Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 1-2.1.2021 | Αρ. Φύλλου 1504 by 21aristera

Αφιέρωμα Το «κολασμένο» 2020, που συγκλόνισε τον διεθνή καπιταλισμό

Υπεραστικοί, με στίχους που μιλάνε ταξικά

Μεγάλος Αδελφός μέσω υγειονομικού διαβατηρίου

> σελ. 9-16

> σελ. 21

> σελ. 20

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ΕΤΟΣ 30ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.504

Μείναμε όρθιοι

ώρα να τους ανατρέψουμε

Η δεύτερη ματιά

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

editorial

Αιμιλία Καραλή

Ναυάγιο της ΕΕ στην πανδημία

Η μοναξιά, η θλίψη, ο θάνατος, η φτώχια και η ανεργία περίσσεψαν τη φετινή χρονιά. Μάλιστα, το περιοδικό Time στο τελευταίο τεύχος του έτους είχε ένα τεράστιο κόκκινο Χ πάνω στον αριθμό 2020 και υπότιτλο «The worst year ever».

«Είναι μια σπουδαία μέρα για την Ευρωπαϊκή Ένωση», δήλωσε ο Κ. Μητσοτάκης αμέσως μετά τον εμβολιασμό του. Έδωσε γραμμή, καθώς η ίδια τοποθέτηση επαναλήφθηκε από πλήθος κυβερνητικών, αστών πολιτικών και συστημικών ΜΜΕ. Ο λόγος των πανηγυρισμών; Το ότι ένας πολύ περιορισμένος αριθμός εμβολίων έφτασε σε όλες τις χώρες της ΕΕ και ξεκίνησε ταυτόχρονα ο εμβολιασμός… Ιδού η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και αποτελεσματικότητα.

Ο δίσεχτος χρόνος κι οι οργισμένοι μήνες

Πρέπει άραγε να ξεχάσουμε πως οι χώρες μέλη της ΕΕ βρίσκονται στις πρώτες θέσεις διεθνώς όσον αφορά τους θανάτους από κορονοϊό; Η πολιτική της ΕΕ στην αντιμετώπιση της πανδημίας είναι μια τραγωδία. Δεν είναι άσχετο αυτό με την κατακρήμνιση του συστήματος υγείας. Την περίοδο 20112018 η Κομισιόν ζήτησε 63 φορές από κράτη-μέλη της ΕΕ μείωση δαπανών ή ιδιωτικοποιήσεις στην Υγεία. Στην Ελλάδα έκλεισαν εν ψυχρώ νοσοκομεία και απαγόρευσαν τις προσλήψεις! Ακόμα και στο θέμα των εμβολίων η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δέχεται μεγάλη κριτική γιατί εξασφάλισε μικρές ποσότητες, που δεν επαρκούν για τον εμβολιασμό του πληθυσμού τους επόμενους μήνες. Οι διαμάχες μεταξύ των πολυεθνικών και ο αποκλεισμός εμβολίων (όπως της Ρωσίας) έπαιξαν ρόλο. Γι’ αυτό ήδη ισχυρά κράτη της ΕΕ κινούνται μονομερώς («ευρωπαϊκή αλληλεγγύη»!) για την απόκτηση επιπλέον εμβολίων. Η Γερμανία προχώρησε σε (καταρχήν) συμφωνία με Pfizer/BioΝtech για προμήθεια ακόμα 30 εκατ. δόσεων. Επίσης, οι ευρω-κράτες κρατούν μυστικές τις συμφωνίες με τις πολυεθνικές, όσον αφορά τις τιμές των εμβολίων και τις ρήτρες συνεπειών, ενώ ετοιμάζουν το «διαβατήριο υγείας» φακελώνοντας τον κόσμο και επιβάλλοντας διακρίσεις. Οι ευρω-λάγνοι προπαγανδίζουν πως εκτός της ΕΕ έρχεται η καταστροφή. Για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε πως η καταστροφή για τους λαούς είναι εντός της.

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

άθε ανατροπή της ιστορίας που οδηγεί σε καταστροφές, πόνο και ρημαγμένες ζωές συμπυκνώνεται στη δημοτική ποίηση με τον στίχο μοτίβο: Και ήρθαν χρόνοι δίσεχτοι και μήνες οργισμένοι. Το 2020 ήταν και ημερολογιακά δίσεκτο αλλά και ουσιαστικά, αφού η πανδημία του κορωνοϊού σάρωσε την ανθρωπότητα παίρνοντας εκατομμύρια ζωές, αφαιρώντας δικαιώματα, διαγράφοντας μικρές και μεγάλες χαρές από την καθημερινότητά μας. Η μοναξιά, η θλίψη, ο θάνατος, η φτώχια και η ανεργία περίσσεψαν τη φετινή χρονιά. Μάλιστα το περιοδικό Time στο τελευταίο τεύχος του έτους είχε ένα τεράστιο κόκκινο Χ πάνω στον αριθμό 2020 και υπότιτλο «The worst year ever». Επεξηγεί ο συντάκτης του σχετικού άρθρου ότι ήταν η χειρότερη χρονιά για όσους δεν έχουν ζήσει άμεσα τη φρίκη των δύο παγκοσμίων πολέμων ή της πανδημίας της ισπανικής γρίπης του 1918. Το κόκκινο Χ ως σημείο της διαγραφής το Time το έχει χρησιμοποιήσει άλλες τέσσερις φορές για πολιτικά και μόνο πρόσωπα: πάνω στα πορτρέτα του Χίτλερ το 1945, του Σαντάμ Χουσεΐν το 2003, του Αμπού Μουσάμπ Αλ Ζαρκάουι, αρχηγού της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, το 2006 και του Μπιν Λάντεν το 2011. Λογικό συμπέρασμα από αυτήν τη συμπαράθεση είναι ότι –ακόμη και αν δεν το σκόπευε η σύνταξη του περιοδικού–αποκαλύπτει την πολιτική διάσταση της πανδημίας. Γιατί βέβαια είναι πολιτικό ζήτημα η στάση απέναντι στο περιβάλλον. Όπως δήλωσε και ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Α. Τ. Γκεμπρεγιέσους: «Η πανδημία μπορεί να ξεσπάσει κάθε στιγμή όταν διαταράσσεται η σχέση

Πάντα θα θυμόμαστε ότι σε αυτό το σκοτάδι υπήρξαν και υπάρχουν και οι ρωγμές από φως. Και αυτές προέρχονται από τον κόσμο της εργασίας

ανθρώπων και ζώων ενώ μην ξεχνάμε πως υπάρχει και η κλιματική αλλαγή, η οποία μετατρέπει τον πλανήτη σε λιγότερο κατοικήσιμο μέρος… Η ιστορία μας έχει δείξει πως δεν θα είναι αυτή η τελευταία πανδημία και πως οι επιδημίες είναι ένας τομέας με τον οποίο πρέπει να μάθουμε να ζούμε. Αν επενδύσουμε στη δημόσια υγεία και ως κοινωνία προσεγγίσουμε το θέμα διαφορετικά, περνώντας το από γενιά σε γενιά, τότε έχουμε πολλές ελπίδες. Όταν κλείνει ο κύκλος μιας πανδημίας την ξεχνάμε». Μήπως λοιπόν το σήμα διαγραφής του 2020 από το Time μπορεί να παραπέμψει και σε αυτό που επισημαίνει ο Γκεμπρεγιέσους, δηλαδή το να ξεχάσουμε; Γιατί όταν σβήνουμε κάτι προφανώς δεν θέλουμε να το θυμόμαστε. Αυτό όμως θα ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί. Η πανδημία υπήρξε η αφορμή να αποκαλυφθεί πού οδήγησαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές

των τελευταίων δεκαετιών και διέλυσαν το δημόσιο σύστημα υγείας, την εκπαίδευση και απαξίωσαν τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ελευθερία του λόγου και συνείδησης, στην εργασία. Έγινε το έναυσμα να ενισχυθούν οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής και της αστυνομικής βίας, να επιβληθεί ένα αυταρχικό καθεστώς ενημέρωσης σύμφωνο με τις επιταγές της εξουσίας που εξοβέλιζε την πραγματικότητα και αποσιωπούσε την αντίθετη άποψη. Αυτά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αφού τα βρίσκουμε καθημερινά μπροστά μας. Όπως πάντα θα θυμόμαστε ότι σε αυτό το σκοτάδι υπήρξαν και υπάρχουν και οι ρωγμές από φως. Και αυτές προέρχονται από τον κόσμο της εργασίας: από εκείνους που φρόντισαν την υγεία, την τροφή, την καθαριότητα, τη μετακίνηση, τη μόρφωση, την ψυχαγωγία, τη διευκόλυνση της καθημερινότητάς μας. Προέρχονται από συλλογικότητες και ομάδες που στήριξαν την αλληλεγγύη και στάθηκαν όρθιοι και όρθιες μπροστά στις απειλές, στον εκφοβισμό, στη συκοφάντηση και τη βία. Έγιναν η πηγή που αναβλύζει μέσα από τις πληγές του κοινωνικού σώματος, από την οργή του για τα όσα γίνονται ερήμην και εναντίον του. Το αν θα γίνει αυτή η πηγή ποτάμι θα εξαρτηθεί από πολλά. Πάντως θα έχει μνήμη και θα διαδίδει και θα διδάσκεται από τη μνήμη του δίσεχτου και οργισμένου καιρού. Το «χρωστάει», όπως έγραφε ο Παλαμάς στον «∆ωδεκάλογο του Γύφτου» «και όσους, ήρθαν, πέρασαν, /θα ’ρθούνε, θα περάσουν». Αλλιώς: «Κριτές, θα μας δικάσουν/ οι αγέννητοι, οι νεκροί».

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ο τρομερό έτος 2020 έμεινε πίσω μας, κουβαλάμε όμως τις πληγές του. Πέρασε ένα έτος, που ήταν σαν να πάγωσε ο χρόνος, με ένα πέπλο φόβου να σκεπάζει τα πάντα και να οδηγεί σε μια ανέπαφη και ανέραστη ζωή, με τον κόσμο στα σπίτια (αμέσως μετά τη δουλειά ή χωρίς δουλειά) και τη συλλογικότητα υπό αναστολή. Το 2021 θα είναι διαφορετικό · όχι δεν πρόκειται για τις πλαστικές ευχές των πολιτικών ή την τυποποιημένη αισιοδοξία των ημερών. Το αν θα είναι καλύτερο ή χειρότερο θα κριθεί από την πάλη των εκατομμυρίων, με τη δική μας συμβολή. Μέσα από τη ζωή θα απελευθερωθούν οι τάσεις, που τώρα έχουν φυλακιστεί. Ας είμαστε προετοιμασμένοι· θα είναι χρονιά μεγάλων συγκρούσεων και ίσως ανακατατάξεων. Ο Κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του αρέσκονται να επαναλαμβάνουν πως «είμαστε σε πόλεμο»: από τους πρόσφυγες στα σύνορα μέχρι τον κορονοϊό «αόρατο εχθρό» και από την «τουρκική απειλή» μέχρι τους «ακραίους της Αριστεράς». Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρόκειται για μια κυβέρνηση κοινωνικού πολέμου. «Δεν στρέφεται ενάντια μόνο στους ‘’φωνακλάδες’’ (όπως είπε ο Χρυσοχοΐδης), αλλά ενάντια στην πλειοψηφία. Χτυπάνε τους λίγους τώρα για να σωπάσουν οι πολλοί, ώστε να προωθούν ανενόχλητοι καταιγισμό από αντιλαϊκούς νόμους, αντεργατικές αποφάσεις και ρυθμίσεις που ευνοούν το κεφάλαιο», σημειώνει εύστοχα η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ (βλέπε σελ. 17). Κι εκεί είναι το «μυστικό». Η ΝΔ, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, πατώντας πάνω στο έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκει να ολοκληρώσει τον μεγάλο αντιδραστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας για να υπερβεί την παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση, ρίχνοντας όλα τα βάρη στην εργατική τάξη και τον λαό, διαμορφώνοντας ένα δυστοπικό περιβάλλον. Κι όμως, ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη διήνυσε μια παρατεταμένη «περίοδο χάριτος», καθώς η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη. Αξιοποιεί κατάλληλα το ναυάγιο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμα παράγει βαθιά αρνητικά αποτελέσματα. Με το ξέσπασμα της πανδημίας προέβαλε την απαράδεκτη πολιτική της ως το απαύγασμα της σοφίας των «ειδικών», εξασφαλίζοντας τη συναίνεση όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά –ειδικά στο πρώτο κύμα– και μεγάλου μέρους της κοινοβουλευτικής και μη Αριστεράς. Με την υποτιθέμενη επιτυχία της άνοιξης, νανουρίζει ακόμα τον κόσμο, ενώ η εγκληματική της πολιτική (επιδημιολογική και υγειονομική) προκάλεσε καθημερινές εκατόμβες νεκρών και εκτίναξε την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις της μακάβριας λίστας των απωλειών λόγω κορονοϊού. Η κυβέρνηση κυβερνά με τον φόβο. Τον φόβο του θανάτου, τον φόβο του ιού αλλά και τον φόβο της καταστολής. Σε συνθήκες μεγάλης απειλής (όπως η πανδημία) υπάρχει η τάση σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού να συντάσσεται με τους

Δικός τους ο φόβος, δική μας η ελπίδα – θα νικήσουμε Νέα χρονιά Γιάννης Ελαφρός

▸ Η κυβερνητική φθορά έχει αρχίσει, αλλά συγκρατείται από την έλλειψη αντιπολίτευσης κυβερνώντες, να μπαίνει υπό την «προστασία» τους. Η ΝΔ αξιοποιεί τη δική της αποτυχία για να νεκρώσει τον κόσμο: «Αφού δεν έχουμε ισχυρό ΕΣΥ και καθώς δεν το έφτιαξα, καθίστε στα σπίτια σας»! Αλλά όπως και τα ψέματα, έτσι και ο φόβος έχει ημερομηνία λήξης. Τι γίνεται όταν ο «προστάτης» οδηγεί σε περισσότερους θανάτους, σε μια «πεθαμένη» ζωή για τους πολλούς, σε φτώχεια για όλο και περισσότερους, σε ανελευθερία για όλους; Όταν η κοινωνική ασφυξία απλώνεται αθόρυβα στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, συσσωρεύοντας εκρηκτικό υλικό; Εδώ είμαστε. Η κυβερνητική φθορά έχει αρχίσει, οι παλινωδίες πληθαίνουν. Η κοινωνική χιονοστιβάδα μπορεί να ξεκινήσει από μικρές μετατοπίσεις. Η κυβέρνηση κρατά βεβαίως ακόμα γιατί δεν υπάρχει αντιπολίτευση και γιατί παρά την αυξανόμενη δυσαρέσκεια έχει δια-

μορφώσει ένα υγειονομικό και κοινωνιθεια στον κόσμο που θέλει να σπάσει η κό ΤΙΝΑ. «Τι άλλο να κάνουμε; Σε όλη σιγή νεκροταφείου. την Ευρώπη και τον κόσμο τα ίδια γίνοΕίναι μια πολύτιμη μαγιά για όσα έρνται. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική», χονται. Το 2021 όμως πρέπει να αλλάξουλένε τα κυβερνητικά παπαγαλάκια. Κι με πίστα. Απαιτείται πρώτο να συμβάλεδώ είναι ο ρόλος της ανατρεπτικής και λουμε στη δημιουργία μιας μαχητικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Δεν αρκοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευκεί η αντίσταση, απαιτείται γραμμή και σης στην επίθεση κυβέρνησης, ΕΕ, κεσχέδιο ανατροπής. φαλαίου, που θα αναστήσει την ελπίδα. Το 2020 δεν σημαδεύτηκε μόνο από Πυροδοτώντας πραγματικούς πλέον και την επίθεση του συστήματος, αλλά και όχι συμβολικούς μαζικούς αγώνες με αιχαπό την ανάδυση δυνάμεων της Αριστεμή την πάλη για ζωή και δημόσια Υγεία, ράς και του κινήματος που στάθηκαν αξιοπρεπή εργασία και καταπολέμηση όρθιες απέναντι στον αστικό οδοστρωτης φτώχειας, ελευθερία για όλους. Δεύτήρα από το προσφυγικό μέχρι τα ερτερο, απαιτείται ένα σχέδιο για μια ισχυγασιακά και από την πανδημία ρή μετωπική αντικαπιταλιστική μέχρι τα ελληνοτουρκικά. Αριστερά, για μια πολιτική Κι αυτό όταν άλλες δυνάαπάντηση με συσπείρωση μεις, από το ΚΚΕ μέχρι μάχιμων δυνάμεων και Τι γίνεται όταν αριστερές οργανώσεις συμβολή της ΑΝΤΑΡο «προστάτης» ή αναρχικές ομάδες, ΣΥΑ, με όπλο ένα ενσωματώνονταν στην σύγχρονο αντικαπιοδηγεί σε τόσους κυρίαρχη αφήγηση ταλιστικό πρόγραμμα θανάτους και σε μια ρήξης ή αρνούνταν να συκαι ανατροπής «πεθαμένη» ζωή; γκρουστούν μετωπικά που θα καταρρίπτει με αυτή. Το ΝΑΡ και η παλιά και νέα ΤΙΝΑ. νΚΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι Τρίτο, κρίκος για όλα αυτά στην καρδιά αυτού του ευρύαποτελεί ο στρατηγικός επατερου δυναμικού ανυπακοής, που νεξοπλισμός, η συσπείρωση και η ήδη αναζητά δρόμους κοινής δράσης, συνειδητή στράτευση στη μεγάλη υπόπρωτοβουλίες αντίστασης και αντεπίθεθεση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού σης. Συμβάλλοντας στην αλλαγή συσχεπρογράμματος και κόμματος. Αν όχι τισμών μέσα στο κίνημα, ενισχύοντας τις τώρα, σε αυτή «τη ρωγμή του χρόνου», τάσεις του ασυμβίβαστου αγώνα, χωρίς που αποκαλύπτεται σε όλη την έκταση ο να αφήνει ανεπηρέαστο και το χώρο του φονικός χαρακτήρας του ολοκληρωτικού ΚΚΕ, αποκτώντας μια ευρύτερη συμπάκαπιταλισμού, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;

Από σπόντα *** Σε έναν πόλεμο σώζεις πρώτα τον βασιλιά * Αυτή η… μνημειώδης αντιδραστική και αναχρονιστική δήλωση δεν ανήκει σε κάποιον νοσταλγό της μοναρχίας * Ανήκει στην καθηγήτρια επιδημιολογίας Αθηνά Λινού * Ναι, αυτή που είχε προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας για υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής * Τα πιόνιαπολίτες ας γίνουν θυσία λοιπόν * Μόνο που η ζωή δεν είναι μια παρτίδα σκάκι * Σύμφωνα με τη λογική κάποιων δεν αρκεί να σώσεις μόνο τον βασιλιά αλλά και όλους τους αυλικούς του * Ο θεός να μας κόβει χρόνια και να τους δίνει μέρες. *** Είναι η δεύτερη φορά που η «εκλεκτή» της Κουμουνδούρου επιδίδεται σε αντιεπιστημονικό ρεσιτάλ * Η πρώτη ήταν όταν την ρώτησαν στα μέσα Νοέμβρη στη δημόσια τηλεόραση αν μεταδίδεται ο κορονοϊός μέσω της κατάποσης από το ίδιο κουτάλι στη μετάληψη * «Ξέρετε εγώ είμαι πιστή ορθόδοξη χριστιανή», είχε απαντήσει * Και συνέχισε λέγοντας πως δεν υπάρχει μελέτη που να αποδεικνύει ότι μεταδίδεται η νόσος! *** «Αν είσαι και παπάς, με την αράδα σου θα πας» *Έτσι έλεγαν οι παλιοί και πριν τη Λινού * Εννοώντας να σταθείς όπως όλοι στην ουρά μπροστά στη βρύση για να γεμίσεις τη στάμνα σου με νερό *Όμως τώρα οι παρατρεχάμενοι των δεσποτάδων δεν διστάζουν να πάρουν τη σειρά των υγειονομικών, των υπερήλικων, των χρονίως πασχόντων * Για να γεμίσουν τη «δική τους» στάμνα * Δηλαδή να εμβολιαστούν * Σαν τους επιβάτες της πρώτης θέσης του Τιτανικού * Που πρώτοι επιβιβάστηκαν στις σωσίβιες λέμβους αφήνοντας την πλέμπα να θαλασσοπνίγεται * Και όπως έλεγε ο μακαρίτης ο Όργουελ, «όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα» * Κι όσο πιο κοντά είναι αυτά τα ζώα στο Μαξίμου, τόσο πιο ίσα γίνονται. *** Την καλύτερη απάντηση στην κυρία Λινού και όλους τους αυλοκόλακες έδωσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ πριν 420 χρόνια στον Ερρίκο Δ’ * Η ζωή είναι σύντομη * Αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων…

Πολιτική

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Ελληνοτουρκικά

Γιώργος Κρεασίδης

Η Άγκυρα αμφισβητεί τη Λωζάνη, η Αθήνα εξοπλίζεται σαν αστακός ▸ Μπαράζ αγοράς όπλων και συμμαχικών αξόνων ενόψει… συνομιλιών

αθώς η κυβέρνηση, μετά από τη σαφή άρνηση της ΕΕ να προχωρήσει σε κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, άρχισε να καλλιεργεί κλίμα αποκλιμάκωσης και διαπραγματεύσεων, το νέο μπαράζ απειλητικών δηλώσεων από την τουρκική ηγεσία δείχνει πως κι αυτός ο δρόμος δύσβατος. Οι δηλώσεις για αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης από τον Τούρκο υπουργό Ενέργειας Ντονμέζ, οι καθημερινοί σχεδόν λεονταρισμοί βασικών υπουργών του Ερντογάν φανερώνουν πως οι διαπραγματεύσεις δεν θα είναι ένα παζάρι με προβλέψιμη κατάληξη. Η Τουρκία αντιδρά ιδιαίτερα έντονα μπροστά στη φιλοδοξία της ελληνικής άρχουσας τάξης να διεκδικήσει, διαμέσου της στενότερης πρόσδεσης στις ΗΠΑ και αξόνων με Αίγυπτο και Ισραήλ, τα μέγιστα κέρδη από τα κοιτάσματα υδρογοναθράκων και τους ενεργειακούς δρόμους στις ΑΟΖ σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Το κλυδωνιζόμενο τουρκικό κεφάλαιο επιχειρεί σε διεθνές επίπεδο να κεφαλαιοποιήσει την ειδική σχέση με τη Ρωσία, που έχει ενισχύσει την επιρροή της σε Συρία, Λιβύη, Καύκασο. Με αυτά τα δεδομένα πι-

έζει την ελληνική πλευρά με όλο και διευρυνόμενη ατζέντα διαφορών στο Αιγαίο. Γεγονός είναι ότι το καθεστώς Ερντογάν αξιοποιεί τη στάση των ισχυρών χωρών της ΕΕ και ειδικά της Γερμανίας, που έχουν συμφέροντα στην τουρκική οικονομία, ενώ από την άλλη υπολογίζουν στην Τουρκία για τη συγκράτηση των προσφύγων εκτός Ευρώπης, καθώς τα θύματα της πολιτικής της ΕΕ που επεμβαίνει από κοινού με τις ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, αντιμετωπίζονται κυνικά ως ανεπιθύμητες πληθυσμιακές ροές. Σε αυτές τις συνθήκες η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να προσπαθεί να κερδίσει

χρόνο, περιμένοντας την επόμενη σύνοδο κορυφής της ΕΕ τον Μάρτη, αλλά κυρίως μια αλλαγή στάσης των ΗΠΑ μετά την εκλογή Μπάιντεν. Όμως το κατεστημένο των ΗΠΑ δείχνει ενοποιημένο στην επιλογή να κρατηθεί η Τουρκία στο ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο. Έτσι, παρότι αποφασίστηκαν κυρώσεις σε θέματα αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, αναζητούνται φόρμουλες συνέχισης των διαπραγματεύσεων. Η ελληνική κυβέρνηση εγκλωβισμένη στη δίνη του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού για τις ΑΟΖ υλοποιεί ένα βαρύτατο πρόγραμμα εξοπλισμών

με αγορά γαλλικών πολεμικών αεροσκαφών Ραφάλ, αναβάθμιση των F-16 αλλά και αγορά πανάκριβων φρεγατών, για τις οποίες γίνεται αυτόν τον καιρό παρέλαση εμπόρων όπλων από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Το εξοπλιστικό πακέτο, που ξεπερνά μόνο για την αεροπορία το δυσθεώρητο ύψος των 5 δισ. ευρώ, θα γονατίσει κυριολεκτικά τον τσακισμένο από τη διπλή υγειονομική και κοινωνική κρίση λαό. Η ελληνική πλευρά κάνει κινήσεις στην κατεύθυνση ολοκλήρωσης της διαδικασίας επέκτασης στα 12 ναυτικά μίλια της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο, κραυγάζοντας για «αλλαγή των συσχετισμών» στο Αιγαίο λόγω των νέων αγορών. Βήμα κλιμάκωσης είναι και ο σχεδιασμός για δημιουργία βάσης ισραηλινών drone στη Σκύρο. Η επιλογή των φρεγατών για το ναυτικό, που συνδέεται κυρίως με τη δράση στη ΝΑ Μεσόγειο για ΑΟΖ και αγωγούς, καθώς και για συνδρομή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, καθώς και η συζήτηση για δυο νέες βάσεις των ΗΠΑ, δείχνει ότι η στενότερη πρόσδεση στον ιμπεριαλισμό ωθεί στον ανταγωνισμό και τον κίνδυνο του πολέμου και δεν θωρακίζει οτιδήποτε.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Συλλογική ασπίδα στα εξοντωτικά πρόστιμα

εκινά η καμπάνια της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους διωκόμενους-ες για την ελευθερία στις κινητοποιήσεις, με κεντρικό σύνθημα «Μαζί στον αγώνα-Μαζί στην υπεράσπιση». Η Επιτροπή απευθύνεται πλατιά στον λαό και τους εργαζόμενους με όλους τους τρόπους προβολής, ζητώντας στήριξη σε όλα τα επίπεδα. Σε αυτό το πλαίσιο φροντίζει για την πολιτική, δικαστική, οικονομική στήριξη των διωκόμενων και όσων τους έχουν επιβληθεί πρόστιμα για συμμετοχή σε κινηματικές, πολιτικές δράσεις και κινητοποιήσεις. Ήδη κυκλοφορεί η ηλεκτρονική αφί-

σα, ενώ έχουν δημιουργηθεί και λειτουργούν ιστολόγιο και σελίδα στο facebook. Ακόμα ετοιμάζεται επιστολή προς εργατικά σωματεία, συλλόγους και συλλογικότητες του κινήματος για να συμμετέχουν στην Επιτροπή και να στηρίξουν οικονομικά τη συγκέντρωση χρημάτων για τη συμβολή στα δικαστικά έξοδα των διωκόμενων για τις κινητοποιήσεις στις 17/11 και στις 6/12, καθώς και για τα πρόστιμα στις απαγορευμένες από την κυβέρνηση και κτυπημένες από την αστυνομική καταστολή δράσεις που έγιναν στις διάφορες πόλεις. Ο κοινός λογαριασμός για όσους

και όσες θέλουν να συμβάλλουν είναι στην Εθνική Τράπεζα με ΙΒΑΝ: GR5601101510000015100478807. H Επιτροπή Αλληλεγγύης προγραμματίζει συνέντευξη τύπου, ενώ θα πραγματοποιήσει νέα συνεδρίαση την Κυριακή 3 Ιανουαρίου για να σχεδιάσει τις επόμενες δράσεις της. Παράλληλα έχει ξεκινήσει καμπάνια συγκέντρωσης υπογραφών για να υπάρξει μαζική απαίτηση για διαγραφή των προστίμων και ακύρωση των διώξεων και να δημιουργηθεί ένα ρεύμα ισχυρής καταδίκης των μεθοδεύσεων της κυβέρνησης για επιβολή σιωπής και τρομοκράτησης.

