3 minute read
voorwoord (Ton van der Spiegel
beste sportvissers, we hebben als sportvisserij een roerig jaar achter de rug. niet alleen voor wat betreft organisatieontwikkelingen in de sportvisserij zowel op landelijk, federatief als op lokaal gebied, maar ook op politiek maatschappelijk gebied. In het begin van dit jaar moesten we als vereniging behoorlijk aan de bak toen in de gemeenteraad van den haag de partij voor de dieren het initiatiefvoorstel “nota dierenwelzijn, 111 plannen voor dieren in de stad’ ter stemming kwam. en een van die plannen was om de verhuur van visrechten door de gemeente aan onze vereniging te gaan verbieden. dat was niet nieuw, want grotere steden waren ons daarin al voorgegaan en hadden te maken gekregen met politieke aanvallen op onze mooie sport. hoewel bij de behandeling van de voorstellen in de haagse gemeenteraad uiteindelijk bleek dat de overgrote meerderheid van de politieke partijen er niet voor koos om het vissen in de haagse wateren onmogelijk te maken, zullen we toch aan ons imago als hengelsportvereniging en sportvisserij moeten blijven werken.
Bij de dienst Stadsbeheer van de gemeente is inmiddels na jaren van goede samenwerking wel bekend dat wij als vereniging veel kennis hebben over de visstand en haar natuurlijke leefomgeving in de Haagse wateren en de inrichting van de openbare ruimte om het vele water zichtbaar en bereikbaar te maken. In de Nota Stadsnatuur die in het afgelopen jaar door de gemeenteraad is vastgesteld, staan veel ambities en actiepunten ter verbetering van de onderwaternatuur in de stad genoemd die wij als vereniging hebben ingebracht. In onze Haagse sportvisserijwereld en bij onze belangrijkste waterbeheerders is dat ook bekend. Toch moeten we niet onderschatten dat bij niet-sportvissers niets of weinig van dit alles bekend is. Men heeft er vaak geen idee van dat sportvissers gedragsregels hebben om respectvol met vis om te gaan, dat sportvissers over het algemeen natuurliefhebbers zijn die als eerste te hulp schieten als vissen of dieren in nood zijn en die in actie komen bij het voorkomen en opruimen van zwerfafval langs de waterkant.
Nog minder is het bekend dat onze sportvisserij als middel voor maatschappelijke doelen als gezondheidszorg, welzijn en participatie kan worden ingezet. Kinderen via sportvisserij kennis laten maken met natuur, ouderen door sportvissen op een laagdrempelige manier nog buiten actief te laten zijn, hierdoor meer sociale contacten te laten leggen en daarmee eenzaamheid te voorkomen, of mindervalide en minder mobiele sportvissers een goed bereikbare en bevisbare visstek aan de waterkant te bieden zijn hier goede voorbeelden van. Als sportvisserij leveren wij dus al een behoorlijk positieve bijdrage aan onze leefomgeving en het maatschappelijk welzijn.
Wij gaan daar het komende jaar nog meer op inzetten en over communiceren. In ieder geval gaan we verder met het mooie project ‘Samen vissen’ , een initiatief van Sportvisserij Nederland, aangesloten hengelsportfederaties en IVN. Samen vissen met bewoners van zorginstellingen. Een kwart van de bewoners van zorgcentra komt niet meer buiten omdat ze dat zelf niet meer kunnen of omdat er geen begeleiding voor is. Vissen is een fantastische manier om deze mensen mee naar buiten te nemen en weer in contact te brengen met de natuur. Met het leggen van contacten met zorginstellingen zijn we de afgelopen zomer al begonnen, maar de beperkende coronamaatregelen en verbouwing van ons clubhuisterras waar we de gasten zouden willen ontvangen, hebben voor vertraging gezorgd. Ook met ons andere project voor ouderen, “Visserslatijn’ , zat het niet mee. Met dit nieuwe project willen we in navolging van “Football Memories’ (projecten bij voetbalclubs om samen met oudere leden voetbalherinneringen op te halen) voor de oudere leden van onze vereniging een heerlijke praatmiddag met sterke vissersverhalen op ons terras of in het clubhuis organiseren. Er was al afgesproken dat we zouden gaan starten met als middelpunt het op een na oudste lid van onze vereniging, Aat Stoop. Met zoon Ed Stoop en zijn vrouw Joke was al afgestemd dat Aat en een aantal van zijn visvrienden zouden worden uitgenodigd. Totdat Ed mij een e-mail stuurde dat zijn vader ondanks zijn hoge leeftijd van 96 jaar toch nog vrij plotseling was overleden.
Een vertegenwoordiging van ons bestuur heeft inmiddels tijdens de crematieplechtigheid afscheid kunnen nemen. Daarna heeft de familie bij ons clubhuis onder het naambordje “Aat Stooplaantje’ een groot bloemstuk met hengelsportattributen gelegd. Aat heeft een prachtig sportvissersleven geleid; dat hij in vrede mag rusten. Elders in dit Magazine heeft Ed met een mooie bijdrage prachtige herinneringen aan zijn vader opgehaald. En het leven gaat door … Carpe diem!
Namens het bestuur van onze vereniging wens ik u een gezond en visrijk 2022 toe!
