Samen delen wij de zorg
Buurtpony Teun hoort er ‘gewoon’ bij
Voorbij de zorg
Frans slaat vrolijk door op het ritme van het leven
Slimme zorg
Wonderfoon zorgt voor bijzondere momenten
Neem gratis mee
juli 2024 jaargang
Inhoudsopgave
Omgaan met ouder worden
Ergotherapeut Eva is een grote steun voor Annie
Even delen 5
Kort nieuws
Mooie dagen bij
Dagvoorziening verbreedt het leven van Annie 6
Samen delen wij de zorg
Buurtpony Teun hoort er ‘gewoon’ bij
Vrijwilligers in hart en nieren: Riny en Esra 8
Zij maken het verschil
Hartwerkers Esther is een kleurrijke verschijning
Voorbij de zorg Frans is van alle markten thuis
Slimme zorg
Wonderfoon zorgt voor bijzondere momenten
Puzzel Puzzel mee voor een mooie prijs!
De kracht van ouderen
Wat kan iemand nog zelf? In de wijkverpleging is deze vraag al volledig ingeburgerd. Een aanpak die past bij onze visie op eigen regie en die ook in onze woonzorgcentra steeds meer vorm gaat krijgen.
Eigen regie en zelfstandigheid staan bij Zorggroep Sint Maarten altijd voorop, ook als ouderdom de mogelijkheden moeilijker maakt. We richten ons voorbij de zorg op een betekenisvol leven, waarbij we uitgaan van wat mensen nog wél kunnen. Elke dag opnieuw gaan we uit van de kracht van mensen, hun mogelijkheden en hun talent.
En dat er kracht zit in onze bewoners blijkt ook in deze editie van Deel je leven Magazine. Zo lees je over Frans die nog regelmatig achter het drumstel
plaatsneemt, over Annie die op 91-jarige leeftijd nog wekelijks haar baantjes trekt in het zwembad en over dierenliefhebber Jan die met hulp van thuis- en mantelzorg nog steeds thuis woont en daar voor zijn geliefde pony Teun zorgt.
In een van de verhalen verwoordt de pas 17-jarige Esra, vrijwilliger bij de Polbeek, het misschien nog wel het mooist: “Er zit echt pit in ouderen.” Daar sluiten we ons graag bij aan.
We wensen jullie veel leesplezier!
Patricia Bangma & André Endeman Raad van Bestuur, Zorggroep Sint Maarten
Deel je leven is ons antwoord om te kunnen werken vanuit ons hart. We zien dat mensen willen bijdragen aan het welzijn en geluk van anderen en elkaar veel te bieden hebben. Een gedeeld leven is een gelukkiger leven. Juist in tijden waarin het leven voor velen individueel en eenzaam is, kiezen wij er bewust voor om ons leven aan elkaar te verbinden.
www.zorggroepsintmaarten.nl
Colofon
Juli 2024
Deel je leven is een uitgave van:
Zorggroep Sint Maarten Postbus 244, 7570 AE Oldenzaal
Redactie
Team communicatie communicatie@zorggroepsintmaarten.nl
Concept en realisatie
Geen Blad voor de Mond www.gbvdm.nl
Fotografie
Rikkert Harink
Masterphoto
Tekst
Geen Blad voor de Mond
Ditta op den Dries
Druk
Van Marle Grafische Bedrijven
‘Natuurlijk mis ik wat vrijheid, maar ik kan nog genoeg’
In 2020 verhuisde Annie Benneker (87) naar woonzorgcentrum
Molenkamp in Oldenzaal. Daar ontmoette ze ergotherapeut Eva Schoneveld. “Ik heb Eva in het begin heel veel nodig gehad. Wat ik nog kan, wil ik namelijk heel graag zelf doen.”
