Evia Film Project & iMEdD & School of Journalism and Mass Communications, Auth

EVIA FILM PROJECT

ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΜΜΕ, ΑΠΘ ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ iMEdD

Σχεδιασμός τεύχους Ελισάβετ Τζίνα Γεωργιάδου | egeorgiadou@jour.auth.gr Φωτογραφίες Αθηνά Τσίγκα | tsigkaaa@jour.auth.gr

EDITORIAL Το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης προσκλήθηκε από τον μη κερδοσκοπικό δημοσιογραφικό οργανισμό iMEdD, να συμμετάσχει στο Evia Film Project που διοργάνωσε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον Ιούνιο του 2022 στη Βόρεια Εύβοια. Στην ομάδα μετείχαν μεταπτυχιακοί φοιτητές/τριες της κατεύθυνσης Πολιτισμού του Τμήματος, καθώς και προπτυχιακοί φοιτητές/τριες, με υπεύθυνους τους κ. Νίκο Παναγιώτου, κ. Ζωή Βερβεροπούλου, κ. Ελισάβετ Τζίνα Γεωργιάδου. Ομοίως προσκλήθηκαν συναφείς ομάδες από το ΕΚΠΑ και το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το πρόγραμμα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για το δυναμικό του τμήματος, καθώς μεταξύ προβολών και άλλων δράσεων, η ομάδα παρακολούθησε δύο masterclasses από το iMEdD για θέματα περιβαλλοντικής δημοσιογραφίας με τον σκηνοθέτη και δημοσιογράφο Γιώργο Αυγερόπουλος και τη δημοσιογράφο περιβαλλοντικών θεμάτων Κατερίνα Χριστοφιλίδου Παράλληλα, η πρωτοβουλία αυτή έφερε κοντά φοιτητές, φοιτήτριες, διδάσκοντες και διδάσκουσες τριών τμήματα των ελληνικών πανεπιστημίων που εστιάζουν στη δημοσιογραφία και την επικοινωνία. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το iMEdD, χάρη στο οποίο κατέστη δυνατή η συμμετοχή μας αυτή. Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στο μικρό αυτό τεύχος είναι οι σκέψεις/απόψεις των φοιτητριών και φοιτητών που συμμετείχαν στην ομάδα. Καλή ανάγνωση

4

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

4

ΤΟ ΠΡΆΣΙΝΟ ΣΤΟ ΚΑΜΈΝΟ ΔΆΣΟΣ

6

ΠΡΆΣΙΝΑ ΦΎΛΛΑ ΜΈΣΑ ΣΤΙΣ ΣΤΆΧΤΕΣ

8

EVIA FILM PROJECT: ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΌΣ

10

ΤΟ ΠΡΆΣΙΝΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΚΑΙ Η ΕΎΒΟΙΑ ΈΝΑΝ ΧΡΌΝΟ ΜΕΤΆ!

