MEΛΙΣΤΑΛΑΧΤΗ by George Chris

ΒΑΣΙΛΙΚΗ Ν. ΛΟΥΒΑΡΗ

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό νησάκι γεννήθηκε το πιο όμορφο και γλυκό μωρό στον κόσμο, η Αγάπη. Η ζωή της κυλούσε αρμονικά ώσπου μια μάγισσα που τη ζήλευε, της έδωσε ένα μαγεμένο φίλτρο και η Αγάπη έπαθε Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Τι είναι όμως ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1; Υπάρχει θεραπεία; Ποιός φταίει; Είναι μερικά από τα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν στους γονείς και στους φίλους της. Το κορίτσι αποδυναμωνόταν, ώσπου οι νεράιδες έφεραν τη θεραπεία. Η Αγάπη είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει στον κόσμο και δεν θα την αφήσει κανείς να χαθεί!!!

ISBN: 978-618-00-0142-6

Μελιστάλαχτη ΑΘΗΝΑ ΜΑΪΟΣ 2018

ΒΑΣΙΛΙΚΗ Ν. ΛΟΥΒΑΡΗ Μετεκπαιδευμένη Νοσηλεύτρια Τ.Ε. Εκπαιδεύτρια παιδιών με Σ.Δ. & οικογένειας Παιδοδιαβητολογικό Ιατρείο ΠαΓΝΗ

Μελιστάλαχτη ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΛΕΣΧΩΝ LIONS ΘΕΜΑ 117Α ΛΕΣΧΩΝ LIONS ΝΟΤ. ΕΛΛΑΔΟΣ & ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ Έκδοση: ΑΘΗΝΑ, ΜΑΪΟΣ 2018 Επί Κυβερνείας Μιχάλη Χριστοδουλίδη

© Copyright Βασιλική Ν. Λούβαρη Μετεκπαιδευμένη Νοσηλεύτρια Τ.Ε. Εκπαιδεύτρια παιδιών με Σ.Δ. & οικογένειας Παιδοδιαβητολογικό Ιατρείο ΠαΓΝΗ E: vasiliki_louvari@yahoo.gr Κ: 697 230 7627 Υπό την Αιγίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας για το Διαβήτη (ΕΛΟΔΙ) και με την υποστήριξη του Παγκρήτιου Συλλόγου για το Νεανικό Διαβήτη

Το κείμενο του παραμυθιού και τα σκίτσα της έκδοσης προστατεύονται από τους διεθνείς νόμους και συνθήκες που αφορούν τα συγγραφικά / πνευματικά δικαιώματα. Η έκδοση του όλου έργου αυτού έχει εκχωρηθεί από τη συγγραφέα και την εικονογράφο στην Ανθρωπιστική Διεθνή Οργάνωση Λεσχών Lions / Θέμα 117Α Λεσχών Lions Νοτ. Ελλάδος & Νήσων Αιγαίου (5/2018) για την εξόδοις τους παραγωγή, εκτύπωση και δωρεάν προώθηση σε δράσεις κοινωνικής ευαισθητοποίησης του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Κάθε αναπαραγωγή του όλου έργου ή τμηματική χωρίς την άδεια της συγγραφέως θα αποτελεί απομίμηση και θα υπόκειται στις προβλεπόμενες κυρώσεις από το νομοθετικό πλαίσιο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και την προστασία των συγγραφικών δικαιωμάτων. Ιδέα-Συγγραφή: ΒΑΣΙΛΙΚΗ Ν. ΛΟΥΒΑΡΗ Εικονογράφηση: ΙΩΑΝΝΑ ΤΑΧΙΝΗ ● Επιμέλεια κειμένου: ΜΑΡΙΝΑ ΛΑΓΚΟΥΒΑΡΔΟΥ ● Σύμβουλοι: ΕΙΡΗΝΗ ΚΩΣΤΑΚΗ Παιδοψυχολόγος ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΛΕΙΣΑΡΧΑΚΗΣ Διδάκτωρ Πανεπ. Κρήτης στις ΤΠΕ στην Εκπ/ση για Βιώσιμη Ανάπτυξη ● Επιμέλεια έκδοσης: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΧΡΥΣΟΒΙΤΣΙΑΝΟΣ E: gamaxixi@gmail.com ● Εκδοτική παραγωγή: PROFORMA Digital Printing Σωκράτους 23 Αθήνα 105 52 / Τ: 210-5240728 / Ε: memfisae@otenet.gr ● ●