Toen Annie nog in De Lutte woonde, oefende ze elke dag vijf minuten met haar scootmobiel. Na de coronatijd ontbrak het vertrouwen om op pad te gaan. “Maar mijn wens om naar buiten te gaan was heel groot.” Ergotherapeut Eva Schoneveld hielp met scootmobiellessen, gaf tips voor lopen met de rollator en droeg aangepast bestek aan. Door een aantal tia’s gingen Annies handen en benen helaas achteruit. Het vertrouwen in de scootmobiel was hierdoor weg, waarop Annie besloot hem in te leveren. Een krachtig besluit. Annie: “Ik ben heel blij dat ik dat zelf aan kan geven. Natuurlijk mis ik de vrijheid van de scootmobiel, maar ik kan nog genoeg.”
‘Een grote wens om naar buiten te gaan’
Mentaal en fysiek
Inmiddels trekt ze erop uit in een elektrische rolstoel
met een speciale steun, waardoor haar hand niet van de knop kan afglijden. “Zonder Eva was niet nooit gelukt”, vertelt Annie. “Er is in die vier jaar veel gebeurd. Zij is niet alleen fysiek, maar ook zeker mentaal een enorme steun voor mij geweest.”
In de zon genieten
Ergotherapeut Eva Schoneveld: “Het is heel belangrijk om écht te luisteren naar bewoners. Het gaat niet alleen om een hulpmiddel, maar ook om een stukje vertrouwen.”
Als ergotherapeut bekijkt Eva hoe zelfstandigheid vergroot kan worden, zodat mensen blijven genieten.
“Laatst zag ik mevrouw Benneker al stralend in de zon zitten in haar rolstoel. Dat is voor mij echt genieten.”
Wensen waarmaken
“Hadden we het maar geweten dat dit mogelijk was.” Helaas horen de vrijwilligers van de Wensambulance Oost-Nederland dit nog steeds te vaak. Daarom wijzen we onze lezers graag op de vele mogelijkheden die er zijn om wensen van terminale of ernstig zieke personen te verwezenlijken.
De Wensambulance biedt hiervoor liggend vervoer inclusief begeleiding door vrijwilligers. Hiermee verzorgen ze mensen een onvergetelijke dag waarbij ze even hun ziekte kunnen vergeten.
Meer weten over de mogelijkheden? Kijk dan op: www.wensambulance.nl.
Expositie 50 jaar Polbeek
In verband met het 50-jarig jubileum van Polbeek is aldaar nog tot en met eind september de tentoonstelling 50 jaar Polbeek te bewonderen.
De tentoonstelling geeft een uniek tijdsbeeld van het oprichtingsjaar 1974 en laat aan de hand van prachtige foto’s en voorwerpen de geschiedenis van Polbeek zien. Van bijzondere archeologische vondsten die ter plekke zijn gevonden tot de nieuwste zorgtechnologie. Komt dat zien!
EVEN DELEN
Documentaire
tip: Vergeet niet dat ik van je hou
In ‘Vergeet niet dat ik van je hou’ volgt documentairemaker Olaf Koelewijn het echtpaar Jan en Annemarie Hubers. Jan (67) kreeg in 2022 te horen dat hij de ziekte van Alzheimer heeft. Olaf volgt Jan en Annemarie voor langere tijd en laat zien wat het echtpaar meemaakt en hoe ze met de ziekte omgaan.
De eerste 2 afleveringen die zijn gemaakt in
Kort nieuws
‘Na het zwemmen smaakt het eten nóg lekkerder’
Annie Reinders-Vos (91) is een echte waterrat. Zwemmen is haar grootste hobby. Met haar man Herman trok ze heel veel baantjes in zwembad Vondersweijde in Oldenzaal. Nu ze alleen is stapt ze elke dinsdag in een busje van Zorggroep Sint Maarten richting het zwembad in Rossum. “Heerlijk warm water daar!”, zegt ze.
Annie is blij dat ze de stap naar de dagvoorziening heeft genomen.
Het is niet alleen het zwemmen waar ze zich op verheugt. Het is ook de geur van het warme eten bij thuiskomst in woonzorgcentrum Gereia, waar ze sinds drie jaar aanschuift bij de dagvoorziening. “Ik ruik het eten vaak al in de verte. Ik ben dol op de pannenkoekjes met spek of appelmoes. Het is hier echt goed voor elkaar met het eten, hoor! En na het zwemmen smaakt het nóg lekkerder.”