Πολιτική

ε πηχυαίους τίτλους πολλά καθεστωτικά ΜΜΕ προαναγγέλλουν αυξήσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα ως απόρροια εφαρμογής από 1/1/2021 των μέτρων που είχε εξαγγείλει από τη ΔΕΘ ο Κ. Μητσοτάκης και πιο συγκεκριμένα την κατάργηση μέρους ασφαλιστικών εισφορών υπέρ ΟΑΕΔ, και την προσωρινή αναστολή της εισφοράς αλληλεγγύης για συγκεκριμένες κατηγορίες φορολογουμένων. Ωστόσο μια πιο προσεκτική ανάγνωση των μέτρων αυτών αποδεικνύει ότι αποφέρουν πενιχρές αυξήσεις στο εργατικό εισόδημα, ενώ κυρίως ωφελημένοι είναι εργοδότες, επιχειρηματίες, μισθωτά διευθυντικά στρώματα και ιδιοκτήτες ακινήτων. Δηλαδή όσο μικρότερο μισθό ή μεροκάματο έχει κάποιος τόσο λιγότερο ωφελείται, παρότι έχει τηνμεγαλύτερη ανάγκη! Ταυτόχρονα, θα προκληθεί τρύπα στο ταμείο του ΟΑΕΔ για τους ανέργους. Όσον αφορά στις αυξήσεις μισθών, ουσιαστικά πρόκειται για μια έμμεση αύξηση, οριακή και πολύ κατώτερη, βέβαια, των συνολικών περικοπών στο εισόδημα των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα τα τελευταία χρόνια. Οι καθαροί μισθοί θα αυξηθούν κατά 1,4% καθώς θα ισχύσει η μείωση των εισφορών από 1/1/2021. Η κυβέρνηση επιφέρει έτσι άλλο ένα αποφασιστικό πλήγμα στο λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» που θέλει να το… ξεπαστρέψει, μειώνοντάς το κατά 3 μονάδες (από 39,6% σε 36,6%). Ακόμα και σε αυτό όμως το μέτρο υπάρχει ταξικό πρόση-

«Αυξήσεις» μισθών

Δημήτρης Σταμούλης

Ψίχουλα σε μισθωτούς, μποναμάς σε εργοδότες, στελέχη και ιδιοκτήτες ▸ Ταξικό πρόσημο στις αλλαγές σε εισφορές για ασφάλιση-«αλληλεγγύη» μο, αφού κυρίως ωφελημένοι είναι οι εργοδότες που θα δουν μειωμένες τις δικές τους εισφορές κατά 1,8 μονάδες, ενώ οι εργαζόμενοι θα έχουν μείωση κατά 1,2 μονάδες. Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα.Για εργαζόμενο με μεικτές αποδοχές 650 ευρώ, η αύξηση είναι μόλις 7,8 ευρώ το μήνα (109 ευρώ ετησίως), για έναν μισθωτό με 800 μεικτά είναι 9,6 ευρώ (134,4 ευρώ ετησίως) ενώ για στέλεχος επιχείρησης που αμείβεται με 6.000 ευρώ το όφελος είναι 72 ευρώ (1.000 ευρώ ετησίως).Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΕΦΚΑ, ο μέσος μεικτός μισθός ανέρχεται στα 977 ευρώ και επομένως η αύξηση που θα λάβει ο μέσος μισθωτός, θα ανέλθει μόλις στα 12 ευρώ μηνιαίως και 168 ευρώ ετησίως. Αυτό το μικρό όφελος για τους μισθωτούς θα έχει ωστόσο αρνητικό αντίχτυπο στον ΟΑΕΔ, διότι από εκεί ουσιαστικά κόβονται οι εισφορές, οδηγώντας σε μείωση των εσόδων του κατά 1,2 δισ. ευρώ, όταν ο Οργανισμός χρειάζεται 1,5 δισ. για επιδόματα ανεργίας και λοιπά πάγια έξοδα και όταν ήδη έχει έλλειμμα 180 εκατομμύρια ευρώ!

Η αύξηση που θα λάβει ο μέσος μισθωτός θα ανέλθει μόλις στα 12 ευρώ τον μήνα και και 168 ευρώ τον χρόνο

Ο δεύτερος δήθεν μποναμάς της κυβέρνησης είναι η προσωρινή αναστολή της εισφοράς αλληλεγγύης που αφορά 1,2 εκατ. φορολογουμένους. Από το μέτρο αξίζει να τονιστεί ότι αποκλείονται οι μισθωτοί του Δημοσίου και οι συνταξιούχοι, ενώ στους ωφελούμενους συμπεριλαμβάνονται εκτός από τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, και κάτοχοι εισοδημάτων από ενοίκια, μερίσματα, επιχειρηματική δραστηριότη-

ΕΝΕΣΕΙΣ ΑΙΣΙΟ∆ΟΞΙΑΣ

Πρώτοι εμβολιάζονται οι ισχυροί, ο λαός αναμένει

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ον γύρο της Ευρώπης έκανε η απίστευτη είδηση ότι στην Ελλάδα κρατικοί αξιωματούχοι εμβολιάζονται κατά προτεραιότητα πριν από τους υγειονομικούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της πανδημίας. Την είδηση την αποκάλυψαν πρώτοι οι μαχόμενοι υγειονομικοί του νοσοκομείου Σωτηρία, στο οποίο την Τρίτη κατόπιν άνωθεν εντολής ακυρώθηκε ο προγραμματισμένος εμβολιασμός δεκάδων υγειονομικών. Στη θέση τους, εμβολιάστηκαν ισάριθμοι υπουργοί και παρατρεχάμενοι των υπουργείων!

Όπως έγινε γνωστό λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει ο εμβολιασμός η κυβέρνηση είχε δώσει στην επιτροπή εμβολιασμών ειδική λίστα με 49 πρόσωπα που είχαν προκριθεί για να εμβολιαστούν εκτός προτεραιότητας στην πρώτη φάση. Ωστόσο μετά από πιέσεις ημετέρων η λίστα αυτή σχεδόν τριπλασιάστηκε. Το αποτέλεσμα ήταν, τα ονόματα στη λίστα να φτάσουν επισήμως τα 126 και αυτό χωρίς μέσα σε αυτά να περιλαμβάνονται όλα τα διορισμένα διοικητικά στελέχη στον τομέα της υγείας. «Στην Ελλάδα χωρίς κανένα

πρόσχημα κάποιοι θεωρούν πως είναι οι ιδιοκτήτες της χώρας» σημειώνει στην ανακοίνωση του μεταξύ άλλων το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή. Μετά τη γενική κατακραυγή, η κυβέρνηση έσπευσε να ανακοινώσει ότι με παρέμβαση Μητσοτάκη σταματάει ο προαιρετικός εμβολιασμός στελεχών της κυβέρνησης. Ο εμβολιασμός του γενικού πληθυσμού δεν αναμένεται να ξεκινήσει πριν τα τέλη Ιανουαρίου με το ποσοστό θνητότητας από covid στην Ελλάδα να είναι από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη και ο αριθμός των τεστ να παραμένει εξαιρετικά χαμηλός.

τα, τόκους, δικαιώματα και υπεραξία από μεταβίβαση κεφαλαίου που αποκτήθηκαν μέσα στο 2020! Μάλιστα το κέρδος για επιχειρηματίες και ταυτόχρονα ιδιοκτήτες ακινήτων μπορεί να είναι πολλαπλό. Για τους χαμηλόμισθους, κι εδώ το όφελος είναι πενιχρό έως ανύπαρκτο, λόγω μη παρακράτησης για εισφορά αλληλεγγύης για μισθωτούς με κάτω από 800 ευρώ μισθό ή τους μερικώς απασχολούμενους.

Πρινηδόν

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Σχόλια στο ημίφως Πόσοι «άδικοι θάνατοι» από κορονοϊό; Όταν ο γιατρός Κώστας Κιλτίδης, πρώην υφυπουργός Υγείας και πρώην βουλευτής της Ν∆, καταγγέλλει «εγκληματικά» συμβάντα, «αργούς» και «άδικους θανάτους» στο νοσοκομείο Κιλκίς, τότε κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο, όχι της ∆ανιμαρκίας, αλλά στο δημόσιο σύστημα υγείας. Οι κυβερνητικοί πρέπει να περιορίσουν τις θριαμβολογίες τους για την επιχείρηση «Ελευθερία» και να δουν την τραγική πραγματικότητα. Με αφορμή το θάνατο μιας 57χρονης νοσηλεύτριας, διασωληνωμένης από τις 11/12, ένας δεξιός πολιτικός μιλά για «άναρχα τμήματα νοσηλείας», «χωρίς υψηλές ροές οξυγόνου». ∆ηλαδή δε μιλάμε για ΜΕΘ αλλά για υποστελεχωμένες ψευτο-ΜΕΘ, όπως εδώ και μήνες καταγγέλλουν οι υγειονομικοί. Όμως ούτε μία παραίτηση αρμοδίου, έστω σαν δείγμα ελάχιστης ευθιξίας και αξιοπρέπειας.

Βασίλης Παπαγεωργίου

Πρόωρη αποπληρωμή στο ΔΝΤ εν μέσω πανδημίας Την ώρα που στην Ελλάδα καλπάζουν η ύφεση και η ανεργία, ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας ανακοίνωσε ότι έχει ξεκινήσει τη διαδικασία για την πρόωρη αποπληρωμή χρέους στο ΔΝΤ, ύψους 3,6 δισεκατομμυρίων ευρώ, μέρος των 5,6 δισ. που «πρέπει» να πληρώσει η χώρα στο ΔΝΤ μέχρι το 2022. Τον προηγούμενο χρόνο η κυβέρνηση είχε δώσει ακόμα 2,7 δισ. στο ΔΝΤ! Δηλαδή σε μια περίοδο με τόσες ανάγκες στην Υγεία και στην αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας, «λεφτά υπάρχουν» για τους καρχαρίες του ΔΝΤ! Κι αυτό για να ενισχυθεί η «πιστοληπτική ικανότητα» της χώρας, παίρνοντας χρήματα από δανεικά του ESM. Το χρέος απογειώνεται, αλλάζει χέρια μεταξύ των δανειστών ΕΕ και ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις (δηλαδή ο λαός) πληρώνουν…

Το εμβόλιο και ο φράχτης του Χρυσοχοΐδη Για νικηφόρες μάχες μίλησε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη: η πρώτη δόθηκε το 2020 με τον φράχτη στον Έβρο και η δεύτερη στις ΜΕΘ, μάχες στις οποίες «δοκιμαστήκαμε και αντέξαμε». Με τον φράχτη δόθηκε μια «μάχη δίχως σφαίρες». Και το «2021 είναι ο χρόνος της ασφάλειας. Το εμβόλιο και ο φράχτης». Χρειάζεται μεγάλο θράσος και ισχυρή δόση πατριδοκαπηλίας για να βαφτίζει τους άοπλους και βασανισμένους πρόσφυγες εισβολείς και να τους ταυτίζει με ένα φονικό ιό! Είναι ξεφτίλα να περηφανεύεται ο σερίφης-υπουργός όταν στην πρώτη

Παναγιώτης Ξοπλίδης* Η έκδοση του βιβλίου του Ανδρέα Λοβέρδου Απόπειρα δολοφονίας από τις εκδόσεις Ίνδικτος έφερε στο προσκήνιο τη μακρόχρονη περιπέτεια των εργαζόμενων του παραρτήματος του εκδοτικού οίκου στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 10 χρόνια. Ο Λοβέρδος καταγγέλλει τη «σκευωρία» του σκανδάλου Novartis, βρίσκοντας φιλοξενία στον εκδότη με τον οποίο συνδέεται με κουμπαριά αλλά και με διορισμούς σε θέσεις συμβούλου, προμήθειες και συμβάσεις με υπουργεία. Οι εργαζόμενοι του παραρτήματος της Θεσσαλονίκης στερήθηκαν μισθούς, δώρα Χριστουγέννων και αποζημιώσεις, έχουν

γραμμή της μάχης κατά της πανδημίας δεν βρίσκεται το ΕΣΥ αλλά το ΑΣΥ, το Αστυνομικό Σύστημα Υπακοής, που πυροβολεί διαρκώς και αμείλικτα τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού αλλά και των προσφύγων.

Οι οκτώ ύποπτοι βρέθηκαν, ο Παππάς όχι Την ταυτοποίηση οκτώ από τους συμμετέχοντες στην κατάληψη του γραφείου του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Δ. Μπουραντώνη, στις 29 Οκτωβρίου, ανακοίνωσε η ΕΛΑΣ. Οι δράστες της επίθεσης είχαν επικηρυχτεί για 100.000 ευρώ, ενώ για τον εντοπισμό τους στήθηκε μια επιχείρηση προδιαγραφών CIA με υποκλοπές τηλεφωνικών συνομι-

λιών όχι μόνο των υπόπτων αλλά και των συγγενών τους, καθώς και με σαρώσεις κεραιών κινητής τηλεφωνίας στην ευρύτερη περιοχή της ΑΣΟΕΕ και οπτικό υλικό από κάμερες γύρω από το ίδρυμα. Έτσι δικαιώνεται το επικείμενο τσουνάμι της αστυνομοκρατίας στα ΑΕΙ, με την «Ομάδα Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων». Εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί η ΕΛΑΣ δεν δείχνει τον ίδιο ζήλο για τη σύλληψη του αρχι-εγκληματία της Χρυσής Αυγής, Χρήστου Παππά.

Στους Ισραηλινούς το κέντρο εκπαίδευσης στην Καλαμάτα Στην ισραηλινή ιδιωτική εταιρεία που λειτουργεί τα κέντρα εκπαίδευσης της δολοφονικής πολεμικής

αεροπορίας του Ισραήλ, παραδόθηκε πριν από τα Χριστούγεννα από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας το Κέντρο Εκπαίδευσης της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στην Καλαμάτα για να το μετατρέψει σε Διεθνές Κέντρο Εκπαίδευσης. Η παραχώρηση μέσω λίζινγκ μίσθωσης για 20 έτη έγινε με διαδικασίες-εξπρές και το προκλητικό πρόγραμμα ύψους 1,37 δισεκατομμυρίων ευρώ στηρίχτηκε και από το δήθεν προοδευτικό ΚΙΝΑΛ στην επιτροπή εξοπλιστικών προγραμμάτων της Βουλής. Η επιλογή εντάσσεται στο Μνημόνιο Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ και σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας «εμβαθύνει τη στρατηγική συνεργασία» με το κράτος-απαρτχάιντ. Αναρωτιέται κανείς αν οι βομβαρδισμοί αμάχων και γυναικόπαιδων περιλαμβάνονται στο εγχειρίδιο.

Οι εκδόσεις Ίνδικτος χρωστούν σε εργαζόμενους ζητώ τον λόγο δικαιωθεί δικαστικά, αλλά δεν έχουν πάρει ούτε ένα σεντ. Με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, οφείλονται τα ποσά των 44.746,22 ευρώ σε μια υπάλληλο και 38.972,11 ευρώ σε άλλον εργαζόμενο. Η εταιρεία δεν τήρησε καμία συμφωνία, ενώ τα ακίνητα της Ινδίκτου είναι βεβαρημένα με προσημειώσεις υποθηκών και κατασχέσεις, από τις οποίες

προκύπτει ότι η εταιρεία χρωστάει υπέρογκα ποσά σε Δημόσιο, ΙΚΑ και τράπεζες. Ο εκδότης Μ. Βελιτζανίδης εκδίδει και διακινεί όμως κανονικά τα βιβλία του μέσω της εταιρείας Λώτις Εμπορία Τροφίμων ΕΠΕ, η οποία είναι ιδίων συμφερόντων με την Ίνδικτο (ανήκει στη σύζυγο του εκδότη). Εκμεταλλεύεται και τις σχέσεις του με εκκλησιαστικούς κύκλους και έτσι οι σειρές της κλασικής λογοτεχνίας, οι «ουράνιες» ψαλμωδίες από τα cd των μονών της Σιμωνόπετρας και της Ορμύλιας αλλά και οι έντυπες εκδόσεις τους «μπερδεύονται» γλυκά με το θυμαρίσιο μέλι και τις βιολογικές μαρμελάδες της μονής Αγίας Σκέπης Σολάν (μετόχι της Σιμωνόπετρας στη Γαλλία).

Η κατάσταση αυτή δεν είναι βέβαια η εξαίρεση στον εργασιακό μεσαίωνα που ζούμε. Είναι όμως ακόμα πιο προκλητικό να προβάλλεται ένα άθλιο πολιτικό παιχνίδι σκανδάλων πολλών δισ. ευρώ μεταξύ των κομμάτων που κυβέρνησαν και έκαναν νόμο την εργοδοτική ασυδοσία, ενώ το πραγματικό σκάνδαλο είναι η απλήρωτη εργασία. Σε αυτή την εξόχως εξοργιστική κατάσταση απαιτούμε την άμεση πληρωμή όλου του ποσού που έχει επιδικαστεί στους συναδέλφους. *Γραμματέας ΔΣ Σωματείου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης

Πολιτική

Αντιφασιστική πάλη

Γιώργος Μουρμούρης

χεδόν τρεις μήνες συμπληρώνονται από την 7η Οκτωβρίου, ημέρα που το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων εξέδωσε την ετυμηγορία του για την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή». Σε μια χρονιά με λιγοστές θετικές εξελίξεις, η καταδίκη και κατόπιν φυλάκιση των νεοναζί αποτέλεσε ένα απαστράπτον ορόσημο, έχοντας κάτι από τον παλμό των δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών που πλημμύρισαν τη λεωφόρο Αλεξάνδρας, από τον αυθορμητισμό των ανθρώπων που ένιωθαν ότι η παρουσία τους εκείνο το πρωί μπορεί κυριολεκτικά να καθορίσει τις εξελίξεις, από τη σύμπτωση να πρόκειται για μια λαμπρή ηλιόλουστη μέρα. Αποτελεί παράλληλα και μια τομή: Η επιβλητική εμφάνιση του κινήματος στο προσκήνιο, με τον εξαναγκασμό σε ακρωτηριασμό ενός δημιουργήματος του βαθέως κράτους, είχε παράλληλα ως αποτέλεσμα τη λυσσαλέα αντίδραση του τελευταίου, με την καθόλα προαποφασισμένη διάλυση της διαδήλωσης να αποτελεί το γενέθλιο γεγονός ή μια διαβατήρια τελετή, προς μια νέα εποχή με βασικό δόγμα τη «μηδενική ανοχή» από κράτος και κυβέρνηση προς τις δυνάμεις του κινήματος. Σε μία εξαιρετικά μαζική εκδήλωση στη λέσχη Αναιρέσεις της Αθήνας, λίγα 24ωρα μετά την καταδίκη των νεοναζί και ενώ ακόμα εκκρεμούσε η ανακοίνωση του δικαστηρίου επί ελαφρυντικών, ποινών και αναστολών, ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής, Θανάσης Καμπαγιάννης σημείωνε ότι, λόγω της παρέμβασης του αντιφασιστικού κινήματος, όλοι οι μηχανισμοί υποστήριξης της Χρυσής Αυγής «έχουν μπλοκάρει». Και πραγματικά, λίγες ημέρες αργότερα 38 στελέχη της ναζιστικής οργάνωσης όδευαν προς τη φυλακή. Όμως στο συνεχές «δούναι και λαβείν», στη μόνιμη διαδικασία διαπραγμάτευσης με «χαρτιά» το status, τον έλεγχο της ροής πληροφόρησης, τη γραφειοκρατική αδράνεια, την εξειδικευμένη γνώση του πώς κινούνται οι διαδικασίες, τη χρήση πολιτισμικών κωδίκων, που λαμβάνει χώρα αενάως αφενός στο εσωτερικό του κράτους, αφετέρου μεταξύ κράτους και κυβέρνησης και τέλος στο σύμπλεγμα κράτους-κυβέρνησης-κεφαλαίου, ο «ακρωτηριασμός», με τη διάλυση επί της ουσίας της Χρυσής Αυγής, χρειαζόταν ένα αντάλλαγμα. Η ανάγκη αυτή για το βαθύ κράτος συνέπεσε με την από την προεκλογική περίοδο κιόλας διακηρυγμένη επιλογή της ΝΔ να θέσει ασφυκτικούς περιορισμούς στη δράση του κινήματος, θεωρώντας μια στρατηγική ολομέτωπης σύγκρουσης πιο αποδοτική από το δίπολο «ενσωμάτωση-στρατηγικά πλήγματα» του ΣΥΡΙΖΑ. Μια επιλογή που επιτάχυνε η απώλεια ελέγχου στον τομέα της πανδημίας, που οδήγησε στο δεύτερο lockdown. Έτσι, το τετραήμερο της 17ης Νοεμβρίου τα «κλειδιά» της Βουλής «παραδόθηκαν» στον αρχηγό της ΕΛΑΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Δημήτρης Τζιαντζής

«Προοδευτικό» περιτύλιγμα για συστημικές συνεργασίες

Το «βαθύ κράτος» διατηρεί ζωντανό το πνεύμα της Χρυσής Αυγής

Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά. Αυτό το σύνθημα του «ορθόδοξου» ΠΑΣΟΚ θυμήθηκε ο βουλευτής και τομεάρχης εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης και κάλεσε το ΚΙΝΑΛ να πορευτεί με αυτό, προσθέτοντας ότι «όπως όλοι θυμούνται αυτό δεν ήταν σύνθημα ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε του Συνασπισμού». Αυτό που προσπερνάει βέβαια ο βουλευτής είναι πως ο ενιαίος Συνασπισμός πορευόταν με το «ο λαός δεν ξεχνά και ΠΑΣΟΚ και δεξιά». Αφορμή για αυτή τη συζήτηση είναι η έντονη διαμάχη που έχει ξεσπάσει στους κόλπους του ΚΙΝΑΛ για τις ισορροπίες ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αόριστη αναφορά από τη Φώφη Γεννηματά για «προοδευτική διακυβέρνηση» σε μια άλλη συγκυρία, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Η δημοσκοπική καθίζηση και τα σχετικά ευρήματα για

▸ Τρεις μήνες από τη νίκη της 7ης Οκτωβρίου, στο στόχαστρο βρίσκεται το κίνημα, ενώ ο Χ. Παππάς είναι ασύλληπτος που διέταξε απαγόρευση συγκεντρώσεων «καθ’ άπασαν την επικράτειαν», οι συγκεντρώσεις που έσπασαν την απαγόρευση κτυπήθηκαν από την ΕΛΑΣ, ενώ διατάχθηκε εισαγγελική έρευνα κατά Τσίπρα, Κουτσούμπα και Βαρουφάκη κατόπιν καταγγελίας του Φαήλου Κρανιδιώτη! Στην επίσης απαγορευμένη συγκέντρωση μνήμης για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, μεταξύ δεκάδων διαδηλωτών, πολλοί εκ των οποίων στελέχη της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συνελήφθησαν οι Κώστας Παπαδάκης και Θανάσης Καμπαγιάννης, σε μια ενέργεια που περισσότερο θύμιζε συμβολική ρεβάνς. Στο ενδιάμεσο, όσες κινητοποιήσεις διοργανώθηκαν βρέθηκαν αντιμέτωπες με δρακόντειους περιορισμούς υπό το πρόσχημα των μέτρων για τον κορονοϊό. Στην πραγματικότητα αντιμετωπίστηκαν σαν μια ευκαιρία εφαρμογής ενός μοντέλου ακόμη πιο ασφυκτικού από τις δρακόντειες προβλέψεις του νόμου Χρυσοχοΐδη για τις διαδηλώσεις.

