• Για να μπορείς να πετάς ό,τι δε σου χρειάζεται και να κρατάς αυτά που ακόμη λαχταράς, αυτά που σε σπρώχνουν μπροστά, αυτά που δε σε τραβάνε πίσω.
• Για να μπορείς να σβήνεις ό,τι περισσεύει, ό,τι πιάνει απλά χώρο.
• Για να μπορείς να τα αντικαθιστάς με νέες λέξεις, με νέες αξίες.
• Για να μπορείς να διορθώνεις ό,τι έγραψες λάθος.
Να γράφεις με μολύβι με ξυσμένη μύτη και ξύλινη υφή. Άκου τον ήχο που κάνει όταν σέρνεται η μύτη πάνω στο χαρτί. Ένας ήχος που σου μιλάει. Ένας ήχος που φέρει την ευθύνη να μεταφέρει τη φωνή της ψυχής. Άκου τον ήχο.
Στο ημερολόγιο της ζωής σου κράτα μακριά το στυλό. Μόνο μουτζούρες και λεκέδες αφήνει. Η μελάνη σπάει και ξεχύνεται στα σωστά, στα από καρδιάς γραμμένα. Δε χρειάζεσαι χρωματιστά, φωσφορούχα και με χρυσόσκονη γράμματα. Το απλό είναι το αληθινό στη ζωή σου.
Το ημερολόγιο της ζωή σου να το γράφεις με μολύβι, γιατί ακόμη και αν σπάσει στη μέση, συνεχίζεις και γράφεις. Γιατί αν σπάσει η μύτη, το ξύνεις και ξεκινάς.
