Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 20-21.2.2021 | Αρ. Φύλλου 1511 by 21aristera

Συνέντευξη Magic de Spell

Οι «μικροί άνθρωποι» θα εξεγερθούν > σελ. 11

Τεχνολογικός «υπερ-χαφιές» με αναγνώριση προσώπων

Η σύλληψη του Πάμπλο Χασέλ «βάζει φωτιά» στην Ισπανία

> σελ.19

> σελ. 23

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ΕΤΟΣ 30ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.511

Κυβερνητικό μπλακάουτ σε «Μήδεια»-πανδημία

«Πετούν» τον Λιγνάδη για να σωθούν Αντί να ανακοινώσει η Λίνα Μενδώνη την παραίτησή της όπως όφειλε, ξαφνικά ανακάλυψε – για να σωθεί η ίδια– ότι ο μέχρι πρότινος προστατευόμενός της πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρης Λιγνάδης, «είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος» που… «μας εξαπάτησε». Ποιος εξαπάτησε ποιόν; Όλο το διάστημα που είχε βουίξει ο τόπος από τις σοκαριστικές καταγγελίες, «ο κόσμος το είχε τούμπανο και η Μενδώνη… κρυφό καμάρι». Καμία δικαιολογία. Επικίνδυνος δεν είναι μόνο ο Λιγνάδης, είναι η ίδια η Μενδώνη, ο Μητσοτάκης, η πολιτική και το σύστημά τους. Γράφουν: Κίμων Ρηγόπουλος, Δέσποινα Κουτσούμπα, Ρόζυ Μονάκη, Δημήτρης Τζιαντζής

Το θέμα

Στο προσκήνιο το υγειονομικό κίνημα, διεκδικώντας άμεση στήριξη του ΕΣΥ και επίταξη των ιδιωτών. Απεργούν την Τρίτη 23 Φεβρουαρίου γιατροί και νοσηλευτές, συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας, 10.30 π.μ.

έσσερις νεκρούς και χάος έφερε η αντιμετώπιση της «Μήδειας» από το «επιτελικό κράτος» Μητσοτάκη. Με απαξιωμένες όσες δομές δεν σχετίζονται με τη φοροαφαίμαξη και την καταστολή, η κυβέρνηση αντιμετώπισε και την κακοκαιρία με το δόγμα της «ατομικής ευθύνης». Τα αποτελέσματα ολέθρια, όπως και στη διαχείριση της πανδημίας που, παρά τις κυβερνητικές αλχημείες, το ΕΣΥ παραμένει χωρίς επαρκείς ΜΕΘ. Αναγκαία η πάλη για την κατάργηση απαγορεύσεων-προστίμων, για ουσιαστικά μέτρα υπέρ της Υγείας. >>> σελ. 2, 5, 15, 17

Ανάλυση

του Δημήτρη Σταμούλη

Από συνταξιούχοι οι θα γίνουμε… επενδυτές Στον τζόγο των χρηματιστηριακών παιγνίων θα ρίξει η κυβέρνηση το ασφαλιστικό, με πρώτο βήμα τις επικουρικές. Ετοιμάζεται νομοσχέδιο-τομή που απειλεί τις συντάξεις. >>> σελ. 8-9

40 χρόνια στη φυλακή της ΕΕ Πανηγυρισμοί στη βουλή για τα 40χρονα της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ. Στήριξη των αστικών συμφερόντων, επίθεση στους εργαζόμενους από τις Βρυξέλλες. Αναγκαία η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ. >>> σελ. 3

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Η δεύτερη ματιά

editorial

Κίμων Ρηγόπουλος

Πρώτα διαλύουν μετά ξεπουλούν

Θεατρικές φίρμες και ιθύνοντες του χώρου κακοποιούν συστηματικά συναδέλφους τους, παρενοχλούν ακατάσχετα και βιάζουν παιδιά ως μυσταγωγοί, τρομάρα τους. Η χιονοστιβάδα απειλεί να αποκαθηλώσει την εξουσία των θυτών και το «σώφρον» θεατρικό ιερατείο συνιστά «σιωπή και φρόνιμα».

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα, μένοντας χωρίς ρεύμα, θέρμανση και συχνά νερό αυτή την εβδομάδα και η κυβέρνηση προσπαθεί να περιορίσει τη συζήτηση στο πρόβλημα του καταμερισμού των υπευθυνοτήτων. Συζητήσεις επί συζητήσεων για το ποιος έχει την ευθύνη να κοπούν τα επικίνδυνα για τα δίκτυα δέντρα και κλαδιά, αλλά καμιά αναφορά στο ότι δεν υπάρχει προσωπικό. Περίπου οι μισοί από τους εναερίτες αποχώρησαν την προηγούμενη τριετία χωρίς να αντικατασταθούν, μεγάλες ελλείψεις υπάρχουν και στο προσωπικό καθαρισμού, με αποτέλεσμα τα έργα να ανατίθενται σε ιδιώτες εργολάβους με συμβολικούς ελέγχους. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στους εργαζόμενους στους δήμους. Επίσης, μεταξύ 2012-2019 οι επενδύσεις του ΔΕΔΔΗΕ για τη θωράκιση των γραμμών μεταφοράς μέσης και χαμηλής τάσης συρρικνώθηκαν κατά 52%. Ακόμα, μόνο το 10% των γραμμών μεταφοράς στην Ελλάδα είναι υπογειοποιημένο, όταν στην Πορτογαλία είναι 25% και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες πάνω από 50%. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ που τσακώνονται τώρα για την ασυνεννοησία μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του τοπικού κράτους και του ΔΕΔΔΗΕ, όταν αυτοί ήταν που υλοποίησαν ή συνέχισαν τον κατακερματισμό των δημόσιων υπηρεσιών (όπως η ΔΕΗ ή ο ΟΣΕ) για να πουληθούν κομμάτικομμάτι. Κατά τραγική σύμπτωση, στις 18 Φεβρουαρίου ήταν προγραμματισμένος ο διαγωνισμός για την πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ! Ενός κρατικού οργανισμού με αποστολή να εξασφαλίζει μια θεμελιώδη κοινωνική ανάγκη, το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτές τις μέρες όλοι καταλάβαμε την αξία του. Οι κυβερνώντες και η ΕΕ προωθούν την ιδιωτικοποίησή του και μάλιστα κοψοχρονιά, καθώς τον έχουν διαλύσει. Δεν πρέπει να τους περάσει!

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

Σύνδρομο της Στοκχόλμης και οδός Βουκουρεστίου

ο αυθαίρετο βασίλειο μιας «αισθησιοκρατίας» θεμελιωμένης στον φόβο, την άγνοια και το δουλικό προσκύνημα στην αυθεντία, παρουσιάζει ρηγματώσεις. Από τα κενά του σοβά και την κλειδαρότρυπα του ανακτόρου, ο κόσμος, ενεός και αδηφάγος, παρακολουθεί τον αλλόφρονα βασιλιά να περιφέρεται γυμνός. ∆εν του έχει μείνει τίποτα. Σμπαράλια το στέμμα του, ο θρόνος του θρύψαλα, ξεσκισμένο το χρυσοποίκιλτο ένδυμά του. Ο άλλοτε άρχων νιώθει για πρώτη φορά στο σαρκίο του το ρίγος της αποκαθήλωσης. ∆εν ξέρει πώς να ερμηνεύσει τον νέο ρόλο του. Πού το πάει ο συγγραφέας; Γιατί μας κρατάει σε τόση αγωνία; Κι εμείς, τι θα απογίνουμε ορφανοί από βασιλιάδες; Ας δούμε, λοιπόν, τα στοιχεία του δράματος. Θεατρικές φίρμες και ιθύνοντες του χώρου κακοποιούν συστηματικά συναδέλφους τους, παρενοχλούν ακατάσχετα και βιάζουν παιδιά ως μυσταγωγοί –τρομάρα τους– σε μια «παιδευτική διαδικασία» που δεν της λείπουν τα όργανα του ανασκολοπισμού. Η χιονοστιβάδα απειλεί να αποκαθηλώσει την εξουσία των θυτών και το «σώφρον» θεατρικό ιερατείο συνιστά «σιωπή και φρόνιμα». Ας κωδικοποιήσουμε όμως μερικά βασικά πράγματα. Ας ξεκαθαρίσουμε τα ισχύοντα, αν θέλουμε να τα αλλάξουμε. 1. Το θέατρο δεν είναι έτσι, αν εμείς δεν θέλουμε να είναι έτσι. Ο κόσμος δεν είναι έτσι, αν εμείς αποφασίσουμε ότι θέλουμε να είναι αλλιώς. Οι αυτοανακηρυγμένοι άρχοντες του χώρου και μάγοι της φυλής, εδραιώθηκαν επειδή κάποιοι τους προσκύνησαν και στάθηκαν τα πρόθυμα πειράματα της ασίγαστης μοχθηρίας τους. Αν τολμούσες να αρθρώσεις λόγο ενάντιο, ενώ ήσουν μέλος της συντεχνίας, σου επιφυλασσόταν το πυρ το εξώτερον. Ανεπαίσθητα γινόσουν ο τρελός του χωριού, ο αποσυνάγωγος, ο

Δεν θα αφήσουμε τον αυθεντικό σπαραγμό των θυμάτων να μεταφραστεί σε έναν υπουργικό προτεσταντισμό

ανίκανος να εμβαθύνει στην τελετουργία. Κάθε «ιερουργός» έχει ανάγκη απόλυτη τα εξαπτέρυγά του. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης λειτουργεί ιδανικά σε χώρους περίκλειστους. Όταν περιφρονούμε το «έξω», καταντούμε τρόφιμοι ενός ασύλου όπου το θέατρο γίνεται το πρόσχημα και το πραγματικό διακύβευμα είναι η εξάσκηση στην υποταγή. Η τέχνη ή θα είναι διευρυντικό της συνείδησής μας ή τόπος εκγύμνασης γραμμωμένων αναπηριών. Αν εσύ αισθάνεσαι ο Σταυρόγκιν της οδού Βουκουρεστίου ή ο «απαιτητικός» ένοικος του Μεταξουργείου, πρέπει να υπάρξουν και αυτοί που θα σε επαναφέρουν έγκαιρα στην τάξη της πραγματικότητας. Όχι επιστρατεύοντας τα επιχειρήματα μιας υποκριτικής ηθικολογίας αλλά κραδαίνοντας δείγματα γραφής-ζωής που διαμορφώνουν έναν νέο κανόνα. 2. Πολλοί έχουν εγκλωβιστεί και εγκλωβίσει τη συζήτηση στη διαφορετική νοοτροπία διαφορετικών γενεών. «Βαδίσαμε εκόντες άκοντες στα χνάρια των προηγούμενων», λένε. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι παλιοί ηθοποιοί περιγράφουν με υπερηφάνεια σκηνές κάτεργου ή πολεμικού μετώπου, στο

οποίο αυτοί υπήρξαν τα περιούσια θύματα. Εμείς όμως καλούμαστε να χαράξουμε τα όρια και τους όρους μιας άλλης θεατρικής ανθρωπογεωγραφίας. Και μια συζήτηση περί της γενεαλογίας του κακού, ανακυκλώνει τη βαρβαρότητα και απαλλάσσει των ευθυνών τους όλους τους φυσικούς αυτουργούς μιας μακάβριας συνέχειας. Αφού το θέατρο είναι η μήτρα του κακού γιατί να ζητήσουμε τα ρέστα από τα σημαδεμένα παιδιά του; Είναι μια μοιρολατρική υπεκφυγή που μας καθιστά όλους ανεύθυνους και αθώους του αίματος. Χρειαζόμαστε εκείνα τα κριτήρια τα οποία προϋποθέτουν την αυτογνωσία και την αξιοπρέπειά μας, όχι ως κάτι δεδομένο αλλά ως έδαφος πρόσφορο για κατάκτηση. Χρειαζόμαστε έναν τρόπο συμβίωσης σε μια εποχή που σχεδόν απαγορεύει την επιβίωση. ∆ύσκολο έργο αλλά και μονόδρομος. Ούτε όλοι μαζί ασελγήσαμε ούτε όλοι μαζί τα φάγαμε. Αυτό είναι το δικό μας ηθικό πλεονέκτημα. ∆εν βολευόμαστε με μια ανέξοδη και ανερμάτιστη αυθάδεια προς τους θεατρικούς προπάτορές μας και δεν ευθυγραμμιζόμαστε με τη χαιρεκακία της «κοινής γνώμης». 3. Αυτό που ξέσπασε από την υπερχείλιση της αλητείας και της μολυσματικής αριστείας είναι ιαματικό και καλό. Και γι’ αυτό δεν θα το εμπιστευθούμε ποτέ το ΥΠΠΟ για να κόψει και να ράψει έναν κώδικα δεοντολογίας, που θα είναι τα κυριακάτικα ρούχα του νεοφιλελεύθερου συντηρητισμού. ∆εν θα αφήσουμε τον αυθεντικό σπαραγμό των θυμάτων να μεταφραστεί σε έναν υπουργικό προτεσταντισμό. Μπορούμε και μόνοι μας, χωρίς την κηδεμονία των λύκων, να ρυθμίσουμε τα του οίκου μας. Το θέατρο απαιτεί την αφορολόγητη εμπιστοσύνη μεταξύ αυτών που το κάνουν. Απαιτεί όμως και κάτι άλλο: την οριστική απαλλαγή μας από δυνάστες, φυλάρχους και πεφωτισμένα τίποτα.

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

έτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από την πλήρη ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), πρόδρομο της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον Γενάρη του 1981. Η ένταξη είχε δρομολογηθεί από τη συμφωνία σύνδεσης Ελλάδας-ΕΟΚ τον Ιούνη 1961, ενώ «αρχιτέκτονας» ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είτε ως αρχηγός της ΕΡΕ είτε της ΝΔ. Στο πλαίσιο της επετείου διοργανώθηκε «πανηγυρική συνεδρίαση» της Βουλής την περασμένη Πέμπτη, 18 Φεβρουαρίου, όπου από τους βουλευτές της ΝΔ και τον επίτροπο της ΕΕ, Μαργαρίτη Σχοινά, η ένταξη συνδέθηκε με την επανάσταση του 1821 ως η ολοκλήρωσή της, καθώς, όπως ειπώθηκε, η επανάσταση καθόρισε την ταυτότητά μας ως Ευρωπαίων. Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, αναπληρωτής ΥΠΕΞ, χαρακτήρισε την ένταξη ως τη λήξη της «εσωτερικής ταυτοτικής αναζήτησης» του ελληνικού λαού που «ταλάνιζε επί χρόνια τη χώρα» και έκανε πράξη ότι «η Ελλάς ανήκει στη Δύση», υπογραμμίζοντας ότι «η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων» επικύρωσε αυτή «τη βασική πολιτική επιλογή της χώρας», ακόμα και με τρία μνημόνια. Η κυβέρνηση και οι βουλευτές της ΝΔ επιβεβαιώνουν έτσι το γεγονός ότι η ένταξη και η πάση θυσία παραμονή στην ΕΕ ταυτίζεται με την παραμονή στη «Δύση» –το άλλο όνομα, από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου– του κόσμου του κεφαλαίου και της ατομικής ιδιοκτησίας. Συνολικά, δε, η αστική τάξη παρέμεινε αταλάντευτη στην επιλογή της και την τελευταία δεκαετία της κρίσης και των μνημονίων, κάνοντας επώδυνους και ταπεινωτικούς συμβιβασμούς με τους «θεσμούς» της ΕΕ και τις ηγέτιδες χώρες της. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπήρξε ούτε ένας εργοδοτικός φορέας, ούτε ένα εμποροβιομηχανικό επιμελητήριο σε κάποια επαρχιακή πόλη που να τοποθετηθεί υπέρ της αποδέσμευσης από την ΕΕ ή την ευρωζώνη. Παρέμειναν πιστοί παρά τις δυσκολίες, γιατί ο μηχανισμός της τους θωρακίζει πάνω απ’ όλα από τον «εσωτερικό εχθρό», την εργατική τάξη της Ελλάδας, ενώ διασφαλίζει τους όρους απόσπασης της υπεραξίας, έστω κι αν υποχρεώνονται να τη μοιράζονται με το δυτικοευρωπαϊκό κεφάλαιο. Από την πλευρά τους, τα αστικά κόμματα οποιασδήποτε απόχρωσης έχουν ευθυγραμμιστεί απόλυτα με αυτή την ταυτοτική επιλογή, παρά τις επιμέρους αντιρρήσεις. Αυτό εκφράστηκε ανεπιφύλακτα στη συνεδρίαση της Βουλής, εκτός από τη ΝΔ, από τον εκπρόσωπο του ΚΙΝΑΛ και από τον βουλευτή της Ελληνικής Λύσης που δήλωσε –παρά τις ρητορείες για τις τράπεζες και τα μνημόνια– ότι στο κόμμα του είναι «100% ευρωπαϊστές». Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Δημήτρης Παπαδημούλης ως αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής αναφέρθηκε στα «ελλείμματα» της ΕΕ στην πανδημία, στο προσφυγικό και στη δημοκρατία και ο Ιωάννης Μπουρνούς στην αποτυχία της σύγκλισης ανάμεσα στον βορρά και στον νότο, καθώς και σε «πραξικοπηματικές μεθόδους εκβιασμού» από τους θεσμούς. Ωστόσο,

Το «παραμύθι» της ΕΕ έχει πλέον ξεθωριάσει… 40 χρόνια Μπάμπης Συριόπουλος

▸ Η συμμετοχή στην ΕΕ αποτελεί μονόδρομο για το κεφάλαιο και την αστική τάξη, αλλά και «ταμπού» για αρκετές δυνάμεις της Αριστεράς αμφότεροι έκριναν συνολικά θετικό τον απολογισμό αυτών των 40 ετών. Η Σοφία Σακοράφα, από το ΜέΡΑ25, αναγνώρισε ότι ο ελληνικός λαός δεν ωφελήθηκε από την ένταξη και ανέδειξε τον ρόλο της ΕΕ στη στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, όμως δεν είπε τίποτα για το τι πρέπει να κάνει σε σχέση με την ΕΕ, ούτε έθεσε ζήτημα αποχώρησης. Η ΕΕ, άλλωστε, είναι το «ιερό δισκοπότηρο» του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, το κομβικό σημείο συναίνεσης των αστικών κομμάτων όλου του αστικού πολιτικού φάσματος. Τελευταίο παράδειγμα η Ιταλία, όπου διορίστηκε από τον ιταλό πρόεδρο πρωθυπουργός ο Μάριο Ντράγκι,

πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ κι εκλεκτός της αποδέσμευσης άμεσα, για την υπετων Βρυξελλών. Ο τραπεζίτης πρωθυράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμπουργός, τον οποίο δεν εξέλεξε κανένας, φερόντων, ως κεντρικού κόμβου μιας υποστηρίζεται από έξι κόμματα όλου αντικαπιταλιστικής ανατροπής, αποτου πολιτικού φάσματος, μαζί και του τελεί βασικό κριτήριο και διαχωριστική ακροδεξιού Σαλβίνι, που θεωρεί το ευρώ γραμμή για την Αριστερά. Τα μισόλογα αδιαπραγμάτευτη επιλογή, αλλά και των και οι υπεκφυγές με διάφορα προσχή«αντισυστημικών» Πέντε Αστέρων. Τα ματα δείχνουν απλά ταλαντεύσεις και συμφέροντα του κεφαλαίου, η ΕΕ και η συμβιβαστικές διαθέσεις. Δεν μπορεί αυταρχική επιβολή ενός πρωθυπουργού η Αριστερά να είναι διεθνιστική, αν δεν με τη συναίνεση των αστικών κομμάτων αντιπαλεύει τον ευρωπαϊκό εθνικισμό, οδήγησαν σε ένα μίγμα που ελάχιστα θυδεν μπορεί να είναι αντιρατσιστική, αν μίζει τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό. δεν βλέπει την ΕΕ που πνίγει τους πρόΟ βουλευτής του ΚΚΕ, Νίκος Κασφυγες, δεν μπορεί να υπερασπίζεται ραθανασόπουλος, ανέδειξε τον την ελευθερία απέναντι στον φαεπιτελικό ρόλο της ΕΕ στην σισμό και την Ακροδεξιά, αν αντεργατική επίθεση. Μίανέχεται αυτόν που οργαΗ στάση λησε για «την ανάγκη νώνει νομότυπα πραξιαπέναντι στην αποδέσμευσης από κοπήματα, δεν μπορεί ΕΕ του κεφαλαίου την ΕΕ, συνδυασμένη να επαγγέλλεται την με την πορεία για γεεπανάσταση και την αποτελεί σαφή νικότερες ρήξεις και εργατική εξουσία, αν διαχωριστική ανατροπές σε επίπεδο από σήμερα δεν καλεί γραμμή — έξω εξουσίας και οικονοτον λαό να γκρεμίσει μίας, για την εργατική έναν βασικό πυλώνα της τώρα! εξουσία δηλαδή και το αστικής εξουσίας. νσοσιαλισμό». Εξέφρασε, Για την αστική τάξη της παράλληλα, την αντίθεση του ΚΚΕ Ελλάδας η πρόσδεση στην ΕΕ είναι στον «ευρωσκεπτικισμό» απ’ όπου κι αν στρατηγική. «2021 - 40 χρόνια πιο δυναπροέρχεται, «συντηρητικής απόχρωσης τοί μαζί», είναι το λογότυπο της καμπάείτε οπορτουνιστικής απόχρωσης», γιανιας για την επέτειο. Έχουν κάνει την τί έτσι εγκλωβίζονται οι λαοί «μέσα στη επιλογή τους. Για την εργαζόμενη πλειοβαρβαρότητα του συστήματος». νότητα είναι αναγκαία από τώρα η «εσωΤο σίγουρο είναι πως η στάση απένατερική ταυτοτική αναζήτηση» ενός άλλου ντι στην ΕΕ και η προβολή της ανάγκης δρόμου, έξω από την ΕΕ του κεφαλαίου.

Από σπόντα *** Εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ έκανε η βουλή * Διότι Covid-19 μπορεί να έχουμε, αλλά να μην ξεχνάμε που βαδίζουμε * Σε ποιο μονόδρομο * Μια και ο κορονοϊός θα φύγει * Αλλά εμείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα μείνουμε * Όσοι απομείνουμε τέλος πάντων. *** Όπως μας δήλωσε ο Μαργαρίτης Σχοινάς, ο επίτροπος, αν γλυτώσουμε από τον ιό, στην ΕΕ θα το χρωστάμε * Όπως και οτιδήποτε έχουμε * Να λέμε κι ευχαριστώ που μας λογίζουν μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου * Γι’ αυτό δεν δικαιολογούνται (υποθέτουμε) αντιδράσεις αν έρθει ένα ακόμη μνημόνιο * Που θα έρθει. *** Φυσικά στην εκδήλωση ήταν ο πρόεδρος της βουλής (αυτός που… ευρωπαϊκά είχε διορίσει τη Ζαρούλια) * Όπως και ο αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης * Για να μην ξεχνάμε ότι άπαντες στηρίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας * Ο Παπαδημούλης παρεμπιπτόντως είναι με την «Ομπρέλα» πια στη συριζέικη γεωγραφία. *** Δεν μπορείτε να πείτε, βαθιά πολιτική η κυρίαρχη κόντρα για την κακοκαιρία * Τόσο που την ανέλαβαν οι μετεωρολόγοι * Ήταν η χειρότερη των τελευταίων 20 χρόνων η όχι; Ιδού το ερώτημα * «Βεβαίως» έλεγε η ΝΔ, «υπήρξαν κι άλλες» έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ * Τι άλλο να πουν όμως οι δυο τους; * Μήπως ότι ιδιωτικοποίησαν την ΔΕΗ και έχουν πάει οι υποδομές περίπατο; * Ή μήπως ότι έδωσαν με χαριστικούς όρους τις εθνικές οδούς στους διεθνείς κι εγχώριους εργολάβους; *** Φασαρίες στο Κίνημα Αλλαγής: Ο Λοβέρδος στήριξε τον Χρυσοχοΐδη που έκλεισε την εθνική * Τι να κάνει κι αυτός, βλέπει «τα τρένα να περνούν» * Ο Μιχάλης έγινε υπουργός, η Άννα (Διαμαντοπούλου) πάει να γίνει επίτροπος * Κι αυτός κάθεται με την Φώφη και το 8% * Ατυχία. *** Α, ναι να σας πούμε και την είδηση της επόμενης εβδομάδας * Δεν θα ψηφιστεί καμία φοροαπαλλαγή για τα τηλεοπτικά κανάλια * Όπως αυτή που πέρασε την προηγούμενη για να μην πληρώνουν φόρο συχνοτήτων * Κάτι άλλα που έχει τάξει η κυβέρνηση θα έρθουν στην βουλή τον Μάρτη.

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ΣΥΡΙΖΑ

Πολιτική

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Κυβερνητικό πρόγραμμα με στόχο στο «κέντρο» ▸ Υπό διαμόρφωση εσωτερικοί συσχετισμοί και ισορροπίες των τάσεων

ε πορεία διαμόρφωσης προγραμματικών θέσεων και πολιτικής φυσιογνωμίας ενός κόμματος «του κέντρου» και «της προόδου» με στόχο να επικρατήσει στο μέλλον εκλογικά της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, που προγραμματίζει την ερχόμενη Άνοιξη να «σφραγίσει» αυτό το προφίλ με την εκπόνηση μίας προγραμματικής-κυβερνητικής πρότασης. Την περίοδο αυτή τον τόνο και το πολιτικό στίγμα του κόμματος δίνει με τις δημόσιες παρεμβάσεις του ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας. Παράλληλα το σύνολο των εσωκομματικών τάσεων αποδέχεται τις θέσεις που εγκρίθηκαν από το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος ως ένα «κείμενο συζήτησης». Το κείμενο αποτελεί ένα γενικό περίγραμμα προκειμένου να γίνει αποδεκτό από στελέχη προερχόμενα από το «σημιτικό ΠΑΣΟΚ» έως και τα παραδοσιακά στελέχη του κόμματος. Χαρακτηριστικές ως προς αυτό είναι οι προτάσεις που αφορούν την οικονομία. Για το φορολογικό επί παραδείγματι γίνεται αναφορά σε «αναδιαμόρφωση της κλίμακας φορολογίας φυσικών προσώπων προς μία πιο προοδευτική φορολόγηση, επανεξέταση όλων

των φόρων μαζί και αυτών που μπήκαν έκτακτα στην περίοδο των μνημονίων». Δηλαδή μία γενική διατύπωση που μπορεί να «χωρέσει» πολλά περιεχόμενα. Σε αντίστοιχη κατεύθυνση βρίσκονται και οι προτάσεις για το επίκαιρο ζήτημα της δημόσιας υγείας. Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται λόγος για «θεσμική αναδιοργάνωση του ΕΣΥ - νέο Χάρτη Υγείας της χώρας. Νέοι Οργανισμοί ΥΠΕ-Νοσοκομείων-ΚΥ, δημοκρατική τομή στη Διοίκηση των Νοσοκομείων, ανοιχτή και αξιοκρατική διαδικασία επιλογής διοικήσεων των νοσοκομείων». Μια ακόμη δηλαδή πρόταση σε γενικόλογη και ασαφώς «προοδευτική» λογική που μπορεί να

ενσωματώσει ακόμη και νεοφιλελεύθερες επιλογές. Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία πρόκειται να αποτελέσουν τη βάση για το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της Κουμουνδούρου, προς τα τέλη της Άνοιξης προσανατολίζεται στη διοργάνωση μίας ευρείας προγραμματικής συνδιάσκεψης. Εκτιμάται ότι θα συμμετέχουν 2 με 3 χιλιάδες στελέχη και αντιπρόσωποι οργανώσεων. Προκειμένου να προληφθούν τυχόν συνθήκες διατήρησης της πανδημίας σε υψηλά επίπεδα υπάρχει προγραμματισμός ώστε η διαδικασία να γίνει ψηφιακά. Νωρίτερα θα έχουν πραγματοποιηθεί οι συνδιασκέψεις των

νομαρχιακών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να εκλεγούν οι Νομαρχιακές Επιτροπές. Πρόκειται για ένα πεδίο που αυτή την περίοδο εστιάζεται το ενδιαφέρον των τάσεων με στόχο τον έλεγχο των οργανώσεων αυτών. Όσον αφορά τον νέο «χάρτη» που βρίσκεται υπό διαμόρφωση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αυτός φαίνεται να συνίσταται σε δύο βασικούς πόλους. Ο πρώτος αποτελείται από τους λεγόμενους «προεδρικούς» δηλαδή την ομάδα στελεχών που συσπειρώνεται γύρω από τον Νίκο Παππά, τον Χρήστο Σπίρτζη, τον Γιάννη Μπαλάφα, τον Παύλο Πολάκη, τον Κώστα Ζαχαριάδη και άλλους. Η ομάδα αυτή έχει σταθερή γραμμή στη κατεύθυνση του «ανοίγματος των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ» και στην ένταξη μελών από τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Η εν λόγω τάση φαίνεται να παραμένει η πιο ισχυρή παρά το ότι ένα τμήμα στελεχών, όπως ο Παναγιώτης Ρήγας και ο Αντώνης Κοτσακάς, έχουν αποσχιστεί δημιουργώντας την Ριζοσπαστική Εναλλακτική Ενότητα, η οποία προκρίνει την οργανωτική αναδιάρθρωση του κόμματος. Υπάρχει επίσης η λεγόμενη «Ομπρέλα» η οποία και κατέθεσε ξεχωριστό κείμενο προβληματισμού στην προγραμματική διαδικασία.