12

ΜΉΝΥΜΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΊΑΣ ΚΑΙ ΕΛΠΊΔΑΣ ΑΠΌ ΤΟ EVIA FILM PROJECT

14

ΑΠΌ ΤΗ ΒΌΡΕΙΑ ΕΎΒΟΙΑ, ΜΕ ΑΓΆΠΗ

16

5

ΒΙΩΜΑΤΙΚΌΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΌΣ

Σχεδόν ένα χρόνο πριν, και ας μέναμε κάπου αλλού, χιλιόμετρα μακριά, βρεθήκαμε παρατηρητές στο ίδιο έργ που αλλάζει τοποθεσία κάθε καλοκαίρι. Παρατηρήσαμε αρκετά καταλήγοντας να τρέφουμε συνωμοσιολογίες αφηγήματα προκειμένου να αποφύγουμε το πασιφανές∙ μπροστά στις πυρκαγιές που εξαπλώθηκαν στη Βόρε Εύβοια όλοι είχαμε μερίδιο ευθύνης. Το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίο Θεσσαλονίκης προσκλήθηκε από τον μη κερδοσκοπικό δημοσιογραφικό οργανισμό iMEdD να συμμετάσχει σ Evia Film Project που διοργάνωσε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον Ιούνιο του 2022 στη Βόρε Εύβοια. Στην ομάδα συμμετείχαν προπτυχιακοί φοιτητές/τριες και μεταπτυχιακοί φοιτητές/τριες της κατεύθυνσ Πολιτισμού και Τεχνών του Τμήματος. Μεταξύ προβολών και άλλων δράσεων, η ομάδα παρακολούθησε δύο ma terclasses που διοργανώθηκαν από το iMEdD για θέματα περιβαλλοντικής δημοσιογραφίας. “Ήταν εμπρησμοί;” “Ποιος έβαλε την φωτιά;” “Θα δεις που στις πληγείσες περιοχές θα μπουν ξενοδοχεία. Αυ ήταν το αρχικό σχέδιο”. Δεχτήκαμε να ακούσουμε πολλά. Για πολύ καιρό όμως, αρνηθήκαμε να δούμε ότι τ ακραία φαινόμενα συνοψίζουν πλέον τη κανονικότητά μας. Σύμφωνα με την έκθεση του Κοινού Κέντρου Ερευνώ Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η φωτιά στη Βόρεια Εύβοια ήταν η μεγαλύτερη σε ολόκληρη την ΕΕ. Και το ερώτημα πο προκύπτει είναι το εξής: Είναι οι δασικές πυρκαγιές στην Ελλάδα μόνο η αρχή για αυτά που έπονται; Είχαμε την τιμή να παρευρεθούμε στις παρουσιάσεις του Γιώργου Αυγερόπουλου και της Κατερίνας Χριστοφιλίδο oι οποίοι μας μίλησαν αντίστοιχα για τη σωστή χρήση της δημοσιογραφίας στην παραγωγή περιεχομένου, όπω ένα περιβαλλοντικό ντοκιμαντέρ, αλλά και για την επιτακτική αναγκαιότητα της ενημέρωσης γύρω από τη ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Προτού μάθουμε για τους τρόπους συνέντευξης, τις αφηγηματικές δομές έτσι ώστε να αναδείξουμε έν περιβαλλοντικό ζήτημα μέσω της μεγάλης οθόνης καθώς και για την ανησυχία στη μείωση παραγωγής της ντομάτ και πατάτας τα επόμενα χρόνια, αντικρίσαμε κατάματα τα καμένα δέντρα στην ευρύτερη περιοχή της Αιδηψού, τ Αγίας Άννας και Λίμνης. Η θέα των καταστροφών στη Βόρεια Εύβοια ήταν τόσο ζωντανή όσο και η εγκληματικ αδιαφορία και η συνέχεια των πράξεων μας που οδήγησε σε αυτές. «Δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για οικολογικ συνείδηση. Αφορά ένα πλαίσιο κανόνων στο οποίο πρέπει να λειτουργούμε όλοι για να ζούμε όλοι», υποστήρι η κ. Χριστοφιλίδου, αφού μάς τόνισε ότι δεν γίνεται κοινωνικά να ανεχόμαστε τους καταπατητές. Στο πλαίσιο τ συζήτησης μάς επίστησε την προσοχή για το τι μέλλε γενέσθαι αν δεν επαναπροσδιορίσουμε αυτό που συμβαίν φυσικό επακόλουθο των πυρκαγιών θα είναι οι mega πυρκαγιές. Με άλλα λόγια η καταστροφή αυτή που είδαμε απ τις μικρές οθόνες μας βρισκόταν ακόμα σε εμβρυικό στάδιο. Ένας προβληματισμός δημοσιογραφικού χαρακτήρα που ανακύπτει είναι τι θα κάνουμε ως δημοσιογράφοι αφο μόνο η καλλιέργεια οικολογικής συνείδησης δεν ευοδώνεται πλέον; Το σίγουρο είναι πως το περιβάλλον ως θέμ δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί από κανέναν, ανεξαρτήτως πεδίου. Και γιατί; Γιατί όλες οι πτυχές της ζωής μας εί αφορούν την κοινωνία, τον πολιτισμό και την οικονομία συνδέονται μεταξύ τους και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμ τη συμπεριφορά μας προς τη φύση. «Μιλήστε με γεγονότα και να θυμάστε ότι οι λέξεις έχουν δύναμη. Επιλέξτε προσεκτικά». Μερικές φορές είν δύσκολο να διακρίνουμε με ακρίβεια τι είναι ρεαλιστικό και τι γοητευτικά ρεαλιστικό. Όπως μας επισήμα χαρακτηριστικά ο κ. Αυγερόπουλος, είναι καθήκον μας να μην συμπεραίνουμε καταστάσεις που κολακεύουν τ προσωπικές μας πεποιθήσεις. Δεν άργησαν να βγουν απόψεις σε άρθρα που συνέδεαν αποκλειστικά τα αίτια τω πυρκαγιών με τα καθυστερημένα προληπτικά μέτρα της κυβέρνησης, καθώς και με εσκεμμένους εμπρησμούς γ την ίδρυση ξενοδοχείων σε υποσχόμενες τουριστικές περιοχές. Εύκολα προκύπτουν θεωρίες συνωμοσίας για εθελοτυφλούμε στα μεγάλα ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή. Ποιος θα μας δώσει λοιπόν την πληροφορία; Πώς μπορούμε να γράψουμε ένα ολοκληρωμένο σενάριο για ζητήματ του περιβάλλοντος; Ο εντοπισμός όλων των εμπλεκόμενων στο θέμα και η διερεύνηση όλων των πλευρών τ ιστορίας ορίζουν το ήμισυ του παντός. Και η καλή προετοιμασία για να προσεγγίσουμε τους μάρτυρες μας είναι μελέτη, η άντληση πηγών και ο συνδυασμός των στοιχείων τους. Το ταξίδι για το «Evia Film Project» και εν γένει στη Βόρεια Εύβοια αποτέλεσε για εμάς έναν βιωματικό προορισμό. κλοιός στενεύει και η προσωπική ευθύνη όλων κραδαίνει. Και είναι σίγουρο ότι πλέον ο ρόλος της δημοσιογραφί δεν μπορεί να περιορίζεται σε πηχυαίους τίτλους και σε γραφικές περιγραφές για τις επιπτώσεις της κλιματικ αλλαγής μέσα από ένα απλό συμβατικό ρεπορτάζ. Μαριάνθη Βαριοζίδου | marianthy99@gmail.co 6