Όμως και στο ζήτημα της ίδιας της Χρυσής Αυγής εκδηλώνονται ανησυχητικές υπόγειες διεργασίες συντήρησης του μορφώματος, έστω και σε κωματώδη κατάσταση. Ο υπαρχηγός Χρήστος Παππάς παραμένει ασύλληπτος, σε ένα πρωτοφανές φιάσκο της ΕΛΑΣ. Ο Γ. Λαγός παραμένει κουστουμαρισμένος στο ευρωκοινοβούλιο, απολαμβάνοντας τη χρονοτριβή της αρμόδιας Επιτροπής Νομικών Υποθέσεων. Τα γραφεία της οργάνωσης στο σταθμό Λαρίσης παραμένουν σημαιοστολισμένα, με όλες τις εμπλεκόμενες αρχές, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Κόντρα, να δηλώνουν άγνοια ή/και αναρμοδιότητα. Στο διαδίκτυο, διάφοροι ιστότοποι αρχίζουν να λειτουργούν ως μεταβατικές πλατφόρμες δημόσιας έκφρασης της ναζιστικής οργάνωσης. Ο κρατικός μηχανισμός διατηρεί ενεργό το «πνεύμα» της Χρυσής Αυγής, μετά τη συντριβή της «σάρκας» της. Γι’ αυτό, η μεγάλη νίκη της 7ης Οκτώβρη αποτελεί για το 2021 μήνυμα εγρήγορσης και όχι εφησυχασμού.

μεγάλη διαρροή ψηφοφόρων προς τη ΝΔ, οδήγησε σε συζήτηση για αντικατάσταση της επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ από την ηγεσία. Η Φώφη Γεννηματά άνοιξε «χαραμάδα» με επιφυλάξεις προς την Κουμουνδούρου και οι παπανδρεϊκοί ζήτησαν να ανοίξει από τώρα αυτή η συζήτηση. Η λεγόμενη μητσοτακική πτέρυγα του... ΚΙΝΑΛ, αναστατωμένη από τις εξελίξεις, θεωρεί «casus belli» κάθε αναφορά σε προοδευτική διακυβέρνηση και δηλώνει ότι θα βγει στις επάλξεις «μετά τις γιορτές». Το κύριο πρόβλημα δεν είναι τα ρετάλια του παλιού ΠΑΣΟΚ και η βαθιά κρίση στρατηγικής που αντιμετωπίζουν. Είναι ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που θεωρεί «προοδευτική πρόταση» και ποντάρει τα πάντα στη συμμαχία με τους πρωτεργάτες των μνημονίων, με αυτούς που καρατόμησαν μισθούς, συντάξεις, παροχές και δικαιώματα.

8 Ανεμογεννήτριες: ∆ιώξεις και πρόστιμα κατά αγωνιζόμενων κατοίκων σε Τήνο και Άνδρο

Πριν : Σε εξέλιξη η καμπάνια συνδρομών για το α΄ εξάμηνο του 2021

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

LOCKDOWN για την «πράσινη ανάπτυξη» κεφαλαίου και κυβέρνησης δεν υπάρχει. Μέσα στις γιορτές, με μια «μυστική» επιχείρηση και την υποστήριξη των αρχών, η εγκατάσταση ανεμογεννητριών της εταιρείας Ενεργειακή Κυκλάδων συνεχίζεται κανονικά, παρά τις έντονες αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας. Συγκεκριμένα, ξημερώματα 19ης, 21ης και 23ης Δεκεμβρίου το πλοίο «Παναγία Παραβουνιώτισσα», με απενεργοποιημένο παρανόμως για πολύ ώρα το στίγμα του, ξεφόρτωσε στο νησί τα εξαρτήματα τριών ανεμογεννητριών. Λιμενικό και αστυνομία έκαναν τα «στραβά μάτια» παρά τις ξεκάθαρες παρανομίες κατά την διάρκεια της επιχείρησης. Τις αμέσως επόμενες μέρες όμως, άρχισαν να μοιράζουν –σε περίπου 30 πολίτες– πρόστιμα 300 ευρώ για παραβίαση των μέτρων περί κορονοϊού επειδή συμμετείχαν στην κινητοποίηση των κατοίκων, η οποία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου. Αστυνομία και λιμενικό γύρισαν από σπίτι σε σπίτι επιδίδοντας πρόστιμα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις υπήρξε και διπλή επίδοση προστίμου. Μάλιστα τουλάχιστον έξι κάτοικοι εξ αυτών δεν είχαν καν συμμετοχή στη διαμαρτυρία. Ίδιο σκηνικό αυθαιρεσίας και κρατικής τρομοκρατίας και στην Άνδρο. Η εγκατάσταση 11 ανεμογεννητριών στις περιοχές Φραγκάκι και Ράχη Ξηροκόμπι, εντός περιοχής του δικτύου Natura 2000 και σε απόσταση 600 μέτρων από φωλιές των υπό εξαφάνιση σπιζαετών, δεν έχει σταματήσει παρά τις έντονες διαμαρτυρίες κατοίκων και φορέων. Και εκεί, το Λιμεναρχείο Γαυρίου σχημάτισε ποινική δικογραφία κατ’ επιλογή για 30 άτομα για τις μαζικές συγκεντρώσεις που είχαν πραγματοποιηθεί στο λιμάνι στις 23 και στις 26 Μαΐου με αφορμή την άφιξη δυο πλοίων που μετέφεραν εξοπλισμό για αιολικό σταθμό της ΔΕΗ στο νησί. Όπως αποδεικνύεται παντού στην Ελλάδα, η «πράσινη ανάπτυξη» συνοδεύεται με την απαραίτητη κρατική καταστολή και τρομοκρατία σε βάρος των τοπικών κοινωνιών οι οποίες αντιστέκονται στην «άλωση» του τόπου τους από τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. ΤΟ 2021 ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ και η καμπάνια ανανέωσης και δημιουργίας νέων συνδρομών του Πριν για το πρώτο εξάμηνο του νέου έτους συνεχίζεται. Η πληρωμή της συνδρομής μπορεί να γίνει με τους εξής γνωστούς τρόπους: είτε μέσω συντρόφου της Συντακτικής Επιτροπής ή φίλου της εφημερίδας, είτε απευθείας με κατάθεση του ποσού στον λογαριασμό του Πριν Alpha Bank 260002002006023 (IBAN: GR1801402600260002002006023) και αποστολή μέιλ στο prin@otenet. gr. Οι συνδρομές δίμηνης διάρκειας κοστίζουν 12 ευρώ, οι εξάμηνες 50 και οι ετήσιες 100. Στον ίδιο λογαριασμό μπορείτε να καταθέσετε και την έξτρα οικονομική σας ενίσχυση.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟ ∆ΑΝΕΙΣΜΟ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2021 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΕΡΦΑ

ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΕΣΕ ΑΘΗΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 2021

Πρωτοβουλία συγκέντρωσης υπογραφών ενάντια τον μακροχρόνιο (25+25 έτη) δανεισμό αρχαιοτήτων σε μουσεία εκτός χώρας στηρίζουν μια σειρά από συλλόγους και φορείς. Μέχρι το πρωί της Πέμπτης είχαν υπογράψει οι: Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής, Ε΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, ΕΛΜΕ Ηρακλείου, ΕΛΜΕ Νέας Σμύρνης-Καλλιθέας-Μοσχάτου, Ένωση Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων, Ένωση Καλλιτεχνών Ηπείρου, Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Σαλαμίνος και Περιχώρων, Πανελλήνιο Σωματείο Έκτακτου Προσωπικού ΥΠΠΟ, Περιβαλλοντική-Πολιτιστική Ένωση Μεσσηνίας, Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων, Σύλλογος Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών φοιτητών/τριών Ιστορικού-Αρχαιολογικού ΕΚΠΑ, Σύλλογος Μονίμων Διοικητικών Υπαλλήλων Σιβιτανιδείου Ιδρύματος. Με κεντρικό σύνθημα «Οι ναζί στη φυλακή, νικήσαμε, συνεχίζουμε!» κυκλοφορεί το ημερολόγιο της ΚΕΕΡΦΑ για το 2021. Το κόστος είναι 5 ευρώ. Μπορείτε να το βρείτε στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο (Φειδίου 14-Αθήνα, τηλέφωνο:2015247584). Επίσης για κράτηση μπορείτε να στείλετε sms στο 6932828964 (με όνομα, επίθετο και διεύθυνση) ή μέιλ στο antiracismfscism@yahoo. gr. Τέλος, μπορείτε να καταθέσετε τα χρήματα στον λογαριασμό της ΚΕΕΡΦΑ στην Εθνική Τράπεζα: 167/470832-65, IBAN GR78 0110 1670 0000 1674 7083 265. Κυκλοφόρησε το Ημερολόγιο των Εργαζομένων για το 2021 από την Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας) με θεματική «Κρίση, πανδημίες και κοινωνικός αυτοματισμός». Τα έσοδα από το ημερολόγιο των εργαζομένων διατίθενται για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας της ΕΣΕ Αθήνας. Κόστος: 3 ευρώ. Όποιος/α ενδιαφέρεται μπορεί να στείλει σχετικό μέιλ στο libertariocomunismo@ gmail.com.

ΠΟΙΗΜΑ Αποχαιρετισμός στο βλοσυρό και δίσεκτο 2020 με ένα ποίημαεπίκληση στον Μπετόβεν, 250 χρόνια από τη γέννησή του.

Χτυπώντας τις καμπάνες της σιωπής ▸ Προσευχή στον Λουδοβίκο Βαν Μπετόβεν Πώς χτίζεις αδελφέ μου Λουδοβίκο με φωνές πουλιών ανέμων βρυχηθμούς φλοίσβους κυμάτων τα διάφανά σου αρχιτεκτονήματα! Πώς κάνεις εκκλησιές να περπατούν δέντρα να τραγουδούν αγρίμια να δακρύζουν! Χτυπούν καμπάνες τα κωδωνοστάσια ανοιγοκλείνουν τα φτερά τους ήχο τον ήχο σκάλες κατεβαίνουν απ’ τους ουρανούς ξεχύνονται παιδιά ψάλλουν μέσα στο φως που ψιχαλίζει Εσύ που πόνεσες πολύ διώξε παρακαλώ το θάνατο απ’ το μυαλό μας από το σώμα πάρε την αρρώστια κι άφησε πάντα ανοιχτές κει πάνω τις κρήνες του Παράδεισου Γιώργος Ζιόβας

Όταν φύγει το 2020, δεν θα πάρει μαζί του τα βάσανα και τον πόνο που το σφράγισαν. Ούτε θα ανακόψει τη φρίκη της πανδημίας και των αντιδραστικών μέτρων που βρήκαν ευκαιρία να πάρουν οι κυβερνήσεις, σε όλο τον πλανήτη. Η «Επιχείρηση Ελευθερία» θα πετύχει μόνο εάν γίνουν οι λαοί κριτές, αφέντες και δραγουμάνοι.

Αφιέρωμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

2020, η χρονιά

που συγκλόνισε τον κόσμο

Η ανθρωπότητα έχει ραντεβού με την ιστορία της

«Η

ιστορία μας λέει ότι αυτή δεν θα είναι η τελευταία πανδημία», προειδοποίησε την Κυριακή ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους, τονίζοντας παράλληλα πως αποδείχθηκε πόσο «στενή είναι η σχέση ανάμεσα στην υγεία των ανθρώπων, των ζώων και του πλανήτη». Οι παραπάνω εκτιμήσεις είναι σε μεγάλο βαθμό αντικειμενικές και επιστημονικά ορθολογικές, καθώς αποτυπώνουν την κατάσταση που διαμορφώνεται, τα αίτια της τεράστιας και πρωτόγνωρης υγειονομικής απειλής που βίωσε ο πλανήτης τη χρονιά που τελειώνει και θα συνεχίσει να βιώνει στο μεγαλύτερο μέρος του 2021, καθώς και τα ζοφερά προγνωστικά για την επόμενη ημέρα. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, οι απαντήσεις που δόθηκαν και θα δοθούν από το κεφάλαιο, τις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις τους όχι απλώς δεν είναι αντικειμενικές αλλά χαρακτηρί-

ζονται από βαθιά ταξικότητα. Οι έχοντες και ασκούντες την εξουσία διατηρούν τη δυνατότητα να μετατρέπουν μια πραγματική κατάσταση –την οποία σε μεγάλο βαθμό προκάλεσαν οι ίδιοι– σε μεγάλη ευκαιρία για μια στρατηγική νίκη στον πόλεμο που διεξάγεται χωρίς σταματημό εδώ και αιώνες. Απέδειξαν δε ότι και θέλουν και μπορούν να την εκμεταλλευτούν στο έπακρο, ενώ δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι στον βαθμό που αυτή η πανδημία δεν θα είναι η τελευταία, έτσι και το τσουνάμι των αντιδραστικών αλλαγών και της κατεδάφισης των λαϊκών, εργατικών και δημοκρατικών κατακτήσεων δεν πρόκειται να ανακοπεί. Αυτό, εξάλλου, υπονοούν και όσοι «ειδήμονες» σπεύδουν να μας προειδοποιήσουν ότι είμαστε πλέον αναγκασμένοι, ακόμη και όταν παρέλθει η κορύφωση της κρίσης, να μάθουμε να ζούμε με τις πανδημίες και να προσαρμόσουμε την καθημερινότητά μας σε αυτές. Έτσι, όσοι εύχονται και ελπίζουν ή, ακόμη χειρότε-

ρα, αισθάνονται μια κάποια αόριστη και ανεξήγητη βεβαιότητα ότι με την αλλαγή του χρόνου θα τελειώσουν και τα βάσανά τους, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν. Διότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Ούτε σε υγειονομικό επίπεδο αλλά ούτε πολύ περισσότερο στην εργασία, την εκπαίδευση, τον ελεύθερο χρόνο και τα δικαιώματά μας. Φυσικά, είναι ακόμη ελεύθεροι (τουλάχιστον αυτό!) να επιμένουν στο δίπολο ανάθεμα και ευχολόγιο, σαν τους πνιγμένους που προσπαθούν απεγνωσμένα να πιαστούν από τα μαλλιά τους. Να εξακολουθήσουν να βλέπουν ανακουφισμένοι τις διαφημίσεις που υιοθετούν το μοτίβο «να ξεκουμπιστεί το 2020 και όλα θα πάνε καλύτερα». Να μένουν προσκολλημένοι στα παυσίπονα και να αρνούνται το φάρμακο, έστω και αν κατά βάθος γνωρίζουν πως η κατάστασή τους θα χειροτερεύει, μέρα με τη μέρα. Όσοι το κάνουν δεν θα διαφέρουν πολύ από εκείνους οι οποίοι πίστεψαν ότι με τη θεία κοινωνία δεν κολλάει, επειδή

Γιώργος Παυλόπουλος

δήθεν τους προστατεύει η δύναμη του θεού τους. Θα είναι σαν να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν έναν οργανωμένο, πάνοπλο και αποφασισμένο εχθρό, με σαφές σχέδιο και προορισμό, έχοντας σαν μοναδικό τους όπλο τη… μεταφυσική πίστη πως δεν μπορεί τα πράγματα να γίνουν χειρότερα. Βεβαίως, κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν από το όνειρο και θα αντικρύσουν μιαν ακόμη πιο σκληρή πραγματικότητα. Θα διαπιστώσουν, ενδεχομένως, ότι οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης έχουν γίνει πλέον μόνιμες αλλά και ότι για να βρουν δουλειά θα είναι αναγκασμένοι να εφοδιαστούν με ένα «υγειονομικό διαβατήριο», που ασφαλώς δεν θα περιλαμβάνει μόνο το εάν και πότε έχουν εμβολιαστεί, αλλά πολλά ακόμη «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα». Όσοι όμως τολμήσουν να πάνε κόντρα, έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν τη γοητεία που έχουν τα «υποκείμενα» στις προτάσεις που θα γεμίσουν τις επόμενες σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας.

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Αφιέρωμα

Οι εκρηκτικές αντιφάσεις του σύγχρονου καπιταλισμού Το φθινόπωρο του 1989 –εν μέσω των διαδικασιών πλήρους καπιταλιστικής παλινόρθωσης στις χώρες του ανύπαρκτου σοσιαλισμού– δημοσιεύτηκε το άρθρο του Φράνσις Φουκουγιάμα, με τίτλο Τέλος της ιστορίας;. Στη συνέχεια, ο συντάκτης του ανέπτυξε έτι περαιτέρω τις ιδέες του, δίνοντάς τους τη μορφή βιβλίου, με τίτλο Το τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος. Ενός διάσημου βιβλίου, στο οποίο είχε πλέον αφαιρεθεί το ερωτηματικό και το οποίο «τεκμηρίωνε» ότι, μετά και την ήττα των επαναστατικών αποπειρών, ο μόνος δρόμος που μπορούσε να βαδίσει η ανθρωπότητα ήταν αυτός που οριοθετούν η αγορά, η φιλελεύθερη δημοκρατία, η ιδιωτική ιδιοκτησία, το κέρδος. Τρεις δεκαετίες αργότερα (2019), ο Σέρβος ακαδημαϊκός Μπράνκο Μιλάνοβιτς, ο οποίος έχει διατελέσει και επικεφαλής οικονομολόγος στην Παγκόσμια Τράπεζα, δημοσιεύει ένα βιβλίο με έναν εξίσου προκλητικό τίτλο: Καπιταλισμός χωρίς αντίπαλο. Το μέλλον του συστήματος που κυβερνά τον κόσμο (Πόλις, 2020). Καθώς αφήνουμε πίσω μας το «κολασμένο» 2020, εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Δικαιώθηκε ο Φουκουγιάμα; Έχει δίκιο ο Μιλάνοβιτς; Σε ένα πρώτο επίπεδο ανάγνωσης, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι καταφατική: Πράγματι, σε κινηματικό και πολιτικό επίπεδο, παρά τις κατά καιρούς και κατά τόπους εκρήξεις, δεν μπορεί να ανιχνευθεί επικίνδυνος και υπολογίσιμος για την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων αντίπαλος. Αυτό, όμως, σε πρώτο επίπεδο. Γιατί μια πιο διεισδυτική προσέγγιση αποκαλύπτει ότι υπάρχει αντίπαλος. Είναι οι ίδιες οι εκρηκτικές αντιφάσεις του σύγχρονου καπιταλισμού. Και πάνω από όλα η αντίθεσή του με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της εργαζόμενης πλειονότητας. Μέσα από αυτές αναβλύζουν τα υπόγεια –για την ώρα– ρεύματα που μπορούν να σηματοδοτήσουν τη μετάβαση από την εκμεταλλευτική προϊστορία στη χειραφετητική ιστορία της ανθρωπότητας.

Η κοινωνικότητα και η συλλογικότητα επιβάλλεται να ανακτηθούν από το πιο στοιχειακό έως το πιο γενικευμένο επίπεδο — αυτό που μετασχηματίζεται σε μαζικούς διεκδικητικούς αγώνες και γενικευμένο κίνημα ανατροπής, με αιχμή ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και έμπνευση μια σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική.

Έτος-σταθμός στην ιστορία της ταξικής πάλης

Άλλαξαν όλα, βαθιά, το «κολασμένο» 2020 Πανδημία… Βασίλης Μηνακάκης

νας μόλις χρόνος έχει περάσει από τη στιγμή που διαπιστώθηκε στην Ουχάν της Κίνας η ύπαρξη του νέου κορονοϊού. Τι χρόνος όμως! Και τι δεν άλλαξε στη διάρκειά του — πόσο βαθιά είναι δύσκολο ακόμη να προβλεφθεί, μιας και η «περιπέτεια» δεν έχει φτάσει στο τέλος της, είναι κάτι που θα φανεί στη συνέχεια. Παρ’ όλα αυτά, ορισμένες τάσεις –και οι απολήξεις τους στους όρους της ταξικής αντιπαράθεσης– ήδη σκιαγραφούνται λιγότερο ή περισσότερο ευδιάκριτα. Και πρώτα απ’ όλα, αυτές που αφορούν το πεδίο της εργασίας — της αγοραπωλησίας

της εργατικής δύναμης. Είναι άγνωστη η έκταση που θα πάρει η τηλεργασία, σίγουρα όμως δεν θα γίνει κυρίαρχη μορφή απασχόλησης, όπως συχνά λέγεται. Όπου κι αν κατασταλάξει, ωστόσο, θα αφορά πλέον ένα εκτεταμένο τμήμα της εργατικής τάξης. Ενώ, πολύ εκτεταμένα θα είναι, επίσης, τα τμήματα που θα βρίσκονται υπό διαρκή εργασιακή ελαστικότητα και ρευστότητα ή υπό καθεστώς πλήρους ή καλυμμένης ανεργίας. Η πραγματικότητα αυτή θα καταφέρει το τελειωτικό –από άποψη ουσίας– πλήγμα στο υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα, το οποίο οφείλει το μοντέλο ύπαρξης, συγκρότησης και δράσης του σε άλλα εργασιακά και κοινωνικά πρότυπα. Ακόμα κι αν συνεχίσει να υπάρχει, δεν θα είναι τίποτα παραπάνω από μια γραφειοκρατική σφραγίδα, ένα πουκάμισο αδειανό. Στην καλύτερη περίπτωση. Γιατί στη χειρότερη, θα είναι

κολαούζος και δεκανίκι της αστικής πολιτικής και των εργοδοτών — κάτι που ήδη βλέπουμε σε πολλές περιπτώσεις. Έρχεται, συνεπώς, με πίεση στο προσκήνιο το ζήτημα: Ποιο εργατικό κίνημα; Με ποια συγκρότηση, ποια πρότυπα λειτουργίας και πάλης; Όποιος εθελοτυφλεί απέναντί του, δεν έχει κανένα μέλλον. Θα σέρνει απλώς το ιστορικά «κουρασμένο βήμα του» –ανεξαρτήτως πολιτικής ηλικίας– αδυνατώντας να ανιχνεύσει νέους δρόμους, να πειραματιστεί, να συμβάλει στην τόσο αναγκαία ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Δεν είναι μόνο στο πεδίο της εργασίας που φαίνεται να αλλάζουν αρκετά. Ας δούμε δύο στοιχεία: Μέσα στο 2020, το παγκόσμιο χρέος εκτοξεύτηκε από 320% σε 365% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ κινητοποιήθηκαν για τη στήριξη της – καπιταλιστικής– οικονομίας 28 τρισ. δολάρια, ποσό αντίστοιχο

με το ένα τρίτο του παγκόσμιου ΑΕΠ. Η κατάσταση αυτή, πέραν του ότι δημιουργεί μια τεράστια αστάθεια –η οποία επιπροστίθεται στην αστάθεια που δημιουργεί η πορεία της COVID-19 και στην αβεβαιότητα για τον χρόνο επανόδου σε συνθήκες ομαλότητας μιας σειράς κλάδων– γεννά κι ένα ερώτημα: Πώς θα καλυφθεί αυτή η «μαύρη τρύπα»; Τι πρέπει να περιμένουμε; Ασφαλώς θα προκληθεί ένταση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, ώστε η «καυτή πατάτα» να περάσει στα χέρια άλλων καπιταλιστών. Κυρίως όμως, θα υπάρξει μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία οικονομικής λεηλασίας των εργαζομένων εντός κι εκτός παραγωγής, με έμμεσους και άμεσους τρόπους. Η εν μέσω πανδημίας μείωση των δαπανών υγείας στον νέο ελληνικό προϋπολογισμό δεν καταδεικνύει απλώς κοινωνική αναλγησία. Κυρίως

Αφιέρωμα αποτελεί σήμα πορείας της πολιτικής που θα ακολουθηθεί. Ξεκάθαρα, λοιπόν, στήνεται ένα κορυφαίο χαράκωμα της ταξικής αντιπαράθεσης την επόμενη περίοδο: «Ποιος θα πληρώσει;», «πώς θα κινηθούν οι εργατικοί μισθοί;», «τι θα γίνει με τις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες;». Αλίμονο αν αυτό το μέτωπο υποτιμηθεί ή αν αντιμετωπιστεί ως οικονομίστικο ζήτημα. Όποιος κάνει αυτό το λάθος πορεύεται σίγουρα προς το διαζύγιο με τις ανάγκες της εργατικής-νεολαιίστικης πλειονότητας, κατευθύνεται με μαθηματική βεβαιότητα στην περιθωριοποίηση. Το ίδιο, βέβαια, θα πάθει και όποιος υποτιμήσει την τεράστια βαρύτητα που αποκτούν τα ζητήματα των λαϊκών ελευθεριών, της δημοκρατίας. Το Πολυτεχνείο, η 6η Δεκέμβρη, το νομοσχέδιο για την «καθολική ασφάλεια» στη Γαλλία, η δολοφονία Φλόιντ τα έφεραν με οξύ τρόπο στο προσκήνιο — για την ακρίβεια ανέδειξαν τόσο την επιχειρησιακή αναβάθμιση των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους όσο και την αναβαθμισμένη χρησιμοποίηση και τη βιαιότητά τους. Φάνηκε, ταυτόχρονα, ότι αυτό που προσπαθούσαν να καταστείλουν δεν ήταν ούτε κατ’ ελάχιστο η διάδοση του κορονοϊού, αλλά και ότι πλέον έχει οικοδομηθεί ένα κατασταλτικό τέρας που κάθε ριζοσπαστική απόπειρα, κάθε εργατικός και νεολαιίστικος αγώνας θα το βρίσκει απέναντί του. Φάνηκε, όμως, και κάτι άλλο. Αυτό το κατασταλτικό τέρας δεν είναι παρά ένα από τα πολλά κεφάλια μιας καταπιεστικής Λερναίας Ύδρας, της οποίας τα υπόλοιπα είναι η πο-

λύμορφη και γενικευμένη επιτήρηση και παρακολούθηση. Έτσι που η καταστολή να έρχεται να συμπληρώσει ό,τι μέσω της ψηφιακής και ηλεκτρονικής επιτήρησης, ασφυκτικού ελέγχου και χειραγώγησης δεν έχει κατορθωθεί να αποτραπεί, και επιμένει να… ενοχλεί. Μοιάζει με ένα από εκείνα

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

που χρησιμοποιήθηκε –νομιμοποιημένο τώρα πια στις συνειδήσεις των πολιτών και ανεκτό, αν όχι αποδεκτό– για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την ιχνηλάτηση πιθανών φορέων μετάδοσης. Αίφνης, λοιπόν, μοιάζει να μην ενοχλεί και τόσο το γεγονός ότι χώρες όπως κάποιες της νοτιοανατο-

Αλλεπάλληλες είναι οι αντιδραστικές τομές που συντελούνται στο πεδίο της εργασίας, της οικονομίας, της υγείας, της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων, της εκπροσώπησης

τα ειρωνικά παιχνίδια της ιστορίας το γεγονός ότι μεσούσης της πανδημίας κυκλοφορούσε το βιβλίο της Σοζάνα Ζούμποφ με τίτλο Κατασκοπευτικός καπιταλισμός (Εκδόσεις Καστανιώτης). Το βιβλίο καταγράφει, όπως και η παλαιότερη Αυτοκρατορία της επιτήρησης του Ιγνάσιο Ραμονέ (Εκδόσεις Εικοστού Πρώτου), αυτό το πολύμορφο δίχτυ παρακολούθησης-επιτήρησης

λικής Ασίας συμπλήρωσαν τα αναγκαία μαζικά τεστ με τη μαζική χρήση τέτοιων μεθόδων ψηφιακής επιτήρησης, αλλά και να μην απασχολεί ιδιαιτέρως η χρήση αυτών των μεθόδων και σε πολλές άλλες χώρες. Τίθεται, όμως, το ερώτημα: Το αστικό κράτος, που πλέον έχει αποκτήσει εμπειρία από τη χρήση τους, θα αντισταθεί στον πειρασμό να τις χρησιμο-

ποιήσει και αλλού; Ο κάτοχος των συλλεγόμενων στοιχείων, που καταλήγουν να διαμορφώνουν μια προσωπογραφία δισεκατομμυρίων ανθρώπων, της δυνατότητας επεξεργασίας των big data, της αξιοποίησης του υπολογιστικού νέφους, θα αντισταθεί στον πειρασμό να τα πουλήσει όταν κάποιος αναζητά δουλειά, πρόκειται να υπογράψει ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο ή να επιλέξει ποιο κόμμα θα ψηφίσει; Σε μια εποχή που ακόμη κι ο Μπόρις Τζόνσον μιλά για «ψηφιακή τυραννία» και στην πολιτική φιλολογία επανέρχονται το Πανοπτικόν του Τζ. Μπένθαμ και το 1984 του Τζ. Όργουελ, θα καταδείκνυε απουσία επαφής με την πραγματικότητα και τα κρίσιμα πεδία της ταξικής πάλης τόσο η υποτίμηση του μαζικού αγώνα για τις λαϊκές ελευθερίες όσο και ο περιορισμός αυτού του αγώνα στενά στην αντικατασταλτική δράση ή η μη οργανική σύνδεσή του με τη συλλογική πάλη για το κοινωνικό ζήτημα. Αλλά ακριβώς αυτή η επανοικοδόμηση της συλλογικότητας και της συλλογικής πάλης μοιάζει με ένα ακόμη από τα μεγάλα ζητούμενα της περιόδου. Έχοντας πληγεί από την καραντίνα και την κοινωνική αποστασιοποίηση, έχοντας υπονομευτεί από τον φόβο της μετάδοσης του «αόρατου εχθρού» και την τηλεργασία, έχοντας ναρκοθετηθεί από την ανεργία και την οικονομική καθίζηση, η κοινωνικότητα και η συλλογικότητα επιβάλλεται να ανακτηθούν από το πιο στοιχειακό έως το πιο γενικευμένο επίπεδο — αυτό που μετασχηματίζεται σε μαζικούς διεκδικητικούς αγώνες και γενικευμένο κίνημα ανατροπής.

