Nieuws uit het wijkcontract: Het BuurtPensioen

Eén op acht Brusselaars heeft soms wat hulp nodig, maar niemand om die hulp aan te vragen. Veel ouderen leven alleen en kennen hun buren niet. Binnen het wijkcontract is er daarom nu een hulpnetwerk van buren: het BuurtPensioen. Een netwerk dat sociaal isolement en eenzaamheid tegengaat. Een gesprek met begeleidster Saida Rian van vzw Kenniscentrum WWZ.

“Met BuurtPensioen willen we de sociale cohesie in de wijk vergroten door een netwerk van buren op te richten die wederzijdse hulp aanbieden. Iedereen die hulp nodig heeft of een handje wil toesteken, kan aansluiten. Denk daarbij aan kleine zaken: meebrengen van wat boodschappen, een kapotte lamp vervangen of gewoon een koffie gaan drinken. We zijn geen alternatief voor familie- of thuishulp.”

“Onze belangrijkste doelgroep zijn ouderen of mensen die alleen zijn of zich eenzaam voelen. Maar uiteraard is iedereen welkom. Mensen met een vraag of aanbod kunnen naar mij komen. Elke maandagnamiddag houd ik permanentie. Ik analyseer de hulpvraag om te kijken of ze past binnen het project. Daarna probeer ik vraag en aanbod zo goed mogelijk op elkaar af te stemmen. Zo heb ik een journalist die graag wat tijd met anderen wou doorbrengen in contact gebracht met een leerkracht Frans, omdat ik vermoedde dat zij wel gemeenschappelijke interesses zouden hebben.”

Ik had nooit verwacht zoveel mensen te ontmoeten. Ik was erg blij dat ik Christelle, die net een moeilijke rouw heeft doorgemaakt, een dienst kon bewijzen. Op haar beurt is zij altijd bereid mijn teksten te corrigeren.

“Naast de wekelijkse permanentie organiseer ik elke maand ook een gezellig ontmoetingsmoment. Dit vindt meestal plaats in de Taverne Ter Linden en is open voor iedereen. Soms bespreken we een thema of delen mensen hun ervaringen of verwachtingen. Het zorgt ervoor dat buurtbewoners elkaar ontmoeten, ook al bieden ze elkaar (nog) geen hulp aan.”

Ik heb het heel druk, maar de maandelijkse bijeenkomsten doen me deugd. Het gaat nog steeds niet zo goed met Valerie, daarom houd ik contact met haar. Discreet, natuurlijk. Een eenzaam persoon hoeft zich niet verlaten te voelen, maar het is ook niet goed om hem te storen.

“Wederkerigheid is binnen het project zeer belangrijk: we gaan altijd op zoek naar wat iemand in ruil kan aanbieden, volgens zijn of haar mogelijkheden, hoe klein ook. Zo willen we iedereen het gevoel geven dat ze zelfstandig kunnen zijn en ieders talent valoriseren. Er was bijvoorbeeld een oudere dame die graag bezoek kreeg, maar niet goed wist ze te bieden had. Na wat doorvragen bleek dat ze goed was in het bakken van cake. Zo hadden we meteen een heerlijke versnapering voor tijdens de maandelijkse bijeenkomsten.”

“Momenteel tellen we een twintigtal vrijwilligers. Het duurde even om het netwerk op te starten en bekendheid te geven. Gelukkig telt het project BuurtPensioen al tien antennes in Brussel en kunnen we onderling ervaring en kennis delen. We werken samen met centrum Viva! in Jette, waar ook een antenne is. Verder houd ik ook contact met andere partners uit het wijkcontract zoals L’Abordage en Femme de la rue.”

“De komende maanden wil ik graag nog meer naar buiten trekken. En in de toekomst wil ik ook vormingen organiseren voor de vrijwilligers, bijvoorbeeld rond empathie, geweldloze communicatie en hoe je je limieten goed aangeeft. Ik merk uit de maandelijkse momenten dat daar vraag naar is. Daarvoor werken we samen met Samen Toujours, die net zoals BuurtPensioen werkt, maar in andere Brusselse gemeenten.”

Interesse om aan te sluiten? Contacteer Saida op 0484 48 41 18 of via buurtpensioen.magritte@gmail.com, of kom eens langs tijdens de permanentie in GC Essegem op maandag van 14 tot 16 uur.