka dhe votat janë të popullit.

Ai popull që u nis në këmbë për të festuar në Vlorë, nuk u nis për qeverinë, as për Sali Berishën, ai u nis se do Shqipërinë, e do një Shqipëri të sigurt, të stabilizuar dhe të zhvilluar. Atëherë, ashtu sikurse e preke ndjenjën e tij kombëtare, preke për zhvillimin, për modernizimin e Shqipërisë, që ta dojë Shqipërinë dhe po ta dojë duhet të luftojë për ndryshimin e kësaj qeverie, këtij sistemi qeverisës të këtij regjimi.

A ka siguri opozita se zgjedhjet e 2013-ës do kenë standarde të tilla që votat do numërohen drejt dhe do shkojnë atje ku dhe jepen?

Garanci për këtë asnjëherë nuk ka.

Duke patur parasysh atë çfarë ka ndodhur deri tani, unë po them se nuk ka garanci dhe duhet menduar mirë, duhen marrë masa që vota të jetë nën kontrollin e përgjithshëm qytetar.

Si e ka bërë opozita opozitën në këto 7 vjet e gjysmë?

Unë kam qenë kritik dhe për këtë kam folur e kam shkruar në media. Kam qenë kritik për bojkotin e zgjatur të opozitës, për të cilin kam pasur mendimin se ai duhej të përdorej me masë. Për këtë kam dhënë ar-

E shtunë, 8 dhjetor 2012

9

www.mapo.al

nacionalizmin

Deputeti i PD-së, Mark Marku komenton tezat për bashkimin e shqiptarëve dhe rrezikun e një aventure nacionaliste.

“Kryeministri foli për bashkim të shqiptarëve në Europën e Bashkuar dhe jo për Shqipëri etnike. Nuk mendoj se fushata mund të sjellë rezultat me propagandë nacionaliste”

Mark Marku: Premtimet e rreme për Shqipëri etnike, poshtërsi e marrëzi Intervistoi: Aleksandra Bogdani

M

arrëzi ose poshtërsi! Kështu i cilëson deputeti i PD-së, Mark Marku premtimet e rreme për krijimin e një Shqipërie etnike. “Serbia e Millosheviçit mendoj se është një shembull i mjaftueshëm për ta konkretizuar rrezikun e një aventure nacionaliste”, - pohon ai, i kujdesshëm në theksimin e diferencës mes tezës së relativizimit të kufijve të Kryeministrit nga retorika e atyre që Marku i quan “liderë qesharakë të partive inekzistente”. Në këtë intervistë për MAPO-n ai komenton mundësitë reale për bashkimin e shqiptarëve, reagimin e fqinjëve, por edhe suksesin që mund të ketë karta nacionaliste në fushatën zgjedhore.

gumentet e mia. Për mua, opozita ka çaluar tek veprimi opozitar. Nëse strategjia bëhej, ajo nuk zbatohej. PS ka gabuar në taktikat opozitare. PS është parti më demokratike, por nuk ka ditur të gërshetojë debatin me disiplinën partiake, sepse nuk mund të shkojnë kundër njëra-tjetrës. Pas marrjes së vendimit, ai duhet zbatuar, por jo gjithmonë janë zbatuar vendimet. U bë debat i madh pse u vetëpërjashtua një deputet.

Nëse dikush i saboton vendimet e partisë, ai nuk i përket më kësaj partie.

A ka frymë për rotacion politik brenda opozitës?

Duke filluar nga kongresi dhe mbledhja e fundit e asamblesë është ndërtuar një strategji në këtë frymë, në arritjen e një rilindjeje për Shqipërinë dhe pse ajo duket si koncept revokues i rilindjes së dikurshme.

Në thelb mënyra e saj ka kuptim, sepse kërkohet një ndryshim substancial dhe mendoj se po punohet në këtë drejtim. PS po përpiqet të krijojë një frymë përmes programit të ndryshimit të saj.

Pro apo kundër mendimeve që pa LSI-në, PS nuk vjen dot në pushtet?

Kundër. Nuk mund të shtrohet e kushtëzuar. Sepse në 2009-ën ishim me LSInë dhe ajo bëri koalicion me Berishën. Çfarë më garanton mua që po kjo LSI nëse nuk i afron Berisha 25% të pushtetit, nuk ikën prapë?! Kur e ke një përvojë të tillë, s’mund ta vendosësh si kusht që pa LSI ne nuk fitojmë.

Mark Marku: Nuk mendoj se fushata mund të sjellë rezultat me propagandë nacionaliste.

Qytetarët na votojnë edhe për këtë, por jo kryesisht për këtë. Aq më tepër që nuk është e ndershme t’u premtosh qytetarëve gjëra që nuk i kemi në dorë ne

Ky vit i 100-vjetorit të Pavarësisë ka sjellë një rritje të retorikës nacionaliste, artikuluar fillimisht nga një lëvizje e re si Aleanca Kuqezi. Por pakkush e kishte marrë seriozisht një projekt për “Shqipërinë e Madhe”, derisa kjo tezë u shpreh me zë të lartë nga kryeministri Berisha, fillimisht në Shkup, e më pas edhe në ditët që pasuan festimet e 100-vjetorit. Si e vlerësoni ju këtë ndryshim kursi në retorikën e Kryeministrit?

Shumë po ngrenë pyetjen pse krejt papritur, e pse tani?

Për të qenë të saktë, duhet të saktësojmë se tezat e hedhura nga zoti Berisha në festimet e 100-vjetorit të Pavarësisë nuk janë teza për Shqipërinë e madhe, as për Shqipërinë etnike. Deri tani, me sa di unë, ai ka folur për bashkim të shqiptarëve në Evropën e Bashkuar, tezë kjo që nuk paralajmëron ndryshimin e kufijve, por relativizimin e kufijve siç ka ndodhur me të gjithë kufijtë e vendeve evropiane pas hyrjes së tyre në BE. Më duket se ka një ndryshim thelbësor mes relativizimit të kufijve dhe ndryshimit të kufijve. Është e vërtetë pra, që kemi të bëjmë me një ndryshim të retorikës politike, por jo edhe të politikës dhe rolit të Shqipërisë në rajon.

A e shikoni të mundur një bashkim të shqiptarëve, këtej e andej kufirit, duke pasur parasysh edhe konventat ndërkombëtare apo reaksionin që mund të shkaktojë në Perëndim një çështje e re shqiptare në Ballkan?

Pavarësisht dëshirës, e shoh të vështirë një zgjidhje tërësore të çështjes shqiptare, sidomos një zgjidhje të tipit klasik nacionalist. Zgjidhje klasike nacionaliste do të thotë (dhe me këtë rast kur flas për nacionalizëm i referohem kuptimit që i japin këtij termi Hobsbaun, Gellner apo edhe studiues të tjerë të nac i o n a l i z m it ) b a s h k i m i nj ë s i s ë shtetërore me njësinë etnike, domethënë krijimi i një shteti shqiptar që të përfshijë të gjitha territoret ku popullsia shqiptare është shumicë. Mendoj

se një zgjidhje e tillë mund të arrihet ose me një kompromis të përgjithshëm të vendeve të tjera ballkanike, gjë që është e pamundur, pasi secili vend pretendon se është i diskriminuar në këtë drejtim, ose me forcë, domethënë me luftë. Kjo e fundit besoj se për këdo që nuk e ka humbur logjikën elementare, është një opsion i përjashtuar. Kështu që mendoj se kushdo që premton një zgjidhje tërësore të problemit të shqiptarëve, domethënë krijimin e një shteti etnik shqiptar ose është i marrë, ose i poshtër. Askush, e theksoj askush në Ballkan nuk e ka fuqinë për ta realizuar një projekt nacionalist të këtij lloji dhe ajo që pësoi jo më larg se 10 vjet më parë Serbia e Millosheviçit, mendoj se është një shembull i mjaftueshëm për ta konkretizuar rrezikun e një aventure nacionaliste. Në këtë kuptim, unë them se shqiptarët edhe pse të pakënaqur me plot të drejtë me vonesën e zgjidhjes së çështjes shqiptare, duhet të dinë të përfitojnë nga procesi i integrimit në mënyrë që këtë hapë-

territoriale ndaj vendeve të tjera. Nuk besoj se kjo do të çojë në një konflikt me fqinjët.

Në këndvështrimin tuaj, çfarë duan më shumë shqiptarët në këtë vit jubilar? Bashkimin kombëtar, integrimin europian, një shtet dinjitoz e të drejtë, apo të gjitha këto aspirata mund të ecin paralelisht me njëratjetrën?

Unë mendoj se shqiptarët duan si gjithë kombet e tjera, realizimin e objektivave maksimalë, por besoj se si pjesa më e madhe e kombeve e kanë kuptuar se asnjë komb, sado i fuqishëm qoftë, nuk mund t’i realizojë të gjitha ambiciet, pasi kjo gjë çon në përplasje me kombet e tjera. Le të mos harrojmë se kombe shumë më të mëdha e të fuqishme si gjermanët, francezët, rusët, kinezët etj., kanë qenë të detyruar të bëjnë kompromise dhe lëshime historike, pasi të gjitha këto kombe kanë territore dhe popullsi të përfshira në etnitete të tjera shtetërore. Shqiptarët i kanë tashmë dy shtete dhe duhet të

"Mendoj se objektivat e kombit shqiptar realizohen më mirë duke vepruar në përmirësimin e gjendjes së shqiptarëve në rajon, jo duke deklaruar ambicie që i vënë në diskutim edhe këto arritje" sirë të përbashkët të kombeve të lira ta shndërrojnë në një hapësirë ndërshqiptare. Mendoj se edhe për momentin ndarja e kufijve është gati simbolike dhe megjithatë, kjo liri nuk shfrytëzohet sa duhet.

Në të vërtetë duket sikur Kryeministri ka kuptuar trendin e shoqërisë, e cila ka një vetëdije më të madhe për çështjen shqiptare. Por shumë shtrojnë pyetjen, si do të bëhet ky bashkim?

Siç e saktësuam më sipër, kryeministri Berisha besoj se i referohet më shumë ndryshimit de facto të kufijve sesa ndryshimit de jure, ose të paktën kështu e lexoj unë deklaratën e tij.

Kemi parë tashmë reagimet e para të fqinjëve: presidenti i Maqedonisë refuzoi pjesëmarrjen për shkak të incidentit me Gruevskin, por edhe nervozitetin e Athinës zyrtare dhe anulimin e vizitës së Avramopulos.

Sa ia vlen që Shqipëria të hyjë në një konflikt të ri me fqinjët dhe bashkësinë ndërkombëtare, apo të vështirësojë rrugën e vet drejt BEsë?

Mendoj se reagimi i tyre ka të bëjë më shumë me problemet e brendshme që vendet e tyre kanë sesa me deklaratat e Berishës. Nga ana e tyre, grekët i bëjnë vazhdimisht jo vetëm deklarata të tilla që kanë të bëjnë me historinë, por edhe deklarata që shprehin edhe pretendime

punojnë që këto dy shtete të shndërrohen në shtete moderne, janë përcaktues në dy shtete të tjera, në Maqedoni dhe Mal të Zi, janë në kërkim të zgjidhjes së problemit çam. Mendoj se objektivat e kombit shqiptar realizohen më mirë duke vepruar në përmirësimin e gjendjes së shqiptarëve në rajon, jo duke deklaruar ambicie që i vënë në diskutim edhe këto arritje.

Ndryshimi i retorikës së lidershipit të PD-së ka zëvendësuar rrufeshëm sloganin “Shqipëria po ndryshon” me atë të bashkimit kombëtar. Cila është jehona e kësaj “karte” brenda PD-së, dhe a ka pasur diskutime apo debate në këtë frymë?

Nuk besoj se ka ndodhur dhe do të ndodhë një gjë e tillë. Edhe pse qëndrimi kombëtar është në thelb të politikës së një partie të djathtë, nuk mendoj se fushata mund të sjellë rezultat me propagandë nacionaliste. Qytetarët na votojnë edhe për këtë, por jo kryesisht për këtë. Aq më tepër që nuk është e ndershme t’u premtosh qytetarëve gjëra që nuk i kemi në dorë ne. Nuk ka kuptim të biem në nivelin e propagandës banale të disa partive inekzistente dhe të liderëve të tyre qesharakë që mendojnë se shqiptarët janë aq të trashë, sa të besojnë se bashkimi mund të realizohet me deklarata njerëzish delirantë e të papërgjegjshëm.

CMYK

10

E shtunë, 8 dhjetor 2012

censusi

www.mapo.al

Rrëzohet raporti i dikurshëm midis besimeve kryesore në Shqipëri. Mbi 57% e shqiptarëve janë deklaruar si myslimanë, në vend ka më shumë katolikë sesa ortodoksë

Rezultatet: 83% shqiptarë, 0.87% grekë, myslymanë 57.1% Zbardhen përfundimet e “Censusit 2011” për kombësinë dhe fenë. Në Census, 0.87% kanë deklaruar kombësinë si greke, ndërsa 0.2% janë deklaruar me kombësi maqedonase Jonida Tashi

INSTAT ka përfunduar përpunimin e të dhënave të mbledhura nga regjistrimi i popullsisë. Paraprakisht janë bërë të ditura në mënyrë jozyrtare përfundimet e “Censusit 2011”, për dy prej aspekteve të më rëndësishme të tij, që janë kombësia dhe feja. Në formularin e Censusit, pyetjes që lidhet me kombësinë i janë përgjigjur si shqiptarë 83% e të pyeturve. Një e dhënë tjetër interesante lidhet edhe me numrin e minoritetit grek në Shqipëri, për të cilin ka pasur debate të vazhdueshme. Në Census, 0.87% kanë deklaruar kombësinë si greke, ndërsa 0.2% janë deklaruar me kombësi maqedonase. Të dhënat për besimin fetar të shqiptarëve të mbledhura nga Censusi tregojnë se 57.12% janë deklaruar si myslimanë, 10.11% katolikë, ndërsa 6.8% ortodoksë. Ateistë janë deklaruar 2.52%, bektashinj 2.11%, ndërsa evangjelistë 0.11%. Rezultatet e Censusit që lidhen me kombësinë pritet të prodhojnë debate të forta, veçanërisht nga shoqatat e minoritetit grek, të cilat janë shprehur kundër Censusit dhe për këtë arsye kanë ndërmarrë një regjistrim të tyrin të minoritarëve në jug të vendit. Një tjetër shifër që bie në sy në rezultatet e Censusit është ajo e komuniteteve fetare, më saktë atij të krishterë, ku për herë të parë zyrtarisht bashkësia katolike, sipas shifrave të Censusit, është më e madhe se ajo ortodokse. Të dhënat

e “Censusit 2011” për fenë duket se do të rrëzojnë raportin e dikurshëm mes dy besimeve kryesore fetare në Shqipëri. Sipas të dhënave të cilat i referohen regjistrimit të bërë në vitin 1930, popullsia e Shqipërisë është 70% myslimane, 20% ortodokse dhe 10% katolike. Nuk dihet se cili do të jetë qëndrimi i komuniteteve fetare pas nxjerrjes në dritë të të dhënave për fenë, pasi ato kanë pritshmëritë dhe shifrat e tyre për besimtarët, që ndoshta këtë herë do të duhet t’i bëjnë publike për të bërë një ballafaqim real. Disa javë më parë INSTAT publikoi disa të dhëna paraprake nga ku rezultonte se popullsia e Shqipërisë është 2 831 741 banorë. Ndërkohë që numri i popullsisë nga Censusi i vitit 2001 ishte 3 069 275 banorë. Vihet re se numri i popullsisë në vitin 2011 është zvogëluar me 7.7% gjatë 10 viteve të fundit. Supozohet që shkaqet kryesore të zvogëlimit të popullsisë janë emigrimi në shkallë të gjerë dhe rënia e lindshmërisë.

Sipas INSTAT, numri i personave që kanë refuzuar të marrin pjesë në Census është 29 355 ose 1.04 %. Për herë të parë në historinë e censuseve të kryera në Shqipëri, popullsia e cila jeton në zonat urbane është më e madhe se ajo në zonat rurale.

Kështu, 53.7% e popullsisë jeton në zonat urbane dhe 46.3% në zonat rurale. Censusi 2011 në Shqipëri është i 11-ti në historinë e censuseve të kryera në vendin tonë. Ai është pjesë e censuseve të planifikuara nga UNECE/Eurostat në të gjithë botën. INSTAT pritet që t’i publikojë rezultatet përfundimtare të regjistrimit të popullsisë në datën 13 dhjetor. Shqipëria realizoi censusin, ose siç njihet regjistrimi i popullsisë, nga data 1 deri në 21 tetor 2011, pavarësisht debatit të fortë që provokoi ky proces. Deri tani janë bërë publike vetëm disa të dhëna paraprake, si numri i popullsisë dhe numri i banesave.

Të dhënat për kombësinë: • Shqiptarë 83% • Grekë 0.87% • Romë 0.3% • Arumunë 0.3% • Maqedonas 0.2% • Egjiptianë 0.12% • Malazezë 0.01% • Të tjerë 0.1% • Nuk u përgjigjën 14.07%

Të dhënat për fenë: • Myslimanë 57.12% • Katolikë 10.11% • Ortodoksë 6.8% • Bektashinj 2.11% • Evangjelistë 0.11% • Të krishterë të tjerë 0.1% • Ateistë 2.52% • Besimtarë të pakarakterizuar 5.53% • Besime të ndryshme 0.2% • Nuk u përgjigjën 13.89%

Nga regjistrimi i popullsisë

Basha: Fond garancie për biznesin, hapen mijëra vende pune

Bashkia e Tiranës parashikon ndërmarrjen e një hapi të rëndësishëm për stimulimin e hapjes së bizneseve të reja, që është krijimi i një fondi garancie për mikrokreditë. Kryetari i Bashkisë së Tiranës, Lulzim Basha ka vijuar konsultimet për buxhetin me banorë të njësive bashkiake 1, 3 dhe 4. Ndërsa ka prezantuar zë për zë parashikimet e këtij buxheti, Basha është shprehur entuziast për rritjen e ekonomisë së kryeqytetit, e cila sipas tij ka gjeneruar më shumë të ardhura në arkën e Bashkisë, duke mundësuar mbështetjen e projekteve të rëndësishme që do të ndikojnë në cilësinë e jetës së qytetarëve, mbështetjen bizneseve të reja, e natyrisht hapjen e vendeve të reja te punës. “Kjo skemë e

garancive të mikrokredive dhe kredive për biznesin e vogël e të mesëm do të fillojë të na japë rezultatet e duhura. Ne do të stimulojnë suksesin dhe jo fiktivitetin.

Për shembull, çdo biznes i cili në 3 vitet e para deklarohet me fitim do të ketë shanse të marrë mbrapsht, sa më takon mua tërësisht, të gjithë interesin e kredisë nga Bashkia e Tiranës. Sepse në fund të fundit, në qoftë se ne arrijmë të krijojmë 1 mijë, 2 mijë apo 3 mijë biznese të reja të suksesshme që punësojnë 4 mijë, 6 mijë, 8 mijë apo 10 mijë të rinj, të jeni të sigurt që çdo lekë i përdorur në këtë drejtim ka realizuar objektivat tona afat- gjatë njësoj”, - theksoi më tej Basha. Gjatë prezantimit të buxhetit 2013, Basha është ndalur në mënyrë të veçantë në investimet për njësitë 1, 3 dhe 4 të kryeqytetit, duke theksuar se krahas investimeve në infrastrukturë, projekt-buxheti parashikon politika të veçanta për programin për gjelbërimin dhe hapësirave për fëmijët dhe të moshuarit.

�

Kryebashkiaku: Çdo biznes, i cili në 3 vitet e para deklarohet me fitim do të ketë shanse të marrë mbrapsht të gjithë interesin e kredisë nga Bashkia e Tiranës

Gjatë prezantimit të buxhetit 2013, Basha është ndalur në mënyrë të veçantë në investimet për njësitë 1, 3 dhe 4 të kryeqytetit, duke theksuar se krahas investimeve në infrastrukturë, projekt-buxheti parashikon politika të veçanta për programin për gjelbërimin dhe hapësirave për fëmijët dhe të moshuarit

E shtunë, 8 dhjetor 2012

11

www.mapo.al

Disa nga klubet dhe shoqëritë që u krijuan nga patriotët shqiptarë, brenda dhe jashtë Shqipërisë.

Që nga “Drita” në Bukuresht që u kthye në “Dituria”, tek “Dëshira” në Sofje, tek “Bashkimi” e deri tek “Malli i Mëmëdheut” në Amerikë

Ishte koha

për Klub!

“Drita” u themelua më 27 Dhjetor të vitit 1884 në Bukuresht të Rumanisë, në momentin kur në trojet rumune shkëlqeu një plejadë e patriotëve shqiptarë, që nga Naum Veqilharxhi e deri tek Asdreni, Lasgush Poradeci, Mitrush Kuteli dhe pasardhësit e tyre.

Drejtohej nga Pandeli Sotiri, që do të bëhej më vonë falë kontributit të shqiptarëve të Bukureshtit, mësuesi i parë i shkollës së parë shqipe në Korçë.

Më 1886-ën kjo shoqëri mori emrin “Dituria”. U vendos në shtëpinë e tregtarit korçar Sotir Tarpo. U drejtua nga Kostandin Eftimiu, Jani Vreto. U botuan me dhjetëra libra të bektashinjve, Naim Frashërit, Sami Frashërit. Aty mori orientimin për ta bërë Shqipërinë e pavarur në vend të autonomisë edhe Ismail Bej Qemal Vlora. Më 1 janar 1893, në Sofje të Bullgarisë u formua Shoqëria “Dëshira”.

Merrnin pjesë një numër i madh i pjesëtarëve të kolonisë së Sofjes, toskë e gegë, myslimanë e të krishterë.