Ριζοσπαστική οικολογία και αντικαπιταλισμός ▸ Η νέα δυνατότητα ως θετική παρακαταθήκη που αφήνει το 2020 Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ για την αντιμετώπιση της πανδημίας συχνά εστιάζει στον αριθμό των τεστ και των κρεβατιών ΜΕΘ ή στο εμβόλιο. Όλα αυτά έχουν, φυσικά, τη σημασία τους και ό,τι γίνεται ή δεν γίνεται στα εν λόγω πεδία συνδέεται με το καπιταλιστικό στάτους, άρα και με κινηματική-πολιτική δράση που τοποθετείται από τη σκοπιά της υγείας της κοινωνικής πλειοψηφίας, χωρίς να φυλακίζεται στα όρια αυτού του στάτους. Δεν αποτελούν, ωστόσο, γραμμή ριζικής αντιμετώπισης του προβλήματος. Η ανάγκη μιας τέτοιας γραμμής είναι ζητούμενο σήμερα περισσότερο από ποτέ. Είναι, πλέον, επιστημονικά αποδεκτό ότι η άκρη του νήματος της παρούσας –εν-

δεχομένως και κάποιας επόμενης– πανδημίας είναι η «διάβαση του φραγμού των ειδών»: Η μεταπήδηση ιών από την άγρια ζωή στον άνθρωπο. Στη μεταπήδηση αυτή έχει συντελέσει καταλυτικά η καπιταλιστικοποιημένη γεωργία των πολυεθνικών της αγροτοδιατροφής, που αποψιλώνει τα δάση και αναγκάζει είδη της άγριας ζωής (εν προκειμένω οι νυχτερίδες) να αναζητήσουν ενδιαίτημα κοντά στους ανθρώπους, αυξάνοντας τις πιθανότητες μετάδοσής τους παθογόνων μικροοργανισμών. Θα ήταν, ασφαλώς, παράλογο να πιστέψει κανείς ότι είναι δυνατόν να αποφύγει ο άνθρωπος κάθε ιό που υπάρχει στη φύση. Ακόμη περισσότερο παράλογο όμως

είναι να αφεθεί στην παραίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει πραγματική άμυνα έναντι τέτοιου τύπου λοιμώξεων ενόσω οι καπιταλιστικές σχέσεις διεισδύουν σε κάθε γωνιά της γης, ενόσω ο αγροτοδιατροφικός τομέας κυριαρχείται από τον ιό του κέρδους και της εκμετάλλευσης-κατασπατάλησης της φύσης, ενόσω διαταράσσεται με τόσο ωμό τρόπο η ισορροπία ανθρώπου-φύσης. Εδώ, λοιπόν, πρέπει να στηθεί η πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι στην εξαιρετικά πιθανή επόμενη πανδημία. Αυτό αποτελεί μια παρακαταθήκη του 2020 και διαμορφώνει ένα ταξικό πεδίο συνάντησης ριζοσπαστικής οικολογίας και αντικαπιταλιστικής πάλης.

11 «Κοινά αγαθά», κορυφαίο πεδίο της ταξικής αναμέτρησης Μια ακόμη από τις παρακαταθήκες του 2020 είναι η ένταση με την οποία ήρθαν στο προσκήνιο ζητήματα όπως η υγεία, το φάρμακο, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, η παιδεία, το νερό, ο δημόσιος χώρος, η πληροφόρηση, οι επιστημονικές ανακαλύψεις κ.λπ. Τα δημόσια ή «κοινά» αγαθά, όπως έχει επικρατήσει να ονομάζονται στη φιλολογία πολλών ριζοσπαστικών ή και αντικαπιταλιστικών ρευμάτων. Πριν κάποιες δεκαετίες, τα ζητήματα αυτά ενίοτε υποτιμούνταν· άλλοτε, θεωρούνταν ότι είναι μεν αντικείμενο ταξικής διαπάλης, δεν αφορούν όμως τον πυρήνα της, περιορίζονται στην περιφέρειά της και αποτελούν αντικείμενο μονοθεματικών κινημάτων. Το 2020 κατέδειξε ότι μια τέτοια αντιμετώπιση είναι βαθύτατα λαθεμένη. Η εντατική και εκτατική ανάπτυξη των καπιταλιστικών σχέσεων, ο δίκην καρκινώματος χωροκατακτητικός τρόπος με τον οποίο αυτές οι σχέσεις κατακυριεύουν κάθε σφαίρα –με άλλα λόγια, η υπαγωγή των πάντων στην αναπαραγωγή των κεφαλαιοκρατικών φετίχ της ιδιοκτησίας, της εκμετάλλευσης και της κερδοφορίας– έχει αλλάξει άρδην τα δεδομένα σε ό,τι αφορά τα δημόσια αγαθά. Διεργασίες που παραπέμπουν στις διαδικασίες της πρωταρχικής καπιταλιστικής συσσώρευσης, που αναγορεύουν σε απόλυτο θεό τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την ανταγωνιστικότητα, τη λογική «κόστους-ωφέλειας», δίνουν σε αυτή την υπαγωγή καθολικό και βαθύ χαρακτήρα με πολλαπλές συνέπειες, κάποιες από τις οποίες ήρθαν με ένταση στο προσκήνιο την περίοδο της πανδημίας. Ξεκάθαρο, συνεπώς, το συμπέρασμα. Τα «κοινά αγαθά» αναδεικνύονται σε κορυφαίο πεδίο της ταξικής πάλης στην περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας. Φτωχαίνει η σημασία και η αποτελεσματικότητα της πάλης για αυτά, αν αντιμετωπίζεται ως περιφερειακό ζήτημα. Εξίσου, βέβαια, φτωχαίνει η εν λόγω πάλη, αν αποσυνδέεται από τον πυρήνα των καπιταλιστικών σχέσεων (ιδιοκτησία, εκμετάλλευση, εμπορευματοποίηση, κέρδος).

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Τριπλή καταστροφή Δεν είναι η πρώτη φορά που μια μολυσματική ασθένεια απειλεί μαζικά ανθρώπινες ζωές. Το 1957 το κύμα Ασιατικής γρίπης άφησε πίσω του 1,1 εκατ. νεκρούς, η επιδημία γρίπης το 1968 κόστισε τη ζωή σε 1,4 εκατ. ανθρώπους, ενώ η Ισπανική γρίπη του 1918 σκότωσε σχεδόν 50 εκατ. Ωστόσο, η υγειονομική κρίση με τη νόσο covid-19 επισκίασε περισσότερο από κάθε άλλη περίπτωση το σύνολο των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, ως να μην υπήρχε τίποτα άλλο που να προκαλεί ανησυχία. Δεν πρόκειται για «ψέμα» όπως θα το έβλεπε κάποιος συνωμοσιολόγος. Συνιστά όμως απόδειξη ότι η παρούσα κρίση δεν είναι «ορφανή», ούτε προσωρινό τυχαίο συμβάν. Είναι απότοκη βαθύτερης, κοινωνικής και πολιτικής νοσηρότητας του σύγχρονου καπιταλισμού, αλλά και προάγγελος μετάβασης σε μια εποχή ακόμη μεγαλύτερων απειλών, ειδικά για τον κόσμο της εργασίας. Η παγκόσμια ύφεση είναι η μεγαλύτερη που εκδηλώθηκε ποτέ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (μείωση πάνω από 5% του ΑΕΠ), με τις αναπτυγμένες χώρες να είναι τα μεγαλύτερα θύματα (η υποχώρηση ξεπέρασε το 7%). Μαζί με τα σημάδια της κλιματικής αλλαγής και της περιβαλλοντικής κρίσης, αυτή η «τριπλή καταστροφή», που εκδηλώνεται ταυτόχρονα και παγκόσμια, εξηγεί ωστόσο σε ένα μόνο βαθμό τη δραματικότητα των εξελίξεων. Η εύλογη ανησυχία και οι φόβοι πολλαπλασιάζονται από το γεγονός ότι η απάντηση των αστικών κρατών και κυβερνήσεων είναι εκατό φορές πιο οδυνηρή και επικίνδυνη από την ίδια την τεράστια απειλή που συνιστά η covid-19. Αυτό αφορά αφενός την (αν)αποτελεσματικότητα άμεσης διαχείρισης της κρίσης, καθώς τα lockdowns κάθε άλλο παρά ανακόπτουν την άνοδο των θανάτων (σχεδόν 1,8 εκατ. σήμερα, με το μεγαλύτερο μέρος στο δεύτερο «κύμα»!) και αφετέρου την δυσοίωνη προοπτική για το μέλλον των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στη αξιοβίωτη ζωή, την εργασία και τις λαϊκές ελευθερίες.

Η άλλη όψη

Παναγιώτης Μαυροειδής

Οριζόντια lockdown και ατομική ευθύνη, ένα «μοντέλο» που ναυάγησε

ετά από σύντομη και περιορισμένη προσφυγή (π.χ. Βρετανία) στην ελπίδα ότι θα επιτευχθεί με διαχειρίσιμο τρόπο η «ανοσία της κοινότητας», μέσα από ελεγχόμενη μετάδοση της νόσου, η κεντρική ιδέα της αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι συγκεκριμένη: «Γενικό οριζόντιο lockdown με “κλείδωμα” βασικών κοινωνικών δραστηριοτήτων και αναμονή για μια ταχύρρυθμη δημιουργία και εφαρμογή εμβολίου». Παράλληλα, ο υπερτονισμός της «ατομικής ευθύνης» γύρω από αυτονόητες και αναγκαίες πλευρές προφύλαξης αποτελούσε και εργαλείο μετάθεσης και συγκάλυψης πολιτικών ευθυνών και απόκρυψης υποχρεώσεων από μεριάς των κυβερνήσεων και των αστικών κρατών. Αν και δεν έλειψαν οι επιστρατευμένες «επιστημονικές» ανοησίες του

Η παραχώρηση του «γενικού προστάγματος» στα αστικά κράτη, να δίνουν ή να αφαιρούν την «άδεια» ακόμη και για βόλτα σε πάρκο, φανερώνει την αδημονία για περιορισμό των λαϊκών ελευθεριών και υποταγή στο αστικό κράτος

τύπου «αν καθίσουμε όλοι στο σπίτι για 10-15 μέρες, ο ιός θα εξαφανιστεί», η «ορθολογική» τεκμηρίωση αυτής της πολιτικής βασιζόταν σε μια τραγική ομολογία αποτυχίας: Τα δημόσια συστήματα υγείας, τραυματισμένα από αδιάκοπα κύματα της επιδημίας των περικοπών, των μειώσεων προσωπικού και της υπο-χρηματοδότησης, δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στην υποδοχή ασθενών. Όπως αποδείχθηκε, στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, η «ευφυής» ιδέα «να τα κλείσουμε όλα», σε συνθήκες απουσίας μιας ενεργητικής υγειονομικής πολιτικής, γρήγορα έδωσε τη θέση της στη διαπίστωση απουσίας της απάντησης «και πώς αλήθεια θα ανοίξουμε, χωρίς να έχουμε τα ίδια;». Άλλωστε, το λεγόμενο «γενικό κλείσιμο» δεν ήταν ούτε γενικό (τομείς της «βαριάς παραγωγής» και ζωτικές υπηρεσίες στην αλυσίδα διατροφής, φαρμάκου, επικοινωνιών, συγκοινωνιών,

ενέργειας, ύδρευσης διαχείρισης απορριμμάτων κλπ, δεν έκλεισαν ποτέ), ούτε ταξικά ουδέτερο (το ταπεινό προλεταριάτο και οι μαχόμενοι υγειονομικοί έπρεπε να κρατούν με την εργασία τους ζωντανή την κοινωνία), ούτε εν τέλει απολύτως εφικτό — μιας και οι άνθρωποι δεν είναι μηχανήματα με on/off . Η παραπάνω στρατηγική διαφημίστηκε ως η μοναδική. Ωστόσο, δύσκολα μπορούν να αποκρυφτούν ουσιώδεις ταξικές επιλογές των κυρίαρχων αστικών τάξεων. Αυτές έρχονται από το παρελθόν της ταξικής διαπάλης, διαμορφώνονται με ορίζοντα το μέλλον μετά την πανδημία, αλλά αναζητούν νομιμοποίηση εν μέσω πανδημίας με χυδαία αξιοποίηση αισθημάτων πανικού και φόβου, απέναντι στον «αόρατο» εχθρό. Έτσι, σε όλο τον κόσμο, τα οριζόντια lockdown ήταν κάτι παραπάνω από την αναγκαία μείωση επαφών. Η παραχώρηση του «γενικού προστάγματος»

Η άλλη όψη

Πώς η Κούβα και άλλες χώρες υπονόμευσαν το κυρίαρχο αφήγημα στα αστικά κράτη, να δίνουν ή να αφαιρούν την «άδεια» ακόμη και για βόλτα σε πάρκο, δεν αποτελεί μόνο απόδειξη ανοησίας (μια και ο ιός «αγαπά» τους κλειστούς χώρους, εργασιακούς ή/και διαμονής, όπου και υπερ-μεταδίδεται και όχι τους ανοιχτούς), όσο φανερώνει την αδημονία για περιορισμό των λαϊκών ελευθεριών και υποταγή στο αστικό κράτος. Είναι πραγματικά ειρωνεία στην εποχή της δήθεν προστασίας των προσωπικών δεδομένων (GDPR κλπ), να κλιμακώνεται η ψηφιακή επιτήρηση! Η ευέλικτη εργασία (με πρόσχημα και όχημα την τηλεργασία) προωθείται επιταχυνόμενα, την ίδια στιγμή που τα κράτη αντικαθιστούν όλο και πιο ξεδιάντροπα τις –έστω πενιχρές– θεσμικές υποχρεώσεις τους, με ad hoc κατά περίπτωση και κατά βούληση «παροχές» για διασφάλιση μιας όλο και πιο εξαρτημένης επιβίωσης. Ο νέος παρεμβατικός ρόλος των αστικών κρατών, συνιστά από τη μια «επιστρεπτέα» (στην επόμενη μέρα της πανδημίας) αναιμική «στήριξη» στα εργατικά και μικρομεσαία στρώματα και από την άλλη, μόνιμο καθεστώς προνομιακής στήριξης νέων αναδυόμενων τομέων της καπιταλιστικής οικονομίας. Πόσο εύκολα, αλήθεια, «γύρισε το κουμπί» σε σχέση με την «ιερή αγελάδα» της αποφυγής ελλειμμάτων και κρατικών χρεών, όταν αυτά πρόκειται να σώσουν καπιταλιστικά κέρδη και επιχειρήσεις! Η ως τώρα εμπειρία επιβεβαιώνει ότι κρίσιμοι παράγοντες για την αντιμετώπιση της πανδημίας μεταξύ των άλλων είναι οι εξής: Πρώτον, η γνώση σε πραγματικό χρόνο της μετάδοσης της νόσου. Δεύτερον, η επάρκεια στου

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

συστήματος υγείας και η πρόσβαση πληθυσμού σε αυτό. Τρίτον, ο τρόπος και βαθμός εμπλοκής της κοινωνίας. Τέταρτον, η υφιστάμενη κατάσταση σε σχέση με την υγεία αλλά και το βιοτικό επίπεδο πριν την εμφάνιση της πανδημίας. Και πέμπτον, ο έλεγχος των μετακινήσεων στα σύνορα των χωρών. Σε αυτό το πλαίσιο οι «αποκλίσεις» που υπονομεύουν το κυρίαρχο αφήγημα, δεν είναι τυχαίες. Έτσι, οι χώρες της ΝΑ Ασίας έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα σε σχέση με τη Δύση. Ενώ η αναλογία των θανάτων σε ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία είναι περίπου 1.000 ανά ένα εκατ. πληθυσμού, σε Κίνα, Βιετνάμ, Ιαπωνία, Κορέα, Ταϊβάν ξεκινούν από 0,3 και φτάνουν έως 25 (στοιχεία 29/12/2020). Η αντιμετώπιση της πανδημίας έχει πολλές διαφορές και εντός των χωρών της ΝΑ Ασίας. Από τα σκληρά lockdowns της Κίνας έως την πλήρη σχεδόν απουσία τους σε Ταϊβάν και Ιαπωνία, υπήρξαν πολλές ενδιάμεσες καταστάσεις. Ωστόσο, οι παράμετροι που έκριναν το αποτέλεσμα ήταν κοινοί: Συστηματική ιχνηλάτηση με μαζικά τεστ και υγειονομική επιτήρηση ασθενών και πιθανών ασθενών, ατομικά μέτρα προστασίας όπως μάσκα, ισχυρή παρέμβαση του δημόσιου συστήματος υγείας, ξεχωριστή φροντίδα σε υπερήλικες και ευπαθείς ομάδες, εκτεταμένα μέτρα υποστήριξης πριν φτάσουν τα πράγματα στα όρια και τις πύλες των ΜΕΘ και άλλα. Ενώ δεν έλειψαν και συχνά ακραία αντιδημοκρατικά μέτρα όπως η ψηφιακή επιτήρηση κινήσεων, η εμπλοκή της κοινωνίας με συνειδητό τρόπο και όχι κατόπιν αυταρχικής επιβολής, αποδεικνύεται περισσότερο αποτελεσματική. Στην Ιαπωνία, όπου δεν μπορεί και για συνταγματικούς λόγους να επιβληθεί lockdown, τα δε πρόστιμα θεωρούνται προσβολή, οι συστάσεις αρκούσαν για να αυτο-προστατευτεί ο κόσμος. Ξεχωριστή και ελπιδοφόρα περίπτωση αποτέλεσε η Κούβα, όπου το αποτύπωμα της επανάστασης, παρ’ όλες τις στρεβλώσεις, τα λάθη ή/και τις σοβαρές υποχωρήσεις εν μέσω και του χρόνιου εμπάργκο από τις ΗΠΑ, είναι κάτι παραπάνω από έντονο στην υγειονομική πολιτική της. Μπορεί να υστερεί σε εισαγωγή των πληροφοριακών συστημάτων και να δουλεύει ακόμη με χαρτί και μολύβι, ωστόσο έβαλε κυριολεκτικά τα γυαλιά σε πολλούς. Με ένα εξαιρετικό και εκτεταμένο σύστημα υγείας, τη μεγαλύτερη αναλογία γιατρών στον κόσμο, καθολική, ποιοτική και δωρεάν πρόσβαση του πληθυσμού σε όλες τις βαθμίδες, μια «στρατιά» χιλιάδων γιατρών, υγειονομικών και φοιτητών της ιατρικής να πηγαίνουν σπίτι-σπίτι, κατάφεραν να έχουν μια πλήρη επιδημιολογική εικόνα, να εντοπίσουν και να απομονώσουν κρούσματα, παρακολουθώντας τα παράλληλα υγειονομικά και τελικά να τα πάνε πολύ καλά (μόλις 13 θάνατοι ανά ένα εκατ. πληθυσμού). Μιλάμε πάντα για μια φτωχή, αποκλεισμένη χώρα, με τεράστια οικονομικά προβλήματα και εκ των πραγμάτων μεγάλη εξάρτηση από τον τουρισμό, γι αυτό και θα έχει μπροστά της την δοκιμασία της τουριστικής περιόδου που ξεκινάει τώρα.

Από την υπεροχή των «κοινών» στη νέα κομμουνιστική στρατηγική

αρά τις φιλοδοξίες της αστικής σκέψης για την εξατομικευμένη αναπαραγωγή των κοινωνικών σχέσεων, η κοινωνική ζωή και πολιτική αντιπαράθεση ανέδειξε τις διαφορετικές αφετηρίες και το υλικό υπόστρωμα των διαφορετικών αξιών και στοχεύσεων των κοινωνικών τάξεων. Αναδείχτηκε η σημασία του δημόσιου συστήματος υγείας, η υπεροχή του συνειδητού σχεδιασμού πτυχών της κοινωνικής αναπαραγωγής σε σχέση με τον ανορθολογισμό της αγοράς, αλλά και η αξία της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης ενάντια στον ατομισμό και την ιδιώτευση. Η πολυπαραγοντική προσέγγιση της πανδημίας, η ανάδειξη της σχέσης που αυτή έχει με το συγκεκριμένο πλαίσιο καπιταλιστικής ανάπτυξης, καταλήστευσης της φύσης και περιβαλλοντικής κρίσης, η εμπεριστατωμένη κριτική στην κρατική διαχείριση και την τεχνοκρατική εκδοχή της, αλλά και η σαφής οριοθέτηση από ανορθολογικές προσεγγίσεις που αποτελούν βολικό αντίπαλο για τον αστικό ορθολογισμό, συνθέτουν σχηματικά μια μαρξιστική κριτική της νέας εποχής που εγκαινίασε η πανδημία. Οι αστικές δυνάμεις επιχειρούν να αξιοποιήσουν την πανδημία για να κατασκευάσουν πειθαρχημένα εξατομικευμένα υποκείμενα στη βάση του φόβου και της τυφλής πίστης στο αστικό κράτος. Ωστόσο, όπως σε κάθε σοβαρή κρίση στον καπιταλισμό, το σημαντικό είναι να αντιμετωπιστεί και ως ένα πλαίσιο ταξικής σύγκρουσης και να αναδειχτούν οι νέες δυνατότητες.

Μέσα στην πανδημία, φάνηκε πως η προστασία της υγείας νοείται μόνο καθολικά και όχι ως ατομική ευθύνη ή έστω δικαίωμα. Ένας αν νοσεί, κινδυνεύουμε όλοι. Λέει πολλά αυτό για την έννοια των κοινών αγαθών που είναι η βάση του κομμουνισμού. Πολλοί πλέον βλέπουν πως μόνο το δημόσιο σύστημα υγείας αποτελεί ελπίδα και όχι ο ιδιωτικός τομέας που είναι δομημένος πάνω στη λογική του κέρδους. Το ίδιο ισχύει και για άλλους τομείς της οικονομίας. Αυτή η διαπίστωση, οδηγεί σε μια πρώτη προσέγγιση της ανάγκης της κοινωνικής ιδιοκτησίας και της κατάργησης της ατομικής που είναι θεμέλιο του καπιταλισμού. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει και από την υπόθεση των εμβολίων, όπου αντί της συντονισμένης διεθνούς επιστημονικής συνεργασίας και την υιοθέτηση ασφαλών ερευνητικών πρακτικών, ο ανταγωνισμός και προχειρότητα στην κούρσα των πολυεθνικών για κέρδη, οδηγεί σε καθυστερήσεις, ερωτηματικά, νέες ανισότητες και τελικά απώλειες ανθρώπινων ζωών. Με τραγικό τρόπο διαπιστώνεται ότι η ανθρώπινη υγεία, η υγεία των ζώων και η υγεία του περιβάλλοντος, δεν μπορούν να ξεχωριστούν, επομένως και οι απαντήσεις μας θα πρέπει να σχεδιαστούν ανάλογα, ανατρέποντας την σχέση ληστρικής εκμετάλλευσης της φύσης στο πλαίσιο της καπιταλιστικής παραγωγής. Η διασφάλιση της οικολογικής ισορροπίας πρέπει να αποτελεί όχι «παραχώρηση», αλλά ουσιαστικό στοιχείο μιας νέας κομμουνιστικής στρατηγικής.