ISBN: 978-618-00-0142-6

Σε όλα τα γλυκά παιδιά……

ια φορά και έναν καιρό, σε ένα μικρό νησάκι γεννήθηκε το πιο όμορφο μωρό στον κόσμο! Ένα γλυκό κοριτσάκι, που του έδωσαν το όνομα Αγάπη. Η Αγάπη μεγάλωνε ευτυχισμένη σ’ ένα μικρό σπιτάκι μαζί με την οικογένειά της. Δεν είχε πολλά ρούχα και παιχνίδια. Είχε, όμως, τους φίλους της, τα ζώα και πολλή φροντίδα και αγάπη από τους γονείς της.

Ο πατέρας της ήταν ψαράς και η μητέρα της μια πολύ καλή νοικοκυρά. Η Αγάπη ήταν για όλους το καλύτερο δώρο. Το χαμόγελό της απλωνόταν ολόγυρα και ζέσταινε τις καρδιές όλων. Όλα τα ζώα την αγαπούσαν πάρα πολύ και τη φρόντιζαν. Τα λουλούδια, όταν τους τραγουδούσε, έβγαζαν τα πιο όμορφα άνθη του βασιλείου. Ο χρόνος περνούσε ήρεμα για την Αγάπη, ώσπου μια μέρα μια μάγισσα άκουσε από ένα χελιδόνι ότι σε εκείνο το μικρό νησί βρισκόταν το πιο γλυκό κορίτσι του κόσμου.

Η μάγισσα, που ήθελε να είναι αυτή η πιο γλυκιά, ζήλεψε! Φόρεσε το πιο γλυκό χαμόγελό της, αυτό για τις ιδιαίτερες περιστάσεις, έβαλε τη χρυσοκέντητη φορεσιά της, φτιαγμένη από μελένια κλωστή, πήρε την τσάντα με τα φίλτρα της και πήγε να δει με τα ίδια της τα μάτια αν όντως είναι το πιο γλυκό κορίτσι του κόσμου. Όταν την είδε σάστισε! Την άκουσε να τραγουδά και παραλίγο να την αγαπήσει και αυτή! Πραγματικά, η μελωδία της φωνής της σε έκανε να μένεις με το στόμα ανοιχτό. Μέλι έσταζε η κάθε της νότα! ― Όχι! Δεν θα επιτρέψω να ζήσει αυτή η μικρή. Εγώ θα είμαι η πιο γλυκιά, η πιο αγαπητή, η πιο όμορφη, η πιο… είπε καθώς ο θυμός της ξεχείλισε.

Μεταμφιέστηκε σε μια καλοσυνάτη γριούλα, έφτιαξε ένα μαγικό φίλτρο που είχε γεύση γλυκιάς λεμονάδας, πλησίασε την Αγάπη και τη ρώτησε… ― Καλημέρα κοριτσάκι μου! Μπορείς να με βοηθήσεις; ― Πολύ ευχαρίστως, καλή μου γιαγιούλα! Τι θα θέλατε; απάντησε η Αγάπη.

― Θέλω να πάω στην εγγονούλα μου που μένει στο χωριό, αλλά έχω χαθεί και δεν ξέρω από ποιο δρόμο να πάω. Της έφτιαξα λίγη από την αγαπημένη της λεμονάδα... είπε με όση χάρη μπορούσε. ― Θα πάρετε αυτό το μονοπάτι και θα σας οδηγήσει στο χωριό! Μονάχα βιαστείτε, γιατί σε λίγο νυχτώνει και δεν θα βλέπετε το δρόμο, απάντησε η Αγάπη, δείχνοντάς της το δρόμο. ― Καλό μου κοριτσάκι άσε με να σε ευχαριστήσω. Να! Πιες λίγη λεμονάδα που έφτιαξα με φρέσκα λεμόνια από τον κήπο μου. ― Μμμμ....... πεντανόστιμη, είπε η Αγάπη καθώς έπινε και συνέχισε… Είμαι σίγουρη ότι η εγγονή σας θα ξετρελαθεί!!! ― Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ γλυκό μου κοριτσάκι! Στο αίμα σου πάντα να κυλάει άφθονη η ζάχαρη και η ζωή σου πάντα να είναι έτσι Μελιστάλαχτη! Μελιστάλαχτηηηηηηηη! Αχαχαχαχα… γέλασε βροντερά η μάγισσα παίρνοντας την πραγματική της μορφή και παφ… εξαφανίστηκε! Τώρα η γλυκάδα ήταν όλη δική της. Τίποτα δε θα τη σταματούσε.

