Διαδόσεις Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Πολλοί αναγνώστες του «Ελεύθερου Λόγου» αναρωτιόνται γιατί σταμάτησα να αρθρογραφώ. Εσφαλμένα, ελπίζω όχι εσκεμμένα, διαδόθηκε πως δυσαρεστήθηκα από κάποιο κείμενο που στράφηκε ανωνύμως εναντίον μου για κάποιο άλλο κείμενο δικό μου που αφορούσε γεγονότα του εμφυλίου στο Σχηματάρι. Επί όλων αυτών έχω να...διαδώσω, κι εγώ με τη σειρά μου, τα εξής: 1) Πράγματι υπήρξε ένα τέτοιο κείμενο, ανωνύμου Σχηματαραίου που, όπως λέει, «έζησε» τα γεγονότα αυτά και είχε την καλοσύνη να με νουθετήσει αφού πρώτα με εγκαλεί γιατί, λέει, «περίμενε περισσότερη λεβεντιά» από μένα. Το κείμενο, όπως είπα, ήταν ανώνυμο και σε μένα αναφερόταν εμμέσως, χωρίς δηλαδή να αναφέρει τον τίτλο του κειμένου, το όνομα του συγγραφέα, το τεύχος και την ημερομηνία. Και μόνο από αυτό καταλαβαίνει ο καθείς πόσο λεβέντης είναι αυτός που κρίνει εμένα για τη λεβεντιά μου. Έναν χρόνο σχεδόν μετά και ακόμα ανώνυμος παραμένει. 2) Και πιέσεις υπήρξαν. Από πολλές κατευθύνσεις και προς διάφορες κατευθύνσεις. Έγινε εμφανές πως υπάρχει μια ομάδα ατόμων που συνεννοούνται μεταξύ τους, αποφασίζουν και δρουν. Τούτο προκύπτει από τις κουβέντες και από τη δομή της σκέψης. Λόγια προφορικά ενός μη Σχηματαραίου «βρέθηκαν» αυτούσια στο κείμενο του Σχηματαραίου. Και εμένα προσωπικά “μου την πέσανε” - ευγενικά, δεν λέω- αλλά και στους συντελεστές της εφημερίδας. Άλλωστε υπήρξε και σχετική τοποθέτηση του εκδότη στο τεύχος του Ιουλίου του 2013, όπου πραγματικά εκείνος κράτησε λεβέντικη στάση, τονίζοντας ότι εφόσον τα κείμενα είναι ενυπόγραφα δεν βλέπει λόγο να μη τα δημοσιεύει. 3) Παρά ταύτα όμως βγάλτε από το μυαλό σας ότι μπορεί εγώ να σταμάτησα να γράφω γιατί «δυσαρεστήθηκα» ή γιατί «φοβήθηκα» ή γιατί «ψυχράθηκα» κ.ο.κ. Τον δρόμο που ακολουθώ τον έχω χαράξει αρκετά χρόνια πριν και έχω συνυπολογίσει ότι θα βάλλομαι και από την Δεξιά και από την λεγόμενη, τώρα πια, «Αριστερά». Έχω συνυπολογίσει ότι θα δυσαρεστηθούν από τα λόγια μου φίλοι, παλιοί συμμαθητές, γνωστοί και συγγενείς. Δεν είναι παράξενα όλα αυτά όταν εισηγείται κάποιος κάτι διαφορετικό σε μια κοινωνία πολύπαθη που επικράτησε η