In de Schijnwerper: Chauffeuse Lammy pagina

Een leuk weetje: maar 3% van het totale aantal chauffeurs is vrouw. Lammy is daar één van en Mulder Training mocht haar opleiden tot chauffeur in opdracht van haar werkgever Jansen Transport. Hoe gaaf en stoer is dat? Marijke romkes en Wietske de ridder – Mulder van Mulder Training wilden Lammy hier graag over spreken en met dit korte interview andere vrouwen motiveren en aansporen. Zeg nou zelf, een vrouw in deze grotendeels mannenwereld is toch super inspirerend!

Vrolijk komt Lammy binnenstappen in de kantine van Mulder Training. Wij kennen haar als een goedlachse, gezellige en verzorgde dame. Niet direct het type waarvan je verwacht dat ze vrachtwagenchauffeur is. Lammy heeft een zijinstroomtraject gevolgd via het Sectorinstituut Transport en Logistiek, waarbij ze zich heeft laten omscholen tot chauffeur. In dit traject wordt 70% van de rijopleiding vergoed middels subsidie, 15% wordt betaald door het bedrijf en 15% is voor eigen rekening. Dit maakt het laagdrempeliger voor mensen om deze stap te zetten. Het bedrijf biedt een baangarantie en de baan start zodra de kandidaat geslaagd is voor het rijexamen. Het is speciaal gericht op mensen die een carrière switch willen maken en STL wil daarmee het chauffeurstekort in Nederland aanpakken. Mulder Training is gecertificeerd opleider voor onder andere zijinstromers.

We zijn benieuwd hoe Lammy dit traject heeft ervaren en hoe het haar nu bevalt om als vrouwelijke chauffeur aan het werk te zijn. Onder het genot van een ‘bekkien’, gaan we in gesprek.

Waar komt je wens om chauffeur te worden vandaan?

Het heeft me stiekem altijd al getrokken. Ik ben op Urk geboren, maar ben opgegroeid in ZuidAfrika. Een aantal jaren geleden ben ik weer naar Nederland geëmigreerd. Vorig jaar was ik terug in Zuid-Afrika om mijn vader te helpen tijdens zijn ziekte. Hij zei dat hij mij wel vrachtwagen chauffeur zag worden. Ook hebben we eens een optocht georganiseerd met vrachtwagens van Jansen Transport voor mijn zus. Zij werkte daar en we wilden haar een hart onder de riem steken omdat zij veel last had van heimwee naar Zuid-Afrika. Die grote vrachtwagens door de straat vond ik prachtig en dit vergrootte mijn wens om daar iets mee te gaan doen.

Wat deed je, voordat je het roer omgooide?

Ooit ben ik begonnen als broodbakker. Op het moment dat aangegeven werd dat mijn baan zou verdwijnen, heb ik de knoop doorgehakt. Eerst zei mijn zus grappend: "Dan word je toch vrachtwagenchauffeur". Dat plan werd steeds serieuzer en via het subsidietraject van STL ook nog eens haalbaar.

Hoe kijk je terug op de rijlesperiode?

Het was zó gaaf, ik volgde echt met heel veel plezier de rijlessen. Iedere week had ik rijles, maar het liefst leste ik iedere dag. Ik wilde zo graag van alles leren over de vrachtwagen en les krijgen van de instructeurs, die veel ervaring hebben. Zij hebben me veel bijgebracht en zelfvertrouwen gegeven. Ik kijk terug op een leuke en leerzame periode.

Van de instructeurs kregen we inderdaad wel door dat jij een ontzettend leergierige leerling was. Wat vond je lastig tijdens de rijlessen?

Vaak stuurde ik veel te snel en te veel, terwijl dit helemaal niet nodig was. Met name met het manoeuvreren. Dit is nu wel echt iets waar ik over na moet denken, maar gelukkig gaat mij dit nu goed af. Ik weet nog goed dat ik ook mijn ‘plaats op de weg’ lastig vond. Dat was ook tijdens de testdag, een dag waarop STL beslist of je in aanmerking komt voor de subsidie, een verbeterpunt. Rijden in een ‘kleine’ personenwagen is natuurlijk ook heel anders dan in een grote truck. Later werd ik wat zelfverzekerder en heb ik dit goed onder controle gekregen. In de wagen waar ik nu in rijd hoor je een pieptoon als je over of tegen de witte streep rijdt. Deze heb ik nu nog niet één keer gehoord. Goed hé?!

Geslaagd! Wat nu?

Eindelijk rijden. Eigenlijk zit ik nog in mijn leertijd. Ik kan nog lang niet alles, maar ik geniet volop. Momenteel doe ik bij Jansen Transport veel lokaal werk hier over het industrieterrein, rangeerwerk en ik ben al een paar keer naar België geweest.

Wat maakt chauffeur zijn zo leuk?

Elke dag is anders en ik ontmoet iedere dag nieuwe mensen. Je komt op de mooiste plekken en het is echt genieten. Af en toe lijkt het wel eens een mini-vakantie. En de cabine is mijn eigen plekje, dat maakt het zo leuk. Wat ik ook interessant vind, is alles wat erbij komt kijken. Het logistieke proces, wat er voor en na de rit gebeurt.

Denk je dat je anders wordt behandeld, als vrouwelijke chauffeur?

Ja, dat denk ik wel. Met name op Urk merk ik dat iedereen heel behulpzaam is. Misschien wordt mij als vrouw sneller hulp aangeboden. Toch merk ik dat collega chauffeurs mij wel echt als één van hen zien. Dat ben ik ook, maar toch krijg je soms nog wel eens een rottige opmerking. Dat negeer ik gewoon.

Wat is het grootste verschil tussen mannelijke en vrouwelijke chauffeurs?

Vrouwen zijn wat voorzichtiger, mannen durven wel wat meer. Ik denk dat vrouwen toch wat langer nadenken bij de handelingen. Dat kan een goede eigenschap zijn, maar soms ook niet.

Wat wil je vrouwen meegeven die chauffeur willen worden?

Gewoon doen! Het is zo ontzettend leuk werk. Je hebt heel veel vrijheid en wat voor moois je allemaal tegenkomt! Ik kan hier echt van genieten. Het kan soms fysiek wel wat zwaar zijn, maar ook hier zijn allerlei foefjes voor om het werk toch goed te kunnen doen. Ook zijn er veel soorten vervoer, waarbij het fysieke deel veel minder aan de orde is. En: vragen staat vrij. Met een beetje hulp kom je er altijd!