Μετά από λίγο, η Αγάπη άρχισε να νιώθει έναν πόνο στην κοιλιά και πήγε στο σπίτι της κλαίγοντας. Η μανούλα της, τής έφτιαξε μια πολύ νόστιμη σουπίτσα. Πίστευαν ότι η Αγάπη είχε αρρωστήσει. Οι μέρες περνούσαν αλλά η Αγάπη χειροτέρευε. Μέρα με τη μέρα αδυνάτιζε. Όλη την ώρα έπινε νερό, πάρα πολύ νερό! Πήγαινε στην τουαλέτα για τσίσα πολλές φορές την ημέρα ακόμα και τη νύχτα. Πεινούσε συνέχεια... αλλά παρόλο το φαγητό που έτρωγε, η Αγάπη αδυνάτιζε. Οι γονείς της ανησυχούσαν. Μια μέρα, ο πατέρας της πήγε στην πόλη και έφερε τον γιατρό για να την εξετάσει και να μάθουν επιτέλους τι συμβαίνει στη μικρή Αγάπη.

Ο γιατρός αφού εξέτασε το μικρό κορίτσι έπρεπε να ανακοινώσει τα άσχημα νέα: ― Η κόρη σας έχει Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. ― Τι θα πει αυτό γιατρέ μου; Ακούγεται πολύ σοβαρό, ρώτησαν με αγωνία οι γονείς της. ― Μέσα στο σώμα μας όλοι έχουμε ένα όργανο, το πάγκρεας, που δημιουργεί μια ουσία, μια ορμόνη, την ινσουλίνη. Η ινσουλίνη παίρνει τη ζάχαρη από τα φαγητά και τη βάζει μέσα στα κύτταρα όπου μετατρέπεται σε ενέργεια. Από εκεί μοιράζεται σε όλο το σώμα, ώστε να έχουμε δύναμη να περπατήσουμε, να μιλήσουμε, να αναπνεύσουμε αλλά και να κάνουμε ό,τι κάνει ένας άνθρωπος.

― Μα η Αγάπη δεν τρώει γλυκά. Τι είναι αυτά που μας λέτε; είπε η μητέρα της. ― Όλα τα φαγητά μέσα μας μετατρέπονται κατά ένα μέρος σε ζάχαρη! Το πάγκρεας έχει αρχίσει να καταστρέφεται. Κάποια σκουλήκια πηγαίνουν και τρώνε τα κύτταρα που βρίσκονται στο πάγκρεας και που παράγουν την ινσουλίνη. Τα κύτταρα αυτά τα λένε Βήτα και τα σκουλήκια Αντισώματα. Έτσι, η ζάχαρη κυκλοφορεί ελεύθερα μέσα στο αίμα με αποτέλεσμα η Αγάπη να χάνει τη δύναμή της, να κουράζεται όταν περπατάει ακόμα και όταν μιλάει... Τι ειρωνεία! Το πιο γλυκό κορίτσι του νησιού κινδυνεύει! Όλοι αγωνιούν για το πώς θα κρατηθεί στη ζωή… πρέπει να γίνει κάτι άμεσα!

Οι νεράιδες της περιοχής δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι αυτό το όμορφο κορίτσι, το πιο γλυκό κορίτσι του κόσμου μπορεί και να πέθαινε. Αδύνατον να το επιτρέψουν αυτό! Έτσι, αποφάσισαν χωρίς δεύτερη σκέψη να σκορπιστούν σε όλες τις μεριές της Γης αναζητώντας αυτό που θα την έσωζε. Η Αγάπη ήταν το χαμόγελό τους, ήταν η μελωδία του νησιού τους! ― Η Αγάπη δεν θα πεθάνει! ― Δε γίνεται να πεθάνει... σιγοψιθύριζαν τα δυο μικρά σκιουράκια. ― Μη φοβάστε! Κάτι θα βρουν οι νεράιδες!!! Υπομονή! είπε το ελαφάκι.