γο με εια ου το εια σης as-

υτό τα ών ου

ου, ως ην

να τας της κή κή ιξε της νει∙ πό

ού μα ίτε μό

ναι ανε τις ων για ατί

ατα της ιη

Ο ίας κής

om 7

ΤΟ ΠΡΆΣΙΝΟ ΣΤΟ ΚΑΜΈΝΟ ΔΆΣΟΣ 15-19.06.2022 - Evia Film Project, μια πράσινη καινοτομία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ένας κύκλος ποικίλων δράσεων με σκοπό την ανασυγκρότηση και προώθηση της Βόρειας Εύβοιας. Ανοιχτές προβολές, συζητήσεις, masterclasses, ήταν μερικές από τις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην πενταήμερη συνάντηση του σινεμά. Φοιτήτριες και φοιτητές του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ παραστήκαμε ως καλεσμένοι του μη κερδοσκοπικού δημοσιογραφικού οργανισμού iMEdD. Συνεργαστήκαμε και συνυπάρξαμε και με φοιτητές και φοιτήτριες από αντίστοιχα τμήματα Επικοινωνίας των ΕΚΠΑ και Παντείου Πανεπιστημίου. Επισκεφθήκαμε τις περιοχές της Αγίας Άννας, της Λίμνης και της Αιδηψού. Η περιπλάνηση και μόνο ανάμεσα στις καμένες εκτάσεις στην Αγία Άννα και γενικότερα το ταξίδι προς αυτές τις τοποθεσίες ήταν ένα αυτοτελές μάθημα. Μου έχει αποτυπωθεί ως κύρια ανάμνηση η σιγή που υπήρξε όταν αντικρίζαμε κάποιο καμένο σημείο. Μας υπενθυμίστηκε ότι οι πυρκαγιές, όχι μόνο στην Β. Εύβοια, αλλά και σε όλη τη χώρα, δεν είναι ένα έκτακτο ρεπορτάζ που ξεχνιέται, δεν είναι κυνήγι του καλύτερου πλάνου με τις περισσότερες φλόγες, είναι μια πραγματικότητα που έχει συνέπειες, οι οποίες δεν σταματούν με το κλείσιμο ενός δελτίου ειδήσεων. Οι καταστροφές των πυρκαγιών συνεχίζουν και επηρεάζουν τις ζωές των κατοίκων, κάτι που θυμηθήκαμε και είδαμε με τα μάτια μας χάρη στο Evia Film Project. Ακόμη, παρακολουθήσαμε masterclasses από τον Γιώργο Αυγερόπουλο και την Κατερίνα Χριστοφιλίδου, τα οποία διοργανώθηκαν από το iMEdD. Και οι δύο επικεντρώθηκαν στο περιβάλλον, στην ενημέρωση και κάλυψη συναφή θεμάτων και γεγονότων. Το masterclass της Κατερίνας Χριστοφιλίδου εστίασε σε οικολογικά και περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως η ενεργειακή φτώχεια, η υπερκατανάλωση, η κλιματική αλλαγή και η μεγάλη ανθρώπινη επιρροή, καθώς και οι mega-πυρκαγιές και η περίπτωση της Β. Εύβοιας. Από την παρουσίαση και τη συζήτηση που ακολούθησε κράτησα τη συγκίνηση και το πάθος της για να αναδείξει την αλήθεια. Επιπρόσθετα, αποκομίσαμε πάρα πολλά και από το masterclass του Γιώργου Αυγερόπουλου. Το θέμα ήταν η δημοσιογραφία στην παραγωγή ενός περιβαλλοντικού ντοκιμαντέρ, ωστόσο έθιξε κι άλλα σημαντικά ζητήματα στη συζήτηση του με το κοινό. Η φράση που έχει χαραχθεί στη μνήμη μου είναι η εξής : «Αν με ρωτάτε για τον δικό μου ορισμό της τέχνης, τέχνη είναι ό,τι έχει τη δύναμη και την ικανότητα να μου αλλάξει τη ζωή. Θα συνεχίσω, λοιπόν, να γυρίζω ντοκιμαντέρ για κάθε θέμα που με κάνει να νιώθω ότι έχω κάτι να πω. Εξυπακούεται, φυσικά, ότι είναι αδύνατον να έχεις άποψη για τα πάντα». Επιπλέον τόνισε, φέρνοντας ως παράδειγμα το γεγονός ότι δεν έφτιαξε κάποιο ντοκιμαντέρ για την καμένη Εύβοια, ότι δεν είναι κακό να μην έχουμε να πούμε κάτι. Ένα δυνατό και σημαντικό δημοσιογραφικό γεγονός μπορεί να δείχνει πολλά από μόνο του, δε χρειάζεται συνεπώς να πιέζουμε τον εαυτό μας, για να μείνουμε στην επικαιρότητα. Είναι αναγκαίο να επενδύσουμε στο κάτι που είναι ικανό να μας επηρεάσει τόσο, που θα μας αλλάξει τη ζωή και τον τρόπο σκέψης μας. Ανεκτίμητα masterclasses, συζητήσεις, περιπλανήσεις στην καμένη Βόρεια Εύβοια, προβληματισμοί, χαμόγελα, βουτιές, ατυχίες, συνεντεύξεις, ταινίες, “γάιδαροι ηχολήπτες”, “αλεπούδες μοντέρ”, πετσέτες “του πεντακοσάρικου” και πολύ τροφή για σκέψη. Έτσι πέρασαν οι μέρες μας. Τρία πανεπιστήμια που έγιναν ένα, ΑΠΘ, Πάντειο και ΕΚΠΑ, μια όμορφη ομάδα που αντάλλαξε γνώσεις, ιδέες και σκέψεις. Το κυριότερο όμως, κατάφερε να δει τη λύση στο πρόβλημα, το πράσινο στο καμένο δάσος. Μέσα σε όλη αυτή τη καταστροφή είδαμε το πως μπορεί να αλλάξει η νοοτροπία γύρω από τη κλιματική αλλαγή και τις οικολογικές κι περιβαλλοντικές καταστροφές. Το Evia Film Project θεωρώ πως μπόρεσε να αναδείξει όχι μόνο τα άσχημα, αλλά και την όμορφη πλευρά της Εύβοιας, τα όμορφα νερά, τις καταπράσινες εκτάσεις της και την δυνατότητά της να επανέθλει και να αναπλαστεί. Σοφία Βαφειάδου | vafeiadousofia5@gmail.com