Në këtë mbledhje themeluese të shoqërisë u zgjodh edhe një pleqësi që do ta udhëhiqte atë me kryetar Ligor Marko Borova, sekretar Dhimitër Mole si dhe 7 anëtarë, në mesin e tyre ishte edhe poeti Spiro Garo.

“Dëshira” përveç veprimtarisë kulturore e politike, zhvilloi edhe një veprimtari të gjerë botuese, suksesi i së cilës ishte i lidhur me nevojën e krijimit të një shtypshkronjë shqipe, bashkëpunëtorët, në mesin e të cilëve po veçojmë: Aleksandër Stavri Drenova - Asdreni, Jani Vruho, Mihail Xoxe, Mihail Grameno, Petro Nini Luarasi, Hil Mosi, Loni Logori, Josif Bageri, Kristo Luarasi, Nikolla Lako, Stefan Kondillari, Spiro Dine, si dhe Adham Shkaba, Kostë Jani Trebicka, Dhimitër Mole, Pando Llazar Treni, nga arbëreshët e Italisë ishte Agostino Ribeko, Guidera Trifoni, Gjuzepe Sqiro etj. “Kalendari Kombiar”, si organ i shoqërisë “Dëshira” pati rëndësi të veçantë në lëvrimin e gjuhës shqipe dhe në përhapjen e diturisë e të kulturës në përgjithësi.

“Bashkimi” u krijua më 4 dhjetor 1906. Vetëm 6 vjet para shpalljes së Pavarësisë u shkrinë shoqëritë “Diturija” (pasardhëse e “Dritës”) dhe “Shpresa”. Në vijim të veprimtarisë patriotike, nisur nga “Drita” qysh pas Lidhjes së Prizrenit, shoqëria e re do të mbetej një nga vatrat më të rëndësishme të botimit të librave në gjuhën shqipe.

Shoqëria “Malli i Mëmëdheut” u themelua në 1905 në New York, si e para shoqëri me frymë kombëtare në Amerikë. Ideja erdhi nga Vëllazëria Xexo. Gazeta “Kombi” u botua në 1906 me botues prof. Sotir Peci. Kjo gazetë zgjoi ndjenjat e fjetura kombëtare të atyre pak shqiptarëve që ishin në atë kohë në Amerikë.

12

E shtunë, 8 dhjetor 2012

Intervista

www.mapo.al

Drejtori i informacionit zbulon projektet në ABC News: Katër fytyrat e reja të moderatorëve-gazetarë dhe si politika nuk do të jetë më "mbretëresha" e lajmeve

Armand Shkullaku

Media shqiptare shpëton vetëm nga kompanitë e huaja Aida Tuci

P

ërmi tashmë si drejtues i saj, mendoj se është një televizion që ka strukturën më të mirë programore nga profilet e televizioneve që janë programuar për të dhënë 24 orë lajme.

Nga “Klan Kosova” tek “Abc News” çfarë ndryshon, sipas jush?

“Abc News” është një përvojë e re për mua. Unë kam qenë drejtues lajmesh, por në edicione të caktuara në një televizion gjeneralist që ka pasur dhe programe të tjera përveç lajmeve. Në këtë kontekst është një përvojë e re. “AbcNews” parë së largu si shikues dhe së af-

Çfarë do të donit të ndryshonit te ky TV tani që jeni drejtues i saj?

Ajo që do të doja të ndryshoja do të ishte një zhdërvjelltësi më e madhe informacioni. Pra, të kemi informacione të reja, në mënyrë që të shmanget përsëritja. Në rastet e një TV që transmeton 24 orë lajmë është e pashmangshme ta eliminosh tërësisht këtë, kështu ndodh në gjithë televizionet e botës, por ky rrezik të themi mund të minimizohet. Si? Nëse në edicionin e parë transmetojmë lajmin, pra atë çfarë ka ndodhur, në edicionin pasardhës të kemi thellimin mbi të, në atë të radhës këndvështrime të ndryshme mbi çfarë ka ndodhur dhe opinionet pro dhe kundër. Pra ideja është që për të njëjtin lajm qasja ndaj tij të jetë e plotë dhe e ndryshme, për t’i dhënë mundësi shikuesit që të gjykojë vetë mbi atë çfarë ka ndodhur. Një tjetër ndryshim, ose për të qenë më saktë një tjetër projekt i imi si drejtues i “ABC News”, është realizimi i programeve ku përveç informacionit të mund të debatohet edhe për temën e ditës ose të javës, por dhe një program mëngjesi që sigurisht që bazohet tek informacioni, por ai të bëhet sa më interaktiv. Në planet e mia është edhe projekti i orës kryesore televizive ose siç quhet ndryshe prime time-i ku prej orës 19.00 deri në orën 23.00 në ekran të shfaqen katër drejtues, ku secili (një orë secili) jo vetëm do japë lajmet kryesore të

ër etikën dhe gazetarinë në Shqipëri flitet jo vetëm institucionalisht por edhe në biseda kafenesh mes miqsh e kolegësh. Një pamje thuajse e unifikuar paraqitet përsa i përket problemeve të etikës dhe profesionalizmit me të cilat përballet gazetaria sot në Shqipëri. Ndërhyrjes së pronarëve të mediave, nënshtrimit ndaj interesave të tyre ekonomike dhe politike, shfrytëzimit të pushtetit mediatik në interes të tyre, pagave të ulëta, u shtohet edhe mungesa e profesionalizmit të vetë gazetarëve.

Duke qenë pjesë e këtij sistemi janë shumë pak ata gazetarë apo drejtues mediash të cilët ngrenë krye për ta ndryshuar situatën. Por për një gazetar që është shkëputur prej katër vjetësh nga terreni mediatik shqiptar, aq më tepër kur gjatë kësaj kohe ka kaluar dhe përvojën më të mirë profesionale në një tjetër sistem mediatik, ndryshimi i situatës që e rigjen njësoj, kthehet në një sfidë. Eshtë sfida për ndryshim, qoftë edhe duke filluar me ato pak gjëra që në dukje janë detaje të vogla, aryseja e rikthimit të gazetarit Armand Shkullaku , si drejtor i Departamentit të Informacionit në televizionin “AbcNews”.

Në ekranet shqiptare mungojnë dy aspekte të rëndësishme, për mendimin tim, që, nëse arrijmë t’i realizojmë bashkë me stafin e këtij televizioni, mendoj se do të jenë një kontribut i yni për publikun shqiptar"

ditës, por do t’i vërë vulën e vet njëorëshit të programit informativ. Nuk është dhe aq e thjeshtë të gjesh katër gazetarë të mirë që mbajnë çdo ditë një orë një program, sepse ky format me të ftuar, për të cilin unë flas, kërkon që gazetari të jetë edhe autor i programit dhe jo thjesht moderator.

I keni skicuar në mendjen tuaj figurat e këtyre katër gazetarëve?

Pak a shumë i kam, por është herët të flasim për emra, sepse është ende një projekt. Diçka tjetër që u mungon televizioneve shqiptare dhe që publiku do të ketë mundësi ta shohë ne ekranin e “ABC News” është jeta dinamike, mënyra jonë e të jetuarit. Në ekranet shqiptare mungojnë dy aspekte të rëndësishme, për mendimin tim, që, nëse arrijmë t’i realizojmë bashkë me stafin e këtij televizioni, mendoj se do të jenë një kontribut i yni për publikun shqiptar. E para që i mungon ekraneve TV është jeta e përditshme e atyre njerëzve që prodhojnë, është ajo pjesë e shoqërisë që na bën të mundur ne të tjerëve të jetojmë. E kam fjalën për atë bukëpjekësin që ngrihet që pa gdhirë për të na siguruar ushqimin tonë të përditshëm, për ata fshatarë që punojnë tokën dhe na sigurojnë që në dyqane të mos mungojë asgjë, për tregtarët, e shumë e shumë të tjerë. Kjo është pjesa e padukshme e Shqipërisë, që punojnë përditë për ne. Sot në televizionet tona lajmet hapen me Berishën, vazhdojnë me Ramën dhe mbyllen me çështjen çame dhe kronikën e zezë. Televizionet 24 orë fokusohen vetëm te politika dhe politikanët. Madje dhe për këtë kategori

njerëzish për të cilat unë fola më sipër mediat kujtohen vetëm atëherë kur politikanët shkojnë dhe u premtojnë ulje taksash. Unë mendoj se duhet të ndryshojë këndi i vështrimit tonë. Të mos i shohim ata përmes syrit të politikës, po t’i shohim vetë ne njerëzit e medias për t’ia treguar publikut. Po të jemi pak të vëmendshëm do të kuptojmë se ka edhe një Shqipëri tjetër që nuk lidhet as me Fierin, as me votimin e tre ligjeve e as me dy shtetësinë.

Kjo kategori, nëse e quajmë kështu, në ç’formë do ta gjejë veten në ekran?

Në formën e reportazhit, intervistave, dossierit, historive personale. Por edhe në kronika. Mendoj se është i gabuar perceptimi i tematikave të tilla si diçka speciale, ndërkohë që kjo është kronika e jetës sonë të përditshme, që fatkeqësisht nuk gjen hapësirën televizive. Çfarë tjetër i mungon ekraneve? Është dhe brezi i 18-vjeçarëve, mosha ku njeriut i zgjohet interesi për atë që ndodh jashtë rrethit të tyre, që nuk e sheh veten të përfshirë në televizionet shqiptare, dhe brezi i 33-vjeçarëve. Mediat vazhdojnë akoma të punojmë për politikën për shkak sepse edhe drejtuesit kryesore janë njerëz që janë rritur me politikën. Kësisoj, gjithë interesi mediatik është përqendruar në një rreth të ngushtë njohjesh dhe interesash, që në fakt i përket një shtrese shumë të vogël të popullsisë. Adoleshentët, studentët, të rinjtë që rikthehen nga studimet jashtë kanë interesa të tjera.

Si do të joshet kjo moshë?

Duke gjetur veten e tyre në ekran, duke trajtuar tema që kanë interes për ta.

E shtunë, 8 dhjetor 2012

13

www.mapo.al

Njeriu i thjeshtë, kultura dhe modelet pozitive, ja çfarë u mungon televizioneve shqiptare; por dhe disa zgjidhje kur dhe si do të shpëtojë nga informaliteti dhe mungesa e profesionalizmit gazetaria që zhvillohet në Shqipëri Si do të orientoheni, kur nuk ka një statistikë apo një studim se çfarë i intereson këtij brezi?

Nuk mendoj se ka nevojë të kemi statistika. Ne njerëzit e medias jetojmë këtu dhe e dimë se çfarë u intereson. Jemi të ndërgjegjshëm gjithashtu se për ta flitet shumë pak. Ne nuk e dimë sesa hapësira publike ka në dispozicion të tyre, që nga terrenet sportive, kinematë, teatrot etj. Ne nuk dimë sesi jetohet në Qytetin Studenti, çfarë ndodh në shkollat tona. Kamerat shkojnë në shkollat vetëm kur ka inaugurime ku janë dhe politikanët sigurisht, por nga ana tjetër nuk dimë çfarë problematike kanë këto shkolla, nuk kemi informacion sesi zhvillohet ora e mësimit, çfarë bëjnë këta të rinj pas mësimit etj. etj.

Këtij brezi i përkasin dhe ata të rinj që kanë mbaruar universitetin dhe preokupimin më të madh kanë të gjejnë një vend pune. Por çfarë mundësish u ofron tregu i punës këtyre të rinjve? Çfarë profesionesh kërkon më shumë ky treg pune: juristë, mjekë, hidraulikë, elektricistë apo këpucarë? Këto janë çështje që u duhet dhënë hapësirë për t’u trajtuar në një televizion që i shërben publikut. Nëse TV hap një hapësirë për të trajtuar problemet që shqetësojnë këtë brez, unë kam besim që dhe ata do të kenë interesin e tyre për ta ndjekur atë TV. Në këtë drejtim mendoj se duhet të ndryshojë qasja e televizioneve ndaj publikut. Një tjetër mangësi është dhe hapësira dedikuar kulturës. Është një fushë që na intereson dhe na përfshin të gjithë. Është një fushë që ka nevojë të zgjerohet dhe trajtohet. Shqipëria është ndoshta i vetmi vend ku mungojnë botime për kritikën e artit, ku nuk ka gazeta mirëfilli kulturore dhe ku televizionet shqiptare me përjashtime të rralla realizojnë emisione për kulturën. Ne jemi vend që prodhojmë shumë politikë, konflikte, por prodhojmë pak kulturë dhe atë pak kulturë nuk e promovojmë. Duke e promovuar ne rrisim shanset që ajo të zgjerohet dhe të zhvillohet.

Nuk e kam fjalën thjesht për disa kronika shfaqjesh, siç ndodh rëndom, por për debatin kulturor, promovimin e talenteve të reja në muzikë, pikturë, aktrim etj., që të jenë ato modele për të rinjtë dhe jo ai 17-vjeçari që vret. Në fund të fundit, këto janë modelet e njeriut normal që duhet t’i ofrojmë kësaj shoqërie, modeli i atij që shkon në shkollë, përpiqet të gjejë një punë, të bëjë diçka për veten e për rrjedhojë të kontribuojë edhe për shoqërinë dhe jo modelin e njeriut që prodhon konflikt politik, apo të njeriut që vret. Kjo është ajo që ne synojmë të arrijmë si televizion, si një kontribut për shoqërinë, duke sjellë një frymëmarrje tjetër në informacionin e lajmit.

Për të gjitha këto projekte u larguat nga Kosova?

Për mua nuk është largim. E shoh më shumë si shkëputje. Por mund të them se Klan Kosova është eksperienca më e mirë profesionale për mua. Jam shkëputur nga Kosova për shkak të një nevoje dhe një momenti ku njeriu kërkon të provojë dhe diçka tjetër. Me Aleksandër Frangajn diskutonim idenë që unë të provoja të merresha me “Abc News”, një televizion që transmeton 24 orë lajme, por ky projekt për shkak të impenjimit tim në Klan Kosova dhe pasionit që kisha për atë TV u shty. Por kur vendosa se duhej ndryshuar diçka, i thashë po ofertës. Por ka dhe arsye personale, sepse 4 vjet është një shkëputje e madhe. Por Kosovën vazhdoj ta shoh si shtëpinë time, ku mund të rikthehem një ditë.

Eksperienca më e mirë profesionale...

Po. Kjo lidhet ndoshta edhe në aspe-

ktin personal. Klan Kosova ishte një projekt televiziv që e ndërtova nga fillimi, për ta çuar në nivelet e televizionit që është sot. Kjo më jep një emocion të veçantë. Por gjithë pasioni, këmbëngulja dhe dëshira ime për të bërë një televizion të mirë gjeti të njëjtin përkushtim dhe pasion edhe nga stafi. Pra, përcillnim të njëjtën energji pozitive. Pasioni dhe dëshira bënin që njerëzit të mos vinin në punë thjesht për të marrë një rrogë. Klan Kosova ka funksionuar dhe ka arritur sukses sepse të gjithë punonin si një ekip i vetëm. Kjo përsa i përket aspektit njerëzor. Ndërsa në aspektin profesional, mendoj se në Klan Kosova ka qenë i vetmi ekip gazetarësh që e kuptuan që në fillim se çfarë duhet të bënin dhe e kanë me profesionalizëm punën e tyre.

Cilat janë arsyet, sipas jush, që në Kosovë gazetaria është në këto nivele?

Mendoj se këtu ka ndikuar fakti se pas vitit 1999 në Kosovë formimi i gazetarëve ka qenë më i mirë. Kjo si rrjedhojë e kualifikimeve profesionale që ata kanë kryer.

Gazetarët më të famshëm të botës kanë qëndruar për kohë të gjatë në Kosovë dhe kanë drejtuar mediat kosovare. Ky ka qenë një avantazh i madh për formimin profesional të një brezi gazetarësh, gjë që ne në Shqipëri nuk e kemi pasur. Kosova ka

Pas vitit 1999 në Kosovë formimi i gazetarëve ka qenë më i mirë.

Kjo si rrjedhojë e kualifikimeve profesionale që ata kanë kryer.

Gazetarët më të famshëm të botës kanë qëndruar për kohë të gjatë në Kosovë dhe kanë drejtuar mediat kosovare.

Në media kemi sot dy modele pronarësh. Është modeli i biznesmenit që bëhet pronar mediesh pa pasur asnjë lidhje dhe njohuri për gazetarinë.

Ky model pronari ngushton hapësirat për një gazetari profesioniste.

Por kemi dhe një model të dytë, atë të pronarëve që vijnë nga fusha e gazetarisë, që mund të ketë qëndrime politike të njëanshme, por të paktën në mediat e tyre prodhohet gazetari profesionale.

qenë gjithsesi një vend i hapur ndaj mediave të huaja dhe ndikimeve të gazetarisë europiane. Anë tjetër pozitive është fakti se atje të gjithë flasin anglisht. Kjo mund të duket një avantazh i vogël, por nuk është e tillë, sepse kjo u ka dhënë mundësinë atyre që të jenë vazhdimisht në kontakt dhe të shohin mediat e huaja. Pra, në Prishtinë jetohet më globalisht se në Tiranë. Të gjithë gazetarët kanë programin e tyre të preferuar në BBC, CNN, CBN etj. dhe secili prej tyre ka gazetar të preferuar që e shikon dhe e ndjek si model. Për një njeri që dëshiron të bëhet gazetar është më e lehtë kur e ka në kokë një model pozitiv për të ndjekur.

Nga pikëpamja formale tregu mediatik atje është shumë herë më i vogël se këtu dhe kjo bën që investimet në media të jenë modeste, të moderuara. Atje mungon shkëlqimi i madh i programeve show si XFaktor, E diela shqiptare, apo BigBrother.

Mungojnë investime të kësaj natyre, por koncepti dhe përmbajtja është më e thelluar se këtu.

Arsyet, sipas jush, që në Shqipëri mungon ky profesionalizëm që ju e gjetët në Kosovë? Nëse ka qenë i tillë para vitit ’97 siç dhe pretendohet, pse devijoi nga kjo rrugë gazetaria në Shqipëri?

Edhe deri para ’97-ës, po qe se do të jemi realistë, mendoj se ka qenë pjesërisht

profesional. Atëherë, ndryshe nga tani, ka pasur një lloj pasioni për profesionin e gazetarit, por që nuk është mbështetur me formimin. Vetëm pasioni nuk mjafton. Gazetarët e asaj kohe përfshirë dhe mua kanë pasur formim autodidakt. Asnjëri prej nesh nuk ka bërë shkollë gazetarie. Nga ana tjetër duhet të pranojmë se modeli ynë i gazetarisë ka qenë ai italian, modeli më i keq i gazetarisë europiane në raport me modelet e gazetarisë britanike, gjermane, franceze etj. Italianët janë ata që priren drejt sensacionit dhe jo drejt kuptimit apo përmbajtjes. Po ta vëmë re, ne vazhdojmë të ndjekim akoma atë model edhe në programet show që transmetojnë televizionet, programe sipërfaqësore ku nuk ka asnjë përpjekje për të zbuluar thellësinë. Ky ka qenë modeli ynë dhe ne këtë reflektojmë. Me gazetarinë shqiptare pas ’97-ës ka ndodhur edhe katastrofa; bashkë me formimin profesional humbi edhe dëshira për të bërë profesionin e gazetarit. Kjo për shkak të inflacionit të madh që ekziston në media. Ky inflacion bëri që edhe ata që ishin të mirë brenda këtij sistemin të kërkonin rrugë të tjera. Një pjesë gjeti vend në politikë, të tjerë në administratë, disa prej tyre u bënë drejtues televizionesh, kryeredaktor dhe redaktor mediash pa kryer ende ciklin e reporterit. Po duhet të jemi koshient që situata mediatike reflekton kaosin social në të cilën ndodhet Shqipëria. Nuk mund të pretendojmë një media të rregulluar në një vend që është kaotik. Së dyti, në profesionalizmin e gazetarisë shqiptare ndikon edhe linja editoriale. Në media kemi sot dy modele pronarësh. Është modeli i biznesmenit që bëhet pronar mediesh pa pasur asnjë lidhje dhe njohuri për gazetarinë. Ky model pronari ngushton hapësirat për një gazetari profesioniste. Ky model pronari mes gazetarit të mirë që reagon dhe e kundërshton dhe atij që i nënshtrohet sigurisht që do të zgjedhë këtë të fundit dhe shumë shpejt rezultati do të jetë një media që nuk ka asnjë vlerë profesionale. Këto media, ekzistojnë apo jo, nuk kanë asnjë ndikim në jetën tonë. Ato janë aty thjesht për të marrë reklamën dhe përfitimin e radhës. Por kemi dhe një model të dytë, atë të pronarëve që vijnë nga fusha e gazetarisë, që mund të ketë qëndrime politike të njëanshme, por të paktën në mediat e tyre prodhohet gazetari profesionale. Çfarë formule ndryshimi ofroni për këtë situatë mediatike?

Ndryshimi do të ndodhë kur të stabilizohet i gjithë tregu në Shqipëri.

Duhet pranuar se ekonomia shqiptare po bën hapa të rëndësishëm drejt formalizimit të tregut të gazetarëve. Ka një lloj përpjekje, mendoj, edhe pse e vogël, në këtë drejtim. Kur ky treg të jetë formalizuar, kur investimet e huaja të jenë të mbrojtura, kur Shqipëria me futjen në BE garanton investitorët e huaj, ekziston mundësia që të bëhemi atraktivë për kompanitë e huaja. Unë jam i mendimit se media në Shqipëri do ta gjejë shpëtimin vetëm atëherë kur një kompani e madhe e huaj që nuk ka interesat e politikës së ditës të investojë dhe të jetë e interesuar për rritjen e profesionalizimit dhe realizimin e programeve cilësore, në mënyrë që të mund ndikojë sa më shumë te shikuesi. Nëse ndodh kjo, atëherë ka një lloj shprese.