ΝΟΜΟΣΧΕ∆ΙΟ ΛΙΒΑΝΙΟΥ

Ξεπουπουλιασμένος ο τρομονόμος και η λογοκρισία

ην Τετάρτη εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία από τους βουλευτές της ΝΔ το διαβόητο νομοσχέδιο Λιβάνιου (πρώην νομοσχέδια Πέτσα) για τις οπτικοακουστικές υπηρεσίες και τις ρυθμίσεις για τη ραδιοτηλεοπτική αγορά. Το νομοσχέδιο πέρασε τροποποιημένο μετά τις δυναμικές αντιδράσεις κυρίως του καλλιτεχνικού κόσμου και συνολικά των εργαζομένων, ωστόσο δεν αποσύρθηκαν όλες οι προβληματικές διατάξεις ενσωμάτωσης του τρομονόμου που ενέταξε στον Ποικινό Κώδικα η κυβέρνηση Τσίπρα και των σχετικών οδη-

γιών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που τέθηκαν σε διαβούλευση με κυβέρνηση ΝΔ και τροποποιήθηκαν το 2018 όταν είχαμε «πρώτη φορά αριστερά». Από την ψηφοφορία της Τετάρτης αποχώρησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπέρ ψήφισαν οι βουλευτές της ΝΔ, «παρών» το Κίνημα Αλλαγής, ενώ ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 καταψήφισαν επί της αρχής το νομοσχέδιο. Στην αρχική του μορφή, το νομοσχέδιο ενσωμάτωνε την απαράδεκτη διάταξη πως όλες οι υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων (μουσική, ταινίες κ.λπ.) «δεν πρέπει να εμπεριέχουν δημόσια πρόκληση σε τέ-

λεση τρομοκρατικού εγκλήματος», που άνοιγε την πόρτα για λογοκρισία στην τέχνη. Παραμένει η διάταξη για ρητορική μίσους ή υποκίνησης σε βία ή μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων ή μελών ομάδας και στη δικαιοδοσία των παρόχων αν θα κόψουν κάποιο καλλιτεχνικό έργο. Το νομοσχέδιο θέτει πρόσθετους περιορισμούς και έλεγχο στο περιεχόμενο που διακινείται μέσα από τις πλατφόρμες διαμοιρασμού βίντεο στο όνομα της «προστασία των πολιτών», ενώ επιπλέον προσφέρει «δωράκια» στους βαρόνους των ΜΜΕ.

Πολιτική

ολιτική παρέμβαση με ανακοίνωσή του πραγματοποίησε το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, με την οποία καλεί το εργατικό λαϊκό κίνημα και τη μαχόμενη Αριστερά να παλέψουν για να σπάσουν και να καταργηθούν οριστικά οι αντιδραστικές και άχρηστες υγειονομικά απαγορεύσεις κυκλοφορίας για τους πολίτες και τα πρόστιμα που επιφέρουν. Την ώρα που οι κλίνες και οι ΜΕΘ Covid-19 ειδικά στην Αττική γεμίζουν, αποδεικνύοντας ξανά το υγειονομικό φιάσκο της κυβερνητικής πολιτικής, το «σκληρό lockdown» (συνέχεια του πολύμηνου lockdown) αποδεικνύεται, σημειώνει το ΝΑΡ, ως «πλήρως αναποτελεσματικό για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Αποσκοπεί κυρίως στην εμπέδωση της ατομικής ευθύνης και στην υποθήκευση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων λαού και νεολαίας. Ειδικά οι απαγορεύσεις των συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων, η απαγόρευση της κυκλοφορίας μετά τις 6 μ.μ. ή τις 9 μ.μ. και η υποχρέωση αποστολής sms αποτελούν βαθιά αντιδημοκρατικά μέτρα, που περιορίζουν ασφυκτικά τους εργαζόμενους-ες και τους νέους-ες και πρέπει να καταργηθούν άμεσα». Επιπλέον, υπογραμμίζεται πως «η πολιτική των απαγορεύσεων της κυκλοφορίας είναι βαθιά ταξική και δολοφονική, εγκλωβίζοντας υποχρεωτικά σε ανθυγιεινές συνθήκες, υπερσυνωστισμένους και χωρίς μέτρα προστασίας χιλιάδες φτωχούς που μένουν σε μικρές και υποβαθμισμένες κατοικίες». Το κυβερνητικό μοντέλο αστυνομικής διαχείρισης της πανδημίας είναι τελείως αναποτελεσματικό. Δεν διενεργεί μαζικά τεστ, ούτε κάνει μαζική ιχνηλάτηση, με απομόνωση και

Παρέμβαση

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Ντίνα Χαριτάτου

ΝΑΡ: Στοπ στις απαγορεύσεις κυκλοφορίας και τα πρόστιμα ▸ Κάλεσμα στο κίνημα και την Αριστερά για την ανάληψη πρωτοβουλιών στήριξη (υγειονομική, κοινωνική, οικονομική) των βεβαιωμένων κρουσμάτων, εάν χρειάζεται και σε ξενοδοχεία. Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία: την Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκαν 50.262 αστυνομικοί έλεγχοι, έναντι μόλις 25.724 τεστ ανίχνευσης του κορονοϊού, εκ των οποίων μάλιστα τα 12.081 ήταν rapid τεστ. Δηλαδή διπλάσιοι αστυνομικοί έλεγχοι από τεστ! Έτσι, η βασική επιτυχία της κυβέρνησης είναι στον αριθμό των προστίμων. Από τις 7 Νοεμβρίου έχουν επιβληθεί πάνω από 150.000, συνολικού ύψους άνω των 45 εκατ. ευρώ! Το μαχόμενο υγειονομικό κίνημα έχει καταγγείλει επανειλημμένα την εγκληματική κυβερνητική πολιτική στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Στις 23 Φεβρουαρίου έχει προκηρυχθεί 24ωρη απεργία στα νοσοκομεία. Στο πλαίσιο αυτό το ΝΑΡ τονίζει πως «αποτελεί πρόκληση η κυβέρνηση να επιβάλλει την απαγόρευση κυκλοφορίας και να εμπεδώνει ένα καθεστώς οργουελιανού ελέγχου και αστυνομοκρατίας στις ζωές μας». Προειδοποιεί πως «η πολιτική αυτή δεν είναι ‘’προσωρινή’’». Υπογραμμίζει βέβαια πως μπορεί να σπάει, όπως απέδειξαν οι μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις και εργατικοί λαϊκοί αγώνες. Κλιμακώνοντας τον αγώνα

Στις 17 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκαν πάνω από 50.000 αστυνομικοί έλεγχοι και μόνο 25.700 τεστ ανίχνευσης του κορονοϊού, τα μισά rapid…

για τα απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με έμφαση στους χώρους εργασίας και στα ΜΜΜ, για να στηριχθεί ο κόσμος της δουλειάς και να πληρώσει το κεφάλαιο, είναι ανάγκη να τεθεί ο στόχος για την κατάργηση τώρα των απαγορεύσεων κυκλοφορίας (είτε στις 6 μ.μ. είτε στις 9 μ.μ.) και των προστίμων, για την ακύρωση όλων όσων έχουν επιβληθεί στα λαϊκά στρώματα. «Είναι ώρα οι αγωνιζόμενες συλλογικότητες λαού και νεολαίας, σε χώρους δουλειάς και γειτο-

νιές να πάρουν ενωτικές και μαζικές πρωτοβουλίες για να σπάσουν οι προκλητικές απαγορεύσεις, που πλέον προκαλούν την οργή πλατιών τμημάτων του λαού. Σε δρόμους, πλατείες, πάρκα, παντού, θα βγει ο κόσμος να αναπνεύσει, λαμβάνοντας τα μέτρα προφύλαξης που απαιτούνται. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η μαχόμενη και αντικαπιταλιστική Αριστερά θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή ξανά. Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση θα συμβάλλει αποφασιστικά», τονίζεται χαρακτηριστικά.

ΣΤΗ ΜΕΘ Ο ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ

Να μην επιτρέψουμε να υπάρξει νεκρός απεργός πείνας

πό μία κλωστή κρέμεται η ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος εισέρχεται στην έκτη εβδομάδα απεργίας πείνας, ζητώντας την εφαρμογή της (φωτογραφικής σε βάρος του) νομοθεσίας με μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο απεργός πείνας πλέον νοσηλεύεται σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο νοσοκομείο Λαμίας, ενώ ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει με αιφνίδιο θάνατο. Παρουσιάζει ήδη συμπτώματα όπως διπλωπία, περιφερική νευροπάθεια, ηλεκτρολυτικές διαταραχές, σοβαρή απίσχνανση, παρατεταμένη ακινησία

με κίνδυνο κατακλίσεων, αιμορραγία ούλων. Η ΟΕΝΓΕ ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να υποβληθεί ο κρατούμενος στο βασανιστήριο, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, της αναγκαστικής σίτισης, όπως ζήτησε η Εισαγγελία Βόλου. «Να μην αφήσουμε να υπάρξει νεκρός απεργός πείνας» καλούν με κοινή παρέμβασή τους 15 οργανώσεις της μαχόμενης και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (μεταξύ αυτών ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΝΑΡ), απαιτώντας την ικανοποίηση του αιτήματος του απεργού πείνας «ενάντια στην εξοντωτική μανία κυβέρνησης-ΗΠΑ». Καλείται μάλιστα και συγκέ-

ντρωση το Σάββατο 20/2 στις 12 μ. στο Σύνταγμα. Την αντίθεσή του στη «διακριτική κι αυθαίρετη μεταχείριση σε βάρους οποιουδήποτε κρατουμένου» εξέφρασε την Πέμπτη το ΚΚΕ. Την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος του απεργού πείνας ζητά και η Επιτροπή Αλληλεγγύης ενάντια σε πρόστιμα και διώξεις, αναφέροντας ότι το «μακάβριο παιχνίδι με τη ζωή του Δ. Κουφοντίνα» λαμβάνει χώρα «την περίοδο που οι δημοκρατικές ελευθερίες καταπατούνται διαρκώς και επιβάλλεται γενική αστυνομοκρατία». Την ίδια ώρα κάθε διαμαρτυρία για την υπόθεση Κουφοντίνα αντιμετωπίζεται με άμεση αστυνομική καταστολή.

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Πρινηδόν

Σχόλια στο ημίφως Αιμόφυρτη δημοκρατία τάζει η ΝΔ Με χτυπήματα από κλομπ και πυροσβεστήρα έσπασαν το σαγόνι και τα δόντια φοιτητή που συμμετείχε στη μαζική κινητοποίηση ενάντια στη σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας στις 10 Φεβρουαρίου, όπως ανέδειξε προχθές το Μένουμε Ενεργοί. Ρίψη χημικών μέσα στο πλήθος, κλοτσιές, άγριο ξυλοκόπημα, διαδηλωτές που εγκαταλείφθηκαν αναίσθητοι και αιμόφυρτοι, κακώσεις σε όλο το σώμα, σχισμένα χείλη, θλάσεις στα πλευρά… είναι μερικά μόνο από τα «κατορθώματα» των ανδρών του Μ. Χρυσοχοΐδη. Και όλα αυτά μετά τη διάλυση της πορείας, στην Ομόνοια! Η αγριότητα της αστυνομικής επίθεσης, που φέρνει στο νου την κτηνωδία της χούντας, είναι μια πρόγευση της μελλοντικής «δημοκρατίας» η οποία, σύμφωνα με τον Κ. Μητσοτάκη, θα βασιλεύει στο νέο αστυνομοκρατούμενο πανεπιστήμιο.

Βασίλης Παπαγεωργίου

Επιχειρηματικό ή μάλλον μισθοφορικό πανεπιστήμιο Την πλήρη μετάλλαξη του πανεπιστημίου επιδιώκει η κυβέρνηση της ΝΔ καθώς η υπουργός Παιδείας προανήγγειλε την κατάθεση νέου νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ, μετά την ψήφιση του πρόσφατου επαίσχυντου νόμου. Στόχος οι συμπράξεις των ελληνικών πανεπιστημίων με ιδρύματα του εξωτερικού, η εκπόνηση κοινών προγραμμάτων σπουδών μεταξύ ελληνικών και αμερικανικών πανεπιστημίων, η προσέλκυση αλλοδαπών φοιτητών σε ξενόγλωσσα και θερινά προγράμματα στη χώρα μας κ.ά. Η πλήρης υποταγή του δημόσιου πανεπιστημίου στα επιχειρηματικά συμφέροντα βαφτίζεται «αυτονομία και οργανωτική ευελιξία», αξιολόγηση και επιλεκτική χρηματοδότηση και, φυσικά, άγρια ιδιωτικοποίηση. Και όσα απομεινάρια της «δωρεάν παιδείας» έχουν απομείνει (π.χ., φοιτητικές εστίες, διανομή συγγραμμάτων) θα σαρωθούν από την επέλαση της επιχειρηματικότητας.

«Αλληλοσπαραγμός» ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για μια καρέκλα «Σκοτώνεται» η αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία για το ποιος «εκλεκτός» της θα καταλάβει κυριολεκτικά την καρέκλα του προέδρου της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ), ενός αστικού θεσμού που ουδεμία σχέση έχει με τα εργατικά συμφέροντα. Σύσσωμη η ΓΣΕΕ προσφεύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας για την «τήρηση της νομιμότητας» καθώς με βάση την εναλλαγή εκπροσώπων φορέων, ήταν

Ξένια Μπολότση* Οι φοιτητικοί σύλλογοι της Πάτρας κινητοποιήθηκαν την Πέμπτη το πρωί στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου Πατρών για να μεταφέρουν τα αιτήματά τους σχετικά με τον κατάπτυστο νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, διεκδικώντας να μην εφαρμοστεί ούτε λέξη και η πρυτανεία με τη σειρά της να πάρει αποφασιστική θέση, η οποία θα καταδικάζει το σύνολο του νόμου και όχι αποσπασματικά μέρη του. Μαζί μας κινητοποιήθηκε και το σωματείο εργαζομένων του Πανεπιστημίου Πατρών καθώς μέσα στην ημερήσια διάταξη της συγκλήτου ήταν και η πρόταση προς ψήφιση της ουσιαστικής παράδοσης της καθαριότητας του πανεπιστημίου σε εργολαβία, την

η σειρά της ΓΣΕΕ και όχι της… ΑΔΕΔΥ. Έλα όμως που ο ΔΑΚίτης Γιάννης Πάιδας, μέχρι προσφάτως πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, πρόλαβε και έκανε κίνηση… ματ, εξασφαλίζοντας το ΟΚ του υπουργού Χρ. Σταϊκούρα. Λεπτομέρεια ότι οι ομοϊδεάτες του τον αποδοκιμάζουν στη ΓΣΕΕ. Τώρα τι σχέση έχουν όλοι αυτοί με τις αγωνίες των εργαζόμενων; Απολύτως καμία!

Πογκρόμ με 60 (!) συλλήψεις για ρίψη φέιγ-βολάν Σε συλλήψεις μετατράπηκαν οι 60 από τις 65 προσαγωγές διαδηλωτών που το πρωί της Πέμπτης πραγματοποίησαν παρέμβαση-διαμαρτυρία στο υπουργείο Υγείας ζητώντας ικανοποίηση των αιτημάτων του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.

Το «έγκλημα» των 65 αγωνιστών του αντιεξουσιαστικού χώρου ήταν ότι προχώρησαν στην είσοδο του υπουργείου, άνοιξαν πανό, φώναξαν συνθήματα και πέταξαν φέιγ-βολάν. Η αστυνομία και η κυβέρνηση έκαναν λόγο για «εισβολή» και εξάντλησαν την αυστηρότητά τους εις βάρος των διαδηλωτών, σχηματίζοντας εναντίον τους εξοντωτική δικογραφία για διατάραξη κοινής ειρήνης καθώς και για παραβίαση των υγειονομικών προβλέψεων για τον περιορισμό της επιδημίας. Η αστυνομία του Χρυσοχοΐδη βαδίζει στα χνάρια της αυταρχικής κυβέρνησης Ερντογάν.

Σώμα «Ράμπο» της εφορίας στην ΑΑΔΕ Την Πέμπτη το βράδυ ψηφίστηκε στην ολομέλεια της Βουλής το νομο-

σχέδιο του υπουργείου Οικονομικών με τίτλο «Μισθολόγιο και ζητήματα ανθρώπινου δυναμικού της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων» (ΑΑΔΕ), με το οποίο η κυβέρνηση διαμορφώνει ένα ειδικό σώμα «κυνηγών κεφαλών» στα πρότυπα των φοροεισπρακτικών ιδιωτικών funds. Εκεί, κάθε εργαζόμενος θα αμείβεται με «μπόνους παραγωγικότητας» ανάλογα με την κάλυψη του πλάνου είσπραξης και «στοχοθεσίας». Με άλλα λόγια, πρόκειται για φορολογικά κοράκια που θα ασκούν αφόρητες πιέσεις με απειλές και διαρκείς οχλήσεις στους εργαζομένους ώστε να εισπράξουν τα χρωστούμενα. «Αναμένεται αύξηση φορολογικών εσόδων, καλύτερη στόχευση ελέγχων», ανέφερε ο υπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας, , ενώ πρόσθεσε ότι είναι «μνημονιακή υποχρέωση» στην οποία συμφώνησε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Πάτρα: Κλειστές πόρτες για τους φοιτητές ζητώ τον λόγο ίδια ώρα που οι συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων δεν έχουν μονιμοποιηθεί! Η απάντηση που πήραμε από τον πρύτανη Χρ. Μπούρα ήταν κλειδωμένες πόρτες, καθώς ο ίδιος από την μία αρνήθηκε να έρθει σε επαφή με τους φοιτητικούς συλλόγους και να ακούσει τα αιτήματά τους. Από την άλλη, συζητώντας πίσω από κλειστές πόρτες σαν τον κλέφτη, συναινεί

στις πολιτικές της κυβέρνησης, επιδιώκοντας να ξεπουλήσει πλευρές λειτουργίας του πανεπιστημίου σε εργολάβους. Ενώ οι σχολές παραμένουν κλειστές για σχεδόν έναν χρόνο, οι ελλείψεις σε καθηγητές, υλικοτεχνικές υποδομές και εξοπλισμό είναι τεράστιες και η χρηματοδότηση είναι εμφανώς μειωμένη, αυτό που νοιάζει την κυβέρνηση είναι πώς θα προωθήσει αντιδραστικές αλλαγές διάλυσης του δημοσίου πανεπιστημίου. Το τελευταίο διάστημα οι φοιτητικοί σύλλογοι δίνουν μεγαλειώδη αγώνα ενάντια στη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Ο αγώνας μας δεν είναι αποτραβηγμένος από αυτόν των ερ-

γαζομένων είτε είναι εκπαιδευτικοί είτε είναι προσωπικό καθαριότητας είτε είναι γιατροί. Στεκόμαστε στο πλάι των εργαζομένων στην καθαριότητα, των οποίων το εργασιακό τους μέλλον κρέμεται από μια λεπτή κλωστή, και στα δίκαια αιτήματα τους. Αν η κυβέρνηση και η ακαδημαϊκή «ελίτ» νομίζουν ότι ξεμπέρδεψαν με τους φοιτητικούς συλλόγους είναι βαθιά γελασμένοι. Το φοιτητικό κίνημα θα λογαριαστεί τώρα και με την αντιλαϊκή πολιτική τους και οι κλειστές τους πόρτες δεν μπορούν να κρατήσουν το ποτάμι. *φοιτήτρια Πολιτικών Μηχανικών Πάτρας

Πολιτική

Φοιτητικό κίνημα

ε την ψήφιση του νομοσχεδίου την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου στη Βουλή, κλείνει ένας πρώτος κύκλος αγώνων για το φοιτητικό κίνημα και τη μαχόμενη εκπαίδευση. Ένας πρώτος κύκλος, που μπορεί να μην απέτρεψε την ψήφιση του νόμου αλλά σίγουρα προκάλεσε τη φθορά της κυβέρνησης, τσαλάκωσε την εικόνα της παντοκρατορίας που με τόσο επιμονή παρουσιάζουν τα επικοινωνιακά της επιτελεία. Παρά την προσπάθεια της ΝΔ (από την προεκλογική περίοδο) να φανεί ως δύναμη εκσυγχρονισμού, οι ξαναζεσταμένες συνταγές που προωθεί, που δοκιμάστηκαν σε μια σειρά χώρες και διέλυσαν τη δημόσια εκπαίδευση, απορρίφθηκαν από τη νεολαία που κινητοποιήθηκε. Μεγάλης σημασίας σε αυτή τη φάση είναι και το γεγονός ότι η μεγαλειώδης κινητοποίηση των φοιτητών έγινε τη στιγμή που παρά τις κοινοβουλευτικές κορώνες και τις διαφορές τους, όλα τα συστημικά κόμματα συμφωνούν στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτό έγινε έκδηλο στην κοινοβουλευτική συζήτηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποβάθμισε τελείως την πανεπιστημιακή αστυνομία, πρότεινε ουσιαστικά την εμπλοκή της ασφάλειας και όποια διαφοροποίησή του ήταν στα πλαίσια του «εξευρωπαϊσμού» του πανεπιστημίου. Παράλληλα, το ΜΕΡΑ 25 επέμεινε στις προτάσεις του για δημιουργία «ειδικού σώματος» φύλαξης, ενώ η θέση του για την Ενιαία Βάση Εισαγωγής δεν ήταν η κατάργησή της αλλά ότι πρέπει να τεθεί και στα ιδιωτικά κολλέγια. Και αυτή η κινητοποίηση των χιλιάδων φοιτητών πανελλαδικά, σε κάθε ίδρυμα, σε κάθε πόλη δεν είναι μια στιγμή από τα παλιά, δεν είναι μία από τα ίδια. Συντελείται σε μία πολύ δύσκολη περίοδο, σε συνθήκες πανδημίας, με απαγόρευση κυκλοφορίας και συγκεντρώσεων, με τα ιδρύματα έναν χρόνο κλειστά. Δίνει έμπνευση και ελπίδα ευρύτερα στον λαό, η νεολαία που βιώνει την ταξική και άδικη διαχείριση της πανδημίας και αναζητά τρόπους να αντιδράσει και να διεκδικήσει. Είναι το πέρασμα από τις πολύ σημαντικές κινητοποιήσεις της πρωτοπορίας του κινήματος σε όλη την προηγούμενη φάση, σε μαζικά γεγονότα. Το αντιδραστικό νομοσχέδιο και το βαρύ χτύπημα στα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας μπήκαν στην προμετωπίδα του αγώνα. Ο πήχης, όμως, μπαίνει ψηλότερα. Το φοιτητικό κίνημα μπορεί και θα παίξει τον ρόλο του πυροδότη ευρύτερων εξελίξεων. Ακριβώς γιατί αυτό που κινητοποιεί με τόσο τσαμπουκά και θάρρος σε τόσους νέους, είναι η ευρύτερη ανησυχία για το παρόν τους στις σπουδές αλλά και για το εργασιακό μέλλον που διαμορφώνεται όλο και πιο δυσοίωνο. Σαφώς, ρόλο παίζει και ο τρόπος με τον οποίο αξιοποιεί την πανδημία η κυβέρνηση για να εφαρμόσει τις κατευθύνσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης-ΟΟΣΑ, με ακραία καταστολή. Οι φοιτητικοί σύλλογοι οργανώθη-

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Νίκος Σακαλής, Ιάσονας Μαρκάτος | στελέχη της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Μια νέα γενιά πήρε τον δρόμο του αγώνα και θα βαδίσει μέχρι τη νίκη ▸ Οι αγώνες συνεχίζονται για μη εφαρμογή του νόμου-έκτρωμα, για τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα των φοιτητών

καν μέσα από τα όργανά τους και προχώρησαν σε συσκέψεις συντονισμού που ενοποιούσαν την πάλη τους σε όλες τις πόλεις. Πραγματοποιήθηκαν γενικές συνελεύσεις σε μια σειρά συλλόγους πανελλαδικά και συγκροτήθηκαν πρωτοβουλίες αγώνα, σε ανοιχτούς χώρους με όλα τα μέτρα προστασίας. Οι δυνάμεις της νΚΑ και της ΕΑΑΚ έπαιξαν από την πρώτη στιγμή καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Στο επόμενο βήμα βασική πλευρά είναι το ζωντάνεμα των μαζικών διαδικασιών και των συντονιστικών συλλόγων και γενικών συνελεύσεων. Σημαντικό στοιχείο που συνέβαλε στην υπέρβαση του κατακερματισμού ήταν η ανατρεπτική κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος. Παίρνοντας τη σκυτάλη από την περσινή χρονιά, οι δυνάμεις της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση πρόβαλλαν την ανάγκη της κοινής δράσης των ευρύτερων δυνάμεων πάνω σε μια

Ενώ η κυβέρνηση εμφανιζόταν χωρίς αντίπαλο και με συναινετική αστική αντιπολίτευση, ήρθε το κίνημα για να χαλάσει τα πλάνα του συστήματος

γραμμή μαζικού αγώνα (όχι συμβολικών κινητοποιήσεων), συνολικής αντιπαράθεσης στην εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης (υπερβαίνοντας τη μάχη στα «σημεία»), διαχωρισμού από την αστική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, μαζικών διαδικασιών μπροστά στους φοιτητές. Παρά τις αδυναμίες μας, εκτιμάμε ότι αυτή η κατεύθυνση έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των αγώνων αυτής της φάσης, αποτελεί κατάκτηση και σε αυτόν τον δρόμο θα συνεχίσουμε. Κι αυτό γιατί η ανατρεπτική κοινή δράση μπορεί να αποτελέσει προωθητικό στοιχείο για το κίνημα όταν γίνεται στη βάση ουσιαστικής διαπάλης, στο αναγκαίο πρόγραμμα πάλης και κρίνεται από τους φοιτητές που αγωνίζονται. Τέλος, αναδείχθηκε και η τάση ο αγώνας των φοιτητών να γίνει ευρύτερα υπόθεση όλης της εκπαίδευσης αλλά και της κοινωνίας, αν κι αυτό εκφράστηκε αναντίστοιχα με τις αναγκαιότητες της περιόδου. Χαρακτηριστικά στις δύο τελευταίες ημέρες της ψήφισης δεν υπήρξε η αναγκαία ευρύτερη στήριξη στον αγώνα των φοιτητών, πράγμα για το οποίο έχουν ευθύνη και οι δυνάμεις του ΚΚΕ, που δεν συνέβαλαν σε μια ευρύτερη λαϊκή κινητοποίηση, αν και με δική τους πρόταση υιοθετήθηκε το κάλεσμα στην απόφαση των 26 φοιτητικών συλλόγων. Παρόλα αυτά, εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες αλλά και πρωτοβάθμια σωματεία, στάθηκαν στο πλάι της νεολαίας, παρά την προσπάθεια των καθεστωτικών δυνάμεων να αποσιωπήσουν το θέμα. Οι μαθητές, που κινητοποιήθηκαν στην αρχή της χρονιάς, επίσης είδαν τα κοινά αιτήματα που τους ενώνουν με τους φοιτητές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν τελείωσε. Το φοιτητικό κίνημα δήλωσε βροντερό παρόν και δεν θα σταματήσει εδώ. Οι φοιτητικοί σύλλογοι θα μπουν μπροστά για να μην εφαρμοστεί το νομοσχέδιο, για να μην έχουν θέση στα πανεπιστήμια η αστυνομία, τα πειθαρχικά και οι κάμερες. Για να ανοίξει ξανά με όλα τα μέτρα προστασίας η τριτοβάθμια εκπαίδευση και να ενισχυθούν οι πιο πληττόμενοι φοιτητές. Για να μπει στην πρώτη γραμμή ο αγώνας για τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα της νεολαίας, η μάχη ενάντια στο πέταγμα των φτωχών φοιτητών έξω από τις σχολές και στον αποκλεισμό των παιδιών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων από τα πανεπιστήμια, συνολικά η μάχη ενάντια στους ταξικούς φραγμούς, ενοποιώντας τα κομμάτια της εκπαίδευσης σε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο που θα τσακίσει την αντιδραστική καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Για να βαθύνει η σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου συνολικά, έτσι ώστε να είναι η γνώση, η επιστήμη και η εκπαίδευση στην υπηρεσία του λαού (με αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης) και όχι της «αγοράς», της επιχειρηματικότητας, του κεφαλαίου, ζήτημα που βγήκε δραματικά στην επικαιρότητα με αφορμή τα εμβόλια το τελευταίο διάστημα και αφορά όλη την κοινωνία.