Rome, Parijs en Londen
Annie Reinders woont dicht bij het centrum van Oldenzaal. “Waar vroeger het Duitse klooster was. Eén muur staat er nog. Als kinderen waren we nieuwsgierig en probeerden we altijd over de rand van dat muurtje te kijken”, herinnert ze zich. Ze trouwde met Herman, haar grote liefde. “We hebben samen een heel mooi leven gehad. We gingen overal naartoe. Naar Rome, Parijs en Londen bijvoorbeeld. Kinderen hebben we tot ons verdriet nooit gekregen.”
‘Op
de eerste dag gingen we al toeren naar het Arboretum’
Overal naartoe
Toen Herman zeven jaar geleden overleed was Annie veel alleen. “Ik heb er het beste van proberen te maken. Ik had een scootmobiel en reed overal naartoe, zelfs naar familie in Tubbergen. Dat was heerlijk, totdat ik een ongeluk kreeg. Dat kwam omdat ik slecht diepte kan zien. Ik dacht: nou Annie… daar ga je met je goeie gedrag. Ik lag een week in het ziekenhuis en moest zes weken revalideren. Daarna heb ik nooit meer op de scootmobiel gereden. Maar toch zou ik het anderen wel aanraden.”
Dol op spelletjes
Na het ongeluk werd haar wereldje kleiner. Daarom bezoekt Annie nu alweer drie jaar de dagvoorziening in Gereia. “Het is niet zo dat ik me thuis niet vermaak, hoor! Ik heb een leestafel waarin tekst vergroot wordt. En veel luisterboeken
over de oorlog. Maar ik ben heel blij dat ik de stap naar de dagvoorziening bij Gereia heb genomen. Op de eerste dag gingen we al toeren naar het Arboretum Poort Bulten. Ik zat er meteen tussen. Jolanda en Monique, onze vaste begeleiders, maken het heel gezellig voor onze groep. We doen veel spelactiviteiten. Rummikub met vergrote stenen bijvoorbeeld. Daar hou ik van! Dagvoorziening verbreedt mijn leven en ik zou het voor geen goud willen missen.”
Op reis
Ga reizen, is de tip van Annie aan de jongere generatie. “Ga wandelen in Oostenrijk. Of steden bezoeken. Herman en ik hebben een mooi leven gehad. We zijn overal geweest en hebben daar erg van genoten. Ik zeg vaak tegen jongelui: ‘Je moet het nú doen!”
Buurtpony Teun hoort er ‘gewoon’ bij
Jan van Benthem (74) uit Ootmarsum is een echte dierenliefhebber. Altijd al geweest. Het was daarom heel zuur dat hij, vanwege zijn gezondheid, afscheid moest nemen van zijn pony Teun. Gelukkig stak buurvrouw Kim daar resoluut een stokje voor.
Jan en Kim delen de zorg voor buurtpony Teun.
Met zijn rollator stapt Jan zijn grote tuin aan de Denekamperstraat in. Het miezert, maar daar trekt hij zich bitter weinig van aan. Jan is op weg naar Teun, zijn pony, die al vele jaren in zijn tuin graast. Dikke vrienden zijn ze, dat zie je zo. Al trekt Teun wat nukkig z’n kop terug als Jan hem plagend aan z’n manen trekt. Jan klopt Teun op z’n rug en vertelt dat het dier een eigenzinnig karakter heeft. Net als hij.
Pijnlijke besluiten
Jan kreeg zijn pony toen hij 50 werd. Destijds werkte hij als timmerman in de bouw. Hij verheugde zich op zijn pensioen en had plannen genoeg.
Jan wilde zijn huis schilderen, vrijwilliger bij de Heemkundevereniging worden en maaltijden voor Tafeltje Dekje bezorgen. Maar zijn leven liep compleet anders. Op zijn 59e, een maand nadat hij met vervroegd pensioen ging, kreeg hij een herseninfarct. Na zijn ziekenhuisperiode verbleef hij nog maandenlang in revalidatiecentrum Roessingh.