14 «ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΓΚΗ»

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Αφιέρωμα

Μπάμπης Συριόπουλος

Ο ιός του ολοκληρωτισμού και η δικτατορία των ειδικών Μια επιδημία αυταρχισμού και αστυνομοκρατίας εξαπλώθηκε παντού. Από τον Μάρτιο η Ουγγαρία βρίσκεται σε κατάσταση διαρκούς έκτακτης ανάγκης με διακυβέρνηση μέσω διαταγμάτων. Στη χώρα μας έχουν ανασταλεί –συχνά απλά με απόφαση του αρχηγού της ΕΛΑΣ– άρθρα του Συντάγματος. Σε 158 χώρες απαγορεύτηκαν οι δημόσιες συναθροίσεις και διαδηλώσεις. Περισσότερο κράτος, αλλά όχι για τις δημόσιες ανάγκες.

Ο ρόλος του κράτους Τη χρονιά που φεύγει, στη συγκυρία της πανδημίας, ο ρόλος του κράτους τέθηκε ξανά υπό συζήτηση όπως σε κάθε κρίση και δοκιμασία. Όταν φάνηκε ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή, οι πρωταγωνιστές των ιδιωτικοποιήσεων θυμήθηκαν τον δημόσιο τομέα. Ο Εμανουέλ Μακρόν σε διάγγελμά του τον Μάρτιο υποστήριξε ότι το αγαθό της δημόσιας υγείας πρέπει να είναι έξω από τους κανόνες της αγοράς, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης διακήρυξε τον Απρίλιο τη «μεγαλύτερη εμπιστοσύνη» του στο ΕΣΥ, υπερθεματίζοντας για την ενίσχυσή του. Οι όπου γης αντινεοφιλελεύθεροι αναθάρρησαν με αυτή την επίσημη αναγνώριση της ανεπάρκειας της ελεύθερης αγοράς, ελπίζοντας ότι επιτέλους οι κυβερνήσεις θα βάλουν μυαλό και θα στραφούν στην ανοικοδόμηση του κράτους πρόνοιας. Οι κυβερνήσεις όντως ξεκλείδωσαν τα δημόσια ταμεία, ενισχύοντας όμως προνομιακά τις επιχειρήσεις, στο όνομα πάντα των εργαζομένων και της κοινωνίας. Πολύ γρήγορα ξεχάστηκε η φιλολογία για το κράτος πρόνοιας και ήρθε η πραγματικότητα του κράτους του νόμου και της τάξης. Στην Ελλάδα αυτό εκφράστηκε με το πέρασμα από τη «μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο ΕΣΥ» τον Απρίλιο στο «η Αστυνομία είναι στην πανδημία το ΕΣΥ της προστασίας μας» του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη τον Νοέμβριο. Μια επιδημία αυταρχισμού και αστυνομοκρατίας εξαπλώθηκε παντού. Η Ουγγαρία μπήκε από νωρίς (Μάρτιος) σε κατάσταση διαρκούς έκτακτης ανάγκης με διακυβέρνηση μέσω διαταγμάτων. Στη χώρα μας έχουν ανασταλεί –συχνά απλά με απόφαση του αρχηγού της ΕΛΑΣ– άρθρα του Συντάγματος. Σε 158 χώρες απαγορεύτηκαν οι δημόσιες συναθροίσεις και διαδηλώσεις. Μαζικά κινήματα, εξεγέρσεις, πολιτικές δυνάμεις, εθνοθρησκευτικές μειονότητες και προσφυγικοί πληθυσμοί μπήκαν στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής.

τη χώρα μας στοχοποιήθηκαν έντονα η νεολαία, οι πρόσφυγες, οι Θεσσαλονικιοί, οι Ρομά, εσχάτως η εργατική τάξη της Δυτ. Αττικής. Μέχρι και το ευρωκοινοβούλιο θορυβήθηκε και σε ψήφισμά του στις 13 Νοεμβρίου εκτιμά ότι οι de jure ή de facto καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στις χώρες της ΕΕ «έχουν αντίκτυπο στη δημοκρατία, στο κράτος δικαίου και στα θεμελιώδη δικαιώματα» και καλεί, μεταξύ άλλων, «τα κράτη-μέλη να περιορίσουν την ελευθερία του συνέρχεσθαι μόνο όπου είναι απολύτως αναγκαίο». Το σκουλήκι του ολοκληρωτισμού βρισκόταν ήδη στο μήλο της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας. Αντιτρομοκρατικοί νόμοι και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης με διάφορες αφορμές και προσχήματα (ακόμα και το δημόσιο χρέος) ήταν στην ημερήσια διάταξη. Το υπόβαθρο αυτής της συνθήκης είναι ο καπιταλισμός σε κρίση και η ανελαστικότητα των όρων κερδοφορίας του κεφαλαίου, η διασφάλιση των συμφερόντων των επενδυτών πάση θυσία. Η αναγωγή των πάντων σε τεχνικά ζητήματα για τα οποία αποφαίνονται μόνο οι ειδικοί τεχνοκράτες, οι διάφορες «επιτροπές σοφών», είναι φαινόμενο δεκαετιών. Μέχρι τώρα οι κατ’ εξοχήν ειδικοί ήταν κυρίως οι κρατικοί οικονομολόγοι, αυτοί σύστηναν και αποφάσι-

πεδίο της αντικειμενικής πραγματικότητας, η πρώτη θέτει τους σκοπούς, η δεύτερη προτείνει τα μέσα. Η καπιταλιστική κανονικότητα και η κοινωνική αναπαραγωγή του κεφαλαίου παρουσιάζονται ως κάτι αυτονόητο και φυσικό, δεν υπάρχουν σκοποί να συζητηθούν από την κοινωνική πλειονότητα, οπότε αυτό που απομένει είναι οι ειδικοί τεχνικοί που επιδιορθώνουν και λαδώνουν τη μηχανή του κέρδους. Αυτοί ξέρουν, «τώρα δημόσια θα ‘χουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες». Αυτή η εργαλειακή αξιοποίηση της επιστήμης, και μάλιστα της ιατρικής, εγκλώβισε πολλούς μαρξιστές και ριζοσπάστες διανοούμενους, καθώς και μεγάλο τμήΗ υποταγή σε κεντρικές μα της αριστεράς ακόμα και της αντικαπιταλιστικής (και κυβερνητικές επιλογές στο της αναρχίας), που θεώρησαν όνομα του γενικού κοινωνικού τις ποικίλες απαγορεύσεις μορόλου του κράτους είναι νόδρομο υπαγορευόμενο από την επιστήμη. Συνέβαλαν με υποταγή στην αστική πολιτική τη λογική του «θα λογαριαστούμε μετά» στον αφοπλισμό του μαζικού κινήματος, τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν σταμάτηζαν, στο όνομα της επιστήμης, μείωση σε καθόλου να «λογαριάζεται» με εμάς. των μισθών και των συντάξεων, ελαΔεκαετίες ρεφορμιστικής ηγεμονίας στική εργασία και περιορισμό των ερκαι θεσμικής ενσωμάτωσης, καθώς και γατικών δικαιωμάτων. η άγονη και σχηματική συζήτηση για Τώρα προστέθηκαν και οι κρατικοί τον ρόλο και την αυτοτέλεια του κράγιατροί και επιδημιολόγοι που μας «βάτους έχουν κάνει τη δουλειά τους. ζουν στον γύψο». Η φιγούρα του καθηΤο κεφάλαιο έχει ανάγκη από τον γητή Σωτήρη Τσιόδρα να ανακοινώνει ή αυτοτελή ρόλο του κράτους, έτσι το να στηρίζει πολιτικά μέτρα είναι βαθιά θέλει. Όπως γράφει ο Γιοχάνες Ανιόλι αντιδημοκρατική. Η πολιτική είναι το πεδίο της ανθρώπινης βούλησης και στο βιβλίο του Κείμενα για το κράτος και την των αποφάσεων, η επιστήμη είναι το πολιτική (εκδόσεις ΚΨΜ, σελ. 121) «“το

κεφάλαιο” διαιρείται σε μεμονωμένα κεφάλαια, τα οποία ως τέτοια δεν μπορούν ούτε να συγκροτήσουν, ούτε να αναλάβουν τους γενικούς όρους αναπαραγωγής». Ο ιδιώτης καπιταλιστής είναι επικεντρωμένος στην επιδίωξη του μέγιστου κέρδους και αδιάφορος, ως τέτοιος, για τη ζωή των μισθωτών του και των οικογενειών τους εκτός της επιχείρησής του, καθώς και για την κοινωνική αναπαραγωγή γενικά. Το κράτος εκπληρώνει αυτά τα γενικά κοινωνικά καθήκοντα, με τέτοιο τρόπο όμως ώστε αυτός να κερδοσκοπεί απερίσπαστος. Ο ταξικός του ρόλος και η γενική κοινωνική του λειτουργία είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένοι, αποτυπώνοντας, βέβαια, και τους αγώνες της εργαζόμενης πλειονότητας στον βαθμό που δεν απειλούν την αξιοποίηση του κεφαλαίου. Το κράτος φροντίζει για την κοινωνία την ίδια στιγμή που φροντίζει για το κεφάλαιο. Οι δύο λειτουργίες του δεν χωρίζονται χρονικά ή χωρικά. Η υποταγή σε κεντρικές κυβερνητικές επιλογές στο όνομα του γενικού κοινωνικού ρόλου του κράτους είναι υποταγή στην αστική πολιτική. Το αστικό κράτος φροντίζει βεβαίως και για τη δημόσια υγεία, με τέτοιο τρόπο όμως ώστε να διασφαλίζεται η ιδιωτική ιδιοκτησία, από τη μία, και η υποταγή της εργατικής τάξης από την άλλη. Προϋπόθεση για την ανατροπή της τυραννίας των ειδικών είναι να ξαναγίνει η πολιτική πεδίο σύγκρουσης, να αναδειχθεί με μαζικούς όρους το αντίπαλο δέος της αντικαπιταλιστικής πολιτικής.

Αφιέρωμα Αλέν Μπαντιού

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Από τον ακίνδυνο κινηματισμό στην «επανεφεύρεση» του μαρξισμού ▸ Συνεκτικό σύνθημα η «κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας»

ια ορθολογική πολιτική εκτίμηση της τρέχουσας κατάστασης πραγματικά σπανίζει. Μεταξύ του κηρύγματος καταστροφολογίας του πιο ακούσια θρησκευτικού κομματιού της οικολογίας και των φαντασιώσεων μιας Αριστεράς δίχως μπούσουλα, ο ορθολογικός προσανατολισμός χάνεται και επικρατεί ένα είδος νοητικού χάους. Σχεδόν παγκοσμίως, από την εποχή της «Αραβικής Άνοιξης», ζούμε σε έναν κόσμο όπου αφθονούν οι αγώνες — μαζικές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις. Η γενικότερη συγκυρία χαρακτηρίζεται, υποκειμενικά, από αυτό που θα αποκαλούσα «κινηματισμό», δηλαδή την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση πως μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις θα καταφέρουν οπωσδήποτε να αλλάξουν την κατάσταση. Όλα αυτά τα κινήματα μοιάζουν να έχουν τρία χαρακτηριστικά. Πρώτον, είναι σύνθετα ως προς την κοινωνική προέλευσή τους, το πρόσχημα της εκδήλωσής τους και τις αυθόρμητες πολιτικές πεποιθήσεις τους. Αυτή η πολυμορφία εξηγεί και τον αριθμό τους. Δεν πρόκειται για ομάδες εργατών ή διαδηλώσεις του φοιτητικού κινήματος ή εξεγέρσεις καταστηματαρχών που συνθλίβονται από τους φόρους ή φεμινιστικές διαμαρτυρίες ή οικολογικές προφητείες ή περιφερειακές ή εθνικές διαφωνίες ή διαμαρτυρίες των λεγόμενων μεταναστών που εγώ αποκαλώ νομαδικό προλεταριάτο. Είναι λίγο απ’ όλα αυτά, κάτω από την καθαρά τακτική κυριαρχία μιας κυρίαρχης τάσης ή περισσότερων, ανάλογα με τον τόπο και τις περιστάσεις. Δεύτερον, από τα παραπάνω προκύπτει πως η ενότητα αυτών των κινημάτων, στην παρούσα κατάσταση των ιδεολογιών και των οργανώσεων, συνίσταται στην απόλυτη άρνηση. Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτά τα κινήματα που να αποτελεί μια αντιπρόταση γενικής εφαρμογής. Ελλείψει μιας κοινής πολιτικής πρότασης, σαφώς απαλλαγμένης από τους περιορισμούς του σύγχρονου καπιταλισμού, το κίνημα καταλήγει στην αρνητική ενότητά του εναντίον ενός επωνύμου, συνήθως του αρχηγού του Κράτους και ζητά να «πάρει δρόμο», χωρίς να έχει ιδέα ποιος θα τον αντικαταστήσει, ούτε τη διαδικασία που θα διασφαλίζει –αν φύγει– την αλλαγή της κατάστασης. Εν ολίγοις, η άρνηση που ενώνει δεν ενέχει διακήρυξη, δημιουργική βούληση, ενεργητική αντίληψη των καταστάσεων και του τι μπορεί ή πρέπει να είναι μια πολιτική νέου τύπου. Ελλείψει όλων αυτών, καταλήγει

–αυτό αποτελεί σημάδι του τέλους των κινημάτων– προς εκείνη την τελική μορφή της ενότητάς του, που είναι η εξέγερση ενάντια στην αστυνομική καταστολή της οποίας υπήρξε θύμα, στην άρνηση της άρνησής του από τις αρχές. Τρίτον, σήμερα ο παγκόσμιος «κινηματισμός» καταλήγει σε ενισχυμένη διατήρηση της εξουσίας ή σε εντελώς επιφανειακές αλλαγές που μπορεί να αποδειχθούν χειρότερες από εκείνον εναντίον του οποίου γίνεται η εξέγερση. Ο μικρός Μακρόν, συγκεντρώνοντας 43% θετικές γνώμες, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη εκλογική θέση σήμερα, σε σχέση με το ξεκίνημα των αγώνων και των κινητοποιήσεων, αλλά ακόμη και με προκατόχους του, τον υπεραντιδραστικό Σαρκοζί και τον σοσιαλιστή Ολάντ, στην αντίστοιχη περίοδο της θητείας τους. Έτσι, μια ιστορική σύγκριση καταλαμβάνει τη σκέψη μου. Ανάμεσα στο 1847 και το 1850, υπήρχαν σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης μεγάλα εργατικά και φοιτητικά κινήματα, μεγάλες μαζικές εξεγέρσεις ενάντια στη δεσποτική εξουσία που θεσπίστηκε μετά την παλινόρθωση του 1815 και εδραιώθηκε εντέχνως μετά τη Γαλλική Επανάσταση του 1830. Ελλείψει μιας ισχυρής αντίληψης για το τι θα αποτελούσε μια ουσιαστικά διαφορετική πολιτική, ο αναβρασμός των επαναστάσεων του 1848 χρησίμευσε μόνο για να ανοίξει μια νέα οπισθοδρομική ακολουθία. Ωστόσο, το 1848, ο Μαρξ και ο Ένγκελς που είχαν λάβει μέρος στις εξεγέρ-

σεις στη Γερμανία, εξάγουν τα διδάγματα αυτής της υπόθεσης σε κείμενα ιστορικής ανάλυσης, όπως το τεύχος Ταξικοί αγώνες στη Γαλλία και το επιτέλους διακηρυκτικό εγχειρίδιο Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, που περιγράφει, κατά κάποιον τρόπο για πάντα, αυτό που οφείλει να είναι μια εντελώς νέα πολιτική. Γύρω από αυτήν την διακηρυκτική δομή που διατυπώνει το «μανιφέστο» ενός κόμματος που δεν υπάρχει, αλλά το οποίο πρέπει να υπάρχει, ξεκινά μια άλλη ιστορία της πολιτικής. Ο Μαρξ θα επανέλθει, αντλώντας, 23 χρόνια αργότερα, τα διδάγματα μιας αξιοθαύμαστης προσπάθειας, από την οποία, για άλλη μια φορά, λείπει, πέρα από την ηρωική της άμυνα, η αποτελεσματική οργάνωση της διακηρυκτικής ενότητας της, δηλαδή της Παρισινής Κομμούνας.

Ο παγκόσμιος «κινηματισμός» καταλήγει σε ενισχυμένη διατήρηση της εξουσίας ή σε εντελώς επιφανειακές αλλαγές που μπορεί να αποδειχθούν χειρότερες

Φυσικά, οι συνθήκες μας είναι πολύ διαφορετικές! Πιστεύω όμως πως σήμερα όλα περιστρέφονται γύρω από την αναγκαιότητα τα αρνητικά συνθήματα και οι αμυντικές πράξεις να υποταχθούν τελικά σε ένα όραμα σαφές και συνεκτικό των δικών μας στόχων. Και είμαι πεισμένος ότι για να το πετύχουμε πρέπει οπωσδήποτε να θυμόμαστε αυτό που ο Μαρξ δήλωνε πως είναι η επιτομή της σκέψης του. Επιτομή επίσης αρνητική, αλλά σε τέτοια κλίμακα που να στηρίζεται σε μια μεγαλειώδη διακήρυξη. Πρόκειται για το σύνθημα «κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας». Με μια προσεκτικότερη ματιά, συνθήματα όπως «υπερασπίζουμε τις ελευθερίες μας» ή «όχι στην αστυνομική βία» είναι εντελώς συντηρητικά. Το πρώτο υπονοεί ότι έχουμε πραγματικές ελευθερίες να υπερασπιστούμε, ενώ το κεντρικό μας πρόβλημα θα έπρεπε να είναι πως χωρίς ισότητα, η ελευθερία αποτελεί φενάκη. Πώς θα μπορούσε ο χωρίς χαρτιά νομάς προλετάριος να πει ότι είναι «ελεύθερος» με την ίδια έννοια με τον δισεκατομμυριούχο που κατέχει την πραγματική εξουσία; Και πώς να φανταστεί κανείς, αν είναι συνεπής επαναστάτης, αν επιθυμεί έναν κόσμο αλλιώτικο από αυτόν που αμφισβητεί, πως η αστυνομία της εξουσίας μπορεί να είναι πάντα φιλική, ευγενική και ειρηνική; Το γενικό ενωτικό σύνθημα μπορεί άμεσα να είναι, διακηρυκτικά: Κολεκτιβοποίηση όλης της παραγωγικής διαδικασίας. Η ενδιάμεση αρνητική αναλογία του, με άμεσο πεδίο εφαρμογής, μπορεί να είναι: Κατάργηση όλων των ιδιωτικοποιήσεων που αποφάσισε το Κράτος από το 1986 και μετά. Ένα καλό σύνθημα τακτικής, θα μπορούσε να είναι: Καταλαμβάνουμε τις εγκαταστάσεις ενός πολύ σημαντικού τμήματος του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, της Επιτροπής συμμετοχών και μεταβιβάσεων, της διάφανης μάσκας της Επιτροπής ιδιωτικοποιήσεων, που συγκροτήθηκε το 1986. Και ας δημοσιοποιήσουμε ότι θα μείνουμε εκεί, μέχρι την κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής περιουσίας που να αφορά, άμεσα ή έμμεσα, σε κάποιο κοινωνικό αγαθό. Και μόνο με τη διάδοση αυτών των στρατηγικών και τακτικών στόχων, θα εγκαινιάζαμε μια άλλη εποχή, μετά από εκείνη των «αγώνων» των «κινημάτων» και των «διαμαρτυριών» των οποίων η αρνητική διαλεκτική εξαντλείται και μας εξαντλεί. Θα ήμασταν οι πρωτοπόροι ενός νέου μαζικού κομμουνισμού του οποίου το «φάντασμα», για να μιλήσουμε όπως ο Μαρξ, θα επέστρεφε για να στοιχειώσει όχι μόνο τη Γαλλία ή την Ευρώπη, αλλά τον κόσμο ολόκληρο.

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Αναγκαίοι στόχοι

ς τις 20 Δεκέμβρη 2020, 81,7 εκατομμύρια άνθρωποι παγκόσμια είχαν νοσήσει από κορονοϊό, 46,2 εκατομμύρια έχουν αναρρώσει (άγνωστο με τι μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία και τη λειτουργικότητά τους) και 1,78 εκατομμύρια είχαν πεθάνει. Και η πανδημία συνεχίζεται, με τον εξαιρετικά μεταδοτικό ιό να επελαύνει ανενόχλητος, σ’ ένα περιβάλλον όπου οι κυβερνήσεις και ιδιαίτερα πεισματικά η ελληνική κυβέρνηση, αρνούνται να οικοδομήσουν ασφαλείς συνθήκες πρόληψης και περίθαλψης για τους λαούς. Ο μηχανισμός της βαριάς νόσησης, όπου συμβαίνει, είναι εξαιρετικά περίπλοκος. Ο δε εμβολιασμός γενικότερα συνίσταται στην προσπάθεια να δημιουργηθούν συνθήκες κατά τις οποίες ο ανθρώπινος οργανισμός θα είναι σε θέση, ερχόμενος σε επαφή με τον ιό, να τον καταστρέφει, έχοντας ένα έτοιμο οπλοστάσιο από ειδικά αντισώματα και κύτταρα μνήμης. Αυτό, ιστορικά, έχει επιτευχθεί με τη χρησιμοποίηση ζωντανών εξασθενημένων ιών ή, τις τελευταίες δεκαετίες, τμημάτων ιών που συνήθως παράγονται στα εργαστήρια και εισάγονται στον οργανισμό μας με σκοπό την οικοδόμηση του εν λόγω οπλοστασίου. Τα συμβατικά εμβόλια, πλην των ανωτέρω, περιέχουν και διάφορες ουσίες-έκδοχα, με σκοπό τη συντήρηση αλλά και την ανοσοενίσχυση των εμβολίων. Τα συμβατικά εμβόλια έχουν, σπάνιες μεν υπαρκτές δε, ανεπιθύμητες ενέργειες. Αλλεργίες, πυρετικές αντιδράσεις, αναφυλακτικές αντιδράσεις. Ο ρόλος τους όμως στην εξαφάνιση ή τη σχεδόν εξαφάνιση ασθενειών όπως η ευλογιά, η πολιομυελίτιδα, η χρόνια ηπατίτιδα Β, η ιλαρά και πολλές άλλες, είναι ιστορικά αδιαμφισβήτητος. Τι είναι λοιπόν αυτό που έχει μετατοπίσει το κοινωνικό ενδιαφέρον και έχει μετατρέψει τον φόβο της νόσησης και του θανάτου σε ανεξέλεγκτο πανικό για πρόκληση πιθανής βλάβης από τα εμβόλια; Είναι σαφώς η δυσπιστία και η αμφισβήτηση ενός πολιτικού συστήματος που όχι μόνο δεν προστατεύει τον λαό αλλά τον βομβαρδίζει διαρκώς με άσφαιρα επικοινωνιακά πυρά. Είναι σαφώς η δυσπιστία και ο φόβος απέναντι στους μηχανισμούς του καπιταλιστικού κέρδους που βλέπουν και σε αυτήν την κρίση μια ευκαιρία. Είναι αυτοί οι φόβοι σε σωστή κατεύθυνση; Ολοφάνερα ναι αλλά υπάρχουν πολλές στρεβλώσεις στην πορεία, που οδηγούν κατευθείαν στο παλιό γνωστό αφήγημα: Δεν θέλω να ξέρω, όλοι κάτι μου κρύβουν, θέλω επιστροφή στην αθωότητα και τη φύση, θέλω επιστροφή στο «αμόλυντο» παρελθόν. Τα αρχέτυπα του φασισμού μας χτυπάνε την πόρτα…. Η θέση μου είναι ότι θα πρέπει να απαιτήσουμε να εμβολιαστεί ο λαός, δωρεάν και σε ασφαλείς συνθήκες. Έχοντας, βεβαίως, πλήρη επίγνωση για τα εξής: α) ότι προφανώς με σκοπό την κερδοφορία και προπληρωμένες από τις κυβερ-

Αφιέρωμα

Όλγα Κοσμοπούλου | Παθολόγος-Λοιμωξιολόγος

Μύθοι και πραγματικότητα περί εμβολίων και άλλων «δαιμονίων» ▸ Ο πανικός και ο φόβος προέρχονται, σε μεγάλο βαθμό, από τη δυσπιστία του λαού απέναντι σε κυβερνήσεις και εταιρείες