8

9

10

ΠΡΆΣΙΝΑ ΦΎΛΛΑ ΜΈΣΑ ΣΤΙΣ ΣΤΆΧΤΕΣ 17 με 19 Ιουνίου 2022 είχαμε την τιμή και τη χαρά να προσκληθούμε και να φιλοξενηθούμε, με τη στήριξη του μη κερδοσκοπικού δημοσιογραφικού οργανισμού iMEdD, στο Evia Film Project, μία πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για να συμμετέχουμε σε δράσεις για τη σύγχρονη περιβαλλοντική δημοσιογραφία. Πρώτος μας προορισμός η παραλία της Αγίας Άννας, όπου παρακολουθήσαμε το masterclass με τίτλο «Η δημοσιογραφία στην παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ για το περιβάλλον», από τον δημιουργό ντοκιμαντέρ, δημοσιογράφο και σκηνοθέτη, Γιώργο Αυγερόπουλο. Αναφερόμενος στη δική του επαγγελματική πορεία και μέσα από εμπειρίες του από τη δημιουργία του βραβευμένου ντοκιμαντέρ «Δέλτα - Οι Βρώμικες Δουλειές του Πετρελαίου» (2006), μάθαμε για τη λειτουργία της δημοσιογραφίας στην παραγωγής ενός ντοκιμαντέρ. Την επόμενη μέρα, στη Λίμνη, με το τοπίο να θυμίζει τον Αύγουστο του 2021, κατανοήσαμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και τον ρόλο των δημοσιογράφων σε περιβαλλοντικά θέματα. Η δημοσιογράφος περιβαλλοντικών θεμάτων Κατερίνα Χριστοφιλίδου στο masterclass με τίτλο «Το ρεπορτάζ πίσω από μία ταινία για το περιβάλλον - Ένας πρακτικός οδηγός», ιδιαίτερα συγκινημένη, μας ενημέρωσε για τις εξελίξεις στη διαχείριση των φυσικών πόρων και το ζήτημα της ενεργειακής φτώχιας. Με αφορμή τις mega-πυρκαγιές στην περιοχή, παρακολουθήσαμε έναν πρακτικό οδηγό για τη δημιουργία ενός περιβαλλοντικού ρεπορτάζ. Σημαντική ήταν η προσθήκη του Ιάσονα Κάντα, υπεύθυνου επικοινωνίας της WWF Ελλάς, ο οποίος μας ενημέρωσε για τα τελευταία στατιστικά ερευνών για το περιβάλλον, καθώς και για την ιδιαίτερη χλωρίδα της Βόρειας Εύβοιας. Με αυτό το τριήμερο στην Αιδηψό, τη Λίμνη και την Αγία Άννα, γνωρίσαμε τη Βόρεια Εύβοια, την κουζίνα της, την αρχιτεκτονική της και βέβαια τη φύση της. Περνώντας τις αμέτρητες δασικές εκτάσεις που κάηκαν πριν 10 μήνες ήταν δύσκολο ακόμη και να φανταστούμε τον πόνο και τις δυσκολίες των κατοίκων των περιοχών αυτών, αλλά και την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλει η φύση και όλοι μας, ώστε να επανέλθει η παλιά εικόνα το συντομότερο δυνατόν. Προσωπικά, κρατάω την αισιοδοξία που μου προξένησε κάθε πράσινο φύλλο που είχε φυτρώσει μέσα στις στάχτες. Το καλοκαίρι ξεκίνησε με σημαντικές γνωριμίες, συζητήσεις, ομιλίες και περιπλανήσεις που θα γίνουν εφόδια για την ακαδημαϊκή κι επαγγελματική μας πορεία στον χώρο της δημοσιογραφίας, της επικοινωνίας ή της κινηματογραφικής παραγωγής. Ευχαριστούμε το iMEdD για την πρωτοβουλία και την πρόσκληση σε αυτήν την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εξόρμηση, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τις προβολές και τη διοργάνωση του Evia Film Festival, καθώς και τους υπεύθυνους καθηγητές. Αθηνά Τσίγκα | tsigkaaa@jour.auth.gr

11

EVIA FILM PROJECT Από τις 17 έως της 19 Ιουνίου 2022, είχα την τιμή, ως μέλος της ομάδας εκπροσώπησης του Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, να παρευρεθώ στην καινούρια πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με τίτλο Evia Film Project. Σπουδαίος αρωγός στάθηκε το iMEdD, ένας μη κερδοσκοπικός δημοσιογραφικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 2018 με αποκλειστική δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, χρηματοδοτώντας τη συμμετοχή στο project και άλλων μεταπτυχιακών και προπτυχιακών φοιτητών του Τμήματος καθώς και των αντίστοιχων δύο μεγάλων Τμημάτων της χώρας, του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Παντείου. Το καινούριο αυτό εγχείρημα του Φεστιβάλ, που ξεκίνησε τόσο δυναμικά και εύχομαι να συνεχίσει να πραγματοποιείται για πολλά χρόνια, είναι αδιαμφισβήτητης σημασίας, διότι η επιστροφή σε έναν πανέμορφο τόπο που μόλις έναν χρόνο πριν, κάηκε, μόνο ευαισθητοποίηση μπορεί να προκαλέσει και αφορμή για περαιτέρω έρευνα. Είναι σημαντικό να καταφέρουμε να καλέσουμε τον κόσμο στην περιοχή, να δει τα αποτελέσματα της καταστροφής, να μιλήσει με τους κατοίκους και να του δώσουμε την ευκαιρία να δράσει. Μέσα από μία καταπράσινη διαδρομή φτάσαμε στη Βόρεια Εύβοια όπου πραγματοποιήθηκαν και τα δύο masterclasses που είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε. Εκεί, το τοπίο ήταν πολύ διαφορετικό: οι μαύροι κορμοί που έμειναν από το δάσος και η αισθητή μυρωδιά του καμένου ξύλου, δημιουργούσαν σε όλους μας ένα μούδιασμα. Με αυτή την εικόνα και τα συναισθήματα να μας περιβάλλουν, μιλήσαμε, αρχικά με τον σπουδαίο δημοσιογράφο και ντοκιμαντερίστα Γιώργο Αυγερόπουλο, για τη δημιουργία των ντοκιμαντέρ με θέμα την καταστροφή του περιβάλλοντος από τον ανθρώπινο και συγκεκριμένα τον ‘επιχειρηματικό’ παράγοντα και τη σημασία που έχει η μετάδοση αυτών των πληροφοριών στον κόσμο. Ο Γιώργος Αυγερόπουλος μοιράστηκε μαζί μας συνταρακτικές λεπτομέρειες από τις περιπέτειές του στα γυρίσματα των ταινιών του, για τη σημασία της σωστής συλλογής και αξιολόγησης των πηγών μας, το ζήτημα της ορθής διατύπωσης των ερωτήσεων μίας συνέντευξης με σκοπό να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα, τη σπουδαιότητα της συνεργασίας με τους σωστούς ανθρώπους, εκείνους που μπορούν να μας βοηθήσουν στην έρευνά μας, να μας φέρουν σε επαφή με τους ντόπιους, κάθε φορά, πληθυσμούς, καθώς και για τους κινδύνους που μπορεί να κρύβει μία τέτοιου είδους συνεργασία όταν καταπιανόμαστε με θέματα που μπορούν να επηρεάσουν τον ρου της ιστορίας, αλλά και για τη μέθοδο δημιουργίας ενός ντοκιμαντέρ, ακολουθώντας μία διαδρομή από το χαρτί, στην οθόνη. Η φράση του μεγάλου αυτού ντοκιμαντερίστα που περικλείει με πολύ ποιητικό αλλά και ειλικρινή τρόπο όλη την ουσία του masterclass ήταν πως «όταν έχεις φτάσει τόσο μακριά, το γυρνάς το κέρμα», παίρνεις το ρίσκο πάντα, όμως, με τη σκέψη ότι πρέπει να επιστρέψεις για να πεις στον κόσμο όσα είδες και άκουσες. Κατά τη δεύτερη ημέρα της παρουσίας μας στο project, είχαμε την τύχη να συναντήσουμε τη μάχιμη περιβαλλοντική δημοσιογράφο Κατερίνα Χριστοφιλίδου. Εκείνη, χωρίς να κρύψει τη συναισθηματική της φόρτιση, μας μίλησε για τις καταστροφικές πυρκαγιές της Εύβοιας, της Αττικής και άλλες παρελθούσες, για τον κύκλο ζωής ενός δάσους, τον ανθρώπινο παράγοντα