Οι μέρες περνούσαν κι όλα άλλαζαν γύρω τους. Τα μάτια τους από την αϋπνία έβλεπαν θαμπά. Ήταν συνεχώς υγρά. Κανένα νέο από τις νεράιδες... Οι γονείς της Αγάπης απογοητεύονταν όλο και περισσότερο. Άρχισαν σιγά-σιγά να νοιώθουν ενοχές, να κατηγορούν τον εαυτό τους... Ποιός έφταιγε; Η μητέρα της; Ο πατέρας της; Μήπως έφταιγαν τα φαγητά που έτρωγε η Αγάπη ή η ίωση που είχε περάσει τον περασμένο μήνα; Το εμβόλιο που της είχε κάνει ο γιατρός ήταν καλό; Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά… τόσο αναπάντεχα. Τι συνέβη; Τι έκαναν λάθος; Γιατί σε αυτούς; Ποιός έφταιγε; Ποιός; Ποιός; Κι όμως, κανείς τους δεν έφταιγε... Έφταιγε η μάγισσα. Η άγνωστη, ζηλιάρα μάγισσα που ζήλεψε την ομορφιά και τη γλυκάδα της Αγάπης. Αυτή έφταιγε!

Όμως, κάθε μέρα ξημερώνει πάντα μια καινούρια μέρα. Δεν μπορεί να είναι όλες ίδιες! Εκείνο ήταν ένα αλλιώτικο πρωινό. Τα λουλούδια μοσχοβολούσαν και καθώς κυλούσαν πάνω τους οι δροσοσταλίδες σκορπούσαν μια ευωδία μοναδική. Μια από τις νεράιδες επέστρεψε τόσο χαρούμενη, που χοροπηδούσε και φιλούσε όποιον έβρισκε μπροστά της. Είχε επιτέλους φτάσει στο σπιτικό της Αγάπης. ― Θες να μου πεις γιατί είσαι τόσο χαρούμενη; Με εκνευρίζεις αφάνταστα! Δεν έχω όρεξη για παιχνίδια! Φύγε!!! της είπε πολύ θυμωμένα ο πατέρας της Αγάπης. ― Δε, δε, δε... μόνο τη λέξη «δε» έλεγε και χόρευε! ― Σταμάτα επιτέλους και πες μου τι είναι αυτό που σε κάνει τόσο χαρούμενη αυτή τη στιγμή. Δεν καταλαβαίνεις ότι το παιδί μου είναι πολύ άρρωστο; ― Μη θυμώνεις μαζί της άντρα μου, είπε η μητέρα της Αγάπης ακουμπώντας τον ώμο του και συνέχισε…

― Άσε την! Κάποιο λόγο θα έχει για να είναι έτσι. Η Καλλιρρόη άλλωστε είναι η καλύτερη φίλη της Αγάπης. Για να είναι έτσι κάτι καλό θα έχει να μας πει.

― Λέγε!!! Με εκνευρίζεις απίστευτα! Δεν έχω χρόνο για τέτοια… είπε ο πατέρας της Αγάπης. ― Βρήκα το φάρμακο! Το βρήκα! Η Αγάπη δε θα πεθάνει!!!

Έβγαλε γρήγορα από την τσέπη της ένα στυλό που της έδωσε ένας καλός μάγος από ένα μακρινό βασίλειο και άρχισε γεμάτη ενθουσιασμό να εξηγεί: ― Αυτό είναι το φάρμακο! ― Τι έχει μέσα αυτό το στυλό; ρώτησε ένα μικρό και περίεργο βατραχάκι. ― Ινσουλίνη! απάντησε η Καλλιρρόη. ― Λινουλίνη; ― Ινσουλίνη ― Η σελήνη; ― Ινσουλίνηηηηηηηηη!!! Την ουσία που δεν μπορεί να φτιάξει ο οργανισμός της Αγάπης και πρέπει να την πάρει απ’ έξω. Τι δεν καταλαβαίνεις; απάντησε νευριασμένη η νεράιδα. ― Καλά ντε! Γλινουλίνη! ― Άμα σε πιάσω στα χέρια μου θα σου πω εγώ… είπε η Καλλιρρόη. ― Σταματήστε επιτέλους!!! φώναξε ο πατέρας της Αγάπης.

