Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 10-11.4.2021 | Αρ. Φύλλου 1518

Συνέντευξη Έλτον Ντεμπρέσι

Μεταλλωρύχος υποψήφιος ήφιος στις αλβανικές εκλογέςς > σελ. 11

Ανατρεπτική πάλη και κίνηση για τις ελευθερίες

Μαχητικές αντιπολεμικές διαδηλώσεις στις 17 Απρίλη

> σελ. 19

> σελ. 12-13

‣ Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

‣ www.prin.gr

€2

‣ ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

ΕΤΟΣ 30ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1.518

Καταργούν το 8ωρο μας πάνε στο... 1886

Πεθαίνοντας εκτός ΜΕΘ

Στρατηγική τομή αποτελεί το νομοσχέδιο για τα εργασιακά που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση μετά το Πάσχα. Καταργείται ουσιαστικά η μεγάλη κατάκτηση του οκταώρου, με επιβολή της εργοδοσίας μέσω ατομικής συμφωνίας. Φτηναίνει και ρευστοποιείται η εργατική δύναμη, βαθαίνει η εκμετάλλευση.

Σ

Πανδημία α «Άνοιγμα» χωρίς μέτρα, ό,τι πει η αγορά ά Ανοίγουν τα λύκεια, χωρίς όμως κανένα επιπλέον μέτρο, εκτός των αμφιλεγόμενων self-test. Τα νοσοκομεία καταρρέουν, ο εμβολιασμός αργοπορεί, η επιδημιολογική επιτήρηση είναι ανύπαρκτη. Μόνη σταθερά για την κυβέρνηση: Το άνοιγμα αγοράς και τουρισμού. >>> σελ. 2, 5, 15, 17

Ανάλυση

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ύμφωνο με τις ανάγκες του σύγχρονου καπιταλισμού, που απαιτεί ολοκληρωτικό έλεγχο στη ζωή και το χρόνο του εργαζόμενου, είναι το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, εν μέσω πανδημίας. Με βάση όσα λέει ο Κ. Χατζηδάκης, καταργούνται «αναχρονιστικά» όρια, όπως το 8ωρο, ο ορισμένος χρόνος εργασίας, οι πληρωμένες υπερωρίες! Το ψηφιακό μέλλον του καπιταλισμού κάνει βουτιά στο παρελθόν της πιο άγριας εργασιακής ζούγκλας, τότε που οι εργάτες δούλευαν 12ωρα. Πριν τη μεγάλη εξέγερση τον Μάιο του 1886 στο Σικάγο των ΗΠΑ, όταν προβλήθηκε το εργατικό αίτημα για τα «τρία οκτώ», οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ξεκούραση, οκτώ ώρες για ό,τι θέλουμε. Σήμερα που οι παραγωγικές δυνατότητες είναι πολύ μεγαλύτερες από ό,τι τον 19ο αιώνα και που είναι ρεαλιστική και αναγκαία η σοβαρή μείωση του χρόνου εργασίας, η κυβέρνηση φέρνει νόμο που επιτρέπει έως 50 ώρες δουλειά την εβδομάδα και σπαστά ωράρια που δεσμεύουν όλη την ημέρα! Ιστορικής σημασίας η μάχη για το εργατικό κίνημα και όλο τον λαό, για να μην περάσει το αντεργατικό έκτρωμα. >>> σελ. 3, 7

των Γιώργου Παυλόπουλου, Σεΐτ Αλντογάν

Τουρκία: Τόσο κοντινή, τόσο άγνωστη Σε σημείο καμπής βρίσκεται η Τουρκία, ρκία, μετά από 20 χρόνια διακυβέρνησηςς Ερντογάν. Εξελίσσονται σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που δημιουργούν ρωγμές, τόσο στους «πάνω» όσο και στους «κάτω». >>> σελ. 8-9

Με τα λόγια του Λουντέμη για τα στόματα που δεν ντρέπονται για τα ψέματα που λένε, σχολίασε η ΟΕΝΓΕ τη συνέντευξη Μητσοτάκη, όπου ο δεύτερος υποστήριξε πως «δεν υπάρχουν πολίτες που χρειάζονται ΜΕΘ και δεν βρίσκουν»! Εκτός από τους γιατρούς, όμως, ήρθε και η ίδια η πραγματικότητα με τον πιο ηχηρό και τραγικό τρόπο να διαψεύσει τον Μητσοτάκη. Λίγες ώρες μετά τη συνέντευξη έγινε γνωστό ότι ηλικιωμένος ασθενής που ήταν διασωληνωμένος εκτός ΜΕΘ δολοφονήθηκε από τον διπλανό του νοσηλευόμενο που του τράβηξε τον αναπνευστήρα. Και δυστυχώς δεν είναι το μοναδικό θύμα των τραγικών ελλείψεων στην Υγεία· καθημερινά πάνω από 100 διασωληνωμένοι βρίσκονται εκτός ΜΕΘ.

Νεολαία Θεωρητική έκδοση, όπλο στον αγώνα Έκδοση της νΚΑ για το σύγχρονο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και τον αγώνα για την απελευθερωτική παιδεία, συμβολή στον εξοπλισμό του φοιτητικού κινήματος. Νέες κινητοποιήσεις στις 15 Απρίλη. >>> σελ. 16, 20-21

2

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Η δεύτερη ματιά

editorial

Μαριάννα Τζιαντζή

«Ειδικοί», μόνο όταν συμφωνούν με την κυβέρνηση

Η πανδημία έχει προσφέρει στις δυνάμεις του κεφαλαίου την ευκαιρία να διαμορφώσουν την κοινωνία των ονείρων τους: μια κοινωνία ναρκωμένη, φοβισμένη, υπάκουη και διαχειρίσιμη που θα καταναλώνει όσα ψηφιακά ψίχουλα ευτυχίας της προσφέρουν.

Το απόγευμα της Παρασκευής 2 Απριλίου η επιτροπή των λοιμωξιολόγων εισηγούταν να εξαιρεθούν από την επανεκκίνηση του λιανεμπορίου η κεντρική Μακεδονία, η Αχαΐα και η Κοζάνη, επικαλούμενη τα επιδημιολογικά δεδομένα. Η απόφαση προκάλεσε έκρηξη οργής στους εμπόρους της Πάτρας και διαμαρτυρίες στη Θεσσαλονίκη. Στην Κοζάνη, η οργή των καταστηματαρχών παρέμεινε βουβή. Μία εβδομάδα αργότερα, την Παρασκευή 9 Απριλίου, η Επιτροπή εισηγήθηκε επανέναρξη του λιανεμπορίου στην Αχαΐα, click away στη Θεσσαλονίκη και παράταση της αναστολής στην Κοζάνη. Η οφθαλμοφανής αντιστοιχία των «επιστημονικών» εισηγήσεων της επιτροπής με την ένταση των διαμαρτυριών των εμπόρων θα ήταν αστεία, αν δεν ήταν τραγική. Είναι, όμως, ένας ακόμη κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα εργαλειοποίησης της επιστήμης και των σχέσεων αλληλεξάρτησης «ειδικών» και κυβέρνησης, που γίνεται ολοένα και πιο εμφανής όσο περνούν οι μήνες και όσο η παταγώδης αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας εντείνει τις φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό της επιτροπής, αλλά και μεταξύ επιστημόνων και κυβερνητικού επιτελείου. Σε αυτό το πλαίσιο, αποκαλυπτική είναι η αρνητικά φορτισμένη αναφορά του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, σε τηλεοπτική του συνέντευξη, στην «αίσθηση πολυφωνίας» που προκαλούν οι δημόσιες διαφοροποιήσεις επιστημόνων από την επίσημη κυβερνητική γραμμή! Και αυτό γιατί, πέραν της «αλλεργικής» αντίδραση που επιδεικνύει στην πολυφωνία, η συγκεκριμένη αναφορά σε συνδυασμό με αντίστοιχες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος δείχνουν ότι οι «ειδικοί», οι οποίοι παρείχαν την απαιτούμενη επιστημονική νομιμοποίηση στην κυβέρνηση την περίοδο του «μένουμε σπίτι και όποιος αντέξει», μοιάζουν να μετατρέπονται σε βαρίδι κατά το πέρασμα στο «ανοίγουμε και ό,τι γίνει». Το μήνυμα από το Μαξίμου, εστάλη.

Εφημερίδα της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής Αριστεράς

Όνειρα, εφιάλτες και «μη με ξυπνάτε»

«Λ

ουκάνικα, λουκάνικα!» Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που προβλήθηκε μια τηλεοπτική διαφήμιση για μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Βρισκόμαστε έξω από ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Τσίκνα, συνωστισμός, φασαρία, και ο υπαίθριος πωλητής που ετοιμάζει σάντουιτς κλείνει τον χειμαρρώδη μονόλογό του κραυγάζοντας «Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε!» Η διαφήμιση αυτή χαρακτηρίστηκε η πιο πετυχημένη της χρονιάς, κάτι που δεν οφειλόταν μόνο στις ατάκες της («ομορφάντρα μου εσύ!») αλλά και στη λαϊκότητα και το ταλέντο του ηθοποιού Μανώλη Μαυροματάκη που υποδυόταν τον σαντουιτσά. Ήταν η δεύτερη μνημονιακή χρονιά, με τις άγριες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, με την ανεργία να καλπάζει, με τις αυτοκτονίες να πληθαίνουν και με την κυβέρνηση να μας πατά στον σβέρκο. ∆εν ήταν όνειρο αυτό που ζούσε τότε ο ελληνικός λαός, όπως δεν είναι όνειρο αλλά εφιάλτης αυτό που ζουν σήμερα σχεδόν όλοι, ιδίως οι πιο φτωχοί και στερημένοι. Ένας παρατεταμένος εφιάλτης που την επίσημη διαχείρισή του έχει αναλάβει μια κυβέρνηση που ενσαρκώνει τα πιο τολμηρά όνειρα του παγκόσμιου κεφαλαίου για μια κοινωνία πειθαρχημένη, για ένα εργατικό κίνημα παροπλισμένο, για δημοκρατικές ελευθερίες συρρικνωμένες. Πριν δέκα χρόνια η κυβέρνηση «έκοβε» ασύστολα. Η σημερινή κυβέρνηση επαίρεται ότι «δίνει»: επιδοτήσεις, διευκολύνσεις, δωρεάν εμβόλια, δωρεάν self-test. Όμως όλοι ξέρουμε ότι αυτά τα λίγα που δίνει, θα τα πάρει πίσω (η ίδια ή η επόμενη κυβέρνηση) με ληστρικό τόκο. Με δικαιολογημένο τρόμο οι περισσότεροι από εμάς βλέπουμε την επόμενη μέρα, τη μετα-κορονοϊκή εποχή, τη νέα «κανονικότητα», βλέπουμε την εποχή που θα «ξυπνήσουμε» για να ζήσουμε έναν άλλου είδους εφιάλτη. «Κανείς δεν μένει στα λιγότερα όταν

Οι «απίστευτες ταχύτητες» του δικτύου 5G υπόσχονται ότι ο καθένας θα μπορεί να χτίσει τα δικά του παλάτια στην ψηφιακή άμμο

μπορεί να έχει περισσότερα»: με αυτό το σύνθημα έκλεινε εκείνη η κλασική, όπως μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε, διαφήμιση. Και το «περισσότερα» δεν ήταν μια δίκαιη και καλύτερη κοινωνία για όλους, αλλά περισσότερος, απεριόριστος χρόνος συνομιλίας στα κινητά μας. Σήμερα, ενώ η κοινωνική ζωή συρρικνώνεται και στριμώχνεται στην οθόνη του κινητού ή του υπολογιστή μας, πάλι μας τάζουν όχι τα περισσότερα αλλά τα γρηγορότερα. Ταχύτερες συνδέσεις που θα μας επιτρέπουν να βλέπουμε στο ατομικό κουτάκι μας ό,τι συμβαίνει τώρα παντού. To μεγαλύτερο 5G δίκτυο στην Ελλάδα, με τις «απίστευτες ταχύτητές» του, σε κάνει «ελεύθερο να ζήσεις ό,τι δεν είχες ποτέ φανταστεί». Ήρθε, όπως υπόσχονται οι τωρινές διαφημίσεις της ίδιας εταιρείας, «για να μας βοηθήσει να αλλάξουμε θεαματικά τον τρόπο που ζούμε, εργαζόμαστε και διασκεδάζουμε». Για να χτίσει ο καθένας τα δικά του παλάτια στην ψηφιακή άμμο, θα προσθέταμε. Μπορεί κανείς να είναι άνεργος ή εργαζόμενος σε αναστολή (των 530 ευρώ), όμως μπροστά στη μικρή ή μικρομεσαία οθόνη του είναι ή νομίζει ότι είναι βασιλιάς! Μπορεί, εφόσον εξακολουθεί να εργάζεται, να παίζει καθημερινά τη ζωή και την υγεία του κο-

ρόνα-γράμματα, όμως στον ελεύθερο χρόνο του μπορεί να περιπλανιέται στα ψηφιακά βασίλεια όλου του κόσμου. Μάλιστα, μπορεί εύκολα να κάνει ψηφιακή αντιπολίτευση, να γίνει μικρός αρχηγός, να βρει εκατοντάδες ή χιλιάδες ασώματους φίλους που θα τον ακολουθήσουν στις εκστρατείες του, να συγκεντρώσει πάμπολλα «λάικ» στο φέισμπουκ, το ίνστανγκραμ κ.λπ. Όσο και αν στον ίδιο δεν αρέσει, δεν «λάικ» τη ζωή του, πάντα θα βρίσκονται κάποιοι που θα κάνουν «λάικ» στις κραυγές, στις απόψεις, στις φωτογραφίες και στα αστεία του. Ο σημερινός εφιάλτης έχει τις αποχρώσεις του. Άλλον εφιάλτη ζει το παιδί στο διαμέρισμα που δεν μπορεί να παίξει στην αυλή του νηπιαγωγείου ή του σχολείου με τους φίλους του, άλλον εφιάλτη ζουν οι ασθενείς με Covid ή άλλα νοσήματα στη ζούγκλα των δημόσιων νοσοκομείων ενώ άλλοι βγαίνουν κερδισμένοι από τον εφιάλτη των άλλων (π.χ. αλυσίδες σουπερμάρκετ, κλινικάρχες, ιδιοκτήτες κολεγίων). Η πανδημία έχει προσφέρει στις δυνάμεις του κεφαλαίου την ευκαιρία να διαμορφώσουν την κοινωνία των ονείρων τους: μια κοινωνία ναρκωμένη, φοβισμένη, υπάκουη και διαχειρίσιμη που θα καταναλώνει όσα ψηφιακά ψίχουλα ευτυχίας τής προσφέρουν. Μια κοινωνία όπου ο κυνισμός θα επιβραβεύεται (χαρακτηριστική εδώ η περίπτωση της κυρίας Μενδώνη). Μια κοινωνία που δεν θα ξέρει τους ποιητές, αλλά άτομα σαν τον Φουρθιώτη. Πώς θα ξυπνήσουμε απ’ αυτόν τον εφιάλτη; Ποιοι νέοι εφιάλτες θα τον διαδεχτούν και τι μπορούμε να κάνουμε για να τους αποτρέψουμε; Πώς να ανοίξουμε τον δρόμο στην πραγματική ζωή και στο όνειρο, χωρίς να αφήσουμε τη διεκδίκησή τους στους εγωιστές και τους σκοταδιστές; Μεγάλη η ευθύνη και η πρόκληση, δύσκολες και διόλου ετοιμοπαράδοτες οι απαντήσεις.

‣ Ιδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες- Έρευνες» Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία Kωδικός 2806, Κλεισόβης 9, 106 77 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, prin@otenet.gr | http://www.prin.gr ‣ Tραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων: ALPHA BANK 260002002006023 • IBAN: GR1801402600260002002006023 ‣ Εκδότης: Δημήτρης Δεσύλλας ‣ Eκτύπωση: ΚΛΕΝΙΚ ΕΕ ‣ Layout: Χριστίνα Λουλούδα

Το θέμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

3

Π

αρουσιάζοντας την αποκαλυπτική συνέντευξη του Κ. Χατζηδάκη το Βήμα προανήγγειλε «σεισμό στην εργατική νομοθεσία». Μόνο που τα συντρίμμια που θα αφήσει πίσω του το νέο αντεργατικό έκτρωμα για τα εργασιακά, αν περάσει, θα πέσουν στις πλάτες των εργαζομένων και θα ρημάξουν και τις επόμενες γενιές. Ο υπουργός Εργασίας δεν έχει άδικο που κάνει λόγο για τη «σημαντικότερη αλλαγή» εδώ και 40 χρόνια. Μόνο που είναι αντιδραστική! Και ως τέτοια πρέπει να την «υποδεχτεί» το μαχόμενο ταξικό εργατικό κίνημα, να την αντιμετωπίσει «στα ίσια» και να την πετάξει στα σκουπίδια της ιστορίας!

H κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θέλει να εισαγάγει «σημαντικά στοιχεία ευελιξίας» στην αγορά εργασίας. Η «ευελιξία» τους όμως είναι ήδη μια ζοφερή πραγματικότητα. Τελευταία έρευνα της ΓΣΕΕ, αποκαλύπτει ότι το 52% των εργαζομένων εργάζεται παραπάνω από το κανονικό (εβδομαδιαίο) ωράριο και μάλιστα 1 στους 10, πάνω από 7 ώρες. Το 40% εξ αυτών δεν αμείβεται για τις υπερωρίες του. Οι 6 στους 10 μερικώς απασχολούμενους, δηλώνουν πως αντί να εργάζονται 20 ώρες την εβδομάδα υποχρεώνονται σε 30 και 35 ώρες! Στόχος της κυβέρνησης είναι να νομιμοποιήσει και γενικεύσει αυτό το καθεστώς, να καταστήσει υποχείριο του κεφαλαίου και των αναγκών του όλον τον εργάσιμο και μη χρόνο των εργαζομένων ώστε να μεγιστοποιηθεί η εκμετάλλευση και η απόσπαση υπεραξίας. Πέντε είναι συνοπτικά οι πιο βασικοί άξονες του επικείμενου νομοσχεδίου: Γενίκευση ευέλικτης εργασίας, 50 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Στο όνομα της «εποχικότητας» που χαρακτηρίζει ορισμένους κλάδους εργασίας όπως τουρισμός, μεταφορές, τρόφιμα (π.χ. συσκευαστήρια), υπηρεσίες κ.α. θα δίνεται στους εργοδότες η δυνατότητα ευέλικτης διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Οι εργαζόμενοι θα υποχρεούνται να εργαστούν μέχρι δέκα ώρες ημερησίως για ένα εξάμηνο και οι επιπλέον ώρες εργασίες θα πρέπει να τους επιστρέφονται με εξάωρη ημερήσια εργασία για τους υπόλοιπους έξι μήνες του χρόνου. Δηλαδή μιλάμε για 50 ώρες εργασίας την εβδομάδα, ανάλογα με τις παραγωγικές ανάγκες κάθε εποχής για το κεφάλαιο! Περισσότερες και απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά τα σαββατοκύριακα. Το υπουργείο Εργασίας επιδιώκει να καταργήσει τον θεσμό της υπερεργασίας ώστε να ενισχύσει τις υπερωρίες. Η σημερινή διάκριση των 96 ωρών υπερωρίας τον χρόνο στη βιομηχανία και των 120 ωρών στις υπηρεσίες θα «εξισωθεί» προς τα πάνω(!) και θα ανέλθει στις 150 ώρες τον χρόνο για όλους τους κλάδους. Επιπλέον για ορισμένους κλάδους, όπως πληροφορικής, Data centers, Logistics, έτοιμου σκυροδέματος κ.ά., θα προβλεφθεί απασχόληση και τα Σαββατοκύριακα, κάτι που ήδη έχει καθιερωθεί σε σούπερ μάρκετ και λιανεμπορικές αποθήκες. Αυτές οι ώρες δεν θα έχουν προσαυξήσεις 40% ως 60% όπως προβλέπεται σήμερα. Καθιέρωση ατομικών συμβάσεων. Η κυ-

Φέρνουν 50ωρο και σε «όποιον αρέσει»... Νομοσχέδιο Δημήτρης Σταμούλης

▸ Περισσότερες και απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά τα σαββατοκύριακα, έλεγχος και διάλυση σωματείων και απεργιακού δικαιώματος βέρνηση επιχειρεί να ανατρέψει ακόμα και το υφιστάμενο αντεργατικό νομικό πλαίσιο του 2011, που θέτει ως προϋπόθεση η ευελιξία αυτή να καθορίζεται με επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή με συμφωνία εργοδότη και συνδικαλιστικής οργάνωσης ή με συμφωνία εργοδότη και συμβουλίου εργαζομένων ή Ένωσης Προσώπων του Ν. 1264/1982. Όλα αυτά είναι… περιττά πλέον, και η κυβέρνηση επιδιώκει να επιβάλει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, με τους εργαζόμενους «κατά μόνας» έρμαιους στην εργοδοτική εξουσία. Γενίκευση τηλεργασίας, σπαστά ωράρια, διαρκής εκμετάλλευση στο σπίτι. Ο Κ. Χατζηδά-

κης υποσχέθηκε δήθεν «διαβούλευση και αφού τα συνδικάτα θα υποχρεούνται να ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς, συμφωπαρέχουν «ελάχιστες υπηρεσίες». Δίνία» μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων νουν και «παράδειγμα» με υποτιθέμενη για τον τρόπο απασχόλησης, μιλώντας απεργία στο μετρό όπου οι εργαζόμενοι απροκάλυπτα για «κατανομή του οκταώθα υποχρεούνται να κινούν το ένα τρίτο ρου στη διάρκεια της ημέρας», για εφαρτων συρμών! μογή «σπαστού ωραρίου», με «τυράκι» Η κυβέρνηση διανθίζει την προπαότι δήθεν ο εξοπλισμός θα βαρύνει απογανδιστική εκστρατεία της με τρία απροκλειστικά τον εργοδότη! Πρόκειται για… κάλυπτα ψέματα. Πρώτο, ότι στις χώρες ανέκδοτο, καθώς σήμερα που το 26% των όπου τα συνδικάτα έχουν προβεί σε τέεργαζόμενων δουλεύει με τηλεργασία, τοιες συμφωνίες, έχει υπάρξει όφελος λειτουργικά έξοδα και υποδομή επιβααπό την ενίσχυση της ανταγωνιστικόρύνουν αποκλειστικά τους ίδιους! τητας κλάδων της οικονομίας. Ποτέ και Φακέλωμα και διάλυση σωματείων, απαγόπουθενά όμως οι εργάτες δεν είδαν αυξήρευση απεργίας. Η κυβέρνηση γνωσεις από κανέναν «ανταγωνισμό» ρίζοντας ότι θα βαδίσει σε αλλά μόνο μετά από αγώνες. «κοινωνικό ναρκοπέδιο» Δεύτερο, ότι «δεν θα αλεπιχειρεί να ελέγξει, να λάξει το 8ωρο/40ωρο». Το ταξικό χειραγωγήσει και εν τέ Δεν είναι όμως λογιστιεργατικό κίνημα λει να καταργήσει τον κό το ζήτημα. Οι εργάπρέπει να πετάξει ταξικό συνδικαλισμό τες δεν είναι μηχανές, στα σκουπίδια και το απεργιακό διγια να δουλεύουν 10 καίωμα στους χώρους ώρες μια περίοδο και την αντιδραστική δουλειάς. Ο Κ. Χατζη6 ώρες την άλλη. Είναι πρόκληση δάκης μιλά για «κατάράνθρωποι, έχουν ανάτιση και επικαιροποίηση γκες, θέλουν και απαιτούν μητρώων εργαζομένων» από ελεύθερο, δημιουργικό χρόνο τα συνδικάτα, θέλει να επιβάλει για προσωπικές, οικογενειακές, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες (όπως στους κοινωνικές σχέσεις. Τρίτο, ότι αυτό «το εκπαιδευτικούς που «έσπασαν τα μούθέλουν πολλοί εργαζόμενοι». Όμως η τρα» τους), και φαντασιώνεται ότι έτσι έρευνα της ΓΣΕΕ έδειξε ακριβώς το αντίθα «καταργήσει» τις απεργίες και την ταθετο. Σχεδόν καθολική (73%) ήταν η απαίξική πάλη ως νεόκοπος… Λάσκαρης. Και τηση των εργαζομένων να πληρώνονται το αποκορύφωμα, όταν κάποια απεργία τις υπερωρίες τους αντί να λαμβάνουν γίνεται τελικά, να είναι… για τα μάτια, άδεια ή ρεπό!

4

Από σπόντα *** Όλα έρχονται στα… ίσα τους * Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό ταιριάζει η κυρίαρχη προσωπικότητα των ημερών * Ο Μένιος Φουρθιώτης * Η καλύτερη εκδοχή διαπλοκής με διαφορά * Απολύτως ταιριαστή με το κυβερνητικό στυλ της κυβέρνησης, του Βρούτση, του Άδωνι και φυσικά του Χρυσοχοΐδη. *** Όχι πως δεν υπάρχει και η «άλλη», η «χοντρή διαπλοκή» * Αλλά αυτές οι ιστορίες έχουν το δικό τους ενδιαφέρον * Ταιριάζουν και αισθητικά στο «οικοδόμημα» * Είναι θέμα ξεφτίλας. *** Πάντως θα ισορροπήσει το πράγμα * Οι μεν «γαλάζιοι» ζορίζονται με τον Φουρθιώτη, οι ΣΥΡΙΖΑίοι με τον Παππά * Έχουμε βλέπετε και μια προανακριτική επιτροπή να τρέχει. *** Έτσι όσο θα απολαμβάνουμε τα «κατορθώματα» την σημερινών θα θυμόμαστε και των προηγούμενων * Όλο και κάποια ηχογραφημένη συνομιλία θα εμφανιστεί πάλι * Γνωστά και γνώριμα πράγματα. *** Μόλις… 162 δισ. ευρώ ιδιωτικές επενδύσεις * Κάπου εκεί υπολογίζει ο Σκυλακάκης το «επενδυτικό κενό» και θέλει να το καλύψει * Όπως καταλαβαίνετε πάνε για μεγάλες αλλαγές * Καθότι οι «επενδυτές» ως γνωστόν είναι απαιτητικοί * Και η κυβέρνηση πρόθυμη. *** Σύμφωνα με τον υφυπουργό Οικονομικών το πρόβλημα είναι η μεγάλη φορολογία των επιχειρήσεων * Και το κράτος επίσης δεν είναι εξυπηρετικό για τις «μπίζνες» * Έτσι λοιπόν τα «φράγκα» του Ταμείου Ανάκαμψης έρχονται με «πακέτο αλλαγών» * Ασφαλιστικό νομοσχέδιο, εργασιακό νομοσχέδιο και πολλά άλλα που προγραμματίζονται για το επόμενο τρίμηνο * Έτσι, αφού «προσαρμοστεί» η νομοθεσία, μετά οι «επενδυτές» θα πάρουν τους πόρους του ταμείου σε ενισχύσεις. *** Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ενστάσεις * Όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, η κυβέρνηση δεν έκανε την κατάλληλη διαπραγμάτευση με τους επιχειρηματικούς ομίλους * Δεν ζήτησε πολλές δεσμεύσεις για θέσεις εργασίας * Έτσι, αν βγει κυβέρνηση θα ζητήσει αναθεώρηση του προγράμματος * Την προηγούμενη φορά που ζήτησε «αναθεώρηση προγράμματος» θυμόμαστε τι έγινε * Ήρθε ένα επίσημο μνημόνιο για 3,5 χρόνια και με ένα άτυπο για τα υπόλοιπα… 100.

