De Code van Vrede; Patty Harpenau by Geert van der Leest

Patty Harpenau

De code van Vrede

Een uitgave van The Life Foundation 2009

Nu wacht de wereld opnieuw. Op een nieuwe verlosser om het kwaad uit de wereld te bannen. Om vrede te brengen. We wachten tot er iemand komt of tot we begrijpen dat er niemand anders komt dan wijzelf om de wereld te helen. Ieder mens is Vrede. En dat wat we in ons hart dragen, zien we terug in de buitenwereld. Vrede ontmoet vrede als we innerlijk vrede leven. Zo binnen, zo buiten. Zo boven, zo beneden.

The Life Codes - Patty Harpenau

Eerste druk 2009 2009 The Life Foundation 2009 Patty Harpenau ÂŠ Omslagontwerp: BOEMMM www.boemmm.nl Vormgeving en artwork: Marit Molenaar en Michiel de Boer

Inhoudsopgave

1. Proloog - De code van Vrede 2. De eerste deugd: verbinding 3. De tweede deugd: dualiteit 4. De derde deugd: verlangen 5. De vierde deugd: vergeving 6. De vijfde deugd: liefde 7. De zesde deugd: vertrouwen 8. De zevende deugd: overvloed 9. Epiloog - De ziel van Vrede

De citaten uit dit boek komen uit het boek The Life Codes van Patty Harpenau

Proloog

Mijn naam is Vrede. Ja, ik hoor wat je denkt. Je hebt gelijk, het is inderdaad een ongebruikelijke naam. Maar daadwerkelijk vreemd is mijn naam ook weer niet. In mijn tijd werden nieuwe zielen vernoemd naar de wind of het water. Naar de regen of planeten. Ja, zelfs naar liefde of het leven. Zo werd ik, op de dag dat ik uit het licht en uit liefde geboren werd, naar de vrede genoemd. Men fluistert wel eens dat ieder mens zijn naam eer aandoet: zo kennen zij die in naam van geluk leven de weg naar fortuin. Ik kreeg in mijn naam de weg van vrede aangereikt zodat ik haar deugden zou leren leven. 6

Dat is, geloof ik, de reden waarom ik hier ben en wellicht ook waarom jij er bent. Nu en op dit moment ontmoeten wij elkaar. Mijn adem woont tussen de woorden die je leest en jouw ogen betasten mijn letters. Toeval valt je toe, nietwaar? Ergens in de tijd hebben jij en ik elkaar besteld. Ik vanuit het diepe verlangen om jou rust te brengen in je hoofd, hart en ziel. En jij hebt ergens, ooit - wellicht tussen tijd en plaats - verzucht om in vrede te leven. Dus hier zijn wij dan. Jij en ik. EĂŠn in hetzelfde moment. Het voelt als een ontmoeting tussen eeuwenoude vrienden, alleen zijn onze hoofden de herinnering vergeten. Nee, het is niet mijn intentie jou iets nieuws te leren. Waarom zou ik? Vrede is een code die je al kent. Zij woont sinds je geboorte in je hart en vertelt jou het verhaal wie jij in werkelijkheid bent. Jij en ik zijn vrede. Altijd al geweest. Maar vrede zijn is iets anders dan daadwerkelijk vrede leven. En dus vergeet het hoofd soms wie het is. Dan is de wereld te groot of te druk. Te ver, te onveilig of te dichtbij. Maar wat er ook 8

gebeurt: vrede blijft altijd op de achtergrond wachten tot het hoofd weer tot bezinning komt en het hart de rust kan hervinden. Het leven is van nature vreedzaam. Het universum kent geen onrust of verwarring. Alles werkt naast elkaar zoals het behoort te werken en leeft zoals het zou moeten leven. De boom heeft geen ruzie met de struik en de zon beweegt in harmonie met de maan. Alles tikt, klopt en beweegt volgens het ritme van het leven. Alles. Alles, behalve het vermoeide hoofd en de duizenden dingen die het denkt. Het verstand heeft soms moeite om de deugd van vrede te omarmen. Ook het hart, het zachte hart, met de luwte van liefde en wind van emoties vergeet weleens wat vrede is. Maar de ziel wacht. Ze wacht trouw, met oneindig geduld, omdat het haar aard is. Ze is vrede. Niets anders, niets meer. Simpelweg vrede. Het is daar dat wij elkaar ontmoeten. Op dagen dat het hoofd het hart niet kan 9

vinden of het hart niet gevonden wil worden, wordt onrust geboren. Het hoofdâ&#x20AC;Ś Soms schaam ik me weleens voor mijn gedachten, jij ook? Dan sta ik in de ochtend op met goede voornemens en kleed ik mij aan in stilte en rust. Ik dos mij dan uit met kalmte en wijsheid en ik verlaat het huis omhuld met de geur van harmonie. Het gaat meestal goed tot de eerste bocht en dan begint het feest. Mijn verstand begint te praten. Zomaar. Zonder reden. Zonder dat ik het iets gevraagd heb. En als ik vraag of het daar een beetje rustig kan zijn, in de zolder van mijn verstand, lijkt het tumult alleen maar erger te worden. Ik durf je haast niet op te biechten wat ik werkelijk denk: ik ben soms in staat extreem lelijke gedachten te produceren. Die gedachten zijn zo venijnig dat mijn hart er ongelukkig van wordt en mijn ziel zwijgt. Dan opent het verstand het raam en vliegt de onzekerheid binnen. Al het vertrouwen in wie ik eens was, lijkt vervlogen en mijn hart, mijn lieve hart, dat eens zo rustig was, stormt en oordeelt lustig mee. 10

Tja, als het ego praat dan vlucht de ziel. Als ik niet oppas dan geloof ik zelfs mijn eigen gedachten. Ik hoop op dat soort momenten dat ik iemand tegenkom die mij herinnert aan wie ik daadwerkelijk ben. Zodat ik weer vrede kan worden en mij herinner dat wat je van nature bent je nooit kan verlaten. Eens, toen ik jong was en ik de deugden leerde leven, vertelde hij die de code van Vrede is mij iets heel bijzonders: er is niets dat niet verbonden is met hoofd, hemel en hart. Alles denkt, voelt en is. Dat maakt dat vrede een uiterlijk, innerlijk en een wezenlijk heeft. Hoofd, hart en ziel horen bij elkaar. Als ze samenspelen, is het leven een feest, maar als de noten onderling verschillen dan staat de deur open voor innerlijke strijd. Als het goed is dan wonen denken, voelen en zijn in hetzelfde huis. Maar wat doe je als het niet zo is? Als het hart stormt en het hoofd geen rust kan vinden? Wat doe je dan met jezelf? Dan is het tijd om jezelf af te stemmen op wat 11

je werkelijk bent door de zeven deugden van vrede te leren gebruiken. Sluit je ogen voor een moment: wie ben jij; wie ben jij als je geen naam hebt, geen huis of bestaan? Als je niets meer hebt waardoor je aan jezelf kunt denken, dan voel je een geheime aanwezigheid, een verborgen bewustzijn, een diepte waarin je kunt verdwalen. Opeens ben je niemand en dat is voor het ego een verwarrende ervaring. Want wie ben je als je jouw persoonlijkheid loslaat? Dan ben je niets. Dan is opeens het scherm van je leven blanco. Er valt niets te denken, geen gevoel te voelen. Niets… Hoe voelt dat? In eerste instantie zal het hoofd in paniek raken: hoezo, niets zijn? Dat is voor dwazen en zij die zonder ambitie willen leven. Want met zo maar ‘zijn’ bereik je niets. Helemaal niets. Vrede is leuk voor diegenen die niets willen.

Maar is dat werkelijk zo? Wie zegt dat leven en werken in vrede niet dezelfde voorspoed kan brengen? Is het niet zo dat geld dat verdiend is met vrede graag blijft wonen waar het is? De intellectuele, emotionele en spirituele intelligentie van vrede maken dat geluk geboren kan worden. Groots en stil geluk. Geluk om rustig en ongestoord in te wonen als in een warme, veilige jas. Vreedzaam leven betekent niet dat je weerloos of zwak bent. Integendeel. Want het hoofd van vrede bestaat uit de daden die je verricht. Het hart van vrede bestaat uit de wensen die je voelt. En de ziel van vrede is de innerlijke rust die je ervaart. Rust is de muziek van de ziel. Zo zou het althans moeten zijn. Als een vogel die vliegt door het leven. Hier en daar geeft hij de richting aan met zijn vleugels. Een rechterwiek voor de koers, een linker voor de intuïtie en een lijf om door de wind te laten dragen.

Innerlijke rust en tevredenheid maken het mooiste in ons wakker. Ze brengen ons het onvoorwaardelijke vertrouwen om alles dat wij willen leven ook daadwerkelijk te realiseren. Ze brengen ons voorspoed en overvloed. Het is een illusie dat succes uitsluitend bereikt kan worden door veel te doen of te zijn. Juist niet. Het is een universele wet dat wat je hebt het gevolg is van wie je bent. Als je vrede durft te zijn en haar kracht voluit durft te leven, tilt ze je op en brengt zij jou in liefde waar je ook maar wilt zijn. Want voor haar zijn alle wensen, groot of klein, gelijk. Als je echt bereid bent om Vrede te ontmoeten, ontmoet zij jou ook. Als je Vrede wilt leven, leeft zij jou ook. Dat is haar code en als je in vertrouwen je hoofd in haar schoot legt, fluistert ze je in stilte toe: â&#x20AC;?Ga maar, leef maar. Ga verder dan je ooit had gedacht, want ik ben daar waar jij mij nodig hebt. Zolang je mijn code leeft, leef ik met je mee en beloof ik altijd bij je te blijven.â&#x20AC;?