Er moesten pijnlijke besluiten genomen worden, vertelt zijn nicht Ria Kamphuis. “Jan was altijd een handige Harry, maar klussen zat er niet meer in. Ook moest hij zijn auto en zijn Harley Davidson wegdoen. Gelukkig kon hij wel thuis blijven wonen.”
Op maandag en woensdag gaat Jan nu naar Erve Harmelink in Fleringen en met dank aan de dagelijkse zorg van Maartje Thuiszorg en de inzet van mantelzorg woont Jan nog altijd zelfstandig.
‘In onze drie huiskamers is altijd wel iets te doen’
Noaberschop
Hoewel Jan en zijn pony Teun al jarenlang dikke maatjes zijn, kwam er een dag dat Jan de zorg voor Teun te zwaar vond worden. Hij besloot de pony te verkopen aan veehandelaar Groeneveld. Met pijn in z’n hart, maar dat leek hem het beste. En zo kon het gebeuren dat buurvrouw Kim Dijkhuis, die Jan al 2 ½ jaar bijstaat in de zorg voor Teun, op een zaterdagmiddag door haar keukenraam keek
en zag dat Teun aan een touw werd weggevoerd door de veehandelaar. Ze ging meteen naar Jan om opheldering te vragen. Jan vertelde dat Teun wegging en niet meer terug zou komen. Maar daar waren Kim én de buurt het niet mee eens. “We vonden het maar kaal zonder Teun en hebben hem weer opgehaald. Op woensdag was hij alweer terug in de wei. En daar was Jan heel blij mee!”, zegt Kim. Sindsdien zorgt zij ervoor dat Teun de buurtpony een schone waterbak en hok heeft.
Warme aandacht
Elke morgen staat Teun bij het hek. De buurtbewoners weten dat en nemen iets lekkers voor hem mee. Een appel, een suikerklontje of een stuk brood. Ook een wortel gaat er heel goed in, weten ze. “Hij krijgt warme aandacht uit de buurt”, zegt Kim. “Dat doen we uit noaberschop. Teun hoort er gewoon bij in onze buurt.”
Samen delen wij de zorg
‘Er zit echt pit in ouderen’
Bij woonzorgcentrum de Polbeek in Zutphen staat elke woensdagavond ‘Koffiemoment met een Plusje’ op het programma. Riny Vunderink (71) en Esra Koycu (17) zorgen ervoor dat bewoners het tijdens die activiteit helemaal naar hun zin hebben. “Heerlijk om dit werk te mogen doen”, zegt Riny.
Enkele bewoners zitten al klaar aan de koffietafel, benieuwd naar wat ze vanavond voor activiteit voorgeschoteld krijgen. Dat is elke week weer iets anders. “We voegen elke woensdagavond iets extra’s toe aan het gebruikelijke koffiemoment. Dat kan een spelletje zijn, een geheugentraining of een zanguurtje. Onze welzijnsafdeling bedenkt de activiteiten en van de late dienst horen we dan wat we die avond gaan doen”, vertellen Esra en Riny.
Beetje eenzaam
Riny is al elf jaar vrijwilliger bij Zorggroep Sint Maarten. Sinds twee jaar woont ze in een aanleunwoning van Polbeek. Ze hoeft alleen maar een lange gang door om bij Huiskamer 2 te komen, de plek waar ze zich dagelijks inzet als vrijwilliger. Hoe haar vrijwilligerswerk begon? “Ruim zes jaar geleden overleed mijn man. Mijn vier kinderen waren het huis al uit. Ik voelde me thuis een beetje
eenzaam en ben, op advies van de huisarts, naar een aanleunwoning bij Polbeek vertrokken. Vijf dagen in de week help ik nu de verzorging. Mijn vrijwilligerswerk zit vaak in kleine dingen. Een eitje voor bewoners koken, hun krantje ophalen, een rondje door het gebouw maken. Als we dan terug zijn zegt een bewoner vaak: ‘Ik heb het heel erg leuk gehad hoor!’. En daar doe ik het voor”, zegt Riny.