Πολιτική

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

∆ιπλωματικό παζάρι

Δημήτρης Τζιαντζής

«Αλεπούδες» στην έρημο και «καρχαρίες» στο Αιγαίο ▸ Προειδοποίηση Καραμανλή σε Μητσοτάκη για τις διαπραγματεύσεις

Δ

ιπλωματικό μπαράζ Ελλάδας και Τουρκίας σε Μεσόγειο και Βαλκάνια, λίγες μέρες πριν την προγραμματιζόμενη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην Άγκυρα (14/4). Η επίσκεψη θα γίνει, όπως σημειώνεται μάλλον για προπαγανδιστικούς λόγους, «υπό προϋποθέσεις» και «αν το επιτρέψουν οι συνθήκες». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε την Τρίτη τη Λιβύη προκειμένου να ρίξει γέφυρες με τη νέα μεταβατική κυβέρνηση και να επουλώσει όσο μπορεί τις ανοιχτές πληγές που άφησε η καταστροφική γραμμή στήριξης του αποτυχημένου πραξικοπηματία στρατάρχη Χάφταρ από την ελληνική κυβέρνηση. Πάνω στον παροξυσμό αυτής της πολιτικής άλλωστε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε απελάσει τον σημερινό πρόεδρο του μεταβατικού Προεδρικού Συμβουλίου στη Λιβύη Μοχάμαντ Γιουνές Μένφι, όταν ο τελευταίος ήταν πρέσβης της χώρας του στην Αθήνα! Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε μια «νέα αρχή» με την Τρίπολη, αλλά αφού σβηστούν «τα λάθη του παρελθόντος» όπως χαρακτηρίζει το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο. Ο μεταβατικός πρωθυπουργός της Λιβύης Αμπντού

Ντμπεϊμπά εμφανίστηκε μεν ανοιχτός στη διεξαγωγή συνομιλιών για τον ορισμό «θαλάσσιων συνόρων και τον καθορισμό της ΑΟΖ» μεταξύ Ελλάδας-Λιβύης, ωστόσο δεν έδειξε καμία διάθεση για διαγραφή του μνημονίου με την Τουρκία. Μια μέρα πριν, ο Νίκος Δένδιας πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στο Βελιγράδι για την πρώτη τριμερή ΕλλάδαςΚύπρου-Σερβίας. Κύριος στόχος, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, ήταν η «προσπάθεια ανάσχεσης της τουρκικής επιρροής» στη χώρα και η «εμπέδωση της στήριξης της ευρωπαϊκής προοπτικής της περιοχής», στην οποία η ελληνική ολιγαρχία

θέλει να παίξει ρόλο πολιτικά και οικονομικά προσοδοφόρο. Όπως γίνεται αντιληπτό, Ελλάδα και Τουρκία παίζουν μια παρτίδα σκάκι σε πολλά ταμπλό στην ευρύτερη περιοχή στο φόντο του ενεργειακού και γεωπολιτικού ανταγωνισμού. Αυτό το μπρα ντε φερ δεν περιορίζεται μόνο σε διπλωματικό επίπεδο καθώς τη Δευτέρα ξεκινά η πολεμική άσκηση Ηνίοχος με συμμετοχή 100 αεροσκαφών από Ελλάδα, ΗΠΑ, Γαλλία, Ισπανία, Ισραήλ. Κύπρο και ΗΑΕ. Επιπλέον, η Ελλάδα ανοίγει νέα επικίνδυνα μέτωπα, μέσω της ενεργοποίησης της στρατιωτικής διπλωματίας και την εμπλοκή –μένει να δού-

με σε τι επίπεδο– στην έκρυθμη περιοχή Σαχέλ της Αφρικής, στο πλάι της Γαλλίας. Παράλληλα με τις ορατές κινήσεις, έχουμε και ένα μπαράζ μυστικής διπλωματίας που περιλαμβάνει επαφές, διαβουλεύσεις, διαπραγματεύσεις με συμμετοχή και «τρίτων παικτών» -ακόμα και προσχέδια κρυφών συμφωνιών που προετοιμάζονται αθόρυβα στο παρασκήνιο. Πλευρές αυτής της «μυστικής διπλωματίας» εμφανίζονται και στον αποκαλυπτικό «διάλογο» των πρώην πρωθυπουργών Σημίτη και Καραμανλή. Ο Κώστας Σημίτης σημειώνει ότι όλες οι κυβερνήσεις -και αυτή του Κ. Καραμανλή- διαπραγματεύονται εδώ και δεκαετίες εν κρυπτώ με την Τουρκία και το θέμα των χωρικών υδάτων που θεωρείται θέμα «εθνικής κυριαρχίας». Ο Κ. Καραμανλής, «σπάει τη σιωπή του» μετά από 12 χρόνια, κλείνει το μάτι στον Σαμαρά και στέλνει μήνυμα στον σημερινό πρωθυπουργό ότι αν στην ατζέντα των συζητήσεων με την Τουρκία τεθεί άλλο θέμα πέραν της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ θα τους βρει απέναντι! Κάτω από αυτές τις συνθήκες η επίσκεψη Δένδια στην Τουρκία εντάσσεται στο γενικότερο παζάρι, αλλά δύσκολα θα φέρει ειδήσεις.

ΣΥΡΙΖΑ

Συνεχίζει την αντιπολίτευση στα σημεία

Ο

ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει μια κλίμακα πάνω τους αντιπολιτευτικούς τόνους, προκειμένου να εκμεταλλευθεί την κυβερνητική φθορά, συνεχίζοντας ωστόσο να πατάει σταθερά στις ράγες της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης». Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αλέξης Τσίπρας για πρώτη φορά θέτει εμμέσως θέμα εκλογών με τη φράση «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να διεκδικήσει την πολιτική εκλογή με στόχο την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους και τη προστασία των εργαζόμενων και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας» — χωρίς όμως να ζητάει ακόμα εκλογές. Έτσι, προετοι-

μάζεται να παρουσιάσει την επόμενη βδομάδα τις θέσεις του κόμματος για την οικονομική ανασυγκρότηση. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα εναλλακτικό πλαίσιο διαχείρισης των πόρων από το «ταμείο ανάκαμψης», στο πλαίσιο του συστήματος και της ΕΕ. Βασικοί πυλώνες της πρότασης είναι «η ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους, η ρευστότητα στις επιχειρήσεις και ένα μόνιμο πτωχευτικό πλαίσιο». Οι θέσεις αποτελούν συνέχεια της παρουσίασης των κεντρίστικων προτάσεων για την Υγεία που «πέρασαν και δεν ακούμπησαν». Στη συνέντευξη που πα-

ραχώρησε τη Δευτέρα στον τηλεοπτικό σταθμό Contra, ο Αλέξης Τσίπρας επισήμανε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ κακά τα ψέματα, είναι ένα κόμμα εξουσίας» και πως «είναι υποχρεωμένος να προσαρμόζει τον ριζοσπαστισμό του στα πλαίσια του εφικτού». Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να δικαιολογήσει τις διαχειριστικές προτάσεις και την απόφαση να «βάλει πλάτη» στην κυβέρνηση στο θέμα της διαχείρισης της πανδημίας. Αυτό συμπυκνώνεται όχι μόνο στην ήπια ρητορική αλλά και στην κοινοβουλευτική του παρουσία, έχοντας ψηφίσει στη βουλή τα μισά νομοσχέδια που έχει φέρει η ΝΔ.

Πολιτική

Τ

α κρούσματα θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν, όπως οι διασωληνωμένοι και οι νεκροί, ενώ θα συνεχίσουν να «ανοίγουν» δραστηριότητες, να μην λαμβάνονται μέτρα για το ΕΣΥ και να επαφίενται τα πάντα στην «ευθύνη των πολιτών». Η γραμμή που οδήγησε στη αδιέξοδη μέχρι τώρα διαχείριση της πανδημίας θα παραμείνει το κεντρικό πολιτικό αφήγημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μιας κυβέρνησης που φαίνεται αποφασισμένη να τηρήσει τις δεσμεύσεις της προς την «εγχώρια επιχειρηματικότητα»: Να κινηθεί με γνώμονα την κερδοφορία της με όποιο κόστος για τον λαό. Χαρακτηριστική ήταν η συνέντευξη που έδωσε ο Κ. Μητσοτάκης στο Star, όπου ουσιαστικά παραδέχθηκε την αποτυχία των μέτρων που έχει λάβει η κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός παραδέχθηκε ότι «το lockdown δεν είχε την ίδια αποτελεσματικότητα» ρίχνοντας όμως το φταίξιμο για αυτό στη μετάλλαξη του ιού και… στην κούραση του κόσμου και όχι στην αποτυχημένη κυβερνητική διαχείριση. Μάλιστα ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε και τις κινήσεις «αλαλούμ» όπως και τις συνεχείς μεταβολές «γραμμής» λέγοντας πως «βρισκόμαστε στο μέσο μίας φουρτούνας και ο καλός ο καπετάνιος δεν κρατάει ποτέ σταθερό το πηδάλιο σε μία φουρτούνα. Πρέπει να προσαρμόζει την πορεία του σκάφους». Εξυπακούεται, φυσικά, ότι η «ατομική ευθύνη» συνεχίζει να αποτελεί τη βασική κυβερνητική επιχειρηματολογία. Σύμφωνα με τον Κ. Μητσοτάκη, «όταν μαζευόμαστε όμως σε σπίτια –γιατί

Κυβέρνηση

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Τα lockdown απέτυχαν, αλλά… φταίει ο λαός! ▸ Εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και όχι της υγείας των πολιτών γίνεται αυτό ας μην κοροϊδευόμαστε– εκεί είναι που χάνεται ο έλεγχος. Ή στους χώρους εργασίας ο έλεγχος είναι πιο δύσκολος από ό,τι είναι στο λιανεμπόριο, όπου υπάρχει αυτή η διαδικασία του αυτοελέγχου». Για το άμεσο μέλλον σημείωσε ότι «πηγαίνουμε σε άλλο επίπεδο. Το άλλο επίπεδο, όμως, σημαίνει και κάποιες υποχρεώσεις από πλευράς πολιτών. Υποχρεώσεις, δηλαδή, να δηλώνουν προφανώς το θετικό τεστ και να πηγαίνουν για επανεπιβεβαίωση, όπως ακριβώς ορίζει η διαδικασία». Δηλαδή η αντιμετώπιση της πανδημίας για μία ακόμη φορά επαφίεται στους πολίτες. Ιδιαίτερα ισχυρές είναι οι δεσμεύσεις που λαμβάνει η κυβέρνηση στα ζητήματα του τουρισμού. Ο αρμόδιος υπουργός Χάρης Θεοχάρης, δήλωσε ότι το άνοιγμα θα γίνει στις 14 Μαΐου. Παρά το γεγονός ότι τα επιδημιολογικά μοντέλα δείχνουν ότι τα κρούσματα και την περίοδο εκείνη θα βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα. Σύμφωνα με πληροφορίες η αίσθηση που δίνουν κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες στους επιχειρηματίες του τουρισμού συνίσταται στην φράση: «Τον

Προχωρά σε «ανοίγματα αγορών» ενώ η πανδημία καλπάζει, προκαλώντας τριγμούς ακόμη και στο εσωτερικό της

Μάϊο ανοίγουμε, κι ας έχουμε 1.000 κρούσματα την ημέρα». Πάντως στο κυβερνητικό στρατόπεδο, φαίνεται ότι έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή η δυσαρέσκεια που προκαλείται από την κυβερνητική πολιτική. Αυτή εκφράζεται και από τις διαφωνίες στην Επιτροπή Λοιμωξιολόγων όπου πολλά μέλη της, μεταξύ αυτών και ο Σωτήρης Τσιόδρας, διαφοροποιούν τη θέση τους από τις κυβερνητικές

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΣΟΟΥ

Πανάκριβα και ακατάλληλα νοικιασμένα λεωφορεία

Α

5

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

γωνιώδη προσπάθεια να «ξεπλυθεί» για τις εικόνες ενός χρόνου χάους και συνωστισμού στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας εν μέσω πανδημίας επιδεικνύει η κυβέρνηση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πρωτοστάτησε το πρωί της Παρασκευής σε ένα επικοινωνιακό «σόου» για την είσοδο στα δρομολόγια 40 ακριβά ενοικιασμένων λεωφορείων. Πρόκειται για μεταχειρισμένα οχήματα, με εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα στα κοντέρ, τα οποία μάλιστα δεν διαθέτουν παράθυρα που να ανοίγουν περισσότερο

από θέση ανάκλησης, ενώ τα περισσότερα έχουν μόνο μία θύρα για επιβίβαση και αποβίβαση των επιβατών. Όπως ανέδειξε σε πρόσφατο ρεπορτάζ το Πριν, η σύμβαση ενοικίασης είναι εξαιρετικά ακριβή, καθώς το μηνιαίο κόστος για το Δημόσιο φτάνει τα 2.800 ευρώ. Ο πακτωλός χρημάτων προς τις εταιρείες leasing αποτελεί τη δεύτερη «χρυσοφόρο» σύμβαση του ιδιωτικού τομέα με την ΟΣΥ, μετά την παραχώρηση των περιφερειακών γραμμών του Λεκανοπεδίου στους ιδιώτες των ΚΤΕΛ. Στο μεταξύ, τα Μέσα Μαζικής Με-

ταφοράς εξακολουθούν να αποτελούν εστία κινδύνου λόγω κορονοϊού για επιβάτες και εργαζόμενους. Σε επιστολή του προς τον ΕΟΔΥ στις 5 Απριλίου, ο Σταύρος Μανίκας, μέλος ΔΣ του συνδικάτου ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ, καταγγέλλει «σειρά κρουσμάτων τόσο στα αμαξοστάσια όσο και στον χώρο της τηλεματικής, άγνωστα σε επίσημο αριθμό». «Ο λόγος αυτής της έξαρσης είναι η εγκληματική συμπεριφορά της Διοίκησης να μην θέσει σε απομόνωση, σύμφωνα με τις οδηγίες, τους αρνητικούς εργαζόμενους, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ήρθαν σε επαφή με θετικούς στον ιό εργαζόμενους», σημειώνει μεταξύ άλλων.

επιλογές. Υπάρχει όμως αντανάκλαση και σε πολιτικό επίπεδο: Το λεγόμενο «σκάνδαλο Φουρθιώτη» που ξέσπασε με αφορμή τις δηλώσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και πρώην υπουργού της ΝΔ Γιάννη Βρούτση, είναι χαρακτηριστικό δείγμα φυγόκεντρων δυνάμεων. Στην ίδια κατεύθυνση και η δημόσια δήλωση του Νικήτα Κακλαμάνη που ζήτησε εξηγήσεις από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

6

Πρινηδόν

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Σχόλια στο ημίφως Νέα Σμύρνη: Κόβουν τις ΕΔΕ στα μέτρα τους Μεθοδεύσεις από την ΕΛΑΣ για να κλείσει «όπως όπως» η διερεύνηση κάποιων εκ των περιστατικών αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας για τα οποία διατάχθηκε Ε∆Ε φανερώνει η υπόθεση δύο εκπαιδευτικών που συνελήφθησαν «στο σωρό» στη Νέα Σμύρνη. Το περιστατικό συνέβη την Κυριακή 7 Μαρτίου, ημέρα του on camera ξυλοδαρμού του νεαρού στην πλατεία της περιοχής. Οι δύο εκπαιδευτικοί κρατήθηκαν για ώρες στη ΓΑ∆Α χωρίς καμία αιτιολογία. Προ ημερών κλήθηκαν να καταθέσουν στο πλαίσιο της Ε∆Ε, που μάλιστα διεξαγόταν στη ΓΑ∆Α και όχι στο Εσωτερικών Υποθέσεων, ωστόσο υποστράτηγος της ΕΛΑΣ δεν τους επέτρεψε να καταθέσουν υπόμνημα παρουσία των δικηγόρων τους! Κατόπιν αυτού, το υπόμνημα εστάλη με εξώδικο.

Στάθης Γκότσης*

Βασίλης Παπαγεωργίου

SofaGate και πόλεμος πολιτισμών Ευρύτερη πολιτική διάσταση παίρνει το περιστατικό SofaGate, όπου η κυβέρνηση Ερντογάν «ξέχασε» να δώσει καρέκλα ισότιμης ομιλήτριας στην πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ στηλιτεύουν ιδιαίτερα τη στάση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ που όχι μόνο δεν αντέδρασε στο περιστατικό, αλλά δεν ζήτησε συγνώμη γι' αυτήν την «καταστροφική εικόνα» όπως την χαρακτήρισε. Την οργή της Άγκυρας προκάλεσαν οι δηλώσεις του Ιταλού πρωθυπουργού, Μάριο Ντράγκι, ο οποίος αποκάλεσε «δικτάτορα» τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι από τους δύο άντρες, ο Ντράγκι είναι αυτός που δεν αναδείχτηκε στο αξίωμα μετά από εκλογές! Το σίγουρο είναι ότι η ρήξη στις σχέσεις ΕΕ-Άγκυρας οξύνεται.

«Άνθη του κακού» στην ενόργανη Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 22 αθλήτριες και αθλητές της ενόργανης και της ρυθμικής γυμναστικής καταγγέλλουν δημόσια την απίστευτη κακοποίηση (λεκτική, ψυχολογική, σωματική), ακόμα και τη σεξουαλική παρενόχληση που έχουν υποστεί από προπονητές τους κατά την περίοδο 1985-2010. Φρίκη προκαλούν οι περιγραφές των δοκιμασιών παιδιών και εφήβων, που θυμίζουν ό,τι έχουν κατά καιρούς βγει στο φως για τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται τα ζώα του τσίρκου!

Τα τραγικά αυτά περιστατικά δείχνουν πόσο επικίνδυνη είναι η έλλειψη δημοκρατικού ελέγχου στον ευαίσθητο τομέα του παιδικού κι εφηβικού πρωταθλητισμού. Το θέμα δεν είναι μόνο η κατάχρηση της προπονητικής εξουσίας αλλά και η επικράτηση του δόγματος της αθλητικής αριστείας με κάθε μέσο.

Μαφιόζικη δολοφονία δημοσιογράφου Θύμα μαφιόζικου χτυπήματος έπεσε ο αστυνομικός συντάκτης Γιώργος Καραϊβάζ. Η σοκαριστική δολοφονία, που δημιουργεί πολλά ερωτήματα, έγινε το μεσημέρι της

Παρασκευής στον Άλιμο. Ο δημοσιογράφος επέστρεφε σπίτι του μετά την εργασία του στον τηλεοπτικό σταθμό STAR. Διατηρούσε το ιστολόγιο bloko.gr, στο οποίο είχε προβεί σε αποκαλύψεις για κυκλώματα μέσα στην ΕΛ.ΑΣ και για την εμπλοκή της σε ζητήματα φύλαξης που πρόσφατα απασχόλησαν τη δημοσιότητα. Λόγω της δουλειάς του ο νεκρός ρεπόρτερ είχε δεχτεί πολλές φορές απειλές. Η Ελλάδα θυμίζει πλέον Κολομβία της Ευρώπης.

Χωρίς απαντήσεις η «απάντηση» Άρθρο με τίτλο «ΑντιΚΚΕ διαστρέβλωση» δημοσίευσε ο Ριζοσπάστης της Τρίτης για να απαντήσει

στην κριτική του Πριν για την πολιτική του ΚΚΕ στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου στο μεταναστευτικόπροσφυγικό. Παρά τις 524 λέξεις του κειμένου, ο Ριζοσπάστης δεν κατάφερε να διαψεύσει τις συγκεκριμένες κριτικές αναφορές του Πριν, όπως για παράδειγμα τη συμμετοχή του ΚΚΕ στη συγκέντρωση στις 29/3 της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Λέσβου (που κυριαρχεί η υπερσυντηρητική δεξιά και το ΚΙΝΑΛ), μαζί με στελέχη της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ή το γεγονός πως χρειάστηκε 1,5 χρόνος για να καταθέσει διαφορετικό από τον περιφερειάρχη ψήφισμα στο περιφερειακό συμβούλιο για το προσφυγικό. Το γενικόλογο μέτωπο στον εθνικισμό ακυρώνεται, όταν δεν μεταφράζεται σε πολιτική γραμμή και πράξη…

Ακρόπολη: Τσιμέντα, ταμπέλα και πολιτική αθλιότητα

Σάλο προκάλεσε η αποκάλυψη της πρόθεσης να τοποθετηθούν στην Ακρόπολη τρεις μαρμάρινες επιγραφές που να θυμίζουν στο διηνεκές πως τα έργα «πραγματοποιήθηκαν με αποκλειστική χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση επί υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη». Η πρόβλεψη συμπεριλαμβάνεται στη σύμβαση δωρεάς που προσυπέγραψε η ίδια η υπουργός Πολιτισμού, αλλά παρέμενε, παρανόμως, μυστική, επί έναν χρόνο. Πρόκειται για το «κερασάκι» ματαιοδοξίας και αναίδειας στην τσιμεντοστρωμένη «τούρτα» αυθαιρεσιών, έκνομων ενεργειών και ασχημιών που συντελούνται στην Ακρόπολη επί μήνες, με ευθύνη της Λ. Μενδώνη, που μάταια επιχείρησε να βαφτίσει fake news την απρέπεια αυτή.

ζητώ τον λόγο Οι εκτεταμένες τσιμεντοστρώσεις στον Βράχο της Ακρόπολης, καταστρεπτικές και προσβλητικές για το μνημείο και τη μνήμη που φέρει, θεσμικά ελεγκτέες και αισθητικά απαράδεκτες, συγκροτούν από μόνες τους ένα σκάνδαλο. Δε χρειαζόταν να υπογράφεται και στην «ούγια». Το πραγματικό, ωστόσο, σκάνδαλο δεν είναι ούτε οι αθλιότητες που συντελούνται επί του μνημείου ούτε η πληθώρα παρανομιών που φαίνεται πως

συνοδεύουν τη σύμβαση Ελληνικού Δημοσίου-Ιδρύματος Ωνάση, παρανομιών τέτοιων που την καθιστούν πιθανότατα και εντελώς ανυπόστατη. Το πραγματικό σκάνδαλο, αυτό ακριβώς που επιτρέπει να συμβαίνουν αυτά, είναι η πολιτική παράδοση της διαχείρισης του μνημειακού πλούτου της χώρας, της κοινής περιουσίας όλων μας, σε «κοινωφελή» ιδρύματα, που έχουν τη δική τους ατζέντα και τη δύναμη να την επιβάλλουν. Στην περίπτωση της Ακρόπολης έχουμε ένα κορυφαίο δείγμα αυτής ακριβώς της εξέλιξης, με τρεις συμπράττοντες: α) το αδηφάγο Ίδρυμα βάζει τα λεφτά, υπαγορεύει του όρους και επιβάλει τους εργολάβους του, β) η πολιτική ηγεσία, στρατευμένη στο σχέδιο

ιδιωτικοποίησης των πάντων και εμμονικά προσκολλημένη στην ανάγκη παραγωγής «έργου», στρώνει με πολιτικό αμοραλισμό και θεσμικές ακροβασίες τον δρόμο, χειραγωγώντας τις αρμόδιες υπηρεσίες και γ) μια «αυθεντία» προσδίδει κύρος και επίφαση επιστημονικότητας στο όλο εγχείρημα, προκειμένου να υλοποιήσει το δικό της, αντιεπιστημονικό φευ, «όραμα». Το επικό τρολάρισμα της ταμπέλας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απηχεί τη δίκαιη οργή των χρηστών. Και είναι δείγμα υγείας. Αλλά δεν αρκεί. * Ιστορικός, γενικός γραμματέας Ενιαίου Συλλόγου Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισμού Αττικής, Στερεάς και Νήσων

Πολιτική

Νομοσχέδιο Χατζηδάκη

«Ο

ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας συνδυάζει οργανικά και με ιστορικά πρωτότυπο τρόπο την αυξανόμενη απόσπαση απόλυτης υπεραξίας, τους μισθούς Κίνας, τη βαρβαρότητα των παραδοσιακών μορφών εκμετάλλευσης με την επίσης εντατική απόσπαση σχετικής υπεραξίας. Έτσι, σπρώχνονται δισεκατομμύρια άνθρωποι κάτω από το φυσικό όριο επιβίωσης· μεταβάλλεται ο χωρόχρονος και το σχέδιο ζωής των εργαζομένων, οι οποίοι καλούνται να είναι σε συνεχή εργασιακή αλλά και καταναλωτική εγρήγορση για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις κεφαλαίων που δρουν με βραχυπρόθεσμο και νομαδικό κριτήριο: να εργαστούν σε πολύ πιο εντατικούς ρυθμούς και με απολύτως ελαστικά ωράρια, να εμπεδώσουν τη συνεχή λειτουργία των αγορών, να εμπορεύονται τον εαυτό τους και τα προσόντα τους». Προγραμματική Διακήρυξη ΝΑΡ 2018. Η παραπάνω θέση συμπυκνώνει σχεδόν απόλυτα τη φιλοσοφία και τις βασικές επιδιώξεις του υπό κατάθεση νομοσχέδιου Χατζηδάκη για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας». Δεν πρόκειται για ένα απλό νομοσχέδιο. Αποτελεί την επιτομή ενός ολόκληρου προγράμματος αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων της αστικής πολιτικής, μια ιστορική πρόκληση σταθεροποίησης και ενισχυμένης ανταγωνιστικότητας του υπερχρεωμένου και υπό επιτήρηση ελληνικού καπιταλισμού. Ο νόμος στοχεύει στην καρδιά, στον πυρήνα της εκμετάλλευσης δηλαδή στον νόμο της αξίας. Όχι όμως με ευθύγραμμο τρόπο. Απλώνοντας τον, διαθέσιμο από τον εργαζόμενο για την επιχείρηση και τον καπιταλιστή, χρόνο εργασίας του, σε βάθος ημέρας, εβδομάδας και έτους, στην ουσία καταργεί τη διάκριση ωραρίου και «υπερωρίας», 5ήμερου και αργιών, εργασίας και ρεπό ή αδειών. Ο χρόνος εργασίας και κατ’ επέκταση η εργατική δύναμη (με τη χειρωνακτική και διανοητική έννοια) ρευστοποιείται, σπάει τα όρια της κανονικότητας και των δεσμεύσεων του 8ώρου ή μιας συλλογικής σύμβασης. Με αυτό τον τρόπο η απόσπαση υπεραξίας απογειώνεται, αντίστοιχα μεγεθύνεται η απαξίωση της εργατικής δύναμης, ενώ η εκμετάλλευση γίνεται πιο έξυπνη, ευέλικτη και «στην ώρα της». Σε μια εποχή που ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας (το πραγματικό μέτρο του πλούτου κατά Μαρξ) για την παραγωγή ενός προϊόντος μειώνεται, ο καπιταλισμός απαιτεί όλο και περισσότερα από τον εργάτη, δίνοντάς του όλο και λιγότερα. Οι αντιθέσεις που προκύπτουν θα είναι εκρηκτικές. Το νέο τεχνολογικό-ψηφιακό περιβάλλον αντί να απελευθερώσει την εργατική τάξη και συνολικά την κοινωνία, γίνεται ο βραχνάς της, «όπλο» άντλησης πρόσθετης υπεραξίας, συμπίεσης της αξίας της εργατικής δύναμης. Η καταπόνηση του εργαζόμενου και η κοινωνική του αποστασιοποίηση θα οξυνθούν στο έπακρο, το αμερικάνικο σλόγκαν it’s all about work θα κυριαρχή-

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

7

Μιχάλης Ρίζος

Στρατηγική μάχη για το μέλλον της εργασίας και του κινήματος ▸ Η εργατική δύναμη ρευστοποιείται, η απόσπαση υπεραξίας απογειώνεται, η εκμετάλλευση γίνεται πιο ευέλικτη

