Από τον Ισοκράτη στον Αλέξανδρο από το Τότε στο Τώρα
Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
“Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω έτσι μου είπαν λόγω τιμής Ανδρούτσος, Γιώργης, Θοδωρής”
Νίκος Καλογερόπουλος
Παρασκευή βράδυ κάθισα να δω την ταινία του Όλιβερ Στόουν “Μέγας Αλέξανδρος”. Αν και την είχα δει, ήθελα να ξαναδώ την κινηματογραφική εκδοχή εκείνης της μεγάλης μάχης που έγινε στα 331 π.Χ. Της Μάχης των Γαυγαμήλων ή των Αρβήλων, που έδωσε την οριστική νίκη στον Αλέξανδρο μαζί και τα “κλειδιά των Περσίδων Πυλών”. Της μάχης που “απελευθέρωσε” τα αιχμάλωτα αγάλματα των τυραννοκτόνων, Αρμοδίου και Αριστογείτονα. Της μάχης που οδήγησε τους Έλληνες σε νέους κόσμους και τους νέους κόσμους στην Ελληνική Οικουμένη, στην Ελληνική Κοινή, στο ενιαίο νόμισμα! (οι εφευρέτες του “ευρώ” είμαστε εμείς). Συνεπαρμένος κι επαρμένος από το εκπληκτικό εκείνο εγχείρημα του Αλέξανδρου - όπου τα έβαλε αυτός που δεν είχε καν 50.000 άνδρες με τον Δαρείο τον Γ' που διέθετε πάνω από 1.000.000 - και μη χορταίνοντας με την κινηματογραφική εικόνα, έπιασα να ξεφυλλίζω το βιβλίο Η ιδιοφυής στρατηγική του Μεγάλου Αλεξάνδρου του J.F.C. FULLER Εκδ. Ποιότητα.[1] Ξανάρχισα να το διαβάζω μετά από έξι χρόνια.
Η μάχη των Αρβήλων (331 π.Χ.) “Την τέταρτη μέρα, αφότου πέρασε τον Τίγρη, ο μακεδονικός στρατός έφτασε στα περίχωρα της Νινευή...”.(σελ.306) Εκεί σε κάποιες αψιμαχίες, ο Αλέξανδρος έμαθε από αιχμαλώτους ότι ο Δαρείος είχε στρατοπεδεύσει στα Γαυγάμηλα κάπου 150 στάδια (27 χιλιόμετρα) ανατολικά και περίμενε. Είχε μάλιστα ισοπεδώσει και το έδαφος για να μπορούν να κινούνται εύκολα τα δρεπανηφόρα άρματα και το ιππικό.