12

T: ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΌΣ που συχνά η δραστηριότητά του αποβαίνει μοιραία, για το κομβικό σημείο που βρισκόμαστε και την ευκαιρία μας να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής και τις συνήθειές μας, ενώ τόνισε ξανά τη σπουδαιότητα της σωστής ενημέρωσης για τα ζητήματα αυτά που μας βοηθά στην καλύτερη αντιμετώπισή τους, όχι από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και τις καμπάνιες της Πολιτικής Προστασίας, αλλά από τις πληροφορίες που μας δίνουν οι δορυφόροι. Ακόμη, τόνισε και η ίδια τη σημασία μετάδοσης των πληροφοριών στον κόσμο, με απλό και σαφή τρόπο, επεξηγώντας, όταν μας ζητείται, όλες τις παραμέτρους. Οι δύο ομιλητές δεν δίστασαν να απαντήσουν σε καμία από τις ερωτήσεις που ακολούθησαν αν και συχνά με λιγότερη σαφήνεια από εκείνη που ζητούσε το ακροατήριο. Η αποστολή φοιτητών από τα Τμήματα Δημοσιογραφίας της χώρας στην πρώτη διοργάνωση του Evia Film Festival ήταν ιδιαίτερα καίρια, δίνοντας την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με επίκαιρα ζητήματα, να γνωρίσουμε τον τρόπο εργασίας καταξιωμένων επαγγελματιών αλλά και να ανταλλάξουμε απόψεις, σκέψεις και προβληματισμούς. Δεν θα ήθελα να παραλείψω και τη λεπτομέρεια της κοινωνικοποίησης, καθώς μετά από δύο χρόνια εγκλεισμού, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά συμφοιτητές και καθηγητές που κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού προγράμματος δεν καταφέραμε να βρεθούμε εκ του σύνεγγυς. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως δεν έλειψαν οι αστοχίες της διοργάνωσης της παρουσίας μας στο project. Συγκεκριμένα, εφόσον συμπεριλήφθηκε στην εκπροσώπηση η κατεύθυνση του Μ.Π.Σ. «Δημοσιογραφία των Τεχνών και του Πολιτισμού» του Α.Π.Θ., καλό θα ήταν να έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε μερικές από τις προβολές των ταινιών που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ. Βέβαια η παρουσία μας-αστραπή εκεί, άφησε ελάχιστα περιθώρια προς αυτή την κατεύθυνση, τα οποία, μερικοί από εμάς, αξιοποιήσαμε παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ «Ανθρωπόκαινος: η εποχή του ανθρώπου». Επιπρόσθετα, προκειμένου η σύμπραξη μεταξύ συμφοιτητών και μελλοντικών συναδέλφων να είναι πιο ολοκληρωμένη, χρήσιμο θα ήταν να είχαμε την ευκαιρία για μεγαλύτερη συνεργασία. Μέσα από κείμενα και έρευνα στην περιοχή και στους κατοίκους της που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία επιτόπια παρουσίαση των πορισμάτων, η εμπειρία και οι γνώσεις που θα αποκομίζαμε, θα ήταν ακόμη σπουδαιότερες. Κάτι, τέτοιο, θα απαιτούσε και μία μεγαλύτερης διάρκειας διαμονή… Μιλώντας για χορηγίες, περισσότερο ευγνώμονες οφείλουμε να είμαστε, σαν άνθρωποι και σαν εκπρόσωποι των Πανεπιστημιακών Τμημάτων, όμως, μια πιο ολοκληρωμένη παρουσία στο Φεστιβάλ, θα ωφελούσε ακόμα περισσότερο τα εν λόγω Τμήματα, τους χορηγούς, και φυσικά, όλη την ομάδα των εν δυνάμει επαγγελματιών του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Εν κατακλείδι, η αξία αυτού του καινούριο project δεν είναι διαπραγματεύσιμη και η συνέχισή του είναι επιτακτική. Αφού η πρώτη του διοργάνωση ολοκληρώθηκε με επιτυχία, οι προοπτικές για την επόμενη είναι άριστες, ενώ αν πραγματοποιηθεί η απαραίτητη ανατροφοδότηση προς τους φορείς και τους χορηγούς, τότε, σε λίγα χρόνια θα μπορούμε να μιλάμε για ένα ακόμα μεγάλο Φεστιβάλ -θερινούΚινηματογράφου. Ανδριάνα-Άννα Τσιότσιου | annatsiot@gmail.com

13

ΤΟ ΠΡΆΣΙΝΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΚΑΙ Η Φωτιά στην Εύβοια… Τεράστια οικολογική καταστροφή… Εκκενώσεις χωριών στη Βόρεια Εύβοια… Αυτοί είναι μερικοί από τους τίτλους που συνόδευαν τα άρθρα του περσινού μας καλοκαιριού. Άνθρωποι συντετριμμένοι έχουν χάσει μόλις τα σπίτια τους, αμέτρητες εκτάσεις φλέγονται, δημοσιογράφοι προσπαθούν να καλύψουν τα γεγονότα και πυροσβέστες παλεύουν με μία ασταμάτητη φωτιά. Αυτές είναι οι εικόνες που συνόδευαν τις τηλεοπτικές ειδήσεις του περσινού μας καλοκαιριού.