σει. Πρόκειται για στρατηγική τομή για το κεφάλαιο ανώτερη του φορντισμού. Τότε, με την επιβολή της αλυσίδας παραγωγής, της μονότονα επαναλαμβανόμενης και τυποποιημένης εργασίας, αξιοποιήθηκαν με επιστημονικό τρόπο το σώμα και οι μυϊκές δυνατότητες του εργάτη. Σήμερα με τον ψηφιακό τεϊλορισμό και την ένταξη του χρόνου εργασίας σε ένα νέο σύστημα αναφοράς, αξιοποιείται το σύνολο των δεξιοτήτων, της φαντασίας και της δημιουργικότητας του σύγχρονου εργάτη. Η τηλεργασία, η ψηφιακή κάρτα εργασίας, οι συνεργατικές πλατφόρμες είναι μερικοί μόνο από τους δρόμους εφαρμογής της νεομεσαιωνικής εκμετάλλευσης. Η μάχη μόλις τώρα αρχίζει. Θα είναι σκληρή και απαιτεί ανώτερου τύπου πολιτικά και θεωρητικά εφόδια. Κατά τη γνώμη μας εξαρχής πρέπει να οριοθετηθούν από το μαχόμενο εργατικό κίνημα οι βασικές διαχωριστικές γραμμές: α) Ο νόμος αποτελεί ανάγκη του καπιταλιστικού συστήματος για να υπερβεί την τάση πτώσης του ποσοστού κέρδους και όχι κυβερνητική εμμονή ή νεοσυντηρητική ιδεοληψία. Είναι σωστό ότι για τη

Αν η μάχη οριστεί με δίπολα δεξιάςαντιδεξιάς και όχι με ταξικούς αντικαπιταλιστικούς όρους, έχει χαθεί πριν ακόμα ξεκινήσει

βρώμικη δουλειά έχει επιλεγεί το παραδοσιακό και πιο έμπειρο κόμμα της σύγχρονης αστικής τάξης, η ΝΔ. Ταυτόχρονα όμως διαθέτει ένα ευρύ δίκτυο υποστήριξης από τους θεσμούς του κράτους και σημαντικές, αν και ασταθείς, πολιτικές συμμαχίες. Αν η μάχη οριστεί με δίπολα δεξιάς-αντιδεξιάς και όχι με ταξικούς, αντικαπιταλιστικούς όρους έχει χαθεί πριν ακόμα ξεκινήσει. β) Ο νόμος είναι συνεκτικός. Προσδένεται πλήρως στα μνημόνια, το δημοσιονομικό σφαγείο της ΕΕ, τη μοιρασιά της πίτας από το ταμείο ανάκαμψης. Κάθε προσπάθεια κατακερματισμού και απομόνωσης σημείων του ως πιο «εύκολων» πεδίων εκδήλωσης της αντιπαράθεσης θα είναι αδιέξοδη. γ) Συνέχεται επίσης με την πάλη για τις λαϊκές και εργατικές ελευθερίες. Η ανοιχτή επίθεση στο συνδικαλιστικό δικαίωμα, τη συνέλευση, την απεργία, τη διαδήλωση δεν είναι εκτροπή αλλά ωμή παρέμβαση του αστικού κράτους υπέρ του κεφαλαίου. Αποπειράται να καταργήσει τη δυνατότητα ανατροπής ενός νόμου από το κίνημα, την παρέμβαση της ταξικής πάλης για τον εργάσιμο χρόνο. Στο εξής θα αποτελεί μόνο διευθυντικό και κυβερνητικό δικαίωμα. δ) Η αντιπαράθεση πρέπει να είναι στρατηγική. Από τη σκοπιά της κατάργησης της εκμετάλλευσης, της επιστροφής όλου του κλεμμένου χρόνου. Από τη σκοπιά όχι μόνο της συλλογικής σύμβασης αλλά και της συλλογικής ιδιοκτησίας. Από τη σκοπιά της εργατικής χειραφέτησης και όχι της καλύτερης διαχείρισης των όρων συνύπαρξης με τους εκμεταλλευτές. ε) Θα είναι και μάχη αντίκρουσης, με θεωρητική τεκμηρίωση, των κυβερνητικών επιχειρημάτων. Ο Χατζηδάκης διαφημίζει τον νόμο ως θετικό για τον εργαζόμενο, αφού θα του επιστρέφει το εντατικοποιημένο ωράριο και θα τον ξεκουράζει σε ύστερο χρόνο! Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του. Έτσι όμως σκέφτονται όσοι δεν έχουν κάνει μεροκάματο και υπερωρία στη ζωή τους και θεωρούν την εργατική δύναμη λάστιχο, που μπορείς να το τεντώσεις όσο θέλεις, τυφλωμένοι από τη μανία κερδοφορίας. Άρα είναι μια μάχη που χρειάζεται αντικαπιταλιστικό μέτωπο, ταξικό κίνημα, πλατιά και ενωτική συμπόρευση των μαχόμενων δυνάμεων, ριζοσπαστική κοινή δράση. Θα είναι μια μάχη της εργατικής βάσης και όλων των γενιών, όχι του υποταγμένου συνδικαλισμού. Η κυβέρνηση παρότι δείχνει ισχυρή, δεν έχει τη δυναμική της προηγούμενης περιόδου. Η φθορά της από τη διαχείριση της πανδημίας, την αστυνομοκρατία και τη φτωχοποίηση ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων είναι δεδομένη. Η οργή του κόσμου δυναμώνει. Το στοίχημα του εργατικού, πολιτικού αγώνα ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής στον παρόντα χρόνο, σε αντίθεση με τις κυβερνητικές λύσεις διαχείρισης και εκλογικής παράλυσης είναι ανοιχτό. Η Πρωτομαγιά και το αίμα των νεκρών εργατών του Σικάγο για το 8ωρο εμπνέει εμάς, στοιχειώνει αυτούς.

8

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Εικονοκλάστες

Η Συνθήκη του Μοντρέ και η «Γαλάζια Πατρίδα» Ο Τζεμ Γκιουρντενίζ, ένας από τους απόστρατους ναυάρχους που συνελήφθησαν τη Δευτέρα μετά τη δημοσιοποίηση ενός επικριτικού για την πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν κειμένου, δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Αποτελεί έναν από τους θεμελιωτές του δόγματος της εξωτερικής πολιτικής που εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση της Τουρκίας και κυρίως της θεωρίας της «Γαλάζιας Πατρίδας». Είναι κάτι, άλλωστε, που ισχύει και για τον πρώην υπουργό Εξωτερικών και πρωθυπουργό, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος έπεσε σε δυσμένεια το 2016, σχεδόν ταυτόχρονα με τη στροφή της Άγκυρας προς μια σαφώς πιο επιθετική και αναθεωρητικά στάση σε όλα τα μέτωπα — τη στιγμή, δηλαδή, που άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά η δική του πολιτική. Ο Γκιουρντενίζ είναι από αυτούς που δεν είχαν ποτέ πρόβλημα να μιλήσουν στα ελληνικά ΜΜΕ, χωρίς περιστροφές. «Σε μια ένοπλη διαμάχη, καμία πλευρά δεν θα αποκόμιζε κάποιο κέρδος, καθώς οι πόλεμοι δημιουργούν τεράστια οικονομικά προβλήματα. Στο τέλος οι άνθρωποι είναι αυτοί που υποφέρουν, καθώς ο ιμπεριαλισμός αποκομίζει τα πλεονεκτήματα από μια τέτοια σύγκρουση», έλεγε σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα στις αρχές του 2020, για να προσθέσει: «Η Ελλάδα πρέπει να καταλάβει ότι η Τουρκία θέλει δίκαιη και ίση μοιρασιά του Αιγαίου καθώς και της ανατολικής Μεσογείου». Λίγους μήνες αργότερα, σημείωνε σε άλλη εφημερίδα: «Η Τουρκία αμφισβητεί τον ατλαντικό δρόμο που έχει ακολουθήσει επί 73 χρόνια. Το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε για την ανάσχεση της πρώην ΕΣΣΔ. Αυτή δεν υπάρχει πια […]. Είναι λογικό η Τουρκία να είναι περισσότερο ευρωασιατική παρά ατλαντική στον 21ο αιώνα. […] Ο νέος γεωπολιτικός προσανατολισμός θα απαιτήσει πιο στενή συνεργασία με Ρωσία και Κίνα».

Η συνειδητά εμμονική αντιμετώπιση της Τουρκίας και του Ερντογάν ως των διαρκώς επιτιθέμενων που παραβιάζουν συστηματικά και προκλητικά το διεθνές δίκαιο αποτελεί «εθνική γραμμή» για την αστική τάξη της Ελλάδας, η οποία, εκτός των άλλων, εμποδίζει την αξιολόγηση των γεγονότων στη γειτονική χώρα και τον ρόλο της με βάση τα πραγματικά δεδομένα.

«Ταμείο» μετά από 20 χρόνια διακυβέρνησης

Σε σημείο καμπής η Τουρκία του Ερντογάν Ανάλυση Γιώργος Παυλόπουλος

Η

«προκλητικότητα» και η «επιθετικότητα» της Τουρκίας αποτελούν το σύνηθες και απαράβατο μοτίβο όλων σχεδόν των ελληνικών ΜΜΕ, των σχολιαστών και αναλυτών, καθώς και των επίσημων πολιτικών δηλώσεων και ανακοινώσεων (δυστυχώς και του ΚΚΕ) που συνοδεύουν κάθε κίνηση από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Όσο για τους Ερντογάν, Τσαβούσογλου και τα άλλα κορυφαία στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης είναι προφανώς «αδίστακτοι» και «επικίνδυνοι», ενώ παραβιάζουν συστηματικά το «διεθνές δίκαιο».

Έτσι, καθώς οι τίτλοι είναι έτοιμοι πριν καν γραφούν τα κείμενα, είναι φανερό πως η παραπάνω στάση αποτελεί την «εθνική γραμμή» της αστικής τάξης απέναντι στον μεγαλύτερο και πιο ισχυρό ανταγωνιστή της. Σταδιακά δε, θέλοντας και μη, συνειδητά ή ασυνείδητα, εμποτίζεται με αυτήν η κοινωνία, κάνοντας τη ζωή δύσκολη σε όσους διατηρούν επιφυλάξεις ή αμφισβητούν την ορθότητά της. Έτσι, διασφαλίζεται η ισχυρή κυριαρχία του εθνικού έναντι του ταξικού — ταυτόχρονα, όμως, υπάρχει μία ακόμη σημαντική συνέπεια: Περιορίζεται η ικανότητα μελέτης και ερμηνείας όσων συμβαίνουν στην Τουρκία υπό το πρίσμα των αντικειμενικών εξελίξεων σε οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο και με το κριτήριο της ταξικής πάλης και των διακρατικών σχέσεων την εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που γίνεται

άγρια ανταγωνιστικός τις περιόδους μεγάλων κρίσεων. Κάπως έτσι, λοιπόν, όλα ανάγονται στο –φαινομενικά απλοϊκό, μα θανατηφόρα επικίνδυνο– «ή εμείς ή αυτοί, οι εχθροί μας». Ένα δίλημμα που καταλήγει στο να αποκρύβεται το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Τουρκία, μέσα στα είκοσι περίπου χρόνια διακυβέρνησής της από τον Ερντογάν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, έχει κυριολεκτικά αλλάξει πίστα στον διεθνή καταμερισμό και έχει γίνει μια σαφώς πιο υπολογίσιμη δύναμη: Έχει τετραπλασιάσει το ΑΕΠ της, έχει γίνει μέλος της ομάδας των G20, εξάγει το πλεονάζον κεφάλαιό της σε δεκάδες χώρες της περιοχής, διασφαλίζοντας ηγεμονική θέση την οποία στηρίζει και με τις στρατιωτικές της επεμβάσεις — οι οποίες, με τη σειρά τους, βασίζονται σε μια ολοένα πιο ισχυρή εγχώρια πολεμική βιομηχανία.

Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με τη σταθερά στρατηγική θέση της Τουρκίας στον χάρτη, δίνουν τη δυνατότητα στην αστική τάξη και την κυβέρνησή της να κάνουν κάτι στο οποίο μάς έχουν συνηθίσει – όχι μόνο μετά την ίδρυση του σύγχρονου κράτους από τον Κεμάλ Ατατούρκ το 1923 αλλά και επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας: Να παζαρεύουν με όλους και να μην εντάσσονται πλήρως σε κανένα στρατόπεδο, ελπίζοντας στα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη, ειδικά σε περιόδους μεγάλων ανακατατάξεων. Όπως αυτή που ζούμε σήμερα, όπως επιβεβαιώνεται στην περιοχή μας, όπου οι πόλεμοι μαίνονται, τα σύνορα αλλάζουν και οι «μεγάλες δυνάμεις» είναι όλες παρούσες, ενεργά. Αυτό ακριβώς το στοιχείο αποτελεί και τη ρίζα του τουρκικού «αναθεωρητισμού» και όχι το αντίστροφο. Δεν είναι, με άλλα λόγια, ο Ερντογάν και το ΑΚΡ που προκαλούν εντά-

Εικονοκλάστες σεις και συγκρούσεις, είναι αυτοί που «διαβάζουν» τον ρου της ιστορίας και προσπαθούν να τον εκμεταλλευτούν υπέρ τους — ενίοτε επιταχύνοντάς τον βίαια. Αυτό συμβαίνει στις σχέσεις με την Ελλάδα, καθώς η Άγκυρα θεωρεί πως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να επιβάλει αυτό που η ίδια χαρακτηρίζει ως «συνεκμετάλλευση». Το ίδιο ισχύει απέναντι στην Κύπρο, όπου προφανώς ο Ερντογάν δεν βλέπει τον λόγο να δεχθεί ένα σχέδιο που εκπονήθηκε το 2004, όταν οι συσχετισμοί ήταν δυσμενέστεροι για τη χώρα του, αντί να διεκδικήσει κάτι περισσότερο ή και να πάρει ντε φάκτο αυτό που θεωρεί ότι του ανήκει. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στην περίπτωση των κοιτασμάτων της ΝΑ Μεσογείου και του Καστελόριζου — όπου, ειρήσθω εν παρόδω, τα επιχειρήματα της Άγκυρας (θέλουμε και εμείς μερίδιο, δεν μπορείτε να μας αποκλείσετε) φαντάζουν στη «διεθνή κοινότητα» πιο πειστικά σε σύγκριση με τα αντίστοιχα της Ελλάδας. Η υπόθεση της Συνθήκης του Μοντρέ, που υπογράφηκε το 1936 και διέπει το καθεστώς των Στενών του Βοσπόρου, ενώ βρέθηκε στο προσκήνιο αυτήν την εβδομάδα με αφορμή την «ανταρσία» των 104 εν αποστρατεία στελεχών του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας, υπακούει στην ίδια λογική. «Αποτελούσε ένα σημαντικό κέρδος για την Τουρκία για την εποχή εκείνη. Συνεχίζουμε να δεσμευόμαστε από τη Συνθήκη, τουλάχιστον μέχρις ότου υπάρξει μια πιο ευνοϊκή που θα την αντικαταστήσει», δήλωσε τη Δευτέρα ο ίδιος ο Ερντογάν.

Εδώ, μάλιστα, δεν φαίνεται να υποπίπτει καν σε κάποια «παράβαση», καθώς υπονοεί πως η συνθήκη δεν θα ισχύει μελλοντικά, όχι για την υπάρχουσα φυσική δίοδο, αλλά για τη μεγαλεπήβολη διώρυγα που σχεδιάζει να κατασκευάσει παράλληλα, ενώνοντας τη Μαύρη Θάλασ-

που διέσχιζαν τον Βόσπορο την εποχή της διάσκεψης του Μοντρέ, σήμερα ο αριθμός τους έχει δεκαπλασιαστεί, ενώ είναι και σαφώς πιο μεγάλα. Αν, όμως, ισχύουν όλα αυτά, τότε έχει κάποιο λόγο να αισθάνεται ο Ερντογάν πως απειλείται; Μήπως είναι εντελώς παράλογοι όσοι τον αμφι-

Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, η κατάρρευση της λίρας και η έκρηξη της φτώχειας βαθαίνουν τις ρωγμές στην κοινωνία και την αστική τάξη

σα με τον Μαρμαρά και τη Μεσόγειο. Ένα έργο, δηλαδή, το οποίο μπορεί να εξυπηρετεί τη «μεγάλη ιδέα» του, όμως στηρίζεται και σε «αντικειμενικές» εξελίξεις στο επίπεδο του καπιταλιστικού εμπορίου — τις ίδιες ουσιαστικά που προκάλεσαν το πρόσφατο ατύχημα στο Σουέζ. Για του λόγου το αληθές, από τα 4.500 πλοία

σβητούν, ακόμη και οι αντίπαλοί του; Οι απαντήσεις κρύβονται στην οικονομία — όχι όμως από τη σκοπιά των δεικτών, αρκετοί από τους οποίους απέχουν πολύ από το να βρεθούν στα όρια του συναγερμού αλλά από εκείνη της πραγματικά δύσκολης, αν όχι τραγικής, κατάστασης την οποία βιώνουν δεκά-

δες εκατομμύρια Τούρκοι και Κούρδοι που ζουν στη χώρα. Διότι την περίοδο των παχιών αγελάδων για τον παγκόσμιο καπιταλισμό, όταν αμέτρητα δισ. δολάρια και ευρώ αναζητούσαν επενδυτικούς παραδείσους, η αλματωδώς αναπτυσσόμενη Τουρκία αποτελούσε μια εξαιρετική επιλογή. Διασφαλίζοντας, παράλληλα, κέρδη στην εγχώρια αστική τάξη, ανθεκτικές κοινωνικές συμμαχίες για το ΑΚΡ και κάτι παραπάνω από λίγα ξεροκόμματα για τους εργαζόμενους. Σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η πρωτόγνωρη κρίση της πανδημίας και η ανάγκη των ανεπτυγμένων κρατών να σώσουν πρωτίστως το δικό τους κεφάλαιο και τις δικές τους κοινωνίες έχουν περιορίσει τη διαθέσιμη ρευστότητα καθώς και τις πηγές κερδοφορίας για το τουρκικό κεφάλαιο εκτός συνόρων. Έτσι, το χτισμένο πάνω στον δανεισμό «θαύμα» του Ερντογάν έχει αρχίσει να ξεθωριάζει, ενώ ο ίδιος γνωρίζει πως εάν υιοθετήσει την «κλασική» μέθοδο της αύξησης των επιτοκίων για να προσελκύσει ξένα κεφάλαια και να συγκρατήσει την κατάρρευση της λίρας, θα οδηγήσει σε χρεοκοπία χιλιάδες επιχειρήσεις και εκατομμύρια νοικοκυριά, που πλέον δεν θα μπορούν να πληρώνουν ούτε τις δόσεις τους — οδηγώντας, με τον τρόπο αυτό, και το τραπεζικό σύστημα στο χείλος του γκρεμού. Ο Ερντογάν και η ηγετική ομάδα της Τουρκίας, λοιπόν, έχουν φτάσει σε ένα σημείο καμπής. Είτε θα καταφέρουν να «εξαργυρώσουν» και να κατοχυρώσουν τις επιτυχίες της περασμένης εικοσαετίας είτε πολλά από τα «κεκτημένα» τους θα αμφισβητηθούν.

«∆ημοκρατικό μέτωπο» με τους κεμαλιστές; ▸ Πρόταση από τη φυλακή του Σελαχατίν Ντεμιρτάς του κουρδικού HDP ΑΝΟΙΧΤΗ πρόσκληση για συνεργασία, με στόχο να ηττηθούν ο Ερντογάν και οι ακροδεξιοί εθνικιστές του Μπαχτσελί που τον στηρίζουν, απηύθυνε προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης ο εκ των φυλακισμένων ηγετών του κουρδικού HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς. «Όλα τα κόμματα που θέλουν να αγωνιστούν δίπλα-δίπλα για τη δημοκρατία πρέπει να συνεργαστούν», είπε σε συνέντευξή του από τη φυλακή — παραπέμποντας ουσιαστικά στο μοντέλο που δοκιμάστηκε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του 2019. Προφανώς, η «εκτροπή» και οι διαρκείς παραβιάσεις στοιχειωδών αρχών της αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου (η

9

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

οποία, πάντως, ποτέ δεν εφαρμόστηκε αυτούσια στην Τουρκία) δεν χωρούν αμφιβολία. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, οφείλει κανείς να θέσει δύο ερωτήματα: Πρώτον, εάν η ο Ερντογάν και το ΑΚΡ μπορούν επί της ουσίας να χαρακτηριστούν ως «χούντα», ειδικά σε μια χώρα που έχει γνωρίσει τρία πραξικοπήματα την εικοσαετία 1960’80. Και δεύτερον, εάν αυτή η πολιτική πρόταση και το περιεχόμενό της μπορούν, στις σημερινές συνθήκες, να εκφράσουν τα συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας. Πριν από οποιαδήποτε απάντηση, αξίζει να δούμε ποιοι είναι οι βασικοί αποδέκτες της πρότασης σε κοινοβουλευτικό επίπεδο: Αφενός, οι κεμαλιστές του

Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, οι οποίοι εκφράζουν την αντίπαλη και πιο παραδοσιακή μερίδα της τουρκικής αστικής τάξης, ενώ το «μητρώο» τους όσον αφορά στους εργαζόμενους, την Αριστερά και ειδικά τους κομμουνιστές, τα δημοκρατικά δικαιώματα και την καταπίεση των Κούρδων είναι ιδιαιτέρως βεβαρυμμένο. Και αφετέρου, το Καλό Κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ, η οποία επίσης προέρχεται από τις τάξεις του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης του Μπαχτσελί. Μπορεί, άραγε, να είναι αυτοί οι εταίροι στο «δημοκρατικό μέτωπο» και τους αγώνες που έχει ανάγκη σήμερα ο τουρκικός λαός;

Σεΐτ Αλντογάν

Οι λεπτές ισορροπίες του Ερντογάν Στην Τουρκία σήμερα όλες οι πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται σε κατάσταση αναβρασμού, ενώ καμία κοινωνική τάξη δεν είναι ικανοποιημένη απ’ την πορεία της χώρας — εκτός από τον «σκληρό πυρήνα» του Ερντογάν που έχει την κυριαρχία. Η εργατική τάξη αντιδρά και αντιστέκεται περισσότερο από ό,τι χτες, η ανησυχία των Κούρδων είναι άγνωστο που θα οδηγήσει, οι κεμαλιστές προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι, τα μεσαία στρώματα και μία σημαντική μερίδα των καπιταλιστών αμφισβητούν την κυβερνητική πολιτική. Με λίγα λόγια, όλες οι δυνάμεις ετοιμάζονται για τη συγκυρία που θα διαμορφωθεί το επόμενο διάστημα. Το σίγουρο είναι ότι το καθεστώς θα κλιμακώσει την πίεση και την τρομοκρατία, όπως δείχνει η διαδικασία για την απαγόρευση του HDP και η απόσυρση από τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης για τα δικαιώματα των γυναικών. Σε αυτό το φόντο, η επιστολή των ναυάρχων φαίνεται πως θα αξιοποιηθεί στο έπακρο, καθώς αντιμετωπίζεται ως «θείο δώρο» για να εξαπολυθεί μαύρη προπαγάνδα περί «δημοκρατικού καθεστώτος» και να συντριβεί οποιαδήποτε αντιπολίτευση. Σε κάθε περίπτωση, δεν επρόκειτο για μία ατυχή δήλωση, αλλά για αποτέλεσμα μίας καλά σχεδιασμένης πολιτικής, που έχει σχέση με τις ιμπεριαλιστικές ισορροπίες, τους ανταγωνισμούς, τα οικονομικά και στρατιωτικά οφέλη. Ο Ερντογάν ευνοήθηκε από αυτές τις ισορροπίες και, προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης που εκπροσωπεί, πάτησε σε δύο βάρκες. Σε κάποια ζητήματα της περιοχής συμμορφώθηκε με την Αμερική, σε κάποια άλλα με τη Ρωσία ή την ΕΕ. Τώρα «παίζει μπάλα» με τον Πούτιν αλλά στέλνει «πάσα» στον Μπάιντεν — και η δήλωση για το Μοντρέ έχει σχέση με αυτή τη συγκυρία.

10

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Γενική Ταχυδρομική Πετραλώνων: Μαχητική κινητοποίηση για μέτρα προστασίας

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο κατάστημα της Γενικής Ταχυδρομικής Πετραλώνων πραγματοποίησαν το πρωί της Παρασκευής η Attack στην ανεργία και την επισφάλεια και εργαζόμενοι στις ταχυμεταφορές. Στο κατάστημα πρόσφατα εντοπίστηκε κρούσμα κορονοϊού, ωστόσο η εργοδοσία άφησε εκτεθειμένους τους εργαζόμενους, στέλνοντάς τους για τεστ μόνο μετά την ολοκλήρωση της βάρδιας. Ενώ δεν πραγματοποιήθηκε απολύμανση στους χώρους και τα οχήματα. Η μαχητική στάση εργαζόμενων και αλληλέγγυων τρομοκράτησε την εργοδοσία, με στέλεχος από τα κεντρικά της εταιρείας να καταφθάνει στο σημείο για να κατευνάσει τις αντιδράσεις. Οι εργαζόμενοι, των οποίων τα τεστ βγήκαν αρνητικά, απέσπασαν δέσμευση για αύξηση των μέτρων προστασίας. Η περίπτωση της Γενικής Ταχυδρομικής Πετραλώνων είναι ενδεικτική των ευθυνών που φέρει η εργοδοσία για τη διασπορά του κορονοϊού στους χώρους δουλειάς, αλλά και της δύναμης των εργαζομένων να διασφαλίζουν μέτρα προστασίας με αγώνες.

Πέθανε ο πανεπιστημιακός ∆ημοσθένης ∆ώδος

ΈΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ την Πέμπτη ο πανεπιστημιακός Δημοσθένης Δώδος. Γεννήθηκε το 1948 και σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο και το Βερολίνο, εργάστηκε σαν ερευνητής του ΕΚΚΕ και καθηγητής στα τμήματα ΜΜΕ και Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ. Έχοντας παρουσιάσει σημαντικό έργο, ήταν αναγνωρισμένος επιστήμονας και αγαπητός στους φοιτητές. Οι δημόσιες παρεμβάσεις του είχαν αναλύσεις σε βάθος και έντονη δημοκρατική ευαισθησία. Πολιτικά βρισκόταν στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια. Φοιτητής στη διάρκεια της χούντας, είχε έντονη αντιδικτατορική δράση για την οποία είχε συλληφθεί μαζί με τα άλλα μέλη της οργάνωσης Ελληνικό Δημοκρατικό Κίνημα το 1969. Βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση. Το ΝΑΡ και η νΚΑ Θεσσαλονίκης εκφράζουν θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στη συντρόφισσα μας και κόρη του Λήδα Δώδου.

ΕΦΚΑ: Άρνησηπρόκληση του διοικητή για συνάντηση με τους εργαζόμενους

ΤΗΝ… «ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ» του για τη σύνθεση αντιπροσωπείας εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία εξέφρασε ο διοικητής του ΕΦΚΑ, αρνούμενος να συναντηθεί μαζί τους. Συγκεκριμένα, όπως καταγγέλλει η ΠΟΠΟΚΠ, στο πλαίσιο της 48ωρης απεργίας στα ασφαλιστικά ταμεία (6-7/4) πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση στην διοίκηση του ΕΦΚΑ. Ενώ ο διοικητής του Οργανισμού είχε ζητήσει συνάντηση με αντιπροσωπεία των εργαζομένων, ακολούθως υπαναχώρησε επειδή δεν «ενέκρινε» τη σύνθεση της τριμελούς επιτροπής. Η ΠΟΠΟΚΠ καταγγέλλει την «πάγια διχαστική τακτική του», ενώ προαναγγέλλει κλιμάκωση των κινητοποιήσεων ενάντια στο ξεπούλημα της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης.