νήσεις οι φαρμακευτικές εταιρείες επιτάχυναν την εξέλιξη εμβολίων, β) ότι αν κατείχαν οι λαοί τα μέσα παραγωγής και την αντίστοιχη τεχνολογία, εάν καθόριζαν την κατεύθυνση της επιστημονικής έρευνας, ασθένειες όπως η HIV λοίμωξη θα μπορούσαν να είναι παρελθόν εδώ και καιρό και γ) ότι ιδιαίτερα η ελληνική κυβέρνηση «πουλάει» επικοινωνιακά το εμβόλιο για να καλύψει την εγκληματική της πολιτική των τελευταίων μηνών, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη ζοφερή αλλά και ενδιαφέρουσα πραγματικότητα. Και ορισμένες ακόμη αναγκαίες διευκρινήσεις: Α. Όχι, τα εμβόλια mRNA που κωδικοποιούν ένα μικρό κομμάτι κρίσιμης πρωτεΐνης κορονοϊού και, αφού παραχθεί η πρωτεΐνη, καταστρέφονται, δεν συνιστούν παρέμβαση στο ανθρώπινο γονιδίωμα. Οι ιοί είναι εξαιρετικά περίπλοκες μορφές ζωής που, στην περίπτωση που προσβάλλουν τον άνθρωπο, για να

Έχουμε απεγνωσμένη ανάγκη για υψηλής ποιότητας πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη

επιβιώσουν και να πολλαπλασιαστούν, χρησιμοποιούν τα ανθρώπινα κύτταρα. Ενσωματώνονται στα κύτταρα, οικειοποιούνται τα «μέσα παραγωγής» (κυρίαρχα τα ριβοσώματα, που βρίσκονται εκτός του πυρήνα του κυττάρου) και, αφότου οικοδομήσουν τα χρειαζούμενα μόρια, συγκροτούν νέα θυγατρικά ιϊκά σωμάτια και βγαίνουν από τα κύτταρα, συνήθως καταστρέφοντάς τα κατά την έξοδο. Κάποιοι DNA ιοί μπορούν να μπουν στον πυρήνα και να δώσουν τις εντολές δημιουργίας πρωτεϊνών από εκεί. Κανένας RNA ιός εκτός από τους ρετροϊούς (HIV και HTLV) δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Οι ιοί αυτοί, διαθέτουν ένα μοναδικό στο είδος του ένζυμο, την ανάστροφη τρανσκριπτάση, που τους δίνει αυτήν τη δυνατότητα. Ο κορονοϊός δεν διαθέτει αυτό το ένζυμο. Ας υποθέσουμε όμως, ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Τότε και τα 81,7 εκατομμύρια μολυσμένων συνανθρώπων μας που έχουν δεχτεί υπερπληθώρα κορονοϊών στο σώμα και στα κύτταρά τους, έχουν ήδη μεταλλαγμένο DNA! Β. Όχι, τα εμβόλια δεν προκαλούν νόσο Covid-19. Προκαλούν απομίμηση νόσου σε μικρό ποσοστό ανθρώπων, με μυαλγίες, πυρετικές αντιδράσεις, κακοδιαθεσία, λεμφαδενοπάθεια. Μπορεί σπανίως να είναι σοβαρά, όμως δεν έχουν καμιά σχέση με τη δύσπνοια, τη διασωλήνωση, την κυκλοφορική καταπληξία, το θάνατο, που προκαλεί η ίδια η νόσηση. Και, μετά την ολοκλήρωση του εμβολιασμού, προφυλάσσουν σε σημαντικό ποσοστό. Δεν ξέρουμε για πόσο. Δεν θα σταματήσουμε να έχουμε πανδημία τους αμέσως επόμενους μήνες. Δεν θα σταματήσουμε να έχουμε απεγνωσμένη ανάγκη για υψηλής ποιότητας πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη. Γ. Ναι, τα εμβόλια προκαλούν –σπανιότατα– αναφυλαξία. Θα διεκδικήσουμε ασφάλεια κατά τη διεξαγωγή τους; Ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, χώρους, υλικοτεχνική υποδομή; Πρωτοβάθμια περίθαλψη; Αν έπρεπε να μας έχει διδάξει κάτι η πανδημία, είναι ότι θα πρέπει να οικοδομηθεί άμεσα ένα πλέγμα διεκδικήσεων που να ξεκινάει από την παύση της βίαιης καταπάτησης και καταλήστευσης του περιβάλλοντος, της καταπίεσης των άλλων μορφών ζωής στον πλανήτη αλλά και την απαίτηση της εξάλειψης των απάνθρωπων συνθηκών ζωής της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων, εντός και εκτός των καπιταλιστικών μητροπόλεων. Αν έπρεπε να μας έχει διδάξει κάτι η πανδημία, είναι ότι απαιτείται άμεση κήρυξη κοινωνικού πολέμου μέχρις εσχάτων, για τη διεκδίκηση των χαμένων μας εδαφών, του χαμένου μας πλούτου, της χαμένης μας ολόκληρης ζωής σε αρμονία με τα άλλα έμβια όντα και το περιβάλλον. Σε μια τέτοια δύσκολη πορεία, ο ασφαλής εμβολιασμός θα πρέπει να είναι στα άμεσα αιτήματά μας, η κοινωνικοποίηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, η κατάκτηση των μέσων παραγωγής της γνώσης και της επιστήμης στους στόχους μας.

Πολιτική

ην ανάγκη για μαζικό πολιτικό κίνημα αντίστασης και ανατροπής των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και της κυβερνητικής πολιτικής το αμέσως επόμενο διάστημα και τον σχεδιασμό για την ανάδειξη, συσπείρωση και συγκρότηση πρωτοπόρων αγωνιστικών, αντικαπιταλιστικών, κομμουνιστικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα, υπογραμμίζει η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, που συνεδρίασε στις 20 Δεκέμβρη. «Η πανδημία μετατρέπεται από τις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις διεθνώς σε ευκαιρία προώθησης ακόμη μιας σειράς αντιδραστικών-αντιλαϊκών μέτρων. Η επόμενη ημέρα της πανδημίας θα βρει τους λαούς να αντιμετωπίζουν νέα κύματα αναδιαρθρώσεων εφάμιλλης έντασης με αυτά των μνημονιακών χρόνων και αυτή τη φορά πάνω σε μια ήδη άσχημη κληρονομημένη κατάσταση για τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα», τονίζεται στην Απόφαση της Π.Ε. (ολόκληρη στο www.narnet.gr). Η μάχη ενάντια στην εγκληματική κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας παραμένει στην πρώτη γραμμή για το λαϊκό κίνημα και τις πρωτοπόρες δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής αριστεράς. Η Π.Ε. τονίζει πως «τo lockdown απέτυχε να αντιμετωπίσει και να τιθασεύσει την πανδημία» καθώς «έχει ταξική, αντεργατική στόχευση, είναι επιλεκτικό, προσαρμοσμένο στις προτεραιότητες, τη στρατηγική, τις αναδιαρθρώσεις και τα όρια του διεθνοποιημένου, ολοκληρωτικού καπιταλισμού και του αστικού κράτους. Έβαλε την καπιταλιστική οικονομία, τις επιδιώξεις του ελληνικού καπιταλισμού και τις ανάγκες του αστικού κράτους πάνω από την υγεία, την ελευθερία και την εκπαίδευση του πληθυσμού». Η Απόφαση πραγματοποιεί συγκεκριμένο απολογισμό των τριών μεγάλων μαχών (Πολυτεχνείο, απεργία 26/11, 6 Δεκέμβρη), όσον αφορά την τακτική της κυβέρνησης, των πολιτικών δυνάμεων και την παρέμβαση της μάχιμης αντικα-

ΝΑΡ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Απόφαση Πολιτικής Επιτροπής

Μαζικό πολιτικό κίνημα αντίστασης και ανατροπής της αντιλαϊκής πανδημίας ▸ Κρίκος η κομμουνιστική συγκρότηση για αλλαγή συσχετισμών

πιταλιστικής Αριστεράς. Υπογραμμίζει πως η τοποθέτηση του ΝΑΡ και συνολικά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ «για σπάσιμο της απαγόρευσης ήταν υπεραναγκαία και τελικά καθοριστική για τη διεξαγωγή της μάχης και τη συγκρότηση ενός μπλοκ ενάντια στη κυβερνητική γραμμή», έτσι ώστε να μην περάσει η «σιγή νεκροταφείου». Η επιτυχία αυτή δεν δημιουργεί αυταπάτες για τη δυσκολία των συσχετισμών, καθώς και για το βαθύτερο χαρακτήρα της επίθεσης του κεφαλαίου. Η Π.Ε. του ΝΑΡ σημειώνει πως ακριβώς γι’ αυτό απαιτείται να «ανασυγκροτηθούν - αναπτυχθούν όλα τα όπλα για την αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Αναβαθμίζεται η προσπάθεια για στρατηγική προγραμματική ανασυγκρότηση σε σύγχρονη κομμουνιστική κατεύθυνση

των μάχιμων δυνάμεων και πρωτοποριών της αριστεράς και του κινήματος και συνολικά ο προσανατολισμός για συσπείρωση των πρωτοποριών σε όλα τα επίπεδα. Δεν πρόκειται να σταθούμε ως επαναστατικό ρεύμα αν δεν επιδιώξουμε με μάχιμο, ταχύ και συνειδητό τρόπο να υπερβούμε τη μέχρι τώρα πολιτική-θεωρητική μας συγκρότηση και την υπαρκτή μας κοινωνική αναφορά και γείωση. Η νέα φάση και η επίθεση του συστήματος δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με πολιτικό, οργανωτικό και κινηματικό business as usual». Ως «πρωταρχικό βήμα, το σημείο κρίκος που μπορεί να ξεδιπλώσει όλη την αλυσίδα» ξεχωρίζει η αποφασιστική προώθηση της πρωτοβουλίας του νέου προγράμματος και κόμματος κομμουνιστι-

κής απελευθέρωσης, όπου η Απόφαση περιλαμβάνει συγκεκριμένους στόχους και βήματα. Η πορεία συγκρότησης της στρατηγικής πρωτοπορίας είναι «απαραίτητη προϋπόθεση για την επείγουσα αναβάθμιση της πολιτικής πρότασης του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράμματος και μετώπου για συνολική σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Με εμβάθυνση της προγραμματικής αλλά και της πολιτικής τακτικής ανεξαρτησίας από την αστική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΜέΡΑ 25. Με στόχο την αλλαγή των συσχετισμών που θα προωθεί/επιβάλει στην πράξη την κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων στο μαζικό κίνημα και όχι την προσκόλληση στις ρεφορμιστικές τάσεις. Στην κατεύθυνση αυτή, το ΝΑΡ θα καταθέσει πρόταση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στο ευρύτερο δυναμικό της αντικαπιταλιστικής αριστεράς». Επίσης, το ΝΑΡ θα συμβάλλει σε πρωτοβουλίες κοινής δράσης των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς και του κινήματος για την εκδήλωση μαζικών αγώνων του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, για την ανατροπή της επικίνδυνης υγειονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, διεκδίκησης των αιτημάτων εργαζομένων και ανέργων, απόκρουσης των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων, ακύρωσης των αντιδραστικών μέτρων κατά των πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων στον αγώνα, καθώς και σε πεδία όπως το προσφυγικό και η αντιπολεμική δράση.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΝΑΡνΚΑ

Ελπιδοφόρα σημάδια, καλύφθηκε το 45% του πλάνου

ετική ανταπόκριση βρίσκει το κάλεσμα της έκτακτης οικονομικής εξόρμησης ΝΑΡ και νΚΑ, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν συλλογικά τα δικαστικά έξοδα και τα πρόστιμα για αγωνιστική δράση. Μόνο από 17 Νοέμβρη μέχρι 6 Δεκέμβρη μέλη και φίλοι του ΝΑΡ και της νΚΑ έχουν επιβαρυνθεί με 14 διώξεις και 48 πρόστιμα, συνολικού ύψους 17.100 ευρώ. Ο πρώτος στόχος είναι η ακύρωση των προστίμων, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι καθαρό πως κανείς αγωνιστής/στρια δεν θα είναι μόνος/η. Άρα ο πήχης των οικονομικών αναγκών ανεβαίνει πιο ψηλά. Καθώς ολοκληρώνεται ο πρώτος μήνας της οικονομικής εξόρμησης, υπάρχουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα, αφού έχει συγκεντρωθεί το 45% του πλάνου. Τον επόμενο μήνα θα ενταθούν οι προσπάθειες για τη συγκέντρωση όλου

του απαιτούμενου ποσού για τα πρόστιμα και τα δικαστικά έξοδα. «Είναι πολλά αυτά ακόμα που μένει να γίνουν για να φτάσει το μήνυμα της οικονομικής εξόρμησης παντού. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε για τις συλλογικές ενισχύσεις των εργαζομένων της Ασπροφώς και του Σωματείου Εργαζομένων στο ΚΑΠΕ. Είναι συγκινητικές οι προσφορές των 5 και 10 ευρώ και τα μηνύματα από δεκάδες φίλους, οι ακόμα μεγαλύτερες εισφορές από γνωστούς και άγνωστους, καθώς και από μετανάστες. Επίσης, έχουν ξεχωριστή σημασία οι προσφορές από εργαζόμενους στα νοσοκομεία που αυτή την περίοδο δίνουν σκληρή μάχη», σημειώνεται από μέλη της Οικονομικής Επιτροπής του ΝΑΡ, αναφέροντας πως υπάρχουν πολλές ενισχύσεις και από ευρύτερο κόσμο, δείγμα της μεγάλης ευαισθητοποίησης

αλλά και του αυξημένου κύρους από τη δράση της οργάνωσης. «Με τη δύναμη της αλληλεγγύης μπορούμε να τα καταφέρουμε, να μην περάσει η οικονομική τρομοκρατία της κυβέρνησης και ο στραγγαλισμός της πολιτικής Συγκινητικές δράσης», τονίζουν. συλλογικές προσφορές Οικονομική ενίσχυση μπορεί να δοθεί στα μέλη από εργαζόμενους του ΝΑΡ και της νΚΑ με σε επιχειρήσεις χρήση κουπονιών ή με κατάθεση στο λογαριασμό της και νοσοκομεία Εθνικής Τράπεζας με IBAN GR6301101510000015100178175, Δικαιούχος: Μαρξιστικό Πολιτιστικό Εργαστήρι, με την ένδειξη «για οικονομική εξόρμηση» και όνομα ή συλλογικότητα.

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ΕΠΙ • κοινωνία Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Οι ακριβές λίστες της σκηνοθετημένης επικοινωνίας

από τις κάμερες

ανέρχεται σε 18,5 εκατ. ευρώ και προβλέπει τη διάθεση διαφημιστικών κονδυλίων στα ΜΜΕ με κριτήρια τηλεθέασης, ακρόασης και απήχησης. Έρχεται να προστεθεί στις δυο πρώτες λίστες Πέτσα, 11 και 9 εκατ. ευρώ αντίστοιχα, που δόθηκαν τον Μάρτιο και τον Μάιο του περασμένου έτους και στα 2 εκατ. ευρώ που έδωσε ο ίδιος στους σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας τον περασμένο Νοέμβριο. Συνολικά, λοιπόν, η κυβέρνηση ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ κρίνεται η υπόθεση Μητσοτάκη σε δέκα μήνες της διανομής Τύπου μέσω του Πραχαρίζει στα μίντια περισσόκτορείου «Άργος» από την Επιτροπή τερα από 40 εκατ. ευρώ, με Ανταγωνισμού. Η εισήγηση που μόνο στόχο την εξαγορά της δόθηκε στη δημοσιότητα καταγράολοκληρωτικής τους στήφει αρκετές παραβιάσεις, κυρίως ριξης στις ολοκληρωτικές στις συμβάσεις που υπογράφει το πρακτικές διαχείρισης της Πρακτορείο με τους υποδιανομείς πρωτόγνωρης κρίσης. Αυτό που πληρώνει και τις εκδοτικές επιχειρήσεις και τα αδρά το καθεστώς Μητσοσυμβόλαια αποκλειστικότητας και τάκη στα ΜΜΕ είναι η καπροτείνει πρόστιμα. Η εισήγηση δεν τασκευή μιας ανύπαρκτης είναι δεσμευτική για την Επιτροπή πολιτικής και κοινωνικής και η απόφαση της θα ανοίξει το επικαιρότητας, με πρωταζήτημα της διανομής εφημερίδων. γωνιστή την κυβέρνηση και τη δράση της σε πολλαπλά σκηνοθετημένα σόου, χωρίς καν κομπάρσους. Είναι η ολοκληρωτική χειραγώγηση και παραπληροφόρηση, με την

Καμία έκπληξη από την τέταρτη κατά σειρά χρηματοδοτική «ένεση» της κυβέρνησης στα μίντια που τέθηκαν, από την αρχή της πανδημικής κρίσης, στην υπηρεσία της χειραγώγησης του Μαξίμου. Η νέα λίστα Κικίλια, υπογεγραμμένη την παραμονή των Χριστουγέννων,

Η ΔΙΑΘΕΣΗ των 40 και πλέον εκατ. ευρώ στα μίντια προϊδεάζει για ένα πιθανό εκλογικό σενάριο που διακινείται το τελευταίο διάστημα. Εκτίμηση που επιβεβαιώνεται και από μια πέμπτη «λίστα» διανομής διαφήμισης, του υπουργείου Εσωτερικών. Μέσα στα Χριστούγεννα προκηρύχθηκαν δυο διαγωνισμοί για το ποσό των 3 εκατ. ευρώ που θα διαθέσει το υπουργείο, με στόχο να προβάλλει τη δυνατότητα των ομογενών να ψηφίσουν στον τόπο κατοικίας τους.

ΤΑ 2,7 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ προβλέπεται να διανεμηθούν στα ξένα μίντια, ενώ 300 χιλιάδες ευρώ θα δοθούν σε εγχώρια ΜΜΕ. Το δεδομένο ότι ο νόμος ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2019 και η επικοινωνιακή προβολή τους γίνεται τους πρώτους μήνες του 2021, αρκεί για να φωτιστεί ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης. Εξάγει πλέον το μοντέλο «μπουκώματος» ΜΜΕ για την εξασφάλιση της θετικής προβολής της και στα ξένα Μέσα.

εξαφάνιση της πραγματικότητας που βιώνει ο ελληνικός λαός. Οι υπηρεσίες προπαγάνδας, η λογοκρισία, η εξαφάνιση κάθε είδους κριτικής αναφοράς στα πεπραγμένα της κυβέρνησης, η διασπορά ψευδών ειδήσεων και η αγιογράφηση του πρωθυπουργού, προσφέρθηκαν απλόχερα από την πλειονότητα των ΜΜΕ, κυρίως από τους ολιγάρχες της τηλεόρασης. Παρατηρείται η λειτουργία ενός ιδιότυπου μοντέλου «συνεταιρισμού» ανάμεσα στους ιδιοκτήτες πανελλαδικών καναλιών και ανώτατων στελεχών τους με το κυβερνητικό σύστημα, ενώ στον «συνεταιρισμό» προσχώρησαν και οι κεντρικές ιστοσελίδες ενημέρωσης, οι οποίες απαιτούν ένα ξεροκόμματο της συναλλαγής. Η κυβέρνηση πληρώνει αδρά τους τηλεοπτικούς σταθμούς, ενώ επιπλέον ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις τους, όπως αποδείχθηκε με τις ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου για την τηλεόραση, το οποίο θα έρθει στη Βουλή στις 15 Γενάρη. Οι καναλάρχες είναι διπλά ωφελούμενοι. Όχι μόνο πληρώνονται αλλά επιβεβαιώνουν την ισχύ τους ως καθοριστικοί παράγοντες στη διατήρηση της κυβερνητικής εξουσίας.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Στο προσκήνιο της επικαιρότητας έρχεται για ακόμη μία φορά το ζήτημα της στράτευσης των γυναικών, μέσω της συμμετοχής τους –αρχικά– στην εθνοφυλακή. Η κυβέρνηση της ΝΔ, με την συμβολή της ακροδεξιάς Ελληνικής Λύσης, επιτίθεται στις γυναίκες και επιχειρεί να τις εντάξει ως κρέας στα κανόνια των πολεμικών της τυχοδιωκτισμών. Πρόκειται για ακόμη ένα βήμα στην συνολικότερη στρατιωτικοποίηση που επιχειρείται εδώ και καιρό με πολύ συστηματικό τρόπο και η οποία έχει ως βασική επιδίωξη την μετατροπή της Ελλάδας σε Ισραήλ των Βαλκανίων. Βασικός πρωταγωνιστής των πολεμοκάπηλων και μιλιταριστικών αυτών σχεδιασμών είναι ο υφυπουργός Άμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής, με προϋπηρεσία στα ζητήματα της εθνοφυλακής ως αρχηγός ΓΕΣ, όταν στο υπουργείο Άμυνας βρισκόταν ο αρχηγός του εθνικιστικού κόμματος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος. Τώρα τον ρόλο «λαγού» στην κούρσα της στρατιωτικοποίησης

Θέλουν τις γυναίκες στα χακί! ▸ Η κυβέρνηση θέλει να ικανοποιήσει ένα από τα βασικά αιτήματα του στρατιωτικού κατεστημένου έχει αναλάβει ο… κάτοχος επιστολών του Χριστού, ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης Κ. Βελόπουλος! Συγκεκριμένα, ο Κ. Βελόπουλος κατέθεσε επερώτηση στη Βουλή με θέμα «Ελληνίδες που ζουν στα ακριτικά νησιά μας ζητούν συμμετοχή στην Εθνοφυλακή της πατρίδας μας», στην οποία έσπευσε να απαντήσει ο υφυπουργός Άμυνας. «Στο πλαίσιο της αναβάθμισης του θεσμού της εθνοφυλακής το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σε συνεργασία με το ΓΕΣ, εξετάζει τη δυνατότητα να υπηρετούν γυναίκες σε εθελοντική βάση στην εθνοφυλακή και υπό συγκεκριμέ-

νες προϋποθέσεις», τόνισε ο Αλκιβιάδης Στεφανής και τα συστημικά ΜΜΕ φρόντισαν το θέμα να πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο άρθρο 2 του ν.1295/1982 (Α’ 126) «Περί Εθνοφυλακής», έχει προβλεφθεί ότι οι μονάδες εθνοφυλακής επανδρώνονται με προσωπικό από τον ενεργό στρατό, από την εφεδρεία των τριών κλάδων των ενόπλων δυνάμεων εφόσον δεν υπηρετεί και από προσωπικό που δεν έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Η κυβέρνηση θέλει να εκμεταλλευτεί το καλλιεργούμενο κλίμα

«εθνικών κινδύνων» προκειμένου να ικανοποιήσει ένα από τα βασικά αιτήματα του στρατιωτικού κατεστημένου: Την ένταξη των φτωχών γυναικών στον στρατό. Παράλληλα, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι προωθείται άμεσα και η αύξηση της στρατιωτικής θητείας. Οι σχεδιασμοί αυτοί κατά της νεολαίας ανδρών και γυναικών βρίσκουν την προέκταση τους και στην υλοποίηση νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων αρκετών δισ. ευρώ που υλοποιεί η κυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ. Να σταθούμε ενωμένοι και μαχητικά απέναντι στα πολεμοχαρή σχέδιά τους, τον εθνικισμό, τον φασισμό και τον ρατσισμό, στην κυβερνητική πολεμοκαπηλεία και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που φέρνουν την καταστροφή και την προσφυγιά, πόνο και αίμα! Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» δεν θα σταματήσει να το φωνάζει: Δεν πολεμάμε, δεν καταστέλλουμε για ελληνική ολιγαρχία, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ.