Evia Film Project. Αυτό είναι το φεστιβάλ που συνοδεύει τη Βόρεια Εύβοια ένα χρόνο μετά! Ένα project το οποίο εγκαινιάζει την «πράσινη» δράση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθιστώντας την περιοχή της Εύβοιας κέντρο του Green Cinema. Το «πράσινο» αυτό φεστιβάλ διήρκησε από τις 15 ως τις 19 Ιουνίου 2022, με δράσεις στην Αγία Άννα, στην Αιδηψό και στη Λίμνη της Βόρειας Εύβοιας. Masterclasses, workshops, προβολές ντοκιμαντέρ και ταινιών με βασική θεματική το περιβάλλον, ήταν διαθέσιμα δωρεάν σε όσους επιθυμούσαν να τα παρακολουθήσουν. Στόχος του Evia Film Project, είναι η αναγέννηση και η ανάδειξη μιας περιοχής η οποία πριν ένα χρόνο χαρακτηρίστηκε ως η «πρωτεύουσα των συνεπειών της υπερθέρμανσης στον πλανήτη»· δρομολογώντας την επανεκκίνηση της τοπικής κοινωνίας, όχι μόνο σε συμβολικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο. Το παρόν στο Evia Film Project δώσαμε προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές και φοιτήτριες του τμήματος Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αντίστοιχων τμημάτων του ΕΚΠΑ και του Παντείου. Χάρη στη στήριξη του μη κερδοσκοπικός δημοσιογραφικού οργανισμού iMEdD, είχαμε τη δυνατότητα να συμμετάσχουμε σε δύο Masterclasses, να δούμε για πρώτη φορά από κοντά την Εύβοια που μόνο στην τηλεόραση είχαμε δει, αφυπνίζοντας έτσι με τον πιο έντονο τρόπο την περιβαλλοντική μας συνείδηση. Στο πρώτο Masterclass (17.06.2022) που συμμετείχαμε με τίτλο «Ο ρόλος της δημοσιογραφίας στην παραγωγή περιβαλλοντικών ντοκιμαντέρ», είχαμε την τιμή να μιλήσουμε με τον δημοσιογράφο και κινηματογραφιστή, Γιώργο Αυγερόπουλο. Από το masterclass αποκομίσαμε χρήσιμες και κυρίως πρακτικές συμβουλές, όχι μόνο για τη δημιουργία περιβαλλοντικών ντοκιμαντέρ/ταινιών, αλλά και για το πώς να είμαστε σωστοί δημοσιογράφοι και ερευνητές. Για το πώς να μην χανόμαστε στις σκέψεις μας, να ξέρουμε πώς να κινηθούμε και σε ποιον να απευθυνθούμε για οποιοδήποτε θέμα και πάνω απ’ όλα, πώς να δημιουργούμε ένα ποιοτικό, ουσιαστικό περιεχόμενο. Έχοντας παρακολουθήσει την παρουσίαση του κυρίου Αυγερόπουλου, διάρκειας μίας ώρας, γεμάτη εντυπωσιακές συμβουλές και τεχνικές, η

14

ΕΎΒΟΙΑ ΈΝΑΝ ΧΡΌΝΟ ΜΕΤΆ! τελευταία του φράση μου έμεινε στο μυαλό: «Διαγράψτε από το μυαλό σας όλα όσα σας είπα. Αυτός είναι απλά ο τρόπος που δουλεύω εγώ, εσείς πρέπει να βρείτε τον δικό σας»! Γνωρίσαμε έναν υπέροχο δημοσιογράφο, κρατήσαμε σημειώσεις σε κάθε τι που έλεγε και βγάλαμε μια αναμνηστική φωτογραφία, γεμάτη χαμόγελα! Περνάμε στην επόμενη μέρα και στο δεύτερο masterclass που παρακολουθήσαμε, με τίτλο «Το ρεπορτάζ πίσω από μια ταινία για το περιβάλλον - Ένας πρακτικός οδηγός» από την περιβαλλοντική δημοσιογράφο, Κατερίνα Χριστοφιλίδου. Η ομιλία της εστίασε σε θέματα όπως η κλιματική αλλαγή, οι πυρκαγιές και κυρίως το πώς καλύφθηκαν δημοσιογραφικά όλα όσα συνέβησαν πέρσι στη Βόρεια Εύβοια. Έχουμε συνηθίσει όταν παρακολουθούμε ομιλίες, παρουσιάσεις, διαλέξεις, οτιδήποτε συνοδεύεται από κάποιον επαγγελματία ή ειδήμονα, να αποτελούμε το ακροατήριο ενός σοβαρού και δίχως πολύ έντονων συναισθημάτων κλίματος. Στο συγκεκριμένο όμως masterclass, το κλίμα ήταν διαφορετικό. Η κυρία Χριστοφιλίδου μας έδειξε όχι μόνο τη δημοσιογραφική, επαγγελματική της πλευρά, αλλά κυρίως την ανθρώπινη, την ευαίσθητη πλευρά της, όταν ξέσπασε σε κλάματα… Ήταν ίσως η πιο δυνατή στιγμή της ημέρας! Η πιο δυνατή γιατί μέσα από το συναίσθημα της συγκεκριμένης δημοσιογράφου όταν μας εξιστορούσε όσα είχε ζήσει τον περασμένο χρόνο στις φωτιές της Εύβοιας, καταλάβαμε πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που νοιάζονται, που παλεύουν πραγματικά για αυτά που πιστεύουν· ακόμα και στον χώρο της δημοσιογραφίας, που δεν είναι και ο πιο αγαπητός στην Ελλάδα. Τέτοιες στιγμές σε κάνουν να θες εσύ ο ίδιος να γίνεις καλύτερος και σου θυμίζουν πως στις δύσκολες εποχές που ζούμε, υπάρχει ακόμα κάτι καλό. Χρειαζόμαστε περισσότερες πρωτοβουλίες σαν το Evia Film Project. Οι πολιτιστικές δράσεις είναι ένας από τους πιο όμορφους και δημιουργικούς τρόπους για την ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση των πολιτών. Έχοντας ζήσει δύο εξαιρετικά δύσκολα χρόνια, χαρακτηρισμένα από πανδημίες, οικονομικές δυσκολίες και φυσικές καταστροφές, χρειαζόμαστε περισσότερα φεστιβάλ σαν το Evia Film Project. Μέσα από δύο μόνο masterclasses αποκτήσαμε γνώσεις και εμπειρίες πολύ υψηλότερες των προσδοκιών μας, χάρη στην πρόσκληση του iMEdD και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που διοργάνωσε το φεστιβάλ. Ελπίζουμε να είμαστε σε θέση να συμμετάσχουμε και τα επόμενα χρόνια σε τέτοιου είδους φεστιβάλ και να επιστρέψει σύντομα το πράσινο στη ζωή μας… Ελένη Βαρδάκη | elvardaki@gmail.com