‘Als ik tijd heb, ben ik hier in het weekend ook’
Ervaring opdoen
Vrijwilliger Esra, scholier van het Isendoorn College, zit in 5 vwo. Ze wil later in de zorg werken. “Het liefst wil ik geneeskunde studeren. Ik hoop echt dat ik word ingeloot.” Op dit moment onderzoekt Esra welke vorm van zorg bij haar past. “Voor mij hoeft dit geen betaald baantje te zijn. Het gaat mij om de ervaring. Ik woon in Zutphen en heb contact gezocht met de vrijwilligerscoördinator van Zorggroep Sint Maarten. Ik mag nu op elke woensdag bij de Polbeek helpen bij ‘Koffiemoment met een Plusje’. En als ik tijd heb, ben ik hier in het weekend ook.”
Op tijd naar bed
Wat Esra hier is opgevallen is dat ouderen om acht uur ’s avonds al naar bed gaan. En ook hoe gezellig
bewoners het hier hebben. “Het is mooi om te zien hoe ze plezier maken met elkaar. Dat had ik niet verwacht. Er zit echt pit in ouderen.” Enkele bewoners schuiven inmiddels wat ongeduldig op de stoelen. Gaat de activiteit al beginnen? Riny en Esra reageren meteen. Het werk roept!
Leeftijdsgenoten verrast
Esra’s leeftijdsgenoten waren verrast toen ze vertelde dat ze vrijwilligerswerk in Polbeek ging doen. “Maar ze vonden het ook heel leuk. Inmiddels kan ik zeggen dat het een mooie ervaring is. Ik wil hier blijven totdat ik ga studeren.”
Kleurrijke verschijning bij Mariënbosch
Met haar roze broek is Esther een opvallende verschijning bij locatie Mariënbosch in Heerenveen. “Bewoners herkennen mij aan mijn kleurrijke kleding, dat is erg leuk!” Esther (20) is student Verpleegkunde en werkt als verzorgende IG bij Zorggroep Sint Maarten. En met veel plezier.
Toen Esther een advertentie in de krant zag voor de functie zorgondersteuner bij Mariënbosch was ze meteen enthousiast. “Ik wist altijd al dat ik met mensen wilde werken” vertelt Esther. “En werk wilde doen dat ertoe doet. Ik heb op aanraden van mijn ouders meteen gereageerd en na een leuk gesprek kon ik vrij snel aan de slag.” Als zorgondersteuner was Esther verantwoordelijk voor huishoudelijke taken. Daarnaast was ze een luisterend oor en deed ze leuke activiteiten met de bewoners.
‘Ik ga altijd met plezier naar mijn werk en kom met een glimlach weer thuis’
Esther zit nu in het derde jaar van de opleiding Verpleegkunde in Leeuwarden en onlangs is ze door Mariënbosch gevraagd om als verzorgende IG aan de slag te gaan. “Ik ben nu het eerste aanspreekpunt op de huiskamer, mag medicatie uitdelen en indien nodig verpleegtechnische handelingen uitvoeren. Dit vind ik erg leerzaam en interessant!” Momenteel loopt Esther ook nog stage in het ziekenhuis Tjongerschans, op de afdeling Interne Geneeskunde en Oncologie. “Het verschil tussen de ouderenzorg en ziekenhuis is groot. Het stukje persoonlijke aandacht is in het ziekenhuis minder dan in het woonzorgcentrum. Ik ben er nog niet uit waar mijn voorkeur naar uit gaat.”
Roze broek
Als we haar vragen wat haar werk bij Mariënbosch zo leuk maakt hoeft ze niet lang na te denken. “Het leukste vind ik dat je van waarde bent voor de bewoners. Ze zijn vaak heel dankbaar en vinden het fijn dat je er bent. Bewoners kunnen zich niet altijd meer zo goed uitdrukken, maar je ziet meteen dat ze het waarderen. Dat geeft een goed gevoel. En het zijn de kleine dingen die dit werk zo bijzonder maken. Zoals een bewoner die je naam onthoudt of mij herkennen aan mijn kleding. Ik vind het bijvoorbeeld leuk om opvallende broeken te dragen. Een roze broek of een met glitters.”