Επικαιρότητα

Ακροβασίες

| Βασίλης Παπαγεωργίου

Με ένα ...κλικ ΤΟ «ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ Ο∆ΥΣΣΕΑ» ΣΤΟ PRIN.GR

Το ενδελεχές αφιέρωμα του Πριν, μέσω της ιστοσελίδας του στον μεγάλο σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο συνεχίζεται με την παρουσίαση και ανάλυση της δέκατης κατά σειρά ταινίας του σκηνοθέτη, Το βλέμμα του Οδυσσέα. H ταινία κυκλοφόρησε το 1995, 20 χρόνια μετά την εμβληματική ταινία Ο Θίασος και πρωταγωνιστεί ο Χάρβεϊ Καϊτέλ.

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ

H Πρωτοβουλία Αγώνα για το κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής καλεί σε κινητοποίηση την Κυριακή 11/4 στις 11 το πρωί στο προαύλιο μπροστά από τον Σύλλογο Οικιστών Γεννηματά II. «Να κλείσει τώρα η χωματερή στη Φυλή και όλες οι μολυσματικές εγκαταστάσεις γύρω από αυτή. Όχι στην καύση, έξω οι ιδιώτες από την διαχείριση των απορριμμάτων», αναφέρει μεταξύ άλλων το κάλεσμα.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 5/4 ο συμβολικός αγωνιστικός αποκλεισμός του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που διοργάνωσαν το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, εργατικά σωματεία, φορείς και συλλογικότητες, μεταξύ των οποίων η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική και η Αγωνιστική Πρωτοβουλία «SOS-Πειραιάς». Στη κινητοποίηση παραβρέθηκαν και εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης στο περιφερειακό συμβούλιο Αττικής. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης αναδείχθηκαν μεταξύ άλλων τα περιβαλλοντικά προβλήματα που συντελείται στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά.

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΣΙΑΣ ΤΣΙΤΣΟΥ

Ο σύντροφος Δ.Δ. προσφέρει στο Πριν στη μνήμη της αξέχαστης συντρόφισσας Σίας Τσίτσου το ποσό των 50 ευρώ.

ΠΡΟΣΦΟΡΑ

Ο Γιάννης Μαλλιαρός προσφέρει 100 ευρώ στο Πριν αντί για στεφάνι για τον πρόσφατο θάνατο του αδελφού του Μπάμπη, ο οποίος αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές των Λαμπράκηδων, της ΚΝΕ και του ΚΚΕ.

Εκδήλωση Πρωτοβουλίας ∆ιαλόγου για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα Η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα διοργανώνει την Τετάρτη 14/4, στις 8 μ.μ., διαδικτυακή εκδήλωση με τίτλο: «Η τριπλή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και η αναγκαία απάντηση των κομμουνιστών. Αντικαπιταλιστική διέξοδος - Εργατική κομμουνιστική απάντηση». Στην εκδήλωση θα γίνει η παρουσίαση του κειμένου-τοποθέτησης σχετικά με τα ζητήματα της υγειονομικήςκοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης και στις αναγκαίες απαντήσεις της κομμουνιστικής Αριστεράς. Την εκδήλωση θα ανοίξουν με παρεμβάσεις οι Μηνάς Καραγιάννης (γιατρός στο «Αττικό» Νοσοκομείο), Παναγιώτης Μαυροειδής (μέλος ΠΕ ΝΑΡ) και Παναγιώτης Κεφαλληνός (γραμματεία Πρωτοβουλίας Διαλόγου). Θα συντονίσει η Φλώρα Νικολιδάκη (γραμματεία Πρωτοβουλίας Διαλόγου). Η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά από την σελίδα της Πρωτοβουλίας στο facebook. Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα της Πρωτοβουλίας (neoprogrammakomma. home.blog).

11

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Συνέντευξη ▶ Πώς αποφασίσατε να συμμετάσχετε στις βουλευτικές εκλογές ως ανεξάρτητος υποψήφιος;

Δεν ήταν μια καθαρά προσωπική απόφαση. Αποτέλεσε αίτημα των συναδέλφων μου ανθρακωρύχων, μελών του συνδικάτου, οι οποίοι είδαν τις επερχόμενες εκλογές ως μια ευκαιρία να ακουστούν επιτέλους τα αιτήματα μας μέσα στο κοινοβούλιο. Έχουμε περάσει πολλές δυσκολίες μαζί, έχουμε βρεθεί πλάι πλάι στους αγώνες μας ως ανθρακωρύχοι. Όμως συνειδητοποιήσαμε ότι οι κρατικοί φορείς ποτέ δεν θα βρεθούν με το μέρος των εργαζομένων και πάντα θα καλύπτουν τις όποιες παραβάσεις των ισχυρών, που ελέγχουν τη βιομηχανία και την πολιτική σκηνή, ανεξαρτήτως κυβερνώντος κόμματος. Επομένως, έχοντας στο πλευρό μας κατοίκους της περιοχής και ακτιβιστές από τα Τίρανα, πήραμε την απόφαση να κάνουμε αυτό το βήμα. ▶ Πώς είναι το εκλογικό σύστημα στην Αλβανία;

Το εκλογικό σύστημα στην Αλβανία δημιουργεί ένα χάσμα στις ψήφους των πολιτών. Για να μπει ένα κόμμα στη βουλή απαιτείται 1% σε εθνικό επίπεδο. Αυτό ισχύει και για τους ανεξάρτητους που κατεβαίνουν σε μια μόνο περιοχή. ▶ Ποιες είναι οι θέσεις των άλλων κομμάτων;

Πλέον τα παλιά πολιτικά κόμματα έχουν αποξενωθεί και απομακρυνθεί πλήρως από τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του λαού. Εκπροσωπούν αβίαστα την ισχυρή κάστα της χώρας. Οι προεκλογικές τους εξαγγελίες επικεντρώνονται αποκλειστικά στη κόντρα για το ποιο πολιτικό κόμμα θα περιορίσει σε μεγαλύτερο βαθμό τη φορολογία των βιομηχάνων. Δεν υπάρχει κάποια ιδεολογική διαφορά μεταξύ τους, αφού όλα έχουν υιοθετήσει μια νεοφιλελεύθερη ατζέντα. Δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να εκπροσωπεί τους εργάτες ή τους καταπιεσμένους. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που μας παρακίνησαν να συμμετέχουμε στις εκλογές. ▶ Ποια είναι τα αιτήματά σας;

Ο βασικός μας στόχος είναι η νομική αναγνώριση των δικαιωμάτων των ανθρακωρύχων, ώστε να αποκτήσει το επάγγελμα μας την αξιοπρέπεια που του αξίζει.

στoν

Έλτον Ντεμπρέσι ανεξάρτητος υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές της Αλβανίας

Με τη φωνή των μεταλλωρύχων και των εργατών Στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Απρίλη στην Αλβανία υπάρχει μια διαφορετική υποψηφιότητα: πρόκειται για τον απολυμένο, μετά από απεργία, πρόεδρο του σωματείου μεταλλωρύχων της Μπουλκίζα, Έλτον Ντεμπρέσι. Ο Ε. Ντεμπρέσι κατεβαίνει ποψήφιος ως ανεξάρτητος υποψήφιος η, στην περιοχή Δίβρη, η με την ενθάρρυνση αι συναδέλφων του και την υποστήριξη τηςς σης, για Πολιτικής Οργάνωσης, γατικά να εκφράσει τα εργατικά αιτήματα, κόντρα στα κόμματα που είναι υποταγμένα στο κεφάλαιο. Εύχεται ας «ο δικός μας αγώνας τους να δώσει ελπίδα στους Έλληνες εργάτες», σημειώνοντας πόσο βοήθησαν οι εμπειρίες από το κίνημα στην Ελλάδα τους Αλβανούς εργάτες.

υΜεγαλύτερες αμοιβές, πιο ευωνοϊκή συνταξιοδότηση, βελτιωριμένη ιατροφαρμακευτική μέριής μνα καθώς και ασφάλεια ζωής σε περίπτωση ατυχημάτων καθώς και δυστυχημάτων. Όμως αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο τον ανθρακωρύχων. Θα αγωνιστούμε για τη δημιουργία εργατικών συνδικάτων και για τη συμμετού χή των εργατών σε αυτά, αφού αποτελεί τον μόνο τρόπο για τη διασφάλιση των εργατικών διηκαιωμάτων και για τη διεκδίκηων ση καλύτερων μισθών, μέτρων ασφαλείας στους χώρους εργασίας και την κατάργηση των μισθολογικών ανισοτήτων μεταξύ αντρών και γυναικών. Ζητάμε το ποσοστό της φορολογίας που πληρώνουν οι ιδιο-

Δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να εκπροσωπεί τους εργάτες ή τους καταπιεσμένους. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που μας παρακίνησαν να συμμετάσχουμε στις εκλογές

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΞΟΠΛΙΔΗ

κτήτες ορυχείων να ανέλθει από το 5% στο 8%, έτσι ώστε να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσής μας. Τέλος. πρέπει να δείξουμε και το απαιτούμενο ενδιαφέρον στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Οι προσπάθειες τοπικών μαφιόζων να καταστρέψουν τα δάση μας, με την ανοχή φυσικά των πολιτικών, έχουν προκαλέσει την αντίδραση των πολιτών. Τα μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα έχουν αποστραγγίξει την περιοχή. Πρέπει να σταματήσουν. ▶ Ποια είναι η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αλβανία;

Οι συνθήκες στο ορυχείο της Μπουλκίζα είναι άθλιες. Οι θάνατοι μέσα στο ορυχείο από κατολισθήσεις καθώς και από τα αέρια έχουν γίνει μηνιαία συνήθεια. Ωστόσο, αυτοί που έχουν το θάρρος να υψώσουν ανάστημα και να διεκδικήσουν απολύονται αμέσως. Αυτές οι συνθήκες δεν αποτελούν εξαίρεση. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα παράγουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Οι οικοδόμοι για παράδειγμα πέφτουν πολύ συχνά θύματα εργατικών ατυχημάτων εξαιτίας της απουσίας μέτρων ασφαλείας. Στις βιοτεχνίες κλωστοϋφαντουργίας, έναν αναπτυσσόμενο τομέα στη χώρα που απασχολεί κυρίως γυναίκες, οι μισθοί είναι χαμηλότεροι από τον επίσημα κατώτερο. Σε μια πρόσφατη συνάντηση με έναν ιδιοκτήτη μιας τέτοιας βιομηχανίας, ο Έντι Ράμα τον συμβούλεψε να προσλάβει εργάτες από το Μπαγκλαντές και να τους εκμε μεταλλευτεί «έως ότου μάθουν αλ αλβανικά και ξεκινήσουν να μιλά για δικαιώματα». λάνε ▶ Πώς αντιμετώπισε η κυβέρνηση την πανδημία;

Η κατάσταση στην Αλβανία με την πανδημία, ειδικά για τους εργαζομένους, είναι ττραγική. Στο αποκορύφωμά τη της, η κυβέρνηση επέβαλε το μέ μέτρο του lockdown στον γενικ νικό πληθυσμό αλλά δεν έλαβε κα κανένα απολύτως μέτρο για τα εργοστάσια και τα ορυχεία όπου καθημερινά οι εργάτες στοιβάζονταν ανά δεκάδες, μερικές φορές και εκατοντάδες. Όπως ήταν λογικό, αυτά τα σημεία μετατράπηκαν σε πηγές μόλυν-

σης του γενικού πληθυσμού. Αποτέλεσε μια είδους θυσία για αγαθά που δεν είναι πρώτης ανάγκης, όπως το χρώμιο και ενδύματα που προορίζονταν για τις διεθνείς αγορές. Επιπλέον υπήρξε απουσία οποιασδήποτε στρατηγικής για μαζικά τεστ που θα βοηθούσαν στην ιχνηλάτηση των κρουσμάτων άρα και στον περιορισμό της διάδοσης. ▶ Ποια είναι η θέση του ιδιοκτήτη της εταιρείας και γενικά των ολιγαρχών στη χάραξη της αλβανικής πολιτικής;

Οι κοινώς αποκαλούμενοι ολιγάρχες είναι μια χούφτα πολύ πλούσιων ανθρώπων που έχουν δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς με τα πολιτικά κόμματα όλων των φασμάτων της πολιτικής σκηνής και έχουν αποκομίσει πολύ γενναιόδωρες συμβάσεις από το κράτος σε βασικούς τομείς της αλβανικής οικονομίας, όπως η προμήθεια πετρελαίου, η εξόρυξη χρωμίου, η κατασκευή δρόμων και κτηρίων και ο υγειονομικός τομέας. Μερικοί από αυτούς φημολογείται ότι έχουν και σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα και το εμπόριο ναρκωτικών. Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας Albchrome, Σαμίρ Μανέ, είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Αλβανία. Διαχειρίζεται διάφορες εταιρείες. Τα υψηλότερα έσοδα, ωστόσο, οφείλονται στη βιομηχανία χρωμίου. Η επιρροή του Σαμίρ Μανέ φτάνει μέχρι τα κυριότερα ΜΜΕ. Κατά τη διάρκεια της απεργίας μας το 2019, η εκκωφαντική σιωπή των μέσων ήταν άνευ προηγουμένου για την ιστορία της Αλβανίας. ▶ Τι θα θέλατε να πείτε στους Αλβανούς μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα;

Οι Αλβανοί μετανάστες στην Ελλάδα είναι κυρίως εργάτες. Για αυτόν τον λόγο το μήνυμα μας σε αυτούς είναι ένα: Οργανωθείτε. Η εμπειρία των μεταναστών στο εξωτερικό, όντας οργανωμένοι σε συνδικάτα με Έλληνες εργάτες, εργάτες από το Μπαγκλαντές και άλλες χώρες, ήταν πολύτιμη για αυτούς. Αυτήν την εμπειρία την έφεραν μαζί τους πίσω στην Αλβανία και έχουν γίνει πηγή έμπνευσης για τους εργάτες στη χώρα μας. Συνεπώς, ο πολυετής αγώνας των Ελλήνων εργατών επηρέασε την Αλβανία, όπως και ελπίζουμε ο δικός μας αγώνας να δώσει ελπίδα στους Έλληνες εργάτες. Μετάφραση: Έρη Μάρρα

12

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Κραυγές στα χακί Ροδόπη: «Σας στέλνουμε αυτό το γράμμα για να σας καταγγείλουμε ότι στα περισσότερα στρατόπεδα της Κομοτηνής στα οποία είτε υπηρετούμε είτε γνωρίζουμε κόσμο που μας ενημερώνει, έχουν κοπεί οι έξοδοι με την αιτιολογία του κορονοϊού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βγαίνουμε από τα στρατόπεδα με 2ωρα και 3ωρα υπηρεσιακά για να ξεσκάσουμε. Σημειωτέον τα κεντρικά στρατόπεδα βρίσκονται σε μακρινή απόσταση από το κέντρο της πόλης με αποτέλεσμα να μας μένει πολύ λίγη ώρα για να πάρουμε ελάχιστες ανάσες ελευθερίας». Έβρος: «Θα ήθελα να ρωτήσω τι θα γίνει με τις άδειες και αν το έχετε κυνηγήσει. Επειδή εγώ μένω μακριά και είμαι στον Έβρο θέλω μία ολόκληρη μέρα να φτάσω σπίτι μου και ο Ελληνικός Στρατός δεν βλέπω να συγκινείται. Οι οκτώ μέρες δεν φτάνουν». Δωδεκάνησα: «Πώς γίνεται η κυβέρνηση να βρίσκει τρόπους χαλάρωσης του lockdown για όλους εκτός από τους φαντάρους; Πόσο δύσκολο θα ήταν να δώσει την άδεια ορκωμοσίας και με την επιστροφή των φαντάρων στις μονάδες τους να έχει στήσει μια επιχείρηση μαζικών τεστ, έτσι ώστε να μην μεταφέρουν τον ιό εντός του στρατοπέδου; Γιατί άραγε μπορούσε να το οργανώσει αυτό κατά την περίοδο της κατάταξης μας (έστω και αναποτελεσματικά, χωρίς μοριακά τεστ που είναι πιο αξιόπιστα από τα rapid) και δεν μπορεί να το επαναλάβει προκειμένου να πάμε στα σπίτια μας και να επιστρέψουμε στις μονάδες μας με ασφάλεια;». Είναι η κραυγή των φαντάρων, μέσω καταγγελιών που φτάνουν συνεχώς στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Πολίτες με στολή σε κατάσταση ασφυξίας, χωρίς εξόδους και άδειες, υπό διαρκώς εντεινόμενη πίεση όσον αφορά συμπεριφορές στελεχών του στρατού, εκπαίδευση και ασκήσεις. Φαντάροι που βιώνουν στο πετσί τους άλλη μια διαδικασία στην οποίαν ο κορονοϊός έδρασε ως επιταχυντής: Τη γέννηση ενός νέου στρατού.

Η άλλη όψη

Γιώργος Μουρμούρης

Γεννιέται νέος στρατός, πιο αντιδραστικός και καταπιεστικός

Σ

την πορεία των κοινωνικών εξελίξεων υπάρχει μια στιγμή μετάβασης που η ποσότητα μετατρέπεται σε ποιότητα, εγκαινιάζοντας ένα καινούργιο στάδιο το οποίο εμπεριέχει τα χαρακτηριστικά του προηγούμενου σε ανώτερο επίπεδο. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια βρισκόταν σε εξέλιξη μια διαδικασία μετασχηματισμού των ενόπλων δυνάμεων, που συμπαρέσυρε και τη στρατιωτική θητεία. Οι ασκήσεις, οι συναγερμοί και οι επιφυλακές αυξάνονταν, ενώ μια πολεμική εμπλοκή συζητούνταν ως ένα όλο και πιο πιθανό σενάριο. Οι διαρροές για αύξηση της θητείας στους 12 μήνες έδιναν κι έπαιρναν. Ο στρατός έβγαινε από τους στρατώνες: Έχτιζε Hot Spot-φυλακές προσφύγων, συμμετείχε ήδη από τα πρώτα χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην «απο-

Το τελευταίο διάστημα έχει ανέβει πολύ η εντατικοποίηση στα στρατόπεδα, ενώ διεξάγεται πλήθος ασκήσεων πολλές εκ των οποίων διακρατικές

τροπή» των προσφυγικών ροών, ενώ πριν έναν χρόνο άνοιγε πυρ για την «ανάσχεση» προσφύγων και μεταναστών στον Έβρο. Στη «μεγάλη εικόνα», ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο αλλά και η πορεία προς έναν νέο «Ψυχρό Πόλεμο» ΝΑΤΟ-Ρωσίας ανέβαζε και εξακολουθεί να ανεβάζει διαρκώς το επίπεδο της επιφυλακής αλλά και της εμπλοκής των ενόπλων δυνάμεων σε διακρατικές ασκήσεις και αποστολές εκτός συνόρων. Στο εσωτερικό της χώρας, η φιλοπόλεμη ρητορική και η πολεμική ορολογία «αγκάλιαζε» ολοένα και περισσότερες εκφάνσεις του δημόσιου λόγου. Εσχάτως, στη δυτική Αττική οι ένοπλες δυνάμεις κλήθηκαν να συνδράμουν την Πολιτική Προστασία στα μέτρα υγειονομικής επιτήρησης, φανερώνοντας και συμβολικά την επίδραση του κορονοϊού ως καταλύτη

σε μια ακόμα κοινωνική διεργασία, τη διαμόρφωση του νέου στρατού. «Η συγκρότηση του νέου στρατού επηρεάζει τη ζωή των φαντάρων ποικιλοτρόπως», λέει στο Πριν ο Νίκος Αργυρίου, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. «Το πρώτο ζήτημα είναι η αύξηση της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης. Δεύτερο, η εθνικιστική διαπαιδαγώγηση σε μια σειρά στρατόπεδα. Τρίτο, η αυθαιρεσία η οποία συχνά παίρνει τη μορφή του bullying, του καψωνιού. Τέταρτο, το ζήτημα του κορονοϊού και της διαχείρισής του, ενώ ένα πέμπτο ζήτημα είναι η περικοπή των αδειών, επί της ουσίας η εφαρμογή της αύξησης της θητείας ήδη από τη σειρά που παρουσιάστηκε τον Γενάρη», σημειώνει. «Αυταρχισμός, καταστολή, φυλάκιση των φαντάρων, τρομερή οικονομική εκμετάλλευση των ίδιων και των γονιών τους, πολεμική προετοιμα-

Η άλλη όψη

Η αύξηση της θητείας από τον Μάιο επιβαρύνει πολύ τους φαντάρους και τις οικογένειές τους σία, “εθνική διαπαιδαγώγηση” και αυθαιρεσία όλων των βαθμίδων της ιεραρχίας, αυτά αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία του νέου στρατού». Μιας διαδικασίας που, όπως όλα δείχνουν, αφήνει ήδη πίσω της τον πρώτο νεκρό. Πρόκειται για έναν 23χρονο φαντάρο από την Κεφαλλονιά, ο οποίος έβαλε τέλος στη ζωή του κατά τη διάρκεια άδειας από στρατόπεδο της Πάτρας όπου υπηρετούσε, με την οικογένειά του να καταγγέλλει άγριο bullying κατά τη στρατιωτική του θητεία. Πρόσφατα στη Λάρισα, σύμφωνα με καταγγελία που έφτασε στην ΕΑΣ, φαντάρος λιποθύμησε ενώ υπηρετούσε στη σκοπιά, με την ιεραρχία να διατάσσει ΕΔΕ όχι για τους λόγους που τέθηκε σε κίνδυνο η υγεία του νεαρού αλλά επειδή την προηγούμενη ημέρα της λιποθυμίας ο φαντάρος είχε εγκαταλείψει τη σκοπιά γιατί ζαλιζόταν. Ένα από τα «σημεία-κλειδιά» στην πορεία διαμόρφωσης του νέου στρατού ήταν η απόφαση, επί υπουργίας Πάνου Καμμένου, για κατάργηση των Κέντρων Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων (ΚΕΝ), με τους τελευταίους να παρουσιάζονται απευθείας στις μονάδες. Η εφαρμογή του μέτρου είχε ουσιαστικά ως αποτέλεσμα την αύξηση της θητείας αλλά και της πειθάρχησης από την πρώτη κιόλας ημέρα, καθώς οι νέοι φαντάροι εισέρχονται πλέον απευθείας ένα στρατιωτικό περιβάλλον σε κατάσταση ετοιμότητας, με απαιτητική εκπαίδευση και αλλεπάλληλες ασκήσεις, πολλές φορές διακρατικού χαρακτήρα. Η εμπλοκή των στρατευμένων στην πολεμική προπαρασκευή είναι ιδιαίτερα εμφανής στο πολεμικό ναυτικό, όπου, σύμ-

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

φωνα με τον Νίκο Αργυρίου, έχει αυξηθεί η συμμετοχή των ναυτών στα πληρώματα των πλοίων που συχνά πραγματοποιούν αποστολές εκτός συνόρων, από τον Περσικό Κόλπο μέχρι την Αδριατική. Πώς συνδέεται ο κορονοϊός με τις εξελίξεις αυτές; «Ο κορονοϊός έδωσε το τέλειο άλλοθι για να μην υπάρχουν δικαιώματα», λέει το μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. «Είναι σαν να σβήστηκαν όλα: Δεν υπάρχει κανονισμός, δεν υπάρχουν διαταγές. Υπάρχει μόνο μία έκτακτη ανάγκη την οποίαν το ΓΕΣ ερμηνεύει όπως θέλει. Αυτό φαίνεται από τον εγκλεισμό, με περικοπή των εξόδων, μέχρι την αύξηση των υπηρεσιών ώστε οι φαντάροι να είναι απασχολημένοι. Όλα πια είναι στην ευχέρεια των αποφάσεων των αξιωματικών σε επίπεδο μονάδας ή της στρατιωτικής ιεραρχίας». Της εμφάνισης της πανδημίας είχε προηγηθεί η πολεμική αντιμετώπιση προσφύγων και μεταναστών στον Έβρο, που επίσης δημιούργησε «προηγούμενο» στο στράτευμα. «Οι επαναπροωθήσεις περιλαμβάνονται πλέον στην αποστολή του Ελληνικού Στρατού», λέει ο Ν. Αργυρίου. «Δεν αποτελούν εξαίρεση, αλλά κομμάτι της λειτουργίας του», σημειώνει, τονίζοντας ότι η εμπλοκή των ενόπλων δυνάμεων στην αντιμετώπιση πληθυσμών μάς αφορά όλους καθώς ολοένα και συχνότερα λαμβάνουν χώρα ασκήσεις καταστολής πλήθους. «Αντιμετώπιση των προσφύγων, ‘’εσωτερικός εχθρός’’, ιμπεριαλιστική εμπλοκή, αποτελούν ένα συνεχές», σημειώνει. Τελευταία και πιο ηχηρή ανατροπή στην πορεία δημιουργίας του νέου στρατού, η αύξηση της θητείας στους 12 μήνες στον στρατό ξηράς από τον προσεχή Μάιο. Μια απόφαση που ελήφθη υπό το πρόσχημα της ελλιπούς στελέχωσης των μονάδων της παραμεθορίου, που πάντως, σύμφωνα με το μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, κυμαίνεται σε ποσοστά 60-70%, επαρκή για ειρηνική περίοδο. Η αύξηση της στελέχωσης σε ποσοστά άνω του 85% αποτελεί επί της ουσίας πολεμική επάνδρωση, λέει ο Νίκος Αργυρίου, τονίζοντας ότι η ύπαρξη μεγαλύτερου αριθμού φαντάρων στις μονάδες είναι άμεσα συνυφασμένη και με τα προνόμια των αξιωματικών του στρατού, καθώς δεν είναι λίγοι οι στρατευμένοι που καταλήγουν να υπηρετούν σε πόστα όπως οι στρατιωτικές κατασκηνώσεις. Όσο για το καθεστώς των πελατειακών σχέσεων στον στρατό, τα γνωστά «βύσματα», μπορούν κάλλιστα να εξυπηρετηθούν και υπό τις νέες συνθήκες μέσω των αποσπάσεων. Υπό το πρίσμα όλων αυτών, το Σάββατο 17 Απριλίου προγραμματίζονται κινητοποιήσεις στην Αθήνα και άλλες πόλεις, με αιχμή την αύξηση της στρατιωτικής θητείας και το εξοπλιστικό μπαράζ. «Θέλουμε να κλιμακωθούν οι αντιστάσεις απέναντι στα υπαρκτά προβλήματα. Καλούμε τον φαντάρο να μη σκύβει το κεφάλι, να αντιστέκεται σε ό,τι θέτει σε κίνδυνο τη ζωή, την υγεία και την αξιοπρέπειά του», καλεί ο Νίκος Αργυρίου εκ μέρους της ΕΑΣ. «Μόνη απάντηση αποτελεί ο συλλογικός αγώνας μέσα και έξω από τον στρατό».

