Διευκρινήσεις και καθησυχασμοί
Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Πρόσφατο κείμενο μου στον “Ελεύθερο Λόγο” i, που αναφέρονταν στις 5+1 εκτελέσεις νέων στην εποχή του εμφυλίου πολέμου (1948-1949) προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Αντιδράσεις αποδοχής και δυσφορίας. Κάποιοι συγκινήθηκαν και ενδιαφέρθηκαν να μάθουν κι άλλα πράγματα. Ζήτησαν περισσότερα στοιχεία. Θεώρησαν θετική την αναφορά στην τραγική εκείνη εποχή, σε στιγμές σαν τις σημερινές όπου η δοκιμαζόμενη κοινωνία κινδυνεύει να ξαναβρεθεί σε παρόμοια κατάσταση. Κάποιοι ανησύχησαν, στενοχωρήθηκαν, θεώρησαν την αναφορά μονομερή και, εν πολλοίς, άδικη αφού δεν περιελάμβανε και τους εκτελεσθέντες της “άλλης πλευράς”. Επειδή δεν θέλω να στενοχωρήσω κανέναν, επειδή δεν θέλω να ανησυχήσω κανέναν και επειδή θέλω αυτά που γράφω, και μοιράζομαι μαζί σας με αγάπη, να διαβάζονται με νηφαλιότητα και περίσκεψη ώστε να συμβάλλουν, όσο είναι δυνατόν, στο να οικοδομήσουμε μια καλύτερη κοινωνία χωρίς εμφύλιες παρεκτροπές και έριδες, θα σας πω τα εξής: Δεν έκανα “απογραφή”των νεκρών της περιόδου εκείνης. Δεν ανέφερα ούτε τον δικό μου παππού που εκτελέστηκε μαζί με άλλους δεκαπέντε (15) στη Χαλκίδα δυο μήνες πριν την απελευθέρωση . Οι τρεις ήταν Σχηματαραίοι. Αν είχα κάνει απογραφή ο κατάλογος θα ήταν μακρύς και θα έγερνε μονόπαντα. Θέλετε να πούμε από ποια πλευρά ή ξέρετε; Δεν σας κρύβω πως κάποια στιγμή θα το κάνω. Έτσι για να δούμε σε τι χάλια έφτασε τότε η μικρή μας κοινωνία και από τη άβυσσο περάσαμε. Δεν παριστάνω τον κριτή, τον δικαστή και, προς Θεού, ούτε τον εισαγγελέα. Αντιθέτως, κάτι τέτοια καταγγελτικά, έστω και αν αφορούν την ιστορία, τα απεχθάνομαι. Κατά του καταγγελτισμού και των εισαγγελάτων, κουκουλοφόρων και μη, έχω καταφερθεί επανειλημμένως στον τοπικό και στον ηλεκτρονικό τύπο. Μετά από τριάντα πέντε χρόνια απουσίας δεν ήρθα τώρα να σας κάνω τον