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Εικονοκλάστες

Βαρύ κτύπημα στην ασφάλιση, ένεση πόρων στο κεφάλαιο Η πρώτη αποστολή του νέου υπουργού Εργασίας, Κώστα Χατζηδάκης, είναι το πέρασμα του νέου αντιασφαλιστικού οδοστρωτήρα, που θα σημάνει μια νέα αντιδραστική εποχή για την κοινωνική ασφάλιση στην Ελλάδα. Της παράδοσής της, αρχής γενομένης της επικουρικής, στην ιδιωτικοποίηση και την παράδοσή της στα αρπακτικά των «επενδυτών». Πρόσφατα σε συνέδριο για τα ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης ο υπουργός μίλησε χωρίς μισόλογα: «Τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση για τον περιορισμό του μη μισθολογικού κόστους –με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών από την αρχή του έτους– διαμορφώνουν προϋποθέσεις για ισχυρή ανάπτυξη του δεύτερου πυλώνα τα επόμενα χρόνια». Έκανε επίσης λόγο για «προσωπική αποταμίευση μέσω του δεύτερου πυλώνα». Μάλιστα τόνισε ότι «η εισαγωγή κεφαλαιοποιητικών στοιχείων στον πρώτο, δημόσιο πυλώνα του συστήματος θα φέρει πιο κοντά ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην έννοια της προσωπικής αποταμίευσης και της μακροπρόθεσμης επένδυσης. Θα εκπαιδεύσει τους εργαζόμενους και θα ‘’μπολιάσει’’ την κοινωνία με την ιδέα της προσωπικής συνταξιοδοτικής αποταμίευσης, και αυτό θα ωφελήσει την ανάπτυξη και του δεύτερου πυλώνα του ασφαλιστικού συστήματος, που στηρίζεται στα ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης». Είναι φανερό ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που θα φέρει σύντομα η κυβέρνηση αναμένεται ως «μάννα εξ ουρανού» από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, τους επιχειρηματίες και τα κοράκια του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Αλλά θα βάλει σε μεγάλες περιπέτειες και «επενδυτικά ρίσκα» τους κόπους μιας ζωής, σε πρώτη φάση για τη νέα βάρδια των εργαζομένων, που θα κληθούν να «στήσουν» το νέο ιδιωτικό σύστημα επικουρικής ασφάλισης που θα στηρίζεται στον τζόγο, την… ατομική ευθύνη και τις μεγάλες πιθανότητες χρεοκοπίας των ασφαλισμένων.

Μια ιστορικού χαρακτήρα ανατροπή σχεδιάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην κοινωνική ασφάλιση, υλοποιώντας τις αντεργατικές τομές του πορίσματος Πισσαρίδη. Το νομοσχέδιο που ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας μετατρέπει την επικουρική ασφάλιση από διανεμητική σε κεφαλαιοποιητική, λανσάροντας τη λογική του «ατομικού κουμπαρά» για τις μελλοντικές επικουρικές συντάξεις, με χρόνος έναρξης τις αρχές του 2022.

Τζογάρισμα και «ατομική ευθύνη»

Το μεγάλο... σορτάρισμα στις επικουρικές Ανάλυση Δημήτρης Σταμούλης

ο σχέδιο της κυβέρνησης στο πλαίσιο του νέου συστήματος για την επικουρική ασφάλιση είναι να συστήσει ένα νέο Δημόσιο Ταμείο, το οποίο θα έχει την αποκλειστική ευθύνη για τη διαχείριση των εισφορών των ασφαλισμένων. Στο νέο σύστημα θα εντάσσονται υποχρεωτικά, σύμφωνα με το κυρίαρχο σενάριο: - Οι νεοεισερχόμενοι μισθωτοί δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που θα εισέρχονται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας από την 1/1/2022 και εφεξής. - Οι νεοεισερχόμενοι αυτοαπασχολούμενοι που θα μπαί-

νουν για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας και απασχολούνται σε κλάδους στους οποίους σήμερα είναι υποχρεωτική η επικουρική ασφάλιση (π.χ. μηχανικοί, δικηγόροι) - Σε εθελοντική βάση θα μπορούν να ενταχθούν όλοι οι σημερινοί εργαζόμενοι έως 35 ετών και οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας μετά την 1/1/2022 χωρίς υποχρεωτικό κλάδο επικουρικής ασφάλισης σήμερα (π.χ. αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες)

Το «δημογραφικό» Ένα από τα βασικά «επιχειρήματα» για τη νέα αντι-ασφαλιστική επέλαση είναι το λεγόμενο δημογραφικό πρόβλημα. Για παράδειγμα, ο Γ. Στουρνάρας επικαλείται την Eurostat που προβλέπει πως ο λόγος εξάρτησης ηλικιωμένων στην Ελλάδα το 2020 ήταν 35,1%, ενώ μέχρι το 2055 θα έχει διπλασιαστεί

(62,8%) και θα είναι ο υψηλότερος στην ΕΕ. Ο υπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας ισχυρίστηκε ότι «το υφιστάμενο σύστημα ασφάλισης, ως διανεμητικό, είναι εξαιρετικά εκτεθειμένο στον «δημογραφικό κίνδυνο»» και ότι «λόγω της γήρανσης του πληθυσμού μειώνεται συνεχώς η αναλογία των οικονομικά ενεργών πολιτών προς τους συνταξιούχους». «Το διανεμητικό σύστημα δουλεύει εξαιρετικά σε κοινωνίες με μεγάλη αναλογία ασφαλισμένων ανά συνταξιούχο», υποστήριξε επίσης η Π. Καρασιώτου, γ.γ. Κοινωνικών Ασφαλίσεων, λέγοντας ότι σήμερα στην Ελλάδα η αναλογία αυτή είναι 1,65 προς 1, με προοπτική περαιτέρω επιδείνωσης. Το πρώτιστο ζήτημα βέβαια όταν κανείς αναφέρεται στο ασφαλιστικό ζήτημα είναι να επισημάνει τον πακτωλό δισ. ευρώ που έχουν λεηλατηθεί από τα ταμεία, από την εποχή των άτοκων «θαλασσοδανείων»

και το «κούρεμα» του PSI των μνημονίων, μέχρι τα δομημένα ομόλογα και το χρηματιστηριακό τζογάρισμά τους, τις διαρκείς μειώσεις των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, την ανεξέλεγκτη και ατιμώρητη εισφοροκλοπή και τόσα άλλα. Όμως η κυρίαρχη αφήγηση αρέσκεται να στέκεται στον «παρονομαστή» του κλάσματος («αύξηση συνταξιούχων») και όχι στον αριθμητή, τους εργαζόμενους-ασφαλισμένους και τη δραματική μείωσή τους, τη συρρίκνωση των μισθών, την επέλαση της ελαστικής εργασίας, παράγοντες που επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά έσοδα. Σήμερα οι οικονομικά μη ενεργοί είναι 3,2 εκατ. (ΕΛΣΤΑΤ) και οι άνεργοι 1,1 εκατ. (ΟΑΕΔ), «θύματα» των εκάστοτε κυβερνητικών… μεταρρυθμίσεων. Όσον αφορά στους μισθούς, το 2019, 2 στους 3 μισθωτούς έπαιρναν κάτω από 1.000 ευρώ, ενώ το 30,8% εργαζόταν με μερική απα-

Εικονοκλάστες σχόληση. Μάλιστα, 1 στους 5 απασχολείται έως 20 ώρες την εβδομάδα. Κι αυτά πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας… Όμως η γήρανση του πληθυσμού κατά βάθος δεν πλήττει μόνο τα διανεμητικά, αλλά και τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα. Το μέγεθος της σύνταξης μπορεί να φαίνεται κατ’ αρχήν πως εξαρτάται αποκλειστικά από τις αγορές, που καθορίζουν τις αποδόσεις των επενδυμένων κεφαλαίων. Όμως όταν μειώνεται ο αριθμός των εργαζομένων και αυξάνονται οι συνταξιούχοι, τότε μειώνονται οι εισφορές και αυξάνονται οι καταβαλλόμενες συντάξεις, κι επομένως μειώνονται αντίστοιχα και τα προς επένδυση κεφάλαια και συνεπώς η απόδοση της επενδύσεως τους!

σμούς Ασφαλισμένων θα υπόκειται στους απόλυτους νόμους της «αγοράς» . Επικεφαλής του ταμείου θα είναι «CEO» της συνομοταξίας των μανατζαραίων που δεν υπόκεινται σε κανέναν κοινωνικό έλεγχο. Όλες οι ελπίδες των ασφαλισμένων θα εναπόκεινται στις «αποδόσεις των επενδυτικών κινήσεων». H

μεσαίου και υψηλού ρίσκου. Το εντυπωσιακό εδώ είναι ότι για πρώτη φορά, προβλέπεται δυνατότητα επενδύσεων επί της περιουσίας, όταν το ίδιο το κράτος δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο σήμερα ούτε στα ιδιωτικά Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης! Το προφίλ του χαρτοφυ-

Με την κεφαλαιοποίηση, τα αποθεµατικά από τις εισφορές θα υπόκεινται στους απόλυτους νόμους της «αγοράς», άρα θα απειλούνται με μειώσεις, χωρίς κρατική αναπλήρωση

«Ατομικός κουμπαράς» Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την απογοήτευση των νέων εργαζομένων για το συνταξιοδοτικό τους μέλλον. Ο Κ. Μητσοτάκης προαναγγέλλοντας στη ΔΕΘ το νέο αντιασφαλιστικό έγκλημα, είχε πει: «Εάν ρωτήσετε τους νέους, θα σας πουν ότι δεν πιστεύουν πως θα πάρουν σύνταξη ποτέ και αυτό δημιουργεί ζήτημα για το ασφαλιστικό». Και παρουσίασε ως δήθεν λύση τον «κουμπαρά», όπου «οι επικουρικές θα τοκίζονται» προσφέροντας «ασφάλεια». Τάζουν «υπερδιπλάσιες αποδόσεις», «απόδοση 3%, όταν η μέση επικουρική σήμερα έχει 1,35% και άλλα παρόμοια. Όλα αυτά θυμίζουν τα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς… Κεφαλαιοποίηση σημαίνει ότι τα αποθεματικά που θα δημιουργούνται από τις εισφορές στους Ατομικούς Λογαρια-

κυβέρνηση μιλά για «μηδενικές πιθανότητες» το τελικό κεφάλαιο να είναι μικρότερο από τις σωρευμένες εισφορές, αλλά η γ.γ. Κοινωνικών Ασφαλίσεων παραδέχτηκε ότι «από έτος σε έτος μπορεί να παρατηρούνται διακυμάνσεις και απώλειες»! Ο ασφαλισμένος θα μπορεί να «επιλέγει» μεταξύ «επενδυτικής στρατηγικής» χαμηλού,

λακίου και η βαθμίδα κινδύνου θα σχετίζεται και με την ηλικία του ασφαλισμένου. Το επικίνδυνο… τζογάρισμα προτείνεται στους νεώτερους, «καθώς έχουν μπροστά τους ικανό χρόνο καριέρας ώστε να αναπληρώσουν ενδεχόμενες απώλειες», όπως μας εξηγεί η Π. Καρασιώτου. Κοινώς εάν τα χάσουν όλα… μπορούν να

ξαναρχίσουν να μαζεύουν από την αρχή! Και φυσικά οι «φταίχτες» θα είναι αυτοί και η έρμη η γκίνια τους, κι όχι η κυβέρνηση, οι τράπεζες, ή η ΕΕ…. Είναι λοιπόν βάσιμη η ανησυχία για έκθεση στον λεγόμενο «κίνδυνο της αγοράς», αφού οι διακυμάνσεις των αποδόσεων μπορεί να είναι και αρνητικές σε δεδομένη στιγμή, όπως παραδέχονται οι εγχώριοι επιχειρηματίες της ιδιωτικής ασφάλισης.

Στον «αέρα» οι «παλιοί» Τι θα γίνει όμως με τους παλιούς ασφαλισμένους και με το υφιστάμενο ενιαίο ταμείο επικουρικής ασφάλισης; Πώς θα διασφαλιστεί η απρόσκοπτη παροχή της επικουρικής σύνταξης στους σημερινούς συνταξιούχους ή στους μελλοντικούς, αφού θα έχει διακοπεί η ροή εσόδων από τους ασφαλισμένους που θα χρηματοδοτούν το νέο ταμείο; Η κυβέρνηση υπόσχεται ότι δεν θα υπάρξουν καθόλου μειώσεις, παρόλο που θα υπάρχουν λιγότερες εισφορές προς αυτό το σύστημα. Αυτό σημαίνει πως είτε το κράτος θα καλύψει το έλλειμμα είτε ένα κομμάτι των χαμένων εισφορών, θα προκύψει από την προσδοκώμενη οικονομική ανάπτυξη… Στον βωμό της μετάβασης, που απαιτεί το χτίσιμο του κεφαλαιοποιητικού «κουμπαρά», θα θυσιαστούν τα 10 δισ. ευρώ του Ασφαλιστικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ) το οποίο συστάθηκε το 2008 με βασικό σκοπό τη δημιουργία αποθεματικών για τη διασφάλιση των συντάξεων των νέων γενεών και τροφοδοτείται από την Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων!

Συντάξεις έρμαιο της απόδοσης επενδύσεων ▸ Η διαχείριση θα περάσει στα χέρια τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ στόχος της μεταρρύθμισης είναι να συνδράμει το κεφάλαιο και τις μεγάλες επιχειρήσεις να βάλουν στο χέρι για μια ακόμα φορά τα αποθεματικά των εκατομμυρίων ασφαλισμένων, να ανοίξει ο δρόμος για τα επαγγελματικά ταμεία αλλά και να αποτινάξει από το κράτος την υποχρέωση να στηρίζει και να χρηματοδοτεί την κοινωνική ασφάλιση. Κι όλα αυτά «επενδύονται» με τον μύθο της «ανάπτυξης». Ο Γ. Στουρνάρας δήλωσε ότι με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα «μειώνεται ο δημοσιονομικός κίνδυνος» και «επιτυγχάνεται διασπορά κινδύνου στο ασφαλιστικό σύστημα». Πρόσθεσε δε πως «θα

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

μειωθεί το δημοσιονομικό βάρος χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος» και «τα αποθεματικά που θα συσσωρευθούν από τις εισφορές θα χρηματοδοτήσουν επενδύσεις». Με ένα σμπάρο λοιπόν δύο τρυγόνια, και λιγότερα «έξοδα» του κράτους για το ασφαλιστικό, και χρηματοδότηση των επιχειρηματικών σχεδίων από τον μόχθο των ασφαλισμένων! Τάζουν, επίσης, ότι με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα θα υπάρξει «αποταμίευση» και συγκέντρωση κεφαλαίων τα οποία θα επενδύονται, ότι θα προκύψουν νέες επιχειρήσεις, θέσεις εργασίας κ.ο.κ. Πέρα από το γεγονός ότι πάλι οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν για τα επι-

χειρηματικά σχέδια, είναι μύθος ότι οι επενδύσεις θα περιορίζονται στην Ελλάδα. Οι επενδύσεις θα έχουν διασπορά, σε διάφορες χώρες και σε διάφορα «παγκοσμιοποιημένα» επενδυτικά εργαλεία Όσον αφορά στη διαχείριση των χαρτοφυλακίων, μπορεί να περάσει σε πρώτη φάση στην ΑΕΔΑΚ Ασφαλιστικών Οργανισμών και στην Εταιρεία Διαχείρισης Επενδυτικών Κεφαλαίων Ταμείων Ασφάλισης (ΕΔΕΚΤ ΑΕΠΕΥ), αλλά είναι σίγουρο ότι θα εμπλακούν «πιστοποιημένοι» ιδιωτικοί φορείς, όπως τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και οργανισμοί κ.λπ., που θα χρηστούν διαχειριστές των κόπων των ασφαλισμένων.

Εταιρεία BHS: Οι ιδιοκτήτες έφαγαν τις συντάξεις Μια χαρακτηριστική περίπτωση του τι σημαίνουν τα διάφορα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά σχήματα που λανσάρουν ως… καινοτομία οι εγχώριοι θιασώτες του κεφαλαιοποιητικού συστήματος ασφάλισης είναι το ταμείο των εργαζομένων στα καταστήματα BHS (British Home Stores) που κατέληξαν να έχουν έλλειμμα 571 εκατ. στερλίνες (737 εκατ. ευρώ). Το 2015, ο πρώην ιδιοκτήτης τους σερ Φίλιπ Γκριν, την πούλησε αντί μιας στερλίνας, λόγω χρεών, στο επενδυτικό fund Retail Aquisitions και τον Ντομινίκ Σαπέλ. Μετά από 13 μήνες αποδείχτηκε ότι αμφότεροι λεηλάτησαν τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης, για να την οδηγήσουν σε χρεοκοπία. Πώς δημιουργήθηκε η τεράστια «μαύρη τρύπα» των 571 εκατ. στερλινών; Ο Γκριν εξαγόρασε τα BHS το 2000 αντί 200 εκατ. στερλινών. Όμως κατηγορήθηκε ότι απέσυρε πολύ ρευστό χρήμα από τα BHS, «που θα μπορούσε να είχε επενδυθεί για τον εκσυγχρονισμό της εταιρείας και για την ενίσχυση των συνταξιοδοτικών funds», σύμφωνα με το BBC. Ο Γκριν φυσικά κατηγόρησε τους νέους ιδιοκτήτες, κάνοντας λόγο για κακοδιαχείριση. Από το 2000, η εταιρεία είχε «τρελά» κέρδη πάνω από 100 εκατ. στερλίνες και το 2001 το συνταξιοδοτικό σχήμα, πλεόνασμα 17,4 εκατ. στερλίνες, ενώ το 2008 το πλεόνασμα ήταν 3,4 εκατ. στερλινών. Στη συνέχεια έσκασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική φούσκα, ήρθε και η λεηλασία του ταμείου από τους νέους ιδιοκτήτες. Τον Ιανουάριο του 2020, ο Σαπέλ κλήθηκε με καταδικαστική απόφαση να καταβάλει 9,5 εκατ. στερλ. στο συνταξιοδοτικό ταμείο, ενώ τον περασμένο Νοέμβριο καταδικάστηκε σε έξι χρόνια φυλάκισης για αποφυγή φόρων. Εν τω μεταξύ, είχε ξοδέψει εκατοντάδες χιλιάδες λίρες για αγορά σκάφους, μιας πολυτελούς Bentley και για διακοπές στις Μπαχάμες. Παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις, οι συντάξεις των 20.000 ασφαλισμένων της ΒΗS παραμένουν στον αέρα.

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Συνεχίζουν τον αγώνα οι φοιτητές

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ενάντια στον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη πραγματοποίησαν την Πέμπτη φοιτητές σε μια σειρά από πόλεις, μία εβδομάδα μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου στη βουλή υπό την «καυτή ανάσα» του φοιτητικού κινήματος. Σε Θεσσαλονίκη, Γιάννενα και Βόλο πραγματοποιήθηκαν μαζικές κινητοποιήσεις, ενώ στο ΕΚΠΑ, το Πανεπιστήμιο Πατρών, το ΑΠΘ και το Πολυτεχνείο Κρήτης έγιναν μαζικές κινητοποιήσεις στις πρυτανείες των ιδρυμάτων. Μία συμβολική συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της ίδιας μέρας και στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι φοιτητές ξεκαθαρίζουν ότι ο νόμος που φέρνει την αστυνομία στα πανεπιστήμια καθώς και μια σειρά αντιδραστικών ανατροπών ως προς τον τρόπο εισαγωγής και το πειθαρχικό δίκαιο στα ΑΕΙ δεν θα εφαρμοστεί. Σημειώνεται ότι στη Θεσσαλονίκη ο συγκέντρωση αριθμούσε 600-700 άτομα.

Καταγγελία Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική για τις πρακτικές Πατούλη

ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ την Πέμπτη από το Περιφερειακό Συμβούλιο (ΠΕΣΥ) η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική, καθώς η διοίκηση Πατούλη προκλητικά αρνήθηκε να συζητηθεί το θέμα των προβλημάτων που την ίδια ώρα αντιμετώπιζαν χιλιάδες κάτοικοι στις βόρειες ενότητες της περιφέρειας. «Ο Πατούλης επέβαλε την πρωτοφανή διαδικασία να ενημερώσει το ΠΕΣΥ, αλλά να μη γίνει συζήτηση και να μην επιτρέψει καμία τοποθέτηση ούτε έστω μία από κάθε παράταξη», καταγγέλλει η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική, σημειώνοντας ότι στήριξη στον περιφερειάρχη παρείχαν μόνο σύμβουλοι «της φασιστικής Ελληνικής (Χρυσής) Αυγής και του ομοϊδεάτη Τζήμερου» καθώς όλες οι άλλες παρατάξεις αποχώρησαν. Σημειώνει, τέλος, ότι ο περιφερειάρχης «αρέσκεται στον μονόλογο και τα κλειστά στόματα των περιφερειακών συμβούλων που μπορούν μόνο να τον χειροκροτήσουν ή να σωπάσουν».

Πάτρα: «Βράζουν» από κρούσματα οι χώροι εργασίας

ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ εργοδοσίας και ελεγκτικών μηχανισμών αποκαλύπτει η εκρηκτική κατάσταση με κρούσματα κορονοϊού σε χώρους δουλειάς στην Πάτρα. Όπως καταγγέλλει το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων σε Εμπορικές Επιχειρήσεις και Επιχειρήσεις Παροχής Υπηρεσιών Αχαΐας, έχουν σημειωθεί συρροές κρουσμάτων σε καταστήματα όλων των αλυσίδων σούπερ μάρκετ. Επίσης, σε κατάστημα μεγάλης αλυσίδας ρουχισμού, αν και εντοπίστηκε θετικό κρούσμα, οι εργαζόμενοι δεν τέθηκαν σε καραντίνα ούτε πραγματοποιήθηκαν rapid tests σε όλους. «Μέσα από τη συνεχή εναλλαγή μαγαζιών και πόστων, σε συνδυασμό με την έλλειψη προσωπικού λόγω αρκετών κρουσμάτων, οι συνάδελφοι βρίσκονται σε εξάντληση», σημειώνει επίσης το σωματείο.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ Ο ΘΙΑΣΟΣ ΤΟΥ Θ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ PRIN.GR

Στο πλαίσιο του αναλυτικού αφιερώματος του Πριν σε όλες τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου στην ιστοσελίδα μας (prin. gr) αυτή τη βδομάδα παρουσιάζεται από τον Βασίλη Τσιράκη η πιο εμβληματική ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη Ο Θίασος.

ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ ∆ΙΚΤΥΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΙΑΤΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΑ ΑΘΗΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝ∆ΗΜΙΑ

Το Δίκτυο Κοινωνικών Ιατρείων και η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα διοργανώνουν το Σάββατο 20/2, στις 6 μ.μ., εκδήλωση με τίτλο «Πανδημία και εμβόλια: Η τέλεια καταιγίδα σε εξέλιξη». Ομιλητές: M. Ρίζος, Π. Παπανικολάου, Γ. Μπουγάτσος και Κ. Μάτσα. Ο σύνδεσμος της εκδήλωσης θα αναρτηθεί στη σελίδα του Δικτύου.

∆ΙΑ∆ΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΣΤΟ ΜΩΡΙΑ

Η Ανταρσία στο Μωριά - Συμπόρευση για την Ανατροπή διοργανώνει την Κυριακή 21/2, στις 7 μ.μ., διαδικτυακή εκδήλωση με τίτλο «Η κυβερνητική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας υπονομεύει την υγεία και τη ζωή μας, συρρικνώνει ελευθερίες και δικαιώματα. Υπάρχει διαφορετικός δρόμος;». Ομιλητές: Π. Κάτσαρης και Μ. Ρίζος. Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα της περιφερειακής κίνησης στο facebook.

