Jak pisać o SGPiS? PAWEŁ TANEWSKI

FOT. ARCHIWUM SGH

darstwa Społecznego, który wraz z powołanym w 1968 r. Wydziałem Ekonomiczno-Społecznym prowadził badania nad społecznymi skutkami gospodarowania.

Rozpoczęto badania interdyscyplinarne, międzykatedralne, a nawet między uczelniami. Przykładami takich działań były stworzony z inicjatywy Aleksego Wakara Instytut Podstawowych Problemów Handlu oraz Międzyuczelniany Zakład Problematyki Gospodarki Krajów Rozwijających się, zorganizowany wspólnie z Uniwersytetem Warszawskim. Zakład stał się podstawą Instytutu Gospodarki Krajów Rozwijających się. W SGPiS podjęto się także kształcenia obcokrajowców w trybie studiów podyplomowych. W roku 1962 uruchomiono Wyższy Kurs Planowania Gospodarczego dla Cudzoziemców w wersjach angielskiej i francuskiej. Kurs ukończyło kilkuset słuchaczy, głównie ekonomistów, działaczy gospodarczych i planistów z krajów gospodarczo słabiej rozwiniętych.

W ramach utrwalania tradycji w 1966 r. zorganizowano uroczyste obchody 60-lecia uczelni. Wiele auli i sal dydaktycznych nazwano nazwiskami wybitnych profesorów szkoły. Uroczysta inauguracja tego jubileuszu odbyła się z udziałem licznych gości 13 października 1966 r. W tym dniu po raz pierwszy w historii uczelni Senat wystąpił w togach, z łańcuchami i insygniami rektorskimi.

Szczególnie trudne w naszym kraju były wydarzenia marca 1968 r. Protest studencki przeciwko polityce władz państwowych przebiegał w SGPiS, w porównaniu z innymi uczelniami warszawskimi, dość spokojnie. Jednak w atmosferze nietolerancji doszło do licznych zwolnień wśród wykładowców. Z uczelni odszedł wybitny ekonomista prof. Michał Kalecki.

W czerwcu 1970 r. Senat przyznał tytuł doktora honoris causa Edwardowi Lipińskiemu, którego poglądy były krytyczne w stosunku do władzy państwowej. Tradycja nadawania tego honorowego tytułu pojawiła się w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w połowie lat sześćdziesiątych, gdy rektorem był prof. Wiesław Sadowski. Jako pierwszy zaszczytny tytuł doktora honoris causa SGPiS otrzymał w 1968 r. Leonid Witaljewicz Kantorowicz – radziecki matematyk i ekonomista, który kilka lat później (w 1975 r.) razem z Tjallingiem Koopmansem otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii za wkład do teorii optymalnej alokacji zasobów. Profesor Kantorowicz odebrał dyplom doktora honoris causa dopiero w 1976 r.

W latach siedemdziesiątych powstał ogólnopolski system sterowania badaniami naukowymi, których podstawą stały się instytuty badawcze. W SGPiS, obok dotychczas działających, pojawiły się ogólnouczelniane instytuty naukowo-badawcze: Funkcjonowania Gospodarki Narodowej, Rozwoju Gospodarczego, Cybernetyki i Zarządzania oraz Gospodarki Światowej.

Znacznie zwiększyła się liczba studentów, przekraczając 10 tys. Część słuchaczy korzystała z punktów konsultacyjnych w Białymstoku i Olsztynie.

Zmiany posierpniowe w 1980 r. przyniosły powstanie uczelnianej organizacji związku „Solidarność” i Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Wydarzenia w kraju znalazły odbicie w trzytygodniowym strajku w SGPiS jesienią 1981 r. Wpro-

Dekret o przekształceniu Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie w Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie

Tablica poświęcona pamięci Augusta Zielińskiego – założyciela Wyższych Kursów Handlowych, odsłonięta w 1949 r. w Budynku A, gdy ukończono odbudowę gmachu spalonego w 1944 r.

FOT. ARCHIWUM SGH

FOT. ARCHIWUM SGH

wadzenie stanu wojennego spowodowało zmiany personalne na poziomie wydziałów i ograniczenie samorządności uczelni.

Lata osiemdziesiąte przyniosły znaczną poprawę warunków lokalowych SGPiS – w 1985 r. oddano do użytku Budynek F, którego architektura jednak zdecydowanie odbiegała od innych budowli zaprojektowanych przez architekta Jana Witkiewicza-Koszczyca. Ponadto dla uczelni udało się pozyskać budynek przy ulicy Wiśniowej, w którym umieszczono ówczesny Wydział Ekonomiczno-Społeczny, przy ulicy Batorego wybudowano pawilon z przeznaczeniem na stołówkę, zaś budynek na Polu Mokotowskim przeznaczono na klub studencki, a trzecie piętro w Budynku Głównym zaadaptowano na potrzeby administracji.

W SGPiS utworzono początkowo cztery wydziały: Planowania Przemysłu, Statystyczny, Planowania Finansowego, Planowania Han-

Międzynarodowe seminarium studenckie. Przemawia JM Rektor prof. Wiesław Sadowski

Międzynarodowe seminarium studenckie, kwiecień 1978 r. Przemawia Krzysztof Kalicki

Tablica poświęcona pamięci profesorów Szkoły Handlowej im. Leopolda Kronenberga, odsłonięta w 1949 r. w Budynku A, gdy ukończono odbudowę gmachu spalonego w 1944 r. dlu. Później utworzono Ekonomiki Rolnictwa, następnie wydziały Rolnictwa i Przemysłu połączono w Wydział Ekonomiki Produkcji, a wydziały Statystyki i Finansów w jeden Wydział Finansów i Statystyki. W latach 1954–1959 działał także Wydział Ogólnoekonomiczny. Ze Szkoły Głównej Służby Zagranicznej przeniesiono do SGPiS Wydział Handlu Zagranicznego (rok akademicki 1954/1955) oraz powołano nowy Wydział Ekonomiczno-Społeczny (rok akademicki 1968/1969). Na początku lat osiemdziesiątych powołano Wydział Spółdzielczo-Ekonomiczny w Rzeszowie, który rozpoczął działalność w roku akademickim 1984/1985.

W marcu 1990 r. Senat podjął decyzję o likwidacji wydziałów i powołaniu struktury kolegialnej, a także o zmianach programowych. Ponadto 4 lipca 1990 r. zdecydował o powrocie uczelni do dawnej nazwy – Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. W wyborach przeprowadzonych 5 listopada 1990 r. rektorem został Aleksander Müller. Rozpoczął się kolejny etap w dziejach uczelni.