Κοινωνία Θοδωρής Μαγκλάρας

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

«Δώρο» καταστολής και βίας

για τους εστιακούς φοιτητές

κυβέρνηση, σε συνέχεια της κατασταλτικής της εκστρατείας, προχώρησε τις πρωινές ώρες της Τετάρτης, σε μία εκτεταμένη επιχείρηση δήθεν «εκκαθάρισης» της Α΄ Φοιτητικής Εστίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΦΕΠΑ) από το εμπόριο και τη διακίνηση ναρκωτικών. Πάνοπλες δυνάμεις των ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, ΔΡΑΣΗ,ΥΜΕΤ, ΕΚΑΜ, της δίωξης και της ασφάλειας εισέβαλαν σε δωμάτια, χώρους πολιτιστικών ομάδων και συλλογικοτήτων προκαλώντας σημαντικές φθορές και προσαγάγοντας άτομα μέσα στο χώρο των εστιών. Η χυδαία πρόφαση περί πάταξης της διακίνησης ναρκωτικών είναι τουλάχιστον προκλητική, τη στιγμή που η ΕΛΑΣ συνειδητά σωπαίνει μπροστά στις καταγγελίες του Συλλόγου Οικοτρόφων για το ζήτημα όλο το προηγούμενο διάστημα. Γίνεται σαφές πλέον –και στους πιο καλόπιστους– ότι η πολιτική της καταστολής έρχεται για να επιβάλλει με την υπογραφή του αστικού κράτους την υποταγή και τη συναίνεση στα σχέδια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Η νεολαία, πολύ στοχευμένα, μπαίνει στο στόχαστρο και γίνεται ο αποδέκτης μιας ολοένα εντεινόμενης επίθεσης, η επιτυχία της οποίας εξασφαλίζεται με τη νόμιμη βία του κράτους και τα κάθε λογής πολύχρωμα στρατιωτάκια του. Η φοιτητική εστία δεν επιλέχθηκε τυχαία αλλά στοχοποιήθηκε λόγω της πρόσφατης ενεργής δράσης του Συλλόγου Οικοτρόφων, ο οποίος κόντρα στις απειλές και τους εκβιασμούς της διοίκησης και της Πρυτανείας, αγωνίστηκε μαχητικά και αποτέλεσε εστία διεκδίκησης και αντίστασης μέσα στο καθεστώς της διαρκούς πολιτικής «καραντίνας». Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο, άλλωστε, έχουν καταστήσει σαφές ότι η επίθεση απευθύνεται πρωτίστως στους πιο σκληρά πληττόμενους, στα πιο ταξικά κομμάτια της νεολαίας, που είναι οι εστιακοί, κατεύθυνση που αποκρυσταλλώνεται πρακτικά –μεταξύ άλλων– με τη μείωση των δαπα-

Καταδρομική εισβολή στη Φοιτητική Εστία του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΦΕΠΑ) στου Ζωγράφου πραγματοποίησαν τα ξημερώματα της Τετάρτης πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις, προχωρώντας σε καταστροφές στο κτίριο αλλά και σε προσαγωγές ατόμων. νών για τη φοιτητική μέριμνα κατά 39% σύμφωνα με τον νέο προϋπολογισμό. Η επιχείρηση της ΕΛΑΣ δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένη από το συνολικό σχέδιο καταστολής των νεολαιίστικων αγώνων και των εστιών αντίστασης για τη διάλυση των οποίων προετοιμάζεται και η ίδρυση ειδικού σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας. Προφανώς, οι δυνάμεις καταστολής –και ειδικά ένα τέτοιο σώμα– εκείνο που έρχονται να κάνουν είναι να

καταστείλουν βάναυσα κάθε ίχνος αμφισβήτησης, συλλογικότητας και αγώνα, μεταλλάσσοντας τα πανεπιστήμια σε απονεκρωμένους χώρους στείρας μετάδοσης πληροφοριών. Μέσα και μπροστά στη σκληρότερη υγειονομική και οικονομική κρίση που έρχεται, το αστικό κράτος προσπαθεί να οχυρωθεί προκαταβολικά απέναντι στη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, επενδύοντας στην καταστολή και την αστυνομοκρατία. Προτεραιότητα προφανώς είναι η νεολαία και

Άμεση κινηματική απάντηση με συγκέντρωση διαμαρτυρίας την ίδια μέρα στην εστία

νΚΑ: «Έξω η αστυνομία από τις σχολές!» «Η σημερινή επιχείρηση δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά αποτελεί συνέχεια της επίθεσης και της κατασταλτικής εκστρατείας της κυβέρνησης και του κεφαλαίου απέναντι στην αγωνιζόμενη νεολαία και ειδικά στα πιο ταξικά κομμάτια που είναι οι εστιακοί φοιτητές», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ), καταγγέλλοντας την απαράδεκτη εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων. «Η αγωνιζόμενη νεολαία και ειδικά οι εστιακοί φοιτητές, που μέσα στην πανδημία δημιούργησαν μία πραγματική εστία αγώνα, δεν τρομοκρα-

τείται ούτε θα σταματήσει να αγωνίζεται. Το προηγούμενο διάστημα έσπασε την πολιτική απαγόρευση της κυβέρνησης και διεκδίκησε τα αυτονόητα κόντρα στην ολοένα εντεινόμενη κατασταλτική μανία. Το ίδιο θα κάνει και τώρα ισχυροποιώντας τον αγώνα της και τις συλλογικές της διαδικασίες, υψώνοντας τείχη στην απάνθρωπη πολιτική του κεφαλαίου και διεκδικώντας στο σήμερα το δικαίωμά τους να σπουδάσουν, δωρεάν σίτιση και στέγαση, υγεία, παιδεία και ζωή στο ύψος των σύγχρονων αναγκών της», καταλήγει.

το φοιτητικό κίνημα που με τις οργανωμένες δομές και την αγωνιστική τους διάθεση ανέκαθεν αποτελούσαν και αποτελούν ζωντανό παλμό αντίστασης και αγώνα, πυροδοτώντας ευρύτερες κοινωνικές εξελίξεις. Εκτός από τα εξόφθαλμα γεγονότα, σημασία έχει να σταθούμε σε δύο ακόμα σημεία. Πρώτον, στη στάση των δημοσίων αλλά και της πλειοψηφίας των ιδιωτικών ειδησεογραφικών μέσων, τα οποία μέχρι τη δημοσίευση της καταγγελίας των εστιακών φοιτητών παρέμειναν υπόπτως σιωπηλά, ενώ σε διάστημα λίγων λεπτών μετά από αυτήν έσπευσαν (σαν να είχαν έτοιμη απάντηση) να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα υπό το παραμορφωτικό πρίσμα της ΕΛΑΣ. Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει με την αλλαγή του τρόπου και του σκοπού με την οποία το κράτος και η αστυνομία εισβάλλουν στο πανεπιστημιακό άσυλο. Σε αντίθεση με τα περσινά γεγονότα (π.χ. ΑΣΟΕΕ), στις φετινές επεμβάσεις και ειδικά στις φοιτητικές εστίες βλέπουμε μία «προληπτική» καταστολή. Ένα είδος καταστολής που δεν έρχεται να σβήσει μια «φωτιά» αλλά επιχειρεί πολύ προσεκτικά να εξαφανίσει κάθε υπόνοια «σπίθας» πριν εκείνη προλάβει καν να γεννηθεί. Στην «παραφωνία» του αγώνα των εστιακών, ο αντίπαλος είδε μία τέτοια «σπίθα» και γι’ αυτό λίγες μέρες μετά προσπάθησε –πρωτοφανώς αθόρυβα– να τη σβήσει, εκφοβίζοντας με τον πλέον τραμπούκικο τρόπο τους εστιακούς φοιτητές. Οι προεκτάσεις και τα συμπεράσματα αυτής της «διττής» καταστολής για τη σχέση κράτος-κίνημα είναι πραγματικά απεριόριστα και τρομερά ενδιαφέροντα. Σε κάθε περίπτωση, το βέβαιο είναι ότι όσο η επίθεση οξύνεται η «διαλεκτική αντίθεση» από τη μεριά του κινήματος θα οδηγεί στη δημιουργία ολοένα περισσότερων τέτοιων «σπιθών» που θα διεκδικούν αξιοπρεπή παιδεία, υγεία και ζωή και τις οποίες καμία πανεπιστημιακή αστυνομία δε θα μπορεί να καταστείλει προκαταβολικά.

εκίνησε δειλά ως συζήτηση, ταυτόχρονα περίπου με τις πρώτες επιτυχημένες δοκιμές των εμβολίων κατά του κορονοϊού, για να εξελιχθεί σήμερα σε πρώτη προτεραιότητα για το αμέσως επόμενο διάστημα. Ο λόγος για το «υγειονομικό διαβατήριο», το οποίο, όπως όλα δείχνουν, περισσότερο θα αποτελεί «υγειονομική ταυτότητα», καθώς προβλέπεται να χρησιμοποιείται ευρέως και εντός συνόρων. Τι είναι η υγειονομική ταυτότητα; Στην ουσία πρόκειται για μία βεβαίωση εμβολιασμού, σε έντυπη ή ψηφιακή μορφή, η οποία πιθανότατα σύντομα θα καταστεί απαραίτητη σε πολλές περιοχές του δυτικού τουλάχιστον κόσμου για μια σειρά κοινωνικές λειτουργίες, από τα ταξίδια με αεροπλάνο μέχρι τη διασκέδαση. Στις ΗΠΑ, ίσως ακόμα και για την εργασία. Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ του CNN Business, ο τεχνολογικός κολοσσός της IBM αναπτύσσει εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα στην οποία θα καταχωρούνται σχετιζόμενα με τον κορονοϊό ιατρικά δεδομένα, όπως η βεβαίωση εμβολιασμού. Τα δεδομένα αυτά θα κωδικοποιούνται σε έναν QR code, ενώ η εν λόγω εφαρμογή θα δίνει στις επιχειρήσεις ή τους οργανισμούς που την χρησιμοποιούν τη δυνατότητα να ζητούν την καταχώρηση και πιο ευαίσθητων στοιχείων, όπως δεδομένα θερμομετρήσεων ή τα αποτελέσματα διενεργηθέντων τεστ για κορονοϊό. Στο μεταξύ, κάποιες από τις μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρείες παγκοσμίως, όπως οι Cathay Paciﬁc, JetBlue, Lufthansa, Swiss Airlines, United Airlines και Virgin Atlantic συνεργάζονται με την πλατφόρμα Common Trust Network του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, η οποία δημιούργησε το CommonPass app, εφαρμογή που –επίσης υπό τη μορφή QR code– θα σκανάρεται στα αεροδρόμια, προκειμένου να εξακριβωθεί αν ο εκάστοτε ταξιδιώτης έχει εμβολιαστεί. Πέραν των αεροπορικών μετακινήσεων, οι υγειονομικές ταυτότητες πιθανό-

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Κοινωνία Γιώργος Μουρμούρης

ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Βιομετρικός «μεγάλος αδελφός» δυσφημεί το εμβόλιο για τον κορονοϊό ▸ Πιθανά κοινωνικά «προνόμια» ενισχύουν τον ανορθολογισμό

τατα θα απαιτούνται για την είσοδο σε χώρους συναυλιών, στάδια, κινηματογράφους, ακόμα και χώρους εργασίας. Στις ΗΠΑ, με απόφασή της στις 16 Δεκεμβρίου, η Επιτροπή για την Ίση Πρόσβαση στην Εργασία (Equal Employment Opportunity Commission - EEOC), ανεξάρτητη αρχή ιδρυθείσα από το Κογκρέσο, όρισε ότι οι εργοδότες μπορούν να απαιτήσουν από τους εργαζόμενούς τους να εμβολιαστούν ως προϋπόθεση για να δουλέψουν, με μόνη εξαίρεση την αδυναμία για αντικειμενικούς και ιατρικούς λόγους ή σοβαρά θεμελιωμένη θρησκευτική αντίρρηση. Στη «δική μας» πλευρά του Ατλαντικού, η γαλλική κυβέρνηση προωθεί νομοθετική ρύθμιση η οποία θα επιτρέπει την επιβολή περιορισμού μετακίνησης στοχευμένα

ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

σε πολίτες που δεν έχουν εμβολιαστεί σε περιόδους «υγειονομικής έκτακτης ανάγκης». Στη Γερμανία, μέχρι στιγμής η ομοσπονδιακή κυβέρνηση τάσσεται κατά της σύνδεσης του εμβολιασμού με οποιουδήποτε είδους «προνόμιο», με τον υπουργό Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ, ωστόσο, να αφήνει να εννοηθεί ότι οι επιχειρήσεις θα μπορούν να θέτουν τους δικούς τους κανόνες. Στην Ισπανία, ο υπουργός Υγείας ανακοίνωσε ότι τα άτομα που θα αρνηθούν να εμβολιαστούν θα ενταχθούν σε ένα ειδικό μητρώο το οποίο θα κοινοποιείται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ιταλία έχει ανοίξει η συζήτηση περί υποχρεωτικού εμβολιασμού, ενώ στην Ελλάδα ήδη χορηγείται «πιστοποιητικό εμβολιασμού», με τη μορφή απλής βεβαίωσης, σε όσους λαμβάνουν το εμ-

βόλιο — το οποίο μετά τη δεύτερη δόση θα δίνεται και σε ψηφιακή μορφή. Όπως φαίνεται, λοιπόν, οι κυβερνήσεις των κρατών, του δυτικού τουλάχιστον κόσμου, σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα του εμβολιασμού με τρόπο παρεμφερή του πώς διαχειρίστηκαν την πανδημία: Αφενός, μεταβιβάζοντας την ευθύνη ατομικά στον καθένα, απεκδυόμενες οποιαδήποτε υποχρέωση να πείσουν για την ασφάλεια του εμβολίου και τα οφέλη του μαζικού εμβολιασμού. Αφετέρου, εισάγοντας υπό το πρίσμα της τεχνοκρατικής «ουδετερότητας» την προϋπόθεση παραχώρησης ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, που πλέον ξεφεύγουν από πληροφορίες μετακίνησης και φτάνουν στα βιομετρικά στοιχεία, ως προϋπόθεση για μια στοιχειώδη κοινωνική ζωή. Τη διαδικασία αυτή πιθανότατα θα περιπλέξουν οι εν εξελίξει εμπορικοί και διακρατικοί ανταγωνισμοί, καθώς δημοσιεύματα ήδη σημειώνουν ότι η αναγνώριση ενός ανθρώπου ως εμβολιασθέντα θα συνδέεται με το ποιο εμβόλιο έλαβε. Πέραν του προφανούς ζητήματος της γιγάντωσης της κρατικής και επιχειρηματικής εξουσίας επί της ζωής, υγείας και ελευθερίας εκατομμυρίων ανθρώπων, η σύνδεση του εμβολιασμού με κοινωνικά «προνόμια» δυσφημεί το ίδιο το επιστημονικό επίτευγμα του εμβολίου, ενισχύοντας τα ρεύματα ανορθολογισμού που ανθίζουν με φόντο την πολιτική εκμετάλλευση της πανδημίας από κράτη, κυβερνήσεις και επιχειρηματικούς κολοσσούς.

Θεοπίστη Καπέτα

Αμετανόητοι φασίστες κατά ανήλικων προσφυγόπουλων

πίθεση σε δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων προσφυγόπουλων στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε το βράδυ των Χριστουγέννων. Μια ομάδα περίπου δέκα ατόμων προσέγγισε τη δομή, στην οποία στεγάζονται παιδιά ηλικίας μόλις 12-15 ετών, φώναξε ρατσιστικά συνθήματα και κρατώντας μαχαίρια, καδρόνια και σιδηρολοστούς εισέβαλε στον χώρο. Το φασιστικό τους μένος ήταν τέτοιο που, αφού έσπασαν τον φράκτη, χτύπησαν τέσσερα παιδιά, εκ των οποίων το ένα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Δύο από τους δράστες, ένας πατέρας μαζί με τον ανήλικο γιο του, συνελήφθησαν λίγο αργότερα. Ο πατέρας μάλιστα δεν σταμάτησε τους τραμπουκισμούς, καταθέτοντας εκδικητικά μήνυση σε ένα ασυνόδευτο ανήλικο 15 ετών. Όμως αφέθηκε ελεύθερος με τη δικαιολογία ότι η προ-

καταρκτική έρευνα βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο ρατσιστικό περιστατικό δεν ήταν το πρώτο στον δήμο Ωραιοκάστρου τα τελευταία χρόνια. Το 2016, ο τότε (και μέχρι πέρυσι) δήμαρχος Αστέρης Γαβότσης είχε κατηγορηθεί για υποκίνηση σε βία, καθώς είχε προτρέψει δημότη να «ανοίξει κεφάλια» για να μην εγκατασταθούν πρόσφυγες στην περιοχή. Παράλληλα, την ίδια χρονιά αλλά και το 2017 πλήθος γονέων, με καταλήψεις και κινητοποιήσεις, είχαν απαιτήσει να γίνει διαχωρισμός των παιδιών τους από τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Επίσης, το 2018 ακολούθησε ένα ακόμη συμβάν με οδηγό του ΟΑΣΘ, ο οποίος κατέβασε προσφυγόπουλα από το λεωφορείο, παρόλο που είχαν κάρτα απεριορίστων διαδρομών. «Δεν πρέπει να υπάρξει καμιά ανοχή, καμία

συγκάλυψη στην εγκληματική αυτή επίθεση [...]. Κανένας εφησυχασμός δεν χωράει. Η φασιστική απειλή μας αφορά όλους, όπως έδειξε η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, αφού το μαχαίρι του φασισμού δεν χτυπάει μόνο τον μετανάστη και τον πρόσφυγα», σημειώνει το ΝΑΡ Θεσσαλονίκης, ζητώντας παράλληλα τη σύλληψη όλων των δραστών. «Το δικαίωμα όλων των παιδιών στη ζωή με αξιοπρέπεια είναι αναφαίρετο. Καμιά συγκάλυψη της ρατσιστικής τρομοκρατικής επίθεσης!», σημειώνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Πολιτισμός Κυριάκος Νασόπουλος

εκαέξι ολόκληρα χρόνια παρόντες. Από τον χειμώνα του 2004 με τις πρώτες διασκευές τραγουδιών και μετέπειτα με τα δικά τους δυνατά πολιτικά τραγούδια σε «φολκ» και «ροκ» ήχους και με ελληνικό στίχο, συνυπάρχουν μαζί μας μέσα στο κίνημα — σε συναυλίες αλληλεγγύης, κινηματικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ οργανώσεων και συλλογικοτήτων. Όλη αυτήν την περίοδο οι Υπεραστικοί έχουν συνδεθεί με τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων, υπηρετώντας το πολιτικό και κοινωνικό τραγούδι. Γιατί, όπως έχουν δηλώσει παλιότερα και οι ίδιοι, «παίζουμε μουσική και τραγουδάμε, για να επικοινωνήσουμε, για να εκφραστούμε και να εκφράσουμε, για να προσπαθήσουμε “να σμίξουμε” –όπως γράφει ο ποιητής– τον λαό, για να πάρουμε θέση σχετικά με όσα συμβαίνουν γύρω μας και μας αφορούν». Μιας και οι ίδιοι δεν δίνουν συνεντεύξεις, αποφασίσαμε να πιάσουμε κουβέντα με μερικά από τα τραγούδια τους και να μας μιλήσουν για την κατάσταση στην χώρα αλλά και το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Το Μετράμε τους νεκρούς μας και οι Πορφυρογέννητοι είναι τα δύο τελευταία τραγούδια –για την ώρα υπάρχουν οι στίχοι και έπεται η μελοποίηση– της μπάντας. Εμφανίστηκαν τον τελευταίο μήνα, μέσα στην έξαρση του δεύτερου κύματος της πανδημίας του κορονοϊού και τους δεκάδες νεκρούς καθημερινά. Ήρθαν για να μας υπενθυμίσουν ότι η διπλή κρίση που βιώνουμε από τον περασμένο Μάρτιο –υγειονομική και οικονομική– έχει καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά και πως στόχος εθνικών και υπερεθνικών κεφαλαίων είναι να την πληρώσουν και πάλι μόνο οι λαοί, προωθώντας και την πειθάρχησή τους μέσω συγκεκριμένης διαχείρισης που γίνεται από τα διάφορα κράτη. «Μπατίρια, ανεπρόκοποι, μισθοεξαρτημένοι, τεμπέληδες, ξυπόλυτοι, φτωχοί αφιονισμένοι, ιθαγενείς ζητάνε ΜΕΘ και μόνιμες προσλήψεις, ζητούν μέχρι κι επίταξη, χωρίς να ’χουνε τύψεις», θέλουν να μας πείσουν οι Πορφυρογέννητοι όλου του πλανήτη που μας κυβερνούν. Αλλά –ας ελπίσουμε– ότι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη καθώς «με χρόνο που τελειώνει, καθήκον που κρατά, με τα όρια του καιρού μας στο σώμα σαν θηλιά, με θέληση από ατσάλι και δίκιο σαν βουνό, με μίσος που θεριεύει μέσα στη στενωπό,

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Αφού οι Υπεραστικοί δεν δίνουν συνεντεύξεις, «συνωμοτήσαμε» με τα τραγούδια τους, ώστε να κάνουμε παρέα μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση και να μας σιγοτραγουδήσουν, το καθένα ξεχωριστά, τη δική του ιστορία.

Υπεραστικοί: Τραγούδια που ανθίζουν στο κίνημα

μετράμε τους νεκρούς οποία τους υποδέχεμας». Παράλληλα, ο ται με στρατόπεδα Η μπάντα Δεκέμβρης που μόσυγκέντρωσης και κάε λις τελείωσε και πήρε θε λογής φράκτες, υπηρετεί πιστά λη π μαζί του μια δύσκολη πραγματικούς ή νοηκαι ταξικά ά, το και παράξενη χρονιά, τούς. Στα τέλη του περατο πολιτικό ειες σμ παρά τις προσπάθειες σμένου Φλεβάρη, η κυβέρ της κυβέρνησης του Μηβέρνηση αποφάσισε να και κοινωνικό ρυσοστεί τσοτάκη και του Χρυσοστείλει τα ΜΑΤ στη Χίο και τραγούδι τε και τη Λέ χοΐδη δεν έχασε ούτε Λέσβο, ως στρατό κατοα του. χής, γ φέτος τον χαρακτήρα για να επιβάλει με τη βία νέα κλειστά hot spot. ΞέΣτις 6 Δεκέμβρη, με κινηη χώρα, χωρα απ τοποιήσεις σε όλη τη από τις ακροδεξιές κραυη μνήμη γές, ο λα το κίνημα τίμησε τη λαός στα νησιά αντέδραουλου και σε και δι του Αλέξη Γρηγορόπουλου διεκδίκησε να μην μεταα, παιδεία, τραπεί πε διαδήλωσε για υγεία, περαιτέρω ο τόπος του σε α και λαϊκές φυλακή ψ εργασία, δημοκρατία ψυχών, βάζοντας και το ας το όργιο αίτημα γι ελευθερίες, σπάζοντας για άμεσο απεγκλωβισμό μοκρατίας. των προσ καταστολής και τρομοκρατίας. προσφύγων. «Πάμε τώρα στις ωνή. Στη νύφωτιές, στα οδοφράγματα, αδέρφια, «Χωρίς σιωπή, μόνο φωνή. αφεντάδων είν’ τα κέφια, μα δική μας χτα δίνη που ξαναδίνει τοο σκοπό. Φως η οργή έσταξε, σαν έψαξε της πάλης χνάρια χνάρια, οργή. Με Μες στου κεφαλαίου τον κόλαού, σημάδια, ζωντανά», όπως μας σμο ξένοι είμαστε και 'μεις, πρόσφυλέει ο Δεκέμβρης 2013 (Γυμνοί από γες και μετανάστες κολασμένοι είναι φτιασίδια). της γης», δίνει έναυσμα αγώνα το Άλλη μια κρίση που έχει βιώΜπήκαν στα νησιά τα ΜΑΤ. σει έντονα τα τελευταία χρόνια Το συγκεκριμένο τραγούδι η χώρα, δεν είναι άλλη από την αποτέλεσε διασκευή του Μπήπροσφυγική. Μιλιούνια κατακαν στο χωριό τα ΜΑΤ, το οποίο τρεγμένων συνανθρώπων μας δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο αναζητούν μια καλύτερη ζωή και την περίοδο των κινητοποιήμια καινούργια πατρίδα. Όμως, σεων των κατοίκων στις Σκουαν δεν πνιγούν στα νερά του ριές ενάντια στην επένδυση της Αιγαίου ή δεν παγώσουν στον Eldorado Gold, την άνοιξη του Έβρο, το μόνο που συναντούν 2013. Ποιος δεν έχει δει το βίείναι μια Ευρώπη-φρούριο. Η ντεο με την σκηνή της γιαγιάς

που τραγουδάει στον δρόμο, προκαλώντας με τη λεβεντιά της τους ΜΑΤατζήδες που έχουν εισβάλλει στο χωριό της; Το τραγούδι έγινε σημαία για την Ιερισσό αλλά ξέφυγε από τις Σκουριές, παρότι είναι πολύ συγκεκριμένο, εκφράζοντας σε μεγάλο βαθμό συνολικά τα αιτήματα του περιβαλλοντικού και οικολογικού κινήματος. Για τον αγώνα ενάντια στην «πράσινη ανάπτυξη» των καπιταλιστών, για συνεχή μάχη του λαού για γη και ελευθερία! Γι’ αυτό λοιπόν, «όχι πια λευκές σημαίες σαν τον τόπο μας ρημάζουν, για τα κέρδη αυτοί σκυλιάζουν, ‘μείς για ανθρώπινη ζωή. Τούτο το στρατό τον ξε’ με, χτύπαγε και τους εργάτες, φοιτητές και ναυτεργάτες, το λαό που αγωνιά». Ταυτόχρονα, δεν έχει περάσει και πολύ καιρός (7 Οκτώβρη) από την μέρα που του Αδόλφου τα εγγόνια, τα μέλη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, οδηγήθηκαν στην φυλακή. Δεκάδες χιλιάδες λαού βρέθηκαν έξω από το Εφετείο απαιτώντας και πανηγυρίζοντας μια μεγάλη νίκη που τους ανήκει ολοκληρωτικά, μια τεράστια νίκη του αντιφασιστικού κινήματος. Γι’ αυτό και δέχτηκε ξανά απροκάλυπτα την αστυνομική καταστολή. Όμως ο αγώνας ενάντια στο φασισμό, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό αλλά κυρίαρχα κόντρα στις πολιτικές που τους γεννούν είναι συνεχής. Πάμε, λοιπόν, να συνεχίσουμε τη μάχη σε κάθε γειτονιά, τραγουδώντας δυνατά «του Αδόλφου τα εγγόνια, τούτη η βρώμα του καιρού, κάνουνε πως δε θυμούνται ποιοι του δείξαν του παππού. Κι οι αστοί που εξουσιάζουν και τη βρώμα συντηρούν, για την κόκκινη σημαία πα’ στο Ράιχσταγκ δε μιλούν». Στίχοι του τραγουδιού Του Αδόλφου τα εγγόνια, το οποίο είναι αφιερωμένο στην αντιφασιστική νίκη των λαών και δημοσιεύτηκε στις 9 Μαΐου 2013, ανήμερα της 68ης επετείου. Τέλος, λόγω και των ημερών, ζητήσαμε από τα τραγούδια των Υπεραστικών να μας δώσουν μια νότα αισιοδοξίας και «γλυκιάς» προσμονής για τους κοινωνικούς αγώνες, οι οποίοι είναι καταδικασμένοι να ξεσπάσουν. «Τελικά η γη θα γίνει κόκκινη;», τα ρωτήσαμε. «Έτσι κι αλλιώς!», ήταν η –χωρίς δεύτερη σκέψη– απάντησή τους, για να συμπληρώσουν δανειζόμενα στίχους από το ομότιτλο τραγούδι της μπάντας: «Έτσι κι αλλιώς απ’ τη ζωή σου ανθίζουν και 'συ μαραίνεσαι. Μη φοβηθείς, και στο σκοτάδι σβήσεις, σαν ματώσεις. Δε θα στεριώσει δίκιο, δίχως σύγκρουση. Ήλιο να βρεις, θα ματώσεις»...