ΒΥΡΩΝΑΣ: ΑΡΠΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ∆ΕΝΤΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΙΟΝΙΑ

Δεκάδες πεύκα κατέρρευσαν από το βάρος του χιονιού και στα άλση του Βύρωνα. Ενδεικτικά, μόνο στο Άλσος Αγίας Τριάδας έπεσαν πάνω από 12 δέντρα. «Αυτή η καταστροφή όμως δεν ήταν αναπόφευκτη. Θα μπορούσε να μετριαστεί, αν υπήρχε καλύτερη διαχείριση των δασυλλίων», σημειώνει η Αριστερή Παρέμβαση Βύρωνα. Παράλληλα, ζητά να γίνει καθαρισμός και απομάκρυνση όλων των σπασμένων κλαδιών και δένδρων και να υπάρξει άμεσα διαχειριστική μελέτη για τη σωστή διαχείριση των δασικών αλσών από τη δημοτική αρχή. «Χρειάζεται να διαφυλάξουμε τους ελάχιστους πνεύμονες πρασίνου που έχουν απομείνει μέσα στην πόλη», τονίζει στην ανακοίνωση.

Ανυπότακτος Μαθητής: Υπογραφές κατά τηλεκπαίδευσης Καμπάνια συλλογής υπογραφών ξεκίνησε ο Ανυπόταχτος Μαθητής με στόχο να εκφραστεί μαζικά η αντίδραση των μαθητών στην τηλεκπαίδευση και να αποτυπωθεί το αίτημα για άμεσο άνοιγμα των σχολείων με όλα τα απαραίτητα μέτρα. «Για να μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικό μάθημα, στο οποίο θα εμπεδώνεται η ύλη, να κοινωνικοποιηθούμε και να ξαναποκτήσει η εκπαίδευση τη συλλογική της διάσταση!», αναφέρει. Ενώ προσθέτει, «δεν θα αφήσουμε καμία πτυχή του νόμου Κεραμέως να εφαρμοστεί, με τα σχολεία μας θα το μπλοκάρουμε στην πράξη!»

Τριφυλία: Έρευνα για τον νεκρό εργάτη ζητά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Να ξεκινήσει επιτέλους έρευνα για το εργατικό «ατύχημα» που σημειώθηκε στις 7 Ιανουαρίου στον Δήμο Τριφυλίας και το οποίο κόστισε τη ζωή σε έναν εργαζόμενο στην καθαριότητα απαιτεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας και Φιλιατρών. «Να διερευνηθεί η υπόθεση και να αποδοθούν ποινικές και αστικές ευθύνες στους υπαίτιους. Η ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπορεί να σιωπήσει για να μην υπάρξουν και άλλοι νεκροί. [...] Διότι τα εργατικά ατυχήματα είναι εργοδοτικά εγκλήματα», σημειώνει μεταξύ άλλων.

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Συνέντευξη ▶ Σαράντα χρόνια παρόντες και με το ξεχωριστό σας στίγμα στην ελληνική ροκ σκηνή. Τι είναι αυτό που σας κρατάει «ζωντανούς» και δημιουργικούς;

Η καθημερινή πραγματικότητα μας δίνει συνεχώς λόγους να υπάρχουμε και να δημιουργούμε. Άλλες φορές μας φρικάρει και μας πληγώνει, άλλες μας εκπλήσσει θετικά ή αρνητικά. Μας δίνει το ερέθισμα να μιλήσουμε. Να γράψουμε στίχους και μουσική. Να βγούμε να παίξουμε. Να επηρεάσουμε, όσο μας αναλογεί, τα πράγματα και τις εξελίξεις. Βέβαια χωρίς τον κόσμο που μας αγαπά και μας ακολουθεί, τίποτα δεν θα μπορούσαμε να πετύχουμε. Ούτε να υπάρξουμε έστω λίγα από τα σαράντα χρόνια της πορείας μας. ▶ Το 1993, την περίοδο του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία, όλοι τραγουδήσαμε «ο θάνατος διακοπές στο Σαράγιεβο πάει». Υπάρχει ο κίνδυνος να μας «ξαναεπισκεφτεί» ή μήπως δεν έφυγε ποτέ από τη «γειτονιά» μας;

στον

Magic de Spell

Η «γενιά της στέρησης» έτοιμη για αντεπίθεση

της ροκ συναυλίας που ακολουθεί, θελήσαμε να δώσουμε μια νέα πνοή μέσα από τους στίχους του ρεφραίν. «Έρχονται οι άνθρωποι με τόξα και σπαθιά, όχι αυτοί που ξέρετε, ούτε αυτοί που ζείτε. Ειν’ η γενιά της στέρησης, τ’ ατίθασα παιδιά, ειν’ ώρα να ξυπνήσετε, ειν’ ώρα να κρυφτείτε». Προαναγγελία δηλαδή της αντεπίθεσης των «μικρών ανθρώπων» (όπως υποτιμητικά μας αποκαλεί όλους η διεθνής ελίτ), ενάντια στην καταστολή και την ισοπέδωση.

«Οι καραντίνες και οι όλο και περισσότερες αναστολές της ελευθερίας μας δεν σκοπεύουν μόνο στην αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά πρωταρχικά στο να αλλάξουν τις συνθήκες της ζωής μας για πάντα. Να μας απομακρύνουν τον έναν από τον άλλον. Να κλέψουν τα κατακτημένα μας δικαιώματα και να μας γονατίσουν όλους, οικονομικά και ψυχολογικά. Να υποτάξουν το αίτημα για μια αξιοπρεπή ζωή», τονίζουν στο Πριν οι «αειθαλείς» Magic de Spell.

▶ Ο κορονοϊός έχει νεκρώσει σχεδόν τα πάντα στον πολιτισμό και τις τέχνες. Πόσο σκληρή συνθήκη είναι αυτή για τους καλλιτέχνες και τους εργαζόμενους στον κλάδο;

ας μη θάνατο. Ξανακούγοντας ρα τελευταία κάποια παλαιότερα με τραγούδια μας, θεωρήσαμε ν ότι οι στίχοι τους αποκτούν νέα σημασία κάτω από το πρίσμα των εξελίξεων. Ένα τέτοιο τραγούδι είναι και το Έρχονται οι άνθρωποι από τον δεύτερο ελληνόφωνο δίσκο μας Νίψον Ανομήματα (1995), σε στίχους του αείμνηστου Δημήτρη Πο-όν ντίκα. Σκεφτήκαμε λοιπόν με να το επανακυκλοφορήσουμε ασε live εκτέλεση, από τα σαρο ραντάχρονά μας στο Κύτταρο της Αθήνας. Με τη βοήθεια του video clip του Νίκου Σούλη, που περιλαμβάνει πλάνα από την έρημη πόλη του lockdown, σε αντιδιαστολή με πλάνα από την ενέργεια

Εί Είναι πραγματικά σκληρό, απ από όποια οπτική γωνία και να το δεις. Υπάρχουν καλλιτέχν χνες, μουσικοί και εργαζόμεν νοι που στερούνται τα στοιχειώδη για να επιβιώσουν. Κανείς δεν μπορεί να παρουσιάσει ζωντανά τη δουλειά του. Σαν να θέλεις να μιλήσεις, να μην μπορείς και να πνίγεσαι. Η τέχνη δ αντιμετωπίζεται σαν βαδεν σι σική κοινωνική ανάγκη αλλά σα «πολυτέλεια που μπορεί σαν να περιμένει» μέχρι να αποκα κατασταθεί η... «κανονικότητα». Όμως, η φύση της τέχνης ήταν πάντα απρόβλεπτη και ανατρεπτική. Θα συνεχίσει να είναι, σε πείσμα όλων αυτών! Στη νέα ψηφιακή μοναξιά, ένα θανάσιμα επικίνδυνο πρόβλη-

Πηγή έμπνευσης μπορεί να αποτελεί το οτιδήποτε. Πόσο μάλλον, όταν σχεδόν αμέσως συνειδητοποιήσαμε πως οι καραντίνες και οι όλο και περισσότερες αναστολές της ελευθερίας μας δεν σκοπεύουν μόνο στην αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά πρωταρχικά στο να αλλάξουν τις συνθήκες της ζωής μας για πάντα. Να μας απομακρύνουν τον έναν από τον άλλον. Να κλέψουν τα κατακτημένα μας δικαιώματα και να μας γονατίσουν όλους οικονομικά και ψυχολογικά. Να υποτάξουν το αίτημα για μια αξιοπρεπή ζωή σε συνθηκολόγηση, που θεωρεί υπέρτατο ζητούμενο τον

▶ Τον Δεκέμβρη παρουσιάσατε και με μία ακόμη ζωντανή ηχογράφηση, τη δική σας εκδοχή του τραγουδιού Η Φαντασία στην Εξουσία; Τι είναι αυτό που σας ώθησε;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΩΥΣΙΑΔΗΣ

Μας ανησυχεί που τα αντιπολεμικά κινήματα έχουν ατονήσει, ενώ δεν έκλεισαν ακόμη οι πληγές από τον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Παράλληλα βλέπουμε δίπλα μας ή πιο μακριά, τα συμφέροντα των ισχυρών του πλανήτη να υφαίνουν συνθήκες για νέους πολέμους, ακόμη και εμφύλιους. ▶ Στην αρχή της πανδημίας, τον περασμένο Απρίλιο, κυκλοφορήσατε το single Έρχονται οι άνθρωποι. Η παρατεταμένη περίοδος της καραντίνας και των συνεχών απαγορεύσεων αποτελεί για εσάς πηγή έμπνευσης;

μα, υπαρκτό όμως εδώ και χρόνια, είναι η λογοκρισία στα social media, στις διαδικτυακές πλατφόρμες, στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Ας μη χαιρόμαστε τόσο που δεν ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες το άρθρο 8, για να ασκείται και θεσμικά η λογοκρισία. Και χωρίς αυτό, είμαστε αρκετά στριμωγμένοι στο σκοτάδι. «Στο μυαλό ειν’ ο στόχος» έγραφε προφητικά η Κατερίνα Γώγου.

ΚΥΡΙΑΚΟ ΝΑΣΟΠΟΥΛΟ

Βλέπουμε δίπλα μας ή πιο μακριά, τα συμφέροντα των ισχυρών του πλανήτη να υφαίνουν συνθήκες για νέους πολέμους, ακόμη και εμφύλιους

«Η Φαντασία στην Εξουσία». Ένα σύνθημα των φοιτητών του γαλλικού Μάη. Σκεφτήκαμε πως η live διασκευή μας στο τραγούδι, θα μπορούσε να συμβάλει στην ανάδειξη του αγώνα των ανθρώπων ενάντια στην ολοένα πιο αυταρχική και ολοκληρωτική εξουσία. Και να υπογραμμίσει την επετειακή σύμπτωση της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου με την απώλεια του Παύλου Σιδηρόπουλου, δυο εμβληματικών μορφών της γενιάς μας. Μας βοήθησαν και μας ενέπνευσαν οι συγκλονιστικές φωτογραφίες από εικόνες του κέντρου της πόλης, πορείες και διαμαρτυρίες των τελευταίων 12 χρόνων, του φωτορεπόρτερ Μάριου Λώλου. Τις χρησιμοποιήσαμε αντί video clip. Μουσικά, είχε πολύ ενδιαφέρον να δουλέψουμε πάνω σε μια συνύπαρξη του σπουδαίου και αείμνηστου Στέλιου Βαμβακάρη με τον στιχουργό Πάνο Ηλιόπουλο και τον Σιδηρόπουλο. ▶ Τέλος, «Είμαι εσύ, είμαστε ένας», λέει ο στίχος στο νέο σας τραγούδι Είμαι, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο. Είναι και ο τρόπος ώστε τα «μαύρα πουλιά και τα τεντωμένα σύρματα», να παλέψουν για μια καλύτερη κοινωνία;

Η πάλη για μια καλύτερη κοινωνία, είναι πάντα αυτονόητο ζητούμενο. Τα νοήματα που περιέχονται στο Είμαι, ποίημα του Ιάσωνα Σταυράκη που μελοποιήσαμε, είναι για μας κάτι σαν οδηγός επιβίωσης απέναντι στη σκοτεινή σκιά που ρίχνει πάνω από τα κεφάλια μας η νέα μεσαιωνική βαρβαρότητα του 21ου αιώνα. «Είμαι παράνομος, είμαι ο κανένας. Είμαι εσύ, είμαστε ένας».

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Η άλλη όψη

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Από τα λόγια στις πράξεις και από τα social στους δρόμους Δημήτρης Τζιαντζής Ο παλιός καλλιτεχνικός κόσμος πεθαίνει, ο νέος κόσμος βρίσκεται στη ζώνη της ανεργίας, της ανασφάλειας και της αναστολής. Ανάμεσά τους, όμως, υπάρχει αυτό που αλλάζει. Οι καλλιτέχνες βγαίνουν μπροστά, ζητάνε να τους επιτραπεί να δουλέψουν και να δημιουργήσουν καταγγέλλοντας τον εμπαιγμό και την εγκατάλειψή τους από την κυβέρνηση. Η στρατιά των ανέργων της τέχνης εκφράζει πολιτικό λόγο, παίρνει την τύχη στα χέρια της. Οι καλλιτέχνες βγαίνουν στους δρόμους για την ελευθερία της έκφρασης, ενάντια στη λογοκρισία των τρομονόμων και των αντιδραστικών οδηγιών της ΕΕ. Μουσικοί και ηθοποιοί εμπνέονται και εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στις εξεγερτικές διαδηλώσεις που συγκλονίζουν την Ισπανία και στον ράπερ-σύμβολο Πάμπλο Χασέλ που συνελήφθη, με μια καταδρομική αστυνομική επιχείρηση, μέσα στο πανεπιστημιακό ίδρυμα όπου είχε βρει άσυλο. Ο Πάμπλο διώχθηκε γιατί τα λόγια και οι στίχοι του κρίθηκαν ότι «προσβάλλουν τη μοναρχία» κι «εξυμνούν την τρομοκρατία». Στην Ελλάδα οι αντιδράσεις για το λογοκριτικό τέρας ήταν τόσο έντονες που η κυβέρνηση αναγκάστηκε να πάρει πίσω τη διάταξη που αναφέρεται σε υποκίνηση σε «τρομοκρατικές ενέργειες» μέσα από έργα τέχνης, ωστόσο ο τρομονόμος παραμένει σε ισχύ. Όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες ζητούν ανοιχτά πλέον την παραίτηση της «θεούσας» υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, η οποία επιχείρησε να κουκουλώσει τις πράξεις του «δασκάλου ορθοφωνίας» και προσωπικού φίλου του Κυριάκου Μητσοτάκη Δημήτρη Λιγνάδη, για τον οποίο υπάρχουν σοβαρές και επώνυμες καταγγελίες για κακοποίηση ανηλίκων. Αυτό το τσουνάμι κινητοποιήσεων, αποκαλύψεων και μαρτυριών σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Η αλυσίδα της σιωπής ράγισε, αλλά δεν έσπασε για κάθε μορφή βίας στο χώρο της τέχνης. Στον χώρο της «νύχτας» η ομερτά ακόμα κρατεί. Το αίτημα για πανκαλλιτεχνική ενότητα και αγώνα δεν έχει ακόμα διαχυθεί σε πολλές «καλλιτεχνικές γαλέρες». Η αρχή όμως έγινε και στο πρόσωπο του Δημήτρη Λιγνάδη καταποντίστηκε το αφήγημα του νεοφιλελευθερισμού περί «αριστείας».

Τον Δ. Λιγνάδη έθρεψε και προστάτευσε ένα ολόκληρο σύστημα Δέσποινα Κουτσούμπα

υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη ζέχνει από παντού. Για τι να πρωτομιλήσουμε; Για τα «σχολεία της αριστείας» που άφησαν απροστάτευτους τους μαθητές και τις μαθήτριες επί χρόνια; Για τους καθηγητές πανεπιστημίου που τον εξυμνούσαν; Για την κυβέρνηση που του ανέθεσε το Εθνικό Θέατρο χωρίς καμία διαδικασία; Για τους δημοσιογράφους που του εύχονταν «καλή δύναμη» μέχρι χθες; Η μαρτυρία του Βασίλη Κ. και η μηνυτήρια αναφορά για βιασμό 14χρονου έφεραν στο φως την αλήθεια για τη δράση του Δημήτρη Λιγνάδη. Σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες μαρτυρίες, τόσο αυτές που έχουν δει το φως της δημοσιότητας όσο και αυτές που δεν έχουν δημοσιοποιηθεί, συντίθεται όλη η εικόνα: από το 1990 ως υπεύθυνος της θεατρικής ομάδας του Αρσακείου, μετέπειτα και του Κολεγίου και από το 1999 ως καθηγητής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ο Δ. Λιγνάδης εκμεταλλεύτηκε τη θέση του «δασκάλου» για να προσεγγίζει έφηβες και έφηβους ή μετέφηβους και νέους και να τους κακοποιεί σεξουαλικά. Άλλοτε εκμεταλλευόμενος τη δυνατότητά του να καθοδηγεί τα θύματά του και άλλοτε με εξαναγκασμό. Το ζήτημα, όμως, ξεπερνά την περιγραφή συγκεκριμένων περιπτώσεων –που είναι εκατοντάδες– και ανοίγει άλλα βασικά ερωτήματα. Ο Δ. Λιγνάδης δεν ήταν μόνος. Τον Δ. Λιγνάδη προστάτευσε ένα ολόκληρο σύστημα, ώστε να δρα ανενόχλητος επί 30 χρόνια. Ώστε να κυκλοφορεί με το προσωνύμιο «ο παιδεραστής» στους θεατρικούς χώρους κι όμως να συνεχίζει ανενόχλητος την καριέρα του! Για να το πούμε με δικά

του λόγια: «Σίγουρα δεν θα μιλούσα έτσι, αν δεν είχα φτιάξει το στάτους που έχω σήμερα. Έχω φτάσει, όμως, σε μια ηλικία που ακόμη και να κατουρήσω πάνω στη σκηνή θα πουν “μμμ, τι τόλμη ο Λιγνάδης”». Ή να αυτοπαρουσιάζεται, στη συνέντευξη τύπου για το έργο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, ως «τερατική διπλή υπόσταση», με «ανήλικο» και «ενήλικο» εαυτό μπροστά στους εκστασιασμένους δημοσιογράφους που αναπαρήγαγαν το «ψυχογράφημα» έμπλεοι ενθουσιασμού. Το πραγματικό ψυχογράφημα του Λιγνάδη, όπως και οι εγκληματικές πράξεις του, ευτυχώς πλέον, θα πάρουν τον δρόμο της δικαιοσύνης και θα κριθούν από τους πλέον ειδικούς. Όσοι όμως έχουν την ευθύνη για την επί 30 χρόνια συγκάλυψη της δράσης του, όσοι ήταν συνεργοί του, όσοι έστησαν τους μηχανισμούς εκείνους που ανάγκαζαν επί τόσα χρόνια τα εκατοντάδες θύματα να μη μιλάνε, έχουν την ίδια και μεγαλύτερη ευθύνη. Η πρώτη και σημαντικότερη ευθύνη είναι στη Διοίκηση του Αρσακείου και στον επί δεκαετίες Διευθυντή του Γ. Μπαμπινιώτη. Είναι τρομαχτικό ότι το (ιδιωτικό) σχολείο που διαφημίζει τον εαυτό του ως «άψογο» και «φυτώριο αρίστων», ανέχτηκε τη δράση του Δ. Λιγνάδη επί πολλά χρόνια. Είναι αδιανόητο ότι ένας εκπαιδευτικός οργανισμός δεν μπορούσε να εντοπίσει και να διώξει καθηγητή (όχι μόνο έναν!) που επί 10 χρόνια ήταν γνωστό ότι έκανε «σχέσεις» με μαθητές και μαθήτριές του. Είναι ακόμη χειρότερο ότι ανήλικοι μαθητές και μαθήτριες δεν αισθάνονταν την ασφάλεια, ώστε να μιλήσουν για τα περιστατικά αυτά. Όποιος μιλούσε γινόταν «εχθρός του σχολείου». Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο! Εκπαιδευτικός οργανισμός είναι και η Δραματική Σχολή του (δημόσιου) Εθνικού

Η άλλη όψη

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Ο φόβος μετατράπηκε σε δύναμη και η σιωπή σε συλλογική κραυγή Ρόζυ Μονάκη*

Θεάτρου, που διαχρονικά επίσης «δεν κατάλαβε τίποτα». Με ένα κενό στα έτη 20142016, ο Δ. Λιγνάδης δίδασκε στη σχολή από το 1999 και συμμετείχε στην επιτροπή των εξετάσεων. Όχι μόνο δεν εθίγη ποτέ ο τρόπος που χρησιμοποιούσε τη θέση του αυτή, αλλά επιπλέον έγινε με χαρά δεκτός ως διορισμένος Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Μια ένδειξη ότι η σεξουαλική βία θεωρούνταν κανονικοποιημένη στον μεγαλύτερο καλλιτεχνικό οργανισμό της χώρας. Κι ότι οι δημόσιες σχέσεις και οι διασυνδέσεις ήταν πιο σημαντικές για τις θεατρικές σκηνές, ακόμη και από τα εγκλήματα του ποινικού δικαίου… Προφανώς όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν χωρίς τη διαχρονική εύνοια του πολιτικού συστήματος, που περιλαμβάνει λ.χ. υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, όπως τη στενή του φίλη Ε. Κούρκουλα και τον Ε. Βενιζέλο, τον στενό του φίλο και υποψήφιο της ΝΔ Κ. Μαρκουλάκη, την καλή του σχέση με τη Λ. Κονιόρδου που διετέλεσε υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, και φτάνει ως πρόσφατα, στον Κ. Μητσοτάκη και τη Λ. Μενδώνη που επέλεξαν να τον τοποθετήσουν στο Εθνικό Θεατρο για «λόγους δημοσίου συμφέροντος», με τις επευφημίες του «υπερκομματικού» υπουργού Παιδείας της κυβέρνησης Παπαδήμου κ. Γ. Μπαμπινιώτη! Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, η δημοσιογραφία. Το πολιτιστικό ρεπορτάζ που έσπευσε να τον εκθειάσει, να παρουσιάσει ως κορυφαίο δημιουργό τον «πυρακτωμένο Λιγνάδη» (τίτλος ρεπορτάζ!), να παρακαλάει για μια δήλωσή του ενάντια στην «ψεύτικη αριστερά» και ενάντια στους «εθνομηδενιστές», να προβάλλει τη φωτογραφία του αγκαλιά με τον γύψινο Παρθενώνα και να προβάλλει ως μέγιστο επίτευγμα τη μετονομασία κεντρικής αίθουσα του Εθνικού Θεάτρου σε «αίθουσα Ελένης Παπαδάκη»! Τους δημοσιογράφους που δεν είχαν αυτιά τόσα χρόνια για τις μαρτυρίες των θυμάτων του, είχαν όμως χρόνο να γράψουν ότι διώκεται από τα «δισέγγονα της ΟΠΛΑ» και να χαρακτηρίσουν «συναινετικό σεξ μεταξύ ενηλίκων» τις καταγγελίες για βιασμούς.

ιανύοντας μια κρίσιμη περίοδο για τον κλάδο, οι ηθοποιοί και όχι μόνο, προσπαθούμε να εντοπίσουμε τις βαθύτερες αιτίες της έντασης των φαινομένων έμφυλης βίας στον χώρο του θεάματος. Σε αυτή τη διαδικασία αξίζει να αναδείξουμε κάποια από τα βασικότερα συμπτώματα της παθογένειας. Γιατί οι γυναίκες ξεκίνησαν να ασκούν το επάγγελμα της ηθοποιού μόλις το 1660, παρόλο που το θέατρο μετρούσε αιώνες. Γιατί τον 20ο αιώνα η καλλιτεχνική υπόσταση μια γυναίκας («μούσα») εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τον Δάσκαλο ή τον Σκηνοθέτη. Γιατί μέχρι και πολύ πρόσφατα η θεατρίνα θεωρούταν μια γυναίκα «ελαφρών ηθών». Γιατί η τέχνη του θεάτρου έχει μετατραπεί σε ένα αέναο παιχνίδι ανταγωνισμού. Γιατί η τέχνη του ηθοποιού εξαφανίζεται. Γιατί η εργαλειακή χρήση της/του ηθοποιού την/τον μετατρέπει από δημιουργό σε αντικείμενο προς εκμετάλλευση. Γιατί η κρίση της τελευταίας δεκαετίας άφησε τον κλάδο χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, σε συνθήκες επισφάλειας και φόβου. Γιατί η πλειονότητα του χώρου είναι άνεργη ή δουλεύει ανασφάλιστη. Γιατί οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν το καλλιτεχνικό έργο ως προϊόν προς πώληση. Γιατί οι κρατικοί ιδεολογικοί μηχανισμοί προτάσσουν μια τέχνη ακίνδυνη και «Άριστη». Γιατί η πολιτική διάσταση της τέχνης έχει σκόπιμα εξαφανιστεί.