Nga të huajt i vjen shpëtimi edhe gazetarisë shqiptare?

Patjetër, nuk besoj se në këtë vend kaq të vogël, ku secili njeh tjetrin, të mund të krijosh një media që të ndryshojë Shqipërinë.

14

E shtunë, 8 dhjetor 2012

reportazh

www.mapo.al

Shkolla, me formë të rregullt paralelopipedike si e ndërtuar në kompjuter, është mrekulli fare. Oborri dhe rrethimi me kangjella, janë gjithashtu të rregullt dhe rreptësisht të pastër. Sapo hyj në oborr takoj një mesoburrë me bluzë të bardhë, në njërën dorë një çantë të madhe, në tjetrën një regjistër klase.

Shkolla tjetër Edison Ypi Të dali gjumi pak para orës 6 e gjysëm të mëngjezit. Të hapësh televizorin për të parë titujt e faqeve të para të gazetave tek Shijak TV ku me aq profesionalizëm, durim, finesë dhe delikatesë, i lexon ‘nazistja’ Eliana Hoxha. Të bësh pak pushim pas leximit të titujve për të pirë ndonjë çaj ose për të ngrënë diçka. Pastaj të rrafshohesh përsëri në një divan për të ndjekur FORUMin e durimtares Eliana që duhet tu përgjigjet telefonuesave anonimë për gjithçka; puseta të zëna, ndërprerje korenti, ndërlikime burokratike, inate me politikanë, qefmbetje me analistë, etj. etj. a ka mënyrë më të përshtatshme se kjo për t’i hedhur një sy asaj që Doktori e quan “Shqipëria tjetër”?

Sigurisht që s’ka.

Por s’është gjithmonë kështu. Se nuk shkon gjithmonë vaj. S’thu’ shyqyr që s’shkon gjithmonë bitevi.

Se kjo tablo, po të ishte gjithmonë e njëjta, nuk do vononte të vinte mërzitja.

Gjatë njërit prej këtyre mëngjezeve telefonoi dikush që nuk vuri në provë durimin e Elianës me recitime vargjesh apo deklarata bombastike, nuk u ankua se i dhimbte koka sepse ujit të çezmës së tij i vinte era myk, nuk i bëri thirrje trupit diplomatik akredituar në Tiranë për një problem lidhur me të drejtat e qenve për ca padrejtësi

që po u bëhen zagarëve, nuk apeloi të gjithë kryeministrat e botës se, ngaqë mbrëmë kishte pirë raki si derr, sot ishte gdhirë me të prera barku, por tha diçka shumë-shumë më serioze se broçkullat e mësipërme.

Telefonuesi anonim që u prezantua si “Një qytetar nga fshati Dritas i Komunës së Zallherrit” tha pakashumë këtë; “Fshati Dritas i ka punët shumë keq. Fëmijët e Dritasit, domethënë brezi i ri i atij fshati, shkojnë në shkollë kot. Në atë shkollë 9 vjeçare nuk bëhet fare mësim.

Mësuesit, vijnë për të ardhur, por vijnë kot. Sepse, ose nuk bëjnë hiç mësim, ose bëjnë fare pak. Ata mësues të pandërgjegjshëm pinë duhan brenda nëpër klasa gjatë orëve të mësimit. Ata, mësuesit, pasi rrinë nja një orë në klasë duke thithur duhan e duke nxjerrë tym, u thonë nxënësve; tani ikni ku të doni. Sapo nxënësit ikin nëpër shtëpira, mësuesit vrap e në restorant. Ku hanë qofte e pinë birrë me bukë të thekur që e shoqërojnë me salcë kosi, dhe natyrisht j’a kërcasin muhabetit. Kjo gjendja skandaloze vazhdon deri aty nga mesdita kur, pasi janë zhdëpur me birra dhe pilaf, largohen të dehur. Na ka kapur frika. Se fëmijët tanë,duke mos mësuar në shkollë, po na rrezikojnë të ardhmen e fshatit. Po na bëhen fëmijët tyça. I lutem TV Shijakut të marri masa. Përndryshe do detyrohem tu bëj thirrje gjithë qe-

Menjëherë sapo kalon urën e Tapizës më të djathtë. Prej aty Dritasi nuk është as dy kilometra. Vilat dhe shtëpitë, të cilat këtu mor zotni janë pothuaj të gjitha të reja, janë ndërtuar në një kodër nën të cilën kodër ndodhet Ujëmbledhësi i Tapizës.

Nëse ato vila nuk do ishin ndërtuar mbi kodër por rreth ujëmbledhësit, Dritasi nuk do ndryshonte fare nga Pogradeci, dhe ujëmbledhësi aspak nga Liqeri...

verive demokratike të botës ta shohin këtë problem me seriozitetin më të madh, dhe jo të na lënë në mëshirë të fatit, domethënë të mësuesve të pandërgjegjshëm, të cilët po na rrezikojnë perspektivën duke ngrënë e duke pirë gjithë ditën”.

A ka më serioze se kaq? A ndërtohet e ardhmja me tyça? Jo! Por duhet verifikuar.

Urgjent në Dritas!

E ç’më duhet mua Brukseli, Roma, Athina, Londra, Parisi, e më the e të thashë, para mundësisë së rrallë për të verifikuar këtë tablo danteske rrënqethëse në fshatin Dritas.

Apo s’është dhe afër, dhe naftë kërkon pak.

Menjëherë sapo kalon urën e Tapizës më të djathtë. Prej aty Dritasi nuk është as dy kilometra. Vilat dhe shtëpitë, të cilat këtu mor zotni janë pothuaj të gjitha të reja, janë ndërtuar në një kodër nën të cilën kodër ndodhet Ujëmbledhësi i Tapizës. Nëse ato vila nuk do ishin ndërtuar mbi kodër por rreth ujëmbledhësit, Dritasi nuk do ndryshonte fare nga Pogradeci, dhe ujëmbledhësi aspak nga Liqeri.

Disa punishte druri me nga 10 deri 20 punëtorë. Disa minimarkete. Disa kafene. Pika e furnizimit me karburant dhe kafeneja ngjitur me të, të dyja super moderne, janë pronë e të njëjtit person i cili përshëndet me mirësjellje. Benza, Opela dhe Fiata hynw e dalin në fshat.

Po Shkolla? Ku është shkolla ku mësuesit e pandërgjegjshëm po përgatisin tyçat e së ardhmes?

Ja ku është! Fare afër, nën kodrën vjeshtarake, në Lindje, nga ana tjetër e Liqerit që dremit.

Shkolla, me formë të rregullt paralelopipedike si e ndërtuar në kompjuter, është mrekulli fare.

Oborri dhe rrethimi me kangjella, janë gjithashtu të rregullt dhe rreptësisht të pastër. Sapo hyj në oborr takoj një mesoburrë me bluzë të bardhë, në njërën dorë një çantë të madhe, në tjetrën një regjistër klase.

-Ore, i them, ç’e ke këtë bluzë të bardhë? Mësues je, apo mjek?

Shkollë është kjo apo spital?

-Jam mësues, thotë, bluzën e bardhë e kemi uniformë.

Ndërkohë që i bëj mësuesit një lumë me pyetje për shkollën dhe fshatin, afrohet një tjetër mesoburrë me uniformë të bardhë. Është Drejtori.

Përshëndetemi përzemërsisht.

Por mes meje dhe të dyve, aty lindi një kontradiktë. Më ftojnë në zyrë!

Kundërshtoj. Oh jo, u them, unë nuk hy kurrë nëpër zyra, edhe sikur të më falni floririn e botës. Se mua nuk më intereson Shqipëria e zyrave që është “kjo Shqipëri”, por ajo tjetra, ajo e vërteta, ajo e hijshmja, ajo shijëshmja, ajo e këndëshmja, ajo e hatashmja, që nuk merret me zyra dhe kompjutera, “Shqipëria e Doktorit”, “Shqipëria

E shtunë, 8 dhjetor 2012

15

www.mapo.al

Gjatë njërit prej këtyre mëngjezeve telefonoi dikush që nuk vuri në provë durimin e Elianës me recitime vargjesh apo deklarata bombastike, nuk u ankua se i dhimbte koka sepse ujit të çezmës së tij i vinte era myk, nuk i bëri thirrje trupit diplomatik akredituar në Tiranë për një problem lidhur me të drejtat e qenve për ca padrejtësi që po u bëhen zagarëve, nuk apeloi të gjithë kryeministrat e botës se, ngaqë mbrëmë kishte pirë raki si derr, sot ishte gdhirë me të prera barku, por tha diçka shumë-shumë më serioze se broçkullat e mësipërme.

-Ore, i them Drejtorit, ku janë ato restorantet ku mësuesit e kësaj shkolle hanë pilaf gjithë ditën, pinë birrë me salcë kosi, me bukë të thekur, duke bërë muhabet e duke marrë nëpër gojë dynjanë?

Habitet. Ngre supet. Nuk di gjë.

-Po ti a s’e sheh, më thotë, që këtu nuk ka restoranta. Ajo kafeneja atje përtej, me vetëm një tavolinë nuk ka as pilaf as qofte. Po na ofendon në këtë mënyrë. Këtu ka disiplinë. E pe dhe vetë, e tepërt ta zgjas. Kush t’i ka thënë këto gënjeshtra?!

-I dëgjova një mëngjez tek TV Shijaku.

-Po më habit. Do jetë ndonjë mashtrues nga fshati që e ka marrë në telefon TV Shijakun. Në fakt, para ca kohësh erdhi këtu një teletjetër”. J’a arritën të më fusin për pak çaste në zyrë. Deshën edhe të ulesha pale. Ah, jo, u thashë, jam “Zog’ i Qiejve”, vetëm fluturoj, kurrë nuk zvarritem, kurrë nuk ulem, këtë përdhosje nuk mund të ma bëni, dhe dola. Dola, ama vura re një gjë; Të dy, seç kishin një si ngërç, seç bartnin një si hall, që u shkaktonte një stepje, një strukje, një top-itje, që nuk po ua deshifroja dot çfarë mund të ishte.

Korridoret janë absolutisht të pastra. Në mure ka stenda. Në stendën “Letrari i ri” ka “Figura të shquara” të Historisë së Shqipërisë, dhe “Krijime të reja” me vjersha për 28 Nëntorin, 100 vjetorin. Në stendën “Piktori i ri” ka shumë flamurë, Shqiponja, portrete të Skënderbeut dhe të tjera.

Nis e më rreh zemra nga këto gjëra kaq të bukura, kaq të mira, kaq të ëmbëla që po më shihte syri.

Mësuesit pijanecë? Shkatër-

ruesit e së ardhmes, tyçat? Ku janë ata edepsizër, ata pis milet?!

Hyj në një klasë. Më përshëndet mësuesja. Nxënësit ngrihen në këmbë. Është klasë e 9-ë. Bah! S’duken aspak si tyça. Të veshur të mbathur, të shëndetshëm, me sy të ndritshëm. I marr leje mësueses tu bëj nxënësve disa pyetje. Mësuesja pranon me kënaqësi.

-Cili është dokumenti i parë i Shqipes së shkruar?

-Meshari i Gjon Buzukut, buçet klasa sa tundet Bota. Dhe vazhdojnë të gjithë në një gojë; E kemi parë në Muze. Në Muze kemi parë edhe armët e Skenderbeut.

-Një Poezi nga Kadare, ju lutem...

-”Kristal”, “Koha e pamjaftueshme”, “U zunë rrugët”.

Nga Lasgush Poradeci?

-”Dremit Liqeri”, “Poradeci”, “Trioleta”, “Trashëgimi”.

-A e do ta bëni Shqipërinë të madhe?

-Poooooooo...

-Saaaaaaaa...?

-Sa Bota, sa Gjithësia.

Nuk u bëra pyetje të tjera. Ika nga frika se mund të ktheheshin ata të më bënin pyetje mua. Për shembull lidhur me Teorinë Universale të Relativitetit, srukturën e degjeneruar genetike të komunistave, Shpërthimin e Madh që shënoi fillimin e Universit, tema këto për të cilat unë nuk kam ndonjë përgatitje kushedi se çfarë, e ata s’ishte hiç çudi t’i dinin të tëra përmendësh.

Dal nga klasa. Flas në oborr me Drejtorin Sherif Mustafai dhe mësuesin e Gjuhës Jaha Delia.

Mësues e nxënës në këtë shkollë janë, si vendalinj dhe të ardhur nga Veriu. Gjuhë e huaj Fërngjisht. 20 mësues. 350 nxënës. 25 klasa. Mësimi bëhet para dhe pas dite. Vitin tjetër do ndërtohet shkollë e re, shumë më e madhe.

Pyes Drejtorin.

vizion që gënjeu për ca gjëra.

Aha, thash’ me vete, prandaj kjo stepje, kjo strukje, nga televizionet dhe gazetarët e “Shqipërisë së tyre”, asaj të gërditshmes, asaj të neveritshmes, të gënjeshtrave dhe manipulimeve.

Përshëndetem.

Duke kaluar mes Dritasit, njëri flet me celular, tjetri kalon me motoçikletë, një tjetër po lidh lopën, askush s’ma ka ngenë, asnjë s’ma var.

Kthehem i lumtur që brenda “Shqipërisë tjetër” zbulova “Shkollën tjetër”. Por me një brengë; Që Drejtorit fjalëpakë, serioz, puntor, nuk i thashë dot se kishte gjithë simpatinë time. Me gjithë këtë presion që bëjnë klyshat e kurvit, nuk do më besonte.

Pyes Drejtorin

-Ore, i them Drejtorit, ku janë ato restorantet ku mësuesit e kësaj shkolle hanë pilaf gjithë ditën, pinë birrë me salcë kosi, me bukë të thekur, duke bërë muhabet e duke marrë nëpër gojë dynjanë?

Habitet. Ngre supet.

Nuk di gjë.

-Po ti a s’e sheh, më thotë, që këtu nuk ka restoranta. Ajo kafeneja atje përtej, me vetëm një tavolinë nuk ka as pilaf as qofte. Po na ofendon në këtë mënyrë. Këtu ka disiplinë. E pe dhe vetë, e tepërt ta zgjas.

CMYK

16

E shtunĂŤ, 8 dhjetor 2012

www.mapo.al

Ankthi i lidhjes (së të tjerëve) Nga Iva Tiço

kulturë

sport

Gazeta ‘55’ kremton 15-vjetorin

Josa: Nuk ka ekip polak që ta paguajë kartonin e Plakut!

Në jubileun e saj ishin të pranishëm Presidenti i Republikës, Nishani, kryeministri Berisha, kryeparlamentarja Topalli, ambasadori Arvizu, kryebashkiaku Basha etj...

Trajneri i Skënderbeut kërkon të blindojë sulmuesin aq shumë të rëndësishëm për të. Gilman Lika është një emër që Josa nuk e fsheh se do të kishte shumë dëshirë ta kishte në ekip

personzh planeti single privatësi sport Stil ndryshe Çdo të shtunë

www.mapo.al

eni Çobani

Në zbulim të njerëzve e të vetes

përtej privatësisë

planeti single

Brunilda Lahe Asnjëherë s’ikën koha e kukullave

Lisa Kujofsa: Ma bëni hallall po s’u martova dhe për pak

Pas një emisioni mëngjesi që e mbante për tri orë në ekran në “Vizion Plus”, tani është gazetare në emisionin “Pasdite në Top Channel”, dhe pse ajo nga terreni nuk ishte shkëputur as gjatë viteve në ekranin e mëparshëm. Ndihet më se e realizuar. Por përveç profesionit.

Sidomos të panjohurit dhe farefisi i largët që e kanë problem që Lisa Kujofsa ende nuk është martuar. Megjithëse nuk duket dhe aq larg.

Eshtë vetëm një diamant larg

Faqe 17

18

E shtunë, 8 dhjetor 2012

personazh

www.mapo.al

Ky program evidenton një punë të mirë që bëhet për këta njerëz. Është vetëm fillimi, por mendoj se ka sjellë diçka pozitive. Ai plotëson dhe një nevojë timen për humanizëm. Sigurisht ky është profesioni im dhe si për mua ashtu dhe për kolegët e mi, është burim të ardhurash gjatë çdo dite. Por më vjen shumë mirë që është krijuar kjo mundësi që të ndihmoj njerëzit pa pagesë, t’u japë zgjidhje për problemet e tyre, pra ata të mësojnë alternativat e zgjidhjeve pa iu dashur të paguajnë asgjë në këmbim.

Në zbulim të njerëzve e të vetes “Shihemi në gjyq” i së “Dielës shqiptare”, që drejton Eni Çobani, ka funksionuar si ftesë për shumë teleshikues, duke u bërë menjëherë një nga emisionet më të ndjekura në TV. Por ndërkohë që jemi mësuar ta shohim në rolin e ndërmjetëses për problemet e të tjerëve, këtë herë në qendër është vetë ajo.

Dhe tregon detaje nga jeta e vajzës që në vitet ’90 kreu studimet mes Shqipërisë dhe Italisë, sukseset profesionale që erdhën radhë, njohjen me bashkëshortin dhe marrëdhënien me djalin 14-vjeçar dhe si ia del që mbetet aq energjike dhe e bukur, megjithë bezdinë që kamerat i hyjnë pak në hak Arta Çano

Takimin, Eni Çobani, e lë në një restorant, në një orë të tillë kur koha e drekës ka kaluar dhe është ende shumë herët për të darkuar, gjë që do të thotë se njerëzit e ulur nëpër tavolina mund të numërohen me gishtat e së njëjtës dorë. Janë këto vende që ka nisur të parapëlqejë, pa shumë njerëz e zhurmë rreth e rrotull dhe për pasojë, pa shumë vëmendje, e cila për Enin, e kthyer në personazh televiziv, nuk ka si të mungojë.

“Jo se më bezdisin njerëzit, përkundrazi!

Por nuk dua të vihem në qendër të vëmendjes, kjo është e gjitha. Prandaj kur dua të takoj miqtë dhe mikeshat, kur duhet të bëjmë një bisedë pune apo shoqërore, qoftë dhe në takime si ky, zgjedh vende të qeta”. Nuk është prej mungesës së njerëzve, që e spikat menjëherë aty. Vështirë të gabosh me imazhin e pranishëm çdo të diel në TV Klan, në pjesën e së “Dielës Shqiptare” të quajtur “Shihemi në gjyq”, e cila pasi ka arritur në pjesën e dhjetë të saj që prej fillimit të sezonit, duket se ka pronësuar dhe vendin e parë për sa i përket shikueshmërisë në atë fashë orare. Dhe përveç kësaj, vështirë se diçka tjetër aty rrotull tërheq vëmendjen më shumë se gruaja e bukur bionde, më e bukur seç duket në ekran, më e gjatë se mesatarja e grave shqiptare dhe me siguri-ca përfundime mund të thuhen pa nevojën për të dhëna shkencore- me më shumë energji sesa mesatarja e grave të gjithë botës.

Prej të dyjave bashkë, kur e takon, dhe pse ora është pothuaj 17.00 dhe ajo ka nisur punët e saj që më 9.00, të duket sikur ke përballë një grua që deri në atë çast e

ka ndarë ditën mes bisedave për gjërat e bukura të jetës dhe kurimit deri në një të çdo detaji të pamjes. Dhe pse e vërteta është krejt ndryshe!

Ajo si çdo ditë është zgjuar herët, ka mbaruar gjithë ato detyrimet e vogla familjare të fillimit të ditës si nënë e një djali 14-vjeçar, por dhe si nuse që jeton nën të njëjtën çati edhe me prindërit e bashkëshortit, për t’u gjendur në orën 9 në start të një prej atyre ditëve të saj super të ngarkuara, me takime për çështje gjyqësore, me biseda për rastet që do trajtojë pasditen e së dielës në TV Klan, me vendosje takimesh për të ardhmen… As gjatë këtyre minutave, nuk lihet e qetë nga telefoni që nuk pushon së rëni, matanë të cilit ka gjithmonë një takim për t’u fiksuar, një rast për emisionin, një problem për t’u zgjidhur, apo qoftë dhe një pyetje nga i biri…Dhe gjithsesi ky nuk është kapaku i një dite që ka zierë vrullshëm orë pas ore. Menjëherë më pas duhet të shkojë në një promovim ku e kanë ftuar. Mos duhet të ndalet në një sallon bukurie më parë? Apo të fshehë me pak pudër shenjat e lodhjes? Nuk është e nevojshme! Energjia dhe bukuria që e kanë shoqëruar gjatë gjithë jetës nuk kanë pse të mos jenë me të në orën 18.00 të një dite dhjetori. Dhe sigurisht një grua e zgjuar si ajo nuk ka si të mos jetë e ndërgjegjshme apo mosmirënjohëse për këto dy dhurata.

“Për sa i përket pamjes së jashtme, është çështje gjenesh. U jam borxhlie prindërve të mi. Unë thjesht mundohem ta mirëmbaj. Mendoj se dhe pamja ka rëndësinë e saj, sidomos në ekran. Sepse njerëzit duan të dëgjojnë fjalët e duhura, por e kanë më të lehtë e më të këndshme nëse është një imazh estetik që ua përcjell ato. Dhe kështu unë kam përgjegjësi, për ta pasur gjithmonë e më të pranueshëm këtë imazh”. Që do të thotë edhe të kapërcejë apo të tkurrë në maksimum përmbajtjen e vakteve (bashkë me bukurinë, gjenet i kanë dhënë dhe një fizik të kolmë), duke u përpjekur të luftojë jo vetëm prirjen e organizmit, por dhe efektin e kamerave apo aparateve fotografikë, që Enitmund të thuhet me siguri pasi e sheh live-ia konturojnë siluetën paksa jashtë asaj reales.