De eerste deugd: verbinding

Alles is verbonden. Niets is onverbonden. Om het leven te begrijpen, moet je het hart van de schepping, het fundament, begrijpen. Om te leren boetseren met het leven en om je leven vorm te geven, moet je weten wat de klei is die je in je handen houdt.

Vrede in je hoofd, hart en ziel is geen illusie. Het is niet een voorrecht dat alleen is weggelegd voor diegenen die mediteren of van spiritualiteit hun werk hebben gemaakt. Het is niet moeilijk om jezelf vreedzaam te leren leven. Hoe kan het ook anders als je van nature Vrede bent? Ooit heb je leren lopen. Niet omdat je dacht dat het handig zou zijn om rechtop door het leven te gaan, maar omdat iets in jou je intu誰tief deed opstaan. De eerste stappen deed je onbeholpen aan de hand van diegenen die jou het meest liefhadden tot je waggelend, wiegelend en tenslotte welgevallig en met vanzelfsprekendheid je eigen weg door het leven ging lopen. En zo is het ook met de code van Vrede: je bent onvoorwaardelijk met haar kracht verbonden. Je kent de stappen al. Je innerlijke intelligentie kent de weg. Op de dag dat je er genoeg van hebt om vanuit chaos en turbulentie te leven, herinner jij je als vanzelf hoe je moet lopen. 18

Misschien woon je in een rumoerige buitenwereld in plaats van in een rustig innerlijke huis. Misschien heb je al jong geleerd om voor anderen te leven en niet voor jezelf. Voor een hart dat geen innerlijke vrede kent, is het soms verleidelijk om in de buitenwereld te leven. Weet dat het leven een levensechte cursus is, een school in mens zijn. Soms moet je eerst leren hoe het leven niet werkt om vervolgens het juiste pad te vinden naar hoe je het wel zou willen leven: een leven dat verbonden is met de rust in jezelf. Op een dag, hoe dan ook, kies je voor jezelf. Zoals je eens bent opgestaan om te gaan lopen, zo zal je intu誰tie je leiden. Dan neem je verantwoording voor je eigen bestaan en vraag jij jezelf af hoe je de rest van je leven zou willen leven. Leef je mee met de onrust van anderen, of zoek je de stille wijze kracht in jezelf op? Als je kijkt naar de dagen die op je wachten tot jij in voorspoed zal gaan leven, hoe leef jij dan? Vanuit vrede, harmonie en rust of vanuit stress, 19

onrust en onzekerheid? Het verleden is geleefd. Hoe moet je anders het leven leren leven? Het verleden is de prullenmand van alle geleefde ervaringen, goede of slechte. Laat alle ervaringen waar zij horen. Zij zijn wat is geweest en je kunt ze met een gerust hart loslaten. Het draait om het nu en in dit nieuwe nu valt er niets te verwijten, niets te betreuren. Het gaat in het leven niet om goed of slecht, maar om de juiste weg voor jou. Een weg die iedereen voor zichzelf loopt. Dus waarom zou je niet kiezen voor een leven vanuit innerlijke vrede? Het innerlijke leven dat je leeft projecteert zich op een levensecht scherm. Zo binnen, zo buiten, is een eeuwenoude wet van het leven. De rust die jij voelt in je hart, hoofd en ziel vertaalt zich in het uitzicht. Eén blik naar de buitenwereld en je weet hoe jij je werkelijk van binnen voelt. Als je woont in wereld vol chaos, onrust en stress, adem dan eens naar je eigen hart. Zoek de rust in jezelf op en je zult merken dat het zicht op de buitenwereld met je mee ver20

andert. De wereld blijft hetzelfde, maar de wijze waarop jij naar haar kijkt zal veranderen als jij door de ogen van Vrede gaat kijken. Het universele beginsel ‘Zo binnen, zo buiten’ kan je leven op zijn kop zetten. De drukte is niet meer jouw drukte en jij bepaalt of het jouw innerlijke vrede laat verstoren of niet. Ergens hebben we geleerd om van buiten naar binnen veranderingen in ons leven te willen aanbrengen. De buitenwereld geeft je een cijfer, een diploma en beoordeelt of je goed genoeg bent. Maar wat is goed genoeg? Elk mens is uniek. Geboren met een talent dat op maat gemaakt is om de ziel te leven. Wie kan zich aanmeten om te bepalen of je goed of groot genoeg bent? Niemand anders dan jezelf en als je wacht op toestemming om te mogen zijn wie je zou willen zijn, dan wacht je op jezelf. Kijk niet naar jezelf door de ogen van de buitenwereld. Dat maakt dat je losraakt van wie je bent. Kijk naar jezelf via de ogen van je ziel. 21

Het klopt: het vereist moed om jezelf te zijn. Maar als je anderen hun leven laat leven zoals je jezelf laat leven dan komt er ruimte en adem in je bestaan. Dan wordt rust geboren. Alles mag er zijn. Alles. Niemand anders dan jij bepaalt of jij er wel of niet mag zijn. Ruim de kamers van je verleden op. Aai over je hart en heel je wonden. Verheug je in en op het leven. Dans, spring, klim, vlieg en ga hoger dan je had gedacht. Droog je tranen en vier het leven, want jij bent niet voor niets op dit moment in dit leven en elke dag wordt je een nieuwe kans geboden om jezelf opnieuw te ontmoeten. Je kunt de buitenwereld niet veranderen. Waarom zou je ook? Het is zwaar en ongemakkelijk om levens van anderen te tillen: iedereen mag zijn zoals hij of zij zou willen zijn. Hoe vervelend of lief dan ook. En heus, je zult merken dat als je vanuit innerlijke rust leeft, je het bange kind in boze mensen gaat herkennen. Dat je de onzekerheid gaat voelen in diegenen die jou proberen te manipuleren. Het is heel men22

selijk om juist dat gedrag te vertonen dat men voor zichzelf het liefste verbergt. Zo verbergt woede de angst, dominantie de onzekerheid en schreeuwen de wanhoop. Kijk met de wijsheid van je ziel, kijk verder dan je ogen zien, verder dan je denken denkt en je zult compassie gaan voelen in plaats van woede. Adem naar je hart als je voelt dat je verdwaald bent geraakt en herinner jezelf dat je er onder alle omstandigheden mag zijn. Die rust zal je buitenwereld veranderen. De code van Vrede is vergelijkbaar met een pad. Een ieder die bereid is het te volgen, vindt onderweg de zeven deugden. Zeven simpele stenen die het geheim van innerlijke vrede voor eens en voor altijd onthullen. In dit universum wonen geen geheimen die niet onthuld kunnen worden. Waarom zouden ze anders bestaan? Ze wachten geduldig om ontdekt te worden. De zeven deugden van Vrede wachten op een ieder die hen wil leven. EĂŠn ding is zeker: 23

als je bereid bent om ze te vinden dan vinden ze jou. Moeiteloos. Ze fluisteren langs de weg en als je goed luistert, kun je ze horen. Nee, niet in woorden. Of misschien ook wel, als je beter hoort dan de meeste mensen. Maar meestal verstoppen zij hun verhaal in toevallige ontmoetingen, of willekeurig gekozen momenten. Ze raken je aan wanneer je ze het minst verwacht. Ze ontmoeten jou op zonnige dagen, mijmerend aan het water. Of als jij onder de hemel ligt en naar zijn lichtjes kijkt. Dan voel je een alomvattende bries over je ziel en voel jij jezelf verbonden met al wat leeft. Alsof je wordt opgetild door iets wat groter is dan jij. Door iets wat je niet kunt beschrijven, maar wat het beste en het mooiste in jou laten ademen. Dat is, mijn lieve lezende ogen van dit boek, het eerste geheim, de eerste deugd: verbinding. Verbinding met jezelf, met de wijsheid in je eigen hart en met alles wat leeft. Vrede is geen voorwerp maar een golflengte, een veld van energie, een bewustzijn. Dat veld vertaalt zich in dat wat je denkt, voelt en bent. Mensen 24

denken concreet: in voorwerpen, materie en alles wat ze met hun zintuigen tastbaar kunnen maken. Maar iemand die de verbinding ziet achter alles wat leeft, kijkt naar het bewustzijn. Alles heeft een ziel. De ziel is de intelligentie achter alles wat zichtbaar is. De ziel van het leven is vrede.

Waar ben jij op afgestemd? In dit universum zijn alle frequenties aanwezig. Lagere frequenties zijn woede, wrok, manipulatie, jaloezie en kwaadsprekerij. Hogere frequenties zijn harmonie, liefde, rust, vrede, geluk en heling. Alles begint bij jezelf. Bij de keuze vanuit welke verbinding jij wilt leven. Waar ben jij op afgestemd? Want vrede ontmoet alleen vrede als je vrede bent.

De tweede deugd: Dualiteit

We zijn in dit leven om onszelf te ervaren en dat wat we willen ervaren is verbonden met ons diepste verlangen. Je wilt tenslotte zijn wie je verlangt te zijn, nietwaar? Daarom zijn we hier. We zijn in dit leven om ons diepste verlangen te leven, wat dat verlangen ook moge zijn. De dualiteit van het leven geeft ons een keuze: leven in de schaduw of in het licht van onszelf?