Γιατί σήμερα σε θέλουν μόνη/ο σου. Θα μπορούσε κανείς να δει την ιστορία ολόκληρης της έμφυλης καταπίεσης μόνο μέσα από τα θεατρικά κείμενα. Ό,τι έχει χαραχτεί στα σώματα μας, οι ταυτότητες, οι διακρίσεις, ο τρόπος σκέψης της κάθε εποχής, όλα βρίσκονται εκεί. Γιατί η τέχνη, δεν είναι μια διάσταση παράλληλη στη ζωή, αλλά το ίδιο το ποιητικό της ίχνος. Κι αν σήμερα, αντί για τα ίδια καλλιτεχνικά έργα, ασχολούμαστε με τις σχέσεις εξουσίας, τις συνθήκες παραγωγής και τους όρους που επιβάλλουν στη δημιουργική διαδικασία, είναι μάλλον γιατί εκεί βρίσκεται η παθογένεια και στην ίδια μας τη ζωή. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι συστημικό. Έγκειται στα πλαίσια, στις ταυτότητες και στις συμπεριφορές που επιβάλλει η πατριαρχία. Στην εκμετάλλευση, στη βία, στο μίσος, στον φόβο, στην εξατομίκευση που γεννά ο καπιταλισμός. Αυτά είναι που, σε διαρκή αλληλοδιαπλοκή και αλληλοτροφοδότηση, έκαναν την καταπίεση, τις κακοποιητικές συμπεριφορές και την έμφυλη βία καθεστώς στον χώρο του θεάματος. Αυτά είναι που καταπατούν καθημερινά το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των σωμάτων των ηθοποιών και παράγουν επαγγελματικές σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης. Σήμερα, κόντρα σε όλα τα παραπάνω, διανύουμε μια κομβική στιγμή εξομολόγησης του ανείπωτου συλλογικού τραύματος. Μια στιγμή που ο φόβος μετατράπηκε σε κινητήρια δύναμη διεκδίκησης και η σιωπή σε συλλογική κραυγή. Το ελληνικό #metoo γεννάει ελπίδα και πεδίο διαλόγου. Όμως για το πώς όλη αυτή η αγωνία θα καταφέρει να ορίσει τις νέες συνθήκες εργασίας αλλά και

ζωής δεν υπάρχει καμία δοσμένη απάντηση. Το σίγουρο όμως είναι ότι η συζήτηση πρέπει να αποκτήσει τη συνολική πολιτική διάσταση που της αξίζει. Πέρα από τον καταγγελτικό χαρακτήρα, πρέπει να μιλήσουμε για τις βασικές αιτίες καταπίεσης και περιορισμού των χειραφετητικών τάσεων των υποκειμένων. Να εμπλέξουμε και να εμπλακούμε με κομμάτια του ευρύτερου φεμινιστικού και εργατικού κινήματος. Να βουτήξουμε σε ανοίκεια νερά και μέσα από συλλογικές διαδικασίες να συνδημιουργήσουμε αυτό που ακόμα δεν υπάρχει. Ταυτόχρονα, ως καλλιτέχνες, χρειάζεται να μιλήσουμε για την τέχνη μας. Να εντοπίσουμε τις παθογένειες της ίδιας της καλλιτεχνικής παραγωγής, να κάνουμε αυτοκριτική. Αλλά και να μιλήσουμε μέσω αυτής, ανακαλύπτοντάς την ξανά ως μια δημιουργική διαδικασία κριτικής των δοσμένων πλαισίων, ως έναν τόπο φαντασίωσης και προβολής του μετά. Η συμβολή του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) σε όλα αυτά είναι κρίσιμη και αναγκαία. Το ΣΕΗ οφείλει να μην περιοριστεί σε μια θεσμική λειτουργία, συμβάλλοντας στην ιδιώτευση, στην αποπολιτικοποίηση και στον περιορισμό του σε κλαδικό επίπεδο. Οφείλει να πάρει σαφή θέση υπέρ των καταγγελουσών/όντων. Να αποτελέσει τόπο στήριξης και αλληλεγγύης. Να δημιουργήσει δομές που θα ενημερώνουν και διαπαιδαγωγούν τον κλάδο για τους έμφυλους διαχωρισμούς και την κουλτούρα του βιασμού. Οφείλει να μιλήσει για κώδικες δεοντολογίας, όχι με τους υπουργούς, κεκλεισμένων των θυρών, αλλά με τις εργαζόμενες γυναίκες, τα τρανς άτομα, τους gay, με το πιο ταξικά καταπιεσμένο κομμάτι των ηθοποιών. Οφείλει να υποστηρίξει τον κλάδο να φωνάξει την αλήθεια με κάθε τρόπο. Πάνω σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα μπορέσουμε να συζητήσουμε για την επόμενη μέρα της θεατρικής πραγματικότητας. Με αυτή τη διπλή διανομή, της/του καλλιτέχνη και της/του αγωνίστριας/αγωνιστή. Με στόχο οι φωνές μας να γίνουν οι φωνές όλων των θηλυκοτήτων και ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων που βιώνουν την έμφυλη καταπίεση, όλων των ταξικά κατώτερων ατόμων που βιώνουν οποιαδήποτε μορφή εκμετάλλευσης, προς μια χειραφετητική κατεύθυνση. *Η Ρόζυ Μονάκη είναι ηθοποιός, μέλος της Συνέλευσης Αγωνιζόμενων Ηθοποιών και της θεατρικής «Ομάδας Σημείο Μηδέν»

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ΕΠΙ • κοινωνία Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Λείπει το «ποιος», κατασκευάζεται το «γιατί»

από τις κάμερες

η οπτική, θέση ή και προπαγάνδα στην ενημέρωση των πολιτών. Σήμερα, τόσο στη διαχείριση της πανδημικής κρίσης όσο και στο πρόσφατο βραχύ κύμα κακοκαιρίας της «Μήδειας», η πλειονότητα των ελεγχόμενων Μέσων και οι ενσωματωμένοι στην κρατική πληροφόρηση δημοσιογράφοι έχουν πάρει διαζύγιο ακόμη και από τις απλές αρχές της ενημέρωσης. Η διακίνηση του κυβερνητικού αφηγήματος απαιτεί αφενός την απόκρυψη των ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ στην Αυγή του ΣΥΡΙπραγματικών υπευθύνων, ΖΑ. Οι εργαζόμενοι σε δυο γενικές αφετέρου την ανακατασυνελεύσεις τους εξέφρασαν σκευή της ίδιας της πραγέντονη ανησυχία για το σχεδιασμό ματικότητας. της διοίκησης σε ό,τι αφορά τα Τι συνέβη τις προηγούΜέσα του συγκροτήματος. Σύμμενες ημέρες; Η εθνική φωνα με πληροφορίες, επίκειται οδός έκλεισε με απόφαση νέο επιχειρησιακό σχέδιο, στο ενός υπουργού για να μην επωμιστεί ο ιδιώτης-αφέοποίο δεν αποκλείονται μετακινήντης το κόστος καθαρισμού, σεις εργαζομένων ή απολύσεις. Οι κόβοντας τη χώρα στα δυο, δημοσιογράφοι ζήτησαν επίσημη οδηγώντας σε εγκλωβισμό ενημέρωση από τη διοίκηση και εκατοντάδες ανθρώπους. σαφείς απαντήσεις για τη χρημαΗ ίδια η πόλη αποκόπηκε τοδότηση της εφημερίδας. σε δυο και τρία κομμάτια. Χιλιάδες νοικοκυριά κυρίως στα Βόρεια Προάστια έμειναν επί τρεις ημέρες χωρίς ρεύμα, σε άλλες περιοχές δεν είχαν νερό, το Διαδίκτυο έπεφτε.

Το βασικό σε μια είδηση, σε οποιαδήποτε είδηση ή ρεπορτάζ, είναι η αναφορά στο «πότε- πούπώς- ποιος- γιατί». Με αυτόν τον άξονα περιγράφονται τα γεγονότα, αναλόγως σε ποια ερώτηση πέφτει το βάρος της απάντησης ανά Μέσο και δημοσιογράφο, προκύπτει

ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΣ είναι πλέον η Τηλεοπτική Ευρωπαϊκή Οδηγία και τα νέα δώρα της κυβέρνησης στους ιδιοκτήτες των μεγάλων σταθμών, που και πολλαπλά επιδοτούμενοι από το κράτος είναι και έχουν τη δυνατότητα να απολύουν. Ειδικά για την ΕΡΤ επανέρχεται το καθεστώς των «χρυσών» παιδιών, με τις αυξήσεις που θα αποφασίζει ο εκάστοτε υπουργός, ενώ ο πρόεδρός της, όπως και του ΑΠΕ, θα αμείβονται όσο ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου...

ΜΠΗΚΑΝ και στις εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης τα «διαφημιστικά» εταιρικά ρεπορτάζ. Την περασμένη Δευτέρα στις «Ειδικές Αποστολές» παρουσιάστηκε η Cosco, η οποία πρωταγωνιστεί το τελευταίο διάστημα στα οικονομικά ρεπορτάζ λόγω καταγγελιών για μονοπωλιακές συμπεριφορές. «Αποστολή» της κρατικής ΕΡΤ δεν ήταν η ανάδειξη αυτών των καταγγελιών αλλά η προβολή της ως παράγοντα ανάπτυξης της πόλης του Πειραιά.

Δέντρα έπεσαν στο κέντρο της Αθήνας. Πουθενά δεν φάνηκαν εκχιονιστικά, αλατιέρες, υπεύθυνοι και αρμόδιοι. Εκατοντάδες σκηνές προσφύγων στα καμπ της απανθρωπιάς στην Αττική κατέρρευσαν. Τι έδειξαν κι είπαν τα ΜΜΕ; Την πραγματικότητα όπως τη βιώνει και την ποδηγετεί η κυβέρνηση. Τον καθαρισμό του Συντάγματος, τον χαλαρό καφέ του πρωθυπουργού με τα ανώτατα στελέχη της κυβέρνησης να χαζογελάνε στον φακό με το κτίριο της Βουλής στο παρασκήνιο. Είδαν και κατέδειξαν την «πρωτοφανή» κακοκαιρία ως τον μόνο «υπεύθυνο» και ένοχο για την πλήρη διάλυση του κρατικού μηχανισμού. «Νεκρούς άφησε πίσω του ο χιονιάς». Αυτή ήταν η κύρια είδηση που έπαιζε σε παραλλαγές στην τηλεόραση. Έδωσαν σε ένα αναμενόμενο καιρικό φαινόμενο χαρακτηριστικά πολιτικού προσώπου. Στη «Μήδεια» φόρτωσαν τη διάλυση όλων των αναγκαίων υποδομών και με αυτή επιχείρησαν να κατασκευάσουν την αιτία –το «γιατί»– στην ανυπαρξία παρέμβασης των δημόσιων μηχανισμών. Ο στόχος ήταν πολύ φανερός, να προστατευθεί η κυβέρνηση της ΝΔ με κάθε τρόπο.

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Συνεχείς είναι οι καταγγελίες για καψόνια σε βάρος φαντάρων στο στρατόπεδο «Βογιατζή», στις Φέρες Έβρου. Συγκεκριμένα, το Δίκτυο Ελεύθερων «Φαντάρων» Σπάρτακος καταγγέλλει το μαζικό καψόνι που έγινε πρόσφατα εις βάρος πολλών συναδέλφων από χαμηλόβαθμο αξιωματικό του 536 Μ/Κ ΤΠ, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό (ρήξη χιαστών) συναδέλφου φαντάρου. Ας δούμε, όμως, τι ακριβώς συνέβη. Νεοσύλλεκτοι της Α’ ΕΣΣΟ 2021, κατά τη διάρκεια του ΣΠΕΝ γυρνούσαν από εκπαίδευση και περπατούσαν σε παράταξη. Καθώς προχωρούσαν, ένας αξιωματικός από άλλη μονάδα τους φώναξε για «πλάκα», «αλτ». Μερικοί νεοσύλλεκτοι σταμάτησαν γιατί δεν ήξεραν ότι σύμφωνα με τους κανονισμούς δεν έπρεπε να υπακούσουν σε διαταγές πέραν αυτών του διμοιρίτη τους, όταν είναι σε παράταξη. Ο διμοιρίτης τους (αξιωματικός) εκνευρίστηκε με το περιστατικό και διέταξε

Επικίνδυνα καψόνια στις Φέρες! ▸ Νεοσύλλεκτοι φαντάροι της Α’ ΕΣΣΟ 2021 με σοβαρό τραυματισμό και κρίση επιληψίας τους νεοσύλλεκτους που σταμάτησαν να πέσουν για κάμψεις και να αρχίσουν να τρέχουν, φορώντας όλοι τους κράνος, εξαρτήσεις και κουβαλώντας όπλο. Πάνω στο τρέξιμο ένας νεοσύλλεκτος σκόνταψε και έπεσε άσχημα. Το καψόνι συνεχίστηκε και με άλλες εντολές και ο νεοσύλλεκτος, παρά την πτώση του, συνέχισε να εκτελεί τις διαταγές του αξιωματικού. Το παιδί αυτό έχει ιστορικό ασταθούς άρθρωσης γονάτου, όπως πληροφορηθήκαμε. Από την πτώση, έπειτα από περαιτέρω εξετάσεις στο ΠΓΝΑ όπου παραπέμφθηκε, βγήκε ιατρικό πόρισμα

που τον διέγνωσε με κακώσεις συνδέσμων της άρθρωσης του ίδιου γονάτου στο οποίο προϋπήρχε θέμα και τώρα χρειάζεται πατερίτσες. Ωστόσο, αντί στη μονάδα να πραγματοποιηθεί επείγουσα έρευνα και να διερευνηθεί τι έγινε και πώς τραυματίστηκε ο συνάδελφος, ώστε να αποδοθούν ευθύνες, επιχειρείται το καψόνι να παρουσιαστεί ως μέρος της εκπαίδευσης και να υπάρξει συγκάλυψη του άθλιου περιστατικού. Όπως μας καταγγέλλεται, όχι μόνο λένε ψέματα αλλά «το παίζουν και καλοί». Ο αρμόδιος για την περίσταση αξιωματικός δήλωσε

στον φαντάρο ότι «δεν θα του δώσουν αναβολή για να πάει με δικά του έξοδα να αποκαταστήσει την υγεία του και να συνεχίσει αργότερα την θητεία του», αλλά θα τον βγάλουν ελεύθερο υπηρεσιών και θα τον στείλουν στο ΣΤΕΠ. Παράλληλα, πρόσφατα, συγκεκριμένα την Τρίτη 9/2, ένας άλλος φαντάρος της Α’ ΕΣΣΟ 2021, ο οποίος είναι σε πολύ συγκεκριμένο πόστο που τον κρατά πολλές ώρες απασχολημένο, έπαθε κρίση πανικού μέσα στο πόστο του, αποτέλεσμα της πίεσης υπηρεσιακών παραγόντων και προσωπικών ζητημάτων. Ρωτάμε το Δ΄ Σώμα Στρατού και το ΓΕΣ γιατί γίνονται όλα αυτά; Επιβεβαιώνουν τις καταγγελίες μας; Είναι ή όχι ο στρατός υπεύθυνος να αποκαταστήσει την υγεία του συναδέλφου, καθώς τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του; Απαιτούμε να διερευνήσουν τις καταγγελίες και να κάνουν ΕΔΕ με κλιμάκιο αξιωματικών που δεν θα ανήκουν στη μονάδα.

Κοινωνία Γιώργος Μουρμούρης

ε το δόγμα «lockdown και ατομική ευθύνη», την καταφανώς αποτυχημένη συνταγή διαχείρισης της πανδημίας, επιχείρησε η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το κύμα κακοκαιρίας που έπληξε την Ελλάδα, και με ιδιαίτερη σφοδρότητα το Λεκανοπέδιο, την προηγούμενη εβδομάδα. Το αποτέλεσμα, τέσσερις νεκροί, χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς ρεύμα ακόμα και για 96 ώρες, εργατικά «ατυχήματα», απάνθρωπες συνθήκες για πρόσφυγες, μετανάστες και αστέγους και απίστευτη ταλαιπωρία για χιλιάδες ανθρώπους σε όλη τη χώρα. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι η «Μήδεια», όπως ονομάστηκε η κακοκαιρία από τους ερευνητές του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, ήταν βεβαίως ένα ισχυρό αλλά όχι πρωτοφανές φαινόμενο, καθώς στο Λεκανοπέδιο αντίστοιχα είχαν εκδηλωθεί τον Φεβρουάριο του 2008 και τον Ιανουάριο του 2002. Εξάλλου οι μετεωρολόγοι είχαν έγκαιρα προειδοποιήσει τόσο για το ψύχος όσο και για τα μεγάλα, για τα δεδομένα της Αττικής, ύψη χιονιού, ενώ συσκέψεις επί συσκέψεων λάμβαναν χώρα στους κόλπους του «επιτελικού κράτους» της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μετά το πέρας μίας εκ των συσκέψεων αυτών, ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, με ύφος χιλίων Καισάρων ανακοίνωσε το κλείσιμο για 24 ώρες της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας, αποκλείοντας στην ουσία την πρωτεύουσα από τη βόρεια είσοδό της — μετά την κατακραυγή απέδωσε την απόφαση σε γνωμοδότηση των «ειδικών». Έτσι ο, παραδομένος στους ιδιώτες από το 2007, άξονας ΠΑΘΕ, με τα πανάκριβα διόδια και τις σκανδαλωδώς ευνοϊκές για τις κατασκευαστικές εταιρείες προβλέψεις της σύμβασης παραχώρησης, τέθηκε σε καθεστώς «lockdown», απαλλάσσοντας σύμφωνα με καταγγελίες τη διαχειρίστρια εταιρεία από ενδεχόμενη αξίωση αποζημιώσεων ύψους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Να σημειωθεί ότι την ίδια στιγμή η Εγνατία Οδός, η οποία μεταξύ

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

«Μήδεια»: Δόγμα «ατομικής ευθύνης» με νεκρούς και χάος Τέσσερις νεκροί, ατελείωτες διακοπές ρεύματος και χιλιάδες άνθρωποι παρατημένοι στον χιονιά ήταν τα αποτελέσματα της διαχρονικής ανυπαρξίας πολιτικής προστασίας. Για την κυβέρνηση όμως φταίνε ο κακός μας ο καιρός, τα δέντρα και όσοι πολίτες ήταν… ανεύθυνοι.

άλλων διασχίζει την οροσειρά της Πίνδου, παρέμεινε ανοιχτή καθ’ όλη τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου οπότε και εκδηλώθηκαν αντίστοιχα ισχυρά φαινόμενα στη βόρεια Ελλάδα. Αν για τον βόρειο οδικό άξονα εισόδου στην Αθήνα επελέγη η «λύση» του lockdown, για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου προκρίθηκε το δόγμα της «ατομικής ευθύνης». Σε όλους τους τόνους κυβερνητικά στελέχη και, φίλια ΜΜΕ επαναλάμβαναν την ανάγκη περιορισμού των «άσκο-

πων μετακινήσεων», μια φράση που επί έναν χρόνο έχει μετατραπεί σε «καραμέλα» στα αντίστοιχα χείλη. Όπως όμως στην πανδημία, έτσι και στον χιονιά, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που δεν μπορούν να «μείνουν σπίτι», υποβλήθηκαν σε απίστευτη ταλαιπωρία για να φτάσουν στη δουλειά τους, καθώς τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της Αττικής «παρέλυσαν» για 24 ώρες. Λεωφορεία και τρόλεϊ παρέμειναν ακινητοποιημένα την Τρίτη καθώς ούτε εξοπλισμό κατάλληλο

Κυβερνητικό έγκλημα ο θάνατος από το μπλακάουτ δύο πολιτών που ζούσαν με συσκευές οξυγόνου

∆ιακοπές ρεύματος: «Σκοτάδι» ανευθυνότητας Η επόμενη ημέρα της «Μήδειας» βρήκε δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά, κυρίως στα βόρεια του νομού Αττικής, να παραμένουν στο σκοτάδι ακόμα και για περισσότερες από τρεις ημέρες. Για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, έλλειψη ηλεκτροδότησης σημαίνει αδυναμία θέρμανσης σε συνθήκες δριμέος ψύχους. Σε πολλές περιοχές διεκόπη και η υδροδότηση, ενώ τηλεοπτικά ρεπορτάζ έκαναν λόγο για δυσκολία στην προμήθεια ακόμα και τροφής. Και αυτά, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της Αθήνας. Και ενώ εργαζόμενοι του ΔΕΔΔΗΕ και των ΟΤΑ έδιναν

«μάχη» υπό αντίξοες συνθήκες για την επαναφορά της ηλεκτροδότησης, το νέο φιάσκο πυροδοτούσε έναν πόλεμο ανακοινώσεων μεταξύ του Διαχειριστή και εκπροσώπων του τοπικού κράτους για το ποιος έχει την ευθύνη κλαδέματος των δέντρων, καθώς τις αλλεπάλληλες βλάβες προκάλεσαν κλαδιά και κορμοί που έπεσαν στα ηλεκτροφόρα καλώδια. Αμφότεροι άφηναν βεβαίως εκτός συζήτησης τις δραματικές ελλείψεις σε προσωπικό σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς καθώς και την απαξίωση δομών και υποδομών στην πορεία ιδιωτικοποίησής τους.

διέθεταν ούτε είχε υπάρξει μέριμνα να διατηρηθούν ασφαλείς κάποιοι κεντρικοί, έστω, οδικοί άξονες του Λεκανοπεδίου. Ακινητοποιημένοι παρέμειναν για ώρες και οι συρμοί του Ηλεκτρικού, ενώ αργότερα μέσα στη μέρα, η κυκλοφορία αποκαταστάθηκε μόνο στο τμήμα Πειραιάς-Νέα Ιωνία. Σε ένα διπλό φιάσκο στη διαχείριση κακοκαιρίας και πανδημίας, χιλιάδες υγειονομικοί πέρασαν έναν Γολγοθά για να προσέλθουν στη δουλειά τους. Ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με καταγγελία του σωματείου εργαζομένων στο «Αττικόν», δεκάδες κλινικές και τμήματα υπολειτούργησαν, ενώ πολλοί γιατροί και νοσηλευτές αναγκάστηκαν να παραμείνουν για πολλές ώρες μετά τη λήξη της βάρδιας, πραγματοποιώντας εξαντλητικά ωράρια. «Όσοι απευθύνθηκαν προς την Πολιτική Προστασία για βοήθεια μετακίνησης πήραν την απάντηση “δεν είμαστε αρμόδιοι”», κατήγγειλε το σωματείο. Εκτεθειμένοι στις επικίνδυνες συνθήκες βρέθηκαν όμως και οι άλλοι «ήρωες» εργαζόμενοι, σύμφωνα με τους κυβερνητικούς χαρακτηρισμούς στο πρώτο κύμα της πανδημίας: οι διανομείς. Χιλιάδες ντελιβεράδες υποχρεώθηκαν να οδηγούν υπό σφοδρή χιονόπτωση στο ολισθηρό οδόστρωμα, ενώ καταγράφηκαν και εργατικά «ατυχήματα» σχετιζόμενα με τις καιρικές συνθήκες. Το απόγευμα της ημέρας του σφοδρού χιονιά, σε ρόλο «Μαρίας Αντουανέτας», το υπουργείο Εργασίας απηύθυνε «σύσταση» στους εργοδότες «να μεριμνούν ώστε να μην θέτουν σε κίνδυνο τους εργαζόμενους τους»! «Αποχωρώντας» από την κεντρική και νότια Ελλάδα, η κυβερνητική-κρατική διαχείριση της «Μήδειας» άφησε πίσω της τέσσερις νεκρούς, εκ των οποίων οι δύο ήταν ηλικιωμένοι σε χωριά της Εύβοιας, που διατηρούνταν στη ζωή με μηχανική υποστήριξη. Οι πολύωρες διακοπές στην ηλεκτροδότηση είχαν ως αποτέλεσμα οι συσκευές οξυγόνου ενός 73χρονου και ενός 80χρονου να σταματήσουν να λειτουργούν, οδηγώντας τους στον θάνατο. Ένα κυβερνητικό έγκλημα.

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Βαγγελίτσα Δινοπούλου

Κοινωνία

Επαναφορά του επιθεωρητισμού για σχολεία της αγοράς ▸ Ο κόσμος της ζωντανής εκπαίδευσης θα ακυρώσει τα σχέδιά τους

ο νομοθετικό μπαράζ της κυβέρνησης που σαρώνει την εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, συνεχίζεται. Ο νόμος Κεραμέως και η υπουργική απόφαση με τίτλο «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο», αποτελούν το «νέο» νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση. Χρόνια μετά την κατάργηση του επιθεωρητισμού στα σχολεία, και παρά το γεγονός ότι η εκπαιδευτική κοινότητα έχει στείλει στον κάλαθο των αχρήστων δεκάδες απόπειρες εφαρμογής της αξιολόγησης με όποιο μανδύα και αν εμφανίστηκαν, η εφαρμογή της σε όλα τα επίπεδα αναδεικνύεται σε στρατηγικής σημασίας στόχος για το κράτος, το κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς οργανισμούς. Ανατρέχοντας κανείς στο ΦΕΚ θα διαπιστώσει πως το ρήμα «διδάσκω» λείπει από το σχεδιάγραμμα που περιγράφει σχηματικά τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης, αφού το βάρος δίνεται στο πολύπτυχο «ελέγχω, παρακολουθώ, εντοπίζω, ιεραρχώ, προσαρμόζω, αξιολογώ». Όλη η διαδικασία της εσωτερικής αυτοαξιολόγησης στηρίζεται σε άξονες που αφορούν στη διοικητική λειτουργία, στην ηγεσία της σχολικής μονάδας, στη διαχείριση των πόρων και τη συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, δείχνοντας ξεκάθαρα το στίγμα του σχολείου που οραματίζονται. Καλούν τους εκπαιδευτικούς να αναλάβουν «δράσεις» και να επιλύσουν

χρόνια προβλήματα της εκπαίδευσης, από το εκρηκτικό κτιριακό μέχρι την υποχρηματοδότηση, ανοίγοντας στην ουσία το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση και την επιχειρηματικότητα, μεταφέροντας έτσι την ευθύνη για όλα τα προβλήματα στους ίδιους τους γονείς, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου! Την ίδια στιγμή, οι ελάχιστοι δείκτες που αφορούν αυτή καθαυτή την εκπαιδευτική διαδικασία αναφέρονται στις καινοτόμες πρακτικές, τις ήπιες δεξιότητες (soft skills) και τις ψηφιακές δεξιότητες. Με άλλα λόγια στη στροφή της ολόπλευρης μόρφωσης στην εξειδίκευση, τον κατακερματισμό της γνώσης, την προσαρμογή του περιεχομένου του σχολείου στις δεξιότητες και την πληροφορία! Έτσι τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

κατακερματίζονται, αν δεν εξαφανίζονται πλήρως και τη θέση του μαζικού δημόσιου δωρεάν σχολείου παίρνει το φθηνό ανταγωνιστικό σχολείο της αγοράς, των ατελείωτων εξεταστικών φραγμών. Άλλωστε αυτό που μπορεί να ποσοτικοποιηθεί και μετρηθεί στις ρούμπρικές τους είναι οι επιδόσεις των μαθητών! Προάγγελος της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών που ακολουθεί, αποτελεί και ο άξονας που αναφέρεται στην «επαγγελματική ανάπτυξη» των εκπαιδευτικών. Με άλλα λόγια, το προσοντολόγιο για τις προσλήψεις αναπληρωτών που αμφισβητεί το δικαίωμα στην εργασία, καλώντας τους εργαζόμενους να αποδεικνύουν διαρκώς την «αξιοσύνη» και την καταλληλότητά τους να εργάζονται, κυνηγώντας αέναα προσόντα,

επεκτείνεται και αφορά όλο το εκπαιδευτικό σώμα. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να εξοικειωθούν στον ανταγωνισμό, τον διαχωρισμό, την προσωπική ανέλιξη σε βάρος των υπολοίπων. Κάθε συναδελφική και συλλογική σχέση θα διαταράσσεται κάτω από το βάρος της «ατομικής» ευθύνης του καθενός στη συνολική βαθμολογική κατάταξη του σχολείου. Όλο τα παραπάνω δεν αποτελούν μια εσωτερική διαδικασία ανατροφοδότησης. Αντίθετα, το πλαίσιο και τα κριτήρια είναι εξωτερικά και αυστηρά καθορισμένα. Η αυτοαξιολόγηση γίνεται αυτολογοκρισία, αυτοπεριορισμός, εν τέλει αυτοπροσδιορισμός του έργου του εκπαιδευτικού με βάση αυτό που πιστεύει ότι θέλει να ακούσει ο εξωτερικός αξιολογητής, εν προκειμένω το κράτος. Η εξωτερική αξιολόγηση είναι μια αξιολογική διαδικασία που ποσοτικοποιεί, καταμετρά, κατανέμει και κατηγοριοποιεί τις σχολικές μονάδες με βάση το πανοπτικό σύστημα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής με εκθέσεις ανά σχολείο, ανά ομάδα σχολείων, ανά περιφέρεια και τελικά ανά την επικράτεια. Η δημοσιοποίηση των εκθέσεων σε πλατφόρμες με ελεύθερη πρόσβαση, όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δημόσια πια κατάταξη των σχολείων σε «καλά» και «κακά», με ό,τι αυτό σημαίνει για τις άλλες νεοφιλελεύθερες πρακτικές στην εκπαίδευση, όπως χρηματοδότηση ανάλογα με τα αποτελέσματα, κ.ο.κ. Ο κόσμος της ζωντανής εκπαίδευσης, η βάση των εκπαιδευτικών πρέπει να ανατρέψει κάθε τέτοιο σχέδιο με την αγωνιστική δυναμική του. Με φάρο την αγωνιστική στάση και συσπείρωση των 77 πρωτοβάθμιων σωματείων της εκπαίδευσης, η πρωτοβουλία των οποίων οδήγησε στις ομόφωνες αποφάσεις των ομοσπονδιών (ΔΟΕ-ΟΛΜΕ) για απεργία-αποχή! Έχοντας την εμπειρία της νικηφόρας μάχης του 2013-2014, του 2017 και με όπλο την απεργία-αποχή, σαν ένας άνθρωπος, η ζωντανή εκπαίδευση πρέπει να ορθώσει αδιαπέραστο τείχος αντίστασης απέναντι στους αξιολογητές.