Por jo se pa këtë përgjegjësi të imponuar nga ekrani Eni Çobani kishte diçka mangët në paraqitje. Kush e njeh prej kohësh mund të garantojë për këtë. “Unë jam Eni që kam qenë gjithmonë, që falë gjeneve dhe një farë kujdesi minimal, por asnjëherë të anashkaluar, kam mbajtur gjithmonë këtë pamje. Kam gjithmonë një fustan të hekurosur gati në mëngjes, pak grim dhe gjithmonë mbi kostum apo pallto një spilë, të cilat i kam shumë qejf”. Dhe prandaj për të asnjë ditë e madje asnjë çast nuk mund të jetë i keq, sepse gjithmonë duket bukur. Dhe është gjithmonë në formë. Habitesh ku e gjen ajo gjithë këtë energji, si ia del të menaxhojë ditë kaq të ngarkuara dhe javë që, prej dy mua-

E shtunë, 8 dhjetor 2012

19

www.mapo.al

Kur isha në gjimnaz doja të bëhesha mjeke. Kisha një joshje shumë të madhe ndaj bluzës së bardhë.

Mbështetur dhe te rezultatet e mia të shkëlqyera, mendoja se do fitoja me siguri të drejtën e studimit në këtë degë. Por ishin vite të vështira, jo vetëm për mua, për të gjithë. Flas për vitin 1990-‘91, kur dhe rregullat e pranimit në shkollë të lartë, ishin ndryshe. Kur dolën listat dhe im atë shkoi t’i shihte, pa se unë nuk isha në Fakultetin e Mjekësisë, por atë të Inxhinierisë Hidro. Erdhi në shtëpi dhe me një fytyrë që e mbaj mend si sot, më tha që nuk do mund të vazhdoja mjekësinë, pasi më kishte dalë dega e inxhinierisë hidro, të cilën unë as e dija që ekzistonte.

jsh e gjysmë, nuk kanë asnjë ditë pushimi. Të dielën e ka ditë pune, siç dihet publikisht. Por nuk është thjesht ajo ora e përjavshme në ekran që ia ka shtuar ngarkesën. “Ajo që njerëzit shohin në TV është një pjesë fare e vogël nga gjithë puna përgatitore e një jave.

Bisedoj me njerëzit, kthehem te çështje të shkuara, rimarr raste që kam hasur. Ndodh edhe që diçka dështon në çastin e fundit. Është një punë kolosale për atë pak kohë televizive”.

Megjithatë ia vlen! 100 për qind madje! Për më shumë se një arsye, që renditur, jo sipas rëndësisë, do fillonin me atë që Eni nëpërmjet një emisioni televiziv merr kënaqësi . “Unë vështirësisht do bëja diçka që nuk më pëlqen, për mos të thënë kurrë nuk do e bëja diçka të tillë, sepse ndonjëherë për shkak të rrethanave jam e detyruar të bëj diçka që nuk më pëlqen, por që sigurisht nuk prek thelbin e personalitetit tim, nuk e dëmton imazhin tim. Po televizioni bën pjesë në gjërat që unë dua. Sepse mua më pëlqen të komunikoj me njerëzit dhe televizioni ta mundëson këtë. Dhe sidomos ky emision ka shumë arsye për të më pëlqyer”.

“Pse?”- e artikulon vetë pyetjen, e mësuar me shpjegimin mirë e deri në fund të gjërave edhe nga përvoja 16-vjeçare si pedagoge. “Sepse ky program evidenton një punë të mirë që bëhet për këta njerëz. Është vetëm fillimi, por mendoj se ka sjellë diçka pozitive. Ky program plotëson dhe një nevojë timen për humanizëm.

Sigurisht ky është profesioni im dhe, si për mua ashtu dhe për kolegët e mi, është burim të ardhurash gjatë çdo dite. Por më vjen shumë mirë që është krijuar kjo mundësi që të ndihmoj njerëzit pa pagesë, t’u jap zgjidhje për problemet e tyre, pra ata të mësojnë alternativat e zgjidhjeve pa iu dashur të paguajnë asgjë në këmbim. Gjatë takimeve, zbuloj gjithmonë e më shumë sesa shumë dhunë e plagë sociale ka, dhe është arritje sa herë mund të japë një zgjidhje ndryshe nga ajo ekstremja që mund të zgjidhnin vetë njerëzit. Sepse jo të gjithë dinë ta menaxhojnë lirinë. E shoh rolin e ndërmjetëses si një mundësi për të zbutur plagët, duke ofruar alternativa, ose dhe duke i orientuar njerëzit drejt gjykatës. Gjithashtu ky emision është një mundësi shumë e mirë, që njerëzit të fillojnë të flasin për veten në publik.

Të dinë si të flasin. Sepse ne si shoqëri e kemi të lehtë të flasim për të tjerët, por nuk flasim asnjëherë për veten. Por që të ndodhë kjo nuk duhet thjesht t’i bësh ata ta shfaqin problemin, duhet të zbërthesh atë pjesë të tyre që ka marrëdhënie me këtë problem.”

Përballë këtyre njerëzve Eni po ndërton, jo qëllimisht, dhe një anë prej psikanalisteje.

Sepse duke biseduar me ta, ajo zbulon anë të thella, të fshehta, që kurrë nuk do e imagjinonte se do i kishin. Dhe është krejtësisht e mahnitur nga magjia e këtij procesi. “Ajo që kam menduar këto kohë, është që kur ky program të përfundojë, të ulem e të shkruaj për gjithë përvojën që po kaloj, të kontaktit me njerëzit, të asaj që zbuloj te ta. Befasohem me botën e disa njerëzve, që nuk iu është zhdukur dhe pse kanë një hall të madh, të cilin kanë ardhur për ta zgjidhur. Befasohem me mendimet e tyre, me disa anë të thella të karakterit që ata nisin t’i shfaqin, me aftësinë për të qeshur. Dhe para këtyre botëve gjithçka që mund të kem parë, përvoja dhe librat që rrinë pas në sfond, shfuqizohen.”

Nuk duhet harruar se krahas Enit që njeh dhe ndihmon njerëzit është Eni që tronditet me problemet e tyre, të cilat ka raste që janë vërtet të dhimbshme, gati të paimagjinueshme. Por 16 vitet e përvojës bëjnë të tyren.

“Përballë njerëzve është dhe Eni njeri, dhe Eni profesioniste. Sigurisht unë jam një, por mundohem të ndaj pjesët e trurit dhe të ndjesive që të mos ndikojnë në punën që bëj. Dhe pse mund të tronditem apo prekem, unë di që njerëzit kanë nevojë për një person që t’u japë zgjidhje. Kështu që nuk bëhem palë në hall.

Unë mundohem të jem e ftohtë përballë hallit, dhe e drejtë përballë ligjit.”

Por jo ftohtësi si ajo e akullit, ku nuk gjen

asnjë pore për të depërtuar. “Ndoshta nuk shfaq çdo gjë nga vetja, por ajo që shfaq është e vërtetë. Sot njerëzit kanë nevojë për njerëz të besueshëm, pasi janë të zhgënjyer nga shumë njerëz. Dhe unë nuk dua të bëhem pjesë e këtij zhgënjimi të madh. Unë dua të jem për ta një njeri ku mund të besojnë.” Me këto parime, paketë me energjinë e lindur, ka përshkuar gjithë rrugëtimin 16-vjeçar të një profesioni që e ka dashur që në çastin e parë. Dhe pse kur ishte ende nxënësja e shkëlqyer e gjimnazit nuk i shkonte fare në mendje ky si profesion i ardhshëm. “Kur isha në gjimnaz doja të bëhesha mjeke. Kisha një joshje shumë të madhe ndaj bluzës së bardhë. Mbështetur dhe te rezultatet e mia të shkëlqyera, mendoja se do fitoja me siguri të drejtën e studimit në këtë degë. Por ishin vite të vështira, jo vetëm për mua, për të gjithë. Flas për vitin 1990-‘91, kur dhe rregullat e pranimit në shkollë të lartë ishin ndryshe. Kur dolën listat dhe im atë shkoi t’i shihte, pa se unë nuk isha në Fakultetin e Mjekësisë, por atë të Inxhinierisë Hidro.

Erdhi në shtëpi dhe me një fytyrë që e mbaj mend si sot, më tha që nuk do mund të vazhdoja mjekësinë, pasi më kishte dalë dega e inxhinierisë hidro, të cilën unë as e dija që ekzistonte”, kujton ajo me sytë që i rrëmbushen.

“Babai më tha pastaj që nuk kisha pse e vazhdoja një degë që nuk e doja dhe le ta provoja vitin tjetër. E shfrytëzova atë vit për t’u thelluar në gjuhët e huaja, studiova shumë, me lot në sy, sepse ai ishte një vit me lot, por mësova shumë. Dhe kur vitin tjetër, sërish nuk më doli e drejta për Mjekësi, por për Drejtësi, duke qenë se Drejtësia bënte pjesë te lista e preferencave të mia, unë u regjistrova në këtë fakultet. Dhe që në vitin e parë përfitova një bursë Tempus, falë pikërisht investimit me gjuhët e huaja që kisha bërë gjatë vitit të shkuar dhe kështu e kam kryer shkollën e lartë mes Shqipërisë dhe Italisë”. Trieste, Romë, Trento, ishin qytetet që krahas Tiranës kuadratuan vitet e saj të universitetit. “Ishte një fat vërtet i madh që në atë kohë të vështirë unë shkoja dhe qëndroja në Itali si studente.

Mendoj se ato vite kanë formuar një pjesë të mirë të Enit që është sot. Më ka ndikuar shumë kultura e romanticizmit në qytetet italiane e çdo gjë tjetër.” Me të përfunduar studimet, për shkak të rezultateve të larta (i përfundoi me medalje ari) e mbajtën në Fakultetin Juridik të Universitetit të Tiranës si pedagoge. Dhe krahas kësaj, një tjetër ngjarje e rëndësishme, nga ato që shenjojnë dhe ndryshojnë jetën që prej atij çasti, i ndodhi paralelisht. “Po atë vit u njoha me bashkëshortin tim të ardhshëm. Njohja nuk kishte të bënte me profesionin, sepse ai është inxhinier mekanik dhe është dhe në jetë me natyrën e prerë të njerëzve që studiojnë dhe merren me shkenca ekzakte.” Gjë që nuk e ka penguar aspak për të kuptuar natyrën e Enit, që nuk jeton dot pa komunikuar me njerëzit, pa u ndjerë e vlefshme për ta, “në shërbim të tyre”, pëlqen ta shprehë ajo, si për të bindur veten se ca synime të hershme po i realizon dhe pse nuk është bërë mjeke. “Ai është shumë tolerant, i mirëkuptueshëm dhe dashamirës.

Nuk ka pritur asnjëherë që unë të jem gruaja që do merret vetëm me punët e shtëpisë, e ka kuptuar se unë ndihem e realizuar dhe marr një kënaqësi të madhe nga puna ime, se kjo është mënyra që unë shpreh veten dhe arrij të ndihem e përmbushur dhe më ka mbështetur”. Dhe sigurisht arritja më e madhe e jetës së Enit, fryt i kësaj familjeje, është djali i saj. “Është sigurisht ngjarja më e rëndësishme në jetën e çdo gruaje, çasti kur bëhesh nënë. Dhe im bir është arritja ime më e madhe, frytet e së cilës do i shoh më vonë, sepse ai ende nuk është rritur. Megjithatë, është një fëmijë i veçantë.

Me të unë kam mësuar prindërimin, jam përpjekur të jem dhe një mikeshë për të, ta udhëzoj, por dhe ta lë të lirë, t’i tregoj kufijtë, e njëkohësisht ta dëgjoj e të mësoj prej tij. Ai është kritikuesi im për çdo rast. Gjatë programit të së dielës, më shoqëron gjithmonë në prapaskenë dhe më komplimenton kur jam

Dosja Eni Çobani Pas përfundimit të studimeve të larta, u emërua menjëherë pedagoge në Fakultetin e Drejtësisë të Universitetit të Tiranës, në Departamentin e së Drejtës Publike. Më pas, paralelisht me këtë rol, u emërua Sekretare e Përgjithshme e Ministrisë së Drejtësisë, e para në këtë post, që e mbajti për 3 vjet. Sapo ishte shpallur ligji i nëpunësit civil dhe debutimi në këtë post, ishte një sfidë e dyfishtë. Më pas ka qenë Avokate e Përgjithshme e Shtetit pranë Gjykatës së Lartë dhe Këshilltare e Kryetarit të Gjykatës së Lartë, deri më 2005.

Kohë nga e cila ka vijuar të jetë avokate dhe pedagoge dhe së fundmi dhe ndërmjetëse.

mirë, apo më bën vërejtje për diçka që nuk shkon.”

E ndërsa i biri është arritja më e madhe në jetën e saj, si profesioniste arritja më e madhe është pikërisht kjo periudhë. Vazhdon të jetë pedagoge, tashmë në një universitet jopublik, pasi këtij pasioni tjetër të saj nuk i është ndarë që prej fillimit, kur ajo njihej si një nga pedagoget e forta të Juridikut. “Më pëlqen shumë auditori, sepse shpreh një pjesë të vetes, dëshirën për të komunikuar, për të thënë atë që di e për t’ua përcjellë dhe të tjerëve.” Vazhdon të jetë avokate, por dhe ndërmjetëse, një rol që e ushtron dhe publikisht çdo të diel në TV Klan, para një publiku rekord teleshikuesish. Ç’mund të dojë më shumë? Ajo ka gjithmonë në mendje për të për të hedhur një hap, por ka dhe këmbët në tokë për t’iu gëzuar së gjithës.

“Mendoj se jam në një moment të mirë pas 16 vitesh që nuk janë pak, gjatë të cilëve kam pasur fitoret dhe humbjet e mia, por dhe humbjet unë në fund i kam konsideruar si fitore, si një mësim për të ditur si të fitoj herës tjetër.”

Nuk është duke thënë citate të lexuara diku.

Ajo e bëri që në fillim premtimin se, dhe pse nuk e ka gjënë më të lehtë të flasë për veten, kur e bën, është e sinqertë. Që të jetë njeri i besueshëm për njerëzit që kanë nevojë për një njeri të tillë. Të cilët ajo tani po i njeh dhe më nga afër. Nuk mund të mos fliste për këtë dhe pse në fillim ideja ishte se do fliste për veten.

Por profesioni, kontakti me njerëzit, ashtu si familja, djali, ëndrra e paplotësuar për t’u bërë mjeke dhe gjetja e mënyrës për të qenë humane, ashtu si pozitiviteti dhe buzëqeshja konstante e gjithë çikërrimat e çdo dite, janë të gjitha pjesë të saj.

20

E shtunë, 8 dhjetor 2012

www.mapo.al

pertej privatësisë Pas një emisioni mëngjesi që e mbante për tri orë në ekran në “Vizion Plus”, tani është gazetare në emisionin “Pasdite në Top Channel”, dhe pse ajo nga terreni nuk ishte shkëputur as gjatë viteve në ekranin e mëparshëm.

Ndihet më se e realizuar. Por përveç profesionit, Brunilda Lahe ka dhe jetën e saj private, ku e kemi çuar me këto pyetje. Dhe na tregon për mëngjesin, fëmijërinë, kukullën Greta që e ruan ende dhe për personin që i thotë “natën e mirë” në fund të ditës…

Brunilda Lahe

Asnjëherë s’ikën koha e kukullave Cili është mëngjesi yt rutinë?

Duke nxituar për t’u bërë gati (e dua shumë gjumin e mëngjesit) me muzikë, para pasqyrës dhe 2 lugë drithëra me qumësht.... pastaj vrap për në punë duke shpresuar të mos ketë shumë trafik.

Cili do të ishte mëngjesi yt ideal?

Të kisha kohën për të konsumuar një mëngjes francez, të meditoja pak, të përgatitesha për ditën që më priste....me qetësi pa u ngutur, pa nxitim.

Jashtë shtëpisë, cili është vendi i preferuar për kafen e mëngjesit?

Një ambient ku mund të shohësh pak gjelbërim.

Me kë dëshiron të jesh në këtë gjerbje kafeje mëngjesi?

Me njerëz që ma zbukurojnë ditën që në mëngjes. Me njerëz pozitivë që të ndihmojnë të jesh optimist gjatë ditës. Me njerëz që të bëjnë të qeshësh prej vërteti.

A të pëlqen puna që bën, profesioni që ke?

E dua shumë punën që bëj! Është profesioni që e kam zgjedhur. Mendoj se pa atë grintën e pasionit nuk mund të bësh asgjë të mirë, në asnjë lloj profesioni.

A i devijon shpesh detyrimet apo afatet ditore që ke?

Ndodh shumë rrallë dhe për gjëra që janë jashtë vullnetit apo mundësisë sime. Nga ana ime bëj gjithçka për të qene korrekte.

Cila është “gënjeshtra e bardhë” më e përdorur në kësi rastesh?

Zgjedh të them të vërtetën. Vetëm ajo të nxjerr faqebardhe. Ndonjëherë është pak e vështirë për t’u pranuar, por kam kuptuar se kështu situata nuk komplikohet më tej.

A je dembele? Nëse po, kur të

ka kushtuar më shumë ky dembelizëm?

Asnjëherë në punë. Por për gjëra të miat personale edhe më ka ndodhur. Kështu që edhe nëse kam shtyrë punë personale, “dembelizmin” e kam paguar me çmimin e një dite të vonuar.

Ku të zë dreka zakonisht?

Gjithmonë jashtë shtëpisë, shumë shpesh në punë.

Cilat janë restorantet më të preferuara për drekën tënde?

Përgjithësisht jashtë Tiranës.

Fton apo të ftojnë më shpesh për dreka?

Më pëlqen të ftoj, por të them të drejtën ndodh më shpesh të më ftojnë për drekë.

A je kursimtare?

Nuk jam aspak natyrë kursimtare, për fat të keq.

A ke në rit gjumin, apo pushimin e drekës?

Asnjëherë, as e vogël madje.

Kur ke qenë e vogël, a ta kanë diktuar prindërit pushimin e detyruar të drekës?

Mami im është përpjekur shumë, por pa sukses, ndodhte që atë ta zinte gjumi duke u munduar që të më vinte mua.. Çfarë ke r uajtur që nga fëmijëria?

Përveç kujtimeve shumë të bukura, dashurisë që më ka rrethuar, kam një kukull, e cila quhet Greta. (një kukull që hap e mbyll sytë ...)

Cila është koha që mbart për ty kujtimet më të bukura?

Mund të tingëllojë klishe, por është fëmijëria ....

Po kujtimet e hidhura?

Në raste të humbjeve të mëdha.... Ç’ndodh me sekretet e tua? I rrëfen diku, i shkruan diku, i mban vetëm për vete...? Ke

mbajtur ditar?

Nuk jam tipi që mbaj ditar. Gjithmonë gjërat dhe ndjesitë e mia më të rëndësishme ia kam besuar mamit, motrës ose mikeshës sime më të mirë. Çfarë ka në portofolin tënd?

Sendi më me vlerë që mbaj është një letër ku kam vulosur gjurmën e këmbës së mbesës sime 3-vjeçare Amelia kur ka qenë bebe e porsalindur. Sigurisht karta e identitetit, e llogarisë bankare dhe lekë mjaftueshëm për ditën (qesh).

Se po të mbaj më shumë seç duhet nuk janë të sigurta deri në fund të ditës.

Në mëngjes e gjen gjithmonë menjëherë atë që kërkon në dollapin e rrobave?

Po, gjithmonë. Dollapin e mbaj shumë të rregullt.

Cila është ng jyra që mbizotëron në shtëpinë tënde?

Kam gri kombinuar me nuanca të së kuqes, ka të bardhë, të zezë, lejla.

Pra ka shumë ngjyra, por asnjë dominuese.

Ekziston një aromë të cilën e preferon për produkte kozmetike, ushqime të paketuara, aromatizues ambienti apo makine?

Përgjithësisht janë aromat e lehta të luleve. Parfumi që do veçoja është ‘Lancome’. Çfarë CD ke në makinë?

Disa, të rrymave të ndryshme. Me shpesh dëgjoj muzikë alternative dhe më të preferuar kam Maroon Five. Por, nuk mungon as CD e Adriano Çelentanos. Çfarë muzike ke zile telefoni? (qesh) Një prej bazave që ofron vetë telefoni ( zilen klasike të Nokias).

A ke miq të vjetër? Nëse po, a takohesh shpesh me ta?

Mëngjesi Dy lugë drithëra me qumësht për të marrë pak energji, sepse për më shumë as nuk ka kohë. E shtrydh aq shumë mundësinë për të fjetur, sa pastaj përgatitja për të dalë nga shtëpia është një rrëmbim i vërtetë, që ndalon pak para pasqyrës.

Rrobat Jo të gjithë janë rrëmujaxhinj.

Brunilda e gjen menjëherë atë që do në mëngjes. Sepse në dollapin e saj ka rregull absolut. Por me sa duket, edhe në idetë për veshjen e ditës.

Muzika Rrok alternativ dhe prapë rrok alternativ! Kjo është muzika e preferuar e saj, ndërsa grupi ‘Maroon 5’, dhe pse nuk mungojnë në grupin e CD-ve dhe ato të Çelentanos.

Kam disa, por ruaj një lidhje të veçante me Tilën, shoqen time të 8-vjeçares, e cila praktikisht është edhe mikja ime më e mirë. Takohemi sa herë që ajo ose unë lirohemi nga angazhimet. Pasi jetojmë larg njëratjetrës, në qytete të ndryshme.

A je e hapur për miqësi të reja apo duhet kohë e prova për t’u bërë mik i yti?

Jam shumë e hapur. Nëse vërej tek një person disa tipare pozitive, i jap afrimitet. Por për t’i dhënë dikujt besimin, më duhet kohë... shumë kohë.

Ku rri zakonisht me miqtë?