Vrede is een gevoel, een bewustzijn. Het is de ziel van al wat leeft. Mag ik je een confronterende vraag stellen: waar ben jij met jouw gedachten? Als je kijkt op het scherm van je bestaan, hoe vreedzaam is dan jouw leven? Heb je het gevoel dat je moet vechten, strijden of heel veel moet doen? Heb je nooit genoeg tijd, zijn de dagen te kort en vliegen de weken te snel voorbij? Als dat het geval is, vraag jezelf dan af hoe lang dat al zo is. Als dat langer is dan een halfjaar dan is de conclusie duidelijk: harder werken of meer doen is niet de oplossing. Het juiste recept is om tijd te nemen naar een andere manier van kijken naar wie je bent. Tijd om jezelf te leren om te leven en te werken vanuit rust, harmonie en overgave. Al denkt je hoofd van niet, toch is het waar: je bereikt meer door minder te doen en meer te zijn. Je bent daar waar je gedachten zijn en waar jouw bewustzijn is: daar ontmoet jij het beste in jezelf. Succes en overvloed zijn niet het resultaat van wat je doet. Geluk is niet iets dat je koopt of krijgt. Geluk is net als de wind een 28

cadeau van het leven. De mooiste dingen van het leven zijn gratis en voor niets. Als je vreedzaam leeft en door de ogen van liefde naar de wereld kijkt, stem je automatisch af op de juiste frequentie. Alles in het universum communiceert met elkaar, of we het kunnen verstaan of niet. Alles wisselt informatie uit en naarmate onze zintuigen zich verfijnen en openen, komt er meer informatie tot onze beschikking. Alle mensen zijn in staat om op diverse niveaus signalen en informatie op te vangen, zowel met als zonder vorm. Energie werkt met impulsen, net als een radio een geluidsgolf kan ontvangen. We stemmen af op een bepaalde frequentie en zenden een sterke impuls uit via woorden, gedachten of gevoelskracht. We gebruiken dan onbewust de wet van aantrekkingskracht die er voor zorgt dat gelijkgestemde energie elkaar aantrekt. Zo trekken we aan waar we naar verlangen. Dat doen we op drie niveaus: intellectueel, emotioneel en spiritueel. Alle dingen die je zoekt, zijn het gevolg van 29

wie je bent. Maar de illusie is anders: we leven in een wereld waar nooit genoeg is. Nooit genoeg geld, succes, liefde, overvloed of wat dan ook. Weet dat de wereld zelf het niet met je eens is. Kijk eens om je heen. We leven in overvloed. Op onze aarde is meer dan voldoende voedsel voor allen die haar bewonen. Het universum is onbeperkt in zijn mogelijkheden en zo is het leven van nature bedoeld. Het leven wil graag geleefd worden, want zijn adem is overvloed en vrede. Alleen het hoofd gelooft het niet. Het verstand heeft de illusie dat er nooit genoeg zal zijn en daarom ziet het de overvloed van het leven niet. Mensen sterven van de honger, omdat het denken niet gelooft in een wereld waar alles is. En dus zijn wij mensen niet in staat om de overvloed die er is fatsoenlijk te verdelen. Niets in de natuur maakt oorlog, niets leeft de afwezigheid van vrede, behalve de mens. Tot jij en ik werkelijk zien wie we zijn. Als we bereid zijn om de illusie van schaarste te vervangen dan valt er niets meer te strijden. Dan voelen we 30

rust en vrede in ons hart. En danâ&#x20AC;Ś dan komt de beloning. Want opeens verschijnt alles waar we zo naar verlangd hebben. Moeiteloos. Doordat de weerstand weg is kan de frequentie zich herstellen en zoekt het hart de uitkomst van het verlangen op. Ja, je leest het goed: de uitkomst van je verlangen. Het hart zoekt de uitkomst van je verlangen als vanzelf op als de strijd weg is. Als alle energie van dwang en moeten opgelost is, kan je innerlijke intelligentie aan het werk. Want dacht je nou werkelijk dat een verlangen zijn uitkomst niet kan vinden? Dat een uitkomst niet weet waar het zou moeten wonen? Verlangen en uitkomst horen bij elkaar. Zoals de dag bij de nacht hoort. Dat is de keuze die op je wacht, want de tweede deugd van vrede is dualiteit. Het leven is een duaal spel. Zonder het verschil bestaat er geen ervaring. Want hoe kan eenheid haar gezicht laten zien als er niets anders is? Alles in 31

de natuur bestaat in twee: een afwezigheid en een aanwezigheid. Het een kan niet zonder het ander. Geluk bestaat bij de gratie van ongeluk. Haat en liefde horen bij elkaar. Passie en wrok zijn elkaars tegenpolen. Vrede en onrust zijn de dag en de nacht. Overvloed en schaarste zijn het licht en de duisternis. Dat is de keuze die elk mens maakt. In welke wereld willen we leven? Leven we in de afwezigheid of kiezen we voor de aanwezigheid van vrede in onszelf en anderen? Wijsheid is de gift van inzien en de wetenschap dat alles voortkomt uit het veld van eenheid. Alles wat je zoekt in het leven is er al. Er staat geen engel in de hemel vijf kilo overvloed te bakken. Evenmin is er een bakker voor liefde of geluk. Alles is er al. Alles. Er hoeft niets meer gemaakt te worden. Niets meer bedacht of uitgevonden te worden. Het leven is perfect zoals het is en het biedt ons met onvoorwaardelijke gulheid zijn overvloed aan. De ziel weet het. Het hart voelt het en als het hoofd het ook denkt, is de illusie van schaarste doorbroken. 32

Misschien is dit een goed moment om jezelf iets af te vragen, als je wilt tenminste. Ik ben hier nou toch en jij ook. Waarom zouden we elkaar niet een vraag stellen? Jij vraagt mij waar vrede woont en ik vraag jou om te kijken waar jouw vrede woont. Als de wereld vrede is, waarom ben jij het niet? Wat staat er tussen jou en de rust van je hart in? Schrijf het eens op en kijk er rustig naar. Want weet je, ons hoofd kan vreemde dingen denken. Het kan ons moeiteloos laten geloven dat onze gedachten waarheden zijn. Het ego is hardnekkig en heeft angst om zijn macht te verliezen. Stel je voor dat je zou moeten gaan leven in een wereld waar alles al is, dan valt er niets meer te bedenken. Dan zou het hoofd zijn plaats op het podium verliezen en begrijpen dat het niet zo machtig meer is als het eens had gedacht. Het zou plaats moeten maken voor de intelligentie van de ziel, die zou alles willen verbinden en vanuit wijsheid willen leven. Er zou geen onrust meer in jou zijn, geen strijd. Je zou jezelf durven laten zien, omdat er geen 33

stem meer in jou woont die vertelt dat je niet goed genoeg bent. Toch weet het hoofd dat het op een dag plaats zal moeten maken voor een intelligentie die veel meer weet. Want het hoofd denkt vanuit twee. Altijd. Het wikt en weegt. Het gelooft wel of niet. Het ziet de aanwezigheid of de afwezigheid van mogelijkheden. De intelligentie van de ziel denkt vanuit eenheid. Vertrouwt en bouwt. Kent wegen die voor het hoofd gesloten blijven, omdat er voor de ziel geen onmogelijkheden bestaan. En op een dag, op een wijze dag, niet al te ver in tijd, geeft zij instructies aan het hoofd. Want de wereld is groots voor een mens die alle mogelijkheden heeft. En als het hoofd eindelijk stil wordt, omdat het de strijd heeft opgegeven dan hoor je zijn stem fluisteren: â&#x20AC;?Toe maar, doe maar, leef maar. Ga maar, vlieg maar, want je mag er zijn, zoals al het andere er mag zijn. Niets houdt je tegen anders dan jijzelf. Niets zal je stoppen als je vanuit vrede jouw verlangen leeft.â&#x20AC;?

Waar wonen jouw hoofd, hart en ziel? Ga rustig zitten en adem naar je hart. Sluit je ogen en sta jezelf toe te dagdromen op het scherm van je verbeelding. Kijk eens naar je huis. Hoe vredig is je huis? Is het opgeruimd en heerst er overzicht en rust? Kijk naar je werk of de dingen die je doet. Leef je vanuit de aanwezigheid of afwezigheid van innerlijke rust? Ben je goed bevriend met jezelf? Denk je opbouwende, positieve gedachten? Voed jij jezelf met gezonde emoties? Sta je dankbaar en blij in het leven? Wat zou je willen veranderen? Hoe zou je de aanwezigheid van vrede in je eigen leven kunnen binnenlaten?

De derde deugd: Verlangen

Een wijze tuinman begint met de kennis van zijn verlangen. Dat is het zaad van zijn gedachten. Vervolgens zorgt hij dat hij werkt met vruchtbare aarde. De aarde van vertrouwen dat alles er al is. Dan volgt hij het voorbeeld van zijn aartsvader Adam, want hij weet dat hij het recht heeft om alles te verbouwen. Hij heeft het recht van zijn vrije keuze en in die grond plant hij zijn zaad. Dan laat hij het verlangen los. Wat niet wil zeggen dat het hem niet uitmaakt of het opkomt. Zijn vertrouwen is zo groot dat hij zeker weet dat het opkomt. Hij laat alleen de natuur haar gang gaan, want dingen groeien zoals ze moeten groeien.