Stage op Curaçao
Esther heeft dit jaar een half jaar stagegelopen op Curaçao, bij een GGD instelling en tevens naschoolse opvang voor kinderen. “Een ontzettend leuke en leerzame ervaring!” En extra speciaal: toen ik terugkwam bij Mariënbosch had een van de bewoners een sprankel in haar ogen. Met een grote glimlach begroette ze mij: you’re back! Dat gaf zo’n bijzonder gevoel.”
‘Nu ik 50 ben, heb ik dé baan die het helemaal voor me is.’
Veelzijdige Frans slaat vrolijk door op het ritme van het leven
Bakkersknecht, muzikant, monteur, voetballer, kleermaker, cementgieter.
De 83-jarige Frans Goosink was het allemaal. Of beter gezegd: hij is het nog steeds, want ook in woonzorgcentrum Gerardus Majella in Denekamp wil Frans van geen stilzitten weten.
Hoewel Parkinson het leven steeds uitdagender maakt, ontbreekt het Frans niet aan levenslust én humor. “Ik kom uit Breklenkamp, een klein plaatsje vlak aan de grens bij Lattrop. Drie keer met de kloot schieten en je bent in Duitsland”, grinnikt hij. Het blijkt kenmerkend voor Frans die in het hele huis bekend staat om zijn vrolijke karakter. “Het is hier erg gezellig. Vooral op de vrijdag met de herengroep. Ik ben hier de raddraaier van het stel.”
Hard werken
Maar humor is slechts één kant van Frans, van hard werken is hij ook nooit vies geweest. Als 13-jarige jongen werkte hij al als knecht bij de aangrenzende bakkerij van disco Tijs in Lattrop. Na een uitstapje in de Confectie (onder andere bij Gelderman Textiel in Oldenzaal) kwam Frans uiteindelijk bij Holland Signaal (Thales) terecht. “Daar heb ik het uiteindelijk via allerlei interne opleidingen geschopt tot hoofdmonteur.”
Passie overgedragen
Vol trots vertelt Frans dat zowel zijn schoonzoon als kleinzoon inmiddels ook bij Thales werken. Zijn
passie voor bakken deelt hij met dochter Ingrid. “We hebben hiervoor zelfs samen een avondcursus gevolgd in Almelo.” Vier jaar geleden verloor hij zijn vrouw Ria met wie Frans ruim vijftig jaar alles deelde op naar eigen zeggen ‘het mooiste plekje van Nederland’.
‘Ik ben hier de raddraaier van het stel’
Muzikale traditie
Het verlies van zijn vrouw en de noodzakelijke verhuizing naar Geradus Majella viel hem zwaar. Maar inmiddels heeft Frans zijn draai gevonden. Vooral bakken doet hij graag en met regelmaat. Maar dat is nog niet alles, ook cement gieten, houtbewerken én muziek maken doet hij nog altijd vol passie. Waar hij vroeger meedrumde in het jongerenkoor en met zijn vrienden in een bandje zat, is in Gerardus Majella een nieuwe muzikale traditie geboren. Iedere keer als de Vrolijke Tukkers langskomen, drumt Frans een nummer vrolijk mee. Wat hij daarvan vindt? “Prachtig!”, aldus Frans met tranen in zijn ogen.
Wonderfoon zorgt voor bijzondere momenten
Soms kan simpele technologie de mooiste momenten opleveren.
Wijkverpleegkundige en techambassadeur Lisa Rekers weet dat als geen ander.
De Wonderfoon is daar een goed voorbeeld van. “Dat apparaat is echt fantastisch.”
De oude draaischijftelefoon zorgt al voor herkenning bij mensen met dementie, legt Lisa uit. “Ze weten automatisch dat ze de hoorn aan hun oor moeten houden.” Bij de Wonderfoon volgt er geen telefoongesprek, maar is er muziek uit hun eigen tijd te horen. Denk bijvoorbeeld aan Dorus met Twee Motten of Het Dorp van Wim Sonneveld
Vrolijk meezingen
“We zetten de Wonderfoon vooral in op PGafdelingen, waar cliënten zitten met vergevorderde dementie”, vertelt Lisa. “Het is heel mooi om te zien wat er gebeurt als zij die hoorn oppakken. Sommige mensen zijn heel gesloten, maar beginnen ineens te praten. Anderen zingen vrolijk mee of swingen erop los in hun stoel.”