13

Αντιπολεμική μέρα δράσης στις 17 Απρίλη

Α

ντιπολεμική, αντιμιλιταριστική και αντιιμπεριαλιστική ημέρα δράσης έχει ανακηρυχθεί από πλήθος συλλογικοτήτων το επόμενο Σάββατο 17 Απρίλη, ενώ με δικό τους κοινό κάλεσμα παρεμβαίνουν και αριστερές πολιτικές οργανώσεις. Στην Αθήνα διοργανώνεται συγκέντρωση στα Προπύλαια, στις 12 το μεσημέρι και θα ακολουθήσει πορεία προς τη Βουλή. Στη Θεσσαλονίκη η συγκέντρωση καλείται στις 12 μ.μ. στον Λευκό Πύργο και θα γίνει πορεία προς Γ’ Σώμα Στρατού, Αμερικανικό Προξενείο με κατάληξη το υπουργείο. Διαδηλώσεις και παρεμβάσεις καλούνται και σε άλλες πόλεις. Την αρχική πρωτοβουλία είχαν πάρει το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Στο ψήφισμα που καταλήχθηκε μετά από δύο συσκέψεις καταδικάζεται η κυβερνητική πολιτική για την αύξηση της θητείας στο στρατό (από τον Μάιο), οι εξοπλισμοί ύψους πολλών δις. εν μέσω πανδημίας και τρομερών ελλείψεων σε υγεία και παιδεία, οι μαζικές προσλήψεις επαγγελματιών οπλιτών, τα σχέδια για στράτευση στα 18, η γενικότερη ενίσχυση μιλιταρισμού, εθνικισμού και πολεμοκαπηλείας. Υπογραμμίζεται πως «η χώρα γεμίζει αμερικανικές βάσεις, γίνεται πολεμικό ορμητήριο στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ, διεξάγονται τεράστιες στρατιωτικές διακρατικές ασκήσεις, με την πλήρη συμφωνία των κυβερνήσεων της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και του συνόλου του αστικού πολιτικού συστήματος». Καταδικάζονται «η εντατική πολεμική προετοιμασία και αντι-

παράθεση με την Τουρκία για τις ΑΟΖ και τους υδρογονάνθρακες» και «οι απάνθρωπες πολιτικές ενάντια στους πρόσφυγες στον Έβρο και τα νησιά του Αιγαίου». Στην κινητοποίηση καλούν ήδη ο ΣΥΠΡΟΜΕ και η Κίνηση «Απελάστε τον ρατσισμό», κινήσεις πόλης (όπως η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα και η Αριστερή Κίνηση Ιλίου), Κοινωνικά Ιατρεία, πολλά φοιτητικά σχήματα της ΕΑΑΚ, ο «Ανυπότακτος Μαθητής», η Πρωτοβουλία Φοιτητών-Μαθητών Βόλου και εργατικές κινήσεις όπως η Ταξική Πτέρυγα στην Πάτρα. Το κάλεσμα για την κινητοποίηση τίθεται ήδη σε σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους και μαζικούς φορείς. Παράλληλα κινείται και πρωτοβουλία κοινής δράσης αριστερών πολιτικών οργανώσεων. Στο κοινό κάλεσμα για κινητοποιήσεις στις 17 Απρίλη υπογραμμίζεται πως «η κυβέρνηση προχωρά σε αύξηση της στρατιωτικής θητείας από τον Μάιο και σε δυσβάστακτους εξοπλισμούς, στο πλαίσιο του αντιδραστικού ανταγωνισμού με την τουρκική άρχουσα τάξη. Την ίδια ώρα η χώρα μετατρέπεται σε μία απέραντη αμερικανονατοϊκή βάση με όλο και πιο γοργούς ρυθμούς. Από την Κρήτη μέχρι την Αλεξανδρούπολη και από το Άκτιο μέχρι το Στεφανοβίκειο, οι νατοϊκές δυνάμεις στήνουν ένα στρατιωτικό και εξοπλιστικό δίκτυο, που σκεπάζει όλη τη χώρα. Ένα δίκτυο που παγιδεύει το λαό και τη νεολαία στα επικίνδυνα, αιματοβαμμένα σχέδια των ιμπεριαλιστών φονιάδων, πρώτα και κύρια των ΗΠΑ». Το κοινό κάλεσμα στηρίζουν το ΝΑΡ, το ΚΚΕ(μ-λ), η ΟΚΔΕ (στη Θεσσαλονίκη), το ΕΕΚ και άλλοι.

14

ΕΠΙ • κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 10- ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Ματίνα Παπαχριστούδη

πίσω

Δυσωδία, συγκάλυψη και διαφθορά με θεσμική σφραγίδα

από τις κάμερες

τηλεοπτικών διεργασιών στη χώρα μας. Το καπάκι στο πηγάδι των αποκαλύψεων που έχει συμπαρασύρει την κυβέρνηση σε ανώτατο πλέον επίπεδο, επιχειρείται να κλείσει με την παραπομπή της υπόθεσης στον εισαγγελέα. Ίδια τακτική υιοθέτησε η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, των παρατάξεων που πρόσκεινται σε ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, με την κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς, για να αποφύγει τις επιπτώσεις από τη συγκάλυψη της «πλαστοΝΕΕΣ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ δόθηγράφησης» δημοσιογρακαν στο Mega με όρους που παραφικής ταυτότητας από τον πέμπουν σε συνθήκες δουλείας για παρουσιαστή. τους μισθωτούς δημοσιογράφους. Η Ο παρουσιαστής, λοιεταιρεία μπορεί να χρησιμοποιήσει πόν, σε ένα μικρό κανάλι τους εργαζόμενους στο κανάλι ή και της Αττικής με θολό ιδιοτην ιστοσελίδα χωρίς επιπλέον αμοικτησιακό καθεστώς που βή, χωρίς απαίτηση για νυχτερινή δεν ελέγχεται από το ΕΣΡ, με τη συνδρομή μιας νέας ή υπερωριακή εργασία. Το κείμενο εφημερίδας που ακολουτων ατομικών συμβάσεων ήταν θεί κυβερνητική πολιτική σε γνώση της ΕΣΗΕΑ, η οποία δεν γραμμή, καταγγέλλεται κάλεσε τους εργαζόμενους να μην από πρώην υπουργό πως υπογράψουν και συζητά, κατόπιν απέσπασε χιλιάδες ευρώ εορτής, να καταγγείλει το γεγονός… από το πρόγραμμα Συνεργασία με «πλαστά» στοιχεία. Ο παρουσιαστής φρουρείται από ισχυρή αστυνομική δύναμη και δηλώνει με «πλαστή» ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ πως

Η υπόθεση Φουρθιώτη, με όλες τις προεκτάσεις της και με επίκεντρο σε διάφορα υπουργεία και τους «θεσμούς» στον χώρο των μίντια, έβγαλε πάλι στην επιφάνεια το σάπιο, διεφθαρμένο μοντέλο με το οποίο κινείται το σύνολο των πολιτικών-οικονομικών-νομικών-

ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟ «σκάνδαλο Φουρθιώτη» ανέδειξε τον τρόπο και τις μεθόδους που κινούνται οι διάφοροι «παράγοντες», επιχειρηματίες, καναλάρχες και στελέχη μίντια. Όχι μόνο δεν γίνεται έλεγχος για τα κονδύλια που καρπώνονται οι επιχειρήσεις ΜΜΕ, προγραμμάτων τηλεοπτικών καναλιών και ιδιοκτησιακών σχέσεων αλλά διαρκώς συγκαλύπτονται με ευθύνη των πλέον ανώτατων στελεχών σε κυβερνήσεις και κρατικού μηχανισμού

ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ για το συγκρότημα της Ναυτεμπορικής που αγοράστηκε από την off shore εταιρεία Zofrank Holdings συμφερόντων Μελισσανίδη, έναντι 7 εκατ. ευρώ. Την εφημερίδα, το site και το τυπογραφείο διεκδίκησαν η Alter Ego του Μαρινάκη, η Τεχνική Ολυμπιακή του Στέγκου και η Cairo Estate. Η τελευταία αγόρασε την ακίνητη περιουσία του συγκροτήματος. Υπάρχει έντονο παρασκήνιο, καθώς φημολογείται πως επικράτησε η σύμμαχη τριάδα Μελισσανίδη, Σαββίδη, Φιλιππάκη.

είναι διαπιστευμένος στο Μαξίμου, την Προεδρία της Δημοκρατίας, τα υπουργεία Ανάπτυξης, Εργασίας, Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη και το αρχηγείο της αστυνομίας. Μετά τον πολιτικό σάλο, το Κανάλι Ε και η εφημερίδα Αποκαλυπτικά στρέφονται κατά όλων των παραπάνω, δηλώνοντας πως βρίσκονταν σε ανοιχτή γραμμή συναλλαγής και συνδιαλλαγής, ενώ μέσω κοινωνικών δικτύων αποστέλλεται το μήνυμα πως υπάρχουν πολλά «ροζ στοιχεία» για αρκετά ισχυρά πρόσωπα. Υπενθυμίζεται πως μόλις ένα χρόνο πριν, ο ίδιος παρουσιαστής είχε βρεθεί στην επικαιρότητα με αγωγές-μηνύσεις εναντίον του φερόμενου ως ιδιοκτήτη του Καναλιού Ε και πολλών πρώην παρουσιαστών του. Σήμερα σε αυτό μεταδίδονται μόνο τρεις εκπομπές και τηλεμάρκετινγκ, ενώ στον «όμιλο» φαίνεται πως ανήκει και το Εxtra, ενώ o Φουρθιώτης απέκτησε τον ραδιοφωνικό σταθμό Πάρτι. Το Κανάλι Ε έχει αλλάξει ονομασία συνολικά 7 φορές, το ΕΣΡ το 2004 αποφάσισε λουκέτο, αλλά το 2011 το πήρε πίσω και η πιο πρόσφατη ιδιοκτήτρια είναι μια off shore με πρόεδρο Γεωργιανής καταγωγής…

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» έλαβε μεγάλη πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση υπογραφών συναδέλφων φαντάρων αλλά και των γονιών τους σε κείμενο όπου διατυπώνονται η απαίτηση για τη χορήγηση όλων των προβλεπόμενων αδειών αλλά και μια σειρά άλλων αιτημάτων. Το κείμενο έχει ως εξής: «Σε μια θητεία εγκλεισμού που μας έχει επιβληθεί δεν έχουμε άλλες εναλλακτικές από το να στραφούμε στην κοινωνία και να ξανασυστηθούμε. Είμαστε οι νέοι πολίτες αυτού του τόπου που κληθήκαμε τον τελευταίο χρόνο να υπηρετήσουμε στο στρατό εν μέσω πανδημίας, χωρίς καμία οικονομική ενίσχυση και υγειονομική πρόβλεψη από το ελληνικό κράτος. Στη μέχρι τώρα στρατιωτική μας θητεία ζούμε μια παρατεταμένη προσπάθεια της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων και του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για τη φυσική και ψυχική μας εξόντωση. Όσον αφορά το πρώτο, όλο αυτό το

Απαιτούμε όλες τις άδειες! ▸ Κείμενο υπογραφών για τη διεκδίκηση όλων των αδειών που δικαιούνται οι φαντάροι διάστημα τα στρατόπεδα έχουν μετατραπεί, λόγω των μέτρων που λαμβάνονται, σε κοιτίδες διασποράς του κορονοϊού στο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων. Χωρίς κανένα απολύτως μέτρο προστασίας (αποσυμφόρηση των μονάδων και των θαλάμων, τεστ, μάσκες, ιχνηλάτηση, αντισηπτικά κλπ.). Ιδιαίτερα εμείς οι φαντάροι που μας υποχρεώνουν να ζούμε σε συνθήκες συγχρωτισμού, βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με την έξαρση των κρουσμάτων μέσα στα στρατόπεδα. Με τα κρούσματα ανάμεσά μας να έχουν εκτοξευτεί τους τελευταίους μήνες οι υπεύθυνοι αρκού-

νται στο να μας απομονώνουν σε άθλιες συνθήκες, με κίνδυνο φυσικά την υγεία μας. Μας έχουν υποχρεώσει σε θητεία εγκλεισμού στα στρατόπεδα. Μας έχουν απαγορεύσει τις εξόδους, μας κόβουν τις άδειες, μας ανακαλούν πίσω στις μονάδες, μας λιώνουν στις υπηρεσίες, στις αγγαρείες, στις ασκήσεις, στα καψώνια και στις τιμωρίες. Αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι από εμάς έχουμε να δούμε τις οικογένειές μας και τον έξω κόσμο πάνω από 100 μέρες και πιο συγκεκριμένα από τα γκρουπ των Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς, ενώ όσοι μπήκαμε τον Μάρτιο

ουσιαστικά δεν πήραμε ούτε μια μέρα άδεια ορκωμοσίας. Αυτή η κατάσταση μας έχει προξενήσει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, αφού πολλοί από εμάς εκδηλώνουμε κρίσεις άγχους, συμπτώματα κόπωσης και κατάθλιψης, με αποκορύφωμα την αυτοκτονία-δολοφονία του συναδέλφου που υπηρετούσε στο ΚΕΤΧ Πάτρας. […] Ως φαντάροι πρέπει ενωμένοι να βγούμε μπροστά μαζί με τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας και να διεκδικήσουμε τις ανάσες ελευθερίες μας: α) Να δοθεί ολόκληρη η εορταστική άδεια του Πάσχα, τουλάχιστον 12 μέρες, να γίνουν τα απαραίτητα τεστ πριν πάμε στις οικογένειές μας και να μετακινηθούμε με έξοδα του στρατού, β) να παρθεί τώρα πίσω η απόφαση για αύξηση της θητείας, γ) απαιτούμε 15 μέρες άδεια ορκωμοσίας για όλους τους φαντάρους, δ) να παρθούν όλα τα υγειονομικά μέτρα για αποσυμφόρηση των μονάδων και για προφύλαξη από τον κορονοϊό.

Κοινωνία Άννα Μπαχτή

Η

υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε την επαναλειτουργία των Λυκείων από την Δευτέρα ενώ των Γυμνασίων και των μονάδων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης μετά το Πάσχα. Εδώ κι ένα χρόνο σχεδόν, τα σχολεία παραμένουν κλειστά στην πλειοψηφία τους γιατί η κυβέρνηση τα εγκατέλειψε στο έλεος της πανδημίας και σε ένα ελέω εταιρειών κακέκτυπο «τηλεκπαίδευσης», για όσους αντέχουν οικονομικά. Τώρα, εν μέσω έκρηξης των κρουσμάτων και «γονατίσματος» της δημόσιας υγείας από την εγκληματική κυβερνητική πολιτική, το μόνο μέτρο που εξαγγέλλει για την επαναλειτουργία των σχολείων είναι η «ατομική ευθύνη» των δύο υποχρεωτικών, δωρεάν selftest την εβδομάδα, για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Επιπλέον, στους εκπαιδευτικούς επιφυλάσσεται ο ρόλος «παιδοφύλακα» που θα ελέγχει τους μαθητές αν έχουν την υπεύθυνη δήλωση διενέργειας του τεστ και αν όχι θα φροντίζει για την απομάκρυνση τους από το σχολείο. Είναι φανερό πως η κυβέρνηση της ΝΔ, συντασσόμενη με το σύνολο των αστικών κυβερνήσεων και των υπερεθνικών οργανισμών ΕΕ-ΟΟΣΑ, δεν έχει σκοπό να πάρει κανένα μέτρο στοιχειώδους ενίσχυσης της δημόσιας παιδείας, υγείας και κάθε κοινωνικού αγαθού προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτή την κρίσιμη περίοδο της πανδημίας συνεχίζει να κάνει πολιτική με προτεραιότητα τη διαφύλαξη και αύξηση των κερδών του κεφαλαίου και τη μείωση του εργατικού κόστους. Γι’ αυτό όλα τα μέτρα της στοχεύουν στην προώθηση και την εμπέδωση των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην δημόσια εκπαίδευση. Με τη ματιά της στραμμένη στο μέλλον, αντί να ικανοποιήσει τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος για ανοικτά και ασφαλή σχολεία επιμένει στον αυξημένο αριθμό των μαθητών στα τμήματα, στην ιλιγγιώδη επέκταση της ελαστικής εργασίας (60.000 αναπληρωτές)

15

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Μονόδρομος ο αγώνας για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία Μόνο οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί των Λυκείων επιστρέφουν την Δευτέρα στις τάξεις, στο όνομα αποκατάστασης της κανονικότητας και με μόνο μέτρο προστασίας την διενέργεια των self test. Η εγκληματική διαχείριση της δημόσιας εκπαίδευσης και εν μέσω πανδημίας συνεχίζεται.

και στη μη κάλυψη όλων των κενών με μόνιμους μαζικούς διορισμούς, στη μη πρόσληψη όλου του αναγκαίου προσωπικού καθαριότητας και υγειονομικών, στα μηδενικά επαναλαμβανόμενα μαζικά δωρεάν μοριακά τεστ για εκπαιδευτικούς και μαθητές, στη μη ιχνηλάτηση των κρουσμάτων. Επιβάλει σιδερένια δημοσιονομική πειθαρχία στη δημόσια εκπαίδευση την ίδια στιγμή που χαρίζει 2 εκατ. ευρώ στη Cisco, 10 εκ. ευρώ για τα

περιβόητα self-test, 112 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης για τα voucher των 200 ευρώ για αγορά laptop γεμίζοντας τα σεντούκια των επιχειρηματιών πληροφορικής. Αντί για δωρεάν μαζικό εμβολιασμό της εκπαιδευτικής κοινότητας και του λαού, με όλα τα διαθέσιμα εμβόλια, τις αναγκαίες προσλήψεις στις εμβολιαστικές δομές, πετά το επικοινωνιακό πυροτέχνημα του εμβολιασμού εκπαιδευτικών από τα αδιάθετα εμβόλια.

Μοναδικό μέτρο επαναλειτουργίας των σχολείων η «ατομική ευθύνη» των υποχρεωτικών self-test

Παρεμβάσεις: Πάρτε μέτρα τώρα! «Μέσα σε αυτό το τοπίο που η κυβέρνηση κατέχει περίοπτη θέση –3η ανάμεσα στις χώρες που κρατούν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια κλειστά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα– αναγγέλλει την επανέναρξη των Λυκείων για τις 12 Απρίλη. Ταυτόχρονα, πεισματικά επιμένει να κρατά τους μαθητές των Δημοτικών και των Γυμνασίων δέσμιους στα σκοτάδια της τηλεκπαίδευσης. Η απόφαση για το άνοιγμα μόνο των Λυκείων επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση δεν νοιάζεται για τη μόρφωση των παιδιών», αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους οι Αγωνιστικές Παρεμ-

βάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις ΔΕ. Παράλληλα, μεταξύ άλλων, καλούν τις ΕΛΜΕ να οργανώσουν πολύμορφες τοπικές μαζικές δράσεις το διάστημα 12-14 Απρίλη για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων καθώς και σε συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 15 Απρίλη, ενώ σημειώνουν ότι η ΟΛΜΕ πρέπει άμεσα να προκηρύξει Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ στα προαύλια των σχολείων, τηρώντας όλα τα μέτρα προφύλαξης στο διάστημα 19-23 Απρίλη για την οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα με απεργιακά χαρακτηριστικά.

Επιπλέον, το άνοιγμα μόνο των Λυκείων σηματοδοτεί την προσπάθεια της κυβέρνησης, στο όνομα της αποκατάστασης της κανονικότητας, να προχωρήσει στην εφαρμογή του νέου Λυκείου και του εξεταστικού «Μινώταυρου» της Τράπεζας Θεμάτων, της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής για την πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, της μεγάλης μείωσης των εισακτέων. Το υπουργείο Παιδείας μπροστά στην ογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια από το παρατεταμένο lockdown στα σχολεία και την επιβολή της τηλεκπαίδευσης, με τα μορφωτικά ελλείμματα που έχει συσσωρεύσει, θέλει να περισώσει τη βιτρίνα της κυβέρνησης, με ένα προσχηματικό ενδιαφέρον μερικών εβδομάδων λίγο πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις, όπως κυνικά δηλώνουν τα στελέχη του. Οι εξαγγελίες για το άνοιγμα των σχολείων συνοδεύτηκαν με την προσπάθεια επαναφοράς του μέτρου της ζωντανής αναμετάδοσης του μαθήματος για όσους μαθητές απουσιάζουν λόγω Covid. Μέτρο το οποίο με τους αγώνες τους οι εκπαιδευτικοί είχαν επιστρέψει ως απαράδεκτο πέρυσι τον Μάιο. Η εγκληματική διαχείριση της δημόσιας εκπαίδευσης εν μέσω πανδημίας, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Πατά σε όλη την μνημονιακή λαίλαπα των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) και την τωρινή τους ανοχή. Πολύ περισσότερο δεν είναι μονόδρομος. Μονόδρομος είναι ο αγώνας για την ικανοποίηση των αιτημάτων του εκπαιδευτικού και φοιτητικού κινήματος για ανοικτά σχολεία και πανεπιστήμια, με μέτρα υγειονομικής προστασίας και μορφωτικής επαναφοράς, στα πλαίσια γενναίας ενίσχυσης της δημόσιας υγείας για να μην καταδικαστεί μια ολόκληρη γενιά στη μορφωτική και ψυχοκοινωνική ερήμωση. Η ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική πτέρυγα του κινήματος αρνείται τη συναίνεση στο έγκλημα. Θα συνεχίσει να δίνει τη μάχη για τη συσπείρωση και αντεπίθεση του κόσμου της εκπαίδευσης, για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και κάθε επίδοξου διαχειριστή της.

16

Κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Νικηφόρος Ζυλάλης

ΛΑΡΙΣΑ

ΦΟΙΤΗΤΕΣ

Η ΕΛΑΣ σπάει χέρια και τρομοκρατεί

15/4: Πορείες για ανοιχτές σχολές

Με έναν χρόνο –και κάτι– κλειστά πανεπιστήμια, η κυβέρνηση όχι μόνο εξακολουθεί να μην παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για το ασφαλές τους άνοιγμα και την επιστροφή φοιτητών και καθηγητών στα έδρανα αλλά, αντίθετα, συνεχίζει την πρόκληση απέναντι στην ακαδημαϊκή κοινότητα και όλη την κοινωνία. Μετά την ψήφιση του επαίσχυντου νόμου για την εκπαίδευση που θα αφήσει «εκτός» τεράστιο κομμάτι των φετινών υποψηφίων των πανελληνίων και προβλέπει, μεταξύ άλλων, την τοποθέτηση Ειδικού Σώματος Ασφάλειας και τη θέσπιση Πειθαρχικού Δικαίου στις σχολές, ακολούθησαν οι απαράδεκτες δηλώσεις Χρυσοχοΐδη ότι θα τοποθετηθούν σώματα ασφαλείας «το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απρίλη», νωρίτερα και κόντρα στον ίδιο τον επαίσχυντο νόμο που οι ίδιοι ψήφισαν! Φυσικά, αυτή η «βιασύνη» τους δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, πέρα από τον διακαή πόθο να τελειώνουν με το φοιτητικό κίνημα μια ώρα αρχύτερα, ειδικά τώρα που, παρά τις κλειστές σχολές, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες έχουν προχωρήσει σε μια σειρά πολύμορφων δράσεων και δυναμικών κινητοποιήσεων οι οποίες κάνουν κουρελόχαρτο στην πράξη τις απαγορεύσεις και τον ψηφισμένο νόμο. Ενοχλεί την κυβέρνηση και τα επιτελεία της η συλλογική οργάνωση μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, τα ανοιχτά μαθήματα στα προαύλια των σχολών, οι πολύμορφες πολιτιστικές δράσεις και οι διαδηλώσεις χιλιάδων φοιτητών, που έχουν ξεκαθαρίσει ότι θα υπερασπιστούν μέχρι τέλους το άσυλο ιδεών και αγώνων, τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, την ελευθερία της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς που δεν χωράνε σε μια οθόνη, την πρόσβαση στην υγεία και την αξιοπρεπή εργασία για όλο το λαό. Την Πέμπτη 15 Απριλίου το κίνημα θα είναι και πάλι στους δρόμους πανελλαδικά. Και στην Αθήνα στη 1 μ.μ. στα Προπύλαια, όπου θα πραγματοποιηθεί μεγάλη διαδήλωση των φοιτητικών συλλόγων, η οποία θα περάσει από όλες τις σχολές του κέντρου και θα καταλήξει σε συντονιστικό στο Κάτω Πολυτεχνείο, περιφρουρώντας το άσυλο και απαντώντας έτσι στα τελεσίγραφα της κυβέρνησης. Το μόνο που θα βρει όταν κουβαλήσει τα έμμισθα «σκυλιά» της στις σχολές, θα είναι πόρτες κλειστές και πανεπιστήμια ασφυκτικά γεμάτα από τον λαό και τη νεολαία, χώρους ζωντάνιας και ανυποχώρητου αγώνα.

Παναγιώτης Σιούλας

▸ Μαχητικές κινητοποιήσεις νεολαίας και κατοίκων, νέα συνέλευση το Σάββατο

Ο

ύτε ένας μήνας δεν πέρασε από την απρόκλητη επίθεση αστυνομικών σε παρέα νεαρών στη Νέα Σμύρνη και η ίδια τακτική επαναλήφθηκε, αυτήν τη φορά μάλιστα σε μαθητές. Συγκεκριμένα, την Τρίτη 30 Μαρτίου, γύρω στις 8.30 το βράδυ, πέντε μαθητές γυμνασίου (τρία κορίτσια και δύο αγόρια) βρίσκονταν στο πάρκο του Αγίου Αντωνίου στη Λάρισα. Τα παιδιά κάθονταν γύρω από ένα παγκάκι και συζητούσαν, όταν ξαφνικά μια ομάδα ενηλίκων –χωρίς διακριτικά– τους περικύκλωσε. Οι επιθετικές προσταγές τους και ο τρόπος που κινήθηκαν τρομοκράτησαν τα παιδιά, κάνοντάς τα να πιστεύουν ότι πέφτουν θύματα ληστείας. Προφανώς, έβαλαν τις φωνές καλώντας σε βοήθεια, ενώ ένα από αυτά προσπάθησε να φύγει από το σημείο. Οι ενήλικοι, εκπαιδευμένοι ασφαλίτες, άρπαξαν τον άτυχο μαθητή, τον πέταξαν κυριολεκτικά στο έδαφος και στη συνέχεια, εκτελώντας λαβή ακινητοποίησης, του έσπασαν το χέρι! Μάλιστα, ένας εξ αυτών γύρισε και είπε στους υπόλοιπους «ρε μ…α του το έσπασα». Ενώ είχαν σπάσει το χέρι του μαθητή και είχαν πλήρη επίγνωση της πράξης τους, αντί να μεταφέρουν το παιδί στο νοσοκομείο, το έσυραν στην αστυνομία για ανάκριση. Οι γονείς ειδοποιήθηκαν αρκετή ώρα αργότερα να μεταβούν στο αστυνομικό τμήμα και από εκεί ο δεκατριάχρονος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Την επομένη μέρα, ο γονέας ενός από τα παιδιά έστειλε επιστολή σε τοπικά Μέσα, την οποία όμως δεν δημοσίευσαν. Η επιστολή έφτασε και στην τοπική ΕΛΜΕ μέσω του σχολείου των μαθητών.