Ik heb niet altijd verlangd om Vrede te zijn. Ik was niet overal gewenst. Zij die de wereld bewonen zijn niet altijd geïnteresseerd in goede deugden. De ziel van mijn code is gelijkwaardigheid en daar waar macht woont wordt evenwaardigheid niet geduld, omdat alleen dat wat hoger is wordt vereerd. In mijn wereld bestaat geen ongelijk. Daar waar ik woon is alles gelijk. Elk verlangen telt mee, groot of klein. Elke wens wordt verhoord, ver of dichtbij. Vaak word ik uitgelachen of weggehoond, maar even vaak word ik om de hoek - als niemand het ziet - aangehouden met een stille vraag: ”Zeg, Vrede, in vrede leven, hoe doe je dat?” Dan fluister ik het antwoord: ”Zoek je ziel. Zoek de code van je eigen ziel. Vind je verlangen en leef het. Want niets maakt een mens gelukkiger dan zijn verlangen te leven.” Het duurde even voordat ik wist wie ik eigenlijk was. Soms verborg ik mijn verlangen, want jezelf durven worden heeft tijd nodig. Zoals een kind zin heeft in zoet, zo stond ik naar de universele snoepkast te turen en keek ik naar wat het 38

leven allemaal te bieden had. Voor een kleine deugd die leeft in een wereld met oneindige mogelijkheden is er veel te willen. Tot ik van het leven leerde dat je niet alles hoeft te zijn wat je ziet. De kunst van het leven is niet alles te willen worden, maar alleen te worden wie je werkelijk wilt zijn. Ik vroeg het aan mijn hart: wie wil je zijn? Het antwoord was: vrede. Ik vroeg het aan mijn ziel en het antwoord was gelijkluidend. Maar mijn hoofd daarentegen kon niet kiezen en wilde teveel om op te noemen. Ik merkte dat mijn verstand niet keek naar wat mijn hart of ziel wilde. Het keek alleen naar waar het meeste gewin te behalen was. Toen ik naar de motivatie vroeg, was het antwoord heel helder: je kunt geen geld verdienen met vrede. Het verstand legde mij uit dat de wereld niets had met zweverige verlangens. Dat werk, geld, huis en haard verdiend moesten worden met noeste arbeid. Ik begreep het niet… Een tuinman plant toch ook niet een volwassen boom in de aarde? Hij weet toch dat de ziel van de boom in het klein39

ste zaadje woont? Het zaadje van een appelboom weet precies wie het moet worden en de appels zijn het resultaat van wie hij is. Zo werkt het ook met mensen. In de ziel van ieder mens woont een verlangen, een diep verlangen. De mens die dit verlangen leeft, is in vrede met zichzelf. Het is niet moeilijk om je verlangen te leven. Het vereist dezelfde inspanning om het niet te doen. De eerste stap die je moet zetten, is dat je het hoofd moet overtuigen van een nieuwe werkelijkheid. Dat je wel degelijk in staat bent om in een wereld van vorm, geld en materie te overleven als je jouw verlangen leeft. Kijk eens naar de woorden die je nu leest. Het zijn gedrukte symbolen op papier. Voel hoe het boekje in je handen ligt. Dat is de vorm die je voelt. Maar welbeschouwd is deze bundeling van papier, kaft en letters nietszeggend. Je kunt het gebruiken om de haard mee aan te steken. Als je de woorden leest zonder je hart te openen, zeggen zij niets. Het verstand leest, maar als er geen hart is om 40

de betekenis te ontvangen gebeurt er niets. Hier, in dit moment, ontmoeten onze harten elkaar, pak ik je handen vast en vraag ik je in alle bescheidenheid om mijn code te leven. Leef de code van Vrede, want een vreedzame wereld bestaat bij de gratie van vreedzame mensen. Mijn hart kan het niet langer aanzien dat kinderen sterven door honger en oorlog. Ik vraag je om je verlangen te gaan leven en om in blijdschap de overvloed van het bestaan te gaan delen. Eerst met jezelf en als er wat te delen over is met de mensen om jou heen. Vrede is niet te groot om te leven. Vrede begint bij jezelf. Dicht bij jezelf. Als je je handen op dit boek legt, voel je de ziel ervan en zie je dat dit boek een vertaling is van mijn diepste verlangen: vrede. Durf je verlangen te zetten achter de dingen die je doet. Durf je ziel te laten schijnen in wie je bent. Het maakt niet uit wat je doet, als jij het maar bent. Als je diepste verlangen vrijheid is en je werkt vijf dagen per week in een groot en dicht kantoor met beslagen ramen waar geen 41

vrijheid te vinden is, wat doe je daar dan nog? Adem je innerlijke vrijheid naar buiten. Jezelf vrij voelen is niet afhankelijk van waar je bent, maar van wie je bent. Als je diepste verlangen overvloed is, maar je hebt geen cent op de bank, zing dan iedere ochtend en avond je mantra van overvloed. Zie bij alles wat je doet de aanwezigheid van overvloed in jezelf en je zult merken dat je de tuinman van je leven gaat worden. Je plant je daden vanuit overvloed in vruchtbare aarde. Vindt je ziel en je zult vrede vinden. Leef in de aanwezigheid van jezelf en niet in de afwezigheid ervan en plant wie je wilt zijn in vruchtbare aarde. Luister naar je eigen verhaal. Kijk naar je verlangen en je passie. Wie wil je zijn? Wie wil je echt zijn? Wat is je hoogste goed? Als je die innerlijke kracht achter je daden kunt zetten, zul je op het scherm van je leven zien dat de buitenwereld met je mee transformeert. Het grootste geheim dat je in je leven kunt ontdekken, is dat je alles al bent. Je bent het al. Nu, 42

op dit moment. Niet straks, niet daarnet, niet later, maar nu! Breng de aandacht naar je hart en geef jezelf toestemming om te zien wie je van nature al bent. Je hebt geen verlangen, maar je bent het. Alles ligt opgeslagen in de zaadjes van je ziel. Hoe ver je doel ook lijkt, je bent het al. Anders zou je het verlangen niet hebben. Mensen verlangen niet naar dingen die ze niet kunnen of willen zijn. We hebben allemaal zo onze wensen, maar het echte verlangen zoekt precies wat het beste bij de ziel past. Door die weg te volgen, vind je innerlijke vrede en valt alles in je leven op de juiste plaats.

Zing je eigen mantra Dat wat je verlangt, ontmoet je door het te zijn. Kijk in je eigen ogen en zeg tegen jezelf: â&#x20AC;?Ik ben alles wat ik ben.â&#x20AC;? Herhaal dit tot je het vertrouwen hebt gekregen dat je het daadwerkelijk bent. Zing het in de ochtend, fluister het door de dag, omarm het in de avond en neem het mee in je slaap. 43

De vierde deugd: Vergeving

Een menselijke ervaring is niet gemaakt om perfect te zijn, omdat er altijd een tegenstelling zal zijn. Die tegenstelling maakt dat we het leven kunnen ervaren. Onze intentie om een beter mens te worden, maakt dat we met vallen en opstaan groeien.

Het was een warme dag. De monniken hadden lang en ver gereisd en in de verte zagen ze het water uitnodigend schitteren. Ze verheugden zich op een korte rust, niet te lang, want hun bestemming was nog ver. Hun voeten waren warm en hun kelen droog. Ze knielden aan de oever om hun ledematen te verkoelen. Er was geen brug en geen boot om ze naar de overkant te brengen. Maar het water was niet diep en de overzijde niet ver. Ze besloten naar de overkant te zwemmen. Toen hoorden zij een stem. Een jonge vrouw vroeg hun om hulp. Ze kon niet zwemmen en durfde niet alleen door het water. De jongste monnik tilde haar op en bracht haar naar de overkant. Ze was dankbaar en gaf hem een vrucht als teken van dankbaarheid. Uren later, toen de weg al korter was geworden en het einde bijna in zicht kwam, vroeg de jongste monnik aan zijn vriend wat hem scheelde. Hij had al uren geen woord meer tegen hem gesproken. ”Wat maakt dat jij in stilte loopt? Waarom verkies je de afwezigheid van 46

onze vriendschap?” Zijn metgezel barstte in woede los: ”Jij monnik, jij man van God, die de eed heeft afgelegd om geen vrouw te betasten of te begeren. Jij tilt zonder overleg een vrouwmens op en draagt haar over je schouders door het water. En dan geeft zij jou de appel, de vrucht van verleiding, die jij aanneemt en waar jij je dorst mee lest. Ben jij je eer verloren?” De monnik werd stil bij het zien van zo veel woede. In zijn hart was hij zich van geen kwaad bewust. Hij had de vrouw geholpen. Het had hem nauwelijks extra moeite gekost, zo licht van lijf en leden was zij geweest. Ze hulden zich beiden in stilte. Aan de rand van de stad hield hij zijn broeder staande. ”Vriend van mij, ik heb de vrouw vijf uur geleden van mijn schouders geladen. Maar jij, lieve metgezel, jij draagt haar nog steeds bij je.” Het is een oud verhaal. Bijna net zo oud als de wereld. Het is door vele tongen en in vele talen verteld, maar de boodschap leeft nog steeds: 47