Ata të ngushtët fare? Bashkohemi ndonjë mbrëmje për të pirë një gotë verë, apo në ngjarje e data të caktuara.

Në ç’orë mbyllesh zakonisht në shtëpi? Pra kur mbaron zakonisht dita jote?

Nuk ka një orar të caktuar. Është në varësi të impenjimeve. Por përgjithësisht ora 19:30 – 20:00 më gjen në shtëpi. Darkën dua ta konsumoj me familjen.

Cila është mbrëmja e zakonshme në shtëpinë tënde?

Duke u marrë me detyrimet e përditshme. Shoh pak televizor, lexoj diçka ...

Po idealja cila do të ishte?

Të mos kisha asnjë detyrim dhe kohën t’ua kushtoja gjërave që më pëlqejnë.

Kur shkon për të fjetur?

Mundohem të mos e kaloj orën 00:30.

Cila është uniforma jote e gjumit?

Veshje pambuku të rehatshme.

Kush është njeriu i fundit që i thua “Natën e mirë dhe gjumë të ëmbël”?

Personi me të cilin bashkëjetoj. I fejuari im.

E shtunë, 8 dhjetor 2012

21

www.mapo.al

planeti single Sidomos të panjohurit dhe farefisi i largët që e kanë problem që Lisa Kujofsa ende nuk është martuar. Megjithëse nuk duket dhe aq larg. Eshtë vetëm një diamant larg

Iva Tiço

Drejtore e Revistës Madam Mapo

Lisa Kujofsa

Kjo rubrikë është trillim. Çdo përkim me ngjarje dhe personazhe realë nuk është aspak i rastit

Ma bëni hallall po s’u martova dhe për pak

Ankthi i lidhjes (së të tjerëve)

J

Me kë jeton?

Aktualisht jetoj në shtëpi me prindërit.

Je single apo...? Pra cili është statusi yt?

Jo, nuk jam single, por statusi në gjendje civile, akoma beqare më rezulton. Është më mirë të jesh single, e fejuar, e martuar apo thjesht të bashkëjetosh me dikë? Është mirë të jesh ashtu si ndihesh më mirë, mua p.sh., më pëlqen të jem kështu si jam, por kjo nuk përjashton faktin se mund të isha po kaq mirë edhe ndryshe.

Ke dalë ndonjëherë në “blind date”, në takim të sajuar nga të tjerët me dikë që nuk e ke njohur më parë?

Zakonisht këto punët e mblesërirave në ditët e sotme nuk janë më siç kanë qenë dhe për t’i kursyer vetes dhe të tjerëve taksirate, jam përpjekur t’i evitoj. Për mendimin tim, zor se funksionojnë.

Kush e ka pasur “problem” beqarinë tënde?

Kryesisht këtë problem e kanë pikërisht personat që nuk kanë fare lidhje me mua, të tipit, komshinj, farefis i largët, apo së fundmi edhe zonja të dashura e krejt të panjohura që më ndalojnë në rrugë. Thellë thellë dhe mua më vjen keq që po i mundoj kaq shumë J. Të është dashur të gënjesh kur ke dalë në takim me dikë (ose me shokun që ke tani)? Kë ke gënjyer dhe si?

Kjo pyetje nuk është me spec, kjo është minë me sahat. Po, kam gënjyer shumë dhe shumë herë, ...dhe i thashë.....Më e qartë se kaq, nuk di të jem.

Si kanë qenë mardhëniet, komunikimi me prindërit në këtë drejtim?

Ky është sektori që mbulon mami, ku ka dhe specializimin, për arsye që kuptohen. Por jo vetëm ajo po edhe babai janë të lumtur nëse unë jam e lumtur. Ata nuk kanë as shumë

pretendime, mjafton që djali të ketë më shumë se një universitet, të ardhura të mira (jo të shkëlqyera), të jetë simpatik, i dashur, i ndershëm dhe mbi të gjitha, një detaj fare i vogël, ta mbajë vajzën e tyre si një princeshë J Mbrëmjet e tua tipike të fundjavës si janë?

Janë si çdo ditë tjetër e javës. Të shtunën kam shfaqje, të dielën kam pushim.

Në ç’orë kthehesh në shtëpi kur del natën?

Nuk kanë ndryshuar shumë gjëra që nga koha kur isha e vogël. Siç më porosiste mami: “Me të dalë ylli i parë, të jesh në shtëpi” J Kur e ke dëgjuar për herë të parë urimin “me një fat të mirë” ose “në dasmë”?

Formula është njësoj për të gjithë: në fillim të urojnë me një shkollë të mirë dhe fill pasi ke mbaruar shkollën, të urojnë një punë të mirë dhe më në fund kur e gjen, gjendesh përballë detyrimit të madh “hajt tani, mos humb kohë, me një fat të mirë ishalla, se gjithë të mirat i ke, nuk të mungon gjë”...pra, sipas gjasave, kam të paktën 3-4 vjet që më është bërë si refren. Çfarë mendon kur e dëgjon?

Mendoj se për sa kohë mbetet në kuadrin e një urimi, s’ka asgjë të keqe, se jeta ka një cikël dhe për kë dëshiron të ketë familje e fëmijë, është normale, por kur kthehet në tendencë, bëhet shqetësuese, fillon e mendon se mos ke ti ndonjë problem, ndërkohë që ti je shumë mirë.

Të pëlqejnë dasmat e të tjerëve?

Po, më pëlqejnë jashtëzakonisht shumë dhe më emocionojnë.

Po për tënden a mendon?

Sa më shumë afrohet mundësia e dasmës sime, aq më pak preferoj ta mendoj. pupupupupu gjithë ato angari.

Shumica e miqve dhe mikeshave të tua janë të martuar apo single?

Po unë kam nga të gjithë llojet e

miqve dhe zor se mund ta përcaktoj, por meqenëse e di mirë që kjo pyetje është tendencioze dhe në të vërtetë bëhet fjalë për mikeshat e mia të afërta vajza, përgjigjja është se, në më të shumtën e rasteve janë single.

Prandaj jam kaq e qetë unë J Sa shpesh fton njerëz në shtëpi?

Rrallë i ftoj, shumë rrallë. Preferoj me miqtë të bëj udhëtime, ose të drekoj në natyrë, apo restorante. Kur mendoj që pastaj duhen larë enët...

J Për çfarë shpenzon më shumë?

Për veshje besoj, si kushdo tjetër, por më pëlqejnë dhe udhëtimet.

Sa herë në javë gatuan?

Varet, nuk e kam me program, por duke qene se di të gatuaj dhe më pëlqen ta bej, sidomos për të tjerët, gatuaj sa herë kam kohë dhe frymëzim.

Cili është specialiteti yt?

Ajo kuptohet : vezët e skuqura J Mund të gatuash edhe vetëm për vete?

Mund ta bëj dhe e kam bërë, por kam pak problem me gramaturat, si përfundim qëllon gjithmonë që mund të hanë dy, ose dhe më shumë se unë.

Cilin nga këto numra shërbimesh ke në celular: taksi, ambulancë, polici, elektricist, hidraulik, shërbim taksi...

Taksinë. Falë zotit për këto të fundit nuk kam pasur shumë nevojë, por mirë është t’i kesh, sikur dhe për të bërë një dorë muhabet J Kur mendon se do të marrësh zyrtarisht statusin: e martuar?

Kur të më ulet në gjunjë dhe të ketë në dorë një kuti të vogëëëëëël me një diamant të maaaaaaaaadh J (e mirë, mirë, se nuk është se ka shumë rëndësi diamanti apo madhësia e tij, mund të jetë dhe rubin, bëj përjashtim).

Mendon se do të mbash mbiemrin tënd apo atë të bashkëshortit?

Do mbaj të bashkëshortit.

a pra ku jemi. Në ankth. Edhe atëherë kur gjërat duket se shkojnë më së miri. Kur ti përpiqesh të shfaqesh sa më pak trape-fiksimaxhije-naziste (të shfaqem, ëëëë, jo të mos jem fare, se nuk do dal nga vetja unë) ndërsa ai përpiqet të marrë pjesë sa më shumë në gjërat e tua (kjo s’do të thotë që ai arrin të dallojë nëse një fustan është i ri, apo është veshur edhe më parë).

Në përgjithësi shkojmë mirë dhe e shohim njëri- tjetrin në sy gjithë dashuri. Edhe shoqet e mia thonë që jemi çift jashtëzakonisht i bukur dhe se duhet të mbajmë patjetër hudhër me vete (do kisha mbajtur vërtetë nëse nuk do shihja që në Facebook kështu u thuhet të gjithëve në çdo foto).

Nejse, me ose pa hudhër, jemi më së miri bashkë. Miqtë kanë dëshirë të rrinë me ne. Ca më shumë nga ç’duhet ndoshta. Si shokët e tij. Ata që normalisht duhej t’i takoja rrallë e për mall.

Dhe akoma më rrallë gratë e tyre, ato që më fusin veçanërisht ankthin.

Përshembull një natë i shmang. E di që janë mbledhur nja shtatë veta në një restorant, ku duhej të isha dhe unë, që e kam justifikimin e gatshëm: kemi një deadline në zyrë dhe duhet të punoj deri në mesnatë. Normalisht që planifikoj të dal me shoqen time, të endem ca dyqaneve dhe pastaj të bëjmë një dorë thashethemesh. Ç’bëjnë ata ndërkohë? Bisedojnë vetëm për mua. “Ç’është kjo punë kështu”, - thotë gruaja e një shokut të tij, “s’mund të punojë femra orar e pa orar, jo për gjë por shefi i asaj zyrës, ku punon ajo, nuk e ka namin shumë të mirë…”. Zemra ime nis të më justifikojë, sa më shumë që e bën, aq me më shumë keqardhje e shohin në tavolinë. “Sot e gjete të bredhësh dyqaneve? Mundohu të vish sa më parë dhe kur të arrish thuaj që shefi nuk ju mban kurrë pas orarit”, shkruan ai me sms… Nervi vetëm sa i ndihet. Katër orë më vonë në shtëpi përfundon patjetër në sherr, sepse befas ai zbulon se nuk ka qejf të bëjë në tavolina rolin e “gjynafit”.

Ndërsa një çift tjetër vetëftohen në shtëpinë e të dashurit tim dhe me këtë rast thonë që unë do gatuaj kurse ata do sjellin verën (se si u ndanë kështu këto role, as short nuk hodhëm as ndonjë gjë të ngjashme). Përpiqem të mos e jap vetes dhe i futem punës që të nderohem me gatimet. Domethënë shkoj e porosis tek ai restoranti i njohur, pastaj e vendos lazanjën në tavë, tavën në furrë dhe furrën e nxeh ca sa të marrë shtëpia aromën e gatimit.

Sallata po kollaj, raguja e gatshme e viçit po ashtu, për shtrim tavoline jam njish fare dhe opa ja ku jam: amvisa e përsosur. Por ja që i paskam bërë hesapet pa hanxhinë. Domethënë pa gruan e çiftit të vetëftuar, e cila më mban një leksion të gjatë se si mishi i kuq është i dëmshëm dhe se lazanja ka më tepër sesa duhet karbohidrate dhe se unë duhet të gatuaj pak më shumë gjëra crudo, ose maksimumi me avull . “Nuk hahet më si qëmoti”, më thotë gjithë ton, teksa tregon për kuzhinën light dhe delikate, që në shtëpinë e saj e kanë trashëgim nga gjyshja e të atit (light dhe delikate kuzhina tiranse, nga është kjo me origjinë? Për qoftet a tavat e dheut të jetë duke folur kjo?! Apo mos e ka fjalën vetëm për taratorin?)

Pas një jave jemi ne që shkojmë miq në një shtëpi. Një çift që kanë pesë vjet bashkë. PESE VJET. Aq sa i duhen asaj të na tregojë si u njohën, si u puthën, si e kuptuan menjëherë që ishin bërë për njëri – tjetrin e sesi nuk u ndanë më asnjë çast të atyre dreqpesë-vjetëve që ajo i rrëfen ditë pas dite, javë pas jave derisa na dalin thinjat (ndërkohë vras mendjen se në cilin moment kur ata nuk ndaheshin ai pati atë lidhjen dy vjeçare me atë bionden e zyrës që e di g jithë Tirana). Kuptohet që nuk hap gojën. Dhe pendohem si dreqi. Sepse ajo nuk e ka fare problem të flasë për ish-in e Zemrës sime, të tregojë se si e ka takuar një ditë, sa e bukur ishte bërë, sa mirë mbahej në trup, të pyesë madje edhe se pse janë ndarë (po ia vesha një grusht turinjve kësaj a bëhem dhe unë një ish me trup të mbajtur mirë?!)

I bindem si rrallë herë atij proverbit të vjetër, sipas të cilit duhet të numërosh deri në njëqind përpara se të nisësh një sherr.

Kur arrij tek pesëqinda, dëshira për sherr është po aq e madhe.

Sepse sado që unë mund të ndihem mirë me gjërat e mia, të mos kem pikën e ankthit se ç’po ndodh me lidhjen time, nuk të lënë të tjerët. Këta miqtë. Po armiqtë?! Si mund të jenë vallë?! Ndoshta nuk do ishte keq ideja e hudhrës. Jo një kokë, e as një thelpi.

Por një kile e gjithë, e qëruar dhe e shtypur. Që qelb aq shumë sa të mos dojë më asnjë të rrijë me ne. Dhe të shpëtojmë.

22

E shtunë, 8 dhjetor 2012

Foto file

www.mapo.al

Një tjetër koncert i madh festiv, i organizuar me rastin e 100-vjetorit të Pavarësisë nga ministri Aldo Bumçi, përfaqësia jonë diplomatike në Bruksel dhe Teatri Kombëtar i Operas dhe Baletit

Dhe 100-vjetori vazhdon…në Bruksel N

ë Bruksel, aty ku “bluhen” gjithë politikat e integrimit të Shqipërisë në BE dhe NATO, është organizuar një koncert i madh festiv me artistët e Teatrit Kombëtar të Operas dhe Baletit, me Zhani Cikon, Mariana Lekën, Vikena Kamenicën, Armando Kllogjerin, Eva Golemin, Enkelejda Shkozën, Ylber Gjinin etj.

Ishin të pranishëm ministrja e Integrimit,

Majlinda Bregu; ministri i Kulturës, Turizmit, Rinisë dhe Sporteve Aldo Bumçi; drejtori i përgjithshëm i zgjerimit, Stefano Sannino; ambasadorët në Bruksel të vendeve anëtare në BE, ambasadorët shqiptarë Mimoza Halimi, Artur Kuko e Ilir Tepelena, diplomatë, miq të Shqipërisë, ish-ambasadorja e Britanisë së Madhe në Tiranë, Fiona McIlwham, si dhe shumë e shumë shqiptarë

që jetojnë prej vitesh në Belgjikë.

Koncerti ka nisur me himnin e Shqipërisë, Belgjikës dhe atë të Bashkimit Europian.

Më pas është vijuar me uverturën “Një ditë feste”, të Nikolla Zoraqit; romancën “Eh ju male”, të Çesk Zadesë; arien e Donikës nga “Skënderbeu”, të Prenk Jakovës; vallen Sinfonike Nr. 2 të Thoma Gaqit.

Mozart, Puçini, Verdi, Rossini, Vivaldi e

Biset kanë sjellë artin europian në këtë skenë, për t’ia lënë sërish radhën muzikës shqiptare: “Mall për Arbërinë” dhe “Për ty atdhe” ishin këngët e duhura për të mbyllur këtë koncert që përcillte në Bruksel festimet e 100-vjetorit të Pavarësisë.

Ishte një program me plot 26 numra artistikë, aq sa është dhe numri i vendeve anëtare në BE.

Ambasadori Artur Kuko

Mariana Leka dhe Vikena Kamenica

Majlinda Bregu me bashkëshortin Namik Ajazi

Ambasadorët Mimoza Halimi dhe Ilir Tepelena

ish-ambasadorja e Britanisë së Madhe në Tiranë Fiona McIlëham

Drejtori i përgjithshëm i zgjerimit, Stefano Sannino

Eva Golemi

CMYK

23

E shtunë, 8 dhjetor 2012 www.mapo.al

media & botime Në jubileun e gazetës “55” që u zhvillua dje në “Hotel Tirana” nuk munguan miqtë, politikanë, gazetarë, bashkëpunëtorë dhe lexues të saj

�

Misioni i Shtëpisë Botuese “55” është që të sjellë librat me gjithë filozofinë e kësaj fjale.

Kemi sjellë në këto 15 vjet një prej penave më të njohura si: Montefiore, Montaneli, Falaçi etj.

Ë

shtë përvjetori i 15-të i gazetës ‘55’. Si botues dhe themelues, si ju gjen ky 15-vjetor?

Janë tri institucione që në fakt kanë rritur njëri-tjetrin. E para ishte gazeta ‘55’ që u pasua nga Shtëpia botuese ‘55’ dhe libri solli nevojën e diskutimit më të gjerë të tij nëpërmjet Institutit të Kërkimeve Politike, Alcide De Gasperi. Misioni që ne kemi me këto tri sipërmarrje ngrihet mbi katër shtylla kryesore: mbrojtjen e Shqipërisë natyrale dhe të një shteti shqiptar dinjitoz. Antikomunizmi dhe zbulimi i dramës dhe krimeve të asaj periudhe 50-vjeçare dhe kjo shoqërohet me mbështetjen që i japin asaj force politike që e shembi komunizmin dhe lidershipit që projektoi reformat antikomuniste. E treta, është qëndrimi proamerikan ose më saktë euroatlantik për të përcjellë mesazhin se ky vend i përket Perëndimit, dhe e katërta është evokimi paraosman dhe bashkëjetesa fetare.

Ia keni dalë në këtë mision?

Sigurisht, sepse gazeta çdo ditë përcjell këtë frymë, botimet gjithashtu. Sot që flasim, ne botojmë 1 libër në dhjetë ditë, duke u bërë Shtëpia botuese më e madhe në Ballkan. Instituti, gjithashtu zhvillon konferenca me tematika që ngrihen mbi këto katër shtylla, në dy gjuhë, shqip dhe italisht.

15 vjet në treg jeni rritur, pjekur apo plakur?

Në këto 15 vjet, gjëja më e vështirë që mund të bësh në një vend si i yni është të ngresh një gazetë të djathtë. Në të gjithë botën raporti i gazetave është i tillë; një i shërben ideve të djathta dhe pesë ideve të majta. Të majtat janë më shumë, sepse baza e së ma-

Gazeta ‘55’ kremton 15-vjetorin Gazeta ‘55’ kremtoi dje 15-vjetorin e krijimit. Në jubileun e saj ishin të pranishëm Presidenti i Republikës, Bujar Nishani, kryeministri Sali Berisha, kryeparlamentarja Jozefina Topalli, ambasadori i SHBA-së, Aleksandër Arvizu, Nunci Apostolik, ministra të kabinetit qeveritar, kryetari i Bashkisë, Lulëzim Basha, si dhe personalitete të fushave të ndryshme. Një ceremoni festive së cilës nuk i munguan as miqtë gazetarë, bashkëpunëtorë dhe lexues të saj. Pritja me këtë rast u zhvillua në “Hotel Tirana”, ku ishin mbledhur më shumë se 200 të ftuar, të cilët jo

rrallëherë kanë qenë protagonistë në faqet e kësaj gazete. Në 15 vjet të jetës politike në vend një rol të veçantë ka luajtur në tregun mediatik dhe kjo gazetë e deklaruar e djathtë edhe nga vetë botuesi Fahri Balliu në këtë përvjetor të saj. Një gazetë, që sipas tij, i drejtohet elitës së politikës dhe mendimit. Një gazetë që guxoi të thoshte të vërtetat dhe të hetonte ngjarje të rëndësishme për historinë e vendit, një gazetë që u përball me presionin, por që mbijetoi dhe që sot pas 15 vjetësh ndjehet më e fuqishme, më e rëndësishme në raport me opinionin publik.

Gjatë ceremonisë së djeshme

Fahri Balliu

Botimet mbeten

Ai është personazhi mediatik që është përplasur plot 136 herë me padi gjyqësore.

Ndoshta sepse për mediat vazhdon të jetë pushteti i katërt. Në 15-vjetorin e gazetës “55”, themeluesi Fahri Balliu rrëfen se si pas kaq kohësh në treg ai ndjehet më i fuqishëm dhe më i rëndësishëm në tregun mediatik dhe jo vetëm. jtës është punëtori, fshatari, minatori, pra është populizmi dhe i duhet të propagandojë që t’i bëjë ata për vete, prandaj gazetat e majta kanë tirazh më të lartë. Ndërsa gazetat e djathta kanë elitaritet. Ato i drejtohen personit që në komunitetin që jeton është më i rëndësishmi dhe i vlefshmi, i drejtohen elitës që është pakicë. Prandaj është e vështirë të bësh një gazetë të djathtë. Në Shqipëri një gjë e tillë është gati sakrificë, kjo jo vetëm për shkak të qasjes së përgjithshme, por edhe për shkak të 50 vjetëve izolim dhe traumës që ka pësuar e djathta në Shqipëri gjatë atyre të diktaturës. E djathta ka filluar të rimëkëmbet këto 20 vjet, ku sërish mori një goditje të rëndë, siç qe ajo e vitit 1997. Pas 15 vjetësh ne ndjehemi më të fuqishëm, më të rëndësishëm dhe jemi të shpërblyer në mënyrë të shkëlqyer nga opinioni elitar i brendshëm dhe i jashtëm. Jemi vlerësuar nga personalitete të rëndësishme brenda dhe institucione kombëtare e ndërkombëtare.

Po për sa i përket Shtëpisë botuese “55”, çfarë keni arritur?

Botimet i kam drejtuar në një linjë kryesore: nuk do të bëj kurrë botime për interes biznesi. Ky është parimi kryesor në mënyrë që të mos bjerë cilësia.