Ιωάννα Καρδάρα

Απόλυση εργαζομένων στην καθαριότητα με πολυετή προϋπηρεσία

την ανεργία πρόκειται να βρεθούν 100 καθαρίστριες και καθαριστές, εργαζόμενοι σε όλες τις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών, καθώς λήγει η σύμβασή τους στις 31 Μαρτίου και δεν αναμένεται να ανανεωθεί. Η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι γυναίκες κοντά στη σύνταξη, οι οποίες δουλεύουν εδώ και χρόνια με συνεχείς 12μηνες και 18μηνες συμβάσεις. Αρκετοί εξ αυτών έχουν προϋπηρεσία μέχρι και 20 χρόνια καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες όλων των υπηρεσιών του υπουργείου. Συγκεκριμένα, οι εργαζόμενοι διαπίστωσαν ότι έμειναν εκτός πρόσληψης σε διαγωνισμό που προκήρυξε η ΑΑΔΕ μέσω ΑΣΕΠ, τη στιγμή που δεν έγινε ανανέωση των συμβάσεών τους αλλά ούτε υπήρξε μοριοδότησή τους, με αποτέλεσμα εν μία νυκτί να τους πετάνε έξω. Ήδη προχώρησαν

σε κινητοποίηση στο υπουργείο Οικονομικών ενώ προγραμματίζουν και άλλες δράσεις το επόμενο διάστημα, ζητώντας τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου. Για το ζήτημα των καθαριστριών/ων κατέθεσε και ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών το ΚΚΕ στη βουλή. Σημειώνεται ότι πριν λίγο καιρό το δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαίωσε εργαζόμενους συμβασιούχους στον τομέα καθαριότητας του Δήμου Αγίου Νικολάου Κρήτης, οι οποίοι είχαν προσφύγει στη δικαιοσύνη για τις διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου. «Είμαστε εργαζόμενοι που μένουμε εδώ και χρόνια όμηροι όλων των κυβερνήσεων, αφού παραμένουμε συμβασιούχοι ενώ καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες όλων των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών, και αυτό αποδεικνύε-

ται όχι μόνο από το γεγονός ότι δουλεύουμε στις ίδιες υπηρεσίες για χρόνια (κάποιες από μας μέχρι και 20 χρόνια) αλλά και από το γεγονός ότι η πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία ζητάει από τις υπηρεσίες του υπουργείου να “προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για να καλύψουν σε μόνιμη βάση τις ανάγκες τους σε καθαριότητα, από ιδιωτικά συνεργεία”. Απαιτούμε τη μετατροπή των συμβάσεών μας σε αορίστου χρόνου», αναφέρει η Συντονιστική Επιτροπή Συμβασιούχων Καθαριστριών/στών του υπουργείου Οικονομικών.

Κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Αρχοντούλα Βαρβάκη

Ζαμπία Κατσανεβάκη*

Μειώνονται επικίνδυνα οι ΜΕΘ, περισσεύει η κυβερνητική υποκρισία

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ

«Πάγωσαν» τα στρατόπεδα

▸ Απεργία την Τρίτη και συγκέντρωση στο υπ. Υγείας στις 10.30 π.μ.

όλις τριάντα έξι κλίνες ΜΕΘ παρέμεναν κενές την Τετάρτη 17 Ιανουαρίου στην Αττική, σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας Β. Κικίλια. Ένας αριθμός που φέρνει το ΕΣΥ στην Αττική «στο κόκκινο» και εκτοξεύει τις κυβερνητικές ευθύνες καθώς, παρά τις αλχημίες του αρμόδιου υπουργείου, ο συνολικός αριθμός των κλινών Covid στην Αττική έναν χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας ανέρχεται σε μόλις 227. Και ενώ υπάρχει ανάγκη δημιουργίας νέων ΜΕΘ, υπάρχουν κρεβάτια έτοιμα που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν λόγω έλλειψης προσωπικού. Ένα παράδειγμα μόνο το Νοσοκομείο

«Αττικόν», το οποίο έχει 33 κλίνες ΜΕΘ Covid και το προσωπικό αρκεί για 23. Μέχρι τώρα η προσφιλής λύση της κυβέρνησης σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν η μετακίνηση του προσωπικού από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, που κάθε άλλο παρά καλύπτει τα τεράστια κενά που αντιμετωπίζει το ΕΣΥ. Μόνη λύση, προσλήψεις και η επίταξη των ιδιωτικών κλινικών, που περιλαμβάνουν και κλίνες ΜΕΘ. «Η ανεπάρκεια του συστήματος υγείας εν όψει του τρίτου κύματος Covid-19, εκτός από το ότι είναι αδικαιολόγητη για ακόμη μία φορά, επηρεάζει και τους ασθενείς που πάσχουν από νοσήματα εκτός του κορoνοϊού», λέει στο Πριν ο Τάσος Πανταζόπουλος, ειδικευόμενος ογκολόγος στο «Αττικόν». «Συγκεκριμένα, η μετατροπή σχεδόν όλων των μεγάλων δημόσιων νοσοκομείων σε κέντρα αντιμετώπισης μίας νόσου, έχει μεγάλο αντίκτυπο στην περίθαλψη ανθρώπων με οξεία ή χρόνια προβλήματα υγείας (π.χ. καρκινοπαθείς). Ασθενείς που χρήζουν χειρουργείων, χημειοθεραπειών, ακτινοθεραπειών, μεταγγίσεων, επισκέψεων στα εξωτερικά ιατρεία κ.ά. αναγκάζονται να καθυστερήσουν τα ραντεβού τους αφού αυτά αναβάλλονται διαρκώς και χωρίς νέο προγραμματισμό, μιας και κλίνες και προσωπικό μετατρέπονται εν μία νυκτί σε “κοβιντοκλινικές”, χωρίς την απαραίτητη στελέχωση ή πρόσληψη

επιπλέον υγειονομικών. Το μόνο που καταφέρνει αυτό είναι να καθυστερεί η περίθαλψη του πληθυσμού που πάσχει και από μη Covid-19 νοσήματα και αναγκάζεται να απευθύνεται πανικόβλητος στον ιδιωτικό τομέα με ολέθρια αποτελέσματα για τη δημόσια υγεία αλλά και το ίδιο το ΕΣΥ», προσθέτει. Το προσωπικό των νοσοκομείων σηκώνει όλο το βάρος και υπάρχουν εργαζόμενοι που φτάνουν και στην επαγγελματική εξουθένωση. Εκατοντάδες είναι αυτοί που έχουν ασθενήσει. Προβλήματα υπάρχουν και στον εξοπλισμό των νοσοκομείων, όπως η έλλειψη συστημάτων χορήγησης οξυγόνου υψηλής ροής (high ﬂow). Σε αυτό το πλαίσιο τα νοσοκομεία επιφορτίζονται και με τον εμβολιασμό που θέτει σε κίνδυνο τους προσερχόμενους και ειδικά τους ευπαθείς και φυσικά επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τη λειτουργία τους. Η ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη διαδικασία θα ήταν ο εμβολιασμός σε εμβολιαστικά κέντρα επαρκώς στελεχωμένα. Οι γιατροί αντιστέκονται στην κυβερνητική πολιτική που αρνείται να ενισχύσει το ΕΣΥ και το μετατρέπει σε σύστημα αντιμετώπισης μιας νόσου. Την Τρίτη 23 Φλεβάρη θα πραγματοποιηθεί εξ αναβολής η απεργία της ΟΕΝΓΕ. Είναι ο τρίτος σταθμός του απεργιακού προγράμματος δράσης που είχε οριστεί από τα τέλη Ιανουαρίου και περιελάμβανε επίσης μέρα δράσης για τα νοσοκομεία και μέρα δράσης για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

ΝΑΥΤΙΛΙΑ

Απεργία από την Τρίτη για συμβάσεις-δικαιώματα

ε 48ωρη πανελλαδική απεργία, με προοπτική κλιμάκωσης το αμέσως επόμενο διάστημα, προχωρούν από κοινού την Τρίτη 23 και την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 13 ναυτεργατικά σωματεία. Όπως αναφέρουν στην κοινή τους ανακοίνωση τα σωματεία, κυβέρνηση και εφοπλιστές έχουν κλιμακώσει την επίθεσή τους ενάντια στα δικαιώματα των ναυτεργατών, επιχειρώντας την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) σε όλες τις κατηγορίες πλοίων και έχοντας ήδη θεσπίσει στη βουλή την εκτρωματική νομοθετική ρύθμιση για την ποντοπόρο ναυτιλία. Τελευταίο αντεργατικό «επίτευγμα» της κυβέρνησης η διάταξη που πέρασε

πρόσφατα από τη βουλή, με την οποία γίνεται επαναφορά των σκανδαλωδών μειώσεων στα πρόστιμα που αφορούν την παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων, στο όνομα των προβλημάτων που υπάρχουν στις λιμενικές εγκαταστάσεις. Σύμφωνα με τα ναυτεργατικά σωματεία, οι επιδιώξεις της κυβέρνησης έγιναν για ακόμη μια φορά ξεκάθαρες και κατά την πρόσφατη συνάντηση που είχαν εκπρόσωποί τους με την ηγεσία του υπουργείου Ναυτιλίας. Σε αυτήν, ο υπουργός Γ. Πλακιωτάκης έκανε σαφές ότι τόσο ο ίδιος όσο και η κυβέρνηση δεν έχουν την παραμικρή πολιτική βούληση να δώσουν λύσεις στο σύνολο των οξυμένων ναυτεργατικών προβλημάτων. Οι ναυτεργάτες

διεκδικούν την κατάργηση των νόμων 4714/2020, 4150/2013, 4770/2021 και όλων των αντιδραστικών νομοθετικών ρυθμίσεων, την επαναφορά όλων των συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων με την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, την υπογραφή ΣΣΕ 2020-2021 σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, τη λήψη όλων των μέτρων για την άμεση απόδοση του επιδόματος Covid-19 και ανεργίας για όλους τους ναυτεργάτες καθώς και καθολική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. «Καλούμε τους ναυτεργάτες ενωμένοι να δώσουν αγωνιστικά το “παρών”, να κάνουν δική τους υπόθεση τα αιτήματα και την επιτυχία της απεργίας», τονίζουν τα ναυτεργατικά σωματεία.

Αυτές τις δύσκολες ώρες και μέρες του χιονιά, με τις ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες, μην ξεχνάμε τις χιλιάδες των αιχμάλωτων προσφύγων. Ζουν σε άθλιες συνθήκες μέσα σε σκηνές ή κοντέινερ, στο Καρά Τεπέ, τη Σάμο, το Κλειδί, τη Ριτσώνα, τη Μαλακάσα, τον Ελαιώνα, το Σχιστό, το Σκαραμαγκά ή σε ένα από τα 30 ακόμα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το μόνο τους «έγκλημα» είναι ότι έφυγαν κυνηγημένοι από τις χώρες τους. Παιδιά, γυναίκες, άντρες, ηλικιωμένοι. Πολλοί σε σκηνές, χωρίς θέρμανση, χωρίς καμία προστασία. Χιλιάδες βρέθηκαν εκδιωγμένοι από χώρους που ζούσαν μέχρι χθες, γιατί είχαν την «τύχη» να χαρακτηριστούν πρόσφυγες. Κατά την κυβέρνηση, αυτοί οι άνθρωποι χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα, χωρίς χρήματα, χωρίς δουλειά και μέσα στην πανδημία, κρίνονται ικανοί να επιβιώσουν «ελεύθεροι»! Όλα δύσκολα μα το χιόνι έκανε τη διαβίωση τους ζήτημα ζωής και θανάτου. Ακόμα και όσους μετέφεραν, μετά από πιέσεις, από τον Ελαιώνα στο Ρουφ τους πήγαν σε ένα γήπεδο χωρίς θέρμανση! Ως πότε η αναλγησία κυβερνώντων και ΜΜΕ;

Ο Συντονισμός για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό καταγγέλλει τις συνθήκες εγκλεισμού και τονίζει: Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτήν την εγκληματική πολιτική που επιβάλλει η ΕΕ και υλοποιείται από τις κυβερνήσεις, απέναντι στα θύματα του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος, των επεμβάσεων και των πολέμων του ΝΑΤΟ, και των άλλων ιμπεριαλιστικών μηχανισμών; Άμεσος απεγκλωβισμός των προσφύγων από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μεταφορά όλων των προσφύγων και αστέγων σε θερμαινόμενα ξενοδοχεία. Προγράμματα στέγασης για πρόσφυγες και άστεγους σε αξιοπρεπείς κατοικίες μέσα στις γειτονιές μας. Άσυλο για όλα τα θύματα πολέμων και διώξεων, όχι στις εγκληματικές επαναπροωθήσεις, απωθήσεις, απελάσεις. Καμία συμμετοχή της χώρας στους πολεμικούς σχεδιασμούς και επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ. *μέλος ΛΣ Κολωνού, Σεπολίων, Ακαδημίας Πλάτωνος

18 ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΣΤΑΝΤΖΟΓΛΟΥ

Ένας καλός άνθρωπος

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

∆ΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ

Ντίνα Ρέππα

Χρήση υπό ιδιωτική κηδεμονία ▸ Από το ξεπούλημα στις χορηγίες-«υιοθεσίες» με μοναδικό στόχο το κέρδος

Στις 11 Φεβρουαρίου έφυγε από τη ζωή, ύστερα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο την οποία έδωσε με καρτερία και λεβεντιά, ο Κώστας Μποσταντζόγλου. Μεγαλύτερος γιος του περίφημου Μέντη Μποσταντζόγλου (Μποστ), ο Κώστας μεγάλωσε σε ένα σπίτι απ’ όπου περνούσε η αφρόκρεμα της αριστερής διανόησης της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60. Έτσι, από πολύ μικρός αγάπησε τις τέχνες και τα γράμματα και σπούδασε στη Σχολή Δοξιάδη γραφιστική και ζωγραφική. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τον αθλητισμό, διαπρέποντας στην κολύμβηση και την υδατοσφαίριση. Πρωταθλητής στην «πεταλούδα» και μέλος της εθνικής ομάδας πόλο, βραβεύτηκε με πολλά μετάλλια. Πολυσχιδής και πολύπλευρος, ο Κώστας Μποσταντζόγλου φιλοτέχνησε εκατοντάδες εξώφυλλα βιβλίων, επιμελήθηκε εκδόσεις, έγραψε και εξέδωσε διηγήματα και θεατρικά έργα που παίχτηκαν με επιτυχία. Χαμηλών τόνων και ήρεμος επιφανειακά, ήταν κατά βάθος ένας απόλυτα παθιασμένος άνθρωπος. Έκρυβε ευαισθησία και ανατρεπτικό χιούμορ, στοιχεία που εκδηλώνονταν στις διαπροσωπικές του σχέσεις και στα γραπτά του. Ο Κώστας Μποσταντζόγλου ήταν αυτό που λέμε καλός άνθρωπος. Καλός αλλά όχι καλόβολος, βολεμένος και ήσυχος. Όταν χρειάστηκε είπε το μεγάλο «ναι» και το μεγάλο «όχι». Τις ημέρες του Νοέμβρη του 1973, αδειούχος φαντάρος στην Αθήνα, δεν το σκέφτηκε πολύ: κατέβηκε στο Πολυτεχνείο. Επίσης, το καλοκαίρι του 2015 μετά την πολιτική κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ, στράφηκε στην επαναστατική Αριστερά και βοήθησε με όποιον τρόπο μπορούσε. Όσοι τον γνώρισαν, τον αγάπησαν και τον εκτίμησαν βαθιά για τη σταθερότητα και την εντιμότητα του χαρακτήρα του και για την καθαρότητα της ψυχής του. Ο Κώστας Μποσταντζόγλου τίμησε και με το παραπάνω το πέρασμά του από αυτόν τον κόσμο και έφυγε όπως ήθελε: μαχόμενος και περήφανος. Γιώργος Ζιόβας

Κοινωνία

πό διωγμό βρίσκονται, στις μέρες μας, από την κρατική κεντρική εξουσία οι βασικές λέξεις που έχουν πρώτο συνθετικό το «συν». Έτσι, με πρόσχημα τον κορονοϊό, απαγορεύτηκαν οι συναντήσεις, οι συνάξεις, οι συναθροίσεις, οι συγκεντρώσεις, οι συναναστροφές, οι συνελεύσεις και γενικώς κάθε μορφή συλλογικών εκδηλώσεων. Την ίδια στιγμή που γιγαντώνονται οι εντολές, οι διαταγές και οι απαγορεύσεις, σχεδόν με αυθόρμητο τρόπο, ο κόσμος της εργασίας όλων των ηλικιών και κυρίως η νεολαία αναζήτησε και «ανακάλυψε» χώρους όπου το «συν» μπορεί να αναπτυχθεί ξανά με όρους υγειονομικής προστασίας και τους «κατέλαβε». Πάρκα, πλατείες, λόφοι, παραλίες, όλοι οι γνωστοί μας δημόσιοι και σχετικά ελεύθεροι χώροι γεμίζουν, από το τέλος της άνοιξης και μετά, με τρόπο πρωτοφανή. Αυτό, όμως, οδήγησε στο να βρεθούν οι χώροι αυτοί ξανά στο στόχαστρο κυβέρνησης ως τοποθεσίες, η ελεύθερη πρόσβαση στις οποίες τελεί υπό αμφισβήτηση και το κράτος οφείλει να τις θέσει υπό κηδεμονία, βάζοντας νέους κανόνες στη χρήση τους. Οι εξελίξεις αυτές έχουν τεράστια σημασία και δεν αφορούν μόνο την περίοδο του κορονοϊού, έχουν ρίζες σε προγενέστερες περιόδους, αν και φυσικά οξύνονται με αφορμή την πανδημία. Αξίζει να συζητηθούν σε όλα τα πεδία και να διερευνηθούν όλες οι επιδιώξεις του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού, αξιακές, ιδεολογικές, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές. Προεξέχουσα επιδίωξη στο πεδίο της οικονομίας, το κέρδος. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική βρήκε στους δημό-

σιους χώρους ένα ακόμα πεδίο αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου με την έμμεση ή άμεση ιδιωτικοποίησή τους. Η επιδίωξη αυτή υπηρετήθηκε κατά περιόδους με διάφορα μέτρα, όπως ξεπούλημα και συνολική αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Αυτές οι μέθοδοι αποδομούνταν σχετικά πιο εύκολα στην πολιτική αντιπαράθεση. Ποιος θα υποστηρίξει ανοιχτά το ξεπούλημα ενός πάρκου; Όμως, η αντίθεση με τη λειτουργία του ίδιου του κρατικού-δημόσιου χώρου με όρους επιχειρηματικότητας, κερδοφορίας κι ανταγωνιστικότητας, απαιτεί πολύ πιο βαθιά αντιπαράθεση με την καρδιά του σύγχρονου καπιταλισμού, απαιτεί αντικαπιταλιστική αλλά και απελευθερωτική χειραφετητική αντίληψη και πολιτική κατεύθυνση. Απαιτεί σύγκρουση με την αστική πολιτική που αναφέρεται στην αναδιάταξη του δημόσιου χώρου χωρίς τις ακραίες γωνίες των ακραιφνών νεοφιλελεύθερων πολιτικών (όπως το ξεπούλημα). Που ακουμπά σε σοσιαλδημοκρατικές βάσεις και προτείνει-αποδέχεται τάχα αθώα τις ενοικιάσεις για πολλές δεκαετίες σε επιχειρήσεις και ομίλους με την ιδιοκτησία στο κράτος-δημόσιο, τις «αναπλάσεις» ενός κρατικού-δημόσιου χώρου με ΣΔΙΤ, με χορηγίες και «υιοθεσίες», αρκεί να τηρείται η διαβούλευση, τις πρακτικές εξευγενισμού που τελικά υπηρετούν τις προτεραιότητες των χορηγών-επενδυτών ή την αναμόρφωσή τους με άξονα την εξυπηρέτηση αναπτυξιακών σχεδίων μεγάλων στρατηγικών επενδυτών. Τα παραπάνω γίνονται στοιχεία της πολιτικής αντιπαράθεσης, ιδιαίτερα τα τελευταία μνημονιακά χρόνια και εκθετικά την περίοδο της πανδημίας, όπου

το κεφάλαιο διαλέγει σπάνια να επενδύσει «ζεστό χρήμα», αρνείται να πάρει το ρίσκο επενδύσεων χωρίς βέβαιο ποσοστό κέρδους και το κράτος αναλαμβάνει την εξυπηρέτηση των σχεδίων του. Η πλατεία Ομονοίας, οι λόφοι του Στρέφη και του Φιλοπάππου, ο Εθνικός Κήπος και το πάρκο στην Ακαδημία Πλάτωνα, το Πεδίο του Άρεως και το πάρκο στο Γουδί στην Αθήνα αλλά και αντίστοιχα παραδείγματα σε όλη τη χώρα, δεν κινδυνεύουν πρωτίστως από απευθείας ξεπούλημα. Οι πολιτικές δυνάμεις, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, σηκώνουν την αντιπαράθεση σε αυτό το επίπεδο αλλά αποδέχονται την εμπλοκή των ιδιωτών, των χορηγών, των εταιρειών και των εργολάβων, αρκεί να είναι τίμιες επιχειρήσεις και να έχει προηγηθεί διαβούλευση. Με τον τρόπο αυτό «απλώνουν σκόνη» πάνω στα πραγματικά ερωτήματα της περιόδου και φυσικά διευκολύνουν εξαιρετικά τα σχέδια των επενδυτών, την κυβέρνηση της ΝΔ και τις δημοτικές αρχές, μη εξαιρουμένου του Μπακογιάννη. Αυτή η συζήτηση είναι επείγουσα, γιατί από τη μια το σχέδιο της κυβέρνησης δεν είναι χοντροκομμένο, έχει συνεκτική αφήγηση, αναζητεί συμμαχίες και πατάει πάνω στην αδυναμία στρατηγικών απαντήσεων, προταγμάτων και αντιπαραδειγμάτων. Από την άλλη, η αντικαπιταλιστική πτέρυγα αξίζει να υπερασπίζεται τον δημόσιο χώρο, υπογραμμίζοντας και αναζητώντας τη μετατροπή του –έστω ως αντιπαράδειγμα– σε «κοινό χώρο», εμπνεόμενη από σοβαρά αντίστοιχα εγχειρήματα σε ολόκληρο τον κόσμο, με ξεχωριστή συμβολή μεγάλης κλίμακας των ζαπατιστικών κοινοτήτων.

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣΟΒΚΑ

Καταγγελία απαγωγής από την αντιτρομοκρατική

ε πολιτική δήλωση, μέσω ανάρτησής τους στον ιστότοπο Indymedia, καταγγέλλοντας την απαγωγή τους από την αντιτρομοκρατική την Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου, έπειτα από μήνυση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερι-

κών, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, για τη συμβολική παρέμβαση της αναρχικής συλλογικότητας «Μασόβκα» στο πολιτικό του γραφείο, προχώρησαν τα μέλη της, Άρης Παπαζαχαρουδάκης και Σίλβιο Κουλλόλλι. Οι δύο αγωνιστές, οι οποίοι δεν έχουν ταυτοποιηθεί ως συμμετέχοντες στην παρέμβαση, περιγράφουν αναλυτικά την επιχείρηση των διωκτικών αρχών, την κατάσχεση αντικειμένων από τα σπίτια τους καθώς και την πολύωρη κράτησή τους χωρίς απαγγελία κατηγοριών μέχρι τη σύλληψή τους. Όπως σημειώνουν, υπήρξε κάποια στιγμή μόνο μια λεκτική ενημέρωσή τους ότι θα κατηγορηθούν για συμμετοχή σε «εγκληματική οργάνωση», βάσει του άρθρου 187 του ΝΠΚ, για

έξι ακόμα υποθέσεις για τις οποίες ούτε είχαν ταυτοποιηθεί ούτε είχαν κληθεί στο παρελθόν. «Η συμμετοχή της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας σε πλημμεληματικού τύπου υποθέσεις και η δίωξή μας ως μελών εγκληματικής οργάνωσης, η συλλογικοποίηση της ευθύνης αποσκοπούν μεν στην αποπολιτικοποίηση της δράσης μας και της συλλογικότητάς μας, αλλά σε τελική ανάλυση αποτελούν εφαλτήριο για την ποινικοποίηση κάθε είδους συλλογικής πολιτικής μάχης — αναρχικής και μη. Σηματοδοτεί άλλη μια αναβάθμιση της καταστολής από μέρους της Νέας Δημοκρατίας που φιλοδοξεί να μονοπωλήσει την πολιτική σκηνή», αναφέρουν.