Τα μέλη της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών στο ΔΣ επικοινώνησαν με τον γονέα, βοήθησαν να δημοσιοποιηθεί και έβγαλαν άμεσα καταγγελία για το περιστατικό. Από το σημείο αυτό και έπειτα η είδηση αναπαράχθηκε από πολλά τοπικά και πανελλαδικά σάιτ. Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι καμιά παράταξη δεν ασχολήθηκε με το περιστατικό, ενώ το γνώριζαν, παρά μόνο μετά τη δημοσιοποίηση του από την Αγωνιστική Παρέμβαση. Αυτό επιβεβαιώνεται από το ότι, μια βδομάδα μετά, η τοπική ΕΛΜΕ δεν έβγαλε καν απόφαση γιατί η Προοδευτική Ενότητα Εκπαιδευτικών (ΠΕΚ) ψήφισε λευκό(!) και η ΔΑΚΕ κατά. Παρόλα αυτά, έντεχνα το κράτος Μητσοτάκη και Χρυσοχοΐδη προσπαθεί ακόμα να συγκαλύψει το περιστατικό. Η βαρύγδουπη ανακοίνωση περί εντολής του αρχηγού της ΕΛΑΣ για διερεύνηση του συμβάντος από την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων Βορείου Ελλάδος και διεξαγωγής ΕΔΕ όχι μόνο δεν πείθει κανέναν αλλά αποδεικνύει κιόλας την ανησυχία τους να κλείσουν γρήγορα την υπόθεση. Και το τραγελαφικό είναι ότι σχεδόν ταυτόχρονα αποκαλύπτεται και το απο-

τέλεσμα της κάθε έρευνας. Αφού αμέσως υπήρξε πλήρης διάψευση του περιστατικού από την Ένωση Αστυνομικών Λάρισας, η οποία μάλιστα ασκεί και κριτική στην Αγωνιστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών που τόλμησε να το δημοσιοποιήσει. Και τα περιστατικά δεν τελείωσαν εκεί, αφού την Τετάρτη υπήρξε δημόσια καταγγελία εργαζόμενου στο δημοτικό ραδιόφωνο για εντολές απόκρυψης της είδησης από δημοτικό σύμβουλο της ακροδεξιάς παράταξης. Τόσο πολύ φοβούνται ένα σπασμένο χέρι. Και καλά κάνουν γιατί ήδη υπήρξε σημαντική κινητοποίηση μερίδας της νεολαίας και του λαού της Λάρισας. Το Σάββατο 3 Απριλίου, αμέσως μόλις έγινε γνωστό το περιστατικό, οργανώθηκε μαζική συνέλευση στο πάρκο του Αγ. Αντωνίου, ενώ την Κυριακή νέα συνέλευση από το συντονιστικό μαθητών Λάρισας με ακόμα μεγαλύτερη παρουσία κόσμου. Σε αυτές αποφασίσθηκαν κινητοποιήσεις τη Δευτέρα στο κέντρο της πόλης και την Τετάρτη στο αστυνομικό μέγαρο, οι οποίες και πραγματοποιήθηκαν με σημαντική συμμετοχή. Το ραντεβού ανανεώθηκε για νέα συνέλευση το Σάββατο 10 Απριλίου όταν και θα αποφασισθούν τα επόμενα βήματα. ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΝΑΡ-νΚΑ Λάρισας καλούν τη νεολαία και τον λαό της πόλης να πλαισιώσουν ενεργά τις διαδικασίες του κινήματος, να συμβάλουν στην οργάνωση και διεύρυνση του. «Ο οργανωμένος λαός, η Αντικαπιταλιστική Κομμουνιστική Αριστερά με το μέτωπό της και το κόμμα της κομμουνιστικής πρωτοπορίας αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για την τελική νίκη και ανατροπή αυτού του κανιβαλικού συστήματος», αναφέρουν.

ΑΠΩΛΕΙΑ

Πέθανε ο εκπαιδευτικός Κώστας Καρακώστας

Ε

φυγε το Σάββατο 3 Απριλίου από τη ζωή ο Κώστας Καρακώστας, αγωνιστής της Αριστεράς. Εντάχτηκε στην ΚΝΕ από τα νεανικά του χρόνια, δραστηριοποιήθηκε στη Ναύπακτο. Αναδείχτηκε σε στέλεχός της με δράση στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, υπεύθυνος

για το μαθητικό κίνημα. Αποχώρησε από το ΚΚΕ με τη συγκυβέρνηση του ’89. Ξεχώριζε για την οξυδέρκειά του, τις γνώσεις του και την αγωνιστική του στάση. Λίγες μέρες πριν παρουσιαστεί στο στρατό έστειλε το μοναδικό και περίφημο ενυπόγραφο γράμμα στο ΓΕΣ με τίτλο: «Γιατί δεν θα πολεμήσω για τη νέα τάξη πραγμάτων». Ήταν ή εποχή που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προετοίμαζαν την επέμβαση στο Ιράκ. Όταν απολύθηκε, και λίγο πριν τις νομαρχιακές εκλογές του ’94, συνέβαλε αποφασιστικά ως επικεφαλής στη συγκρότηση νομαρχιακής αριστερής κίνησης με τίτλο Ριζοσπαστική Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση Αιτωλοακαρνανίας, η οποία πήρε 2.000 ψήφους.

Ήταν μια από τις πρώτες έξι κινήσεις της «εκτός τειχών» Αριστεράς, που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σε εκείνες τις τοπικές εκλογές. Υπήρξε εκπαιδευτικός της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, μέλος των Παρεμβάσεων και δραστήριος συνδικαλιστής στην ΕΛΜΕ της περιοχής του. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιήθηκε στην Κίνηση Πολιτών Ναυπάκτου και την Ενωτική Πρωτοβουλία Ναυπάκτου, με την οποία και υπήρξε αντιδήμαρχος. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε ένας σεμνός εργατικός και ανιδιοτελής αγωνιστής. Έφυγε κτυπημένος από τον κορονοϊό. Το ΝΑΡ, η νΚΑ και το Πριν εκφράζουν τα βαθιά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και φίλους του.

Κοινωνία ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ

17

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

7 ΑΠΡΙΛΗ

Ιωάννα Καρδάρα

Δεκάδες ασθενείς εκτός Εντατικής και ένας ψεύτης πρωθυπουργός

Αγώνας για να ζήσει ο λαός!

▸ Την Τετάρτη υπήρχαν 113 διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ στην Αττική

Σ

το «κόκκινο» παραμένουν τα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα, με τα κρούσματα να βρίσκονται διαρκώς σε υψηλά νούμερα, τους διασωληνωμένους την Πέμπτη να φτάνουν τους 776 ενώ ο αριθμός των διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ στην Αττική κινείται καθημερινά γύρω στους 100. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στην δραματική και ασφυκτική κατάσταση που βιώνει το ΕΣΥ. Σε συνέντευξή του την Τετάρτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε μεταξύ άλλων ότι «υπάρχει πράγματι μία αναμονή μικρή, όχι από συμπολίτες μας οι οποίοι δεν μπορούν να διασωληνωθούν.

ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΙ

Όπως είπατε από διασωληνωμένους συμπολίτες μας οι οποίοι δεν είναι αυτή τη στιγμή σε ΜΕΘ». Την ίδια στιγμή, σύμφωνα και με την ΟΕΝΓΕ, στην επίσημη λίστα αναμονής για διακομιδή σε ΜΕΘ υπήρχαν στα νοσοκομεία της Αττικής και των γύρω περιοχών 113 βαρέως πάσχοντες διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ. Οι 82 από αυτούς είναι ασθενείς πάσχοντες από Covid-19, εκ των οποίων οι 37 περιμένουν διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ σε κοινούς θαλάμους και πρόχειρους αναπνευστήρες για χρονικό διάστημα τριών ημερών και πάνω. «Είναι απαράδεκτο ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας να παραπληροφορεί τόσο αδίστακτα τον ελληνικό λαό. Η κυβέρνηση έστω και τώρα πρέπει να αναλογιστεί τις τεράστιες ευθύνες της, να αφήσει τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και να ανταποκριθεί στα αιτήματα που έχει διατυπώσει η ΟΕΝΓΕ εδώ και πολλούς μήνες για άνευ όρων επίταξη των ιδιωτικών θεραπευτηρίων και για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας», αναφέρει η Ομοσπονδία. Πριν από την «εμπόλεμη» κατάσταση του Νοεμβρίου φαίνεται να βρίσκονται και τα νοσοκομεία στην Βόρεια Ελλάδα. Ειδικότερα τα νοσοκομεία της Δυτικής Μακεδονίας ασφυκτιούν, με το «Μαμάτσειο» της Κοζάνης να λειτουργεί εδώ και μέρες εκτός των ορίων του. Στη Θεσσαλονίκη, οι διαθέσιμες κλίνες Covid

παρουσιάζουν πληρότητα έως και 100% με τους υγειονομικούς να επισημαίνουν ότι οι εφημερίες θυμίζουν πλέον αυτές του Νοεμβρίου. Όπως τονίζει η ΟΕΝΓΕ, η 3η ΥΠΕ σχεδιάζει μεταφορά δεκάδων ασθενών Covid από την Κοζάνη σε άλλα νοσοκομεία της Δυτικής Μακεδονίας με εντολή για περίθαλψή τους από γιατρούς άσχετων ειδικοτήτων, με δεδομένο ότι η υποστελέχωση σε όλα τα νοσοκομεία Δυτικής Μακεδονίας είναι τεράστια. Στις διαχρονικές ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό των νοσοκομείων έρχονται να προστεθούν οι διώξεις και οι απολύσεις γιατρών, εν μέσω πανδημίας. Την Τρίτη 6 Απριλίου ο διοικητής του Νοσοκομείου Ιωαννίνων «Γ. Χατζηκώστα» προχώρησε στην απόλυση επικουρικής γαστρεντερολόγου. Πρόκειται για την δεύτερη επιλεκτική, εκδικητική απόλυση επικουρικού γιατρού με παραβίαση της ισχύουσας νομοθετικής ρύθμισης της ίδιας της κυβέρνησης, που προβλέπει παράταση θητείας όλων των επικουρικών γιατρών ως 31/10/21. «Όπως και στην περίπτωση του Κώστα Καταραχιά, έτσι και εδώ η απόλυση ήταν καθαρά εκδικητική γιατί η συνάδελφος “δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις” και διεκδίκησε την επιστημονική της αξιοπρέπεια απαιτώντας την λειτουργία του γαστρεντερολογικού τμήματος και στην συνέχεια απαίτησε την εφαρμογή της νομοθεσίας για άδειες ειδικού σκοπού ως εργαζόμενη μητέρα ανήλικου τέκνου, γονέα μονογονεϊκής οικογένειας», επισημαίνει η ΟΕΝΓΕ.

Κυριάκος Νασόπουλος

Ρυθμοί χελώνας και... AstraZeneca

«Σ

πάμε το φράγμα των 2 εκατομμυρίων εμβολιασμών», δήλωσε διθυραμβικά την Τετάρτη ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας, την ώρα όμως που μέχρι την Πέμπτη μόλις 704.785 πολίτες είχαν πραγματοποιήσει και τη δεύτερη δόση του εμβολίου. Πού να τολμήσει δηλαδή να ξεστομίσει ότι η Ελλάδα είναι μόλις στη 18η θέση μεταξύ των «27» της ΕΕ σε ό,τι αφορά το ποσοστό των εμβολιασμένων. Η συνολική αποτυχία, δε, της ΕΕ αποτυπώνεται μεταξύ άλλων στο ότι μέχρι τις αρχές Απριλίου μόλις πέντε χώρες (Μάλτα, Ιρλανδία, Σουηδία, Φινλανδία και Πορτογαλία) είχαν καταφέρει να εμβολιάσουν το 80% των πολιτών άνω των 80 ετών.

Την ίδια στιγμή, στο επίκεντρο της συζήτησης είναι το εάν πρέπει να συνεχιστούν και πως οι εμβολιασμοί με το εμβόλιο της AstraZeneca. Το μεσημέρι της Παρασκευής ήταν σε εξέλιξη η συνεδρίαση της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, μετά και τις ανακοινώσεις του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων ότι έχουν διαπιστωθεί σπάνιες περιπτώσεις θρόμβων αίματος σε ορισμένους ενήλικες που έλαβαν το συγκεκριμένο εμβόλιο. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός μετέθεσε την απόφαση στις χώρες μέλη της ΕΕ για την χορήγηση του εμβολίου, ενώ όπως όλα δείχνουν η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε πρώτη φάση σε σημαντικές αλλαγές στο εμβολιαστικό πρόγραμ-

μα. Στην Ελλάδα καθημερινά πραγματοποιούνται περίπου 10.000-12.000 εμβολιασμοί με ΑstraZeneca. Μάλιστα μέσα στην εβδομάδα υπήρξε η πληροφορία ότι αρκετοί πολίτες, θορυβημένοι από τα περιστατικά θρομβώσεων, επιχειρούσαν με διάφορους τρόπους να αλλάξουν τα καθορισμένα ραντεβού εμβολιασμού με το εμβόλιο της AstraZeneca (έως και 20%). Πάντως, σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών το ποσοστό συμμετοχής στους εμβολιασμούς ξεπερνάει το 90%. Οι πολίτες και θέλουν και πρέπει να εμβολιαστούν. Εμβόλια δεν υπάρχουν καθώς μαίνεται ένας αδίστακτος πόλεμος δεκάδων δισ. ευρώ μεταξύ χωρών και πολυεθνικών ομίλων…

Σε ημέρα διεκδίκησης και αγώνα, με δεκάδες συγκεντρώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας και άλλες πολύμορφες δράσεις σε δημόσια νοσοκομεία και κέντρα εμβολιασμού όλης της χώρας, μετατράπηκε και φέτος η Παγκόσμια Μέρα Υγείας. Οι υγειονομικοί, με τη στήριξη εργατικών σωματείων, τοπικών συλλογικοτήτων, πολιτικών οργανώσεων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΝΑΡ-νΚΑ κ.α.) και δυνάμεων του ΚΚΕ, ανέδειξαν την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση και ζήτησαν την άμεση ενίσχυση του ΕΣΥ, καθώς και την άνευ όρων επίταξη των ιδιωτικών μονάδων υγείας. Ιδιαίτερα μαχητική ήταν η απογευματινή συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Υγείας μετά από κάλεσμα της ΟΕΝΓΕ, η οποία ξεκίνησε με την ομιλία του απολυμένου προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων στον «Άγιο Σάββα» Κ. Καταραχιά. Στο Παλατάκι Χαϊδαρίου στη συγκέντρωση που κάλεσαν σε συντονισμό τα σωματεία εργαζομένων στα νοσοκομεία «Αττικό», «Δρομοκαΐτειο» και ΨΝΑ συμμετείχαν περίπου 100-120 άτομα, ενώ το «παρών» έδωσε και η Αριστερή Κίνηση Περιστερίου.

Στο Λαϊκό έγινε μαζική συγκέντρωση από το σωματείο του νοσοκομείου, ενώ κάλεσμα είχαν απευθύνει και εκπαιδευτικά σωματεία. Στη Νέα Ιωνία έγινε συγκέντρωση στο Νοσοκομείο «Αγία Όλγα», όπου συμμετείχαν μεταξύ άλλων ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ «Γ. Σεφέρης», η Δ’ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής, η Εργατική Λέσχη Νέας Ιωνίας και η δημοτική κίνηση Εκτός Σχεδίου. Στον Ευαγγελισμό έγινε συγκέντρωση που κάλεσε το σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου καθώς και άλλα σωματεία, ενώ το «παρών» έδωσε και η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα. Στη συγκέντρωση παρέστη και ο ΓΓ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας. Στη συγκέντρωση στο Ασκληπιείο Βούλας που διοργάνωσε το σωματείο συμμετείχε η Λέσχη «Αμπάριζα», ενώ στα Πατήσια έγινε συγκέντρωση έξω από το Εμβολιαστικό Κέντρο μετά από κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Πατησίων για Υγεία-Εργασία-Ελευθερία και τη στήριξη του Συλλόγου Εκπαιδευτικών «Αριστοτέλης».

18

Τ

α «εν οίκω μη εν Δήμω» αποφάσισε η κυβέρνηση με το αντιδραστικό, αντιδημοκρατικό και καλπονοθευτικό νομοσχέδιο αλλαγής του εκλογικού συστήματος σε περιφέρειες και δήμους εν μέσω πανδημίας, σε συνθήκες εγκλεισμού, περιορισμού και καταστολής για όλη την κοινωνία. Από την πλευρά της ισχυρίζεται ότι είναι αναγκαίες αλλαγές στο όνομα της εύρυθμης λειτουργίας και της κυβερνησιμότητας. Η μέχρι τώρα λειτουργία των συμβουλίων τη διαψεύδει. Κατά πρώτον, με όλο το θεσμικό πλαίσιο (Καλλικράτης, Κλεισθένης, τροποποιήσεις Θεοδωρικάκου) ήταν ήδη εξασφαλισμένο τα πιο κομβικά θέματα να αποφασίζονται στις επιτροπές που ελέγχονται από την κάθε δημοτική-περιφερειακή αρχή. Έτσι, οι χαλκευμένες πλειοψηφίες συνεχίζουν να δίνουν τις ποθητές-χαλκευμένες αποφάσεις. Κατά δεύτερον, όλες οι παρατάξεις οι οποίες συνδέονται με τα συστημικά κόμματα, παρά τις δήθεν αντιπαραθέσεις τους, συναινούν και συναποφασίζουν σαν «μια καλή οικογένεια» για την υλοποίηση της κεντρικής πολιτικής, των επαίσχυντων μνημονιακών δεσμεύσεων και των κατευθύνσεων της ΕΕ. Έτσι, το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας κάνει απαγορευτική κάθε διαφορετική, αυτοτελή επιλογή του «τι, πώς, πού, με τι και για ποιον» ασκώ πολιτική αλλά γκρεμίζει και κάθε αυταπάτη περί «τοπικής αυτοδιοίκησης». Τι, λοιπόν, πραγματικά επιδιώκει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο Βορίδη; Από τη μία, να θωρακίσει, να στεγανοποιήσει περαιτέρω περιφερειακά/δημοτικά συμβούλια σε πιο συντηρητική, αυταρχική συγκεντρωτική, αντιδημοκρατική κατεύθυνση, ώστε να γίνουν πιο ευέλικτα και να συνεχίσουν να υλοποιούν ανεμπόδιστα ως το μακρύ, σιδερένιο χέρι του κεντρικού επιτελικού κράτους, τη δολοφονική πολιτική της: Επιχειρήσεις ΑΕ, χωρίς χρηματοδότηση και υπό την ασφυκτική επιτροπεία των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, οι οποίες θα παραδίδουν υπηρεσίες, κοινωνικές παροχές,

ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ

Κοινωνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

ΤΟΠΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Νίκη Πολυζώη*

«Τσεκουράτες» αντιδραστικές τομές

σε περιφέρειες και δήμους ▸ Πλήρης κατάργηση αντιπροσώπευσης κοινωνικών-πολιτικών τάσεων

δημόσιους χώρους ως «εμπόρευμα» στους ιδιώτες «επενδυτές» και στα επιχειρηματικά συμφέροντα, μακριά από κάθε λογική λαϊκής συμμετοχής και κάλυψης των κοινωνικών αναγκών. Και από την άλλη, να βγάλει από τη μέση τις ενοχλητικές και επικίνδυνες αντιπολιτευτικές φωνές που δυναμώνουν τις λαϊκές αντιδράσεις και αντιστάσεις, κλονίζουν την εξουσία της και ανατρέπουν τα σχέδιά της. Αυτές οι επικίνδυνες φωνές είναι οι δικές μας φωνές, των αριστερών ριζοσπαστικών αντικαπιταλιστικών κινήσεων, που εκπροσωπούμε μέσα στα συμβούλια τις τοπικές κοινωνίες, τους «απέξω», τις ανάγκες και διεκδικήσεις των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, που αποκαλύπτουμε και δημοσιοποιούμε τα «εν οίκω» στους «εν Δήμω»,

δίνοντάς τους τη δυνατότητα να έχουν λόγο, να πληροφορούνται, να ακούγονται και να παρεμβαίνουν. Εμείς είμαστε στα συμβούλια, όχι για να συναποφασίσουμε και να συνδιαχειριστούμε, να βελτιώσουμε και να ωραιοποιήσουμε την εξαθλίωση μας, να συνδιαλλαγούμε με τα ιδιωτικά-επιχειρηματικά συμφέροντα αλλά για να ορθώσουμε αναχώματα στη δολοφονική πολιτική της κυβέρνησης, να ανοίξουμε κινηματικούς δρόμους ανατροπής του ίδιου του συστήματος που εκπροσωπεί. Το νομοσχέδιο Βορίδη καταργεί κάθε έννοια αντιπροσωπευτικότητας των κοινωνικών και πολιτικών τάσεων, εισάγει μεγάλα εμπόδια για κάθε διαφορετική φωνή και παρέμβαση, διευκολύνει τον αποκλεισμό συνδυασμών, κυρίως των μικρών και ανεξάρτητών, αυτών που στηρί-

ζονται μόνο στις δικές τους δυνάμεις και δεν έχουν καμία οικονομική ή κομματική βοήθεια και δίνει υπερεξουσίες στις περιφερειακές/δημοτικές αρχές. Εξαϋλώνεται πλέον κάθε ψήγμα της κατ’ επίφαση απλής αναλογικής των τελευταίων διοικητικών εκλογών και καταρρέει το αφήγημα περί δημοκρατικών θεσμών αφού προβλέπει το όριο-κόφτη του 3% για την εκλογή των παρατάξεων στα συμβούλια, τη μείωση του αριθμού των συμβούλων, το «δώρο» 60% των συμβούλων σε όποια παράταξη είτε πάρει το 43% από την πρώτη Κυριακή, είτε βγει πρώτη στον δεύτερο γύρο. Η καλπονοθεία των βουλευτικών εκλογών μεταφέρεται σε δήμους και περιφέρειες. Επαναφορά της πενταετούς θητείας των συμβουλίων, αύξηση των παραβόλων, υποχρεωτικότητα για μεγάλο αριθμό υποψηφίων στο ψηφοδέλτιο. Ως Αριστερή Παρέμβαση στη Στερεά, μαζί με άλλες 11 περιφερειακές και 28 δημοτικές αριστερές ριζοσπαστικές αντικαπιταλιστικές με κοινή μας ανακοίνωση, λέμε «όχι» στο αντιδημοκρατικό «τσεκούρι» Βορίδη στις τοπικές εκλογές και θα εντείνουμε τη δράση μας ενάντιά του. Συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τα λαϊκά συμφέροντα μέσα και έξω από τα συμβούλια. Ο αγώνας για πραγματική τοπική αυτοδιοίκηση περνά μέσα από τον αγώνα για διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας με πραγματική αυτοδιεύθυνση στους χώρους που εργαζόμαστε και ζούμε. * περιφερειακή σύμβουλος με την Αριστερή Παρέμβαση στη Στερεά

Έφη Καραχάλιου

Άλλο ένα «έγκλημα πάθους» στη Μακρινίτσα;

Τ

ο άκουσμα της διπλής δολοφονίας μιας νεαρής γυναίκας, της Κωνσταντίνας, καθώς και του αδερφού της από τον πρώην σύζυγό της συγκλόνισε για άλλη μια φορά την ελληνική κοινωνία. Τα Μέσα πρόφτασαν να δημιουργήσουν το δικό τους «δικαστήριο», σπεύδοντας πάντα να δικαιολογήσουν τον θύτη ως «ψυχολογικά ασταθή» και το ίδιο το γεγονός ως ένα στυγνό «φονικό». Έτσι, για άλλη μια φορά αποσιωπάται ο όρος της γυναικοκτονίας και το ζήτημα αποπροσανατολίζεται από τον πολιτικό του πυρήνα, που δεν είναι άλλος από τη (φυσική πια) εξόντωση των θηλυκοτήτων στα πλαίσια της πατριαρχίας. Παράλληλα στιγματίζονται τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας ως θύτες και παρερμηνεύεται η κατ’ εξοχήν κακοποιητική συμπεριφορά που φαίνεται να είχε ο γυναικοκτόνος.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Κωνσταντίνα είχε ζητήσει περιοριστικά μέτρα εναντίον του πρώην συζύγου της και ενώ καλέστηκε για διευκρινίσεις, αφέθηκε ελεύθερος. Το κράτος «στρέφει το βλέμμα» μακριά από τις περιπτώσεις έμφυλης βίας, είτε εθελοτυφλώντας είτε μη χρηματοδοτώντας σχετικές δομές υποστήριξης των θυμάτων. Το ίδιο το περιστατικό είναι ένα ακόμη τραγικό παράδειγμα της λανθασμένης οπτικής που έρχεται να επικυρώσει η αλλαγή του οικογενειακού δικαίου με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Στο άρθρο 13 προβλέπει ότι ο αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας ενός γονέα με το τέκνο του είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθε-

ρίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Όμως για να επέλθει μια καταδικαστική απόφαση, πρέπει να προηγηθούν χρόνιες δικαστικές διαμάχες και στο ενδιάμεσο το Το κράτος τέκνο ενδέχεται να βρίσκεται στα χέρια ενός πιθανά επι«στρέφει το βλέμμα» κίνδυνου ενήλικα και τα θύμακριά από ματα να ζουν με αισθήματα ανασφάλειας. τις περιπτώσεις Ένα είναι ξεκάθαρο: Η έμφυλης βίας Κωνσταντίνα είναι άλλη μια δολοφονημένη του καπιταλισμού και της πατριαρχίας, μαζί με την Ελένη Τοπαλούδη, τον Ζακ Κωστόπουλο, τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και τόσα ακόμα.