‘Mensen zijn even terug in hun eigen jeugd’’
Contactmoment met familie
Het apparaat zorgt in elk geval voor genoeg bijzondere momenten. “Muziek doet echt wonderen”, vertelt Lisa. “Mensen zijn even terug in hun eigen
jeugd, ze herkennen iets. En heel vaak zien we dat zo’n ‘geluksmomentje’ er ook voor zorgt dat er weer even contact is met een familielid dat op visite is. Juist dat contact onderling is soms heel moeilijk. De Wonderfoon bewerkstelligt dat zonder dat het aanvoelt als technologie, dat maakt het extra mooi.”
Aangepast op de wensen
Op de Wonderfoon is ruimte voor zo’n dertig nummers. Techambassadeur Lisa Rekers: “Via een SD-kaart kunnen we zelf muziek toevoegen. Dat doen we samen met de ergotherapeut van de locatie. Hij of zij weet vaak wat voor herkenning zorgt en welke muziek aansluit bij welke cliënt. Zo is de muziek helemaal aangepast op onze bewoners. De telefoon komt vervolgens in de huiskamer of op de gang te staan, zodat iedereen een momentje kan pakken.”
PUZZEL MEE voor een mooie prijs!
Oplossing:
Zin om te puzzelen én kans maken op een mooie prijs?
In deze woordzoeker zitten veertig woorden verstopt. Wanneer die zijn weggestreept, blijven er zeventien letters over. In de juiste volgorde gezet vormen die samen de oplossing van de puzzel.
Stuur de oplossing vóór 1 september per mail naar communicatie@zorggroepsintmaarten.nl. Of per post (met postzegel) naar: Zorggroep Sint Maarten, t.a.v. communicatie, Postbus 244, 7570 AE Oldenzaal
De winnaars ontvangen uiterlijk 1 oktober 2024 hun prijs.
BEGELEIDING
BESTUUR
BUITEN
DEEL
DIEET
DIENSTBAAR
ERGO
ERVARING FYSIO
GEBORGENHEID
GEDULD
GENIETEN
GLIMLACH
GROEI
HART HULP
HUMOR
KRACHTIG
LIEFDE
MAGAZINE
MENS MOED OPEN
OPTIMISTISCH POSITIEF RADIO REGIE
RUST
SERENITEIT
SINT SLIM THUIS TOEN TROOST TROTS TROUW VREUGDE
WARMTE ZELF
ZORGCONSULTATIE
Geen puzzel zonder prijs!
Onder de juiste inzendingen verloten we drie exemplaren van het boek ‘In mijn tijd – Ingrediënten voor een goed gesprek tussen jong & oud’ van auteurs Elke Uijtewaal en Silvia Kamphuis. Een visuele reis door de tijd die leidt tot boeiende gesprekken over vroeger en nu.
Veel puzzelplezier!
Onze locaties
Waar kun je ons vinden?
Friesland
Sint Theresia
Joure
Mariënbosch
Heerenveen
DinkellandTubbergen
Eeshof-Bloemenhof
Tubbergen
Franciscus
Ootmarsum
Sint Jozef
Weerselo
Gerardus
Majella
Denekamp
Gravenstate
Denekamp
Maartje
Twente*
* Voor onze thuiszorg, behandeling, revalidatie en service in Twente.
Oldenzaal
Gereia
Oldenzaal
Molenkamp
Oldenzaal
Zonnestraal
Oldenzaal
Maartje
Twente*
Losser
Oldenhove
Losser
Maartens-Stede
Losser
Tiekerhook
Overdinkel
Maartje Twente*
Je bent méér dan welkom!
GelderlandUtrecht
Polbeek
Zutphen
Gudula
Lochem
Gaza
Harmelen
Onze diensten
• Wonen en zorg
• Dagvoorziening
• Behandeling
• Revalidatie
• Thuiszorg
Kijk op www.zorggroepsintmaarten.nl of scan de QR-code.
Volg ons op Fjd