draag het verleden niet met je mee. Laat je last los, vergeef jezelf en loop door naar een nieuwe bestemming. Als je de wil hebt om pijn los te laten, volgt de weg vanzelf. Als het verleden tussen jou en een vreedzaam leven in staat dan is het tijd om afscheid te nemen. Want waarom zou je het verleden elke dag opnieuw willen leven? Als we in rust en harmonie ons verlangen willen gaan leven en we kijken in de denkbeeldige spiegel van onze waardigheid, mogen wij dan wel zo groot zijn? Gunnen we onszelf wel het beste? Of wachten weâ&#x20AC;Ś tot we goed of groot genoeg zijn? Maar wanneer zijn we groot genoeg? En worden we ooit wel goed genoeg? Onze innerlijke vrede wordt vaak verstoord door conflicten en overtuigingen uit het verleden. Wat we geloven niet te zijn, staat veelal tussen ons en onze heling in. Het is die keuze die ons leven kan veranderen: kijken we naar wie we wel zijn en bemoedigen we onszelf daarin of blijven we hangen in oude overtuigin48

gen die we eindeloos blijven herhalen wat we niet zijn? Het klopt nietâ&#x20AC;Ś het vereist moed om groots te leven. Soms is het eenvoudiger om klein te blijven en te schuilen achter de pijn die we eens hebben ervaren. Maar wat brengt het ons? Er rust geen zegen op het jezelf bewust klein houden. Het brengt geen veiligheid. Het is een illusie dat onderdanigheid maakt dat je niet gezien hoeft te worden. Je wordt altijd gezien. Altijd. De vraag is: door wie? Zij die naar je kijken vanuit de afwezigheid zijn blij als je klein blijft. Kleinzielige mensen houden van bekritiseren en kleineren. Dat maakt dat zij zich groter kunnen voelen. Grootdenkende mensen kijken vanuit de aanwezigheid en verheugen zich over de groei en overvloed die zij bij anderen zien. Evenals het succes dat zij bij anderen zien. Ze kennen de wetten van het leven en weten dat alles verbonden is. Ze geloven niet in fouten of zonden en zullen de eersten zijn die je uitleggen dat falen niet bestaat. Hoe moet je anders het leven 49

leren leven? Blijf weg bij de illusie van angst. Angst maakt dat we ons leven niet durven te leven. Dat is jammer. Zeker als je bedenkt dat angst de fantasie van onze geest is. De meeste angsten zijn niet reĂŤel. Het zijn zorgen om een toekomst die nog niet bestaat. Alhoewel? Waar wordt de toekomst gemaakt? Een bakker heeft maar ĂŠĂŠn moment tot zijn beschikking om een brood te bakken en dat is dit moment. De toekomst die je leeft wordt in het nu geboren. Dat wat je ziet op het scherm van je verbeelding zie je even later terug op het levensechte doek van je leven. Je angsten, liefde voor het leven, verlangens en dromen, je hoop en je gebeden zie je - gemengd met je innerlijke overtuigingen - levensecht geprojecteerd. Als je angst hebt voor het leven, schrijf deze angsten dan op en kijk heel goed of ze werkelijk waar zijn. Als je door de illusie van je angsten heen durft te prikken, keert de rust terug in je hart.

De lessen die we leven, maken wonden op de ziel die een ander niet kan helen. We moeten onszelf vergeven. Pas dan kunnen we weer heel en compleet worden. De ziel kent geen zonden of schuld, alleen maar lessen. Ze denkt niet in falen over in winnen, maar in ervaringen. Wat wij als zonden ervaren, maakt ons klein en onwaardig. We ontkennen onze zonden of we geven een ander de schuld. We verdringen onze fouten of verontschuldigen onszelf. We vragen of anderen ons vergeven, maar kunnen we onszelf vergeven? Mogen we zijn wie we willen zijn? Wanneer zijn we goed genoeg om onszelf oprecht geluk te gunnen? Het hoofd zoekt altijd naar een schuldige. Het hart daarentegen vergeeft gemakkelijk en met liefde. En de ziel? Die heeft niets te vergeven, want de ziel kent geen schuld. Mag ik je vragen om met mij mee te reizen naar de eerste herinnering uit je jeugd? Speur eens in het archief van je geheugen naar een denkbeeldige foto van jezelf als kind. Zet die 51

foto met de kracht van je verbeelding op een weg. Een levensweg. Jij staat in het midden. Loop in je fantasie langzaam over de weg van je leven. Aan de rechterkant staan alle leraren die je hebben geleerd hoe het leven geleefd zou moeten worden. Je ziet hun inspiratie en motivatie. Je hoort hun bemoedigende woorden, wijze adviezen en voelt hun onvoorwaardelijke steun en loyaliteit. Aan de linkerkant staan andere leraren. Zij leren je hoe jij het leven niet zou moeten leven. Hun lessen zijn vaak pijnlijk en confronterend, maar even belangrijk als die van de leraren aan de rechterzijde. Als je goed kijkt, zie je dat zij je lessen aanbieden in kracht. In het doorbreken van illusies en het behouden van je eigen integriteit en waardigheid. Ze leren je omgaan met dominantie of manipulatie en aan het einde van de weg laten ze je een belangrijke keuze maken: kies je voor jezelf, voor wie je echt wilt zijn, of kies je er voor om jezelf te verloochenen? Leraren horen bij het leven. Ze helpen ons levenslessen te leven en leren ons hoe we onder 52

alle omstandigheden trouw aan onszelf en onze deugden kunnen blijven. We leren van hen hoe we onszelf kunnen verdedigen. Vergeven is de vierde deugd van vrede. In vrede met jezelf zijn wil zeggen dat je begrijpt dat je lessen op je pad hebt gekregen die je verder hebben gebracht. Sommige van hen hebben je hart gebroken. Sommige hebben je ziel gekrast. Ze hebben je gemaakt wie jij op dit moment in je leven bent. Vergeven is een bijzonder proces. Vaak wordt de les van vergeving verkeerd begrepen. Vergeving wil niet zeggen dat we goedkeuren wat ons is overkomen, alleen dat we het kunnen laten waar het hoort. Het is het proces van acceptatie, loslaten en doorgaan. We kunnen ons verdriet en onze pijn de rest van ons leven met ons meedragen, of de last neerzetten en kiezen voor een nieuw begin. Wie jij nu bent, op dit moment, is het resultaat van de lessen die je hebt geleerd. Goede en slechte lessen, het maakt niet uit. Het zijn de boven- en onderkant van dezelfde medaille. 53

Je bent ervaringsdeskundige in jouw leven. Je hebt een levensechte opleiding gevolgd aan de school van het leven. Met levensechte leraren en omstandigheden. Vergeef jezelf. Vergeef anderen. Vergeef wat je niet hebt kunnen doen of wat je hebt nagelaten. Fouten maken is niet erg, maar ze herhalen is minder slim. Begrijp de boodschap die ze je geven, want alle lessen hebben je gebracht waar je nu staat. Tijd om er te zijn. Helemaal te mogen zijn. In vrede en in liefde, want waarlijk groots leven wil zeggen dat je jezelf en anderen het beste van het leven gunt.

Maak een lijst met leraren Maak een lijst met leraren. Schrijf op de rechterkant van een groot papier vijf namen van leraren op die voor jou aan de rechterzijde stonden van je levensweg. Bedenk ook vijf leraren die aan de linkerzijde van je levensweg hebben gestaan en schrijf hun namen op aan de linkerkant van het vel. Neem er rustig de tijd voor. Terwijl je de lijst bestudeert, probeer je in kaart te brengen wat ze jou onderweg hebben geleerd en waar je dankzij hen nu staat. Vergeef ook diegenen die jou hart eens hebben gebroken, want zij hebben je laten zien dat je een hart altijd zelf kunt helen.

De vijfde deugd: Liefde

”Waar je hart is, zal je schat zijn.” Jeshua Ben Joseph

De vijfde deugd van vrede is de kracht van liefde. Maar wat is liefde? Wat is de ziel van een kus? Wat maakt dat wij het hoofd willen leggen in de holte van diegenen die we lief hebben? Dat onze handen elkaar zoeken en we de diepste verbinding met elkaar kunnen voelen? Die momenten, kostbaar en teder, maken dat we werkelijk stil worden en de tederheid van de dag kunnen voelen. Er is niets meer te verdedigen, niets meer te doen anders dan onszelf te zijn. Onze hoofden, harten en zielen ontmoeten elkaar en de dingen die je normaal nooit aan elkaar zou zeggen, vertel je als vanzelf met een verlegen glimlach aan de ander. De pure ziel van liefde is overgave en zij gaat hand in hand met vrede. Want waar liefde woont, is geen strijd. Wat in echte liefde verbonden is, kent geen verschil. Tot we vergeten wie we zijn. Dan zeggen we domme dingen die we niet menen. Beschermen we ons tegen dat wat ons het liefste is en doen we onze harten zoâ&#x20AC;&#x2122;n pijn. Zoâ&#x20AC;&#x2122;n diepe pijn dat het onze harten kan breken. 58