Πολιτική Μαρία Μπικάκη

19

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Ανατρεπτικός αγώνας για το δημοκρατικό ζήτημα ▸ Ανάγκη μια ανοικτή μαζική κίνηση για τις ελευθερίες της εποχής μας

Α

πό όλους τους πόρους του συστήματος αναβλύζει ο αυταρχισμός, οι αντιδημοκρατικοί περιορισμοί, η καταστολή. Επί μήνες η κυβέρνηση της ΝΔ επιδεικνύει πυγμή για το πέρασμα της δολοφονικής πολιτικής της. Δεν πρόκειται, όμως, για εκτροπή που θα διορθωθεί με μια άλλη κυβερνητική διαχείριση, δεν είναι «κατάσταση εξαίρεσης», δεν είναι απλά περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, δεν είναι ακρότητες της ΝΔ στη χώρα μας. Ο καπιταλισμός στη σύγχρονη εξέλιξή του, για να πετύχει τις αναδιαρθρώσεις των αντεργατικών τομών σε όλα τα επίπεδα του κράτους, της οικονομίας, της κοινωνίας, χρειάζεται ένα πολιτικό σύστημα με ενισχυμένες τις μεθόδους επιβολής, έναντι των μεθόδων ενσωμάτωσης. Γι’ αυτό στη Γαλλία του Μακρόν αντιμετωπίστηκαν τα «Κίτρινα Γιλέκα» με πλαστικές σφαίρες και ποινικοποιήθηκε η φωτογράφηση ή βιντεοσκόπηση αστυνομικών από πολίτες, ακολουθώντας την ισπανική νομοθεσία. Στην Ελλάδα, η περιστολή ελευθεριών με τα διατάγματα απαγόρευσης των συναθροίσεων από τον αρχηγό της ΕΛΑΣ συμπλήρωσε τα προεδρικά διαγγέλματα Μητσοτάκη για απαγορεύσεις κυκλοφορίας. Με πρόσχημα την πανδημία επιβάλλεται ένα καθεστώς οργουελιανών ελέγχων επιτήρησης και παρακολουθήσεων, οικονομικής τρομοκρατίας προστίμων, διώξεων. Την ίδια ώρα επιταχύνονται νομοθετικές ρυθμίσεις και εφαρμόζονται πολιτικές ευνοϊκές για το κεφάλαιο και καταστροφικές για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι δυνάμεις καταστολής υπερδιογκώνονται. Η δικαστική εξουσία επιστρατεύεται για να συμπληρώσει τη βία των δυνάμεων καταστολής. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ φροντίζουν για τη μαζική αποχαύνωση, αν και χωρίς μεγάλη επιτυχία τελευταία. Οι μαζικές κινητοποιήσεις στις 13-14 Μάρτη επέβαλαν μια μερική «αναστολή» στην αστυνομική βία. Ο βασιλιάς εμφανίζεται γυμνός, η αστική δημοκρατία αποκαλύπτεται παραστατικά ως η δικτατορία της άρχουσας τάξης. Ο νόμος απαγόρευσης διαδηλώσεων πέρασε και εφαρμόζεται. Μεθοδικά περιστέλλεται και η επίφαση θεσμών αντιπροσώπευσης. Το νομοσχέδιο Βορίδη για το εκλογικό σύστημα σε δήμους-περιφέρειες στοχεύει ευθέως στον αποκλεισμό ενοχλητικών φωνών από τα συμβούλια με το όριο του 3%, που αυξάνεται με τη μείωση του αριθμού των συμβούλων, ενώ δίνεται το 60% των εδρών στην παράταξη περιφερειάρχη-

δημάρχου. Ακόμα και το κοινοβούλιο παρακάμπτεται με τα Π.Δ. της προθύμου προέδρου της «δημοκρατίας» και τις Κ.Υ.Α. ή χρησιμοποιείται για τις εκ των υστέρων εγκρίσεις τους. Η κρατική τρομοκρατία, ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η αστυνομοκρατία και η καταστολή αποτελούν πλέον μόνιμα χαρακτηριστικά της λειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος. Η προκλητική επίδειξη ισχύος των «οργάνων της τάξης» σε πλατείες, πάρκα και δρόμους, ο πειθαναγκασμός και το σπάσιμο χεριού 13χρονου αγοριού, συμπληρώνουν τις επιθέσεις με αύρες και χημικά σε διαδηλωτές, τις προσαγωγές, τις απαγωγές, τις απαγορεύσεις επικοινωνίας συλληφθέντων με δικηγόρους, τις κακοποιήσεις, τους ξυλοδαρμούς. Οι παρακολουθήσεις οργανώσεων, η λογοκρισία του διαδικτύου, η αγορά σύγχρονων συστημάτων τηλεφωνικών-διαδικτυακών παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ, η παρουσία των ασφαλιτών με πολιτικά σε δράσεις, συμπληρώνουν τις χιλιάδες νέες προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας, τις φορητές κάμερες αστυνομικών σε διαδηλώσεις, τη χρηματοδότηση για νέα περιπολικά και εξοπλισμό, την πανεπιστημιακή αστυνομία. Ο εγκλεισμός-γκετοποίηση-απαγόρευση εξόδου των προσφύγων και η στέρηση πρόσβασης τους στο δικαίωμα ασύλου που έχει συρρικνωθεί, πάει μαζί με τη στέρηση δικαιωμάτων και των μη επώνυμων κρατουμένων. Η στοχοποίηση της νεολαίας ως άμυαλης, η ενοχοποίηση των διαδηλωτών ως επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία και ο χαρακτηρισμός όσων αντιστέκονται ως δημόσιο κίνδυνο, αποτελούν πινελιές

στο ίδιο μοτίβο του σύγχρονου καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού. Είναι πλευρές του σύγχρονου δημοκρατικού προβλήματος και, τελικά, της έλλειψης πραγματικής δημοκρατίας, που ακόμα και με τους αστικούς συνταγματικούς όρους, συρρικνώνεται και καταπατείται. Η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και η διεκδίκηση των λαϊκών ελευθεριών, αποτελούν υπόθεση του εργατικού, νεολαιίστικου και λαϊκού κινήματος, κάθε αγωνιστικής συλλογικότητας και κάθε αγωνίστριας και αγωνιστή. Είναι αναγκαίο συστατικό της δράσης της κομμουνιστικής αριστεράς στο σήμερα, με πλήρη γνώση ότι το βασίλειο της ελευθερίας και η πλέρια και ουσιαστική δημοκρατία μπορούν να κατακτηθούν μόνο όταν πάψει και η εκμετάλλευση. Αποτελούν πλευρά των αντικαπιταλιστικών στόχων που συνδέονται με την προοπτική του

Το δημοκρατικό ζήτημα μπορεί να συνενώσει ευρύτερες ανένταχτες δυνάμεις που εξεγείρονται με την οπισθοδρόμηση στις λαϊκές ελευθερίες

μέλλοντός μας και δεν παραμένουν στην αναμονή για τη μηχανιστική εκπλήρωση τους στο επέκεινα της λαϊκής εξουσίας. Η πάλη για το δημοκρατικό ζήτημα, ως αδιαίρετη πλευρά της ταξικής πάλης, δεν αποτελεί μόνο υποχρέωση των οργανωμένων δυνάμεων της κομμουνιστικής αριστεράς. Μπορεί με την αυτοτέλεια της να συνενώσει ευρύτερες ανένταχτες δυνάμεις που εξεγείρονται και ασφυκτιούν με την οπισθοδρόμηση στις λαϊκές ελευθερίες. Συνεγείρει όσους ευαισθητοποιούνται ακόμα και για «έναν άνθρωπο που τον ‘μποδίζουν να βαδίσει, ένα άνθρωπο που τον αλυσοδένουνε», πόσο μάλλον όταν σήμερα είναι η λαϊκή πλειονότητα που «αλυσοδένεται». Η πάλη αυτή, όμως, δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα, αν εγκλωβίζεται σε λογικές πανδημοκρατικών μετώπων, κλείνοντας τα μάτια στη συναίνεση και πειθάρχηση του ΣΥΡΙΖΑ στα αντιδημοκρατικά μέτρα της κυβέρνησης, αρκούμενος στην επικοινωνιακή καταγγελία κάποιων ακραίων πλευρών. Δεν μπορεί να διακατέχεται από αμνησία ή να δίνει άφεση αμαρτιών για τις ευθύνες του ως κυβέρνηση στη διατήρηση του παρακράτους στους μηχανισμούς καταστολής, στο κτύπημα των κινητοποιήσεων, τις διώξεις αγωνιστών, το ιδιώνυμο για την παρεμπόδιση πλειστηριασμών, τον νέο ποινικό κώδικα και τόσα άλλα. Πόσο μάλλον δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι σε σχέδια στήριξής του για επαναφορά του στην κυβέρνηση. Μια πρωτοβουλία για το δημοκρατικό ζήτημα απαιτείται να βάλει στην προμετωπίδα της το ασυμβίβαστο με κάθε αντιδημοκρατικό μέτρο και περιορισμό στις λαϊκές ελευθερίες, με κάθε φασιστική, ρατσιστική, ακροδεξιά καλυμμένη ή απροκάλυπτη αντίληψη και πρακτική, να θέσει επί τάπητος όλη τη βεντάλια της καταπάτησης δικαιωμάτων για ντόπιους και για πρόσφυγες, την περιστολή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, να βάλει στο στόχαστρο την εργοδοτική, κρατική, κυβερνητική, ευρωενωσιακή τρομοκρατία. Να διεκδικεί, να απαιτεί, να συγκρούεται με την υπάρχουσα βαρβαρότητα και τους φορείς της, να υπερασπίζεται κάθε άνθρωπο που στερείται ελευθερίας, υφίσταται διακρίσεις και καταπάτηση δικαιωμάτων. Για αυτό χρειάζεται μια μαζική ανοικτή κίνηση αγωνιστών-στριών, που θα συμβάλει στην ανάδειξη των προβλημάτων, σε κινηματικές πρωτοβουλίες και τον συντονισμό των σχετικών δράσεων και σε ένα κίνημα στο μπόι των αναγκών για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες της εποχής μας.

20

Η

συζήτηση για τα θέματα της παιδείας και ειδικά του πανεπιστημίου έχει ανοίξει για τα καλά στην κοινωνία, όπως συμβαίνει κάθε φορά που η εκάστοτε κυβέρνηση προωθεί την ατζέντα της για τον πολύ ευαίσθητο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Παράλληλα, εμφανίζονται οι μαζικές αντιδράσεις των φοιτητικών συλλόγων σε κάθε πόλη, οι πορείες των χιλιάδων φοιτητών, η ανατρεπτική αμφισβήτηση των νέων, που αγωνίζονται να ανατρέψουν την εκπαιδευτική πολιτική και αναζητούν μια άλλη πρόταση. Διαμορφώνεται μια κατάσταση που οι κομμουνιστικές οργανώσεις οφείλουν να αξιοποιήσουν για να βαθύνουν την παρέμβασή τους, να αναδείξουν τη στρατηγική τους θέση για το νευραλγικό χώρο της παιδείας και να δώσουν απαντήσεις στο πιο πρωτοπόρο δυναμικό που αναζητά τρόπο ώστε τα πράγματα να πάνε αλλιώς. Η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση προσπαθεί να συμβάλει σε αυτόν τον διάλογο μέσω της θεωρητικής έκδοσης που δημοσιοποίησε το Κεντρικό Συμβούλιο με τίτλο: «Το σύγχρονο πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του κεφαλαίου και η μάχη για την παιδεία των αναγκών μας!». Η έκδοση χωρίζεται σε δύο μέρη όπως μπορεί να εννοηθεί και από τον τίτλο. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται οι βασικές θέσεις για το σύγχρονο πανεπιστήμιο, οι βασικές τάσεις που διακρίνουμε ότι διαμορφώνονται. Το κείμενο φιλοδοξεί να απαντήσει σε σημαντικά πολιτικά ερωτήματα όλης της ευρύτερης περιόδου. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο είναι ένα πανεπιστήμιο υποταγμένο στις ανάγκες του κέρδους και της αγοράς, με γνώσεις κατατεμαχισμένες, υποβαθμισμένες και ευέλικτες προσαρμοσμένες στις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς, με έρευνα και «καινοτομία» για τις ανάγκες του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων (ως προς το περιεχόμενό της, τους τρόπους αξιοποίησης, επιλογής και διάδοσής της), πολύ πιο βαθιά ταξικό και στην πρόσβασή σε αυτό και κατά την διάρκεια των σπουδών, πολύ βαθιά αυταρχικό, ακριβώς γιατί αυτό «απαιτεί» η επιχειρηματική λειτουργία του». Δίνει τη μάχη να αποκαλυφθεί ότι οι σαρωτικές αλλαγές που προωθούνται δεν είναι παραξενιά μιας υπουργού ούτε μιας ακραία νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης, αλλά αποτελούν πάγιες κατευθύνσεις του κεφαλαίου και των μηχανισμών του. Η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ, ο ΣΕΒ στην Ελλάδα, όλες οι κυβερνήσεις επιδιώκουν τον ίδιο στόχο. Αυτό δεν μας προκαλεί εντύπωση! Οι αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση συνδέονται με τις αναδιαρθρώσεις στην εργασία και τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται στο καπιταλιστικό σύστημα. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός αντιστοιχεί στην πραγματική και καθολική υπαγωγή της εκπαίδευσης και της επιστήμης στο κεφάλαιο. Χαρακτηρίζεται από την πιο άμεση και απροκάλυπτη παρέμβαση του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών-αγοραίων κριτηρίων στα εκπαιδευτικά-ερευνητικά πράγματα, τη ραγδαία αντικειμενοποίηση της

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Νεολαία

Λένα Μπιλάλη | φοιτήτρια, μέλος της νΚΑ Με μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία, η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση συμβάλλει στο ανερχόμενο φοιτητικό κίνημα και στην πολιτική και θεωρητική συζήτηση που έχει πυροδοτηθεί. Το Κεντρικό Συμβούλιο προχώρησε σε θεωρητική έκδοση με τίτλο «Το σύγχρονο πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του κεφαλαίου και η μάχη για την παιδεία των αναγκών μας!», την οποία παρουσιάζει σήμερα το Πριν. Αποτελεί το πρώτο βήμα ενός διαλόγου, που θέλουμε να ανοίξει, για την έκδοση και τα θέματα που θέτει.

Θεωρητική έκδοση της νΚΑ ουσιαστικό εφόδιο για την αντεπίθεση του φοιτητικού κινήματος

πνευματικής εργασίας και την αλλαγή σύγχρονος καπιταλισμός επιχειρεί να εξασφατου ρόλου της με την προλεταριοποίησή λίσει την κινητοποίηση υπέρ της παραγωγής της, την αναμόρφωση των εκπαιδευτικέρδους όλων των διανοητικών-κοινωνικών κών βαθμίδων και την αλλαγή του ίδιου δεξιοτήτων των εργαζομένων, όπως η φανταώσης. Το του χαρακτήρα της γνώσης. δημ σία, η δημιουργικότητα, το καινοτόμο μαζικό πανεπιστήμιο, όπως πνεύμ η “συναισθηματική νοηπνεύμα, ατο ξέραμε, σταδιακά καμο μοσύνη”, η ικανότητα συνερη ταργείται και στη θέση Διαμορφώνεται γ γασίας και επικοινωνίας. του αναδύεται το «επιΗ χειρωνακτική εργασία μια παιδεία για χειρηματικό πανεπιεκτοπίζεται από βιομηλίγους και ταξικά στήμιο» — όπως συχνά χανικούς κυρίως κλάδους αποκαλούμε το πανεπαραγωγής και μεταφέεκλεκτούς με όλη πιστήμιο της νέας επορεται σε άλλους (εστίαση, τη σημασία χής του καπιταλισμού. τουρισμός κ.λπ.) ή σε χώρες ε Όπως αναφέρουμε της λέξης! χαμηλού εργατικού κόστους, χα κή και στην Προγραμματική ενώ η πνευματική εργασία καα την Διακήρυξη του ΝΑΡ για τατεμαχίζεται, τείνει στην “αποειτατεμαχ Κομμουνιστική Απελευθέρωση: δίκευση”, οδηγώντας σε ένα είδος “ψηφιΣτον σημερινό καπιταλισμό «μεταβάλλεται ακού τεϊλορισμού” και τελικά υποκαθίσταται ριζικά η οργάνωση της εργασίας. Στο στάδιο από τη μηχανή». του ιμπεριαλισμού κυριαρχούσε ο τεϊλορισμός-φορντισμός, η αλυσίδα παραγωγής και Το σύγχρονο επιχειρηματικό η τάση αποειδίκευσης μεγάλων τμημάτων της πανεπιστήμιο και οι ρόλοι του χειρωνακτικά κυρίως εργαζόμενης εργατικής τάξης. Τις τελευταίες δεκαετίες αυτές οι μορφές έχουν αντικατασταθεί από άλλες πιο σύγχροΤο σύγχρονο πανεπιστήμιο που θένες, που υποτάσσουν συνολικά τον άνθρωπο. Ο λουν να φτιάξουν είναι εχθρικό προς

τα παιδιά των πιο φτωχών και λαϊκών οικογενειών. Ακριβώς γιατί, είναι επιχειρηματικό με διπλή έννοια, «εσωτερικά» και «εξωτερικά». Εξωτερικά με την έννοια ότι πρέπει να λειτουργεί «ανταποδοτικά». Με όπλο τη μειωμένη χρηματοδότηση και την αξιολόγηση, επιβάλλεται η προσφυγή και η υποταγή στις επιχειρήσεις. «Εσωτερικά» με την έννοια ότι το ίδιο πρέπει να λειτουργεί σαν επιχείρηση, με βάση ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ό,τι δημιουργεί κόστος πρέπει να μειώνεται και κόστος είναι οι φοιτητές , οι προπτυχιακές σπουδές και η μέριμνα. Ό,τι φέρνει «έσοδο» πρέπει να αυξάνεται και να προστατεύεται. Το σύγχρονο πανεπιστήμιο έχει τρεις ρόλους. ● Έναν άμεσα οικονομικό ρόλο. Συνδέεται κατά βάση με δραστηριότητες που μπορούν άμεσα να ενταχθούν στη σφαίρα της αξιοποίησης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου — δηλ. στη «σφαίρα του επιχειρείν». Τέτοιος τομέας είναι κυρίως η έρευνα, τόσο στις θετικές επιστήμες όσο και στις οικονομικές ή ανθρωπιστικές σπουδές, με ό,τι την συνοδεύει (κατοχύρωση πατεντών, χρηματοδοτήσεις και προγράμματα, δημιουργία επιχειρήσεων από ΑΕΙ ή κοινών επιχειρήσεων από ΑΕΙ-εταιρείες κ.λπ). Με αυτόν τον τρόπο, η έρευνα «βιομηχανοποιείται», καλλιεργείται μαζικά και υπάγεται στις ανάγκες του κεφαλαίου άρα και στη στρατηγική του. Τέτοιο επίσης στοιχείο είναι η οικονομική διαχείριση-διοίκηση των φτωχά –λόγω λιτότητας– χρηματοδοτούμενων πανεπιστημίων με όρους ιδιωτικοοικονομικούς-επιχειρηματικούς, οι οποίοι τείνουν να εξαφανίσουν κάθε εναπομείναν κοινωνικό στοιχείο και να αναδιατάξουν τμήματα, τομείς και δράσεις με κριτήριο τον προσπορισμό κονδυλίων (από ευρωπαϊκές ή ιδιωτικές πηγές). Είναι αυτονόητο ότι στον άμεσα οικονομικό ρόλο είναι ξεκάθαρα δεσπόζον το στίγμα της επιχειρηματικότητας. ● Ο κοινωνικός/κατανεμητικός της ρόλος του πανεπιστήμιου συνδέεται με τη δι-

Νεολαία αμόρφωση του εμπορεύματος εργατική δύναμη, με τη διαμόρφωση, δηλαδή, τόσο των εργασιακών του ικανοτήτων (που αυτές θα μπουν στην υπηρεσία του κεφαλαίου) όσο και της εργασιακής νοοτροπίας. Στο πλαίσιο αυτό εκδηλώνονται λοιπόν δύο αλληλένδετες τάσεις που αφορούν άμεσα την εκπαίδευση: από τη μια, η «παραγωγή» (από τα ιδιωτικά ΑΕΙ, τα «αποστειρωμένα» δημόσια ΑΕΙ, τα μεταπτυχιακά κ.λπ.) μιας μικρής φέτας εργαζομένων με πολλαπλές ικανότητες και σύνθετη σχέση με τα νέα μέσα και από την άλλη, η «παραγωγή» μιας μεγάλης μάζας εργαζομένων με συγκεκριμένες και τυποποιούμενες δεξιότητες (όχι πλούσιες εργασιακές ικανότητες) και με ικανότητα να τις αναπροσαρμόζουν γρήγορα ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς. Με δεξιότητες που αξιοποιούνται στο πλαίσιο μιας εργασίας ψηφιακού τεϊλορισμού — δηλ. στο πλαίσιο της πραγματικής υπαγωγής της διανοητικής εργασίας στο κεφάλαιο. Μια παιδεία για λίγους και ταξικά εκλεκτούς με όλη τη σημασία της λέξης! ● Ο πολιτικός και ιδεολογικός ρόλος, συνδέεται τόσο με τον εμποτισμό της συνείδησης συνολικά των φοιτητών και μελλοντικών εργαζομένων με τις «κατάλληλες» για το σύστημα αξίες και πολιτικές απόψεις και την απαιτούμενη από το σύστημα εργασιακή κουλτούρα και «ευελιξία», όσο και με την παραγωγή εκείνου του ειδικού εργατικού δυναμικού και με εκείνες τις απόψεις και στάση ζωής που θα στελεχώσει τομείς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με αποδοτικό, πολιτικά και οικονομικά, τρόπο — κι όλα αυτά όχι γενικά αλλά με τον συγκεκριμένο τρόπο που εμφανίζονται σήμερα. Ο πολιτικός και ιδεολογικός ρόλος του πανεπιστήμιου αποτελεί τεράστιας σημασίας ζήτημα για τη διαμόρφωση της συνείδησης, της πορείας και της στάσης ζωής του νέου επιστήμονα. Δεν είναι εξωτερικός, διαπερνά το περιεχόμενο των σπουδών. Γι’ αυτό δεν μπορεί να υπάρξει σύγχρονο κομμουνιστικό/απελευθερωτικό ρεύμα στη νέα γενιά χωρίς διαρκή και βαθιά κριτική στον ιδεολογικό ρόλο του πανεπιστήμιου, στον περιορισμένο αστικό χαρακτήρα της γνώσης, με κατάκτηση του αντικειμενικού πυρήνα της για την ανάπτυξη μιας επιστήμης, πολιτικής και ιδεολογίας στο πλευρό και για τους σκοπούς της εργατικής τάξης και μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, διακρίσεις και εξουσία. Η αυταρχική θωράκιση του πανεπιστημίου, η δημιουργία σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας και πειθαρχικού μέσα στις σχολές, πάει χέρι χέρι με τις παραπάνω αλλαγές. Το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, η ανάγκη για σαρωτική αλλαγή, έχει σαν προϋπόθεση την κατάργηση του μαζικού φοιτητικού κινήματος, την καταστολή της νεολαίας που αγωνίζεται. Αυτό είναι το σύγχρονο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, γι’ αυτό παλεύουμε για την ανατροπή του!

Ο αγώνας για μια απελευθερωτική παιδεία και η μάχη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση Η πάλη για την παιδεία των αναγκών μας απαιτεί ένα καθορισμένο πλαίσιο πάλης που θα έρχεται σε ρήξη με την αστική στρατηγική και θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα της πληττόμενης πλειοψηφίας. Το πλαίσιο αυτό βασίζεται σε στρατηγικές θέσεις που αντιμετωπίζουν την παιδεία και τη μόρφωση σαν διαδικασίες που αντανακλούν τις κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις. Τε-

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και εξουσίας. Αυτή μας η επιδίωξη δεν είναι μια «ευγενική» πλην ουτοπική «διακήρυξη» για το μέλλον. Δεν είναι ένα «όραμα» αλλά ένας οδηγός για δράση στο σήμερα! Γιατί μόνο αν κανείς «ονειρεύεται» τον κόσμο αλλιώς μπορεί να απαντήσει στα επιχειρήματα ενός πολύ πιο ισχυρού αντίπαλου, μπορεί να τον αλλάξει, παλεύοντας στο σήμερα με το βλέμμα στραμμένο στο αύριο! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία θα παίξουν πρωταγωνιστικό στη μάχη της παιδείας. Βέβαια, η

Αγώνας για να κυριαρχούν οι ανάγκες της κοινωνικής πλειονότητας στο τι, πώς, με ποιον τρόπο και για ποιο σκοπό μαθαίνουμε καθώς και στο τι, πώς, για ποιο σκοπό και με ποιον τρόπο παράγουμε

λικά, η μάχη για την παιδεία των αναγκών μας είναι μάχη για μια άλλη κοινωνία απελευθερωμένη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και κάθε καταπίεσης. Ο αγώνας φέρνει στο προσκήνιο τις διεκδικήσεις για να κυριαρχούν οι ανάγκες της κοινωνικής πλειονότητας στο τι, πώς, με ποιο τρόπο και για ποιο σκοπό μαθαίνουμε καθώς και στο τι, πώς, για ποιο σκοπό και με ποιο τρόπο παράγουμε. Διεκδικούμε ο απελευθερωμένος άνθρωπος και η δημιουργική αυτοανάπτυξή του να γίνουν σκοπός του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων και δραστηριοτήτων από καύσιμη ύλη της, με ελευθερία και αξιοβίωτη-δημιουργική ζωή. Η απελευθερωτική παιδεία θα είναι έργο της εξουσίας της εργατικής τάξης και των εκμεταλλευόμενων στρωμάτων, εκείνων των κοινωνικών δυνάμεων δηλαδή που έχουν υλικό συμφέρον από την

μάχη αυτή είναι μάχη όλης της κοινωνίας. Είναι συνολική υπόθεση των εργαζόμενων να μπορούν όλοι και όλες να σπουδάζουν και να μορφώνονται και να μην πετιούνται έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία. Για γνώση και έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι στο βωμό του κέρδους. Είναι η ώρα να παλέψουμε για: Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες ● Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους/ες, χωρίς ταξικούς φραγμούς που έχουν σαν στόχο την οικοδόμηση ενός ευέλικτου πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς. ● Γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο ύψος των αναγκών μας. Λεφτά για την παιδεία και όχι για τους πολεμικούς εξοπλι-

21 σμούς, το ΝΑΤΟ, την αστυνομία, τις τράπεζες και το χρέος. Γνώση και έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες Ολόπλευρη και διευρυμένη βασική γνώση των επιστημονικών αντικειμένων. Στόχος της επιστήμης, της έρευνας και της παρεχόμενης γνώσης η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και όχι το κέρδος. Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση με το πτυχίο μοναδική προϋπόθεση για την εύρεση εργασίας Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο που θα κατοχυρώνει όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό. Πάλη για μόνιμη, σταθερή, αξιοπρεπή εργασία με δικαιώματα. Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών για μια ποιοτική μόρφωση ● Πανεπιστήμιο που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει ● Όχι στην τηλεπραγματικότητα που θέλουν να επιβάλλουν Με επιβολή των αναγκών της μαζικής πληττόμενης πλειονότητας και όχι του κεφαλαίου. Πανεπιστήμια χώροι ελευθερίας — όχι στον αυταρχισμό, στην εντατικοποίηση, την επιτήρηση και τη χειραγώγηση ● Επανακατοχύρωση του ασύλου ● Φοιτητικοί σύλλογοι ανεξάρτητοι στα χέρια των φοιτητών. Οι μαζικοί φορείς των φοιτητών και των εργαζόμενων των πανεπιστημίων να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Όπως τονίζεται στην έκδοση της νΚΑ: Η αντικαπιταλιστική πρόταση συνδέεται άμεσα με τους αναγκαίους ριζικούς κοινωνικούς και οικονομικούς μετασχηματισμούς στην κατεύθυνση της απελευθερωτικής παιδείας στο πλαίσιο της χειραφετημένης εργασίας και της δημοκρατίας-ελευθερίας όσων παράγουν τον κοινωνικό πλούτο. Εμπνέεται από αυτούς. Αλλά και επιχειρεί να εκβάλλει σε ανατρεπτικούς στόχους στο σήμερα, σε ανατρεπτικά-επιθετικά αιτήματα που βελτιώνουν τη ζωή και την εκπαίδευση στο σήμερα, δρουν ανασχετικά στην καπιταλιστική επίθεση αναδιάρθρωσης και επιτρέπουν να βλέπουμε και να βαδίζουμε προς τον απελευθερωτικό ορίζοντα. Φιλοδοξούμε η πρότασή μας να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης στις πρωτοπόρες δυνάμεις που γεννιούνται στο μαζικό κίνημα. Με γνώμονα αυτό, οι επιτροπές του Κεντρικού Συμβουλίου της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση είναι έτοιμες να συλλέξουν όποιο υλικό προκύψει από παρατηρήσεις και κείμενα που ήδη καταφθάνουν στην οργάνωσή μας. Κατά τη γνώμη μας, συμβάλλουν σε μια ανώτερη θεωρητική συγκρότηση και εξοπλίζουν το μαζικό κίνημα απέναντι στη στρατηγική επίθεση που εξαπολύει το κεφάλαιο στον χώρο της παιδείας. Επιδιώκουμε και σε αυτήν την κατεύθυνση δεσμευόμαστε, η παρούσα έκδοση να αποτελέσει πάνω από όλα οδηγό ανατρεπτικής δράσης και οικοδόμησης μιας σύγχρονης κομμουνιστικής φυσιογνωμίας, αντιλαμβανόμενοι την αναγκαιότητα που γεννά το σαρωτικό χτύπημα των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας.

22 1958 ● Ο Λουμούμπα ιδρύει το εθνικό μέτωπο του Κονγκό.

Μάιος 1960 ● Εθνικές εκλογές, o Λουμούμπα κατακτά θριαμβευτική νίκη.

23 Ιουνίου 1960 ● Πλήρης ανεξαρτησία του Κονγκό.

Ιούλιος 1960 ● Απόσχιση της Κατάνγκα.