― Καλλιρρόη, θα μου πεις σε παρακαλώ τι ακριβώς είναι αυτό που κρατάς και πώς λειτουργεί; ― Πολύ ευχαρίστως!!! Αυτό το στυλό δεν έχει μέσα μελάνι, αλλά ινσουλίνη, όπως είπα και πριν που με διέκοψε ο ανόητος βάτραχος… γύρισε η Καλλιρρόη αγριοκοιτάζοντας το βάτραχο και συνέχισε… ― Ινσουλίνη! Η ορμόνη που δεν μπορεί να φτιάξει το πάγκρεας της Αγάπης. ― Και πώς λειτουργεί αυτό το στυλό; ― Μην αγχώνεστε! Είναι λίγο δύσκολο αλλά θα σας βοηθήσω εγώ. Βλέπετε αυτό το μικρό βελονάκι; Το βιδώνουμε στο στυλό, σαν μύτη και κάθε φορά που η Αγάπη θα θέλει να φάει, τότε πρέπει να κάνει μια ένεση ώστε να βάλει την ινσουλίνη μέσα της. ― Ένεση; Γιατί ένεση; Δεν μπορεί να την πιει; ρώτησε η μητέρα της Αγάπης. ― Δυστυχώς όχι, γιατί καταστρέφεται μέσα στο στομάχι. ― Αυτό ήταν όλο; ρώτησε όλο απορία ένα μικρό σπουργιτάκι. ― Όχι ακριβώς… είπε η νεράιδα.

― Η ινσουλίνη είναι η θεραπεία για το διαβήτη αλλά θέλει προσοχή. Αν τη χορηγήσουμε σε μεγαλύτερη ποσότητα απ’ όσο πρέπει αρχίζει να μετατρέπεται σε δηλητήριο... Από κάτω επικράτησε σιωπή, αγωνία, φόβος... ― Μη φοβάστε! Απλά, η Αγάπη θα πρέπει να τρυπάει το δαχτυλάκι της και να μετράει με αυτό το μηχάνημα, το μετρητή σακχάρου, τη ζάχαρη που κυκλοφορεί στο αίμα της και ανάλογα με τη ζάχαρη αυτή και το τι πρόκειται να φάει, θα κάνει διαφορετική ποσότητα ινσουλίνης. Είναι λίγο δύσκολο στην αρχή, αλλά θα μάθει και θα δείτε πόσο εύκολο θα φαίνεται σε λίγο καιρό! Εκεί πέρα που πήγα είδα κι άλλα παιδιά με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 αλλά και μεγάλους ανθρώπους. Πήρε μια βαθιά ανάσα… και συνέχισε. ― Είναι όλοι καλά!! Ζουν πραγματικά χαρούμενοι, όπως ζούσαμε κι εμείς πριν!! είπε με περισσότερο ενθουσιασμό η νεράιδα.

― Η Αγάπη δε θα πεθάνει!!! φώναξε το μικρό ελαφάκι με χαρά. ― Είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει στον κόσμο. Δεν θα την αφήσουμε εμείς να χαθεί! είπαν με μια φωνή οι νεράιδες. ― Εκεί που πήγα έμαθα ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 είναι ένας άλλος τρόπος ζωής. Δεν είναι κάτι κακό. Έτσι μου είπε ο μικρός Θανάσης που έχει κι αυτός Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Ζει όπως ακριβώς και πριν. Το μόνο πράγμα που άλλαξε είναι ότι πρέπει να μετράει το ζάχαρό του και να παίρνει την ινσουλίνη που δεν μπορεί να παράγει ο οργανισμός, μέσω ενεσούλας. Απλά, θα πρέπει να θυμάται ότι μια φορά την ημέρα πρέπει να κάνει αυτήν τη μια ενεσούλα που θα περιέχει την ποσότητα της ινσουλίνης που χρειάζονται τα όργανα σαν ενέργεια για να δουλέψουν σωστά. Αυτή η ένεση, φυσικά, δεν έχει σχέση με το φαγητό και πρέπει να γίνεται κάθε βράδυ, ακόμα και αν το παιδί δεν φάει τίποτα όλη την ημέρα. Τόσο απλά! Τόσο μελετημένα…

― Τίποτα άλλο δεν άλλαξε στη ζωή του μικρού παιδιού. Μάλιστα μου είπε και τη δική του ιστορία. Πως έμαθε ότι έχει Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 και μου εκμυστηρεύτηκε πως όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει γιατρός. Διαβητολόγος!!! Να βοηθάει τα παιδιά με ζάχαρο. Να τους δείξει πως τελικά τίποτα δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται και πως ότι όπου υπάρχει μια κακιά μάγισσα υπάρχει και μία καλή νεράιδα... συντροφιά μας και οδηγός μας! Η Αγάπη ακούγοντας όλα αυτά δε φοβόταν πια και το χαμόγελό της απλώθηκε και πάλι ολόγυρά τους!!!