Als twee mensen elkaar in liefde vinden, ontmoeten de zielen elkaar. Het lijkt wel alsof liefde alles optilt en heelt wat ooit kapot is geweest. Je kunt je amper voorstellen dat het ooit voorbij zal gaan. Maar soms gebeurt het ongewilde toch en blijken wegen zich ineens te scheiden. Dan neemt liefde afscheid. Als het goed is, zou vrede moeten blijven. Meestal is het echter anders... Wat eens het liefste was, is nu het lelijkste. Als de ziel uit een relatie vertrekt, kiest het verstand als vanzelfsprekend voor de afwezigheid: wat eens zo mooi en idyllisch begon, vertrekt met loden schoenen. In liefde afscheid nemen, lukt niet als het ego zich ermee bemoeit. Want het ego leeft in de illusie dat er schuld moet zijn en kan de ander niet vergeven. Het kan niet anders. Want in tegenstelling tot de ziel leven het ego en het verstand altijd in een wereld van twee. Je kijkt naar wat je ooit lief hebt gehad en je denkt: ooit hield ik van jou, maar ik weet echt niet meer waarom. Maar je ziel weet het wel, alleen 59

wil je het niet meer weten. Als je lief je verlaat, kijk dan naar de les en leef door. Ik weet het… het doet zeer. Liefde kan je het hoogste genot, maar ook de diepste pijn brengen. Het is de dualiteit van het leven. Het één bestaat altijd bij de gratie van het ander. Vasthouden aan een liefde die niet meer is zoals je zou willen dat het zou zijn maakt dat de weg naar liefde voor je sluit. Zolang de oude energie nog niet weg is, kunnen nieuwe liefdes niet op je pad komen. Hetzelfde kan ook met jezelf gebeuren. Onderschat het ego niet. Het kijkt graag vanuit de afwezigheid en adopteert bij voorkeur de stem van een kleinerende moeder of vader. Vervolgens speelt het ego elke keer dat jij in de spiegel kijkt dezelfde band af: ik hou niet van mij. Althans, niet voldoende. Ik zou het wellicht wel kunnen, maar er zijn wel een aantal voorwaarden aan verbonden. Eerst maar eens een paar jaar jonger, of ouder, wellicht wat slanker of juist dikker. En o ja, die neus is ook wat anders uitgevallen dan was bedoeld en het is goed dat de achterkant van achteren zit, zullen we maar zeggen. 60

Als je op zoek bent naar een nieuwe liefde en het lijkt even alsof er voor jou geen lief is, herinner je dan aan een spirituele levenswet die zegt dat liefde altijd bij jezelf begint. Altijd. Dat wil zeggen dat je eerst moet leren om van jezelf te houden zodat een ander voor jou een aanvulling kan zijn in plaats van een invulling. Je kunt de frequentie van liefde niet ontmoeten als je zelf op de frequentie van afwijzing leeft. Waar is de liefde voor wie je bent? Waar is je lach, je sprankeling, je passie om het leven te kietelen en de wereld te omarmen? Waar is je tederheid en de dankbaarheid voor alles wat je hebt en bent? Waar is de ’ik hou van mij’ gebleven? Liefde ontmoet liefde als je liefde bent en dat is de les die op je wacht. Dus, lieve lezende ogen: voor iedereen is er een lief op deze wereld. Waarom zou het niet? Vul je hart, je huis, je leven met liefdevolle gedachten en verheug je op liefde in je leven. Liefde wacht geduldig. Ze kan niet wegsluipen, want zij wordt vastgehouden door vrede. Ze 61

wacht op de dag dat je haar binnenlaat. Onvoorwaardelijk. Zonder dit of dat, hoe of wat. Mag ik je de volgende vraag stellen: “Als je morgen wakker wordt en deze letters hebben je hart aangeraakt, zou je eens in de spiegel van je leven willen kijken hoe heel je bent?” Man of vrouw, groot of klein, dik of dun. Je kunt besluiten om met jezelf in vrede te leven en te kijken naar wie je echt bent zonder jezelf te vergelijken. Gewoon naar jou. Niet naar hoe je zou kunnen zijn, maar naar hoe je bent. En als je het durft, zou je dan over je wang kunnen aaien en de warmte van je eigen hand willen voelen? Op het gevaar af dat je nu vind dat ik te wollig of te zweverig wordt, zou jij je hand iets kunnen laten zakken en in het midden van je borst willen leggen, daar waar hart, ziel en hoofd samenkomen, naar de plek waar je liefde voelt? Zou jij je hart een aai kunnen geven? Dat vindt het fijn. Daar heelt het van en als je het vertroetelt, geeft het jou geluk. Zo’n heel stil geluk. Dat nooit meer weggaat. Zo hoort het ook. Want het leven is namelijk te mooi om niet in liefde 62

geleefd te worden. Het is te overvloedig om het te beschuldigen van iets dat het niet is. En heus: het leven wacht. Echt oprecht. Tot jij het vastpakt en het nooit meer laat gaan. Want het leven is de reden van jouw bestaan.

Wat is de liefde van je leven? Het leven valt je ten deel als je bereid bent om het vanuit dankbaarheid, rust en liefde te leven. Oefen jezelf in stil zijn. Het is niet moeilijk om te doen en het kost je tien minuten tijd per dag. Na een week zul je merken dat je niet meer zonder wilt, want in deze korte periode geef jij je lichaam de kans om oude emoties op te ruimen. Je zult merken dat je meer lucht in je hoofd krijgt en meer adem in je ziel. Ga rustig zitten en sluit je ogen. Adem eens rustig naar je hoofd. Even niets denken, even niets doen. Even niets willen of bereiken. Gewoon tien minuutjes voor jezelf om op adem te komen. Je hoeft niets wat je denkt te stoppen. Je kunt het denken toch niet stoppen. Je kunt er hooguit niet naar luisteren. Stel je voor dat je een denkbeeldige zandloper in je hoofd hebt zitten. Met je aandacht zak je langzaam uit je hoofd, langs je ogen, je neus, keel, borstkas naar het midden van je borst. Dat is de plek waar alles samenkomt en als je moeite hebt om deze plek te vinden, denk dan aan iemand waar je 64

zielsveel van houdt. Door dat te doen, opent je hart zich als vanzelf. Denk aan het woord vrede en probeer dat gevoel in je hart te voelen. Als je wilt kun je zachtjes in de stilte van je hart dit woord herhalen. Alsof je het op de radio hoort en het zich eigenlijk als vanzelf herhaalt. En iedere keer als je merkt dat je aandacht afdwaalt naar een geluid in de kamer breng je rustig je aandacht weer terug naar het herhalen van het woord vrede. Je kunt ieder woord nemen. Misschien kies jij voor het woord liefde of overvloed. Door het te herhalen maak je er een mantra van. En ach, het gaat niet om het woord. Een mantra is een vervoermiddel naar de ziel, dat betekent het ook letterlijk in het Sanskriet. Tien minuten per dag tijd voor jezelf. Je kunt het overal doen, behalve tijdens het autorijden. Het is niet de bedoeling dat je voortijdig in de hemel terechtkomt.

De zesde deugd: Vertrouwen

Alles begint bij jezelf. Je basis is het vertrouwen in jezelf. Je kunt jezelf de kunst van vertrouwen leren door de frequentie van vertrouwen op te zoeken. Dit gevoel ligt ergens in je geheugen opgeslagen. Haal dit gevoel bewust naar je hart. Vertel jezelf dat je ĂŠĂŠn bent met alles. Je bent een onderdeel van een groot geheel. Alle kwaliteiten uit het groter geheel bevinden zich in jou. Dat is een wet van het leven en er zijn geen uitzonderingen. Je bent alles al en de mate waarin je daarop vertrouwt, maakt dat je innerlijke overtuigingen naar buiten schijnen.

Ik leerde vrede leven. Deugd voor deugd. De deugden werden zorgvuldig in mijn verstand en mijn hart gelegd door liefdevolle leraren. Tenslotte was mijn naam Vrede en ik wist dat ik op een dag mijn naam eer zou moeten betuigen. De eerste deugd was het eenvoudigst. Ik wist al heel jong dat alles verbonden was, al noemde ik het anders dan mensen die het geloof al op vroege leeftijd hadden gevonden. Ik wist dat er iets groters en hogers was. Hoe hoog wist ik niet. Terwijl ik opgroeide, hoorde ik veel verschillende namen: de één sprak over God, de ander had het over het licht of de ziel van het bestaan. Het maakte mij niet veel uit. Want wat is een woord? Ik weet, met helder weten, dat we verbonden zijn door een onzichtbare lijm met de kracht van liefde en de adem van vrede. Ik voel, met heldere intuïtie, dat we onderdeel uitmaken van een veld dat geen besef heeft van tijd of ruimte. Ik ben, vanuit diepe bezieling, woordeloos met jou verbonden en weet ook dat als 68

jij en ik elkaar willen vinden we maar één gedachte van elkaar verwijderd zijn. Jij en ik zijn niet gelijk, maar wel gelijkwaardig en wat je ook denkt, voelt of bent, tussen ons is geen verschil. Hoe kan ik dan niet in vrede met jou zijn? Want als ik jou zou willen slaan dan raak ik mezelf. De tweede deugd was niet moeilijk, maar wel confronterend. Ik besefte hoe vaak ik had gekeken naar wat er niet was in plaats van het omgekeerde. Het besef dat het één bestaat bij de gratie van iets anders luchtte mij op. Ik had het altijd persoonlijk genomen als iemand mij onvoldoende had gewaardeerd of zelfs had afgewezen. Door dit inzicht begreep ik dat het niet zozeer aan mij had gelegen, maar meer aan het feit dat alles in tweeën komt. Elk mens heeft de keuze om vanuit vrede of vanuit angst te leven. De dualiteit hoort gewoon bij het leven. Voor de één ben ik goed zoals ik ben, voor de ander niet. Dat bracht een boel rust en overzicht en vanaf dat moment hield ik zeeën van kracht en tijd over, omdat ik niet meer mijn 69