Shtëpia botuese “5 5” ngriti një standard, e ka ngritur stekën e cilësisë në tregun e botimeve të librave. Kjo reflektohet si tek titujt, ashtu dhe autorët që kemi sjellë në tregun e librit shqip.

Misioni i kësaj Shtëpie botuese është që të sjellë librat me gjithë filozofinë e kësaj fjale. Kemi sjellë në këto 15 vjet një prej penave më të njohura të publicistikës italiane, Indo Montanelli në Shqipërinë e viteve ‘30të, fuqinë e Oriana Falaçit; kemi sjellë gjithashtu kujtimet e dëshmitarit të krimeve të komunizmit, At Zef

Pllumit. Historiani i njohur anglez, Simon Sebag Montefiore është pjesë e vlerësuar e botimeve “55”; librat e Papa Benediktit XVI kanë folur shqip përmes botimeve “55”. Një kolanë e rëndësishme janë dhe librat biografikë të emrave më të njohur të politikës botërore, si Xhorxh Bush, Toni Bler, Donald Rumssfeld, Kati Morton, Dick Cheney etj. Çfarë vështirësish keni pasur këto 15 vjet?

Vështirësi financiare që janë shfaqur sidomos këto 2-3 vjet. Por te gazeta për 15 vjet kam pasur 136 padi gjyqësore dhe 85 ishin vetëm nga Vlora, se gazeta bëri hetimin e ngjarjeve të vitit 1997. Pra, gazeta “55” është futur në zjarrin e përditshëm të politikës dhe konfliktit politik.

Sa gjyqe keni humbur?

Kam humbur vetëm një, për 50 000 lekë, dhe i kam fituar që të gjitha të tjerat.

Ku ndryshojnë njëra nga tjetra në misionin e tyre?

Gazeta “55” ka një karakter të veçantë krahasuar me gazetat e tjera. Përveçse është informative, ajo sjell dhe arkivin përmes dosierit, mesazhet historike aktuale, analizë. Gazeta përpiqet të mbështesë qoftë me temat aktuale, qoftë me ato të shkuara, rrugën perëndimore të qytetërimit perëndimor të shqiptarëve. Libri përpiqet t’i shërbejë opinionit dhe formimit kulturor shqiptar. Brenda filozofisë së gazetës vepron edhe Shtëpia botuese. Ndërsa Instituti organizon konferenca mbi këto tema, ku një prej tyre ka qenë dhe për Ibrahim Rugovën.

Botimet i kam drejtuar në një linjë kryesore: nuk do të bëj kurrë botime për interes biznesi. Ky është parimi kryesor në mënyrë që të mos bjerë cilësia. Shtëpia botuese “55” ngriti një standard

24

E shtunë, 8 dhjetor 2012

sport

Perez: Murinjo, trajneri im deri më 2016 Murinjo larg Realit, duket se është vetëm një fiasco e madhe.

Një histori tipike me shumë zhurmë për asgjë, ashtu si ftohja në marrdhëniet me Florentino Perez. Këtë herë e përditshmja spanjolle “Marca”, tradicionalisht e afërt me klubin merengues mund të ketë gabuar me burimet e saj, pasi presidenti i Realit jo vetëm që nuk ka ndërmend të largojë trajnerin këtë verë, por gjithashtu kërkon ta mbajë atë nën drejtim gjatë gjithë presidencës së tij. Ajo që përgënjeshtron zërat për një prishje konsensuale të kontratës me Murinjon është vetë “Marca”, e cila në faqe e saj të parë citon pikërisht fjalët e numërit 1 të klubit kryeqytetas: “Zhoze Murinjo do të jetë trajneri im, të

Josa: Nuk ka ekip polak që ta paguajë kartonin e Plakut!

Trajneri i Skënderbeut kërkon të blindojë sulmuesin aq shumë të rëndësishëm për të. Gilman Lika është një emër që Josa nuk e fsheh se do të kishte shumë dëshirë ta kishte në ekip Jeton Selimi

M

irel Josa po përgatit ndeshjen me Shkumbinin, p o r p av a r ë s i s h t s e ndeshjen e ka vlerësuar maksimalisht, nuk mund të shkëputet nga merkatoja, fjalët e të cilave shohin disa prej lojtarëve më me peshë të korçarëve në klube të tjera jashtë vendit. Për Josën do të bëhet çmos që të ruhet grupi aktual, por edhe nëse nuk do të ketë largime, trajneri kryeqytetas i Skënderbeut nuk ua mbyll derën lojtarëve cilësorë. Gilman Lika, e jo vetëm, hyn në preferencat e trajnerit dhe fakti që në janar ai është një lojtar i lirë e bën edhe më të lehtë afrimin e tij. Sidoqoftë, e ardhmja, të paktën për momentin, quhet Shkumbini, ndërsa vala e largim-afrimeve nis në janar.

Mister, jeni i shqetësuar nga zërat për largimin e Sebino Plakut dhe të paktën dy lojtarëve të tjerë nga Skënderbeu?

Plakun nuk ka skuadër në Poloni që ta blejë aq kollaj. Ai është një lojtar që vlerësohet shumë nga unë dhe presidenca dhe është një lojtar të cilit i kushton shumë kartoni.

Nëse një ekip kërkon të marrë shërbimet e Plakut, duhet më parë të bindë drejtuesit e klubit.

Duket sikur kërkoni t’i mbani me çdo kusht.

Ata janë shumë të rëndësishëm për ne. Por, pavarësisht kësaj ne nuk

do të bëhemi pengesë nëse lojtarëve tanë do t’u paraqiten kërkesa të favorshme ekonomike. Kuptohet që kjo mund të ndodhë vetëm jashtë Shqipërisë.

Orelesi ka deklaruar se do të largohet në Ukrainë.

Kam biseduar me lojtarin dhe ma ka mohuar kategorikisht të ketë folur për të ardhmen e tij.

Kundërshtarët tuaj në kampionat shprehen se ende kanë shpresa në luftën për titull, ndonëse rivali më i afërt është Teuta me -10 pikë.

Kundërshtarët tanë kanë të drejtën e gjithë botës që të pretendojnë të arrijnë Skënderbeun në krye të renditjes përderisa matematika e le-

33

pikë ka Skënderbeu pas 13 javësh, ku ka fituar 10 dhe ka barazuar 3 ndeshje

+10

pikë është diferenca nga vendi i dytë në kampionat, që mbahet nga Teuta

+19

është golavarazhi progresiv i kampionëve me 24 gola të shënuar dhe 5 të pësuar

jon. Në vitin 1990 unë me Tiranën kam humbur një titull kampion edhe pse isha 9 pikë përpara Dinamos.

Edhe unë po të isha në vendin e tyre të njëjtën gjë do të mendoja. Sa i përket merkatos, ne nuk do të lejojmë që të humbasim nga kjo gjë. Që do të thotë çdo lojtar që largohet do të largohet për shumën të cilën presidenca do ta gjykojë të arsyshme dhe, nëse ai rol mbetet bosh, do të kërkohet zëvendësuesi më i mirë i mundshëm.

A është Gilman Lika një objektiv juaji duke qenë se i skadon kontrata në janar?

Gilman Lika dhe cilido lojtar i mirë i kampionatit tonë e ka derën e hapur te Skënderbeu. Por të gjithë duhet të kenë parasysh diçka.

Unë e kam një skuadër të mirë dhe të gjithë ata që kam aktivizuar i konsideroj më të mirët në Shqipëri, prandaj të gjithë ata që do të vinë duhet t’u përshtaten rregullave të klubit. Te Skënderbeu ka profesionalizëm maksimal.

Nëse Plaku largohet, personalisht më duket e vështirë ta zëvendësosh. Ju keni një strategji në rast se Sebino firmos diku tjetër?

Plaku është unik në rolin e tij në kampionatin tonë. Edhe unë jam dakort me atë që thoni ju, është i pazëvendësueshëm. Dhe, përveç kualiteteve që ka si lojtar, ajo që e bën dyshen Pejiç-Plaku vërtet të mirë është fakti se ata kanë luajtur bashkë te Dinamo. Sidoqoftë, nuk besoj se kartonin e Plakut mund ta paguajnë me aq lehtësi në Poloni. Por tani e kemi mendjen te Kupa e Shqipërisë dhe luajmë kundër Shkumbinit. Kupa është një objektiv madhor për ne dhe duam ta fitojmë.

Miratohet projekti

UEFA: Kampionati Europian do të luhet në tërë Europën Quhet Kampionati Europian dhe është e drejtë që të zhvillohet në të gjithë Kontinentin e Vjetër. Me këtë qëndrim, UEFA ka aprovuar idenë e hedhur nga presidenti i saj Mishel Platini dhe duke nisur nga Euro 2020, ky kompeticion do të shpërndahet në 13 shtete të ndryshme. Konfirmimi ka ardhur nga sekretari i përgjithshëm i UEFA-s, Xhani Infantino. "Kjo do të jetë festa më e madhe e Europës.

Duke nisur nga vera e vitit 2020

Kampionati Europian do të zhvillohet jo vetëm në kryeqytetet e kontinentit, po edhe në qytetet më të bukur të tij.

UEFA mendon se kjo është zgjidhja më e mirë që gjithë tifozët të shijojnë futbollin më të bukur", ka thënë numri dy i UEFA. Projekti parashikon që faza turneu të zhvillohet në 12 shtete dhe një i 13-të të presë finalen. Përzgjedhja e vendeve do të behët sipas renditjes së UEFA-s, ndërsa është propozuar që legjendari "Uembli" të jetë gjithmonë

www.mapo.al

stadiumi i finales. Kjo ide nuk është aprovuar ende, por me shumë mundësi nuk do të ndodhë, pasi Platini kërkon që të zgjerojë hartën e vendeve që mund të presin një finale të kompeticionit më të rëndësishëm të futbollit europian.

Vendimi i fundit i UEFA nuk ka kaluar pa kundërshtime. Turqia ka votuar kundër, ndërsa nuk ka reaguar aspak mirë FIFA, që mes sekretarit të saj është shprehur se në këtë mënyrë mund të prishet shpirti i kompeticionit.

paktën deri në vitin 2016”. Deklaratë e qartë kjo e Perez, i cili mendohet se në ditët në vijim do të konfirmojë besimin e tij ndaj trajnerit portugez, të cilin përpara startit të sezonit e kishte cilësuar si teknikun më të mirë në botë. Sipas asaj që mësohet, Perez pritet të konfirmojë besimin ndaj trajnerit të tij në përshëndetjen e klubit për Vitin e Ri. Në fakt kritikat ndaj Perez nuk kanë munguar që në momentin kur u mësua se presidenti ishte i pakënaqur nga puna e “The Special One”. Një zë kundër Perez ishte dhe ylli i tenisit Rafael Nadal, që e cilësoi si të papërshtatshme zgjedhjen e presidentit, gjithmonë duke u bazuar në ato që shkruante shtypi.

hylli i dritës

profil

Penduli i demagogjisë: nga nacionalizmi në enverizëm

Floriana Garo, e bukura e dheut…e Akademisë

Ardian Ndreca

Alfred lela

Në këto ditë festimesh pamë të çmeritun sesi nacionaliz-

mi matej edhe me volume tortash, në nji kohë që entuziazmi glicemik i festimeve kapte majat e veta tue...

Tek Iliada ka një moment të momenteve, kur prijësit tro-

janë mblidhen për të vendosur nëse Helena, rrëmbyer nga Paridi, u duhej kthyer akejve apo lufta ia vlente...

Pikëpamje Duel Economicus Ideologji kujtime Çdo të shtunë

www.mapo.al

Dom Gjergj Meta versus

dr.Gilman Bakalli Rrëfenja si ato të Ngjelës

Takimi i Alisë me intelektualët, një turp i historisë shqiptare...

Nuk është nacionalizëm, por zhbërje e realitetit!

Shtetësi për 10 milion shqiptarë; albanofobia duhet të marrë fund; bashkimi kombëtar është kredoja jonë. Këto deklarata të kryeministrit shqiptar, Sali Berisha kanë shkaktuar valë e dallgë në shtyp. A është ky thjesht një kalim i makinës propagandistike të kreut të PD në marsh elektoral, apo duhet të besojmë te filli i një rizgjimi kombëtar panshqiptar? Reagimi i fortë i të majtës nga ana tjetër, a është antiberishizëm si zakonisht?

“Çfarë do të bënit sikur t’jua jepnin pushtetin?” Kjo është pyetja që Diotima i bën Ulrich-ut, heroit kryesor të romanit “Njeriu pa cilësi” të shkrimtarit austriak Robert Musil. Dhe përgjigja e tij është: “Nuk do më mbetej gjë tjetër, veçse ta zhbëja realitetin!” Dialogu mes Diotimës dhe Ulrich-ut mbyllet, kur Diotima, pasi e ka pyetur bashkëbiseduesin se si kishte ndërmend ta fillonte zhbërjen e realitetit, ky ia kthen: “Nuk e di. Në fakt nuk e di as se çfarë dua të them me këtë”!

Në fillim më hutonte kjo fjali e mistershme dhe s’dija ç’të bëja me të. Por, ndërkaq, hutimi më ka kaluar tashmë qyshse kam kuptuar se arti, siç ndodh shpesh, i paraprin realitetit…

Ka një vend në këtë planet, me emrin Shqipëri, ku politikanët e dinë fort mirë si ta bëjnë atë që Ulrich pretendon se nuk e di: zhbërjen e realitetit. Është mbresëlënëse lehtësia lojcake, me të cilën e bëjnë një gjë të tillë: kur zgjedhjet nuk ecin sipas dëshirash, zhbëhet realiteti i fletës zgjedhore, kur

Faqe 25

videoja flet me gjuhën e pakundërshtueshme të korrupsionit, zhbëhet realiteti i saj kokëfortë viziv e auditiv me fjalinë legjendare “nuk përbën fakt”; kur një qark elektoral është i djathtë, por ka pak banorë, atëherë zhbëhet realiteti demografik, duke e dyfishuar numrin e votuesve; kur ndarja e pushteteve krijon parehati dhe sikletosje për qeverinë, realiteti i ndarjes së pushteteve zhbëhet sipas parimit diktatorial se pushteti dhe populli janë një e të pandarë. Realiteti zhbëhet edhe nga përdorimi i pareshtur i superlative të tipit, “Shqipëria, vendi me ekonominë më në rritje, më të qëndrueshme në të gjithë Europën”, “Shqipëria, superfuqi energjitike në rajon”, “Shqipëria…”!

Zhbërje e realitetit është edhe sfondi teatral surreal që shoqëron emisionet e lajmeve tek TVSH-ja, zhbërje e realitetit është edhe deklarata e fundit (?) e kryeministrit tonë për t’i ofruar mundësinë e nënshtetësisë shqiptare miliona bashkëkombësve, kudo që jetojnë. Sa më absolut pushteti...

26

E shtunë, 8 dhjetor 2012

www.mapo.al

Agora Shtetësi për 10 milion shqiptarë; albanofobia duhet të marrë fund; bashkimi kombëtar është kredoja jonë. Këto deklarata të kryeministrit shqiptar, Sali Berisha kanë shkaktuar valë e dallgë në shtyp. A është ky thjesht një kalim i makinës propagandistike të kreut të PD në marsh elektoral, apo duhet të besojmë te filli i një rizgjimi kombëtar panshqiptar? Reagimi i fortë i të majtës nga ana tjetër, a është antiberishizëm si zakonisht?

Një atdhe për dhe me kombet e tjera Gjergj Meta

Të them të drejtën, personalisht më shumë se sa ajo puna e tortës në festimet e njëqindvjetorit më ka bezdisur kjo puna e deklaratave nacionaliste. Nuk është vendi mendoj në pak rreshta gazete të bëhen historitë e problemeve që në historinë e njerëzimit dhe të Europës në veçanti kanë krijuar revanshet nacionaliste.

Unë për veten time jam për kufijtë ndërkombëtarisht të njohur në bazë të marrëveshjeve tashmë të sanksionuara. Për pjesën tjetër besoj te fqinjësia e mirë dhe liria e njerëzve për të lëvizur, për të ruajtur traditat dhe besimin e tyre. Unë nuk dua dhe nuk mendoj një Shqipëri të Madhe, pasi Shqipëria më mjafton kaq sa është. Ajo që dua është të shoh shqiptarët të lirë kudo që janë. Të kenë mundësi të jetojnë si qytetarë të lirë, të mos diskriminohen pse janë shqiptarë, të flasin gjuhën e të jetojnë zakonet e tyre të mira, të duan Zotin dhe të afërmin.

Mënyra se si unë e shoh çështjen kombëtare do ta sintetizoj në këto rreshta e në këtë mënyrë do t’i jap një përgjigje edhe pyetjes që më është drejtuar. Në fund të shekullit XIX e fillim të XX, për shqiptarët çështja më jetike ishte ajo e pasjes së një shteti të pavarur për shqiptarët, për atë fis që fliste një gjuhë të veçantë, që kishte një temperament dhe karakteristika të veçanta. Në këtë përpjekje u panë bashkë të gjithë shqiptarët, sikurse pati edhe prej atyre me pak apo shumë influencë që e kundërshtuan këtë projekt. Megjithatë, thelbi i dëshirës dhe projektit të shqiptarëve fitoi. Prandaj edhe ne pak ditë më parë festuam 100-vjetorin e Pavarësisë. Dëshira e popujve për të qenë të lirë dhe të pavarur është një dëshirë legjitime që gjen bazën e saj në lirinë thelbësore të njeriut dhe sidomos të lirisë së tij për t’u organizuar e për të jetuar në një shoqëri të organizuar. Kombi është një nga format e kësaj shoqërie të organizuar.

Sot pas 100 vjetësh kohët kanë ndryshuar.

Sfidat që presin përpara shqiptarët, për mendimin tim janë krejtësisht të ndryshme nga ato të 100 vjetëve më parë. Edhe nocioni i kombit duhet të shihet në përputhje me kërkesat e reja të kohës dhe të arritjeve të shoqërive europiane. Ne jetojmë në Europë dhe nuk mund ta konceptojmë veten jashtë saj.

Instancat nacionaliste na largojnë nga Europa.

Një komb në kërkim të pastërtisë së kufijve

dhe racës kthehet në një komb fundamentalist dhe ekstremist, përveçse ksenofob. Zoti na ka krijuar në këtë tokë për të jetuar e për të dashur njëri-tjetrin edhe të ndryshmin, e në kredon time edhe armikun. Kësaj unë nuk mund t’i largohem e t’i iki. Kam të drejtën time të mbrohem kur dikush cenon integritetin tim, por ama më shumë se çdo gjë jam në kërkim të dashurisë. Nëse kombi nuk shihet edhe si një bashkësi dashurie, por vetëm si një territor apo grupim politik dhe etnik, ai mbyllet në vetvete dhe nuk është i aftë të ketë miq e dashamirë.

Por nuk mund të injorojmë edhe një fakt tjetër shumë të rëndësishëm. Nocioni i kombit duhet t’i përshtatet në këtë fillim shekulli atij konfigurimi që ka ngjyrimet e bashkimit europian. Në këtë bashkësi popujsh e kombesh identiteti gjeografik përthyhet në atë politik e kulturor. Çka do të thotë se të pretendosh të krijosh kombe të mëdha mbi baza etnie në një kohë të tillë, do të thotë të jesh së paku anakronik. Ne nuk mund të kthejmë kokën mbrapa e të nxisim veprime apo nisma që do të dëmtonin rëndë ekuilibrat e arritur. Ne nuk mund të mendojmë se kontributi ynë në bashkimin europian janë rritja e numrit të shqiptarëve duke u dhënë atyre pasaporta të shtetit shqiptar, por duke çuar në vatrën europiane më shumë se sa muskuj, vlera.

Së fundi, këto deklarata nuk i shoh as të rrezikshme e as problematike, thjesht pragmatike me një synim të qartë elektoral.

Nuk mund të mos përsëris atë që ipeshkvinjtë katolikë kanë shkruar për 100-vjetorin e Pavarësisë: “Në këto vjet, përveç lirisë së fituar, nuk mund të mos i gëzohemi edhe një bilanci pozitiv, sidomos në fushën e lirisë e të drejtave të njeriut, të lirisë së shprehjes së besimit, të fjalës dhe të mendimit. Rritja në fushën ekonomike, lëvizja e lirë e qytetarëve, formësimi i një kuadri ligjor gjithnjë e më të aftë për t’iu përgjigjur nevojave të shoqërisë dhe demokratizimi i mëtejshëm i vendit janë sinjale që premtojnë për një integrim sa më të shpejtë të Shqipërisë në familjen e madhe europiane. Vetëm në këtë mënyrë atdheu ynë do të shmangë përfundimisht rrezikun e izolimit nacionalist. Një atdhe i vërtetë është vetëm një atdhe i lirë, për kombet e tjera dhe me kombet e tjera, duke qenë në një proces të vazhdueshëm dhënieje e marrjeje”.

Nuk është nacionalizëm, por zhbërje e realitetit!

Gilman Bakalli

Aktorët mediatikë shqiptarë janë shfaqur tejet të shqetësuar e nervozë nga kjo deklaratë kryeministrore duke i kujtuar Berishës pasojat e saj në rajon, kornizat ligjore, shkeljet ligjore, pamundësinë për ta aplikuar atë në terren e ku di unë se çfarë tjetër...

“Çfarë do të bënit sikur t’jua jepnin pushtetin?” Kjo është pyetja që Diotima i bën Ulrich-ut, heroit kryesor të romanit “Njeriu pa cilësi” të shkrimtarit austriak Robert Musil. Dhe përgjigja e tij është: “Nuk do më mbetej gjë tjetër, veçse ta zhbëja realitetin!”