Τεχνολογία ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Captainlinux

Η «Έξυπνη Αστυνόμευση» προ των πυλών Η άγνωστη συμφωνία αστυνομίας και Intracom Telecom για την προμήθεια 10.000 ειδικών φορητών συσκευών «σκαναρίσματος»

ο φετινό καλοκαίρι η ΕΛΑΣ ετοιμάζεται να ξεκινήσει ένα νέο πρόγραμμα «Έξυπνης Αστυνόμευσης», όπως ονομάζεται, το οποίο έχει ως σκοπό την εισαγωγή τεχνολογιών αναγνώρισης προσώπου στους καθημερινούς ελέγχους πολιτών. Παρόμοια συστήματα χρησιμοποιούνται πιλοτικά και σε χώρες του εξωτερικού από την αστυνομία, τα αεροδρόμια και αλλού. Η συγκεκριμένη απόφαση της ΕΛΑΣ φαίνεται να ακολουθεί μία γενικότερη τάση στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και τη Δύση, για την εισαγωγή τέτοιων τεχνολογιών που θα δώσουν μία νέα μορφή στην καταστολή και την πρόληψη του εγκλήματος. Φυσικά, από το ζήτημα της αναγνώρισης προσώπων δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι μεγάλες εταιρίες όπως Microsoft, Amazon, Facebook, Google και άλλες που δημιουργούν με «θεμιτά» και αθέμιτα μέσα τεράστιες βάσεις δεδομένων με δισεκατομμύρια φωτογραφίες ανθρώπων από όλον τον κόσμο, αλιευμένες ακόμα και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η αναγνώριση προσώπων αποτελεί ένα τεράστιο πεδίο κερδοφορίας για τους τεχνολογικούς κολοσσούς που ανταγωνίζονται να δημιουργήσουν τους καλύτερους αλγορίθμους και τα συστήματα που θα πουλήσουν στις κρατικές υπηρεσίες παρακολούθησης και αστυνομικές αρχές ανά τον κόσμο, οι οποίες ανυπομονούν αγωνιωδώς να πιάσουν στα χέρια τους τα νέα τους «παιχνίδια» και να κυνηγάνε «φαντάσματα» τρομοκρατίας. Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί πως παρά την προσπάθεια που γίνεται διεθνώς για την ανάπτυξη αλγορίθμων αναγνώρισης προσώπων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή η τεχνολογία είναι αρκετά έντονα και δημιουργούν πολλά ζητήματα ως προς την ιδιωτικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το βασικό πρόβλημα είναι η ακρίβεια του αποτελέσματος της αναγνώρισης. Για την αναγνώριση προσώπων χρησιμοποιούνται αλγόριθμοι τεχνητής νοημοσύνης που εκπαιδεύονται πάνω σε σύνολα δεδομένων που περιλαμβάνουν χιλιάδες πρόσωπα ανθρώπων. Ωστόσο, πολλές φορές τα σύνολα αυτά δεν είναι αντιπροσωπευτικά για τα δημογραφικά στοιχεία του πληθυσμού που αφορούν, με αποτέλεσμα να μην εκπαιδεύονται ορθά οι αλγόριθμοι και να γίνονται «ρατσιστές». Η εφαρμογή Face ID της Amazon, που ξεκλειδώνει το κινητό τηλέφωνο αναγνωρίζοντας το πρόσωπο του κατόχου του, στο παρελθόν έχει αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα στην ανα-

γνώριση προσώπων κυρίως Ασιατών, με αποτέλεσμα πολλοί να μην μπορούν να ξεκλειδώσουν το τηλέφωνο τους. Και άλλες τέτοιες εμπορικές εφαρμογές, όπως αυτόματες πόρτες, είχαν αρκετά ζητήματα στην αναγνώριση προσώπων με αποτέλεσμα να κλειδώνουν τους ιδιοκτήτες έξω από τα κτίρια τους. Μία παρόμοια τεχνολογία, που χρησιμοποιείται από αστυνομικές υπηρεσίες στις ΗΠΑ, είχε έως και 40% λανθασμένες ταυτοποιήσεις κατά τη διάρκεια αστυνομικών ελέγχων. Οι περισσότερες λανθασμένες ταυτοποιήσεις αφορούσαν κυρίως γυναίκες και έγχρωμους ανθρώπους, τους οποίους ο αλγόριθμος δυσκολευόταν να αναγνωρίσει λόγω του χρώματος τους. Τα εξωφρενικά ποσοστά αποτυχίας

αυτών των τεχνολογιών, τις καθιστούν ιδιαίτερα επίφοβες ειδικά όταν χρησιμοποιούνται για καταστολή. Αρκετοί άνθρωποι μπορεί εύκολα να καταδικαστούν για εγκλήματα που δεν έχουν διαπράξει ή να στερηθούν τα δικαιώματα τους. Ωστόσο παρά τα προβλήματα, συνηθίζεται, ειδικά από νεοφιλελεύθερες φωνές, να παρουσιάζεται η τεχνητή νοημοσύνη αναγνώρισης προσώπων, ως η «μαγική» τεχνολογία που θα φέρει την αντικειμενικότητα στη διαλεύκανση των εγκλημάτων και την άμεση μείωση της εγκληματικότητας. Παρά την τεράστια σημασία του ζητήματος, λίγα είναι γνωστά για τη σύμβαση που έχει υπογραφεί υπό καθεστώς άκρας μυστικότητας μεταξύ της ΕΛΑΣ

και της ιδιωτικής εταιρίας Intracom Telecom τον Μάρτιο του 2019, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακόμα. Το νέο πρόγραμμα προβλέπει την προμήθεια αρχικά 1.000 και τελικά 10.000, ειδικών φορητών συσκευών που θα μοιάζουν με κινητά τηλέφωνα και θα έχουν τη δυνατότητα λήψης εικόνας, βίντεο, αναγνώρισης προσώπων και λήψης-αναγνώρισης δαχτυλικών αποτυπωμάτων. Ακόμα, προβλέπεται η δημιουργία συστήματος διασύνδεσης των χιλιάδων αυτών συσκευών με τουλάχιστον 20 βάσεις δεδομένων των ελληνικών, ευρωπαϊκών αλλά και διεθνών αρχών που θα προσφέρουν μία πληθώρα δεδομένων για την αναγνώριση πολιτών ανεξαρτήτως της χώρας προέλευσης τους σε χρόνο μηδέν.

Οι επικίνδυνες δυνατότητες του νέου «υπερόπλου»-χαφιέ Το νέο σύστημα θα δώσει στην ΕΛΑΣ τη δυνατότητα να ταυτοποιεί πολίτες μέσα σε μερικά λεπτά κατά τη διάρκεια καθημερινών ελέγχων ή θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε αργότερο χρόνο και για την ταυτοποίηση του οποιουδήποτε μέσα από οπτικοακουστικό υλικό που έχει συλλεχθεί από έρευνες της αστυνομίας ή κάμερες κυκλοφορίας και άλλες πηγές. Μάλιστα, το νέο σύστημα προβλέπεται να προσφέρει τη δυνατότητα ταυτοποίησης ενός ατόμου που έχει μερικώς καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του ή και την ταυτοποίηση με βάση τα ρούχα του. Παρόλο που οι κύκλοι της αστυνομίας δηλώνουν πως το νέο σύστημα έρχεται να διευκολύνει τους πολίτες, καθώς θα επιταχύνει τους ελέγχους και θα μειώσει την ανάγκη προσαγωγών για εξακρίβωση στοιχείων, η πραγματικότητα διαφαίνεται ιδιαίτερα χλωμή. Μετά από ενάμιση χρόνο έντονης αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας στην ελληνική επικράτεια, με τις απαγορεύσεις και τα lockdown στα πλαίσια της πανδημίας να γίνονται όλο και πιο ασφυκτικά για τον λαό, το μόνο σίγουρο είναι πως η «Έξυπνη Αστυνόμευση» έρχεται να εντείνει και να

αυτοματοποιήσει την κρατική καταστολή. Όπως έχουν ήδη δηλώσει οι αστυνομικές πηγές, το νέο σύστημα θα βοηθήσει πρώτα από όλα στην αναγνώριση προσφύγων και μεταναστών που θα ταυτοποιούνται γρήγορα και αυτόματα, πράγμα που θα επισπεύσει τις απελάσεις για όσους δεν έχουν άδεια παραμονής στη χώρα. Τέλος, το νέο «μάτι» της ΕΛΑΣ, δεν πρόκειται να λείψει από τις λαϊκές διαδηλώσεις που έχουν χτυπηθεί βάναυσα την τελευταία περίοδο από την αστυνομία με την πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης ΝΔ, που περνάει τα πιο αντιδραστικά της νομοσχέδια σωρηδόν μέσα στην περίοδο της πανδημίας και της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Με αυτήν τη νέα τεχνολογία στο οπλοστάσιο της, η ΕΛΑΣ θα μπορεί εύκολα να στοχοποιήσει πολίτες για τη συνδικαλιστική τους δράση και να τους κυνηγά ακόμα και στα σπίτια τους, μετά τη λήξη των διαδηλώσεων. Είναι ξεκάθαρο πως το νέο σύστημα της ΕΛΑΣ έρχεται να ανοίξει τον δρόμο για τις κυβερνήσεις που ακολουθούν, για να ψηφίσουν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα τους με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις.

υχαίνει μέσα στην επόμενη εβδομάδα να περιλαμβάνονται δύο επέτειοι: αυτή της ίδρυσης της ΕΠΟΝ στις 23 Φεβρουαρίου 1943 και της συμπλήρωσης του πρώτου έτους από τον θάνατο της Άλκης Ζέη στις 27 Φεβρουαρίου. Η Άλκη Ζέη υπήρξε μία από τις κύριες εκπροσώπους της μεταπολεμικής ελληνικής λογοτεχνίας. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της, αν και πρωτίστως απευθυνόταν σε παιδιά, ήταν παράλληλα και για «μεγάλους», κάτι που συμβαίνει με όλα τα «μεγάλα έργα για παιδιά», όπως επεσήμανε ο Τίτος Πατρίκιος στο στερνό αποχαιρετισμό του προς τη συγγραφέα, με την οποία –πέραν της μακρόχρονης φιλίας τους– είχαν συνυπάρξει την περίοδο της Κατοχής στις γραμμές της ΕΠΟΝ. Εκείνα τα χρόνια της ΕΠΟΝ, η Άλκη Ζέη τα θυμόταν πάντα με χαρά και καμάρι. Την ίδρυση της ΕΠΟΝ, στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, την παρομοίαζε με έναν «ήλιο» που ήρθε «να φωτίσει τα άγουρα νιάτα μας και το σκοτάδι της Κατοχής». «Έγινε, έγινε αυτό που περιμέναμε. Η ΕΠΟΝ», της διαμήνυσε αναψοκοκκινισμένη η αδελφική της φίλη, η Ζωρζ Σαρρή, τον Φεβρουάριο του 1943. Η Άλκη Ζέη μόλις είχε γίνει φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής. Ήδη από τα προηγούμενα χρόνια είχε συμμετάσχει σε –μικρότερης έντασης– αντιστασιακές ενέργειες, όμως πάντοτε αυτές γίνονταν στο πλαίσιο του στενού οικογενειακού και φιλικού της περίγυρου. Πλέον όμως, μέσω της ΕΠΟΝ, η δράση της «βγήκε» έξω από το σπίτι, όπου μαζί με άλλους νέους αγωνιστές και νέες αγωνίστριες, οργάνωναν πολύμορφες δράσεις εναντίον του Γερμανού κατακτητή. Όταν κάποτε την ρώτησαν πώς θα διηγούνταν τα χρόνια της ΕΠΟΝ στα σημερινά παιδιά, απάντησε ότι θα το έκανε όπως στον Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου. Παρόλο που οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι ως επί το πλείστον φανταστικοί, στόχος της συγγραφέως ήταν να μεταπλάσει τις εμπειρίες και τα βιώματά της απ’ την Αθήνα της Κατοχής σε μία μυθοπλαστική ιστορία δραματικά ρεαλιστική, χωρίς περίσσιους ηρωισμούς και διδακτισμό. Στις σελίδες του έργου, χωρίς να κατονομάζεται η ΕΠΟΝ, λαμβάνουν χώρα μυστικές νεανικές συναντήσεις και δράσεις που ευθέως αναφέρονται στη λειτουργία της οργάνωσης, όπως τη βίωσε η ίδια. Οι νυχτερινές καταδρομικές επιχειρήσεις των παιδιών για να γράψουν συνθήματα στους τοίχους, οι συναντήσεις στο ατελιέ που συνδύαζαν τη νυχτερινή διασκέδαση με τις παράνομες συσκέψεις και τη δημιουργία αντιστασιακού υλικού και, φυσικά, οι οργανωμένες πορείες στην Αθήνα ενάντια στην πείνα και την επιστράτευση, ήταν μερικοί απ’ τους βασικούς τρόπους δράσης της ΕΠΟΝ την περίοδο της Κατοχής, οι οποίοι αναπλάθονται μυθοπλαστικά στο βιβλίο.

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Ρωγμές στον χρόνο

Μάνος Βασιλείου-Αρώνης Την επόμενη βδομάδα συναντάμε την επέτειο της ίδρυσης της ΕΠΟΝ στις 23 Φεβρουαρίου 1943 και τη συμπλήρωση ενός έτους από τον θάνατο της Άλκης Ζέη στις 27 Φεβρουαρίου. Η Άλκη Ζέη υπήρξε μία σπουδαία λογοτέχνιδα αλλά και μέλος της ΕΠΟΝ τα μαύρα χρόνια της κατοχής. Έχει ενδιαφέρον να δούμε μέσα από τα βιβλία και τις αναμνήσεις της Άλκης Ζέη το τεράστιο αντιστασιακό, πολιτιστικό και ευρύτερα απελευθερωτικό έργο της ΕΠΟΝ, της οργάνωσης νεολαίας που είχε ως σύνθημά της το «Πολεμάμε και Τραγουδάμε»!

Το απελευθερωτικό έργο της ΕΠΟΝ μέσα από τα μάτια της Άλκης Ζέη

Ένα σύνθημα που χαρακτήριζε τη βαθύτερης πίστης στον αγώνα αποδράση της ΕΠΟΝ –και συνέβαλε στη τυπώνεται σε μία ανάμνησή της από μαζική της απήχηση– ήταν το «Πολεμία απ’ τις εκδρομές της ΕΠΟΝ στη μάμε και Τραγουδάμε». Η πλούσια θάλασσα, όπου τη στιγμή που ξεκίνηπολιτιστική δράση της ΕΠΟΝ, η οποία σαν να κουβεντιάζουν για «τα δύσκοαποτυπώθηκε με το εν λόγω σύνθημα, λα που είχαμε να κάνουμε την άλλη δεν ήταν μία δευτερεύουσα πτυχή του μέρα», θυμάται ότι όλοι έμοιαζαν πεά κατείπεισμέν προγράμματός της αλλά πεισμένοι να εκτελέσουν τα τους καθή χε πρωτεύοντα ρόλο στους καθήκοντα που τους είχαν ειαν στόχους και τις ενέργειανατεθεί «με τον ίδιο ενα θ ες της οργάνωσης. Για θουσιασμό που πέφταΠολλές γυναίκες τους νέους αγωνιστές με στη θάλασσα». άνοιξαν δρόμο της ΕΠΟΝ, η πνευΒέβαια, οι δυισότιμης συμμετοχής ματική και καλλιτεσκολίες και οι κίνδυχνική δημιουργία και νοι καραδοκούσαν, στην κοινωνική και διαπαιδαγώγηση ήταν ακόμα και πέραν του πολιτική ζωή άρρηκτα συνδεδεμέκατοχικού στρατού. Ε νες με την αντιστασια-Ειδικά για τις κοπέλες, κή δράση, ενώ ήταν και η μεγαλύτερη δυσκολία ξη της βρισκ το μέσο για την επίτευξη βρισκόταν στο σπίτι και ήταν χαράς και της διάθεσης για ζωή, η πατρική εξουσία που επέβαστοιχεία απαραίτητα για να αντιστραλε αυστηρούς περιορισμούς στη ζωή φεί το βαρύ κλίμα της Κατοχής και να τους. Ακόμα και ο πατέρας της Άλκης βρει την ψυχική δύναμη η νεολαία να Ζέη, παρά τις δημοκρατικές του ιδέενεργοποιηθεί στον αγώνα. ες, ήταν ένας αυστηρός πατέρας. Σε Στις αναμνήσεις της, η Άλκη Ζέη μία –ίσως χιουμοριστική– αποστροφή παρουσίαζε με νοσταλγία και ροματου λόγου της, σε μία συνέντευξή της ντική διάθεση αυτές τις πτυχές της στον Τάσο Σακελλαρόπουλο, είχε αναένταξής της στην ΕΠΟΝ. Το μείγμα φέρει ότι «φοβόμασταν τον μπαμπά διασκέδασης, συντροφικότητας και μας πιο πολύ από τους Γερμανούς,

μην μας μαλώσει». Όμως, παρά το αυστηρό κοινωνικό πλαίσιο της εποχής, η συμμετοχή των γυναικών στην Αντίσταση έγινε με μαζικούς όρους και σε αυτό καθοριστική υπήρξε η δράση της ΕΠΟΝ, στην οποία νέες κοπέλες βρέθηκαν σε μεικτές οργανώσεις ανδρών-γυναικών με ισότιμους όρους μεταξύ τους. Έτσι έρχονταν σε σύγκρουση (φανερά ή κρυφά) με την αυστηρή πειθαρχία του σπιτιού τους αλλά και με τα στερεότυπα της εποχής για τον ρόλο και τη φύση της γυναίκας. Ερχόμενες σε ρήξη με την προπολεμική περίοδο, με τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση, πολλές γυναίκες άνοιξαν έναν δρόμο για τη συμμετοχή τους στην κοινωνική και πολιτική ζωή με ισότιμο τρόπο. Εξάλλου, η Άλκη Ζέη δεν φύλαξε τυχαία έναν απ’ τους εμβληματικότερους χαρακτήρες του Μεγάλου Περίπατου του Πέτρου για τη Δροσούλα, την κοπέλα που, παρόλο που έφτιαχνε τα πανό για τις πορείες, όποια λέξη δεν της άρεσε, δεν την έγραφε. Την τρυφερή αλλά και θαρραλέα ηρωίδα, που απ’ το σύνθημα «Λευτεριά ή θάνατος» απεχθανόταν τη λέξη «θάνατος».

Κίνηση ιδεών

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Βασίλης Μηνακάκης

ΣΧΟΛΙΟ

Αιχμάλωτα χρυσόψαρα στην εποχή του διαδικτύου Ελάχιστα δευτερόλεπτα από την προσοχή των χρηστών του διαδικτύου διεκδικούν οι γιγάντιες πολυεθνικές του χώρου, όσο κρατάει η μνήμη του χρυσόψαρου. Ο Μπρύνο Πατίνο στο βιβλίο του εξετάζει τη μετατροπή του διαδικτύου σε πεδίο κέρδους, χειραγώγησης κι επιτήρησης.

ο βιβλίο του Μπρύνο Πατίνο, Ο Πολιτισμός του Χρυσόψαρου. Μικρή πραγματεία για την αγορά της προσοχής (Καστανιώτης, 2020) είναι ένα από τα βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει το τελευταίο διάστημα και επιχειρούν να μελετήσουν τη νέα ψηφιακή εποχή και το σύμπαν του διαδικτύου και των social media από μια κριτική, ριζοσπαστική σκοπιά. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον κάποιων από αυτά –και του βιβλίου του Πατίνο- είναι ότι δεν αρκούνται σε μια περιγραφική καταγραφή των νέων πολιτισμικών τάσεων και συμπεριφορών που συνοδεύουν την ψηφιακή εποχή (έχει και αυτό τη σημασία του)∙ επιχειρούν να εμβαθύνουν, να τις αποκρυπτογραφήσουν και, στο πλαίσιο αυτό, αναδεικνύουν δύο κρίσιμες πλευρές: το πώς ο χώρος αυτός –που ξεκίνησε ως χώρος ελεύθερης πληροφόρηση και διαμοιρασμού- κατέληξε κατά πρώτον να κυριαρχείται από τους νόμους της αγοράς και της εμπορευματικής παραγωγής και, κατά δεύτερον, να υ αποτελεί πεδίο επιτήρησης, ελέγχου και χειραγώγησης (κυρίως διά μέσου της συλλογής-επεξεργασίας δεδομένων και της στοχευμένης διαφήμισης). Αυτή η προσπάθεια οδηγεί συχνά πολλούς συγγραφείς στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή του καπιταλισμού, που ο καθένας από αυ-

πιταλισμού». Διευκρινίζει ότι στον πυρήνα αυτής της μετάβασης «δεν βρίσκεται κάποιος τεχνολογικός ντετερμινισμός» και ότι «ο νέος ψηφιακός καπιταλισμός […] επιχειρεί να αυξήσει την παραγωγικότητα του χρόνου για να εξαγάγει απ’ αυτόν ακόμη περισσότερη αξία» (σελ. Οι γίγαντες του διαδικτύου ασκούν 18). Αλλού σημειώνει: «είμαστε μάρτυρες του τετην «τέχνη της αιχμαλώτισης χνοκαπιταλισμού της οικοτης προσοχής» για ελάχιστα νομίας της προσοχής» και δευτερόλεπτα, περίπου όσο διαρκεί «η κατάσταση αυτή είναι το οικονομικό αποτέλεσμα η μνήμη του χρυσόψαρου ενός laisser-faire, το οποίο συγχέαμε με την πολιτική ελευθερία» (σελ. 55). τούς ονομάζει με βάση την πλευρά των Απέναντι στο συμπέρασμα του Πατίκοινωνικών-οικονομικών σχέσεων στην νο –και άλλων συγγραφέων αντίστοιχης οποία εστιάζει. Ο Πατίνο, συγκεκριμέπροβληματικής- ο μαρξισμός, εάν θέλει να, εστιάζοντας στην προσπάθεια των να δικαιώσει τον χαρακτήρα του ως διγιγάντων του διαδικτύου να τραβήξουν αλεκτικά αναπτυσσόμενου συστήματος έστω στιγμιαία την προσοχή των χρηιδεών για την ερμηνεία και την αλλαγή στών (δηλαδή, στην «τέχνη της αιχματων κοινωνικών-οικονομικών δεδομέλώτισης της προσοχής», για ελάχιστα νων, οφείλει να σταθεί ανοιχτά, δημιδευτερόλεπτα, περίπου όσο διαρκεί η ουργικά, διαλεκτικά: οφείλει να αξιομνήμη του χρυσόψαρου – εξ ου και ο τίτποιήσει τις νέες τάσεις που αυτές οι προλος-), καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σεγγίσεις ανιχνεύουν, τα ριζοσπαστικά έχουμε εισέλθει σε μια «νέα μορφή κακαι ενάντια στην αγορά στοιχεία τους∙

τταυτοχρόνως οφείλει να κάνει έ ένα βήμα ακόμη, πραγματοποιώ ώντας αυτό που οι επιμέρους, μονομερείς οπτικές –παρά τη χ χρησιμότητά τους- δεν κάνουν: ν συνθέσει τις ψηφίδες, να τις να σ συνδέσει με τα καταστατικά χαρ ρακτηριστικά του καπιταλισμού ω συστήματος –στην εξέλιξή ως τ τους, μάλιστα-, με τις πολιτικές κ οικονομικές του διαστάσεις και κ με την ανάγκη καθολικής ρήκαι ξξης μαζί του. Βέβαια αυτό δεν πρέπει να το α απαιτούμε από τον κάθε Πατίν νο, αλλά από τους μαρξιστές της ε εποχής μας. Κι αν κάτι πρέπει ν να υπογραμμιστεί για το βιβλίο, δ δεν είναι η –ριζοσπαστική, έστωμ μονομέρειά του, όσο η μεγάλη π πρόκληση για τον μαρξισμό, το μ μεγάλο καθήκον να γραφτεί ένα Κ Κεφάλαιο της ψηφιακής εποχής. Στην προσπάθεια αυτή, πολλ λά από τα στοιχεία που αναδεικ κνύει ο Πατίνο μπορούν να αποδ δειχθούν εξαιρετικά χρήσιμα. Έ Ένα από αυτά αφορά τις υπογ γραμμίσεις γύρω από τη διαμάχη για τα πνευματικά δικαιώματα –στην ουσία για την ιδιοκτησία– στη σφαίρα του διαδικτύου. Στο πλαίσιο αυτό, αναδεικνύει τον κίνδυνο «να επικυρωθεί η υπεροχή του περιουσιακού δικαιώματος έναντι της άσκησης ατομικής ελευθερίας στο ψηφιακό περιβάλλον» (σελ. 41) και απαντά στους ουτοπιστές πιονέρους του διαδικτύου, που πίστευαν ότι «το αόρατο χέρι της αγοράς αντικαταστάθηκε με εκείνο του διαδικτύου»: τότε, «δεν ξέραμε ότι επρόκειτο για την αντικατάσταση μιας μορφής αγοράς από μία άλλη» (σελ. 47). Ένα άλλο αφορά τη συλλογή δεδομένων: «Ο ψηφιακός καπιταλισμός θα είναι ένας καπιταλισμός των δεδομένων. Τα προσωπικά δεδομένα έχουν συχνά παρομοιαστεί με πετρέλαιο αυτής της επικείμενης οικονομίας […] αλλά στην αρχική ακατέργαστη, ανεξέλεγκτη μορφή της, η χρήση αυτού του πετρελαίου πραγματοποιείται προς μία και μοναδική κατεύθυνση: την κατανόηση της συμπεριφοράς με στόχο την καλύτερη δυνατή πρόβλεψη, ή και επιρροή της. Με δύο στόχους που μοιάζουν με δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: την επιτήρηση για τις δυνάμεις επιβολής της τάξης, και την αιχμαλώτιση του χρόνου για τη φιλελεύθερη οικονομία της προσοχής» (σελ. 61).

Η αστυνομία δεν ταυτίζεται με τη δημοκρατία, το αντίθετο Όχι άδικα, φαίνεται, το λαϊκό χιούμορ αποδίδει στον Κυριάκο Μητσοτάκη την ιδιότητα όχι μόνο του «γκαντέμη», αλλά και του «γκαφατζή». Γιατί μόνο σαν γκάφα ολκής μπορεί να δικαιολογηθεί η απίστευτη περιαυτολογία του: «Στα πανεπιστήμια δεν μπήκε η αστυνομία, αλλά η δημοκρατία»! Γιατί, αντί να επιχειρήσει να δικαιολογήσει με λογικά επιχειρήματα, όσο μπορούσε, την παγκόσμια πρωτοτυπία του να εγκαθιδρύσει πανεπιστημιακή αστυνομία, προσπάθησε να την εξιδανικεύσει. Για να είμαστε δίκαιοι, την απόφαση του Μητσοτάκη ενθάρρυναν και ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ και το «προοδευτικό» ΚΙΝΑΛ. Συμφώνησαν ότι υπάρχει ανάγκη αστυνομικής φύλαξης του πανεπιστημίου, αλλά διαφοροποιήθηκαν στο ότι η πανεπιστημιακή αστυνομία πρέπει να υπάγεται στις πανεπιστημιακές αρχές Η λογική αυτή υποθέτει ότι στον πανεπιστημιακό χώρο κατ’εξοχήν ανθεί η εγκληματικότητα και ότι δικαιολογείται η διαρκής περιφρούρηση της τάξης και της ασφάλειας. Ωστόσο, η όποια παραβατικότητα στο πανεπιστήμιο δεν υπερβαίνει τον μέσο όρο άλλων κοινωνικών χώρων. Στην πραγματικότητα, η εγκατάσταση αστυνομικής δύναμης στα πανεπιστήμια, αποτελεί οργανική πλευρά του αστυνομικού κράτους που οικοδομεί η κυβέρνηση, ιδιαίτερα σε ένα χώρο, που ταυτίζεται με την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την κοινωνικοπολιτική πρόοδο, με αντανάκλαση και στην κοινωνία, όπως συνέβη με την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Συστηματικά, η υπεραυταρχική κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί να στεγανοποιήσει τους χώρους, που κατ’εξοχήν φοβάται ότι μπορεί να κλονίσουν την πολιτική της. Ιδιαίτερα στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, η αστυνομία δεν ταυτίζεται με τη δημοκρατία, αυτό σε κανένα εκμεταλλευτικό σύστημα δεν ισχύει, αλλά με την τάση διαρκούς συρρίκνωσής της. Δημήτρης Γρηγορόπουλος

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Έφη Καραχάλιου

Το βιβλίο της Λουτσιάνα Καστελίνα Έρωτες κομμουνιστών διηγείται τις ερωτικές ιστορίες τριών αληθινών ζευγαριών από την Τουρκία, την Ελλάδα και την Αμερική, σε καιρούς επικίνδυνους για τους κομμουνιστές.