best hoefde te doen voor mensen die mij niet wilden zien. De derde deugd bracht mij een uitdaging. Want de wereld is groot voor de verlangende mens. Echt weten wie of wat je bent, is niet eenvoudig. En jullie? Mijn lieve lezende ogen, wie zouden jullie echt willen zijn? Elk mens heeft zijn eigen verlangen en de opdracht om dit verlangen te gaan leven. We zijn in dit leven om een zichtbare vertaling te maken van een onzichtbaar verlangen. Het mooiste cadeau dat jij jezelf kunt geven, is je verlangen te leven en die diepe bezieling bepaalt de frequentie, het afstemmen op. Gelukkig verlangen we niet allemaal om hetzelfde te worden en staat er een oneindige voorraad potentieel tot onze beschikking om alle verlangens te vervullen. Je mag alles verlangen. Schroom niet, want hoe meer een mens heeft, hoe meer hij te delen heeft. Het is een wet van het leven dat je niet kunt delen als je niets hebt. Vervul je eigen leven,want hoe 70

meer mensen vrede vinden in hun eigen hart, hoe vreedzamer de wereld zal worden. Dus wie wil jij met hart en ziel zijn? De vierde deugd van vergeving deed mij tranen met tuiten huilen. Ik kon nooit meer slachtoffer zijn. Als ik heel eerlijk ben, heb ik er soms van genoten. Een ander de schuld geven kan heel handig zijn en het ego een flinke opsteker bezorgen. Ik maakte de lijst van leraren en ik zag heel helder wat iedereen mij had bijgebracht. In mijn levensverlangen was ik ervaringsdeskundige geworden in de aanwezigheid - maar ook in de afwezigheid - van vrede. Ik had de schaduw en het licht van mijn verlangen geleefd. Het leven had mij klaargestoomd en ik had de meeste levensechte lessen van het leven cadeau gekregen. Nu was ik klaar om de code te gaan leven en aan anderen te onderwijzen. Want dat is wat het leven doet. Onderschat het leven nooit, het is slimmer dan je denkt: eerst leert het je de kneepjes van het vak en dan stuurt het je leerlingen op je pad. 71

Oh nee, denk niet dat je er dan bent! Je bent en blijft altijd de leerling en de leraar. Het leven is een oneindig groot leerproces. De vijfde deugd bracht mij niet alleen liefde, maar ook dankbaarheid. Mijn hoofd, hart en ziel waren na de vierde code tot rust gekomen. Ik had het verleden gevraagd alles wat ik niet meer wilde dragen mee te nemen. Mijn hoofd was helder, mijn hart had lucht en mijn ziel leefde haar verlangen. Door het venster van mijn leven zag ik mijn omgeving veranderen. Ik ging het werk doen dat bij mij paste en wonderbaarlijk genoeg kon ik mijn geld verdienen met vrede. Weet je, dat is wat ik met hart en ziel doe. Dat is de adem van mijn bestaan. Ik lees de ziel van mensen die bij mij langskomen. Zij zoeken vrede en rust en ik stel ze hier en daar een vraag, niet meer of minder, waardoor ze zelf gaan inzien dat de meeste onvrede wordt geboren uit het feit dat ze ruzie met zichzelf maken. Ruzie tussen hun hart, hoofd en ziel. En nu de zesde deugd. Want hoe kan ik erop 72

vertrouwen dat het allemaal zo blijft? Ik merk dat ik aan mijn nieuwe status gehecht ben geraakt. Het leven bevalt mij wel, zo in de luwte en de rust van vrede. Maar hoe hou ik angst buiten de deur? Hoe blijf ik zo? Als je het leven een vraag stelt, geeft het altijd antwoord en dezelfde dag kreeg ik een nieuwe leraar op bezoek. Het leven weet wonderbaarlijk genoeg precies wat je nodig hebt. Ik vroeg het de kunst van vertrouwen. Het leven glimlachte en aaide zacht over mijn gezicht: alles begint bij jezelf. Je basis is vertrouwen in jezelf. Je kunt jezelf de kunst van vertrouwen leren door de frequentie van vertrouwen op te zoeken. Dit gevoel ligt ergens in je geheugen opgeslagen. Haal dit gevoel bewust naar je hart.Vertel jezelf dat je ĂŠĂŠn bent met alles. Je bent een onderdeel van een groter geheel. Alle kwaliteiten uit het grote geheel bevinden zich in jou. Dat is een wet en er zijn geen uitzonderingen op deze wet. Je bent alles al en de mate waarin je daarop vertrouwt maakt dat je innerlijke overtuigingen naar buiten schijnen. 73

Toen vertelde ik het leven mijn geheim. Mijn diepst verborgen gedachte die klopte achter mijn hart. Ik onthulde mijn grootste angst: ik was bang om ooit dood te gaan. Zo bang dat ik bijna het leven niet voluit durfde te leven. Ik zag aan zijn ogen dat hij mijn angst begreep en hij keek mij troostend aan: er bestaat geen dood. Niet zoals je denkt. Het is geen afscheid, maar een nieuw begin. Laat je angst voor de dood los, want zij hoort bij het leven als de dag die komt en de nacht die vertrekt. Dat wat jij als dood benoemt is onvermijdelijk, maar in werkelijkheid zal je lichaam ooit dit leven moeten loslaten en daarmee de jas die je draagt. Ze is te zwaar voor daar waar je naartoe gaat. Je hoofd leeft met een afscheid en een einde. Het afscheid is zwaar voor het ego, maar de ziel weet dat het leven een tijdelijke ervaring is. Angst voor de dood maakt dat het leven niet geleefd kan worden zoals het is bedoeld. Niemand weet wanneer je tijd zal zijn, het doet er ook niet toe, het stoort je bij het leven zelf. Leven met de angst voor de dood maakt dat 74

je tijdens het leven al een beetje sterft. De zesde deugd laat je vrede sluiten met het leven. De dood is voor later, veel later. Eerst moet je worden wie je echt wilt zijn. Want liefde ontmoet liefde als je liefde bent. Vrede ontmoet vrede als je vrede bent. Zo binnen, zo buiten. Zo boven, zo beneden. Misschien vertrouw je niet alle mensen, maar vertrouw het leven wel. Heb je ooit getwijfeld of de zon in de ochtend opkomt? En de maan, die schijnt toch trouw elke nacht? Het gras groeit ieder seizoen opnieuw en de bomen waaien onverdroten met de wind mee. De natuur is betrouwbaar. Jij bent een deel van haar. Dezelfde natuur. Jij en zij ademen dezelfde adem, eten hetzelfde voedsel en wonen in hetzelfde licht. Ze deelt met jou zonder iets terug te vragen en biedt jou haar onvoorwaardelijke vriendschap aan. Waarom zou ze niet te vertrouwen zijn? Waarom niet? Of is het zo dat jij jezelf niet vertrouwt? Zo binnen, zo buiten, nietwaar?

Waar vertrouw je op? Leer jezelf op je eigen gevoel te vertrouwen. Je gevoel kent de agenda van je ziel. Het weet waar je moet zijn. Het kent de juiste tijd en plaats voor alles in je leven. Durf je het aan om op de wijsheid van je gevoel te vertrouwen? De zesde deugd leert je begrijpen dat je eerst vertrouwen moet hebben in wat je wilt zijn en opent met de woorden: ik ben liefde. Ik ben wijsheid. Ik ben Vrede. Ik ben alles. Ik ben dat wat ik ben.

De zevende deugd: Overvloed

Als je leeft in vrede zal het je omarmen en koesteren, je dragen waarheen je ook wilt. Het zal je wiegen en van je houden en niet over je oordelen, want het weet dat jij en zij ĂŠĂŠn zijn. Je mag alles zijn wat je verlangt te zijn en als je doorzweeft op de stroom van vertrouwen dan opent zich als vanzelf de laatste deugd.

