1 minute read
Verdwaald in de recyclefabriek
De klas van Skyler en Daan krijgt een rondleiding door een fabriek waar ze batterijen recyclen. Bij de lopende band treuzelen Skyler en Daan en ze raken de rest van de groep kwijt. Overal om zich heen zien ze enorme machines die sissende en schurende geluiden maken. Maar achter een reusachtige zwarte oven merkt Skyler een metalen deur op. Gelukkig! Of toch niet?
‘Weet je zeker dat we hier naar binnen mogen?’ fluistert Daan. Hij kijkt een beetje angstig naar de grote, grijze deur. ‘Meestal betekent zo’n zware deur dat er iets gevaarlijks achter zit.’ Skyler haalt haar schouders op. ‘Dan zouden ze hem toch wel afsluiten? De deur staat op een kier. Kom op, wil je terug naar de rest, of niet?’ Daan hinkt van de ene op de andere voet en bijt op zijn duimnagel. ‘Ik weet het niet,’ mompelt hij. Intussen duwt Skyler al met twee handen de deur een stukje verder open. ‘Wauw! Wat is dit?’ Aarzelend zet Daan een stap vooruit. Ze staan in een kleine, maar hoge hal. Boven hen valt het zonlicht door een glazen dak. ‘Er zijn drie deuren! Welke zullen we nemen?’ Skyler kijkt nieuwsgierig om zich heen. ‘Geel, rood of groen?’ ‘Misschien kunnen we maar beter teruggaan,’ piept Daan. Maar net als hij zich omdraait, valt de grote, grijze deur met een oorverdovende klap dicht. BAM! ‘Neee!’ Hij bonkt op de deur. ‘Help, we zitten vast! Ik ... ik krijg geen adem. We gaan hier doooood!’ ‘Jeetje, doe eens rustig, joh.’ Skyler loopt op haar gemak een rondje door de hal. ‘Hee, kijk hier eens, Daan. Een plattegrond! Zie je wel, niks aan de hand.’ ‘Echt? Hoe komen we terug? Laat eens zien.’ Skyler prikt met haar vinger op de kaart die tussen de deuren hangt. ‘Eens kijken, we hoeven alleen maar ... eh ...’
‘Dit is geen plattegrond, dit is een doolhof,’ kreunt Daan. ‘En hoe weten we nu welke deur we moeten
kiezen?’