Dialogu mes Diotimës dhe Ulrich-ut mbyllet, kur Diotima, pasi e ka pyetur bashkëbiseduesin se si kishte ndërmend ta fillonte zhbërjen e realitetit, ky ia kthen: “Nuk e di. Në fakt nuk e di as se çfarë dua të them me këtë”!

Në fillim më hutonte kjo fjali e mistershme dhe s’dija ç’të bëja me të. Por, ndërkaq, hutimi më ka kaluar tashmë qyshse kam kuptuar se arti, siç ndodh shpesh, i paraprin realitetit…

Ka një vend në këtë planet, me emrin Shqipëri, ku politikanët e dinë fort mirë si ta bëjnë atë që Ulrich pretendon se nuk e di: zhbërjen e realitetit. Është mbresëlënëse lehtësia lojcake, me të cilën e bëjnë një gjë të tillë: kur zgjedhjet nuk ecin sipas dëshirash, zhbëhet realiteti i fletës zgjedhore, kur videoja flet me gjuhën e pakundërshtueshme të korrupsionit, zhbëhet realiteti i saj kokëfortë viziv e auditiv me fjalinë legjendare “nuk përbën fakt”; kur një qark elektoral është i djathtë, por ka pak banorë, atëherë zhbëhet realiteti demografik, duke e dyfishuar numrin e votuesve; kur ndarja e pushteteve krijon parehati dhe sikletosje për qeverinë, realiteti i ndarjes së pushteteve zhbëhet sipas parimit dik-

E shtunë, 8 dhjetor 2012

27

www.mapo.al

profil

Floriana Garo E bukura e dheut… e Akademisë Alfred Lela

tatorial se pushteti dhe populli janë një e të pandarë. Realiteti zhbëhet edhe nga përdorimi i pareshtur i superlative të tipit, “Shqipëria, vendi me ekonominë më në rritje, më të qëndrueshme në të gjithë Europën”, “Shqipëria, superfuqi energjitike në rajon”, “Shqipëria…”! Zhbërje e realitetit është edhe sfondi teatral surreal që shoqëron emisionet e lajmeve tek TVSH-ja, zhbërje e realitetit është edhe deklarata e fundit (?) e kryeministrit tonë për t’i ofruar mundësinë e nënshtetësisë shqiptare miliona bashkëkombësve, kudo që jetojnë. Sa më absolut pushteti në duart e individit, aq më absolute zhbërja e realitetit.

Aktorët mediatikë shqiptarë janë shfaqur tejet të shqetësuar e nervozë nga kjo deklaratë kryeministrore duke i kujtuar Berishës pasojat e saj në rajon, kornizat ligjore, shkeljet ligjore, pamundësinë për ta aplikuar atë në terren e ku di unë se çfarë tjetër. Disa analistë u shfaqën madje të habitur duke na kujtuar se Berisha na paskësh qenë i përmbajtur në deklaratat e tij për çështje rajonale apo kombëtare. Asgjë më naiv se ky shqetësim mediatik! Berisha, si artist virtuoz në art-politikën e zhbërjes së realitetit, në fakt, i di të gjitha këto. Nuk është faji i tij që gazetarët tanë nuk po arrijnë të mësohen me artistin Berisha, i cili ka arritur t’i përziejë përsosmërisht kufijtë e lojës dhe realitetit. Sa e sa herë opinioni publik shqiptar është vënë në vështirësi për të kuptuar se cilës sferë i përkasin deklaratat e Berishës: lojës apo realitetit, shakasë apo seriozes? Duket tashmë se edhe shqiptarët, nën trysninë e diskursit politik dialektik “lojë-realitet” po e humbin aftësinë për të shquar ku fillon loja e ku mbaron realiteti.

Në këtë diskurs, ku loja dhe realiteti shkrihen në një dhe askush s’di ta thotë më me siguri, kur

dhe ku e ka seriozisht kryeministri dhe kur e ku po tallet. Përmes lojës Berisha e zhbën realitetin.

Hitleri ka pas qenë mjeshtër për ta zhbërë realitetin përmes elementeve të lojës. Që në fillim ia doli ta fuste popullsinë e rraskapitur nga kriza botërore ekonomike në një gjendje të jashtëzakonshme agonie psikologjike ku elementet e realitetit përziheshin me lojën skenike. Paradat masive, manifestimet popullore, flamujt që valëviteshin në çdo cep rruge e shtëpie ishin inskenimi gjigant i fazës së parë të pushtetit hitlerian. E, meqë jemi tek Hitleri s’e di pse kjo deklarata e Berishës më kujtoi atë parullën “Volk ohne Raum” (Komb pa hapësirë), të cilën Hitleri e mori nga romani me të njëjtin titull i shkrimtarit popullor Hans Grimm (jo ai i vëllezërve Grimm) dhe e përfshiu në programin e partisë së tij, pika 3: “ne kërkojmë toka dhe hapësira të reja për të ushqyer popullsinë e vendit […]” Mos vallë shqetësimi dhe nervozizmi i analistëve shqiptarë buron nga frika se mos Berisha po kërkon hapësira të reja me shqiptarë për të ushqyer kutitë e votimit…? Është i kotë ky shqetësim. Sot, pak ditë pas deklaratës së tij gjys’ lojë a gjys’ reale, Berisha duket se e ka harruar atë dhe po merret me Mokrën turistike.

Problemi nuk është thjesht se, siç thotë Oscar Wilde, “është jeta ajo që e imiton artin, më shumë se arti jetën”. Problemi i vërtetë është se e gjitha kjo është inspiruese për udhëheqësit e pushtetshëm. Thonë që Perandori Neron i vuri flakën Romës thjesht për të shijuar bukurinë e flakëve.

Për lojën e tij Roma qe kthyer në një skenë gjigante, ndërsa realiteti në një lojë. Para se ta priste veten në fyt, Neroni recitonte Homerin. Ishte padyshim një perandor i lexuar. Jo më pak i kulturuar ishte edhe ai doktori i kampit të përqendrimit që luante në violonçel para viktimave. Doktor, a e di mirë se cila është loja që luan me realitetin?

Tek Iliada ka një moment të momenteve, kur prijësit trojanë mblidhen për të vendosur nëse Helena, rrëmbyer nga Paridi, u duhej kthyer akejve apo lufta ia vlente për të. Përplasja vazhdon e rreptë dhe epike, siç vetëm një përballje homerike mund të jetë, derikur motivi i kuvendit, Helena vetë, shfaqet në derë. Burra që ishin përballur me zotat dhe zemërimin e tyre, me kundërshtarë të pamëshirshëm, fate të mnershëm e ogurë të zez, e i kishin kaluar të gjitha duke qenë aty, nuk thanë asgjë para asaj gruaje. E tillë, superbe dhe çmeritëse qe bukuria e saj.

A thua ta ketë pasur përmbytës sensacionin dhe marramendëse trandjen edhe Paridi i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë, Gudar Beqiraj, kur vendosi që, drejtore të marrëdhënieve me jashtë në këtë institucion të pajtojë Floriana Garon?! Zonjusha Garo, për ata që nuk e dinë, për ata që nuk janë qibarë e gudarë (godere-nga italishtja) të bukurisë, është vajza që Motit në ABC News, edhe në ditë terse me shi pafund, i jep prarime dielli që nuk prajnë. Në fund, kur u uron teleshikuesve gudarë tumirëmbetshin e përhershëm, zonjusha kthehet në të djathtë, në një 180 gradësh, poza e të cilit don të thotë: as Toka nuk rrotullohet kaq hirshëm.

Në curriculum vitae-n e Floriana Garos ka edhe më: përveç ‘parashikimit’ të motit ajo ka qenë përfaqësuese e Shqipërisë në MissWorld, së afërmi do të prezantojë festivalin e këngës në RTSh, e ndoca aktivitete të tjera që lidhen me të qenit e bukur. Me akademinë si academe, asgjë, por ende është e re për ta paragjykuar, ende ka kohë për ta shkëlqyer yllin e saj deri aty.

Ajo, afërmendsh, nuk mund të fajësohet pse ka pranuar postin e drejtores së marrëdhënieve me jashtë në Akademinë Shqiptare të Shkencave. Gabon, sigurisht, kur mendon se diploma e saj, edhe pse amerikane, në marrëdhënie ndërkombëtare, e përputh me kriteret e një vendpune të tillë. Marrëdhëniet me jashtë në një institucion që ka shkencën në thelb dhe marrëdhëniet ndërkombëtare (do të thotë: ato mes shteteve të ndryshme) nuk janë e njëjta gjë. Nëse dallimi mes këtyre të dyjave do të kish qenë një pyetje në test, dhe nëse drejtori i marrëdhënieve me jashtë në Akademi do ish zgjedhur me konkurs (siç duhet) zonjusha Garo do shënohej ‘mbetëse’.

Ky profil duhej të ishte dhe mund të ishte për kryetarin e Akademisë që ka zgjedhur, jashtë kritereve, funksionaren e një institucioni, që duhej të përfaqësonte inteligentsian shqiptare. Por, nuk mund të jetë për të, edhe pse ka bërë një gafë: zonjusha Garo ia merr në kthesë (e madhe sa një rrotullim i plotë Toke), sepse aktiviteti i saj në fushën përkatëse, beauty queen e ka më të ngjeshur se ç’ka z. Beqiraj militimin akademik.

E bukur, e pafaj dhe florale, si një qëndismë në murin e Akademisë, por që prapë shkencore nuk mund të jetë, ndoshta Garo do të shërbejë për akademikët tanë si shtysë për një Histori të bukurisë. Por këtu me gjasë fillon kompleksimi: akademikët tanë, ngaqë nuk kanë mundur të jenë eccoianë janë bërë berlusconianë.

Bukurinë mund t’ia përsërisë Helenës, Floriana, por historinë jo: nuk ka pasur heshtim kur ajo, yll bote, është dhënë në derë.

Kaherë burrat e Akademisë sonë nuk qesin as pipëtimë.

28

E shtunë, 8 dhjetor 2012

www.mapo.al

E përmuajshme Nr. 28, Viti II botimit nëntor 2012 Çmimi 300 Lekë

Sindroma e të hënës si ta luftojmë Tipet e meshkujve sipas ushqimit

Nr. 28, Viti II botimit nëntor 2012

Çmimi 300 Lekë

Libra, receta, ide

NË REVISTË Ajola Xoxe Ardit Roshi Eni Çobani Denata Toçe Tefta Pajenga Sheila Haxhiraj Denis Dyrnjaja Sevim Arbana

DOSSIER Mama dhe (ar)mike

Nuset dhe vjehrrat Histori personale Psikologu këshillon Veshjet e gatimet Gjithçka që ndihmon për një raport miqësor

o p a

ME

Moda

Inis Gjoni NGA E PARA

PA

NGJYRA?

E shtunë, 8 dhjetor 2012

29

www.mapo.al

Rrëfenja si ato të Ngjelës “Vetmia i shoqëronte patjetër ata që kishin fjetur në konfort kur Kadri Azbiu apo Koçi Xoxja vriste për ta. Tani u kishte ardhur radha atyre që të vrisnin: Ramiz Alia, Foto Çami e të tjerë si këta. Dhe ndihej që e kishin të rëndë, se nuk kishin as para dhe as mall në treg”

Takimi i Alisë me intelektualët, një turp i historisë shqiptare...

Nga Spartak Ngjela “Midis njërit dhe asnjërit qëndron pafundësia”, kishte thënë Fridrih Niçe, dhe kjo i përshtatej shumë në këtë kohë regjimit shqiptar, sepse, duke qëndruar përballë asnjërit, në fakt, ai kishte qëndruar përballë pafundësisë, dhe kjo i trembte të gjithë, të paditurit e viktimizuar nëpërmjet pushtetit, por edhe “sovjetikët” e ditur që qëndronin pranë Ramiz Alisë. Ishin inertë, dhe unë gjithmonë kisha pasur frikë se mos njëra nga botët do t’i pranonte pa u vënë kushte, për t’i shpëtuar nga falimentimi. Por, kështu si po shkonin punët, kuptohej se asnjëra nga botët nuk mund t’i pranonte pa lëshime. Kishte ardhur një kohë kur, ajo që kishte qenë “pika çudibërëse e pushtetit të tyre”, persekucioni, tani ishte kthyer e qe bërë për ta pengu i rëndë jetësor. U duhej të hiqnin dorë nga krimi shtetëror që të pranoheshin; por, po të hiqnin dorë nga krimi, duhej të paguanin dëmin e madh moral që kishin bërë kundrejt të tjerëve.

Po të bënin lëshime, ndienin presionin e të persekutuarve, po të mos bënin lëshime, nuk gjenin dot mbështetje financiare dhe do përplaseshin me popullin e uritur. Përplasja me popullin e egërsuar, u kujtonte Çausheskun. Prandaj? Asgjë.

Duke qenë në këtë situatë, ndiheshin të trembur.

Por, sikur ndieje një lloj kënaqësie të veçantë tek shihje si autorët e ndërkalljes së frikës së madhe në shpirtin e shqiptarëve, me anë të terrorit dhe dënimit penal, me anë të persekucionit dhe një akuze abstrakte, që mund t’i ngrihej kujtdo, ndiheshin të trembur deri në palcë, sidomos pas vrasjes së Çausheskut. Sepse ishte i njëjti skenar dhe e njëjta kohë, madje edhe e njëjta intransigjencë e regjimit të Tiranës; njëlloj me të Çausheskut. Deri tek ekzekutimi i Çausheskut, Alia dhe e veja e diktatorit, as që e kishin menduar ndonjëherë se kishin një popull përpara, dhe se ata mund të ngriheshin njëlloj në Tiranë ashtu sikundër u ngritën në Bukuresht më 21 dhjetor. Dhjetori i vitit 1989 i kishte dhënë të kuptuar çdo lloj bande se mund të kishte dhe ndëshkim. Madje rastësia më shprehëse e këtij rasti ishte pikërisht fakti që 21 dhjetori kishte përkuar me datëlindjen e Stalinit, madje me 110- vjetorin e lindjes. Çudi e madhe, por gjithmonë e mendoja atëherë se ka shumë përkime të tilla në histori, dhe besoj se përzgjedhja e asaj date për të bërë “mitingun e madh triumfues” në Sheshin e Revolucionit në Bukuresht, ka qenë shtysë e brendshme e inkoshientit stalinian të Nikolae Çausheskut. Dhe prandaj shkoi deri në fund, me një proces ekze-

kutimi makabër, njëlloj si gjyqet që kishin bërë ata vetë kur erdhën në pushtet, tipike të gjyqeve staliniane: në një dhomë dhe me dy apo tre oficerë. Kishte qenë një akt i rëndë, i cili në fakt e denatyroi regjimin e Tiranës se i kujtoi që ishin vetëm, dhe, për më tepër të tillë brenda Shqipërisë, sepse askush nuk e kishte më eksperiencën e vrasjes. Vetmia i shoqëronte patjetër ata që kishin fjetur në konfort kur Kadri Azbiu apo Koçi Xoxja vriste për ta. Tani u kishte ardhur radha atyre që të vrisnin: Ramiz Alia, Foto Çami e të tjerë si këta. Dhe ndihej që e kishin të rëndë, se nuk kishin as para dhe as mall në treg. Ata kishin falimentuar, dhe ndërkaq m’u kujtua thënia e famshme e doktor Kosovrastit në Ballsh: “Koha po bën dorëzimet”. Këtë po mendoja ato ditë kur befas dëgjuam se Ramiz Alia kishte mbledhur intelektualët e Tiranës për t’i pyetur në lidhje me të ardhmen. Mbushja e ambasadave perëndimore nga mijëra e mijëra shqiptarë që donin të linin vendin në formë proteste e kishte detyruar të rrudhej së brendshmi deri aty sa të kërkonte ndihmë nga ata që e dinte se nuk e donin, sepse ishte pasardhës i një regjimi antiintelektualist. Mos ndoshta Ramiz Alia i kishte thirrur për t’u bërë dorëzimet?

Kjo ishte e përgjithshmja e asaj kohe të tashme, por Alia ishte i shqetësuar për të ardhmen, dhe jo për të bërë dorëzimet. Cila do të ishte e ardhmja e tij dhe e regjimit që përfaqësonte? Alia po kërkonte ndihmë prej tyre, apo po i thërriste për të ndarë pushtetin? Ja, kjo duhej të ishte pyetja, sepse pyetje tjetër nuk mund të kishte. Por a mund ta bënte këtë gjë Ramiz Alia; e pranonte këtë gjë Nexhmije Hoxha, dhe i gjithë grupi i saj, që, edhe pse nuk dinin asgjë, sa ishte Hoxha gjallë, u qe mbushur mendja se dinin gjithçka. “Prandaj dhe kanë vrarë”, thashë me vete ndërkaq, “se kanë menduar se kanë ditur gjithçka meqë kishin pushtetin”. M’u kujtua retorika sokratiane në apologjinë përpara gjyqtarëve: “Ju do të më vrisni,” - u tha Sokrati atëherë gjyqtarëve - “sepse, ndërsa unë, njeriu më i ditur dhe më i mençur i Greqisë, them se nuk di asgjë, kurse ju mendoni se dini gjithçka, patjetër që do të më vrisni pikërisht për këtë”. Kjo ishte sërish çështja.

Në atë kohë dallohej se pikërisht këtu kishte ndryshuar çështja, sepse ata që nuk dinin asgjë kishin nevojën e atyre që dinin diçka. Alia po kërkonte të dilte nga rrjedha e pështirë antiintelektualiste e Enver Hoxhës, po kuptohej se po bënte sikur, ngaqë e dinte se në politikë nuk të ndihmon njeri pa pushtet. Të paditurit e kishin sjellë gjen-

Në atë kohë dallohej se pikërisht këtu kishte ndryshuar çështja, sepse ata që nuk dinin asgjë kishin nevojën e atyre që dinin diçka. Alia po kërkonte të dilte nga rrjedha e pështirë antiintelektualiste e Enver Hoxhës, po kuptohej se po bënte sikur, ngaqë e dinte se në politikë nuk të ndihmon njeri pa pushtet. Të paditurit e kishin sjellë gjendjen afër urisë; a kishte të tjerë, të ditur, që duheshin thirrur?

djen afër urisë; a kishte të tjerë, të ditur, që duheshin thirrur? Por, ç’janë këta intelektualë që thërriten jashtë Partisë, kur shumica e tyre, për të mos thënë të gjithë, ishin anëtarë Partie?

Ngaqë, në fakt, kishin qenë gjithmonë të frustruar, edhe pse ishin në të njëjtën parti, sepse, aty, Alia kishte thirrur vetëm ata që “i ndiente se ishin me Partinë”, dhe jo të tjerë, shkrimtarë, artistë apo personalitete të shkencës. Ramiz Alia, në ato kohë të ngjeshura, pas vrasjes së Çausheskut, ishte i gjithi nën trusninë e peshës së humbjes, sepse e ndiente se nuk mund të bënte dot asgjë në një kohë e cila ecte e gjitha kundër Enver Hoxhës. Kishin rënë të gjitha, planet pesëvjeçare; diktatura e proletariatit, roli udhëheqës i partisë, kooperativizmi, Stalini dhe Maoja; por kishte rënë gjithashtu edhe Lufta e Ftohtë. Të gjitha këto kishin sjellë rënien e epokës që i kishte mbajtur në pushtet për të sunduar popullin e tyre të varfër deri në palcë. Por këto rënie kishin nxjerrë në krye një fakt historik, të gjallë e konkret, i akumuluar nga një kohë afër pesëdhjetëvjeçare, si pasojë e të cilit në shpatullat e Alisë po rëndonin dy të vërteta të vrazhda: ai do të paguante të gjitha krimet e kryera nga Enver Hoxha me bandën e tij dhe si pasojë e luftës kundër intelektualizmit, partia e tij nuk kishte më njerëz për ta drejtuar. Kjo ishte pesha dyfishe që i rëndonte dhe nuk e linte të lëvizte. Të gjithë përreth tij dinin të mendonin vetëm si Enver Hoxha, domethënë që nuk dinin të arsyetonin për epokën e tyre, e sidomos për atë që po ndodhte. Nëpër dhëmbët e tyre fishkëllenin në heshtje shushurimat e fjalëve “tradhti e madhe kundrejt socializmit”, pa e kuptuar se asnjëherë nuk kishin pasur mundësi që të mendonin realisht për socializmin, sepse e kishin menduar gjithmonë sipas shpjegimeve mediokre e pa sens të Enver Hoxhës. Lideri i tyre i vdekur kishte gënjyer, kishte bërë politikë në funksion të pushtetit të tij në një kohë që dominohej nga Lufta e Ftohtë, kurse këtyre tani u duhej të mbaheshin me politikën e Enver Hoxhës pas rënies së Luftës së Ftohtë. Çfarë, pra, duhej të bënin?

Kjo ishte gjendja e tij dhe e partisë së tij, kur ai, në korrik të 1990-ës thirri një grup intelektualësh.

I thirri, por, çfarë u kërkoi? Asgjë. Ishte një takim vdekjeje, i cili në historinë e shoqërisë shqiptare do të konsiderohet si turp. Të dyja palët ishin të trembura dhe asnjëra nuk i besonte tjetrës. Të dyja palët ishin të komprometuara me njëratjetrën dhe prandaj nuk po e kuptonin se i kishin thirrur aty për t’i linçuar, apo për t’i lançuar?

30

E shtunë, 8 dhjetor 2012 Nga burgu drejtonte faqet pornografike

Fjalëkryqi klasik 1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

13

14

17

18

21

22

23 26

32

33

34

19

27

28

16

29

30

31

36 39

44

53

49

Fjalëkryqi klasik është një nga lojërat enigmatike më të përhapura në botë. Fjalëkryqet e para filluan të botoheshin që në shekullin e XVIII dhe vazhdon të jetë e preferuar edhe në ditët e sotme.