Η πολιτική ιστορία παρέα με τα κοινωνικά πάθη

Ν ΞΕΝΗ ΜΗΤΣΟΒΑΣΙΛΗ

Βράχος ασμίλευτος ▸ Ποιήματα, εκδόσεις λεξίτυπον, Αθήνα, Μάιος 2020 Την ποίηση της Ξένης Μητσοβασίλη διαπερνά καθοριστικά ο καημός για τον θάνατο του μονάκριβου γιου της αλλά δένεται και με την πίκρα και την απογοήτευση για τον άθλιο κόσμο που ζούμε. Αλλού πάει «ως την άκρια του γκρεμού» και ζητά λύτρωση «απ’ τα καθημερινά πάθια της ζωής». Μοιάζει να νιώθει ενοχή που ζει. Για το παιδί της «ήρθε η άνοιξη μαυροφορεμένη». Απεναντίας, η μάνα ζει υποταγμένη στο ένστικτο της ζωής «και ζω η μαύρη σκύλα, ζω... υποταγμένη σε κειο το τέρας, στο ένστικτο της ζωής». Απεγνωσμένα, αλλά μάταια, παρακαλεί: «και συ φεγγάρι μου αστραφτερό φέρε το γιο μου πίσω». Μια φωνή μέσα της, της εμπνέει θάρρος, αντίσταση στον αδυσώπητο πόνο του θανάτου «στάσου ορθή, περήφανη, σκληρή... σα μαρμαρένιο μνήμα». Παρά τις πληγές που έχει ανοίξει στην ψυχή της ο πόνος, αντέχει: «και συ περπάταγες ορθή». Αλλού δυναμικά ξεπερνά τον πόνο: «δεν έκλαψα, δεν φώναξα, φόρεσα το χαμόγελό της φωτιάς και περι-πατούσα αγνοώντας τα πάθια της ζωής και του θανάτου». Πηγή απ’ όπου αντλεί παρηγοριά και δύναμη είναι το μίσος της για τους «τύραγνους πλουτοκράτες», η ευχή και κατάρα που τους εκτοξεύει : «ως πότε θα λιάζετε τ’ αχαμνά σας πάνω στη δυστυχία!». Η Ξένη, παρά τον πόνο που καίει τα σωθικά της, τον ξεπερνάει με το όραμα ενός άλλου κόσμου όμορφου, δίκαιου. Καταριέται τον πλανήτη γη που «πνίγεται μεσ’ στην αιματοπλημμύρα... και στις άναρθρες κραυγές των παιδιών». Στο ποίημα «Τύραγνοι πλουτοκράτες» η αγωνιστική αισιοδοξία την λυτρώνει: «ο ήλιος άραξε στάθηκε στη βουνοκορφή οι φωτεινές ακτίνες του έδιωξαν το σκοτάδι». Δημήτρης Γρηγορόπουλος

αζίμ Χικμέτ και Μινεβέρ Αντάτς, Αργυρώ Πολυχρονάκη και Νίκος Κοβοκλής, Σίλβια Μπέρμαν και Ρόμπερτ Τόμσον. Στο βιβλίο της Έρωτες κομουνιστών (εκδ. Αngelus Novus), η συγγραφέας Λουτσιάνα Καστελίνα βρίσκει το κοινό στοιχείο που διατρέχει αυτές τις ιστορίες ανθρώπων από την Τουρκία του Κεμάλ Ατατούρκ μέχρι τη μεσοπολεμική Ελλάδα και την ψυχροπολεμική Αμερική. Πορτρέτα τριών σχέσεων που διατρέχονται από διωγμούς, εξορίες και παρακολουθήσεις επειδή επέλεξαν να αγωνιστούν ενάντια στο κυρίαρχο σύστημα της χώρας τους, υπηρετώντας το κομμουνιστικό ιδεώδες. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου ασχολείται με τη θυελλώδη ζωή του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ καθώς η ζωή του χαρακτηρίζεται από τις φυλακίσεις και τελικά τη συνειδητή φυγή και «εξορία» στην ΕΣΣΔ. Η αφήγηση δίνει έμφαση στο αίσθημα εγκλεισμού και ασφυξίας στη φυλακή της Τουρκίας, με τις θυελλώδεις σχέσεις του με τις γυναίκες να γίνονται χαραμάδα ελπίδας και ανυπομονησίας. Κεντρική φιγούρα αναδεικνύεται η Μινεβέρ Αντάτς, μια μορφωμένη γυναίκα που μαζί με τον γιο της θα γίνουν γι’ αυτόν μια ιδιότυπη μορφή οικογένειας που, ωστόσο, δεν θα ξαναδεί μετά την παράνομη φυγάδευσή του στο εξωτερικό. Το ψυχολογικό τραύμα της εγκατάλειψης της χώρας του συνδέεται με μια αναλυτική περιγραφή του πολιτικού κλίματος στα χρόνια του Ατατούρκ και μετέπειτα του καθεστώτος του Μεντερές αλλά και το στρατιωτικό πραξικόπημα που ακολούθησε. Όσο δύσκολες και να ήταν οι συνθήκες, με στρατοδικεία, συλλήψεις και στημένα κατηγορητήρια, ο Χικμέτ επιμένει στην πολιτική του ποίηση, παρά

Πολιτισμός

Τρεις ερωτικές ιστορίες που εκτυλίχθηκαν σε όλο το φάσμα των πολιτικών γεγονότων του 20ου αιώνα τις όποιες διαφωνίες με το κομμουνιστικό κόμμα της Τουρκίας. Το τέλος της ζωής του τελικά τον βρήκε μακριά από την αγαπημένη του Μινεβέρ, παντρεμένο με μια νεαρή Σοβιετική και εκείνη «φυλακισμένη» από τις αρχές που την παρακολουθούσαν στην Κωνσταντινούπολη να μεταφράζει γαλλικά ποιήματα για να ζήσει. Ο διχασμός και η δυαδικότητα ήταν συχνό μοτίβο στα ποιήματά του, όπως οι δυο έρωτες για την ποίηση και την πολιτική στράτευση, για δυο

γυναίκες και δυο χώρες όπως και στο παρακάτω γράμμα του προς τον σοβιετικό συγγραφέα Φαντέγιεφ: «Έχω δυο πόλεις και δυο χώρες. Αυτό δεν με χωρίζει στα δύο. Αντίθετα, αυτό με κάνει έναν ποιητή ο οποίος κρατάει τη θέση του στις αισιόδοξες γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος, είναι αυτοί οι δυο έρωτες που αλληλοσυμπληρώνονται». Η σχέση της Αργυρώς Πολυχρονάκη και του Νίκου Κοβοκλή εξελίσσεται με λιγότερο ποιητικούς όρους, καθώς συναντιούνται όντας και οι δυο αντάρτες του ΔΣΕ στον Ομαλό της Κρήτης, μέσα στις κακουχίες και τη στέρηση. Ακόμη και μετά τη «λήξη» του Εμφυλίου, οι Κρητικοί αντάρτες παραμένουν στα βουνά για πολλά ακόμα χρόνια, καθώς η αστυνομία προσπαθεί να ξεκληρίσει τα όποια μέλη του ΚΚΕ και να διαλύσει το παράνομο δίκτυό τους. Στην άλλη ακτή του Ατλαντικού, το αντικομμουνιστικό κλίμα ακολουθείται από κύματα συλλήψεων μελών του ΚΚ Αμερικής με βάση τον νόμο του Τρούμαν, Smith Act. Η περίπτωση των μελών του ΚΚ, Σίλβια Μπέρμαν και Ρόμπερτ Τόμσον, ακολουθεί συνεπώς το ίδιο μοτίβο διανύοντας τα χρόνια του μακαρθισμού, του Ψυχρού Πολέμου και του πολέμου του Βιετνάμ. Το σύνολο των τριών ιστοριών καταφέρνει με τη δυναμική αφήγηση και την εξαιρετική μετάφραση της Τόνιας Τσίτσοβιτς-Ράντιν να συγκινήσει και να καθηλώσει, μεταφέροντας πιστά το κλίμα της κάθε εποχής.

Κακή φωτιά: Νέο άλμπουμ του τραγουδιστή των KollektivA

ρόσφατα κυκλοφόρησε το πολύ ενδιαφέρον νέο, σόλο άλμπουμ του Θανάση Χουλιαρά των KollektivA, με τίτλο Κακή φωτιά, με 11 ποιήματα σημαντικών Ελλήνων ποιητών σε μελοποίηση του Θοδωρή Καρέλλα και τη συμμετοχή του Μίλτου Πασχαλίδη. Η ποίηση τοποθετείται στο προσκήνιο ως

το «κατεξοχήν αεικίνητο» μέσα από τα επιλεγμένα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, του Γιώργου Σεφέρη, του Κωστή Παλαμά, του Κώστα Καρυωτάκη, του Κωνσταντίνου Καβάφη, του Μενέλαου Λουντέμη, του Κώστα Ουράνη και του Φώτη Αγγουλέ. Το τραγούδι «Κακή φωτιά» αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα συν-

θετική προσέγγιση στο ομώνυμο ποίημα του Κωστή Παλαμά που γράφτηκε το μακρινό 1908. Η μελοποίηση και η ερμηνεία προσφέρουν στον ακροατή την εμπειρία μιας σύγχρονης ανάγνωσης: «Εγώ είμ’ εδώ ανυπόταχτος και παραστρατισμένος εγώ δαγκώνω με θυμό της φτώχειας το ψωμί».

∆ιεθνή Ισπανία Λίτσα Φρυδά

Η σύλληψη του Καταλανού Πάμπλο Χασέλ, μετά την εισβολή της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο της Γέιδα, όπου είχε αναζητήσει άσυλο, έχει πυροδοτήσει έντονες πολιτικές συζητήσεις, αλλά και νέο γύρο μαζικών διαδηλώσεων.

γέρωχος, με βήμα σταθερό, υψωμένη γροθιά, βλέμμα διαπεραστικό στραμμένο στις κάμερες, και αποφασιστικότητα στη φωνή. «Θα νικήσουμε! Δεν θα μας λυγίσουν, ούτε με όλη την καταστολή! Ποτέ!», φώναξε καθώς κατέβαινε τις σκάλες του Πανεπιστημίου της Γέιδα, περιστοιχισμένος από μια ντουζίνα αστυνομικούς που τον συνέλαβαν, την περασμένη Τρίτη, ο Καταλανός κομμουνιστής ράπερ, Πάμπλο Χασέλ. Έχοντας καταδικαστεί σε 9μηνη φυλάκιση χωρίς αναστολή το 2018, με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο –τον νόμο «φίμωτρο» του 2015 που χρησιμοποιείται για την καταπνίξει την πολιτική σάτιρα, την ελευθερία του λόγου και της καλλιτεχνικής έκφρα-

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Ο κομμουνιστής ράπερ τσαντίζει το σύστημα σης– ο underground ράπερ Χασέλ διωκόταν ως υποκινητής βίας, απολογητής της τρομοκρατίας και υβριστής της μοναρχίας για δημοσιεύσεις του στο Twitter, κατά την περίοδο 2014-2016. Στην πραγματικότητα καταδικάστηκε επειδή σε σχόλια του αποκαλούσε την αστυνομία «σκατομισθοφόρους» και «συμμορία ψυχοπαθών» που βασανίζουν και δολοφονούν μετανάστες και διαδηλωτές, επειδή σε στίχους του τα έβαζε με το στέμμα, αποκαλώντας τον πρώην βασιλιά Χουάν Κάρλος «κλέφτη» και «μα-

στηρικτές του είχαν στήσει οδοφράγματα, κόβοντας την κυκλοφορία στους γύρω δρόμους και φωνάζοντας «Πάμπλο Χασέλ, Ελευθερία». Η σύλληψή του προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων με χιλιάδες διαδηλωτές να κατακλύζουν τους δρόμους, από την ίδια κιόλας ημέρα, απαιτώντας την αποφυλάκισή του. Πάνω από 200 καλλιτέχνες και γνωστές προσωπικότητες, ανάμεσά τους ο σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδοβάρ και ο ηθοποιός Χαβιέ Μπερδέμ, υπέγραψαν κείμενο που δημοσιεύτηκε

φιόζο» –χαρακτηρισμοί που σύμφωνα με τον εισαγγελέα «πλήττουν την αξιοπρέπεια, υπονομεύουν την φήμη και την αυτοεκτίμησή του(!)»– και χαρακτηρίζοντας τη βασιλική οικογένεια «παράσιτα», «μεσαιωνική μοναρχία» και «εγκληματική συμμορία», αλλά κι επειδή εξυμνούσε μια μαοϊκή οργάνωση που οι ισπανικές αρχές και οι ΗΠΑ χαρακτηρίζουν τρομοκρατική και τους αυτονομιστές της ΕΤΑ. Ο Χασέλ είχε δηλώσει δημόσια πως αρνείται να παραδοθεί για να εκτίσει την ποινή του και πως θα έπρεπε να πάνε να τον συλλάβουν. Κάτι που συνέβη, όταν ο πρύτανης έδωσε άδεια στην αστυνομία να εισβάλει στο κτίριο του Πανεπιστημίου, όπου είχε βρει άσυλο ανάμεσα σε χιλιάδες φοιτητές, ενώ υπο-

«Το φασιστικό κράτος με συλλαμβάνει. Θάνατος στο φασιστικό κράτος!»

στον τύπο, ζητώντας να μην φυλακιστεί ο Χασέλ. Στην Καταλονία ξέσπασαν ταραχές που επεκτάθηκαν και σε άλλες πόλεις. Στη Μαδρίτη εκατοντάδες νέοι συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές δυνάμεις εκσφενδονίζοντας μπουκάλια και σπάζοντας τζαμαρίες καταστημάτων, με αποτέλεσμα να υπάρξουν δεκάδες τραυματίες και είκοσι συλλήψεις. Στη Γρανάδα έκαψαν κάδους

και στη Βαρκελώνη ύψωσαν οδοφράγματα, τα οποία στη συνέχεια πυρπόλησαν, ενώ κατά την επιχείρηση της αστυνομίας μια νέα γυναίκα έχασε το μάτι της από σφαίρα καουτσούκ. Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν και τις επόμενες δύο νύχτες. Οι αρχικά ειρηνικές συγκεντρώσεις της Πέμπτης γρήγορα μετατράπηκαν σε ταραχές, αφού την ένταση πυροδότησε και η ανακοίνωση των δικαστικών αρχών πως ο Χασέλ έχασε την έφεση και θα του προστεθεί επιπλέον ποινή δυόμιση ετών. Ο Πάμπλο Χασέλ, ο μαρξιστής ράπερ που προκαλεί με τα λόγια και τα επαναστατικά και ανατρεπτικά κείμενα του, έχει μετατραπεί σε σύμβολο της ελευθερίας της έκφρασης για ένα κομμάτι της ισπανικής κοινωνίας. Μετά την καταδίκη του μπήκε στη δημόσια συζήτηση το θέμα αν θα έπρεπε οι φραστικές υπερβολές στο πλαίσιο καλλιτεχνικών, πολιτιστικών και πνευματικών εκδηλώσεων να αφορούν το ποινικό δίκαιο και να συνεπάγονται ποινές φυλάκισης χωρίς αναστολή. Η δικαστική αυτή απόφαση φαίνεται να αποτελεί αγκάθι για την κυβέρνηση του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Πάμπλο Σάντσεθ, αφού αποκαλύπτει τις διαφωνίες ανάμεσα στους κυβερνητικούς εταίρους. Εδώ και αρκετούς μήνες, η ισπανική κυβέρνηση υπόσχεται να αλλάξει τον νόμο, με τον εκπρόσωπο τύπου της να αναγνωρίζει, την προηγούμενη εβδομάδα, πως υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στην ποινή και το αδίκημα του Χασέλ. Από την άλλη, το κόμμα των Podemos εκφράζει την αγανάκτησή του για την φυλάκιση του καλλιτέχνη, κάνοντας λόγο για έλλειμμα δημοκρατίας, ενώ βουλευτής του δήλωνε την Πέμπτη την απόλυτη υποστήριξή του στους νεαρούς αντιφασίστες που απαιτούν στους δρόμους δικαιοσύνη και ελευθερία έκφρασης. Θέμα αποχώρησης από την κυβέρνηση, πάντως, δεν τίθεται…

Καταλονία

Εκλογές με σφραγίδα των «άκρων» Μπορεί στους δρόμους της Βαρκελώνης να γίνονται μαζικές διαδηλώσεις και να διεξάγονται μάχες με αφορμή την σύλληψη και καταδίκη του «ενοχλητικού ακροαριστερού» ράπερ Χασέλ, οι Καταλανοί δεν έδειξαν όμως ανάλογο ενδιαφέρον για τις τοπικές εκλογές της περασμένης Κυριακής. Αυτό τουλάχιστον φάνηκε από την ιδιαιτέρως μειωμένη προσέλευση στις κάλπες, που έφτασε μόλις στο 53,5%, δηλαδή 25 ποσοστιαίες μονάδες λιγότερο σε σύγκριση με το 2017 – όταν, βεβαίως, ήταν στην κορύφωσή της η σύγκρουση με τη Μαδρίτη, που είχε ουσιαστικά επιβάλει στρατιωτικό νόμο και είχε φυλακίσει τους ηγέτες του αυτονομιστικού κινήματος και πρωτεργάτες του δημοψηφίσματος. Ακόμη κι έτσι, πάντως, μπορούν να εξαχθούν ορισμένα πολιτικά συμπεράσματα για τις τάσεις που επικρατούν στην Καταλονία. Το πρώτο, αναμφίβολα, είναι ότι το στρατόπεδο των αυτονομιστών διατηρεί και διευρύνει την πλειοψηφία στην τοπική βουλή, συγκεντρώνοντας 74 από τις 120 έδρες. Παράλληλα, το κέντρο βάρους φαίνεται να μετατοπίζεται προς τα αριστερά — τόσο επειδή η Ρεπουμπλικανική Αριστερά (ERC) αναδείχθηκε ισχυρότερη από το δεξιό «Μαζί για την Καταλονία» του πρώην προέδρου (και νυν ευρωβουλευτή) Πουτζδεμόν όσο και, κυρίως, διότι το CUP υπερδιπλασίασε τις έδρες του –από 4 σε 9– ενώ κατάφερε να διατηρήσει σχεδόν ανέπαφες τις ψήφους του (πήρε 189.000, χάνοντας μόλις 5.000). Στην απέναντι πλευρά, από την άλλη, η οριακή πρωτιά των Σοσιαλιστών, που πήραν ίδιες έδρες (33) αλλά περισσότερες ψήφους από το ERC, δεν είναι το πιο σημαντικό στοιχείο. Αυτό που ξεχώρισε είναι, κυρίως, η τέταρτη θέση που κατέλαβε το ακροδεξιό Vox, με 11 έδρες, λεηλατώντας τη βάση κυρίως των Ciudadanos, που το 2017 είχαν αναδειχθεί πρώτη δύναμη. Κι αυτό είναι κάτι που, σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται στη νομιμοποίηση που έδωσαν οι ίδιοι και ντο Λαϊκό Κόμμα στο Vox, αναλαμβάνοντας να κυβερνήσουν μαζί του την Ανδαλουσία…

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

περισκ πιο Τα κουρέλια της Αραβικής Άνοιξης τραγουδάνε και διεκδικούν ακόμα, δεν δέχονται ότι ηττήθηκαν και ελπίζουν στους αγώνες για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτή την εβδομάδα ήταν ο λαός της Αλγερίας που πήρε τη σκυτάλη, βγαίνοντας στους δρόμους κατά χιλιάδες, ενάντια στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και τον στρατό, στην επέτειο των δύο ετών από την εξέγερση κατά του Μπουτεφλίκα.

Πάλι χαμένοι Αφροαμερικανοί-Λατίνοι Μία από τις συνέπειες που είχε η πανδημία στις ΗΠΑ είναι ότι μόνο κατά το πρώτο εξάμηνο του 2020, δηλαδή προτού ξεσπάσει το δεύτερο και πιο φονικό κύμα της, το μέσο προσδόκιμο ζωής μειώθηκε κατά ένα ολόκληρο έτος — από τα 78,8 που ήταν το 2019 στα 77,8. Υπάρχει, όμως, μια ακόμη είδηση μέσα στην –ούτως ή άλλως σημαντική– παραπάνω είδηση, που είναι ότι το προσδόκιμο ζωής για τις μειονότητες των Αφροαμερικανών και των Λατίνων υποχώρησε κατά πολύ περισσότερο: Κατά 2,7 έτη για τους πρώτους, με αποτέλεσμα να φτάσει στα 72 και κατά 1,9 για τους δεύτερους, για να διαμορφωθεί στα 79,9. «Έχουμε να δούμε κάτι ανάλογο από το πρώτο μισό του 20ου αιώνα» δήλωσε η υπεύθυνη του Εθνικού Κέντρου Στατιστικών Υγείας, που έκανε την έρευνα. Και πού είστε ακόμη…

Και ο Σαλβίνι ορκίστηκε στον Ντράγκι Όλο το αστικό πολιτικό σύστημα της Ιταλίας (πλην νεοφασιστών) στο πλευρό του Ντράγκι. Οι Δημοκρατικοί και ο αποστάτης πρώην ηγέτης τους Ρέντσι. Ο Μπερλουσκόνι και το δήθεν αντισυστημικό Κίνημα Πέντε Αστέρων. Όλα τα μικρά κόμματα της βουλής. Και φυσικά, ο Ματέο Σαλβίνι. Ο επικεφαλής της Λίγκας του Βορρά, που δεν ήθελε ούτε να δει στα μάτια του την ΕΕ και το ευρώ, ενώ είχε

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

χαρακτηρίσει τον νυν πρωθυπουργό συνένοχο στο σχέδιο που είχε στόχο να κατακρεουργηθεί η Ιταλία. Τώρα, όμως, μπήκε και αυτός στο κόλπο. «Θέλω να είμαι εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις για το πώς θα διατεθούν τα χρήματα από την ΕΕ», είπε κυνικά, δηλώνοντας «πραγματιστής». Παράλληλα, θέτει υποψηφιότητα για να γίνει αποδεκτός από το σύστημα, ακόμη και ως πρωθυπουργός μελλοντικά. Η «σοβαρή Ακροδεξιά» είναι εδώ.

Ο λαός πληρώνει τα σχέδια του Ερντογάν Σάλος έχει ξεσπάσει στην Τουρκία σε βάρος του Ερντογάν μετά τον θάνατο 13 στρατιωτών, χωροφυλάκων και πρακτόρων που ήταν αιχμάλωτοι του ΡΚΚ, σε μεγάλη επιχείρηση του τουρκικού στρατού στο έδαφος του Ιράκ. Ο ίδιος προσπαθεί φυσικά να ρίξει την ευθύνη στους Κούρδους αντάρτες, κατηγορώντας τους ότι εκτέλεσαν εν ψυχρώ τους αιχμαλώτους. Δεν φαίνεται να τον πιστεύουν, όμως,

ούτε η τουρκική κοινωνία που βλέπει να πολλαπλασιάζονται οι άδικες απώλειες των δικών της παιδιών στους πολέμους του «σουλτάνου», ούτε η αντιπολίτευση, ούτε καν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Όλοι γνωρίζουν ουσιαστικά ότι οι Τούρκοι ισοπέδωσαν τα κρησφύγετα του ΡΚΚ στα βουνά και όποιον πάρει ο χάρος. Όπως καταλαβαίνουν και ότι το κόστος από τον μεγαλοϊδεατισμό και τον αναθεωρητισμό του Ερντογάν θα αυξηθεί, καθώς η Τουρκία έχει πολλούς ανταγωνιστές στην περιοχή.

Ο Γκέιτς σώζει τον πλανήτη με τις πλάτες του κράτους…

έχρι το 2050, το 51 πρέπει να έχει γίνει μηδέν. Αυτό υποστηρίζει ο μεγιστάνας Μπιλ Γκέιτς στο βιβλίο του, το οποίο εκδόθηκε πρόσφατα. Μέσω αυτού στοχεύει να παρέμβει στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, για την οποία υποστηρίζει πως αποτελεί την πραγματική πρόκληση για την ανθρωπότητα, σε αντίθεση με την πανδημία, η αντιμετώπιση της οποίας –για τον Γκέιτς – είναι συγκριτικά παιχνιδάκι. Κάθε χρόνο εκλύονται στην ατμόσφαιρα περίπου 51 δισεκατομμύρια τόνοι αερίων του θερμοκηπίου. Η ανθρωπότητα πρέπει να επενδύσει στην έρευνα και την καινοτομία ώστε να πετύχει την παραγωγή φθηνής και καθαρής ενέργειας, να μηδενίσει τους συγκεκριμένους ρύπους και να κερδίσει μακροπρόθεσμα. Ειδάλλως το μέλλον των ανθρώπων είναι δυσοίωνο. Κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με αυ-

τές τις επισημάνσεις του Γκέιτς. Ιδιαίτερα όταν θέτει τον στόχο της πρόσβασης όλων των ανθρώπων στη φθηνή και καθαρή ενέργεια. Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ποιος μας μιλάει. Ας σημειωθεί αρχικά ότι οι στόχοι και οι προτάσεις που θέτει ο Γκέιτς μέσα από το βιβλίο του αποτελούν απλώς τη συμπύκνωση και ολοκλήρωση της λογικής που καταθέτει δημοσίως τουλάχιστον την τελευταία πενταετία, ως εκ τούτου δεν αποτελούν κάτι πρωτάκουστο. Την ίδια στιγμή, επίσης, ο ίδιος πραγματοποιεί μία τεραστίων διαστάσεων συμφωνία με το αμερικανικό κράτος για τη δημιουργία ιδιωτικού πυρηνικού αντιδραστήρα που θα λειτουργεί με απεμπλουτισμένο ουράνιο. Το εργοστάσιο θα χρηματοδοτηθεί μισό-μισό από το κράτος των ΗΠΑ και τον Γκέιτς και αποτελεί όντως μία τομή στην υπάρχουσα πραγματικότητα. Για πρώτη φορά ιδιώτες θα βρεθούν να ελέγχουν πυ-

ρηνικούς αντιδραστήρες. Μάλιστα η λογική του Γκέιτς είναι «πολλά μικρά ιδιωτικά πυρηνικά εργοστάσια» ενώ προωθεί και τη χρήση πυρηνικής ενέργειας στη ναυτιλία. Πρακτικά το μοντέλο που προτείνει ο Αμερικάνος μεγιστάνας δεν είναι άλλο από την κρατική στήριξη με συγχρηματοδότηση και φοροαπαλλαγές των ιδιωτικών επενδύσεων στον τομέα των τεχνολογιών απορρόφησης διοξειδίου του άνθρακα και ανάπτυξης εναλλακτικών μορφών παραγωγής και αποθήκευσης καθαρής ενέργειας. Συγχρόνως, επιδιώκει την αντικατάσταση του κόκκινου κρέατος με συνθετικό για τις αναπτυγμένες χώρες. Στην κοσμοθεωρία του Γκέιτς το ιδιωτικό κεφάλαιο καταστρέφει και το ιδιωτικό κεφάλαιο σώζει. Με μία λεπτομέρεια. Επιδοτούμενο από τα κράτη, δηλαδή τους πολίτες για τη διαιώνιση της κυριαρχίας του πάνω σε αυτούς.