Όλα άρχισαν πριν αρκετά χρόνια... Πόσα; Δεν έχω κάτσει να τα μετρήσω και ούτε έχει σημασία. Όταν μας «επισκέπτεται» ο Διαβήτης, σε όποια ηλικία και αν είμαστε, είναι πολύ δύσκολο να τον αποδεχτούμε. Ιδιαίτερα, όταν πρόκειται για πολύ μικρές ηλικίες είναι απίστευτα δύσκολο για τους γονείς. Στην εφηβεία, οι έφηβοι το μόνο πράγμα που δεν θέλουν να σκέφτονται είναι ο Διαβήτης τους, ενώ στις μεγαλύτερες ηλικίες καλούμαστε να αλλάξουμε συνήθειες που ήδη έχουμε αναπτύξει. Εάν σκεφτούμε ότι μέχρι και τον Ιανουάριο του 1922 δεν υπήρχε θεραπεία, δεν θα λέγαμε ότι ζούμε έχοντας Διαβήτη, μα ότι έχουμε Διαβήτη αλλά ζούμε. Όταν ανακαλύφθηκε η ινσουλίνη δεν είχε καμία σχέση με τις ινσουλίνες που ξέρουμε, ούτε υπήρχαν τα μέσα παρακολούθησης σακχάρου που διαθέτουμε στις μέρες μας. Πρέπει να νιώθουμε τυχεροί, γιατί σήμερα είναι μια νόσος που αντιμετωπίζεται και μάλιστα πάρα πολύ ικανοποιητικά. Η επιστήμη προχωράει και αρκετά σύντομα θα υπάρχει στη ζωή μας το τεχνητό πάγκρεας, γιατί όχι και η οριστική θεραπεία. Ο Διαβήτης πλέον αποτελεί τρόπο ζωής. Δύσκολος μεν αλλά είναι ένας τρόπος ζωής. Η ζωή είναι τόσο όμορφη και συναρπαστική! Πρέπει να ζούμε έντονα την κάθε μας στιγμή, με το Διαβήτη να είναι συνοδοιπόρος μας και όχι το επίκεντρο της ζωής μας. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με το Διαβήτη μας και όχι για το Διαβήτη μας. Σε καμία φάση της ζωής μου δεν άφησα το Διαβήτη να με εμποδίσει να κατακτήσω τους στόχους μου. Μεγάλωσα, σπούδασα, ξενύχτησα, ταξίδεψα, παντρεύτηκα και γέννησα δύο υπέροχα παιδιά. Ο Διαβήτης δεν είναι εμπόδιο στα όνειρά μου, εγώ θα γίνω εμπόδιο σε αυτά εάν δεν πιστεύω στον εαυτό μου. Γιατί... «Δεν είμαι αυτό που μου συνέβη. Είμαι αυτό που επέλεξα εγώ να γίνω!» Carl Jung

Η Βασιλική Ν. Λούβαρη είναι μετεκπαιδευμένη Νοσηλεύτρια στα παιδιά με Σακχαρώδη Διαβήτη. Από το 2011 εργάζεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, στο Παιδοδιαβητολογικό Ιατρείο. Το μοναδικό Παιδοδιαβητολογικό Ιατρείο του νησιού, που η λειτουργία του βασίζεται στον Παιδοδιαβητολόγο Δημήτρη Μαμουλάκη και σε εκείνη. Η Νοσηλευτική Διεύθυνση του Νοσοκομείου είναι δίπλα στο έργο τους στηρίζοντας το Ιατρείο αυτό απλόχερα και με κάθε τρόπο. Και η ίδια διαβητική, όταν ο Διαβήτης Τύπου 1 της «χτύπησε» την πόρτα, δεν φανταζόταν ότι αυτό το βουνό που υψωνόταν μπροστά της, ο Διαβήτης, θα στιγμάτιζε θετικά τη ζωή της. Στη διάγνωση δεν ήταν κανένας Επαγγελματίας Υγείας δίπλα της ώστε να της εξηγήσει τι της συνέβη και πως θα μπορέσει να το διαχειριστεί με τρόπο τέτοιο που να μην αποτελέσει εμπόδιο στα όνειρά της. Παρέα με την οικογένειά της, αγαπημένα της πρόσωπα και φίλους έγιναν μια γροθιά. Ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του ώστε να τη βοηθήσουν ν’ αποδεχτεί τη νόσο, να πάρει χρήσιμες συμβουλές και να προχωρήσει. Τότε ήταν η στιγμή που ορκίστηκε στον εαυτό της ότι θα είναι πάντα δίπλα στα