Αύγουστος 1960 ● Ο Λουμούμπα ζητά σοβιετική

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Ρωγμές στον χρόνο

Δημήτρης Γρηγορόπουλος Ένα σύντομο καλοκαίρι κράτησε η «άνοιξη» της ανεξαρτησίας του Κονγκό, το 1960, όταν ο Πατρίς Λουμούμπα εξελέγη πανηγυρικά πρωθυπουργός. Οι Βέλγοι αποικιοκράτες και οι μεγάλες μεταλλευτικές εταιρείες, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, οργάνωσαν την απόσχιση της πλούσιας περιοχής Κατάνγκα, που οδήγησε σε σύρραξη και σε χαοτική κατάσταση. Ο Λουμούμπα δεν είχε στραφεί στην ανεξάρτητη οργάνωση και πάλη της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμάτων για να σαρωθούν οι βάσεις στήριξης ιμπεριαλισμού και ολιγαρχίας, με αποτέλεσμα την επικράτηση του στρατιωτικού πραξικοπήματος.

στρατιωτική βοήθεια χωρίς ανταπόκριση.

Σεπτέμβριος 1960 ● Στρατιωτικό πραξικόπημα ανατρέπει τον Λουμούμπα.

17 Ιανουαρίου 1961 ● Οι πραξικοπηματίες εκτελούν τον Λουμούμπα μετά από άγριο βασανισμό.

Η δολοφονία του Πατρίς Λουμούμπα και τα ματωμένα ίχνη των αποικιοκρατών

Α

πό τα μέσα του 15ου αιώνα, η Αφρική είχε υποστεί τις συνέπειες της στυγνής δουλεμπορικής εκμετάλλευσης εκ μέρους των αποικιακών δυνάμεων της εποχής. Η αποικιοκρατική υποταγή και εκμετάλλευση της Αφρικής και του μεγαλύτερου μέρους της Ασίας συνεχίστηκε και κορυφώθηκε στο στάδιο του ιμπεριαλισμού (τέλος 18ου αιώνα- αρχές 19ου αιώνα). Η Αφρική είχε μετατραπεί σε πεδίο ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με έπαθλο τον τεράστιο φυσικό πλούτο της. Στη διάσκεψη του Βερολίνου το 1885, όπου τα ιμάτια της Αφρικής μοιράστηκαν ανάμεσα στις αποικιοκρατικές δυνάμεις, μία περιοχή νοτίως του ποταμού Κονγκό, στην κεντρική Αφρική, 80 φορές μεγαλύτερη του Βελγίου, δωρίστηκε στον βασιλιά Λεοπόλδο. Το Βέλγιο άρχισε την απομύζηση των εδαφών του Κονγκό, που ήταν πλούσια σε πολύτιμα μέταλλα, ουράνιο, πετρώματα, ξυλεία και ελεφαντόδοντο. Εγκαθιδρύθηκε στη χώρα ένα στυγνό καθεστώς εκμετάλλευσης που βασιζόταν σε έναν μισθοφορικό στρατό και επέβαλλε καταναγκαστική εργασία στους γηγενείς πληθυσμούς, μέσα σε συνεχή τρομοκρατία, που περιελάμβανε δολοφονίες, απαγωγές, ακρωτηριασμούς, όταν οι ιθαγενείς δεν είχαν την επιθυμητή απόδοση ή εξεγείρονταν κατά των Βέλγων αποικιοκρατών. Η απάνθρωπη εκμετάλλευση και η βίαιη καταστολή των συνεχών εξεγέρσεων των εξαθλιωμένων Κονγκολέζων πήραν την έκταση γενοκτονίας και προκάλεσαν τη διεθνή κατακραυγή. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (Β' ΠΠ) και τη σταδιακή παρακμή της αποικιοκρατίας, αναπτύχθηκε το κίνημα του Κογκολέζικου λαού για αυτοδιάθεση με εμπνευσμένο ηγέτη τον Πατρίς Λουμούμπα. Γενικότερα, με τη λήξη του Β΄ΠΠ αναπτύχθηκε στην Αφρική και λι-

και οργάνωση των εργαζομένων και τη γότερο στην Ασία εθνικοαπελευθερωτιβοήθεια του προλεταριάτου που έχει ήδη κό κίνημα,είτε με ειρηνικές διαδικασίες νικήσει, δηλαδή, του «παγκόσμιου σοσι(Γκάνα,Τανζανία) είτε με εξέγερση (Αλαλιστικού συστήματος». Ο Στάλιν όμως γερία, Κένυα, Κονγκό). ανέτρεψε αυτή τη λενινιστική αντίληψη Ο Β. Λένιν, ξεκινώντας απ’ την ιδιοκαι την υ υποκατέστησε με τη θεωμορφία της κατάστασης ης στις ρία των σταδίων που προέαποικιακές και εξαρτημένες ένες βλεπε γι’ αυτές τις χώρες χώρες και λαμβάνοντας ας βλ υπόψη τη μεγάλη οικονοττη μετάβαση σ’ένα καπιΟ Λουμούμπα ταλισμό «εθνικό», στον μική τους καθυστέρηση, ανατράπηκε με οποίο θα ηγεμονεύει το τη μη ανάπτυξη των κοιπραξικόπημα του «προοδευτικό» τμήμα νωνικών σχέσεων, την της πατριωτικής αστιυπεροχή του αγροτικού στρατηγού Μομπούτου, κής τάξης σε συμμαχία πληθυσμού, τη μικρή με στήριξη της CIA με τις λοιπές προοδευτιαριθμητική δύναμη της κές εργατικής τάξης, διατύπωωκέ δυνάμεις, ενάντια στο αντιδραστικό τμήμα της φισε την ιδέα της πραγματικής ικής αντι λοϊμπεριαλιστικής αστικής τάξης δυνατότητας οι καθυστερημένες ρημένες λοϊμπερ και τις φεουδαρχικές δυνάμεις. χώρες να περάσουν στον σοσιαλισμό, Παρόμοιες ήταν και οι αντιλήψεις παρακάμπτοντας το καπιταλιστικό στάτου Πατρίς Λουμούμπα. Στόχος του κιδιο ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, ο Λένιν νήματος που ηγούνταν ήταν η ανεξαρτηεπεσήμανε δύο απαραίτητους όρους: σία του Κονγκό, η ολοκληρωτική απαλΤην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης, λαγή του από τους ιμπεριαλιστικούς δετην αυτοτελή πολιτική δραστηριότητα

σμούς, η δημιουργία ενός ανεξάρτητου καπιταλιστικού Κονγκό και όχι η πραγματοποίηση βαθιών κοινωνικο-οικονομικών μετασχηματισμών (εθνικοποιήσεις, εργατικά συμβούλια, συνεταιρισμοί αγροτών, σχεδιασμός στο βαθμό του δυνατού,κά), που θ΄αποτελούσαν έναν μεταβατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό. Ο Λουμούμπα δεν είχε προσανατολισμό προς τις φτωχές λαϊκές μάζες και ιδίως προς την εργατική τάξη των ορυχείων και των εργοστασίων, ώστε με απεργίες και καταλήψεις στην καρδιά της οικονομίας να αποτρέψουν και να εξουδετερώσουν την επέμβαση των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων οργάνων τους και ν’αποτελέσουν ασπίδα προστασίας για τον Λουμούμπα και τον αγώνα του. Ο Λουμούμπα, έχοντας νικήσει στις εθνικές εκλογές του Μαΐου του 1960 και απολαμβάνοντας ευρεία δημοφιλία στον Κογκολέζικο λαό, ανάγκασε τη βελγική κυβέρνηση να αποδώσει στο Κονγκό πλήρη ανεξαρτησία, για να περισώσει τα μεγάλα βελγικά συμφέροντα στη χώρα. Στις 23 Ιουνίου 1960, ο Λουμούμπα ανέλαβε επισήμως τα πρωθυπουργικά του καθήκοντα. Ο Λουμούμπα όμως, χωρίς ένα σχέδιο ανατροπής των ισχυρών ιμπεριαλιστικών βάθρων στη χώρα, όπως οι μεγάλες μεταλλευτικές επιχειρήσεις, εξουδετέρωσης φιλοϊμπεριαλιστικών στοιχείων στις ένοπλες δυνάμεις, των αποσχιστικών τάσεων στην Κατάνγκα και αλλού, με τη συνεχή υπονόμευση του έργου του από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες και χωρίς τη δυναμική παρέμβαση των λαϊκών μαζών που τον υποστήριζαν, δεν κατόρθωσε ν’ αποτρέψει το χάος, στο οποίο οδήγησαν τη χώρα οι ιμπεριαλιστές και τα ενεργούμενά τους στη χώρα. Το Κονγκό περιήλθε γρήγορα σε κατάσταση χάους και ταραχών. Οι Βέλγοι απέστειλαν στρατιωτικές δυνάμεις που προέβησαν στην απομάκρυνση χιλιάδων Ευρωπαίων πολιτών, στερώντας τον κρατικό μηχανισμό από έμπειρα στελέχη και επιτείνοντας έτσι το χάος. Παράλληλα, ο Μοΐς Τσόμπε με την υποστήριξη των Βέλγων, των πανίσχυρων μεταλλευτικών εταιρειών και με στρατό που αποτελούνταν στο σύνολό του σχεδόν από μισθοφόρους, κήρυξε την απόσχιση της πλούσιας σε ουράνιο και διαμάντια περιοχής της Κατάνγκα από το Κονγκό. Ο Λουμούμπα απευθύνθηκε στον ΟΗΕ για αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων, οι οποίες παρέμειναν όμως θεατές στον εμφύλιο πόλεμο. Στη συνέχεια, ο Λουμούμπα αποτάθηκε στην ΕΣΣΔ, ζητώντας στρατιωτική βοήθεια. Η ΕΣΣΔ όμως δέσμια των διεθνών ισορροπιών και συσχετισμών με τον ιμπεριαλισμό, δεν παρέσχε καμία ουσιαστική βοήθεια στον Λουμούμπα. Τον Σεπτέμβριο του 1960 ο Λουμούμπα μετά από ολιγόμηνη πρωθυπουργία ανατράπηκε από τον στρατηγό Μομπούτου, που εγκαθίδρυσε στρατιωτικό καθεστώς με τη βοήθεια της CIA. Στις 17 Ιανουαρίου 1961 ο φυλακισμένος ηγέτης εκτελέστηκε απ΄ τους πραξικοπηματίες μετά από άγριο βασανισμό.

∆ιεθνή Ουκρανία Χρίστος Κρανάκης

Από τις αρχές του έτους έχουν πολλαπλασιαστεί τα «θερμά επεισόδια» στην αυτόνομη περιοχή του Ντονμπάς, καθώς υπάρχουν πολλοί άλυτοι λογαριασμοί και φαίνεται πως κάποιοι πιστεύουν πως έχει έρθει η ώρα να επιλυθούν.

Ε

πτά χρόνια μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και παρά τις συμφωνίες εκεχειρίας –με πιο πρόσφατη αυτή του περασμένου Ιούλη– τα τύμπανα του πολέμου ηχούν ξανά στην Ανατολική Ουκρανία. Ο πιο πρόσφατος κύκλος βίας ξεκίνησε στις αρχές του ’21 και επικεντρώνεται στις αυτόνομες περιοχές του Ντονμπάς, όπου οι συνεχείς ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του ουκρανικού στρατού και των αυτονομιστών έχουν προκαλέσει ήδη ανθρώπινες απώλειες — στρατιωτικών και αμάχων. Την ώρα, όμως, που ο φόβος περαιτέρω κλιμάκωσης είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός, Ρωσία και Ουκρανία επιδίδονται σε ένα διαρκές κυνήγι εντυπώσεων και ανταλλαγής ευθυνών.

23

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

Προς νέα αναμέτρηση, με εμπλοκή ΝΑΤΟ και Τουρκίας Η Μόσχα, χρεώνοντας στον ουκρανικό στρατό την αύξηση των εντάσεων στην περιοχή, ανέπτυξε ισχυρές δυνάμεις σε τρία στρατηγικά σημεία στα σύνορα της με την Ουκρανία, ενώ προχώρησε και σε σειρά στρατιωτικών ασκήσεων. Από την άλλη, το Κίεβο πυκνώνει τις εναέριες επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη έναντι των αυτονομιστών και αναζητά νέες γεωστρατηγικές συμμαχίες που θα το προστατεύσουν από τη «ρωσική επιθετικότητα». Στον «χορό» έχουν μπει ήδη το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, όπως και η Γερμανία με τη

να ανταπεξέλθει σε τυχόν σύγκρουση. Ταυτόχρονα, ούτε η Τουρκία, παρότι καταδικάζει τη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας και φαίνεται να «κλείνει το μάτι» ποικιλοτρόπως στην Ουκρανία (διαπραγματεύσεις για αγοραπωλησία πολεμικού εξοπλισμού και κοινή παραγωγή drones), δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως θα επιλέξει μια ατέρμονη σύγκρουση με τη Μόσχα. Τέλος, όσον αφορά την ΕΕ, φαίνεται πως η μειωμένη γεωστρατηγική της επιρροή την καθιστά για ακόμα μια φορά αδύναμη να

Γαλλία αλλά και νέοι περιφερειακοί παίχτες, όπως η Τουρκία. Έτσι, για ακόμα μία φορά στα πλαίσια του σύγχρονου καπιταλισμού, οι ισορροπίες κρέμονται από μια κλωστή. Η επιστροφή των ΗΠΑ στην αντι-ρωσική ρητορική έχει αναζωπυρώσει σημαντικά την παραδοσιακή τους σύγκρουση, ενώ το ΝΑΤΟ πήρε ξεκάθαρη θέση καταδικάζοντας την ανάπτυξη ρωσικών δυνάμεων στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα και τάχθηκε υπέρ της Ουκρανίας — ανοίγοντας, παράλληλα, το κεφάλαιο ένταξής της σε αυτό, που αποτελεί «κόκκινη γραμμή» για τη Μόσχα. Παρ’ όλα αυτά, το ρίσκο μιας καθολικής σύγκρουσης με τη Ρωσία αδυνατίζει σημαντικά τις πιθανότητες άμεσης αμερικανοκίνητης επέμβασης στην περιοχή, χωρίς την οποία η Ουκρανία δεν θα μπορέσει

Η προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ αποτελεί «κόκκινη γραμμή» για τη Μόσχα καθορίσει έμπρακτα τις εξελίξεις και (τουλάχιστον προς το παρόν) υποβαθμίζεται σε ρόλο άχαρου παρακολουθητή. Το σκηνικό γίνεται ακόμα πιο εύθραυστο όταν στην εξίσωση συνυπολογίσουμε την πρόσφατη εμπειρία του Ναγκόρνο Καραμπάχ και την υπόθεση του αγωγού Nord Stream 2. Αναλυτές εκτιμούν πως η σχετικά εύκολη επικράτηση του Αζερμπαϊτζάν –με τις πλάτες και τις εξοπλιστικές

παροχές της Τουρκίας– έναντι της Αρμενίας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ «γοήτευσε» την Ουκρανία, η οποία έσπευσε να εγκρίνει ένα εθνικό σχέδιο επανακατάκτησης της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Ταυτόχρονα, η επικείμενη ολοκλήρωση του ρωσο-γερμανικού αγωγού Νord Stream 2, παρά τις αμερικανικές κυρώσεις, πιέζει γεωστρατηγικά την Ουκρανία, καθώς υποβαθμίζει τον ρόλο της στο εμπόριο της ευρύτερης περιοχής. Πέρα από το εκρηκτικό γεωστρατηγικό τοπίο, οι αιτίες της σύγκρουσης πρέπει να αναζητηθούν και στο εσωτερικό των εμπλεκόμενων χωρών. Ο Πούτιν φαίνεται πως αναζητά τρόπους να απομακρύνει την πολιτική ατζέντα από τη σύγκρουση του με τον Ναβάλνι, ενώ η διεθνής αρθρογραφία αναφέρει πως σημαντική μερίδα της ρωσικής κοινής γνώμης αισθάνεται κουρασμένη από την περιπετειώδη εξωτερική πολιτική που ακολουθεί. Ταυτόχρονα, εσωτερικά προβλήματα αντιμετωπίζει και ο δυτικόφιλος Ζελένσκι, ο οποίος χρεώνεται τόσο την αποτυχημένη διαχείριση της υγειονομικής-οικονομικής κρίσης όσο και την αθέτηση της βασικής προεκλογικής του δέσμευσης για ομαλή επαναφορά της ειρήνης στο Ντονμπάς. Οι παραπάνω κρίσιμες παράμετροι δημιουργούν ένα ιδιαίτερα θολό τοπίο για το τι μέλλει γενέσθαι στην ευρύτερη περιοχή. Παρότι είναι αρκετά δύσκολο για κάθε πλευρά να αποφασίσει την καθολική σύγκρουση, το σίγουρο είναι ότι η ευκολία με την οποία συνάπτονται και διαρρηγνύονται τακτικές συμμαχίες μεταξύ των σύγχρονων κρατών δημιουργεί ένα εύφλεκτο πεδίο που, είτε τώρα είτε στο άμεσο μέλλον, θα πυροδοτήσει ραγδαίες εξελίξεις. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αναλογιστεί και το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας που τάσσεται σθεναρά υπέρ της δημιουργίας ΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα, οι οποίες ήδη αξιοποιούνται άμεσα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς...

Facebook

Στα «αρπακτικά» τα προσωπικά μας δεδομένα Στις αρχές του 2020 άγνωστοι, μέχρι στιγμής, δημιούργησαν μία γιγαντιαία λίστα με προσωπικά δεδομένα από περίπου 500 εκατομμύρια λογαριασμούς του Facebook, εκ των οποίων οι 617 χιλιάδες δηλώνουν ως χώρα διαμονής την Ελλάδα. Παρόλο που τα δεδομένα κυκλοφορούν δημόσια στο Διαδίκτυο εδώ και αρκετούς μήνες, η διαρροή ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα, στις αρχές Απριλίου, από την εταιρεία ασφάλειας Hudson Rock. Η διαρροή αυτή είναι συνταρακτική, αφού αφορά ένα 20% περίπου των χρηστών της πλατφόρμας. Κυρίως, όμως, διότι τα δεδομένα που διέρρευσαν περιέχουν αριθμούς τηλεφώνων, διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ονόματα, ημερομηνίες γέννησης, τοποθεσία και άλλες προσωπικές πληροφορίες των χρηστών. Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα δεδομένα στη λίστα, όπως το όνομα, η τοποθεσία και το e-mail, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να συλλεχθούν, καθώς οι ίδιοι οι χρήστες τα παρέχουν δημόσια στην πλατφόρμα, με αποτέλεσμα να είναι ορατά σε όλους παγκοσμίως. Ωστόσο, οι δημιουργοί της λίστας, χρησιμοποιώντας ένα κενό ασφαλείας, κατάφεραν να αποσπάσουν και τα προσωπικά τηλέφωνα. Η Facebook, αν και ενήμερη για το κενό ασφαλείας και ενώ υποτίθεται πως το είχε διορθώσει από τον Αύγουστο του 2019, τελικά απέτυχε για ακόμη μία φορά να προστατεύσει τα δεδομένα των χρηστών της. Η διαρροή μια λίστας με 500 εκατομμύρια εγγραφές, από φοιτητές-«χάκερ» ή στα πλαίσια εταιρικού σαμποτάζ, δεν είναι παρά μια «σταγόνα στον ωκεανό». Το μείζον πρόβλημα της εποχής μας εξακολουθεί να είναι πως τεράστιες τεχνολογικές εταιρείες έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε όλα αυτά τα στοιχεία και μπορούν να τα αξιοποιήσουν οποιαδήποτε στιγμή με όποιoν τρόπο επιθυμούν. Οι προσωπικές μας πληροφορίες και οι ζωές μας αποτελούν μία τεράστια πηγή κερδοφορίας στην αγορά δεδομένων, μία αγορά που διογκώνεται συνεχώς όσο διευρύνουμε τη διαδικτυακή ζωή μας. Ορφέας Μπούσουλας

24

∆ιεθνή

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021

περισκ πιο Η νεολαία στη Λατινική Αμερική μοιάζει με καζάνι που βράζει. Οι ανισότητες που προϋπήρχαν της πανδημίας έχουν αποκτήσει εκρηκτικές διαστάσεις, με τα στοιχεία να δείχνουν πως ο ένας στους έξι με ηλικία 18-29 ετών έχει χάσει τη δουλειά του — με αποτέλεσμα, πολλοί να έχουν σταματήσει και τις σπουδές τους. Σύντομα, τα αποτελέσματα θα γίνουν εμφανή σε δρόμους και πλατείες.

Στις φλόγες η Βόρειος Ιρλανδία Μία εβδομάδα βίαιων επεισοδίων συμπληρώνεται στις συνοικίες του Ντέρι, του Μπέλφαστ και άλλων πόλεων της Βόρειας Ιρλανδίας, καθώς οι «ενωτικοί» –στην πλειοψηφία τους προτεστάντες που υποστηρίζουν την παραμονή στο Ηνωμένο Βασίλειο– συγκρούονται κάθε βράδυ με την αστυνομία, με αποτέλεσμα δεκάδες τραυματίες. Επισήμως, αιτία είναι το πρωτόκολλο που περιλαμβάνει η συμφωνία ΛονδίνουΒρυξελλών για το Brexit, που θεωρούν ότι τους αποκόπτει από τη Βρετανία, άλλωστε, το κόμμα DUP, από το οποίο προέρχεται και η πρωθυπουργός, ζητά επισήμως την κατάργησή του. Όμως, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τα επεισόδια πυροδοτήθηκαν σκόπιμα, μετά από εφόδους της αστυνομίας κατά εγκληματικών συμμοριών, πίσω από τις οποίες βρίσκονται παραστρατιωτικές ομάδες που πρωταγωνίστησαν στον εμφύλιο με τον IRA, πριν τη «Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής» του 1998. Ποιοι ήθελαν, άραγε, να πυροδοτηθεί ένταση αυτή την περίοδο;

Στροφή προς τη φορολόγηση Το γεγονός ότι ο Πάπας Φραγκίσκος ζήτησε από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα να «κουρέψουν» το χρέος των φτωχών χωρών δεν αποτελεί είδηση — άλλωστε ο Ποντίφικας έχει τη δυνατότητα να το παίζει καλός εκ του ασφαλούς. Είδηση, όμως, και μάλιστα μεγάλη, είναι το γεγονός ότι το ΔΝΤ συζητά, στη διάρκεια της φετινής εαρινής διάσκεψης που ολοκληρώνεται το Σαββατοκύρια-

Α κόσμος νάποδα του Γιώργου Μιχαηλίδη

κο, την καθιέρωση ενός ελάχιστου φόρου για τις επιχειρήσεις παγκοσμίως. Μάλιστα, με την πρόταση έσπευσε να συμφωνήσει ο Τζο Μπάιντεν, οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας, καθώς και ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη και ιδιοκτήτης της Amazon, Τζεφ Μπέζος. Προφανώς, λοιπόν, δεν πρόκειται για ντουφεκιά στο αέρα, αλλά για ένα σχέδιο που μελετάται σοβαρά, στο φόντο της κρίσης και των μεγάλων αλλαγών που επέφερε η πανδημία. Ο καπιταλισμός ανασκουμπώνεται.

Μαδούρο κατά FARC και ELN Δεν είναι μόνο το ΚΚ Βενεζουέλας και οι σύμμαχοί του που εδώ και μήνες αποτελούν στόχο της κυβέρνησης Μαδούρο και των μηχανισμών της. Από τα μέσα Μαρτίου, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες κάποιων ΜΜΕ, ο στρατός της Βενεζουέλας έχει εξαπολύσει επιχείρηση εκκαθάρισης εναντίον ένοπλων ομάδων του FARC (Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας) που αρνήθηκαν να δεχθούν την

ταπεινωτική συμφωνία του 2016 και την παράδοση των όπλων που προέβλεπε, καθώς και του ELN (Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός) που ούτως ή άλλως δεν είχε υπογράψει τη συμφωνία αυτή. Οι μάχες είναι σκληρές, ενώ φαίνεται πως ολόκληρα χωριά που πρόσφεραν στήριξη στους αντάρτες εκκενώνονται δια της βίας. Όσο για την κυβέρνηση και τον στρατό της Κολομβίας, περιορίζονται σε… εκκλήσεις για ανθρωπιστική βοήθεια — πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον είναι στο κόλπο. Το ίδιο και οι ΗΠΑ.

Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι

Η

δη από την αρχή της πανδημίας οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο, με καταπληκτικό συγχρονισμό, επαναλάμβαναν προς τους υπηκόους τους πως βρισκόμαστε σε έναν πόλεμο τον οποίο πρέπει να δώσουμε όλοι και όλες ενωμένοι. Ένα χρόνο αργότερα, τα οικονομικά στοιχεία που βγαίνουν στη δημοσιότητα φανερώνουν πως σίγουρα από αυτό τον πόλεμο υπάρχουν οικονομικά κερδισμένοι και χαμένοι. Αυτό επικυρώνει η γνωστή λίστα Forbes που παρουσιάζει τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη κατ’ έτος. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, μετά από ένα έτος πανδημίας και κρίσης, το 86% των δισεκατομμυριούχων είδαν την περιουσία τους να αυξάνεται, ενώ σε σύνολο 2.755 κροίσων, οι 660 είναι καινούριοι στη λίστα. Πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων που ισούται με ένα χωριό επί του συνόλου του πλανήτη και όμως κατέχει περίπου το 15%

του παγκόσμιου πλούτου. Μόνο η πρώτη δεκάδα των ισχυρότερων ολιγαρχών είδε την περιουσία της να μεγεθύνεται κατά 65% σε σχέση με το 2020. Στον αντίποδα, λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 10% του πληθυσμού της γης ζει με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα, ενώ το έτος της πανδημίας έσπρωξε εκατομμύρια επιπλέον ανθρώπους κάτω από το όριο διαβίωσης της ακραίας φτώχειας. Ένα επιπλέον στοιχείο της λίστας Forbes που παρουσιάζει ειδικό ενδιαφέρον είναι η δημιουργία σαράντα νέων δισεκατομμυριούχων, η δραστηριότητα των οποίων σχετίζεται με την πανδημία. Κατασκευαστές μασκών και λοιπού προστατευτικού ή υλικοτεχνικού εξοπλισμού, μεγαλομέτοχοι εταιρειών που παρασκευάζουν εμβόλια κατά του Covid-19, ιδιοκτήτες φαρμακευτικών εταιρειών με περιζήτητα

αντιικά φάρμακα είδαν τις περιουσίες τους να πολλαπλασιάζονται και να εκτινάσσονται στα ύψη. Όσον αφορά το εθνικό χρώμα της λίστας, οι ΗΠΑ και η Κίνα μαζί διαθέτουν πάνω από τους μισούς δισεκατομμυριούχους του πλανήτη. Οι ΗΠΑ μπορεί να διατηρούν την υπεροχή τους, διαθέτοντας μάλιστα τους 13 από τους 20 πλουσιότερους ανθρώπους, όμως η Κίνα «γεννάει» διαρκώς περισσότερους κροίσους. Ακόμα και στην ασθμαίνουσα οικονομικά Ευρώπη, στη διάρκεια του 2020,οι μεγιστάνες κατάφεραν να αυξήσουν την περιουσία τους κατά 1 τρισ. δολάρια. Τι άλλο αποδεικνύουν τα παραπάνω στοιχεία από το ότι μια γιγαντιαία μεταφορά πλούτου έλαβε χώρα από τους κάτω προς τους πάνω, ενώ σε ένα φαντασιακό επίπεδο αγωνίζονταν μονιασμένοι κατά του «κοινού εχθρού» της ανθρωπότητας;