15

Μ Α

Ο κά απ Εύ τις Η το Πα πα Η στ μα απ Ακ απ κα με πο Το πρ οι αυ Σε κα απ πά Πρ κα κα κα είν Φυ ομ κά μικ Ολ για η κέ

16

ΜΉΝΥΜΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΊΑΣ ΚΑΙ ΕΛΠΊΔΑΣ ΑΠΌ ΤΟ EVIA FILM PROJECT

Πολιτισμός και η Τέχνη δείχνουν πάντοτε τον δρόμο στις δύσκολες στιγμές. Δίνουν το έναυσμα για να υπερκεραστούν άθε μορφής εμπόδια και να γίνουν όλα όπως πριν. Αυτό ήταν το νόημα του Evia Film Project, μια σπουδαία πρωτοβουλία πό το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που, με όχημα το «πράσινο» σινεμά, έριξε για λίγο τα βλέμματα στην ύβοια, επιχειρώντας να συμβάλλει στις προσπάθειες των κατοίκων να αποκαταστήσουν τις πληγείσες περιοχές από ς περσινές καταστροφικές πυρκαγιές. συμμετοχή σε αυτή τη μεγάλη γιορτή ελπίδας και αισιοδοξίας ήταν συγκινητική, καθώς πλήθος κόσμου έδωσε ο «παρών», ενώ δεν θα μπορούσε, φυσικά, να απουσιάσει το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου ανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μεταπτυχιακοί και προπτυχιακοί φοιτητές εκδήλωσαν έμπρακτα τη στήριξή τους και αρευρέθηκαν σε προβολές, masterclasses και άλλες δράσεις, με τη στήριξη του iMEdD. διοργάνωση υπήρξε αποκάλυψη για κάποιους και εμπειρία ζωής για κάποιους άλλους. Άπαντες, πάντως, επέστρεψαν τη βάση τους με περισσότερη γνώση και σοφία στις βαλίτσες τους, όσον αφορά τα περιβαλλοντικά ζητήματα που ας απασχόλησαν κατά τη διάρκεια του τριημέρου. Ο χρόνος ήταν λιγοστός, αλλά το σοκ βλέποντας παντού τριγύρω ποκαΐδια, υπήρξε τεράστιο για όλους. Άλλο να το βλέπεις από μακριά, κι άλλο να βρίσκεται δίπλα σου. Συγκλονίζει. κόμα περισσότερο, όμως, ας μην ξεχνάμε πόσο χειρότερο είναι να το ζεις καθημερινά. Το λέω αυτό διότι βλέποντας πό κοντά τι συνέβη στην Εύβοια, συνειδητοποιείς πραγματικά τον Γολγοθά των ντόπιων. Ανθρώπων θαρραλέων αι φιλόξενων, οι οποίοι, παρά την ταλαιπωρία τους, παραμένουν χαμογελαστοί. Μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι σε εγάλο βαθμό εξαρτώνταν άμεσα από το δάσος, αφού εργάζονταν μέσα σε αυτό. Κάτι που σημαίνει ότι η καταστροφή ου βιώνουν είναι προφανώς ανεπανόρθωτη. ο δάσος καίγεται γρήγορα, αλλά δεν επανέρχεται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται δεκαετίες για να γίνει ξανά ράσινο το μαύρο. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, ούτε και τα χρήματα από μόνα τους φέρνουν την Άνοιξη. Άρα, αρχικά συγκεκριμένοι άνθρωποι χρειάζονται τη συνδρομή όλων μας, και πάνω απ’ όλα του κράτους. Δεν αρκεί, όμως, μόνο υτό. Είναι επιτακτική η ανάγκη να δράσουμε όλοι μαζί για το μέλλον. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την Εύβοια. ε μια εποχή που κάθε καλοκαίρι η μισή Ελλάδα καίγεται και που την ίδια στιγμή βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη αμπή λόγω της κλιματικής αλλαγής, θα πρέπει να σηκώσουμε μανίκια και να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις με ποφασιστικότητα. Χρειάζεται πρόληψη και διάφορα άλλα. Είναι απαραίτητο να αλλάξουν και οι νοοτροπίες, αλλά άνω απ’ όλα ο κόσμος να ενημερωθεί, να εκπαιδευτεί. Και ειδικότερα οι νεότεροι. ρέπει άπαντες να αποκτήσουν περιβαλλοντική παιδεία και να γνωρίζουν πώς πρέπει να κινηθούν σε κρίσιμες αταστάσεις, όπως η περίπτωση μιας πυρκαγιάς. Αλλά και πώς να λειτουργούν, ώστε να αποφευχθεί μια τέτοια ατάσταση. Διότι μιλάμε συχνά για εμπρησμούς, αλλά κάποιες φορές το πρόβλημα δημιουργείται από λάθη δικά μας, αι επιπόλαιες συμπεριφορές, πετώντας π.χ. τα επικίνδυνα σκουπίδια μας δεξιά κι αριστερά. Κατά συνέπεια, η γνώση ναι δύναμη, και όλα από εκεί ξεκινούν. Το σήμερα οδηγεί το αύριο. υσικά, η Εύβοια ακόμα και σήμερα είναι ένα νησί μαγευτικό με άφθονο πράσινο παντού. Παρά τις καταστροφές, μολογώ ότι δεν θα το σκεφτόμουν δεύτερη φορά για να κάνω τις καλοκαιρινές διακοπές μου διακοπές εκεί, και εύχομαι άπως έτσι να το σκεφτούν κι άλλοι. Διότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό τρόπο να ενισχυθεί η ντόπια οικονομία, οι κροεπιχειρήσεις και οι κάτοικοι των πληγέντων περιοχών. Το νησί το έχει ανάγκη. λοκληρώνοντας, να σημειώσω ότι η επιτυχής διοργάνωση του Evia Film Project θα ήταν καλό να αποτελέσει οδηγό α παρόμοιες πρωτοβουλίες στο μέλλον, όχι μόνο για την Εύβοια αλλά και γενικότερα. Το σινεμά, το ντοκιμαντέρ και δημογραφία μπορούν να συμβάλλουν ενεργά, ενώ οι φοιτητές και οι φοιτήτριες με τη συμμετοχή τους έχουν μόνο έρδη και πολύτιμες εμπειρίες να αποκομίσουν. Χάρης Περτέσης | char.pertesis@gmail.com

