Οι κομισάριοι του δημογραφικού ζητήματος
Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Μέχρι τώρα νόμιζα ότι τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός. Μαθαίνω όμως έκπληκτος, κάλλιο αργά παρά ποτέ, ότι τα παιδιά τα φέρνει η πολιτική! Μάλιστα. Οι πολιτικοί μας αφού “μάς” έκαναν γεφύρια, αφού “μάς” έκαναν δρόμους, αφού “μάς” έκαναν λιμάνια, τώρα πρέπει να “μάς” κάνουν και παιδιά(!) Μορφωμένοι άνθρωποι, σπουδαγμένοι, κοσμογυρισμένοι, γλωσσομαθείς, επιμελείς, μας τα εξηγούν όλα και μας ενημερώνουν για το τι πρέπει να κάνουμε ώστε η Ελλάδα να συνεχίσει να κατοικείται από Έλληνες και να μην χαθεί ο σπόρος του Έλληνα και αναγκαστούμε, τότε, να χρησιμοποιήσουμε υβρίδια διάφορα και μεταλλαγμένα. Πότε; Μα τώρα...σε λίγο...το 2100! Τότε που θα' μαι γω εκατόν σαράντα χρονών κι εσύ ελπίζω να φαίνεσαι νέα...
Το 2100 Το 2100, λέει μια έρευνα, οι Έλληνες θα είναι 2,34 εκατομμύρια(sic). Δεν θα φτάνουν ούτε για “ζήτω”, πού να φτάσουν να σώσουν το έθνος, πώς να μπορέσουν να συντηρήσουν ένα κράτος με τα σύνορα τα σημερινά, πώς θα αφομοιώσουν τους μετανάστες; “Μπορούν οι λίγοι ν' αφομοιώσουν τους πολλούς;” Ας τα βάλουμε στη σειρά. Το 2100 είναι μια πολύ πολύ μακρινή χρονολογία. Όχι μόνο γιατί μέχρι τότε “ποιος ζει και ποιος πεθαίνει” αλλά και γιατί και η πείρα επισημαίνει και η επιστήμη παραδέχεται ότι πολλά μπορούν να συμβούν στην εξέλιξη ενός πληθυσμού. α) Ας πάρουμε πρώτα την πείρα. Πόσοι ήταν οι Έλληνες στην αρχή του 19ου αιώνα; Δεν ήταν παραπάνω από το νούμερο που σείει, για να μας τρομοκρατήσει, η έρευνα. Από αυτούς σκοτώθηκαν, σκλαβώθηκαν, εκπατρίστηκαν,- έτσι λένε οι ιστορικοί,- γύρω στις 500.000. Μείνανε τόσοι που φτάνουν για να λέει ο Μακρυγιάννης στο Ντερνύ “Κι᾿ αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριώμαστε μ ᾿ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε τρώνε από ᾿μάς και μένει και