40

45 48

47 52

15

25

35

43

12

20

38 42

11

24

37 41

46 50

Horoskopi javor DASHI (20/III-20/IV)

51

Vertikalisht:

1. Diçka që bëhet a thuhet me kujdes e me përgjegjësi, duke e menduar

1. Stiven, regjizor i njohur amerikan. 2. Perëndia greke e dashurisë. 3. Notë

mirë e si duhet. 11. Disa, ose... 13. Fjalë që jepen për të bërë diçka. 14. Ai që

muzikore. 4. Besim, fe. 5. Organizatë Tregtare. 6. I ka vizita në mes. 7.

kryen shërbime fetare të një kulti. 17. Unë në Itali. 18. Shpërthimi i llavës,

Përemër pronor. 8. Rregull në vendosjen e çdo gjëje në vend të vet, në

hirit dhe pjesëve të tjera të ngurta nga gryka e vullkanit. 21. Sergei,

kryerjen e një pune etj. 9. Dokument pronësie. 10. Një medikament i njohur

shkrimtar i famshëm rus. 24. Irlanda në origjinal. 25. Studime Letrare. 26.

kundër dhimbjes. 10. Zakon i keq i një njeriu, ves. 11. Kafshë e madhe gjitare.

Vend ku janë përqendruar trupa dhe mjete ushtarake për qëllime

15. Vegël pune krahu. 16. Shtet në Amerikën Latine. 19. Xhaketa në dialekt.

luftarake. 28. Është mjet transporti. 32. Mjet lundrimi. 35. Arte të tilla

22. Ka edhe kafshë të tilla. 23. Ndërmarrje Bujqësore. 25. E pastër, pa

janë skulptura dhe piktura, 37. Rrymë ajri që lëviz në drejtime të ndryshme.

mikrobe. 27. Ambasada Franceze. 29. U rrëzua. 30. Këngëtare e njohur

38. Fusha bujqësore. 39. Shqetësim i madh përpara një rreziku të papritur.

kosovare. 31. Mendes e kinemasë amerikane. 33. Culiqi, regjizor. 34. Ai që

41. Repart Industrial. 42. Kushte, rrethana që ndikojnë për një gjendje

urren diçka dhe që lufton kundër saj. 36. Ka edhe fjalë të tillë. 40. Del e

shpirtërore të njeriut. 46. Instituti Bujqësor. 47. Batistuta, ish-futbollist

rritet mbi tokë. 42. Han, ish-trajner i skuadrës sonë përfaqësuese. 43.

i njohur argjentinas. 48. Bektashi, këngëtare. 51. Abdihoxha i letërsisë

Betim. 44. Instituti i Lartë i Arteve. 45. Ndoja, aktore. 49. Letërsia

shqipe. 52. Shko! 53. Përemër vetor. 54. Gradë në ushtri.

Kombëtare. 50. Agjensi Privatizimi. 51. Baba.

Sudoku | nivel mesatar

Plotësoni vendet bosh në mënyrë që çdo rresht e kolonë të ketë numrat nga 1-9.

Koha e fillimit _____:____ Koha e mbarimit ____:____

Numërkryq 5

Nëse nuk fiksoheni shumë pas defekteve dhe të metave të partnerit tuaj, kjo ditë do jetë shumë e këndshme për t’u jetuar. Mundohuni sa të mundni! Ambienti yjor do e shtojë dëshirën e beqarëve për të rimuar dashurinë me përjetësinë.

Planetet do bëjnë gjithçka për ta realizuar këtë. Edhe në planin financiar do keni fat, por duhet me patjetër të shmangni marrjen e rreziqeve të mëdha.

Ata që janë në çift do kenë mbështetjen e Marsit, që do u sjellë energji e sensualitet, dhe të Venusit që do u sjellë dashuri dhe joshje. Dita është mjaft premtuese!

Beqarët do e bëjnë të qartë se nuk duan të angazhohen nëse nuk e gjejnë personin e veçantë. Kësaj here mund të jetë momenti i duhur. Saturni do ju mbrojë financat. Mund të keni edhe hyrje të papritura parash.

BINJAKET (21/V-20/VI)

GAFORRE (21/VI-22/VII)

Influenca shumë e madhe e Venusit do u sigurojë çifteve një ditë të kënaqshme, të mbushur me dashuri dhe pa asnjë pengesë. Do e arrini shumë lehtë ekstazën dhe qiellin e shtatë! Beqarët do e gjejnë shpirtin binjak në shoqërinë e miqve të tyre. Ai të cilit do ia vini syrin do bëhet i juaji! Ekuilibri financiar do jetë i qëndrueshëm, me kusht që ju të mos rrezikoni më shumë sesa duhet.

Dita e sotme për çiftet do jetë e këndshme dhe mjaft harmonike. Marrëdhënia me partnerin do jetë e mbushur me bashkëpunim dhe ngrohtësi. Kujdes nga Marsi i cili mund të sjellë një humbje të lehtë të dëshirës. Dielli do të favorizojë mjaft dashuritë e beqarëve, ndërsa Saturni do shtojë dëshirën për qëndrueshmëri dhe besnikëri. Tregohuni vigjilentë me financat dhe mos jepni hua.

LUANI (23/VII-22/VIII)

Pavarësisht të gjitha vështirësive që keni pasur në jetën në çift, sot do kaloni orë të këndshme pranë partnerit. Përfitoni sa më shumë sepse kur çështjet e zemrës shkojnë mirë gjithçka do shkojë për mrekulli. Beqarët nuk duhet të rreshtin së kërkuari kudo shpirtin binjak sepse gjithë mundi juaj do të shpërblehet.

Mundësitë për të rritur financat do jenë prezente. Mundohuni t’i shfrytëzoni!

PESHORJA (23/IX-22/X)

2 6

Me Venusin në anën tuaj, ka mundësi që ndërkohë që të gjithë të luftojnë me ndikimin negativ të yjeve, ju të shijoni qetësisht dashurinë tuaj. Shfrytëzojeni sa të mundni ditën! Për beqarët gjithashtu kjo e mërkurë do jetë e mirë. Edhe pse nuk do gjeni dashurinë e madhe aventurat do jenë interesante. Tregohuni më të arsyeshëm me financat, sepse nëse e lini veten të lirë keni rrezik të pengoheni.

6 5 2 7 3 2

SHIGJETARI (22/XI-21/XII)

Plotësoni tabelën me numrat e dhënë!

Numra me 3 shifra: 457, 612, 899, 905.

Numra me 4 shifra:

1042, 1326, 1524, 1866, 2030, 2102, 2222, 2296, 5147, 5215, 5485, 6527, 7415, 9285, 9658.

Ngjyrosni pjesën me pikë dhe zbuloni figurën

Numra me 5 shifra:

09214, 09457, 12527, 23026, 23541,

DEMI (21/IV-20/V)

Koha e mbarimit ____:____

54

Gjeni figurën duke bashkuar pikat

Policia amerikane ka zbuluar se një 44-vjeçar i burgosur në Ohio, ka drejtuar një biznes pornografik nga qelia me ndihmën e një kompjuteri që e ka pasur aty. Rasti u zbulua pasi 44-vjeçari u lavdërohej të burgosurve të tjerë se me ndihmën e kompjuterit drejton një klub striptizi dhe fiton shumë para. Ai është akuzuar edhe për komunikim me tinejxherët, me të cilët ka biseduar rreth drogave dhe përvojave të tij seksuale. Mediat njoftojnë se i burgosuri kishte fituar 3.7 milionë dollarë nga biznesi me uebfaqet pornografike në internet dhe si këshilltar i klubeve të striptizit. Ai ishte burgosur për shkak të mospagimit të tatimit dhe fshehjes së pronave, ndërsa janë duke u hetuar edhe zyrtarët e burgut, sepse nuk është e lejuar që të burgosurit të mbajnë kompjuterë.

Koha e fillimit ____:____

Horizontalisht

23579, 23804, 30438, 55175, 60528, 65399, 96325.

Numra me 6 shifra:

015789, 201596, 265200, 270629, 351955, 512852, 521022, 582516, 598748, 652159, 784851, 822815, 902723, 987848.

Mos dëgjoni Jupiterin sot i cili do ju bëjë shumë kërkues në dashuri. Shpjegojani partnerit gjithçka që bëni dhe në ndonjë rast kërkojini edhe mendim. Tregohuni më diplomatë me të! Beqarët nuk do duan të fillojnë një lidhje serioze por nuk janë as kundër një aventure kalimtare.

Venusi do ua plotësojë dëshirën! Me financat do i keni punët shumë mirë. Ëndrrat do të realizohen.

UJORI (20/I-19/II) Gjeni 10 ndryshimet

www.mapo.al

Gjate kësaj dite marrëdhënia me partnerin do të përforcohet dhe jeta në çift do rrethohet nga influenca mjaft e mirë e Venusit.

Sharmi do mbizotërojë! Falë Uranit, aftësia joshëse e beqarëve do japë fryte. Do keni shumë fat dhe përsëri do jeni po aq të lirë.

Nuk ka lindur ende ai që “t’ju mbyllë në kafaz”.

Plutoni do sjellë ulje të të ardhurave dhe shtim të shpenzimeve. Organizohuni më mirë!

VIRGJERESHA (23/VIII-22/IX)

Gjithçka do rrjedhë si duhet për çiftet. Do merrni iniciativa, do komunikoni më tepër dhe do ia kaloni mirë. Përsa i përket jetës sentimentale të beqarëve mos kërkoni të entuziazmoheni që në fillim dhe ta idealizoni atë që do takoni. Nga ana tjetër ngrohtësia, bashkëpunimi dhe butësia nuk bëjnë asnjëherë keq. Influenca e planeteve te financat do jetë kontradiktore. Bëni kujdes!

AKREPI (22/X-21/XII)

Mërkuri do ju sjellë momente shumë të lumtura sot nga të cilat ju duhet të përfitoni sa më shumë. Për ata që janë të martuar mund të vijë një fëmijë ndërsa për beqarët mund të fillojë një dashuri intensive me dikë që nuk është i lirë. Jupiteri do ju mbrojë në planin financiar. Rezultati: ekuilibri do jetë në tërësi i mbrojtur. Nëse në një moment duhet të bëni një zgjedhje, mendohuni mirë!

BRICJAPI (22/XII-20/I)

Jeta në çift nuk do ketë ndonjë gjë të veçante gjatë kësaj dite. Edhe pse mund të bëni ndonjë fjalë me njëri-tjetrin ato do jenë pa rëndësi. Do e ndieni se e doni shumë atë që keni në krah. Beqarët mund të kenë dashuri me shikim të parë. Pak nga pak ai person do zërë një vend mjaft të rëndësishëm në jetën tuaj. Hyrja e parave do jetë e mirë, por edhe shpenzimet do rriten. Kujdes!

PESHQIT (20/II-19/III) Për çiftet të cilët kanë kohë që kanë një lidhje, dashuria do shkojë më së miri. Do krijoni një ambient plot detaje të bukura që do ua mbushin shpirtin. Beqarët duhet të përgatiten për dashuri me shikim të parë. Mos u nxitoni për asgjë, por jetojeni sa më mirë çdo moment. Dielli do jetë mjaft i favorshëm në planin financiar. Ai do ju sjellë fat dhe mjaft sukses. Përfitoni sa të mundni!

E shtunë, 8 dhjetor 2012

31

www.mapo.al

Hylli i dritës

Koalicioni i sotëm në pushtet, po të fitojë zgjedhjet e ardhshme (e kjo gja s’mund të përjashtohet, sidomos tue pasë parasysh mefshtësinë e opozitës që paraqitet si nji film pa ngjyra e pa zâ i viteve ’20), Shqipninë do ta qeverisnin dy forca të dobta moralisht, pa ide, pa fair play e pa objektiva, por gjithsesi të suksesshme në Babiloninë shqiptare.

Penduli i demagogjisë: nga nacionalizmi në enverizëm Në këto ditë festimesh pamë të çmeritun sesi nacionalizmi matej edhe me volume tortash, në nji kohë që entuziazmi glicemik i festimeve kapte majat e veta tue diktue fjalime të ndërkryemësh, pa logjikë e pa arsye.

Mbrapa sloganeve kumbuese që na shurdhuen në ketë jubile nuk kishte as patriotizëm e madje as sentimentalizëm por vetëm demagogji, prej asaj që shitet lirë në kohë krizash të thella.

Kur mendojmë se çfarë marrëveshtjet për hapsinën detare me Greqinë ishte gati me firmosë Berisha, po të mos demaskohej prej ish ushtarakut Myslym Pasha, na tingllojnë qesharake deklaratat e tija për nji Shqipní etnike prej 67 mijë km2 që u shtrika prej Preshevës deri në Prevezë!

Në këto vite Berishën s’e kanë shqetsue asnjiherë keqtrajtimet greke ndaj emigrantave shqiptare dhe poshtnimi sistematik që atyne u bahet në pikat kufitare, s’e ka shqetsue fakti që veterineri i ministrisë së Jashtme tash së fundi fliste i qetë në nji konferencë shtypit pranë homologut të tij grek përpara nji flamuri shqiptar të vendosun me kokë poshtë, s’e ka trazue fakti që termi Çamëri asht zhdukë prej hartografisë greke e njimijë gjana tjera, jo ma po preokupohet sot për me krijue nji Shqipní prej 67 mijë km2!

Po të ishte përpjekë sadopak Berisha së bashku me aleatin e tij qesharak Idrizin për fatet e pronave të çamëve të dëbuem apo për kushtet e shqiptarëve që jetojnë në Greqi, do të ishte mundue në gjithë këto vite me i organizue shqiptarët që banojnë në shtetin fqinj në shoqata të ndryshme të federueme për me qenë në gjendje që në rastin ma të parë të shkeljes flagrante të të drejtave të njeriut me nxjerrë në sheshet greke të paktën 30 mijë protestues shqiptarë. Por as Berishës e as aleatëve të tij nuk u ka interesue seriozisht as edhe për nji minut të vetëm çështja kombtare. Shqipnia e tyne kufizohet

Ardian Ndreca

Berisha asht ai që ka thye për qëllime përfitimit embargon e vendosun ndaj ish Jugosllavisë gjatë luftës në Bosnjë, asht po ai që ka preferue nji serb të dyshimtë si Fazlliqi si partner në tregti; ai, së bashku me klanin e tij, bani që të dështojë linja e interkonjeksionit me Kosovën e cila do të ndërtohej prej KfWEntwicklungsbank. Ky akt i fundit madje mund të ketë nji kosto politike që do të pasqyrohet në qëndrimin e Gjermanisë ndaj kandidaturës sonë për në BE. Sot për sot sloganet e Berishës kanë humbë çdo efekt e për ketë arsye ai s’din ma se çka me shpikë. Kur shkoi në Turqi para disa muejsh hutoi shumëkënd tue thanë se në venat e turqve rridhka gjak shqiptar!

Ndërsa në krahun tjetër ai tregohet gjithnji tepër i kujdesshëm për mos me trazue politikën dhe interesat e Beogradit.

tek pronat dhe tek pasunia që kanë bashkue në këto vite, atë tjetrën mund ta hajë dreqi krejt kollaj.

Berisha asht ai që ka thye për qëllime përfitimit embargon e vendosun ndaj ish Jugosllavisë gjatë luftës në Bosnjë, asht po ai që ka preferue nji serb të dyshimtë si Fazlliqi si partner në tregti; ai, së bashku me klanin e tij, bani që të dështojë linja e interkonjeksionit me Kosovën e cila do të ndërtohej prej KfW-Entwicklungsbank. Ky akt i fundit madje mund të ketë nji kosto politike që do të pasqyrohet në qëndrimin e Gjermanisë ndaj kandidaturës sonë për në BE. Sot për sot sloganet e Berishës kanë humbë çdo efekt e për ketë arsye ai s’din ma se çka me shpikë. Kur shkoi në Turqi para disa muejsh hutoi shumëkënd tue thanë se në venat e turqve rridhka gjak shqiptar!

Ndërsa në krahun tjetër ai tregohet gjithnji tepër i kujdesshëm për mos me trazue politikën dhe interesat e Beogradit.

E vërteta asht se atij i ka hy frika prej Aleancës Kuq e Zi, e cila në vrullin e vet populist me ngjyrime folklorike dhe me komunikimin e vet elementar ka dijtë me drejtue me efikasitet ndjenjat nacionaliste të nji pjesë të shqiptarëve që janë të orientuem djathtas.

100 vjetori i Pamvarësisë ishte rasti i fundit që i ofrohej Berishës për me krijue konsensus rreth temës patriotike, por edhe ky rast iku pa lanë ndonji gjurmë pozitive.

Në kujtesën e shqiptarëve do të mbetet imazhi e nji torte karnavaleske; prej mendjes së tyne s’do të shlyhet pamja e Berishës me Rita Orën – e cila siç dihet frymzon vetëm ndjenja të pastra kombëtare; s’do të harrohen as zbukurimet kitsch në Tiranë; do të mbahet mend hekatomba e qingjave që s’patën fatin me ndie fjalimet me nji retorikë mjerane që s’ia linin mangut asaj të Enver Hoxhës së viteve kur vuente prej dementia senilis e shestonte plane për me

ua ndalë vrullin armatave sovjetike në luginën e Vardarit e luftanijeve të NATO-s në brigjet e bunkerizueme të Jonit!

Ah, Enver Hoxha, ai që të pushkatonte edhe për nji vjedhje prej disa qindra mija lekësh, sot po hosanohet prej disave që kanë vesin e keq antisocialist me fut në xhep pasuninë kombtare! Aleati i majtë i Berishës, nuk duroi zhurmën që u ba rreth Zogut dhe futi në lojë Enver Hoxhën, tue ba thirrje për nji rivlerësim të figurës së tij.

Demokratët e fortë që qeverisin Shqipnin nuk pranojnë me hapë dosjet e Sigurimit, ndërsa aleatët e tyne në pushtet duen me rehabilitue Enver Hoxhën! Kjo asht arsyeja e indiferencës ndaj ish të përndjekunve politikë që digjen në mes të Tiranës: në qeverinë shqiptare sot ka admirues të Enver Hoxhës.

Në përgjithsi sot enveristat e vërtetë janë të pakënaqun prej Edi Ramës, ketë gja e shprehu ma së miri Hysni Milloshi me qëndrimin e tij gjatë zgjedhjeve të fundit bashkiake në Tiranës. Meta, që me sa dijmë nuk ka brumë të mirëfilltë historiani, u përpoq – edhe ai tue përfitue prej klimës së ndezun dhe prej nivelit të naltë të sheqerit së gjak – me kapë ndonji votë enveristash për zgjedhjet e ardhshme.

Kështu, penduli apo lavjerrësi i demagogjisë u përkund këto ditë prej nacionalizmit kallp tek neoenverizmi i vërtetë. Dihet tashma se Berisha e Meta improvizojnë në politikë, por tek ne kjo taktikë ka sukses, pse logjika e ftohtë tek qenjet pa kujtesë nuk pin ujë.

Koalicioni i sotëm në pushtet, po të fitojë zgjedhjet e ardhshme (e kjo gja s’mund të përjashtohet, sidomos tue pasë parasysh mefshtësinë e opozitës që paraqitet si nji film pa ngjyra e pa zâ i viteve ’20), Shqipninë do ta qeverisnin dy forca të dobta moralisht, pa ide, pa fair play e pa objektiva, por gjithsesi të suksesshme në Babiloninë shqiptare.

Në kujtesën e shqiptarëve do të mbetet imazhi e nji torte karnavaleske; prej mendjes së tyne s’do të shlyhet pamja e Berishës me Rita Orën – e cila siç dihet frymzon vetëm ndjenja të pastra kombëtare; s’do të harrohen as zbukurimet kitsch në Tiranë; do të mbahet mend hekatomba e qingjave që s’patën fatin me ndie fjalimet me nji retorikë mjerane që s’ia linin mangut asaj të Enver Hoxhës së viteve kur vuente prej dementia senilis e shestonte plane për me ua ndalë vrullin armatave sovjetike në luginën e Vardarit e luftanijeve të NATO-s në brigjet e bunkerizueme të Jonit!

Ah, Enver Hoxha, ai që të pushkatonte edhe për nji vjedhje prej disa qindra mija lekësh, sot po hosanohet prej disave që kanë vesin e keq antisocialist me fut në xhep pasuninë kombtare!

32

E shtunë, 8 dhjetor 2012

www.mapo.al

Ftesë për bashkëpunim

Elkos Trading Center

në Qytetin e Fierit

Elkos Group së shpejti bënë hapjen e supermarketit “ELKOS Trading Center” në qytetin e Fierit.

Në kuadër të supermarketit do të bëhet shitja e produkteve të : ·Tekstilit, ·Tekstilit shtëpiak,·Këpucëve , ·Teknikës së bardhë·Teknikës së amvisërisë, ·Mishit të freskët dhe të përpunuar, ·Frutave dhe perimeve.

Ftojmë të gjithë të interesuarit që janë prodhues vendor, përpunues dhe importues të këtyre produkteve që më datën 07 dhe 08 .12.2012 të marrin pjesë në takimin, që do të mbahet në Hotel Bleart në qytetin e Durrësit duke filluar në ora 09:00. Për informata më të hollësishme mund të kontaktoni në numrin e tel: 0038649772307 dhe email en@elkosgroup.com.

Supermarketi është i sipërfaqes mbi 7500 m2 dhe mund të shikohet dhe vizitohet çdo ditë pune.

Supermarketi planifikohet të fillojë aktivitetin më datën 21.12.2012.

liBri i ri i

Blendi Fevziut

100 vjet

Një ekskursioN Në politikëN e shtetit shqiptar (1912 – 2012) Ismail Qemali, Princ Vidi, Ahmet Zogu, Enver Hoxha, Ramiz Alia, Sali Berisha, Fatos Nano, të gjithë bashkë në një libër! Një ekskursion në politikën e shtetit shqiptar nga 1912 deri më sot!