17

18

ΑΠΌ ΤΗ ΒΌΡΕΙΑ ΕΎΒΟΙΑ, ΜΕ ΑΓΆΠΗ Ένα χρόνο μετά τις καταστροφικές φωτιές στη Βόρεια Εύβοια, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει την «πράσινη» εκδοχή του στις καμένες περιοχές. Σινεφίλ, ακτιβιστές και σπουδαστές ταξίδεψαν ως την Αγία Άννα, την Αιδηψό και τη Λίμνη για να περάσουν πέντε μέρες, γεμάτες φύση και σινεμά. Μάλιστα, με πρωτοβουλία του iMEdD, στο πρόγραμμα συμμετείχαμε φοιτητές και φοιτήτριες από το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και αντίστοιχων τμημάτων του ΕΚΠΑ και του Παντείου, 19 άτομα στο σύνολο. Το φεστιβάλ διοργανώθηκε σε έναν τόπο ο οποίος υπήρξε, κατά κοινή ομολογία, παράδεισος. Σήμερα βλέπεις άδεια δάση με γυμνά δέντρα, παράσημα της κόλασης που βίωσαν. Η περιοχή μύριζε ακόμα καμένο και τα δάση έμοιαζαν σαν ένα απέραντο νεκροταφείο. Αν κοιτούσες όμως πιο χαμηλά, τα οικοσυστήματα είχαν ήδη αρχίσει να δημιουργούνται ξανά, και κάτω από τα σκελετωμένα δέντρα, η φύση είχε πάλι αγριέψει. Η τοποθεσία ήταν από μόνη της ντοκουμέντο, οι εικόνες «γροθιά στο στομάχι», η συγκίνηση, σχεδόν επιτακτική.

19 φοιτητές και φοιτήτριες λοιπόν, η πλειοψηφία των οποίων δεν είχαμε επισκεφθεί τη Βόρεια Εύβοια στο παρελθόν, φτάσαμε στις ταλαιπωρημένες περιοχές, σ’ ένα ταξίδι που θα διαρκούσε λιγότερο από 48 ώρες. Οι στόχοι; διατμηματική συνεργασία, ανταλλαγή απόψεων, αναψυχή και masterclasses. Παρακολουθήσαμε δύο δημοσιογραφικά masterclasses: το ένα με τον Γιώργο Αυγερόπουλο και το άλλο την Κατερίνα Χριστοφιλίδου. Ο κ. Αυγερόπουλος μας μίλησε για τη σωστή δημοσιογραφική έρευνα, τον τρόπο σκέψης και οργάνωσης ενός θέματος: αφοσίωση, συνέπεια, επιμονή και επαγγελματισμός. Ο δημοσιογράφος, προσηνής και πλήρως επεξηγηματικός, έκανε μια δίωρη λεπτομερή διάλεξη με Q&A για να καταλήξει στο «Ό,τι σας έδειξα όμως ήταν ο δικός μου τρόπος, όχι απαραίτητα ο σωστός. Εσείς πρέπει να βρείτε τώρα τον δικό σας», αφήνοντάς μας χωρίς απορίες αλλά μάλλον με πολλή έμπνευση και όρεξη για δουλειά. Η κα Χριστοφιλίδου ήταν αυτή που μας ταρακούνησε για το περιβάλλον. Η ίδια ειδικεύεται στο περιβαλλοντικό ρεπορτάζ εδώ και 25 χρόνια και ήξερε πολύ καλά τους λόγους για τους οποίους ασχολείται με αυτό. Παρουσίασε στοιχεία και δεδομένα κάνοντάς μας να συνειδητοποιούμε τον λόγο για τον οποίο η μαχητική δημοσιογραφία είναι πραγματική ανάγκη και ταυτόχρονα λειτούργημα. Τα στοιχεία είναι κατηγορηματικά και ο κόσμος απληροφόρητος συγκριτικά με το μέγεθος του προβλήματος. Φυσικά, φταίνε και οι δημοσιογράφοι γι’ αυτό. Και τα δύο masterclasses αποτελούν ανεκτίμητα εφόδια για έναν νέο δημοσιογράφο. Σε ένα επάγγελμα τόσο διφορούμενο και δικαιολογημένα παρεξηγημένο, ο τρόπος και ο σκοπός είναι καθοριστικοί παράγοντες στη διαδρομή του κάθε δημοσιογράφου. To διήμερο επιχείρησε να απαντήσει και στα τρία. Ο κ. Αυγερόπουλος μας έδωσε τον τρόπο, η κ. Χριστοφιλίδου τον σκοπό και η καμένη Βόρεια Εύβοια την αφορμή. Ελένη Θεοδωρίδου | elenitheod@yahoo.com

19

ΕΥΒΟΙΑ, ΙΟΎΝΙΟΣ 2022 ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΜΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