παιδιά που παθαίνουν διαβήτη. Να τα βοηθάει, να τα στηρίζει και να τα εκπαιδεύει. Κάθε φορά που μπαίνει σε ένα θάλαμο να εκπαιδεύσει ένα παιδί με Διαβήτη, βάζει στη θέση του παιδιού τον εαυτό της. Δουλεύοντας πολύ το κομμάτι της ενσυναίσθησης, πιστεύει ότι ο καθένας θέλει και πρέπει να ξέρει τι του συνέβη. Έτσι εξηγεί με απλά λόγια στα ίδια τα παιδιά τι είναι αυτό που έπαθαν, χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια παραμύθια. Το παραμύθι αυτό γράφτηκε για να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο δουλειάς. Να το πάρουν στα χέρια τους Νοσηλευτές και Επισκέπτες Υγείας, αλλά και Ιατροί που ασχολούνται με παιδιά που διαγιγνώσκονται με Διαβήτη και να το χρησιμοποιήσουν στο πρώτο στάδιο της εκπαίδευσης. Αποτελεί την πρώτη επαφή με το Διαβήτη απαντώντας σε καίρια ερωτήματα, όπως «Τι είναι Διαβήτης;», «Γιατί το έπαθα;» και «Ποιός φταίει;». Επειδή το παραμύθι δημιουργήθηκε με σκοπό να βοηθήσει τους άμεσα εμπλεκόμενους με το Διαβήτη, η ίδια δεν θεώρησε σωστό να το κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία και να πρέπει να πληρώσει κάποιος για να το αποκτήσει. Σε αυτό το σημείο θα ήθελε να ευχαριστήσει την Ανθρωπιστική Οργάνωση LIONS που προσφέρθηκαν να αναλάβουν το κόστος έκδοσης του παραμυθιού. Το πνεύμα προσφοράς και βοήθειας των LIONS είναι κάτι που συνάδει με τη δική της ιδεολογία και χαίρεται ιδιαίτερα που θα είναι συνοδοιπόροι στο ταξίδι αυτό…

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΛΕΣΧΩΝ LIONS Οι Lions, είμαστε υπερήφανοι, ανιδιοτελείς εθελοντές, καθώς ανήκουμε στη μεγαλύτερη Ανθρωπιστική Οργάνωση παγκοσμίως, τη Διεθνή Οργάνωση Λεσχών Lions. Ο Λαϊονισμός, ως ιδέα, ξεκίνησε στις ΗΠΑ το 1917, όταν μια ομάδα ανεξάρτητων, εμπορικής μορφής, λεσχών ανταποκρίθηκε στο πρότυπο ιδανικών που παρουσίασε ένας νεαρός τότε ασφαλιστής στο Σικάγο, ο Melvin Jones. Ιδανικά του ήταν η προσφορά υπηρεσιών στο συνάνθρωπο, χωρίς διακρίσεις πολιτικές, φυλετικές ή θρησκευτικές. Αυτό χαιρετίστηκε αισιόδοξα και έκτοτε συγκροτήθηκε σε Οργάνωση, προς ευεργεσία της κοινωνίας. Είμαστε συνεχιστές του οράματος της Helen Keller, η οποία μας επονόμασε «Ιππότες της τυφλότητας», καθώς πρωτοστατούμε στον αγώνα ενάντια στην τυφλότητα και όχι μόνο! Παράλληλα, είμαστε η μόνη Ανθρωπιστική Οργάνωση, που κατέχει συμβουλευτική έδρα στα Ηνωμένα Έθνη. Σε ανταπόδοση της μακροχρόνιας και σημαντικής προσφοράς μας, εορτάζεται στα Ηνωμένα Έθνη από το 1978 επίσημα η «ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ LIONS» κάθε Μάρτιο, στην οποία προεδρεύει ο εκάστοτε Διεθνής Πρόεδρος.

Στον κόσμο Η δράση μας εκτείνεται σε 208 χώρες στον κόσμο με περισσότερες από 45.000 Λέσχες και πέραν του 1,5 εκατ. μελών. Ήδη εορτάζουμε την εκατονταετηρίδα μας με μεγάλους στόχους σε πέντε βασικούς πυλώνες δραστηριοτήτων: Νεότητα, Όραση, Πείνα, Περιβάλλον και Σακχαρώδης Διαβήτης.