Het is even wennen om in de ogen van overvloed te kijken. Het gezicht van verstand begrijpt de ziel van overvloed niet goed. Hij is gewend om te kijken naar wat er wel of niet is. Hij oordeelt, wikt en weekt, haalt zijn schouders op en kiest. Hij kijkt door de ogen van zijn beperkingen naar de wereld en ziet wat hij altijd heeft gezien. Hij kiest tussen dat wat zijn ego het liefst verkiest: tussen te weinig of te veel. En als hij te weinig ziet dan geeft hij de overvloed, de ziel van de wereld, de schuld. De overvloed zwijgt in stilte. Hij weet dat er voldoende is, oneindig zelfs, maar hij begrijpt dat hebberige ogen zijn rijkdom niet kunnen zien. Het is niet zijn schuld dat de wereld uit evenwicht is, alleen oordeelt hij niet. Daar is hij te wijs voor en wacht geduldig tot dat wat zichzelf mens noemt de waarheid leert zien. Ondertussen schenkt hij overvloedig al zijn pracht en oneindigheid aan diegenen die zijn frequentie leven. Hij leert ons dat er in zijn veld geen schaarste of tekort bestaat. Als overvloed mij door zijn ogen laat kijken, kan 80

ik zien hoe de wereld bedoeld is te zijn. Ik zie gelijk aan Jesaja, de oudste profeet, een wereld met alles. Een aarde vol vrede. Met liefde en al haar goedheid. Ik zie de mooiste luchten, het helderste licht, spelende kinderen en dansend gras. Zij laat mij haar hoge bergen en rijke rivieren zien. Het ruikt er naar de zoete geuren van de ochtend en ik voel de warmte en de kilte van de seizoenen. Ze laat mij slapen in een bed van gras en ik speel met de engelen van de zee, de dolfijnenkinderen van God. Ik dwaal door de tuinen van de aarde, in het hart van de schepping en op de plek waar de oudste wortels van kennis ooit een weg hadden gegraven, vond ik de kern van de wereld. En zij vertelde mij dat de ziel van de wereld oprechte vrede is. Vrede is mijn naam. Gelijk aan jou. Jij en ik zijn Vrede. Hoe moeilijk kan het zijn om in vrede te leven? Zou het niet gewoon mogelijk zijn om de strijd op te geven? Ook al wonen jij en ik in een wereld waar ons bloed vloeit over de 81

stenen van Moeder Aardeâ&#x20AC;Ś We kunnen hier beginnen. Op dit moment. Door jezelf en anderen te vergeven en het leven op zijn best te leven. Dat kunnen wij. Jij en ik. Dat moeten we kunnen. Als we het samen doen en we elkaar inspireren dan is het mogelijk. Wat hebben we eigenlijk nodig om dit te doen? Eigenlijk niets anders dan het veranderen van de innerlijke perceptie. Want kijken we naar het leven vanuit het verstand en herinneren we ons zo hier en daar dat we een hart en een ziel hebben? Of kijken we naar het leven vanuit de ziel en herinneren we ons dat we een verstand hebben om dat wat we verlangen uit te voeren, een hart om de juiste weg te voelen en een ziel om de verbinding te zien tussen jou en mij? Zo moeilijk kan dat toch niet zijn? Met een beetje goede wil van beide kanten vinden wij elkaar hier op dit moment. Hier. Ik steek mijn hand naar je uit, mijn zielenhand. Als het goed is, moet jij mij nu kunnen voelen. Ik aai zachtjes over de bovenkant van 82

jouw hand en ik stuur je al mijn liefde en vrede. Als je het mij toestaat, droog ik je tranen en heel ik je verdriet zodat jij je pijn van het verleden kunt loslaten. En als je mij de ruimte geeft, kan ik jou door mijn ogen een leven in vrede laten zien. Waarin we niet altijd een mening hoeven te hebben over elkaar en waarin we in elkaar de aanwezigheid van liefde kunnen zien. De wereld begint bij jezelf. Vrede is niet te groot om te leven.Vrede is het natuurlijke gevolg van wie je bent en zij kent geen tijd.We hoeven niet te wachten op innerlijke rust en harmonie. Als jij beslist dat ze nu begint dan vloeit ze jouw leven in. Als vanzelf. Omdat zij het leven is. Weet je, de ziel van de mens is tijdloos, maar het hart en hoofd zijn verbonden met tijd. Sommige mensen leven snel, andere langzaam. Helaas wonen maar weinigen in het nu. In het nu ligt de deur naar het veld van overvloed. Dat is het geheim van tijd. De vervulling van onze wensen kent geen tijdâ&#x20AC;Ś dat is het geheim. Hij die weet, kent de kracht van tijd. De tijd is 83

om in te reizen en om mee te spelen. Om vooruit of achteruit te gaan. De meeste mensen wachten tot het tijd is. Tot de juiste tijd is gekomen. Ze wachten en begrijpen niet dat het een illusie is, want er is geen tijd anders dan de tijd die de mens zelf maakt. Als je met de kracht van je verbeelding naar de toekomst reist en daar op het scherm van je fantasie je nieuwe werkelijkheid creĂŤert, haal je de toekomst naar het nu. Want weet dat in de tijd alle mogelijkheden verborgen liggen. Alles is er al. Er hoeft geen vrede meer gemaakt te worden. Op de planken van het universele geheugen liggen de toekomsten. Daar ligt onder het sterrenstof de aanwezigheid of de afwezigheid van de wereld die wij willen zijn. Beide scenarioâ&#x20AC;&#x2122;s liggen klaar om te leven. Dat is de keuze die de wereld wacht en die wereld begint bij jezelf. Gewoon hier en nu. Dat wat jij en ik leven geven we door. Er is geen tijd meer te verliezen, lijkt mij.

Ooit zou er een zoon op de wereld geboren worden die vrede zou brengen en de wereld zou verlossen van het kwaad. De geschiedenis heeft anders beslist. De zoon stierf aan het symbool van zijn geloof. Maar sterven kon hij niet. En op de dag dat de wereld rouwde om de illusie van zijn afscheid kwam hij terug met de boodschap van vrede. Want heengaan kon hij niet. Want hij was het gezicht van vrede en de code van zijn deugden was dat hij zou doorleven in de harten van mensen. Nu wacht de wereld opnieuw. Op een nieuwe Messias, een verlosser om het kwaad uit de wereld te bannen. Maar mijn lezende boekenvriend, er komt niemand anders dan wijzelf om de wereld te helen. Elk mens draagt de naam van Vrede en wat we in ons hart dragen, zien we terug in de buitenwereld. Vrede ontmoet vrede als we innerlijk vrede leven. Zo binnen, zo buiten. Zo boven, zo beneden.

Epiloog Wat een vreemde droom. Ik droomde dat ik Vrede was. Maar er was meer dan een heldere slaap over vrede, volgens mij was het ook mijn naam. Dat was heel bijzonder, want om voor een moment in tijd de naam van Vrede te dragen, voelt als het hoogste goed. Vaak heb ik over vrede nagedacht en vrijwel meteen heb ik de gedachte losgelaten, want het maken van een vreedzame wereld leek mij te groot. Als een kluwen wol waarvan het begin niet te vinden was. Tot ik de woorden van Ghandi las: verander de wereld en begin bij jezelf. Toen ging ik op zoek. 86

Als je het leven iets vraagt, krijg je altijd antwoord en zonder het echt gezocht te hebben, vertrok ik op een dag naar het hart van Jerusalem. In de ziel van de stad vond ik een leraar. Een oude rabbijn die bereid was mij kabbala te laten studeren. Ik leerde in de achterkamer, want in die tijd mochten vrouwen de heilige boeken niet bestuderen. Hij onderwees mij met al zijn liefde en zorg en onthulde mij de codes van het leven. Maar met zijn lessen gaf hij mij een gelofte... Ik moest een belofte doen. Ik mocht de codes en zijn deugden niet eerder onthullen dan dat ik een teken zou krijgen. In het voorjaar van 2008 werd ik wakker met de herinnering aan een wonderlijke droom. Ik droomde dat hij mij de codes van het leven voorlas. Dezelfde dag stak ik de kaarsen in mijn schrijfkamer aan en schreef. Ik schreef met de ziel van de wind en alsof ik vleugels had gekregen, vonden de woorden als vanzelf hun plek. Het is magisch om zo te kunnen schrijven en ik ervaar het als een groot cadeau. Een aantal 88

maanden later kregen mijn woorden een kaft met mooie gouden letters en werd het boek The Life Codes geboren. Zeven codes voor het leven om het mooiste en het beste van jezelf te leren leven. Onlangs sprak ik met mijn uitgever in Amerika. Zij wilde mijn stem horen voordat ze het boek in haar fonds wilde opnemen. Ze klonk zoals de meeste uitgevers doen, wat gewichtig en streng. Haar openingszin verbaasde me zo dat ik even sprakeloos was. Ze zei: â&#x20AC;&#x153;Ik mis een code, waar is de code van Vrede?â&#x20AC;? Hoe kon ik haar uitleggen dat ik had gewacht op de droom die ik zo zocht?

Dank, lieve lezer, voor je aandacht. Ik hoop dat dit boekje je heeft geholpen om je hart te openen en vrede in je hoofd, hart en ziel te ontmoeten en dat je het in dankbaarheid hebt mogen ontvangen. Plant samen met wie je wilt zijn vrede in de tuin van je hart en moge vrede je waar je ook gaat vergezellen en moge de deugden je als een warme jas omhullen. Tot een volgende keer, ergens in tijd. In liefde. Patty Harpenau

Patty Harpenau

Patty Harpenau is trainer, coach en auteur van diverse boeken over menskunde waaronder haar laatste boek The Life Codes dat wereldwijd uitgegeven is. In het najaar verschijnt haar nieuwe boek Benjamins Boom. Patty is samen met haar echtgenoot de oprichter van The Life Foundation. Heb je vragen, stuur dan een bericht aan info@thelifefoundation.nl Wil je Patty Harpenau mailen, stuur dan een bericht naar pattyharpenau@thelifefoundation.nl

Voordeelactie Speciale Voordeelactie The Life Codes boek en audio cd! Ga nu naar www.thelifefoundation.nl en bestel met voordeel en ga meteen met The Life Codes aan de slag. Je kunt het boek The Life Codes en de bijbehorende audio cd, Living the Life Codes, met de zeven codemeditaties nu met korting bestellen.

Het boek kost in de winkel 19,95 euro en de audio cd 15,00 euro, samen dus 34,95 euro. Speciaal voor deze voordeelactie hebben we een combinatieprijs gemaakt van 25,00 euro. Je voordeel is dus 9,95 euro!