22 Βαγγέλης Νάνος μέλος της Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

∆ιάλογος

Απαιτείται ανώτερη προγραμματική συγκρότηση ▸ Κίνημα ανατροπής, αντικαπιταλιστικό μέτωπο, κομμουνιστική ελπίδα

την περίοδο που βρισκόμαστε συμπυκνώνονται ολοένα και περισσότερο το σύνολο των αντιθέσεων του καπιταλισμού. Κοινωνικο-οικονομική και υγειονομική κρίση, πολεμικές απειλές και εντάσεις, επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, καταστροφή του περιβάλλοντος. Όλο το κουβάρι των αντιθέσεων του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού ξεδιπλώνει τις συνέπειες του πάνω στους λαούς. Το κεντρικό ζήτημα, είναι το ποια τάξη, η αστική με το πολιτικό της προσωπικό ή η εργατική και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα, θα πληρώσουν τον λογαριασμό της κρίσης. Από τη μια οι δυνάμεις του κεφαλαίου, οι τραπεζίτες και οι πολυεθνικές. Η ΕΕ, το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος (η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, η ακροδεξιά). Από την άλλη οι δυνάμεις της εργατικής τάξης και του λαού. Η πλειοψηφία της νεολαίας. Η μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των μικρών ελεύθερων επαγγελματιών. Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, οι μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς. Για να βγούμε μπροστά απαιτούνται ταυτόχρονα βήματα και στα τρία επίπεδα: Κίνημα, αντικαπιταλιστικό μέτωπο, κόμμα. Για να ζήσει ο λαός, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο γράφουμε συχνά στις ανακοινώσεις μας. Για να κάνουμε βήματα στην υλοποίηση του συνθήματος απαιτείται ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης και επαναστατικής προοπτικής. Ένα πρόγραμμα πάλης, με στόχους που εκφράζουν ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, στη δουλειά και τα κοινωνικά δικαιώματα, την προστασία της φύσης, τις λαϊκές ελευθερίες, τη νέα διεθνιστική συνεργασία των λαών. Ένα πρόγραμμα πάλης το οποίο μπορεί να το υπηρετήσει το πολιτικό μέτωπο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσω της ισχυροποίησης των τοπικών και κλαδικών της επιτροπών, την παραπέρα διεύρυνσή της με οργανωμένες δυνάμεις και ανένταχτο κόσμο στην κατεύθυνση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν να συμβάλλουν με τη δική τους ιδιαίτερη παρέμβαση οι αντικαπιταλιστικές περιφερειακές κινήσεις. Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό

ράφουμε συχνά στις γράφουμε νακοινώσεις μας. ανακοινώσεις ια να αποκτήσει σάρΓια α και οστά το σύνθηκα α πρέπει να συμβάλμα ξ ή και λουμε στην ταξική πολιτική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, η οποία περνάει μέσα από την πάλη για την υπεράσπιση της ζωής του κόσμου της δουλειάς, την κατάκτηση των στόχων του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, τη μαζική οργάνωση των εργαζόμενων στα συνδικάτα, με δημιουργία νέων συνδικάτων όπου δεν υπάρχουν και την ανατροπή των συσχετισμών στα υπάρχοντα. Συγκροτούμε εργατικά σχήματα ανά κλάδο (στα οποία εντάσσουμε και τους ανέργους του κλάδου) και τοπικές διακλαδικές κινήσεις εργαζομένων-ανέργων (ανά πόλη ή περιοχή) οι οποίες πρέπει να αποτελέσουν την πρώτη μαγιά για τη συγκρότηση της «ταξικής κίνησης για την εργατική χειραφέτηση» . Συντονίζουμε μαχητικά πρωτοβάθμια σωματεία και επιτροπές αγώνα σε ένα ενιαίο κέντρο αγώνα ενάντια στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Οργανώνουμε το λαό σε επίπεδο γειτονιάς και πόλης με την αποφασιστική ενίσχυση-παρέμβαση των δημοτικών κινήσεων. Συγκροτούμε πρωτοβουλίες παρέμβασης στους αγροτοκτηνοτρόφους και αυτοαπασχολούμενους. Με ανάλογο σχέδιο πρέπει να πάμε στη νεολαία. Μόνο με απόλυτο συντονισμό όλων των παραπάνω μπορούμε να συγκροτήσουμε ένα μπλοκ δυνάμεων για να συμβάλλουμε στο «ο λαός να σώσει το λαό». Η παρέμβαση στο κίνημα και στο πολιτικό μέτωπο απαιτεί όμως ταυτόχρονα ανώτερη προγραμματική συγκρότηση. Αναπαράγουμε σωστά σε όλες μας τις συζητήσεις «την ανάγκη για ένα κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα».

Πρέπει να προχωρήσουμε με οργανωμένο σχέδιο, με μαζικούς όρους απεύθυνσης στην υπόθεση του προγράμματος-κόμματος σε αλληλεπίδραση με τη δράση στο λαό και στο πολιτικό ό μέτωπο. έ αντικαπιταλιστικό Πρέπει να συμφωνήσουμε στον τρόπο προσέγγισης της επανάστασης, της μεταβατικής περιόδου μετά από αυτήν, την «περιγραφή» της άλλης κοινωνίας με κριτήρια: - ότι η πηγή όλων των δεινών είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός με ηγεμονική δύναμη τα πολυεθνικά πολυκλαδικά μονοπώλια. - ότι η αντιδραστική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού αποτελεί επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου. - ότι χρειάζεται μια βαθιά κατανόηση της κοινωνίας και της ιστορίας αλλά και της φιλοσοφικής θεώρησης για να γονιμοποιηθούν οι ανάγκες της εργατικής τάξης για να υπηρετήσει η ίδια τον εαυτό της, δηλαδή τον απελευθερωτικό της ρόλο. - ότι ο κομμουνισμός είναι το σύστημα που κατοχυρώνει τη συλλογική ιδιοκτησία του κοινωνικού πλούτου ένα-

Χρειάζεται οργανωμένο σχέδιο, με μαζικούς όρους απεύθυνσης, στην υπόθεση του προγράμματος-κόμματος σε αλληλεπίδραση με τη δράση στον λαό

ντι της ιδιωτικής ιδιοκτησίας της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και κάθε καταπίεσης. - Ότι η εργατική τάξη είναι το καθοριστικό κοινωνικό υποκείμενο της αντικαπιταλιστικής πάλης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. - Ότι το κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης έχει ως αφετηρία το μαρξισμό, έχει επαναστατική τακτική, είναι εργατικό στην πολιτική του και προσπαθεί να γίνει και στη σύνθεσή του. Λειτουργεί με βάση την εργατική δημοκρατία και την ελεύθερη συζήτηση, όπως και την ενότητα δράσης με βάση την αρχή της πλειοψηφίας. - Ότι χρειάζεται επαναστατική τακτική για την πάλη για τις λαϊκές ανάγκες, την ανατροπή της επίθεσης, τον κλονισμό του αστικού συνασπισμού εξουσίας, με τους αναγκαίους όμως πολιτικούς στόχους που συγκροτούν το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης. Οι «κοινοβουλευτικοί περίπατοι», οι «δυαδικές οικονομίες», οι «παραγωγικές ανασυγκροτήσεις» δεν μπορούν να οδηγήσουν σε μια άλλη κοινωνία. Χρειάζεται η επαναστατική τομή που θα επιβάλλει την εργατική πολιτική εξουσία. - Ότι η επανάσταση εισάγει σε μια μεταβατική περίοδο ριζικών μετασχηματισμών, η οποία θα είναι αντικαπιταλιστική–εργατική με κομμουνιστικό περιεχόμενο. - Ότι επανάσταση μπορεί να ξεκινήσει σε μια χώρα αλλά η μετάβαση στον κομμουνισμό ολοκληρώνεται σε μια διεθνοποιημένη βάση της επανάστασης, που θα αμφισβητεί και θα κλονίζει το διεθνές σύστημα του κεφαλαίου. - Ότι η Οκτωβριανή επανάσταση αποτελεί έναν εμβληματικό φάρο, ένα ιστορικό βήμα ρήξης με τον καπιταλισμό που άνοιξε νέους ορίζοντες και η τελική κατάληξή του ήταν ένα ιστορικά πρωτότυπο, ιδιότυπο εκμεταλλευτικό καθεστώς με αστικά χαρακτηριστικά που ακύρωσε την πρώτη απόπειρα του προλεταριάτου να επιβάλλει νέες κομμουνιστικές σχέσεις. Αναμετριόμαστε με την πρώτη απόπειρα (χωρίς να μηδενίζουμε κατακτήσεις) και συμβάλλουμε στην αναγκαία επαναθεμελίωση του κομμουνισμού. To «Κείμενο Αρχών και Γενικών Κατευθύνσεων», που έχει δώσει στη δημοσιότητα η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα κινείται σε θετική κατεύθυνση και μπορεί να γίνει βάση συζήτησης και σύνθεσης. Ας κάνουμε το πρώτο πανελλαδικό βήμα...

∆ιεθνή Βρετανία Νίκος Καπιτσίνης

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Το κεφάλαιο θα κυκλοφορεί ελεύθερα, το εμπόριο θα συνεχιστεί χωρίς δασμούς και τα στελέχη των επιχειρήσεων θα μπορούν να μένουν όσο πρακτικά θέλουν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τους οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι θα δουν να ορθώνονται μπροστά τους πολλά εμπόδια, που θα είναι δύσκολο να υπερπηδήσουν.

ετά από περίπου 10 μήνες διαπραγματεύσεων και 4,5 χρόνια από την ιστορική απόφαση των Βρετανών για την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου (ΗΒ) από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι δύο πλευρές κατέληξαν σε μία συμφωνία για τη μετά Brexit εποχή. Η συμφωνία αυτή αφορά κυρίαρχα το κομμάτι της οικονομίας, ενώ αφήνει εκτός την εξωτερική πολιτική, διότι το Λονδίνο είχε αποφασίσει να μην διαπραγματευτεί το ζήτημα αυτό, καθώς συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και συνεργάζεται με πολλές από τις χώρες της ΕΕ σε στρατιωτικές επεμβάσεις. Σε αντίθεση όμως με την εξωτερική πολιτική, μία πιθανή αποτυχία στο οικονομικό κομμάτι θα άφηνε τις δύο πλευρές να εμπορεύονται με όρους Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και υιοθέτηση δασμών και ποσοστώσεων στις εισαγωγές και εξαγωγές. Μία τέτοια εξέλιξη θα επέφερε μεγάλες αναταράξεις στο διεθνές εμπόριο και στην πραγμάτωση των καπιταλιστικών κερδών, ενώ τελικά θα κατέληγε στην ανατίμηση των προϊόντων. Αυτή, άλλωστε, είναι η αναγκαία συνθήκη για την καπιταλιστική παραγωγή, με τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις να πληρώνουν τις ζημίες του κεφαλαίου κάθε φορά, υπό διαφορετικές όμως συνθήκες. Στο εμπορικό κομμάτι, λοιπόν, η συμφωνία αφήνει την κατάσταση περίπου ίδια. Οι επιχειρήσεις σε Βρετανία και ΕΕ μπορούν να συνεχίσουν τις συναλλαγές τους χωρίς δασμούς ή ποσοστώσεις. H εξέλιξη αυτή αφήνει ανεπηρέαστες τις εφοδιαστικές αλυσίδες, ενώ επιτρέπει στη βρετανική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί εμπορικές συμφωνίες με άλλα κράτη, καθώς αποχωρεί από την τελωνειακή ένωση, στοχεύοντας στη δημιουργία ζωνών χαμηλής φορολογίας του κεφαλαίου. Η συμφωνία αυτή είναι σημαντική για το βιομηχανικό κεφάλαιο στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς το 57% των εξαγωγών του είχε προορισμό την ΕΕ. Η βρετανική οικονομία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, με το 43% των εξαγωγών στις υπηρεσίες να κατευθύνεται στην ΕΕ. Η συμφωνία αφήνει μετέωρο όμως τον τομέα των υπηρεσιών, βάζοντας περιορισμούς στην πρόσβαση στην αγορά της ΕΕ και στη μετεγκατάσταση εργαζομένων, αναγκάζοντας τον υπουργό Οικονομίας να αναφερθεί σε πιθανή επαναδιαπραγμάτευση. Οι δύο πλευρές δεσμεύονται να διατηρήσουν τον ανταγωνισμό της αγοράς, ενώ στο κομμάτι της αλιείας, στο οποίο σημειώθηκαν οι πιο «σκληρές» διαπραγματεύσεις, η συμφωνία ορίζει μία μεταβατική περίοδο 5,5 ετών όπου οι ψαράδες από την ΕΕ θα έχουν πρόσβαση στα βρετανικά χωρικά ύδατα, με ταυτόχρονη επιστροφή του 25% του τζίρου τους στο ΗΒ. Μετά το 2026 θα γίνονται διαπραγματεύσεις ανά

Ένα Brexit με θύματα κυρίως τους εργαζόμενους ∆εν έκλεισε ο κύκλος που άνοιξε με το δημοψήφισμα του 2016 ο μόνος που διαταράσσεται έντονα είναι ο τελευταίος, αναδεικνύοντας τον πραγματικό λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε η ΕΕ — την οικονομική και εμπορική απελευθέρωση. Όσους καμβάδες και αν βάζουν γύρω από το οικοδόμημα της ΕΕ, με ένα ψευδές ενδιαφέρον για τη δημοκρατία και τη βελτίωση των επίσημων θεσμών, το επίκεντρο της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης στην Ευρώπη είναι η ελεύθερη διακίνηση προϊόντων και η αδιάκοπη μετακίνηση του κεφαλαίου, από τον ανεπτυγμένο Βορρά στη φτωχή νότια και ανατολική Ευρώπη, όπου οι χαμηλοί μισθοί αυξάΤο κεφάλαιο σε ΕΕ και Βρετανία νουν τα επιχειρηματικά κέρδη. ήθελε την υπογραφή Στο θέμα της ελεύθερης μετακίνησης ανθρώτης οικονομικής συμφωνίας πων, το πρόσημο παρακαι πίεζε γι' αυτό μένει ταξικό. Οι πλούσιοι Βρετανοί μπορούν να μετεγκατασταθούν στην προφίλ τους. Κυρίως, όμως, ικανοποιήΕΕ, πληρώνοντας τη βίζα μετά από 90 θηκε η επιθυμία του κεφαλαίου για ανοιμέρες διαμονής. Οι διευθυντές βρετανιχτά σύνορα για τα προϊόντα. Παρόλο που κών εταιρειών μπορούν να μετακινηθούν ένα κομμάτι του κεφαλαίου προσβλέπει στην ΕΕ για απασχόληση μέχρι 3 έτη. Οι στην ικανοποίηση των συμφερόντων του εργαζόμενοι των «27», όμως, θα πρέπει μέσα από ένα νέο ιδιότυπο οικονομικό να έχουν προσφορά εργασίας με μισθό εθνικισμό, η μεγάλη πλειοψηφία της άνω των 26.500 λιρών για είσοδο στο αστικής τάξης τάσσεται σφόδρα υπέρ της Ηνωμένο Βασίλειο. Επομένως, οι περισπαγκοσμιοποιημένης οικονομίας. σότεροι δεν θα μπορούν να μετακινηθούν Από την ελεύθερη διακίνηση κεφαστην αγορά εργασίας βορείως της Μάγλαίου, προϊόντων, υπηρεσιών και εργαχης, σε μία προσπάθεια της βρετανικής ζομένων, τους βασικούς πυλώνες της ΕΕ, κυβέρνησης να εκμεταλλευτεί τη ντόπια έτος. Σχετικά με τις μεταφορές, οι αλλαγές που εντοπίζονται είναι μηδαμινές, ενώ στο κομμάτι της εκπαίδευσης καταργούνται τα όρια στα δίδακτρα για τους φοιτητές από την ΕΕ σε βρετανικά ιδρύματα, γεγονός που θα αυξήσει το κόστος για πρόσβαση στην –ήδη βαθιά επιχειρηματικοποιημένη– βρετανική ανώτατη εκπαίδευση. Ο σκοπός και των δύο πλευρών επιτεύχθηκε, με τις δύο αντιπροσωπείες να πανηγυρίζουν, προσπαθώντας να βελτιώσουν το τσαλακωμένο από την πανδημία

εργατική τάξη. Αυτό γίνεται κατανοητό από τον αποκλεισμό Πολωνών, Τσέχων, Βούλγαρων και Ρουμάνων εργατών, οι οποίοι αναγκάζονταν να μετακινηθούν από τη χώρα τους αναζητώντας εργασία, καθώς η απελευθέρωση των εμπορικών συνόρων και η μεταφορά του παραγωγικού τομέα των πολυεθνικών σε αυτές τις χώρες ενέτεινε τη φτωχοποίηση της εργατικής τάξης και αύξησε τη μετανάστευση. Ουσιαστικό Brexit, επομένως, με οικονομικούς κι εμπορικούς όρους δεν έγινε. H διαδικασία καταγράφεται ως μία ιστορική πολιτική απόφαση, η οποία ταρακούνησε ως ένα βαθμό το εγχείρημα της ΕΕ, αλλά οποιεσδήποτε σημαντικές εξελίξεις μετατίθενται στο μέλλον. Αυτό το τυπικό Brexit αναδεικνύει πως μία ουσιαστική αποχώρηση από την ΕΕ και κυρίως μία εργατικά και μεταναστευτικά φιλική αποχώρηση, δύσκολα μπορεί να γίνει μέσω διαπραγματεύσεων — ειδικά μεταξύ της ΕΕ και μιας συντηρητικής δεξιάς κυβέρνησης. Δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στη βάση της απουσίας των ριζοσπαστικών αριστερών απόψεων και του εξαιρετικά γραφειοκρατικοποιημένου εργατικού κινήματος, το οποίο πιέζει εδώ και 4 χρόνια για τη διεξαγωγή δεύτερου δημοψηφίσματος. Το Brexit έθεσε επί τάπητος ένα σημαντικό ερώτημα. Η αριστερά βρέθηκε προ εκπλήξεως και δεν μπόρεσε να δώσει μία απάντηση αλλά ούτε και να προωθήσει την κίνηση των εργαζομένων σε άλλα μονοπάτια.

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

περισκ πιο

Μια ιστορική νίκη για το γυναικείο κίνημα της Αργεντινής σηματοδότησε η οριστική νομιμοποίηση των αμβλώσεων, μετά και τη ψηφοφορία στη Γερουσία. Έτσι, η χώρα γίνεται μόλις η τέταρτη της περιοχής –μετά την Ουρουγουάη, τη Γουϊάνα, την Κούβα αλλά και την πολιτεία Οαχάκα του Μεξικό– όπου οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες να αποφασίζουν οι ίδιες για το σώμα τους.

Έκρηξη κερδών και χρηματιστηρίων Πάνω στην αλλαγή της χρονιάς και επειδή οι «πάνω» συνηθίζουν να μιλούν για μια κρίση απέναντι στην οποία είμαστε όλοι ίσοι (τι πρωτότυπο…), έχει αξία να ρίξουμε μια ματιά στο τι συνέβη στα χρηματιστήρια το 2020, την ώρα που δισεκατομμύρια άνθρωποι κυριολεκτικά στενάζουν. Εκεί, δηλαδή, όπου τα ρεκόρ καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο, ενώ η αξία των κορυφαίων εισηγμένων επιχειρήσεων έχει εκτοξευθεί σε ασύλληπτα επίπεδα. Για του λόγου το αληθές, σήμερα υπάρχουν τέσσερις όμιλοι που αποτιμώνται με ποσά άνω του ενός τρισ. δολαρίων, ενώ οι δέκα κορυφαίοι (7 αμερικανικοί, 2 κινεζικοί και η σαουδαραβική Saudi Aramco) «αξίζουν» αθροιστικά κοντά στα 10 τρισ., ένα ποσό δηλαδή που αντιστοιχεί στο 11% του παγκόσμιου ΑΕΠ! Όσο για τα κέρδη τους, είναι αυξημένα σε διψήφιο ποσοστό έναντι του 2019.

Στην ινδική Κεράλα ψηφίζουν κομμουνιστές Στην Ινδία, πάντως, όπου η απόσταση ανάμεσα στους ελάχιστους «πάνω» και τα μιλιούνια των «κάτω» κυριολεκτικά βγάζει μάτι και μάλιστα περισσότερο από ό,τι στη Δύση, οι κάτοικοι της πολιτείας Κεράλα αποφάσισαν να το παίξουν ξανά… κομμουνιστικά. Για την ακρίβεια, το αποφάσισαν περισσότεροι από ό,τι στο παρελθόν, μιας και εκεί βρίσκεται παραδοσιακά ένα από τα προπύργια του ΚΚ Ιν-

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

δίας (μαρξιστικό), το οποίο ελέγχει την τοπική κυβέρνηση, ενώ αποτελεί και την «ψυχή» του Αριστερού Δημοκρατικού Μετώπου (LDF). Του συνασπισμού, δηλαδή, ο οποίος κατέγραψε εντυπωσιακά αποτελέσματα στις τοπικές εκλογές που διεξήχθησαν εκεί την εβδομάδα 8-14 Δεκεμβρίου, απαντώντας έτσι με αδιαμφισβήτητο τρόπο τόσο στις επιθέσεις των μίντια όσο και στις ευκαιριακές συμμαχίες των αντιπάλων τους και του κυβερνώντος εθνικιστικού κόμματος (BJP) του Ναρέντρα Μόντι.

Πότε θα φτάσουν εμβόλια στην Αφρική; Στην Αφρική των 1,3 δισεκατομμυρίων κατοίκων τίθεται αντικειμενικά ένα μείζον ερώτημα: Πότε θα αρχίσουν οι εμβολιασμοί με τα σκευάσματα που λαμβάνουν έγκριση και για πόσους τελικώς θα επαρκούν αυτά που θα φτάσουν, όταν φτάσουν; Πρόσφατα, ο επικεφαλής του αφρικανικού Κέντρου για τον Έλεγχο και την Πρόληψη Νοσημάτων προειδοποίησε ότι ο μαζικός εμβολιασμός ενδέχεται

να μην ξεκινήσει πριν το δεύτερο εξάμηνο του 2021 — όταν, με άλλα λόγια, η Δύση θα βρίσκεται θεωρητικά κοντά στην επίτευξη της αποκαλούμενης «ανοσίας της αγέλης». Μάλιστα, καθώς έχουν «καεί» σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν (όπως με τα φάρμακα για τον HIV και στην επιδημία του H1N1), χιλιάδες Αφρικανοί δηλώνουν εθελοντές για να κάνουν δοκιμαστικά τα εμβόλια, φοβούμενοι ότι διαφορετικά δεν θα τα δουν ποτέ στα μάτια τους…

Πιο δύσκολο το 2021 με αύξηση της ακραίας φτώχειας

ε τις αναμνήσεις από το 2020 να παραμένουν νωπές ακόμα, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα ακόμη πιο δύσκολο 2021. Δεν πρόκειται για μία απαισιόδοξη ματιά κάποιων εχθρών του συστήματος, αλλά για την εκτίμηση του ίδιου του ΟΗΕ, ο οποίος προβλέπει ότι 235 εκατομμύρια άνθρωποι θα χρειαστούν ανθρωπιστική βοήθεια εντός του νέου έτους, ένας αριθμός κατά 40% μεγαλύτερος σε σχέση με φέτος. Ακόμη και με τα στοιχεία των μεγάλων διεθνών οργανισμών που συνήθως αποκλίνουν από την πραγματικότητα την οποία βιώνουν οι άνθρωποι ανά τον κόσμο, το «έτος Covid» γύρισε την ανθρωπότητα δεκαετίες πίσω, σβήνοντας τη βαθμιαία πρόοδο που είχε σημειωθεί στο ζήτημα της εξάλειψης της ακραίας φτώχειας και της πείνας. Μία υγειονομική κρίση, η οποία μέσα από την καπιταλιστική διαχείρισή της μετατράπηκε σε οικονο-

μική και κοινωνική κρίση, έριξε κάτω από τα όρια της φτώχειας επιπλέον 47 εκατ. γυναίκες, ενώ πλήττει θανάσιμα 1,2 δισ. συνανθρώπους μας οι οποίοι ζουν σε φαβέλες και λοιπές παραγκουπόλεις. Πλάι στο οικονομικό ζήτημα ή καλύτερα παράλληλα και σε εξάρτηση από αυτό, παρατηρείται παγκοσμίως και μία άνοδος της βίας, της εγκληματικότητας και των πολεμικών συγκρούσεων. Ιδιαίτερα στην περίπτωση των τελευταίων, η ανθρωπότητα διαπίστωσε πως μία παγκόσμια υγειονομική κρίση δεν είναι ικανή να παγώσει υφιστάμενες συγκρούσεις, ούτε να εμποδίσει το ξέσπασμα νέων. Ο σύντομος αλλά πολύνεκρος πόλεμος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ αποτελεί το πιο τρανταχτό παράδειγμα. Πέρα όμως από τα μεγάλα γεγονότα, η καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων εντός του 2020 σημαδεύτηκε, πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία κρατών και μεγάλων δι-

εθνών οργανισμών, από αύξηση της ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής βίας και την απότομη άνοδο διαταραχών συμπεριφοράς και ψυχολογικών προβλημάτων παιδιών και εφήβων. Οι φτωχές και μικρομεσαίες οικογένειες βουλιάζουν οικονομικά και ψυχολογικά λόγω της οικονομικής κρίσης και των lockdown, γυναίκες, μειονότητες και παιδιά βιώνουν τις ανισότητες με νέα ένταση, δεχόμενοι διπλά και τριπλά χτυπήματα σε αυτή την κρίση. Ο κόσμος της ανισότητας καθρεφτίζεται ακόμα και στο ζήτημα του εμβολιασμού. Χώρες, όπως η Νότια Αφρική, με πολλά θύματα λόγω covid και τεράστιες παραγκουπόλεις με πληθυσμούς χωρίς πρόσβαση σε δομές υγείας, αναμένεται να δουν τα πρώτα εμβόλια πολλούς μήνες μετά τα κράτη του «πρώτου κόσμου». Και όμως, με βάση τον υπαρκτό πλούτο και τις επιστημονικές δυνατότητες, τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν αναπόφευκτο να συμβεί.