Εδώ… Στον Ελλαδο-Κυπριακό χώρο δραστηριοποιούμαστε από το 1954, συμπληρώνοντας 64 χρόνια προσφοράς. Αποτελούμε το Πολλαπλό Θέμα 117 Ελλάδα-Κύπρος με ξεχωριστές γεωγραφικά διοικήσεις ανά Θέμα. Το Θέμα 117Α Λεσχών Νοτ.

Ελλάδος και νήσων Αιγαίου και το Θέμα 117Β Λεσχών Βορ. Ελλάδος και Κύπρου. Ήδη, στο Θ.117Α αριθμούμε 900 μέλη με 38 Λέσχες Lions και 1 Λέσχη Leo με 18 νέες και νέους μας. Οι διοικήσεις είναι ετήσιες και εκλέγονται κάθε χρόνο στο Εθνικό Συνέδριο που πραγματοποιείται τη δεύτερη εβδομάδα μετά το Άγιο Πάσχα.

Το Όραμά μας Να συμβάλλουμε στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας, που να σέβεται τις φυλετικές / πολιτισμικές / θρησκευτικές διαφορές, προάγοντας ειρήνη και αλληλεγγύη.

Η Αποστολή μας Να οπλίζουμε με δύναμη και γνώση εθελοντές, ώστε να προσφέρουν ανιδιοτελώς στις κοινότητές τους, να καλλιεργούν την ειρήνη και να προάγουν τη διεθνή κατανόηση μέσω των Λεσχών Lions. Ακολουθούμε πιστά τον Κώδικα Ηθικής της Οργάνωσής μας, ενώ το σύνθημά μας είναι: «We Serve» (Υπηρετούμε) και το motto μας είναι: «Όπου υπάρχει ανάγκη, υπάρχει και ένας Lion».

Οι Δράσεις μας Δραστηριοποιούμαστε σε ετήσια και διαχρονικά προγράμματα, με έργα μεγάλα αλλά και πολλά μικρότερα, το ίδιο σημαντικά και χρήσιμα στο συνάνθρωπο, όπως: ― Κέντρο Διημέρευσης Συλλόγου Γονέων & Φίλων ΑμΕΑ «Αγιοι Ανάργυροι» Θήβας. ― Λαϊονικό Κοινωνικό Οφθαλμιατρείο: Παρέχεται δωρεάν ιατρική εξέταση από Οφθαλμίατρο σε ανέργους, ανασφάλιστους ή και με επισκέψεις σε ευπαθείς ομάδες και Ιδρύματα. ― Λαϊονικό Κέντρο Ακοής: Δράσεις προληπτικής ιατρικής & επισκέψεις σε Ιδρύματα / ΚΑΠΗ.

― Συγκέντρωση Σκελετών Γυαλιών: Φέτος συγκεντρώθηκαν 5.000 ζεύγη και παραδόθηκαν σε οικονομικά ανήμπορους. ― Ενημέρωση & Δράση για το Σακχαρώδη Διαβήτη: Δραστηριότητες ευαισθητοποίησης (μετρήσεις Σακχάρου δράσεις). ― Αιμοδοσία: Στο Νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ» διατηρείται Λαϊονική Τράπεζα Αίματος. ― Αφίσα για την Ειρήνη: Διεθνής ετήσιος Διαγωνισμός για παιδιά 11-13 ετών ― Lions Quest: Πρόγραμμα ενημέρωσης γονέων & εκπαιδευτικών. ― Παράλληλα, μέσω των Επιτροπών Κοινωνικών Υπηρεσιών & Αλληλεγγύης, Αμέσου Αρωγής (Alert), Ιατρικών Υπηρεσιών, Συνεργασίας με Δημοτικά Ιατρεία, Προστασίας Περιβάλλοντος, Παιδείας/Πολιτισμού, Εκδηλώσεων/Δραστηριοτήτων γίνονται ανάλογες δράσεις ευαισθητοποίησης και ανιδιοτελούς προσφοράς.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Λαϊονική Στέγη: 18:00-20:00 καθημερινά Ιπποκράτους 203 & Φαναριωτών 114 72 Αθήνα Τ: 210 6411 280 E: laionikistegi@gmail.com www.clubslions117.gr / BLOG: weserve117a.blogspot.gr

ΒΑΣΙΛΙΚΗ Ν. ΛΟΥΒΑΡΗ

ISBN: 978-618-00-0142-6

Μελιστάλαχτη ΑΘΗΝΑ ΜΑΪΟΣ 2018